Naast SV Oostburg nu ook Oldstars-voetbal bij AVC Aardenburg
AARDENBURG – Na een geslaagde pilotperiode bij SV Oostburg, wordt er vanaf oktober ook bij AVC Aardenburg gestart met Oldstars Football. Dus iedereen van 55 jaar of ouder die houdt van een potje voetbal, kan daar nu meedoen. Rowan Ritico, speler en voormalig trainer van AVC Aardenburg, is namens de gemeente Sluis verantwoordelijk voor het beweegproject.
“We zijn in april van dit jaar gestart op maandagochtend bij SV Oostburg met de pilot. Wekelijks een uurtje ontspannen voetballen en vooral gezellig sportief bezig zijn met elkaar. De eerste trainingen waren direct een succes en we begonnen met een groep van zo’n acht tot tien spelers. Inmiddels zijn dat er iets meer en dat zorgt voor een hoop gezelligheid daar elke maandagochtend”, zegt Ritico.
De gemeente Sluis ondersteunt het initiatief onder het motto: “Laten we samen werken aan vitaliteit, plezier beleven én nieuwe sociale contacten opbouwen op het voetbalveld!” Er wordt in Oostburg getraind van 11.00 tot 12.00 uur en naderhand doen we gezamenlijk nog een bak koffie of thee. De geluiden van de deelnemers zijn positief. Het winnen staat zeker niet centraal, maar vooral ook om het onderlinge plezier met voetbal als gemene deler. Het gaat erom samen in beweging te zijn en blijven. Een voorname factor voor een gezonde leefstijl.”
Door het succes van de pilot in Oostburg is er gekeken binnen de gemeente om ook elders nog het Oldstars Football te introduceren. Dat werd dus AVC Aardenburg. Daar zal bij voldoende aanmeldingen op dinsdagen van 10.00 – 11.00 uur getraind en gespeeld worden. “In Oostburg komen de deelnemers uit verschillende plaatsen binnen de gemeente Sluis zoals Breskens, Schoondijke, Sluis, IJzendijke en Oostburg. We hopen dat ook in Aardenburg de deelnemers de weg naar het voetbalveld weten te vinden.”
Het hebben van een voetbalachtergrond om te kunnen deelnemen is overigens helemaal niet nodig volgens Ritico. “We hebben deelnemers die oud-voetballer zijn en toch op een laagdrempelige manier weer wat willen voetballen. Maar daarnaast zijn er ook die nog nooit in het verleden hebben gevoetbald. Die mix maakt het juist enorm leuk. Er wordt rekening gehouden met elkaar en ieders niveau.”
Vanuit de gemeente Sluis is Ritico altijd aanwezig bij de trainingen. “We zijn de snelst groeiende gemeente als het gaat om vergrijzing. Gezondheid en leefstijl is daarbij een essentieel speerpunt binnen het beleid. Op deze manier proberen we daar een rol in te spelen en op een leuke manier de 55-plussers in beweging te krijgen door te voetballen. We spelen partijtjes, maar doen ook soms pass-trapoefeningen of een wedstrijdje voetgolf. Het is mooi om te zien hoe iedereen er van geniet.”
Dus ben je woonachtig in de gemeente Sluis? Hou je van een potje voetbal, maar ben je niet meer de jongste? Iedereen is welkom maakt niet uit waar hij of zij vandaan komt en een voetbalachtergrond is geen must. Wil je vrijblijvend een keer meedoen? Meld je dan aan via rritico@gemeentesluis.nl.
Klik op AVC Aardenburg voor de laatste artikelen over de club
Klik op AVC Aardenburg voor meer informatie over de club
Johnny de Ritter is een Hoek-supporter in hart en nieren
HOEK – Het gaat momenteel in de Derde Divisie B goed met HSV Hoek waarbij het zich dankzij een uitstekende seizoensstart heeft genesteld in de top van de ranglijst. Tot grote vreugde van Johnny de Ritter, oud-doelman, voormalig bestuurslid maar nu vooral Hoek-supporter in hart en nieren. ‘Het is geweldig dat we het nu zo goed doen. Het is voor Zeeuws-Vlaanderen toch schitterend dat er een club op dit niveau actief is, daar ben ik trots op!’
