Home Blog Pagina 5

Sten Reijerse heeft spelplezier weer teruggevonden bij Kapelle                                           

KAPELLE – Kampioen worden met je club, promoveren naar de derde klasse maar toch doelbewust kiezen voor een stapje terug. Dat deed Sten Reijerse (24) bij v.v. Kapelle. Daar speelt hij nu bij het tweede elftal van zijn club in de reserve-tweede klasse waar hij zijn spelplezier weer heeft teruggevonden.

“Sommige jongens spelen vooral om echt prestaties het maximale eruit te halen. Die drang heerste bij mij veel minder. Ik ben iemand die het vooral doet voor het plezier. En ik bemerkte bij mezelf, ondanks dat we bovenin stonden en zelf kampioen werden, dat ik niet het volledige plezier eruit kon halen. Ik wilde niet de continue verplichting voelen om te moéten. Dat is bij het tweede elftal, ondanks dat daar ook iedereen natuurlijk elke wedstrijd wil winnen, net even minder. Daar gedij ik voor mijn gevoel een stuk beter bij en het heeft er ook voor gezorgd dat ik mijn spelplezier in het voetbal weer heb teruggevonden.”

Reijerse doorliep vanaf zijn zevende alle jeugdrangen en maakte de voorgaande twee seizoenen deel uit van de eerste selectie. Daar was hij afwisselend wisselspeler en met perioden ook basiskracht als rechts- of linksback. Al is hij van origine in zijn ogen meer een middenvelder. Zo koos hij bewust dus voor een stapje terug naar het tweede elftal waar hij dit seizoen voornamelijk centraal op het middenveld zijn wedstrijden speelt. “In de as van het middenveld kom ik het beste tot mijn recht. Ik ben een lopende middenvelder die zich graag overal met het spel bemoeit. In die positie, aanvallend of controlerend, kan ik perfect mijn energie kwijt en ook het maximale uit mijn kwaliteiten halen.”

De Kapellenaar studeert Informatica in Breda, maar pendelt vanuit zijn ouderlijk huis naar Brabant om er te studeren. Zodoende is hij altijd terug in Zeeland om te trainen bij zijn club en zijn wedstrijden op zaterdagen te kunnen spelen. “Dat kampioenschap was natuurlijk mooi om mee te maken al was ik in het tweede deel van het seizoen geen vaste basisspeler meer net zoals in het begin van vorig seizoen. Dat heeft overigens geen rol gespeeld in de keuze om uiteindelijk weer naar het tweede terug te gaan. Daar had ik voordat ik bij het eerste aansloot ook al vier seizoenen gespeeld.”

Of hij in de toekomst nog een keer de stap gaan zetten om voor het eerste elftal te gaan spelen weet de middenvelder niet, maar de kans acht hij niet heel erg groot. “Ik had in het begin ook nooit de gedachte dat ik met mijn kwaliteiten in aanmerking zou komen voor het eerste elftal. Maar toen me vroeg of ik wilde aansluiten bij de selectie heb ik geprobeerd om te kijken wat voor mij het maximale zou zijn. Ik kan in elk geval toch zeggen dat ik met periodes een aantal basisplaatsen heb gehad en ook als invaller minuten heb gemaakt. Dat had ik voor die tijd nooit verwacht. Het is mooi dat ik dat heb ervaren en ook vorig seizoen toch een kampioenschap heb gevierd. Met het tweede wil men graag in de toekomst doorstromen naar de reserve-eerste klasse. Een mooi niveau wat denk ik ook wel haalbaar moet zijn. Daar gaan we in elk geval met z’n allen wel naartoe proberen te werken.”

Klik op vv Kapelle voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Kapelle voor meer informatie over de club.

Michel Harinck gaat nog seizoen door bij ’s-Heer Arendskerke

’S-HEER ARENDSKERKE – Met de winst van de tweede periode was ’s-Heer Arendskerke al verzekerd van een extra toetje aan het eind van het seizoen. Maar volgens aanvaller Michel Harinck (30) is het pas écht een prijs als je uiteindelijk promoveert.

“We begonnen heel slecht aan het seizoen en hebben daar teveel punten verspeeld. Want anders waren we denk ik dichterbij VCK en FC Dauwendaele gekomen om ook écht voor de titel mee te doen. Maar dan moet je elke week er het maximale uit willen halen en dat hebben we niet gedaan. Gemakzucht heeft ons in sommige wedstrijden opgebroken en onnodig puntverlies opgeleverd.”

