Home Blog Pagina 4

Achtmaal komt in vierde klasse vooral scorend tekort

vv Achtmaal
-
0
Achtmaal komt in vierde klasse vooral scorend tekort

Hoewel directe handhaving niet gelukt is, hebben ze bij vierdeklasser Achtmaal de moed niet laten zakken. Al zal vooral aanvallend de knop moeten worden omgezet, vertelt linksbuiten Robbe Dictus. “Als we vooruit willen, moeten we meer gaan scoren.”

Hoe anders was dat vorig jaar. Toen Achtmaal met 75 doelpunten voor, overtuigend kampioen werd in de vijfde klasse. “Maar we wisten dat het dit seizoen een stuk lastiger zou worden. Al hadden we natuurlijk gehoopt dat we er beter voor zouden staan.” Met een tiende plek, is dat voorlopig nog niet gelukt, verklaart Dictus (20). “Eerlijk gezegd, hadden we hoger kunnen staan… Een paar late tegendoelpunten, hebben ons flink wat punten gekost.” Tel daar gestopte spelers en een aantal blessures bij op én je vecht tegen degradatie. “Tegenstanders zijn voetballend een stukje beter. Dat is, samen met de intensiteit, toch wel het grootste verschil.”

Realistisch

In een vierde klasse die zwaar is, vertelt Dictus. “Meer dan de helft, komt van de derde klasse. Dat merk je.” Maar gelukkig, levert dat wel een hoop leuke wedstrijden op. “We spelen veel derby’s, dat is altijd mooi.” Al zou hij ze liever dan óók winnen. “We staan verdedigend sterk, alleen we scoren moeilijk. Steeds een puntje, helpt niet.” En verliezen al helemaal niet, heeft Dictus gemerkt. “Het werkt natuurlijk minder motiverend als je veel verliest, je voetbalt om te winnen.” Toch houdt de inwoner van Achtmaal de moed erin. “Directe handhaving gaat niet meer lukken, zo realistisch moet je zijn. Maar ik denk zeker dat lijfsbehoud via de nacompetitie nog moet kunnen.” Makkelijk, wordt het echter absoluut niet, weet ook Dictus. “Als we ons willen handhaven, moeten we meer gaan scoren. Zuiniger met onze kansen omgaan.” Iets waar hij als buitenspeler, een flinke bijdrage aan zou kunnen leveren. Al lukt hem dat voorlopig, nog niet echt. “Tot nu toe heb ik dit seizoen pas twee keer gescoord…” De creatieve linksbuiten, is dan ook meer van de actie, zo blijkt. “Ik wil graag de bal in mijn voeten, om er dan voorbij te kunnen gaan.” Bij de club, waar de rechtspoot al heel zijn leven speelt. “Op mijn vijfde begonnen en sinds mijn zestiende bij het eerste.” Ergens anders, voetbalde Dictus in al die jaren nooit. “Die ambitie was er altijd wel, maar ik vind het hier veel te gezellig. Zeker met al mijn vrienden. Dat vind ik belangrijker, dan voetballen op een hoger niveau.”

Gezellig

Mede dankzij zijn eigen familie, lacht hij. “Mijn vader en ooms hebben ook in het eerste van Achtmaal gezeten en nu speel ik samen met mijn neefje.” Clubgevoel wat er bij Dictus, eigenlijk met de paplepel is ingegoten. “Ik ging vroeger altijd kijken bij mijn vader. Dan hoopte je daar zelf ook ooit op een dag te staan.” En met succes. Letterlijk en figuurlijk. “Vorig jaar zijn we kampioen geworden, dat gebeurt niet vaak bij Achtmaal.” Toch is dat voor Dictus, misschien nog niet eens het allerbelangrijkste. “Het is gewoon altijd gezellig om op de club te zijn. De gastvrijheid en mensen zijn allemaal vriendelijk tegen elkaar.” Of helpen mee bij het organiseren van het jeugdkamp, zoals in zijn geval. “Ik vind het leuk om betrokken te zijn bij de jeugd!” Naast het zelf voetballen natuurlijk. “Momenteel heb ik geen ambities, dus ik hoop lekker bij Achtmaal te kunnen blijven!”

Klik op VV Achtmaal voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Achtmaal voor meer informatie over de club.

‘Bedrijven zijn heel waardevol voor de club’

vv DSE
-
0
‘Bedrijven zijn heel waardevol voor de club’

Sponsoren zoeken, contacten onderhouden en het organiseren van een jaarlijkse sponsoravond. Onderdeel zijn van de sponsorcommissie van DSE is een afwisselende bezigheid, weet ook Marieke Heijs na twee seizoenen ‘algemene zaken’. “Het is vooral ogen en oren openhouden.”

Op zoek naar DSE’ers die de club zouden willen sponsoren. “Onder meer door in het eigen netwerk te kijken. We doen het echt met elkaar.” Ook in de sponsorcommissie zelf, die naast Heijs (31) bestaat uit Naomi Braspenning, Fabian Coremans, Rob Hendrickx, Werner Martens en Bernice Stadhouders. “We zitten inmiddels tegen de honderd sponsors aan.” Mede door het organiseren van een sponsoravond. “Dat doen we ieder seizoen, bij één van onze sponsoren. Om het bedrijf te laten zien, maar ook als bedankje.”

