Home Blog Pagina 8

Timmers neemt met titel afscheid bij IFC: ‘Project is geslaagd’

Na vier seizoenen als hoofdtrainer van IFC, trekt Ron Timmers de deur bij de vereniging uit Hendrik-Ido-Ambacht deze zomer achter zich dicht. En met een kampioenschap in de tweede klasse en drie promoties op zak, is zijn avontuur precies geworden wat hij op voorhand had gehoopt. “Het project is geslaagd!”

Een project waar de 61-jarige Timmers, met het kampioenschap in de tweede klasse, een aantal weken terug een uitroepteken achter zette. “We hebben echt een topseizoen gehad!” De cijfers van IFC spreken dan ook boekdelen. Slechts één nederlaag, 23 zeges, 95 doelpunten voor en een voorsprong van 18 punten op concurrent MZC’11. “We hadden niet verwacht dat het zo goed óf makkelijk zou gaan. Zeker niet gezien al die uitwedstrijden naar Zeeland, op van die slechte velden.” Want dat was, bij de Ambachtse club, toch wel een doorn in het oog, is de oefenmeester eerlijk. “Het was een dompertje dat we acht keer naar Zeeland moesten en twee keer naar Bergen op Zoom. Vorig seizoen konden we bijna op de fiets.” En dat merkte je, vertelt hij. “De beleving van onze eigen mensen, maar ook de mensen die komen, is toch minder.”

Scherp houden

Desondanks, kroonde IFC zich dus met overmacht tot kampioen. “Dat is een compliment waard.” Al had Timmers dat krachtsverschil, al vrij snel in de gaten. “Vanaf het moment dat je iedereen hebt gehad, zo ongeveer halverwege, weet je dat al wel. We verspeelden zelf weinig punten, terwijl de rest dat wel deed.” Vooral GSC/ODS en VVGZ vielen de trainer dan ook wat tegen. “Misschien ook door die onderlinge derby’s tegen elkaar. Daar staat toch druk op.” Druk, voelden ze bij IFC op hun beurt eigenlijk nauwelijks. “We wisten dat als we zouden blijven doen wat we moesten doen, dat we kampioen gingen worden.” Al is dat makkelijker gezegd, dan gedaan, weet ook Timmers. “Ik was eigenlijk niet bezig om die jongens te leren voetballen, maar vooral om ze scherp te houden. Coachkwaliteiten spelen dan een belangrijke rol.” Kwaliteiten die hij, als voormalig trainer van onder meer Rijsoord, Groote Lindt, Heerjansdam en ASWH, meer dan voldoende heeft opgebouwd. “Ondertussen loop ik al een tijdje mee.” Aan hem de taak, om iedereen gefocust én betrokken te houden. “We hadden best een ervaren groep, met spelers die allemaal vonden dat ze erin hoorden te staan. Dat is niet altijd makkelijk. Dan moet je duidelijk maken dat je meer dan elf man nodig hebt en spelers minuten geven als daar ruimte voor is. Want juist als je te maken krijgt met blessures en schorsingen, moet je een goede ploeg hebben.” En die hadden ze dit seizoen bij IFC. “We hebben geen moment verslapt.”

Uitdaging

Met een meer dan verdiende promotie naar de eerste klasse tot gevolg. Precies eigenlijk zoals de inwoner van Zwijndrecht vier seizoenen geleden voor ogen had. “Je wordt wat ouder, dan heb je minder zin om lang in de auto te zitten. Zeker met al die files van tegenwoordig. Daardoor vallen een hoop aantal clubs al af. IFC is in de buurt en als Ambachter, mijn ouders komen daar vandaan, is het toch wel bijzonder om hier aan de slag te gaan.” En een uitdaging. “Toen we in gesprek gingen, speelden ze nog op zondag.” In de hoofdklasse. “Tot duidelijk werd dat spelers liever niet meer op zondag wilden spelen.” Een overstap naar de zaterdag vierde klasse volgde. “Op dat moment kwam het hele project eigenlijk meteen van de grond. Onder meer omdat ook een hoop oud-IFC jongens graag mee wilden doen.” Drie promoties later, blikt Timmers terug op een succesvol avontuur. “Er waren ook jongens die het eerst even aan wilden kijken, maar later alsnog zijn aangesloten. Spelers die bij de kabouters zijn begonnen of hier al jaren op zaterdag speelden. Inmiddels zijn dat er in totaal volgens mij een stuk of tien.” De populariteit, begint dan ook toe te nemen, heeft hij gemerkt. “De beleving rondom de club, is een stuk groter geworden. Dat zie je ook aan de drukte in de kantine. En spelers bellen nu zelf, of ze hier mogen voetballen.” Al staan ze daar in Ambacht niet meteen om te springen, zo blijkt. “We willen geen vreemdelingenlegioen worden. Het moet een team vol IFC-DNA zijn. Dat is tot nu toe goed gelukt!”

