Home Blog Pagina 5

Jari Aantjes: rechtsback in het eerste elftal en bestuurslid bij HSSC’61

Jari Aantjes zit zoals velen bij HSSC’61 al sinds kleins af aan bij de club. Als kleine jongen was hij als spits te vinden op de Utrechtse velden. Inmiddels is Aantjes rechtsback in het eerste elftal én ook nog eens bestuurslid bij de club waar hij van houdt.

“In de jeugd was ik spits ja. Langzamerhand verkaste ik naar de rechtsbuiten-positie. Daarna schoof ik door naar de backpositie. Ik heb er niet per se zelf voor gekozen om op back te gaan spelen. Op een gegeven moment kwam ik bij het eerste en werd ik daar gewoon neergezet.” Hoewel de rechtsback vaak als het ondergeschoven kindje onder de posities wordt gezien, deed Aantjes het opvallend goed, vonden andere clubs. Zo meldde zich, vijf jaar geleden, een club voor hem uit een hogere klasse. Vanaf HSSC’61, wat destijds een derdeklasser was, zou dat een mooie stap geweest zijn. De rechtsback weigerde het aanbod en bleef liever bij zijn vertrouwde club spelen. Sinds dat seizoen is Aantjes geteisterd door schouder- en enkelblessures waardoor hij niet veel kon spelen.

Volgens Aantjes is HSSC’61 een derdeklasser-club. Dat is geen gekke uitspraak als je naar cijfers gaat kijken. Vanaf 2015 tot en met 2023 heeft de club in die derde klasse gezeten. Precies de periode waarin de rechter vleugelverdediger zijn entree maakte in het eerste elftal. In principe baalt Aantjes ervan dat hij en zijn ploeg in 2023 degradeerden naar de vierde klasse. Tegelijkertijd brengt het volgens hem ook een groot voordeel met zich mee. “Dit is de leukste competitie waarin ik ooit gespeeld heb. Natuurlijk wil je altijd op het hoogste niveau spelen, maar dit is ook wat waard. We zitten nu met bijna allemaal dorpsclubs in de competitie. Ik merk toch dat het bij die dorpsclubs allemaal wat meer leeft dan bij de wat grotere clubs uit de stad. Er staat altijd veel publiek langs de kant en ook na afloop heerst er een gezellige sfeer. De derde helft is niet onbelangrijk in het amateurvoetbal. Bij de clubs uit wat grotere plaatsen is die derde helft minder leuk. Het nadeel is nu wel dat we een derby moeten missen. In de derde klasse speelden we altijd tegen Everstein. Dat waren mooie beladen wedstrijden waar toch honderden mensen op afkwamen. Échte derby’s hebben we nu niet. Maar goed, daar tegenover staan dan weer die wedstrijden tegen veel andere dorpsclubs.”

Dit is alweer het achtste seizoen wat Aantjes speelt in het eerste elftal van HSSC’61. Naast het veld heeft hij een tweede manier gevonden om betrokken te zijn bij de club. Sinds twee jaar is de rechtsback namelijk ook actief als penningmeester. Toen Aantjes klaar was met zijn studie Financial Service Management werd hij gevraagd door de club om deze rol op zich te nemen. “Het is meer werk dan dat je in eerste instantie denkt, maar het gaat steeds sneller en op zich valt het allemaal wel mee. Ik denk dat ik er per week twee avondjes aan kwijt ben. Wat er leuk aan is, is om te zien dat er veel meer gaande is bij een club dan dat je als speler denkt.”

Toch blijft op het veld staan het leukste wat er is, vindt Aantjes. Als team dat net naar de vierde klasse is gedegradeerd, is het natuurlijk altijd de bedoeling om weer terug te promoveren. Nu is dat zo makkelijk nog niet vertelt de rechtsback. “We spreken niet uit dat we kampioen moeten worden. Ik denk dat we in potentie best een goede selectie hebben, wel redelijk smal. Er staan nu achttien spelers op de selectielijst. Ik denk dat wij de top vijf moeten nastreven.”

Klik op HSSC’61 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op HSSC’61 voor meer informatie over de club.

Carlo Blommaert trots op het 100-jarig bestaan van ‘zijn club’ HVV’24

HULST – Een jubileum meemaken is altijd bijzonder, zéker ook bij sportclubs. Dit jaar valt die eer te beurt aan HVV’24 uit Hulst. De zondags derdeklasser bestaat 100 jaar. En ter ere van dit heuglijke feit heeft de club gedurende het jaar tal van festiviteiten op de agenda staan. Enkele zijn al gepasseerd, maar het grote feestweekend (15 & 16 november) moeten, samen met een tentoonstelling in Museum Hulst, de knallende afsluiting worden van een gedenkwaardig jaar.

