Home Blog Pagina 3

Nieuwe bestuurlijke rol als secretaris bevalt Sietse Geluk goed bij NVS

NVS
-
0
Nieuwe bestuurlijke rol als secretaris bevalt Sietse Geluk goed bij NVS

NIEUW VOSSEMEER – Hij was eerder al een keer door de voorzitter benaderd of hij niet iets extra’s voor zijn club NVS kon betekenen. Sietse Geluk (44) gaf aan dat met zijn drukke baan dan een bestuurlijke rol het beste zou passen. En zo geschiedde. De inwoner van Tholen is sinds november vorig jaar de nieuwe secretaris bij de vijfdeklasser.

“Het bevalt me heel erg goed. Het is natuurlijk ook niet zo dat kandidaten voor bestuurlijke rollen binnen een sportclub dik bezaaid zijn. Dus dat ik deze rol nu kan en mag vervullen is prima. Ik kon al vrij snel lekker aan de bak omdat we konden communiceren dat we in Perry Snoep een opvolger hadden gevonden voor de vertrekkende trainer Wil Raats. Daarvoor heb ik dus samen met de voorzitter de communicatie geregeld. Dat was wel een leuke en positieve binnenkomer bij de club.”

Geluk is in het dagelijks leven in Den Bosch werkzaam als manager bij een inkoopadviesbureau voor overheden. “Dat is een drukke baan en dus kon ik onmogelijk structureel bijvoorbeeld een elftal trainen, coachen of begeleiden. Een rol binnen het bestuur is voor mij makkelijker te combineren met mijn werk en de tijd kan ik veel flexibeler invullen. Met periodes zitten daar wel de nodige uurtjes in maar soms heb je het ook wekenlang wat rustiger. Dus nee, dit is prima voor mij zo en ik kan op deze wijze toch een extra bijdrage leveren voor de club.”

Naast zijn functie als secretaris is Geluk nog altijd actief als voetballer voor de trotse koploper in de Zondag 5e Klasse B. Niet als speler van de hoofdmacht overigens. “Nee haha, die tijd ligt al even achter me. Ik ben in 2013 gestopt bij het eerste hier bij NVS en daarna via het tweede, derde en vierde nu terecht gekomen bij de veteranen van de club. Het is mooi om nog regelmatig met een aantal ploeggenoten van het eerste uit die tijd op het veld te staan. We spelen 7X7 op een half veld, dat is meer dan groot genoeg tegenwoordig…”

In het verleden speelde hij jarenlang bij NOAD’67 en toen hij verhuisde naar zijn huidige woonplaats Tholen ging hij niet bij de lokale club voetballen, maar hij koos destijds bewust voor NVS. “Er woont veel familie van mij in Nieuw-Vossemeer en het was toen een ideale kans om samen met mijn neefjes nog een aantal jaren in het eerste te spelen. Dat was een mooie periode en daarna ben ik eigenlijk hier altijd blijven hangen. Het is een kleine dorpsclub waar we de zaakjes denk ik goed voor elkaar hebben. Het is een hechte vereniging en het is leuk dat ik nu ook in een andere hoedanigheid iets voor de club kan betekenen.”

De club draait goed op meerdere vlakken, maar dus zeker als het gaat om de sportieve prestaties van het vlaggenschip. “Die doen het heel goed in de vijfde klasse. Het zou wel heel mooi zijn dat ze een stapje omhoog kunnen maken en kampioen zouden worden. Zover is het nog niet, maar zo’n feest zou wel leuk zijn voor iedereen. Al moeten we wel realistisch blijven als kleine club. Dit zijn unieke kansen en die moet je wel pakken als het kan. In mijn eerste seizoen als secretaris zou dat best bijzonder zijn om mee te maken.”

Klik op NVS voor de laatste artikelen over de club.
Klik op NVS voor meer informatie over de club.

Finn Verhoeven had zich overstap naar SV Dosko anders voorgesteld

sv Dosko
-
0
Finn Verhoeven had zich overstap naar SV Dosko anders voorgesteld

BERGEN OP ZOOM – Hij is bezig aan zijn eerste seizoen bij derdeklasser SV Dosko nadat hij overkwam van vijfdeklasser Vivoo uit Huijbergen. Het bleek een fikse stap en ondanks dat hij heel veel heeft geleerd laat Finn Verhoeven Sportpark Meilust na één seizoen alweer achter zich.

“Dat heeft niets met de club of de spelersgroep te maken. Want het is een superleuke groep en voor mij ook absoluut kwalitatief de beste selectie waarin ik tot nu toe heb gevoetbald. Maar ik ben er toch wel achter gekomen dat voor mij misschien presteren op dit niveau niet datgene is waar ik als voetballer naar op zoek ben. Ik heb tot op heden ook niet superveel gespeeld en dat snap ik heel goed. De trainer heeft de beschikking over nog een linksback en die heeft het vanaf het begin prima gedaan, dus er was ook weinig reden om mij dan de voorkeur te geven.”