Harinck is al sinds de jeugd actief voor de blauwwitten en debuteerde vijftien seizoenen geleden onder Serge Beulens. Sindsdien is hij vrijwel wekelijks basisspeler, op twee seizoenen na dat hij met een heupblessure buitenspel stond. Toch heeft de gezinssituatie de prioriteiten op voetbalgebied inmiddels wel enigszins verschoven. “Mijn vriendin en ik hebben sinds kort een zoontje en dat slokt de nodige tijd op. Daarom train ik nog maar één keer per week en dat is prima zo. Ik heb wel besloten om nog zeker een seizoen door te gaan, want het spelletje is nog veel te leuk om er mee te stoppen. Hopelijk kunnen we dit seizoen de nacompetitie winnend afsluiten, want nog een seizoen op tweede klasse niveau zou ik wel gaaf vinden.”

De aanvaller, dit seizoen al goed voor vijftien goals, is van mening dat zijn ploeg met de kwaliteiten in de selectie ook een niveau hoger zeker niet zou misstaan. “We hebben in het verleden al laten zien daar mee te kunnen. Het zou mooi zijn mochten we daar nog eens in slagen. Dat is geen simpele klus want het niveau in de derde klasse is ook flink gestegen met een hoop ploegen die ook ooit al tweedeklasser waren. Maar willen we daar meedoen dan zullen we ‘volwassener’ moeten worden en er écht voor willen gaan met z’n allen.”

Harinck speelt meestal als spits op hangend aan de zijkant. Terwijl hij in het verleden ook regelmatig op het middenveld speelde. “Spits of aan de zijkant in een vrije rol heeft wel mijn voorkeur. Daar hoop ik nog minstens een seizoen van waarde te kunnen zijn voor de ploeg. En wat de toekomst daarna brengt dat zien we daarna wel.”

Klik hier voor meer artikelen over ‘s-Heer Arendskerke

Jaimy Lobbezoo en Rillandia beleven prima seizoen in 5e klasse B                          

RILLAND – De laatste vijftien jaar speelde Rillandia vijf seizoenen in de derde klasse en negen in de vierde klasse van het zaterdagvoetbal. Daaruit degradeerde het vorig seizoen samen met nog vijf andere teams. In die nieuwe 5e Klasse B beleeft verdediger Jaimy Lobbezoo met zijn ploeg een prima seizoen met een derde plek.

“Het is een heel sterke klasse, zeker met de DVO’60, SSW en OFB erbij. Het was balen dat we vorig jaar zijn gedegradeerd, want het is dan niet zo eenvoudig om direct daarop weer te promoveren. Dat hebben we wel ondervonden. Toch denk ik dat we als ploeg in de vierde klasse zeker zouden meekunnen. In de voorbereiding speelden we tegen vierdeklassers en konden we prima partij bieden. Hopelijk zit dat er in de toekomst weer in dat Rillandia een stap omhoog kan maken. Misschien kunnen we nog een periode overnemen van DVO’60 of SSW”

Lobbezoo zelf begon ooit in de jeugd van Yerseke en verhuisde naar Rilland om bij zijn vader te gaan wonen. Hij ging daarop ook bij Rillandia voetballen en kwam in eerste instantie terecht bij het tweede team. “Dat duurde niet heel lang voordat ik ben doorgestroomd naar de selectie. Daar voel ik me prima op mijn gemak. Ik speel centrale verdediger en ben over dit seizoen best tevreden qua prestaties. Had ook best wat rendement en wist al zeven keer te scoren. Kopballen, afstandsschoten en een vrije trap zaten daarbij en dat is best lekker haha.”

Rillandia valt volgens de 23-jarige verdediger het best te typeren als een hechte vriendengroep. “Vrienden die ook ‘toevallig’ samen in een eerste elftal spelen. Het is hecht als groep en dat is in het veld en erbuiten. Dat is dankzij de trainer Edwin die er echt een mooie geheel van heeft gemaakt. Het zou voor Edwin, die stopt als trainer, een mooi cadeau zijn mochten we alsnog op het einde via de nacompetitie weten te promoveren. Het zou een mooi slotstuk zijn van een prachtige samenwerking.”

Klik op V.V. Rillandia voor de laatste artikelen over de club.
Klik op V.V. Rillandia voor meer informatie over de club.

