Home Blog Pagina 7

UVV’40 gaat dit seizoen volle bak gas geven

VoetbalJournaal
-
0
UVV’40 gaat dit seizoen volle bak gas geven

Van een vriendenteam, naar een eerste elftal in de vijfde klasse. De overstap van de zondag naar de zaterdag, is voor UVV’40 voorlopig nog een klein beetje wennen. Maar met de ervaring van een seizoen selectievoetbal op zak, kijkt trainer Robert Charlier vol vertrouwen uit naar het nieuwe voetbaljaar. “Als we een beetje gas geven, kunnen we promoveren.”

Al is dat beetje gas geven, misschien wel de grootste uitdaging voor UVV’40 dit seizoen, beseft Charlier (58). “Ik denk dat we de kwaliteit hebben én de spirit is er, nu is het aan mij om die jongens continu te blijven motiveren.” Want daar zit, nadat de groep jarenlang een vriendenelftal vormde, het grootste pijnpunt. “Als ‘eerste’ heb je wel een soort verantwoordelijkheid, dan is het niet meer vrijblijvend. Daar hebben sommige spelers nog wel eens moeite mee. Dat kost eigenlijk de meeste energie.”

Op scherp zetten

En de inwoner van Breda, kan het weten. “Ik zit nu een jaar of vijf bij UVV’40 en oorspronkelijk waren we de Zaterdag 2. Gewoon een vriendenteam.” Want bij Baronie, waar Charlier lange tijd rondliep met zijn twee zonen, was daar geen ruimte voor, vertelt hij. “Dus zijn we toen hier een team begonnen.” Niet wetende, dat ze een aantal seizoenen later, flinke promotie zouden maken. “Twee jaar geleden is de club van de zondag naar de zaterdag gegaan, en afgelopen seizoen is aan ons gevraagd of we het eerste elftal wilden worden.” Met hem als trainer/coach. “Niels van Dongen deed altijd de selectie, dus vorig seizoen hebben we het samen gedaan.” Dit jaar, staat Charlier wat meer op de voorgrond. “Niels is ook coördinator van de bovenbouw én gaat de VC3-cursus volgen bij de KNVB.” En dus zal de oefenmeester er zelf, een eenheid van moeten maken. “Ik ben altijd van het persoonlijke contact. Die jongens kunnen allemaal goed voetballen, je moet ze alleen af en toe op scherp zetten.” Onder meer door twee keer in de week te trainen. “Alleen zijn we, door spelers die studeren of werken, niet altijd compleet. Maar op donderdag gelukkig wel.” Want met een groep van gemiddeld 26 jaar oud, krijg je ook te maken met andere dingen, weet Charlier inmiddels. “Daarom zijn we nu met z’n allen het commitment aangegaan, dat je minimaal één keer moet trainen. Daar moet iedereen zich aan houden.” Want, zo zijn ze bij UVV’40 inmiddels van mening: “We willen leuk voetballen, maar wel met ambities. Als we een beetje gas geven, kunnen we promoveren.” En gas geven, is nodig, heeft Charlier gemerkt. “We hebben er een aantal goede spelers bijgekregen, jongens die in het verleden onder meer bij Bavel, Beek Vooruit en Madese Boys in de selectie hebben gespeeld. Die voegen balans, discipline en voetbalgogme toe, dus er heerst echt onderlinge competitie. Iedereen moet zichzelf laten zien, maar dat vinden ze juist leuk.”

Motivatie

Mede daardoor geniet Charlier, met zijn zoon als keeper, extra van zijn rol als trainer. “Vanuit mijn werk, ben ik ook bezig met het bouwen van teams. Dat vind ik eigenlijk het leukste om te doen. Dat hele proces, van motiveren, op scherp zetten en er het maximale uithalen. Het is een stukje leiderschap.” En op zoek naar de juiste mix tussen jeugd en ervaring. “Dat is heel belangrijk! Jonge paarden rennen hard, oude paarden weten de weg. Zeggen ze toch altijd?” Van zijn eigen ervaring als voetballer, moet Charlier het overigens niet hebben. “Ik heb heel even bij Advendo gevoetbald, maar ik was niet zo heel goed. Dus werd ik snel keeper en daarna ging ik op handbal. Die goal is toch een stuk kleiner.” Desondanks, is de ondernemer bloedfanatiek. En dus viel een zevende plaats afgelopen seizoen toch wel een beetje tegen. “We zijn te laag geëindigd.” Al heeft hij daar wel een plausibele verklaring voor. “Blessures, te veel wisselingen, wat pech en bepaalde dingen hebben we ook aan onszelf te wijten. Er gewoon zijn, maar ook het onvoldoende hebben van patronen. In het drukzetten, het bespelen van de ruimtes of de omschakeling.” Die bittere nasmaak, zorgt voor motivatie en discipline, heeft Charlier gemerkt. “We moeten gaan inzien dat er bij een eerste elftal wat van je wordt verwacht en dat er mensen komen kijken.” Want als het aan hem ligt, blijft de groep nog lang bij elkaar. “De meeste jongens ken ik al heel lang en heb ik een goede band mee. Wat dat betreft is het echt een familieclub met ambitie. Dat vind ik leuk!

Klik op UVV’40 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op UVV’40 voor meer informatie over de club.

Het goede gevoel is terug bij The Gunners

VoetbalJournaal
-
0
Het goede gevoel is terug bij The Gunners

Met een goede voorbereiding achter de rug, is Jeroen Ras blij dat hij na afgelopen seizoen weer vooruit kan kijken. Want nadat zijn ploeg uit elkaar viel in verschillende groepjes en The Gunners kansloos degradeerde naar de vijfde klasse, komt de oefenmeester uit Breda gelukkig weer met plezier naar de club. “Mensen vergeten soms dat het ook gewoon mijn hobby is.”