De Ritter woont dan wel zo’n twintig jaar in Philippine, op sportpark Denoek ligt al sinds jaar en dag zijn voetbalhart. In de jeugd begon hij er als speler, haalde zelfs de eerste selectie en keepte bovendien ook nog enkele wedstrijden op het hoogste niveau. “Bijzonder voor een keeper met mijn kwaliteiten, want zo’n groot talent was ik nooit. Ik had wel altijd een ongekende inzet en dan zie je dat je ook daarmee ver kan reiken. Ik heb toch maar mooi op het allerhoogste amateurniveau van Zeeland wat minuten gemaakt, dat pakken ze me nooit meer af.”
Hoewel hij jarenlang meetrainde met de hoofdselectie, keepte De Ritter zijn duels voornamelijk bij het tweede elftal van de dorpsclub. Daar combineerde hij zelfs nog enkele seizoenen een plaats onder de lat met de rol van elftalleider. “Tot ik op mijn achtentwintigste ben gestopt als speler en puur als leider bij het tweede elftal betrokken bleef. Dat heb ik in totaal vijfentwintig seizoenen gedaan en toen vond ik het mooi geweest. De klad kwam erin rond de coronaperiode en je zag dat het plezier wegviel. Er kwam weinig aanwas voor het tweede en dat stierf eigenlijk een stille dood. Heel jammer, want met het tweede hebben we ook prachtige prestaties en mooie momenten meegemaakt.”
De leidersrol heeft hij inmiddels omgeruild voor die van fulltime supporter. Hoewel hij in het verleden nog bestuurslid was, is hij dat nu ook niet meer. Al ondersteunt hij de club nog wel, zij het niet meer in een officiële bestuursfunctie. “De ene week dan sta ik in pak op Sportpark Denoek om er de scheidsrechter en diens assistenten te ontvangen, maar de andere week heb ik dat pak verruild voor een clubshirt en een blauwwitte sjaal om mijn club naar de overwinning te schreeuwen. Het bevalt me wel goed zo. Als de club me nodig heeft dan zal ik altijd de handen uit de mouwen steken, maar voorlopig hoeft dat niet meer in een officiële rol. De vrijheid die ik nu heb ik prima. Ik geniet van het voetbal op het hoogste niveau en na jaren waarin het altijd wel enigszins onrustig kon zijn, daar heerst er nu een geweldige sfeer.”
Succes kent vele vrienden, maar meestal zorgen een reeks van positieve resultaten ook voor een positieve vibe. “Dat is wel merkbaar. Ik ga ook regelmatig naar de trainingen kijken en als ik zie hoe de technische staf en spelersgroep met elkaar omgaan. Maar ook hoe de trainers tijd nemen voor supporters, dat is mooi. Het is voor toeschouwers genieten op dit moment, al ben ik altijd gereserveerd als het gaat om uitspraken waar we gaan eindigen. We zijn enorm goed begonnen en dat is prachtig voor de club. Hier bij Hoek is altijd ambitie en dat moet je ook nastreven, als supporter vind ik het prachtig om wekelijks voetbal van hoog niveau te kunnen zien. Van Hoek zelf, maar zeker ook van de tegenstanders. Ik slaap nog net niet in een blauwwitte pyjama, maar voor mij gaat er eigenlijk al sinds ik hier als jochie ooit begon met keepen niks boven Hoek. En dat zal altijd zo blijven.”
Klik op HSV Hoek voor de laatste artikelen over de club.
Klik op HSV Hoek voor meer informatie over de club.
Samantha van der Kevie zit goed op haar plek bij DKS’17
KOEWACHT/ST. JANSTEEN – Ze begon op haar twaalfde met voetballen bij de jongens van HSV Hoek. Destijds waren er geen meiden en dames die voetbalden, dus maakte Samantha van der Kevie op haar achttiende de overstap naar (toen nog) de vrouwen van v.v. Koewacht. Die zijn sinds 2017 samengegaan met Steen en vormen sindsdien DKS’17. Daar speelt de verdedigster nu nog altijd.
“Toen ik achttien was kreeg ik via via de vraag of ik niet een keertje met de dames van Koewacht wilde meespelen. Een gezamenlijke kennis wist dat ze nog dames zochten en zodoende ben ik gaan kijken en een keer gaan meedoen. Dat beviel zo goed, dat ik er eigenlijk nooit meer ben weggegaan. Het was vanaf de eerste dag precies of ik er al jarenlang voetbalde. Gek en heel leuk tegelijk.”
