Home Blog Pagina 6

NSV knalt jubileumjaar in met feestelijk jeugdkamp

VoetbalJournaal
-
0
NSV knalt jubileumjaar in met feestelijk jeugdkamp

NSV uit Nispen bestaat het komende seizoen 105 jaar, een mijlpaal die ook door de jeugd van de club gevierd zal worden. De aftrap van het jubileumjaar vond plaats in het laatste weekend van de zomervakantie, toen bijna zeventig kinderen drie dagen lang genoten van een spectaculair jeugdkamp op het sportpark in Nispen.

Onder tropische omstandigheden werden de ‘Nispense Spelen’ geopend met een officiële ceremonie, compleet met een ereronde over het hoofdveld en het aansteken van het olympisch vuur. Daarna begon een zeskamp met onderdelen als touwtrekken, hordelopen en hoogspringen. ’s Avonds konden de kinderen genieten van een frietkraam, een pubquiz en een openluchtdisco die tot in de late uurtjes doorging.

Ook de zaterdag stond bol van de activiteiten: een voetbalclinic van voetbalschool TIC, het vervolg van de zeskamp en een gezellige barbecue. Voor de oudere jeugd was er nog een spannend nachtspel in het bos. Op zondag volgde de prijsuitreiking en werd het ‘Nispense Vuur’ gedoofd. ‘Alleen maar positieve verhalen gehoord,’ vertelt jeugdcoördinator Erwin van Boekel. ‘De kinderen hebben genoten, al was het voor sommigen wel zwaar. Maar dat hoort erbij – het was een weekend om nooit te vergeten.’

Van Boekel (45) is al acht jaar jeugdcoördinator van NSV en voelt zich nauw verbonden met de club. ‘Toen ik in 2014 in Nispen kwam wonen, was voetbal de makkelijkste manier om mensen te leren kennen. Ik ben zelf gaan spelen, mijn kinderen gingen voetballen en zo rolde ik in het trainerschap. Op een gegeven moment vroegen ze me voor deze rol en inmiddels voelt NSV echt als mijn club.’

Als jeugdcoördinator regelt Van Boekel de teamindelingen, het contact met trainers en leiders en de communicatie over jeugdactiviteiten. ‘We zijn een kleine vereniging, maar van de JO7- tot de JO12-categorie hebben we voor elke leeftijd een team. Het is soms passen en meten. Maar juist dat maakt het mooi: iedereen kent elkaar en vrijwilligers zijn enorm betrokken. Dat warme gevoel maakt de club sterk.’

Het jubileumjaar is echter nog lang niet voorbij. Zo gaat de jeugd van NSV de WK-kwalificatiewedstrijd tussen Nederland en Litouwen bijwonen in november in de Johan Cruijff Arena, komt Sinterklaas in december met extra grote cadeaus naar Nispen en in april staat het traditionele familietoernooi in een feestelijker jasje gepland. ‘Het jubileum geeft ons de kans om alles net wat groter aan te pakken,’ aldus Van Boekel. Ook wordt er in mei een ‘Ouders VS Jeugd’-toernooi gespeeld en staat in juni het Beachweekend op de planning, waarmee het jubileumseizoen feestelijk wordt afgesloten.

Dat de club na 105 jaar nog steeds zo leeft, is volgens Van Boekel veelzeggend. ‘We zijn een gezonde vereniging met een sterke groep vrijwilligers. Zonder hen zou dit allemaal niet mogelijk zijn. Het maakt niet uit of iemand al jaren lid is of net binnenkomt: iedereen wordt betrokken en draagt zijn steentje bij. Daardoor kunnen we deze activiteiten blijven organiseren. Dat is de kracht van deze club: we doen het echt samen.’

Klik hier voor meer informatie over NSV Nispen
Klik hier voor meer artikelen over NSV Nispen

Mike Daemen wil verder bouwen met Zundert

VoetbalJournaal
-
0
Mike Daemen wil verder bouwen met Zundert

Met een eigen bedrijf in de elektrotechniek, is er voor Mike Daemen niks lekkerder dan zijn hoofd leegmaken op het voetbalveld en een balletje trappen met zijn vrienden. Helemaal, als de resultaten dan ook nog goed zijn. En dus hoopt de aanvaller van derdeklasser Zundert op een herhaling van vorig seizoen. “Hopelijk kunnen we daar nu op voortbouwen.”

Want met een vijfde plaats én het winnen van de derde periode, kan Daemen (26) niet anders dan tevreden terugkijken. “Het was een heel positief seizoen! Een paar vaste jongens waren gestopt, dus we moesten flink wat jonge gasten inpassen, maar dat is uiteindelijk een goed team geworden.” Met een plek in de subtop tot gevolg. “Dat was ook wel een beetje de doelstelling. Hopelijk kunnen we daar nu op voortbouwen.”

Vaak de nul

Vooral de defensieve stabiliteit, springt daarbij in het oog. In 22 wedstrijden, incasseerde de ploeg van Daemen namelijk maar negentien tegentreffers. Moet gezegd: met slechts negentien doelpunten voor, werd het publiek ook niet echt vermaakt. “Al waren het daardoor wel regelmatig spannende potjes! We hebben vaak de nul gehouden, volgens mij een stuk of tien keer, maar we hebben tegelijkertijd ook weinig scorend vermogen.” Daarbij speelt ook de manier van spelen, een belangrijke rol, denkt Daemen. “Inzakken en counteren, ligt ons beter. Daar hebben we de meeste punten mee gehaald.” 32 in totaal, om precies te zijn. “Vaak konden we aan het einde van een wedstrijd nog het verschil maken, omdat we conditioneel in orde waren en écht een fitte selectie hadden.”

