Home Blog Pagina 3

TPO is voor Van Run veel meer dan voetbal

0

Dat een voetbalclub vaak meer is dan voetbal, bewijst Jermain van Run als vrijwilliger bij TPO. Want ondanks dat de 25-jarige inwoner van Moerdijk vanwege een blessure zelf niet meer kan voetballen, voelt hij zich meer thuis dan ooit op sportpark De Klaverweide. “Het is voor mij een heel speciale club.”

Mede dankzij zijn vader, vertelt Van Run (25). “Die was vroeger altijd DJ bij het eerste en dan ging ik met hem mee om te kijken.” Begonnen als jeugdvoetballer bij DHV in Zevenbergschen Hoek, was hij vanaf de D’tjes niet meer uit Moerdijk weg te slaan. Tot een blessure roet in het eten gooide. “Ik had last van springschenen, daardoor moest ik stoppen met voetballen.” Maar voor wie denkt dat zijn tijd bij TPO er daardoor opzat, heeft het goed mis. “Sinds vorig seizoen zit ik in het bestuur. Met name om activiteiten te organiseren voor de jeugd en de senioren.” En om sponsoren te regelen. “Ik loop op dat vlak nu vooral nog mee, zodat ik het later misschien over kan nemen.”

Derde helft

Druk genoeg, zou je zeggen. Niet voor Van Run. “Dit jaar ben ik ook trainer geworden van de dames.” Met jarenlange ervaring als jeugdtrainer, een logische stap. Toch? “Het is wel heel anders dan training geven aan de jeugd, moet ik eerlijk zeggen. Daar ben je meer bezig met kinderen leren voetballen, nu is het veel uitgebreider. Komt er ook tactiek of een manier van spelen bij kijken.” Desondanks, blijft ook een hoop hetzelfde, vertelt Van Run. “Ik vind het leuk om met mensen om te gaan én te proberen zo hoog mogelijk te eindigen.” Te beginnen op de training. “We doen veel positiespel en pass- en trappen. Het balletje laten gaan, in plaats van zelf lopen met de bal.” Hoe ziet hij een trainersrol in de toekomst voor zich? “Ooit is het misschien wel de bedoeling om trainer te worden van een eerste elftal, maar voorlopig heb ik geen haast.” Want tijd, komt Van Run stiekem eigenlijk tekort. “Na de wedstrijd van het eerste, zorg ik als DJ altijd voor de derde helft. Dat is vaak héél gezellig.”

Eigen boom

Een taak die hij overnam van zijn vader, nadat die in 2023 overleed. “De club heeft ons heel erg geholpen bij dat verlies. Dan zie je ook weer hoe hecht TPO is. Het is echt meer dan voetbal.” Met een kerstboom bij de ingang van het sportpark, als eerbetoon. “Mijn vader was een ‘kerstgek’, dus die heeft zijn eigen boom gekregen.” Aan een vertrek bij de voetbalclub, denkt de inwoner van Moerdijk dan ook geen moment. “Ik blijf nog lekker heel lang betrokken bij TPO.” Al is het alleen maar, voor de gezelligheid langs de lijn. “Op zondag staan er gewoon 80 man te kijken. In de vijfde klasse, dan doe je toch iets goed.” Mede dankzij, wat Van Run allemaal doet voor de club. “Dat valt wel mee, toch?” Sluit hij met gevoel voor understatement lachend af.

Klik op TPO voor de laatste artikelen over de club.
Klik op TPO voor meer informatie over de club.

Wernhout wint moeilijk: ‘Maar we zijn ook lastig te verslaan’

0

Het had beter, maar zeker ook slechter gekund. En dus staat vierdeklasser Wernhout al met al waar ze horen te staan. Tenminste, dat vindt Hein Roelands. En dus kijkt de 23-jarige middenvelder stiekem alvast een beetje naar volgend seizoen. “We weten wat we beter kunnen doen.”

Naast slimmer worden, is dat vooral het afmaken van de kansen, vindt Roelands. “Nu houden we tegenstanders vaak nog te lang in de wedstrijd.” Want om te kunnen winnen, moet je scoren. Naast natuurlijk de nodige energie leveren. “We hebben veel voor elkaar over. Dat is meestal ook de reden dat we punten pakken.” Met een plek in de brede middenmoot tot gevolg. “Het had beter gekund, maar al met al is het terecht waar we nu staan.”

Gelijkwaardig

Een echte doelstelling hadden ze bij Wernhout, na de degradatie van afgelopen seizoen, dan ook niet. Behalve Roelands dan. “Dat was per persoon een beetje verschillend. Ik durfde wel te zeggen dat we weer terug naar die derde klasse wilden.” Teamgenoten waren iets terughoudender, lacht hij. “En die hebben gelijk gekregen!” Hoe dat komt? “We zijn meestal gelijkwaardig en bijna nooit veel slechter of veel beter dan een tegenstander. Daardoor kunnen we ons meten met betere teams, maar moeilijk afstand nemen van mindere teams.” In een competitie waar de intensiteit een stukje lager ligt. “Ploegen in de vierde klasse zijn vooral meer fysiek.” Toch geniet Roelands daar tot nu toe wel van. “Het is een leukere klasse om in te spelen. Met name vanwege de derby’s.” De komende weken, staat er voor alle teams dan ook nog veel op het spel, vertelt hij. “Er gaan interessante potjes komen.” Van een nieuwe doelstelling, proberen ze bij Wernhout zo ver mogelijk weg te blijven. “We winnen moeilijk, maar zijn ook lastig te verslaan. Dus hopelijk kunnen we op deze plek blijven staan.”