Frisse wind

Zoals eigenlijk alles, bij IFC geworden is wat Timmers had gehoopt. “Ons doel was om samen binnen maximaal vijf jaar naar die eerste klasse te gaan. Het zijn er uiteindelijk vier geworden.” Met in december, ieder seizoen een moment ter evaluatie. “Dan keken de club en ik, of we nog gelukkig met elkaar waren. En of we het idee hadden dat het zou gaan lukken.” Met drie promoties, in vier jaar tijd, heeft Timmers zijn ‘job’ gedaan. Zoals hij het zelf noemt. “Daarom is het nu tijd voor iemand anders. Die gasten kijken al vier seizoenen tegen hetzelfde hoofd aan, dan is het tijd voor een frisse wind. Iemand met nieuwe verhalen.” In de persoon van Michael Nijssen, vond de club een ambitieuze opvolger. “Er staat een ploeg waarmee IFC ook volgend seizoen in de eerste klasse mee moet kunnen doen voor de bovenste plekken. Al is dat straks natuurlijk niet meer aan mij.” Maar stilzitten, gaat Timmers niet doen. Hij keert in augustus terug bij Rijsoord. “Ik ben daar twintig jaar geleden trainer geweest, en de jongens die ik toen training gaf, zitten nu in de TC. Die vroegen of ik de beleving van toen weer terug kon brengen.” De derdeklasser kan dan ook wel wat nieuwe energie gebruiken, zo blijkt. “De club bruist, maar het eerste elftal volgt niet. Daarom gaan we proberen om de ploeg met eigen jongens, weer omhoog te brengen. Eigenlijk hetzelfde als vier jaar geleden bij IFC.”

Plezier hebben

Voorlopig, heeft Timmers er als trainer dan ook nog lang geen genoeg van. “Van werken met jonge gasten, blijf je zelf ook jong. Met een team aan de gang gaan en daar een prestatieve groep van maken, is voor mij de drijfveer.” Iets wat hem bij IFC vrij aardig is gelukt. “Soms vroegen mensen wel eens: Is het ook zo gezellig bij jullie als er wordt verloren? Dan was mijn antwoord altijd, dat weet ik niet, we verliezen nooit.” En dat klopt. “In vier jaar tijd, hebben we thuis geen één wedstrijd verloren.” Op de manier, zoals Timmers dat graag ziet. “Met aanvallend voetbal en de bal zo ver mogelijk van de eigen goal veroveren. Uiteindelijk draait voetbal om plezier hebben. Met elkaar én de mensen die komen kijken. Daar doe je het uiteindelijk voor.” Al komt dat natuurlijk niet vanzelf. “De uitdaging zat hem vooral in het iedere keer beter willen worden. Als we tegen tegenstanders uit een hogere klasse speelden, wilden we dat niveau aan proberen te tikken. Daar heb je een conditioneel sterke ploeg voor nodig. Dus trainden we iedere week keihard.” Maar nu, is het tijd om even wat gas terug te nemen en na te genieten. “In vier seizoenen van de vierde naar de eerste klasse, dan doe je het best goed, toch?”

Klik op IFC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op IFC voor meer informatie over de club.

‘Ik kende die jongens al vanuit de jeugd’

Shirtjes ophangen, ballen oppompen en zorgen dat iedereen wat te eten of te drinken heeft. Kees Kok heeft het er als leider van het eerste bij Pelikaan maar druk mee. Toch heeft hij er vooral heel veel plezier in. “Wat dat betreft ben ik ook wel een klein beetje autistisch.”

Want als je iets doet, moet je het goed doen. En dus hangen alle shirtjes bij iedere wedstrijd van de derdeklasser keurig netjes én recht, te wachten op de spelers. “Ik vind het leuk om alles klaar te maken, neer te zetten en op te hangen. Daarom bespreek ik met de trainer ook altijd alle namen en rugnummers.” En zorgt Kok (53) voor opgepompte ballen, nieuwe materialen, een voedzame lunch of drinken tijdens de rust. “Ook de was, breng ik na iedere wedstrijd naar het washok. Zodat het weer gewassen kan worden!”

Opnieuw lid

Na zeventien jaar, weet Kok dan ook als geen ander wat er moet gebeuren. “Ik ben er een jaartje tussenuit geweest, maar afgelopen seizoen heb ik het weer opgepakt.” Nadat hij, eerder al leider was bij het tweede én de jeugd. “Mijn zoon Bram zat bij de selectie, dan vragen ze je. Vervolgens ging hij naar één en dan ga je mee.” Verder vervulde Kok bij Pelikaan de afgelopen jaren ook de rol van jeugdcoördinator. “Daardoor kende ik al die jongens al vanuit de jeugd, dat maakt het natuurlijk heel leuk.” En dat terwijl het voor de inwoner van Zwijndrecht zelf, ooit begon bij VVGZ. “Daar ben ik op mijn vijfde begonnen met voetballen, terwijl al mijn vrienden bij Pelikaan zaten.” Zijn overstap op achttienjarige leeftijd, kwam dan ook niet echt als een verrassing. “In de A2 werden we toen meteen kampioen!” Tot een debuut in het eerste, kwam het voor de rechtsback in de seizoenen die volgden echter niet. “Ik heb vooral in de lagere seniorenelftallen gespeeld en later bij de veteranen. Haalden we zelfs nog de bekerfinale.” Gestopt vanwege zijn werk als vrachtwagenchauffeur, kwam Kok jaren later dankzij zijn zoon opnieuw bij Pelikaan terecht. “Ik werkte destijds op kantoor, dus werd ik weer lid.” Op een uitstapje naar SC Feyenoord na. “Toen Bram daar ging voetballen, ben ik daar leider geworden.”