Een hobby, die over het algemeen heel leuk is. Behalve dus afgelopen seizoen, zo begint Ras (43) te vertellen. “De manier waarop we uiteindelijk degradeerden, ging me echt aan het hart.” Want los van het feit dat The Gunners niet verder kwam dan vijftien punten uit 22 duels, baalt hij vooral van het gebrek aan teamgevoel. “De groep zat niet fijn in elkaar. Er waren veel verschillende groepjes en bepaalde jongens bleven nooit hangen, waardoor er eigenlijk nauwelijks sprake was van saamhorigheid.” En wel een hoop gezeur. “De ene groep kwam dan bij mij om te klagen over de andere, en andersom.” Kortom. “Ik had vaak het gevoel dat ik liever thuis wilde blijven…”

Jonge groep

Van een homogene groep, was dan ook allesbehalve sprake, memoreert Ras. “Daardoor zijn we uiteindelijk ook gedegradeerd, denk ik.” Hoe anders, is dat nu. “Het lijkt qua selectie te kloppen! Vorig seizoen hadden we misschien individueel betere spelers, maar nu hebben we een veel beter team.” Bleek ook, tijdens de voorbereiding. “We hebben goede resultaten gehaald, zowel tijdens oefenwedstrijden, als in de beker.” Het doorselecteren, lijkt dan ook zijn vruchten te hebben afgeworpen. “Er zijn twee jongens van buitenaf bijgekomen, voor de rest hebben we spelers vanuit de O23 doorgeschoven.” Toch houdt Ras voorlopig nog even een slag om de arm. “We kunnen een heel hoog niveau halen, maar met een jonge groep moet je dat iedere week maar weer laten zien. Daarom moeten we gewoon van week tot week, en van periode tot periode kijken.” In een toch wel zware vijfde klasse, vindt de Bredanaar. “Het zaterdagvoetbal is een stuk sterker geworden, nu steeds meer zondagclubs de overstap hebben gemaakt. Daardoor speel je nu eigenlijk tegen veel voormalig vierdeklassers.” Net als The Gunners zelf, natuurlijk. Na de degradatie van vorig jaar. “Uiteindelijk degradeerden we op de slotdag formeel, maar je zag het al veel langer aankomen. Vanaf de winterstop, zaten we al in een neerwaartse spiraal.” Heel teleurgesteld, is Ras er daardoor niet over. “Misschien was het voor de lange termijn wel een zegen…” Al mikt hij op een snelle terugkeer. “Hopelijk kunnen we dit seizoen meedoen om promotie, dan ben ik tevreden!”

Gevoelsmens

Aan de sfeer, zal het dit keer in ieder geval niet liggen. “De verschillende groepjes zijn doorbroken.” En ook de tactiek, past als gegoten. “Vorig jaar speelden we 433, maar waren we kwetsbaar als er bepaalde spelers wegvielen. Dan waren we eigenlijk niet in staat om dat kwalitatief op te vangen. Nu hebben we een sterkere bank en spelen we een systeem wat deze spelers op het lijf is geschreven. Dat is de belangrijkste winst.” In een 352-formatie, hoopt Ras als clubman dan ook op betere tijden. “Ik heb hier van kleins af aan gevoetbald en ben jeugdtrainer geweest van alle teams. Daardoor voelt het als een warm bad.” Vertrekken, zal Ras dan ook niet zo snel doen. “Zolang ze willen dat ik blijf, blijf ik.” Want nadat hij drie seizoenen geleden terugkeerde als hoofdtrainer bij de club, weet de oud-verdediger van het eerste dan ook eigenlijk niet beter. “In totaal loop ik er nu al zo’n 30 jaar rond. Het is een kleine club, met nog écht dat verenigingsgevoel.” Eén die perfect bij hem past. “Ik heb als trainer geen torenhoge ambities, vooral omdat ik echt een gevoelsmens ben. Dan train ik liever een club uit de vijfde klasse.” Zoals bijvoorbeeld Advendo. Waar hij de afgelopen maanden op zondag als interim-trainer langs de lijn stond. “Ze hadden daar geen trainer en de situatie was best wel schrijnend. Ik ken de voorzitter en veel jongens uit het Bredase, dus heb ik contact opgenomen.” In eerste instantie om te helpen bij hun zoektocht, maar uiteindelijk besloot Ras het zelf maar te gaan doen voor de laatste tien wedstrijden. “Dat heb ik als zó prettig ervaren! Een groep met veel potentie, maar vooral ontzettend fijne gasten. Laatst ben ik nog een keertje gaan kijken, die jongens gun ik echt het allerbeste.” En sterker nog. “Ik sluit niet uit dat ik daar ooit nog eens trainer word. Al heb ik nu mijn hart en ziel aan The Gunners verpand.” Voorheen dus als speler. “Ik was een type Patrick Pothuizen, voor de mensen die hem nog kennen. Voetballend niet heel begaafd en een beetje een dertien in een dozijn voetballer. Als centrale verdediger, de ideale twaalfde man.” En tegenwoordig als trainer. “Tactisch redelijk geschoold, maar vooral een peoplemanager. Ik overleg veel en leg de verantwoordelijkheid graag bij de groep.” Want dan is voetbaltrainer, nog altijd de leukste hobby die er is.

Klik op The Gunners voor de laatste artikelen over de club.
Klik op The Gunners voor meer informatie over de club.

