Home Blog Pagina 6

Perry Snoep gaat met NVS vol voor rechtstreekse handhaving

NIEUW-VOSSEMEER – Dankzij het behalen van de titel in de 5e Klasse B van het zondagvoetbal komt NVS uit Nieuw-Vossemeer dit seizoen uit op een nieuw hoger niveau. Niet met trainer Will Raats voor de groep maar het is Bruinissenaar Perry Snoep die de uitdaging is aangegaan om met zijn ploeg te gaan voor rechtstreekse handhaving.

“Dat is zonder meer het geen prioriteit heeft. En dat willen we het liefste realiseren zonder nacompetitie. Gezien de start tot nu toe ben ik er ook wel van overtuigd dat er zeker kansen liggen voor ons om dat ook te bewerkstelligen. Het is dan wel zaak om wat meer doeltreffend te zijn als de kansen zich voordoen en niet te vaak onnodig punten te verspelen zoals we ook al hebben gedaan.”

Hij doelt daarmee op de wedstrijden tegen Vogelwaarde en Meto bijvoorbeeld. “We hebben in elke wedstrijd op dit niveau al laten zien dat we prima mee kunnen komen. Alleen komt er soms meer bij kijken. Vogelwaar de spelen we het eerste uur helemaal zoek en we komen ook op voorsprong. We verzuimen echter door te drukken waardoor we hen terug in de wedstrijd laten komen. Zij scoren en daarna valt het ineen en verliezen we met 4-1. Maar vooral de wedstrijd tegen een naaste concurrent zoals Meto die mag je niet verliezen. We komen 1-0 voor en heb ben een man meer op het veld. Dan moet je doorduwen en de wedstrijd naar je toe trekken. Dat lieten we na en uiteindelijk verloren we met 2-1. Doodzonde want dat kunnen cruciale punten zijn aan het eind van de rit.”

Snoep heeft het overigens prima naar zijn zin bij zijn eerste club in het zondagvoetbal. Voorheen was hij werkzaam bij onder andere Nieuwdorp, Noad ’67 en later als hoofdtrainer van SV Smerdiek. “Het is een leuke club waar zeer gedreven mensen zich met clubzaken bezig houden. Het enige is dat we met dit jonge team nog wel stappen te maken hebben om gaandeweg beter te worden in volwassenheid en het omgaan met minder sterke fases in een wedstrijd. Dat heeft groei en tijd nodig.”

Dat hij Bruinissenaar is en met name uiteraard richting Noad ’67 en Bruse Boys een verleden heeft maakt hem niet uit. “Nee, het belangrijkste is dat ik met mijn ervaring en inbreng dit team beter kan maken. Dat soort dingen laten we lekker buiten de lijnen.”

Opvallend is dat Snoep in diverse opzichten al aangeeft dat het leerzaam is. “Dat klopt. Ik heb jarenlang in het jeugdvoetbal gewerkt waar je veel tijd stopt in ontwikkeling en doorstroming van spelers. Bij NVS heb ik dat nu combineren met seniorenvoetbal. Dat is prima en zie ik hier voldoende uitdaging. Daarnaast ben ik ook nog trainer bij de SJO BDC, de samenwerking tussen Bruse Boys en SC Duiveland. Daar train ik de JO12 waarin mijn zoon speelt. Op die manier sta ik zes dagen per week op het veld dus een leven zonder voetbal in mijn leven is er simpelweg niet.”

In de rest van het seizoen wil Snoep met zijn ploeg toewerken naar lijfsbehoud en naar het doorgroeien qua niveau. “Ten opzichte van het zaterdagvoetbal vind ik dat in deze competitie wel meer wordt gevoetbald. Dat is mooi en is ook weer leerzaam. Wanneer we met NVS zeker meespelen om de vele vrije plaatsen, dan zal dat op de laatste competitiedag worden beslist als de kansen nog aanwezig blijven. Maar ik ga ervan uit dat aan het einde van het seizoen de balans op wordt gemaakt en dan wordt het misschien wel spannend. Dat zou een mooie afsluiting zijn aan het einde van dit seizoen.’’

Klik op NVS voor de laatste artikelen over de club.
Klik op NVS voor meer informatie over de club.

