Home Blog Pagina 164

VV Zundert-speler Rabin Hassan is geknipt om te scoren

Hij werd geboren in Irak, kwam op jonge leeftijd naar Nederland, voetbalde later nog een tijdje in Koerdistan, maar is nu spits van derdeklasser Zundert. En naast de voetbal, is Rabin Hassan kapper. Van profvoetballers. Geknipt om te scoren dus. “Ik had helemaal geen balgevoel meer.”

Want het verhaal van de 29-jarige Hassan, leest als een boek. Dus beginnen we bij het eerste hoofdstuk, op pagina één. “Ik ben in Irak geboren en op mijn derde naar Nederland gekomen. Gevoetbald bij Rozenburg, via-via bij Excelsior Maassluis gekomen en later bij OVV in het eerste.” Ook maakte hij nog even een uitstapje naar zijn geboorteland. “Mijn oom vroeg of ik in Koerdistan wilde komen spelen. Dat was een moeilijke keuze, iets waar ik lang over na moest denken. Uiteindelijk toch gegaan, een jaartje daar gevoetbald, toen wilde ik weer terug naar Nederland. Dit is mijn land, hier ben ik opgegroeid. Al krijg je miljoenen, het is niet leuk om daar te voetballen.”

Het derde

Hassan keerde in 2012 terug, stopte vervolgens op achttienjarige leeftijd met voetballen en dook de sportschool in. “Een beetje spierballen kweken en kijken naar de toekomst. Focussen op werk, school en stage.” Lastig zat, vertelt de aanvaller. “Mijn ouders bleven wel in Irak, omdat ik daar toen ging voetballen. Ik kwam in mijn eentje terug. Zij pas later.” Hassan ging in het Belgische Lier wonen, maar verhuisde een aantal jaar later naar Meer. Op vijf minuten van Zundert. “Toen besloot ik daar bij de voetbal maar eens aan te kloppen. Ik had weer tijd om een balletje te trappen én wilde in plaats van hardlopen, voetballen op zondag. Mijn intentie was helemaal niet hét niveau.” Want topfit, was Hassan op dat moment ook niet. “Ik begon in het derde, had helemaal geen balgevoel en kreeg last van allebei mijn hamstrings. Woog toen 90 kilo aan spiermassa, dat is nu 78.” Toch ging het na de winterstop lopen, vertelt hij. “Ze wilden dat ik aansloot bij het tweede, en de laatste acht wedstrijden ook bij het eerste. Alleen ging ik op huwelijksreis.” Uiteindelijk speelde Hassan afgelopen jaar twee maanden mee bij het vlaggenschip, begon steeds fitter te worden en haalde met zijn teamgenoten zelfs de nacompetitie. “In de verlenging miste ik tegen Oosterhout een penalty, daarna verloren we de penaltyserie. Daar heb ik wel een tijdje mee gezeten. Ik ben echt een speler die moet winnen…”

Eigen zaak

Maar nu de teleurstelling is gezakt, kijkt Hassan vooral met veel plezier naar zijn tweede leven als voetballer. Al was het, zeker in het begin, wel even wennen. “Aan de balsnelheid, het meer denken van tevoren. Gelukkig had ik dat al in mij.” Ook buiten het veld, gaat het goed. “Het is een heel leuke club, al vanaf het begin. Ik ben met open armen ontvangen. Dat is voor mij ook één van de redenen dat ik ben gebleven. Kende eerst niemand, nu ken ik iedereen.” Tijd om al die mensen, iets terug te geven. “Ons doel is om kampioen te worden! Dat willen we allemaal.” Maar dat gaat niet vanzelf. “Soms gaan we mee in het voetbal van de tegenstander, waardoor we te veel lang schieten. Wij moeten juist opbouwen en gewoon voetballen. Kaatsen, weglopen en wegdraaien. Dan hebben we meer kwaliteit.” Met hem als aanvalsleider. “In de jeugd speelde ik veel op tien, nu sta ik in de spits. Balvast en technisch. Als je doorloopt, krijg je hem terug.” Al wil Hassan zelf natuurlijk ook scoren. “Eerst hield ik het niet echt bij, nu wel. Ik ga voor minimaal twaalf doelpunten.” Misschien dat zijn klanten in zijn barbershop, hem nog wat advies kunnen geven. “Sinds mei 2019 heb ik mijn eigen zaak (Rabin Barbers) in Lier. Ik knipte altijd al vrienden en dacht: wat ga ik doen?” Het werd dus het knippen van onder andere profvoetballers. “Vooral die van Union Sint-Gillis. Maar jongens als Bart Nieuwkoop en Timon Wellenreuther, spelers van Feyenoord, komen ook!” Nu is het tijd om zelf op het veld te gaan ‘shinen’. “Lekker dat het weer begonnen is!”

Klik op VV Zundert voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Zundert voor meer informatie over de club.

Simon van den Broeke reist wekelijks vanuit Breda voor Seroos 4

Doordeweeks is Simon van den Broeke (30) in zijn woonplaats Breda als consultant actief in het projectmanagement. Maar zaterdag is ‘voetbaldag’, niet in Breda maar in zijn geboorteplaats Serooskerke waar hij naast een rol als  speler bij het vierde elftal óók de regeltaken voor zijn rekening neemt.

