Nick van Velzen verruilt jeugdliefde Jan van Arckel voor Roda Boys
De 22-jarige Nick van Velzen maakt aankomende zomer de overstap van Jan van
Arckel naar eersteklasser Roda Boys. Hiermee komt een einde aan de opleiding van maar liefst negen seizoenen en zeven seizoenen bij het eerste elftal. Van Velzen heeft nog één doel voor hij vertrekt: “Ik wil absoluut in de derde klasse blijven.”
Van Velzen begon al op zijn zesde met voetballen in de jeugd van Jan van Arckel. Daar ging
zijn ontwikkeling vanaf de F4 tot aan het eerste elftal in een stroomversnelling. “Op mijn 16e werd ik al doorgeschoven naar het eerste elftal. Op een gegeven moment had ik dusdanig veel wedstrijden gespeeld, dus mocht ik vanwege de regels niet meer terug. Dus toen ben ik in het eerste gebleven”, vertelt hij heel nuchter.
Van Velzen kan alle posities in de as bekleden. Zo speelde hij onder meer in de spits, op tien en soms ook als controlerende middenvelder. “Ik kan makkelijk een doelpunt maken door mijn doelgerichtheid. Ik ben denk ik ook wel sterk en kan aardig koppen. Daarnaast hou ik er ook van om veel diep te gaan.”
Afgelopen seizoen beleefde Van Velzen een droomseizoen met Jan van Arckel. De club met
het rood-witte tenue werd ongeslagen kampioen in de vierde klasse en promoveerde op die
manier glansrijk naar de derde klasse. “Ja, dat was prachtig. Helaas kon ik zelf door een
blessure de kampioenswedstrijd niet meedoen. Dat was echt het meest verkeerde moment,
maar dat was wel heel mooi ja. Uiteindelijk heb ik de rest allemaal gespeeld, dus heb ik wel
mijn aandeel gehad. Het was zeker mijn hoogtepunt bij Jan van Arckel. We speelden al
eerder tegen BMC voor promotie en toen maakte ik de winnende in de laatste minuut.
Uiteindelijk promoveerden we niet, maar dat was ook wel een hoogtepunt. Het was voor het eerst in de clubhistorie dat we de derde klasse bereikten.”
Dit seizoen besloot Van Velzen om te vertrekken bij Jan van Arckel. Hij geeft zelf aan dat hij afgelopen winterstop voor het eerst werd geconfronteerd met de interesse van Roda Boys. “Ik ben gebeld en toen ben ik op gesprek geweest. Dat gaf mij een goed gevoel. Vervolgens in aanloop naar het tweede gesprek sprak ik met onze huidige trainer bij Jan van Arckel, die bij Roda Boys volgend seizoen de hoofdtrainer zal zijn. Toen kreeg ik gewoon het gevoel dat ik deze kans met beide handen aan moest gaan pakken. Ik heb altijd wel een stap willen maken en ik ben nu kampioen geworden en heb derde klasse met Jan van Arckel gespeeld. Dit voelt als het juiste moment.”
Bij Roda Boys arriveert Van Velzen meteen in de eerste klasse. De 22-jarige is overtuigd van zijn eigen kwaliteiten en hoopt te kunnen stunten op een hoger niveau. “Ja, ik denk dat ik er klaar voor ben. Anders had ik het ook niet gedaan als ik daar geen vertrouwen in had. Het is inderdaad een grote stap, maar met de juiste motivatie, geloof ik dat ik er goed zal passen.”
Na bijna twintig seizoenen gaat Van Velzen dus Jan van Arckel verlaten. De aanvallende
middenvelder kijkt enorm uit naar zijn nieuwe club, maar vindt het daarentegen moeilijk om afscheid te nemen van zijn jeugdliefde. “Alle mensen die hierbij als vrijwilliger zijn, maakt het gewoon een enorm betrokken club. Iedereen kent elkaar hier en is ook zeer betrokken bij het eerste. Het is een echte dorpsclub en dat vind ik gewoon heel mooi. Ik heb heel veel zin in het aankomende seizoen, maar ik wil wel écht dit seizoen met Jan van Arckel in de derde klasse blijven. Het zou een zure nasmaak geven als we dit seizoen nog degraderen, maar ik heb er alle vertrouwen in dat we met dit team erin kunnen blijven.”
Klik op Jan van Arckel voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Jan van Arckel voor meer informatie over de club.
‘Boeimeer is als een goed ingespeeld team’
Hoewel hij in eerste instantie niet direct op zoek was naar een rol als voorzitter, bekleedt Jeroen van Rosmalen die functie bij Boeimeer sinds november van vorig jaar wel. En ondanks dat het even wennen was, groeit de Bredanaar er naar eigen zeggen steeds beter in. “Dankzij de fijne samenwerking en de steun van de clubleden, voelt het als een mooie uitdaging.”