Papendrecht VR1 sluit 2025 af als koploper

De voorlaatste competitiewedstrijd van Vrouwen 1 van Voetbalvereniging Papendrecht voor de winterstop was op sportpark Stadspolders in Dordrecht. Oranje Wit VR1, de nummer 3 uit de stand, maakte het de rood-zwarten bijzonder moeilijk, maar uiteindelijk keerden zij met een 1-2 zege terug naar Papendrecht.

De laatste competitiewedstrijd van 2025 speelde zich af op het hoofdveld van het Slobbengors. Binnen 2 minuten stond het 1-0 voor de thuisploeg. Dat beloofde heel wat, maar niets was minder waar. Het spel van de dames uit Papendrecht was rommelig. Ze pasten zich volledig aan tegenstander Nivo Sparta VR1 aan. Ook het eerste deel van de tweede helft kenmerkte zich door onverzorgd spel aan beide zijden. De dames uit Zaltbommel stonden veelal met het gehele team op hun eigen helft en hadden een goede keeper. Met een simpele uitbraak kwamen ze op 1-1. Gelukkig wisten de Papendrechtse dames de nodige kansen bij elkaar te spelen. Eén ervan leidde tot een treffer waardoor ze de moeizame pot toch nog winnend wisten af te sluiten: 2-1.

Papendrecht VR1 sluit daardoor het eerste deel van de competitie als koploper af. Slechts één keer werd er gelijkgespeeld. Alle overige wedstrijden werden gewonnen. Een heel mooie prestatie. Op zaterdag 13 december speelt Papendrecht VR1 in en tegen Meerkerk voor de districtsbeker. De aftrap is om 12.00 uur.

Klik op vv Papendrecht voor meer informatie over de club.
Klik op vv Papendrecht voor meer artikelen over de club.

Gio van der Wegen en Steenbergen mikken op subtop

STEENBERGEN  – Hoewel de start van de competitie voor derdeklasser Steenbergen niet die resultaten gaf waarop men hoopte mikt Gio van der Wegen met zijn ploeg toch op een klassering in subtop. ‘Klinkt misschien nu raar maar ik denk dat we daarvoor zonder twijfel de kwaliteiten bezitten met onze selectie. Het kwartje moet alleen een keer de goede kant opvallen.’

Het is een uitspraak die is gebaseerd op de goede voorbereiding van de ploeg, waar Steenbergen prima resultaten boekte tegen hoger spelende teams. “Vorig seizoen zijn we als zevende geëindigd en ik ben er van overtuigd dat we als groep gegroeid zijn dus doen de huidige resultaten nog geen recht aan onze kwaliteiten als team vind ik. We voetballen ook goed maar weten de kansen nog niet om te zetten in doelpunten. Dat is ons manco en moet beter, net zoals het feit dat we de doelpunten soms nog te makkelijk tegenkrijgen. Het is echter vooral belangrijk om te blijven vertrouwen in onszelf en dan komen de resultaten vanzelf.”

Steenbergen had ook te kampen met enkele blessuregevallen van bepalende spelers, maar ook met de spelers die wel beschikbaar zijn moet de weg omhoog zeker gevonden kunnen worden. “We moeten voor niemand in de competitie onderdoen. Ook tegen koploper Bruse Boys speelden we een helft lang prima voetbal, alleen waren zij effectiever en pakten mede daardoor de overwinning. Waar vorig seizoen de meeste ballen er wel invlogen blijft dat nu achter en dat is balen.”

Van der Wegen is al sinds zijn vierde speler aan de Steenbergse Seringenlaan. “Ik heb altijd in de hoogste jeugdteams gespeeld en nu een aantal seizoenen bij het eerste. Alleen in de C-jeugd heb ik een jaartje divisie gespeeld bij MOC’17 maar daarna snel weer teruggekeerd. Het bevalt me gewoon enorm goed hier, speel met mijn vrienden en heb er vooral ook heel veel plezier in. Al lijkt het me wel mooi om ooit nog eens op een hoger niveau te kunnen spelen, het liefst met Steenbergen al weet je nooit wat de toekomst brengt natuurlijk”, zegt de centrale middenvelder.

De derdeklasser speelt nu overigens iets anders dan vorig seizoen en probeert nu qua speelwijze vaker af te wisselen in opvatting en systeem. “Dat is wel prettig en daar voel ik me fijn bij. Ik voetbal graag vanuit een vrije rol en probeer op die manier medespelers in scoringspositie te brengen. Het aan de bal zijn en met creativiteit oplossingen vinden dat is waar ik van hou. Ik moet echter nog groeien in het tonen van leiderschap in het veld en wat steviger worden in de duels vind ik persoonlijk. Maar ik ben nog jong dus heb daar hopelijk nog heel wat seizoenen de tijd voor”, aldus de 23-jarige Steenbergenaar.

