Home Blog Pagina 3

De cirkel is rond voor Van der Zeeuw: ‘Keuze op gevoel’

Afsluiten met een kampioenschap en stoppen op je hoogtepunt. Zo zou je het afscheid van Jerrel van der Zeeuw als voetballer gerust kunnen noemen. Want nadat de verdediger afgelopen seizoen met VVGZ 2 net naast de titel greep, was het dit jaar wel raak. “Het is echt een keuze op gevoel.

Een mooier afscheid, bestaat er voor de 32-jarige Van der Zeeuw dan ook eigenlijk niet. “Zeker na vorig seizoen, toen we net geen kampioen werden, maar wel de beker wonnen.” De doelstelling voor dit jaar, was simpel. “We hebben bij elkaar gezeten met de vraag: wat willen we? Toen was het doel, kampioen worden, makkelijk in te vullen.” Makkelijk werd het, ondanks een voorsprong van acht punten op Oranje Wit, uiteindelijk niet. Des te mooier misschien wel. “Voor het eerst sinds de invoering van de hoofdklasse, hebben we het kampioenschap gepakt. Wat dat betreft gaan we echt de geschiedenisboeken in.”

Topscorer

Maar vanzelf, komt zo’n titel natuurlijk niet. En dus pakten ze er bij VVGZ 2 maar eens een bord bij, in aanloop naar het seizoen, vertelt Van der Zeeuw. “Wat hebben we nodig om kampioen te worden? Meer goals, minder doelpunten tegen, dezelfde trainingsopkomst maar meer intensiteit en de dingen blijven doen, die we al deden.” Met een groep die grotendeels bij elkaar bleef, was dat laatste geen al te grote uitdaging. “En we kregen de eerste seizoenshelft ook zelfs nog de spits van het eerste erbij, Koen Kuipers. Die lag er vanwege een blessure twee jaar uit en kwam zichzelf bij ons optrainen.” Met succes. “We hebben hem met alle plezier opgetraind. Hij werd met twintig doelpunten meteen topscorer!” Het goede gevoel, begon gedurende de competitie dan ook snel te groeien, herinnert Van der Zeeuw. “Als je een aantal keer makkelijk wint, weet je in ieder geval dat je weer bovenin mee gaat doen.” Met een goede serie na de winterstop, werd dat gevoel alleen nog maar versterkt. “We hebben heel het seizoen eerste gestaan. En toen we thuis met 3-2 van concurrent Oranje Wit wonnen, nadat we 0-2 achterstonden, wisten we dat het binnen was. Dat was dé wedstrijd.”

Extra bijzonder

Met uiteindelijk een terecht kampioenschap tot gevolg, zo vindt Van der Zeeuw. “Ik vond ons zeker de beste.” Hoe dat kwam? “Een goede mix van jong en oud. Maar we hadden ook een brede groep.” Sterker nog. “Soms kwamen er jongens van één terug en moest de trainer écht keuzes maken. Dat is een luxe, al levert het natuurlijk ook teleurgestelde jongens op.” Toch merkte je daar tijdens trainingen weinig van, vertelt hij. “Met de trainingsopkomst was niks mis. Dat is toch lekkerder trainen dan met een mannetje of tien.” Misschien vormde dat, uiteindelijk wel de basis voor het succes. “Dit is waarvoor ik ben teruggekomen. Dat je dan kampioen wordt, is heel bijzonder.” Want op uitstapjes naar Smitshoek en drie seizoenen bij Papendrecht na, droeg de inwoner van Zwijndrecht altijd het shirt van VVGZ. “In totaal heb ik negen jaar bij het tweede gespeeld, verdeeld over twee periodes.” Onder leiding van teammanager Joop Bezemer. “Die is al 45 jaar leider, maar was nog nooit kampioen geworden in de hoofdklasse.” Dat maakt het voor Van der Zeeuw, dan ook nog net een beetje extra bijzonder. “Joop geeft zijn hele leven voor het tweede elftal. Dan is dit toch hartstikke mooi?”