Langs de lijn

Terug op het oude nest, zit Kok weer helemaal op zijn plek. “Je bent lekker bezig en Pelikaan is echt een familieclub.” En niet voor niks. “Ik voel me hier gewoon thuis. Iedereen loopt er al jaren rond, je ziet alleen maar bekende gezichten en het is altijd gezellig. Dat straalt de club ook uit.” In alles, vindt Kok, die vlakbij de velden woont. “Iedereen kent iedereen, maar iedereen wordt ook opgenomen. Ook als je nieuw bent.” Nieuw is de leider zelf, natuurlijk al lang niet meer. De vaste supporters, weten hem op zaterdag dan ook meteen te vinden. “Ik zit altijd samen met de rest van de staf langs de lijn.” Hoe betrokken hij is? “Behoorlijk!” Met een zesde plaats, is Kok dan ook niet helemaal tevreden. “Om eerlijk te zijn, had ik er qua resultaten wel iets meer van verwacht.” En gehoopt. “We zijn blij met lijfsbehoud, maar ik had liever hoger geëindigd met die jongens. Dat gun ik ze ook, want ze werken er hard voor.” Wie weet, volgend seizoen. Want ook dan, is de voetballiefhebber leider van het vlaggenschip. “Zolang mijn lichaam het toelaat, blijf ik het doen!”

Klik op Z.V.V. Pelikaan voor meer artikelen over de club.
Klik op Z.V.V. Pelikaan voor meer informatie over de club.

Succesvolle terugkeer van Luuk Admiraal bij ASWH

Door: Rutger Rotmeijer

Luuk Admiraal, opgeleid door ASWH, keerde na de winterstop terug in Hendrik-Ido-Ambacht. Hij was direct belangrijk voor het team en mede dankzij hem kende ASWH een succesvolle tweede seizoenshelft en bleef de club in de Derde Divisie.

Luuk Admiraal is een kind van de club. Als speler doorliep hij de jeugdopleiding en debuteerde op 18 januari 2020 in het eerste elftal van ASWH tegen SV Spakenburg in de Tweede Divisie. Hij was toen zeventien jaar. Zijn talent was voor iedereen direct zichtbaar. Toen hij in het seizoen 2021-2022 een fantastische goal in het KNVB beker toernooi scoorde tegen Heracles Almelo wist men in Hendrik-Ido-Ambacht het zeker: deze speler ging snel de stap naar een betaald voetbalvereniging maken. In de winterstop, na tien doelpunten in veertien wedstrijden, was het al zover. Het werd Excelsior.

Bij Excelsior kende hij een valse start. Door blessures kwam Admiraal pas aan het eind van het seizoen voor het eerst in actie, maar dat was wel direct een hele belangrijke wedstrijd. Excelsior won de laatste wedstrijd in de finale van de play offs tegen ADO Den Haag. Mede door een benutte strafschop van Admiraal won Excelsior en promoveerde het verrassend naar de eredivisie.

Om zich verder te ontwikkelen, werd Admiraal in het volgende seizoen (2022-2023) uitgeleend aan SV Spakenburg. Hij speelde er ruim dertig wedstrijden in de competitie en het bekertoernooi en scoorde twaalf keer. Daarna speelde Admiraal voor Jong Sparta (2023-2024) waar hij drie keer scoorde in negentwintig wedstrijden. Afgelopen seizoen startte hij bij Quick Boys waar hij vóór de winterstop in acht wedstrijden twee keer scoorde. In de beladen derby tussen Quick Boys en VV Katwijk viel hij in de tweede helft in en maakte hij in de laatste minuut de gelijkmaker. Luuk Admiraal had bij Quick Boys op meer speeltijd gerekend dan hij in de eerste seizoenshelft kreeg en besloot om terug te keren naar ASWH om daar meer aan spelen toe te komen.

Zowel Spakenburg, Jong Sparta als Quick Boys speelden in de Tweede Divisie. ASWH speelt in de Derde Divisie. De verwachtingen waren op Sportpark Schildman dan ook hooggespannen. ASWH stond bij de winterstop in de middenmoot, maar het was nog geenszins zeker dat de degradatiezone ontlopen zou worden.

Luuk Admiraal maakte de verwachtingen meer dan waar. Voor de winterstop werd in Hendrik-Ido-Ambacht vaak goed gevoetbald, maar door gebrek aan doelpunten werden veel punten niet gepakt. Admiraal maakte in veertien wedstrijden acht doelpunten (het hoogste gemiddelde van de selectie van ASWH) en dat hadden er nog meer kunnen zijn als hij niet geblesseerd geraakt was. Maar nog belangrijker dan dat: hij nam de ploeg bij de hand. ASWH is dan ook erg blij dat Admiraal teruggekeerd is. Andersom lijkt ook Luuk Admiraal zijn plek bij ASWH helemaal gevonden te hebben. Zowel op als naast het veld maakt hij een ontspannen indruk en straalt hij voetbalplezier uit.

