Home Blog Pagina 1264

V.v. Groote Lindt eenvoudig langs DFC

Na de ruime thuisnederlaag van vorige week, was er door v.v. Groote Lindt wat recht te zetten. Van onderschatting mocht dan ook geen sprake zijn tegen laagvlieger DFC. Met een voortvarende start liet het elftal meteen zien dat de punten mee naar Zwijndrecht zouden gaan.

Al in de eerste minuten van de wedstrijd waren er voor v.v.  Groote Lindt twee opgelegde mogelijkheden om direct op voorsprong te komen. Groote Lindt drong verder aan en DFC probeerde met countervoetbal via de snelle spitsen een goal te maken. Na een voorzet vanaf links was het Nasir el Arbaoui die het net wist te vinden: 0 – 1.

Ruststand: 0-1

Met deze voorsprong ging v.v. Groote Lindt wat gemakkelijker voetballen. Na rust kon DFC niet veel meer doen en was het Groot Lindt dat via Marcel van Berkel en Jeffrey Burghouwt kon uitlopen naar 0 – 2 en 0 – 3.

Eindstand: 0-3

Volgende week de 2e wedstrijd in de serie van 4 uitwedstrijden in en tegen Asperen (aanvang 15.00 uur)

 

V.v. Hellevoetsluis koploper af

Na vanaf dag 1 koploper in de 2e klasse D geweest te zijn, is v.v. Hellevoetsluis na 21 speelronden koploper af. Door de onverwachte thuisnederlaag tegen SSS (1-2) wist BVCB de Hellevoeters te achterhalen. De teams staan in punten gelijk, maar BVCB heeft nog 1 wedstrijd tegoed en een veel beter doelsaldo.

Wat zich al een paar wedstrijden geleden aankondigde is nu dan een feit. Waar BVCB inmiddels al 17 wedstrijden ongeslagen is en Berkel in 2018 nog geen wedstrijd verloor, waren de resultaten van v.v. Hellevoetsluis in de afgelopen maanden minder stabiel. Dat werd eigenlijk al ingezet met het gelijke spel op 16 december 2017 tegen VDL, dat als rode lantaarndrager in de slotfase toch nog een punt mee wist te nemen naar Maassluis.

De nederlaag tegen SSS was de derde op rij en zo werden er in 3 weken tijd 9 punten weggegeven. Toch is er geen paniek bij de Hellevoeters, want iedereen binnen de club realiseert zich dat de Hellevoeters met de koppositie wel iets boven hun stand leefden. Waar in veel wedstrijden het dubbeltje net de goede kant opviel, maar er even zo goed verloren had kunnen worden waar er nu gewonnen werd, valt het dubbeltje nu net de verkeerde kant op.

Tegen ploegen als het in vorm zijnde Berkel en de gedoodverfde titelkandidaat BVCB kan nou eenmaal verloren worden. Slechts de nederlaag tegen SSS was niet voorzien. In de eerste helft leek er ook niets aan de hand voor de Hellevoeters. De logische 1-0 voorsprong, al na een kwartier gemaakt door de opvallend productieve aanvoerder Frenk van Gelderen, had nog voor rust veel groter kunnen zijn als met name Victor Hartog en Davy Mierop dotten van kansen benut hadden.

Ruststand: 1-0

Ook in de tweede helft leek er lange tijd geen vuiltje aan de lucht, hoewel het spel minder overtuigend was dan voor rust. Het gevaar van de 1-1 blijft dan altijd in de lucht hangen en aldus geschiedde. De niet altijd in het teambelang denkende SSS-er Max Pelkman zat om die reden weer eens op de bank, maar bewees zoals wel vaker zijn waarde voor de ploeg uit Klaaswaal. Met 2 doelpunten boog Pelkman de 1-0 om in een 1-2 voorsprong voor de rood-zwarten en legde daarmee de paar honderd toeschouwers, die het zonovergoten ING Sportpark bezochten, het zwijgen op.

Trainer De Koning probeerde met het inbrengen van Jeffrey de Koning en de boomlange Remon Haze het tij nog te keren, maar het door de afwezigheid van Ken Luyendijk fantasieloze aanvalsspel van de ING-boys bracht de defensie van SSS niet in verlegenheid. In een ultieme poging nog 1 punt uit het vuur te slepen meldde ook doelman Ribaric zich nog voorin, maar ook dit leidde niet tot het gewenste resultaat.