Optelsom

Mooi, was ook het feestje, lacht Van der Zeeuw. “We zijn naar Rotterdam geweest. Dat is best laat geworden…” Ondanks alle indrukken, tijdens de kampioenswedstrijd. “Alleen de opkomst al. Jeugdspelers met fakkels, vlaggen en noem maar op. Dat was echt eerste elftal-waardig.” Desondanks, hangt Van der Zeeuw zijn voetbalschoenen na de zomer dus aan de wilgen. “Het was een optelsom van kleine dingetjes. De trainer gaat weg, ik was een beetje klaar met de verplichting om ergens aan vast te zitten én een teamgenoot raakte zwaar geblesseerd. Dat zijn dan dingen waar je naar gaat kijken.” En dus kreeg de routinier zo rond de winterstop, het gevoel dat het wel eens mooi geweest zou kunnen zijn. “Ik vond het wel even prima om vrij te zijn en dan ga je er toch over nadenken. Uiteindelijk heb ik het een tijd lang voor me uitgeschoven, omdat je de ene week wel door wilt en de andere weer niet. Tot een paar weken terug, toen heb ik het voor mezelf besloten.” Hoe kijkt hij terug op zijn jaren in het rood met wit? “Ik ben gewoon gek van het spelletje, dus eigenlijk heb ik overal van genoten. Van de trainingen, alles eromheen en natuurlijk de kleedkamer. Dat was voor mij het belangrijkste onderdeel. Onze ploeg was één groot vriendenteam. Dat maakt het zo leuk.” Van ‘oude lullen’ tot tieners. “Met sommigen had je het over tactiek en anderen hadden nog een tienerbrein.”

Wedstrijdspanning

Stoppen met wat hij het liefste doet, voelt voor Van der Zeeuw dan ook nog wat dubbel. “Op vrijdag doe ik soms nog mee bij de zeven tegen zeven. Ik vind voetbal zó leuk, dat het bijna bijzaak is met wie ik het doe. Al was het met onze groep bij het tweede, wel extra leuk.” Tot hij bij zichzelf begon te twijfelen. “Het is een keuze op gevoel. Doorgaan was voor mij eigenlijk altijd een no-brainer, maar ik had de laatste maanden niet meer dat ultieme plezier als ik ging trainen…” Toch kunnen ze hem komend seizoen altijd bellen. “Ik blijf rustend lid. Fysiek kan ik ook nog altijd mee.” Helemaal zonder de Zwijndrechtse vereniging, kan Van der Zeeuw dan ook eigenlijk niet. “VVGZ is echt mijn club! Ik heb hier vanaf de F’jes altijd gespeeld.” Kortom, de cirkel is rond. “In mijn eerste periode verloren we de bekerfinale. Dat hebben we vorig seizoen goed gemaakt. En nu hebben we ook het kampioenschap binnen.” De centrale verdediger, die ook een paar keer zijn opwachting voor het vlaggenschip van de club mocht maken, gaat straks vooral de zaterdagen missen. “Die wedstrijdspanning en het samen ergens naartoe leven.”

Marathon

Spanning die hij nu hoopt te vinden in het hardlopen. “Daar heb ik mezelf helemaal in gevonden. Ik sta ingeschreven voor de halve marathon van Eindhoven en volgend jaar, hoop ik de hele marathon van Rotterdam te lopen.” Raar, maar waar, lacht Van der Zeeuw. “Ik vond het eerst altijd verschrikkelijk om te doen. Dan kreeg je in de zomer zo’n schema mee om fit te blijven…” Maar nu, bevalt het hem dus uitstekend. “Lekker even je hoofd leegmaken. Er komt toch een bepaald stofje vrij, waar je energie van krijgt. Ondanks dat het natuurlijk heel anders is dan voetballen.” Voetballen, gaat hij voorlopig dan ook even niet doen. Behalve zo nu en dan bij de 35+. “Eerst een jaar zonder, en dan kijken we wel. Of ik ooit trainer wil worden? Dat weet ik nog niet. Voor nu ben ik blij dat ik even van die verplichting af ben!”

Klik op VVGZ voor meer artikelen over de club.
Klik op VVGZ voor meer informatie over de club.

Danny Haasdijk hoopt stiekem op promotie met Rijsoord naar de tweede klasse

Rijsoord is momenteel een ijzersterke middenmotor in de derde klasse van de regio Barendrecht, maar stiekem hoopt het in de toekomst op nog meer. Zo ook reserve-aanvoerder Danny Haasdijk, die ervan overtuigd is dat zijn team nóg hogerop kan.

Haasdijk is een rasechte Ridderkerker die zich enorm thuis voelt bij Rijsoord. De aanvallende middenvelder speelde in de jeugd bij verschillende clubs op hoog niveau, maar beseft heel goed dat zijn hart bij Rijsoord ligt. “Ik voetbal al sinds dat ik vier ben. Ik startte bij Rijsoord, maar daarna heb ik vanwege sportieve redenen bij RVVH gespeeld en keerde ik daarna meteen weer terug. Mijn hart ligt hier en nu speel ik mijn zesde seizoen in het eerste. Het is een warme familieclub”, zo vertelt Haasdijk zelf.

Nadat Haasdijk in het seniorenvoetbal terechtkwam, hakte hij de knoop door en wilde hij terugkeren bij Rijsoord. Naast dat het zijn club is, wilde hij ook meer aan voetballen toekomen. “Ik zat tussen het eerste en tweede elftal in en ik wilde gewoon spelen. Voor mijn gevoel was het daarom een goede stap om weer terug te keren bij de club waar ik altijd heb gespeeld. Het was dus logisch om terug te gaan naar Rijsoord.”