Nieuw vrijwilligersbeleid bij SAB: ‘Echt samen doen’

VoetbalJournaal
-
0
Nieuw vrijwilligersbeleid bij SAB: ‘Echt samen doen’

Leider van de 35+, jeugdtrainer, coördinator en sinds kort ook lid van een werkgroep die zich bezighoudt met de toekomst van de vereniging. Ramon Tax heeft het er bij SAB maar druk mee. En juist daarom, stipt hij nog maar eens het belang van vrijwilligers aan. “Het zijn altijd de vaste mensen die de club overeind houden.”

En dus werd er vorig jaar een toekomstavond gehouden voor de leden, vertelt Tax (48). “Waar willen we naartoe met SAB? Dat was eigenlijk de belangrijkste vraag.” Want, zo luidde de club uit Breda eigenlijk een beetje de noodklok. “Als we ze doorgaan… Is er straks misschien wel geen SAB meer. Het zijn altijd de vaste mensen die de club overeind houden.” En vooral dat eerste, willen ze natuurlijk zien te voorkomen. “We willen er als vereniging echt zijn voor de leden, voor de jeugd. Met leuke activiteiten.” Oftewel, zoals de inwoner van Prinsenbeek het zelf gekscherend zegt: “Alles voor het jong.”

Menukaart

Op die manier, is vervolgens een werkgroep ontstaan, vertelt Tax. “Voldoende vrijwilligers krijgen, is uiteindelijk het belangrijkste. Maar hoe gaan we dat doen? Welke activiteiten passen daarbij en hoe gaan we dat communiceren?” De eerste plannen, om dat vrijwilligerstekort tegen te gaan, liggen in ieder geval alvast op tafel. “We gaan werken met teamtaken én clubtaken. Teamtaken als ranja halen of een wedstrijdje fluiten, zien we niet als vrijwilligerswerk, dat hoort er gewoon bij. Maar daarnaast, hebben we ook clubtaken. De ouders van een lid, moeten minimaal één keer per jaar een clubtaak doen. Die mogen ze zelf kiezen, van de menukaart.” Daarbij kun je denken aan het draaien van een bardienst, het bemannen van het wedstrijdsecretariaat of het uitvoeren van een klusje. Bijgehouden door de leiders van de teams. “Iedereen krijgt een formulier, waarop ze zelf aan kunnen geven wat ze graag zouden willen doen. Leiders moeten de ouders activeren, najagen en vooral enthousiasmeren.” Want, zo legt Tax uit. “We zijn op zoek naar verbinding en willen het echt samen doen.” Voorlopig, lukt dat best aardig, heeft de jeugdtrainer van de JO8 gemerkt. “Het bestuur is positief en ook onze eerste bijeenkomst, met onder meer leiders en ouders, werd enthousiast ontvangen. Ze vinden het allemaal volkomen logisch en zeggen dat we het veel eerder hadden moeten doen.” Tax, die al bijna zijn hele leven rondloopt bij de club en inmiddels eveneens coördinator is van de JO7 en JO8, weet als geen ander hoe belangrijk de inzet van vrijwilligers is. “We doen het écht samen. Anders kun je geen lid zijn van de vereniging.”

Mooi clubje

Want dat er wat moest gebeuren was voor Tax, als voormalig doelman van de selectie, wel duidelijk. “De club werd door circa vijftien man gedragen, die dan ook nog eens in allemaal verschillende commissies tegelijk zitten… Dan is het volledig uit balans.” In samenwerking met Breda Actief, moet daar nu dus wat aan gaan gebeuren. Al haalt de clubman ook inspiratie uit andere verenigingen, vertelt hij. “Laatst was ik bij UVV’40, die zijn ook bezig met zoiets. Daarom heb ik meteen contact met ze opgenomen en nu gaan wij dezelfde uitingen gebruiken als zij. Dat is toch een mooie manier van samenwerken?” Zoals ze ook met hun eigen werkgroep, van een mannetje of zes, doen. “We hebben onderling een goede klik en doen het echt samen. Het is een mooi clubje mensen!” Met Tax als een soort woordvoerder, lacht hij. “Ik ken de club, heb met de jeugd én senioren gewerkt en heb daardoor veel contacten.” Nu is het zaak, om alle neuzen binnen SAB dezelfde kant op te krijgen. “Iedereen is het ermee eens dat dit nodig is en vindt het goed dat we het georganiseerd hebben, nu moeten we er met z’n allen onze schouders onder zien te krijgen!”

Klik op SAB voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SAB voor meer informatie over de club.

‘Dan kunnen we het een hoop ploegen lastig maken’

VoetbalJournaal
-
0
‘Dan kunnen we het een hoop ploegen lastig maken’

Op een achtste plaats eindigen én toch promoveren. Vijfdeklasser RKVV Gesta kende een behoorlijk wisselvallig seizoen. Maar ondanks een aantal mindere wedstrijden en een plek in de middenmoot, heeft Joeri Janssen er ook een niveau hoger, alle vertrouwen in. “Als de drive goed is, kunnen we het een hoop ploegen lastig maken.”

Precies zoals ze dat afgelopen seizoen, ook in de vijfde klasse probeerden te doen. Al ging dat niet altijd van harte, is de 32-jarige Janssen eerlijk. “Als je net gedegradeerd bent, is het even kijken wat het jaar daarna gaat brengen. Zeker met de jonge jongens die erbij kwamen, was het afwachten hoe het zou gaan.” Met wisselvallige resultaten tot gevolg. “Als kleine club, hebben we niet altijd genoeg aanwas. Dat is lastig. En deze competitie, was fysiek een stuk zwaarder. Veel meer een soort vechtvoetbal.” Toch slaagde Gesta erin om de tweede periode voor zich op te eisen. “Die hebben we weten te pakken, op een ‘diefje’.”