De student bedrijfskunde in Rotterdam hoopt met zijn ploeg de komende wedstrijden de weg omhoog in te zetten richting de uitgesproken doelstelling. “Als we aan het eind van de rit uiteindelijk bij de eerste vijf van deze derde klasse eindigen dan hebben we het uitstekend gedaan. En daar hoop ik wekelijks mijn sportieve bijdrage aan te kunnen leveren.”

Klik op VV Steenbergen voor de laatste artikelen over de club
Klik op VV Steenbergen  voor meer informatie over de club.

Remco Roman probeert het maximale uit de jeugd van VVSB te halen

0

Remco Roman (38) is trainer van de Onder 13-1 en als VoetbalKadercoach rechterhand van hoofd jeugdopleiding Edwin Kluivers.

Roman groeide op met voetbal, maar wist al vroeg dat zijn toekomst niet op het veld zou liggen. “Ik ben op mijn 21e gestopt met voetballen. Ik had toen al door dat ik geen begenadigd voetballer was. Ik speelde bij FC Rijnland in de vierde klasse, daarvoor bij VV Leiden en DoCoS. Ik heb nog in jeugdselectieteams gespeeld, maar als je in de kelder van het selectievoetbal terechtkomt, valt het tegen. Toen ben ik me gaan richten op trainen. Dat trok me meer.”

Zijn eerste echte trainersklus kreeg hij bij Meerburg, waar hij op jonge leeftijd de C-jeugd begeleidde. “Ik was net 21. Daarvoor had ik al bij VV Leiden kabouters en F-jes getraind, maar dit was voor het eerst dat ik echt als trainer ergens aan de slag ging. Ik stond als broekie ineens voor een groep met ouders eromheen. Dat was een uitdaging, maar ook leerzaam. Op dat moment dacht ik: dit is wat ik leuk vind.”

Roman ontdekte dat zijn voldoening lag in groei, niet in resultaat. “In het begin had ik het idealistische idee dat ik van iedereen een topspeler kon maken. Dat is natuurlijk niet realistisch, maar dat streven heeft me wel gevormd. Plezier, ontwikkeling en resultaat horen bij elkaar, maar ontwikkeling is voor mij altijd het belangrijkst gebleven.”

Tien jaar bij Blauw-Zwart

Na Meerburg volgde een lange periode bij Blauw-Zwart in Wassenaar. “Daar heb ik tien jaar gezeten. Ik ben begonnen bij de O13 en heb uiteindelijk tot de O17 getraind. De laatste drie jaar was ik hoofd jeugdopleiding. Dat was een hartstikke leuke rol om te vervullen, maar je hebt daar wel steun voor nodig. En die steun kreeg ik niet altijd.”

Hij legt uit wat hem teleurstelde bij Blauw-Zwart. “Het plan was dat er meer budget zou komen om jeugdtrainers aan te trekken en door te ontwikkelen. Toen ik concrete plannen indiende, ging het geld uiteindelijk ergens anders naartoe. Dan is het lastig werken. Dat was voor mij het moment om te zeggen: nu is het goed geweest.”

Na zijn vertrek had hij niet direct plannen om een nieuwe club te zoeken. “Ik was van plan even niks te doen. Maar toen kwam ik in gesprek met VVSB. Het was een eerlijk verhaal: ik zou niet het meest getalenteerde team krijgen, maar wel een leuke groep. En ik dacht: ja, dit is te leuk om niet te doen.”

Inmiddels is Roman bezig aan zijn derde seizoen in Noordwijkerhout. Naast trainer van de Onder 13-1 is hij voetbalkadercoach, een rol waarin hij jeugdtrainers begeleidt en ondersteunt. “Dat is eigenlijk een praktisch ingestelde functie,” legt hij uit. “Je bent de rechterhand van de hoofd jeugdopleiding en helpt trainers bij hun ontwikkeling. Ik heb in het verleden mijn VC1 en VC2 gehaald, dus dat sluit mooi aan. Misschien dat ik ooit nog mijn VC3 doe om mezelf verder te bekwamen. En als de kans zich voordoet, wie weet ooit HJO. Maar voorlopig zit ik hier goed.”

