Home Blog Pagina 2

Gebroeders Van Vugt organiseren de defensie bij Slikkerveer

sv Slikkerveer
-
0
Gebroeders Van Vugt organiseren de defensie bij Slikkerveer

Slikkerveer eindigde dit seizoen op een keurige derde positie in de derde klasse van de regio Barendrecht. Dit komt mede door de broers Joris en John van Vugt die uitgebreid vertelden over zichzelf en hoe het is om samen in het eerste te spelen.

Joris begon op zijn zesde met voetballen bij RVVH en doorliep daar de hele jeugdopleiding. Tot afgelopen seizoen verdedigde hij het doel daar, maar toen kwam er een kans langs die hij niet kon laten liggen. “Ik speelde niet altijd daar in het eerste en toen kon ik naar Slikkerveer. Ik vind Slikkerveer niet alleen een hele warme club, maar ik had ook de kans om daar in het eerste te keepen. Dat maakte de beslissing een stuk makkelijker”, zo laat Joris weten.

Al meteen had Joris de ambitie om het doel te verdedigen als keeper. Zelf had hij daar een hilarische, maar ook reële verklaring voor. “Ik kon minder goed voetballen dan de rest, dus ben ik maar in het doel gaan staan. Op het veld schopte ik iedereen omver en als keeper ging het eigenlijk heel goed. Zodoende ben ik keeper geworden.” Bij RVVH keepte Joris uiteindelijk vijf jaar in het derde elftal en kreeg toen de kans om in het eerste van Slikkerveer te keepen. Dat was niet alleen een sportieve uitdaging, maar ook een hereniging met broer John.

De gebroeders Van Vugt spelen niet alleen samen, maar organiseren ook samen de achterhoede van Slikkerveer. Doordat Joris in het doel staat en John als centrale verdediger fungeert, hebben zij continu met elkaar te maken. “De communicatie achterin gaat perfect. Ik ben dan wat jonger, maar ik sta in het doel dus ook hij zal soms gewoon moeten luisteren”, vertelt Joris lachend. “In het begin was het even wennen, maar het gaat nu hartstikke goed”, voegde hij nog daaraan toe.

Over wie de betere is, is Joris wederom realistisch. “Hij is wel belangrijker want hij is de aanvoerder. Hij is een van de leiders van het team en hij regelt bijna alles. Hij zet altijd zijn beste beentje voor en is ook niet beroerd om soms in discussies te gaan met bijvoorbeeld de trainer. Dat vind ik wel knap.”

John is de fanatiekere variant van Joris en heeft in de regio Barendrecht een hand vol clubs gehad. Net als zijn broertje begon hij bij RVVH en vertrok na de C1 naar ASWH. Daar kon hij een sprong maken van de eerste klasse naar de tweede divisie. “Mijn vader, die een echte RVVH-man is, was daar iets minder blij mee”, vertelde John lachend. John was daarna actief voor meerdere clubs, maar uiteindelijk startte John zijn eigen onderneming, waardoor hij een keuze moest maken tussen ondernemen en op hoog niveau voetballen. Zodoende vertrok hij in 2022 naar Slikkerveer, waar hij uiteindelijk herenigd zou worden met broer Joris.

“Ik wist al een beetje dat dat eraan zat te komen. Ik zag voor hem de kans dat als hij in een eerste elftal wilde keepen, dat dit het moment was voor hem. Het is heel leuk dat ik nu met mijn broertje speel en het was sportief gezien de juiste keuze voor hem.”

Over de bewering van Joris dat hij is gaan keepen omdat voetballen hem minder goed afging, onthulde John daar nóg een goede reden bij. “Zijn vriendjes haalden hem over om mee te voetballen. Dat wilde hij wel, maar hij had geen zin om te rennen”, vermeldde hij daarbij. Over de kwaliteiten van zijn broertje is John glashelder. “Het verbaasde mij hoe goed hij mee kon voetballen. Hij heeft een fantastische trap en legt hem zonder problemen zestig meter verder weg. Dat is voor een verdediging heel lekker.

Met de gebroeders Van Vugt veroverde Slikkerveer de derde plaats in de derde klasse. De ploeg van Gijs Zwaan heeft slechts twee keer verloren, wat inhoudt dat het achterin in ieder geval op orde is.

Klik op SV Slikkerveer voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Slikkerveer voor meer informatie over de club.

SV Poortugaal schrijft historie: ‘Dit gaat denk ik niet meer geëvenaard worden’

sv Poortugaal
-
0
SV Poortugaal schrijft historie: ‘Dit gaat denk ik niet meer geëvenaard worden’

Het einde van het seizoen 2024/2025 van SV Poortugaal is er eentje voor in een film. De vierde divisionist in de regio Barendrecht pakte de districtsbeker en de Betcitycup in één week tijd en door de derde plek in de competitie heeft het ook nog uitzicht op promotie. Björn Wagenaar van Poortugaal vertelde ons uitgebreid over het hectische slot van het seizoen.

Voorafgaand aan de cruciale weken, stond Wagenaar ons uitgebreid te woord. In 2024 won hij met Poortugaal de districtsbeker nadat zij Capelle versloegen met 4-3, wat voor hemzelf ongekend was. “Het was echt een bizarre dag. We hadden een cameraman met ons mee die alles heeft vastgelegd. Alles stond op zijn kop. Het was de eerste finale in jaren en we wonnen voor het eerst de beker. Hier hadden we echt naartoe geleefd, dus dat was echt top. Dit jaar is dat toch anders, omdat we voor de tweede keer een finale gaan spelen.”

Zo’n beetje alles werd uit de kast getrokken door Poortugaal om de bekerzege te prolongeren. Zo gaf Wagenaar ook aan dat er meerdere spandoeken gemaakt werden om zoveel mogelijk de sfeer te kunnen beïnvloeden. “We spelen dan vierde divisie, maar in zo’n finale voel je door alles eromheen wel een beetje profvoetballer. Dat is echt top om te zien. Dit jaar komen er zelfs gasten uit Engeland om ons te steunen. Die waren er ook vorig jaar bij.”