“Ik ben er in 2015 mee gestart en doe het sinds vorig jaar samen met Robbert-Jan Buijze. Die samenwerking gaat perfect en het is gewoon ook leuk om te doen. Bovendien zijn vrijwilligerstaken meestal niet de dingen waarvoor ze drie rijen dik voor klaarstaan haha. Maar Robert-Jan en ik doen dat al een aantal jaren en bevalt wel hoor. En zoveel stelt het ook niet persé voor he, we zorgen dat we elke zaterdag met voldoende mensen bij de wedstrijden zijn en maken de opstelling. Ook hebben we overleg met de andere leiders van de lagere elftallen en dat loopt prima binnen de club.”

Het feit dat er bij Serooskerke bij de senioren nog altijd zes elftallen in competitie zijn dat zegt volgens Van den Broeke veel over de sfeer bij de club. Zelf keert hij immers ook wekelijks terug vanuit Breda naar Walcheren om met ‘zijn cluppie’ het voetbalveld op te stappen. “Vanaf de stap naar de senioren ben ik in het derde en nu vierde elftal gaan voetballen. Ik ging studeren en trainen zat er daardoor niet meer in. Toch wilde ik wel blijven voetballen hier bij de club en daarom viel de keuze op een lager team. Een bewuste keuze en voor mij een perfecte ook. Ik speel hier al vanaf mijn vijfde en doe dat tot de dag van vandaag nog altijd met enorm veel plezier.”

De eerste drie seniorenteams spelen met een prestatieve insteek. Van vier tot zes draait het vooral om het bezig zijn en het recreatieve. “Toch komen er ook geregeld jongens uit het derde naar ons of andersom als de nood ertoe is. En dat gaat altijd goed, want hoewel we niet trainen doen we er bij het vierde ook wel alles aan elke wedstrijd om een zo leuk mogelijk resultaat te boeken uiteraard.”

Dat ze bij Serooskerke zes teams bij de senioren actief hebben is in de ogen van de ‘regelneef’ van Seroos4 dan ook enorm knap. “Voor een dorpsclub zeer zeker! Het zegt ook veel over hoe de club leeft in het dorp en het belang van een voetbalvereniging. Want naast het sportieve aspect zijn er ook veel activiteiten zoals darttoernooien en sjoelevenementen, die ook mensen van buiten de club naar Sportpark Noordhout doen komen. Dat is gaaf en laat zien dat het hier meer is dan voetbal. Juist dat is voor mijn één van de redenen dat ik met plezier elke week de rit vanuit Breda naar Serooskerke blijf maken.”

Klik op V.V. Serooskerke voor de laatste artikelen over de club.
Klik op V.V. Serooskerke voor meer informatie over de club.

Jannick Schaier wil zo lang mogelijk van waarde zijn voor Arnemuiden

0

ARNEMUIDEN – Momenteel is Jannick Schaier (33) bezig aan zijn zeventiende seizoen in de hoofdmacht van v.v. Arnemuiden. In al die jaren speelde hij met zijn club op verschillende niveaus en beleefde tal van sportieve successen. ‘Zo lang ik fit blij hoop ik zo lang mogelijk van waarde te zijn bij het eerste elftal. Maar ik bekijk het wel van seizoen tot seizoen.’

Schaier mag met recht dus een routinier genoemd worden bij ‘Erremuu’, dat dit seizoen uitkomt in de 2e Klasse E van het zaterdagvoetbal. “We willen graag een stabiele tweedeklasser blijven en weten ook dat de huidige klasse enorm sterk is. Sinds ik bij het eerste elftal speel hebben we de meeste seizoenen in de tweede klasse gespeeld en toch altijd prima resultaten geboekt.”

Vorig seizoen had de Walcherse club voor het eerst in zeventien jaar tot op bijna het allerlaatste moment zicht op de eerste klasse,  toen het in de nacompetitie vriend en vijand wist te verrassen. Arnemuiden strandde in de halve finale doordat Schaier en zijn ploeggenoten bij Nivo Sparta met 7-1 onderuit gingen. “In de jaren dat ik bij het eerste speel hebben we wel vaker nacompetitie gespeeld, maar tot een promotie leidde het nooit. Vorig seizoen waren we er dichtbij en van de andere kant ook heel ver vandaan. Als je met 7-1 verliest dan heb je natuurlijk ook geen recht op meer en proberen we ook dit seizoen opnieuw om zo ver mogelijk te komen. Want ik vind dat we zeker een talentvolle selectie hebben, dus een plek bovenin de linkerrij moet mogelijk zijn.”

