Wat begon als een sportieve uitwisseling groeide uit tot een vriendschap voor het leven. Al sinds 1973 onderhouden Lions Vianen, Lexmond en Hereford Lions uit Engeland een bijzondere band. Elk jaar steken jeugdteams de Noordzee over om elkaar te ontmoeten, te voetballen en samen herinneringen te maken. Voor velen is het een ervaring die ze nooit meer vergeten.
Guus de Bruin weet er alles van. Hij ging in 1980 voor het eerst mee als speler. “Dat was wat hoor,” lacht hij. “Voor het eerst zonder ouders naar het buitenland. Je zat uren in de bus, stapte op de boot, alles was nieuw. Links rijden, ander eten, Engels praten… je keek je ogen uit. Ik was vijftien en had geen idee waar ik terecht zou komen. Maar dat avontuur vergeet je nooit meer. Ik kom nog steeds bij hetzelfde gastgezin waar ik sinds 1988 verblijf. Die mensen zijn nu dik in de zeventig, maar het contact is er nog altijd. Andersom onderhoud ik hen ook als ze naar Nederland komen. Dat zegt alles over wat deze uitwisseling teweegbrengt.”
Ook Edwin van Dijk, inmiddels voorzitter van de Hereford-commissie bij Lekvogels, herinnert zich zijn eerste reis nog levendig. “Ik was vijftien toen ik voor het eerst meeging. Zenuwachtig natuurlijk, want je wist niet wat je te wachten stond. In die tijd had je geen mobiel, dus vijf of zes dagen zonder contact met je ouders. Maar wat een ervaring. Een wereld ging voor me open. En nog steeds hoor ik van leeftijdsgenoten hoe bijzonder ze dat vonden. Het laat echt iets achter.” Edwin is inmiddels 56 jaar en is de uitwisseling sindsdien 18 keer overgestoken, als speler, begeleider en commissielid.
De uitwisseling draait niet alleen om voetbal. Naast de wedstrijden is er een volledig programma van activiteiten. Het organiseren van zo’n uitwisseling is een hele klus. “We brengen drie jeugdteams onder in gastgezinnen. Dat lukt gelukkig dankzij de betrokkenheid van onze leden,” zegt Edwin. “Vrijwel alles wordt gedragen door vrijwilligers. We willen de drempel laag houden, zodat ieder kind mee kan. Dat is ons uitgangspunt.”
Maes Solleveld
Voor Maes Solleveld (16), speler van de Onder 17 van Lekvogels, is het een ervaring die hij al twee keer mocht meemaken, en binnenkort voor een derde keer. “Ik vind het echt geweldig. De eerste keer was drie jaar geleden, daarna vorig jaar weer. Het is heel anders dan hier. De Engelsen voetballen feller en slimmer, het niveau ligt hoger. Ik heb daar zelfs tegen de keeper van Manchester City gespeeld en een spits van de Liverpool-jeugd. Dat vergeet je niet.”
Maes vindt vooral het contact met de Engelse leeftijdsgenoten bijzonder. “Overdag ben je op pad. Je gaat naar wedstrijden, naar een pretpark of paintballen en ’s avonds trek je op met die Engelsen. Sommigen zijn super sociaal, anderen wat rustiger. Je leert mensen kennen, hoort verhalen, en je ziet hoe voetbal daar leeft. Ik heb nog steeds contact met een jongen die bij mij logeerde. Nathan heette hij, een bereleuke vent.”
Een oproep aan nieuwe gastgezinnen
Ondanks de lange traditie is het tegenwoordig lastiger om genoeg gastgezinnen te vinden. “Sommige mensen vinden het spannend om twee Engelse jongens in huis te nemen,” zegt Maes. “Maar ik kan het iedereen aanraden. Je leert andere culturen kennen, en het is echt niet veel werk. Overdag zijn ze meestal op pad met de groep, je ziet ze vooral ’s ochtends en ’s avonds.”
Guus herkent dat. “In Lexmond lopen nu veertigers rond die het er nog over hebben. Dat zegt genoeg. Ze praten over hun gastgezin, de wedstrijden, de avonturen. Die herinneringen draag je een leven lang mee.”
Wat ooit begon als een initiatief van enkele Lions-leden, groeide uit tot een traditie die al meer dan vijftig jaar standhoudt. Meer dan tweeduizend kinderen hebben inmiddels de reis gemaakt tussen Lexmond en Hereford.
Klik op Lekvogels voor het laatste artikel over de club.
Klik op Lekvogels voor meer informatie over de club.
