Home Blog Pagina 6

Arwin van Dijk: “Ik heb een rits aan trainers zien komen en gaan.”

Als assistent was Van Dijk iemand die met één been in de spelersgroep stond en met het andere been in de technische staf. “Ja, je zou kunnen zeggen dat ik een beetje de lijm was tussen de spelersgroep en de trainers. De laatste vijf jaar was een makkie met Gert-Jan (red. Koekkoek). Maar daarvoor zijn er wel eens trainers geweest die niet op één lijn lagen met de spelersgroep. Of een technische commissie waar ik dan een gezonde discussie mee had over het inbrengen van hele jonge jeugdspelers bijvoorbeeld. Dat kon dan wel eens druk aan mijn hoofd zijn.”

Geen moment heeft Van Dijk overwogen om hoofdtrainer te worden bij Meerkerk. “Als je dat goed wil doen, moet je iedere training goed voorbereiden en ook harde keuzes kunnen maken. De twaalfde, dertiende en veertiende man moeten ook tevreden zijn. Ik zou daar iets te soft in zijn denk ik. Al met al is het een verantwoording die ik niet zou kunnen dragen. Het mooie aan assistent zijn is dat je wat meer in de spelersgroep staat. En er is altijd wel iets aan de hand. Je hebt de talentjes van zestien, zeventien, achttien die nog heel graag willen. Dan heb je die twintigers die bezig zijn met carrière maken in hun werk. En de dertigers hebben vaak kinderen en gaan langzamerhand stoppen. Inmiddels kan ik aan iemand zijn gezicht zien of er wat speelt bij hem. Mijn taak is dan om een praatje te maken.”

“Nu er een nieuwe hoofdtrainer komt, leek het mij een mooi moment om ook te stoppen. Mijn vertrek heeft twee redenen. Je moet natuurlijk iedere dinsdag en donderdag aanwezig zijn. Dat is soms alle zeilen bij zetten en ook voor een regenachtige novemberavond. Ten tweede vind ik het tijd voor een ander. Ik denk dat het voor een groep ook goed is als er een keer een andere assistent is. Een nieuwe frisse wind.”

De andere assistent-trainer is al bekend. Zijn naam is John de Bruin en is een bekende binnen de club. De Bruin: “Al jaren ben ik leider bij jeugdteams binnen de vereniging en ik ben een beetje het schoffie van het dorp. In de positieve zin van het woord. Ik ben een verbinder.”

Van Dijk vult aan: “De groep is in goede handen met John. En andersom ook. John is inderdaad een echte verbinder. Hij is ook leider geweest van mijn zoon Milan in de Onder 11. Die twee waren een prachtig koppel. John omarmt zijn spelers, maar kan ze ook aanpakken als het moet.”

Van Dijk vervolgt: “Het zou kunnen dat ik het zijn van assistent stiekem enorm ga missen. Zeker in de zomer. Dat zijn heerlijke dagen om op het veld te staan. Heel af en toe mocht ik dan zelf ook nog even meedoen als we iemand tekort kwamen. Er zijn heel veel mensen die ik zou willen bedanken of nog even noemen, maar ik wil me beperken tot de spelers die het een stapje hoger zijn gaan proberen. Het is enerzijds jammer dat spelers weggaan, maar aan de andere kant ook juist een goed teken. Een teken dat we op de juiste manier trainen bij Meerkerk. Dat zijn Bryan Dekker en Sam van Veen die naar ASWH zijn gegaan, Melvin van de Heuvel en mijn zoon Milan van Dijk die naar Almkerk zijn gegaan en Daan en Luuk van der leun naar SteDoCo.”

klik op SV Meerkerk voor de laatste artikelen over de club.
klik op SV Meerkerk voor meer informatie over de club.

Trainer Remco en assistent Martin gaan door bij MOC’17 

BERGEN OP ZOOM – De kans dat hekkensluiter MOC’17 ook na de zomer nog tweedeklasser is die wordt met de week kleiner. Toch is men bij de club heel tevreden over de werkzaamheden van de technische staf en is onlangs het contract van hoofdtrainer Remco Broos en assistent Martin van der Helm met een seizoen verlengd.

“Dat is misschien wel gek voor de buitenwacht, maar intern heerst er op dat vlak vooral heel veel positiviteit en tevredenheid. De stand op de ranglijst staat eigenlijk niet in verhouding tot de ontwikkeling die onze piepjonge selectie heeft doorgemaakt dit seizoen. We krijgen wekelijks de complimenten maar helaas zonder de punten. Dat is het verhaal van ons seizoen tot nu toe. Het feit dat de spelersgroep en ook vanuit de club unaniem tevredenheid heerst over de samenwerking is voor ons als trainers alleen maar mooi. En wij zien ook volop mogelijkheden met deze groep, dus in dat kader is een verlenging van ons contract het logische gevolg”,, zegt Remco Broos.