Toch is de start van Arnemuiden niet spetterend te noemen, maar vooral wisselvallig. De openingswedstrijd tegen SVOD’22 ging met maar liefst 10-1 verloren, niet direct de competitiestart die men bij de geelhemden voor ogen had. “Dat is nog zacht uitgedrukt. We hadden echt collectief een totale offday. We begonnen zelf met het maken van persoonlijke fouten, pakten een snelle rode kaart en stonden na twintig minuten met 4-0 achter. Alles wat mis kon gaan viel de verkeerde kant op. Anderzijds kunnen we zo’n tik op de kin maar direct gehad hebben, dan is het zaak om in het restant van de competitie de weg omhoog in te zetten.”

Schaier, fysiotherapeut van beroep, is al zijn gehele voetballende leven actief aan de Pereboomweie. “Ik heb wel één seizoen bij JVOZ getraind en oefenpotjes gespeeld, maar toen speelden ze nog niet zoals nu in competitieverband. Andere jongens hebben die stap hogerop wel gemaakt, maar de meesten zijn allemaal weer teruggekeerd hier. Dat zegt in mijn ogen ook veel over de club, waar over het algemeen de selectie al jarenlang vrijwel intact is gebleven. Het zorgt ook voor herkenbaarheid bij de supporters en maakt het tot een echte ons-kent-ons vereniging. Precies waar ik mezelf als persoon en als voetballer prima thuis voel.”

De centrale verdediger hoopt nog zeker een aantal seizoenen in het geelrood aan vast te kunnen plakken. Voorlopig bij het eerste en als het moment daar is om een stapje terug te doen dan zeker in een lager elftal. “Bij het derde elftal spelen een hoop vrienden. Jongens waarmee ik in de jeugd en ook in het eerste mee heb gespeeld. Maar zolang mijn lichaam het toelaat en ik fit blijft, wil ik proberen om op een zo hoog mogelijk niveau te blijven spelen. Daarna lijkt het me leuk bij die vriendengroep aan te haken. Voor nu wil ik proberen om bij het eerste mijn steentje bij te dragen op een positieve manier. Want we moeten met deze groep minimaal toch stabiel in de tweede klasse kunnen eindigen. Daar hebben we de kwaliteiten voor, al moeten we het als groep wel elke week laten zien.”

Klik op VV Arnemuiden voor meer artikelen over de club.
Klik op VV Arnemuiden voor meer informatie over de club.

Voor Winkelhof komt een voetbaldroom uit bij De Fendert

0

Een seizoen of zes geleden was hij, samen met broer Ben, verantwoordelijk voor het tweede elftal van De Fendert. Na een mooie tijd en de nodige successen, begon het bij Ruud Winkelhof de laatste maanden toch steeds meer te kriebelen. Trainer van het eerste? Dat leek hem wel wat! “Die droom is langzaam een beetje gegroeid.”

En dus staat de 57-jarige Winkelhof, sinds dit seizoen, voor de groep van het vlaggenschip bij vierdeklasser De Fendert. Samen met zijn broer. “Ik had één voorwaarde: Ben moest als leider mee. Dat vond ik heel belangrijk. Hij heeft altijd veel invloed gehad op het sociale aspect binnen de groep. Daarnaast denken we hetzelfde over het spelletje.” Zo geschiedde. “Het bevalt super, echt heel erg leuk. Het is mooi om samen nu de verantwoordelijkheid te hebben over de selectie en te kijken: wat gaan we doen met het eerste?”

Team smeden

Toch een klein beetje een droom, die voor hem is uitgekomen. “Ik voetbal al vanaf mijn zesde bij De Fendert, dat was toen nog FSV. Dus eigenlijk heel mijn leven al. Dat gevoel is langzaam wel een beetje gegroeid.” Maar eerst werd Winkelhof dus trainer van het tweede. “Daardoor is het wel gaan kriebelen. Door mijn eigen bedrijf, kwam het daarna wat op een lager pitje.” Tot voorzitter Kees Rombouts hem vorig seizoen vroeg, er toch eens serieus over na te denken. “Ad Palings had vanwege fysieke klachten in een vroeg stadium al aangegeven dat hij zou stoppen, dus De Fendert moest op zoek naar een nieuwe trainer. Dan ga je toch nadenken, maar niet lang hoor!” Want al snel was Winkelhof, die tot voor kort zelf af en toe nog actief was in het derde, er eigenlijk wel uit. “Een eerste elftal is heel anders. Bij het tweede maak je een hechte groep van jongens die ‘afvallen bij het eerste’. Nu hebben we eerst zelf met een grote groep getraind, in plaats van met een paar man.” Desondanks blijven toch ook veel dingen eigenlijk gewoon hetzelfde, vertelt hij. “Je probeert een team te smeden, dat voor elkaar door het vuur gaat. Dat is ook wel een beetje de taak van mijn broer, daar is hij heel goed in. Als een echte verbinder.” Mede op advies van de spelers. “De groep wilde graag één grote selectie vormen, met het tweede erbij. Tot nu toe zie ik echt een enthousiaste groep!”