Op wilskracht

De druk in de nacompetitie, lag dan ook niet al te hoog, herinnert Janssen zich. “We waren achtste geworden, dus dan kom je niet huilend van het veld als je in de finale verliest.” Maar verliezen, deed de club uit Galder dus niet. Al scheelde dat, ondanks een 2-0-voorsprong bij rust, niet veel. “Uiteindelijk kwamen we met 2-3 achter en maakte ik in de laatste minuut pas de 3-3. Dat zal ik niet snel vergeten.” Helemaal, omdat het in de verlenging vervolgens meer dan goed afliep. “Het werd zelfs nog 6-3!” Een klein beetje tegen alle verwachtingen in, moet Janssen bekennen. “Tijdens het seizoen, hadden we dat natuurlijk nooit verwacht. Toch heb ik wel altijd vertrouwen gehad in ons team, we hebben ook niet voor niks al tien jaar in die vierde klasse gespeeld.” Zorgen, maakt de inwoner van het Belgische Meersel-Dreef zich voor aankomend seizoen dan ook niet. “We zullen de meeste wedstrijden niet gaan domineren, maar kunnen het wel veel ploegen lastig maken. Als we maar als team blijven spelen.” Met als doel, handhaving. “Al moeten we niet alleen naar dit jaar kijken. Eigenlijk moeten we nu de basis leggen voor de komende jaren. Anders heb je geen continuïteit.” Te beginnen door minder tegengoals te krijgen, vindt Janssen. “Dat is het belangrijkste. Compact spelen, samen verdedigen en dan op de reactie tegenstanders pijn doen.” Wie weet, kan Gesta dan wel verrassen, hoopt hij. “Onze drive moet goed zijn, anders hebben we een matig elftal. Maar winnen op wilskracht, zijn voor mij de mooiste wedstrijden.”

Minder lopen

En dat soort wedstrijden heeft Janssen, met ruim 300 duels achter zijn naam, inmiddels een flink aantal keer gespeeld. “Dit is mijn vijftiende seizoen bij het eerste. Ik ben vanuit de jeugd, doorgestroomd naar de senioren. Met drie of vier jongens, speel ik nu nog steeds samen.” De sfeer, is dan ook goed. “Samen als team staan, vind ik fijn. En een tegenstander uitschakelen, geeft nog altijd een kick.” Zeker als teamspeler, zoals Janssen zichzelf omschrijft. “Ik heb misschien niet de beste techniek, maar zal wel altijd mijn best blijven doen. Een beetje de lijm in het elftal. Jonge spelers meenemen en goed coachen.” Al is dat laatste, ook een beetje eigenbelang, lacht de verdediger. “Dan hoef je zelf wat minder te lopen.” De linksback, moet het daar dan ook niet echt van hebben. “Ondanks dat ik al meer dan 30 doelpunten heb gemaakt, ben ik geen Marcelo-type.” Wel, is Janssen bezig aan zijn laatste seizoen als voetballer. “Vorig jaar heb ik ook al getwijfeld om te stoppen, omdat ik toch merk dat het wat veel is. Met een gezin en mijn werk, is het soms best lekker om een zondag vrij te hebben. Maar omdat ik het spelletje nog zo leuk vind, heb ik er destijds nog een jaar aan vastgeplakt. Ook om de club te helpen.” Na lang nadenken, hakte de Belg deze zomer echter toch de knoop door. “Hopelijk kan ik afsluiten met lijfsbehoud in de vierde klasse!” Om zich daarna aan te sluiten bij een vriendenteam. “Helemaal stoppen met voetbal kan ik nog niet.”

Klik op RKVV Gesta voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RKVV Gesta voor meer informatie over de club.

Bij SVOD22 iedereen in hun nopjes met fonkelnieuw kunstgrasveld

VoetbalJournaal
-
0
Bij SVOD22 iedereen in hun nopjes met fonkelnieuw kunstgrasveld

OOSTKAPELLE –Bij voetbalvereniging SVOD’22 heeft Sportpark Duinhelm in de afgelopen maanden een flinke metamorfose ondergaan. Op 23 augustus werd ging met de officiele opening van een fonkelnieuw kunstgrasveld een oude wens van iedereen binnen de club in vervulling. ‘Met dit veld kunnen we de komende tien jaar wel vooruit en biedt voor ons als vereniging veel meer mogelijkheden’, zegt voorzitter Marcel Vermue.

De laatste wedstrijden van seizoen 2024-2025 werden al afgewerkt op het sportpark in Domburg, mede om zo de werkzaamheden aan het nieuwe veld snel van start te kunnen laten gaan, zodat het kunstgrasveld zéker gereed zou zijn bij de start het nieuwe seizoen. “Dat is keurig gelukt. Ruimschoots zelfs, want in juli waren alle werkzaamheden afgerond en iedereen is uiterst tevreden met het eindresultaat.”

Navraag bij de spelersraad van de eerste selectie gaf als uitkomst dat op de plek van het hoofdveld het moderne kunstgras moest komen. Het hoofdveld werd door velen bestempeld als ‘knollenveld’ en een doorn in het oog. “We willen als SVOD’22 graag aanvallend en mooi verzorgd voetbal spelen en dan is een goed veld wel essentieel. Dat ligt er nu dus en de geluiden van spelers en trainers zijn positief dus dat is prettig natuurlijk.”

Het kunstgrasveld in Oostkapelle is er een om door een ringetje te halen. Met volledig vernieuwd hekwerk en voorzien van nieuwe lichtmasten. Daarnaast hebben de deuren en kozijnen op het complex ook allemaal een nieuw lik verf gekregen in de vertrouwde SVOD’22 kleuren.

“Het ziet er zo allemaal prachtig uit. De komende tijd zal ook ons tweede veld nog worden aangelegd, maar met het kunstgras en ons vergrote veld 3 hebben we nu al veel meer mogelijkheden. Alleen veld 2 moet nog worden gedraaid en aangelegd. Die werkzaamheden starten komende winter. Dan zijn de velden weer helemaal up to date en kunnen we hier op Sportpark Duinhelm weer een jaar of twaalf vooruit.”