Luuk Admiraal en ASWH gaan ook volgend seizoen met elkaar verder. Een samenwerking die er veel belovend uitziet!

Klik op ASWH de laatste artikelen over de club.
Klik op ASWH voor meer informatie over de club.

Van grapje naar ‘gouden duo’: Dames steken schouders onder nieuw bestuur

WADENOIJEN – Bij vv Wadenoijen staat sinds eind maart een gedeeltelijk vernieuwd bestuur aan het roer. Drie van de vijf bestuursleden werden vervangen, onder wie de voorzitter. Twee opvallende nieuwkomers zijn Muriël Reijnen (21) en Sheila van Utrecht (27), beiden nu actief als algemeen bestuurslid. Met hun frisse blik geven zij de club nieuw elan. “We konden het niet over ons hart verkrijgen dat Wadenoijen zou verdwijnen.”

De aanleiding was nijpend. De voorzitter stapte om gezondheidsredenen op, en ook de overige bestuursleden gaven aan te willen stoppen. De club stond op een kantelpunt. “We zaten in de PR-commissie en hadden al contact met het bestuur”, vertelt Sheila. “De voorzitter grapte eens dat wij het moesten overnemen. Dat bleef hangen.” Uiteindelijk hakten ze samen de knoop door. “We konden het niet aanzien dat de club zou verdwijnen. Wadenoijen is voor ons thuiskomen.”

Hoewel ze elkaar pas kort kenden, klikte de samenwerking meteen. “Muriël is gestructureerd en geeft mij veel vertrouwen”, zegt Sheila. Muriël: “Sheila denkt creatief, durft te zeggen wat ze vindt en heeft veel energie. We vullen elkaar perfect aan.”

Beiden waren ook al actief als vrijwilligerscoördinator. In die rol boekten ze al een succes met de vrijwilligersdag ‘Wadenoijen Doet’, samen met de onderhoudscommissie opgezet. “We wilden mensen op een laagdrempelige manier betrekken”, legt Muriël uit. “Van ramen lappen tot reclameborden schoonmaken – er was voor iedereen iets te doen. En met koffie, een lunch en wat gezelligheid erbij werd het gewoon een leuke dag.” Sheila vult aan: “Er waren mensen bij die je normaal nooit de handen uit de mouwen ziet steken. Dat was top.”

Binnen het bestuur zijn ze allebei aanspreekpunt voor vrijwilligerszaken en communicatie. Muriël, die ook jeugdtrainer is van de MO17, richt zich daarnaast op de jeugd. Sheila loopt mee met de penningmeester en heeft ook contact met de technische commissie. “Het fijne is dat we veel vertrouwen krijgen”, zegt Muriël. “We mogen initiatief nemen. Gaat er iets mis? Dan leren we ervan.”

Nieuwe voorzitter Erwin Duits, die tegelijk met hen is gestart, ziet het als zijn missie om structuur te brengen: “Een club als vv Wadenoijen speelt een belangrijke rol in het dorp. Maar we moeten ook toekomstbestendig zijn. Ik wil met het bestuur bouwen aan een professionele organisatie waarin iedereen – van vrijwilliger tot sponsor – weet waar hij of zij aan toe is. Met duidelijke taken, samenwerking tussen commissies en goed beleid. Alles wat we doen, is in het belang van onze leden. De club moet een fijne thuishaven zijn voor iedereen die betrokken is.”

Achter de schermen wordt inmiddels hard gewerkt aan het nieuwe seizoen. Zo wordt nog gezocht naar een geschikte trainer voor het eerste. “We willen een stabiel en goed functionerend eerste elftal”, zegt Sheila. “Met iemand die past bij de club en de spelers kan motiveren.”

Tijdens de seizoensafsluiting – met een vier-tegen-vier-toernooi en barbecue – blikte het tweetal in een speech terug op de hoogtepunten van het seizoen. Of ze na oktober doorgaan in het bestuur, is nog niet zeker. “Het wordt een leerzaam half jaar”, zegt Muriël. “Of we doorgaan, hangt ook af van de samenstelling van het bestuur daarna.” Sheila twijfelt eveneens: “Ik werk in de zorg, vaak ’s avonds. Actief zijn in het bestuur is druk, maar geeft ook energie. Tot nu toe gaat het goed, maar twee jaar is wel een lange periode.”

Klik op Wadenoijen voor het laatste artikel over de club.
Klik op Wadenoijen voor meer informatie over de club.

