Home Blog

Sterk deelnemersveld op het 31e CVV Zwervers U13 toernooi

cvv Zwervers
-
0
Sterk deelnemersveld op het 31e CVV Zwervers U13 toernooi

Op 8 en 9 juni 2025 wordt er op Sportpark Couwenhoek gestreden om de U13 Cup. De voorbereiding voor de 31e editie is in volle gang. Vanuit CVV Zwervers kwam vorig jaar wel een noodkreet dat het bijna niet meer te realiseren is door de oplopende kosten. Toch heeft de club meer sponsoren binnen gehaald dan andere jaren, waardoor ook de 31e editie weer door kan gaan

Intensieve voorbereiding

Vanaf het moment dat Club Brugge vorig jaar de beker in ontvangst mocht nemen als winnaar van de U13 Cup 2024 is de voorbereiding voor de editie van 2025 alweer van start gegaan. Vorig jaar kwam vanuit de organisatie wel de waarschuwing dat met name door de hoog opgelopen kosten een volgende editie wel eens lastig zou kunnen worden om de begroting rond te krijgen. Toch is dat wederom gelukt. Er werden meer advertenties verkocht voor de toernooikrant en de toernooigids. In de kantine prijkt al jarenlang het Vriendenbord. Daar hangen nu 140 bordjes met vrienden van het

Wederom een prachtig deelnemersveld op Sportpark Couwenhoek

Zoals altijd staan er weer prachtige namen op de deelnemerslijst van het toernooi. Vaste gasten zoals Paris St Germain, Feyenoord, KRC Genk en Ajax doen mee. Ook Liverpool, Borussia Dortmund, Glasgow Rangers, FC Midtjylland, Malmö FF, Everton en het Portugese Benfica maken hun opwachting. Ook de thuisclub doet uiteraard mee met het toernooi.

Concurrentie vanuit België

De 31e editie heeft last van concurrentie van het O13 toernooi van Bassevelde. Normaliter wordt dit toernooi eind mei gespeeld, maar de aankomende editie wordt door omstandigheden ook tijdens het pinksterweekend afgewerkt. “Daarom kunnen Club Brugge en AZ bijvoorbeeld niet deelnemen aan ons toernooi. De clubs zijn daar overigens niet blij mee”, zegt de coördinator hierover.  Dat is jammer, want Club Brugge kan daardoor zijn titel niet verdedigen.

Beroemde spelers gaven acte de préséance op het toernooi

Het toernooi kent een rijke historie met deelnemende spelers. Zo speelden de Nederlandse internationals Calvin Stengs, Georgino Wijnaldum, Frenkie de Jong, Royston Drente, Lutsharel Geertruida, Jorrel Hato  en Teun Koopmeiners op het toernooi. Bekende buitenlandse spelers waren er ook genoeg. Een kleine greep uit deze spelers: Thibaut Courtois, Kaj Havertz, Leon Goretzka, Hector Fort, Divock Origi en Ethan Mbappe. Wie weet zitten er bij de 12 clubs die dit jaar deelnemer weer een paar grootheden in de dop bij.

Winnaars van het toernooi

De historie van de U13 Cup kent mooie winnaars. De afgelopen tien jaar wonnen Bayer Leverkusen, Feyenoord (4x), Borussia Dortmund, Paris St. Germain, Barcelona en Club Brugge het toernooi. Dat is toch een lijst waar iedere voetballiefhebber zijn vingers bij aflikt! Feyenoord is de recordhouder wat betreft het aantal overwinningen van de U13 Cup: Maar liefst zes keer ging de beker mee naar Varkenoord. Sparta won vier keer, PSV en Borussia Dortmund zegevierden drie keer op Sportpark Couwenhoek.

Klik op CVV Zwervers voor de laatste artikelen over de club.
Klik op CVV Zwervers voor meer informatie over de club.

Michel van Noort (58): Heel bijzonder om samen met mijn zoon DCV te gaan trainen

DCV Krimpen
-
0
Michel van Noort (58): Heel bijzonder om samen met mijn zoon DCV te gaan trainen

Michel van Noort, een bekende naam binnen de regionale voetbalwereld, heeft een mooie carrière achter de rug. Van actieve voetballer naar trainer, zijn reis door het amateurvoetbal heeft alles te maken met passie voor het spel, toewijding en de liefde voor het ontwikkelen van jonge talenten. Afgelopen voorjaar besloot de geboren Rotterdammer te stoppen als trainer bij Nieuwerkerk om meer aandacht aan zijn gezin te geven. Maar zoals dat vaak gaat in de voetbalwereld, was zijn afscheid van de zijlijn slechts van korte duur. Vanaf volgend seizoen zal hij samen met zijn zoon Youri aan het roer staan bij DCV, de club uit Krimpen aan den IJssel, waar hij zijn ervaring en liefde voor het vak wil overbrengen.