“Dat kan je wel stellen. Met de Werkgroep HVV’24 100 jaar is er op tal van vlakken keihard gewerkt om voor iedereen binnen de vereniging activiteiten te organiseren. Voor de jeugd was er al een schitterend weekend vol met voetbal- en feestactiviteiten in mei en een wandelvoetbaltoernooi in juni. Daar was het gigantisch druk en beide waren een groot succes. Net zoals het veteranentoernooi met barbecue op 14 september. Daar deden teams mee van Terneuzen, Hontenisse, Patrijzen, St Gilles Waas, vv Steen en twee teams van HVV’24 zelf. Een prachtige happening waar tal van ouwe koeien en prachtige anekdotes de revue passeerden. Het was een weerzien met tegenstanders van weleer, eigenlijk een soort sportieve reünie”, zegt Carlo Blommaert. De 57-jarige voormalig aanvaller en bestuurslid technische zaken is één van de vele vrijwilligers die betrokken zijn bij de organisatie van de jubileumfestiviteiten.

Blommaert werd lid op zijn achtste en beleeft volgend jaar dus zijn 50-jarig lidmaatschap bij ‘zijn HVV’, de club die hij altijd trouw is gebleven. “Ik ben wel eens gaan praten in België en heb er zelfs een keer een testduel gespeeld. Maar van een overstap kwam het nooit. Ik hoefde ook niet weg, had een drukke eigen zaak en kon het soms lastig combineren met voetbal. Bij HVV’24 kon dat wel, omdat iedereen de situatie kende en het bovendien lekker dicht bij huis was. Daarnaast speelden we altijd op een mooi niveau en heb ik altijd met fantastische spelers gevoetbald, mooie successen gekend en veel vriendschappen overgehouden.”

Nog altijd is de Hulstenaar veelvuldig te vinden als supporter en geniet van het feit dat er momenteel veel spelers uit eigen gelederen het in het eerste elftal zo goed doen. “In mijn tijd als voetballer en zeker ook daarna kwamen er velen van buitenaf naar HVV’24 toe. Maar die tijden zijn voorbij en nu is het prachtig dat jongens uit onze eigen jeugdafdeling volop kansen krijgen. Daar heeft het publiek toch ook meer voeling mee.”

De liefde voor de club zit er diep in bij Blommaert, maar clubliefde is bij veel meer HVV’ers ruimschoots aanwezig. Zo ook bij Rudy Neefs, Paul van Damme en Jan Knibbeler. Dat drietal heeft sinds maart van dit jaar keihard gewerkt om ‘100 jaar HVV’ te verzamelen. Leden en oud-leden hebben allerlei spullen beschikbaar gesteld waarmee een prachtige tentoonstelling is ingericht in Museum Hulst. Die werd officieel geopend op 13 oktober jl. en zal nog te zien zijn tot en met zondag 5 januari 2025. “Oude shirts, bekers, oorkondes, ledenkaarten, spelerspassen, foto’s, voetbalschoenen, petjes, vlaggen, sjaals en krantenknipsels.. Allemaal is het te bewonderen. Het is echt prachtig wat die mannen hebben gedaan en is zeker de moeite van een bezoekje meer dan waard.”

Op zaterdag 16 november 2024 bestaat de club officieel 100 jaar. Op het complex komt een grote feesttent te staan en wordt op vrijdag de 15e ‘afgetrapt’ met een receptie voor genodigden van 19.00-20.30 uur. Gevolgd door een feestavond met onder meer coverband STUK. Zaterdag 16 november wordt het feestjaar afgesloten met een klutstoernooi en staan er nog muzikale optredens geprogrammeerd van onder meer Gin & Juice en een aantal DJ’s van de Ulster Ouse Mafia. “Er is door heel veel mensen keihard gewerkt. Veel tijd en energie is erin gestoken om het voor alle HVV’ers een onvergetelijk jubileumjaar te maken. Zelf ben ik als Hulstenaar en rasechte HVV’er trots en dankbaar om dit allemaal van nabij mee te kunnen maken.”

Klik op HVV’24 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op HVV’24 voor meer informatie over de club.