Haasdijk kreeg wat hij wilde toen hij terugkeerde op vertrouwde bodem. De aanvallend ingestelde middenvelder kwam op de 10-positie terecht in het eerste elftal en gooide daar hoge ogen. “Ik ben echt een aanvallende middenvelder. Ik zwerf een beetje over het veld en moet het van mijn techniek hebben, want ik ben niet de breedste of sterkste. Dit seizoen scoorde ik niet veel of leverde ik niet al te veel assists, maar dat ging in de voorgaande jaren. Ik krijg hier en daar nog wel eens te horen dat ik te moeilijke dingen doe”, vertelt hij lachend.

Rijsoord bombardeerde Haasdijk vanwege zijn ervaring tot reserve-aanvoerder, wat inhoudt dat hij de band mag dragen als Kevin Versteeg niet aanwezig is. “Natuurlijk is dat leuk en geeft dat een trots gevoel. Volgend jaar krijgen we een nieuwe trainer, dus weet ik niet of ik dat dan nog steeds ben. Maar als ik niet de aanvoerder ben, geef ik met alle liefde de band aan mijn grote vriend Kevin”, zo luidde Haasdijk duidelijk.

Momenteel verkeert Rijsoord op de vijfde plaats in de derde klasse van de regio Barendrecht. De achterstand op koploper De Zwerver bedraagt elf punten, wat inhoudt dat er hier en daar nog wat moet veranderen, willen zij in de toekomst hogerop komen. “Ik denk zeker dat het er wel in zit. Iedereen is fit en is altijd aanwezig. Aan de spelers is er totaal geen gebrek en ik denk met het materiaal dat we hebben, dat we dat kunnen redden. We zijn heel voetballend ingesteld en houden ervan om samen te spelen. Als we onder druk staan en we hebben een man minder, dan proberen we het nog steeds voetballend op te lossen. De sfeer is ook goed, iedereen gaat goed met elkaar om en we hebben het ook al veel over volgend jaar. De eerste periode hebben we ook teveel punten weggegeven, maar daarna hebben we de knop omgezet. Mede daardoor is ook de sfeer heel goed.”

Voordat Haasdijk zich met Rijsoord gaat voorbereiden op het aankomende seizoen, wil hij namens de club nog even één iemand in het zonnetje zetten. “Bij ons loopt Sjaan al mijn hele leven op Rijsoord rond als vrijwilliger. Zij is een geweldige clubvrouw die alles doet en al haar hele leven bezig is met Rijsoord. Ze doet van alles, van kleding wassen tot koffie zetten of snoepjes uitdelen aan kinderen. Zij is helemaal top. De laatste tijd gaat het minder goed met haar gezondheid en gaat ze achteruit. Via deze weg willen we haar een hart onder de riem steken en laten weten dat ze goud waard is voor ons.”

Klik op VV Rijsoord voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Rijsoord voor meer informatie over de club.

Aron Debidin hoopt met Rhoon hoge ogen te gooien in de derde klasse

VV Rhoon hoopt komend seizoen voor promotie te gaan in de derde klasse. Nadat bleek dat de tweede klasse een maatje te groot bleek te zijn, moet de club uit de regio Barendrecht het een niveau lager proberen. Een van de sleutelspelers daarin moet Aron Debidin worden die dit seizoen terugkeerde bij zijn oude club.

Ondanks dat hij pas 22 jaar is, heeft Debidin al een schat aan ervaring. Al vanaf jongs af aan is hij verliefd geworden op het voetbal. “Toen ik mijn zwemdiploma haalde, ben ik meteen gaan voetballen. Toen was ik zes jaar. Ik begon met voetballen bij VV Rhoon met mijn vriendjes uit mijn klas en daar vormden wij een soort van ‘dream team’. We werden vijf jaar op rij kampioen en versloegen onze naaste concurrenten zoals WCR, Oude Maas en Poortugaal. Daarna wilde ik hogerop en speelde ik bij Spartaan’20 op het hoogste niveau van Nederland. Daar heb ik ook echt gespeeld met jongens die nu profvoetballer zijn geworden”, zo laat Debidin weten.

Over zijn eigen kwaliteiten is Debidin duidelijk. De technische middenvelder die op de 6-positie speelt heeft een uitstekende balans tussen de overtuiging van zichzelf en arrogantie. “Mijn voorkeur gaat uit naar de 6-positie. Ik hou ervan om de bal te hebben en betrokken te zijn bij de opbouw. Ik ontloop het liefst de duels en ik wil het voetballend oplossen. Bescheidenheid siert de persoon, maar ik weet wel wat ik kan. Het gaat vaak nog met pieken en dalen, dat is inderdaad iets wat ik moet verbeteren.”

