Zijn haar mag dan wat grijzer en dunner zijn geworden, aan gedrevenheid heeft Kenneth Nelstein niet ingeboet. Drieëntwintig jaar na zijn eerste aanstelling is de 60-jarige Rotterdammer opnieuw hoofdtrainer van SPV’81. Met de drive om de Polsbroekers weer een stuk vooruit te helpen.

Het lijkt een eeuwigheid geleden, het moment dat SPV’81 Nelstein voor de eerste keer als trainer presenteerde. 37 jaar jong was hij, ambitieus en gedreven. Hij bleek ook goed te passen bij de cultuur van de kleine dorpsclub, waar veel kan, maar ook door de beperkte schaalgrootte, veel niet. Met de middelen die Nelstein destijds had bouwde hij steentje voor steentje aan een team dat eerst leerde winnen, vervolgens om promotie kon meespelen en later, toen Nelstein na zeven jaar was vertrokken, promoveerde naar de vierde klasse.

Zowel de mens als de trainer Nelstein paste precies bij SPV’81. “Het contact is ook altijd gebleven”, zegt Nelstein, die als trainer zijn eigen weg aflegde en onder andere NOCKralingen en SDV trainde en tussendoor ook nog wat klussen had als assistent-trainer. De band tussen SPV en Nelstein moest en zou een keer tot een terugkeer leiden. Dat gebeurde ook, toen SPV hem vroeg drie seizoenen geleden de beginnend hoofdtrainer en vriend van Nelstein, René Eyra, bij te staan.

“SPV is een kleine club en de talenten die je hebt zijn daardoor spaarzaam en moet je koesteren”, zegt de Rotterdammer. “Daarom was het belangrijk dat de nieuwe generatie goed begeleid werd. Ik ben eerst trainer geworden van de onder negentien jaar, daarna met het merendeel van de ploeg die doorstroomde naar de senioren, van het tweede. Allemaal met het idee om spelers voor te bereiden voor het eerste elftal.”

Toen duidelijk werd dat de wegen van SPV en Eyra gingen scheiden, hoefde de club niet te ver te zoeken voor een opvolger. “Ik heb niet de ambities om nog ergens hoofdtrainer te worden, maar bij SPV heb ik mezelf wel naar voren geschoven omdat ik geloof in continuïteit. De huidige groep is gebaat bij een trainer die weet hoe het werkt binnen de club. Ze hoeven niet te wennen aan mij, ik niet aan hen.”

In basis is SPV’81 nog steeds dezelfde club als toen Nelstein voor de eerste keer binnenstapte. “Het is nog even klein en fijn. De zandbank waarin we trainden is inmiddels ingeruild voor een veel beter trainingsveld. En ook het clubgebouw is uitgebreid. Maar SPV zal nooit een grote club worden. Met die beperkingen moet je als trainer kunnen omgaan.”

Als assistent van Eyra zag Nelstein dat SPV vorig seizoen uit de vierde klasse degradeerde. Onvermijdelijk noemt hij de degradatie. “Het jaar ervoor hadden we het nog overleefd dankzij een ijzersterke tweede competitiehelft. De vierde klasse is echter alleen maar sterker geworden.”

Uit ervaring weet hij dat het niet per se slecht hoeft te zijn dat nu in de vijfde klasse wordt geacteerd. “We zijn volop bezig jeugd in te passen. Het zijn talentvolle jongens. Dat inpassen gaat beter als je daar ook ervaren spelers naast zet. Zo werkt het gewoon. Naar de balans zijn we nu nog op zoek. Balans en een realistische speelwijze zijn de sleutels. Ik speel net als iedere andere trainer ook volop op de aanval en met drie aanvallers, maar het moet wel kunnen met de kwaliteiten die je in je selectie hebt. Een iets behoudener speelwijze past ons veel beter, hoewel we met Stijn Achterberg en Lex van Mourik twee uitstekende voetballers in ons midden hebben.”

Klik op SPV’81 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SPV’81 voor meer informatie over de club.