Ondanks de tweede plek in een finale verliep dit seizoen chaotisch volgens Wagenaar. De middenvelder die op de flanken vaak te vinden is, geeft aan dat het programma nog voller zit dan voor de gemiddelde speler uit de Premier League. “We moeten twee finales achter elkaar gaan spelen, namelijk voor de districtsbeker en de Betcitycup. Beide organisaties willen het niet verschuiven, dus moeten we op een woensdag voor de KNVB beker spelen en op een donderdagmiddag de dag erna voor de Betcitycup. En daarbij komt ook nog de nacompetitie als we die halen.”

Net als vorig seizoen, ging de finale om de districtsbeker tussen Poortugaal en Capelle. Ook toen trok de ploeg van Oscar Biesheuvel aan het langste eind. Deze bekerfinale verliep in het begin moeizamer en Capelle leek sterker in de duels. En zo kwam Capelle dan ook op een 1-0 voorsprong. Maar Poortugaal gaf niet op en onder het toeziend oog van een grote schare fans en de aanwezigheid van FC Lakeside, een connectie-club uit Engeland, kwam het via Bradley El Idrissi op een verdiende 1-1. Door een sleutelrol van Wagenaar, die twee assists en een goal op zijn rekening nam, eindigde de wedstrijd in 1-4 voor SV Poortugaal. De eerste prijs van het seizoen was binnen. Maar veel tijd om deze overwinning te vieren had Poortugaal niet. De volgende dag moest alweer de finale gespeeld worden om de Betcitycup.

“De zon was aanwezig waardoor er heel veel fans bij waren. Voor het tweede jaar op een rij kwamen we met 1-0 achter, maar we bleven spelen met dezelfde spirit en dat leverde goed voetbal op. In de tweede helft was ik de gelukkige om twee assists en een goal bij te schrijven. De sfeer was wederom prachtig met kinderen die aan het schreeuwen waren en spandoeken die in de lucht hingen. Dat hielp ons uiteindelijk naar de overwinning. Het feest was top en ik denk dat de laatste speler rond half drie s’nachts naar huis ging. En dat terwijl we de volgende dag weer moesten”, aldus een trotse Wagenaar.

In de finale van de Betcitycup, moest Biesheuvel zijn hele elftal omgooien. Vanwege de wedstrijd een dag ervoor, was het onmogelijk om met dezelfde basiself aan te treden. En zo kregen heel veel spelers uit het tweede en de O19 de kans om zichzelf te laten zien. En dat gebeurde. Na een lange wedstrijd die in 1-1 leek te eindigen, besliste Sam van Nies in de slotfase de wedstrijd. En zo greep Poortugaal in twee dagen, maar liefst twee bekers. Na afloop van de wedstrijd liet Wagenaar weten enorm trots te zijn op het hele team.

“Natuurlijk konden wij allemaal niet spelen en dus moesten de andere jongens het doen. Ik fungeerde als assistent-trainer en mocht ik de jongens helpen waar dat nodig was. We zakten veel in en we speelden op de counter en dat hielp ons uiteindelijk aan de overwinning. We hebben in 19 uur twee prijzen gepakt, dat is niet normaal en ik denk ook niet dat dat ooit nog geëvenaard gaat worden. Ik ben ontzettend trots op dit hele team en de club.”

Maar tussen de champagneflessen en de festiviteiten door is het seizoen van Poortugaal nog niet voorbij. Door de derde plaats in de vierde divisie van de regio Barendrecht, zullen zij nog uitkomen in de nacompetitie. Daar zullen zij uitkomen tegen FC ‘S-Gravenzande met als inzet promotie naar de derde divisie. Mocht die droom realiteit worden, dan zullen Wagenaar en zijn teamgenoten terugkijken op een historisch seizoen.

Klik op SV Poortugaal voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Poortugaal voor meer informatie over de club.

Jeroen de Lely en Joery Kaashoek nemen afscheid van SVS met een degradatie

SVS
-
0
Jeroen de Lely en Joery Kaashoek nemen afscheid van SVS met een degradatie

Waar sommige duo’s wereldbekendheid genieten zoals Laurel en Hardy of dichterbij zoals Bassie en Adriaan zal er volgend seizoen een illuster duo aansluiten bij Victoria’04. Joery Kaashoek en Jeroen de Lely oftewel de twee J’s. Ze zwaaien na jaren trouwe dienst af bij het Capelse SVS om hun geluk te beproeven bij de Vlaardingse ploeg. Beide heren komen in totaal tot ongeveer 600 wedstrijden in SVS 1.

Jeroen speelde vanaf zijn vijfde jaar bij SVS. Speelde wel een jaar bij Xerxes, maar keerde toen terug bij de Capelse ploeg. Joery kwam in de d-tjes bij SVS. Hij speelde daarvoor bij de Egelantier Boys.

Toptijd in de jeugd van SVS

In de jeugd hebben de mannen een supermooie tijd gehad. “We hadden een elftal dat een behoorlijk niveau haalde. Met Nick Snijder en trainer Ger Snijder. Ger is in 2020 overleden helaas. Mooie wedstrijden gespeeld tegen o.a. NAC Breda, FC Dordrecht en Feyenoord. Dat was echt een goed elftal” begint Jeroen. “Als tweedejaars A-junior werden er door trainer Wout Ooms vier spelers bijgevoegd bij het eerste, dat toen vocht tegen degradatie uit de derde klasse. Dat was wel een moeilijke keuze, omdat je wel je maatjes van de A1 in de steek zou laten. Het hoogste jeugdelftal speelde toen nog voor promotie.  We hebben het wel gedaan en dat is bizar goed uitgepakt. De uitwedstrijd tegen PPSC was toen een hoogtepunt. Als we zouden verliezen, waren we gedegradeerd. PPSC leek op een veilige plek te staan, SVS won met 3-1 en eindigde op de zevende plaats. PPSC degradeerde uiteindelijk toch nog door alle rare uitslagen die middag”, beide heren vullen elkaar af en toe aan.

