Bij Schelluinen is de situatie dit seizoen ronduit bijzonder. Van de 23 spelers uit de eerste selectie van vorig jaar, bleef maar één iemand over: Roy Stuiven. De rest vertrok, stopte of koos voor een andere club. En toch staat er elke zaterdag weer een elftal op het veld. Een elftal dat, ondanks alle tegenslag, blijft strijden in de kleuren van Schelluinen. “We weten dat het geen makkelijk jaar wordt,” zegt Niels de Koter, aanvoerder van het team. “Maar iemand moet het doen. En wij doen het graag.”
“Het is echt bizar wat er is gebeurd,” vertelt De Koter openhartig. “Eén voor één vertrokken spelers. Sommigen wilden hogerop, anderen gingen met vrienden ergens anders voetballen of zijn gestopt. Iedereen had z’n eigen reden, daar oordeel ik niet over. Maar dat bijna de hele selectie vertrekt, dat had niemand verwacht. Ik heb het ook nog nooit eerder gezien.”
“Van de 23 spelers gingen er 22 weg. Het was even schakelen. De club vroeg ons of we als tweede elftal het eerste wilden overnemen. Natuurlijk zeiden we ja. We doen het voor de club. We wisten dat het zwaar zou worden, maar we wilden Schelluinen niet laten vallen.”
De huidige selectie bestaat grotendeels uit jonge jongens die nog maar net bij de senioren spelen. “Twee jaar geleden kwamen ze voor het eerst bij de senioren. Ze hebben nog veel te leren, maar er zit echt potentie in. Het niveau van de derde klasse is op dit moment te hoog gegrepen, dat weten we. Maar we doen ons uiterste best.”
De nederlagen zijn zwaar, geeft hij toe. “We verliezen vaak met ruime cijfers. Dan voelt een 1-0-nederlaag tegen Wilhelmina al bijna als een overwinning. Toch blijven we doorgaan. De belangrijkste taak voor mij als aanvoerder is om het plezier erin te houden. Want als dat wegvalt, houdt alles op.”
De groep houdt elkaar op de been. “We zijn een hechte vriendengroep geworden. We kennen elkaar goed, gaan samen op trainingskamp, doen uitjes, hebben lol. Dat maakt het makkelijker om dit vol te houden. Toch blijft wedstrijden met 8-0 verliezen verschrikkelijk, maar je moet het van je afzetten. In de kleedkamer muziek aan, drankje pakken en doorgaan. Soms met tegenzin, maar het helpt. Zo blijf je bij elkaar.”
De 29-jarige De Koter groeide op in Gorinchem. “Mijn hele jeugd heb ik bij GJS gevoetbald. Daarna drie seizoenen bij Arkel, in het eerste elftal. Maar daar kreeg ik op een gegeven moment weinig speeltijd. Arkel begon meer te voetballen van achteruit, en dat is niet mijn spel. Ik ben een verdediger die het van strijdlust moet hebben, van duels winnen en werken.”
Via vrienden kwam hij bij Schelluinen terecht. “Dat is nu mijn achtste seizoen hier. Ik heb er een geweldige tijd gehad, zowel bij het eerste als de afgelopen twee jaar in het tweede. Het is een gezellige, goed georganiseerde vereniging waar ik me helemaal thuis voel.”
Aanvoerder in moeilijke tijden
Als aanvoerder voelt De Koter extra verantwoordelijkheid. “Ik vind het belangrijk dat Schelluinen positief in beeld blijft. We weten dat we sportief tekortkomen, maar de inzet is groot. De club staat achter ons, dat merk je aan alles. Toen we laatst 1-0 verloren van Wilhelmina kregen we applaus van de toeschouwers. Dat doet wat met je. Mensen voelen wat wij voelen. Dat geeft energie.”
Hij probeert ook zijn medespelers moed te geven. “Sommige jongens vinden het zwaar. Ze voelen zich schuldig over de uitslagen, maar dat is onterecht. Je kunt ze niets verwijten.”
De Koter weet dat handhaving in de derde klasse een bijna onmogelijke opgave is, maar dat houdt hem niet tegen. “We gaan het uiterste proberen. We geven het niet zomaar op. Dit seizoen draait niet om promotie of punten, maar om karakter. Om laten zien dat je, ook als alles tegenzit, blijft staan voor je club.”
Klik op VV Schelluinen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Schelluinen voor meer informatie over de club.