Mede door een spierverrekking in het begin van het seizoen lag Verhoeven er een tijdje uit. De kaarten waren toen al geschud. “Ik heb ook daardoor misschien niet het maximale van mezelf kunnen laten zien en niet gebracht wat nodig is in de derde klasse. Al moet ik ook toegeven dat het een flinke stap is als je vanuit de vijfde klasse ineens twee niveaus hoger komt te spelen. Tegenstanders zijn slimmer, fysieker en ook sneller in alles. Daar moet je jezelf wel tegen wapenen en daarvan heb ik enorm veel geleerd.”

Niet alleen in de wedstrijden, maar ook op de trainingen bij Dosko heeft de verdediger veel nieuwe ervaringen opgedaan. “De oefenstof en ook de kwaliteit van de medespelers liggen een stuk hoger dan ik gewend was. Daardoor ben ik wel een sterkere en betere speler geworden dan toen ik hier binnenkwam. Dat is allemaal bagage die ik meeneem in mijn rugzak en waarmee ik hoop mijn voordeel te kunnen doen de komende jaren.”

Een hoger niveau om jezelf op te etaleren als voetballer is mooi, maar dan moet je jezelf wel kúnnen etaleren. En juist daar wringt de voetbalschoen voor Verhoeven. “Ik heb niet het spelplezier weten te vinden en heb erg goed nagedacht over wat ik wilde. En dat is vooral zoveel mogelijk spelen. Die kansen zie ik niet zo snel bij Dosko, dus dan moet je afwegingen maken. Dat heb ik gedaan en besloten om komend seizoen bij RKVV Meto te gaan voetballen.”

Dat de doelstelling bij Dosko om bij de eerste vijf te spelen ver uit het zicht is, heeft geen rol gespeeld bij zijn beslissing. “Nee, want als snel hebben we dat bijgesteld naar handhaven. Het zit allemaal heel dicht bij elkaar en we zullen tot de laatste snik moeten knokken om dat te halen. Het wordt een fikse kluif maar we gaan er wel vol voor.”

Voor de 23-jarige Verhoeven is Meto overigens geen onbekend terrein, want hij speelde er van de C-jeugd tot aan de senioren, speelde daarna met zijn broer een seizoen bij Vivoo, keerde na twee jaar terug bij Meto. Vervolgens ging hij weer naar Vivoo en speelt nu dus bij SV Dosko. “Ik ben de afgelopen jaren wel geregeld gehopt van club, maar de keus voor Meto is wel een bewuste. Ik denk dat ik op dat niveau meer tot mijn recht zal komen en misschien ook in een wat aanvallendere rol kan spelen. Ik ben in elk geval dankbaar voor dit leerzame seizoen in Bergen op Zoom, wat ik hoop af te sluiten met handhaving. Dat zou mooi zijn.”

Klik op SV Dosko voor de laatste artikelen van de club.
Klik op SV Dosko voor meer informatie over de club.

“Bas de Kruijk ruilt flair in voor verantwoordelijkheid”

vv Ameide
-
0
“Bas de Kruijk ruilt flair in voor verantwoordelijkheid”

Aanvoerder Bas de Kruijk (29) moest bij VV Ameide zijn nummer tien positie inleveren voor een plek als centrale verdediger. Hoewel zijn spelvreugde achteruit is gegaan, zal hij altijd honderd procent geven voor zijn club. Hij is per slot van rekening niet voor niets aanvoerder.

Bas de Kruijk is de aanvoerder van Ameide, de club waar hij als kleine jongen kwam te spelen en dat nog altijd doet. Hij Het was niet nieuw dat er een De Kruijk op het middenveld liep in het eerste elftal van Ameide. Zo was de vader van Bas, (VOORNAAM VADER) De Kruijk, jarenlang een vaste kracht op het middenveld van Ameide.

Waar Bas de Kruijk als kleine jongen kon zien hoe zijn vader in het wit-blauw van Ameide speelde, draagt hij nu zelf de clubkleuren. Het avontuur bij de eerste selectie begon in de tweede klasse. “Ik debuteerde in het eerste toen het nog in de tweede klasse speelde. Dat was het seizoen 2012/2013. Toen viel ik af en toe in. Het was nog niet dat ik er vast bij zat. Dat seizoen degradeerden we naar de derde klasse en later naar de vierde klasse. Die degradatie was heel zuur. We speelden nacompetitie en in de laatste wedstrijd werden we door penalty’s  uitgeschakeld. Het seizoen daarna speelden we nacompetitie voor promotie die we helaas niet doorkwamen.”

Al snel werd De Kruijk aanvoerder van Ameide. Hij was slechts 23 jaar oud toen hij de aanvoerdersband om zijn arm kreeg. Je zou je kunnen voorstellen dat zoiets als een grote druk kan voelen op de jonge schouders van De Kruijk. “Zo heb ik dat nooit echt gevoeld. Het verbaasde me toen wel dat ik gekozen werd als aanvoerder. Er zaten toen nog een aantal oudere gasten bij de club die in de dertig waren. Ik ben denk ik geen perfecte aanvoerder maar wat ik toon wel altijd honderd procent inzet. Wat dat betreft kan ik misschien wel een voorbeeldfiguur zijn op het veld. Denk dat dat ooit de reden was om mij aanvoerder te maken. Als ik merk dat we een beetje inkakken, probeer ik de scherpte er in te krijgen.”