Hoogtepunten

Joery zijn hoogtepunt was de promotie naar de tweede klasse. In de nacompetitie werd toen afgerekend met Rijnmond Sport en SC Botlek. “Dat was echt een fantastische ervaring. Het waren toen nog uit en thuiswedstrijden. Thuis tegen Rijnmond Hoogvliet wonnen we met 3-1 en uit verloren we na verlenging met 4-2. Toen moesten er strafschoppen worden genomen. Joran van Opstal schoot toen de winnende strafschop binnen met een ‘Panenka’. We wisten allemaal dat hij dat ging doen. Wout Ooms zag het gebeuren en kreeg het Spaans benauwd. Tegen Botlek wonnen we thuis met 3-0 en uit werd het 2-2.  Voor Jeroen was die laatste wedstrijd eigenlijk zijn dieptepunt. In de thuiswedstrijd scoorde ik twee penalty’s en in de uitlooptraining maandag brak ik mijn duim, waardoor ik in het gips kwam. Waardoor ik niet heb gespeeld”, zegt Jeroen daarover.

Jeroen noemt als zijn hoogtepunt toch wel de wedstrijd tegen Alexandria’66 thuis. Dat was de eerste wedstrijd dat mijn vader, René, hoofdtrainer was. “Toen stonden wij op degraderen en wonnen wij die wedstrijd. Toch ook wel die eerste wedstrijden vanuit de A1 waarin SVS zich op de laatste speelronde veilig speelde.”

Joery is duidelijk over zijn dieptepunt. Dat was de degradatie naar de derde klasse. Het ging toen mis in de nacompetitie tegen Ariston’80. Voor die degradatie hadden wij fantastische jaren in de tweede klasse. Tegenstanders speelden met lood in de schoenen tegen de Capelse ploeg. Het was niet het goede voetbal, maar vooral het als een team spelen. “Onze kracht was ook dat we wisten dat niet mooi hoefde te voetballen, maar wel als team konden bikkelen”, zegt het duo. De wedstrijden tegen Sparta (av) waren ook geweldig. Ooit wonnen we daar met 8-0!

Overstap naar Victoria’04

De laatste twee jaar gaat het minder bij SVS. Vorig seizoen kon er nog handhaving worden gerealiseerd, maar dit seizoen gaat het wel erg moeizaam.  “Het huidige team is eigenlijk los zand. Wat in het verleden onze kracht was als team. Dat we allemaal dezelfde visie hadden, dat heb je nu niet in het team. In het verleden kwamen er spelers als Dennis Mallander bij ons voetballen, die waren direct van toegevoegde waarde. Nu zijn we allemaal 1,60 en daar ga je de oorlog niet mee winnen. Als je dat gevoel voor de wedstrijd al hebt, wordt het lastig om in het veld een resultaat neer te zetten

Dankwoord aan kantinedames

Beide spelers benadrukken dat Nicole en Ingrid een enorm positieve invloed hebben gehad op het clubgevoel van SVS. “Leuke feesten gehad, de kantine voelt echt als familie en daar hebben zij een groot aandeel in gehad. Ze hebben veel gezelligheid gebracht bij SVS en willen ze ook heel graag vermelden en in het zonnetje zetten.”

Voor meer artikelen over SVS, klik hier.
Voor meer informatie over SVS, klik hier.

Dalil Benazza  debuteert als 15-jarige in Bergambacht 1

vv Bergambacht
-
0
Dalil Benazza  debuteert als 15-jarige in Bergambacht 1

Op 1 februari 2025 werd een jongensdroom werkelijkheid voor Dalil Benazza. Op slechts 15-jarige leeftijd maakte hij zijn debuut in het eerste elftal van VV Bergambacht. “Ik had net mijn eigen wedstrijd bij de O17 gespeeld toen trainer Wilfred Vat de kleedkamer binnenkwam. Hij vroeg of ik bij het eerste wilde aansluiten. In de tweede helft zat ik ineens op de bank en vijf minuten voor tijd mocht ik invallen tegen Lekkerkerk,” blikt Dalil terug.

Een veelzijdige speler met een duidelijke voorkeur

Dalil is inmiddels 16 jaar en heeft zich in korte tijd opgewerkt tot een vaste waarde bij Bergambacht 1. De linksbenige rechtsbuiten voelt zich het meest thuis op de flank, waar hij met zijn acties en balbehandeling het verschil probeert te maken. “In de jeugd heb ik veel gescoord. Bij het eerste is dat nog niet gelukt, maar dat komt vanzelf,” zegt hij optimistisch. Naast zijn favoriete positie heeft hij in de jeugd ook ervaring opgedaan als middenvelder en verdediger, maar zijn hart ligt onmiskenbaar voorin: “Lekker de actie aangaan en scoren.”

Een route langs Excelsior en schoolbelang

Dalil begon met voetballen bij Bergambacht, maar werd op jonge leeftijd gescout door Excelsior, waar hij zes jaar speelde. “Mijn vader haalde me daar weg omdat hij school belangrijker vond,” vertelt Dalil. “Daarnaast was het toen bij Excelsior niet zo goed georganiseerd.” Inmiddels zit hij in 4 VWO in Schoonhoven en weet hij school en voetbal goed te combineren. “Mijn resultaten zijn prima. Ik wil eerst mijn VWO afronden en dan opnieuw kijken naar een kans bij een profclub.”

Football Ambitions en professionele begeleiding

Elke zondag traint Dalil bij Football Ambitions in Utrecht, een instituut dat zich richt op talentontwikkeling naast het veld. Denk aan voeding, mental coaching en stages bij BVO’s. Hij speelt daar bij de O19-talenten en nam recentelijk nog deel aan een internationaal toernooi in Portugal. “Dat is een mooie aanvulling op wat ik bij Bergambacht leer. Ik ontwikkel mezelf op verschillende vlakken.”

Dromen, discipline en inspiratie

Dalil droomt van een carrière in het profvoetbal, zonder zijn studie uit het oog te verliezen. “Mijn droom is om profvoetballer te worden én mijn VWO-diploma te halen. Met mijn hobby mijn geld verdienen en mijn leven opbouwen, dat zou geweldig zijn.” Hoewel hij geen uitgesproken voorkeur heeft voor een club, noemt hij PSV als een van zijn favorieten: “Toen ik bij Excelsior speelde, vond ik het altijd bijzonder om tegen hen te spelen.”