Wat verwacht hij van dit seizoen? “Onze doelstelling is handhaven. Er zijn opnieuw wat jongens gestopt, dus ik denk niet dat we heel veel hoger moeten kijken.” De groep, is daardoor nóg jonger geworden, legt Daemen uit. “Om dat op te kunnen vangen, zijn er negen spelers vanuit de JO19 doorgeschoven. Dat heeft even tijd nodig, om op elkaar ingespeeld te raken.” De inwoner van Zundert moet daar, met zijn ervaring én coaching, een belangrijke bijdrage aan proberen te leveren. “Ik ben nu één van de ouderen. Dit is mijn negende seizoen in het eerste, dus ik weet inmiddels een beetje hoe het gaat.” Sterker nog. Hij weet niet beter. “Sinds mijn zesde voetbal ik bij Zundert en ik heb nog nooit ergens anders gespeeld.”

Waarheid vertellen

Zijn verklaring daarvoor, is even helder als simpel. “Het is hier heel hecht en je kunt met iedereen een babbeltje maken. Het is echt een dorpsvereniging. Dat vind ik heel fijn.” Zaak om dat goede gevoel, door te trekken naar het veld. Want ook daar, wil Daemen er dit seizoen het maximale uithalen. “Achterin staat het als een blok, dus dat zit wel goed. Nu moeten we de kansen die we krijgen, echt af gaan maken. Dat is een must! Daar moeten we dodelijker in worden.” Waar ligt volgens hem het grootste verbeterpunt? “Rustiger zijn voor de goal en de laatste pass moet beter. Daar ontbreekt het nog wel eens aan.”

Ook bij hem. Als rechtsbuiten. “Dan kan bij mij ook zeker beter. Vorig jaar had ik iets van zes goals en iets meer assists. Nu hoop ik er een stuk of acht te maken.” En natuurlijk assists te blijven geven. Helemaal met zijn kwaliteiten. “Ik ben redelijk snel, dus moet het meer hebben van diepte en voorzetten geven, dan van kort spel.” Bijvoorbeeld op zijn broer Joey, lacht de rechtspoot. “Sinds een paar seizoenen, spelen we samen bij het eerste. Dat had ik nooit verwacht.

Hij was vroeger namelijk altijd keeper, maar is nu veldspeler.” Hoe dat is? “Je durft sneller iets tegen elkaar te zeggen, dus mopperen hoort er wel een beetje bij.” Juist dat, ontbreekt er soms bij Zundert nog wel eens aan, vindt Daemen. “Het is vaak nog een beetje te lief. Je mag soms best een keer boos worden en elkaar de waarheid vertellen.” Gelukkig, hebben ze daar de komende jaren nog alle tijd voor. Want vertrekken bij de club zal Daemen, die naast de voetbal veel tijd steekt in het bouwen en ontwerpen voor het welbekende bloemencorso, waarschijnlijk nooit doen. “Dat is niet de bedoeling!”

Klik op VV Zundert voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Zundert voor meer informatie over de club.

Thuiskomer met ambitie: Dylan Nijhoff vond bij Gastel wat hij zocht

VoetbalJournaal
-
0
Thuiskomer met ambitie: Dylan Nijhoff vond bij Gastel wat hij zocht

Dylan Nijhoff heeft in zijn eerste seizoen terug bij SC Gastel precies ervaren waarvoor hij terugkwam. De twintigjarige buitenspeler heeft ontwikkeling hoog in het vaandel staan en oordeelde dat seniorenvoetbal hem zou brengen wat hij nodig had. ‘Ik verwacht veel van mezelf en er mag nog steeds een schepje bovenop.’

Na drie mooie jaren bij Unitas’30 uit Etten-Leur stond Nijhoff in de zomer van 2024 voor een belangrijke keuze. Aansluiten bij de Onder-23-ploeg of terugkeren op het oude nest om daar seniorenvoetbal te kunnen spelen? Hij ging bij zichzelf ten rade: ‘Op welk vlak kom ik tekort in mijn spel? Dat was het fysieke en de slimmigheidjes die daarbij komen kijken. Waar kan ik dat het beste ontwikkelen? In het seniorenvoetbal.’

‘Tijdens mijn periode bij Unitas’30 hield ik jaarlijks contact met Gastel en zij zeiden altijd dat de deur voor me openstond’, gaat Nijhoff verder. ‘Mijn terugkeer was voor mij een kwestie van tijd.’

Heel lang had Nijhoff niet nodig om de warme band met SC Gastel op te bouwen. Pas op zijn veertiende kwam hij er te spelen: ‘Op mijn twaalfde ben ik met mijn familie van Fijnaart naar Stampersgat verhuisd en ging ik naar een middelbare school in Steenbergen. Mijn omgeving veranderde compleet, waardoor ik ook ben gaan kijken naar een nieuwe voetbalclub.’

En dat werd SC Gastel. In eerste instantie kwam hij in de JO15-2 terecht, waar hij een seizoen speelde. Daarna volgden de JO15-1 en de JO17-1, totdat corona zijn inslag deed. ‘Ik had niks te klagen bij Gastel, maar het ambitieuze in me begon aan me te knagen. Ik wilde graag de gok wagen en het een treetje hogerop proberen, omdat ik een voorstander ben van jezelf in nieuwe omgevingen te ontwikkelen. Toen corona voorbij was heb ik de stap naar Unitas’30 gemaakt.’