De trainer heeft de afgelopen decennia zijn sporen in het Brabantse amateurvoetbal meer dan verdiend bij clubs als RKVV Roosendaal (assistent), Meto, Sprundel VVC’68 en Internos. Nu staat Broos, in het dagelijks leven werkzaam binnen het VMBO-onderwijs, als eindverantwoordelijk voor de spelersgroep van MOC’17, met Martin van der Helm als rechterhand.

“Het is een geweldige vereniging om te mogen werken. Werkelijk alles is geregeld. Van verzorgers en fysio’s tot materiaal, velden en andere faciliteiten. Bovendien is er een duidelijke visie en vooral heel veel realiteitszin. Al die zaken bij elkaar maken het voor ons als technische staf tot een prima werkomgeving. De beleidsbepalers luisteren goed naar wat er leeft en kijken verder dan alleen dit seizoen. Dan doe je niks ad-hoc maar zijn gemaakte keuzes onderbouwd en realistisch.”

In het huidige seizoen heeft MOC’17 de beschikking over een heel jonge, maar ook heel talentvolle selectie. Allemaal met spelers die afkomstig zijn vanuit de jeugdafdeling. “Alleen Kevin Uyl is afkomstig van SPS. De rest heeft allemaal een link met de club en kennen dus heel goed de cultuur van de vereniging. De trainingsopkomst is hoog en ondanks dat we laatste staan is er een geweldige sfeer in de groep. Iedereen doet wekelijks zijn stinkende best om beter te worden en dat gaat nou eenmaal met horten en stoten. In wedstrijden vergeten we ons soms te belonen. Tegenstanders straffen onze foutjes genadeloos af en daardoor verlies je. We krijgen van trainers vaak complimenten, maar staan nog te vaak met lege handen. Dat is zonde, vooral voor de jongens. Want zij verdienen het echt om voor hun enthousiasme en inzet die ze wekelijks laten zien vaker ook beloond te worden met punten.”

De samenwerking en chemie tussen de trainer, staf en de groep is goed, ook mocht men het niet redden om tweedeklasser te blijven. “Ik heb het hier enorm naar mijn zin en zie veel potentie in de groep voor de komende jaren. En ook met wat er vanuit de jeugd nog bijkomt. Daar wil ik graag een bijdrage aan leveren. Mocht dat eventueel in de derde klasse zijn dan is dat zo, maar dan werken we op dezelfde manier verder. We hebben een hechte groep gecreëerd met een duidelijke voetbalvisie waar de spelers achter staan. De selectie blijft nagenoeg intact met wat extra aanvullingen. Het is voor iedereen heel leerzaam seizoen en daar moeten we in de toekomst ons voordeel mee kunnen doen. Op welk niveau dat volgend seizoen is, dat zal de tijd uitwijzen.”

Klik op MOC’17 voor meer artikelen over de club.
Klik op MOC’17 voor meer informatie over de club.

Cláudio Braga neemt per direct taken over van vertrokken Agterberg

Excelsior Maassluis hoeft niet lang te zoeken naar een opvolger van Cesco Agterberg. Cláudio Braga, die eerder al was gepresenteerd als hoofdtrainer voor het seizoen 2025-2026, zal per direct voor de groep staan en het seizoen afmaken als eindverantwoordelijke.

Agterberg stopte eind maart omdat er diverse zaken in zijn privéleven speelde, waardoor de trainer niet meer de volledige focus op Excelsior Maassluis kon houden. Agterberg volgde in oktober de ontslagen Steye Jacobs op en behaalde in 19 wedstrijden 20 punten.

Braga wordt in de resterende weken van het seizoen ondersteund door de bestaande trainersstaf van het eerste elftal en O21. Daarbij gaat het om Dick Tol, Cor van Hoeven (HJO) en Pim van der Hoorn, die gezamenlijk zorgen voor continuïteit en intensieve begeleiding van de spelersgroep in de cruciale fase richting handhaving in de Tweede Divisie.

Claudio Braga is 50-jarige Portugese trainer. Geboren in Lissabon, maar sinds zijn jeugd al woonachtig in Nederland. Braga was trainer bij Excelsior, Sparta, Feyenoord, Vitoria Setúbal, PSV, Santa Clara, FC S-Gravenzande, Nieuwerkerk, Fortuna Sittard, Maritimo, FC Dordrecht, Al Wahda en Maccabi Tel Aviv. Bij vrijwel alle clubs was Braga jeugdtrainer of assistent trainer.