Trotse aanvoerder

Met de club waar Roelands op zijn vijfde begon met voetballen. “Ik woon tegen het voetbalveld aan.” Heel gek, is zijn band met de vereniging dan ook niet. “Met zeven jongens uit mijn vriendengroep ben ik al die jaren samen opgegroeid en speel ik nu in de selectie.” Gezelligheid en plezier, staan dan ook voorop. “Maar op zondag willen we er anderhalf uur lang het beste van maken. Zodat we onszelf daarna in de spiegel aan kunnen kijken en er alles aan hebben gedaan.” Sinds dit seizoen in zijn geval, als aanvoerder van het team. “Vroeger ging ik altijd kijken bij het eerste en dan hoopte je daar zelf ooit te staan. Dus daar ben ik best wel trots op!” Zijn liefde voor Wernhout, gaat dan ook verder dan voetballen alleen. “Waar nodig, probeer ik bij te springen. In de kantine of om training te geven. Daarom ben ik ook een paar jaar jeugdtrainer geweest van de JO13 en JO14.” Kortom, Roelands is meer dan betrokken. “Doordat je vaak op de voetbal ben, ken je inmiddels iedereen.” En ook aan fanatisme, geen gebrek. “Ik ben een speler die graag wil en iemand die vooropgaat in de strijd.” Al heeft de aanvallende middenvelder, ook genoeg andere kwaliteiten. “Een prima loopvermogen, maar wel te weinig goals gemaakt of assists gegeven. Ik zou graag meer kansen willen creëren én afmaken.” Gelukkig, heeft hij daar voorlopig nog alle tijd voor. “Het lijkt me sterk dat ik ooit wegga. Ik zit hier op mijn plek, samen met mijn vrienden. Dus ik zou niet weten waarom. Dit is gewoon mijn club!”

Klik op vv Wernhout voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Wernhout voor meer informatie over de club.

Van Sprundel beleeft met Virtus een leerzaam seizoen

0

Met het vertrek van een aantal sterkhouders en voornamelijk aanvulling vanuit de jeugd, was het dit voetbaljaar voor derdeklasser Virtus afwachten waar ze precies zouden staan. Maar na een uitdagend begin, valt dat de laatste weken allesbehalve tegen, volgens doelman Tom van Sprundel. “Met de 6e plek, kunnen we terugkijken op een goed en leerzaam seizoen.”

Helemaal nadat ze bij Virtus met één zege in de eerste zes duels, lastig aan het seizoen begonnen. “Dragende spelers gingen weg en er kwamen jonge gasten bij. Dus zeker in het begin, was het afwachten hoe dat zou zijn.” Een echte doelstelling, hadden ze bij de club uit Zevenbergen dan ook niet, vertelt Van Sprundel (27). “We wilden eerst kijken hoe we op elkaar ingespeeld zouden raken.” De laatste weken, gaat dat goed. “Maar we hebben helaas ook vaak naar beneden moeten kijken.”

Meer tijd

Met een achtste plek én vier punten voorsprong op de nacompetitie lijkt dat gevaar voorlopig geweken, toch blijft Van Sprundel op zijn hoede. “Ik heb er vertrouwen in dat we nog onze punten gaan halen, maar alles zit nog dicht bij elkaar.” Vertrouwen dat ze bij Virtus, eigenlijk het hele seizoen hebben gehad. “Tuurlijk is het een tijdje wat negatiever geweest. Dat krijg je als je veel verliest. Desondanks, hebben we altijd tegen elkaar gezegd dat het goed zou komen.” En goed, komt het dus waarschijnlijk. “Als we de lijn van de laatste weken door weten te trekken, kunnen we terugkijken op een goed en leerzaam seizoen.” Wat is zijn verklaring voor de betere prestaties? “Meer intensiteit en harder voor elkaar werken. Resultaten zijn daarbij heel belangrijk. Maar ook beter weten wat we moeten doen.” Vooral dat laatste, kost tijd, heeft Van Sprundel gemerkt. “Meer dan gehoopt, om eerlijk te zijn. Normaal komen er geleidelijk jongens vanuit de jeugd bij, nu waren het er in één keer heel veel.” Bepaalde vastigheden, lieten dan ook even op zich wachten. “In de communicatie óf wat je van elkaar verwacht.” Het leverde Virtus, zeker in de beginfase van de competitie, een hoop tegendoelpunten op. “De organisatie stond nog niet en bepaalde wisselingen, pakten niet goed uit.” Hoe was dat voor hem als keeper? “Ik zit daar zelf gelukkig niet zo mee.”