Bij VVSB voelt hij zich thuis. “Ik heb het hier echt naar mijn zin. Er is een jeugdbestuur aangetreden met nieuw elan. Je merkt dat er energie en vertrouwen is. VVSB stopt tijd, geld en aandacht in jeugdtrainers. Er zijn opleidingen geregeld die de club betaalt. Dat zegt veel over hoe belangrijk de jeugd hier wordt gevonden.”

Roman traint een groep jonge talenten met plezier. “We spelen hoofdklasse met de O13-1. Een hartstikke leuk groepje. Er lopen ook twee jongens van de club met me mee die zich als jeugdtrainer willen ontwikkelen. Dat vind ik misschien nog wel het mooiste: dat je kennis kunt doorgeven aan jonge trainers uit je eigen vereniging.”

Roman gelooft dat VVSB een sterke toekomst tegemoet gaat. “Het is een vereniging met potentie,” zegt hij. “De club investeert in mensen, niet alleen in teams. Het biedt mij de nodige ontwikkelkansen. Of je Hoofd Opleiding wilt worden of hoofdtrainer, de club is bereid om daarover mee te denken. Dat geeft vertrouwen en perspectief.”

Klik op VVSB voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VVSB voor meer informatie over de club.

Boudewijn Pijpers (SV Hillegom): “Als ik het niet leuk vond, was ik hier niet 50 uur per week te vinden”

0

Boudewijn Pijpers (72) loopt elke dag op de club rond, meestal met zijn hond. “Ik zorg dat alles wat in het weekend nodig is reilt en zeilt. De klusjes doe ik erbij. Beheerder, vrijwilliger, manusje-van-alles, noem het maar. En ik vind het nog steeds leuk ook.”

Boudewijn is een kind van de club. “Toen ik tien was, begon ik hier met voetballen,” vertelt hij. “Ik heb tot mijn 35e in het eerste gespeeld. Altijd in de voorhoede. Er is weleens interesse geweest van andere clubs, maar ik dacht altijd: ik blijf lekker in m’n dorp. Hier zitten mijn vrienden, hier voel ik me thuis. Nooit spijt van gehad.”

Hij herinnert zich nog goed hoe het eraan toeging in die tijd. “We speelden tweede klasse, dat was toen een behoorlijk niveau. In de regio had je clubs als Lisse Boys, Noordwijk, allemaal sterke ploegen. Mooie tijd. Na m’n spelerscarrière ben ik nog jaren in de zaal actief geweest, in de Kleine Beurs, zo heette de kroeg in Hillegom. Mooie tijd hoor.”

Zijn loopbaan als speler eindigde door blessureleed. “Mijn achillespezen braken me op. Toen ben ik gestopt. Maar ik wilde wel bij het spelletje betrokken blijven. Dus ging ik het trainersvak in. Ik vond het leuk om mijn ervaring over te brengen.”

Boudewijn begon bij de jeugd. “Ik heb de leeftijdsgroepen van de 12 tot 20 jaar getraind. Later ben ik keeperstrainer geworden bij de selectie. Daar ben ik eigenlijk ingerold, ze hadden iemand nodig. Ik heb nog een cursus bij Frans Hoek gevolgd. Dat was leuk om te doen.”

Hersteltrainer van het eerste

Zijn rol veranderde daarna regelmatig. “Ik ben leider geweest van het tweede, assistent-trainer van het eerste en zelfs een tijdje hoofdtrainer. Toen ik twee jaar geleden stopte als assistent, vroeg iemand of ik de hersteltrainingen wilde doen. Eerst dacht ik: dat is niks, daar sta je maar een beetje bij. Maar dat bleek juist heel leuk. Je krijgt heel veel waardering van spelers die terugkomen van een blessure. Je ziet ze weer opkrabbelen.”

Hij bereidt de hersteltrainingen zorgvuldig voor. “Ik overleg altijd met de fysiotherapeut. Wat mag iemand doen? 40 procent, 60, 80? Het is mooi om te zien hoe spelers weer vertrouwen krijgen in hun lijf. En dat geldt niet alleen voor de selectie, hoor. Soms help ik ook jongens van twaalf of dames die geblesseerd zijn. Als ik iemand kan helpen, doe ik dat.”