Chagrijnig

Aan enthousiasme ontbreekt het ook Winkelhof zelf, gelukkig niet. “Het uitoefenen van mijn hobby, dat is voor mij de drijfveer. Als je dan zelf niet meer kunt voetballen, ga je nadenken over het trainer zijn. Mijn vrouw noemt mij een voetbalverslaafde…” Vooral de zomerstop, is dan ook een lastige periode, lacht hij. “Dan ben ik chagrijnig. Zijn ze thuis blij als de voetbal weer begint.” Uitstekend op de hoogte, is Winkelhof dan ook de afgelopen maanden altijd al geweest. “Ik heb het vorig seizoen zeker gevolgd. Meegegaan met wedstrijden en Ad is een echte clubman, dus daar heb ik een goede band mee.” De degradatie kwam voor hem dan ook als een teleurstelling. “Ondanks dat het wel al vroeg duidelijk was…” Maar opvallend genoeg, zo vertelt de oefenmeester: “Bleef de spirit altijd hoog. Iedere wedstrijd zat er nog altijd veel energie in. Dat zie ik nu ook terug.” Maar een gebrek aan leiders én ervaring, brak de ploeg uiteindelijk toch op. “Die kunnen voor wat rust zorgen. Nu zat er te vaak geen lijn in.” En dat moet anders. “Door er veel met die jongens over te praten en rustiger te zijn aan de bal.” Na zes seizoenen zonder team, brandt Winkelhof van de ambitie. “Ik ben tevreden als we echt hebben meegedaan om het kampioenschap. We hebben de doelstelling uitgesproken om te promoveren, dat zal lastig worden, maar ik heb wel het gevoel dat het kan.” Bijkomend dingetje: “Als we promoveren, ga ik UEFA B halen.” Het tekent zijn gedrevenheid als trainer. “Altijd willen winnen. Het spelletje is zó leuk. Als we verliezen, ben ik echt chagrijnig.” Zaak om dat dus te voorkomen. “Samen overwinningen halen, dat blijft het mooiste!” Helemaal als je praktisch naast het voetbalveld woont én dat samen met je broer kunt doen. “Die gezelligheid en saamhorigheid binnen heel de vereniging, is het belangrijkste van alles!”

Klik op De Fendert voor meer artikelen over de club.
Klik op De Fendert voor meer informatie over de club.

Karsten Borringa pakt zijn kans bij Schoonhoven

0

Het is snel gegaan met Karsten Borringa. Eind vorig jaar maakte de student Finance en Control zijn debuut als A-junior, inmiddels is hij een vaste waarde in Schoonhoven 1. “Ik heb mijn kans gepakt.”

Het is nog maar een half jaartje geleden dat hij zijn debuut in het eerste elftal van de derdeklasser maakte. In de derby met Lekkerkerk kreeg Borringa een half uur speeltijd als invaller van trainer Mark Weel. “Samen met een ploeggenoot, Giel Schenk, van de jeugd. Een week later mocht ik ook invallen in de thuiswedstrijd tegen Arkel.”

Tijdens de voorbereiding op het huidige seizoen kwam hij geruisloos het elftal in en veroverde Borringa een basisplaats op ‘zes’. “De jongen die vorig seizoen als controlerende middenvelder speelde, is weggegaan, dus ik wist dat er een vacature was en dat ik een goede kans zou maken om in de basis te komen”, zegt de tiener. “We draaiden in de voorbereiding soepel en wonnen veel. Dat maakte het voor mij ook makkelijker.”

De 18-jarige middenvelder zegt over zichzelf dat hij over een een goed inzicht en goed loopvermogen beschikt. Zijn passing mag er ook zijn. “Het is alleen jammer dat we na een goede start wat zijn teruggevallen. We deden het in de beker goed en wonnen in de competitie ook onze eerste wedstrijd. In de tweede wedstrijd hadden we wat pech en kregen we rode kaart. Daarna hebben we wedstrijden onnodig verloren.” Dat maakt dat Borringa met Schoonhoven op een bescheiden positie terug te vinden is in de derde klasse. “We horen in de subtop te staan.” Daarom weigert hij ook naar onderen te kijken. Wat hem betreft is de verbeten degradatiestrijd in de derde klasse niet iets waarover zijn Schoonhoven moet bekommeren. “We gaan heus nog wel onze punten pakken.”

Met zijn entree in Schoonhoven 1 treedt hij in de voetsporen van zijn eigen vader, die eerder ook voor de hoofdmacht uitkwam. “Uit de verhalen thuis heb ik begrepen dat hij een redelijke voetballer was. Ik geloof wel dat hij trots is dat ik nu ook in het eerste speel.”

Klik op VV Schoonhoven voor meer artikelen over de club.
Klik op VV Schoonhoven voor meer informatie over de club.

Lekkerkerk 3 gaat altijd voor de derde helft

0

Al veertien jaar vormt Lekkerkerk 3 een hecht elftal. Uitkomend in de reserve zesde klasse telt vooral de derde helft. “We zijn best fanatiek, maar het samenzijn staat op één.”

Edwin van Krimpen, aanvoerder van het team, heeft niet lang nodig om te vertellen wat Lekkerkerk 3 is. “We zijn één grote vriendengroep. Goede voetballers, minder goede voetballers. Het sociale aspect staat voorop en voetbal is eigenlijk bijzaak. Ik denk soms wel eens dat we ook samen hadden kunnen darten.”