Vrienden

Een vastere basiself, hielp de ploeg uiteindelijk vooruit. Bij de club waar Van Sprundel sinds de F’jes al speelt. “Volgens mij ben ik in de F8 begonnen, als speler.” Tot Erik de Waard, huidig voorzitter van de vereniging, een doelman in hem zag. “Die zei dat ik met mijn lengte en motoriek, beter in de goal kon gaan staan. Daar lagen mijn kwaliteiten eigenlijk ook wel.” Na een half jaartje voetballen, besloot de inwoner van Zevenbergen zijn keepershandschoenen dan ook aan te trekken en die vervolgens nooit meer uit te doen. Het leverde hem stages op bij RBC Roosendaal, NAC en Feyenoord. “Dat is nooit iets geworden, maar waren wel mooie dingen om mee te maken.” Teleurstelling, kende Van Sprundel niet. “Voetbal blijft voor mij een hobby, dus dat wil ik met mijn vrienden doen. Met veel jongens waarmee ik nu in de selectie voetbal, ben ik min of meer ook opgegroeid. Wat dat betreft is het net een soort vriendenteam. Maar dan op een goed niveau.” Met hem dus tussen de palen. Als hij niet geblesseerd is. “Dit is eigenlijk het eerste seizoen, dat ik blessurevrij ben gebleven. Normaal had ik altijd wel last van gebroken vingers of spierblessures.” En dus heeft Van Sprundel regelmatig de kans, om zich te onderscheiden. “Dat is het mooie van doelman zijn, je bent heel belangrijk voor een elftal.” Helemaal in zijn geval. “Ik ben niet echt een technische of explosieve keeper, maar wel iemand die heel erg aanwezig is, probeert te coachen en vertrouwen uitstraalt.” Naast lang en groot, ook goed in de één-tegen-één. Een beetje zoals Manuel Neuer. “Vroeger vond ik dat echt machtig om te zien. Hoe groot hij uit die goal kwam. Daar let je toch altijd extra op, als je naar wedstrijden op tv kijkt.” Om het vervolgens zelf, in de praktijk te kunnen brengen. Bij Virtus. “Ik ga hier nooit weg.” De toekomst, ziet de sluitpost dan ook rooskleurig tegemoet. “Er komt weer een goede lichting vanuit de jeugd aan, dus daar moeten we de balans in zien te vinden.” Maar eerst: “Zorgen dat we in die derde klasse blijven!”

Strijdend Seolto kampioen in de 4de klasse!

0

Net na de winterstop, kregen ze dit seizoen bij vierdeklasser Seolto het gevoel dat ‘het’ er misschien wel eens in zou kunnen zitten. Ook verdediger Kjeld den Braber vol vertrouwen. “Het pakt voor ons allemaal net goed uit.”

En dat is iets, wat ze in Zevenbergen op voorhand eigenlijk niet hadden verwacht, is Den Braber (32) eerlijk. “We hadden niet echt een doelstelling, maar wilden wel graag bovenin meedoen. Al wisten we dat het een sterke competitie was.” Pas net na de winterstop, begon het goede gevoel dan ook steeds meer en meer te leven. “Toen werd het gat steeds groter. Dan denk je wel: het zit er echt in!” Helemaal nadat ook de lastige horde thuis tegen Alliance, overtuigend werd genomen. “Ons hoofdveld is niet al te best, maar gelukkig zijn we een strijdvaardige ploeg. Het spel maken is niet onze grootste kracht en we vinden het niet erg om strijd te leveren. Goed staan en volle bak drukzetten.”

Beste team

Met een uitgebalanceerde selectie, onder leiding van Ricardo van den Bos. “We hebben een goede mix tussen jeugd en ervaring. En de jonge gasten die er vorig seizoen bij zijn gekomen, hebben zich écht ontwikkeld.” Merkt Den Braber ook op de training, lacht hij. “Jong tegen oud wordt steeds moeilijker. Rond de winterstop, begonnen we te verliezen. Dan weet je dat er veel groei in zit.” Gelukkig voor hem, spelen ze op zaterdag niet tegen, maar met elkaar. “We zijn een goed team en hebben alles voor elkaar over. Een vriendengroep die durft te zeggen waar het op staat. Dat maakt het leuk én gezellig.” Met succes. “We slagen er bijna altijd in om een wedstrijd er toch weer uit te slepen. Is het dan geluk of kwaliteit?” Als het aan Den Brager ligt, dat laatste. “Soms lukt het niet om druk te zetten of zijn we voetballend niet de sterkste, maar we zijn wel het beste team.” Bij de vereniging waar de inwoner van Zevenbergen al zijn hele leven rondloopt. “Op mijn zestiende maakte ik al mijn debuut bij het eerste. Sindsdien heb ik altijd in de selectie gespeeld.” In het shirt van Seolto dus. “Rond mijn 22ste had ik wel de ambitie om hogerop te gaan, alleen voetbalde ik hier altijd in een vertrouwde omgeving. Dat was voor mij een belangrijke plus.” En dus groeide Den Braber in al die jaren uit tot een soort kind van de club. “Het is echt een gezelligheidsclub, waar iedereen elkaar kent. Dat geeft een prettig gevoel.” En is genoeg reden om door te blijven gaan. “Ik bekijk het per jaar, maar voorlopig heb ik er nog altijd veel plezier in!”