In Etten-Leur kende Nijhoff naar eigen zeggen weinig aanpassingsproblemen, ondanks de andere omgeving. ‘Ik werd warm ontvangen en heb goede vriendschappen gemaakt. Na een jaar kwam ik in de JO19-1 terecht en was ik gericht op het halen van het eerste. Uiteindelijk heb ik ook mijn debuut gemaakt.’

Maar na twee jaar in de Onder-19 werden de kansen om direct aan te sluiten bij het eerste schaarser. ‘Niet dat ik de concurrentiestrijd uit de weg ging, maar ik vond dat ik seniorenvoetbal nodig had om me beter te ontplooien.’

En dat vond Nijhoff bij Gastel. ‘Ik werd warm ontvangen en dat deed mijn vertrouwen erg goed. In de voorbereiding en beker speelde ik alles. Daarna kwam ik in een dipje terecht – de roze wolk waar ik opzat, kwam in een kleine regenbui terecht. Toen raakte ik een aantal maanden voor de winterstop ook nog geblesseerd, waardoor ik pas in het nieuwe jaar weer aan spelen toekwam. Ik begon voorzichtig, maar ik maakte een aantal belangrijke doelpunten waardoor het vertrouwen terugkwam. Als team hebben we veerkracht en saamhorigheid laten zien, wat ons uiteindelijk handhaving opleverde.’

Dat is ook het doel voor dit seizoen, hoewel de seizoenstart verre van ideaal was. ‘Gastel hoort thuis in de tweede klasse. We weten wat we aan elkaar hebben. Als ik naar mezelf kijk, mag er qua intensiteit en gedrevenheid nog wel een schepje bovenop.’

Klik op SC Gastel voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SC Gastel voor meer informatie over de club.

Stichting Kinderopvang Mariadonk: Waarom steeds meer ouders kiezen voor een gastouder

VoetbalJournaal
-
0
Stichting Kinderopvang Mariadonk: Waarom steeds meer ouders kiezen voor een gastouder

Wie de jeugd van DIOZ ziet spelen, kent de letters ‘SKM’ van de shirts. Stichting Kinderopvang Mariadonk is al jaren shirtsponsor van de Zegse jeugd en biedt kinderopvang in verschillende vormen – van kinderdagverblijf en buitenschoolse opvang tot een eigen gastouderbureau. En juist dat laatste verdient volgens bemiddelingsmedewerker Ilona de Jong meer aandacht.

‘We merken dat steeds meer ouders bewust kiezen voor een gastouder,’ vertelt De Jong. ‘Niet iedereen voelt zich prettig bij een kinderdagverblijf met grote groepen kinderen. Een gastouder vangt maximaal vijf of zes kinderen op in een huiselijke omgeving. Dat betekent rust, overzicht en persoonlijke aandacht. Bovendien zijn gastouders vaak flexibeler. Ouders kunnen beter maatwerk afspreken en hoeven niet altijd vaste tijdsvakken af te nemen zoals bij een BSO.’

SKM onderscheidt zich van grote bureaus door kleinschaligheid en persoonlijke begeleiding. ‘Wij werken met elf gastouders in Roosendaal, Zegge, Oudenbosch en omgeving. Daardoor kennen we iedereen goed en hebben we korte lijnen,’ legt De Jong uit. ‘We zorgen voor de bemiddeling tussen vraagouders en gastouders, maken de contracten in orde en begeleiden nieuwe gastouders in het voldoen aan alle wettelijke eisen. Denk aan veiligheid, hygiëne, inschrijving in het Landelijk Register en een geldige Verklaring Omtrent Gedrag.’

Een van die gastouders is Collinda uit Roosendaal met haar opvang ‘t Rebelleke. Na jaren in de ouderenzorg gewerkt te hebben, maakte ze dertien jaar geleden de overstap naar gastouderopvang. ‘Ik bracht mijn zoontje destijds zelf naar een gastouder en had daar zo’n goede klik mee dat ik dacht: dit wil ik ook’, vertelt ze.

Een dagje mee met Collinda
Haar dagen beginnen vroeg. ‘Tussen zeven en half negen worden de kinderen gebracht. We starten rustig met vrij spelen in de speelkamer en daarna werken we met een maandelijks thema. We lezen boekjes, doen woordkaarten, zingen liedjes en knutselen. Het zijn peuters en kleuters, dus hun spanningsboog is kort – spelenderwijs leren werkt het beste. Daarna hebben we een fruitmoment en trekken we eropuit: naar het bos, de speeltuin of gewoon lekker de tuin in om te voetballen of te rennen. Beweging is belangrijk voor kinderen, en buiten zijn doet ze zichtbaar goed.’

Na de gezamenlijke lunch doen sommige kinderen een dutje en is er ruimte voor rustig spel of creatieve activiteiten. ‘’s Middags dansen we soms of houden we een mini-disco’, lacht Collinda.

Collinda merkt dat veel ouders de overstap naar gastouderopvang bewust maken. ‘Ze zeggen vaak: hadden we dit maar eerder gedaan. Je kunt de kinderen veel aandacht geven, ze voelen zich geborgen. Met goed weer zijn we altijd op pad. Ik heb een Kiddy Bus waarin de kinderen als prinsjes en prinsesjes zitten. Voor hen is het een avontuur en voor mij is het een mooie manier om ze de wereld te laten ontdekken.’

Volgens De Jong is dat precies wat gastouderopvang zo waardevol maakt. ‘Het is flexibel, persoonlijk en vertrouwd. En dankzij onze begeleiding weten ouders dat alles goed geregeld is. Ook voor nieuwe gastouders bieden wij begeleiding en scholing, zodat zij professioneel kunnen starten.’