Joey Hubers bergt keepershandschoenen bijna op bij Goes-zaterdag

GOES – Eigenlijk was het dit seizoen al de bedoeling dat Joey Hubers (28) zou stoppen als keeper. Hij zou als een soort van teammanager gaan fungeren bij Goes-Zaterdag, maar door omstandigheden kwam dat er nog niet van, stond diverse wedstrijden onder de lat en viel zelfs enkele keren in als spits.

“Dat was in eerste instantie niet echt de bedoeling allemaal. Ik heb enkele seizoenen geleden een flinke blessure opgelopen waarbij ik de achterste kruisband afscheurde. Sindsdien heb ik na trainingen en wedstrijden altijd twee dagen last en dat begint toch echt wel door te wegen. Als je na het uitoefenen van je favoriete sport zoveel last hebt, dan moet je goed nadenken hoe lang je dit wilt volhouden. Ik had de keus gemaakt om te stoppen, maar de situatie besliste helaas anders, want ik ben een clubjongen en wilde het schip dan niet zomaar verlaten.”

In de 4e Klasse B van het zaterdagvoetbal was het voor Goes het allerbelangrijkste om te handhaven. Zeker gezien het gegeven dat er een aantal sterkhouders waren vertrokken om elders te gaan spelen. “De voorbereiding verliep niet vlekkeloos en de resultaten zorgden niet voor een positief gevoel. Dus handhaving was het belangrijkste voor ons. Dat hebben we uiteindelijk nog relatief eenvoudig behaald, al bleek dit seizoen er wel eentje van uitersten. Winnen of verliezen, er zat niets tussenin. Je zag al in de warming up vaak hoe het zou lopen. We konden van elke tegenstander winnen, maar soms ook kansloos verliezen. Best bizar wel eigenlijk.”

Hubers was eigenlijk voorbestemd om als stand-in te gaan dienen, tot de keeper al snel geblesseerd raakte en toch moest keepen. “Maar met Giovanni Lamars hebben we een jonge, talentvolle keeper die zich goed ontwikkelt. Daardoor ben ik de laatste weken al geregeld ingevallen als spits en scoorde ik onlangs tegen Veere nog de winnende. Dus ik ben op meerdere vlakken wel van waarde gebleken en dat is toch wel een gaaf gevoel.”

Het spelletje vaarwel zeggen zal de Goesenaar naar eigen zeggen zeker niet doen, want als hij niet meer op het veld moet opdraven, dan zal hij probleemloos aan de zijlijn plaatsnemen en daar een ondersteunende rol gaan vervullen. “Als een soort tussenpersoon tussen staf en spelersgroep. Want het is echt een geweldige groep die we bij Goes-zaterdag hebben. Een hechte groep, prima trainers, goede staf. Het klopt gewoon en daar maak ik gewoon nog heel graag onderdeel van uit.”

Hij had al aangegeven dat het nu toch écht wel voorbij is als actief speler, maar ook dat blijkt nog niet in beton gegoten… “Nee haha, ik hoorde al geluiden vanuit groep en staf dat men wil dat ik nog niet de handschoenen opberg. De selectie voor volgend seizoen ziet er goed uit en er komen weer een aantal jongens terug die naar elders waren vertrokken. Dat geeft een mooie kwaliteitsimpuls voor ons. Er is nog geen nieuwe tweede keeper gevonden om achter Giovanni te fungeren als back-up. Zolang die er niet is zal ik hem ondersteunen en de ploeg helpen waar nodig.”

De goalie begon ooit in de jeugd van SSV’65, verkaste naar Goes en keerde weer terug bij SSV’65 en weer Goes. “Daar ging ik vanuit de A-jeugd naar het tweede en trainde mee bij het eerste . Tegen FC Dordrecht heb ik ook nog een pot gekeept. Daarna ben ik nog bij Apollo’69 en Patrijzen eerste keeper geweest. Uiteindelijk ging ik terug naar SSV’65 om er met wat maten in een vriendenteam te spelen. Maar na twee jaar miste ik de sportieve prikkel en koos toen met een paar man voor Goes-Zaterdag. Daar zit ik nog steeds en zal ik, in welke rol dan ook, de komende jaartjes nog wel betrokken blijven.”

Klik op vv Goes voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Goes voor meer informatie over de club.