Neerzetten

Besloten om nog een jaartje door te gaan, is Den Braber ook volgend seizoen, van de partij. “Daar twijfelde ik wel even over… Als we kampioen worden, ga je toch op een hoger niveau spelen. Voeg ik dan nog wat toe? Dat vraag je jezelf altijd af. Zeker dan, moet je iedere wedstrijd vol kunnen knallen. Hoe gaat dat fysiek?” Al maakten die twijfels, snel plaats voor vertrouwen, vertelt hij. “Het gaat nu heel lekker en daarnaast, zie ik genoeg toekomstperspectief in de selectie. We zijn er klaar voor om een leuk seizoen in die derde klasse te kunnen draaien.” Met hem als rots in de branding centraal achterin. “Vroeger was ik vooral een goede mandekker, nu ben ik meer aan het coachen en het team aan het neerzetten. Eerst was ik met name bezig met mijn eigen taak, nu kun je ook echt de tactiek uitvoeren. Daar heb ik wel stappen in gemaakt.” Zonder dat hij de aanvoerdersband draagt. “Dat zorgt misschien toch voor een bepaalde druk, dus dat vind ik helemaal niet erg.” Zolang ze maar kampioen worden. Aan de verdediging, zal het in ieder geval niet liggen. “We hebben een stabiele achterhoede en krijgen weinig goals tegen!”

Klik op Seolto voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Seolto voor meer informatie over de club.

Laurens Rooze timmert met Kogelvangers aan de weg

Na vier wedstrijden bij het tweede, sloot Laurens Rooze aan het begin van dit seizoen aan bij het eerste van vierdeklasser Kogelvangers. En na best wel goede resultaten, zoals de verdediger de tweede plek zelf noemt, heeft de club promotie behaald! 

Helemaal na de degradatie van vorig jaar, vertelt Rooze (22). “We zijn eigenlijk gewoon een derdeklasser. Voetballend gezien, maar ook qua spelers.” Toch moest de inwoner van Willemstad vanaf de zijlijn toezien, hoe zijn club degradeerde. “Ik trainde toen al wel mee met het eerste, maar kwam er dit seizoen pas na vier wedstrijden écht bij.” Onder leiding van trainer Robert Braber. “Die geeft mij heel veel vertrouwen, waardoor ik gewoon lekker mijn eigen spel kan spelen.” Al was die omschakeling vanuit het tweede, in het begin best nog wel even wennen. “Vooral aan het tempo. Het gaat allemaal een stuk sneller en tegenstanders zijn fysieker.”

Hongerig

Maar inmiddels, gaat dat dus goed. Mede vanwege het sterke teamgevoel, denkt Rooze. “We trainen scherp én iedereen is er.” Met een tweede plek tot gevolg. “Het doel was om kampioen te worden, toch kunnen we hier ook tevreden mee zijn!” En niet voor niks, legt hij uit. “Ons team is flink verjongd, dus we zijn allemaal hongerig. Omdat we tactisch sterk zijn, fitter dan de tegenstander en de passie hebben om te winnen, kunnen we veel wedstrijden toch over de streep trekken.” Die stap omhoog, zouden ze bij Kogelvangers dan ook maar wat graag maken, legt Rooze uit. “We zijn voetballend beter dan de meeste tegenstanders, dus ik denk dat die derde klasse goed bij ons zou passen. Daar heb je toch meer teams die ook willen voetballen, in plaats van de bus te parkeren. Soms hebben we het daar tegen verdedigende ploegen nog wel eens moeilijk mee.” Toch overheerst, vooral het goede gevoel. “Het hele team heeft er vertrouwen in dat we kunnen promoveren.” Met de club, waar Rooze al vanaf zijn vierde komt. “Een soort kindje van de club!” Heel gek, is dat overigens ook niet. “Mijn opa is hier 37 jaar voorzitter geweest, dus eigenlijk was Kogelvangers voor mij de enige optie. Vroeger stond ik altijd al langs de lijn bij het eerste en dan hoopte ik daar zelf ook ooit te staan. Dat was toch altijd wel een droom.”

Honderd procent

Eén die ondertussen dus werkelijkheid is geworden. “Ik ben er super blij mee dat het is gelukt.” En zijn opa ook. “Hij steunt me heel erg en komt bij thuiswedstrijden nog altijd kijken.” De liefde voor het groen met wit is er bij Rooze dan ook met de paplepel ingegoten. “Met veel jongens ben ik opgegroeid, daar bouw je dan vanzelf een band mee op. Lekker met je vrienden voetballen, daarvoor ga je uiteindelijk op voetbal. Om daarna samen een biertje te doen.” Het liefste natuurlijk, als er daarvoor is gewonnen. “We proberen steeds minder de lange bal te geven en meer combinatievoetbal te spelen. Daar ligt onze kracht, dus daar zijn we heel erg mee bezig.” In zijn geval, als centrale verdediger. “Ik ben voetballend sterk, dat is mijn grootste kwaliteit. Iemand die niet snel onder druk te zetten is en rust heeft aan de bal.” Al houdt Rooze ook wel van een duelletje, begint hij te lachen. “Duels ga ik altijd voor de volle honderd procent aan!” Toch heeft de jongeling nog wel een belangrijk verbeterpunt, zo vindt de stratenmaker van beroep zelf. “Conditioneel kan het nog wel beter.” Hoe dat komt? “Door mijn werk ben ik ‘s avonds vaak vermoeid. Dat merk je tijdens de training. Dus moet ik eigenlijk proberen harder te trainen.” Want zijn ambities, steekt hij niet onder stoelen of banken. “We willen zo snel mogelijk uit die vierde klasse komen en wie weet daarna wel hoger.” Eén ding is in ieder geval zeker, Rooze is op welk niveau dan ook, van de partij. “Ik wil hier voor altijd blijven, Kogelvangers is echt mijn club. Tenzij ik ergens veel geld kan verdienen, haha!”