Ouders die geïnteresseerd zijn in een plek bij een van de gastouders of mensen die zelf gastouder willen worden, kunnen contact opnemen via info@gob-skm.nl. ‘We nodigen iedereen uit om eens te komen kijken en kennis te maken’, besluit De Jong.

RKVV ontvangt komende vijf jaar internationale profclubs op trainingskamp

VoetbalJournaal
-
0
RKVV ontvangt komende vijf jaar internationale profclubs op trainingskamp

De afgelopen zomer was het een komen en gaan van internationale profclubs bij RKVV Roosendaal. Zo maakten Livingston – kampioen van het tweede niveau van Schotland – Rakow Czestochowa – nummer 2 van Polen – OFI Kreta – nummer 6 van Griekenland – en Lokomotiva Zagreb uit Kroatië gebruik van de faciliteiten van sportpark Hulsdonk. Iets wat we de komende jaren vaker gaan zien, onthult vicevoorzitter Tim Kerseboom: ‘Hiermee kunnen we de club mooier gaan maken.’

Eind september zette de club namelijk een handtekening onder een vijfjarig contract met PR Sport. Een bedrijf dat trainingskampen organiseert voor BVO’s in de voorbereiding. Het contact tussen deze partijen kwam tot stand via het Otium Welness Hotel aan De Stok. Dit hotel was eerder in zee gegaan met PR Sport, om in de zomer als onderkomen voor voetballers te fungeren. ‘Daar varen zij wel bij, om in een rustige maand vollebak bezetting te hebben’, legt Kerseboom uit. ‘Wij zijn na contact met Otium al vrij snel benaderd door Jacco Jansen van PR Sport. Hij stelde voor om deze driehoek te maken.’

En zo geschiedde. Maar, als je profclubs over de vloer krijgt, is het belangrijkste vereiste goede velden. Dus namen grasmeesters, die ook bij NAC in dienst zijn, de velden van Roosendaal een maand voor ontvangst van de clubs in beheer. Zij deden er alles aan om deze in optimale staat te krijgen. ‘Eerst begonnen ze met bemesten en prikken’, vertelt Kerseboom. ‘Daarna als het gras begint te groeien, nadat het zon en water heeft gehad, moet het iedere dag gemaaid worden. Anders groeit het gras omhoog en wordt het niet dicht genoeg, heb ik me laten vertellen. Ik kreeg op een gegeven moment iedere dag foto’s doorgestuurd van de grasmeesters, dus ik heb hier het een en ander over opgestoken de afgelopen maanden’, lacht de vicevoorzitter. ‘Als je de velden zag, kreeg je gewoon zin om je voetbalschoenen aan te trekken. Werkelijk de droom van iedere voetballer.’

Afgelopen zomer was een soort proefperiode, om te ontdekken of het project bij de RKVV zou bevallen. En dat deed het: ‘Het is een mooi verdienmodel voor ons als club’, zegt Kerseboom. ‘We ontvangen huur voor het gebruik van ons complex, delen mee in de recette en ontvangen horeca-inkomsten. Dat komt allemaal ten goede van onze club. Zo kunnen we bijvoorbeeld alle doelen vervangen.’

OFI Kreta heeft al toegezegd terug te keren komend jaar. De andere clubs worden waarschijnlijk pas in maart of april bekend, maar Kerseboom weet dat PR Sport goede connecties heeft in Griekenland: ‘Zo zitten bijvoorbeeld Olympiakos en AEK Athene in hun stal, maar wordt er ook gesproken met clubs als Chelsea en Anderlecht.’

Livingston werkte ook twee oefenwedstrijden af op sportpark Hulsdonk, tegen Patro Eisden en Lommel. Volgend seizoen zullen alle clubs een wedstrijd met publiek spelen: ‘Daar zullen dan tickets voor te koop zijn, waarvan een gedeelte van de inkomsten naar ons gaat.’

Om zulke wedstrijden, maar ook de trainingen, in goede banen te leiden, wil Roosendaal voor komende zomer een team aan vrijwilligers op de been krijgen: ‘We hebben al een fantastische groep met bereidwillige vrijwilligers. Maar hoe mooi zou het zijn als je als achttienjarige je nieuwe voetbalschoenen hiermee kunt verdienen, in plaats van met aardbeien plukken. We hopen dat de allure van die profclubs daar een rol in gaat spelen.’

Klik op Rkvv Roosendaal voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Rkvv Roosendaal voor meer informatie over de club.

“Van blessure naar comeback, OrthoMedic zet voetballers weer in het spel”

VoetbalJournaal
-
0
“Van blessure naar comeback, OrthoMedic zet voetballers weer in het spel”

Blessures horen helaas bij het voetbal. Een misstap, een harde tackle of simpelweg overbelasting kan al genoeg zijn om weken langs de kant te staan. Gelukkig staat OrthoMedic klaar om spelers snel én verantwoord terug het veld op te helpen.

Bij OrthoMedic staat Aandacht, Actie en Advies centraal. Iedere sporter krijgt een behandelplan op maat, afgestemd op de blessure, maar ook op de persoon achter de blessure. Van een verrekte hamstring tot een gescheurde kruisband: met een gericht behandelplan en moderne behandelmethodes wordt gewerkt aan een sterk en duurzaam herstel.

Toch draait het bij OrthoMedic niet alleen om genezen. Preventie is minstens zo belangrijk. Veel voetbalblessures kunnen namelijk worden voorkomen door gerichte krachttraining, mobiliteitsoefeningen en looptechniek. Spelers leren hun lichaam beter kennen, waardoor de kans op terugval een stuk kleiner wordt. Hier wordt dan ook steeds vaker gebruik van gemaakt.