Netwerken

Want daar, draait het uiteindelijk om. “Het is niet alleen het zoeken van sponsoren, maar ook het onderhouden van contact.” En het verzorgen van de kleding voor de jeugd, in haar geval. “Ik zorg dat de juiste sponsoren, op de trainingspakken en shirts komen te staan.” In haar tweede seizoen als onderdeel van de sponsorcommissie dus. “Volgend jaar neem ik de rol van Rob, als voorzitter over. Dan word ik ook lid van het bestuur en ben ik nog meer betrokken bij de club.” Precies de reden waarom Heijs ooit ‘ja’ heeft gezegd. “Ik wilde graag iets doen voor de vereniging.” En als speelster van de Vrouwen 1, is dat ook niet zo gek. “Onze trainer en een teamgenoot zaten ook al bij de sponsorcommissie en ik heb zelf een eigen bedrijf, dus dan wil je op zakelijk gebied ook iets betekenen voor DSE. Maar ook andersom. Op deze manier leer je om te netwerken.” Na ooit begonnen te zijn bij Internos, voelt Heijs zich na negen seizoenen in het blauw met wit, als een vis in het water. “DSE is heel erg van het met elkaar doen. Het is een kleine club, die alles goed voor elkaar heeft. Voor alle elftallen.” Om zo te kunnen blijven groeien. “Het is heel gezellig om het samen te doen, zeker als je ziet wat je ervoor terugkrijgt.”

Professionaliseren

Maar vanzelf, gaat dat natuurlijk niet. “Enerzijds zorgen sponsoren voor inkomsten, anderzijds heeft ieder bedrijf ook zijn eigen vakgebied. Daar kunnen we gebruik van maken of van leren. Dat is heel waardevol voor de club.” De opties om een bijdrage te leveren, zijn dan ook legio. “Wat iemand maar wil, we kunnen het zo gek maken. Van kledingsponsor, tot borden, spandoeken, balsponsor of het vernoemen van kleedkamers.” Om dat alles in goede banen te leiden, houdt de commissie een aantal keer per jaar een fysieke bijeenkomst. Waarin concrete doelstellingen worden opgesteld. “Ons doel voor dit seizoen was om het hoofdveld helemaal vol te krijgen met borden. Dat is nog niet helemaal gelukt.” Stilzitten, doen ze in Etten-Leur echter niet. “We zijn druk bezig met professionaliseren, binnen alle verschillende commissies. Zodat iedereen weet, wie wat doet. Dat is binnen de sponsorcommissie ook nodig en dat wordt qua verantwoordelijkheid steeds concreter.” In combinatie met de modernisering van het sportpark, positieve ontwikkelingen met het oog op de toekomst. En daar draagt de inwoonster van Etten-Leur, maar wat graag haar steentje aan bij. “Zolang het leuk blijft, blijf ik het doen!”

Klik op DSE voor meer artikelen over de club.
Klik op DSE voor meer informatie over de club.

V.V. Zwaluwen en Luigi Bruins is een goed huwelijk

vv Zwaluwen
-
0
V.V. Zwaluwen en Luigi Bruins is een goed huwelijk

Luigi Bruins is dit seizoen aan zijn eerste seizoen als hoofdtrainer bij de senioren begonnen. Vierde divisionist Zwaluwen durfde de gok wel aan met de voormalig profvoetballer. Het heeft de club geen windeieren gelegd, Onder leiding van Bruins heeft de club promotie naar de derde divisie weten af te dwingen. Een prachtig resultaat in zijn debuutjaar als trainer op dit niveau.

De speler Bruins

Luigi Bruins (38) heeft een mooie carrière als middenvelder gehad. Hij begon zijn voetballoopbaan als jeugdspeler bij Excelsior, debuteerde in het betaalde voetbal bij de Kralingers en speelde vanaf 2007 t/m 2011 bij Feyenoord. In totaal speelde Bruins 249 wedstrijden in de Eredivisie, daarin maakte hij 34 doelpunten. Hij speelde ook nog voor Red Bull Salzburg en Nice, waarna hij zijn profcarrière afsloot bij Excelsior. Daar speelde hij nog drie jaar voor het Barendrechtse Smitshoek. Ook werd Bruins in 2007 Europees kampioen, al speelde hij daar slecht 21 minuten mee. Dat was wel in de gewonnen finale, waarin hij ook de 4-1 scoorde tegen Servië.

Het eerste seizoen als hoofdtrainer bij de senioren

Zijn trainersloopbaan begon bij SC Excelsior, waar hij hoofd jeugdopleiding is. Ook was hij nog een tijd assistent-trainer bij Oranje onder 18 jaar. Dit seizoen dus voor de eerste keer verantwoordelijk voor een eerste elftal en vol in de race voor promotie naar de derde divisie. “Tot nu heb ik niets te klagen. We zijn dit seizoen begonnen met het team en hebben enorme stappen gemaakt. Zowel in het voetbal, maar ook in de discipline en volwassen spelen. Je ziet gewoon dat het team nog wekelijks groeit en dat is superleuk om te zien”, vertelt Bruins enthousiast. 

Geen doelstelling meegekregen van de club

Hij kreeg geen doelstellingen mee van het bestuur en V.V. Zwaluwen is daarbij een club met weinig budget in verhouding met andere clubs op dat niveau. “Je speelt natuurlijk voor hetgeen haalbaar is en eigenlijk iets daarboven. Dus speel je voor een kampioenschap, promotie of een periodetitel. Je moet wel ergens voor spelen, dus heb ik mijn groep wel een doelstelling meegegeven, maar die ga ik niet in de media delen. Als je zegt dat je alleen voor handhaven speelt, waren we na achttien wedstrijden klaar en dan wordt het één gezapig zooitje”, legt de trainer uit 

Concurrenten kijk ik pas naar als wij hebben gewonnen.

Kijken naar de concurrenten doet Bruins niet. “Als wij onze wedstrijden winnen, kijken wel later wel wat de concurrentie heeft gedaan. De concurrentie bestaat dit seizoen uit XerxesDZB en SV Poortugaal, waarbij eigenlijk alleen XerxesDZB nog serieuze concurrentie is. 

