Home Blog Pagina 3

Roelof van Velzen blijft genieten van derde helft

Roelof van Velzen (65) speelde tot zijn 49e bij VV Haaften. Nu is de man vaste grensrechter bij het eerste elftal waar zijn twee zoons spelen en is hij jeugdtrainer van de JO13.  Ook de derde generatie Van Velzen loopt rond op de club want twee van zijn kleindochters voetballen ook bij Haaften.

Bij zijn werk bij de politie in Tiel, krijgt Roelof soms flink wat bagger over zich heen. “Ik moet het eerste gezeik aan horen” zegt hij lachend. Hij vangt dus de mensen op bij het politiebureau om vaak ergens hun beklag over te doen. Je zou zeggen, tot overmaat van ramp is hij dan ook nog eens grensrechter geworden. Een functie die in het amateurvoetbal misschien wel het meest garant staat voor de nodige verwerpingen van mensen langs de kant. Maar Roelof heeft er in principe geen moeite mee. “Zolang ze niet met kanker schelden of mij persoonlijk beledigen, kan ik er wel mee omgaan. Wat ik er leuk aan vind is vooral de betrokkenheid met het eerste elftal. De derde helft vond ik als voetballer altijd al belangrijk en nu doordat ik dit doe, kan ik die nog steeds beleven. Na de wedstrijd doen we met zijn allen een biertje in de kleedkamer. Om samen met die jongens van het eerste te zijn, kan ik van genieten. Mijn zoon Mats speelt ook in het eerste.  Niek, mijn andere zoon scheurde vorig seizoen zijn kruisband af.  Binnenkort wordt hij hieraan geopereerd.”

Ooit zat de zestiger ook zelf in het eerste team. Op zijn 25e raakte hij zwaar geblesseerd, maar zijn eigenwijsheid en liefde voor voetbal overheersten. “De KNVB-arts zei dat ik niet meer moest gaan voetballen. Daar heb ik niet naar geluisterd want ik wilde simpelweg gewoon voetballen. Uiteindelijk heb ik tot mijn 33e gevoetbald bij het eerste. Toen kreeg ik last van spierblessures en wilde ik niet meer twee keer per week trainen. Daarna heb ik bij het tweede, derde en ook nog bij de veteranen gespeeld. Ik zeg altijd: Ik heb alle elftallen gehad behalve de dames. Het voetballen mis ik niet meer. Op een gegeven moment houdt dat gewoon op. Ik heb tot mijn 49e kunnen voetballen en daar ben ik erg dankbaar voor.  Dat ik dit allemaal heb kunnen doen en nog steeds doe komt mede door mijn vrouw. Dat moet je niet onderschatten. Toen ik  vader werd van mijn eerste dochter en twee jaar later nog een dochter kreeg, speelde ik in het eerste. Ik was toen vaak weg vanwege de voetbal en zij zat dan thuis met de kinderen. Gelukkig houdt zij ook van voetbal.”

Nog steeds is de familie Van Velzen druk bezig met het voetbal. Want twee van zijn kleinkinderen, meisjes van negen en vijf jaar, voetballen ook bij Haaften. Daarnaast is Roelof jeugdtrainer. Hij traint momenteel de JO13. Hij houdt er van om de JO13 tot de JO16 trainen. Een leeftijdsgroep die vaak als het moeilijkst wordt gezien vanwege de puberteit. “Het belangrijkste is denk ik om ze positief te benaderen, dus proberen te belichten wat er goed gaat. Ik begon als trainer toen mijn oudste zoon op voetbal ging. Dat was in 2000.  Al snel bleek dat er een trainerstekort was. Ik vind het na bijna 25 jaar nog steeds leuk om te doen”. Toen Haaften 1 enkele jaren geleden kampioen werd in  de vierde klasse speelden er vier jongens in het team die ik echt heel lang heb getraind. Daar was ik trots op.”

“We spelen dit seizoen in de vierde klasse met een verjongde ploeg. Er zit denk ik potentie in deze groep om een niveau hoger te spelen maar dit seizoen moeten we gewoon voor de middenmoot gaan.”