Wat hem bijzonder maakt, is niet alleen zijn ambitie, maar ook zijn betrokkenheid bij anderen. Dalil motiveert teamgenoten om te blijven voetballen en zet zich in om jeugd te inspireren te sporten en in zichzelf te geloven. “Ik wil niet alleen zelf beter worden, maar ook anderen helpen groeien.”

Toekomst bij Bergambacht

Komend seizoen blijft Dalil verbonden aan Bergambacht, waar hij zijn plek in het eerste elftal verder wil verstevigen. Met zijn talent, discipline en nuchtere instelling lijkt hij een veelbelovend pad te bewandelen. Of dat uiteindelijk naar het profvoetbal leidt, zal de toekomst uitwijzen.

Klik op v.v. Bergambacht voor de laatste artikelen over de club.
Klik op v.v. Bergambacht voor meer informatie over de club.

Pascal Bek: De Rotterdamse ruggengraat van VV Nieuwerkerk

vv Nieuwerkerk
-
0
Pascal Bek: De Rotterdamse ruggengraat van VV Nieuwerkerk

Nieuwerkerk aan den IJssel – Bij voetbalvereniging VV Nieuwerkerk zijn er maar weinig mensen zo actief, uitgesproken en betrokken als Pascal Bek. Als coördinator van de jeugdteams van JO13 tot en met JO19 én de recreatieve zaterdagteams, inclusief O23, is hij inmiddels verantwoordelijk voor maar liefst 27 teams binnen de vereniging.

Van voetbalvader tot coördinator

Pascal raakte bij de club betrokken toen zijn zoon Joey op zesjarige leeftijd begon met voetballen. Wat begon met hand- en spandiensten, groeide al snel uit tot een vaste functie binnen de club. “Toen mijn team, Zaterdag 5, overstapte naar de senioren, was er geen coördinator meer. Dus ben ik dat er gewoon bij gaan doen.”

Inmiddels is Pascal al zeven jaar actief als jeugdcoördinator en vervult hij een cruciale rol in het reilen en zeilen van de club.

Zorg, verantwoordelijkheid en structuur

In 2024 werd Pascal geveld door een longontsteking. Die periode bracht hem tot nadenken: “Ik kon veel via mijn telefoon doen, maar ik vond dat het niet afhankelijk mag zijn van één persoon. Als er iets met mij gebeurt, moet het werk doorgaan.” Vanuit dat besef besloot hij mede-coördinatoren te betrekken bij de organisatie. Toch erkent hij dat niet iedereen zit te wachten op de moeilijke gesprekken die de rol met zich meebrengt. “Je moet ook kunnen omgaan met lastige situaties met trainers, spelers of ouders. Daar haken veel mensen op af. Zelf heb ik daar geen moeite mee. Als iets eerlijk is, is het goed.”

Rotterdamse roots

Pascal is een echte Rotterdammer, met het hart op de tong. Zijn directe manier van praten is bekend binnen de club. “Soms flap ik er wat uit en denken mensen: huh?” grapt hij zelf. Zijn eigen voetbalcarrière speelde zich af bij club Eureka, waar zijn ouders in de kantine stonden en zijn oom voorzitter was. “Ik was het type dat meer rode kaarten kreeg dan wedstrijden speelde. Als iemand me schopte, sloeg ik terug. Niet heel handig in het voetbal.”

Boksen als uitlaatklep

Zijn temperament vond een betere uitlaatklep in het boksen. Vijf jaar trainde hij bij Theo Huizenaar in een houten barak in Kralingen. “Ik dacht dat ik Cassius Clay was,” zegt hij lachend. Op zijn negentiende liep hij een ernstige schouderblessure op die zijn bokscarrière beëindigde.

Geweldsincident op het veld

In 2023 werd Pascal samen met zijn zoon Joey slachtoffer van mishandeling na een zondagwedstrijd tegen NOC Kralingen. Nadat de keeper van VV Nieuwerkerk werd aangevallen, sprongen vader en zoon tussenbeide. “We zijn toen door bijna het hele team van NOC mishandeld. De keeper durfde geen aangifte te doen, maar wij hebben dat wel gedaan. De daders zijn gepakt en kregen een taakstraf en moesten een schadevergoeding betalen.”

Pascal uit stevige kritiek op de KNVB: “Veel van die spelers stonden niet eens geregistreerd. De bond neemt daar geen enkele verantwoordelijkheid in.”

Eerlijk, kritisch en betrokken

De gebeurtenis heeft zijn kijk op vrijwilligerswerk bij de club niet milder gemaakt. “Het valt niet mee om vrijwilliger te zijn bij Nieuwerkerk. Je ziet mensen waarvan je denkt: noodzakelijk kwaad. Maar dat is mijn mening. Uiteindelijk gaat het om het compromis dat goed is voor de club.”

Hij staat bekend als iemand die zijn verantwoordelijkheid serieus neemt. “Mijn opa zei altijd: als je iets doet, moet je het goed doen. Dat probeer ik ook.”

Toekomst en loyaliteit

Over stoppen denkt hij weleens na. “Maar ik heb Joey beloofd zijn trainer te blijven zolang hij voetbalt. Hij zei ooit: ‘Tot ik net zo oud ben als Sjaak Swart’. Toen dacht ik dat hij míjn leeftijd bedoelde, maar hij bedoelde die van Sjaak Swart zelf. Dus eigenlijk heb ik levenslang,” zegt Pascal met een glimlach.

Lessen en inzichten

Wat hij vooral heeft geleerd? “Niet het achterste van je tong laten zien bij het indelen van de teams. In het begin zei ik te snel iets wat later niet haalbaar bleek. Dat leer je met ervaring.”

Pascal Bek is een man met een mening, een verleden, en bovenal een groot hart voor VV Nieuwerkerk. Zijn betrokkenheid is niet altijd makkelijk, maar zonder mensen zoals hij zou een club simpelweg niet kunnen bestaan.

