Hij werd geboren in Irak, kwam op jonge leeftijd naar Nederland, voetbalde later nog een tijdje in Koerdistan, maar is nu spits van derdeklasser Zundert. En naast de voetbal, is Rabin Hassan kapper. Van profvoetballers. Geknipt om te scoren dus. “Ik had helemaal geen balgevoel meer.”

Want het verhaal van de 29-jarige Hassan, leest als een boek. Dus beginnen we bij het eerste hoofdstuk, op pagina één. “Ik ben in Irak geboren en op mijn derde naar Nederland gekomen. Gevoetbald bij Rozenburg, via-via bij Excelsior Maassluis gekomen en later bij OVV in het eerste.” Ook maakte hij nog even een uitstapje naar zijn geboorteland. “Mijn oom vroeg of ik in Koerdistan wilde komen spelen. Dat was een moeilijke keuze, iets waar ik lang over na moest denken. Uiteindelijk toch gegaan, een jaartje daar gevoetbald, toen wilde ik weer terug naar Nederland. Dit is mijn land, hier ben ik opgegroeid. Al krijg je miljoenen, het is niet leuk om daar te voetballen.”

Het derde

Hassan keerde in 2012 terug, stopte vervolgens op achttienjarige leeftijd met voetballen en dook de sportschool in. “Een beetje spierballen kweken en kijken naar de toekomst. Focussen op werk, school en stage.” Lastig zat, vertelt de aanvaller. “Mijn ouders bleven wel in Irak, omdat ik daar toen ging voetballen. Ik kwam in mijn eentje terug. Zij pas later.” Hassan ging in het Belgische Lier wonen, maar verhuisde een aantal jaar later naar Meer. Op vijf minuten van Zundert. “Toen besloot ik daar bij de voetbal maar eens aan te kloppen. Ik had weer tijd om een balletje te trappen én wilde in plaats van hardlopen, voetballen op zondag. Mijn intentie was helemaal niet hét niveau.” Want topfit, was Hassan op dat moment ook niet. “Ik begon in het derde, had helemaal geen balgevoel en kreeg last van allebei mijn hamstrings. Woog toen 90 kilo aan spiermassa, dat is nu 78.” Toch ging het na de winterstop lopen, vertelt hij. “Ze wilden dat ik aansloot bij het tweede, en de laatste acht wedstrijden ook bij het eerste. Alleen ging ik op huwelijksreis.” Uiteindelijk speelde Hassan afgelopen jaar twee maanden mee bij het vlaggenschip, begon steeds fitter te worden en haalde met zijn teamgenoten zelfs de nacompetitie. “In de verlenging miste ik tegen Oosterhout een penalty, daarna verloren we de penaltyserie. Daar heb ik wel een tijdje mee gezeten. Ik ben echt een speler die moet winnen…”

Eigen zaak

Maar nu de teleurstelling is gezakt, kijkt Hassan vooral met veel plezier naar zijn tweede leven als voetballer. Al was het, zeker in het begin, wel even wennen. “Aan de balsnelheid, het meer denken van tevoren. Gelukkig had ik dat al in mij.” Ook buiten het veld, gaat het goed. “Het is een heel leuke club, al vanaf het begin. Ik ben met open armen ontvangen. Dat is voor mij ook één van de redenen dat ik ben gebleven. Kende eerst niemand, nu ken ik iedereen.” Tijd om al die mensen, iets terug te geven. “Ons doel is om kampioen te worden! Dat willen we allemaal.” Maar dat gaat niet vanzelf. “Soms gaan we mee in het voetbal van de tegenstander, waardoor we te veel lang schieten. Wij moeten juist opbouwen en gewoon voetballen. Kaatsen, weglopen en wegdraaien. Dan hebben we meer kwaliteit.” Met hem als aanvalsleider. “In de jeugd speelde ik veel op tien, nu sta ik in de spits. Balvast en technisch. Als je doorloopt, krijg je hem terug.” Al wil Hassan zelf natuurlijk ook scoren. “Eerst hield ik het niet echt bij, nu wel. Ik ga voor minimaal twaalf doelpunten.” Misschien dat zijn klanten in zijn barbershop, hem nog wat advies kunnen geven. “Sinds mei 2019 heb ik mijn eigen zaak (Rabin Barbers) in Lier. Ik knipte altijd al vrienden en dacht: wat ga ik doen?” Het werd dus het knippen van onder andere profvoetballers. “Vooral die van Union Sint-Gillis. Maar jongens als Bart Nieuwkoop en Timon Wellenreuther, spelers van Feyenoord, komen ook!” Nu is het tijd om zelf op het veld te gaan ‘shinen’. “Lekker dat het weer begonnen is!”