Home Blog Pagina 7

Geweldig seizoen strandt in Tilburg

0

Twee play-offrondes mocht FC Dordrecht dromen van promotie naar de eredivisie. Na de eliminatie van De Graafschap zorgden de twee ontmoetingen met Willem II evenzovele malen voor spektakel. Met, na een 2-1 thuiszege en 120 meeslepende minuten in Brabant die in 3-2 eindigden, een uitschakeling na strafschoppen als climax.

DORDRECHT – Terwijl aanvoerder Jari Schuurman nog de met technische problemen kampende cameraploeg van de NOS te woord stond in de mixed zone van het Koning Willem II Stadion, namen zijn ploeggenoten en de stafleden van FC Dordrecht met een mooi gebaar afscheid van de Dordtse supporters die nog steeds in het uitvak zaten.

Bij Willem II strandde het geweldige seizoen dat nog twee duels extra had kunnen duren, met een promotie-tweeluik tegen Telstar. Dat kwam er niet na een loterij die de noodzakelijke strafschoppenreeks was. Waarin één misser, van Igor da Silva, de beslissing forceerde en waarna Willem II de winst vierde alsof de Champions League net in Tilburg was afgeleverd.

Klik

Wat resteerde was een mooie slotbalans, die trainer Melvin Boel (foto) na zijn debuutjaar als verantwoordelijk hoofdcoach in het betaalde voetbal maakte. ,,Vanaf de eerste training zijn we aan de slag gegaan om van een groep spelers een team te maken dat aansprekend voetbal wilde spelen. De technische staf bleek al snel heel hecht en is een soort familie geworden. De klik met de spelersgroep, die grotendeels nieuw was aan het begin van het seizoen, was vanaf de voorbereiding prima. We hebben een geweldig seizoen gehad, zijn thuis ongeslagen gebleven. In de laatste reeks thuiswedstrijden scoorden we bovendien nog eens volop en bleven we ook in de play-offs tegen De Graafschap en Willem II ongeslagen en aan de winnende hand.’’

In Tilburg toonde FC Dordrecht bovendien opnieuw over een ware vechtersmentaliteit te beschikken door zich over een vroege 2-0 achterstand heen te kunnen zetten. En met een ultra-aanvallende speelstijl werd ook nog eens een verlenging afgedwongen. ,,Het had ook onze kant op kunnen rollen, zeker in de eerste verlenging waarin wij de beste kansen hadden. Natuurlijk, als je zover komt dan wil je ook de finale halen en daar zijn we heel dichtbij geweest’’, aldus Boel, die zijn vakantie op 4 juni geboekt had. ,,Inderdaad, een dag na afloop van de play-offs. Het was bijna een vooruitziende blik geweest.’’

Klik op FC Dordrecht voor de laatste artikelen over de club.
Klik op FC Dordrecht voor meer informatie over de club.

FC Dordrecht levert opnieuw KKD-talent van het jaar

0

FC Dordrecht leverde voor het tweede jaar op rij hét talent van de Keuken Kampioen Divisie. Na Shiloh ’t Zand in 2024 solliciteerde opnieuw een huurling van Feyenoord naar de titel van grootste groeibriljant: Jaden Slory viel de eer te beurt om van bondscoach Ronald Koeman de prijs in ontvangst te mogen nemen.

DORDRECHT – Het samenwerkingsverband tussen Feyenoord en FC Dordrecht heeft op verschillende vlakken duidelijk een positieve werking. Voor het tweede jaar schaarde de Dordtse betaald voetbalclub zich bij de beste vijf ploegen in de eindrangschikking en werd plaatsing voor de play-offs afgedwongen.

Maar ook de ontwikkeling van spelers, die vanuit Rotterdam-Zuid naar de Krommedijk in Dordrecht werden gebracht, lijkt een garantie. Vorig jaar sprongen Antef Tsoungui, Ilias Sebaoui, Korede Osundina – die ook dit seizoen aanvankelijk in de Merwestad vertoefde om vervolgens een transfer af te dwingen – en Shiloh ’t Zand in het oog als huurlingen die zich in het groen-wit ook bijzonder goed bleken te voelen. ’t Zand, die in het voorbije seizoen bij Heracles Almelo te zien was, werd zelfs uitgeroepen tot het grootste talent van de Keuken Kampioen Divisie.

Jeugdopleiding

Ook dit seizoen bleken de huurlingen van Feyenoord een schot in de roos. De Italiaan Gabriele Parlanti ontpopte zich tot de man van de vuile meters en de duels op het middenveld, Devin Haen – door Feyenoord van De Graafschap gehaald en bij FC Dordrecht gestald – groeide uit tot clubtopschutter, Korede Osundina sprong zodanig in het oog dat hij naar Casa Pia AC verkaste en Jaden Slory (foto) maakte hele goede sier als buitenspeler.

Slory trad in de voetsporen van zijn vader Andwelé Slory, die in het verleden bij FC Dordrecht actief was. Zijn zoon, die in mei van dit jaar 20 jaar oud werd, werkte in de jeugdopleiding van Feyenoord al met de huidige FC Dordrecht-trainer Melvin Boel. ,,Dat maakte de aanpassing vanaf mijn komst naar FC Dordrecht makkelijker, omdat ik zijn werkwijze al kende’’, liet Slory zich dan ook ontvallen.

Na een gewenningsperiode voelde Slory zich heel snel thuis in zijn nieuwe voetbalomgeving. ,,Ik ben meteen goed opgenomen door de groep. De grootste verandering was natuurlijk de competitie waarin ik belandde. Ik speelde niet meer tegen leeftijdsgenoten, maar vooral tegen mannen. Dat zorgde ervoor dat ik fysiek aanvankelijk flink moest wennen. Maar ik ben uiteindelijk dankbaar dat ik deze stap heb kunnen en mogen maken.’’