Klik op vv Kogelvangers voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Kogelvangers voor meer informatie over de club.

Kyle Walker van VDL op weg naar 500 duels

Ze noemen hem de Kyle Walker van VDL. Melvin Louwen (38) is op amateurniveau in de Waterweg alles wat de Engelse international Walker is in het Europese topvoetbal. Hij eindigt dit seizoen waarschijnlijk op 497 duels en dat betekent dat hij na de zomer nog wel even doorgaat in de hoofdmacht van de Maassluise club.

Vind je zelf ook dat je qua stijl een beetje Kyle Walker bent?

Melvin Louwen: ,,Dat mogen anderen zeggen, vind ik. Zelf dacht ik altijd een beetje een type Cafu, die kon bij Brazilië zo heerlijk opkomen en had ook een groot loopvermogen. Maar waarschijnlijk kennen alleen de ouderen Cafu nog en spreekt Walker meer aan bij de jongere generatie.’’

Was je ook altijd zo’n fan van Cafu?

,,Nee, ik was fan van een aanvaller. Ronaldinho was mijn absolute idool. Zijn stijl en kwaliteit vond ik echt geweldig.’’

Als je één dag zou mogen trainen met een profcoach, wie zou je kiezen en waarom?

,,Dat is niet zo moeilijk, dat is Pep Guardiola. Ondanks dat Manchester City op dit moment wat minder draait – nou ja, ze halen nog steeds een Champions League-ticket, he – vind ik hem een fantastische trainer. Hij heeft zo gigantisch veel gepresteerd in zijn loopbaan. Barcelona, Bayern München en Manchester City hebben alle drie onder zijn leiding droomvoetbal gespeeld. Mooi als ik ook in zijn systeem een opkomende back zou zijn, want dat zijn bij hem bijna vleugelspitsen.’’

Welke ambities heb je zelf nog als speler?

,,ik weet niet of je op mijn leeftijd nog over ambities moet praten. Ik hoop dat ik gewoon zo lang mogelijk fit mag blijven zodat ik in de selectie kan blijven voetballen.’’

Wie is tot nu toe in je carrière de beste speler met wie je hebt gespeeld en waarom?

,,Dat is een inkopper: de gróte Kees Ketting. We hebben jarenlang samen gevoetbald, kennen elkaar door en door. Kees is gewoon één en al voetbal, hij ademt 24 uur per uur voetbal. Nog steeds, hè! Hij was gestopt, maar scoort al weer aan de lopende band in eht eerste. Van zijn passie kunnen veel spelers nog wat leren.’’

VDL is een grote en bloeiende club. Maar het eerste elftal moet hoger spelen. Gaat dat lukken?

,,Dat gaat zeker lukken. Daar geloof ik namelijk heilig in als je ziet wat er in de jeugd allemaal aan zit te komen. VDL zal met nieuwe lichtingen, waaruit het kan putten, hoger gaan spelen.’’

Welke rol zie jij voor je zelf in dat proces?

,,Op dit moment misschien wel een leidende rol, maar ook ik zal qua leeftijd het niet meer zo lang volhouden in het eerste. Dat moet je als ‘oudje’ in zo’n groep ook niet willen. Maar ik zal graag anderen helpen.’’

Ga je die 500 wedstrijden wel halen?

,,Dat aantal gaat er zéker komen! Al wordt het waarschijnlijk volgend seizoen pas.’’

Gaat jouw zoon Kai, die lekker kan voetballen, ooit het shirt van VDL 1 dragen?

,,Mijn zoon zal zéker het shirt van VDL 1 gaan dragen. En daar zal de hele familie trots op zijn als hij ooit in het eerste elftal van VDL speelt.’’

Klik op VDL Maassluis voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VDL Maassluis voor meer informatie over de club.



‘Ik denk dat we thuishoren in de Vierde Divisie’

0

Na de degradatie uit de Vierde Divisie van afgelopen seizoen hadden ze bij Unitas’30 dit jaar nog maar één doel: kampioen worden. En dat doel is behaald: de koploper van de eerste klasse is kampioen geworden, dat wist middenvelder Nadiem Elallouchi ook. “Dit geven we niet meer uit handen.”

Terwijl de start van het seizoen moeizaam was, vertelt Elallouchi (22). “In de eerste klasse spelen meer ploegen de lange bal. Dat was anders en even wennen.” Toch zat het met het vertrouwen, vanaf het begin al wel goed, herinnert hij. “We hebben voor de competitie allemaal uitgesproken dat we kampioen wilden worden.”