Na zijn avontuur bij Spartaan’20, vertrok Debidin naar SV Poortugaal waar hij het uiteindelijk tot het eerste wist te schoppen. “Veel van mijn vrienden gingen naar Poortugaal en zij speelden hoger dan Rhoon. Ik wilde zelf op niveau blijven voetballen dus zodoende ben ik daarheen gegaan.” Nadat hij via de O19 doorstootte naar de selectie, lukte het niet helemaal om door te breken en speelde hij zijn meeste wedstrijden in het tweede. Na meerdere gesprekken besloot Debidin om terug te keren naar zijn oude jeugdliefde: VV Rhoon. “Het is daar altijd heel hecht en het eerste is nauw met elkaar betrokken. In combinatie ook met advies van mijn vader die hoog heeft gespeeld, besloot ik om terug te gaan naar Rhoon.”

Eenmaal teruggekeerd bij Rhoon, sloeg het noodlot toe voor Debidin. “Ik scheurde mijn enkelband af op vakantie, waardoor ik meteen de eerste elf weken moest missen. Daarna speelde ik mijzelf wel weer in de basis, maar had ik af en toe last nog van mijn hamstring en mijn lies. Daarom was het seizoen een beetje wisselvallig.”

Rhoon kwam dit seizoen niet verder dan de laagste plaats in de tweede klasse. Voor Debidin een domper, aangezien het spel van zijn team helemaal niet tegenviel dit seizoen. “Ik denk dat we prima speelden, met name in de eerste helft. Alleen waren onze tegenstanders conditioneel misschien wat sterker. Hierdoor kwam er gedurende de wedstrijden meer slordigheid in en trokken we het net niet over de streep.”

Maar waar een deur dichtgaat, gaat er ergens anders eentje open. Debidin verwacht aankomend seizoen in de derde klasse met Rhoon hoge ogen te gooien. “Onze aanvoerder wordt onze trainer. Ik verwacht dat er veel gaat veranderen en dat we met een schone lei kunnen beginnen. Daarbij komt een van onze sterkhouders terug na een half jaar reizen. Misschien met een andere manier van spelen dat volgend jaar alles op zijn plaats kan vallen.”

Klik op VV Rhoon voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Rhoon voor meer informatie over de club.

Meer dan voetbal: FC Lienden zet volop in op vitaliteit en maatschappelijke verbinding

LIENDEN – Bij FC Lienden wordt al lang niet meer alleen gedacht in termen van goals en punten. Onder leiding van bestuurslid Vitaliteit Erwin Vermeer (54) timmert de club stevig aan de weg als sportvereniging met maatschappelijke betekenis. “We willen dat FC Lienden niet alleen vitaal is op het veld, maar ook daarbuiten.”

Vermeer groeide op tegenover het sportpark en speelde zijn jeugd bij FC Lienden tot aan de B1. Toen zijn kinderen gingen voetballen, keerde hij terug. “Ik raakte betrokken. Ik begon met het maken van foto’s voor de club en voor je het weet draai je helemaal mee.” Inmiddels is hij verantwoordelijk voor allerlei vitaliteitsinitiatieven binnen de club én lid van het bestuur.

“Vitaliteit gaat bij ons verder dan bewegen,” legt Vermeer uit. FC Lienden is aangesloten bij de Burense Sport Coöperatie, waarin alle acht voetbalverenigingen in de gemeente samenwerken aan bepaalde thema’s, opgedeeld in drie domeinen: de vitale vereniging, vitaal accommodatiebeleid en maatschappelijke vitaliteit. Elk jaar stelt de club een nieuw plan op. “Soms bouwen we voort op bestaande ideeën, maar er moeten ook altijd nieuwe initiatieven bij zitten.”

Een concreet voorbeeld is de inzet op vrijwilligers. “Zoals bij veel clubs zijn die lastig te vinden. Daarom verplichten we leden of ouders om per seizoen een vrijwilligerstaak te doen. Van helpen in de kantine tot ondersteuning bij toernooien – dat maakt echt verschil.” Financieel wordt er creatief meegekeken: van samenwerking met een buitenschoolse opvang tot gesprekken met bedrijven als DHL om het sportpark als pakketpunt te gebruiken. “Onze kantine staat doordeweeks leeg. Waarom zouden we die ruimte niet delen?”

Onder maatschappelijke vitaliteit vallen projecten waar Vermeer zichtbaar trots op is. Zoals de sociale activering. “We werken samen met de gemeente om mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt een plek te geven. Eén man helpt inmiddels dagelijks mee op het complex en is zelfs onderdeel geworden van ons walking football-team. Hij is helemaal opgenomen in de club.”