Klik hier voor meer informatie over vv Haaften
Klik hier voor meer artikelen over vv Haaften

NSVV behaalt moeizaam punt in en tegen Papendrecht

NSVV heeft de eerste seizoenshelft afgesloten met alweer het vijfde 1-1 gelijke spel van deze competitie. Na de mooie thuisoverwinning op BVCB een week eerder waren de verwachtingen hoog gespannen, temeer omdat Papendrecht vier wedstrijden op rij verloren had.

Vanaf de aftrap leek het erop dat NSVV er een vijfde nederlaag aan zou toevoegen. In de 3e minuut was het al raak. Een hoekschop van Papendrecht belande in de handen van Jarmo Hartgers die de bal direct naar Jasper Huisman gooide. Die slingerde de bal vanaf links over de verdediging van Papendrecht naar de mee opgekomen Quinton Burk, die vervolgens met een afgemeten voorzet het hoofd van Sander Backx vond. Zijn kopbal was onhoudbaar voor de keeper van Papendrecht.

In de 11e minuut belande een vrije trap van Jasper Huisman op de lat. Niet veel later werd een voorzet van alweer Jasper Huisman, via de hak bijna tot doelpunt gepromoveerd door Sander Backx. Vanaf dat moment was het gedaan met de dadendrang van NSVV. Papendrecht drong steeds meer aan en het spel van NSVV werd steeds slordiger. Passes kwamen niet meer aan en op het middenveld werden de duels telkens verloren.

In de 27e minuut meende Papendrecht op gelijke hoogte te komen. De speaker van Papendrecht riep de doelpuntenmaker al om, maar Jarmo Hartgers bleek de bal net voor de lijn te hebben gekeerd. Geen doelpunt. Niet veel later voorkwam de keeper van NSVV wederom een doelpunt met een knappe reflex op een schot van dichtbij dat door de benen van een NSVV-verdediger ging. Het was vooral aan Jarmo Hartgers te danken dat NSVV de rust haalde met de 0-1 voorsprong.

Het spelbeeld na rust was niet anders dan waar NSVV en Papendrecht na 45 minuten mee geëindigd waren. NSVV kwam er nauwelijks uit en een fel Papendrecht bleef fanatiek op zoek naar een treffer. In de 65e minuut was het dan toch raak. Een afstandsschot van de net ingevallen Wouter van de Werf werd van richting veranderd en belande achter de kansloze Jarmo Hartgers in het doel.

De 1-1 was de opmaat voor Papendrecht naar meer. Het leverde meerdere hachelijke situaties op voor het doel van NSVV, maar de verdediging hield stand en Jarmo Hartgers bleek niet meer te passeren.

In de slotminuten van de wedstrijd kwam NSVV geleidelijk onder de druk uit en was in blessuretijd zelfs nog dicht bij de winnende treffer met een kopbal van Quinton Burk, net naast het doel.

Met de zwaarbevochten puntendeling heeft NSVVde eerste seizoenshelft prima afgesloten met een gedeelde 5e/6e/7e plaats op slechts 2 punten achterstand op de koploper.

De eerstvolgende wedstrijd na de winterstop is op 18 januari 2025, uit tegen Heinenoord. Aanvang 15.00 uur.

Opstelling NSVV:
Jarmo Hartgers, Michael Ouwens, Rick Berghout, Quinton Burk, Kjetil Mol, Jeroen Voshart, Davy Snijders (89e Boyd van Andel), Sven Moerland, Jasper Huisman, Sander Backx, Peter Jan Cazander (72e Finn Langerak)

Ruststand: 0-1
Eindstand: 1-1

Geschreven door: vv NSVV
Foto gemaakt door: Karin Hartgers

Klik op NSVV voor meer informatie over de club.
Klik op NSVV voor meer artikelen over de club.

Frans Leeuwendal vestigt clubrecord VV Papendrecht

Op de eerste zaterdag van december bereikte Frans Leeuwendal de 70-jarige leeftijd en een dag later stond hij aan de aftrap van een wedstrijd van de Veteranen van Voetbalvereniging Papendrecht. Daarmee vestigde hij een clubrecord als oudste lid in actieve dienst. Frans is al bijna 62 jaar lid van Rood-Zwart en was lange tijd lid van de Zondagselectie van de club.