Eindstand: 1-2

Ondanks de nederlaag is er nog geen man overboord, draait v.v. Hellevoetsluis nog altijd een prima seizoen en is het gewoon de voornaamste achtervolger van BVCB. Iedereen die dat voor aanvang van het seizoen beweerd had, was waarschijnlijk voor gek verklaard. Volgende week probeert Hellevoetsluis de draad weer op te pakken tegen SVS en 2 weken later komt het Vlaardingse CWO op bezoek. Mogelijk is alles dan weer anders.

 

VoetbalbalJournaal Roosendaal – Voorjaar 2018

Lees hier de krant

VVSB speelt straks op bekend terrein op nieuw complex

“We krijgen straks een accommodatie dat past bij deze tijd”, zegt VVSB-voorzitter Arjan Broekhof over de herinrichting van sportpark De Boekhorst in Noordwijkerhout. Het sportpark, met naast VVSB de tennisvereniging (TV Boekhorst) en handbalvereniging Northa als bewoners, gaat volledig op de schop.

VVSB krijgt een geheel nieuw verenigingsgebouw. “Hoe dat precies eruit komt te zien, weten we nog niet. We zijn bezig met de precieze invulling van het gebouw, in grote lijnen is wel duidelijk wat er komt.”

En dat is één gebouw, waarin meerdere functies zijn geïntegreerd. Kantine, kleedkamers, bestuurs/businesskamer, commissieruimten en ook een tribune. “Heel wat anders dan we nu hebben”, weet Broekhof. “Onze huidige accommodatie stamt uit de jaren zeventig. Die kun je niet meer van deze tijd noemen. Er is in de loop der jaren van alles bijgebouwd, maar het is geen accommodatie die bij de huidige tijd en eisen past. Door al die bijgebouwtjes is het niet één geheel.”

Was VVSB in de jaren zeventig en tachtig een club met een bescheiden ledentaantal, tegenwoordig telt de Voetbal Vereniging Sint Bavo, zoals de van oorsprong katholieke club heet, 1050 leden. “De behoefte naar een nieuw verenigingsgebouw is groot”, meent Broekhof. “Kijk eens naar onze tribune, dat is in wezen niet meer dan een stel planken. In de nieuwe accommodatie krijgen we een tribunecapaciteit van vijfhonderd plaatsen.”

Het aantal kleedkamers wordt ook aangepast op de huidige vraag: 22 in plaats van de 16 nu. Het aantal velden neemt wel iets af, maar daar staat tegenover dat er drie worden voorzien van een kunststof grasmat. “Het gebruik van die velden neemt toe, dat is ook nodig want we hebben nu een capaciteitsprobleem.”

Ook op het hoofdveld komt kunstgras te liggen. Dat hoofdveld wordt als eerste aangepakt. Het schuift op richting de karakteristieke entree. “Alles wordt gedraaid”, zegt Broekhof over de herindeling. Wanneer de werkzaamheden van de bouw hun beslag krijgen, is volgens de voorzitter nog lastig aan te geven. Aan de concrete invulling wordt hard gewerkt. “Het hele proces van vergunningen moet nog doorlopen worden.”

Aanvankelijk was het de bedoeling dat in de zomer van 2018 gestart zou worden met de bouw. Voor het seizoen 2019-2020 moet dan de totale nieuwbouw gereed zijn. Broekhof: “We hopen natuurlijk dat we zo min mogelijk overlast hebben van de bouwwerkzaamheden. Tijdens de bouw van het nieuwe gebouw zullen we onze huidige accommodatie kunnen blijven gebruiken. Ik kan echter niet uitsluiten dat we voor een paar maanden nog noodketen moeten neerzetten. Het zal zeker even rommelig zijn.”

 

Innovatief v.v. Rijsoord stapt in de duurzame energie.

Ramon de Borst werd wel een beetje gek aangekeken toen hij in het bestuur voorstelde om in een innovatief project van zonne-energie te stappen. Anderhalf jaar later is nu ook de club om: vijftig vierkante meter aan boarding langs de kant moet straks de club veel energiekosten besparen. “Besparen én verduurzamen.”