Het grootste deel van zijn voetballoopbaan speelde De Kruijk op nummer tien, als aanvallende middenvelder. De laatste jaren is dat veranderd en wordt hij nu vooral als centrale verdediger gebruikt. Hij baalt van de positiewijziging. “Ik heb in het verleden altijd op nummer tien gespeeld, maar doordat er nu steeds meer jonge jongens doorkomen die alleen op tien kunnen spelen, word ik naar achter geschoven. De laatste tijd speel ik dus vooral als centrale verdediger. Als ik eerlijk ben is daardoor mijn spelplezier achteruit gegaan. Op tien kan ik veel meer mijn ei kwijt. Je kunt aanvallen, verdedigen en scoren. Eerder dacht ik dat ik wel tot mijn 36e à 37e door zou voetballen. Als ik achterin blijf spelen, worden daar wel een paar jaartjes vanaf gesnoept denk ik.”

“Dat ik het nu minder naar mijn zin heb betekent overigens niet dat ik minder mijn best doe. Ik zal altijd evenveel mijn best blijven doen. Het team staat bovenaan. En ik moet zeggen dat het team hartstikke leuk is. De trainingen zijn goed, we voetballen met plezier en er is nooit gezeik. In het verleden is dat wel eens anders geweest.”

Klik op VV Ameide voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Ameide voor meer artikelen over de club.

Weggaan bij RKVV Meto? Niels ziet het nooit gebeuren

rkvv Meto
-
0
Weggaan bij RKVV Meto? Niels ziet het nooit gebeuren

HOOGERHEIDE – Als zesjarig ventje is Niels Adriaansen bij RKVV Meto gaan voetballen en is er sindsdien nooit meer weggeweest. ‘En dat gaat ook nooit gebeuren. Mijn hart kleurt volgens mij wel aardig rood-wit-blauw, dus een andere club? Nee hoor, laat mij maar proberen hier zo ver mogelijk te reiken.’

Hoe ver dat reiken zal zijn dat moet dit seizoen aan het eind blijken. “We draaien best een goed seizoen, al is het na de winterstop wel een beetje wisselvallig. Groede zie ik wel de titel pakken en dan zullen we samen met Vogelwaarde en NSV moeten uitvechten wie eventueel tweede en derde gaan worden. Die plekken geven sowieso recht op nacompetitie. Dus de kansen op rechtstreekse promotie of via een eventuele periodetitel hebben we volledig zelf in de hand.”

Thuis op het eigen kunstgras of in uit wedstrijden op soms erbarmelijke velden, het is voor de tricolores uit Hoogerheide soms een wereld van verschil. “Dan zie je soms ook dat we in uitwedstrijden te weinig punten hebben gepakt. En soms ook tegen ploegen die veel lager geklasseerd zijn zoals Koewacht en Graauw onnodig schade hebben opgelopen. Die wisselvalligheid is wel doodzonde natuurlijk.”

En die wisselvalligheid die kan Adriaansen ook toeschrijven als het gaat over zijn eigen prestaties op het veld. Al ligt daaraan een heel ander oorzaak aan ten grondslag. “Ik kom van heel erg ver en heb er bijna twee jaar uitgelegen vanwege een afgescheurde kruisband, een gescheurde binnenband én meniscus. Voor mij is nu pas de fase aangebroken dat ik pijnvrij kan voetballen. Dat is echt weer een heerlijk gevoel en is iets wat ik echt heb gemist.”

Adriaansen, wiens vader ook jarenlang bij Meto speelde, geniet dus optimaal van zijn terugkeer in het eerste elftal bij de vijfdeklasser. Daar speelt hij in het huidige systeem als linker centrale verdediger. “Dat is wel even wennen want ik heb eigenlijk mijn hele leven, en dus ook de afgelopen tien seizoenen bij het eerste, linksback gespeeld. Nu speel ik in een andere rol en dat is soms wel wennen. Ik ben ook als speler sinds die zware knieblessure wel veranderd. Maar ik moet toegeven dat deze rol me nu steeds beter begint te bevallen.”

In de ogen van de Hoogerheidenaar heeft Meto absoluut wel een spelersgroep die het in zich moet hebben om te promoveren. “Dat is natuurlijk geen opdracht die je zomaar ‘eventjes’ realiseert. Want je merkt ook dit seizoen dat je soms onverwacht met tegenslagen te maken krijgt en bepaalde wedstrijden niet in winst weet om te zetten. Als je écht voor de titel wilt gaan moet je constanter zijn dan wij tot nu toe hebben gepresteerd. Maar ondanks dat denk ik zeker dat we een selectie hebben die een niveau hoger niet zal misstaan en die daar ook moet kunnen meespelen, daar ben ik echt van overtuigd.”

Voor de verdediger was het vooral zaak om na zijn blessure weer een basisplek te veroveren in het elftal. “Zoveel mogelijk minuten maken is na mijn blessure wel het allerbelangrijkste. Ik ben blij met iedere minuut die ik nu, en dan vooral pijnvrij, al heb kunnen spelen. Ik ben geblesseerd geraakt toen we nog in de vierde klasse speelden. Hopelijk kunnen we onze doelstelling om zo snel mogelijk weer terug te promoveren nog realiseren, dat zou voor mij na mijn terugkeer dit seizoen extra bijzonder maken.”