Na vele jaren op prestatief niveau te hebben gespeeld, voetbalde Frans er lustig op los in de lagere elftallen om uiteindelijk nog wekelijks van grote waarde te zijn voor het Veteranenteam. Waar zijn jongere teamgenoten zuchten onder het nodige lichamelijk ongemak, komt in het woordenboek van Frans het woord ‘blessure’ niet voor. Ingewijden schrijven dat toe aan het grote geheim dat Frans letterlijk en figuurlijk met zich meedraagt. De middenvelder behoort nog altijd tot de fanatiekste spelers, deelt waar nodig een klein tikkie uit en maakt zich, in woord en gebaar, druk over verkeerd ingespeelde passes en niet te vergeten de arbitrage. Frans speelde in zijn indrukwekkende voetballoopbaan naar schatting zo’n 1299 wedstrijden en heeft aangegeven voorlopig nog even door te gaan in de hoop de 1400 aan te tikken.

Het was voorzitter Karel Spitsbaard, die in zijn eerste representatieve optreden onder toeziend oog van twee hoogwaardigheidsbekleders, de unieke prestatie onderstreepte en Frans geheel terecht in het zonnetje zette. De voorzitter gaf een gloedvolle toespraak en overhandigde Frans een fraaie bos bloemen.

Klik op vv Papendrecht voor meer informatie over de club.
Klik op vv Papendrecht voor meer artikelen over de club.

VV Vuren op trainingskamp met zestig man

Jacco Versluis (31) is tweede keeper van VV Vuren, maar stopt er binnenkort misschien wel mee vanwege zijn gebroken bovenarm. Zo zit er nu een flinke metalen plaat in zijn lichaam om de boel te laten herstellen. Gelukkig voor Versluis en eigenlijk voor heel VV Vuren heeft de goalie aan één arm genoeg om het belangrijke ‘trainingskamp’ te organiseren. In januari reist de club met maar liefst zestig spelers af naar Leuven. Daar gaat de ploeg op “trainingskamp” zegt Versluis. Echter is het aantal trainingen ietwat beperkt. De teller staat nu namelijk op één.

Het is niet dat Versluis bang is om te keepen, maar het is simpelweg onverantwoorder geworden om nog op doel te staan. “Ik ving een bal rondom de penaltystip en er kwam één aanvaller invliegen die ik niet had gezien… In het ziekenhuis bleek dat ik mijn bovenarm heel lelijk had gebroken. Er zit nu een metalen plaat in van zestien centimeter zodat het kan herstellen.”

“Tot de B’tjes heb ik altijd als veldspeler gespeeld. Ik was geen wereldvoetballer, maar ik kon aardig mee. Toen onze keeper destijds wegviel zei ik dat ik het geen probleem vond om op doel te staan.” Sindsdien is Versluis nooit meer onder de lat vandaan gekomen. Het leuke aan doelman zijn vindt hij de dunne lijn die er is tussen het zijn van de held of de schlemiel. “Ik ben nu de tweede doelman bij het eerste. Voor mij staat Tim Ritmeester. Hij is een betere lijnkeeper en ik ben beter voor mijn lijn. Wie er wordt opgesteld, hangt dus af van wat de trainer liever heeft. Deze trainer kiest dus voor de betere lijnkeeper. Gelukkig vermaak ik me ook wel bij andere teams. Daar heb ik geen moeite mee. Zolang er maar een goede sfeer is en een leuke derde helft, maakt het mij eigenlijk niet zo veel uit waar ik keep. Elk seizoen sta ik bij elk team wel één wedstrijd onder de lat.”