Danny Erkelens en ZSC’62 weten vege lijf te redden op laatste speeldag

SCHARENDIJKE – Vorig seizoen moest ZSC’62 in de 4e Klasse C tot de laatste speeldag aan de bak om degradatie te ontlopen. Het redde zichzelf toen nét en werd zesde. Een kalenderjaar later bleef het ook tot de laatste seconde spannend. Dankzij een 3-3 tegen Bevelanders wisten Danny Erkelens en zijn ploegmaats het vege lijf te redden.

“Het is een seizoen geweest waarin we soms individueel en als team te veel zijn bezig geweest met randzaken en daardoor in wedstrijden niet thuisgaven. Dan weet je dat je het in deze competitie enorm lastig krijgt. In een vierde klasse die een stuk sterker was dan vorig seizoen met de komst van een aantal voormalig derdeklassers”, zegt de middenvelder.

Ten opzichte van vorig seizoen zag men bij de ploeg uit Scharendijke een aantal spelers stoppen en kreeg men te maken met een reeks aan blessures. “Zelf heb ik ook een tijd last gehad van een blessure. Eigenlijk gaat het al drie jaar op en af. In februari 2024 ben ik aan mijn enkel geopereerd en daardoor is het gewricht verre van optimaal. Maar aan stoppen denk ik nog niet, want zolang je kan lopen kan je doorgaan toch? Ik speel elke wedstrijd of training wel met last. Niet ideaal, maar je went eraan. Toch moet ik regelmatig ook wedstrijden laten schieten omdat ik simpelweg teveel hinder heb om te voetballen.”

De 26-jarige Erkelens begon in de jeugd bij ZSC’62, speelde daarna nog voor Zierikzee, FC De Westhoek en een jaartje senioren bij MZC’11. “Maar ik wilde hier op het dorp gewoon lekker met mijn vrienden voetballen en ben teruggekeerd. Toen ik een keer wedstrijdje met het derde meedeed klapte die enkel dubbel en begon de ellende. Na de operatie heb ik een nieuwe kunstenkelband maar het is minder soepel dan hoe het ooit was. Dit seizoen heb ik ook weer dertien wedstrijden gemist en dat is balen. Want je wilt je team helpen maar dat ging dus vaker niet dan wel helaas.”

Als hij fit is dan vindt hij zichzelf terug als laatste man of op ‘zes’. “Dat is afhankelijk van de keuzes die de trainer daarin maakt. Het zijn wel heerlijke posities om te spelen en mijn energie kwijt te kunnen. Ik ben een speler die het van mijn inzicht moet hebben en kan op die twee posities de boel wegzetten en corrigeren waar nodig. Ik ben fanatiek en dat straft zichzelf soms af door in wedstrijden te stevig de duels aan te gaan. zéker met die enkel. Maar ik blijf positief ingesteld als persoon, want dat werkt in mijn ogen het beste. Ik ben blij dat we in vierde klasse blijven en daar hoop ik komend seizoen weer wat meer wedstrijden te spelen. Want het is een prachtig spelletje en dat hoop ik, ook met deze soms tegensputterende enkel, nog wel een aantal seizoenen te doen. Dit seizoen was in vele opzichten heel wisselvallig en moesten we tot het laatst vol aan de bank om het vege lijf te redden. Maar het is gelukkig weer gelukt.”

Klik op ZSC’62 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op ZSC’62 voor meer informatie over de club.

Gezelligheid bij Borssele zorgt ervoor dat de club nog leeft

BORSSELE – Hoewel dit seizoen is besloten om het tweede elftal op te heffen, is bestuurslid en aanvoerder Mike Heesters tevreden over het afgelopen seizoen het feit dat de vaste kern van spelers al jarenlang zorgt voor stabiliteit. ‘De gezelligheid onderling zorgt ervoor dat de club nog altijd enorm leeft.’

Vanaf 2008 is Heesters al actief bij de club en de meesten van zijn ploeggenoten maken ook al zo’n tien tot twaalf jaar deel uit van de selectie. Even waren er wat jongens van elders, ook uit Zeeuws-Vlaanderen, naar Borssele gekomen en vormden een tweede team. “Helaas zijn daarvan wat gasten gestopt dit seizoen en werd het steeds moeilijker om twee teams te bemannen. Daarop hebben we gesprekken gehad en zijn de Zeeuws-Vlaamse jongens overgestapt naar clubs als RIA W en Spui. Nu hebben we een groep van achttien actieve leden en dat is voor één team prima te doen.”