Klik op rkvv Meto voor de laatste artikelen over de club.
Klik op rkvv Meto voor meer informatie over de club.

Talentvolle Van den Bergh rook aan het profvoetbal

vv Haaften
-
0
Talentvolle Van den Bergh rook aan het profvoetbal

Jari van den Bergh rook aan het profvoetbal, maar moest het na een stage bij FC Den Bosch toch afleggen. De 17-jarige middenvelder speelt nu bij vierde klasser VV Haaften en is hard aan het werk om op een hoger niveau te gaan spelen. Zo maakt hij buitenom de reguliere trainingen ook in zijn vrije tijd vlieguren op het voetbalveld.

In de jeugd bleek dat Van den Bergh aardig kon voetballen. Zo werd hij constant doorgeschoven naar een hoger jeugdelftal, en werd hij op 15-jarige leeftijd gescout door FC Den Bosch. “Ik mocht stage lopen. Ik ging des tijds naar de Onder 17 leeftijd maar ik deed mee voor bij de Onder 18. Uit 50 mensen die meededen, werden er 22 gekozen voor de volgende ronde. Die heb ik helaas niet gehaald. Ik had het gevoel dat het beide kanten had kunnen op vallen. Maar goed, het is niet onterecht dat ik daar ben afgevallen, maar ik zat er niet ver van af denk ik.”

Niet lang daarna maakte hij zijn debuut in het eerste elftal. “Ik had eerst een wedstrijd met mijn eigen team en mocht een kwartier invallen bij het eerste. Dat was mooi. Ik kwam er in toen we 1-0 achterstonden en het werd nog 1-1. Echt betrokken was ik niet bij de goal. Ik schoot, de bal werd van richting veranderd en toen kwam hij bij een medespeler die hem binnen kon schieten.”

Zijn debuut had niet een dusdanige indruk gemaakt dat hij een plekje bij de Onder 23 verdiende. In plaats daarvan zou Van den Bergh in de Onder 19 gaan voetballen. Toen besloot hij om zijn club te verlaten. “Dat was een moeilijke beslissing maar ik zag bij Nivo Sparta meer kans om me te ontwikkelen dan bij Haaften.”

Die stap bleek de juiste te zijn voor Van den Bergh want bij Nivo Sparta speelde hij bij de Onder 17 in de hoofdklasse, en werd in het voorjaar kampioen. Het avontuur bij Nivo Sparta stopte abrupt, omdat het team helaas uit elkaar viel. Velen vertrokken naar een andere club.

”In datzelfde jaar heb ik ook de kans gekregen om bij het eerste van Nivo Sparta mee te trainen en wedstrijden mee te spelen bij het tweede. Ik denk dat ik toen een beetje terug in beeld was gekomen bij Haaften. Misschien ook doordat ik destijds gescout was door FC Den Bosch.”

Van den Bergh kwam inderdaad weer in beeld bij Haaften en besloot terug te keren naar club waar hij in zijn jeugd speelde. “Voor mij was Haaften een hele goede optie. Ik kende de club al en ik mocht direct in het eerste elftal spelen. Het is toch anders om in een senioren elftal te spelen dan in de jeugd. In het fysieke gedeelte is het aanpoten. Ook merk ik het verschil in ervaring. Die oudere spelers gebruiken van die kleine slimmigheidjes die ik zelf nog niet onder de knie heb.”

Voetbaltechnisch gezien geeft Van den Bergh aan prima mee te kunnen met het niveau. Sterker nog, hij vindt dat hij nog wel een niveau hoger aankunnen. “Ik denk dat ik puur voetballend gezien nog wel een niveau hoger kan spelen dan de vierde klasse ja. Maar goed, voor nu zit ik op mijn plek bij Haaften en heb ik het hier naar mijn zin. Uiteindelijk vind ik het gewoon leuk om te voetballen. Dat is het belangrijkste. Wat er dan voor de rest gebeurt zie ik vanzelf wel. Wel heb ik de ambitie om hogerop te voetballen.”

Dat Van den Bergh die ambitie heeft moge duidelijk zijn. Zo traint hij naast de reguliere trainingen bij Haaften in zijn eigen tijd op individuele basis. “Dat doe ik bij Robinsons Football Academy. Eén keer per week ga ik daar naar toe om beter te worden. Een trainer die ook een jeugdteam van Ajax traint, Ryan Robinson, traint mij daar. Ik wil in ieder geval alles er uit halen wat er in zit. Dan hoef ik achteraf ook nergens spijt van te hebben.”

Klik hier voor meer informatie over vv Haaften
Klik hier voor meer artikelen over vv Haaften

Van Nigeria naar Unitas: Joshua Ibinayin jaagt zijn profdroom na!

gvv Unitas
-
0
Van Nigeria naar Unitas: Joshua Ibinayin jaagt zijn profdroom na!

Uit het niets liep er een Nigeriaan over het veld bij GVV Unitas. Zijn naam: Joshua Ibinayin, leeftijd: 22 jaar, positie: verdedigende middenvelder. Samen met zijn broer Israel Ibinayin woont hij in Sint Oedenrode in Noord-Brabant Ibinayin heeft een duidelijk doel “Ik wil spelen in de Keuken Kampioen Divisie.”