Daarnaast biedt FC Lienden plek aan het Nederlands Transplantatievoetbalteam, organiseert het de ‘Nijntje Beweegdiploma’s’ voor kinderen met een motorische achterstand en wordt het sportpark opengesteld voor scholen en buurtkinderen. “We willen geen gesloten bastion zijn. Kinderen moeten hier kunnen spelen, ook als er geen training is.”

Op het gebied van duurzaamheid en accommodatiegebruik loopt de club eveneens voorop. Er zijn zonnepanelen geplaatst, laadpalen aangesloten via de KNVB, en de businessruimte wordt actief aangeboden aan bedrijven als vergaderlocatie. “We hebben het complex ooit ingericht voor topvoetbal, maar nu gebruiken we het in de breedte. Voor sport én samenleving.”

Als bestuurder is Vermeer overtuigd van de koers. “We zijn een voetbalclub, maar ook een ontmoetingsplek. Vitaliteit is niet iets dat alleen op het veld begint en eindigt. Het zit in hoe je met mensen omgaat, hoe je als club midden in de samenleving staat. Daar werk ik elke dag met trots aan mee.”

Voor meer artikelen over de club klik op FC Lienden
Voor meer informatie over de club klik op FC Lienden

Honderd wedstrijden voor TEC: ‘Liever belangrijk hier, dan elders op de bank’

TIEL – In een tijd waarin voetballers vaker van club wisselen dan van voetbalschoenen, is het best bijzonder: Bo van Essen speelde dit seizoen zijn honderdste officiële wedstrijd voor TEC. De 26-jarige aanvaller uit Westervoort doet daar zelf nuchter over, maar geeft toe: “Het is toch mooi. In deze tijd is dat uniek.”

Van Essen begon zijn voetbalcarrière op jonge leeftijd bij SC Westervoort, maar stapte al snel over naar AVW’66, ‘de buren’. Zijn talent bleef niet onopgemerkt: op zijn twaalfde werd hij opgepikt door Vitesse, waar hij de volledige jeugdopleiding doorliep. “Ik heb daar echt alles meegemaakt”, vertelt hij. “Uiteindelijk werd ik kampioen met Jong Vitesse en was ik topscorer, maar ik mocht niet meedoen met de voorbereiding van het eerste. Daar kwam nog een knieblessure bovenop en er liepen veel Chelsea-huurlingen rond, dus mijn kansen waren beperkt.”

Van Essen voor een andere route. Hij ging studeren, vond een baan in de arbeidsbemiddeling en ging zijn geluk beproeven in het amateurvoetbal. Na een lastige periode in de Tweede Divisie bij De Treffers – waar corona roet in het eten gooide toen hij eindelijk een basisplaats af had gedwongen – vond Van Essen zijn draai bij DOVO. Daar scoorde hij in zes wedstrijden negen keer. De overstap naar TEC volgde al snel. “Léon Hese, met wie ik eerder werkte bij Vitesse, haalde me binnen. Hij zag het in me zitten, en het voelde meteen goed.”

In zijn eerste periode bij TEC kende Van Essen twee diverse seizoenen. In het eerste zat hij als nieuwe speler veel op de bank, maar handhaafde de ploeg vroeg in de Tweede Divisie. In het tweede jaar dwong de buitenspeler wél een basisplaats af en scoorde hij negentien doelpunten, maar degradeerde TEC weer naar de Derde Divisie. Wat hem het meest is bijgebleven? ‘’Ik maakte een hattrick tegen De Treffers. Het was lekker om op die manier mijn gram te kunnen halen.’’

Na dat topjaar stond Spakenburg op de stoep. ‘’Dat voelde als een logische stap omhoog. Maar uiteindelijk paste het niet. Ik kwam terug van een blessure, het spel lag me minder, en ik kreeg het gevoel dat ik niet echt in het plaatje paste. Dan kies ik liever voor een club waar ik elke week belangrijk kan zijn.”

En dat is TEC. “Hier voel ik me gewaardeerd’’, zegt Van Essen. Zijn honderdste wedstrijd voelde dan ook als een klein feestje. “Vooral in het amateurvoetbal is dat tegenwoordig bijzonder. Ik ben trots dat ik deze mijlpaal bij TEC heb kunnen halen.”

Het huidige seizoen verliep voor TEC teleurstellend. Zelf miste Van Essen tien wedstrijden door hamstringproblemen, maar kwam toch nog tot twaalf doelpunten. “Persoonlijk had ik er meer uit kunnen halen. Die blessure was een wake-upcall: ik moet gewoon topfit aan het volgende seizoen beginnen.”