Erkenning

En de ontwikkeling verliep zodanig goed, dat Slory faam maakte ook buiten Dordrecht. Het leverde hem een periodeprijs als grootste talent op en bij het afsluitende KKD-gala kreeg hij uit handen van Ronald Koeman de seizoensprijs toebedeeld. ,,Een geweldige erkenning na een mooi seizoen. Graag had ik de prijs echter ingeruild voor promotie en de droom met Dordrecht ook verwezenlijkt om naar de eredivisie te gaan’’, meldde Slory, die er met een treffer in het thuisduel (2-0) voor zorgde dat De Graafschap in de play-offs werd geklopt.’’

Slory zal met een tas vol herinneringen en mooie ervaringen terugkeren in De Kuip. ,, Ik heb een prachtige tijd in Dordrecht gehad en ik wil iedereen, staf en supporters, daarvoor bedanken. Het is straks de bedoeling dat ik in de voorbereiding aansluit bij Feyenoord en dan zien we wel hoe het verder loopt.’’

Klik op FC Dordrecht voor de laatste artikelen over de club.
Klik op FC Dordrecht voor meer informatie over de club.

Robin en Youri halen veel plezier uit voetbalschool bij Slikkerveer: ‘We willen spelers individueel beter maken’ 

Robin Westerman en Youri van Noort zijn de trotse coaches van de voetbalschool bij SV Slikkerveer. Iedere week kunnen jeugdspelers zich daar individueel verder ontwikkelen met de persoonlijke aandacht die ze daar krijgen. Westerman en Van Noord vertelden allebei uitgebreid over de voetbalschool.

Nadat hij begon als voetballer bij RVVH, kwam Westerman bij Slikkerveer erachter dat hij trainer wilde worden. Daarvoor deed hij al een aantal unieke ervaringen op in onder andere China, Australië en Zuid-Korea. Daar kreeg hij te maken met een compleet andere cultuur op het gebied van sport en leven. “Ja, je komt inderdaad in een andere wereld terecht. Met name in China heb ik veel te gekke dingen gemaakt. Daar zie je echt dingen die je hier nooit zal zien in Nederland. Ook op sportgebied heerst er een andere sfeer en wordt er anders gekeken naar sport”, aldus Westerman.

Na zijn avontuur in Zuid-Korea, waar hij Head Coach was van de Liverpool International Academy, besloot Westerman om terug te keren naar Nederland. Toen rook Slikkerveer zijn kans en sloeg meteen toe. “Op het moment dat ik mijn koffers aan het pakken was om terug te gaan naar Nederland, waren zij al bezig om een voetbalschool te starten. Toen ze hoorden dat ik terug zou keren naar Nederland, zochten ze het gesprek op met mij. Mij leek dat ook leuk om te doen en dus ben ik daar 3,5 jaar geleden mee begonnen.”

Bij de voetbalschool kunnen jongens en meisjes van 6 tot en met 15 jaar terecht. Iedere zondag worden zij opgesplitst in twee groepen en worden dan voorzien van training door Robin en Youri. In verband met drukte wisselen zij het om de week af. De uitgangspunten zijn plezier en individueel beter worden als het aan Westerman ligt. “Ik vind het belangrijk dat die jongens lef tonen. Dat is een beetje de rode draad. Ik probeer in het gedrag daarbij ook een proactieve houding te realiseren en de focus is dat we iedere week een ander thema hebben.”

Westerman put er een hoop energie uit om met jonge talenten aan de slag te gaan. Volgens de trainer haalt hij er veel plezier uit om te zien als de jonge spelers veel progressie maken. “Deze kinderen zijn heel puur en stralen enorm veel plezier uit. Dat geeft veel energie om veel aan de slag te gaan. Het is als trainer leuk om iets te winnen, maar spelers individueel beter maken en dat terugzien op het veld is het leukste om te zien.”

Nadat Westerman gestart was met de voetbalschool, kreeg hij even later bijval van een oude bekende: Youri van Noort. Net als Westerman kwam hij er snel achter dat hij trainer wilde worden. “Ik voetbalde bij Alexandria, Heerjansdam en Binnenmaas. Mijn vader was ook altijd al trainer en zo ben ik er een beetje ingerold. Op een gegeven moment vond ik trainen leuker als spelen. Na twee coronajaren merkte ik dat ik daarin een beetje plezier verloor. Toen heb ik die keuze gemaakt om te gaan trainen.”

Sinds dit seizoen heeft Van Noort zich aangesloten bij de voetbalschool van Slikkerveer. Hij geeft zelf aan dat het begon als een hobby die uiteindelijk uit de hand liep. “Ik begon een beetje met helpen en op een gegeven moment besloten we om het samen te gaan doen. Zo ben ik er dit seizoen bijgekomen. Nadat ik assistent was van Robin bij Barendrecht, vroeg hij mij om het samen te doen.”

Net als Westerman, haalt Van Noort een hoop plezier uit de individuele ontwikkeling van de jonge voetballertjes. Onder het mom van verschillende thema’s is het de bedoeling om de jeugdspelers beter te maken. “We proberen de jongens stappen te laten zetten. Je ziet duidelijk veel verbetering. Dat is samen met plezier eigenlijk wat je altijd het meeste aan het zoeken bent.”

Klik op SV Slikkerveer voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Slikkerveer voor meer informatie over de club.

Jeugdopleiding VV Smitshoek levert speler af aan Champions League-finale: ‘Wij zijn heel trots op Denzel Dumfries’

De jeugdopleiding van VV Smitshoek is de afgelopen jaren uitgebreid tot een geoliede machine in de regio Barendrecht. Met spelers als Denzel Dumfries, Dylan Vente en Ian Smeulers heeft de club al meerdere spelers opgeleid die het uiteindelijk tot de Eredivisie geschopt hebben of zelfs daarbuiten. Hoofd Jeugd Opleiding Jurrian van Neuren vertelde uitgebreid over zijn functie, VV Smitshoek en Dumfries die aan de vooravond staat van zijn tweede Champions League-finale.