Toen Ibinayin tien jaar was, werd zijn oudere broer Israel gescout door een club in Nigeria, Youth Star FC “Mijn broer was gescout en ik helaas niet. Toch ging ik altijd mee met hem naar de club. Op een gegeven moment mocht ook ik meetrainen. Na een paar jaar met mijn broer te hebben gevoetbald, zijn we naar Pillars United, een club op een hoger niveau overgestapt.”

Als vijftienjarige maakte Ibinayin de reis naar Slowakije “In Nigeria ben je op je vijftiende klaar met de middelbare school. Toen was het tijd om te studeren. Samen met mijn broer reisde ik naar Slowakije om General Management te studeren. Daar voetbalde ik op amateurniveau. Helaas heb ik mijn studie niet gered.”

Zich écht druk maken over het feit dat hij zijn studie niet gehaald heeft, lijkt Ibinayin niet te doen. Het gaat hem maar om één ding: Hij wil profvoetballer worden. Hij en zijn broer besloten daarom om naar Nederland te gaan “Nederland is een echt voetballand. We wilden beiden op een hoger niveau spelen dan dat we in Slowakije deden. Ik had op Instagram gekeken en had gezien dat er een try-out was voor de Onder 20 van SV TEC Tiel. Mijn broer en ik hadden ons daarvoor ingeschreven, meegedaan maar helaas waren we niet doorgekomen. Toen ontdekte ik een voetbalschool in Nederland, Prestige Football Academy. Daar heb ik me aangemeld. We voetbalden vier keer per week en speelden oefenwedstrijden tegen de O21-teams van bijvoorbeeld Ado Den Haag, Feyenoord en FC Den Bosch. Het hielp me ontwikkelen.”

De voetbalschool hielp Ibinayin zich ontwikkelen, maar hij vond dat het tijd was om voor een echte voetbalclub te spelen. Hij schreef zich, net als dat hij eerder bij TEC Tiel deed, weer in voor een try out. Dit keer reisde hij af naar Letland, maar wederom werd de Nigeriaan niet toegelaten. Toen kwam hij terecht bij een andere club. En dat was Unitas. Wim Klijnoot, trainer van de Onder 23 bij Unitas, was op zoek naar spelers die in dit nieuwe team wilden spelen. Ibinayin had hier wel oren naar. “Via LinkedIn kwam ik bij Unitas terecht. Het liefst had ik me natuurlijk meteen aangesloten bij het eerste elftal, maar zo werkt het niet. Ik dacht: als ik goed genoeg ben, kom ik daar vanzelf terecht.” En Ibinayin was goed genoeg. Binnen nog geen seizoen werd hij opgenomen in de eerste selectie. Het liefst speelt de twintiger als verdedigende middenvelder, maar trainer Hans de Jong zet hem vooral op rechtsback.

Het doel wat Ibinayin voor ogen heeft is duidelijk. Hij wil op een zo hoog mogelijk niveau spelen. “Ik wil niet arrogant overkomen, maar ik wil in de Keuken Kampioen Divisie spelen.” Als Ibinayin wordt voorgelegd dat er ook een mogelijkheid is dat het hem niet zal lukken om profvoetballer te worden, zegt hij het volgende: “Ik probeer daar niet aan te denken, maar gewoon altijd positief te blijven en te doen wat ik moet doen. Naast de reguliere trainingen, train ik voor mijzelf om steeds beter te worden. Daarnaast gaat het niet alleen maar om wat je laat zien op het veld, maar ook om de mensen die je kent. Naast mijn droom om profvoetballer te worden, wil ik psychologie gaan studeren.”

Klik op GVV Unitas voor de laatste artikelen over de club.
Klik op GVV Unitas voor meer informatie over de club.

Andries de Jong na ruim jaar blessureleed terug op het veld bij SPS

SPS
-
0
Andries de Jong na ruim jaar blessureleed terug op het veld bij SPS

POORTVLIET – Elke speler is belangrijk. Het lijkt een open deurtje, maar zeker voor kleine clubs geldt dat als nooit tevoren. Daarom is men bij SPS uit Poortvliet bijzonder blij dat Andries de Jong weer terug is op het veld. De linkspoot stond ruim een jaar aan de kant met een knieblessure.

“Het is heerlijk om weer terug jezelf voetballer te kunnen voelen. We zijn een kleine club en iedereen die wegvalt uit de selectie is er eentje teveel. Er zijn de afgelopen seizoenen ook nog een aantal spelers vertrokken naar andere clubs om daar op een hoger niveau te spelen en er is te weinig aanwas bijgekomen. Dan krijg je het, zeker als er mensen langdurig geblesseerd raken of bij schorsingen, altijd lastig. Dus als je realistisch naar de situatie kijkt, dan doen we het met een plek in de linkerrij zeker niet zo slecht.”

De Jong speelt al zes seizoenen in het eerste elftal bij zijn club, waar de inwoner van Scherpenisse een van de ervaren krachten is inmiddels. In 2022 scheurde hij al een keer zijn meniscus, die toen werd gehecht. “In maart vorig jaar kreeg ik opnieuw te maken met een gescheurde meniscus, precies op de zelfde plek aan dezelfde knie. Ook nu is hij weer gehecht, maar kostte het flink tijd om weer terug te keren. Ik had net voor de winterstop al een keer een kwartiertje meegespeeld. Maar tijdens de winterstop ben ik toen wat extra gaan hardlopen. Daardoor heb ik wat pezen overbelast en werd ik flink teruggeworpen in mijn revalidatie. Dus hardlopen doe ik vanaf nu nooit meer hahaha.”