Cláudio Braga: “Hoewel ik aanvankelijk pas in de zomer zou beginnen, hoefde ik niet lang na te denken toen deze vraag kwam. Ik heb veel zin om nu al met deze groep aan de slag te gaan. De komende weken zijn ontzettend belangrijk voor de club, en ik wil mijn steentje bijdragen aan een succesvol slot van het seizoen.”

Het bestuur en technisch manager Raymond Frehe zijn verheugd dat de oplossing zo snel kon worden gevonden en hebben het volste vertrouwen in Braga en zijn team om de komende weken met volledige focus en energie de strijd aan te gaan. Op 5 april speelde de Tricolores hun eerste wedstrijd onder de nieuwe trainer. RKAV Volendam werd in Maassluis met 1-0 verslagen door een doelpunt van Olaf van der Sande.

Klik op Excelsior Maassluis voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Excelsior Maassluis voor meer informatie over de club.

‘We hebben stappen gezet in onze manier van spelen’

0

Had er voor vierdeklasser RSV dit seizoen meer ingezeten? Als het aan Niels van Poortvliet ligt wel. En dus kunnen ze in Rucphen het behalen van de doelstelling, nacompetitievoetbal voor promotie, uit hun hoofd zetten. “Maar toch denk ik dat we uiteindelijk tevreden kunnen zijn.”

Want met een nieuwe trainer (Bas Antens) en een jong team, zou je kunnen spreken van verzachtende omstandigheden. Toch heeft de 24-jarige Van Poortvliet, bezig aan zijn eerste seizoen bij RSV, dus het gevoel dat er meer in had gezeten. “We hebben last gehad van een aantal blessures en sommige wedstrijden zijn nét niet onze kant opgevallen.” Desondanks, overheerst bij de inwoner van Kruisland het goede gevoel. “In onze manier van spelen en hoe we het uitvoeren, hebben we stappen gezet.” Vooral verdedigend, staat het als een huis. “Het is moeilijk om tegen ons te scoren.”

Competitief

En dat is mede te danken, aan de trainer, vertelt Van Poortvliet. “Bas speelt het liefste aanvallend voetbal, met hoge druk en zo min mogelijk de lange bal.” Maar stiekem, wist de nieuweling dat eigenlijk al. “Toen Bas nog trainer was bij BSC, heb ik daar een keer meegetraind. Daardoor kende ik hem al.” Van een samenwerking kwam het toen niet, dit seizoen dus wel. “Op het moment dat ik zag dat hij naar RSV ging, heb ik hem een berichtje gestuurd.” En niet voor niks. “Bij Kruisland speelde ik in het tweede met mijn vrienden, maar ik wilde graag serieuzer gaan voetballen.” Gewoond in Nieuw-Vossemeer en begonnen bij RVS, was Van Poortvliet nadat hij op zijn zestiende in Kruisland ging voetballen, toe aan selectievoetbal. “Ik ben competitief en ik train graag, dus het gevoel dat resultaat uitmaakt, miste ik wel een beetje. Nu kan ik gewoon weer lekker twee keer in de week hard trainen.” Zijn overstap naar RSV, bevalt hem dan ook prima. “De sfeer is goed en we hebben een leuk team!” Toch had Van Poortvliet vooraf zo zijn twijfels, is hij eerlijk. “Bij Kruisland mocht ik onder John Taks wel eens meetrainen met het eerste, maar ik had mezelf nog nooit echt kunnen meten met dit niveau.” Na één training bij RSV, wist de verdediger echter genoeg. “Toen wist ik dat ik meekon!” Al was het vooral fysiek, in het begin even aanpoten. “Het gaat en stuk harder, dus moet je ook meer herstellen.”

Portugal

Desondanks klinkt dat alles, een stuk logischer dan het daadwerkelijk is, zo blijkt. “Ik ben geboren in Portugal. Mijn ouders werkten daar, dus ik heb daar tot mijn zevende gewoond.” Op zijn plek in Rucphen, mist hij het zonnige land zo nu en dan nog wel eens, lacht Van Poortvliet. “Het weer en het eten, waren daar beter…” Maar aan een terugkeer of een vertrek bij RSV, denkt de rechtspoot voorlopig niet. “Ik verwacht dat ik de komende jaren gewoon hier blijf voetballen. Het is een jong team, met genoeg potentie.” De lat, legt Van Poortvliet dan ook hoog. “We hebben de ambitie om boven in de vierde klasse mee te spelen én wie weet, kunnen we wel een keertje stunten met promotie naar de derde.” Aan zijn inzet, zal het in ieder geval niet liggen. “Ik ben een hardwerkende speler, iemand die alles geeft en zijn taken uitvoert. Daar moet ik het van hebben.” Naast zijn snelheid en loopvermogen. “In mijn vriendenteam was ik altijd buitenspeler, nu ben ik een opkomende back.” Tegenwoordig steeds vaker als linksback. “Met mijn rechts op links, is soms best pittig!”