Een mooie spelerscarrière

Hoewel Michel van Noort nu al een aantal jaren in Rotterdam woont, ligt zijn geschiedenis in Krimpen aan den IJssel. Als vierjarige verhuisde hij vanuit Rotterdam naar Krimpen, maar begon zijn voetballoopbaan bij Alexandria’66 in Rotterdam. Het was voor hem vanzelfsprekend om daar te spelen, aangezien een groot deel van zijn familie betrokken was bij de club. “Mijn ouders brachten me altijd naar de club, maar toen ik ouder werd, moest ik zelf op de fiets naar Rotterdam om te trainen. Uiteindelijk ben ik na een paar jaar bij Alexandria’66 overgestapt naar DCV, dat dichter bij huis was,” vertelt Michel. Na zijn periode bij DCV, waar hij uitgroeide tot een gewaardeerde speler, keerde hij terug naar Alexandria’66. Daar speelde hij nog jaren in het eerste elftal, voordat hij besloot zijn actieve voetbalcarrière te beëindigen.

Van speler naar jeugdtrainer

Na zijn actieve voetballoopbaan besloot Michel de overstap naar het trainersvak te maken. Zijn eerste stappen als trainer zette hij bij CVV Zwervers in Capelle aan den IJssel, waar hij begon als jeugdtrainer. “De technische commissie vroeg of ik als jeugdtrainer wilde helpen om het team dat ik trainde te begeleiden in het eerste elftal,” zegt Michel. Na CVV Zwervers trainde hij de jeugd bij DCV. De zoektocht naar nieuwe uitdagingen bracht hem naar Dilettant, Spirit en SC Excelsior. Bij deze clubs was Michel hoofdtrainer.

In deze periodes leerde hij het trainersvak goed kennen, maar het was niet altijd eenvoudig. “Bij SC Excelsior moest ik echt alles zelf doen. Wat me het meeste tegenstond was dat de kantine na de wedstrijd meteen dicht ging. Je kon niet eens rustig wat eten of een drankje doen na afloop van de wedstrijd.” Na het stoppen bij SC Excelsior besloot Michel meer tijd aan zijn gezin te besteden, waarbij hij zijn voetballende kinderen wel trainde. “Op een gegeven moment konden ze zichzelf goed redden, en ben ik bij FC Binnenmaas gaan werken. Een mooie club met een fantastisch clubgebouw.”

FC Binnenmaas

Bij FC Binnenmaas kreeg Michel de kans om veel jeugdspelers in te passen op verzoek van het bestuur. Gedurende zijn drieënhalf jaar bij de club, ook tijdens de coronaperiode, heeft hij veel jeugdige talenten kansen gegeven om zich te ontwikkelen.

Het avontuur bij Nieuwerkerk

Momenteel is Michel nog trainer bij Nieuwerkerk, waar hij in 2023 het stokje overnam van Ron Luijten. De start was allesbehalve makkelijk. Na zes wedstrijden stond het team op slechts twee punten. Toch slaagde Van Noort erin om zijn team om te vormen en leidde hij hen naar de achtste plek in de Tweede Klasse D. Dit seizoen gaat het beter. Voor de winterstop stond de ploeg in de

middenmoot, maar de winterstop ging de knop om en pakten ze periodetitel en spelen nu nacompetitie. Ondanks de teleurstelling over het mislopen van de titel, is hij optimistisch over de toekomst van het team.

De overstap naar DCV

Hoewel Michel dus nog steeds actief is als trainer van Nieuwerkerk, heeft hij inmiddels de beslissing genomen om volgend seizoen bij DCV aan de slag te gaan. De club benaderde hem met een bijzonder voorstel. “Ze vroegen of ik samen met mijn zoon Youri aan de slag wilde bij het eerste elftal. Hij is bezig met het behalen van zijn UEFA B-licentie en wil heel graag een eerste elftal gaan trainen. Ze gaven ons het podium om dat te doen.” Michel heeft enthousiast ja gezegd, en volgend seizoen zal hij beginnen als hoofdtrainer bij DCV, met Youri als zijn assistent. Het plan is om Youri binnen een paar jaar als hoofdtrainer aan het roer te zetten. “Het is heel bijzonder om samen met je zoon te trainen,” zegt Van Noort met een glimlach.

Heropbouw bij DCV

Dit seizoen is DCV helaas gedegradeerd naar de tweede klasse, maar Michel is vastbesloten om snel weer terug te keren naar de eerste klasse. Ondanks dat er verschillende spelers stoppen of vertrekken heeft de club goede aanwinsten kunnen binnenhalen. “We gaan met een kleine, maar sterke selectie het nieuwe seizoen in,” zegt Michel. Nieuwe aanwinsten zoals Javan Hagens, Luciano Ramos Bosselaar en Shay van Liempd moeten helpen om de club weer naar het juiste niveau te tillen.

Michel van Noort kijkt met vertrouwen naar de toekomst. En het mooiste is: hij doet het samen met zijn zoon Youri.

Klik op DCV voor de laatste artikelen over de club.
Klik op DCV voor meer informatie over de club.