Zomervoetbal voor jeugd bij VV Papendrecht

De zomervakantie is eindelijk begonnen. Terwijl sommige kinderen op vakantie zijn of nog gaan, blijven anderen wellicht thuis en vervelen zij zich misschien. Maar geen zorgen: bij Voetbalvereniging Papendrecht hebben we het perfecte plan om je tijd te vullen met plezier en beweging. De club is zeer maatschappelijk betrokken en dat willen we uitdragen. Vanaf zaterdag 26 juli nodigen we alle kinderen van 7 tot 17 jaar uit om te komen voetballen. Onder begeleiding van enthousiaste trainers kun je elke week je voetbalvaardigheden verbeteren en nieuwe vrienden maken. Gespeeld wordt op het kunstgrasveld, het minipupillenveld en het pannaveld.

De tijden zijn als volgt:

  • Groep 1: 7 t/m 11 jaar van 14.00 tot 15.00 uur.
  • Groep 2: 12 t/m 16 jaar van 15.15 tot 16.15 uur.

Het vindt tot en met 23 augustus elke woensdag en zaterdag plaats. De kantine is geopend. En het beste van alles? Het is GRATIS! Maar vergeet niet je in te schrijven zodat we weten hoeveel kinderen er aanwezig zullen zijn. Schrijf je vandaag nog in. We zoeken nog wel enkele begeleiders. Geef a.u.b. jouw beschikbaarheid op en laten we dit tot een succes maken voor de kinderen in Papendrecht. Opgeven kan door het scannen van de QR-code op de poster of via de website van VV Papendrecht: https://vvpapendrecht.nl.

Samen maken we van deze zomer een onvergetelijke voetbaltijd.
Tot snel op sportpark Slobbengors, Anthony Fokkerweg 3.

Klik op vv Papendrecht voor meer informatie over de club.
Klik op vv Papendrecht voor meer artikelen over de club.

Meiden en vrouwen bij VV Papendrecht

Voetbalvereniging Papendrecht zet zich al jaren met succes in om meisjes en vrouwen lekker te laten voetballen, op zowel prestatief als recreatief niveau. De vrouwen- en meidenteams zijn volop in ontwikkeling en boeken geweldige resultaten.

Vrouwen
Vrouwen 1 behaalde afgelopen seizoen onder leiding van clubicoon Eimerd van de Griend de periodetitel in de 3e klasse, versloeg de koploper en streed tot het allerlaatst mee om het kampioenschap. Onder leiding van de nieuwe trainer Mehdi Tavakol Rahimi gaan de dames opnieuw proberen mooie resultaten neer te zetten.
Vrouwen 2 is hét voorbeeld van wat inzet en enthousiasme kunnen opleveren. De ploeg speelde vorig seizoen 7×7 maar groeide, mede dankzij trainer-coach Patrick Benjamins, uit tot een sterke, gezellige groep van meer dan 14 dames waardoor ze in het nieuwe seizoen weer als elftal zullen gaan voetballen. Enkelen hebben zelfs hun opwachting gemaakt bij Vrouwen 1.

Meiden

Veel meisjes spelen in jongensteams maar daarnaast heeft VV Papendrecht drie teams die volledig uit meiden bestaan. De meidenteams zijn aan een mooie opmars bezig. MO20-1 werd vorig najaar kampioen en draaide in het voorjaar in de sterke eerste klasse opnieuw bovenin mee. Ook MO17-1 werd vorig najaar kampioen en streed in het voorjaar in de Final League om de titel. De meisjes van het nieuwe MO13-1 voetballen met enorm veel inzet en plezier en laten zien dat ook in deze leeftijdsgroep het talent volop aanwezig is. Ze gaan de competitie in als 9-tal.

Ontwikkeling en plezier
Voor komend seizoen is Eimerd van de Griend aangesteld als coördinator van de meiden/damesafdeling. Hierdoor ontstaat nóg meer aandacht voor ontwikkeling en plezier binnen het meiden- en vrouwenvoetbal. Doordat VV Papendrecht samenwerkt met FC Dordrecht, kan de club jeugdspeelsters extra kansen aanbieden om zich te ontplooien. Niet alleen mogen zij als team wedstrijden van FC Dordrecht bijwonen maar talentvolle meisjes krijgen tevens de mogelijkheid om mee te trainen bij de voetbalschool van FC Dordrecht en kunnen dankzij die samenwerking in beeld komen bij zowel FC Dordrecht als Excelsior-Rotterdam.

VV Papendrecht is al jaren dé club in de regio voor meisjes en vrouwen. Een aantal oud-speelsters heeft niet voor niets de stap gezet naar het betaald voetbal. Wie weet ben jij de volgende. Om de groei door te zetten is de club op zoek naar enthousiaste, nieuwe speelsters. Ben jij een sportieve meid of vrouw die op zoek is naar een gezellige en ambitieuze voetbalclub? Meld je aan en groei mee met onze ambities. VV Papendrecht betekent overigens niet alleen voetballen maar ook samen met vriendinnen bowlen, naar de film, de sportschool of uit eten gaan. Kom kennismaken, proef de sfeer op sportpark Slobbengors en beleef de passie voor voetbal, samen met ons.

Voor meer informatie en aanmelden kun je terecht bij Eimerd van de Griend: coordinatorvrouwen@vvpapendrecht.nl

Klik op vv Papendrecht voor meer informatie over de club.
Klik op vv Papendrecht voor meer artikelen over de club.