Klik op RSV de laatste artikelen over de club.
Klik op RSV voor meer informatie over de club.

Merijn Noom hoopt dat Stavenisse lijn qua veldspel door kan trekken

STAVENISSE – Slechts negen keer wist een speler van SC Stavenisse dit seizoen pas het net te laten bollen. Het gebrek aan scorend vermogen als elftal is volgens Merijn Noom (18) de voornaamste reden dat de ploeg elfde staat in de 5e Klasse B.

Noom is op zijn achttiende bezig aan zijn derde seizoen in de senioren van de Thoolse dorpsclub. Daarvan speelde hij het eerste half seizoen in het tweede elftal. “Maar ik trainde wekelijks twee keer en het ging bij het tweede niet onaardig, dus na de winterstop ben ik doorgeschoven en sindsdien niet meer weg gegaan. Ik speel al twaalf jaar bij de club en het is wel leuk om dan vanuit de jeugd nu in het eerste elftal te kunnen spelen. Alleen zou het wel eens leuk zijn om wat vaker wedstrijdjes te winnen.”

In de voorbereiding van het seizoen miste hij een aantal duels vanwege een blessure, maar over het algemeen is de rechtsbenige linkermiddenvelder wekelijks wel basiskracht in het elftal van trainer Frans Ceton, die ook in het seizoen 2025-2026 als eindverantwoordelijke voor de groep zal staan. “Het is wel fijn om het vertrouwen van de trainer te krijgen, al besef ik ook wel dat de spoeling bij ons in de selectie niet zo heel groot is. Ik speel ook op een fijne positie waar ik mijn energie wel prima in kwijt kan. Zowel verdedigend als aanvallend kan ik me laten gelden en dat is wel iets wat me ligt.”

Hoewel de ranglijst anders doet vermoeden en er af en toe nog een negatieve uitschieter bijzit, ziet de jonge middenvelder absoluut een verandering in het veldspel. “We verdedigen na de winterstop beter dan in het begin. Dat doen we met het hele team en we staan ook veel compacter. Daardoor krijgen we minder tegengoals te verwerken. En verliezen we nu vaker met slechts één goal verschil. We komen te weinig in de aanval en bedienen dan onze spitsen niet goed genoeg. Het is ook niet dat we geen kansen krijgen, alleen halen we de trekker zelf nog niet over en dat breekt ons dan jammer genoeg vaak nog op.”

Over zijn eigen seizoen is de Stavenissenaar overigens gematigd tevreden. “In het begin na mijn blessure zat ik op de bank en daar baalde ik natuurlijk wel van. Want je wilt altijd spelen en een bijdrage leveren. Vrij snel kwam ik wel in het elftal en ben er sindsdien niet meer uit geweest, al kunnen mijn prestaties ook beter. Die zijn nog te wisselvallig. Sportieve ambities om ergens anders te gaan spelen op een hoger niveau heb ik niet, daarvoor bevalt het me hier te goed. Er zijn wat jonge jongens doorgekomen en die zorgen voor wat extra fitheid en concurrentie, ook op trainingen. Mochten er voor het nieuwe seizoen nog een aantal spelers erbij komen, zéker eentje die de ballen er makkelijk inschiet, dat zou welkom zijn. In het verleden speelde Rudy Ridderhof hier, zo’n type zou perfect zijn voor ons.”

Voor komend seizoen hoopt de student aan de Middelbare Agrarische Landbouwschool naast wat extra schotkracht vooral ook op meer punten dan er nu bij elkaar zijn gevoetbald. “Als we de lijn van ons veldspel kunnen doorzetten en we de kansen verzilveren, dan moet dat in mijn ogen zeker lukken met z’n allen.”

Klik hier voor meer informatie over Stavenisse.
Klik hier voor meer artikelen over Stavenisse.

Martijn Hagens beleeft veel plezier aan rol als assistent bij SC Welberg

WELBERG – Tussen pot en pint werd aan Martijn Hagens gevraagd of hij geen heil zag in een rol als assistent-trainer bij het eerste elftal van SC Welberg. Hij zei ‘ja’ en wilde seizoen het per seizoen bekijken. Inmiddels is hij een aantal trainers verder en is hij begonnen aan zijn vijfde seizoen als rechterhand van hoofdtrainer Ad Straver.

