Hij vervult bij DCV een multifunctionele rol. Hij zorgt voor de inhoud van de trainingen bij de JO10, maar is regelmatig ook discjockey na een wedstrijd van het eerste elftal. “Er zit een lekkere spirit in deze club.”
Eens in de zoveel maanden moet Terlouw voor zijn werk naar het buitenland. Zo ook vorige maand toen zijn aanwezigheid werd verlangd door zijn werkgever in het Italiaanse Bologna. Maar ver weg of niet, Terlouw zorgt ervoor dat de trainers van de JO10 bij DCV netjes hun trainingsprogramma in de app kunnen vinden.
“Ik vind het belangrijk dat we als trainers niet onvoorbereid aan een training beginnen”, zegt hij. “Daar zijn er net te veel jongens voor. Zomaar wat doen, nee dat vind ik niks. Het is ook niet nodig. Je hebt tegenwoordig van die mooie hulpmiddelen, van die apps waarbij zelfs filmpjes zitten om de oefeningen te zien. We werken met elke maand een ander thema. Per avond doen we drie, vier oefeningen die we naar gelang aanpassen of niet.”
Alles wat Terlouw voor DCV doet neemt hij serieus en daarom is hij bij de Krimpense club een gewaardeerde kracht. “Ik ben begonnen als trainer toen mijn oudste zoon ging voetballen. Hij is inmiddels gestopt, maar mijn jongste zoon speelt nog wel, in de JO10-1. Ik groei in feite met hem mee. Ik ben begonnen bij de mini’s en ben van daaruit trainer geworden van de JO8. Ik ben ook al heel snel coördinator geworden. Eerst van de JO8, later van de JO9 en nu ben ik dat dus van de JO10.”
“We hebben in de JO10 drie elftalletjes en ik probeer altijd per elftal twee trainers te hebben. Vaak heb ik wel in de gaten welke vader gevoetbald heeft en wie het leuk vindt om te helpen. Meestal kost het niet zo veel moeite om voldoende trainers te vinden. Dat heeft er ook mee te maken dat de club het bij de jeugd goed voor elkaar heeft. Een trainer wordt niet zomaar voor de leeuwen gegooid. Er zit sowieso een goede spirit in de club. Op trainingsavonden geef ik training of ik help de trainers met het uitvoeren van de oefeningen. Inmiddels heb ik dat redelijk in de vingers moet ik zeggen. Gaandeweg leer je en ik heb ook het geluk gehad dat ik anderhalf heb mogen meelopen met Ronald Klinkenberg. Een veel betere leerschool kan je niet hebben.”
Naast trainer en coördinator is Terlouw (48) ook keeperstrainer. “Ik ben zelf ook keeper geweest en heb het bij Capelle geschopt tot de bank van het eerste elftal, dus dat is wel op mijn lijf geschreven. Ik geef twee groepen training. De keepers van de onder tien en die van de dames en de MO17. Binnenkort komt daar ook een keeper van de JO17 bij. Ik heb die keeperstrainingen opgepakt omdat ik vind dat keepers ook een eigen training moeten hebben.”
Terlouw is daarnaast de clubdisjockey van DCV. Eens in de zoveel maanden neemt hij in de kantine plaats achter de draaitafel als er een speciale feestavond op de rol staat. “Ik hou wel van housemuziek. Ouderwetse Rotterdamse stampmuziek. En ik ben niet de enige bij DCV, ik weet dat er veel mensen zijn die willen dat ik het vaker doe.
Klik op DCV voor de laatste artikelen over de club.
Klik op DCV voor meer informatie over de club.
Net na de rust bleef RBC vol pressing spelen naar voren. Sander Wirix zijn schot werd over getikt, maar even later was het broer Jens Wirix die de trekker wél overhaalde. Reuvers bereikte met een boogbal Jens Wirix, die draaide knap achterlangs weg bij zijn directe tegenstander en schoot de bal in de verre hoek, 0-2. Na die 0-2 was er nog even een fase dat RBC de bovenliggende partij was, maar daarna nam EFC het over. De Roosendalers namen gas terug, passes werden onzuiver waarna de thuisploeg weer terug in de wedstrijd kwam. Het zware veld en het afjagen ging nu zijn tol eisen. Het middenveld werd af en toe overlopen, waarna Klippel ook ingreep door onder andere een van zijn stofzuigers het veld in ter te sturen: Rhomar Boudzra.