Meidenvoetbal groeit bij Wadenoijen: ‘We willen ze net zo laten shinen als de jongens’

WADENOIJEN – Wadenoijen telt vanaf volgend seizoen een extra meidenteam: de MO12. Daarmee is weer een extra leeftijdscategorie binnen het meidenvoetbal vertegenwoordigd bij de club. Een mooie ontwikkeling, vinden Muriël Reijnen (21) en Sheila van Utrecht (27), twee speelsters – de een fanatieker dan de ander – van de club, die ook in het bestuur plaatsnemen. “De meiden zijn niet meer weg te denken uit Wadenoijen.”

Wadenoijen is al decennialang een club waar vrouwenvoetbal een vaste waarde is. “Volgens mij naderen we het veertigjarig jubileum”, vertelt Sheila. “Er zijn moeders van speelsters die vroeger zelf in het eerste hebben gespeeld. Het vrouwenvoetbal zit hier echt in de genen.”

Zelf maakte Sheila al op jonge leeftijd haar entree in het vrouwenvoetbal. “Ik mocht op mijn veertiende bij de senioren meedoen. Tien jaar lang heb ik in het eerste dameselftal gezeten en daarna zijn we met de overgebleven dames van ons team overgestapt naar het zeven-tegen-zeven-voetbal. We zijn heel goed op elkaar ingespeeld en het is nog altijd hartstikke gezellig.” Muriël begon haar loopbaan bij Wadenoijen op haar vijftiende en speelt nu bij Dames 1. “Ik ben niet de sterspeler hoor”, lacht ze. “Ik zit vaker op de bank dan ik speel. Ik ben erachter gekomen dat ik training geven leuker vind dan zelf spelen.”

Muriël is dan ook al vier jaar trainer van de MO17, een hechte en talentvolle groep. “Ze voetballen al jaren samen en het is echt een team”, vertelt ze. “Op trainingen wordt er veel gekletst en gelachen, maar op zaterdag verrassen ze me met slimme combinaties en mooie goals – dan zie je waarvoor je het doet.” De MO17 draaide dit seizoen mee in de top van de tweede klasse. “De eerste klasse bleek nét een stap te hoog. Maar op dit niveau zijn ze helemaal thuis.’’

Dat vrouwenvoetbal inmiddels volwassen is geworden, merken ze in alles. Toch ervaren ze nog altijd obstakels. “Bij sommige uitwedstrijden moeten we op een achterveld spelen of ergens buiten omkleden. Dat voelt gewoon oneerlijk”, zegt Sheila. “Bij ons op de club is het beter geregeld, maar er zijn nog altijd stappen te zetten. We maken ons er in het bestuur hard voor dat dames en heren gelijk worden behandeld.” Muriël geeft als voorbeeld: “Nieuwe shirts kregen wij pas toen we zelf een sponsor hadden gevonden. De herenteams krijgen elk jaar nieuwe. Dat soort dingen willen we veranderen.”

Met de komst van de MO12 is een grote wens in vervulling gegaan. “In veel teams in de onderbouw speelden altijd wel een paar meiden, maar nooit genoeg om een apart team te vormen. Nu is dat gelukt, mede dankzij meiden die van buitenaf kwamen,” vertelt Muriël. Twee speelsters van de MO20 nemen de training op zich. “Zo bouwen we ook aan betrokkenheid binnen de club.”

De doorstroming zit goed. Met MO12, MO17, MO20, Dames 1 en het 35+-team heeft de club nu een complete vrouwenlijn. Het is de inzet van Muriël en Sheila die mede zorgt voor deze bloei. “We willen dat meiden hier kunnen groeien, zichzelf kunnen zijn én net zo mogen shinen als de heren. Daar werken we elke dag aan – op het veld, in het bestuur en binnen de club.”

Klik op VV Wadenooijen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Wadenooijen voor meer informatie over de club.

Samen uit, samen thuis: MO17-1 van Vriendenschaar kampioen

CULEMBORG – De MO17-1 van Vriendenschaar draait een ijzersterk seizoen. Onder leiding van trainer Laura de Kemp (25) werd het team in twee van de drie seizoensfases kampioen, en in een fase eindigde het qua puntenaantal op gelijke hoogte met de koploper. Volgens De Kemp kan de ploeg trots zijn op een jaar waarin teamgevoel, ontwikkeling en plezier de boventoon voerden.

De Kemp is geen onbekende binnen de club. “Ik ben bij Vriendenschaar begonnen als speelster en geef al tien jaar training. Inmiddels ben ik gymdocent en vervul ik naast het trainerschap ook andere taken binnen de club: van coördinatie tot organisatie van toernooien.” Vriendenschaar voelt als thuiskomen, zegt ze. “Het is een warme, betrokken vereniging. Alles wat ik hier mag doen, doe ik met liefde.”