‘Vrijwilligers zijn noodzakelijk om meer te kunnen organiseren als club’

SLUIS – Het voetbalseizoen is alweer even bezig en overal op de velden is het druk op de velden en accommodaties. Om alles in goede banen te kunnen leiden zijn veel vrijwilligers nodig. En juist dat is soms en nijpend probleem en treed vaak vergrijzing op. Bij SV Sluis hebben ze daarom een oproep geplaatst om ‘een clubheld’ te worden, gesteund door een vrijwilligersactie van de KNVB.

“We hebben een oproep geplaatst op onze sociale media en website. Dit omdat we elkaar écht nodig hebben. Wat mogen we trots zijn op onze kinderen die veel plezier beleven op en rondom het voetbalveld. Voetballen dat is voor iedereen in Sluis bij ons mogelijk. En dat kan alleen dankzij de wekelijkse inzet van onze trouwe vrijwilligers en door de manier hoe zij hier iedere week opnieuw samen de schouders eronder zetten. Daar zijn we ook enorm trots op als club.”

Maar toch ziet Harvey Mahu, die naast algemeen jeugdcoördinator ook wedstrijdsecretaris bij de jeugd is, dat het noodzakelijk is om nieuwe vrijwilligers te werven. “Het is belangrijk dat er steeds nieuwe ouders vanuit de jeugd aansluiten als vrijwilliger. Ieder vanuit zijn kwaliteiten om een bijdrage te leveren aan het voortbestaan en toegankelijk houden van onze vereniging. Zo houden we een gezonde doorstroming. Daarom hebben we de link https://acties.knvb.nl/clubhelden op de site geplaatst. Daarop staat alles uitgelegd. En natuurlijk kunnen ze ook met ons contact opnemen als bestuur mochten ouders iets willen betekenen voor de club en hun kinderen.”

Vanuit de club wordt er dan een gesprek aangegaan en gekeken naar de interesse die mensen hebben, de kwaliteiten die ze bezitten en in welke functie ze iets kunnen doen binnen de club. “Traint iemand graag kinderen, wil iemand jeugdwedstrijden fluiten, hou hij of zij van organiseren, besturen of willen ze gewoon meehelpen of wil iemand vlaggen, dan kunnen ze dat aangeven. Want bij ons is het simpel: iedere vrijwilliger is even belangrijk! Want het is voor het gezond houden van de vereniging in onze noodzakelijk om regelmatig vers bloed te mogen verwelkomen. Nieuwe energie, nieuwe inzichten en ook verschillende interesses zorgt ervoor dat je mee kunt blijven gaan met de actualiteit. En dat willen we graag om samen ervoor te zorgen dat in Sluis het voetbal op deze manier kan blijven voortbestaan.”

Qua jeugd heeft SV Sluis eigen teams in competitie, maar heeft men ook een samenwerking met AVC Aardenburg. Het bemannen van de teams is vaak geen probleem, maar voor het organiseren van tal van ander activiteiten mogen er altijd vrijwilligers bij. “Dat is wel belangrijk. We willen graag toernooitjes, activiteitendagen en ander zaken organiseren. Maar dat kan niet met een klein groepje.

Vele handen maken immers licht werk en die creëren vanzelfsprekend meer mogelijkheden. Dus willen er mensen op wat voor manier dan ook een bijdrage leveren voor onze jeugdafdeling, dan houden we ons als club van harte aanbevolen.”

Klik op SV Sluis voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Sluis voor meer informatie over de club.

Ricardo Mariman heeft in Groede eindelijk zijn basisplek te pakken

GROEDE – Op een jaartje v.v. Terneuzen na speelde Ricardo Mariman altijd voor v.v. Breskens uit zijn woonplaats. Maar toch besloot hij drie jaar geleden de overstap te maken naar huidig vijfdeklasser v.v. Groede. Op zoek naar een vaste basisplek. Die heeft hij nu, in zijn derde seizoen op ‘de Hroe’, eindelijk te pakken.

“Dat is waarvoor ik de stap heb gemaakt. Onder André de Nooijer heb ik wel minuten gemaakt, maar enkele blessures en jongens die er al waren en het goed deden zorgden ervoor dat ik nog geen vaste stek kon bemachtigen. Ik heb even geduld moeten hebben, maar onder Serge Laprade heb ik vanaf de voorbereiding mijn kans gepakt als centrale verdediger. Dat is waarvoor ik destijds vanuit Breskens de stap heb gezet om naar Groede te komen.”