Met de komst van trainer Eric Meijers kwam er meer structuur in het elftal. “Je merkte meteen verschil. We hadden zelfs een periode waarin we vijf keer op rij wonnen. Als we die lijn vanaf het begin hadden gehad, hadden we om promotie meegedaan.”

En dat is nu ook het doel voor komend seizoen. “Ik wil met TEC terug naar de Tweede Divisie. Dat is waar deze club thuishoort. Er komt een bredere groep aan, met jongere, regionale spelers. Ik heb er zin in. Laat dat nieuwe seizoen maar komen.”

Klik op sv TEC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op sv TEC voor meer informatie over de club.

Wesley Dalebout groeit door bij ASV Brouwershaven

BROUWERSHAVEN – De eerste speelminuten in het eerste van ‘Brouw’ maakte Wesley

Dalebout (28) toen hij een ventje van vijftien was. Danny Sandhövel liet hem destijds debuteren bij ASV, maar daarna kende hij geregeld seizoenen doorspekt met blessures. Dit seizoen beleeft hij eindelijk een blessurevrij jaar zonder ’pijntjes’.

“Heerlijk! Ik kan niks anders zeggen op dat vlak. Na een lang blessureverleden is het wel eens lekker om gewoon pijnvrij te trainen en wedstrijden te spelen. Ik heb bijna vijf jaar gesukkeld met een onwillige hamstring. Van mijn vijftiende tot mijn twintigste voelde het gewoon beroerd aan en heb ik te slecht naar mijn eigen lichaam geluisterd. Ik weet dat er ook wel wat overbelasting om de hoek kwam kijken die ik zelf heb veroorzaakt. Ik deed naast voetballen ook aan fitness, fietsen en sliep te weinig. Dat is funest en zorgde er dus voor dat ik vaak geblesseerd was, maar daar heb ik nu een goede balans in kunnen vinden.”

Door blessures miste Dalebout de afgelopen seizoenen meer dan de helft van de wedstrijden. In het begin van deze competitie lag hij er nog eventjes uit, maar inmiddels heeft hij zo’n wedstrijd of zestien aan de aftrap gestaan. “Ik heb nu eindelijk het gevoel echt onderdeel van het team te zijn week in, week uit. Dat voelt echt geweldig en smaakt naar meer. Net zoals we ook op meer gerekend als het om de punten gaat en de plek op de ranglijst voor Brouwershaven. We spelen goed maar maken onze kansen veel te weinig af. Sommige tegenstanders trekken de punten wel over de streep waar wij dat nagelaten hebben. Dat is jammer maar wel realiteit.”

Het gemis van een echte afmaker in de selectie is iets wat Brouwershaven al een paar seizoenen parten speelt. Sinds het vertrek van Martijn Dalebout, de broer van Wesley, naar MZC’11 ontbeert het de vijfdeklasser aan een goalgetter. “Maar die is al een aantal seizoenen weg, dus dat mag nu geen excuus meer zijn. Het is wel een aandachtspunt voor ons als selectie om veel zorgvuldiger met onze kansen om te gaan om hoger op de ranglijst te kunnen eindigen.”

Wesley zelf is een aanvallende middenvelder die ook als controleur uit de voeten kan. Over zijn seizoen tot nu toe is hij wel tevreden, zeker qua speelminuten. “Ik ben blij dat ik nu zoveel heb gespeeld en zei dat ik tien goals en tien assists wilde halen. Ik heb nu zes goals en zeven assists. Daar mogen er nog wat bij. De ambitie is om het volgend seizoen nog meer stappen te maken, sterker te worden en meer wedstrijden te spelen. Maar voor nu ben ik al redelijk tevreden.”

Klik op Brouwershaven voor meer artikelen over de club.
Klik op Brouwershaven voor meer informatie over de club.

Boris de Bruine ziet veel potentie voor toekomst bij Bruse Boys

BRUINISSE – Met een plek in de middenmoot is men bij Bruse Boys volgens spits Boris de Bruine niet echt tevreden. Het doel was om iets hoger op de ranglijst te bivakkeren maar het gebrek aan voldoende ervaring heeft de ploeg geregeld opgebroken dit seizoen.

“Het is vooral in de eerste seizoenshelft dat het nog al stroef liep. Veel jonge jongens, weinig spelers met veel ervaring en een nieuwe trainer. Dat was allemaal bij elkaar even zoeken en puzzelen om tot de juiste formatie en speelwijze te komen. De derde periode gaat het echter stukken beter en zijn we iets opgeklommen. Voor de winter was het geregeld ‘net niet’, mede omdat we een echte leider in de ploeg missen die de rest meeneemt om een duel in het slot te gooien of een resultaat over de streep te trekken. Met Julian van Nieuwenhuize en Mats Willemse hebben we er twee maar dat is op dit niveau te weinig vind ik persoonlijk.”