Dat het een jaar heeft geduurd voordat hij onlangs zijn eerste minuten weer kon voetballen, had ook mede te maken dat hij pas twee maanden na de blessure kon worden geopereerd. “Al die tijd heb ik noodgedwongen moeten toekijken en als je dan graag voetbalt duurt een jaar heel erg lang.. Het moment dat ik voor de eerste keer weer minuten kon maken voelde echt als een opluchting. Voor mezelf is het nu zaak dat ik weer vol gas kan en durf gaan. En blessurevrij blijven, dat is het allerbelangrijkste.”

Een wens om met SPS verder te kunnen reiken dan het niveau waarop het nu speelt is voor De Jong eigenlijk niet eens een issue. “We hebben in het verleden wel eens de kans gehad op promotie, maar dat is nooit gelukt. Voor nu heb ik, zeker als je kijkt naar de situatie waarin we als club verkeren, die illusie niet meer. Het is voor ons als dorpsclub al bijzonder knap dat we elke week drie seniorenteams in competitie kunnen houden. Als we dat de komende jaren weten te realiseren dan doen we het uitstekend.”

Met het eerste elftal draait SPS in de 5e Klasse B van het zaterdagvoetbal een uiterst wisselvallig seizoen. Bijna alles cijfers zijn redelijk in evenwicht. Dat verklaart ook de klassering aan de onderkant van de linkerrij. Heeft De Jong dan geen sportieve doelen meer voor ogen? “Voor dit seizoen zou het prachtig zijn als we nog in staat zouden zijn om boven Smerdiek te eindigen en de best vijfdeklasser van het eiland te zijn. Om meer te bereiken hebben we te weinig spelers om stabiel te kunnen zijn, zelfs op dit niveau. Naar mezelf kijkend is het vooral zaak om fit te blijven en lekker mijn wedstrijdjes de komende jaren hier in het eerste spelen. Want voetballen blijft het mooiste wat er is.”

Klik op SPS voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SPS voor meer informatie over de club.

Broers Nicky (30) en Lucas (27) van Dam vormen samen een opvallend duo binnen het eerste elftal van HSSC’61.

HSSC 61
-
0
Broers Nicky (30) en Lucas (27) van Dam vormen samen een opvallend duo binnen het eerste elftal van HSSC’61.

Wat begon als een jeugd vol spelen en vier gaten in het hoofd, is uitgegroeid tot een volwassen vriendschap waarin voetbal, werk en dagelijks leven volledig verweven zijn. De band tussen de broers is hecht, soms bijna onlosmakelijk. “We delen ongeveer het hele leven,” zegt Nicky, terwijl Lucas aangeeft dat ze elkaar vrijwel elke dag zien op werk, op het veld bij HSSC’61, of gewoon in hun vrije tijd.

Wat hen uniek maakt, is niet alleen de hoeveelheid tijd die ze samen doorbrengen, maar ook de manier waarop ze elkaar aanvoelen zowel op als buiten het veld. Nicky als spelmaker, Lucas als spits: een gouden combinatie waarbij vaak één blik genoeg is om te weten wat de ander gaat doen. Die chemie komt niet uit het niets, maar is het resultaat van een leven lang samenspel, letterlijk en figuurlijk.

Hoewel beide broers de kwaliteit hebben om op een hoger niveau te spelen, kiezen ze bewust voor het spelplezier en de verbondenheid bij HSSC. Voor Lucas lonkte het avontuur elders af en toe, maar hij keerde altijd terug naar de vertrouwde omgeving. Nicky week nooit van HSSC’s zijde. Samen willen ze het maximale uit hun team halen, zolang het maar met plezier en broederschap gepaard gaat. “Beslissend zijn met z’n tweeën, dat vinden we het allermooist,” zegt Nicky.

Gebroeders Van Dam spelen nu samen in het eerste van HSSC, maar vroeger als kleine Van Dammetjes waren de twee ook al met elkaar in de weer. Als enige twee jongens in een gezin van drie trokken de broers veel met elkaar op. “Eigenlijk altijd moesten onze ouders op een gegeven moment zeggen ‘En nu is het klaar’” vertelt oudste broer Nicky. “Eén keer had ik Lucas geduwd waardoor hij met zijn hoofd op de punt van de verwarming kwam. Toen had hij een gat in zijn hoofd.” Lucas voegt toe: “In totaal heb ik vier gaten in mijn hoofd gehad. Niet allemaal door Nicky hoor.” De broers moeten lachen.

De twee delen bijna hun hele leven met elkaar. Waar ze vroeger vaak samen waren, zijn ze dat nu nog steeds en is dat hun hele bestaan eigenlijk zo geweest. Ze weten niet beter. Nicky vertelt: “We delen ongeveer het hele leven. We wonen 500 meter bij elkaar vandaan en zien elkaar normaal gesproken elke dag.” Lucas legt uit: “We werken samen bij een bedrijf voor elektronische beveiliging. Voorheen zaten we ook echt met zijn tweeën in een bus om de systemen te installeren. Inmiddels heeft Nicky een kantoorfunctie, maar nog steeds zien we elkaar vijf dagen per week op werk. Dan voetballen we natuurlijk nog samen. Dat zijn twee trainingsavonden en een wedstrijd op zaterdag. Daarnaast padellen we wel eens. Onze vriendinnen kunnen ook goed met elkaar opschieten dus zien we elkaar waardoor we elkaar nog meer zien.”