Al op jonge leeftijd kreeg Van Neuren te maken met voetbal en Smitshoek. Via zijn vader werd hij snel besmet met het voetbalvirus. “Toen ik heel klein was, keepte mijn vader bij Smitshoek. Dus zodoende ging ik vaak met hem mee naar de club. Het was dan ook logisch dat ik ook graag bij Smitshoek wilde voetballen. Ik heb tot de O19 alle teams doorlopen”.

Toch kwam Van Neuren er snel achter dat hij verliefd was op voetbal, maar dat een rol naast het veld hem beter lag dan op het veld. “Ik heb een lange tijd minder plezier gehad dan ik zou moeten hebben, met name door trainers. Voetbal is mijn lust en mijn leven en ik was er altijd mee bezig. Op een gegeven moment dacht ik dat ik dingen beter zag dan mijn trainers, dus ben ik dat zelf gaan doen. Ik begon bij de jongste kinderen als trainer en toen ben ik besmet geraakt met het trainersvirus. Inmiddels ben ik al veertien jaar jeugdtrainer.”

Het trainen van de jeugd werd voor Van Neuren uiteindelijk een hobby die volledig uit de hand liep en zodoende werd hij vorig jaar aangesteld als Hoofd Jeugdopleiding bij VV Smitshoek. Sindsdien bewaakt hij de missie en visie van de club als het gaat om het opleiden van de jeugd richting de seniorenteams. “Het belangrijkste is dat we plezier creëren. Iedereen is verschillend, dus moeten we ervoor zorgen dat we met elkaar tot succes komen. Het gaat niet alleen om voetbal, maar ook om samen mooie herinneringen te maken voor als we elkaar later weer tegenkomen. Dat we dan kunnen zeggen: ‘Dat was een geslaagd seizoen.’ Dat hou ik de trainers altijd voor.”

Dit seizoen speelde Smitshoek op het hoogste niveau in de geschiedenis van de club. Vorig jaar wist de ploeg van Edwin de Koning promotie af te dwingen richting de derde divisie, wat nog nooit eerder was gebeurd. Dit seizoen viel helaas voor hen het doek, waardoor zij volgend jaar weer in de vierde divisie uit zullen komen. Smitshoek hoopt dan ook meer aanvoer vanuit de jeugd richting het eerste te kunnen laten doorstromen.

“Natuurlijk, dat wil je altijd. Het is mooi als we een herkenbaar eerste elftal hebben. Het is natuurlijk geweldig als jonge spelers zich ontwikkelen en dan uiteindelijk op zaterdagmiddag op het hoofdveld spelen. Ik denk dat mensen eigen jeugd mensen aantrekt. Het creërt nieuwe supporters, zoals vrienden, oud-teamgenoten en ouders. Daarnaast zorgt het voor een vollere kantine.” Op de vraag of het ook realistisch is, onthulde Van Neuren een deel van het jeugdplan van Smitshoek. “Ik ben vorig jaar begonnen om het technische jeugdplan te maken voor de O8 tot en met O19. Dat hebben we vorig jaar ingevoerd bij de selecties en dit jaar in de gehele jeugdopleiding. We hebben geïnvesteerd in een stukje beleid met makkelijke tools voor de trainers. Het resultaat daarvan moet worden dat we over een paar jaar jaarlijks jeugdspelers laten doorstromen naar het eerste elftal.”

Om de jonge spelers in de opleiding van Smitshoek nog beter te maken, wordt er wekelijks gewerkt aan een stukje identiteit. Zo worden er meerdere thema’s behandeld zoals dribbelen als Lionel Messi of passeren als Kylian Mbappé. Hierdoor kunnen de kinderen zich identificeren met spelers die het uiteindelijk geschopt hebben tot de absolute wereldtop. “Met deze weekthema’s een aanvullende oefenstof bieden we focus voor de trainers en daarbij kunnen ze in de praktijk heel makkelijk een aantal oefeningen doen”, vertelt Van Neuren.

Door het verhoogde niveau in de jeugdopleiding en in het eerste elftal, staat Smitshoek in de belangstelling in de regio. Er wordt dan ook aan jonge spelers getrokken door meerdere BVO’s wat de kans vergroot op meerdere vroegtijdige transfers. Maar als het aan Van Neuren ligt, is het bijzonder realistisch dat de jeugdspelers ook voor de eigen selecties behouden kunnen worden. “Iedere speler wordt een stap naar een BVO gegund en wij moeten een omgeving creëren waarin jongens die het niet schoppen tot het profvoetbal, weer terug kunnen komen naar ons. Dat gebeurt gelukkig nu al. Daarnaast houden we onze ogen open voor versterking,  maar vinden we behoud van onze clubcultuur ontzettend belangrijk. Uiteindelijk snijdt het mes aan twee kanten. Wij raken jongens kwijt, maar er zijn ook jongens die het niet redden en dan bij ons weer terugkeren.”

Het grootste compliment voor de jeugdopleiding van Smitshoek is hoogstwaarschijnlijk Denzel Dumfries die zijn tweede Champions League-finale gaat spelen. De Oranje-international speelde eerder voor Sparta, Heerenveen, PSV en Inter en verkeerde al op twee EK’s en een WK. Maar wat veel mensen niet weten is dat hij in de jeugdopleiding van Smitshoek heeft gespeeld tot de O17. Van Neuren bevestigde dan ook dat de club ontzettend trots is op Dumfries. “Het is natuurlijk een heel bijzonder verhaal. Hij is het allermooiste voorbeeld wat er is, want hij heeft laten zien dat ieder kind zo groot mogelijk kan dromen. Smitshoek is echt zijn club en hij is hier nog weleens langs geweest. Wij gebruiken hem vaak als spiegel voor de kinderen.”

Van Neuren concludeert uiteindelijk dat Smitshoek op de goede weg is, maar dat er nog heel veel verbeterd kan worden. “Iedereen beseft dat dit pas het startschot is. Het kan nog veel beter en iedereen is heel erg ambitieus en enthousiast om de jeugdopleiding verder te ontwikkelen.”

Klik op Smitshoek voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Smitshoek voor meer informatie over de club.