Bij Breskens was de concurrentie bij het eerste elftal te groot en was hij als jongeling ook realistisch dat de kansen om daar in het eerste terecht te komen klein zouden zijn. “Net als in Terneuzen had ik te maken met veel concurrentie. Ik wilde gewoon graag in een eerste elftal spelen en proberen om te zien hoe ik me daarbinnen als speler zou kunnen ontwikkelen. De keuze om dan op een iets lager niveau voor mijn kansen te gaan heb ik weloverwogen gemaakt. En de stap naar Groede is me vanaf dag één goed bevallen. Het is een geweldige vereniging, levendig en ik werd direct geaccepteerd en opgenomen in de groep. Dat is wel prettig, zeker wanneer je als eenentwintigjarige binnenstapt.’

Bij de vijfdeklasser, die sterk aan de competitie is gestart, speelt hij als centrale verdediger. Hij staat vaak aan het begin van de opbouw en heeft hij het spel voor zich. “In het verleden heb ik ook in de spits gespeeld en links op het middenveld, maar gaandeweg ik me fysiek ging ontwikkelen verhuisde ik steeds verder naar achter qua positie. In het begin was het wennen, maar nu vind ik het heerlijk. Je hebt in deze rol het spel voor je en kan alles overzien. Van daaruit kan ik ook inschuiven en dat vind ik heerlijk om te doen. Op die manier kom je veel aan de bal.”

Wel beseft de inmiddels vierentwintigjarige linkspoot dat hij nog veel aan zijn spel moet verbeteren. “Die drive heb ik ook. Ik hou ervan wanneer mensen me feedback geven en probeer daar mijn voordeel mee te doen. Als het aankomt op het overzicht bewaren, het juiste moment van inspelen van medespelers dan kan ik daarin nog stappen maken. De eerste stap was om een basisplek te veroveren. Nu dat is gelukt, kan ik vlieguren maken en werken aan mijn ontwikkeling als voetballer. Dat is de volgende uitdaging voor mezelf.”

De uitdaging en doelstelling met zijn ploeg is ook helder voor Mariman. “We willen graag meedoen voor de prijzen. Vorig seizoen hebben we het niet gered in de vierde klasse, doodzonde natuurlijk. Nu willen we proberen om bovenin mee te strijden. Daarvoor zullen we minder wisselvallig moeten zijn tijdens wedstrijden. Als we dat kunnen opbrengen dan moet een hoge klassering zeker erin zitten, want kwaliteit en ervaring hebben we meer dan voldoende in de selectie zitten. Nu is het aan ons als spelersgroep om dat wekelijks te laten zien.”

Klik op VV Groede voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Groede voor meer informatie over de club.

Plezier in het voetbal is voor Pepe van de Kerkhove het allerbelangrijkste

TERNEUZEN – Als jeugdspeler binnen de opleiding van NAC Breda verloor Pepe van de Kerkhove (17) het plezier in het voetballen. Het bracht hem ertoe om na anderhalf jaar te stoppen en terug te keren naar Kloosterzande om aan te sluiten bij HSVC’20. Daar werd hij opgepikt door Terneuzense Boys waarmee hij dit seizoen hoopt hoge ogen te gooien in de tweede klasse.

“Na de degradatie van vorig seizoen uit de eerste klasse is het voor ons als groep zaak om weer vertrouwen te tanken. Wedstrijden winnen en goed voetballen dat zijn daarvoor natuurlijk twee belangrijke elementen. Onze start in de competitie was goed na eveneens een behoorlijke voorbereiding. Het is voor ons als ploeg essentieel om bij te blijven in de top van de ranglijst, maar gezien de drive die iedereen in de selectie heeft gaat het aan de wil en inzet niet liggen.”

Van de Kerkhove is van origine een centrale middenvelder, een positie waar hij vrijwel zijn gehele voetballeventje in de jeugd actief was. Trainer Kevin Hollander had echter voor het jeugdige talent een heel andere rol in gedachte, namelijk als centrale verdediger. “Vorig seizoen in de eerste klasse was ik nog altijd maar zestien jaar. Fysiek gezien kwam ik nog wel tekort op het middenveld waar het allemaal heel snel en ook fysiek er aan toe ging. Als verdediger begon ik eerst als de middelste van drie centrale verdedigers, maar na een tijdje gingen we over op een systeem met vier verdedigers en was ik de rechts centrale. Een rol die me wel heel goed is bevallen. Ik heb het spel voor me en beschik wel over een goed tactisch inzicht en een behoorlijke inspeelpass. Dus wat dat betreft is het een prima keuze gebleken van de trainer en heb ik daar veel minuten gemaakt.”