De chemie die de twee in hun dagelijkse leven hebben, is ook aanwezig op het voetbalveld. Nicky speelt als nummer tien en Lucas als spits. “Wij weten elkaar heel goed te vinden” vertelt Nicky. “De chemie is zeker aanwezig. Heel vaak hebben wij momenten dat we elkaar alleen maar hoeven aan te kijken om te snappen wat de ander gaat doen of wat er gaat gebeuren.”

Al sinds kleins af aan staan de broers op het veld. Vanwege hun kwaliteit kregen ze beiden de kans om het een niveau hoger te proberen. Zo heeft Lucas in de eerste klasse voor Delta Sport gespeeld. “Daar heb ik het voetballend heel goed naar mijn zin gehad. Maar ik miste de gezelligheid die er bij HSSC was. Niet dat het bij Delta Sport echt niet leuk was, maar het was toch anders dan bij HSSC. Uiteindelijk voetbal ik voor mijn plezier en dat ervaar ik meer bij HSSC. Drie jaar geleden heb ik het weer eens geprobeerd op een niveau hoger, dit keer bij Benschop. Ergens heb ik toch wel de ambitie om het maximale er uit te halen wat er in zit. Benschop was, net als HSSC, een dorpsclub waar ik me thuis voelde. Toen Benschop degradeerde naar dezelfde klasse als waar HSSC in speelde en ben ik teruggegaan.”

Broer Nicky heeft ook aanbiedingen gehad om een niveau hoger te spelen, maar hij heeft HSSC nooit verlaten. “Ik ben wel een paar keer gevraagd, maar de ambitie om weg te gaan, heb ik nooit gehad. HSSC is een verkapt vriendenelftal. Dat is te mooi om te verlaten. Voetbal is een uitlaatklep weet je. Het draait om plezier. Daarnaast ben ik niet zo’n trainingsbeest.”

“Hoe goed Nicky is als voetballer?” Lucas hoeft niet na te denken. “Ik vind hem absoluut een hele goede voetballer. Hij snapt het spelletje, is scherp en handelt snel. Het is een vrij complete speler. Ik zou niet iets kunnen bedenken dat hij zou moeten verbeteren.”

Andersom is dat wel het geval. Nicky weet wat Lucas moet verbeteren in zijn spel. “Hij laat zich nog wel eens meeslepen in zijn eigen fanatisme waardoor hij te veel tegen de scheidsrechter gaat praten.” Lucas weet hiervan af. “Het is inderdaad te veel waardoor ik onnodige gele kaarten pak. Maar ik vind die nieuwe regel dat je niet meer tegen de scheidsrechter mag praten wel doorslaan. Laatst floot de scheids voor een overtreding die ik zou hebben gemaakt. Ik schreeuwde ‘er is helemaal niets aan de hand’ en hup… Ik kreeg een gele kaart. Voetbal is ook emotie.”

Dat Lucas, Nicky een goede voetballer vindt, is wederzijds. Nicky: “Ik vind Lucas een goede voetballer met een goede techniek. Hij ziet en snapt het spelletje en heeft een neusje voor de goal.”

De broers willen met HSSC op zo’n hoog mogelijk niveau spelen. Nicky: “We willen het maximale eruit halen. Het voetbalt leuker op een hoger niveau. Het mooiste aan samen voetballen, vind ik als we samen beslissend kunnen zijn. Dat we echt met zijn tweeën ervoor zorgen dat we scoren. Daar kunnen wij geen genoeg van krijgen.”

Klik op HSSC’61 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op HSSC’61 voor meer informatie over de club.

WeLoveFootballShirts.com: Hét adres voor unieke voetbalshirts

VoetbalJournaal
-
0
WeLoveFootballShirts.com: Hét adres voor unieke voetbalshirts

Een schatkamer met meer dan 5000 unieke, oude vintage, retro tweedehands én ‘wedstrijd gedragen’ voetbalshirts van over de gehele wereld, dát is WeLoveFootballShirts.com.

WeLoveFootballShirts.com begon zes jaar geleden als webshop. Sinds februari 2024 kwam daar een fysiek winkel aan de Passage 16 in Roosendaal bij. De collectie telt een aanbod van ruim 5000 unieke, oude vintage en retro tweedehands voetbalshirts uit de glorieuze periodes van de jaren 80, 90 en 2000. “Daarvan hebben we inmiddels ook een aanbod van meer dan 1000 originele, wedstrijd gedragen shirts. Die zijn dan al soms ook voorzien van handtekening”, zegt eigenaar Melvin van Mourik.