Het streven van Borssele was altijd om twee teams in competitie te hebben, maar volgens Heesters is het prima voor dit moment. “We hebben geen jeugd en de gemiddelde leeftijd van onze groep is tussen de drieëndertig en achtendertig jaar oud. Hopelijk kunnen we daarmee op dit niveau nog een aantal jaren vooruit, want iedereen heeft het enorm naar de zin en dat blijkt ook wel. Negentig procent van de ‘harde kern’ is wekelijks actief. De gezelligheid die hier heerst en de onderlinge vriendschap die we hebben zorgen ervoor dat de club nog altijd leeft.”

In de reserve-vijfde klasse ken de club een wisselend sportief seizoen. “We hebben een recordaantal gelijke spelen gehad, wat duels gewonnen en verloren. Maar tachtig procent van die gelijke spelen hadden we eigenlijk kunnen of moeten winnen. Alleen de leeftijd en conditie speelde ons te vaak parten. Veel vriendenteam in de competitie bestaan ook uit gasten van achttien of negentien jaar en dan leg je het conditioneel gewoon af. Geen schande, maar wel zonde want anders hadden we zeker hoger kunnen staan op de ranglijst.”

Niettemin kijkt Heesters positief terug en vooruit. “Het is zonde dat we maar één team meer over hebben, maar voor de continuïteit is dit even beter zo. Anders hadden we te weinig voor twee teams en teveel jongens voor één elftal. De saamhorigheid van iedereen die er nu speelt is goed en dat moeten we vooral koesteren. Omdat die groep zo hecht is blijft ook iedereen hier spelen. Sommigen kunnen misschien een hoger niveau wel aan maar blijven toch. Dat zegt iets over de club én de groep. We hebben dan niet alle wedstrijden gewonnen, maar de derde helft…. Als die ook zouden meetellen dan waren we glansrijk kampioen geworden denk ik.”

Klik op SV Borssele voor meer informatie over de club.
Klik op SV Borssele voor meer artikelen over de club.

39e editie Borsele Sloepoort Cup in XXL-variant wordt omarmd door clubs

NIEUWDORP – Met een ongekend sterk deelnemersveld heeft de organisatie van de 39e editie van de Borsele Sloepoort Cup een dijk van een programma samengesteld. Alle drie de hoogst spelende Zeeuwse clubs, Hoek, Kloetinge én Goes komen op het BSC XXL Voetbal Event in actie. ‘Clubs komen graag naar Nieuwdorp. Onze formule slaat aan bij trainers en past perfect in hun voorbereiding.’, zegt secretaris Peter de Vos.

Met maar liefst zesentwintig eerste elftallen, tien 35+ teams, twee regio-elftallen én een G-voetbaltoernooi zit het programma ramvol. “Het is natuurlijk prachtig dat zowel Hoek, Kloetinge als Goes hier een oefenwedstrijd spelen. Hoek speelt tegen Halsteren, Kloetinge oefent tegen de O21 van Willem II en Goes zal onder de nieuwe trainer Giovanni Siereveld aantreden tegen Sparta O21. In het rijke verleden van het toernooi hebben we geregeld ook buitenlandse profclubs hier actief gehad. Het is mooi dat we op deze manier weer opnieuw BVO’s naar Nieuwdorp kunnen halen. Door de jaren heen hebben bovendien ook heel veel Zeeuwse voetballers ooit wel een keer hier deelgenomen.”

Er wordt in Nieuwdorp op 2 augustus afgetrapt om 14.00 uur met een wedstrijd tussen de twee regioteams. Daarna spelen Kloetinge-Willem II -O21 (15.30 uur), Goes – Sparta O21 (17.00 uur) en Hoek-Halsteren (18.30 uur) tegen elkaar.

Voor de overige Zeeuwse eerste elftallen staan er op 12,13 en 16 en op 19,20 en 23 augustus poule- en finalewedstrijden op het programma. “Met onder meer ’s Heer-Arendskerke, HVV’24, Walcheren, SVOD’21, Hontenisse, MZC’11, Arnemuiden, Terneuzen, De Meeuwen, Steen en Luctor Heinkenszand hebben we daar ook een hoop sterke Zeeuwse en Zeeuws-Vlaamse teams aan de aftrap staan.”