Doordat de jongeling is begonnen aan een ALO-studie in Den Haag is hij doordeweeks niet in staat om te trainen bij zijn club, maar maakt hij dus zijn trainingsuren in Den Haag. Drie avonden per week staat hij op het trainingsveld bij de O23-1 van Quick in Den Haag om dan op zaterdagmiddag bij de tweedeklasser leiding te geven aan de Terneuzense verdediging. “Ik ben een vroege leerling en zie deze hbo-studie als een tussenstap. Weke richting het wordt weet ik nog niet goed, maar uiteindelijk denk ik wel dat het een universitaire opleiding wordt in een meer technische richting misschien. Voorlopig bevalt het redelijk en ligt voor mij de prioriteit in elk geval wel om de studie zo goed mogelijk te voltooien.”

De ambitie om het profvoetbal te halen is dus, mede door de teleurstellende ervaringen bij NAC Breda, volledig in de ijskast gezet en draait het voor Van de Kerkhove primair om plezier. “En dat heb ik zeer zeker gevonden bij Terneuzense Boys. We hebben een brede selectie met heel veel jonge gasten. Maar bovendien allemaal met kwaliteit én de absolute wil om er met z’n allen het maximale uit te halen. Dat maakt het interessant en voor mij is dat juist prachtig om deel van uit te kunnen maken. Natuurlijk kan het allemaal nog beter, maar toch denk ik dat we het als degradant uit de eerste klasse op een niveau lager moéten meestrijden bovenin. Minstens ergens proberen een periode te pakken en wie weet wat er dan uiteindelijk inzit. Zelf wil ik proberen om zoveel mogelijk minuten te maken en vooral belangrijk te zijn voor de ploeg. Nog meer dan vorig seizoen een leidende rol op me nemen en misschien meer scoren. Vorig seizoen had ik één goal, dus dat wil ik dit seizoen sowieso proberen te overtreffen.”

Klik op Terneuzense Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Terneuzense Boys voor meer informatie over de club.

Rol als assistent ideale leerschool voor Tom van de Velde bij Corn Boys

SAS VAN GENT – Tot twee seizoenen geleden was Tom van de Velde vooral speler bij vijfdeklasser v.v. Corn Boys. Een verlies van spelplezier én motivatie om te pendelen tussen het eerste en tweede deed hem kiezen voor een anderen rol. Het wedstrijdtenue werd verruild voor een coachjas.

Van de Velde (29) is sinds dit seizoen namelijk actief als vaste assistent bij het eerste elftal op zaterdag én daarnaast ook coach van het tweede elftal dat uitkomt in de zondagcompetitie. “Onder de vorige trainer werd ik van het een op andere moment niet meer opgesteld en moest ik bij het tweede gaan voetballen. Daar had ik op een gegeven moment niet meer de motivatie om steeds heen en weer te pendelen. Ik ben toen vast naar het tweede gegaan en heb dan tegelijk daar de coaching en begeleiding op me genomen. Dat beviel zo goed, dat ik daarna tijdelijk ben aangesloten bij het eerste om hoofdtrainer John Moes, die het tussentijds had overgenomen bij het eerste, bij te staan. En dat doe ik nog steeds,  alleen is het nu als vaste assistent.”

In zijn nieuwe rol spart Sluiskillenaar Van de Velde, die een verleden heeft bij onder meer RIA W, v.v. Sluiskil en dus Corn Boys, met de hoofdtrainer over opstellingen, oefenvormen en de te volgen tactiek tijdens wedstrijden. Tijdens trainingsavonden staan ze beiden op het veld en begeleiden de trainingen. “Natuurlijk is John de hoofdtrainer en is het voor mij nu vooral nog helpen in de uitvoering en coaching. Maar het is wel de bedoeling dat ik gaandeweg ook zelf trainingsvormen ga samenstellen en delen van trainingen op me neem. Het is een rol die ik mezelf nog niet nu al had zien aannemen, maar het is wel iets wat erg bevalt.”

Hoewel er op papier voldoende spelers beschikbaar zouden moeten zijn,  is het voor de trainers elke week toch puzzelen om de elftallen met een gevulde selectie de wedstrijden in te sturen. “Dat is wel eens lastig, maar we redden het elk week en dat zal ook dit seizoen zeker zo zijn. Er werken gasten in de ploegen of hebben een weekendbaantje. Dan is de spoeling dus en soms puzzelen. Toch willen we het qua resultaten zo goed mogelijk doen. Jongens beter maken en tegelijkertijd proberen om met het eerste elftal zo hoog mogelijk te eindigen in de vijfde klasse. We hebben daarvoor denk ik zeker voldoende kwaliteiten in de groep.”