Voor wie een ernstige blessure oploopt en een operatie moet ondergaan, zoals bij een gescheurde kruisband of meniscus, biedt OrthoMedic gespecialiseerde post-operatieve zorg. Zo’n operatie is het begin van een intensief traject. Met een duidelijk plan en persoonlijke begeleiding helpen de therapeuten sporters veilig, verantwoord en gemotiveerd hun herstel door.

Daarbij maakt OrthoMedic gebruik van moderne meetapparatuur om iedere fase van het herstel nauwkeurig te monitoren. Zo worden onder meer force plates ingezet die de verschillen tussen links en rechts objectief in kaart brengen en kracht kunnen uitdrukken in cijfers. Door deze gegevens te analyseren, werken therapeuten gericht aan het minimaliseren van afwijkingen en zorgen ze ervoor dat sporters voldoen aan de normwaarden. Zo weet iedere speler zeker dat hij of zij veilig en volledig hersteld terug het veld op kan.

Eren zijn weg terug na een kruisbandoperatie

Eren (20), middenvelder bij RKVV Roosendaal O23, scheurde vorig seizoen zijn voorste kruisband tijdens een toernooi. “Het voelde alsof mijn seizoen én misschien wel mijn hele voetbalcarrière voorbij waren,” vertelt hij. “De eerste weken na de operatie waren zwaar, ik had nauwelijks kracht in mijn been en twijfelde of ik ooit weer op mijn oude niveau zou komen.”

Bij OrthoMedic vond Eren de juiste begeleiding. “Vanaf dag één kreeg ik een duidelijk plan. Eerst werkten we aan basisdingen zoals lopen en stabiliteit. Daarna werd het stap voor stap zwaarder, met krachttraining en uiteindelijk zelfs veldtraining. Het hielp enorm dat alles meetbaar werd gemaakt met de force plates. Zo zag ik letterlijk mijn vooruitgang, en dat gaf vertrouwen.”

Na maanden hard werken traint Eren nu weer mee met de ploeg. In de laatste fase van zijn herstel worden de speelminuten steeds verder opgebouwd. “We beginnen met situaties als vrije man en werken toe naar volledige fysieke duels,” legt Robin van Wensveen, fysiotherapeut bij OrthoMedic, uit. Eren voelt zich inmiddels sterker dan ooit en kan niet wachten om zijn eerste wedstrijdminuten te maken. “Voor mij was het belangrijk om niet te haasten, maar om op de best mogelijke manier terug te komen. De persoonlijke begeleiding bij OrthoMedic gaf me precies dat vertrouwen.”

Met passie voor sport, kennis van het lichaam, moderne technologie én oog voor de mens achter de voetballer, is OrthoMedic dé plek waar je niet alleen herstelt van een blessure, maar ook sterker terugkomt.

‘Er is nog veel te bereiken in het vrouwenvoetbal’

VoetbalJournaal
-
0
‘Er is nog veel te bereiken in het vrouwenvoetbal’

Stoppen of nog één keer zijn laatste kunstje uithalen? Het werd dat laatste. Want nadat Dirk van Akkeren benaderd werd door Achtmaal of hij trainer wilde worden van de dames, besloot hij na een aantal goede gesprekken toch met de club in zee te gaan. “We hebben twee uur lang met elkaar zitten praten en er was meteen een klik.”

Toch moet Van Akkeren (48) na periodes bij onder meer FC Bergen, BSC en als materiaalman en vertrouwenspersoon bij de FC Twente Vrouwen, wel even wennen, geeft hij eerlijk toe. “Het bevalt goed, maar het is een andere slag dan ik gewend was. Ze willen hier meer plezier hebben dan écht het serieuze.” Zijn speelsters trapten dan ook al snel op de rem, vertelt de inwoner van Bergen op Zoom. “Je merkt dat we tegen bepaalde dingen aanlopen. Te weinig meiden, of net genoeg. Dan moet je de jeugd de kans geven of dames vragen van de 30+.”

Niet te vergelijken

Al maakt Van Akkeren zich voorlopig, ook na 34 seizoenen als trainer, nog niet al te veel zorgen. “Uiteindelijk komt het goed! Die meiden willen hartstikke graag, dus het is ook een beetje van beide kanten aanpassen. Na al die jaren, leer ik zelf ook nog steeds.” Na zeventien jaar als trainer van verschillende damesteams, weet de oefenmeester, in het bezit van zijn VC2, dan ook wel waar hij over praat. “Een vereniging als Achtmaal, is natuurlijk niet te vergelijken met een BSC of FC Twente.” En ook niet met SC Gastel, zijn vorige club waar hij onderdeel was van de staf. “Daar zijn we uiteindelijk naar de eerste klasse gegaan.” Heel even, dacht Van Akkeren er dan ook over na om te stoppen op zijn hoogtepunt. “Of er moest iets leuks op mijn pad komen.

Toen belde Achtmaal.” Een aantal goede gesprekken later, besloot hij in te stappen bij de derdeklasser. “Ook het gesprek met de dames zelf, was heel erg leuk. Dat duurde twee uur en je merkte meteen dat we een klik hadden.” Tijd dus, om zijn naar eigen zeggen laatste kunstje uit te halen. “Ik ben begonnen als trainer toen ik vijftien was. Dan is het ook een keer mooi geweest en moet je gaan genieten van andere dingen dan op het veld staan.” Al zegt zijn trainershart wat anders, lacht Van Akkeren. “Die blijft maar doorgaan!” Ook de mensen in zijn omgeving, moedigden hem aan. “Pak die kans! En je moet doorgaan, anders word je chagrijnig. Zeggen ze dan.” Spijt om naar die goedbedoelde adviezen te luisteren, heeft hij vooralsnog niet. “De groep is heel gezellig, ook na de wedstrijd. Daarnaast zijn er voetbaltechnisch ook genoeg mogelijkheden.”