Ook in de B-categorie komen in Nieuwdorp tal van vierde- en vijfdeklassers in actie verdeeld over verschillende poules. Op vrijdag 3 september staat het 3e BSC 35+ toernooi geprogrammeerd waaraan maar liefst tien regionale 35+-teams zullen deelnemen. Het BSC Toernooi 2025 zal op zaterdag 13 september worden afgesloten met een G-voetbal toernooi dat voor de vijftiende keer wordt georganiseerd. “Daar komen twaalf Zeeuwse- en Brabantse teams van G-voetballers in actie en belooft ook weer een hele happening te worden. We hebben dus een overvol programma verdeeld over ruim een maand waarin heel veel clubs naar Nieuwdorp zullen afreizen. We zijn als club, organisatie en vrijwilligers heeft blij en trots dat we na al die jaren zo’n deelnemersveld mogen verwelkomen en kijken er naar uit om voetballende Zeeland en een stukje Brabant op onze velden in actie te zien.”

Klik op SV Nieuwdorp voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Nieuwdorp voor meer informatie over de club.

Door knieblessure en studie kent seizoen Ruben Kloet twee gezichten

WOLFAARTSDIJK – Met nog volop kans op het grijpen van een periode zal Ruben Kloet de laatste wedstrijden van het seizoen bij Wolfaartsdijk dolgraag minuten willen maken. Want door een blessure en studieverplichtingen kwam hij na de winterstop nauwelijks in actie voor zijn club.

“Ik liep de laatste wedstrijd voor de winterstop een knieblessure op. Een zogenoemde ‘jumpers knee’. Ik heb daarna nauwelijks nog wedstrijden gespeeld, mede ook omdat ik niet meer kon trainen. Dat had ook te maken met mijn studie, waarvoor ik nu stage loop bij een bedrijf in Rotterdam. In die stad woon ik ook sinds vorig jaar, samen met mijn tweelingbroer Martijn. Trainen in Zeeland was daardoor ook niet mogelijk en dan is het lastig om in conditie te blijven en wedstrijden te spelen.”

Een ontsteking door een soort overbelasting hield hem dus weg van het voetbalveld.  Via de fysiotherapeut in Rotterdam, zelf oefeningen te doen en te gaan hardlopen revalideerde hij en eind april sloot hij weer aan. “Ik ben wel geregeld in het weekend naar Wolfaartsdijk terug geweest maar kon niet van waarde zijn. Eind april heb ik weer meegetraind en hoop nu in het slot toch nog wedstrijdminuten te kunnen maken.”

Hij werd als controlerende middenvelder in 2023 kampioen met zijn club. “Toen woonde ik ook in Rotterdam, trainde minder maar speelde wel mee. Vorig seizoen degradeerden we uit de derde klasse en speelde in centraal achterin, net zoals dit seizoen overigens. “Dat we vorig seizoen degradeerden kwam in mijn ogen ook mede omdat er een hoop gasten voor studie in grotere steden wonen en amper konden trainen. Dat zie je dan toch terug tijdens wedstrijden helaas. Ook dit seizoen zijn er minder jongens op training, zoals ik zelf. Maar nu doen we nog aardig bovenin mee. Het zou mooi zijn mochten we nog een prijs kunnen pakken. Ik ben blij dat ik fit ben en probeer op donderdagen te trainen.”

Volgend seizoen is het nog onduidelijk wat de linksbenige Kloet gaan doen. “Ik blijf ook dan in Rotterdam en zal hier gaan werken. Even naar Zeeland om te gaan trainen wordt logistiek even kijken hoe dat uitpakt, want van deur tot deur is het een reis van twee uur. Dus of dat gaat gebeuren weet ik nog niet. Ik zal wel bij de club blijven spelen, maar hoe en in wel elftal dat zal de toekomst leren. Ik ben in elk geval blij dat ik nu weer fit ben en hoop nog van waarde te zijn.”

Klik op VV Wolfaartsdijk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Wolfaartsdijk voor meer informatie over de club.

‘Als voorzitter ben je verrassend weinig met voetbal bezig’

Arno de Man is sinds bijna drie jaar voorzitter van voetbalvereniging Spijkenisse. Een rol die hem goed bevalt, maar zeker niet altijd over rozen gaat. “Er zijn altijd onderwerpen die zich aandienen waar je niet op zit te wachten,” zegt hij. “Als voorzitter ben je verrassend weinig met voetbal zelf bezig. Het gaat vooral om randzaken: beleid, organisatie, mensen.”