Zaterdag 23 augustus was bij SVOD’22 de officiële aftrap van het nieuwe seizoen. In de ochtend waren er veel activiteiten voor de jeugd en net voor de oefenwedstrijd tegen Serooskerke werd het vernieuwde hoofdveld officieel geopend door John de Jonge , wethouder sport bij de gemeente Veere. Daarna werd er afgetrapt tussen SVOD’22 en Serooskerke.

Klik op SVOD’22 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SVOD’22 voor meer informatie over de club.

Nieuwe rol Wilco Filius bij SVOD’22 bevalt hem goed

VoetbalJournaal
-
0
Nieuwe rol Wilco Filius bij SVOD’22 bevalt hem goed

OOSTKAPELLE – Met de komst van Harro Hazelaar staat er een nieuw (oud) gezicht voor de spelersgroep bij SVOD’22. Met Dennis But als zijn nieuwe assistent. Ook de keeperstrainer is ‘nieuw’ bij de tweedeklasser, al is hij al jarenlang voor de club actief. Wilco Filius was vorig seizoen nog als keeper onderdeel van de selectie, maar is nu in een nieuwe rol actief.

“En tot nu toe moet ik zeggen dat het me erg goed bevalt. Ik was vorig seizoen nog één van de selectiekeepers, maar ik ben vijfenveertig en dan ga je toch vaker nadenken over een ‘voetbalpensioen’ en wat je dan daarna wilt gaan doen. Toen ik vanuit het bestuur de vraag kreeg om keeperstrainer te worden heb ik er over nagedacht en de rol geaccepteerd. Het is voor mij niet helemaal nieuw, want in de jeugd van Oostkapelle heb ik al keeperstraining gegeven en ook bij VCK train ik onder meer de keepers bij het elftal waar één van mijn zoons speelt. Bij de senioren op zo’n mooi niveau training geven is wel nieuw, maar superleuk.”

Waar bij veel clubs het soms echt lastig blijkt om voldoende keepers beschikbaar te hebben, daar kent SVOD’22 dat ‘probleem’ totaal niet. In de eerste selectie zijn maar liefst vier keepers die met elkaar strijden om de plek onder de lat. Maar ook de tweede selectie telt nog eens twee doelmannen. “We gaan ons best doen om iedereen zoveel mogelijk aan bod te laten komen. Al kan er natuurlijk per team maar één onder de lat staan. Het is aan de technische staf om daarin de juiste afwegingen en keuzes te maken. Dat wordt pittig, want ze hebben allemaal prima kwaliteiten.”

Met het ritme van dinsdag, donderdag, zaterdag was Filius al veelvuldig op het voetbalveld te vinden. Nu in zijn rol als keeperstrainer komen daar nog wat overlegmomenten én een extra trainingsavond en trainingsvoorbereidingen bij. “Niet erg, want bezig zijn met voetballen en het keepersvak is voor echt ontspanning. Het is mijn doel om erg gevarieerd te trainen en hen uitdagende oefenvormen voor te schotelen. Ik hield ervan om als keeper afgemat te worden en nu mag ik dat zelf bij de keepers doen. Ook wel eens lekker haha. Ik wilde eerst kijken of deze rol binnen de staf me zou bevallen en bij me zou passen en dat doet het.  Voor de toekomst wil ik me toch wel gaan oriënteren om eventueel nog een keepersopleiding te gaan volgen. Zover is het nu nog niet hoor, maar het is wel iets waarover ik steeds vaker nadenk.”

Waar hij zelf tot vorig seizoen altijd op een knollenveld zijn kunsten moest vertonen als keeper, daar ziet de wereld er nu toch even anders uit. “Dat nieuwe kunstgrasveld is echt een verademing voor iedereen. Voor het spel wat we met SVOD’22 willen spelen is dat wel belangrijk. En voor keepers natuurlijk ook. Niet meer verrast worden door een polletje bij een terugspeelbal. Tijdens de keeperstrainingen komen de ballen nu ook terecht waar je wilt en dat is toch prettiger werken.”

In het dagelijks leven werkt de geboren Middelburger als letselschade-expert en dan is na een dag van intensieve gesprekken en achter de computer zitten het voetbalveld een prachtige plek om te ontspannen. “Ik ben ooit in de jeugd bij FC Dauwendaele begonnen en via de A-jeugd van Middelburg op mijn achttiende bij Oostkapelle en later SVOD’22 terecht gekomen. Nu wil ik mijn ervaringen en visie op keepen die ik door de jaren heen heb opgedaan overdragen op de andere keepers. Het is mooi dat ik daar van de club het vertrouwen voor krijg.”

Klik op SVOD’22 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SVOD’22 voor meer informatie over de club.

MZVC blijft volgens Aaron Sass zéker uit gevarenzone

VoetbalJournaal
-
0
MZVC blijft volgens Aaron Sass zéker uit gevarenzone

MIDDELBURG – Door de versterkte degradatieregeling zag MZVC zich twee seizoenen geleden na acht seizoenen degraderen na het laagste amateurniveau. Daar wist het na één seizoen dankzij de winst in de nacompetitie weer uit weg te komen. Daardoor spelen Aaron Sass en zijn ploegmakkers hernieuwd in de 4e Klasse van het zaterdag. ‘Dat is ook het niveau waarop deze groep minstens ook thuishoort. Het is aan ons om dat nu te laten zien.’