Bolnes kent krankzinnig einde van het seizoen: ‘Promoveren is nog altijd mogelijk’

Bolnes kijkt terug op een bizar slot van het seizoen. In de vijfde klasse leken zij even mee te kunnen doen om het kampioenschap, maar moesten voorlopig genoegen nemen met de vierde plaats. Izak Lavooij, speler van Bolnes, vertelde ons uitgebreid over het knotsgekke slot en de mogelijke promotie.

Lavooij belandde na een avontuur bij L.M.O. bij Bolnes, waar hij op het middenveld de lijnen uitzet. “Ik denk dat ik een nuttige speler ben. Ik ben echt een nummer zes die veel ballen afpakt en weinig scoort. Ik kan denk ik wel zeggen dat ik een dragende kracht ben.”

Het seizoen 2024/2025 begon voor Bolnes niet zoals zij gehoopt hadden. Van de eerste drie duels werd er geen een gevonden, maar daarna vonden zij de weg omhoog. Met twee gigantische overwinningen van 2-12 en 11-2 kwam het vertrouwen terug en werd de weg ingeslagen om bovenin mee te doen. “We begonnen inderdaad belabberd. Hoe dat kwam weet ik ook niet precies, maar in de tweede seizoenshelft wonnen we alles op een wedstrijd na”, zo geeft Lavooij aan.

“We kregen in de eerste seizoenshelft een hoop doelpunten tegen en op een gegeven moment hebben we het omgegooid. We zijn anders gaan voetballen en daardoor kregen we minder tegendoelpunten. Daarna begon het te lopen”, voegde hij nog daaraan toe.

Uiteindelijk kroop Bolnes langzaam omhoog en gingen zij de strijd om de titel aan met de Egelantier Boys, Rijnmond Hoogvliet Sport en IJVV de Zwervers. Tot de laatste speeldag ging het tussen die vier, waarin Bolnes in de laatste wedstrijd rechtstreeks tegen Rijnmond speelde. Maar toen sloeg het noodlot toe. Bolnes ging met 3-2 onderuit, waardoor zij in de play-offs uit zullen komen tegen Simonshaven. “Natuurlijk wil je kampioen worden en ik denk ook dat we daar de spelers voor hebben. We hebben veel jongens in de dertig en wat jongere jongens. Misschien zijn we daarom ook wel verplicht om te promoveren en die druk zullen we onszelf op moeten leggen.”

Ondanks sommige leeftijdsverschillen in het eerste elftal van Bolnes, schetst Lavooij dat iedereen goed met elkaar omgaat. “De meesten kennen elkaar al langere tijd, waardoor er ook een vriendschappelijke band in het team is. Dat is wel leuk om te zien. Het is altijd wel gezellig en op voetballend gebied proberen we altijd wel het spel te maken. We proberen van achteruit verzorgd te spelen.”

In de winterstop stond Bolnes nog achtste, maar sloop langzaam richting de top in de vijfde klasse in de regio Barendrecht. Met een tweede plaats op de laatste speeldag, kon het kampioen worden tegen Rijnmond. Dat verliep niet volgens plan en uiteindelijk gingen Lavooij en consorten onderuit met 3-2. “Zij waren gewoon beter, daar moeten we eerlijk in zijn. Het was heel zuur, maar we moeten ook niet vergeten waar we vandaan kwamen. Uiteindelijk hebben we nog een plek in de nacompetitie en is promotie nog altijd mogelijk.”

Maar ondanks de domper van de laatste speeldag, houdt Lavooij er alle vertrouwen in dat het seizoen van Bolnes tot een goed einde gaat komen. “We moeten dit gewoon zien als een incident wat op het verkeerde moment is gevallen. Maar wij hebben gewoon een goede ploeg. Ik denk nog steeds wij in de play-offs een goed resultaat kunnen halen.

Klik op SV Bolnes voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Bolnes voor meer informatie over de club.

BVV Barendrecht floreert met eigen zaalvoetbalcompetities

BVV Barendrecht mag trots zijn op de twee zaalvoetbalcompetities die de club in bezit heeft. Aankomend seizoen zal de zaalvoetbalcompetitie voor maar liefst de 44e keer van start gaan. Niek Haerkens, coördinator en scheidsrechter, praatte ons uitgebreid bij over zijn uit de hand gelopen hobby.

Na de invoering van de zaalvoetbalcompetities door Mels van der Pas, ontvouwde het zaalvoetbal tot een dominante factor binnen de club BVV Barendrecht. Inmiddels bestaan er twee competities, waar in totaal 15 teams aan meedoen. “Het is echt hoogstaand voetbal geworden”, vertelt Haerkens erover. “Nieuwe teams kunnen meteen meedoen en dan bepalen wij in welke divisie zij terechtkomen”, voegde hij daaraan toe.

Het zaalvoetbal biedt de mogelijkheid aan voetballers die vanwege omstandigheden niet meer in het weekend kunnen voetballen. Door het zaalvoetbal hebben zij daarom ook de kans om nog steeds te kunnen voetballen, zegt ook Haerkens. “Hierdoor kunnen inderdaad heel veel verschillende jongens blijven voetballen. Ook studenten die op kamers gaan, kunnen op maandag elkaar weer even zien en daarna een biertje drinken. Daarbij komen ook een aantal jongen vaders die niet altijd op zaterdag weg kunnen.”

Voor Haerkens is het zaalvoetbal een uit de hand gelopen hobby geworden. De Brabander die inmiddels woonachtig is in de regio Barendrecht, is een van de steunpilaren van de zaalvoetbaltak. “Ik zorg ervoor dat alle nieuwsbrieven eruit gaan, dat alles wordt geregeld en ik ben daarbij scheidsrechter samen met iemand anders. Wij geven aan alle wedstrijden leiding en we zorgen ervoor dat als mensen vragen hebben, dat zij bij ons terecht kunnen.”