Toch gaat zijn betrokkenheid bij de club al veel verder terug dan het voorzitterschap. Zijn vier zoons voetbalden, de jongste ook nog een paar jaar bij Hekelingen. Zelf was De Man teammanager van dat eerste elftal van Spijkenisse toen Adrie Poldervaart trainer was. “Zeven jaar lang heb ik dat met veel plezier gedaan. Adrie is een fanatieke, maar warme persoonlijkheid, heel prettig om mee samen te werken. Ik volg hem nog steeds met belangstelling. Het is leuk dat hij het zo ver heeft geschopt.”

Zijn eigen sportieve achtergrond is breed: naast voetbal was hij op de middelbare school actief met basketbal, speelde hij vijftien jaar competitie-tennis in Barendrecht, en in de winter werd er gehockeyd. “Maar een echte bestuurdersachtergrond in het voetbal had ik niet, totdat ik een paar jaar geleden met pensioen ging na een lange loopbaan bij Vopak.”

Arsenal Soccer School

Bij dat internationale bedrijf werkte hij maar liefst 42 jaar, waarvan de laatste jaren als global change manager. De Man woonde en werkte onder meer in Bahrein en Saoedi-Arabië. “Een bijzondere tijd. We hebben daar met ontzettend veel plezier gewoond. Mijn vrouw voelde zich er ook thuis, ze verkocht tweedehands spullen voor het dierenopvangcentrum. In Bahrein coachten we samen zelfs een damesteam, en waren betrokken bij een lokale vestiging van de Arsenal Soccer School, waar we een opleiding volgden tot gecertificeerd assistent-trainer.”

In 2012 keerde Arno terug naar Nederland, weer naar het hoofdkantoor van Vopak in Rotterdam. Tien jaar later besloot hij dat het mooi geweest was. “Na 42 jaar is het ook goed,” zegt hij. “Hoewel ik het werk soms nog wel mis, heb ik mijn tijd goed kunnen vullen. Naast mijn voorzitterschap bij Spijkenisse doe ik ook nog wat consultancy en zit ik in het pensioenfonds van Vopak. En we reizen veel, vooral naar de Verenigde Staten, waar we vrienden hebben. We hebben alle uithoeken van de wereld wel bezocht. Voor werk, of voor ons plezier.”

Even schrikken

Zijn betrokkenheid bij Spijkenisse begon opnieuw toen hij tegen een paar mensen binnen de club zei dat hij wel iets wilde doen. Hij dacht zelf aan de werkploeg of een team begeleiden. “Maar toen vroegen ze me als voorzitter. Daar schrok ik wel even van. Na een paar gesprekken besloot ik de uitdaging aan te gaan.”

Het voorzitterschap brengt de nodige uitdagingen met zich mee. De club heeft een wachtlijst van zo’n 100 mensen, en de beschikbare velden en kleedkamers zijn overbezet. “We zijn met de gemeente in gesprek, maar het aanleggen van een bijvoorbeeld een kunstgrasveld kost al snel acht ton”, aldus De Man, die ook hoopt dat de hoofdmacht van de club een stap kan maken. “We willen met het eerste elftal graag terugkeren naar de vierde divisie, en de interne organisatie verder professionaliseren.”

Wat hem drijft is de verbondenheid. “Een voetbalvereniging is in de kern nog steeds hetzelfde als vroeger. En het mooie is: we zijn er voor iedereen. Jongens willen graag bij ons voetballen, we spelen natuurlijk ook op hoog niveau. Dat verklaart ook de wachtlijst wel!”

De Man is inmiddels 67, en zijn blik op het leven is veranderd, zeker sinds hij opa werd. “Dat zet dingen in perspectief. Naar het buitenland verhuizen doen we niet meer, maar we kijken met een glimlach terug op alles wat we hebben mogen meemaken in Bahrein. We hebben er veel vrienden en kennissen aan overgehouden. En er komen nog mooie dingen aan, ook bij Spijkenisse!”

Klik hier voor meer artikelen van VV Spijkenisse.
Klik hier voor meer informatie over VV Spijkenisse.