Tot zijn negentiende speelde Van de Velde in de jeugd van v.v. Sluiskil en debuteerde toen in het eerste elftal. Ook daarna pendelde hij voornamelijk tussen het eerste en de reserves. “Ik ben toen naar RIA W gegaan en trof er hetzelfde lot. Ik ging toen terug naar Sluiskil, maar kwam er al snel achter dat het niet meer mijn plek was. Via vrienden werd ik toen bij Corn Boys gevraagd en heb de stap gezet. Tot dit moment nog altijd zo’n één seconde spijt want ik voel me daar prima thuis. Ik ken veel mensen en wordt gewaardeerd om wie ik ben en doe. Dat voelt fijn en geeft energie om me voor de club in te zetten.”

De waardering is dusdanig, dat de jonge assistent-trainer vanuit de club werd gevraagd om eventueel de trainerscursus te doen. “Dat is mooi, maar zag ik nu nog niet direct zitten. Ik wilde eerst ontdekken of het echt iets is wat ik leuk vind en of het qua tijd ook lukt. Mijn gevoel is positief op dat vlak, dus ik sluit het voor de toekomst in elk geval zéker niet uit. Voor nu is het op de manier zoals het verloopt voor mij de ideale leerschool.”

Klik op Corn Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Corn Boys voor meer informatie over de club.

Aanvaller Joëll Bogaert voelt zich al goed thuis bij Steen

SINT-JANSTEEN – Zo’n tien seizoenen speelde hij in het blauwgeel van HVV’24. Sinds dit seizoen maakt Joëll Bogaert echter zijn doelpunten voor buurman en competitiegenoot v.v. Steen. Hij speelt er samen met zijn ‘schoonbroer’ Marvin de Beule en voelt zich na een lange periode van blessureleed weer écht voetballer. In zijn eerste maanden bij de club maakte hij overigens wel al de nodige reuring mee.

“Ik besloot om naar Steen over te stappen omdat het laatste seizoen bij HVV’24 voor mij niet heel erg plezier was. Ik speelde en trainde bij het tweede team, nadat ik daarvoor seizoenenlang onderdeel was van de eerste selectie. Daar zaten mijn vrienden en ook na de trainingen bij het tweede in de kantine aan bij het eerste. Er was geen echte connectie met het elftal waar ik speelde en dan duurt het ook langer om van een blessuregevoel af te komen. Toen Steen belde en vroeg of ik bij hen eerste spits wilde worden had ik daar wel oren naar. Ik ken er veel jongens en uit gesprekken voelde ik veel vertrouwen, iets wat ik als speler ook écht nodig heb. En toen was er een paar weken voor de competitiestart de trainerskwestie…”

De aanvaller doelt op het vertrek van trainer Andy Marin uit elkaar. Hij volgde Jesse de Waal op die sinds dit seizoen bij VCK aan het roer staat. Wegens een verschil in verwachtingen en visie werd de samenwerking begin september beëindigd door VV Steen. Assistent-trainer Bjorn de Vuyst neemt momenteel de taken over als hoofdtrainer van de eerste selectie. “Bjorn doet alles wat hij kan maar het is natuurlijk geen ideale start van onze competitie helaas. Hopelijk komt er snel duidelijkheid en een nieuwe trainer voor de groep. Dan kunnen we weer toewerken naar vastigheden.”

En die vastigheden is precies wat Bogaert als voetballer nodig heeft. Net zoals vertrouwen. “Dat heb ik in Hulst de laatste seizoenen niet meer gevoeld. Al heb ik daar door diverse blessures ook nooit meer mijn ritme gevonden en kunnen laten zien wat ik als voetballer in me heb. Met Andy Marin had ik een prima klik en voelde dat vertrouwen wel. Dat is prettig en dan merk ik wel dat ik meer uit mezelf kan halen. Na wedstrijden voel ik nog wel pijn, maar het is veel minder dan voorheen en dat is na al die jaren wel weer heerlijk.”

Dit seizoen opende Bogaert en zijn ploeg het bal met een derby in Hulst tegen zijn voormalige club HVV’24. “Jammer genoeg hebben we die niet weten te winnen al hadden we denk ik ook met momenten kansen op minimaal een punt. Wel ik blij dat ik die strafschop wist te scoren. Want een doelpuntje maken heb ik toch af en toe écht nodig.”