Voor Van Krimpen bestaat het dagelijkse leven uit barbecues. “Ik verkoop die ‘eien’, je ken ze wel”, zegt hij. “Een goede vriend van mij heeft een logistiek bedrijf en een warehouse. Voor de gein zijn we begonnen om buitenbarbecues te verkopen. Dat heeft inmiddels een aardige vlucht gekregen. We verkopen er zeven per dag. Zo’n barbecue kan je de winter aandoen en een paar uur later staat- ie te pruttelen. Of ik er zelf ook één heb? Uiteraard.”

Van Krimpen was ook één van de grondleggers van Lekkerkerk 3, dat niet altijd onder die naam voetbalde. “We zijn begonnen als het tweede, maar toen speelden de selectieteams nog op zondag. Toen Lekkerkerk met de prestatieteams naar de zaterdag ging, werden wij het vijfde. Doordat twee teams zijn gestopt, zijn we doorgeschoven en zijn wij inmiddels het derde.”

Het daarbij zal het blijven, zegt Van Krimpen. “We hebben geen jongens met grote ambities. De meeste jongens zijn de dertig gepasseerd, al hebben we gaandeweg ook wat jonge jongens erbij gekregen. Jongens die geen trek hadden om in de selectie te spelen of er net buiten vielen. Dat ze erbij zijn gekomen, is nooit een probleem geweest. Ze worden heel snel opgevangen. Als ze van een biertje en gezelligheid houden is het al snel goed.”

Van de oorspronkelijke ploeg zijn negen spelers over. Inmiddels bestaat de ‘selectie’ van Lekkerkerk 3 uit 26 spelers. “Dat lijkt veel, maar ik kan je vertellen dat we onlangs met net elf spelers op het veld stonden. Er zijn nogal wat afmeldingen. Meestal zijn we met zestien of achttien. We hebben één keer gehad in de afgelopen seizoenen dat we in de rust het hele elftal hebben gewisseld, haha.”

Van Krimpen bepaalt de opstelling. “Iedereen heeft wel zo’n beetje zijn eigen plek. Voor mij is dat de nummer tien-positie. Of ik de beste speler ben? Zeker niet. Jeffrey Altheer maakt ook deel uit van het team. Hij heeft betaald voetbal gespeeld bij Excelsior. Hij speelde eerst al bij ons, maar is toen overgehaald om nog twee jaar bij de selectie te spelen. Die is nog zó goed. Er zijn meer jongens die een aardig balletje kunnen schieten en een verleden hebben in de jeugd bij een bvo. Het niveau is best aardig, dat zou je niet verwachten van de zesde klasse. We zijn trouwens trouw qua trainen. Meestal zijn er zeventien, achttien man op de training.”

In januari staat weer het jaarlijkse tripje op het programma. Dit keer is Cadzand de bestemming. “Een trainingskamp is het zeker niet”, zegt Van Krimpen. “We trainen niet, we hebben wel een programma en daar zit ook Brugge in.”

En elk jaar maakt Lekkerkerk 3 werk van de teamfoto. “Dat zijn geen standaardfoto’s”, laat Van Krimpen weten. “We hebben wel eens foto’s gemaakt bij een sponsor tussen de heftrucks en ook op de pont met Lekkerkerk op de achtergrond. Dit jaar hebben we ons laten fotograferen tussen de turntoestellen van gymnastiekvereniging KDO. Hoe we op dat idee zijn gekomen? De lijntjes zijn kort, mijn zus is dé fotograaf en bestuurslid van de gym.”

Klik op VV Lekkerkerk voor meer artikelen over de club.
Klik op VV Lekkerkerk voor meer informatie over de club.

Sprundel zit vol leven: ‘Zorgen voor reuring’

Ze zijn onmisbaar voor een vereniging en daardoor in deze tijd misschien wel belangrijker dan ooit. Maar gelukkig hebben Bram van Dorst en zijn collega’s, er vooral heel veel plezier in. Want als activiteitencommissie van Sprundel, zijn ze een graag geziene gast. “Het heeft een boost gegeven aan onze vereniging.”

In zijn derde seizoen als lid van de commissie, ziet Van Dorst (29) dat het werkt. “We proberen nieuwe activiteiten te organiseren, om leden te behouden én aan te trekken.” Iets dat bij hem persoonlijk, op vroege leeftijd al lukte. “Ik voetbal vanaf mijn vierde bij Sprundel, en zit nu in het eerste. Een stofzuiger op het middenveld. Duels spelen en hard werken.” Maar natuurlijk is het verenigingsgevoel meer dan dat. “Het is echt een familieclub, met een belangrijke functie in het dorp. Die betrokkenheid in de gemeenschap ervaar je binnen alle leeftijden.”