Daan Bourgonje: ‘Ik ben toe aan een nieuwe omgeving’

Daan Bourgonje (28) vertrekt na tien jaar bij Spijkenisse. Hij speelt in het nieuwe seizoen voor XerxesDZB. “Waarom? Ik merk na tien jaar dat ik toe ben aan een nieuwe omgeving. Bij een club waar ik me opnieuw moet bewijzen, op een hoger niveau. Het is eigenlijk een combinatie van een aantal dingen.”

Maar, geeft Bourgonje direct aan, het is niet makkelijk om Spijkenisse achter te laten. “Ik heb het hier tien jaar lang heel erg naar mijn zin gehad. Natuurlijk is het lastig, we hebben de laatste jaren echt een super team. Het zijn vrienden, ook buiten het veld. Zo’n band ontstaat als je zo lang met elkaar samenspeelt.”

En toch voelde Bourgonje dat het klaar was. Dat hij een nieuwe prikkel nodig had. “Een andere omgeving die sportief gezien net wat meer motiveert. En ik ben ook nog op een leeftijd dat ik het kan doen. Dat speelde zeker mee in mijn keuze. XerxesDZB speelt ook weer een niveau hoger en ik heb een goed beeld van deze vereniging.”

Concurrenten

Want met Spijkenisse heeft Bourgonje regelmatig tegen zijn nieuwe club gespeeld. Sterker nog, vorig seizoen was XerxesDZB een directe concurrent en deden de Rotterdammers Spijkenisse zelfs flink pijn in de competitie. “Ja, vorig seizoen gaven we een 4-2 voorsprong weg in de slotfase. Toen werd het nog 4-5. Een bizarre wedstrijd. Dat was een belangrijke in de titelstrijd, een forse tik voor ons. XerxesDZB werd dat jaar ook kampioen!”

Ook de trainer van XerxesDZB, Damiano Vaudo, speelde een rol in de komst van Bourgonje naar XerxesDZB. “Ik ken Damiano nog van mijn periode bij Nieuwenhoorn. Hij heeft me wel overtuigd. Vorig jaar sprak ik hem ook al, toen hij wist dat hij trainer zou worden. Toen verlengde ik nog bij Spijkenisse. Maar ditmaal kreeg hij me wel zo ver.”

“Zijn voetbalopvatting spreekt me heel erg aan. Hij wil echt voetballen, zo min mogelijk de lange bal, maar veel over de grond. Dat vind ik fijn, want dan word ik als middenvelder veel meer betrokken bij het spel. Damiano komt zelf ook uit Hellevoetsluis, voetbalde net als ik vroeger ook bij Nieuwenhoorn, alleen speelde hij iets hoger in de jeugd.”

Reistijd

Bourgonje woont nog steeds in Hellevoetsluis, maar de reistijd naar Rotterdam heeft hem niet tegengehouden om voor het roemruchte XerxesDZB te kiezen. “Eigenlijk scheelt het helemaal niet zo veel met Spijkenisse. Ik denk dat ik, met die nieuwe Blankenburgverbinding, tien minuten langer onderweg ben. En er gaat een trainingsdag af. XerxesDZB traint twee keer per week, Spijkenisse drie keer.”

Bij Spijkenisse vinden mensen het jammer dat Bourgonje vertrekt. “Maar ze gunnen mij deze stap wel. En ze begrijpen het ergens ook wel na zoveel jaar bij Spijkenisse. Ik heb een enorme groei doorgemaakt bij deze club. Toen ik kwam was ik 18 jaar. Ja, dan maak je wel een ontwikkeling mee.”

Toch zijn er nog steeds verbeterpunten, vindt hij. “Die zijn er altijd. Zeker in de laatste jaren ben ik wat slordiger aan de bal soms. En ik moet af en toe minder veilig spelen, meer een actie maken. Maar goed, wie weet hoe ik me ontwikkel bij XerxesDZB.”

Zijn mooiste jaar bij Spijkenisse? “Het kampioensjaar 2016/2017. Toen we promoveerden naar de derde divisie. Toen begon ik ook echt te spelen. Wel een switchen tussen basis en bank. Maar na de promotie had ik in de derde divisie echt een basisplaats. Totdat ik maart mijn kruisband afscheurde. Daarom is die titel een jaar eerder mijn hoogtepunt. Ik speelde niet alles, maar een kampioenschap maakt gewoon veel indruk.”

Klik hier voor meer artikelen van VV Spijkenisse.
Klik hier voor meer informatie over VV Spijkenisse.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.