Van der Kevie was vanwege een onregelmatige baan en de aankoop van een kluswoning eigenlijk van plan om dit seizoen te stoppen met voetballen. “Maar toen vroegen ze me of ik tijdens een toernooi toch niet even wilde meedoen en toen bedacht ik me dat ik helemaal niet wilde stoppen. Ik heb het gewoon te goed naar mijn zin en ben dus toch gebleven haha. Ik kan die meiden stiekem ook gewoon niet missen joh. We zijn zo’n geweldige groep met elkaar, zowel in als buiten het veld. Dat is echt wel iets om te koesteren, misschien nog wel meer dan het persé willen spelen op het hoogste niveau.”
Het is voor de dertigjarige verdedigster, die nu nog woonachtig is in Oostburg maar als het huis klaar is met haar vriend naar Schoondijke verhuist, alweer het twaalfde seizoen dat ze bij de dames wekelijks op het veld staat. “Vanwege het klussen en mijn onregelmatige baan kan ik niet altijd vanuit Oostburg heen en weer rijden om te trainen, maar de wedstrijden probeer ik er wel zoveel mogelijk bij te zijn. Meestal speel ik rechtsback en soms ook rechtshalf. Leuke posities in het veld waar ik prima mijn energie kwijt kan.”
De selectie van DKS’17 is volgens Van der Kevie een ‘goeie mix’ tussen wat oudere speelsters en jonge meiden. “We zijn door de jaren heen wel wat speelsters kwijtgeraakt en van drie naar twee damesteams gegaan. Maar we hebben vanuit de meiden toch weer een beetje aanwas erbij gekregen, al was dat ook wel noodzaak om toch een beetje goed voor de dag te kunnen komen tijdens de competitiewedstrijden.”
DKS’17 komt uit in de derde klasse en dat is ook een niveau wat prima past bij de spelersgroep zegt Samantha. “We willen altijd proberen zo hoog mogelijk te spelen, maar wel moeten ook realistisch zijn. Als we met deze groep in de middenmoot weten te eindigen dan hebben we het goed gedaan met elkaar. Het zou leuk zijn om de laatste jaartjes als voetbalster hier bij DKS’17 vol te maken, want verkassen naar een andere ploeg dat zal ik sowieso nooit doen. Daarvoor is het hier te leuk.”
Klik op DKS’17 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op DKS’17 voor meer informatie over de club.
Veli Eryürük is blij met broodnodige kwaliteitsimpuls bij Vogelwaarde
VOGELWAARDE – Onnodig. Dat was het juiste woord volgens trainer Veli Eryürük voor de degradatie van Vogelwaarde twee seizoenen geleden uit de vierde klasse van het zondagvoetbal. ‘Tal van factoren waren daar de oorzaak van, zoals onder meer een krappe selectie. Ook afgelopen seizoen, het eerste van Eryürük bij de club, lukte het nog niet om uit de vijfde klasse weg te komen. Dit seizoen hoopt hij, dankzij de nodige versterkingen, wel de stap te kunnen maken.
Onder andere Veli’s jongere broer Ibrahim was één van de versterkingen die Vogelwaarde in de overschrijvingsperiode wist te strikken. Samen met nog een aantal jongens uit Terneuzen kozen ze ervoor om naar de vijfdeklasser over te stappen. “De jongens die we erbij hebben gekregen brengt zonder meer een kwaliteitsimpuls. Daar zijn we uiteraard enorm blij mee, ik als trainer ook absoluut. Vorig seizoen was het voor mij enorm wennen. Ik kwam van Hontenisse dat in de derde klasse actief was en op sportief gebied moest ik schakelen. We kregen te maken met een ongekend aantal langdurig afwezigen en daardoor moesten we terugvallen op spelers uit het tweede elftal en de jeugd. Die gasten hebben het geweldig gedaan, maar jammer genoeg bleek het niet voldoende om mee te doen voor promotie.”
Eryürük liet Hontenisse achter zich, omdat hij niet over de juiste trainerspapieren beschikte voor het trainen van een derdeklasser. “Ik ben in bezit van UEFA-C en ging dus op zoek naar een vierde- of vijfdeklasser. Ik werd door meerdere clubs benaderd maar bij Vogelwaarde had ik een gesprek en dat voelde vanaf het begin goed. Het is een mooie, leuke en vooral actieve dorpsclub met veel betrokken vrijwilligers. Het is alleen jammer dat in de afgelopen seizoenen op een gegeven moment bijna alles de verkeerde kant opviel in sportief opzicht. Na de degradatie volgde afgelopen jaar een erg moeizaam seizoen en moeten we nu de stap omhoog weer zien te maken.”