SC Zoelen JO14 kroont zich tot kampioen: ‘Deze ploeg gaat door het vuur voor elkaar’

sc Zoelen
-
0
SC Zoelen JO14 kroont zich tot kampioen: ‘Deze ploeg gaat door het vuur voor elkaar’

ZOELEN – Het is een seizoen om in te lijsten voor SC Zoelen JO14. Onder leiding van trainer Cornelis Onink en zijn vaste compagnon Marto van Malsen, werd het team overtuigend kampioen in de derde fase van de competitie. Na eerdere tweede en derde plekken in voorgaande fases, liet de ploeg dit keer niets aan het toeval over. “Vanaf dag één geloofden we erin”, aldus Onink. “En de jongens hebben het geweldig waargemaakt.”

Cornelis Onink (37) is vrachtwagenchauffeur van beroep en trainer met passie. Al jarenlang verbonden aan SC Zoelen – eerst als jeugdspeler, later bij het eerste elftal – traint hij inmiddels zijn tweede team bij de club. “Mijn zoon kwam bij in de JO14 terecht en toen de vorige trainer ermee stopte, ben ik erin gerold. Samen met Marto, die al langer meedraait met deze groep. Voorheen trainde ik de JO10.”

In de eerste fase eindigde Zoelen als vijfde. Een grote verandering die plaatsvond? “We zijn toen begonnen met een vaste keeper”, blikt Onink terug. “Er werd daarvoor tussen drie jongens gerouleerd en dat gaf onrust. Sinds we een vaste doelman hebben, heeft dat veel stabiliteit gebracht. En de jongens die eerst op doel stonden, zijn nu juist van waarde als veldspeler, waaronder mijn zoon. Daar ben ik alleen maar trots op.”

In de tweede fase zat er al meer lijn in het spel. “We eindigden bovenaan, maar grepen net naast de titel. Dat was een teleurstelling, maar ik heb ze gezegd: we kunnen het. Het is tijd dat wij kampioen worden.” En dat gebeurde. In de derde fase was SC Zoelen JO14 oppermachtig en werd het met maar liefst negen punten voorsprong kampioen.

De ontlading kwam in de kampioenswedstrijd tegen Tricht. “Ze begonnen zenuwachtig, maar toen het eenmaal ging lopen vielen de doelpunten vanzelf. Het was mooi om te zien hoe het team er stond.” Een ander hoogtepunt was de wedstrijd tegen BRC. “Daar hadden we eerder van verloren. Dit keer kregen we de opmerking dat we te veel dispensatiespelers hadden, dus hebben we er eentje op de bank gehouden. In de rust bleek dat het gewoon mocht, maar het gaf onze jongens een boost. Ze kwamen terug van 0-2 naar 4-2. Ze waren er extra op gebrand om te winnen – dat tekent hun karakter. Ik nam het die trainer niet kwalijk. Vond het wel slim zelfs, en had het waarschijnlijk zelf ook geprobeerd.”

Onink ziet dat de groep als team gegroeid is. “In het begin was het veel ego, nu is het echt een collectief. Ze begrijpen de patronen, herkennen situaties en blijven gaan. Het uithoudingsvermogen is enorm. Als iemand in de problemen zit, lossen ze het samen op. Dat maakt deze ploeg zo bijzonder.”

Het kampioenschap werd groots gevierd, met een huldiging op de platte kar door Zoelen. “Luid zingend en springend door het dorp – het was één grote ontlading. Na al die keren nét niet, voelde dit als een bevrijding.”

Volgend seizoen speelt het team in de derde klasse van de JO15. Een stap omhoog, met nieuwe uitdagingen. “We hebben een jonge ploeg – sommigen zijn pas 12 of 13. Ons doel is handhaving, maar als we blijven groeien zoals nu, kunnen we verrassen. En dromen mag altijd.”

Klik op SC Zoelen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SC Zoelen voor meer informatie over de club.

Hoe het Spring Tournament van Focus’07 een internationaal begrip werd

Focus 07
-
0
Hoe het Spring Tournament van Focus’07 een internationaal begrip werd

CULEMBORG – Wat ooit begon met een lijstje mailadressen en een goed idee, is uitgegroeid tot een van de best georganiseerde jeugdtoernooien van Nederland: het Spring Tournament van Focus’07. In maart vond de derde officiële editie plaats op sportpark Parijsch, waar twaalf (inter)nationale topclubs streden in de leeftijdscategorie Onder-13. Robert Puddu (58) is een van de geestelijk vaders van het toernooi. “Dat het zó groot zou worden, had ik nooit gedacht.”

Puddu is al sinds de oprichting van Focus’07 betrokken bij de club. Toen zijn zoon op voetbal wilde, rolde hij het vrijwilligerswerk in. “Ik begon als jeugdtrainer, samen met een andere vader. Focus was toen net ontstaan, na de fusie.” Na zijn jaren als trainer – onder meer ook van zijn dochter – groeide hij door naar het jeugdbestuur, de sponsorcommissie en de kledingcommissie.

Het idee voor het toernooi ontstond zo’n zeven jaar geleden. “Samen met een teamgenoot van het 35+-elftal dachten we: laten we iets doen voor spelertjes die net overstappen van een half naar een heel veld. Die in de lente van hun voetbalcarrière zitten. Voor hun beleving en ontwikkeling.” Met een groot bestand aan mailadressen begonnen ze simpelweg clubs te benaderen. “In het begin deden ploegen als Vitesse, De Graafschap en Beerschot mee. Maar wij wilden méér.”