Klik op vv Nieuwerkerk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Nieuwerkerk voor meer informatie over de club.

Spirit MO9: De meiden trekken hun benen niet terug tegen jongens

vv Spirit
-
0
Spirit MO9: De meiden trekken hun benen niet terug tegen jongens

Bij Spirit in Ouderkerk aan den IJssel is het meidenvoetbal in volle ontwikkeling, en in de MO-9 is het enthousiasme en de betrokkenheid van zowel de ouders als de trainers duidelijk zichtbaar. Femke Latour (39) en Richard Vink (46), beiden trainers en leiders van het team, dragen hier met veel passie hun steentje aan bij. “Het is echt een leuk team om te trainen en coachen,” zegt Femke, terwijl Richard het enthousiasme van de meiden en hun ouders benadrukt. Dit seizoen is hun tweede seizoen samen als trainers van het MO-9-team, en de vooruitgang die ze zien, maakt hen trots.

Van speelster naar trainer

Femke’s eigen voetbaloorsprong ligt bij CVV Zwervers in Capelle aan den IJssel, waar ze jarenlang zelf actief was. “Ik was gestopt met voetballen, maar een aantal jaren geleden vroeg een oud-teamgenootje of ik bij de 30+ dames van Spirit wilde gaan spelen,” vertelt Femke. Het was een uitnodiging die ze niet afsloeg, en al snel ontdekte ze dat haar dochter het voetballen ook leuk vond. Na haar tijd bij de Ukken sloot haar dochter zich aan bij het MO-9-team van Spirit, en Femke werd gevraagd om haar te begeleiden als trainer en leider.

“Ik wilde dat graag samen doen,” zegt Femke. “Eerst met Joey van Dongen, maar vorig seizoen is Richard ook als trainer ingestapt. Dit is het tweede seizoen dat we samen trainen.” Richard, die zelf altijd bij DCV heeft gevoetbald vertelt: “Toen mijn dochter ook begon met voetballen, besloot ik de stap naar trainer te zetten.”

Een hechte en enthousiaste groep

Het MO-9-team heeft een bijzonder dynamiek, niet alleen omdat de meiden elke week hun best doen, maar ook door de betrokkenheid van de ouders en de positieve sfeer rond het team. Femke en Richard trainen de meiden op dinsdag, terwijl twee andere trainers op donderdag hun input geven. Op zaterdag zijn ze samen met Charise Hoogendoorn-Rook verantwoordelijk voor de coaching tijdens de wedstrijden. “De ouders zijn ontzettend betrokken, en de meiden hebben echt plezier,” zegt Femke. Richard voegt eraan toe: “Het is een echt leuk team om mee te werken. Het is mooi om te zien hoe iedereen elkaar ondersteunt.”

Wat het team bijzonder maakt, is niet alleen de sfeer, maar ook de positieve coaching tijdens wedstrijden. “Tijdens de wedstrijden is de coaching altijd positief. Dat is een groot verschil met wat we soms op andere velden zien,” zegt Richard.

Tegen jongens en de focus op ontwikkeling

Het MO-9-team speelt regelmatig tegen jongensteams, wat in het begin niet altijd even makkelijk was. “In de eerste wedstrijden waren de meiden soms wat afwachtend, omdat ze onder de indruk waren van de jongens,” vertelt Femke. “Maar nu zien we echt vooruitgang. De meiden staan sterker in hun schoenen en zijn niet bang om te spelen tegen jongens.” Dit seizoen speelt het team veel tegen jongens, wat hen de kans biedt om hun spel te verbeteren. “In een seizoen spelen we vier verschillende competities, en we hebben vaak tegen meisjesteams gespeeld, waar we het heel goed deden. Nu zijn we hoger ingedeeld en spelen we veel tegen jongens,” zegt Richard.

Toekomstplannen en de groei van Spirit

Het is nog niet helemaal duidelijk welk team Femke en Richard volgend seizoen gaan trainen, maar ze hebben besloten om ook dan door te gaan. “Onze dochters gaan volgend seizoen naar de MO-10, dus we kijken nog waar we ons kunnen inzetten,” zegt Richard. De groei van het meidenvoetbal bij Spirit blijft echter niet onopgemerkt. Femke en Richard zijn enthousiast over de ontwikkelingen binnen de club, die zich al langere tijd inzet voor het vrouwen- en meidenvoetbal.

“Spirit heeft het vrouwenvoetbal al een tijd geleden omarmd en is er serieus mee aan de slag gegaan. Er is een coördinator die nauw betrokken is bij alle teams, en die zorgt ervoor dat de trainers goed ondersteund worden,” legt Femke uit. “Er is veel passie binnen de club, en wat ik zo mooi vind, is dat bijna iedereen in de begeleiding van de meiden zelf een voetbalverleden heeft. Dat maakt een groot verschil.”

Opleidingen en samenwerking met Feyenoord

Naast de ontwikkeling van de meiden biedt de club haar trainers ook volop kansen om zich verder te ontwikkelen. “Toen ik begon met de MO-9, was er een cursus voor vrouwen over voetbaltechnische functies, die door de club zelf werd georganiseerd,” zegt Femke. “Daar heb ik aan meegedaan. Het ging vooral over hoe je kinderen op deze leeftijd het beste kunt benaderen. We leren altijd om plezier voorop te stellen en de speelsters als individuen te zien.”

De samenwerking met Feyenoord is eveneens waardevol. “Het is geweldig dat we als trainers kunnen meelopen met de trainers van Feyenoord. We krijgen veel waardevolle tips en oefeningen aangereikt die we kunnen gebruiken in onze trainingen,” vertelt Richard.

De stappen die het team maakt

Het MO-9-team heeft in de afgelopen maanden enorme stappen gezet. “Het is fantastisch om te zien hoe het team en de individuele spelers zich ontwikkelen,” zegt Femke. “In totaal spelen er nu twaalf meiden in de MO-9 van Spirit.”