Versluis vermaakt zich dus in elk senioren-elftal. Het lijkt er dan ook op dat de vier senioren-elftallen van VV Vuren één grote hechte groep vormen. Die aanname wordt alleen maar versterkt wanneer Versluis vertelt over het trainingskamp wat hij organiseert. Een grote operatie. Dit is al langer dan een decennium het vaste jaarlijkse uitje van de club. Vorig jaar ging het met alle vier de elftallen naar Gent. Een echt ‘trainingskamp’ zoals Versluis het mooi noemt, is het niet. De ploegen zullen namelijk maar één keer trainen. Wat hoger in het vaandel staat is uitgaan. Vorig jaar waren de Gelderlanders in Gent. “Deze keer gaan we van 10 tot 12 januari naar Leuven. We vertrekken met zestig man. Vooral het verblijf is best een dingetje om te regelen, maar gelukkig hebben we een bedrijf in België gevonden dat ons hiermee wil helpen. We noemen het een trainingskamp, maar eigenlijk is dat het niet. We zullen één keer trainen en het voor de rest vooral heel gezellig hebben. Vorig jaar was een groot succes.”

Misschien dat dit trainingskamp de neuzen allemaal dezelfde kant op krijgt zodat VV Vuren voor het kampioenschap kan gaan. “We worden geen kampioen” lacht Versluis hardop. “Nee we worden zeker geen kampioen. Maar we zullen ook zeker niet degraderen. Ik denk dat we gaan voor het middenmootje. Tussen plek vier en zeven”

Of Versluis zelf ooit nog op het veld zal staan, weet hij niet. “Ik heb er nog niet over nagedacht, maar ik kan me voorstellen dat ik stop. Ik weet niet of ik nog veilig kan keepen. Misschien dat ik net als in de jeugd weer als veldspeler ga spelen, bij het vierde ofzo. Zoals ik al zei: Ik vermaak me toch wel.”

Voor meer artikelen over VV Vuren klik hier.
Voor meer informatie over VV Vuren klik hier.

Comeback RBC komt te laat tegen UDI’19

0

ROOSENDAAL RBC moet de kop van de ranglijst voorlopig aan zich voorbij laten gaan. De Roosendalers ontvingen vandaag koploper UDI’19, maar konden weinig uitrichten tegen de club uit Uden. Een kwartier na rust was het 0-3 en leek de wedstrijd gespeeld. Tot plotsklaps Angelmo Vyent als invaller de 1-3 maakte en vlak voor het einde Jens Wirix RBC nog dichterbij bracht met een rake schuiver. Verder dan 2-3 kwam RBC niet meer.

Door blessures en ziekte moest er wat geschoven gaan worden. Marwin Reuvers kon niet in actie komen vanwege een lieskwetsuur. Aanvoerder Perry Bierkens ontbrak en plotsklaps moest Vincent van Hoof zich ook afmelden vanwege ziekte. Hierdoor vormden Aart Veldhof en Glaucio Ventura Tiago het centrale duo. Op het middenveld kwam Gino Stolk er bij op acht. Yassine Mejres kreeg een kans in de punt.

Door de vele wisselingen was het zoeken, heel erg zoeken. Waar UDI’19 makkelijk kon voetballen en combineren was RBC niet goed bij machte om dat tot een halt te roepen. Daarnaast had het zichtbaar moeite om de bal in de ploeg te houden, waardoor het nog zwaarder werd. Ondanks dit gegeven kreeg RBC wel de eerste echt grote kans. Jelte Pal kon een bal binnen houden van Moustafa Mohammad en bediende Jens Wirix. Die kon er net zijn teen niet tegen aan zetten. Aan de andere kant was het wel meteen raak. Jan van Haterd denderde op links door, kwam naar binnen en schoot in de verre hoek. Binnen een kwartier keek RBC tegen een achterstand aan.

Ook na de 0-1 lag er genoeg ruimte achter de defensie van UDI’19, maar RBC deed daar weinig mee. Te vaak een bal breed of te vaak nog een tik tegen de bal. Het zorgde er automatisch voor dat gaten werden gedicht en dat een voorzet of schot er niet kwam. Aan de andere kant liet UDI’19 wel zien hoe het moest. Van achteruit kwam de bal op de rechtsbuiten positie, die denderde door op de rechterflank en bracht de bal bij de tweede paal waarna Van Haterd zijn tweede maakte. Voor rust had het nog 0-3 kunnen zijn, maar ditmaal zeilde de bal over.