“Toen ik stopte als speler bij het eerste op mijn vijfendertigste ben ik daarna nog altijd doorgegaan in het tweede en het derde elftal haha. Het bloed kroop toch waar het niet gaan kon en voetballen blijft het allerleukste. Maar nu ben ik al een tijdje volledig gestopt en beleef veel plezier aan mijn rol als assistent, zéker samen met Ad is het prettig werken.”

Vanaf het eerste moment was er een goede klik tussen het duo, dat wekelijks probeert om de jonge selectie van de vijfdeklasser wegwijs te maken in het seniorenvoetbal en probeert om stapje voor stapje het niveau omhoog te brengen bij de kleine dorpsclub. “Vanaf de eerste kennismaking met Ad merkte ik dat er een soort chemie was. Dat was heel gek, maar we leken elkaar direct goed aan te voelen en aan te vullen en dat is nu in het tweede seizoen nog altijd het geval. Ik neem soms oefeningen of een training over en we zitten vrijwel altijd ook op één lijn. Dat maakt dat ik er heel veel lol in beleef op het moment, al zou het qua resultaten nog wel wat beter kunnen, mogen en soms moeten.”

In de vijfde klasse bivakkeert Welberg in de onderste regionen en dat is een plek waarop Hagens (47) in eerste instantie niet direct op had gerekend. “Nee, we hadden zeker op meer gehoopt en eigenlijk ook gerekend. Het behalen van de top-vijf hadden we voor ogen, maar al snel bleek dat geen haalbare kaart. We hebben een jonge selectie en bovendien is het een heel fysieke klasse waarin we spelen. Elke week vol aan de bak om de punten te pakken en dat hebben we helaas te vaak nagelaten.”

Aan de trainingsopkomst en de motivatie bij de spelers ligt het niet volgens de clubman en aan de drive van het technische duo evenmin. “We maken elke week weer stappen in ons veldspel, maar de kern is heel smal en dat breekt ons soms ook op. Als er een aantal basiskrachten afwezig zijn dan hebben we het moeilijk. Geen verwijt aan iemand, maar een simpele constatering en het lot van veel kleine clubs. Daardoor behalen we niet altijd de resultaten die we verdienen, al sta je aan het eind van de rit wel altijd op de plek die recht doet aan je gespeelde seizoen vind ik. Al blijft het zonde dat we tot op heden ook teveel onnodige punten hebben verspeeld als ploeg…”

Potentie qua spelersmateriaal is er in de ogen van Hagens voor de komende jaren bij Welberg zeker aanwezig. “Absoluut! In de jeugd en ook in het tweede elftal spelen een paar gasten die zeker versterking zouden betekenen. Maar die jongens moeten wel de wil hebben natuurlijk. Daarvan moeten wij ze als staf overtuigen en dan zie ik het heel positief in voor de komende jaren. Als we qua duelkracht en fysiek nog kunnen groeien, dan moeten we in het nieuwe seizoen zeker stappen vooruit kunnen zetten. Nu worden we daarop nog geregeld overbluft, maar als jongens blijven ontwikkelen en geloof houden in de manier van spelen, dan zie ik het hier zeker goedkomen in de nabije toekomst.”

Klik op SC Welberg voor de laatste artikelen over de club
Klik op SC Welberg voor meer informatie over de club

Melvin van Ast op zijn plek als assistent-trainer bij WHS

SINT ANNALAND – Drie zware kruisbandblessures en evenveel pittige operaties deden Melvin van Ast vijf jaar geleden besluiten op zijn vierentwintigste te stoppen als voetballer bij het tweede elftal van WHS. De rol als speler heeft in vier jaar geleden omgeruild voor die van trainer. Van Ast begon als assistent bij het tweede en is nu assistent bij het eerste elftal. Een rol die hem prima bevalt.

“Vanuit de club kreeg ik de vraag of ik het zag zitten om de nieuwe trainer Wim Nieuwland te assisteren. Ik heb toen wat gesprekken gehad en besloten om het te doen. Ik krijg veel vrijheid en leer ontzettend veel van Wim. Die heeft al zoveel jaren ervaring en daar kan ik alleen maar mijn voordeel mee doen. Vanuit de club geeft het ook aan dat ze vertrouwen in mij hebben en dat is altijd prettig om te merken natuurlijk.”

Van Ast heeft momenteel nog niet direct de ambitie om een trainerscursus te gaan volgen, dus een rol in de luwte als assistent is een ideale opstart van een eventuele trainersloopbaan in het amateurvoetbal. “Ik weet nu nog niet of die loopbaan er ooit gaat komen, maar ik beleef er wel enorm veel plezier aan. Wim is heel duidelijk en we doen het echt samen. Tijdens trainingen mag ik ook geregeld oefenvormen bedenken of een deel van de training voor mijn rekening nemen. Een rol als trainer of assistent is, zeker als je moet stoppen met voetballen vanwege een blessure, een mooie manier om toch nog intens met voetbal bezig te kunnen blijven. En zo beleef ik het ook.”