Andere aanpak

Mogelijkheden die Van Akkeren zelf als voetballer, helaas nooit helemaal heeft kunnen benutten. “Ik ben keeper geweest, bij FC Bergen en Borgvliet, tot ik geblesseerd raakte aan mijn knie.” Een scheur van een centimeter, noopte hem om op zijn 21ste te stoppen met voetballen. “Op die manier ben ik er ingerold als trainer, bij een D-team.” Dat beviel Van Akkeren zo goed, dat hij besloot om zijn trainerspapieren te gaan halen. “En sindsdien, is die passie alleen maar groter geworden.” Hoe dat komt? “Omgaan met jeugd en volwassen, blijft mooi om te mogen doen. Je bent ook een soort psycholoog én opvoeder. Alles om een speler op te laten bloeien.” Al vraagt het trainen van een vrouwenteam, een andere aanpak dan bij de mannen. “Bij mannen kun je hard zijn, ‘to the point’.

Bij vrouwen moet je het voorzichtig brengen. Er is nog een behoorlijke inhaalslag te maken. Eigenlijk staat het vrouwenvoetbal nog altijd op een laag pitje.” En dat is jammer, vindt Van Akkeren. “Veel trainers willen geen vrouwenelftal trainen, terwijl er nog heel veel te bereiken is.” Hoe probeert hij dat zelf voor elkaar te krijgen? “Ik kan wel streng zijn, op het moment dat het moet. Anders probeer ik de teugels zo veel mogelijk te laten vieren.”

Om dit seizoen uiteindelijk, minimaal in de middenmoot te eindigen. “Vorig jaar zijn ze laatste geworden, dus dat is een mooie doelstelling. In de derde klasse, valt voor ons nog genoeg te leren.” Zeker met het oog op de toekomst. “We moeten de jeugdige dames zoveel mogelijk proberen te ontwikkelen, zodat we daar later profijt van hebben.” Bij echt zijn laatste club. Toch? “Of er moet echt nog een héél mooie uitdaging komen.” Voorlopig, denkt Van Akkeren daar echter nog niet aan. “Ik wil zo lang mogelijk bij Achtmaal blijven. Het liefste een paar jaar.” Ook al is dat een klein stukje rijden, vanuit Bergen op Zoom. “Als het goed zit, maakt dat niks uit!”

Klik op VV Achtmaal voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Achtmaal voor meer informatie over de club.

Dobbe geniet bij Wernhout: ‘Voetbal zit in mijn hart en nieren’

VoetbalJournaal
-
0
Dobbe geniet bij Wernhout: ‘Voetbal zit in mijn hart en nieren’

Na een uitdagend seizoen als trainer van het tweede van Zundert, streek Edwin Dobbe afgelopen zomer neer bij Wernhout. Een nieuwe omgeving, waar het voetbaldier zich voorlopig helemaal thuis voelt. “Ik ben met open armen opgevangen.”

Een warm welkom, dat Dobbe (59) na een moeilijk seizoen als trainer van het tweede van Zundert, wel even kon gebruiken. Helemaal, nadat hij na jaren als jeugdtrainer en hoofdtrainer van het derde, de kans kreeg om zich verder te ontwikkelen. “In totaal heb ik 48 spelers gebruikt en soms stonden we te trainen met een mannetje of zeven. Moesten we voor zondag nog allemaal jongens zien te regelen.” De oefenmeester twijfelde dan ook, of hij wel moest blijven. “Heb ik er nog wel plezier in? Vroeg ik mezelf regelmatig af. Ik wilde niet nog zo’n seizoen hebben.”

Leerzaam

Toen ook de club uiteindelijk besloot een andere weg in te slaan, nam hij contact op met Wernhout. “Vervolgens heb meerdere gesprekken gevoerd, waaronder ook met Joost Anthonissen, de trainer van het eerste, en dat klikte meteen. Daar had ik een goed gevoel over.” En dat gevoel, bleek wederzijds. “Binnen twintig minuten werd ik gebeld: we gaan door met elkaar!” Een welkome boodschap, zo vertelt Dobbe. “Daar was ik natuurlijk heel blij mee. Ik vind het spelletje nog steeds ontzettend leuk. Voetbal zit in mijn hart en nieren.”

Gelukkiger dan op een voetbalveld, kun je de geboren Delftenaar dan ook eigenlijk niet maken. “Op dinsdag trainen we samen met het eerste en donderdags trainen we apart. Dat sprak me aan.” Onder meer, door het grote aantal spelers, waarmee ze daardoor kunnen werken. “We hebben 34 selectiespelers en juist daarom, is het zó fijn om samen te trainen. Zodat je ze allemaal goed kunt zien.” De samenwerking met Anthonissen, loopt dan ook soepel. “Een uur voor de training, nemen we altijd alles door. En op donderdag, bespreken we de selecties voor het weekend.”

Een leerzame ervaring, zo vertelt Dobbe. “Joost legt dingen heel goed uit en stuurt vaak al een dag van tevoren, zijn training door. Daar leer ik ontzettend veel van.” Onder meer, in zijn manier van werken. “Om de drie weken, wisselen we van blok. Van aanvallen en verdedigen tot omschakelen. Dat probeer ik ook steeds meer in mijn trainingen naar voren te laten komen.” En voorlopig, gaat dat steeds beter. “Ik heb minder moeite om mijn trainingen neer te zetten.”