“Mensen zeggen regelmatig tegen mij dat ik de club te zakelijk wil leiden. Die mensen vergeten wel dat we tegenwoordig in een andere tijd leven en dat een voetbalclub zakelijk geleid moet worden. We hebben als v.v. Rijsoord niet een paar elftallen meer, we zijn inmiddels uitgegroeid tot een organisatie van 650 leden en meer dan honderd vrijwilligers. Dat vraagt om een andere benadering.”

De Borst (44) ging eens goed nadenken toen hij de jaarlijkse rekening voor energie en gas zag. “We verbruikten per jaar ongeveer vijfentwintig duizend euro. Dat is een significant deel in de begroting van Rijsoord kan ik je vertellen. Die energierekening wilde ik graag omlaag brengen.” Daarom pakte hij de kans om in het Ridderkerkse Energie Sponsoring-Project van de gemeente en het Sliedrechtse bedrijf Softs te stappen met beide handen aan.

“De zonnepanelen, zogenaamde Softs Points, staan bij ons op twee plaatsen: op een gevel van ons bijgebouw en langs het hoofdveld. Eén kant zorgt daarbij voor zonne-energie, terwijl de andere kanten van de driehoek andere functies hebben, zoals luchtzuivering en reclame. Schijnt de zon, dan wekken de zonnepanelen energie op. Is het bewolkt, dan draait het systeem nog een slag en absorbeert het bijvoorbeeld vervuilde lucht.”

“Die borden kan je dus gewoon verkopen als reclamebord”, vervolgt De Borst. “Voor een sponsor is dat erg aantrekkelijk, ook al omdat er tegenover sponsoring een aanzienlijk tegenwaarde staat. De sponsor krijgt een certificaat maatschappelijk verantwoord ondernemen. De reclame is  zichtbaar als er gevoetbald wordt, maar als er niet wordt gespeeld, verschijnen er zonnepanelen.”

Inmiddels heeft v.v. Rijsoord vier borden verkocht. “We zijn net begonnen, maar we hebben er hoge verwachtingen van”, bekent De Borst. “Ze zijn wel iets duurder dan een normaal bord langs het veld. Softs denkt dat wij na vier jaar onze investering eruit hebben. Voor ons komt er dan extra financiële ruimte.”

Rijsoord is volgens De Borst de eerste voetbalclub in Nederland met deze vorm van opgewekte duurzame energie. “Bij de opening vorige maand waren twee gemeenten en twee clubs die geïnteresseerd waren. RTV Rijnmond heeft een reportage gemaakt, dagblad Trouw is langskomen. Dat is de bijvangst. Het heeft Rijsoord op de kaart gezet.”

 

‘Iedereen hier heeft echt hart voor vv Blauw-Wit’81’

© Foto: Ria van Beek

Frank van Beek speelt al zijn hele leven bij Blauw-Wit’81. Als jongen uit De Moer trok hij op zijn vijfde het tricot van de dorpsclub aan en 25 jaar later loopt hij nog altijd trots over het veld als aanvoerder van het vlaggenschip.

“Ik kom hier vandaan, ken iedereen en het is gewoon een leuke dorpsclub”, legt Van Beek (30) uit. De middenvelder heeft nooit gedacht aan een vertrek en ziet ook al jarenlang dezelfde medespelers om zich heen. “Bij ons spelen geen jongens die na één of twee jaar weer vertrekken. Iedereen hier heeft echt hart voor de club, niemand verkast voor een ploeg die één klasse hoger speelt bijvoorbeeld.”

Blauw-Wit’81 promoveerde in 2008 naar de vierde klasse en pakte vier seizoenen later zelfs een periodetitel op dat niveau: een unieke prestatie in de clubhistorie. Van Beek hoopt dat nog eens te kunnen evenaren. “Dat moet dit seizoen mogelijk zijn. De competitie is er niet makkelijker op geworden, maar we hebben zelf ook gewoon een hele goede selectie. Het is een prettige mix, met een aantal talentvolle jeugdspelers, goede twintigers en ervaren gasten. Ik vind dat we met onze selectie vol voor de periodetitel moeten gaan.”

Van Beek is dus een routinier, maar voelt zich tegelijkertijd ook nog altijd topfit. “Ik kan nog aardig mee. Mijn techniek is prima en daarnaast heb ik een goede werklust, zoals iedereen bij ons. Je weet gewoon: in die negentig minuten op zondag moet je er vol voor gaan.” Hij is niet de oudste, zijn neef Bart speelt ook nog in het eerste en die is 35 jaar. “Bart mag je wel een ouwe rot noemen, haha!”