Fitheid en groei van het elftal

Bruins is vooral lovend over de fitheid van het team en de bereidheid om voor elkaar te werken. In het begin vond hij de mindere punten met name de coaching naar elkaar toe, de ervaring en volwassenheid. Maar dit is gedurende het seizoen steeds meer gaan groeien, alhoewel de trainer het zelf nog niet goed genoeg vindt.

Volgend seizoen

“O’Neal Maatsen vertrekt naar Capelle en Eric Fortes gaat naar Barendrecht, dat vind ik geen verrassende stap van hem. De keuze van O’Neal respecteer ik, alhoewel ik het geen stap voorwaarts vind voor hem. We krijgen de ervaren verdediger Ruben Koorndijk van Scheveningen er volgend seizoen bij en nog een derde keeper. Verder kijken we naar gerichte versterkingen voor het team”, blikt de trainer vooruit op het seizoen 25-26.

Voetbal, voetbal en nog eens voetbal

Behalve hoofdtrainer bij V.V. Zwaluwen geeft hij voetbaltraining bij Thorbecke, heeft hij, samen met Ryan Koolwijk,  een voetbalschool Migo Sports die bij SC Excelsior traint en is Luigi Hoofd Jeugdopleidingen bij SC Excelsior.

Ambities als trainer

Luigi is duidelijk in zijn ambities. Hij wil als trainer het betaalde voetbal in. “Alle opleidingen die ik nodig heb om als assistent-trainer aan de slag te gaan heb ik. Als de tijd er rijp voor is ga ik beginnen aan de UEFA Pro VC5, het papiertje dat nodig is om coach betaald voetbal te mogen zijn”, sluit de trainer af.

Klik op vv Zwaluwen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Zwaluwen voor meer informatie over de club.

‘Je hebt in al die jaren lief en leed met elkaar gedeeld’

Rood Wit
-
0
‘Je hebt in al die jaren lief en leed met elkaar gedeeld’

Hoewel het 90-jarig bestaan van een club geen officiële mijlpaal is, besloten ze bij Rood-Wit hun jubileum dit jaar toch te vieren. Met onder meer een jubileumgids, een reünie en de nodige activiteiten, doet de vereniging uit Sint Willebrord er alles aan om verhalen uit het verleden op te halen, vertelt Ko van Nispen. “Daar zijn we natuurlijk ontzettend trots op.”

Want 90 jaar, is een mooie tijd, vindt de 73-jarige Van Nispen. “Een vereniging kent natuurlijk altijd ups en downs, maar daar stap je overheen en dan ga je weer door. Bij Rood Wit proberen we er altijd het beste van te maken.” En als iemand het kan weten, is hij het wel. “Ik ben nu 65 jaar lang onafgebroken lid. Dan heb je ergens wel een goed gevoel bij.” Betrokken is de voormalig speler, die eveneens ooit in het bestuur zat, dan ook nog steeds. “Mijn kleinkinderen voetballen hier, dus op zaterdag én zondag ga ik nog geregeld kijken.”

Oude verhalen

Toen ze hem anderhalf jaar geleden vroegen of hij een receptie en reünie wilde organiseren ter ere van het 90-jarige bestaan, wist Van Nispen het antwoord dan ook wel. “Destijds heb ik samen met Kees Lauwen, Henk Heeren, Rini van Zundert, Corné Bulkmans, Adrie Derijck en Gerard Rokx een team gevormd en zijn we aan de slag gegaan.” Met op 15 maart uiteindelijk een opkomst van meer dan 200 man tot gevolg. “Het was heel mooi en gezellig, we hadden het goed voor elkaar!” Eenvoudig, was het echter niet. “We hebben natuurlijk allemaal een flinke kennissenkring, van mensen met een verleden bij Rood Wit. Die hebben we uitgezocht.” Daarnaast, verzamelde Van Nispen oude foto’s en video’s. “Daar hebben we een presentatie en fototentoonstelling van gemaakt.” En die verzameling, zorgde voor een feest der herkenning. “Iedereen stond te wijzen en keek enthousiast naar het scherm.” Precies zoals de bedoeling was. “We wilden graag de oude tijd naar voren halen.” Een tijd van 90 jaar geschiedenis. “Officieel is dat bij de KNVB geen mijlpaal, maar we vonden het toch wel leuk om er iets mee te doen.” Onder meer met allerlei festiviteiten, verschillende activiteiten, het traditionele U10-toernooi en een wedstrijd tegen FC de Rebellen. Want zo’n jubileum, behaal je natuurlijk niet zomaar. “In de kleedkamer, trainen, een potje voetballen en daarna naar de kantine. Dat was voor mij Rood Wit.” Van Nispen, die voornamelijk zijn wedstrijden speelde in het tweede van de club, geniet dan ook nog altijd het meeste van de gezelligheid in de kantine. “Een potje bier drinken, babbelen over voetbal en oude verhalen ophalen.”

Voetbalkameraden

Oude verhalen die hij samen met Jeffrey Bulkmans en Michael Schuring heeft verzameld, in de jubileumgids. “Ik weet natuurlijk veel van het verleden, dus wij hebben de tekst en de foto’s aangeleverd.” Makkelijk was dat niet. “Het is moeilijk om te selecteren. Je kunt natuurlijk niet alles erin zetten.” Toch is de oud-jeugdtrainer en leider tevreden met het resultaat. Net als met de reünie. “Je oude voetbalkameraden weer zien, dat blijft het mooiste. Je hebt in al die jaren toch lief en leed met elkaar gedeeld.” Helaas kon niet iedereen komen, vertelt Van Nispen. “We worden allemaal ouder, dan ga je dingen mankeren. Maar gelukkig kom je elkaar soms ook op het dorp tegen.” Want daar woont de fanatieke voetballiefhebber, als vanzelfsprekend nog steeds. Stiekem misschien wel, om alles goed in de gaten te kunnen blijven houden. “Ik hoop dat het eerste het gaat halen. Het zou mooi zijn als ze kampioen worden in de vierde klasse.” Ook met het oog op de toekomst. “Voetballen op zondag wordt steeds lastiger. Ik vrees dat we volgend seizoen nog maar twee seniorenteams over hebben. Al hopen we natuurlijk van niet. Maar mensen hebben tegenwoordig genoeg andere dingen te doen.” Zo ook bij de jeugd. “Als die het eerste elftal niet halen, gooien ze het bijltje er nogal makkelijk bij neer. Dus hopelijk blijft het ledenaantal groeien.” En dan op, naar de honderd. “Dat zal ons vast wel lukken!”