Hoewel het seizoen nog niet helemaal voorbij is, kijken Femke en Richard alvast naar een mooie afsluiting voor het team. “We willen met de hele groep nog een mooie afsluiting regelen. Het was een superjaar, met geweldige ouders erbij. Het team is zo’n hechte groep, en het is jammer dat het wellicht een beetje gaat uiteenvallen volgend seizoen. Maar we blijven zeker betrokken bij Spirit.”

Klik op VV Spirit voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Spirit voor meer informatie over de club.

CVV Zwervers viert 95-jarig bestaan: een club met een rijke geschiedenis en een warm hart

cvv Zwervers
-
0
CVV Zwervers viert 95-jarig bestaan: een club met een rijke geschiedenis en een warm hart

Op vrijdag 21 februari 2025 bestond CVV Zwervers precies 95 jaar. Wat begon als een kleine vereniging met 25 leden, is uitgegroeid tot een bruisende club met ruim 1.200 leden, waarvan er ruim 900 actief voetballen.

De eerste poging tot oprichting vond al plaats op 19 juli 1922, onder de naam D.V.S. (Door Vriendschap Sterk). Kort daarna werd de naam veranderd in CVV Zwervers. Toch hield de club het toen niet lang vol en werd op 10 augustus 1926 opgeheven. Pas op 21 februari 1930 lukte het om de vereniging definitief nieuw leven in te blazen – en met succes, want 95 jaar later is CVV Zwervers nog altijd springlevend.

De naam ‘Zwervers’ is overigens niet ontstaan doordat de club op vijf verschillende locaties in Capelle aan den IJssel heeft gespeeld. De oprichters Oosterom, Heuvelman en Noorlander bedachten de naam tijdens hun zwerftochten door de Capelse dreven – een verwijzing naar hun wandelingen vol voetbalplannen en dromen. Toevallig bestaan er in de regio ook nog twee clubs met vrijwel identieke namen: De Zwerver (Kinderdijk) en IJVV de Zwervers (Rotterdam-IJsselmonde)

Sportieve hoogte- en dieptepunten

Sportief kende de club in de afgelopen tien jaar een absoluut hoogtepunt: het eerste elftal speelde toen in de eerste klasse. Een stuk minder rooskleurig was het in de jaren vijftig, toen het vlaggenschip afzakte naar de derde klasse van de Goudse Voetbalbond. “Dat was echt in de krochten van de kelderklasse,” blikt voorzitter Ger Jacobs terug.

Een toernooi van wereldformaat

Sinds 1993 organiseert CVV Zwervers het prestigieuze internationale U13-toernooi. Elk jaar slaagt de organisatie erin om topclubs naar Capelle aan den IJssel te halen. Voetballers van onder andere FC Barcelona, Paris Saint-Germain, Atlético Madrid, Juventus en Bayern München stonden hier al op het veld. Het toernooi wordt dan ook beschouwd als het mooiste jeugdtoernooi in de regio.

Van Zwervers naar Oranje

In de 95-jarige geschiedenis zijn er zeven spelers die via CVV Zwervers de stap naar het profvoetbal wisten te maken. Vier van hen haalden zelfs het Nederlands Elftal: Rinus Terlouw, André Hoekstra, Bart Latuheru en Nick Viergever. Antoine van der Linden en Jacco Beerthuizen speelden jarenlang in het betaalde voetbal en Zepiqueno Redmond maakte afgelopen seizoen zijn debuut in Feyenoord 1.

Een trotse voorzitter en betrokken vrijwilligers

Voorzitter Ger Jacobs is al 25 jaar bij de club betrokken. Wat begon als een rol langs de lijn als ouder, groeide in 2013 uit tot een bestuursfunctie. “Het ging toen niet goed met de club. Het bestuur viel weg, ik kon stoppen met werken, en samen met een paar anderen hebben we gezegd: we gaan ervoor,” vertelt hij.

In tegenstelling tot veel andere verenigingen heeft CVV Zwervers geen tekort aan vrijwilligers. “Op maandag, woensdag en vrijdag is onze onderhoudsploeg actief. Veertien mannen in blauwe overalls met ons clublogo zorgen voor het terrein: onkruid wieden, vuilnis opruimen, gras maaien. Ze weten precies wat ze moeten doen – een fantastische groep mensen,” zegt Jacobs trots.

Hoewel 95 jaar officieel geen jubileum is, vond het bestuur het belangrijk om stil te staan bij deze mijlpaal. “Als je 95 jaar bestaat en het als club zo goed doet, dan vier je dat met je vrijwilligers. Gewoon informeel, een drankje erbij. Dat voelt goed,” aldus de voorzitter.

Klik op CVV Zwervers voor de laatste artikelen over de club.
Klik op CVV Zwervers voor meer informatie over de club.

Van speelster tot trainster: Kayleigh van Ee wil het voetbalplezier terugbrengen bij DCV

DCV Krimpen
-
0
Van speelster tot trainster: Kayleigh van Ee wil het voetbalplezier terugbrengen bij DCV

Na jarenlang zelf op het veld te hebben gestaan, neemt Kayleigh van Ee (26) vanaf komend seizoen een nieuwe rol op zich bij voetbalvereniging DCV. De oud-speelster wordt de nieuwe trainster van het damesteam. Een nieuwe stap, geboren uit noodzaak én liefde voor het spelletje.

“Ik vind voetbal nog steeds fantastisch,” zegt Kayleigh met een brede glimlach. “Of ik nou zelf speel, fluit of langs de lijn sta, zolang ik er maar mee bezig ben.” Die passie voor het spel is de rode draad in haar verhaal, dat begint op vijfjarige leeftijd als ze haar eerste stappen op het veld zet bij DCV.

Toch is haar weg niet zonder omwegen gegaan. Op haar achttiende stopt ze met voetballen om zich toe te leggen op een andere tak van sport: het scheidsrechtersvak. Ze fluit voor de KNVB en blijft ook actief bij haar club. Een verhuizing naar Noord-Brabant zorgt voor een tijdelijke pauze, maar zodra ze weer terug is in Capelle, keert ze terug naar het veld – ditmaal weer als speelster.