De ambitie en doelstelling van Eryürük en Vogelwaarde is dan ook klip en klaar: strijden voor promotie. “We zijn in mijn ogen nu sterk genoeg om voor promotie te spelen. Die ambitie moeten we ook hebben met z’n allen. Al zal het geen eenvoudige klus worden om uit die vijfde klasse te komen. We zullen dan de durf moeten tonen om zélf te voetballen en als het moet wedstrijden in het slot te gooien. Daar ontbreekt het soms nog aan. Als dat lukt gaan we voldoende punten pakken en zeker meedoen bovenin. Daar ben ik van overtuigd.”
Klik op VV Vogelwaarde voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Vogelwaarde voor meer informatie over de club.
Voor Liam De Roover voelt overstap naar SDO’63 als prima keus
LAMSWAARDE – In het tussenseizoen wist vijfdeklasser SDO’63 zich met een hoop jonge spelers te versterken en de selectie qua aantallen flink aan te vullen. Eén van de nieuwe spelers is verdediger Liam de Roover. Hij was clubloos en kwam via via dankzij het zaalvoetbal in Lamswaarde terecht.
De 21-jarige verdediger is afkomstig uit Zuiddorpe en sloot zich op jonge leeftijd aan bij de jeugd van FC Axel. “Daar heb ik gespeeld tot mijn twaalfde. Daarna speelde ik nog in België voor Kieldrecht en Vrasene. Uiteindelijk ben ik vanwege een gebrek aan motivatie gestopt met veldvoetballen en speelde ik alleen nog in de zaal.”
Het was via het zaalvoetbal dat hij in contact kwam met Finn en Mats van Eerdenburgh, beide actief voor de zondag vijfdeklasser. “’Mijn ouders zijn gescheiden en ik woon nu afwisselend bij haar in Nieuw-Namen en mijn vader in Zuiddorpe. En nu dus ook voetballen in Lamswaarde. Tel daarbij ook mijn werk in de ploegen als procesoperator bij DOW op en er worden heel wat kilometers gereden in de week. Het voetballen bij SDO’63 voelt inmiddels wel als een prima keus en voor mij een prettige manier om te ontspannen en vooral weer te genieten van het voetbalspelletje.”
En dat genieten dat was De Roover in België wel kwijtgeraakt. “Het niveau was daar natuurlijk wel een stuk hoger, maar het gaat mij nu ook vooral om gezelligheid en dan is het bij SDO’63 toch echt wel een andere wereld. Vanaf het eerste moment voelde ik me er welkom en we hebben op en naast het veld een heel leuke, jonge groep. Er zijn een aantal nieuwe gasten bijgekomen, waaronder ikzelf, en met elkaar proberen we dit seizoen om stap voor stap wat omhoog te klimmen op de ranglijst. Een leuke uitdaging en ik denk ook echt dat we die potentie hebben.”
De indicatie daarvoor krijgt de centrale verdediger omdat hij de progressie ziet op trainingen bij zijn club. “We hebben in de voorbereiding veel tegen sterkere teams gespeeld en dat ging zeker niet onaardig. Al was de bekercompetitie geen maatstaf. Op trainingen gaat het ook steeds beter dus ik denk absoluut dat het erin zit om hoger te eindigen dan de afgelopen seizoenen. Al zullen we dan wel minder wisselvallig moeten worden tijdens de wedstrijden. Als we dat eruit krijgen en we onze kansen gaan afmaken, dan zie ik het hier heel positief in.”
Klik op SDO’63 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SDO’63 voor meer informatie over de club.
HBC’22-jonkie Jelte Janssen hoopt op zoveel mogelijk speelminuten
BIERVLIET/HOOFDPLAAT – Als twaalfjarige was Jelte Janssen al speler bij de JO16 van fusieclub Hoofdplaat Biervliet Combinatie. Hij mocht al op zijn veertiende ‘ruiken’ aan het grote werk bij de senioren van HBC’22. Sinds dit seizoen is hij officieel selectielid en (logischerwijs) ook de jongste speler bij de zaterdag vijfdeklasser.
“Ik heb voorheen wel al vaker meegetraind en vorig seizoen ook wel af en toe meegedaan. Vast speelde ik toen nog bij de JO19. Daarvoor mag ik eventueel ook nu nog altijd spelen, maar ik heb wel de ambitie om bij het eerste elftal basisspeler te worden.”