In de rust werd direct gewisseld. Marwin Reuvers – ondanks een kwetsuur – werd toch gebracht voor meer stabilisatie. Dat had meteen effect, want al snel kreeg RBC een kans op de aansluitingstreffer. Na een snelle corner kon Jens Wirix de bal bij Veldhof krijgen, die kon de bal alleen schampen. De keeper kon redden op de doellijn. Mohammad was nog dichtbij met een boogbal, maar het waren de bezoekers die er weer een bij prikte. Uit een corner werd de 0-3 op het scorebord gebracht. RBC moest uitkijken dat het niet tegen een hele zware nederlaag aan ging lopen. RBC was vermoeid, er ontstonden enorme gaten en als een geslagen bokser leek het totaal de verkeerde kant op te gaan.

Totdat plots ineens Angelmo Vyent de spanning terugbracht met een rake bal in de korte hoek. Het Atik Stadion ontplofte en ging er massaal achter staan. De ingevallen Tom de Bonte wist daarna met een fantastisch hakje Jens Wirix vrij voor de keeper te zetten die de spanning helemaal terugbracht met zijn negende van het seizoen, 2-3. Een vrije trap van Marwin Reuvers had het Atik Stadion in extase gebracht, maar de middenvelder zag zijn schot over gaan. Klik hier voor een samenvatting van de wedstrijd. Voor een nabeschouuwing met trainer-coach Mark Klippel klik je hier.

RBC bezet – doordat het al voor de vierde maal niet wist te winnen achter elkaar – de zesde plek, met een punt achterstand op nummer drie AWC. Volgende week gaat RBC op bezoek bij Best Vooruit. Tussendoor ontvangt het nog Dongen voor de beker. Die wedstrijd is donderdagavond.

RBC – UDI’19 2-3 (0-2)

Opstelling RBC: Angelo Mathilda; Sander Wirix, Aart Veldhof, Glaucio Ventura Tiago, Jordi Ewanena (Cas van den Broek); Rhomar Boudzra, Gino Stolk (Angelmo Vyent), Jens  Wirix; Jelte Pal, Yassine Mejres (Marwin Reuvers), Moustafa Mohammad (Tom de Bonte)

Scoreverloop: 12′ Jan van de Haterd 0-1; 37′ Jan van de Haterd 0-2; 66′ Lowie van Zundert 0-3; 71′ Angelmo Vyent 1-3; 86′ Jens Wirix 2-3

Scheidsrechter: K. van Dijk

Aantal toeschouwers: 978

Klik op RBC Roosendaal voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RBC Roosendaal voor meer informatie over de club.

Comfortabele Winst ’s-Gravendeel op Hekelingen

s-Gravendeel heeft de laatste competitiewedstrijd in het kalenderjaar 2024 goed afgesloten door de 4-0 winst op Hekelingen.

Waarschijnlijk net als op de andere speelvelden, speelde de wind wat parten. Beide ploegen moesten even uitvinden hoe met de wind om te gaan. s-Gravendeel had de eerste helft voordeel van de wind, dus wilde zodoende een vroege voorsprong pakken.
Na zeven minuten werd Hekelingen doelman Micky de Ligt al op de proef gesteld door Zoey Hoogwerf. Maar de doelman wist knap zijn vuisten achter de bal te krijgen. Maar twee minuten later moest hij dan toch de bal uit het net halen. Met een fraaie actie wist Dustin Zomerhuis zijn directe tegenstander zijn hielen te tonen. De bal die Zomerhuis knap voor gaf, werd evenzo knap afgerond door spits Levi Vugts, 1-0.

Er lag meer in het verschiet want Hekelingen werd wat meer onder druk gezet. Koen Colijn kreeg binnen het kwartier de kans voor verdubbeling van de stand. Hij probeerde een vrije trap á la Sem Steijn richting Hekelingen doel te krijgen. Zijn poging zag er niet slecht uit, de bal die laag over de grond ging werd ternauwernood door de Ligt verwerkt, de terugspringende bal kon net niet door s-Gravendeel tegen het net gewerkt worden.