Klik op Rood-Wit voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Rood-Wit voor meer informatie over de club.

‘Wat dat betreft hebben we geen gebrek aan ervaring’

vv De Fendert
-
0
‘Wat dat betreft hebben we geen gebrek aan ervaring’

Toen hij heel wat jaren geleden op een bedrijventoernooi geblesseerd raakte aan zijn enkel en zelf niet meer kon voetballen, vond Giel Magielse zijn voetbalgeluk in het zijn van leider. En na acht seizoenen bij het vierde van De Fendert, geniet hij daar nog steeds wekelijks van. “Voetbal is het mooiste spelletje wat er is.”

Zelfs als je het zelf dus niet meer kunt doen, zoals in zijn geval. “Ik ben één en al voetbal, dus ik mis het nog steeds! Maar zo ben je er toch een beetje bij. In de kleedkamer, tijdens de derde helft. Dat is nog altijd even gezellig.” Toch ging het op zijn 24ste, dus al mis, voor de inmiddels 55-jarige Magielse. “Tijdens een bedrijventoernooi, verstapte ik mezelf en ging ik door mijn enkel.” Met verrekte enkelbanden tot gevolg. “Op dat moment zat ik al zes jaar bij De Fendert in de selectie en hing ik tegen het eerste aan, toen kreeg ik die blessure.”

Jonge honden

Blijven voetballen ging niet meer én dus werd Magielse gedwongen zijn voetbalschoenen aan de wilgen te hangen. “Daarna heb ik er nog een jaar of zes last van gehad, zakte ik continu door die enkel. Nu gaat het goed, maar een balletje trappen lukt niet meer.” Gelukkig, vond hij zijn passie voor voetbal, terug in een iets andere rol. “Ik ben leider geweest van de B, de A en het tweede. Het vierde doe ik nu een jaartje of acht.” Al moest Magielse daar wel even goed over nadenken, lacht hij. “Toen ze het vroegen had ik even geen team en ging ik regelmatig bij het eerste kijken.” Toch ging de voormalig verdediger overstag. “Er speelden een hoop bekenden in, dus ben ik het gaan doen. En het is goed bevallen!” Want heel wat seizoenen later, is Magielse er dus nog steeds. Als leider. “Het is echt een vriendenteam, vol met oud-spelers van het eerste of jongens die er tegenaan zaten. Dat maakt het een heel leuk team.” Helemaal, omdat er af en toe ook nog wel eens gewonnen wordt. “Dat is natuurlijk niet onbelangrijk.” Sterker nog. “Vorig seizoen hebben we het kampioenschap gepakt in de zesde klasse.” Oude tijden herleven dus. “De jongens wilden dolgraag kampioen worden met deze groep. Het werden allemaal weer jonge honden, waren net zo fanatiek als vroeger.”

Even puzzelen

En dat allemaal door één keer per week te trainen. Onder leiding van een collega van Magielse. “Doordeweeks ben ik er niet bij, maar op zaterdag zorg ik dat we genoeg spelers hebben en maak ik de opstelling. Als een soort elftalleider of trainer.” Of organisator van activiteiten. “We proberen vier keer per jaar een uitje te doen. Van karten, tot aan voetvolley of gezellig uiteten.” Ook een weekendje weg, staat op de planning. “In het verleden zijn we al wel naar voetbalwedstrijden geweest in het buitenland. Onder meer in Engeland en Duitsland.” Aan een functie elders, denkt Magielse dan ook absoluut niet. “Zolang ik er plezier in heb, blijf ik het doen. En dat heb ik nog steeds.” Mede door zijn spelers. “Het groepje blijft altijd bij elkaar, dus daardoor de gezelligheid ook. Dan is het makkelijk toezeggen.” Helemaal als het goed gaat, vertelt hij lachend. “Richting het einde van het seizoen, heb je altijd minder spelers. In totaal hebben we 28 man, maar de vaste kern bestaat uit een mannetje of dertien.” Behalve vorig jaar. “Toen we kampioen konden worden, hadden we er steeds een stuk of achttien. Dan is het best even puzzelen met de opstelling.” Toch doet de inwoner van Fijnaart dat graag. “Onze gemiddelde leeftijd ligt ergens halverwege de 40. De oudste is 57 en de jongste net 30. Wat dat betreft hebben we geen gebrek aan ervaring!”

Klik op De Fendert voor meer artikelen over de club.
Klik op De Fendert voor meer informatie over de club.

Schrauwen sluit seizoen bij Zundert af met plek in de nacompetitie!

vv Zundert
-
0
Schrauwen sluit seizoen bij Zundert af met plek in de nacompetitie!

Na jarenlange inzet bij VV Zundert neemt verdediger Schrauwen binnenkort afscheid van het eerste elftal. De 25-jarige back, die ooit begon bij de kabouters van de club, stopt vanwege drukte met werk en gezinsleven. In een open gesprek blikt hij terug op zijn tijd bij Zundert, de uitdagingen van het huidige seizoen en de moeilijke beslissing om te stoppen met selectievoetbal.