Als partnerclub van FC Utrecht waren de lijntjes kort met Focus’07. Via hoofd jeugdopleiding Robin Pronk kwamen ze in contact met jeugdtrainer Nathan Wiener (inmiddels werkzaam bij AZ), die dankzij zijn netwerk clubs als Ajax, Feyenoord, Bayer Leverkusen en Club Brugge wist te strikken. “Vanaf dat moment is het hard gegaan,” zegt Puddu. “We kozen bewust voor een eendaags toernooi met twaalf teams – precies het aantal kleedkamers dat we hebben. Alles moest kloppen. En het overtrof alle verwachtingen.”

Wat het Spring Tournament volgens hem onderscheidt? “De gastvrijheid. We regelen vervoer vanaf het vliegveld, maaltijden, verblijf – alles. De clubs worden echt in de watten gelegd. Daarnaast hebben we een topteam voor media. Er worden filmpjes gemaakt met drones, en de aftermovie staat vaak tien minuten na de finale al online.”

Dit jaar won FC Utrecht de finale van Anderlecht. Die laatste ploeg maakte volgens Puddu de meeste indruk. “Ze speelden fris, dynamisch voetbal. Er liep een klein opdondertje rond met een lange paardenstaart – echt een fenomeen. Hij werd niet voor niets uitgeroepen tot beste speler van het toernooi.”

Voor Focus’07 is het toernooi inmiddels hét uithangbord geworden. “We ontvingen zo’n 1500 tot 2000 bezoekers. Ze komen voor het voetbal, de sfeer, de beleving. Veel kinderen dromen er nu al van om ooit mee te mogen doen. Dan hoor je zo’n jochie zeggen: ‘Nog twee jaar, dan mag ik ook.’ Dát is precies waarom we het doen.”

De toekomst ziet er rooskleurig uit. Clubs staan in de rij voor deelname, en de editie van 2026 is al in voorbereiding. “We hebben al drie toezeggingen, waaronder clubs van absolute Europese topklasse die hier nog niet eerder waren. Namen mag ik nog niet noemen, maar geloof me: het wordt groter dan ooit.”

Klik op Focus ’07 voor de laatste artikelen over de club
Klik op Focus’07 voor meer informatie over de club

MEC’07 trekt ambitieuze trainer met profvoetbalverleden aan

sv MEC 07
-
0
MEC’07 trekt ambitieuze trainer met profvoetbalverleden aan

MAURIK – Een nieuw gezicht langs de lijn bij MEC’07 komend seizoen: Seref Kaya (36) is de nieuwe hoofdtrainer van het eerste elftal. De Tielenaar maakt daarmee zijn debuut als hoofdtrainer in het seniorenvoetbal. MEC’07 liep promotie naar de vierde klasse mis, na uitschakeling in de eerste ronde van de nacompetitie, maar de ambities blijven onveranderd. Kaya: “We moeten in de vijfde klasse bovenin meedraaien. Daar ligt de lat.”

Kaya groeide op in Tiel en begon zijn voetballoopbaan bij TEC. Op zijn negende maakte hij de overstap naar FC Den Bosch, waar hij jarenlang de jeugdopleiding doorliep. Via een zaakwaarnemer kreeg hij op jonge leeftijd een kans om te tekenen bij een internationale profclub, maar dat liep anders dan gehoopt. “Als ik het over mocht doen, was ik gebleven. Misschien had ik mijn debuut bij Den Bosch dan wel kunnen maken.”

Na zijn terugkeer in Nederland volgde een lange periode in het amateurvoetbal, onder meer bij DOVO, TEC en Theole, waar hij jarenlang aanvoerder was en uiteindelijk zijn actieve loopbaan afsloot.

De trainersloopbaan van Kaya begon bescheiden: als assistent bij een zaterdagteam van TEC. “Maar als je me vijf jaar geleden had gevraagd of ik nu voetballer of hoofdtrainer zou zijn, had ik voetballer gezegd’’, lacht Kaya, die bij als aanvoerder van Theole begon met het trainen van jeugdteams. ‘’Van de JO19 tot de Onder-23. Maar nu weet ik het zeker: mijn doel is om ooit trainer te worden van een BVO.”

Nu Kaya zijn kicksen aan de wilgen heeft gehangen, werd het tijd voor de volgende stap als trainer: het seniorenvoetbal. Toen hij via social media zag dat MEC’07 een nieuwe trainer zocht, twijfelde hij geen moment. “De gesprekken met het bestuur en de spelersraad gaven me direct een goed gevoel. We klikten meteen.”

Wie denkt een rustige trainer te krijgen, komt bedrogen uit. Kaya laat zich gelden. “Ik ben fan van Diego Simeone, vooral om zijn intensiteit en coaching. Dat zie je ook terug bij mij. Ik ben aanwezig, vurig en betrokken. Maar qua spel sta ik voor iets anders – ik wil dominant, aanvallend voetbal zien, gebaseerd op een goede organisatie.”