Janssen steekt zijn ambitie dus niet onder stoelen of banken, want hij heeft daarvoor een heel duidelijke reden. “Binnen de JO19 voel ik niet echt meer de sportieve uitdaging. Die heb ik bij de senioren wel. Dat heb ik ook tegen de nieuwe trainer gezegd. In de voorbereiding en de beker heb ik ook bijna alles wel in de basis gestaan, dus dat geeft me aan dat ik op de goede weg ben. Al besef ik ook heel goed dat ik moet waken voor overbelasting en blessures.”
Die kreeg hij in de korte periode dat het huidige seizoen onderweg is overigens wel. “Een beetje last van mijn hamstrings, maar ik verwacht dat dit snel weer voorbij gaat zijn. Het is voor mij belangrijk om niet te snel te veel te willen, maar ik wil vooral veel minuten maken en heel veel van iedereen leren. Dat kan in mijn ogen beter bij de senioren dan bij de JO19.”
In de JO19 vond de jongeling zichzelf tijdens de wedstrijden geregeld terug op een andere positie in het veld, maar bij de senioren richt hij zich vooralsnog op een plek als rechtsback. “Ik heb in de jeugd gespeeld als spits, centrale verdediger, middenvelder en rechtsback. Bij het eerste elftal moet ik me vooral richten op een plek als rechtsback. Dat is prima en daar kan ik ook goed mijn energie in kwijt. Bovendien maakt het me niet echt uit waar ik door de trainer word neergezet, zolang ik maar minuten kan maken en ervaring kan opdoen.”
De jeugdige Janssen hoopt om mijn HBC’22 zo hoog mogelijk te eindigen na de degradatie van vorig jaar. “We willen graag zo hoog mogelijk eindigen, al zal dat geen eenvoudige opgave zijn. We gaan elke week vol aan de bak moeten en proberen om zoveel mogelijk punten te pakken. Maar promotie is dit seizoen voor ons zeker geen must.”
Persoonlijk heeft de inwoner van Biervliet nog voldoende om mee aan de slag te gaan. “Ik ben nog superjong en heb dus nog alles te bewijzen en te leren. Ik wil vooral werken aan mijn inzicht. En dan vooral om op de juiste momenten goed te kunnen anticiperen. Wat doet mijn tegenstander? Hoe stel ik me positioneel het beste op? En in aanvallend opzicht het kiezen van de juiste momenten om mee te gaan, de inspeelpass te geven enzovoorts. Maar het is vooral het doel om vaste basisspeler te worden en de trainer te blijven overtuigen dat ik wekelijks in het elftal hoor. Ik besef dat elke minuut is meegenomen op deze leeftijd, maar ik wil er graag zoveel mogelijk bij elkaar voetballen.”
Klik op HBC’22 voor meer informatie over de club
Klik op HBC’22 voor meer artikelen over de club.
Flip Rijnhout wil bij JVOZ en Scheldemond College zoveel mogelijk leren
TERNEUZEN / VLISSINGEN – Het is voor Flip Rijnhout zijn tweede seizoen dat hij deel uitmaakt van de Jeugd Voetbal Opleiding Zeeland (JVOZ), maar toch is het sinds augustus voor de jonge Terneuzenaar allemaal een beetje anders. De keeper van de JO13 begon het nieuwe schooljaar als eerstejaars leerling op het Vlissingse Scheldemond College. ‘Ideaal om nu direct na schooltijd te kunnen trainen.’
“Ik speelde altijd met vriendjes bij de jeugd van Terneuzense Boys, maar toen ik hoorde dat ik bij JVOZ mocht gaan keepen heb ik geen moment getwijfeld. Ik bleef in Terneuzen op school en maakte wel lange dagen, want toen moest ik ’s avonds nog naar Vlissingen om te gaan trainen en was ik veel later thuis dan nu. Ik train nu direct na school en ben om half zes ’s avonds thuis en heb dan nog de hele avond voor mezelf. Dat is wel heel fijn.”
Ook de overstap naar zijn nieuwe school is hem tot nu toe goed bevallen. “Het is een heel leuke school, we hebben leuke lessen en ik zit in de klas samen met nog wat jongens die ook bij JVOZ spelen. Ik ben de jongste van allemaal, maar het maken van nieuwe vriendjes gaat gelukkig ook heel erg snel”, aldus de 11-jarige doelman.