Iets betekenen

Ook bij hemzelf. “De afgelopen jaren heb ik verschillende dingen als vrijwilliger gedaan. Jeugdtrainer, beachsoccer en de social media. De lijntjes zijn kort, dus je weet iedereen te vinden. Veel mensen die een handje uit willen steken, is wat Sprundel zo groot en mooi maakt.” Die handjes steekt Van Dorst zelf, dus ook met alle liefde uit. “Ik kreeg de vraag of ik een actieve rol wilde binnen het bestuur. Dat was toen niet te combineren, maar ik had wel de ambitie om iets te betekenen voor de vereniging. Binnen het organiseren van activiteiten, lagen genoeg mogelijkheden.” Een win-winsituatie, legt Van Dorst uit. “Op die manier konden we sommige mensen ontlasten van dubbele functies, waardoor ze zich konden richten op één ding.” Een belangrijke bijdrage dus, al doet hij dat natuurlijk zeker niet alleen. “We hebben een groepsapp met een man of acht, de harde kern bestaat uit zes. Dat zijn naast mij: Lars van den Broek, Rick de Bruyn, Tom Koevoets, Angelo Heeren en Ad Lazeroms.” Een gemixte groep, en dat is niet voor niks. “Twee gasten van begin twintig hebben we er ook bij betrokken én juist iemand van een jaar of veertig, vijftig. Dat is goed voor het type activiteiten, maar ook voor later.” Zodat alle doelgroepen zijn gewaarborgd. “We doen iets met FIFA, organiseren een tof nieuwjaarstoernooi of spelen een derby op een avond. Zo heb je voor iedereen wel iets.”

Met vrienden

Maar voor wie dacht dat dit het was, heeft het goed mis. “We zijn opnieuw begonnen met de Rucphen Cup. Nu nog voor drie teams, straks hopelijk weer vijf. Verder doen we disco op de zondag, een Oktoberfest, kaartavond, darten of een jeugdkamp.” Kortom, ze hebben het er bij Sprundel maar druk mee. “Daarom hebben we ook echt die groepsgrootte van acht nodig, dan blijft het een beetje behapbaar en kun je dingen verdelen.” Gelukkig levert het tot nu toe, vooral ook heel veel energie op, vertelt Van Dorst. “Het is leuk om iets terug te kunnen doen. En daarnaast, is het ook heel belangrijk om te zorgen voor een stukje reuring op de club. En er is toch niks mooiers dan om dat samen te doen met vrienden?” Dus doen ze er nog maar een schepje bovenop. “De Rucphen Cup willen we graag uitbreiden en ook het nieuwjaarstoernooi willen we met nóg meer seniorenteams gaan doen. Daar zijn we net mee gestart, maar is voor mij tot nu toe het mooiste wat we hebben gedaan!” Een datum om te gaan brainstormen, is dan ook al geprikt. “We willen iedere maand iets terug gaan laten komen, qua activiteit.” Allemaal om te zorgen dat er leven in de club is én blijft. “Die saamhorigheid is voor ons het belangrijkste. Dus zolang het leuk blijft, blijven we het doen. Maar er moet wel verjonging blijven!” Zodat ook op social media de boel gepromoot kan worden, lacht de inwoner van Sprundel. “Als we alle appjes meetellen, gaan er stiekem heel wat uurtjes in zitten. Samen met vrienden, is dit gewoon heel leuk en een mooie manier om betrokken te zijn!”

Klik hier voor meer informatie over SV Sprundel
Lees hier meer artikelen over SV Sprundel

Salim ben Sellam wil stap voor stap weer omhoog met GPC

Na zeven seizoenen derde klasse viel voor GPC Vlissingen in de nacompetitie alsnog het doek en degradeerden ze Vlissingers naar de vierde klasse. Van daaruit wil de club onder leiding van de nieuwe trainer Salim ben Sellam graag weer op gepast tempo de weg omhoog zien te vinden.

“Ik moet zeggen dat de stap terug naar het hoofdtrainerschap me wel bevalt, als was het zeker ook wel weer wennen. Bij JVOZ was toch een andere dynamiek en daar lag de nadruk veelal op het échte ontwikkelen van spelers en niet zozeer op resultaat. Nu bij GPC wil je ook spelers raken en beter maken, maar moet je ook gewoon presteren. En dat is een proces wat op dit moment nog met veel, eigenlijk soms teveel wisselvalligheid gepaard gaat. We zijn nog pril in het seizoen, maar dan zie je toch dat we te maken hebben met een erg jonge spelersgroep. En dat heeft tijd nodig.”

Soms zegt Ben Sellam met een goed gevoel naar een duel te gaan, mede op basis van de geleverde trainingsarbeid maar als dan de wedstijd begint… “Dan zijn we het soms direct helemaal kwijt. Dat blijft toch iets onverklaarbaars en zie ik soms gewoon simpele zaken misgaan. Te laag tempo, niet scherp genoeg of een gemis aan gretigheid. Dat soort elementen moeten eruit en dan ben ik er van overtuigd dat dit een groep is die stappen kan maken.”