Randvoorwaarden

Aan inzet bij Dobbe, die vanwege een blessure aan zijn knie zelf moest stoppen met voetballen, dan ook geen gebrek. “Het doel is om spelers die tussen het eerste en tweede in hangen, op een hoger niveau te krijgen. Zodat we voor aanvoer naar het eerste elftal kunnen zorgen.” Een rol, waar de trainer tot op heden enorm van geniet. “Het is precies wat ik had verwacht! Ik ga er iedere keer met veel plezier heen.” Aan de randvoorwaarden, ligt het dan ook niet. “Vanuit de overige senioren, zit er ook altijd iemand bij op donderdag en als het nodig is, kunnen we zelfs nog uit de JO19 putten. Dat is natuurlijk wel heel fijn.” Een iets andere situatie, dan vorig seizoen bij Zundert.

Al heeft Dobbe ook daar, het één en ander van geleerd. “Hoe je om moet gaan met teleurstellingen, maar ook dat je eerder aan de bel moet trekken. Zeker als bepaalde dingen beter geregeld moeten worden.” En als trainer? “Ik ben nu rustiger langs de lijn, tactisch sterker en oefeningen verzinnen gaat soepeler.” Het vertrouwen in een goed seizoen, is dan ook groot bij Dobbe. “Vorig jaar zijn ze vijfde geëindigd, dus ik wil nu ook weer graag bovenin meedoen. Ondanks dat we vanuit de club, niet echt een concrete doelstelling hebben.”

Al kan hij er zelf, op persoonlijk vlak wel eentje bedenken. “Mijn oudste zoon speelt bij Zundert 2 en we moeten tegen elkaar. Het zou natuurlijk wel leuk zijn om van hem te winnen.” Voetbal is in huize Dobbe, dan ook het onderwerp dat de klok slaat. “Mijn jongste zoon heeft onlangs zijn VC2 gehaald en is nu trainer van Moerse Boys JO13. Dus we sparren regelmatig met elkaar.” Ambities om zelf zijn trainerspapieren te halen, heeft Dobbe niet. “Ik hoef niet zo nodig een eerste elftal te doen. Het is prima zo. Dit vind ik hartstikke leuk!”

Klik op vv Wernhout voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Wernhout voor meer informatie over de club.

‘Ik vind het juist wel leuk om de jongste te zijn’

VoetbalJournaal
-
0
‘Ik vind het juist wel leuk om de jongste te zijn’

Hij is pas zestien jaar, maar maakt nu al onderdeel uit van het eerste elftal van vierdeklasser Kogelvangers. En ondanks dat Auke Kannekens daar in het begin best wel even aan moest wennen, begint de middelbare scholier zijn draai steeds meer te vinden. “Ik vind het juist wel leuk om de jongste te zijn.”

Al komt daar ook meteen wat extra druk bij kijken, lacht Kannekens. “Je wilt toch presteren én jezelf bewijzen.” Voorlopig, gaat dat goed, vertelt hij. “Het is gaaf, maar soms ook een beetje raar om tegen volwassen mannen te staan. Gelukkig wen ik er meer en meer aan.” Want leerzaam, is het zeker, heeft de inwoner van Willemstad gemerkt. “Doordat je natuurlijk niet sterker bent, moet je proberen om je lichaam op een slimme manier te gebruiken.” Bijvoorbeeld tijdens trainingen. “Dat gaat steeds beter, tussen de grote mensen.”

Met vrienden

Trainingen bij het eerste, waar Kannekens aan het begin van vorig seizoen al mee begon, zo memoreert hij. “Sindsdien train ik altijd mee.” Eerst nog in combinatie met wedstrijden bij de JO17, maar sinds dit jaar maakt de middenvelder annex aanvaller vast onderdeel uit van het vlaggenschip. Zonder zijn beste vriend, Thijn Heeren. “We kwamen afgelopen seizoen samen bij het eerste, daarna is hij naar Breda verhuisd en bij Baronie gaan voetballen. Dat vind ik wel heel jammer.” Desondanks, heeft de havo-student aan het Markland College in Zevenbergen, het uitstekend naar zijn zin bij Kogelvangers. “Ik voetbal hier al sinds mijn vierde. Het is een heel gezellige club en iedereen kent elkaar.” Toch maakte Kannekens tussendoor, nog even een uitstapje. Naar NSVV. “In de jeugd speelde ik altijd met mijn vrienden, tot ik in de JO11 ineens in een ander team werd gezet. Toen ben ik naar NSVV gegaan. Dat was ook een hoger niveau.” Na vier seizoenen, keerde hij als vijftienjarige terug op het oude nest. “Voetballen met je vrienden, is uiteindelijk toch het leukste wat er is.” Afgelopen seizoen, dus voornamelijk in de JO17. “Daar heb ik toen echt heel veel gescoord!” Bij het eerste, moet zijn teller voorlopig nog op gang komen. “Ik heb tot nu toe één doelpunt…”