Het huidige MO17-1-team is in de afgelopen jaren met haar meegegroeid. “Ik ben begonnen met deze groep toen ze nog in de MO9 speelden. Inmiddels hebben we al een flinke weg samen afgelegd.” De kern van het team is hecht, en dat is volgens De Kemp ook de grootste kracht. “Er zijn geen groepjes. Iedereen doet het samen. We maken het spel graag zelf, spelen vanuit de opbouw en hebben voorin veel snelheid.”

Het team speelde een sterk seizoen. In fase één eindigden ze drie punten los bovenaan, en ook in fase twee was de prestatie indrukwekkend: gedeeld eerste met Hooglanderveen, met slechts het doelsaldo als verschil. In fase drie liet Vriendenschaar hier en daar punten liggen – onder meer tegen DESTO en De Meern – maar het kampioenschap werd alsnog veiliggesteld.

Toch gaat het niet alleen om de cijfers. “We willen mooi voetbal laten zien en samen een team zijn. Dat is vanaf de seizoensstart onze insteek geweest,” legt De Kemp uit. Dat lukte, ondanks enkele tegenslagen. “We hadden in de derde fase te maken met blessures en afwezigen door examens. Dan merk je dat het einde van het seizoen in zicht komt – zowel mentaal als fysiek.”

De successen zijn volgens haar te danken aan de sterke teamspirit en de ontwikkeling van de meiden. “Ze groeien ontzettend snel, individueel én als team. In de afgelopen jaren zijn ook enkele meiden doorgestroomd naar BVO’s, zoals Excelsior. Dat onderstreept het niveau én de potentie van deze lichting.”

Belangrijk is dat De Kemp het niet alleen doet. “Chuck en Maud hebben een groot aandeel gehad dit seizoen. Chuck nam trainingen en coaching over als ik er niet was, en vaak deden we het samen. Maud was als assistent betrokken bij zowel trainingen als wedstrijden. Zonder hen was dit seizoen niet hetzelfde geweest.”

Volgende maand begint fase vier – in toernooivorm. “We gaan daar nog een paar mooie wedstrijden spelen”, vertelt De Kemp. “En daarna gaan we knallen in de MO20. Dat wordt een nieuwe uitdaging.”

Wat ze haar speelsters vooral wil meegeven? “Dat ze zichzelf mogen zijn, zich kunnen ontwikkelen en dat voetbal vooral heel leuk moet blijven. Als ze met plezier naar het veld blijven komen, ben ik als trainer al trots.”

Klik op CVV Vriendenschaar voor de laatste artikelen over de club.
Klik op CVV Vriendenschaar voor meer informatie over de club.

 

Plezier, panna’s en patat: eerste voetbalkamp bij Tricht was een groot succes

TRICHT – Op sportpark Krayensteijn werd in het laatste weekend van mei gelachen, gerend, geslapen en – natuurlijk – volop gevoetbald. Initiatiefnemers Clasina la Vergé (40) en Renske Dijkstra (20) blikken terug op het allereerste voetbalkamp bij VV Tricht. “We wilden iets extra’s doen voor de jeugd. Iets dat blijft hangen en kinderen echt verbindt,” vertelt Clasina enthousiast.

Het tweedaagse kamp, dat plaatsvond op vrijdag 30 mei en zaterdag 31 mei, was bedoeld voor jeugdspelers van Onder-8 tot en met Onder-13. “Al lag het zwaartepunt vooral bij de tien- en elfjarigen”, vult Renske aan. “Voor de iets oudere kinderen is het soms al minder ‘cool’ om mee te doen, maar ondanks dat hadden we uiteindelijk bijna vijftig kinderen op het sportpark. Een mooie eerste editie!”

Het idee ontstond een jaar geleden tijdens Renske’s stage bij de KNVB, waar ze betrokken was bij de organisatie van voetbalkampen. “Ik dacht: waarom zouden wij dit niet kleinschalig bij Tricht organiseren? Ik besprak het met Clasina, die als moeder en jeugdcoach ook volop betrokken is bij de club, en we waren meteen enthousiast. Als wij iets willen, dan gáán we er ook voor.”

De twee organiseerden samen een gevarieerd programma waarin voetbalplezier en teambuilding centraal stonden. De vrijdag begon met een energiek bootcamp, verzorgd door een sportieve ouder, gevolgd door verschillende voetbalspellen. ‘s Avonds verzorgde Stichting Welzijn West-Betuwe de activiteiten, zoals boogschieten met softpijlen en lacrosse. Tijdens alle activiteiten ontdekten de kinderen een box en ontstond er spontaan een karaoke-sessie op de tribune: ‘’Ik denk dat iedereen wel een liedje gezongen heeft’’, lacht Renske.

Daarna was het tijd voor patat in de kantine en een overnachting op het veld. “Dat was wel een uitdaging,” geeft Clasina toe. “Je mag niet zomaar kamperen op een voetbalveld, dus we moesten een officiële kampeerontheffing regelen. Maar het is gelukt! De jongste kinderen gingen al wat eerder slapen, de oudere kids iets later. Maar om half vier ‘s ochtends was het alweer raak. Het gefeest en gekeet zette weer voort – zoals dat hoort op een kamp.’’