Sneller afgestraft

En dat gevoel werd gedurende het seizoen, eigenlijk alleen maar versterkt, zo blijkt. “Nadat we alle tegenstanders hadden gehad, wisten we dat we gewoon de beste ploeg hebben.” Hoe anders was dat afgelopen jaar. “In de Vierde Divisie worden fouten veel sneller afgestraft en ligt het tempo ook een stuk hoger.” Maar onder leiding van een nieuwe trainer, Miguel van den Dungen, en met de komst van een aantal ervaren spelers, werd de weg omhoog na een moeizame start vrij snel ingezet. “Vorig seizoen kregen we heel veel goals tegen, nu is dat een stuk minder. Vooral omdat het verdedigend beter staat.” Maar ook voetballend, heeft Unitas’30 volgens Elallouchi stappen gezet. “Met Sven (van Zwam) hebben we nu echt een balvaste spits, dat geeft af en toe wat lucht.” En dus ziet de inwoner van Etten-Leur de toekomst rooskleurig tegemoet. “Ik denk dat we thuishoren in de Vierde Divisie. Daar maak ik me echt geen zorgen om!” Met de club, waar het voor Elallouchi ooit op jonge leeftijd allemaal begon. “Ik heb elf jaar in de jeugd van Unitas’30 gespeeld, daarna ging ik twee seizoenen naar FC Dordrecht en na een jaartje Kozakken Boys, kwam ik weer hier terecht.” Een logische keuze, zo legt hij uit. “Op dat moment moest ik de overstap naar het seniorenvoetbal gaan maken, dus dan moet je kiezen. Ik had hier altijd veel plezier gehad, het was om de hoek en ik kende de trainers goed. Dan is één plus één snel twee.” 

Mooie ervaring

Spijt, heeft Elallouchi daar geen moment van gehad. “Ik kon naar Jong FC Dordrecht, maar dat zag ik niet zitten. Destijds stonden ze laatste in de Keuken Kampioen Divisie, dan moet je ook realistisch zijn. Toen heb ik gekozen voor school en ben ik een hbo-opleiding gaan doen.” Hoe kijkt hij terug op zijn tijd in het profvoetbal? “Het was vooral een heel mooie ervaring!” Met leuke tegenstanders, die hem als verdedigende middenvelder verder hebben doen ontwikkelen. “Ik ben sterk in de duels, heb veel loopvermogen en kan ook aan de bal mijn mannetje staan.” Kwaliteiten waar ze bij Unitas’30, na zijn contractverlenging, voorlopig van kunnen blijven genieten. In ieder geval volgend seizoen. “Uiteindelijk hoop ik dat we een stabiele vierdedivisionist kunnen worden en dat ik een bepalende speler kan worden.” Aan een stap omhoog, denkt Elallouchi dan ook eigenlijk nog niet. “Ik heb het naar mijn zin en zit uitstekend op mijn plek.” Tijd om dat goede gevoel, te bekronen met een kampioenschap. “Als je kijkt naar het aantal goals voor én tegen, spreken de statistieken voor zich. Overall zijn we gewoon de beste!”

Klik op Unitas’30 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Unitas’30 voor meer informatie over de club.

‘Waar wij nu staan is voor ons een geslaagd seizoen’

Een moeizame eerste seizoenshelft, maar een veel betere tweede. Bij vijfdeklasser Noordhoek kunnen ze hun geluk niet op. En dus is het seizoen voor Joost Dingemans eigenlijk al geslaagd. “We hadden absoluut niet verwacht hier te staan.”

Toch is dat met achttien punten na evenveel wedstrijden, dus wel degelijk het geval. Een negende plaats, voelt voor Noordhoek dan ook als een soort kampioenschap, vertelt de twintigjarige Dingemans. “Als we hier eindigen, is het seizoen absoluut geslaagd.” Helemaal na een moeizame eerste seizoenshelft, legt de aanvallende middenvelder uit. “Toen ging het matig, maar sinds het duel met Advendo hebben we veel gewonnen.” Die confrontatie, de laatste voor de winterstop, zorgde bij de club uit de vijfde klasse dus voor een ommekeer. “Sindsdien is het gaan lopen en maken we het iedere ploeg lastig.”

Lekker voetballen

Maar hoe dat precies komt, weet Dingemans eigenlijk ook niet exact, om eerlijk te zijn. “Anton Verweij, onze nieuwe trainer, heeft het goed neergezet. Daardoor spelen we met veel vertrouwen.” En dat niet alleen. “Hij heeft er ook voor gezorgd dat het plezier weer terug is gekomen.” Met een behoorlijk aantal punten dus tot gevolg. “We hadden niet echt een doelstelling, maar dit had niemand denk ik verwacht. Als je een aantal keer wint, is het al snel leuk. Daar zijn we heel blij mee.” Want de lat, ligt bij Noordhoek na een aantal seizoenen niet al te hoog, lacht Dingemans. “Als we maar een team én een trainer hebben. Dan kunnen we lekker voetballen.” Om daarna de kantine in te duiken. “Daar draait het natuurlijk om. Al willen we wel winnen, hoor.” Wat dat betreft wordt er dit jaar een belangrijke basis gelegd, denkt hij. “Ik hoop dat iedereen blijft, zodat we met dit team verder kunnen bouwen.” Aangevuld met een aantal versterkingen. “Extra spelers zijn altijd welkom!”