Toen in 2012 de fusie tot SV Hillegom een feit werd, veranderde er veel. “Mijn werkgever stopte rond die tijd. Daardoor had ik de kans om eerder te stoppen met werken. En toen kwam dit op mijn pad: beheerder worden van het sportpark. Puur vrijwillig. En ik dacht: waarom niet? Het is een leuke hobby.”

Sindsdien is de club zijn tweede huis. “Ik ben hier zo’n 40 tot 50 uur per week. Sommige mensen verklaren me voor gek, maar ik vermaak me hier prima. Gelukkig heb ik een vrouw die het allemaal goedvindt. En mijn hond mag ik meenemen. Die loopt altijd even een rondje langs de velden.”

Zijn werk is gevarieerd. “Op maandag heb ik acht, negen man lopen die helpen met schoonmaken. Ik zorg dat alles in goede banen loopt. Als er iets stuk is, regel ik dat het gemaakt wordt. De velden moeten gelijnd zijn, de toiletten nagekeken, het clubhuis schoon. Vroeger was ik installatiemonteur, dus ik weet wel hoe je iets aanpakt.”

Hij lacht. “Soms loop ik hier door het gebouw en denk ik: hoe laten mensen het zó achter? Maar goed, ik til er niet te zwaar aan. Je doet het omdat je van de club houdt.”

Zijn dagen beginnen vroeg. “Ik ben hier meestal rond negen uur. Dan denk ik: ik ga om vier uur naar huis. Lukt bijna nooit,” zegt hij met een lach. “Er is altijd wel iets wat aandacht nodig heeft. Maar zolang ik het leuk vind, blijf ik het doen. En ik vind het nog hartstikke leuk.”

Klik op SV Hillegom voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Hillegom voor meer informatie over de club.

Raynor Suurd is vooral heel realistisch over rol bij SPS

POORTVLIET – Na jaren in SPS 2 speelde Raynor Suurd (29) vorig seizoen verrassend veel wedstrijden in de basis van het eerste elftal. Dit jaar moet de aanvaller het vooral hebben van invalbeurten, maar Suurd blijft realistisch over zijn rol.

“Vorig seizoen hadden we veel blessures, waardoor ik vaak startte. Nu zijn jongens als Maurice Lindhout en Justin van der Slikke terug en is de concurrentie voorin enorm. Natuurlijk had ik graag meer gespeeld, maar die gasten zijn gewoon betere voetballers. Dan is het logisch dat zij de voorkeur krijgen.”

Suurd kan in de 1-3-4-3-formatie op alle drie de aanvallende posities terecht. “Ik wil vooral minuten maken, waar dat ook is. Ik weet dat mijn aannames en voortzetting beter moeten, maar mijn snelheid maakt me ideaal om later in de wedstrijd in te vallen. Alleen wil je als speler natuurlijk het liefst in de basis beginnen.”

Met trainer Johnny van Dijke sprak hij openlijk over zijn situatie. “Hij snapt dat het wennen is als je van vaste basisspeler naar reserve gaat. Maar het is nu eenmaal een luxeprobleem. In de afgelopen anderhalf jaar ben ik wél beter geworden en ik blijf knokken om het de andere spitsen zo lastig mogelijk te maken.”

SPS hoopte dit seizoen mee te doen om de top drie en een periodetitel, maar draait teleurstellend. “We staan veel te laag. Eerst moeten we uit de onderste regionen komen en daarna proberen alsnog een periode te pakken.”

Suurd hoopt daarin zijn bijdrage te leveren, maar sluit niet uit dat hij weer minuten gaat maken in het tweede. “Ik wil vooral voetballen. Het liefst in het eerste, maar anders net zo goed in combinatie met het tweede. Ik heb nog altijd plezier, en dát blijft het belangrijkste.”

Klik op SPS voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SPS voor meer informatie over de club.

‘Iedereen wil graag promoveren en met Smerdiek weer hogerop ’

SINT-MAARTENSDIJK – SV Smerdiek speelt dit seizoen in de 5e Klasse B, maar als het aan verdediger Damian Hartog (21) ligt, blijft dat niet zo. “Iedereen binnen de selectie wil promoveren. We hebben de kwaliteit om hogerop te gaan en ik hoop dat we dat samen kunnen waarmaken.”

Hartog speelt al sinds zijn vijfde bij de club en werkt momenteel zijn tweede seizoen in het eerste elftal af. “Ik heb eerst twee jaar kunnen wennen in het tweede. Vorig jaar verdiende ik in de voorbereiding een basisplek, maar raakte helaas langdurig geblesseerd. Het was een blessure tussen hamstring en knie die alleen met rust kon herstellen, waardoor ik vrijwel het hele seizoen miste.”

