Leen van Leersum (82) is erelid van VV Herovina. Zowat heel zijn leven is hij verbonden met de club. Nadat hij iets te veel praatjes had in de kroeg, ging hij voetballen bij de club. Later werd hij hoofdredacteur van het clubblad en maakte de digitalisering mee van de ledenadministratie. Nu is hij scheidsrechter van de JO14 en heeft nog genoeg andere dingen om handen.
Er zijn veel bijzondere verhalen over hoe voetbalcarrières kunnen starten, die van Leen van Leersum hoort ook thuis in dat rijtje. “M’n maatje en ik gingen altijd kijken bij Herovina. Ze hadden denk ik een wedstrijd verloren want diezelfde avond stond ik in de kroeg te verkondigen hoe slecht het allemaal was wat ze die dag op het veld hadden laten zien. Ik had een net iets te grote mond denk ik, want een bestuurslid van Herovina zei: laat het dan zelf maar eens zien. Hij vroeg de kastelein om een briefje en ik zette daar zwart op wit neer dat ik naar Herovina ging.”
En zo zat Leen erbij. Het eerste, waar hij eerder nog zo veel commentaar op had, heeft hij nooit gered. Hij startte op zijn 26e in het vierde van Herovina, daarna werd dat het vijfde en ook nog het zesde. Op zijn 38e is Leen gestopt als voetballer maar eigenlijk ligt zijn tijd waarin hij van grote waarde was, helemaal niet op het veld. Die kwam pas na zijn carrière als voetballer. Zo heeft hij zich onmisbaar gemaakt voor de club. “Toen ik stopte als voetballer, ben ik scheidsrechter geworden bij de jeugd. In de senioren had ik geen zin. En nog steeds niet trouwens. Bij de junioren gaan 95 van de 100 overtredingen per ongeluk. Bij de senioren wordt er gemener gespeeld. Ik fluit nu de thuiswedstrijden van de JO13 of JO14, dat is een leeftijd die goed handelbaar is. Het is leuk om leiding te geven aan de wedstrijd en tussen de kinderen te lopen.”
Voorheen was Leen nog serieuzer met het vak bezig. “De grootste wedstrijden die ik heb gefloten waren de A-junioren van Papendrecht-Feyenoord en Zwijndrecht-ADO Den Haag. Ik was zenuwachtig voor die wedstrijden en was er al een week van tevoren mee bezig. Ik wist dan bijvoorbeeld precies welke kleur shirts en broekjes ze aan zouden hebben. Als scheidsrechter moet je je zaakjes denk ik wel op orde hebben, maar bij mij sloeg dat wat door. Gelukkig heb ik dat nu niet meer. Nu ga ik de wedstrijden altijd heel ontspannen in.”
Naast scheidsrechter heeft Leen 38 jaar de ledenadministratie gedaan en heeft hij, ook dertig jaar, het clubblad voor zijn rekening genomen. Voor al zijn verdiensten is hij benoemd tot erelid. Niet gek voor iemand die al zo lang meedraait. In 2025 wordt het 80-jarig bestaan van Herovina gevierd. Leen is dan 82 en is dus ouder dan de club. “Eigenlijk is de onderscheiding die ik heb gekregen voor mijn vrouw. Als je zo veel bezig bent met de club, mis je tijd met haar en de kinderen, maar zij heeft me altijd gesteund in wat ik doe. Daarvoor ben ik haar dankbaar.”
Nog steeds is Leen elke zaterdag te vinden op de velden van Herovina. De scheidsrechter die tegenwoordig alleen de JO14 fluit is niet alleen wedstrijdleider maar doet nog veel meer bij de club. “Om acht uur ben ik op De Kol (het complex van Herovina). Dan hang ik het bord op waarop de veld- en kleedkamerindeling op staat. Dan controleer ik of alle deuren open zijn, zet ik de hoekvlaggen neer en doe de doelnetten naar beneden. Dan is het alweer negen uur en ga ik twee helften aan de bak. Het voelt wel echt als aan de bak gaan. Ook ik word een dagje ouder hè.”
Klik op Herovina voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Herovina voor de meer informatie over de club.