Vol vrienden

Ook voor de derde helft. “Na de wedstrijd én op donderdagavond, blijven we altijd nog even op de voetbal hangen. Zeker op dit niveau, gaat het om de gezelligheid en de sociale contacten.” Toch beschikt Dingemans, over een gezonde portie fanatisme. “Ik ben iemand die blijft gaan, met name in het drukzetten. Daar zijn we als team ook goed in.” Scoren, doet de jongeling wat minder. “Volgens mij heb ik er nu twee gescoord. Daar ben ik eigenlijk niet zo mee bezig.” Hetzelfde geldt, voor zijn ambities. “Zolang Noordhoek blijft bestaan, blijf ik lekker hier voetballen.” Precies zoals het ooit begon. “Ik ben in de mini’s begonnen en daarna ben ik in de D’tjes naar Virtus gegaan, omdat we niet genoeg spelers hadden. Sinds de JO19, ben ik weer terug.” Inmiddels een aantal seizoenen verder, zit Dingemans weer helemaal op zijn plek in het dorp waar hij nog altijd woont. “Het is een leuke groep, vol met vrienden!”

Klik op V.V. Noordhoek voor de laatste artikelen over de club.
Klik op V.V. Noordhoek voor meer informatie over de club.

Met Jareth de Ligt kan VFC nog jaren vooruit

Bij VFC loopt sinds twee jaar de 20-jarige Jareth de Ligt rond als Hoofd Coördinator Scheidsrechters. Een opmerkelijk vrolijke verschijning, die trots is op hetgeen hij de afgelopen jaren heeft neergezet bij zijn VFC.

Goud waard voor VFC

Jareth is zoals men dat noemt goud waard voor zijn club. Behalve Hoofd Coördinator Scheidsrechters fluit hij zelf ook nog regelmatig zijn wedstrijd en is hij ook keeperstrainer bij VFC. Jareth is al 15 jaar lid van de club en dus met recht een kind van de club te noemen. De Ligt zelf is keeper geweest, maar een vervelende schouderblessure zorgde ervoor dat hij op 16-jarige leeftijd moest stoppen met het tegenhouden van ballen. Ondertussen zou hij het wel weer mogen doen, maar als hij een blessure aan de schouder oploopt is een operatie onvermijdelijk en vooralsnog vindt hij dit een te groot risico.

Hoofd Coördinator Scheidsrechters

“Twee jaar geleden werd ik gevraagd om de toenmalige HCS te vervangen. Deze ging stoppen en zodoende heb ik het stokje overgenomen. Als Hoofd Coördinator Scheidsrechters doe je een hele hoop. Ik regel dat de programma’s worden gevuld en er op elke wedstrijd een scheidsrechter staat. Ik probeer te zorgen dat scheidsrechters het naar hun zin hebben bij de club, er worden avonden voor de scheidsrechters georganiseerd. En niet geheel onbelangrijk, ik zorg ervoor dat er een verbinding in de groep scheidsrechters zit, dat iedereen elkaar kent en dat soort zaken”, spreekt Jareth enthousiast over zijn functie.

Aantal scheidsrechters neemt toe bij VFC

Twee jaar geleden begon Jareth met een groep van acht scheidsrechters en binnen anderhalf seizoen heeft VFC nu 34 scheidsrechters. Een geheim hiervoor heeft de goedlachse Jareth niet, behalve dan dat hij mensen zeer goed kan enthousiasmeren.  “VFC is een leuke club. Het is er erg gezellig en ik ken er iedereen, de mensen kennen mij trouwens ook bijna allemaal. Enige mindere punt was in het verleden vaak de communicatie, maar dat begint steeds beter te worden”, zegt de Ligt over ‘zijn’ VFC.

Het vertrouwen van het bestuur

De moeilijkste klus is toch wel om het programma rond te krijgen en er altijd wel mensen zijn die ergens wat op aan te merken hebben. Sommige mensen zijn nooit tevreden en dat is wel eens frustrerend. Binnen de club krijgt Jareth veel ruimte om zijn zaken goed te regelen. “Er is ook een goede band met het bestuur, dus krijg ik er belangrijke zaken vrij makkelijk doorheen. Niet dat ik er misbruik van maak hoor”, gaat Jareth verder. “De club heeft nu ook de KNVB Fair Play Zone Certificering behaald. We hebben nu één ster en zijn de eerste die een her certificering hebben gekregen in district West 2. We zijn één van de 100 clubs die een Fair Play Zone hebben behaald”, zegt de jonge Hoofd Coördinator vol trots

Het geheim van de Smit

“Ik zorg dat scheidsrechter hier graag willen blijven. Om een voorbeeld te noemen geef ik ze wedstrijden van een verschillend teams, zodat ze niet wekelijks dezelfde spelers moeten fluiten. Over het algemeen zijn de scheidsrechters voetballers en trainers van VFC. Een goede vriend van mij had altijd commentaar op de scheidsrechter en hij ging zelf fluiten omdat hij het toch ook wel leuk vond. Hij vertelde mij dat je als scheidsrechter toch wel hele andere dingen ziet in het veld dan dat je als speler of trainer ziet”, gaat Jareth verder over ‘zijn’ scheidsrechters

Soms zijn er vreemde vogels aan het fluiten

Jareth noemt nog een leuke anekdote over een scheidsrechter. “We hebben een scheidsrechter die noemt zichzelf “badeend.” Hij woont in Eindhoven en zijn vrouw is de beste vriendin van mijn moeder, zodoende is hij gaan fluiten bij VFC. Daar komt hij dan vanuit Eindhoven naar Vlaardingen, hij fluit zijn wedstrijden en krijgt regelmatig complimenten. Dat vindt hij natuurlijk erg leuk en stimuleert hem dan ook om door te gaan”, besluit Jareth over “badeend.”