Nu traint hij vanwege die blessure nog steeds slechts één keer per week, maar het vertrouwen van de trainer zorgt ervoor dat hij wekelijks in de basis staat – niet centraal achterin, maar als linksback. “Dat is nieuw, maar het gaat me verrassend goed af. Ik ben tevreden over mijn spel en wil dit niveau vasthouden om zo belangrijk te zijn voor het team.”

De ambitie binnen de ploeg is helder: bovenin meedraaien en strijden voor een periodetitel. “We hebben een brede selectie en genoeg kwaliteit om een klasse hoger te spelen. Maar uit de vijfde klasse kom je niet zomaar. Je moet elke week honderd procent scherp zijn.”

Hartog heeft de afgelopen jaren hard aan zichzelf gewerkt. “Ik ben dertien kilo kwijtgeraakt en voel me steeds fitter. Ik wil er nog wat kilo’s af en mijn conditie verder verbeteren. Volgend jaar wil ik een opleiding tot personal trainer en fitnesscoach starten, dus dan moet je zelf ook in topvorm zijn.”

Voor nu is hij vooral trots dat hij terug is op het veld. “De trainer gaf me vertrouwen en die plek wil ik niet meer kwijt. Na een moeilijk jaar met blessures heb ik geduld gehad en keihard gewerkt. Nu wil ik doorgroeien tot een vaste waarde in dit elftal – dat is altijd mijn droom geweest.”

Klik op SV Smerdiek voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Smerdiek voor meer informatie over de club.

Dennis van Eijgen wil herkenbaarheid terugbrengen bij VV Noordwijk

0

Dennis van Eijgen begon bij Noordwijk als ouder die wat hielp bij het team van zijn zoon, maar is tegenwoordig coördinator van de bovenbouw van de jeugdopleiding én lid van het jeugdbestuur. “Als je iets kunt terugdoen voor anderen, dan moet je dat doen.”

Voetbal liep als een rode draad door zijn leven. “Ik ben begonnen bij LV Roodenburg in Leiden Noord. Ik speelde daar van de F-jes tot de B junioren. Daarna heb ik twee jaar niet gevoetbald door oa blessures.

Toen ik terug kwam, ben ik in het zaterdagteam gaan spelen. We speelden in de vijfde klasse, maar we speelden elke zaterdag alsof het de Champions League-finale was. Met ziel en zaligheid.”

Tot zijn 35e stond hij daar op het veld. “In 2010 begon mijn zoon Dean met voetballen bij Noordwijk in de bekende Super Liga. Wat begon als “af en toe helpen”, groeide snel uit tot een vaste rol. “Ik werd coach van de F9, het team van mijn zoon. Later de E1.”

Na een paar seizoenen als jeugdtrainer bleef Dennis actief als vrijwilliger en organisator.

Tegenwoordig is hij coördinator van de bovenbouw, verantwoordelijk voor de teams van de O17, O19, O23 en sinds kort ook het meidenteam MO17-1. “Dat laatste is nieuw voor Noordwijk. Voor zover ik weet hebben we nooit eerder een meidenelftal gehad bij Noordwijk gehad. Daar ben ik echt trots op.”

Zijn visie is helder: elke voetballer verdient een plek binnen de vereniging. “Ik maak onderscheid tussen twee typen spelers: de ambitieuze speler die het eerste elftal wil halen, en de verenigingsvoetballer die vooral plezier wil hebben. Beide zijn even belangrijk. De één geeft glans, de ander zorgt voor continuïteit. Zonder die mix ben je geen club.”

Mentaliteit boven talent
Voor Dennis is mentaliteit belangrijker dan talent. “Ik zeg altijd: het maakt me niet uit hoe goed je bent, als je maar de juiste mentaliteit hebt. Discipline en doorzettingsvermogen zijn het belangrijkst.”

Hij noemt Tom van Duin (19) als voorbeeld. “Tom is een ambitieuze jongen, een speler die elke training het maximale eruit wil halen. Zulke jongens wil je helpen om hogerop te komen. Dat geeft voldoening. En we hebben nu ook twee jonge talenten, Vince Alkemade en Sven Beijersbergen, die al meetrainen met het eerste. Dat is geweldig om te zien.”