De verdediger is na het vertrek en het stoppen van wat ervaren gasten nu zelfs één van de ouderen in de selectie. Die was in de voorbereiding zeer ruim te noemen, al wordt daar door de trainers nog een flinke schifting in gemaakt. “We hadden bij de start zo’n vijfenveertig jongens voor twee elftallen. Er zijn door het vertrek van wat oudere spelers ook een aantal nieuwe gezichten gekomen die zeker toegevoegde waarde hebben. Dat is alleen maar goed voor de concurrentie en wordt uiteindelijk iedereen beter van.”

Sass is inmiddels begonnen aan zijn vijfde seizoen bij de withemden, nadat hij ooit begon in de jeugd van buurman Zeelandia. Hij stopte tijdens zijn studie in Rotterdam een jaar en ging daarna wonen in Middelharnis. “Toen heb ik twee jaar bij SNS gespeeld en keerde daarna terug in Middelburg. Ik heb toen gekozen voor MZVC omdat daar wat vrienden speelden. En dat is tot op heden voor mij een hele goede keuze gebleken. Ik had toen bovendien ook door een blessure een tijdje niet gespeeld en dan was de stap naar een ietsje lager niveau om weer te beginnen wat makkelijker. Maar ben er nooit meer weggegaan. MZVC is toch een beetje de dorpsclub binnen de stad en daar voel ik me prima bij.”

De promotie via de nacompetitie was volgens Sass uiteindelijk ook wel noodzaak. “Als vierdeklasser komen spelers toch wat makkelijker naar je toen dan wanneer je op het laagste niveau speelt. Dus het winnen van de nacompetitie kwam op exact het juiste moment. Het is nu vooral zaak om als team op elkaar ingespeeld te raken en van daaruit te gaan toewerken naar resultaten op het veld. Er zit voldoende kwaliteit in de selectie waardoor ik de overtuiging heb dat we dit seizoen absoluut zeker uit de gevarenzone zullen blijven. Daar ben ik van overtuigd. Ondanks dat er goede teams in deze klasse zitten denk ik dat we toch tussen plek vier en acht moeten kunnen eindigen. Als dat niet lukt dan hebben we het met z’n allen ondermaats gedaan.”

Klik op MZVC voor meer artikelen over de club.
Klik op MZVC voor meer informatie over de club.

‘Mario Been sprong er voor mij echt bovenuit’

VoetbalJournaal
-
0
‘Mario Been sprong er voor mij echt bovenuit’

Ondanks dat hij graag had willen promoveren en het qua prestaties nog beter had gekund, kijkt Joep van den Ouweland met een positief gevoel terug op zijn eerste seizoen als trainer van derdeklasser Bavel. Met het vertrouwen, is bij de oefenmeester uit Gilze dan ook niks mis. “Ik zou graag kampioen willen worden of promoveren.”

Precies zoals ook afgelopen seizoen, eigenlijk al de bedoeling was. “Uiteindelijk is dat niet gelukt, omdat we het in de eindfase hebben weggeven.” Want met slechts negen punten uit de laatste zeven duels, moest Bavel uiteindelijk genoegen nemen met een derde plaats. En dat terwijl de ploeg lange tijd bovenaan stond. “Als we dit jaar écht mee willen doen, moeten we constanter worden. Nu hebben we het uit onze handen laten glippen.” Desondanks, heeft de 41-jarige Van den Ouweland allesbehalve spijt van zijn overstap naar Sportpark De Roosberg. “Ik heb het super naar mijn zin gehad! Het is een leuke groep én vereniging, alleen had ik graag willen promoveren.”

Anders trainen

Dat gebeurde, met een achterstand van zes punten op koploper Madese Boys, uiteindelijk dus net niet. “Als je zó dichtbij bent, wil je naar die tweede klasse… Het is ook extra zuur, dat je als nummer drie geen nacompetitie hebt. In feite hebben we het één wedstrijd voor het einde weggeven.” Toch voelt de voormalig profvoetballer van onder meer Go Ahead Eagles en De Graafschap zich helemaal thuis bij de derdeklasser. “Ik had bij Gilze graag nog een jaartje doorgegaan, maar de club wilde na twee seizoenen wat anders. Bavel staat te boek als een nette en fijne club, dus ik was blij dat ze met mij in gesprek wilden.” En die verhalen, bleken te kloppen, vertelt Van den Ouweland. “Daar is geen woord aan gelogen! Iedereen staat voor je klaar, er zijn een hoop vrijwilligers die het beste met de vereniging voor hebben en alles is goed geregeld. Het is echt een club die perfect bij mij past.” En ook de klik met de spelersgroep, is aanwezig. “Je merkt aan die jongens, dat ze het leuk vinden om op een andere manier te trainen dan dat ze gewend waren.” Hoe dat er in de praktijk aan toegaat? “Ik ben niet zo van een standaard warming-up, daarom zet ik liever twee rondo’s uit. Daarna gaan we vaak naar een positioneel gerichte pass- en trapvorm en we spelen veel positiespelletjes. Want door dingen te herhalen, word je een betere voetballer.” Met tactiek, probeert Van den Ouweland zijn spelers tijdens trainingen niet al te veel te vermoeien, vertelt hij. “Dan sta je veel stil én voetbal is voor mij ook vrijheid. Zoek voor jezelf de ruimte in balbezit, zeg ik altijd. Al moet je in het verdedigen en drukzetten natuurlijk wel bepaalde patronen hebben.”