Tot het noodlot toeslaat: “Ik kreeg twee vervelende enkelblessures. Een echte diagnose is nog niet gesteld, maar doorspelen was geen optie meer.” Het besluit om te stoppen viel haar zwaar. “Ik moest iets anders gaan doen binnen het voetbal. Training geven leek me geweldig, en ik ben blij dat ik nu die kans krijg.”

Kayleigh gaat het team trainen waarin ze zelf speelde. Een natuurlijke overgang, zo blijkt. “Ik heb dit seizoen al een paar keer ingevallen als trainster en dat werd goed ontvangen. De vraag kwam zelfs vanuit de groep zelf. Dat gaf me echt het gevoel dat dit klopte.”

Dames 1  valt komend seizoen uit elkaar. Een aantal speelsters blijft wel actief bij DCV en sluit aan bij dames 2, dat daarmee het nieuwe vrouwen 1 wordt. Waar dat team zal gaan uitkomen, is nog onduidelijk. “Als we in de vijfde klasse spelen, kunnen we misschien wel voor het kampioenschap gaan. In de vierde klasse wordt het een mooie uitdaging,” zegt ze ambitieus.

Wat voor haar echter vooropstaat, is plezier. “Dit seizoen was pittig. De resultaten vielen tegen en het plezier ebde soms weg. Dat wil ik terugbrengen. We willen er een hecht team van maken waar iedereen welkom is. Op dit moment hebben we zo’n 14 à 15 meiden, dus versterking is welkom!”

Kayleigh heeft haar UEFA-C Youth diploma behaald bij Alberda Sport en Bewegen, en combineert haar voetbalactiviteiten met haar werk als herstelcoach bij Reakt, een organisatie die samenwerkt met Antes. “Ik werk met mensen met psychische klachten of verslavingsproblemen. Met sport kunnen zij hun energie kwijt en dat helpt hen enorm. Het mooie is dat ik ze mag begeleiden bij de leuke dingen.”

Hoewel ze het grote scheidsrechters circuit voorlopig achter zich heeft gelaten, fluit Kayleigh nog wel wedstrijden bij DCV. “Op een gegeven moment kreeg ik de kans om door te stromen in het talententraject van de KNVB, maar de druk was te hoog. Ik zat nog op school en kon die combinatie niet aan. Dan moet je keuzes maken.”

Ze blikt ook nog even terug op haar eigen beginjaren. “Ik wilde ooit bij CKC voetballen, waar mijn broer speelde, maar ik mocht alleen meetrainen en pas vanaf mijn achtste wedstrijden spelen. Toen ben ik bij DCV begonnen, eerst bij de jongens. In het eerste meidenteam kwamen we in een jongenscompetitie. De tegenstanders dachten: ‘dat winnen we wel even’. Maar wij werden kampioen. Dat zegt alles over dat team,” vertelt ze lachend.

Met de steun van vrouwencoördinator René Gerlach, die een belangrijke rol speelt in de vrouwenafdeling van DCV, kijkt Kayleigh vol vertrouwen vooruit. “Ik wil bouwen aan iets moois. Een team dat met plezier en ambitie op het veld staat. Dáár ga ik voor.”

Klik op DCV voor de laatste artikelen over de club.
Klik op DCV voor meer informatie over de club.

Edwin de Koning neemt na vijf seizoenen afscheid bij VV Smitshoek

vv Smitshoek
-
0
Edwin de Koning neemt na vijf seizoenen afscheid bij VV Smitshoek

Na vijf seizoenen bij VV Smitshoek gaat hoofdtrainer Edwin de Koning de club uit de Derde divisie verlaten. De 57-jarige is vanaf komend seizoen de hoofdtrainer van Heerjansdam in de Vierde divisie. De Koning praatte ons uitgebreid bij over zijn avontuur bij Smitshoek.

Nadat De Koning maar liefst tien jaar lang aan het roer stond bij v.v. Hellevoetsluis, belandde hij in de profielschets van toptrainers Simon Kelder, Leo Beenhakker en Mario Been voor het hoofdtrainerschap van Smitshoek. Na een aantal positieve gesprekken, tekende De Koning voor twee seizoenen bij de club die de ambitie had om met veel jeugd te floreren in de toenmalige Hoofdklasse.

Het eerste jaar van De Koning bij Smitshoek verliep, mede door de coronapandemie, moeizaam. “Doordat we heel aangepast moesten trainen in tweetallen en dat soort dingen, konden we moeilijk het spel spelen wat we eigenlijk wilden. Uiteindelijk werd er ook een streep gezet door dat seizoen en bleven we in de Hoofdklasse”, zo vertelt De Koning.

In het tweede seizoen plantte De Koning de zaadjes voor wat uiteindelijk een zeer succesvolle periode zou gaan worden. “Ik kreeg er wat spelers bij waardoor we wat anders konden gaan spelen. Met wat meer kwaliteit haalden we de zesde plaats in de Hoofdklasse en zag je voor het eerst echt een stijgende lijn. We konden ook veel dominanter op de helft van de tegenstander spelen.” Ook liet De Koning spelers uit eigen jeugd debuteren, waardoor niet alleen het gewenste resultaat in de Hoofdklasse werd gehaald, maar ook het stukje identiteit van Smitshoek werd uitgedragen.

Met een nieuwe TC en een aantal ijzersterke impulsen voor het eerste elftal, waren de vooruitzichten voor het derde en vierde seizoen uitstekend voor De Koning. De hoofdtrainer werd voorzien van voormalig Eredivisionisten Luigi Bruins en Ryan Koolwijk, waardoor de hoog uitgesproken ambitie ook steeds realistischer werd. “Zij waren enorm belangrijk. Ze wilden ook niet afbouwen, maar hadden echt plezier in het voetballen en maakten andere spelers beter.” Smitshoek veroverde uiteindelijk de tweede plek en kreeg daarom toegang tot de nacompetitie. Dat ging net mis in de beslissende wedstrijd tegen Odin. “Voor ons was dat een grote teleurstelling”, aldus De Koning, die op dat moment niet wist dat hij in zijn vierde seizoen wél de klus ging klaren.