De Bruine debuteerde op zijn zestiende in het eerste uit bij Delta Sport en maakt inmiddels al zo’n vijf seizoenen deel uit van de selectie. Een groep die in zijn ogen over voldoende kwaliteit beschikt. “Er zit veel potentie in, zeker voor de toekomst van de club is dat heel positief. Maar het moet echt nog allemaal groeien bij iedereen. We zitten nog verre van op onze top als spelersgroep denk ik.”

Het doel voor de toekomst is volgens de aanvaller, die niet verzekerd is van een onbetwiste basisplaats bij de paarshemden, om uiteindelijk een stabiele derdeklasser te worden. “Ik ben zelfs zo overtuigd dat we misschien in de verdere toekomst naar de tweede klasse zouden kunnen toegroeien. Zover is het echter nog lang niet, want het is eerst belangrijk om vlieguren te maken, ervaring op te doen, aansluiting te vinden en in de derde klasse structureel mee te kunnen draaien om de prijzen.”

De 23-jarige aanvaller maakte bij Bruse Boys het voetballen mee in zowel de eerste-, tweede- en derde klasse. “Voor nu is dit wel het niveau wat passend is bij ons als groep. Daar heb ik zelf ook te maken gehad met een seizoen van pieken en dalen. Ik was regelmatig afwezig vanwege uitstapjes of weekendjes weg. Voor mij bestaat enerzijds het leven uit meer dan alleen voetbal en dan snap ik goed dat de trainer andere keuzes maakt als ik wel beschikbaar ben. Daardoor heb ik ook veel met het tweede elftal meegedaan. Nu heb ik toch wel het besef gekregen dat ik voor mijn kansen bij het eerste wil gaan. De knop heb ik omgezet en hoop op een gegeven moment de trainer te overtuigen om mij te kiezen. Momenteel zijn het vooral nog invalbeurten, maar daar wil ik wel graag verandering in gaan brengen.”

Realistisch is hij echter ook wel, want hij heeft momenteel Niels van der Maas hoger in de pikorde staan. “Dat is geen schande want Niels is een complete spits, veel doelgerichter nog dan ik ben. Van origine ben ik ook middenvelder en ben ooit naar de spits geschoven. Dat beviel me wel en daar wil ik dus ook proberen mijn kansen te grijpen. Ik blijf mijn best doen en dan is het aan de trainer om de uiteindelijke keuze te maken. Maar vertrekken naar een andere club om daar eerste spits te worden zie ik niet zo snel gebeuren. Ik ben een echte Bru-jongen dus wil daar voor mij kans gaan. Derdeklasser blijven de komende jaren en een basisplek veroveren zijn de doelstellingen de komende jaren.

Klik op vv Bruse Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Bruse Boys voor meer informatie over de club.

Nieuwbouw bij MZC’11 noodzaak voor de toekomst

ZIERIKZEE – Er is de afgelopen tijd al heel veel gebeurd bij MZC’11. Op sportief vlak staat de club er geweldig voor. Het eerste elftal draait bovenin mee in de tweede klasse, terwijl ook de jeugdafdeling weer vanaf de basis in de steigers is gezet. Maar er is meer, want ook qua accommodatie is er hard gewerkt.

“Er is een kantineoverkapping gebouwd, een tweede kunstgrasveld en een pannakooi wordt binnenkort opgeleverd. De overkapping is helemaal door eigen leden gerealiseerd, en het kunstgrasveld vanuit de gemeente. Dat veld was ook noodzakelijk, zeker gezien de groeiende aantallen leden vooral bij de jeugd. En om alle teams een plek te geven om te spelen en trainen zijn we blij dat de gemeente dit heeft gerealiseerd”, zegt voorzitter Leo ’t Mannetje.

Maar bij deze veranderingen aan de accommodatie blijft het niet als het aan de voorzitter ligt. We willen graag de huidige kantine verbouwen én vergroten. Vooral omdat we uiteindelijk de oude Mevo-kantine kunnen verwijderen. Daarin zitten nu de kinderopvang, ons wedstrijdsecretariaat, de ballenberging en de fysiotherapie nog ondergebracht. Onze MZC-kantine willen we qua volume uitbreiden zodat we die faciliteiten daar naartoe kunnen verplaatsen. De plannen, offertes, schetsen en overleggen daarover zijn in volle gang. Dus we zitten verre van stil.”

De kantine zal dan aan verschillende kanten worden uitgebouwd en wenselijk is ook een verdieping erop voor een extra vergaderzaal annex bestuurskamer. “We willen gaan bouwen richting veld één toe en hoe het eruit moet gaan zien, daar buigen we ons met een bouwcommissie voor. Daarin zijn mensen vertegenwoordigd vanuit verschillende geledingen binnen de vereniging. Allen met hun eigen expertise om zo te komen tot de best mogelijke oplossing. Daar heb ik alle vertrouwen in.”