Veel tijd

Die jeugdigheid, heeft Zundert dan ook al een aantal keer dwarsgezeten, denkt Schrauwen. “Soms doen we te weinig met de mogelijkheden. In een aantal duels, hadden we eerder kunnen én moeten scoren.” Zeker als het niet helemaal lekker loopt. “Dan moeten we dingen eigenlijk anders gaan doen, maar dat is lastig voor ons.” Tel daar slechts veertien doelpunten voor in negentien wedstrijden bij op en je speelt een moeizaam seizoen. “Je kunt niet winnen als je niet scoort. Daar wordt binnen de groep natuurlijk wel over gepraat.” Toch is het vertrouwen in handhaving, nog altijd groot, vertelt Schrauwen. “In principe hebben we het in eigen hand.” Bang voor degradatie, is de back dan ook niet. “Persoonlijk sowieso niet en in het team leeft dat ook niet. We gaan er gewoon volle bak voor.” Dat is volgens hem dan ook het voordeel van een jonge groep. “Iedereen is super enthousiast.” Desondanks, is Schrauwen bezig aan zijn laatste wedstrijden in het shirt van Zundert. “Ik heb nu een kleine van een jaar en in de zomer komt er nog eentje, dat kost veel tijd. Daarnaast moet ik als bakker regelmatig vroeg beginnen en soms ook ‘s avonds werken, dus heb ik besloten om aan het einde van dit seizoen te stoppen.” Maar makkelijk, was die keuze zeker niet. “Het groepsgevoel, de grappen en samen met elkaar in teamverband bezig zijn, ga ik zeker missen.” Toch begon hij in de voorbereiding, al te twijfelen. “Dan ben je net vrij geweest en moet je weer opstarten… Stiekem ben je er behoorlijk veel tijd aan kwijt.”

Beker gewonnen

Lager gaan voetballen, is dan ook niet iets wat Schrauwen snel zal gaan doen. “Daar heb ik wel nog even over nagedacht. Maar ik heb een racefiets en vind hardlopen heel leuk, dus dat wil ik graag meer gaan doen.” Nadat hij ooit bij de Kabouters, bij Zundert begon met voetballen. “Vanaf dat het mocht, ben ik hier gaan voetballen. En vervolgens nooit meer ergens anders.” Met de nodige successen tot gevolg. “In de A-jeugd hebben we de beker gewonnen, dat was een gaaf seizoen. Op neutraal terrein in Oosterhout, dat vergeet ik nooit meer.” Maar ook buiten het veld, heeft Schrauwen al die tijd genoten. “Ik ben nooit met tegenzin naar de club gegaan. Iedereen staat voor elkaar klaar, er heerst een gezellige sfeer en ik heb altijd in fijne teams gespeeld.” Al komt daar over een paar weken, dus een einde aan. Maar tot die tijd, blijft de rechts- en linksback alles geven. “Eerst verdedigend mijn ding doen en dan pas mee naar voren.” Wie weet, ooit nog in de toekomst. “Als het écht tegenvalt, kom ik misschien wel weer terug. Of ga ik in een lager team spelen. Dat sluit ik niet volledig uit.”

Klik op VV Zundert voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Zundert voor meer informatie over de club.

Hoeven maakt indruk als promovendus

vv Hoeven
-
0
Hoeven maakt indruk als promovendus

Met handhaving als doelstelling, begon Hoeven dit seizoen vol vertrouwen aan hun avontuur in de derde klasse. En dat goede gevoel, bleek meer dan terecht. Want met een plek bij de eerste vijf, presteert de formatie van linksbuiten Teun van de Water boven verwachting. “Als promovendus denk je toch dat je het moeilijk gaat krijgen.”

Maar moeilijk, heeft Hoeven het dit seizoen dus eigenlijk niet. Onterecht, is het desondanks niet, vertelt Van de Water (26). “We staan terecht waar we staan.” Hoe dat komt? “Vooral de jonge jongens, hebben zich enorm ontwikkeld. Daardoor zit er nu een stukje volwassenheid en mannelijkheid in de ploeg. Op de juiste momenten, de juiste dingen doen. Dat zijn van die slimmigheidjes.” Kortom. “Het gaat hartstikke goed, ik ben echt trots op de groep!”

Meer ruimte

En dus durft Van de Water zelfs al een beetje verder te kijken. “We moeten hier blij mee zijn én zo doorgaan, misschien is er volgend jaar dan nog wel meer mogelijk.” Al wil de aanvaller natuurlijk eerst dit seizoen, nog zoveel mogelijk punten pakken. “Af en toe kan het nog wel een tandje feller, dan sluipt er wat gemakzucht in het team. Zo van, deze winnen we wel. Dan stappen we te vaak toch als verliezer van het veld.” Want zeker in die derde klasse, moet je er iedere wedstrijd volle bak voor gaan, heeft Van de Water gemerkt. “Het is een groot verschil met de vierde klasse. Het voetbalniveau ligt een stuk hoger, maar doordat tegenstanders nu ook willen voetballen, krijgen we zelf ook meer ruimte.” Met hem als balvaste linksbuiten. “Ik ben geen koude afmaker, meer een voetballende aanvaller. Iemand met spelinzicht en techniek.” Desondanks mag zijn rendement, wel iets omhoog, vindt Van de Water zelf. “Doelpunten en assists zijn schaars.” Al heeft dat dit seizoen, misschien wel te maken met zijn blessure. “Van begin december tot eind februari, ben ik geblesseerd geweest aan mijn enkel. Gescheurde enkelbanden en een botkneuzing. Daar kan ik nog wel even wat last van houden.”