Toch kwam s-Gravendeel op 2-0. Goaltjesdief Levi Vugts tekende zijn tweede doelpunt aan. Zoey Hoogwerf wist vanuit het middenveld met een splijtende pass Ryan Aarnoudse aan de rechterflank te bereiken. Op Aarnoudse wijze, bracht hij de bal voor het doel, die door Vugts werd afgewerkt.
Net na een half uur gespeeld te hebben, kreeg Koen Colijn loon naar werken. Van ver buiten de zestien wist hij met een ferme trap het derde doelpunt voor ’s-Gravendeel achter de Ligt te krijgen.
Het was natuurlijk niet zo dat Hekelingen kansloos achteruit liep, want het kwam wel degelijk uit de verdedigende stellingen. Met name omdat s-Gravendeel ietwat slordig werd. Doelman Ricardo Bakker kon vlak voor de rust knap met de voeten redding brengen toen er binnen de zestien uitgehaald werd. Met de 3-0 werden de warme kleedlokalen opgezocht.

Deel twee van deze voorstelling had de ploeg uit Nissewaard nu het voordeel van de wind. Er werd dan ook direct druk gezet op s-Gravendeel. Echter de aanvallen van Hekelingen waren niet echt een gevaar voor de thuisploeg. Verschillende keren verdween de bal ver over het doel, of rolde de bal te hard door over de achterlijn.
Na ongeveer een kwartier spelen kreeg s-Gravendeel weer grip op de wedstrijd. Wat resulteerde op de eerste kans in de tweede helft voor de Seuters. Luc Rozendaal kopte de bal maar net over na een corner van Koen Colijn.

De 4-0 viel na een uur spelen. Levi Vugts werd weggestuurd om alleen voor De Ligt te verschijnen, maar niet kon scoren. De bal werd aan Hekelingen zijde niet goed weggewerkt en door goed doorgaan van Ryan Aarnoudse kon hij de bal voorgeven, waarna Zoey Hoogwerf trefzeker was.
In het laatste half uur kon s-Gravendeel niet echt meer doorzetten en kreeg Hekelingen nog twee maal via Bodi de Ronde een kans om de stand nog wat draaglijker te maken. Maar tot tweemaal toe stond Ricardo Bakker in de weg, waarbij de laatste redding fraai klemvast was. Zodoende kon de ’s-Gravendeel doelman voor de derde maal achtereen de ‘clean sheet’ behouden.
Dit was zoals eerder gezegd de laatste competitiewedstrijd voor 2024. Maar komende dinsdag speelt ’s-Gravendeel dan toch echt de laatste wedstrijd in 2024. Dit voor de BetCity Cup tegen De Egelantier Boys. Aanvang op Sportpark de Trekdam is 20.00 uur.

Opstelling s-Gravendeel:
Ricardo Bakker, Leon de Jong, Robbie v/d Weg, Luc Rozendaal, Daan van Son (68ste Perrie Huisman), Job v/d Vorm (77ste Reinier Toes), Koen Colijn, Zoey Hoogwerf (68ste Owen de Vos), Ryan Aarnoudse, Levi Vugts, Dustin Zomerhuis (55ste Maurits Kuiper)

Opstelling Hekelingen:
Micky de Ligt, Mehdi Nouhaili, Miquel van Rijn, Beau Parisius (Giano Proper), Menno Jansen, Jorn Bijlsma, Dion van Genderen (Youri Pijper), Dinand Westendorp (Kjetil v/d Berg), Niels van Scholl, Mick Erkens (Bodi de Ronde), Jordy Hamelink (Istvan dee Jong)

Arbiter: Stephan van Seters uit Spijkenisse

Scoreverloop:
9de 1-0 Levi Vugts
19de 2-0 Levi Vugts
31ste 3-0 Koen Colijn
61ste 4-0 Zoey Hoogwerf

De correct leidende arbiter Stephan van Seters gaf alleen geel aan Dinand Westendorp van Hekelingen.

Klik op de link voor meer artikelen over vv ’s-Gravendeel
Klik op de link voor meer informatie over vv ’s-Gravendeel

Door leegloop moet De Jong opstaan

Youri de Jong (22) is op jonge leeftijd al één van de spelers met ervaring bij ASV Arkel. Dit heeft alles te maken met de leegloop die afgelopen drie seizoenen heeft plaatsgevonden bij de club. Maar liefst twaalf spelers van het eerste elftal zeiden vaarwel. Deze leegloop was inherent verbonden met de prestaties van Arkel. Zo degradeerde het van de tweede naar de vierde klasse. Nu moeten de overgebleven jonge spelers het gaan doen, maar ook De Jong denkt nu na over een vertrek. “Op een gegeven moment moet ik voor mezelf gaan kiezen.”