Meer begrip

Patronen, die ook kunnen veranderen, lacht de inwoner van Gilze. “We hebben in het begin van het seizoen, redelijk gedurfd gespeeld. Met drie verdedigers. Maar uiteindelijk zijn we overgestapt naar vier, omdat de jongens zich daar prettiger bij voelden.” Typerend voor hem als trainer, denkt Van den Ouweland. “Ik probeer zoveel mogelijk tussen die gasten te staan en naar ze te luisteren. Niet zo autoritair en in voor een geintje. Je kan bij mij best een keer een training missen, als je daar een goede reden voor hebt. Door met ze mee te denken, krijg je spelers sneller achter je, denk ik.” Bijvoorbeeld tijdens wedstrijden. “We hebben echt geleerd om tactische aanpassingen te doen, om tot een beter resultaat te komen.” Ondanks dat Van den Ouweland als trainer, altijd zoveel mogelijk probeert uit te gaan van eigen kracht. “Ik houd van initiatief, goed voetbal en drukzetten. Een vast systeem heb ik niet echt, omdat je toch altijd afhankelijk bent van het materiaal.” Materiaal, dat de oud-middenvelder vol enthousiasme helpt om verder te ontwikkelen. “Dat is het leukste van trainer zijn, om je kennis en ervaring over te kunnen dragen.” Ervaring, die Van den Ouweland als ex-profvoetballer natuurlijk meer dan genoeg heeft. “Ik denk dat het wel een voordeel is, omdat je dingen toch sneller ziet. En je weet hoe spelers redeneren, je bent toch één van hen geweest. Daardoor heb je op sommige momenten misschien wat meer begrip.” Het bezig zijn met oefenvormen en het coachen van medespelers, zat er bij Van den Ouweland dan ook altijd al wel in, herinnert hij zich. “Ik ben regelmatig aanvoerder geweest, dat is ook niet voor niks. Als speler noteerde ik wel eens trainingen. Van iedere trainer neem je toch wel iets mee, ook in de benadering van spelers.” Wie zijn beste trainer ooit was? “Mario Been sprong er voor mij bovenuit. Die stond echt tussen de jongens, had leuke trainingen en was een leuk mens. Daar heb ik het meeste van geleerd. Doordat hij zelf ook goed kon voetballen, neem je ook sneller dingen van zo iemand aan.” Wat dat betreft, heeft ook Van den Ouweland zijn voetbalverleden alvast mee. “Ik zou met Bavel heel graag kampioen willen worden of promoveren. Maar de competitie is sterk, dus er is meer dan genoeg concurrentie!”

Klik op vv Bavel voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Bavel voor meer informatie over de club.

‘Het gaat bij ons thuis heel veel over voetbal’

VoetbalJournaal
-
0
‘Het gaat bij ons thuis heel veel over voetbal’

Als trainer van de JO12-2 bij Groen Wit, probeert Olav van der Wulp vol passie en enthousiasme over te brengen wat hij zelf als voetballer ooit allemaal heeft geleerd. En voorlopig, lukt dat best aardig, vertelt hij. “Plezier is het allerbelangrijkste, zodat ze met een grote glimlach rondlopen.”

Een doelstelling, waar hij zo’n vijf seizoenen geleden mee begon. Destijds als trainer van de JO8. “Dat is een beetje de trend bij Groen Wit. We staan te springen om vrijwilligers, dus als je kind gaat voetballen, doen ze al snel een beroep op ouders.” Heel erg, vond de 50-jarige Van der Wulp dat overigens niet. “Samen met Jerry Oors, doe ik dat nu al drie jaar. Ik heb zelf jaren gevoetbald, dan is dit ontzettend leuk om te doen!” Begonnen bij de jongste jeugd en inmiddels aanbeland bij de JO12-2. De teamsamenstelling, behoeft de nodige uitleg. “De club heeft besloten om vanaf de JO10 te beginnen met selecteren, waardoor je een soort nieuwe mix krijgt.”

In de klas

Een mix, die Van der Wulp stiekem al behoorlijk goed kent. “Ongeveer de helft van de jongens, heb ik al eerder in het team gehad.” En daarnaast. “Kennen ze elkaar ook allemaal al wel. Veel zitten bij elkaar op school of in de klas.” Waaronder dus ook zijn eigen zoontje. Hoe dat gaat? “Voorlopig prima! Je moet er altijd voor waken dat het niet ‘het zoontje van’ wordt, maar eigenlijk ben je altijd strenger voor je eigen kind.” Soms ook thuis, lacht Van der Wulp. “Mijn andere zoontje voetbalt in de JO10-2, dus het gaat bij ons heel veel over voetbal.”

Want ook de inwoner van Breda zelf, weet van kinds af aan niet beter. “Ik heb vanaf mijn zevende, altijd in de jeugd bij Advendo gevoetbald. En op mijn zeventiende, maakte ik daar mijn debuut in het eerste.” Alvorens hij vanwege zijn studie, na een seizoen of vijf besloot te stoppen. Al duurde dat maar even. Een jaar of drie. “Studiegenoten van mij kwamen uit Ulvenhout, die vroegen of ik het leuk zou vinden om bij UVV’40 te komen voetballen. Dat heb ik toen gedaan, tot mijn 36ste.” Veelal als rechtsbuiten, later als middenvelder. “Ik was klein, maar snel. Een bal over de verdediging heen, was vaak een prooi voor mij.” Dankzij zijn kinderen, kwam hij een aantal seizoenen geleden bij Groen Wit terecht. “We wonen in de wijk Westerpark en ik hoorde goede verhalen over de club.”

Niveauverschillen

Verhalen, die bleken te kloppen. Van der Wulp is dan ook helemaal op zijn plek bij de vereniging uit Breda. “Voetbal is gewoon mijn spelletje. Ik kijk het graag en daarnaast ben ik al sinds mijn jeugd supporter en seizoenkaarthouder van NAC.” Enthousiasme, dat hij als jeugdtrainer goed kan gebruiken. “Het is leuk om dingen over te brengen, die je zelf als voetballer hebt geleerd.” En dat doet Van der Wulp, dan ook vol fanatisme. “We zijn vooral bezig met het samenspel en overzicht houden. Medespelers blijven zien en niet met je hoofd naar beneden lopen.” Onder meer door af te werken, partijtjes te spelen én penalty’s te oefenen. “Maar ook tactisch, probeer ik ze alvast wat te leren. Met name bepaalde slimmigheidjes.”