Een uitdaging die dankzij penningmeester Rob Zegers op zijn pad kwam. “Zijn persoonlijke benadering zette me aan het denken. Evenals de bewustwording dat er hulp nodig was, omdat de vorige voorzitter besloten had zijn termijn niet meer te verlengen. Waardoor er in feite geen volledig bestuur meer was.” Na even nadenken, besloot Van Rosmalen (46) de handschoen op te pakken. “De sterke verbinding én de gedeelde visie met de overige bestuursleden, gaven mij de energie om vol enthousiasme aan de slag te gaan.” En niet voor niks, vertelt hij. “Het is een kans om bij te dragen aan onze ambities, maar vooral ook plezier in het spel voor iedereen.”
Fundament
Dat terwijl Van Rosmalen zelf als voetballer, nooit het shirt van Boeimeer droeg. “Mijn band met de club is vooral persoonlijk. Twee van mijn drie kinderen voetballen hier én mijn vrouw Danielle is lid van de commissie ‘Sportiviteit en Respect’. Daardoor voel ik mezelf sterk verbonden met deze bijzondere vereniging.” Waar volgens Van Rosmalen sport en plezier samenkomen. “Ik heb zelf nooit gevoetbald. Het is dan ook niet mijn ambitie om mezelf bezig te houden met voetbaltechnische zaken. Daar hebben we genoeg andere mensen met kennis en ervaring voor.” Mede door de sterke onderlinge verbondenheid, bevalt zijn nieuwe rol als voorzitter hem voorlopig goed. “Ik merk dat ik er steeds meer in groei. Er komt veel op me af, maar dankzij de fijne samenwerking binnen het bestuur en de steun van de clubleden, voelt het als een mooie uitdaging.” Eén waar Van Rosmalen eigenlijk nog maar net aan is begonnen. “Op dit moment ben ik vooral bezig met het leren kennen van alle lopende zaken binnen de vereniging en het uitzetten van de koers voor de komende periode.” Hoe ziet de inwoner van de Haagse Beemden dat laatste voor zich? “We willen als club blijven groeien en bloeien, dus is het van belang om een sterk financieel fundament neer te zetten, zodat we niet alleen nu, maar ook in de toekomst een stabiele en gezonde vereniging kunnen blijven.”
Lastige puzzel
Met dank aan de vele vrijwilligers, benadrukt Van Rosmalen. “De eerste paar maanden hebben we goed inzicht gekregen in het werk dat iedere dag door onder meer medewerkers en trainers wordt verricht. Daar wil ik, namens de club, dan ook graag onze grote waardering voor uitspreken. Die mensen staan dag en nacht klaar voor Boeimeer.” Als een goed ingespeeld team, legt Van Rosmalen uit. “Een stevige verdediging, met een financiële basis en een middenveld dat zorgt voor verbinding door lijnen uit te zetten en de juiste passes te geven. Met aanvallers die kansen benutten zodra die voorzet komt. Of het nu gaat om de jongste jeugd, ambitieuze jongvolwassenen, of het eerste elftal, iedereen verdient de ruimte om te groeien, te leren en te genieten van het spelletje.” Al is dat niet makkelijk, heeft ook Van Rosmalen gemerkt. “Eén van de grootste uitdagingen, blijft het vinden en behouden van onze vrijwilligers. Vrijwilligers zijn het kloppende hart van onze vereniging. Daarom willen we ervoor zorgen dat iedereen zich betrokken blijft voelen en een bijdrage kan leveren. Samen de schouders eronder zetten is essentieel om de club verder te laten groeien.” In combinatie met het financiële plaatje. “Met het versoberen van de ondersteuning vanuit de overheid en het oplopen van de kosten vanwege de inflatie, blijft het een lastige puzzel om sport betaalbaar te houden voor iedereen.” In het geval van Boeimeer onder meer als thuisbasis van de jeugdopleiding van NAC Breda en met initiatieven als De Parels van het G-voetbal, Plusvoetbal en de Girls Soccer Academy. “Voetbal mag emotie zijn, zolang we maar op een sportieve en respectvolle manier met elkaar omgaan. Zodat we samen kunnen genieten van al het moois wat onze club te bieden heeft!”
Klik hier voor meer informatie over BSV Boeimeer.
Klik hier voor meer artikelen over BSV Boeimeer.
Deze talenten uit het Zeeuwse amateurvoetbal zijn veelbelovend
Het amateurvoetbal in Zeeland is vaak een kweekvijver voor het professioneel voetbal. Voor sommige spelers is het amateurvoetbal vooral een leuke hobby in het weekend, maar anderen hebben de ambitie om op professioneel vlak door te breken. Flinke inzet is nodig en dat is terug te zien in de prestaties van de Zeeuwse voetballers. Er zijn namelijk genoeg talenten die we veelbelovend vinden en graag in de gaten willen houden.