Bogaert begon met voetballen in de jeugd van v.v. Clinge tot de JO19. Toen maakte hij de overstap naar Hulst voor een jaartje JO19. Na één seizoen sloot hij aan bij het eerste en nu draagt hij dus het zwartwit van derdeklasser Steen. “Daar wil ik laten zien dat ik het scoren niet ben verleerd en daarmee en bijdrage kan hebben in het zorgen voor lijfsbehoud. Want dat is en blijft de doelstelling voor ons. Dat wordt een stevige klus, maar het is een niveau waarop Steen zeker thuishoort.”

De aanvaller is inmiddels achtentwintig, normaal de leeftijd waarop voetballers statistisch ‘op hun top’ moeten zijn. “Dat zou prettig zijn haha. Ik heb al wat jaren gemist, dus hoop zeker dat er nog een aantal mooie seizoenen in het verschiet liggen. Ik voel me nu eindelijk weer voetballer en geniet van elke seconde dat ik op het veld mag staan.”

Klik op VV Steen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Steen voor meer informatie over de club.

Rowdy de Ridder verloor 40 kilo en knokte zich in basis bij Terneuzen

TERNEUZEN – Ruim twee jaar geleden speelde Rowdy de Ridder (20) zijn wedstrijdjes in het derde elftal bij v.v. Terneuzen. Talent had de aanvaller voldoende, maar kilo’s op dat moment helaas ook. Tot de knop omging. Hij verloor 40 kilo en knokte zichzelf op tot basisspeler bij het eerste elftal.

“Ik voetbalde in een vriendenteam en had het op zich prima naar mijn zin, maar toch miste er iets. In de jeugd speelde ik altijd in eerste elftallen, maar daarna ging ik stukken ongezonder leven en vlogen de kilo’s eraan. Ik vond het allemaal best. Tot ik het uiteindelijk zelf zat was. Mijn vader had vaak gezegd dat ik misschien wel in het eerste zou kunnen spelen maar mijn kansen vergooide. Daar ben ik over gaan nadenken en heb de knop drastisch omgezet. Sinds dat moment ben ik veertig kilo kwijt en ging het snel.”

De Ridder, wiens vader Michel samen met tweelingbroer Pascal jarenlang in het eerste elftal van v.v. Terneuzen speelde, kreeg uiteindelijk de kans om eens een keertje met het eerste elftal mee te trainen. “Dat was wel een mooi moment natuurlijk. Ik voetbal al sinds de F’jes hier bij de club en als je dan vanuit het derde met overgewicht ineens een vraag krijgt om met het eerste mee te trainen… Dat was een kans die ik misschien niet meer voor mogelijk had gehouden maar die ik wel met beide handen wilde aangrijpen. Blijkbaar heb ik toen een goede indruk achtergelaten want sindsdien mocht ik vaker meetrainen en uiteindelijk ook minuten maken.”

Dat hij dit seizoen trainer Hubert van de Hemel dusdanig wist te overtuigen, dat die voorlopig de aanvaller een basisplek gunt bij de tweedeklasser voelt voor De Ridder speciaal. “Dat moment voelde voor mij als de ultieme beloning voor het harde werken en de discipline die ik voor mezelf aan de dag heb gelegd. En nog steeds doe. Ik heb weinig echt bijzondere dingen gedaan, behalve gezonder gaan eten, leven én veel meer bewegen. Het bleek voor mij de sleutel te zijn en als je dan de kilo’s eraf ziet gaan, dan gaf dat alleen maar meer motivatie.”

Het vriendenteam heeft hij dus verruild voor de eerste selectie van de Terneuzenaren, waar de fysiek sterke voorhoedespeler zichzelf steeds beter thuisvoelt. “Het was in het begin erg wennen maar dat is ook logisch. Je komt erbij en dan moet je het toch echt zelf laten zien. Ik denk dat ik inmiddels wel goed meedraai en laat zien van waarde te zijn in het elftal en de manier van spelen die de trainer voor zich ziet. Vorig seizoen was het vaak nog té geforceerd omdat ik té graag wilde. Nu gaat het meer als vanzelf en dat is fijner. De basisplek veroveren is mooi, maar ik moet nu vooral zorgen dat ik die weet te behouden. Het geeft in elk geval wel een boost aan zelfvertrouwen tot nu toe.”