Tactisch wil Kaya niet vasthouden aan één systeem, maar juist kunnen schakelen. “Als team moet je flexibel zijn. We gaan niet telkens aanpassen aan de tegenstander, maar wel realistisch zijn. Je wint wedstrijden door slim te spelen.”

MEC’07 greep naast promotie, maar Kaya kijkt vooruit. “We gaan de vijfde klasse in, dat is nu de realiteit. Maar we hebben een goede mix van jonge en ervaren spelers. We moeten minimaal in de top drie spelen, met zicht op promotie. Ik zie veel potentie, maar daar hoort hard werken bij.”

In elke linie hoopt hij de selectie nog te versterken. “Elke trainer heeft een netwerk. Ik kijk wat ik mee kan nemen, maar het moet passen bij de groep.”

Wat mogen spelers, staf en supporters verwachten? “Een trainer die er vol voor gaat,” zegt Kaya. “Maar ik kan maar twintig procent bepalen – de overige tachtig procent moeten de spelers zelf invullen. Dat begint met inzet, discipline en samen beter willen worden. Ik zorg voor het plan, zij moeten het uitvoeren. Maar áls we dat samen doen, kan er hier echt iets moois ontstaan.”

Klik op MEC’07 voor het laatste artikel van de club

Laponder: ‘Wij zijn misschien het tweede, maar wel het vlaggenschip van Ophemert’

vv Ophemert
-
0
Laponder: ‘Wij zijn misschien het tweede, maar wel het vlaggenschip van Ophemert’

OPHEMERT – Geen team in Ophemert met een hechtere kern dan het tweede elftal, als het aan leider Corné Laponder ligt. Al jaren is het de ploeg waar vriendschap en verenigingsgevoel hand in hand gaan – en waar de prestaties er zeker niet onder lijden. Toch bleef er na dit seizoen, waarin de ploeg als vierde eindigde in de zesde klasse, een bittere nasmaak hangen bij Laponder. “Als we niet zoveel hadden moeten schuiven met spelers, hadden we echt mee kunnen doen om de titel.”

Laponder is sinds 2017 betrokken bij Ophemert 2, met een onderbreking van één seizoen vanwege werk in de weekenden. “Het team was al een vriendengroep voordat ze naar de senioren gingen”, vertelt hij. “En toen de oudere garde doorschoof naar het vrijdagavondvoetbal, werd dit het tweede elftal. Wat mij betreft is dit de kernploeg van de vereniging. Ik weet dat sommigen dat anders zien, maar zo voelt het voor mij. Het is het hart van VV Ophemert.”

Het seizoen kende een valse start, met een nederlaag tegen RKTVC, maar Ophemert rechtte al snel de rug en won zes keer op rij, afgetrapt met een overtuigende zege op kampioen Buren (1-4). Maar vlak voor de winterstop kreeg de ploeg te maken met een domper: vier spelers werden doorgeschoven naar het eerste elftal om blessures op te vangen. Laponder: “Logisch en begrijpelijk. Zo werkt dat bij een kleine club, maar het was wel een klap voor ons. Zeker omdat we later zelf ook met blessures te maken kregen.”

Daarna werden wedstrijden verloren die onder normale omstandigheden wél gewonnen hadden kunnen worden. “We hebben het seizoen uitgespeeld met karakter, maar ik weet zeker: met een fitte en complete groep hadden wij kampioen kunnen worden.”

Twee wedstrijden die dat onderstreepten, waren SC Zoelen-uit (5-1) en het thuisduel met Buren (1-1) – de latere kampioen. “Tegen Zoelen speelden we op een achterveldje in de regen en hadden we te maken met blessures. Het zat er gewoon niet in die dag. Tegen Buren, die toen kampioen konden worden, liet wij juist onze potentie zien. Wij hielden ze op een gelijkspel, waardoor we ze van de titel afhielden. En er zaten jongens bij die op hoog niveau hebben gespeeld. Dan zie je dat wij met dit team écht iets kunnen.”

Dat team bestaat uit een mix van jonge en ervaren spelers, met als blikvanger spits Remco Moret, die op zijn leeftijd nog steeds wedstrijden kan kantelen. “Maar het is niet één speler die het verschil maakt,” benadrukt Laponder. “Het is een ploeg waarin iedereen voor elkaar werkt, ook als het niet loopt. En dat maakt me trots.”

Trots is hij sowieso op ‘zijn’ club. “VV Ophemert is een echte dorpsclub. Eigen jongens, betrokken vrijwilligers, korte lijntjes. Hier staat men nog voor elkaar klaar. Mensen als Gerrit Stap, die laatst werd gehuldigd, maken de club tot wat het is. En ik probeer zelf ook bij te dragen, onder meer als sponsor.’’ Zijn beste vriend, Ibo Öcal, is onlangs voorzitter geworden.

Komend seizoen krijgt het team hulp van een bekende naam: Addie Kusters, de nieuwe trainer van het eerste elftal, zal ook de trainingen van Ophemert 2 oppakken. “Hij heeft ervaring, weet wat het is om een groep beter te maken én plezier te brengen. Ik verwacht dat hij het beste uit deze jongens kan halen.”