Talenten uit het Zeeuwse amateurvoetbal
Als we een paar talenten moeten noemen, zouden we onder meer kijken naar Flor de Beleyr, Kevin d’Haens en Dano Lourens. De spelers komen van allerlei clubs, zoals RKVV Koewacht, VV Graauw en VV Kloetinge. We verwachten dat deze spelers het nog ver zullen gaan schoppen in het professioneel voetbal.
Flor de Beleyr
Flor de Beleyr is een speler die we graag in de gaten houden. In 2023 werd er al eens over hem geschreven, toen was hij nog maar zeventien jaar oud. Sinds zijn zestiende speelde hij in het eerste elftal van RKVV Koewacht. De Beleyr is een harde werker, heeft een flink doorzettingsvermogen en weet goed om te gaan met de situatie. Flor is zeker niet de grootste, maar Wesley Sneijder was dat eertijds ook niet, en ook hij werd een groots voetballer. De Beleyr weet zijn lengte te compenseren met zijn technische vaardigheden. In het tweede seizoen bij de senioren wist hij al een basisplaats te veroveren. Zijn vermogen om zich snel aan te passen aan het fysieke spel van de senioren en de enorme ontwikkeling die hij in korte tijd heeft meegemaakt, maakt dat het een veelbelovende speler is.
Kevin d’Haens
Kevin d’Haens is inmiddels 21 jaar uit en maakte de stap van de JO19 naar het eerste elftal van VV Graauw. De middenvelder weet zich te onderscheiden door zijn beslissende rol als invaller. Eén van de meest kenmerkende momenten van zijn voetbalcarrière is de succesvolle derby tegen SDO’63. D’Haens weet de wedstrijden gemakkelijk naar zijn hand te zetten. De afgelopen seizoenen heeft de speler behoorlijk wat meegemaakt met zijn team, maar hij is wel een constante factor die goed weet te presteren. Het zit met Kevin wel goed tussen zijn oren en hij wil iedere keer weer groeien als speler.
Dano Lourens
Wat je op jonge leeftijd al kunt bereiken, heeft Dano Laurens al bewezen. De speler speelde eerder voor Sparta en werd vorig jaar overgenomen door profclub ADO Den Haag. De toen 20-jarige spits werd medisch gekeurd en kreeg een contract voor één seizoen bij de club in Den Haag. Dat terwijl Lourens daar eigenlijk helemaal niet vandaan komt. Hij is begonnen met voetballen in de jeugdopleiding van VV Zeelandia Middelburg. Daarna stapte hij over naar JVOZ. In 2015 kreeg hij voor het eerst te maken met betaald voetbal, toen hij overstapte naar de jeugdopleiding van NAC Breda. Na vijf seizoenen bij De Parel van het Zuiden keerde hij terug naar Zeeland en ging hij spelen voor VV Kloetinge. Daarna werd hij door Sparta naar Rotterdam gehaald. Hij speelde eerst bij de Onder 18-selectie van Sparta, maar ging al snel door naar Jong Sparta. Hij maakte zijn officiële debuut op 13 mei 2023 tegen FC Volendam. In november 2024 maakte hij zijn eerste goal in het betaald voetbal. Lourens is het schoolvoorbeeld van wat je in korte tijd kunt bereiken, als je er hard voor werkt.
Wedden op amateurvoetbal
Dit zijn de talenten die je zeker in de gaten moet houden, als je wil wedden op transfers naar het profvoetbal. We tippen onder meer Flor de Beleyr en Kevin d’Haens als spelers die binnenkort verkassen naar het betaald voetbal. Je kunt bij het best online casino een weddenschap afsluiten op welke spelers binnenkort een stap verder zullen zetten in hun profcarrière. Bij een dergelijk casino kun je niet alleen wedden op sport, maar ook online gokkasten uitproberen of je geluk beproeven in het live casino.
Het in de gaten houden van de transfermarkt kan een lucratieve manier zijn om geld te verdienen met het wedden op voetbal. Om deze reden kun je kijken naar de jonge talenten in het amateurvoetbal van Zeeland en ben je op deze manier je eigen talen
UVV’40 zoekt naar balans tussen prestatie en plezier
De balans vinden tussen het zijn van een vriendenteam en écht willen presteren. Dat is dit seizoen voor vijfdeklasser UVV’40 de grootste uitdaging. Want nadat de ‘Zaterdag 2’ werd doorgeschoven en nu functioneert als eerste elftal, is het ook voor Jules Molenschot nog even wennen. “Het is ieder weekend de vraag wie er zijn.”