Gestopt

Toch staat de inwoner van Etten-Leur, die ook als spits uit de voeten kan, sinds maart weer op het veld. En dus kunnen ze bij de club, weer genieten van zijn kunsten. Voor het vierde jaar op rij. “Ik ben in de jeugd begonnen met voetballen bij Lage Zwaluwe, daarna ben ik naar hier verhuisd en ben ik bij Internos gaan voetballen.” Via vrienden, kwam Van de Water uiteindelijk bij Hoeven terecht. Al duurde dat niet lang. “Toen ik naar de senioren moest, ben ik drie seizoenen gestopt. Vooral omdat ik niet op zondag wilde voetballen.” En vanwege andere dingen, lacht hij. “Ik ging onder meer op buitenlandse stage, en ik miste het ook niet echt, dat kwam pas na tweeënhalf jaar.” Gelukkig is zijn fanatisme, nu weer helemaal terug. “In het veld kan ik behoorlijk fel zijn, dan probeer ik jongens wel neer te zetten.” En als het aan hem ligt, blijft dat voorlopig ook nog wel even zo. “Ik blijf de komende jaren gewoon lekker bij Hoeven.” Vol met vertrouwen in de toekomst. “Het zou mooi zijn als we naar die tweede klasse kunnen! Dat is gezien onze ontwikkeling, geen gekke ambitie.”

Klik op VV Hoeven voor meer artikelen over de club.
Klik op VV Hoeven voor meer informatie over de club.

Aykut Nargun hangt zijn keepershandschoenen aan de wilgen

Hermes DVS
-
0
Aykut Nargun hangt zijn keepershandschoenen aan de wilgen

De doelman van Hermes DVS heeft een zwaar jaar. Vorig seizoen behaalde de ploeg het kampioenschap in de vierde klasse en dit seizoen staat het team met slechts negen behaalde punten onderaan de derde klasse. Het team kreeg al 80 doelpunten tegen in 22 duels, terwijl er in het kampioensjaar slechts 22 tegentreffers vielen te noteren. Aykut heeft in verband met zijn werkzaamheden aangegeven dat dit het laatste seizoen als selectiekeeper is.

Geboren als keeper

Sinds zijn zesde is Aykut doelverdediger. Hij begon bij DRGS in Schiedam. Deze vereniging bestaat ondertussen niet meer. Toen hij negen was, werd hij gescout door Pim Doesburg van Feyenoord. “Uit een groep van 30 keepers werd ik als eerste gekozen om verder te gaan bij Feyenoord. Alleen viel Schiedam-Oost, daar waar ik toen woonachtig was, net buiten de ophaaldienst voor jeugdspelers van de club van Zuid. Dat was echt een grote pech. We zullen nooit weten hoe het anders was gelopen”, zeg hij over zijn jeugdperiode.

Toen hij twaalf was ging hij naar SVDPW. Daarna maakte hij de overstap naar Excelsior’20. Ik begon daar als tweedejaars C-junior, tegenwoordig de O15. Uiteindelijk heb ik ook nog zes jaar onder de lat gestaan in het eerste team van Excelsior’20. Daarna ging ik naar Meeuwenplaat, maar toen was het coronatijd en werd alles stilgelegd. Uiteindelijk heb ik de overstap naar Hermes DVS gemaakt en daar ben ik nog steeds lid van.

Aykut als keeper

Als je Aykut ziet keepen valt op dat hij vrij klein is voor een keeper. Waar veel keepers de langste van het team zijn, is dat voor hem niet van toepassing.  Hij haalt de 1,80 niet en is tussen de 1,73 en 1,78 lang. Toch vindt hij dit geen belemmering in het keepersvak. “Ik geef ook keeperstraining aan de jeugd en zeg ook altijd, het belangrijkste is je uitstraling, mentaliteit en je gretigheid. Het maakt niet uit hoe lang je bent, als je maar hoger komt dan je tegenstander. Sprongkracht en timing is wel heel belangrijk”, spreekt hij vol passie over het keepersvak

Meevoetballende keeper

Aykut is ook goed in het meevoetballen. “Ik vind het ook leuk om mij met de opbouw bezig te houden. Het is ook fijn voor de verdedigers dat ze de bal ook bij mij kwijt kunnen om even op adem te komen of om de druk van de tegenstander tegen te houden. Ik vind het fijn om mee te voetballen en mijn medespelers weten dat ze de bal altijd bij mij kwijt kunnen. Het betrekt mij ook meer in het spel en dat motiveert mij dan ook. Ik zeg altijd, de keeper is de belangrijkste factor in een elftal. Een trainer begint altijd met de nummer één en dat is de keeper. Als je geen doelpunt tegen krijgt dan verlies je in ieder geval niet. Dan heeft de keeper zijn werk goed gedaan”, gaat hij door in zijn monoloog.

Het huidige seizoen

Vorig seizoen werd Hermes DVS kampioen in de vierde klasse na een spannende strijd met Zestienhoven. Dit seizoen is degradatie eigenlijk nog maar een kwestie van tijd. Slechts vier punten werden tot nu toe binnengehaald door de Schiedammers. Alleen uit bij SVS werd de volle winst binnengesleept. “Niemand verwachtte dat we zo’n slecht seizoen zouden draaien. We zijn heel lang bezig geweest om het te draaien, maar helaas niet met succes. Er zijn wel een paar spelers gestopt of vertrokken waaronder onze topscorer Marius Lansbergen. Dat was wel een bepalende speler vorig seizoen. Misschien is het de veranderde teamdynamiek. De tactieken die wij vorig jaar hanteerden werken gewoon niet in de derde klasse. Tegenstanders gaan daar veel beter mee om dan de vierdeklassers van vorig jaar. Er zijn een boel factoren waar je mee te maken hebt en dat zit gewoon niet mee. Voetballend doen wij echt niet onder voor de andere derdeklassers. We zijn voorin gewoon niet effectief genoeg geweest”, verklaart Aykut over de tegenvallende resultaten

Volgend seizoen

Het volgend seizoen stopt Aykut als selectiekeeper. Niet omdat hij het niet meer leuk vindt, maar omdat het niet te combineren is met zijn onregelmatige werkzaamheden. Het kost hem te veel vrije dagen die hij moet opnemen. “Uiteindelijk kom ik misschien nog wel in een vriendenteam terecht, maar daar is momenteel nog geen sprake van. Of ik keeperstrainer blijf is nog niet duidelijk, daar moet het bestuur van Hermes DVS nog antwoord op geven.”