Volgens Haerkens was het in eerste instantie helemaal geen ambitie om uiteindelijk in het zaalvoetbal terecht te komen. Maar nadat hij eerst voor de KNVB wedstrijden had gefloten, zijn eigen zaak had opgericht en zijn kinderen werden geboren, wilde hij toch nog een beetje bij het voetbal betrokken blijven. “Ik heb een jaar of vijf niets gedaan omdat ik te druk was. Nadat ik bij Barendrecht terecht kwam, begon ik daar een beetje met fluiten op het veld en dat vond ik hartstikke leuk. Toen benaderde Mels mij of ik ook in de zaal wilde fluiten. Zo is het balletje gaan rollen en nu zit ik er alweer twintig jaar in.”

Voor Haerkens is het zaalvoetbal uiteindelijk een belangrijke bezigheid in zijn leven geworden. De coördinator en scheidsrechter geeft aan veel plezier te halen uit zijn uit de hand gelopen hobby. “Het klikt onderling heel goed met de mensen. Laatst hebben we nog afscheid genomen van iemand anders met wie we heel fijn samengewerkt hebben. Het is altijd fijn als je het goed kan vinden met elkaar.”

Haerkens geeft daarbij aan dat BVV Barendrecht niet alleen draait om het eerste elftal of de jeugdopleiding. Volgens de Brabander geeft de zaalvoetbaltak nóg meer kleur aan de enorme amateurclub. “Er komen nu ook heel veel teams die niet uit Barendrecht komen. Het leuke eraan is dat ik iedere week fluit voor veel jongens die hier ook al twintig jaar komen. Die leer je dan ook kennen en we hebben bijna geen akkefietjes of vechtpartijen. Iedereen is fanatiek, maar plezier staat altijd voorop bij ons. En daarbij wordt er ook goed gevoetbald en dat is hartstikke leuk om te zien.”

Ambitieus als Barendrecht is, hoopt de club niet alleen het eerste elftal of de jeugdopleiding, maar ook de zaalvoetbalcompetitie uit te breiden. Haerkens benadrukt daarbij dat iedereen welkom is. “Nu is het moment dat we weer nieuwe teams kunnen aannemen. Het maakt mij niet van welke niveaus het is, iedereen is altijd welkom bij ons.”

Klik op BVV Barendrecht voor de laatste artikelen over de club.
Klik op BVV Barendrecht voor meer informatie over de club.

‘Ik was als klein jongetje altijd op de voetbal’

Dat stilzitten niks is voor Kees Hollemans, is bij iedereen binnen Heerjansdam hoogstwaarschijnlijk wel bekend. Want na tientallen jaren als scheidsrechter en lid van het jeugdbestuur, kan de vrijwilliger er nog altijd geen genoeg van krijgen. “Mijn vader speelde in het eerste, dus ik was als klein jongetje altijd op de voetbal.”

En dan word je er vanzelf door aangetrokken, lacht de inmiddels 77-jarige Hollemans. “Ik was vroeger altijd met een bal bezig. Vind het spelletje gewoon heel leuk!” Toch kon de inwoner van Heerjansdam er als voetballer zelf, maar kort van genieten. “In mijn jeugdjaren heb ik tot aan de E’tjes op voetbal gezeten, toen kreeg ik last van bronchitis.” Inmiddels, is hij daar gelukkig overheen gegroeid. “Maar ik had graag langer en hoger gevoetbald!”

Opgegroeid

Toch was dat nog lang niet het einde, van zijn avontuur bij de club. “Dan word ik maar vrijwilliger, dacht ik.” Zo geschiedde. “Ik heb zelf twee meiden, die hebben niks met voetbal. Maar als dan iemand vraagt of je samen de F’jes wil gaan trainen, ga je dat automatisch doen. En voor je het weet, zit je dan ook in het jeugdbestuur.” Zoals gezegd, hield Hollemans dat een aardige tijd vol. “Ik heb tien jaar lang in het jeugdbestuur gezeten, ben 25 jaar scheidsrechter geweest en ben met het team waarmee we in de F’jes begonnen, tot de B’s meegegaan.” Een mooie tijd, zo memoreert de clubman in hart en nieren. “Samen met Rob Snijders. Van hem heb ik heel veel geleerd.” Ingegeven door zijn eigen vader, vertelt hij. “Mijn vader was een verdienstelijk voetballer in het eerste van Heerjansdam. Daardoor was ik er altijd.” Sterker nog. Na een kleine 50 jaar lidmaatschap, is Hollemans dat nu nog steeds. Onder meer als lid van de onderhoudsploeg. “In principe pakken we alle werkzaamheden op het sportpark aan. Snoeien, schoonmaken, van alles wat.” En op donderdag, worden steevast de lijnen getrokken. “Het is vooral gewoon heel gezellig onder elkaar. Ik ben een geboren én getogen Heerjansdammer, dan ben je met de club opgegroeid.” Stilzitten, is dan ook niks voor hem. “Ik ben 40 jaar dakdekker geweest, dan heb je een druk leven. Sinds 2005 zit ik in de VUT, dan moet je toch wat doen.” Bijvoorbeeld scheidsrechtercoördinator worden bij de jeugd, de Pupil van de Week begeleiden of de scheidsrechter bij het eerste ontvangen. “Alles een beetje in de gaten houden en zorgen dat iedereen boven wat te eten en te drinken heeft.”