Ook de derde helft gaat Van Beek nog aardig af. “Na elke wedstrijd leggen we allemaal geld in voor de pot en dan blijven we nog een uur of langer in de kantine hangen, ook bij uitwedstrijden. Op die manier smeed je een hechte ploeg, ik vind die derde helft echt een belangrijk onderdeel.”

De aanvoerder uit De Moer hoopt nog lang door te kunnen voetballen. “Als ik merk dat het in het eerste niet meer gaat, dan blijf ik in een lager elftal doorspelen. Ik hoop het nog 25 jaar vol te houden!”

 

Voetbalplezier hervinden bij SV Deltasport na turbulente periode

Jordao Pattinama (28) is de opvallendste nieuweling bij eersteklasser SV Deltasport dit seizoen. De ex-prof, die in de jeugdtak van de club speelde, wil er het voetbalplezier terugvinden, na een roerige periode in zijn leven. Met vader Ton als trainer en tweelingbroer Edinho, voor het eerst, als medespeler.

Bij een interview met Jordao Pattinama mag de datum 27 oktober 2015 niet ontbreken: op die dag schoot hij VV Capelle langs de profs van FC Dordrecht in de derde ronde van de KNVB-beker (0-1). En dat niet alleen: het was een afstandsschot van ongekende precisie, van een kleine vijftig meter, in de blessuretijd. De beelden staan op YouTube.

“Het moment kon niet mooier. Zeker de mooiste goal die ik ooit heb gemaakt. Er ging zo veel ontlading en blijdschap door mij heen.” Heel af en toe ziet hij de beelden terug. “Het staat op internet en vrienden van mij hebben er een filmpje van gemaakt. Het is soms nog wel met wat gasten van; weet je nog toen? Het was één van de meest bijzondere momenten uit mijn voetbalcarrière.”

Pattinama, opgegroeid in Spijkenisse, speelde een handjevol wedstrijden als prof bij Feyenoord en Excelsior, voordat de aanvaller in 2010 in de top van het amateurvoetbal belandde. Via SC Feyenoord, Nieuwenhoorn en RVVH sloot hij in 2015 aan bij topklasser VV Capelle. Afgelopen zomer volgde een terugkeer naar SV Deltasport, want bij Capelle voelde hij zich niet meer senang.

“Bij Capelle stelde de trainer mij elke keer maar niet op. Het was daar echt vriendjespolitiek. Ik had daar geen zin meer in.” Pattinama wilde het voetbalplezier ergens anders terugvinden en een tragische gebeurtenis in zijn persoonlijk leven versterkte dat gevoel.

,,Mijn beste vriend Fariet is een paar maanden geleden overleden door een motorongeluk. Ik kende hem sinds mijn tiende, al vanaf de basisschool. Hij was echt mijn beste vriend, mijn soulmate. Hierdoor besefte ik ook; het kan elk moment voorbij zijn, dus ik ga gewoon lekker met mijn vrienden en familie voetballen en genieten van het leven.”

Bij Deltasport waant Pattinama zich wat dat betreft in een warm bad. Naast trainer en vader Ton (ook ex-prof), gaat hij voor het eerst samenspelen met tweelingbroer Edinho. In de jeugd bonden ze al eens de strijd aan met elkaar. “Soms is het lastig omdat ze zó dicht bij mij staan, maar het is ook super leuk. En ik speel nu ook met Luigi Nunes die al jaren mijn beste vriend is.”

SV Deltasport lijkt de juiste keuze te zijn geweest. Sowieso was stoppen geen optie geweest, want de naam Pattinama is synoniem voor voetbal. “Met vrienden gaat het over voetbal, thuis gaat het over voetbal. Als ik zaterdag geen wedstrijd heb, weet ik ook serieus niet wat ik moet gaan doen.”