Als jonge voetballer het advies krijgen om te stoppen met je favoriete sport is een boodschap die je het liefste niet krijgt. “Dat had ik uiteraard ook, maar ik moet met voetbal niet mijn boterhammen verdienen dus luisteren naar de specialist was de enige optie. Ik ben wel altijd betrokken gebleven bij het tweede en langzaamaan kwam ik in de rol als assistent terecht tijdens trainingen en wedstrijden. Ik ben van nature wel een ‘aanwezig’ type en dat is ook bij het eerste elftal zeker zo. Gelukkig is Wim enorm rustig langs de lijn dus zijn we wat dat betreft ook een goede combi haha.”

Het duo beleeft momenteel met WHS een prima seizoen in de derde klasse waar het stevig in de middenmoot. “Daar zijn we zeker ook tevreden mee, want we kenden een heel lastige start met een aantal langdurig geblesseerden. We beschikken niet over een heel brede selectie dus is iedereen van groot belang om fit te hebben en houden. Bovenliggend zijn we zeker niet altijd de bovenliggende partij, maar met werklust weten we wekelijks veel te compenseren en punten te pakken.”

Het doel voor Van Ast en WHS was en is voor dit seizoen handhaving. “We hebben achterin de ploeg veel routine en kwaliteit. Dat is ook waar we qua organisatie op leunen en dat zie je ook in het weinige aantal tegengoals die we hebben. Het laat zien dat we met deze groep prima op ons plaats zijn in deze klasse. Als we de boel bijeen houden en er vanuit de jeugd de komende tijd nog wat doorkomt dan zie ik zeker kansen om op termijn in de top-vijf te spelen en een stabiele derdeklasser te worden.”

In rol van assistent ziet de Stallander en grote mate van acceptatie en leert hij veel. “Ik kan me volop ontwikkelen en hier bij WHS is het voor mij de ideale omgeving om dat te doen. Daar ben ik de club heel dankbaar voor.”

Klik op WHS voor meer artikelen over de club.
Klik op WHS voor meer informatie over de club.

Nieuwe bestuurlijke rol als secretaris bevalt Sietse Geluk goed bij NVS

NIEUW VOSSEMEER – Hij was eerder al een keer door de voorzitter benaderd of hij niet iets extra’s voor zijn club NVS kon betekenen. Sietse Geluk (44) gaf aan dat met zijn drukke baan dan een bestuurlijke rol het beste zou passen. En zo geschiedde. De inwoner van Tholen is sinds november vorig jaar de nieuwe secretaris bij de vijfdeklasser.

“Het bevalt me heel erg goed. Het is natuurlijk ook niet zo dat kandidaten voor bestuurlijke rollen binnen een sportclub dik bezaaid zijn. Dus dat ik deze rol nu kan en mag vervullen is prima. Ik kon al vrij snel lekker aan de bak omdat we konden communiceren dat we in Perry Snoep een opvolger hadden gevonden voor de vertrekkende trainer Wil Raats. Daarvoor heb ik dus samen met de voorzitter de communicatie geregeld. Dat was wel een leuke en positieve binnenkomer bij de club.”

Geluk is in het dagelijks leven in Den Bosch werkzaam als manager bij een inkoopadviesbureau voor overheden. “Dat is een drukke baan en dus kon ik onmogelijk structureel bijvoorbeeld een elftal trainen, coachen of begeleiden. Een rol binnen het bestuur is voor mij makkelijker te combineren met mijn werk en de tijd kan ik veel flexibeler invullen. Met periodes zitten daar wel de nodige uurtjes in maar soms heb je het ook wekenlang wat rustiger. Dus nee, dit is prima voor mij zo en ik kan op deze wijze toch een extra bijdrage leveren voor de club.”

Naast zijn functie als secretaris is Geluk nog altijd actief als voetballer voor de trotse koploper in de Zondag 5e Klasse B. Niet als speler van de hoofdmacht overigens. “Nee haha, die tijd ligt al even achter me. Ik ben in 2013 gestopt bij het eerste hier bij NVS en daarna via het tweede, derde en vierde nu terecht gekomen bij de veteranen van de club. Het is mooi om nog regelmatig met een aantal ploeggenoten van het eerste uit die tijd op het veld te staan. We spelen 7X7 op een half veld, dat is meer dan groot genoeg tegenwoordig…”

In het verleden speelde hij jarenlang bij NOAD’67 en toen hij verhuisde naar zijn huidige woonplaats Tholen ging hij niet bij de lokale club voetballen, maar hij koos destijds bewust voor NVS. “Er woont veel familie van mij in Nieuw-Vossemeer en het was toen een ideale kans om samen met mijn neefjes nog een aantal jaren in het eerste te spelen. Dat was een mooie periode en daarna ben ik eigenlijk hier altijd blijven hangen. Het is een kleine dorpsclub waar we de zaakjes denk ik goed voor elkaar hebben. Het is een hechte vereniging en het is leuk dat ik nu ook in een andere hoedanigheid iets voor de club kan betekenen.”