Waardering

Met nog altijd evenveel liefde en plezier. Zeker nu de club deze maand 80 jaar bestaat. “We zijn natuurlijk ontzettend trots op ons jubileum! Het is bijzonder dat we al zolang bestaan.” Mede dankzij hem. “Door de club ben ik geridderd als lid van verdienste. Net als mijn vader.” Hollemans heeft alle ups en downs dan ook meegemaakt. “De brand op ons sportpark, was wat dat betreft natuurlijk het grootste dieptepunt.” Al blijkt daaruit ook de kracht van Heerjansdam, vindt hij. “De dorpskern draait alleen maar om voetbal. Het gevoel van samen zijn, maakt je sterk. Nu hebben we een prachtige accommodatie. Dat maakt het zo’n geweldige club!” Met meer dan genoeg hoogtepunten. “In 1989 werden we algeheel kampioen van Nederland. Dat was zó mooi.” En een blijvende herinnering. “Daar hebben we nog prachtige foto’s van hangen op de club. Iedere keer kijk ik daar met veel trots naar.” Hollemans, die ooit een voorwedstrijd mocht spelen bij een bekertreffen tussen Feyenoord en Ajax, is dan ook nog altijd net zo betrokken. Ook bij het eerste. “Ik ga altijd kijken!” Ook uit. “Daarom is die Vierde Divisie een mooie competitie, anders wordt het allemaal veel te ver reizen. En voor de kassa, is het ook goed.” Aan stoppen, denkt de vrijwilliger dan ook nog lang niet. “Zolang ik gezond blijf, ben ik elke dag op de club te vinden. Mijn ‘nis’ staat er nog net niet…” Weten ze ook bij de club maar al te goed, zo blijkt eens te meer. “In september word ik erelid van verdienste, dat is toch een fantastische waardering?”

Klik op VV Heerjansdam voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Heerjansdam voor meer informatie over de club.

‘We moeten één opleidingsvisie hebben’

Wat minder op, en wat meer naast het veld. Na achttien jaar actief te zijn geweest als jeugdtrainer, begint Jeffrey de Geus als Hoofd Jeugdopleiding volgend seizoen bij VVGZ aan een nieuw hoofdstuk in zijn voetballeven. Al heeft hij die uitdaging, stiekem al met beide handen aangepakt. “Ik heb de afgelopen weken meer dan vijftig mensen binnen de club gebeld.”

Want tijd om stil te zitten, heeft de huidig trainer van de O23 eigenlijk niet. “We doen het echt met elkaar, dus wil ik bij iedereen zoveel mogelijk kijken waar de behoefte ligt. Daar haal ik tot nu toe al een aantal leuke dingen uit.” Dingen waar De Geus (32) als HJO mee aan de slag kan. “Eigenlijk moet ik zorgen voor structuur en een rode lijn. We moeten één opleidingsvisie hebben, van jong tot oud.” Oftewel, simpel gezegd. “Wat willen we spelers per leeftijdscategorie leren? Hoe gaan we onze jeugd opleiden?”

Specifiek plan

Vragen waar De Geus in de komende weken, duidelijke antwoorden op gaat proberen te geven. “De onderbouw is met name gericht op techniek. Daarom zijn we bezig met het maken van techniekfilmpjes en techniektrainingen.” In de middenbouw én bovenbouw, komt de nadruk meer te liggen op de doorstroming richting het eerste en tweede elftal. “Onder meer door te gaan werken met een selectieprocedure.” En het voeren van gesprekken. “Er wordt nu te weinig aan spelers verteld waar ze aan moeten werken. Daar zit niet echt een lijn in. Teams werken wat dat betreft ieder voor zich.” Aan De Geus de taak, om betere randvoorwaarden te gaan scheppen. “Je wilt spelers de uitdaging geven, die ze nodig hebben.” Bijvoorbeeld door voor de ‘high potentials’ een specifiek plan te maken. “Dat zijn spelers van boven de zestien, waarvan we denken dat ze op korte of langere termijn onderdeel uit kunnen gaan maken van de selectie. Want dat is bij VVGZ toch wel een beetje de clubcultuur. Eigen jeugd in het eerste elftal. Mensen willen een herkenbaar eerste zien, dat is inherent aan een dorpsclub.” Maar logischerwijs, gaat dat niet vanzelf. “We gaan werken met een zes wekelijkse jaarplanning, op basis van spelprincipes.” Aangepast op leeftijd én niveau. “In de onderbouw gaan we niet alleen circuittrainingen doen, maar maken we ook gebruik van kindertaal. Dus bal beweegt, team beweegt, wordt dan vogels volgen de bal.” Aan trainers vervolgens de taak, om hun eigen accenten te leggen. Met behulp van De Geus. “We gaan thema-avonden organiseren, over het coachen van een wedstrijd of het geven van een training. En ik ga meelopen met selectietrainers, om te observeren én feedback te geven. Wat verwacht je van een training? En wanneer ben je tevreden?”

Stapje terug

Want als iemand dat kan weten, is het de inwoner van Zwijndrecht wel. “Op mijn veertiende ben ik begonnen met training geven bij de F1 van VVGZ, voor mijn maatschappelijke stage op school.” Via Oranje Wit, Barendrecht, ASWH, de jeugd van Sparta Rotterdam en Spijkenisse, keerde De Geus vorig seizoen terug op het oude nest. Inmiddels in het bezit van zijn UEFA C en B. “Ik had altijd de ambitie om ooit jeugdtrainer te worden bij een BVO, maar dat is ‘m helaas niet geworden. Dus heb ik, met een dochtertje van een jaar, bewust een stapje teruggedaan. Ook omdat ik er waarschijnlijk niet mijn brood mee ga verdienen.” En wonend ‘aan de andere kant van de dijk’, was de keuze snel gemaakt. “Ik wilde in de avonden graag mijn dochter op bed kunnen leggen, daar paste de O23 perfect bij.” Zelf voetballen, zit er voor de voormalig jeugdspeler van de club al een tijdje niet meer in. “Vanwege blessures aan beide knieën, ben ik op mijn negentiende gestopt.” Hoe moeilijk hij dat ook vond. “Ik had, door een geboorteafwijking, last van zwervende knieschijven. Dus die schoten er continu uit. Vanaf de B1 kreeg ik daar steeds meer last van, waardoor ik geopereerd moest worden.” Toch was blijven voetballen, eigenlijk geen optie. “Als ik door zou gaan, had ik over vijftien jaar waarschijnlijk kunstknieën gehad.” Gelukkig vond hij in het zijn van trainer, een nieuwe uitlaatklep. “Daardoor was ik toch nog bezig met voetbal.” En bezig met voetbal, is De Geus de afgelopen periode als nieuwe HJO meer dan ooit. “Ik vond vaak dat er geen plan of visie was. Wat gaan we doen met bepaalde spelers? Als je dan kritisch bent, moet je er ook iets aan doen. Zeker als ze het dan vragen. En voor mijn ontwikkeling, is het ook wel goed om wat anders te gaan doen.”