Klik op VV Ophemert voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Ophemert voor meer informatie over de club.

GVV JO14 kampioen: ‘Van level 0 naar level 100’

gvv Geldermalsen
-
0
GVV JO14 kampioen: ‘Van level 0 naar level 100’

GELDERMALSEN – GVV JO14 heeft het voor elkaar: na een sterk seizoen kroonde de ploeg zich tot kampioen in de derde fase van de competitie. Trainer Joey de Ruiter (34), een echte clubman, is trots op zijn jongens en dame. “We zijn begonnen als een team zonder ervaring, maar dit seizoen zijn ze van level 0 naar level 100 gegaan.”

De Ruiter is al dertig jaar verbonden aan GVV. “Ik ben een jongen van de club”, zegt hij. “Als het goed gaat met GVV, gaat het goed met mij.” Hij was jarenlang wedstrijdsecretaris, floot voor de KNVB, organiseert het bedrijvenvoetbaltoernooi én gaf training bij de jongste jeugd. Sinds twee jaar is hij weer als trainer actief – dit keer bij de JO14. Samen met assistent Stefan van Schaik en coördinator Dick Jansen vormt hij een hecht driemanschap. “Dick is als een opa voor het team, Stefan de betrokken vader, en ik breng de voetbalinhoud. We vullen elkaar perfect aan.”

GVV JO14 is dit seizoen zichtbaar gegroeid. “Het was de bedoeling een vriendenteam te creëren, waarin gezelligheid en plezier vooropstaan”, vertelt De Ruiter. “Maar daardoor gingen ze ook beter presteren. Positiespel, inzet, motivatie – alles is vooruitgegaan. Het is echt een team dat voor elkaar wil werken.”

De resultaten spreken voor zich: in twintig wedstrijden maakte de ploeg maar liefst 113 doelpunten. “Doelpunten maken is dé grote kwaliteit van de ploeg”, lacht De Ruiter. “Ze hebben dat echt in de vingers gekregen.” Toch ging het niet vanzelf. De eerste fase verliep nog wisselend. Tegen bekende tegenstanders als Well en MEC’07 werd het verschil niet gemaakt. “We waren voetballend beter, maar gaven het in de slotfase weg. Dat zijn leermomenten.”

In de tweede fase werd het niveau opgeschroefd. GVV won ruim van de eerste twee tegenstanders, maar verloor nipt van Alem, dat uiteindelijk kampioen werd. “We speelden ze de hele tweede helft weg, maar verloren alsnog. Dat was frustrerend.”

De derde fase bracht alles samen. “Een spannende competitie waarin iedereen aan elkaar gewaagd was”, blikt De Ruiter terug. “We hadden een offday tegen Alem (6-3), speelden gelijk tegen Theole (4-4) en gaven in de laatste minuut weer een goal weg tegen Well. Maar we hielden stand.” Uiteindelijk werd de wedstrijd tegen Theole de beslissende. “Na tien minuten stonden we al met 4-0 voor. Dat was echt de kroon op het seizoen.”

Hoe het kampioenschap werd gevierd? “Ouders hadden kampioensshirts geregeld en tijdens de wedstrijd werd er vuurwerk afgestoken. Geweldig.” Voor De Ruiter is het vooral mooi om te zien hoe ver het team is gekomen. “Twee jaar geleden stonden ze onderaan in de vierde klasse. Nu zijn we bovenaan geëindigd in de tweede. Daar mogen we met zijn allen trots op zijn.”

Volgend seizoen gaat hij met de groep mee naar de JO15. “Hopelijk komen we dan uit in de eerste klasse. Dat is het doel. En wie weet zie ik over een paar jaar jongens van dit team in het eerste elftal terug. Dan weet ik: daar heb ik aan mee mogen bouwen.”

Klik op GVV voor de laatste artikelen over de club
Klik op GVV voor meer informatie over de club

Uit de oude doos: VV Lekkerkerk en Jan Timmer

vv Lekkerkerk
-
0
Uit de oude doos: VV Lekkerkerk en Jan Timmer

Terugblikken op wat vroeger was kan soms heel boeiend zijn. In het jubileumboek van VV Lekkerkerk, Zwart Wit op Groen uit 2002 geschreven door de vorig jaar, veel te vroeg, overleden Jan Timmer en Arjan van den Berg staat een hoofdstuk over de begintijd van het damesvoetbal. VoetbalJournaal neemt de lezer terug naar de tijd dat damesvoetbal nog in de absolute kinderschoenen stond.

“Als jullie dat per se willen, moet je zelf maar dingen regelen.”

Dat was de eerste reactie van de bestuurders van VV Lekkerkerk toen Ineke Berger en Jenny van Zoest in 1973 voorstelde om een damesteam op te richten. De reactie van de bestuurders zorgde ervoor dat beide dames vol overgave probeerden teamleden te zoeken. “We maakten veel reclame in onze vriendinnen- en kennissenkring. We gingen stenciltjes rondbrengen in Lekkerkerk en omgeving. Met succes, want in augustus 1973 werd het damesteam van VV Lekkerkerk ‘operationeel’. Dertien vrouwen trokken het zwart-witte tenue aan en zetten daarmee, zonder dat ze het zelf in de gaten hadden, een historische stap in de geschiedenis van de dorpsclub.