De club draait goed op meerdere vlakken, maar dus zeker als het gaat om de sportieve prestaties van het vlaggenschip. “Die doen het heel goed in de vijfde klasse. Het zou wel heel mooi zijn dat ze een stapje omhoog kunnen maken en kampioen zouden worden. Zover is het nog niet, maar zo’n feest zou wel leuk zijn voor iedereen. Al moeten we wel realistisch blijven als kleine club. Dit zijn unieke kansen en die moet je wel pakken als het kan. In mijn eerste seizoen als secretaris zou dat best bijzonder zijn om mee te maken.”

Klik op NVS voor de laatste artikelen over de club.
Klik op NVS voor meer informatie over de club.

Finn Verhoeven had zich overstap naar SV Dosko anders voorgesteld

BERGEN OP ZOOM – Hij is bezig aan zijn eerste seizoen bij derdeklasser SV Dosko nadat hij overkwam van vijfdeklasser Vivoo uit Huijbergen. Het bleek een fikse stap en ondanks dat hij heel veel heeft geleerd laat Finn Verhoeven Sportpark Meilust na één seizoen alweer achter zich.

“Dat heeft niets met de club of de spelersgroep te maken. Want het is een superleuke groep en voor mij ook absoluut kwalitatief de beste selectie waarin ik tot nu toe heb gevoetbald. Maar ik ben er toch wel achter gekomen dat voor mij misschien presteren op dit niveau niet datgene is waar ik als voetballer naar op zoek ben. Ik heb tot op heden ook niet superveel gespeeld en dat snap ik heel goed. De trainer heeft de beschikking over nog een linksback en die heeft het vanaf het begin prima gedaan, dus er was ook weinig reden om mij dan de voorkeur te geven.”

Mede door een spierverrekking in het begin van het seizoen lag Verhoeven er een tijdje uit. De kaarten waren toen al geschud. “Ik heb ook daardoor misschien niet het maximale van mezelf kunnen laten zien en niet gebracht wat nodig is in de derde klasse. Al moet ik ook toegeven dat het een flinke stap is als je vanuit de vijfde klasse ineens twee niveaus hoger komt te spelen. Tegenstanders zijn slimmer, fysieker en ook sneller in alles. Daar moet je jezelf wel tegen wapenen en daarvan heb ik enorm veel geleerd.”

Niet alleen in de wedstrijden, maar ook op de trainingen bij Dosko heeft de verdediger veel nieuwe ervaringen opgedaan. “De oefenstof en ook de kwaliteit van de medespelers liggen een stuk hoger dan ik gewend was. Daardoor ben ik wel een sterkere en betere speler geworden dan toen ik hier binnenkwam. Dat is allemaal bagage die ik meeneem in mijn rugzak en waarmee ik hoop mijn voordeel te kunnen doen de komende jaren.”

Een hoger niveau om jezelf op te etaleren als voetballer is mooi, maar dan moet je jezelf wel kúnnen etaleren. En juist daar wringt de voetbalschoen voor Verhoeven. “Ik heb niet het spelplezier weten te vinden en heb erg goed nagedacht over wat ik wilde. En dat is vooral zoveel mogelijk spelen. Die kansen zie ik niet zo snel bij Dosko, dus dan moet je afwegingen maken. Dat heb ik gedaan en besloten om komend seizoen bij RKVV Meto te gaan voetballen.”

Dat de doelstelling bij Dosko om bij de eerste vijf te spelen ver uit het zicht is, heeft geen rol gespeeld bij zijn beslissing. “Nee, want als snel hebben we dat bijgesteld naar handhaven. Het zit allemaal heel dicht bij elkaar en we zullen tot de laatste snik moeten knokken om dat te halen. Het wordt een fikse kluif maar we gaan er wel vol voor.”

Voor de 23-jarige Verhoeven is Meto overigens geen onbekend terrein, want hij speelde er van de C-jeugd tot aan de senioren, speelde daarna met zijn broer een seizoen bij Vivoo, keerde na twee jaar terug bij Meto. Vervolgens ging hij weer naar Vivoo en speelt nu dus bij SV Dosko. “Ik ben de afgelopen jaren wel geregeld gehopt van club, maar de keus voor Meto is wel een bewuste. Ik denk dat ik op dat niveau meer tot mijn recht zal komen en misschien ook in een wat aanvallendere rol kan spelen. Ik ben in elk geval dankbaar voor dit leerzame seizoen in Bergen op Zoom, wat ik hoop af te sluiten met handhaving. Dat zou mooi zijn.”