Ontwikkeling

Als trainer, zullen we De Geus voorlopig dan ook niet meer zien. “Ik heb mezelf er wel een beetje bij neergelegd dat waar ik altijd van droomde, trainer worden bij een BVO, voorlopig even in de koelkast komt te staan. Daarom heb ik ook doelbewust gekozen voor deze functie.” Een rol die hem, naar eigen zeggen minimaal net zo goed past. “Vanuit mijn werk als pedagogisch begeleider, vind ik het leuk om kinderen wat mee te geven en te leren. Behalve voetbal, is het ook een stukje opvoeding. Puur vanuit het plezier voor het spelletje. Met het accent op ontwikkeling in plaats van resultaat.” Bijvoorbeeld door te gaan werken met de ‘passeerbeweging van de maand’. “Daar gaan we filmpjes voor maken, zodat trainers die in de app kunnen verspreiden. En misschien, laten we spelers dan ook wel een filmpje terugsturen. Daar moeten we nog naar kijken.” Met als doel, om daar tijdens de training profijt van te hebben. “Eerst oefen je de dubbele schaar, daarna ga je één tegen één spelen en vervolgens sluit je af met een partij. Dan komt het passeren iedere keer weer terug.” Kortom, de nieuwe HJO is in zijn hoofd én op papier, stiekem al begonnen. “Er zit heel veel tijd in, maar dat is helemaal niet erg. Daarom heb ik ook afgesproken met de club dat ik dit graag voor meerdere jaren wil gaan doen!”

Klik op VVGZ voor meer artikelen over de club.
Klik op VVGZ voor meer informatie over de club.

‘Ik heb het zelf voetballen toch wel heel erg gemist’

Een goed seizoen, met als kers op de taart een kampioenschap. De vrouwen van IFC kroonden zich op een bloedstollende laatste speeldag, tot kampioen van de derde klasse. En dus laat assistent-trainster Mandy van den Hoek de groep volgend jaar met een gerust gevoel achter. “Ik heb het zelf voetballen toch wel heel erg gemist.”

Want ondanks dat Van den Hoek (29) inmiddels alweer zo’n drie jaar actief is als assistent, blijft dat toch het leukste wat er is. “Dat heb ik altijd gedaan en gaat er nooit meer uit.” En dus sluit ze na de zomer, opnieuw aan bij Vrouwen 3. “Het is heel goed bevallen om assistent-trainer te zijn, alleen is het helaas niet te combineren. Hoe zonde ik dat ook vind. Maar als ik iets doe, wil ik het ook volle bak doen.” Zoals ze dit jaar dus heeft gedaan. “Het is een leuke groep én echt een team. Ook buiten het veld.”

Ongeslagen

Van den Hoek kijkt dan ook terug op een geslaagd seizoen, vertelt de inwoonster van Hendrik-Ido-Ambacht. “Je kunt wel zeggen dat we het goed hebben gedaan! Met als kers op de taart het kampioenschap.” Niet alleen leuk, maar ook terecht, vindt ze. “Vorig jaar degradeerden we via de nacompetitie, dus hadden we nu als doel gesteld om kampioen te worden.” Een doelstelling die na een overtuigende start, steeds meer ging leven, herinnert Van den Hoek. “We wonnen elf wedstrijden op rij en stonden in de winterstop ongeslagen bovenaan!” De eerste nederlaag volgde pas in maart. “Toen kregen we even het deksel op onze neus en werden we weer met beide benen op de grond gezet.” Uiteindelijk bleek een overwinning op de slotdag, genoeg voor promotie naar de tweede klasse. Al was de voorsprong met slechts twee punten op concurrent Papendrecht nipt. “De club heeft uitgesproken dat ze graag in de eerste klasse zouden willen spelen, maar ik weet niet of dat met dit team zou kunnen. Tweede klasse lukt sowieso.” En Van den Hoek, kan het weten. “Ik heb zelf, voordat ik assistent werd, een aantal jaar in het team gevoetbald.” Tussendoor, speelde ze drie seizoenen lang bij Vrouwen 3. “Maar dat was puur voor de gezelligheid.” Al begon de speelster zelf, ooit met voetballen bij de buurman. “Op mijn vijfde, net nadat ik mijn zwemdiploma had gehaald, ben ik bij ASWH gaan voetballen. Altijd tussen de jongens.” Tot de A’tjes. “Bij de senioren mocht dat niet meer, dus ben ik toen naar IFC gegaan.”

Andere prioriteiten

Om vervolgens na een aantal jaar als voetbalster, drie seizoenen geleden dus assistent-trainer van Vrouwen 1 te worden. “Ik vond het leuk om een keer aan de ‘andere kant’ te staan. Voor veel meiden ben je toch een soort aanspreekpunt, omdat het voor hen makkelijker is om naar een vrouw toe te stappen.” Als tussenpion, in combinatie met hoofdtrainer Wilfred Brinkhuis. “Een deel van de speelsters zijn van mijn leeftijd, dus het was een super gezellig jaar.” Al werd er toch vooral, hard gewerkt. “Ook in het veld was het echt een team. Daar heb ik het meeste van genoten. We hebben echt alles samen gedaan, qua inzet, positiviteit én gezelligheid.” Toch komt daar na dit seizoen, dus een einde aan. En niet alleen omdat ze zelf haar voetbalschoenen weer aantrekt. “Er komt een geheel nieuwe staf en ik wilde niet weer opnieuw gaan bouwen.” Ambities om in de toekomst trainer te worden, heeft Van den Hoek voorlopig niet. “Eerst qua training geven even een jaartje niks, en dan zie ik het wel.” Betrokken, blijft ze natuurlijk wel. “Ik sta straks lekker als supporter langs de lijn, dan hoef ik me ook niet zo druk te maken, haha!” Tijd genoeg, om zich te focussen op haar prestaties bij het derde vrouwenelftal van de club. “Vroeger ben ik spits, centrale verdediger en rechtsbuiten geweest, maar bij Vrouwen 3 stond ik altijd op doel. En ze zoeken nog een keepster, dus dat is oud en vertrouwd!” Met haar rentree, geeft ze zelf indirect ook meteen het goede voorbeeld. “Je merkt dat de aanwas bij de vrouwen minder begint te worden. Mannen hebben toch andere prioriteiten en voetballen langer door. Vrouwen gaan sneller iets anders doen als ze ouder worden.” Daar ligt voor IFC dan ook een belangrijke uitdaging, denkt Van den Hoek. “De club heeft iemand aangesteld voor de technische zaken omtrent het vrouwenvoetbal, dus daar zijn ze goed en serieus mee bezig. De meiden die je hebt, moet je zien te behouden. Dat is het belangrijkste.” Ook voor speelsters van buitenaf. “Dan blijf je als vereniging aantrekkelijk, zeker als je ooit eerste klasse wilt gaan spelen.”