Vanwege zijn werk in de ploegen bij Cargill zal het wel eens voorkomen dat hij een wedstrijd of training mist wellicht. Maar dat neemt De Ridder voor lief. “Ik werk in vijf ploegen en kan gelukkig veel ruilen met collega’s. Ik voel me fit, hoef minder kilo’s mee te torsen en speel op een prachtig niveau. Dat had ik allemaal twee jaar geleden nooit gedacht. Ik blijf keihard werken en hoop een inspiratie te zijn voor jongeren om te laten zien dat het kan. Als ik er maar ééntje weet te ‘raken’ en zijn leefstijl om te gooien, dan is dat het al waard.”

Klik op VV Terneuzen voor meer artikelen over de club.
Klik op VV Terneuzen voor meer informatie over de club.

S.V. Capelle verlies bij Sparta’30: 2-1

SV Capelle ging zaterdag in Andel op bezoek bij Sparta’30.

Al na vijf minuten de voorsprong voor de gastheren: uit een afvallende bal schoot Mike Rutters de 1-0 binnen. Na een kwartier kwam SV Capelle echter al weer gelijk. Maikel van Baardwijk legde de bal diep op Tygo de Jong. Deze brak door vanaf links en krulde bal op mooie wijze in het rechterbovenhoek van het Sparta’30 doel: 1-1. Hierna nog twee gevaarlijke kopballen van Sparta’30, die gered werden door SV Capelle keeper Manello Donders. Aan de andere kant van het veld kort voor rust een schietkans voor SV Capelle via Quinten van Caem, maar deze werd gered door de Sparta’30 doelman.

Kort na de hervatting een aanval van SV Capelle. Quinten van Caem gaf voor en Tygo de Jong zag zijn schot op de lat van het Sparta’30 doel belandden. Halverwege de tweede helft kwam Sparta’30 op voorsprong: via een mooie vrije trap van Thijs Garstman werd het 2-1. Enkele minuten voor tijd dacht SV Capelle nog gelijk te komen via een kopbal van Davey van Ark, maar deze treffer werd afgekeurd vanwege buitenspel. Het bleef bij een 2-1 overwinning voor Sparta’30. Komende zaterdag speelt SV Capelle de laatste competitiewedstrijd voor de winterstop thuis tegen Baardwijk (14.30 uur).

Foto’s: MW fotografie.

Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van SV Capelle

Terechte nederlaag RVVH bij Zwaluwen

VLAARDINGEN – Ook de zesde uitwedstrijd op rij voor RVVH ging verloren. Nu was Zwaluwen in Vlaardingen te sterk, 2-0.

Een teleurstellend optreden dus van de Ridderkerkers die geen moment in de wedstrijd aanspraak konden maken op überhaupt maar een punt. Zwaluwen was vanaf het begin de beter en de makkelijker voetballende ploeg. Zij bewezen daarmee terecht in de top drie te staan. Voor de rust drukten ze dat na ruim een half uur uit in een doelpunt. Topscorer O’Neal Maatsen scoorde met een fraaie uithaal de 1-0. RVVH stelde daar alleen een bal op de lat van Luis Baldeh Baldeh tegenover.

Na de rust, met twee wissels bij RVVH, trachtten de Ridderkerkers de bakens te verzetten. Het had wat meer balbezit en leek ook wat dreigender richting de Vlaardinger goal, maar echt uitgespeelde kansen werden niet gecreëerd. Alleen Khalid Rahli was nog dichtbij een eventuele huldiging, maar hem ontbrak het aan controle. Twintig minuten voor tijd besliste de thuisclub de wedstrijd. Met een snelle uitval liep Mohammed Lamsiah de hele RVVH defensie eruit om beheerst te scoren, 2-0. Daarmee leek de wedstrijd wel gespeeld. Zwaluwen kreeg nog mogelijkheden op meer, waar RVVH tevergeefs probeerde een aansluiting te vinden. Na een ruime blessuretijd van acht minuten vanwege een ongelukkige blessure bij Zwaluwen speler Jeremy van Uunen, hij moest per brancard van het veld, werd RVVH uit zijn lijden verlost en was weer een nederlaag een feit.

Zwaluwen – RVVH 2-0 (1-0)
34. Maatsen 1-0
71. Lamsiah 2-0

Scheidsrechter F. Tol gaf een gele kaart aan Rodriques de Pina (ass.trainer RVVH).

Opstelling RVVH:
Elkhuizen, Proost, Eggers, Niamut, Dragon, Blaak (46. De Witte), Merencia (88. Dijkgraaf), Dos Santos (69. Lopes Martins da Veiga), Rahli, Moreno en Baldeh Baldeh (46. Nooitmeer).

Klik op RVVH voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RVVH voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.