Wat Smitshoek en De Koning in de voorgaande drie seizoenen opgebouwd habben, daar plukten zij in het vierde seizoen de vruchten van. Met nog twee extra spelers, Ilano Silva Timas en Djanini Lopes Mendes en een naamswijziging van de Hoofdklasse naar Vierde divisie, grepen De Koning en Smitshoek de tweede periode, die zij later wisten om te zetten in promotie. “Ik had geleerd dat spelers aan het einde van het seizoen meer vermoeidheid krijgen. Daarom liet ik na de tweede periode meer jeugdspelers en wissels spelen, zodat iedereen fris was voor de nacompetitie.”

Smitshoek zette in de finale tegen Achilles Veen de periodetitel om in promotie, waardoor De Koning geschiedenis schreef bij de club uit Barendrecht. Voor het eerst in de geschiedenis van de club bereikte Smitshoek de Derde divisie. “Daar zijn we als groep heel trots op. We wisten dat het moeilijk ging worden, maar dit was het doel.”

Nadat de vier versterkingen met ingang van het nieuwe seizoen vertrokken, bleek de Derde divisie toch een maatje te groot te zijn voor Smitshoek. Na 33 duels is gebleken dat zij een stapje terug moeten doen en volgend jaar weer uitkomen in de Vierde divisie.

Ondanks de degradatie kijkt De Koning met veel plezier terug op zijn avontuur bij Smitshoek. “Het was een fantastische ontdekkingsreis, waar ik elke dag van heb genoten. Ik heb altijd mijzelf kunnen zijn op een leuke manier. Ik kijk terug op een fantastische periode en heb er heel veel geleerd.”

Klik op Smitshoek voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Smitshoek voor meer informatie over de club.

Wouter Korteweg keert terug bij RVVH als keeperstrainer- en coördinator: ‘Keepen is echt een kunst’

RVVH
-
0
Wouter Korteweg keert terug bij RVVH als keeperstrainer- en coördinator: ‘Keepen is echt een kunst’

Vanaf volgend seizoen heeft RVVH een keeperstrainer met een enorme rugzak aan ervaring aangesteld. Wouter Korteweg maakt dan de stap van Smitshoek naar de club uit Ridderkerk. Korteweg praatte ons uitgebreid bij over zijn ervaringen, het keepersvak en zijn toekomst bij RVVH.  

Zowel als speler als trainer, heeft Kortweg een schat aan ervaring. Al in de F’jes begon hij te keepen bij RVVH, waarna hij ook het doel verdedigde bij Spartaan, XerxesDZB, Kozakken Boys, Smitshoek, Neptunus, en Spirit. “Het was een klassiek verhaal hoe ik ben begonnen. Ik had een klasgenootje waarvan zijn vader trainer was bij RVVH. Daar begon ik toen in de F5. Na de D’tje vertrok ik naar Spartaan en keepte ik in de divisies. Daar begon ik echt door te krijgen dat ik van het keepersvak mijn werk ging maken.”

Korteweg maakte zijn werk van het keepen en ging zelfs internationaal. De gepassioneerde keeper vertrok naar Zweden om daar een jaar het doel van Södertälje FK te verdedigen. “Ik maakte die stap toen ik 19 was. Ik ging daar voor het eerst op mijzelf wonen waardoor ik vooral persoonlijk stappen maakte. Toen ik bij Kozakken Boys mijn debuut maakte op mijn 16e, was er toevallig een technische man van hun op de tribune. Zo kwam ik in contact met hun, maar ik moest eerst mijn VWO afronden. Toen ik dat had gedaan heb ik heel brutaal teruggebeld en ben ik daar gaan keepen.”

Na één seizoen keerde Korteweg terug in Nederland, maar spijt van zijn Zweedse avontuur heeft hij nooit gehad. “Het was echt een fantastische tijd, ik kan het iedereen aanraden. Stiekem heb ik soms nog een beetje heimwee naar mijn tijd in Zweden. Ik heb daar heel veel geleerd.”

Maar Korteweg keerde in Nederland terug met een doel, namelijk keeperstrainer worden. Al van jongs af aan had hij door dat hij het trainersvak wilde leren. “Ik combineerde dat al in de jeugdopleiding. Dat had te maken met dat het in die tijd niet veel geregeld werd bij meerdere clubs. Ik wilde dat oppakken en keepers van training voorzien.” Deze hobby liep uiteindelijk zo uit de hand dat Korteweg bij Excelsior Rotterdam belandde. Daar heeft hij keeperstrainingen verzorgd voor onder andere de O21 en de vrouwen.

Korteweg is niet van het stilzitten en zal naast zijn werkzaamheden bij Excelsior, ook het keepersvak bij zijn oude liefde RVVH uitrollen. Daar zal hij de trainingen verzorgen voor het eerste elftal en zal hij fungeren als het hoofd van de geïntroduceerde keepersopleiding. “We gaan werken met een compleet nieuw keepersteam. Er komen meerdere nieuwe keepers voor het eerste elftal en voor de O23. Het wordt heel interessant om te kijken hoe we iedereen als keeper en als persoon beter kunnen maken. De doelstelling is om met mij op een manier te gaan werken waardoor we ons kunnen onderscheiden. Het liefst op technisch, tactisch en mentaal gebied.”

Met Korteweg heeft RVVH een keeperstrainer die niets aan het toeval wil overlaten en op alle facetten invloed wil uitoefenen om niet alleen keepers beter te maken, maar ook om het keepersvak op een positieve manier uit te laten stralen. “Ik wil keepers het stukje aandacht geven wat ze vaak tekortkomen. Ik ben enorm bezeten van het vak, maar soms moet je ook over grenzen heen gaan om toppers te creëren. Daarom hebben we ook voor de jeugdopleiding van RVVH een visie ontwikkeld waarin we keepers beter willen maken, maar waarin ze het ook leuk vinden om te keepen. Ik zweer erbij dan ook dat keepen echt een kunst is.”

Klik op RVVH voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RVVH voor meer informatie over de club.
123...1.371Pagina 2 van 1.371

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.