Acties maken

En dat bleek, met negen punten achterstand op koploper Seolto, net niet genoeg voor het kampioenschap in de vierde klasse. Ook promotie via de nacompetitie, zat er uiteindelijk niet in voor de ploeg uit Willemstad. “Dat was echt heel erg zonde!” Toch was er van teleurstelling, nauwelijks sprake, legt Kannekens uit. “Al met al, waren we wel tevreden. We hebben een goed seizoen gehad, alleen hebben we onszelf niet beloond.” En dus, moet dat dit jaar gebeuren, vindt hij. “We willen nu écht kampioen worden.” Maar vanzelf, komt dat natuurlijk niet. “Als we met z’n allen hard blijven trainen, hebben we een goede selectie.” Een selectie, waar Kannekens graag zijn steentje aan bij wil dragen. “Mijn doel is om zoveel mogelijk te scoren.” Al is dat makkelijker gezegd, dan gedaan. “Meestal sta ik op het middenveld of voorin, maar soms speel ik ook als rechtsback.” Een voorkeur, heeft de jongeling nog niet echt. “Het maakt eigenlijk niet uit waar ik sta. Ik wil vooral spelen!” Toch passen zijn kwaliteiten meer bij een positie wat hoger op het veld. “Iemand die veel passes geeft en graag acties maakt.” Hoewel, begint hij te lachen. “Ik durf nu nog niet te veel acties te maken, omdat ik bang ben om balverlies te lijden.” De lat, legt Kannekens voor zichzelf voorlopig dan ook niet al te hoog. “Hopelijk kan ik twee of drie keer scoren en een paar assists geven.” Maar nog belangrijker: “Ik hoop zo snel mogelijk basisspeler te worden en vast in het eerste te staan.” Want plezier, is voor hem het belangrijkste. “Voetballen blijft het leukste wat er is.” Zeker, in een voor hem spannend jaar. “Ik moet ook examen gaan doen op school, maar dat komt vast goed!”

Klik op vv Kogelvangers voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Kogelvangers voor meer informatie over de club.

‘Tussenpaus’ De Regt maakt zich op voor derde en ‘laatste’ bestuurstermijn bij Cluzona

VoetbalJournaal
-
0
‘Tussenpaus’ De Regt maakt zich op voor derde en ‘laatste’ bestuurstermijn bij Cluzona

Ere-voorzitter Eric de Regt (63) is deze zomer begonnen aan zijn derde – en als het aan hem ligt laatste – termijn als hoofd van het bestuur bij de Wouwse voetbalclub, die hem zo nauw aan het hart ligt. ‘Ik ga deze periode met al mijn passie en plezier aan.’

De Regt ging per 1 juni met vervroegd pensioen, na een decennialange carrière bij verschillende gemeenten. De Wouwenaar was van plan te gaan genieten van zijn vrije tijd samen met zijn partner, maar tot zijn verdriet, en die van zijn naasten, overleed zij diezelfde maand. ‘Ik kwam thuis te zitten met zeeën van tijd en ging op zoek naar een invulling daarvoor’, vertelt De Regt.

Een van zijn andere grote liefdes, Cluzona, klopte bij hem aan. De club was op zoek naar een vervanger van aftredend voorzitter Jan Theuns, die het stokje in 2015 van De Regt over had genomen. ‘Natuurlijk streelde dit verzoek mijn ego’, vertelt de nieuwe voorzitter. ‘Maar ik heb wel even de tijd genomen om het besluit te nemen. Ik wist niet of het goed zou zijn om de rol voor de derde keer op me te nemen, terwijl er – mijn inziens – competente, jonge mensen in het bestuur zitten die er ook voor in aanmerking kwamen.’

‘Die mensen gaven echter aan zich in de luwte verder te willen ontwikkelen’, vervolgt De Regt. ‘Dus heb ik – mede door de tijd die ik nu heb – besloten om het te doen. Wel met de kanttekening dat ik maximaal twee tot drie jaar aanblijf. Ik zie mezelf als een soort tussenpaus.’

Alhoewel De Regt dus even de tijd nam om de beslissing te nemen, twijfelde hij geen moment of hij het wel wilde. Cluzona en hij zijn onlosmakelijk verbonden: ‘Ik kwam hier voor het eerst toen ik vijf jaar oud was. In 1992 trad ik toe tot het bestuur en drie jaar later vertrok de toenmalige voorzitter. Er werd met een schuin oog naar mij gekeken, omdat ik jong en ambitieus was’, vertelt De Regt.

‘De focus in mijn eerste termijn lag bij de renovatie van ons complex en de hervorming van het bestuur’, vervolgt De Regt. ‘Dat is uiteindelijk goed gelukt en in 2002 vond ik het tijd om wat anders te doen. Vier jaar later stopte mijn opvolger en ben ik opnieuw voorzitter geworden. In die periode heb ik me met name bezig gehouden met het sportieve. We speelden al te lang in de vijfde klasse, wat Cluzona-onwaardig was.’

De komst van Mark Klippel, de huidige trainer van RBC, en zijn staf in 2009 hadden een groot aandeel in de opmars van Cluzona naar de tweede klasse. Daarmee was de doelstelling bestuur-De Regt II behaald. Daarnaast werd de voorzitter in 2010 actief in de lokale politiek, waardoor hij zijn functie bij de Wouwse club uiteindelijk in 2015 neerlegde omdat die combinatie te belastend werd.

Tien jaar later keert De Regt dus terug en heeft – hoewel hij zichzelf als tussenpaus ziet – een aantal ambities. ‘Onze kleedaccommodatie is verouderd en aan vervanging toe. Daarnaast hebben we sportieve ambities. We willen met eigen jeugd in de tweede klasse blijven spelen, maar we merken dat de kloof te groot is. We willen onze jeugdafdeling verder professionaliseren en kijken daarvoor naar een aanvulling op de bestaande organisatie. Daarnaast komt ons negentigjarig bestaan eraan en willen we de sponsorinkomsten verhogen.’

Klik op Cluzona voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Cluzona voor meer informatie over de club.

1...567...1.415Pagina 6 van 1.415

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.