Toch benadrukt hij dat niet iedereen die ambitie hoeft te hebben. “We willen ook ruimte bieden aan de spelers die gewoon lekker willen voetballen. Die jongens zorgen ervoor dat de club blijft draaien. Ze spelen misschien niet op het hoogste niveau, maar ze zijn er elke week en kunnen eventueel als vrijwilliger aan de slag.”

Binnen het jeugdbestuur werkt Dennis nauw samen met Rob Hogenhuis, Sander van Aalst, Ruud Kruithof en Johan Dongelmans. “We doen het echt samen. Ik heb de bovenbouw als takenpakket, maar we stemmen alles goed af. Vanuit het technische gedeelte werk ik veel met HJO Oscar Alkemade. We hebben één doel: zorgen dat de jeugdopleiding op orde is.”

De coronaperiode was lastig voor de club. “We hebben toen wel een tik gekregen. Sommige jongens gingen naar de sportschool of stopten helemaal. Maar inmiddels zit de jeugdafdeling weer in de lift. We groeien in ledenaantal, de organisatie staat beter, en de sfeer is goed. Dat is belangrijker dan cijfers.”

“Herkenbaarheid is belangrijk”

Voor de toekomst heeft Dennis een duidelijk doel. “Over twee jaar wil ik vijf dorpsjongens in het eerste elftal hebben,” zegt hij resoluut. “Herkenbaarheid is belangrijk. Als je iemand uit het dorp ziet spelen, iemand die je kent van school of uit het café, dan voel je meer binding met het eerste. Uiteindelijk zijn we gewoon een dorpsclub dat het belangrijkste spel speelt in het leven.”

Klik op VV Noordwijk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Noordwijk voor meer informatie over de club.

Sinteur is openhartig over zijn struggles bij Katwijk

0

De rechtsback van VV Katwijk Bart Sinteur (27) is inmiddels goed voor ruim tweehonderd wedstrijden in het oranje-zwart. “Katwijk is m’n cluppie.”

Toch komt er een moment dat zelfs een vaste waarde als Sinteur stilstaat. “Soms denk ik wel: wat nu? Ik ben hier acht jaar, speel in de Tweede Divisie, we kunnen niet promoveren, we spelen eigenlijk nooit voor degradatie. Het is allemaal stabiel. Dan vraag je jezelf af: wil ik dit nog of wordt het tijd voor iets anders?”

Sinteur begon met voetballen bij RCL in Leiderdorp, waar hij opgroeide. “Ik was vijf toen ik begon. Na drieënhalf jaar in de jeugd van RCL kwam Feyenoord. Daar heb ik gespeeld tot de A1. Het was een geweldige tijd, maar de stap naar het eerste zat er niet in. Feyenoord had toen nog geen Jong-elftal. Dat maakte het lastig.”

Hij vervolgt: “Ik ging naar Jong Utrecht, een jaar in de Keuken Kampioen Divisie. Niet veel gespeeld, dat was teleurstellend. Daarna wacht je: komt er nog iets van een andere profclub? Maar dat bleef uit. Toen Katwijk belde, was ik blij dat ik ergens weer gewoon kon voetballen.”

De overgang van prof naar amateurvoetbal was niet makkelijk. “Ik heb er echt moeite mee gehad dat het profvoetbal niet is gelukt. Twee, drie jaar lang liep ik daar mee. Dit kwam vooral door corona omdat er veel tij was om daar bij stil te staan. Je stelt jezelf die vragen: had ik meer moeten doen? Was ik goed genoeg? Op een gegeven moment besef je: het is wat het is.”

Hij kreeg hulp van mensen om zich heen, maar de grootste verandering kwam van binnenuit. “Ik ben veel gaan lezen, over zelfontwikkeling. Boeken over mindset, over hoe je ergens het beste uit kunt halen. Daardoor leerde ik trots te zijn op wat ik wél heb meegemaakt. En nog steeds blijft mijn mindset iets wat ik wil blijven ontwikkelen. Feyenoord, Jong Utrecht, Katwijk… het zijn ervaringen die niet iedereen krijgt. Soms denk ik nog steeds: jammer dat het niet gelukt is, maar ik heb het geprobeerd.”

“Katwijk is m’n club”
Inmiddels voelt Katwijk als thuis. “Ik heb hier 200 wedstrijden gespeeld, meestal als rechtsback, soms centraal. Wat ik mooi vind is dat we altijd een groep hebben die goed met elkaar kan opschieten. Natuurlijk, spelers komen en gaan, maar de kern blijft.”