ASV Arkel moet opnieuw beginnen. Dat is simpelweg het verhaal. Voor Youri de Jong is dit zijn vijfde seizoen in het eerste elftal. Ondanks dat hij pas 22 is, is juist híj één van de spelers met ervaring. “Agelopen drie jaar zijn er tien tot twaalf mensen gestopt” legt hij uit. “Het was niet eens dat ze zo oud waren maar ze waren er gewoon klaar mee. Andere prioriteiten denk ik. Drie jaar geleden speelden we nog in de tweede klasse. Toen legde Corona alles stil. Waar jongens van andere clubs nog wel aan de slag gingen, lieten wij het een beetje liggen. Ik denk dat dat ons heeft opgebroken. We degradeerden naar de derde klasse, dat was zuur want in de laatste nacompetitiewedstrijd gingen we er via penalty’s uit. Een aantal spelers stopte toen al. Twee seizoenen later degradeerden we naar de vierde klasse en stopten er nog meer. Ik denk dat als we in die coronaperiode normaal hadden getraind we in ieder geval langer in die tweede klasse waren gebleven.”

De Jong is dus één van de weinige spelers die zijn overgebleven na de leegloop van afgelopen drie jaar. Op hem rust nu een rol die hij eigenlijk nog niet zou moeten vervullen. “Nou ja, ik heb er voor de rest geen moeite mee, maar ik ben nu 22 en denk ik één van de jongens ben die toch de leiding moet pakken in het veld. Ik zit er inmiddels al vijf seizoenen bij. Er zijn er momenteel niet veel die dat kunnen zeggen.”

Al sinds zijn tiende speelt de middenvelder voor ASV Arkel, maar net als velen gaat hij wellicht ook de club verlaten. “Uiteindelijk ga ik wel een keer weg. Toen we in de tweede klasse speelden heb ik gesprekken gehad met meerdere clubs uit de vierde divisie. Met WNC was ik het meest dichtbij. We hadden een goed gesprek gehad, maar het is er toen nooit van gekomen. Ik had ook verwacht dat we in de tweede klasse zouden blijven. Maar uiteindelijk ga ik het echt nog wel een keer proberen. Niet per se bij WNC, maar gewoon een stap hogerop. In principe wil je zo hoog mogelijk spelen als voetballer en op een gegeven moment moet je voor jezelf kiezen.”

Het enige wat De Jong tegenhoudt is zijn sociale leven bij ASV Arkel. Daar hecht de twintiger veel waarde aan. “Het is natuurlijk een prestatieteam, maar ook een vriendenteam. Met de meesten ga ik buiten het voetballen ook om, maar de club is toch wel het vaste moment dat je samen bent. Dat sociale leven wat ik hier heb opgebouwd vind ik nu nog belangrijker dan een stap hogerop. Daarnaast speel je leuke wedstrijden tegen clubs uit de buurt waar je ook vaak weer mensen kent. Dat is me allemaal veel waard.”

Het geld wat vierde divisieclubs hebben te bieden is geen issue voor De Jong. “Nee, anders was ik al weggegaan. Het is belangrijker dat je het naar je zin hebt. Maar zoals ik al zei, ik wil wél nog eens kijken hoever ik kan komen. Dit seizoen is dus echt even aankijken voor mij. Als er rek in de selectie zit, blijf ik misschien nog wel een jaar. Het lijkt me niet dat we dit seizoen nog een keer degraderen. Ik denk dat we moeten kijken of we in de middenmoot kunnen eindigen.”

Klik op ASV Arkel voor de laatste artikelen over de club.
Klik op ASV Arkel voor meer informatie over de club.