De drie C’s van Aykut

“Keepen wordt best wel onderschat. Je staat op een eiland en als keeper moet je best wel een beetje gek zijn. Communiceren is enorm belangrijk als keeper en je moet weten wanneer je moet coachen en corrigeren als keeper. Als je dan negatief doet haal je de medespelers alleen maar uit de wedstrijd.  Eigenlijk moet een keeper de drie C’s beheersen: Communicatie, Coördinatie en Coaching. Als een keeper dat beheerst heb je al 75% van jouw werk als keeper in het veld al rond. Het belangrijkste van alles is dat ik altijd plezier heb gehad in het spel”, besluit Aykut zijn keepersverhaal.

Klik op Hermes DVS voor meer informatie over de club.
Klik op Hermes DVS voor meer artikelen van de club.

Bryn Siegersma: de Marathonman van VFC 1

VFC Vlaardingen
-
0
Bryn Siegersma: de Marathonman van VFC 1

Bryn Siegersma (34) maakte vorig seizoen de overstap van VFC (zondag) naar VFC (zaterdag).  De middenvelder speelde 15 jaar in zondag 1 en besloot afgelopen seizoen naar de zaterdag over te stappen. Bryn begon bij Fortuna Vlaardingen, na een fusie met TSB het huidige Victoria’04, met voetballen. Daar speelde hij vier seizoenen in de jeugd en toen stapte hij over naar VFC. Twee maanden geleden is Bryn de trotse vader geworden van zoon Lennon. Dat is een enorm verandering in zijn leven geweest. Maar hij geniet met volle teugen van het vaderschap momenteel.

De overstap van zondag naar zaterdag

“Het voetbal op zaterdag is wel anders. Ik vroeg mij in eerste instantie af of ik niet wat lager had moeten gaan voetballen in de zaterdag 3 bij mijn vrienden. Alleen was ik nog niet klaar met het prestatievoetbal. Ik merk aan mezelf dat ik iedere zaterdag wil presteren en op het hoogste niveau wil voetballen. Er is op zondag ook geen prestatief voetbal meer bij VFC”, legt de kersverse vader uit. Bryn stapte samen met spits Bram van Rij en Brent van Berge over van de zaterdag naar de zondag.

Vrijwel geen zondagvoetbal op niveau meer in de regio

Ook op zondag speelde VFC in de tweede klasse. We speelden vrijwel door het hele land, omdat er in district West II vrijwel geen zondagploegen meer actief zijn. De afgelopen twee jaar speelde we in West 1 en speelden we veel in de omgeving van Amsterdam. Daarvoor speelde we in Zuid 1 en dat was veel gezelliger dan West 1. Een derde helft kennen ze niet echt in de omgeving Amsterdam. De zondag afdeling van VFC speelt sinds dit seizoen geen prestatievoetbal meer.

Prima opgevangen

We zijn goed in de groep opgenomen. Jongens hadden ook aangegeven dat ze blij waren dat ik de overstap maakte. Anders had ik het vermoedelijk ook niet gedaan. Heb vooraf ook een goed gesprek gehad met trainer Sieme Zijm. Veel jongens kende ik al van de zondag. Zij zijn wel een hechte vriendenclub, ze zijn wat jonger en ik sta toch ook wat anders in het leven. Zeker sinds ik vader ben geworden. IK drink vanavond een biertje na de wedstrijd, maar ga niet de stad nog in om te stappen.

VFC draait mee in de subtop

Vorig seizoen werd promotie naar de eerste klasse net gemist. Monster werd kampioen en via de nacompetitie haalde VFC het niet. “Ik had verwacht dat we het goed zouden doen en dat doen we ook wel. Alleen is de competitie een stuk sterker dan vorig seizoen met gedegradeerde eersteklassers zoals Den Hoorn, Zuidland en Honselersdijk.”, zegt Bryn over de huidige competitie. Momenteel staat VFC op de vijfde plaats, maar het verschil met koploper Den Hoorn is slechts drie punten.

Aanvangstijd om vijf uur

Bryn vindt het wel lekker om de wedstrijden om vijf uur te spelen. Thuis trekken we wel wat extra publiek. We zijn de enige die om deze tijd spelen en dan komen mensen van andere clubs toch even kijken en een biertje drinken. Zeker met het mooie weer zoals nu. Bij VFC is het sowieso altijd wel lekker druk. Daarbij halen we thuis betere resultaten dan in de uitwedstrijden. Het lijkt erop dat we ons beter kunnen opladen voor thuiswedstrijden. Dat is natuurlijk mentaal, maar het lijkt er wel op. Thuis hebben we twee keer gelijkgespeeld en de rest gewonnen.

Vooruitkijken

“We hebben nog alle mogelijkheden om voor promotie te spelen.” blikt Siegersma vooruit. Ook in de KNVB-districtsbeker kwamen de Kwekkers heel ver. In de kwartfinale verloor VFC na strafschoppen van vierde divisionist Zwaluwen.

Hoe lang ga je nog door?

“Ik heb wel een gesprek met de nieuwe trainer gehad met de vraag of ik volgend seizoen wil doorgaan. Dit jaar ben ik redelijk in vorm en scoor regelmatig voor de Kwekkers. De laatste jaren op zondag was ik toch meer bezig om de zondag afdeling op de been te houden. Nu ben ik toch een stuk vrijer in mijn hoofd. Momenteel weet ik niet of ik nog doorga bij het eerste of in het vriendenteam bij VFC ga spelen” vertelt Bryn nuchter.