“Ik ben niet gewend aan zo’n slechte start als dit seizoen. De trainer eruit, een nieuwe erin. Dat hoort bij voetbal, maar makkelijk is het niet. Jasper hoefde van mij niet weg, hoor. Hij was een fijne trainer, maar de club heeft uiteindelijk anders beslist; de trainer wordt dan toch als eindverantwoordelijk gezien.”

Sinteur vond het moeilijk om dat te zien gebeuren. “Je bouwt een band op met een trainer. En dan weet je dat het eraan zit te komen. Dan voel je je ergens ook verantwoordelijk. Jij staat tenslotte op het veld. Ik heb hem nog gebeld en een appje gestuurd.”

Een frisse wind
Ondanks de moeilijke fase ziet Sinteur positieve signalen. “De nieuwe trainer brengt een frisse wind en heeft een harde positieve aanpak in deze eerste weken.”

Sinteur is realistisch. “Dit seizoen is het kampioenschap heel ver weg, dat is duidelijk. Aan het begin van het jaar ga je er vol voor, omdat je als Katwijk altijd moet uitspreken dat je voor het kampioenschap gaat. We hebben helaas de flow nog niet te pakken, maar die kan er zomaar ineens zijn.”

Klik op VV Katwijk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Katwijk voor meer informatie over de club.

Daan Traets en Prinsenland zetten vol in op handhaving

DINTELOORD – Na meerdere seizoenen waarin het nét niet lukte, promoveerde Prinsenland afgelopen juni via de nacompetitie eindelijk naar de tweede klasse. Tot grote opluchting van Daan Traets, de 23-jarige middenvelder/aanvaller van de sterk gestarte promovendus.

“Het is ons eerste jaar op dit niveau en de start is ontzettend veelbelovend,” zegt Traets. “We hebben direct laten zien dat we een groep hebben die in de tweede klasse absoluut mee kan. Nu is het vooral zaak dit zo lang mogelijk vast te houden. Handhaving is onze hoofddoelstelling. Alles wat daarna komt, is mooi meegenomen.”

Traets speelt al zijn hele voetbalcarrière bij Prinsenland. Hij begon bij Divo en stapte later, samen met Dinteloord, over naar SJO Prinsenland. “Ik speel al jaren met vrijwel dezelfde jongens. Met een paar aanvullingen van buitenaf en verder allemaal spelers uit Dinteloord hebben we een hechte groep. We kunnen veel van elkaar hebben, zeggen elkaar de waarheid wanneer nodig en de sfeer is altijd goed. Die teamspirit is echt onze kracht.”

Hoewel Traets van nature een controlerende middenvelder is, staat hij dit seizoen regelmatig als linksbuiten in het veld. “Natalino zette mij daar een tijdje terug neer en dat ging eigenlijk meteen goed. Ik speel er nu vaak, al maak ik ook nog genoeg minuten op zes en acht. Dat past beter bij mijn kwaliteiten, maar ik speel gewoon waar het team mij nodig heeft.”

De Dinteloorder omschrijft zichzelf als technisch vaardig en handig aan de bal. “Ik zoek altijd de voetballende oplossing. Soms neem ik daarbij iets te veel risico, maar dat hoort bij mijn spel en levert ook kansen en doelpunten op. Wel moet ik oppassen dat ik voorin geen onnodige ruimtes dichtloop. Een nieuwe positie betekent soms schakelen, maar ik probeer mijn rol zo goed mogelijk te vervullen.”

Traets is inmiddels bezig aan zijn zevende seizoen in de A-selectie. Hij debuteerde als zestienjarige onder Johan Korte en speelde daarna uitsluitend onder trainer Natalino Storelli. “Natalino weet ons na zeven jaar nog altijd te raken. Hij haalt het beste in ons naar boven en heeft altijd vertrouwen gehouden in deze groep. Het is prachtig dat we weer op dit niveau spelen. We willen ons zo goed mogelijk laten zien in de tweede klasse en elke kans die we krijgen benutten. Natuurlijk krijgen we nog tegenslagen, maar we zijn mentaal sterk genoeg. Met een mix van ervaren spelers en jong talent kunnen we nog jaren vooruit.”

Klik op vv Prinsenland voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Prinsenland voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.