Harry Elgersma: “Met het tweede van Schelluinen voor kampioenschap gaan”

WK-winnaar Harry Elgersma (56) heeft de glorietijden van VV Schelluinen mogen meemaken. De oud-keeper is pas zeven jaar gestopt en voetbalt nu nog steeds. Daarnaast heeft Elgersma twintig jaar in het bestuur gezeten en is altijd jeugdtrainer geweest. Afgelopen zomer begon hij aan zijn zoveelste trainersklus, een seniorenelftal dit keer. Zo heeft Elgersma het tweede team van Schelluinen onder zijn hoede. “Wij moeten voor het kampioenschap gaan.”

Als doelman een gouden plak winnen op een WK. Dat is voor weinigen weggelegd. Toch is er iemand die rondloopt in Schelluinen die thuis zo’n plak heeft liggen. De naam is Harry Elgersma. Nadat hij uit Friesland verhuisde naar Schelluinen, kwam hij op zijn 25e terecht bij de plaatselijke voetbalclub, VV Schelluinen. “In Friesland had ik altijd op doel gestaan, daar was ik wel een beetje klaar mee dus ging ik linksback spelen. Dat beviel wel maar op een gegeven moment was de keeper geschorst en van het één kwam het ander en stond ik toch weer op doel. Maar ik heb daar geen moment moeite mee gehad. We hebben een prachtige tijd beleefd in die jaren bij VV Schelluinen. Dat was een generatie gasten die erg goed kon voetballen. Niemand kreeg betaald maar toch bleven de meesten jarenlang bij de club. We waren doorgepromoveerd naar de eerste klasse. Destijds had je daarboven alleen nog de hoofdklasse, Eerste Divisie en Eredivisie.”

De reden dat Elgersma Friesland verliet, was vanwege zijn werk als politieman. Dat Elgersma dat beroep beoefende heeft er voor gezorgd dat hij een zilveren medaille op een EK en de eerder benoemde gouden op het WK in de wacht heeft gesleept. Niet van het WK Voetbal maar het World Police & Fire Games. Op dit WK mogen alleen politie en brandweerlieden meedoen. In 2022 was Rotterdam de stad waarin het plaatsvond. Vanuit elk werelddeel deden er deelnemers mee. De sporten lopen uiteen van tennis, tot boksen en van armpje drukken tot aan kitesurfen. In 2001 was er dus ook al een WK, toen in de Verenigde Staten. Nederland won, met Elgersma onder de lat, de gouden medaille. Later in 2002 was het EK, daar werd Oranje verslagen door natuurlijk “Duitsland. Altijd weer die Duitsers. Met dat Nederlandse politie-elftal speelden we geregeld oefenwedstrijden tegen bijvoorbeeld Scheveningen en Roda JC.”

Tot zijn 49e heeft Elgersma onder de lat gestaan bij VV Schelluinen. Nu zeven jaar later voetbalt hij nog steeds, bij zeven tegen zeven competitie. Zijn trainerscarrière bij VV Schelluinen ging ook altijd door. “Als speler zat ik al in het bestuur en was ik trainer bij de jeugd. In het bestuur was ik wedstrijdsecretaris en jeugdvoorzitter. Dat heb ik een jaar of twintig gedaan. Daarnaast heb ik altijd training gegeven aan de teams van mijn zoons. Vanaf de mini’s trainde ik mijn oudste zoon Dyon. Op een gegeven moment ging ik m’n andere zoon (Djairo) training geven. Dat heb ik gedaan tot de O19.”

Nu had Elgersma aanvankelijk zijn taken neergelegd, maar er werd toch weer beroep op hem gedaan door de club. Er werd namelijk nog een trainer voor het tweede elftal gezocht. “Het leek mij geen goed idee. Al die jongens heb ik al training gegeven. Het is voor hun goed om ook eens iemand anders voor de groep te hebben staan. Deze situatie is dus uit nood ontstaan. Er is eigenlijk gewoon een tekort.”

Desondanks lijkt Elgersma niet minder zin te hebben in deze zoveelste trainersklus. “Met het tweede moeten wij dit seizoen voor een kampioenschap gaan. Maar zo maar zal dat niet lukken. Daarvoor zullen we alles in werking moeten stellen. Alles begint bij inzet.”

Klik op VV Schelluinen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Schelluinen voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.