Klik op SV Dosko voor de laatste artikelen van de club.
Klik op SV Dosko voor meer informatie over de club.

“Bas de Kruijk ruilt flair in voor verantwoordelijkheid”

Aanvoerder Bas de Kruijk (29) moest bij VV Ameide zijn favoriete positie inleveren voor een plek als centrale verdediger. Hoewel hij dit niet zijn leukse positie vind, zal hij altijd honderd procent geven voor zijn club. Hij is per slot van rekening niet voor niets aanvoerder.

Bas de Kruijk is de aanvoerder van Ameide, de club waar hij als kleine jongen kwam te spelen en dat nog altijd doet. Het was niet nieuw dat er een De Kruijk op het middenveld liep in het eerste elftal van Ameide. Zo was de vader van Bas, Ton De Kruijk, jarenlang een vaste kracht op het middenveld van Ameide.

Waar Bas de Kruijk als kleine jongen kon zien hoe zijn broers in het wit-blauw van Ameide speelde, draagt hij nu zelf de clubkleuren. Het avontuur bij de eerste selectie begon in de tweede klasse. “Ik debuteerde in het eerste toen het nog in de tweede klasse speelde. Dat was het seizoen 2012/2013. Toen viel ik af en toe in. Het was nog niet dat ik er vast bij zat. Dat seizoen degradeerden we naar de derde klasse. Na 8 jaar 3de klasse waarin we 1x nacompetitie voor de 2de klasse haalde,kwam er een verzwaarde regeling waardoor we naar de 4de klasse degradeerde. Die degradatie was heel zuur. We speelden het eerste jaar gelijk nacompetitie na 2x winst maar in de laatste wedstrijd werden we door penalty’s uitgeschakeld.

Al snel werd De Kruijk aanvoerder van Ameide. Hij was slechts 23 jaar oud toen hij de aanvoerdersband om zijn arm kreeg. Je zou je kunnen voorstellen dat zoiets als een grote druk kan voelen op de jonge schouders van De Kruijk. “Zo heb ik dat nooit echt gevoeld. Het verbaasde me toen wel dat ik gekozen werd als aanvoerder. Er zaten toen nog een aantal oudere gasten bij de club die in de dertig waren en hoger gespeeld hadden. Als aanvoerder probeer je het juiste voorbeeld te geven en moet je wel altijd honderd procent inzet tonen. Wat dat betreft kan ik misschien wel een voorbeeldfiguur zijn op het veld. Denk dat dat ooit de reden was om mij aanvoerder te maken. Als ik merk dat we een beetje inkakken, probeer ik de scherpte er in te krijgen.”

Het grootste deel van zijn voetballoopbaan speelde De Kruijk op het middenveld, als aanvallende middenvelder begonnen en soms in de spits. De laatste jaren is dat veranderd en van een paar seizoenen op 6 zelfs centraal achterin gekomen. Misschien komt het door de leeftijd. Hij baalt wel van de positiewijziging. Op het middenveld kan je net iets meer je ei kwijt en met het spel bemoeien. Duels aangaan meevoetballen en voor de goal komen, dat mis je achterin wel. Maar niet getreurd, de andere jongens op het middenveld vullen het goed in. Het staat dit seizoen goed en hebben een mooie mix van jong en oud. Een grote vriendengroep lijkt het op het jaarlijkse trainingskamp.We houden elkaar op de training goed scherp en maken elkaar beter. De trainingen zijn leuk en geven veel variatie. Wat uitendelijk voor een mooi uiteinde van dit seizoen moet zorgen.

Het kan een mooi jaar worden. We kunnen nog kampioen worden en dat zou voor altijd een mooie herinnering zijn. Bijzonder als het lukt met veel vrienden en familie in het team. Maar het gaat tussen ons en Meerkerk. Na een geweldige derby met 1500 mensen langs de zijlijn gaan we een mooi einde tegemoet. Eerder dacht ik wel tot mijn 38e door zou voetballen. Ik durf niet te zeggen dat ik het ga halen. Met een kleine opkomst, verhuizingen,tijdelijk nieuwe woonplaats in Schoonhoven en vrienden die in een lager elftal voetballen kan het weleens anders lopen. Voorlopig haal ik er nog genoeg plezier uit en zal ik zeker nog een paar jaar blijven ballen bij het mooie VV Ameide.

Klik op VV Ameide voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Ameide voor meer artikelen over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.