Op trainingen ziet de jonge oefenmeester, die in het verleden ook onder meer actief was bij Zeeland Sport en Zeelandia Middelburg als hoofdtrainer, veel plezier en discipline terug. “Dat is fijn om te ervaren en hebben ze goed opgepakt. Maar ik wilde als speler altijd ten koste van alles winnen en om de prijzen spelen. Dat wil ik logischerwijs als trainer ook. Je wilt ergens naartoe kunnen werken en perspectief hebben op resultaat. Ook met GPC wil ik om de prijzen spelen en als we de juiste mindset vinden en de spelers het besef hebben wat ze in hun mars hebben, dan zie ik daarin zeker kansen dat we de stap omhoog weer kunnen maken. Alleen weet ik niet of deze selectie met al zijn jeugdigheid als de kwaliteit bezit om een heel seizoen lang goed te spelen en constant te presteren. Daarvoor zijn de resultaten tijdens de wedstrijden nog te wisselend. Gelukkig heeft de club een realistische kijk op de situatie en willen ze niet ten koste van alles té veel en té snel, wat voor mij als trainer ook wel een fijn klimaat is om in te werken.”

Hoewel hij bij de JO16 van JVOZ met de beste talenten van Zeeland werkte, zag hij vooral een heel mooie uitdaging bij GPC Vlissingen die hem over de streep trok om de aanbieding tot hoofdtrainer te accepteren. “Er is in de loop der jaren hier veel ervaring gestopt bij het eerste, maar die lopen nog altijd bij de club rond, zijn actief in de jeugd of spelen in lagere elftallen. Zij hebben de gouden jaren meegemaakt hier waarin men zelfs in de eerste klasse speelde. Maar dat niveau is langzaamaan minder geworden. Het is nu vooral zaak dat het bij de club weer vooral om voetbal gaat draaien en we met dat in het achterhoofd gaan werken om de weg omhoog weer te vinden. Ik heb daarvoor geduld en wil het stap voor stap zien te realiseren. We zijn nu volop aan het kijken wat voor deze selectie de beste speelwijze blijkt te zijn. Door de wisselvallige prestaties is die puzzel nog niet gelegd, maar ik hoop dat er snel wat puzzelstukjes in elkaar gaan vallen. Want we willen graag omhoog kijken en dan zullen we toch wedstrijden moeten gaan winnen.”

Klik op GPC Vlissingen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op GPC Vlissingen voor meer informatie over de club.

Marian Slob bedrijft topsport bij Capelle

De keuken bij VV Capelle is al jaren het domein van Marian Slob-Blom. De 59-jarige Capelse viert dit jaar haar 25-jarig jubileum als vrijwilliger. “Hoeveel frikandellen ik uit het frituur heb gehaald? Ik wil het niet weten.”

Het is een uur voor de thuiswedstrijd van Capelle 1 tegen HBS en er melden zich regelmatig klanten bij de keuken in de kantine. Blom werkt de bestellingen één voor één af: na een tosti, volgt een patatje pinda, daarna een broodje worst en een broodje bal met mayonaise. “Het is vandaag van alles wat”, zegt Slob, die de bestellingen snel afhandelt. “We proberen altijd te voorkomen dat er rijen ontstaan. Dat is nu nog goed te doen, maar straks in de rust van de wedstrijd niet meer. Dan is het in één keer heel druk. Daar proberen we ook op voor te sorteren.”

Haar vaste collega op zaterdag is vandaag niet van de partij. “Hij werkt doordeweeks bij een horecacateraar, maar er is een personeelstekort. Dus werd hij ook voor vandaag opgeroepen. Normaal gesproken zijn we een ingespeeld team.”

Gelukkig heeft Slob versterking gekregen van Sandra Köhler. “In je eentje is het niet te doen”, zegt Slob. “Sandra doet ook altijd de inkoop. Die weet ook van de hoed en de rand.”

Dat ze al 25 jaar Capelle’s keukenprinses is, is volgens Slob ‘een gevalletje’ dna. “Het zit bij onze familie in de genen.”

Haar vader en moeder runden jarenlang de bar en keuken op donderdagavond. “Ik heb ze daarvoor ook jarenlang voor gek verklaard dat ze dat deden”, verklapt Slob. “Dat zou ik dus nooit gaan doen. Mooi wel. Je begrijpt dat ik regelmatig voor die uitspraken van vroeger wordt uitgelachen.”

Dat ze al jaren broodjes smeert, frituur vervangt en kroketten uit de vriezer haalt, heeft alles te maken met de liefde die ze voor Capellle voelt. “Ik ben nagenoeg geboren op het veld van Capelle. We woonden vroeger aan de PC Hooftstraat, hier dichtbij. Ik ging altijd met mijn vader mee naar de wedstrijden van het eerste elftal.”

Toevallig of juist niet, trouwde ze met een Capelle-voetballer. “Mijn man heeft jarenlang de bar en keuken gedaan. Ik hielp uiteraard mee. Op een gegeven moment werd het, met de combinatie van een gezin, te veel en zijn we daar mee gestopt. Ik sta nu elke zaterdag nog in de keuken. Dat is best pittig. Ik ben hier vaak al om een uur of acht, meestal ga ik om acht uur ’s avonds weg.”