 

 

Veertigjarige Harthoorn van S.V. Apollo’69 is de productiefste speler in Zeeland

Op zijn vijftiende maakte Jean-Paul Harthoorn zijn debuut in het eerste elftal van S.V. Apollo’69. Inmiddels is de spits veertig jaar en kan hij nog altijd geen genoeg krijgen van het scoren van doelpunten. Dit seizoen vormt hij samen met de 49-jarige ex-prof Dennis de Nooijer het productieve spitsenduo. Harthoorn scoorde er al 36 en gezamenlijk zijn ze al goed voor meer dan zestig doelpunten. 

Veertigjarige Harthoorn van S.V. Apollo'69 is de productiefste speler in Zeeland
In CTV Voetbal vertelden beide heren dat ze in het begin wel even aan elkaar moesten wennen. “Jean-Paul is zo fanatiek, dat hij chagrijnig is als hij niet scoort. Ik scoorde toen wel en vond het niet leuk dat hij zo chagrijnig was. Toen heb ik gezegd, laten we nu echt gaan samenwerken, dan gaan we echt veel scoren. En dat blijkt”, vertelt De Nooijer.

Harthoorn kende in het verleden veel blessures. Al die blessures en interesse in het trainen van de jeugd zorgden ervoor dat de spits stopte met voetballen, totdat trainer Rohan de Geus hem vroeg terug te keren. Dat hij nu op veertigjarige leeftijd zo veel scoort, kan hij zelf soms ook maar moeilijk geloven. “Ik dacht er laatst ook over na en eigenlijk is het wel een beetje bizar.”

Volgend jaar stopt zijn collega-spits, maar dat wil niet zeggen dat Harthoorn dan ook zijn schoenen aan de wilgen hangt. “Ik ga zeker nog een jaar door. Het is jammer dat Dennis stopt, want we voelen elkaar heel goed aan en het is natuurlijk hartstikke leuk op deze manier.” Wat betreft het aantal doelpunten durft hij nog niet meteen een aantal te noemen, maar na enig aandringen komt hij dan toch met een einddoel. “Ik hoop vooral dat we de tweede periode winnen, maar als ik er veertig zou maken, mijn leeftijd, dan zou dat heel mooi zijn!”

 

‘Geen toeval dat dit team van HVC’10 komt bovendrijven’

De JO19-1 staat bij HVC’10 te boek als zéér talentvolle lichting. Maar voordat aan het einde van dit seizoen zeven spelers doorstromen naar de seniorenselectie moet eerst nog een klusje worden geklaard: promotie naar de hoofdklasse. “Dit is een unieke lichting”, zegt trainer Barry de Man.

“Alle spelers die volgend seizoen senior worden gaan naar de selectie. Dat komt zelden voor. Het is ook geen toeval dat dit team komt bovendrijven. Toen HVC’10 ontstond waren deze jongens E-tje of D-tje. De club is destijds gestart om beter te gaan opleiden, volgens de Meulensteen-methode. Deze jongens hebben die ontwikkeling helemaal meegekregen.” Voor de winterstop moesten de talenten van de fusieclub van Hoek van Holland zich eerst plaatsen voor de promotiepoule. Daarin slaagden zij moeiteloos.

“We zijn het seizoen heel goed begonnen”, stelt Max Kalisvaart, aanvoerder van de JO19-1 van HVC’10. “Maar op een gegeven moment ging het té gemakkelijk en werden we wat gemakzuchtiger. Daarom is het wel goed dat we nu meer tegenstand krijgen.” Zwervers, Poortugaal en de JO19-2 van Sportclub Feyenoord worden door HVC’10 gezien als de belangrijkste concurrenten in de strijd om promotie. “We beginnen weer op nul, maar dat geldt voor alle teams”, meent De Man.

“Ik ben echt benieuwd of het ons lukt om te promoveren. Ik vind dat we een goed voetballende ploeg hebben. We hebben een perfecte mix in alles. Goede aanvallers, robuuste verdedigers, jongens die, als het nodig is, er een schepje bovenop kunnen doen. Centraal achterin spelen twee jongens, Bjorn van Dijk en Bram Noordam, die overgekomen zijn van FC ’s-Gravenzande. Ook aan de zijkanten voorin hebben we de nodige kwaliteit. Het is een elftal waar je als trainer veel kanten mee op kan.”

“Barry wisselt ook regelmatig”, vult Kalisvaart, meestal spelend als verdedigende middenvelder, aan. “Het houdt niet op bij de eerste elf. Ook onze bank is sterk. Tachtig, negentig procent van ons elftal speelt al jaren samen. In al die jaren leer je elkaar als voetballer wel kennen.”