Eerste overwinning

Voordat er daadwerkelijk tegen een bal getrapt kon worden, moesten eerst nog wat andere zaken geregeld worden. De heer M. Vos werd bereid gevonden de dubbelfunctie van trainer/secretaris op te vervullen. G. van der Panne stelde zich beschikbaar al leider, mevrouw van Gulik werd penningmeester en Ada Verwaal kreeg de voorzittershamer toebedeeld.

In september 1973 begonnen de dames aan hun competitiedebuut. Dat er geen sprake was van een onverdeeld genoegen, bleek gaandeweg het voetbaljaar. Pas na enkele maanden stevig ploeteren en veel leren werd de eerste overwinning geboekt. Een monster zonder waarde, zo werd later pijnlijk duidelijk… “We wonnen van Nieuwerkerk, maar dat trok zich kort na de wedstrijd terug uit de competitie”, weet Jenny van Zoest nog. “Onze twee punten moesten we inleveren.”

Eerste titel

In het seizoen 1976/77 werd de eerste vrouwentitel in de historie van VV Lekkerkerk binnengehaald. De ploeg was hecht en bleek qua voetbalvaardigheid ijzersterk. Uit twintig duels wist men zesendertig punten te peuren. In de wedstrijd tegen Gouderak werd de titel binnengehaald. Jenny van Zoest: ”Het was een prachtig seizoen waarin we niet alleen heel veel voetbalplezier hadden, maar ook enorm veel lol daaromheen.”

(Bron: Zwart Wit op Groen 75 jaar v.v. Lekkerkerk door Jan Timmer en Arjen van den Berg)

Op persoonlijke titel geschreven

Jan Timmer overleed vorig jaar op 4 juli. Hij werd slechts 63 jaar oud. Ik kende Jan nog niet zo lang persoonlijk. Soms benaderde hij mij als er ergens een foto moest worden gemaakt en de vaste fotograaf niet kon. Een ontzettende aimabele man en daarbij een absolute vakman! De laatste keer dat ik hem sprak was tijdens de nacompetitiewedstrijd Spirit-MOC’17. Ik zou daar foto’s maken voor het contact  nadat ik eerst in Heerjansdam was geweest voor foto’s van DCV. Door werkzaamheden dreigde ik het niet op tijd te halen en zo had ik tijdens mijn rit en de wedstijd telefonisch contact voor een update. Uiteindelijk kwam ik in de 89e minuut aan, stond Spirit met 1-0 voor en stond Jan met zijn telefoon en een peuk in zijn hand achter het doel van Spirit voor een foto. Mijn eerste foto die ik schoot bleek de gelijkmaker te zijn en er zou worden verlengd. Dus achteraf had ik alle tijd gehad, maar die eerste foto was de foto die werd gepubliceerd in het Kontakt. Pas later begreep ik wat een bijzondere man Jan is geweest voor de gemeenschap. Voor mij was hij een voorbeeld!

Voor meer informatie over vv Lekkerkerk, klik hier.
Meer artikelen lezen over vv Lekkerkerk, klik hier.

Sport verbindt: bewoners Rijckehove en CKC Old Stars delen bijzondere ochtend op het veld

vv CKC
-
0
Sport verbindt: bewoners Rijckehove en CKC Old Stars delen bijzondere ochtend op het veld

Op een frisse ochtend in april werd het sportcomplex van voetbalvereniging CKC omgetoverd tot een plek van ontmoeting, beweging en ontroering. Samen met Revalidatiecentrum & Woonzorglocatie Rijckehove organiseerde de club een bijzondere activiteit voor bewoners en leden, waarin Walking Football en warme gesprekken centraal stonden.

Het evenement maakt deel uit van een bredere samenwerking tussen CKC en Rijckehove, die begin dit jaar werd aangekondigd. Doel: de leefwereld van ouderen en sporters dichter bij elkaar brengen en werken aan gezondheid, vitaliteit én sociale verbinding. Of, zoals CKC het verwoordt: “Een leven lang voetbal, maar vooral ook een leven lang CKC.”

Tijdens de ochtend werden bewoners van Rijckehove gastvrij ontvangen op sportpark ’t Veer. Onder het genot van koffie, thee en vers gebak genoten zij vanaf de kantine van een vriendschappelijk potje Walking Football – een laagdrempelige voetbalvorm voor ouderen – gespeeld door de CKC Old Stars. Al snel sloeg de ontspannen sfeer over op de toeschouwers, die zichtbaar genoten van het spel en het gezelschap.

Na het openingswoord van specialist aangepast sporten René van Oeffel, CKC-trainer Han van der Walle en voorzitter Nico de Borst, volgde een korte, toegankelijke sportactiviteit op het veld. Tot verrassing van velen deden enkele bewoners enthousiast mee. Er werd gelachen, gegooid met ballen en vooral veel plezier beleefd. “Het plezier spatte ervan af,” aldus een vrijwilliger. Aan het eind van de ochtend vloeiden hier en daar zelfs tranen van ontroering.