Klik op VFC Vlaardingen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VFC Vlaardingen voor meer informatie over de club.

Calvin Jongejan heeft het naar zijn zin bij CION

Calvin Jongejan (26) speelt sinds jaar of vier bij CION. Hij stapte over van Victoria’04, omdat hij vond dat hij op een dood spoor was beland bij die club. Calvin zat dik 17 maanden aan de kant door een scheur in zijn lies. Doordat hij steeds te snel begon met voetballen duurde het zo lang.

Over Calvin

Calvin is een echte Vlaardinger en woonachtig in de Westwijk. Zijn voetbalcarrière begon bij de F-jes van Victoria’04. Daar speelde hij zijn gehele jeugdperiode op één jaar na. In dat jaar vertrok Calvin naar Zwaluwen. Omdat de doorstroming naar de selectie van Zwaluwen vrijwel nihil was vertrok hij na een jaar weer naar zijn oude club, Victoria’04. “Ik had de hoop dat ik bij de selectie van Victoria’04 kon aansluiten. Dat is uiteindelijk ook gebeurd”, vertelt de middenvelder over zijn terugkeer.

Blessure

Bij Victoria’04 speelde hij veel en toen het tweede op degraderen stond sloot hij aan bij het tweede elftal. De missie slaagde want het tweede degradeerde niet dat seizoen. Een blessure die maar liefst 17 maanden aan de kant hield speelde hem daarna parten. Er bleek een scheur in zijn lies te zijn ontstaan. Steeds als hij dacht dat hij weer kon spelen kreeg Calvin te maken met een terugslag. “De orthopeed wilde niet opereren. Dit omdat de kans groot was dat de spieren beschadigd zouden worden” blikt Calvin terug op zijn nare periode. “Ik was toen 20 jaar en had nog een heel leven voor mij. Het risico dat het fout ging wilde ik dan ook niet lopen”, besluit hij over zijn blessure.

Tot aan de blessure speelde Jongejan vrijwel alles in het eerste. Na de blessure was het lastig om zijn niveau weer aan te tikken “Ik was wat te zwaar geworden door de blessure en het goede leven”, lacht hij om de laatste opmerking. Calvin houdt wel van een drankje.

Geen aansluiting na blessure

Warry van Wattum was ondertussen de nieuwe trainer geworden bij Victoria en die ploeg stond toen bovenaan. “Ik heb toen niet meer de aansluiting met het eerste elftal kunnen krijgen of niet de kans gekregen. Toen dacht ik, ik vind mezelf goed genoeg voor het eerste, er lopen bij Victoria jongens in het eerste waarvan ik dacht dat ik meer kwaliteiten heb en toen ben ik naar CION gegaan. Er speelden  toen vrienden van mij bij CION en daarbij heeft mijn Opa ook heel lang bij CION rondgelopen”, verklaart Calvin zijn overstap naar CION. CION heeft zelf alleen nooit eigen jeugd gehad en is dus wel afhankelijk van welke spelers er naar de club komen zegt de controlerende middenvelder die van zichzelf zegt dat het spelen van duels en het herkennen om vooruit druk te geven zijn sterke punten zijn als voetballer.

CION wil graag een Vlaardingse kern behouden in het eerste

Bij CION speelt een vaste groep in het eerste elftal die eigenlijk al een tijd bij de club spelen. Die hebben wat jongens erbij kunnen halen en die zijn bij CION blijven hangen. Ze zijn nu allemaal wel een klein beetje op leeftijd, dus er moet ondertussen wel wat versterking gaan komen. Het is vooral lobbyen bij spelers van Vlaardingse clubs die net niet in een eerste elftal spelen bij Zwaluwen en VFC. Want we willen bij CION toch wel een Vlaardingse kern behouden in het eerste elftal.

Trainers van naam bij CION

Bij CION zijn de laatste jaren wel trainer van naam geweest. Zo trainde Ricky van den Bergh, Robert Verbeek en nu Roy Kappenburg het eerste elftal. “Vooral als Ricky begon te vertellen over zijn voetbalverleden kon ik daar ook geen genoeg van krijgen. Wat een prachtkerel”, zegt Calvin over de voormalige prof van onder meer Sparta, Heracles en ADO Den Haag.

CION is nu een stabiele tweedeklasser

CION was voorheen een derde en vierdeklasser, maar is nu al een aantal jaren een redelijk stabiele tweedeklasser. “In de vier jaar dat ik hier speel hebben we twee keer een periode gepakt en twee keer zaten we er dichtbij. Als we dit seizoen veilig spelen is het eigenlijk een prima prestatie van ons”, legt Calvin uit.

Klik op CION Vlaardingen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op CION Vlaardingen voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.