Er is volgens de voorzitter al heel veel werk verzet en de accommodatie wordt steeds meer compleet en toekomstbestendig. “Als je die kantineoverkapping ziet daar is, dankzij gepensioneerde bouwvakkers die allemaal betrokken clubmensen zijn, heel hard gewerkt. En daarbij mogen we ook onze sponsoren niet vergeten te noemen. Want met elkaar hebben we iets moois gerealiseerd. Dus qua randvoorwaarden als vereniging zijn we volop in beweging.”

Op sportief gebied zit de Schouwse club ook behoorlijk in de flow. “Binnen onze jeugdafdeling hebben we de boel vanaf de kabouters weer opgebouwd. Heldere visie, goede trainers en ga zo maar door. Daar investeren we in want we willen heel graag een opleidingsclub zijn en blijven. Dat is merkbaar omdat omringende, hoger spelende clubs geïnteresseerd zijn in onze spelers. Soms keren ze na een aantal jaren weer terug en daar profiteren wij dan sportief gezien ook weer van. De club heeft een goede aantrekkingskracht. Al is er nog wel werk te verzetten. In de jeugd hebben we qua bovenbouw geen continue doorstroom door het ontbreken van een O17. Dat heeft wel onze aandacht en willen we graag in de toekomst ondervangen.”

Qua senioren ziet ’t Mannetje de toekomst positief tegemoet. “Zonder meer. Want in de jeugd hebben we in verschillende lichtingen goede talenten rondlopen. Dus dat is hoopvol. Nu doen we het met ons eerste goed. Promotie zou mooi zijn, maar het is voor ons geen absolute noodzaak. We timmeren met heel veel mensen op verschillende vlakken goed aan de weg. Toewerken naar een mooie toekomst en daar mogen we als club trots op zijn.’

Klik hier voor meer informatie over MZC’11
Klik hier voor meer artikelen over MZC’11

Wisse Flikweert zet eerste stappen als trainer bij JO15 DZC’09 / SKNWK

DREISCHOR/NIEUWERKERK – Toen Martin Kiezenberg besloot om naar de JO16 te gaan als trainer, kwam er een plekje open bij de JO15 van DZC’09/ SKNWK. Na een vraag vanuit de jeugdcommissie van SKNWK staan nu Jari Goudswaard en Wisse Flikweert  (25) voor de spelersgroep als trainersduo.

“Dat is voor mij wel totaal iets nieuws. Want ik heb zelf geen trainerservaring of achtergrond. Alleen vanuit eigen ervaring als speler probeer ik nu de jongens zo goed mogelijk te begeleiden en coachen. Jari, waarmee ik ook samen bij dezelfde organisatie werk, heeft eerder in zijn tijd bij MZC’11 wel al eens een elftal getraind dus dat is wel prettig. Daarnaast is vanuit Fred van der Helm op donderdagen de trainer en doet dat al jarenlang. Voor mezelf is het vooral een mooie ervaring om voor een groep te staan. En tot nu toe gaat het goed en bevalt het perfect.”

Flikweert speelt in het derde elftal van SKNWK en Goudswaard is actief bij het eerste elftal van de ploeg uit Nieuwerkerk. “Wij doen de trainingen op dinsdag en doen op zaterdag samen de coaching. Fred doet de donderdagtrainingen bij deze groep en die samenwerking verloopt goed. De jongens hebben er veel plezier in en het is mooi om te zien dat het één hechte groep is. Ze spelen al jaren samen en worden nog altijd beter in hun ontwikkeling. Dat is ook voor ons de uitdaging om te proberen ze als team beter te laten voetballen en ook individueel stapjes vooruit te laten maken. Dat gaat soms met wisselend succes maar over het algemeen doen ze het gewoon prima in de derde klasse.”

Vanuit zijn eerdere werk is Flikweert wel gewend om met pubers om te gaan en ziet daar ook nu bij de JO15 wel de uitdaging in. “Het is een gave leeftijd om mee te werken. Soms heel eigenwijs en niet altijd makkelijk, maar om ze dan juist mee te krijgen in de richting die we op willen, dat is de uitdaging. En als je ziet dat ze er plezier in hebben is dat heel mooi. We begonnen met een groepje van dertien spelers en inmiddels hebben we er al een stuk of achttien. Dus dat geeft aan dat ze andere vriendjes ook enthousiast hebben gemaakt om aan te sluiten. Zoals het er nu naar uitziet gaan we ook komend seizoen nog door, want we zijn erg benieuwd om te zien wat er qua ontwikkeling nog allemaal uit te halen valt de komende jaren.”

Klik op SKNWK voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SKNWK voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.