De samenwerking tussen CKC en Rijckehove is meer dan een eenmalige actie. De organisaties hebben de ambitie om structureel samen te werken, bijvoorbeeld door het organiseren van gezamenlijke wandelingen, het delen van kennis over sport en gezondheid en het opzetten van laagdrempelige beweegactiviteiten.

Wat begon als een idee tijdens een nieuwjaarsreceptie, is inmiddels uitgegroeid tot een inspirerend voorbeeld van hoe sport kan verbinden – ongeacht leeftijd of achtergrond. Beide partijen spreken de wens uit om dergelijke ochtenden vaker te organiseren.

“Dit smaakt naar meer,” zegt voorzitter De Borst. “De glimlach van een bewoner die voor het eerst sinds lange tijd weer op een sportveld staat, is onbetaalbaar. Dát is waar we het voor doen.”

Klik op CKC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op CKC voor meer informatie over de club.

Van Spirit naar Perkouw: het bijzondere seizoen van Ferri Rietkerk

fc Perkouw
-
0
Van Spirit naar Perkouw: het bijzondere seizoen van Ferri Rietkerk

Voor Ferri Rietkerk (27) was het afgelopen seizoen er één om niet snel te vergeten. De geboren Lekkerkerker maakte de overstap van VV Spirit naar FC Perkouw en beleefde daar – ondanks een bewogen start – een schitterend voetbaljaar met als hoogtepunt het kampioenschap in de vierde klasse B.

Rietkerk, die inmiddels samenwoont met zijn vriendin in Rotterdam, begon zijn voetbalcarrière bij VV Lekkerkerk. Al snel werd zijn talent opgemerkt door Feyenoord, waar hij tot zijn zestiende deel uitmaakte van de jeugdopleiding. Na zijn vertrek uit Rotterdam streek hij neer bij Spirit, waar hij één jaar bij de A-junioren speelde en vervolgens aansloot bij de selectie. Daar wisselde hij de laatste jaren tussen het tweede en het eerste elftal.

Toen zijn goede vriend Raoel van der Spoel hem benaderde om bij FC Perkouw te komen voetballen, was Ferri snel overtuigd. Ook teamgenoot Max Overdijk – met wie hij nog eens samen in een eerste elftal wilde spelen – maakte de overstap, samen met nog vier andere spelers van Spirit. De nieuwe trainer van Spirit, Wout Ooms, zag tot zijn frustratie flink wat kwaliteit vertrekken, terwijl trainer Wim Eilander van FC Perkouw juist dolblij was met de versterking.

Hooggespannen verwachtingen door kwaliteitsimpuls

De verwachtingen bij Perkouw waren meteen hooggespannen. “We gingen ervan uit dat we met de spelers van Spirit bovenin mee zouden draaien,” vertelt de middenvelder. Al snel werd de doelstelling bijgesteld: er moest worden gestreden om het kampioenschap. Na zes speelronden was het raak – een 0-1 overwinning tegen concurrent Be Fair zette Perkouw op kop. Vanaf dat moment werd het doel realiteit.

400 toeschouwers bij de kampioenswedstrijd

De club bleek voor Ferri een schot in de roos. “Het voelt als een kleine versie van Spirit: gezellig, warm, maar ook hard werken.” Het kampioenschap leefde enorm in het dorp. De kampioenswedstrijd tegen SPV’81 trok zo’n 400 toeschouwers – indrukwekkend voor een dorp met slechts 1.750 inwoners. Er was vuurwerk, speciale shirts en een groot feest na afloop. De week na de kampioenswedstrijd was  de motivatie ver te zoeken: FC Perkouw verloor met 6-0 van Dilettant.

Toekomst in de derde klasse

Komend seizoen speelt FC Perkouw in de derde klasse. Ferri kijkt ernaar uit. “In de vierde klasse is het soms wat rommelig voetbal. In de derde klasse komen we meer voetballende ploegen tegen, dat maakt ons ook beter.” De selectie blijft grotendeels intact, al is nog onduidelijk of er nieuwe spelers bijkomen. Over zijn eigen toekomst is Ferri nuchter: “Geen idee hoe lang ik nog blijf voetballen, maar zolang ik het leuk vind, ga ik door.”

Hoogtepunten van het seizoen

Naast het kampioenschap noemt Ferri nog twee andere hoogtepunten: de winnende treffer in de slotminuten tegen concurrent Be Fair – “Daar zat zoveel emotie in” – en het trainingskamp in Düsseldorf, waar de ploeg wegens slecht weer in de zaal trainde. Ook buiten het veld was er een bijzonder sportmoment: samen met teamgenoten Kevin Guttink en Jochem Schrader liep Ferri de Marathon van Rotterdam. “We hebben samen getraind en zijn 30 kilometer lang bij elkaar gebleven. Toen heb ik ze gelost,” zegt hij lachend.

Klik op FC Perkouw voor de laatste artikelen over de club.
Klik op FC Perkouw voor meer informatie over de club.

123...1.371Pagina 1 van 1.371

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.