“Het is hard werken, maar dat heb ik nooit erg gevonden. Het begint meestal ’s morgens met tosti’s en vaak als de eerste jeugdwedstrijden zijn afgelopen gaat hier de frituur aan. We hebben ook allemaal broodjes gezond in ons assortiment. Die hebben gretig aftrek, maar dat geldt ook voor kroketten, frikandellen en patat. De ene week zijn de tosti’s niet aan te slepen, de week erop verkoop je er maar een paar. Er is geen peil op te trekken.”

“Twaalf uur achter elkaar in de keuken staan is best topsport”, zegt Slob. “Daarom hou ik me altijd rustig op vrijdagavond. Feestjes en partijen sla ik liever over. Ik wil fris en fit zijn.”

Klik op vv Capelle voor meer artikelen over de club.
Klik op vv Capelle voor meer informatie over de club.

Het G-voetbal zit bij Zeelandia-Middelburg nog altijd in de lift

Niels Luteijn is aanvoerder bij het eerste elftal van Zeelandia-Middelburg, maar bovenal is Niels Luteijn ook de trainer van de Middelburgse G-voetballers. Al tien jaar lang is hij één van de drijvende krachten achter het G-team op Sportpark Veerse Poort. En het aantal voetballers met een beperking is in die tien jaar tijd inmiddels gegroeid tot bijna dertig.

 “Dat is natuurlijk  een geweldige ontwikkeling. Het G-voetbal is ooit in 2010 door Dennis But opgestart en zit bij Zeelandia-Middelburg na al die jaren nog altijd volop in de lift. Jammer genoeg zijn er nog niet veel meer clubs in Zeeland bijgekomen waar ze G-voetbal hebben opgezet, maar bij ons neemt het aantal spelers dat wil voetballen nog wel toe. We hebben nu zelfs ook al vijf meiden die bij het G-voetbalteam actief zijn en dat is prachtig toch?”

Waar Luteijn elke vrijdag jarenlang samen met ploeggenoot Sander Ouwerkerk als trainers voor de enthousiaste groep G-voetballers stond, daar heeft hij nu alleen de trainersrol op zich genomen. “Sander is binnen de club aangesteld als HJO, hoofd jeugdopleiding, dus moest met pijn in het hart zijn rol bij het G-team neerleggen. Met Melissa van Belzen heb ik er overigens een prima vervangster bijgekregen. Daarnaast hebben we met Stijn en Eric ook nog twee vrijwilligers die meehelpen tijdens de trainingen en onze evenementen die we voor deze spelers organiseren. Het is gewoon elke week iets waar we met z’n allen reikhalzend naar uitkijken.”

Het G-team bij Zeelandia Middelburg is bedoeld voor jeugd die door een lichamelijke en/of verstandelijke beperking belemmerd zijn in hun bewegingsmogelijkheden. Zij kunnen daardoor niet of moeizaam hun plek vinden in het ‘reguliere’ voetbal. Voor de duidelijkheid, G-voetbal is gewoon voetbal! Het enige verschil is, dat bepaalde voetbalvormen worden aangepast wanneer dat nodig is.

“We trainen en spelen met ons G-team met heel uiteenlopende leeftijden, die variëren van zeven tot zo’n drieëntwintig jaar. Het is een hele uitdaging ook altijd om iedereen op zijn of haar eigen niveau tijdens de vrijdagtrainingen uit te dagen. We delen ze meestal nu op in twee of drie groepen en kijken dan naar leeftijd of niveau. Het is heel mooi dat we het op die manier kunnen inrichten, want zo kan je het ook voor iedereen leuk, leerzaam en uitdagend houden.”

De spelers en speelsters kijken, net zoals Luteijn en alle andere begeleiders, altijd enorm uit naar het trainingsmoment op de vrijdagmiddag. “Zeker weten! Dat is hún moment, hún sportief én sociaal ontmoetingsmoment ook. Waar de een zich een slag in de rondte zweet op het veld, daar kan de ander vooral ook genieten van het puur ‘aanwezig’ zijn op het trainingsveld. Het gaat er ons vooral om dat iedereen mag zijn wie hij of zij is. Het is ook leuk dat het meer en meer ook bij mij in het eerste elftal begint te leven. Ploeggenoten die af en toe vragen om eens mij te helpen bijvoorbeeld, terwijl we ook af en toe een clinic aan de G-voetballers geven als eerste selectie. Dat zijn echt prachtige ervaringen!”

Het doel bij het G-voetbal is om lekker te voetballen, waar het plezier voorop staat. “Wij vinden het belangrijk dat de spelers samenspelen, meedoen en binnen hun eigen mogelijkheden kunnen voetballen. Ook proberen wij ieder seizoen leuke dingen te doen naast het trainen, zoals een voetbalwedstrijd uit de 1e divisie bezoeken, G-team toernooien of een bingo- en pannenkoekenfeest te organiseren. De dankbaarheid en de liefde die je van iedereen elke week terugkrijgt is onbetaalbaar. Daarnaast zijn ze zo puur en hebben er zoveel plezier in. En wanneer zij onbezorgd plezier beleven aan hun sport in de puurste zin….  Dan kan het niet anders dan dat wij daar ook intens veel voldoening uithalen”, zegt Luteijn.

Klik op Zeelandia Middelburg voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Zeelandia Middelburg voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.