Kalisvaart kent de kwaliteiten van zijn ploeg. “We zijn heel goed in de omschakeling. Onze verdediging ‘staat’ en is altijd georganiseerd. Van daaruit zijn we heel lastig te bestrijden.”

De Man: “Het zou een enorme luxe zijn als we naar de hoofdklasse promoveren. Onze JO17-1 speelt in de tweede klasse, dus dat wordt voor die groep aanpoten. Aan de andere kant: hier doe je het als club voor. Je probeert zo goed en hoog mogelijk op te leiden.”

 

FC Dauwendaele moet weer opnieuw beginnen.

Na jarenlang bovenin de tweede klasse gespeeld te hebben, sloeg het noodloot voor FC Dauwendaele toe. De ploeg eindigde op de laatste plaats en degradeerde hierdoor naar de derde klasse van het zaterdagvoetbal.

Volgens aanvoerder Jaap de Kroo was de reden duidelijk. “De hele as viel weg en dit hebben de nieuwkomers en overige spelers nooit kunnen opvangen.” Vol goede moed begon Dauwendaele vorig seizoen aan een nieuw avontuur in de tweede klasse. Al snel kon de ploeg uit Middelburg de hoge ambities in de ijskast zetten.

De Kroo: “Zico Tomasoa, Davey Ernest en ik raakten ernstig geblesseerd en lagen er maanden uit. Daarnaast vertrok Mahboeb Rahimi naar Zeelandia Middelburg, besloot Luke Eversdijk een studie in Rotterdam te volgen en stopte Peter van Gorsel.”

FC Dauwendaele behaalde nauwelijks punten en scoorde zeer moeizaam. “Er was totaal geen cohesie binnen het team. Eén van de weinige lichtpuntjes was de ontwikkeling van Max Dagevos. Dat was helaas te weinig om in de tweede klasse te blijven.”

Dit seizoen begint de Walcherse formatie aan een nieuw avontuur in de derde klasse. “In vergelijking met vorig jaar zijn we nu een hechter collectief. Met de terugkomst van Van Gorsel en Hanno Kant hebben we nu meer ervaring in de as. Ik verwacht dat wij gaan voortborduren op het voetbal van twee jaar geleden. We speelden toen vanuit een 3-4-3 systeem, waardoor wij op het middenveld een man extra hadden en domineerden.” De centrale verdediger ziet het nieuwe avontuur positief tegemoet, maar is nog enigszins voorzichtig in de doelstelling. “Wij gokken op het linkerrijtje en als het meezit pakken we een periodetitel.”

Op persoonlijk vlak heeft de sterke verdediger ook zijn doelstellingen. “Ik wil minimaal negentig procent van de competitiewedstrijden meedoen en mijn doelpuntjes als centrale verdediger meepikken. Ik heb in de voorbereiding toch al vier doelpunten gemaakt.”

Voor het komende seizoen verwacht hij dan ook veel van zichzelf, maar zeker ook van anderen. “Ik speel nu al tien jaar in het eerste en zal dus de kar moeten trekken. Daarnaast verwacht ik dat Max Dagevos zijn goede lijn van het vorige seizoen doortrekt, Stefan Joosse definitief zijn talent laat zien en dat Remco van Welsum zijn JVOZ-opleiding tentoonstelt.”

De club heeft nu dus hele andere ambities dan de jaren daarvoor, toen FC Dauwendaele in de top van de tweede klasse meedraaide. “Stiekem heb ik altijd gehoopt met Dauwendaele de stap naar de eerste klasse te maken. Ik heb in de loop der jaren met uitstekende spelers gespeeld, zoals bijvoorbeeld een Julius Bliek, Maarten van Vooren en mijn broertje Mart. Helaas is dit er door verscheidene redenen nooit van gekomen.“

De inmiddels 28-jarige aanvoerder speelt al zijn gehele loopbaan voor FC Dauwendaele en is niet van plan om ooit nog te vertrekken. “Dauwendaele voelt als een warm bad, waarbij ik met veel vrienden speel. Daarnaast ben ik acht maanden geblesseerd geweest en nog niet in topconditie. Zodoende lijkt het mij ook niet reëel om na te denken over een andere club.”

 

 

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.