Snelste Vlaardinger tijdens de Marathon van Rotterdam

Bryn heeft een goed loopvermogen en komt daardoor vaak achter de verdedigingslijn van de tegenstander. Vorig jaar was hij de snelste Vlaardinger tijdens de marathon van Rotterdam met een tijd van 2 uur en 44 minuten. Ook dit jaar loopt hij de 42 km en 195 meter, maar de dag ervoor speelde VFC de topper tegen Den Hoorn, 1-3 nederlaag voor VFC. De marathon liep Bryn uit binnen de drie uur.

Victoria’03 wil met een goed gevoel de nacompetitie in

vv Victoria 03
-
0
Victoria’03 wil met een goed gevoel de nacompetitie in

Victoria’03 is als tweede geëindigd en kan zich nu volledig richten op de nacompetitie. Met vertrouwen kijken ze vooruit, want ondanks enkele mindere resultaten blijft de sfeer in de groep goed. Jongeling Noah van Opstal is optimistisch: “We zijn bereid om voor elkaar te vechten.”

En die instelling, heeft de club uit Oudenbosch voorlopig geen windeieren gelegd. Want met de tweede plek op zak, draait de ploeg meer dan prima, vindt ook Van Opstal (22). “We doen het eigenlijk heel erg goed! Dat had iedereen vooraf misschien wel niet helemaal verwacht.” Zeker niet na de degradatie uit de tweede klasse, van afgelopen seizoen. “Een aantal jongens ging ook weg, dus we hebben een jong team. Daardoor was het lastig te zeggen wat onze doelstelling precies was. We wilden in ieder geval bovenin meedraaien.”

Stevige basis

Dat is, met een tweede plek in de stand, voorlopig aardig gelukt. “Tuurlijk willen we het liefste zo snel mogelijk weer terug naar die tweede klasse, maar je moet ook realistisch zijn. En daarnaast, is het vooral belangrijk om een goede fundering voor de komende jaren te bouwen.” Onder meer op basis van plezier, legt Van Opstal uit. “We hebben het naar ons zin, zijn op elkaar ingespeeld en de trainer heeft het goed neergezet.” Met winst van de tweede periode dus tot gevolg. “Tegen sterke tegenstanders doen we het vaak beter. En we weten op de juiste momenten onze punten te pakken.” Behalve tegen kampioen Groen Wit dan, begint Van Opstal te lachen. “Die waren voor ons gewoon een niveautje te hoog, dat moeten we eerlijk bekennen.” Maar uitgespeeld, is Victoria’03 desondanks nog lang niet. “Het liefste worden we tweede, zodat we later in de nacompetitie in kunnen stromen.” Al gaat dat niet vanzelf, weet ook de inwoner van Oudenbosch. “De kleine foutjes moeten we eruit zien te halen. In aannames, standaardsituaties of bij het wegwerken van bepaalde ballen.” Helemaal nu de beslissende fase van het seizoen begint aan te breken. “Voorlopig hebben we voetballend, nog niet het niveau van voor de winterstop aangetikt. Als we dat niet terugkrijgen, komt de tweede plek straks nog in gevaar…” Toch is het vertrouwen bij Van Opstal nog altijd groot. “Ik merk dat we een stevigere basis hebben om op terug te vallen. We zijn meer bereid om voor elkaar te knokken.”

Onderschat

De stijgende lijn is na de degradatie, dan ook ingezet, vertelt de verdediger. “De teamspirit zit er beter in. Dat werkt door in de resultaten.” Meer teamgevoel én jonge jongens. Waaronder Van Opstal zelf dus. “Dit is mijn eerste volledige seizoen bij één. Vorig jaar kwam ik er rond de winterstop bij.” Gewisseld van formatie, met vier verdedigers in plaats van vijf, voelt de centrale verdediger zich helemaal thuis in het hart van de defensie. “Ik ben vooral goed in verdedigen. Kopsterk en iemand met een goede pass.” Bij de club waar Van Opstal op zijn vijfde begon met voetballen. “Tot mijn zestiende, daarna heb ik drie jaar bij Virtus in de jeugd gespeeld. Mede omdat ze daar hoofdklasse speelden.” Drie seizoenen geleden, keerde hij terug op het oude nest. Om vervolgens via het tweede, aan te sluiten bij het eerste. “De overstap naar de senioren, heb ik best wel een beetje onderschat. Daar moest ik in het begin echt even aan wennen. Vooral qua tempo en fysiek.” Buiten het veld had Van Opstal, die altijd met de fiets naar de club komt, daar een stuk minder tijd voor nodig. “Mensen staan altijd voor je klaar, dat geeft een goed gevoel.” En zorgt voor een bepaalde trots, vertelt hij. “Dat je mag spelen voor de club van je dorp!” Iets wat de dorpeling dan ook nog wel even hoopt te doen. “Voor nu wil ik met Victoria’03 zo hoog mogelijk proberen te komen. Dat zou fantastisch zijn.” Maar ook op persoonlijk vlak, barst Van Opstal van de ambities. “Uiteindelijk wil ik kijken hoe ver ik kan komen.” De lat, ligt dan ook hoog. “Ik ben bescheiden, maar wel perfectionistisch. Daardoor baal ik flink bij een foutje, al gaat de knop vaak snel weer om.” Aan zijn spelinzicht, kan het in ieder geval niet liggen. “Over het algemeen lees ik het spelletje goed, nu moet de uitvoering nóg beter!”

Klik op Victoria’03 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Victoria’03 voor meer informatie over de club.

1...345...1.353Pagina 4 van 1.353

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.