Elke doordeweekse ochtend springt Flip om kwart over zes uit zijn bed en zit om zeven uur op zijn fiets richting de bushalte om dan keurig op tijd bij het Scheldemond College het klaslokaal in te stappen. Na school traint hij vier keer per week. “Een hele opgave en het is knap hoe hij het doet. Vanuit school én vanuit JVOZ hebben we als ouders allemaal perfect voorlichting en uitleg gehad. Hoe het allemaal verloopt en wat er van Flip zelf en van ons als ouders wordt verwacht. Het is tot in de details goed geregeld en dat is voor ons als ouders uiteraard ook een fijne gedachte’, zegt moeder Kim.
Tijdens de trainingen geniet Flip van het hoge niveau en de nieuwe uitdagingen. “Ik heb al heel veel geleerd van de trainers en krijg ook altijd tips hoe ik dingen beter kan doen. Dat probeer ik dan tijdens de wedstrijden toe te passen. Mijn droom is om profkeeper te worden. Als dat lukt dan zou dat echt heel gaaf zijn! Daar ga ik wel goed mijn best voor doen. Net zoals op school trouwens, want dat is ons heel duidelijk gemaakt. Als je daar niet je best doet of niet goed gedraagt dan mag je ook niet of minder spelen bij JVOZ en dat wil ik natuurlijk niet. Ik ben blij met de kansen die ik nu krijg, met mijn nieuwe school ook. Daar probeer ik zo veel mogelijk te leren en ervan te genieten.”
Klik op JVOZ voor de laatste artikelen over de club.
Klik op JVOZ voor meer informatie over de club.
Stijn Ridel mikt met RIA W op een plek in de top-vijf
WESTDORPE – Via via kwam Stijn Ridel (32) jaren geleden vanuit Zelzate terecht bij RIA W. Het was een eerste kennismaking met het Nederlandse voetballer voor de Belgische middenvelder. Daarna speelde hij nog bij v.v. Sluiskil, ging terug naar België tot hij in 2019 opnieuw koos voor Rooms in Alles uit Westdorpe.
“De eerste keer kende mijn toenmalige trainer RIA W-voorzitter Filip de Baets en werd het contact gelegd om in Nederland te gaan voetballen. Na Sluiskil ben ik teruggekeerd richting België, maar via de verzorger van RIA W keerde ik weer terug en voetbal er nu nog altijd met enorm veel plezier. We hebben een geweldige groep en groeien steeds meer en beter naar elkaar toe. Daarbij hebben we deze zomer een unieke situatie meegemaakt, want voor het eerst sinds ik hier voetbal is de gehele selectie binnenboord gebleven.”
Door de komst vorig seizoen van enkele versterkingen, gemixt met een groep ervaren Belgische voetballers en een trainer die volgens de middenvelder een heel duidelijke visie heeft moet de ploeg dit seizoen toch zeker bovenin de linkerrij kunnen finishen. “Dat is wel waar we op mikken inderdaad. Maar we weten nu ook niet echt heel goed wat we van onze tegenstanders kunnen verwachten. We hebben weer een reeks teams van andere eilanden in Zeeland en dat wordt afwachten. We bekijken het eerst van week tot week en gaan onze huid zo duur mogelijk verkopen.”
Vorig seizoen was volgens Ridel, die doorgaans als controlerende middenvelder speelt, eentje met twee gezichten. “We wisselden soms een reeks slechte wedstrijden ineens weer af met een aantal heel goede. Daardoor hebben we er niet het maximale uitgehaald. Ik denk wel dat het ons gaat helpen nu we de selectie intact hebben kunnen houden. Het is een heel goede basis om verder te bouwen en er een mooi seizoen van te maken.”
Ridel is een solide middenvelder, eentje ook die zijn trainer vaak als één van de eerste namen op het formulier invult. “Dat is een mooi compliment. Waarom dat is, dat moet je eigenlijk aan de trainer vragen. Maar ik denk dat ik redelijk constant ben, altijd wel een voldoende haal. Ik speel na al die jaren zonder druk en geniet vooral van het voetbal, al wil ik uiteraard wel elke wedstrijd winnen.”
Inmiddels is hij, de jaren bij RIA W en Sluiskil bij elkaar opgeteld, alweer een jaartje of negen actief in Nederland en het is een omgeving die hem goed bevalt. “De accommodaties zijn allemaal mooier en de velden prima. De stap die destijds per toeval is ontstaan, daar geniet ik nog elke training en wedstrijd enorm van.”
Klik op RIA W voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RIA W voor meer informatie over de club.