Op dag twee bleek het warme weer en de beperkte nachtrust voor de kinderen behoorlijk pittig. Waar eerst twee trainingssessies van anderhalf tot twee uur gepland stonden, werd dit losgelaten. Er werd uiteindelijk één trainingsblok gedaan en de rest van de dag stond vooral in het teken van plezier en afkoeling, met onder andere een buikschuifbaan en een stormbaan.

Een belangrijk doel was ook dat de oudere kinderen de jongere spelers zouden helpen. “We hadden oefeningen voorbereid waarbij de ouderen uitleg gaven en hielpen. Dat gebeurde ook echt, met veel plezier”, vertelt Clasina. “Het werkt heel verbindend, oud en jong trekken naar elkaar toe. Dat zie je nu al terug bij de trainingen, waar ze elkaar opzoeken nu er nieuwe vriendschappen zijn ontstaan.”

De reacties van ouders waren unaniem positief. “We kregen alleen maar lof, en veel vragen of het volgend jaar weer kon”, zegt Renske. “Dat geeft ons natuurlijk een enorme boost.” Beide organisatoren hebben dan ook nu al zin in een volgende editie. “We willen het zeker groter en nog leuker maken, maar vooral ook blijven zorgen dat kinderen zich bij VV Tricht thuis voelen”, besluit Clasina.

Klik op vv Tricht voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Tricht voor meer informatie over de club.

Na vier seizoenen nieuwe trainer bij Theole: ‘Verwacht geen Tiels tovervoetbal’

TIEL – Vier seizoenen stond Henk Evers (61) met bevlogenheid voor de groep bij TSV Theole. Nu draagt de ervaren trainer uit Druten het stokje over aan Marco Verbeek (42), die met zijn BVO-ervaring een nieuw hoofdstuk begint bij de Tielse club. “Theole heeft in vier jaar enorme stappen gezet”, zegt Evers. “Nu is het aan Marco om verder te bouwen.”

Toen Evers vier jaar geleden werd aangesteld, trof hij een groep in zwaar weer aan. “Het was coronatijd, de sfeer was matig en we stonden een-na-laatste in de tweede klasse”, blikt hij terug. “Samen met enkele jongens uit de O23 hebben we het eerste elftal een impuls gegeven.” De resultaten volgden snel: periodekampioenschappen, aanvallend voetbal en een elftal dat steeds meer respect afdwong in de regio. “We hebben als team een geweldige groei doorgemaakt. Spelers 1 tot 20 zijn individueel én als collectief beter geworden.”

Het dieptepunt was het mislopen van de nacompetitiefinale in zijn eerste jaar. “In de 119de minuut misten we een niet te missen kans, in de 120ste minuut kregen we een penalty tegen. Dat blijft je bij.” Toch overheerst trots. “Wat we nu op het veld laten zien, is mooi om naar te kijken. Veel mensen genieten ervan.”

Het besluit om te stoppen als hoofdtrainer werd in goed overleg met de club genomen. “Na vier jaar is het goed dat er een nieuw gezicht voor de groep komt”, zegt Evers. “En eerlijk is eerlijk: het is ook fijn om straks weer eens rustig te kunnen eten met mijn vrouw.” Komend seizoen blijft hij verbonden aan het voetbal als trainer van derdeklasser SML uit Arnhem.

Met de aanstelling van Verbeek als nieuwe hoofdtrainer kiest Theole voor iemand met een brede achtergrond. De Culemborger werkte onder meer als set-piece coach bij Almere City en Club Brugge, en was voor het laatst hoofdtrainer bij Baronie uit Breda. Maar hij stond ook bij clubs uit de regio voor de groep, zoals RKTVC en VV Tricht. “Ik hou van organiseren, analyseren en verbeteren,” vertelt hij. “Dat begint bij duidelijke communicatie en het creëren van energie in een groep.”

Wat hem aantrok in Theole? “Een club met een eigen identiteit. Ze betalen niet, leiden zelf op, hebben een stevige jeugdafdeling. En het ligt om de hoek: ik woon op twintig minuten rijden. Dat betekent dat ik écht aanwezig kan zijn, ook doordeweeks.” De match met de club voelde meteen goed. “Ik had Dion van Toorn (technische commissie, red.) aan de lijn. Hij kende me niet persoonlijk, maar had zijn huiswerk gedaan. Dat gaf vertrouwen.”

Verbeek wil voortbouwen op de basis die Evers heeft gelegd. “Het elftal kan goed voetballen, dat is duidelijk. Mijn taak wordt om op details winst te boeken: tactisch sterker worden, aandacht voor spelhervattingen, specifieke trainingen. Geen Tiels tovervoetbal, maar procentuele winst.”

De nieuwe trainer is nog voorzichtig met uitspraken over het komende seizoen. “We weten nog niet in welke klasse we uitkomen, en ook niet of er spelers vertrekken. Maar de ambitie in de groep is voelbaar. En als trainer wil ik vooral dat we zichtbaar groeien – in spel, in scherpte en in samenhang.”

Klik op TSV Theole voor de laatste artikelen over de club
Klik op TSV Theole voor meer informatie over de club

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.