Ondanks dat ze het in Ulvenhout weldegelijk serieus nemen, vertelt Molenschot (25). “Als je ziet wat voor spelers we hebben, vind ik de resultaten persoonlijk wel teleurstellend.” Al wordt er niet al te hard getraind, is het voormalig talent van NAC Breda eerlijk. “We trainen één keer in de week. En vaak zijn we dan aan het ‘zestienen’.” Daar is de centrale verdediger zelf, overigens niet vaak bij. “Ik woon in Amsterdam, dus kan er doordeweeks eigenlijk niet zijn.” Ook in het weekend, is het dus altijd even afwachten wie er present zijn. “Dat is iedere wedstrijd weer de vraag.” En een deel van het ‘probleem’, denkt hij. “Als iedereen er altijd zou zijn, stonden we hoger.”
Knop om
Want na vijf jaar als vriendenteam, gaat de ‘Zaterdag 2’ nu dus door het leven als het vlaggenschip van UVV’40. “De club vroeg of we dat zagen zitten. En onder bepaalde voorwaarden, waaronder het spelen op zaterdag, wilden we dat best doen.” Aan kwaliteit, is er dan ook geen gebrek, legt Molenschot uit. “We hebben best wat spelers die vroeger bij een BVO hebben gespeeld of in een standaardteam. In het verleden, wonnen we van ons eigen eerste.” Desondanks, blijft plezier het belangrijkste. “Al zou er wat meer een ‘winning spirit’ mogen zijn. Die knop moet nog wel om. Er alles aan doen om te winnen. Ik ben nog altijd geïrriteerd als dat niet lukt.” Op zoek naar balans én structuur dus. Zoals Molenschot eigenlijk zijn hele voetballeven al gewend is. “Ik ben begonnen bij Baronie, daarna ben ik in de C’tjes naar NAC Breda gegaan. Daar heb ik zelfs nog in de selectie gezeten.” Tot een echte doorbraak kwam het niet en dus keerde hij terug naar de club waar het voor hem begon. Al werd ook dat, een niet al te groot succes. “Bij Baronie raakte ik het plezier, in het serieuze voetbal, een beetje kwijt. Daarom ben ik toen, mede vanwege mijn vrienden, in 2020 naar hier gegaan.” Zelfs, toen hij daardoor op een andere positie kwam te spelen. “Ik begon als linksbuiten bij UVV’40, nu sta ik weer gewoon centraal achterin. Dat is eigenlijk mijn echte positie.”
Haantjes
Met het plezier, zit het dan ook weer goed. Ondanks dat Molenschot doordeweeks dus ergens anders op het veld staat. “Voor mijn werk woon ik in Amsterdam, dus ik voetbal daar. In de Powerleague, vijf tegen vijf. Dat is mijn voetbalmomentje in de week.” Ideaal, is het natuurlijk niet. “Andere jongens zijn er ook niet altijd, waardoor we iedere week in een andere opstelling spelen. Veel doen we tijdens wedstrijden op ervaring én gevoel.” Al gaat dat niet altijd goed, lacht de vastgoedadviseur. “Als het niet loopt, zijn we allemaal haantjes die het beter weten. Op dat soort momenten hebben we behoefte aan een plan.” En de juiste instelling. “We roepen nu dat we écht voor de nacompetitie willen gaan, dat begint wel te leven.” Gelukkig maar, als het aan Molenschot ligt. “Wat mij betreft is het leuk om samen hogerop te gaan. Al blijft het altijd zoeken naar de balans tussen een vriendenteam en willen presteren. Het gat tussen willen promoveren en plezier hebben, is nog te groot. Daar zwemmen we een beetje tussenin.” Ook voor hemzelf, blijft het schakelen. “Ik merk dat ik het heel leuk vind om weer in mijn kracht te spelen, als centrale verdediger. Dan krijg je toch flashbacks naar vroeger en het gevoel dat je hoger zou kunnen voetballen.” Ziet hij dat ooit nog zitten? “Als het iets moois is, zou ik erover nadenken. Maar aan de andere kant, heb ik ook heel bewust de voetbal opzijgezet en gekozen voor het sociale en maatschappelijke.” Aan zijn kwaliteiten op het veld, zal het in ieder geval niet liggen. “Goed aan de bal, opbouwend sterk en snel.” Indribbelen, vastbijten in een tegenstander en keihard in de duels. Zoals in zijn goede tijd bij NAC. Spijt, heeft hij echter niet. “Ik mis vooral de kleedkamer, maar ben tevreden en blij met mijn keuze. Uiteindelijk haalt slechts een klein percentage het profvoetbal. En ik ben behoorlijk bourgondisch aangelegd, wilde van beide werelden wat meemaken.” Een afweging, die Molenschot uiteindelijk dus heeft gemaakt. “Is profvoetballer willen worden het dan waard? Ik heb voor het plezier gekozen!”
Klik op UVV’40 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op UVV’40 voor meer informatie over de club.