Toch is in alles, één ding het allerbelangrijkste: “Dat ze plezier hebben en met een grote ‘smile’ rondlopen.” Precies zoals Van der Wulp dat zelf ook twee avonden in de week en op zaterdag doet. “Ik heb verder geen ambities als trainer, maar dit vind ik gewoon heel leuk om te doen.” Helemaal nu de club sinds vorig seizoen een jeugdbeleidsplan heeft geïntroduceerd. “Dat geeft toch handvaten én structuur. En het kweekt begrip.” Onder meer voor de teamindelingen. “Die leveren altijd discussies op, dat is bij iedere club het geval.”

Toch is Van der Wulp blij met de ingeslagen weg, vertelt hij. “Binnen de teams, had je regelmatig te maken met niveauverschillen. Daardoor werd het plezier bij de jongens soms minder. Door te gaan selecteren vanaf de JO10, krijg je meer gelijkwaardigheid tussen spelers. Daarom vind ik het een goede keuze.” Voorlopig, ziet de voetballiefhebber dan ook geen reden om wat anders te gaan doen. “Tenzij mijn zoontje het niet meer wil natuurlijk!”

GPC-trainer Salim ben Sellam staat voor jaar van belangrijke keuzes

VoetbalJournaal
-
0
GPC-trainer Salim ben Sellam staat voor jaar van belangrijke keuzes

VLISSINGEN – Hij promoveerde én degradeerde in zijn eerste twee seizoenen bij GPC Vlissingen. Salim ben Sellam wil nu, met een behoorlijk vernieuwde selectie in zijn derde jaar als GPC-trainer proberen om er een hechte groep van te maken en te kijken tot hoever zijn selectie kan reiken. Daarnaast staat hij voor een aantal uiteenlopende keuzes en afwegingen die hij moet maken.

“Het is vorig seizoen niet helemaal gelopen zoals we vooraf misschien hadden gehoopt. Realistisch gezien wisten we wel dat het een lastig jaar zou worden. De derde klasse herbergt veel heel sterke ploegen zoals De Meeuwen, Zeelandia Middelburg, FC Dauwendaele en nog een aantal. Die hebben zoveel ervaring en ook kwaliteiten in de groep, daar waren wij simpelweg niet tegen opgewassen. We bleken niet goed genoeg en zijn dan ook terecht gedegradeerd.”

In de zomerperiode vertrokken er een aantal jongens uit bij GPC om hun geluk elders te gaan beproeven op een hoger niveau. “Verder zijn er nog was jongens gestopt of in lagere elftallen gaan voetballen. Daarvoor hebben we wel wat ervaring teruggekregen en zijn er van onder andere JVOZ en VC Vlissingen nog wat spelers bijgekomen. Maar ook vanuit het tweede elftal hebben we vier spelers doorgeschoven. Kwalitatief is het misschien minder dan voorheen, al is de selectie voor mijn gevoel nu wel veel meer in balans. Ervaring, loopvermogen en doelgerichtheid hebben we nu beter verdeeld over de groep en dat moet nu allemaal in elkaar worden gepast door mij als trainer.”

Ben Sellam werd enkele jaren geleden afgewezen voor de opleiding TC1 en zag daardoor dat hij als trainer de afgelopen seizoenen minder werd uitgedaagd.

“En juist dat heb ik wel nodig om te kunnen doorgroeien. Dat mis ik nu een beetje en daarom wil ik heel goed gaan afwegen welke kant ik wil opgaan als trainer. Of wil ik na tien jaar mezelf vol focussen op het trainersvak misschien weer een aantal seizoenen gaan richten op het zelf spelen van wedstrijden met vrienden. Want ik ben sinds mijn zesentwintigste trainer en al op mijn achtentwintigste gestopt met voetballen, maar de geur van gras en het zelf tegen een bal trappen dat mis ik nog altijd. Dus wie weet wat de toekomst brengt. Voorlopig telt echter alleen nog GPC en daar ga ik alles aan doen om met die vernieuwde groep te proberen een leuk seizoen te draaien en te trachten om dicht in de buurt van eventuele prijzen te komen.”

Naast het hoofdtrainerschap bij de Vlissingse vierdeklasser is Ben Sellam ook voorzitter bij Zaalvoetbalvereniging Groene Ster, heel druk met zijn eigen bedrijf binnen het jeugd- en jongerenwerk én wordt hij straks voor de tweede keer vader.

“Dat laat zien dan mijn dagen en avonden heel druk bezet zijn. Het zorgt er bovendien voor dat ik dit jaar voor een aantal heel belangrijke keuzes sta. Wat wil ik? Waar zie ik nog de uitdagingen in? Wat past allemaal beste bij elkaar? Die vragen verdienen een antwoord en daar ga ik de tijd voor nemen. Als trainer is het soms frustrerend dat je een training voorbereidt en op de dag zelf nog drie afmeldingen krijgt bijvoorbeeld. Al is dat ook inherent aan het niveau en niet direct een verwijt. Soms wel jammer, want je werkt toch ergens naartoe en ben daar altijd eerlijk in naar jongens. Je moet wel investeren in jezelf wil je iets bereiken. Hopelijk kunnen we met elkaar dit seizoen bij GPC Vlissingen de puzzelstukjes op de juiste plek leggen en wellicht dat het dan tot iets heel moois kan leiden.”

1...678...1.401Pagina 7 van 1.401

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.