Klik op IFC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op IFC voor meer informatie over de club.

‘We raakten onze aanvoerder én rechtsbuiten kwijt’

Met veertien punten uit twaalf wedstrijden, draaide Jens Jonas met derdeklasser Groote Lindt dit seizoen een verdienstelijke eerste seizoenshelft. Maar na een veel mindere tweede, moet de club uit Zwijndrecht toch via de nacompetitie lijfsbehoud zien te bewerkstellingen. “Het werd lastig toen we niet meer op volle sterkte waren.”

En op volle sterkte, waren ze bij Groote Lindt dit seizoen lange tijd niet, vertelt de achttienjarige Jonas. “In de eerste seizoenshelft ging het nog goed, toen was iedereen fit. Daarna raakten we onze aanvoerder én rechtsbuiten kwijt met blessures.” Ook de middenvelder zelf, kwam niet ongeschonden uit de strijd. “Ik lag er zes weken uit, met een ingescheurde enkelband.” Toch kwamen de mindere prestaties, de Zwijndrechtse club pakte maar zeven punten in de tweede periode, niet alleen door de afwezigheid van een aantal belangrijke spelers. “We hebben ook wel pech gehad. Met ballen op de paal, gemiste kansen of tegendoelpunten in de laatste minuut.”

Geslaagd seizoen

Onnodige nederlagen dus, als het aan Jonas ligt. “Als we een fitte selectie hebben, kunnen we zeker in de derde klasse blijven. Nu moesten we continu gaan schuiven.” Al bood dat voor de jongeling op zijn beurt, dan weer de nodige kansen. “Vorig jaar had ik al een paar keer meegedaan, onder andere tijdens de nacompetitie. Dus mocht ik tijdens de voorbereiding meedoen, maar het was nog niet zeker dat ik vast onderdeel zou worden van één.” Een goede indruk achtergelaten, miste Jonas vervolgens nauwelijks een minuut. “Eigenlijk heb ik bijna alles gespeeld.” Persoonlijk, kijkt hij dan ook terug op een geslaagd seizoen. “Je merkt vooral fysiek gezien een behoorlijk groot verschil. Tegenstanders zijn toch oudere én grotere mannen.” Die barsten van de slimme trucjes, lacht Jonas. “Eén keer raken, of juist niet en vooral heel slim hun lichaam gebruiken.” Desondanks, kon de creatieveling voor zijn gevoel snel mee. “Voetballend ging het wel. Mede omdat ik ook al bij het eerste meetrainde.” Dit seizoen veelvuldig als nummer 8, vertelt hij. “Vroeger speelde ik vaker op 10, zodat ik de diepte kon zoeken.” Nu staat Jonas dus wat lager op het veld. “Een technische speler, die het spel probeert te verleggen.” Bij de club, waar hij nagenoeg al heel zijn leven komt. “Op mijn derde voetbalde ik al bij de kabouters. Later ging ik kijken bij het eerste en hoopte ik daar zelf ooit te staan.” En dat niet alleen. “Met de jongens die er toen al zaten, speel ik nu samen.” Waaronder zijn trainer van de JO15. “Dat maakt Groote Lindt een heel hechte club. Met veel van mijn vrienden, voetbal ik nu gewoon bij één.” Jonas kent ondertussen, dan ook zo’n beetje iedereen. “We wonen allemaal in de buurt, onze vaders spelen of speelden samen en we komen op elkaars verjaardagen.”

Handhaven

Zaak om die saamhorigheid, komend seizoen om te zetten in meer overwinningen. “Mijn gevoel zegt dat er meer in had gezeten. Zeker als je ziet hoeveel punten we voor de winterstop hebben gepakt.” Desondanks, kan de doelstelling nog wel worden gehaald. Al zal dat dan moeten gebeuren via de nacompetitie. “Ons doel was handhaving, maar het liefste hadden we natuurlijk hoger geëindigd.” Is Jonas uiteindelijk, gezien alle blessures, dan toch tevreden? “Een beetje! Als we ons handhaven via de nacompetitie dan tenminste.” Gezien zijn liefde voor Ajax, kan de inwoner van Zwijndrecht na de laatste weken sowieso wel een opsteker gebruiken. “Ik ben ook fan van Barcelona. En dan met name Pedri. Dat vind ik echt een mooie speler om naar te kijken. Soms denk ik: hoe bedenk je dat?” Wie weet haalt Jonas er voor zijn eigen ontwikkeling, nog wat inspiratie uit. “Het zou aan de ene kant leuk zijn om ooit een stap omhoog te maken, maar ik zou het ook niet erg vinden om hier te blijven voetballen.” Want, zo is de tiener eerlijk. “Wat je bij Groote Lindt hebt, zie je nergens!”

Klik hier voor meer informatie over Groote Lindt
Klik hier voor meer artikelen over Groote Lindt

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.