Groeiende markt

Wat ooit voor Melvin begon met de verkoop van een tasje oude voetbalshirts is inmiddels vanuit een bijverdienste en hobby tot een serieuze onderneming waar naast Melvin zelf nog zeven andere teamleden werkzaam zijn. “Je kan wel zeggen dat het stiekem een beetje uit de hand gelopen is. Maar we voorzien met onze webshop én de fysieke winkel duidelijk in een behoefte en groeiende markt. We willen bij WeLoveFootballShirts.com de gemeenschap van voetballiefhebbers, verhalen, herinneringen en onze passie voor het voetbal én zijn historie samenbrengen.”

Uniek in Nederland

Bij WeLoveFootballShirts.com biedt men een zorgvuldig samengestelde collectie te koop aan, in de winkel en online via de overzichtelijke webshop, die nergens anders te vinden is. “Zeker als het gaat om wedstrijd gedragen shirts zijn we uniek in Nederland. Dankzij kennis, vakmanschap en een groot netwerk wat door de jaren heen is opgebouwd kunnen echte verzamelaars bij ons terecht voor pareltjes van over de gehele wereld. Het zorgt er mede voor dat we zelfs de meest zeldzame en moeilijk te vinden shirts kunnen aanbieden. Van bekende topspelers tot unieke en onontdekte shirts uit alle windstreken.”

Bij WeLoveFootballShirts.com draait het vooral om hoogwaardige kwaliteit en goede, betrouwbare service richting de klant. “Dat geldt in onze fysieke winkel en de webshop. Die is up to date en gebruiksvriendelijk. Met ons product geloven we in duurzaamheid en dragen we graag bij aan het behoud van de wereldwijde voetbalhistorie. Elk shirt is met zorgvuldigheid uitgezocht, geselecteerd en van hoogwaardige, originele kwaliteit.”

And more

Niet alleen voetbalshirts zijn overigens via WeLoveFootballShirts.com te koop, maar men heeft ook tal van voetbalaccessoires en een collectie van ruim 1500 fansjaals in het assortiment. Daarnaast kan je er ook terecht voor unieke wielershirts, rugbyshirts en items uit de NBA. “Ons aanbod is trouwens niet alleen voor volwassenen, maar we hebben in onze winkel ook een enorme collectie kindershirts van clubs uit de diverse topcompetities.”

De winkel aan de Passage 16 in Roosendaal is geopend van maandag t/m zaterdag van 10-17 uur. En elke eerste en laatste zondag van de maand. Dus ben je op zoek naar iets unieks voor jezelf of een mooi cadeau? Dan is WeLoveFootballShirts.com dé plek voor jou. Breng een bezoek aan de winkel en beleef de nostalgie van het voetbal door de jaren heen!

Klik op WeLoveFootbalShirts.com voor meer informatie.

Smerdiek-talent Giovanni Opree speelt bijna wekelijks twee wedstrijden

sv Smerdiek
-
0
Smerdiek-talent Giovanni Opree speelt bijna wekelijks twee wedstrijden

SINT MAARTENSDIJK – Sinds november 2024 is Giovanni Opree vrijwel wekelijks terug te vinden in de basisopstelling van SV Smerdiek. Opvallend detail: de spelverdeler is pas vijftien! Maar hij doet recht aan het aloude gezegde ‘goed genoeg is oud genoeg’ voor de middenmoter in de 5e Klasse B. Het zijn voor Opree overigens drukke zaterdagen, want naast het eerste speelt hij ook ‘gewoon’ zijn wedstrijden mee bij de JO17.

“Dat is soms wel eens puzzelen, zeker bij uitwedstrijden, maar tot nu toe gaat het over het algemeen wel goed. Ik vind het wel gaaf om bij het eerste mijn kansen te krijgen en mee te doen als basisspeler. Maar ik geniet er ook wel van om ook met mijn vrienden samen te voetballen in de JO17. Aan het eind van het seizoen gaan die jongens allemaal over richting de senioren dus tot juni is dit nog wel prima vol te houden.”

Opree krijgt van trainer Perry Snoep het vertrouwen om in de rol van centrale middenvelder in de hoofdmacht zijn kunsten te vertonen. “Dat is mooi en superleuk. Als jochie keek ik altijd naar het eerste en was het voor mij het doel om ooit daarvoor te kunnen voetballen. Ik had alleen niet verwacht dat het al zo snel zou zijn. Maar de trainer vindt dat ik in het elftal thuishoor en ik probeer elke wedstrijd zo goed mogelijk mijn best te doen. Ik leer op trainingen en tijdens wedstrijden enorm veel van mijn medespelers. Ook in de senioren gaat alles wat harder en sneller, dus daar word ik alleen maar een betere speler van.”

Sinds hij begon met voetballen had hij overigens nooit een andere trainer dan zijn eigen vader Carlo, die al ruim veertig jaar actief is bij de Thoolse dorpsclub. “In dat opzicht is het ook wel leuk om nu bij het eerste elftal voor het eerst te maken te krijgen met een andere trainer dan mijn eigen vader, die naast de JO17 ook trainer is bij het tweede elftal. Ik heb heel veel van hem geleerd en we hebben het dagelijks heel veel over voetbal en over Smerdiek. Maar nu hoor ik ook andere dingen en dat is ook wel verhelderend soms.”

Het jonge talent had zowat van kinds af aan zijn bed nog net niet op Sportpark Haestinge staan en was bijna dagelijks op de club te vinden. “De club is belangrijk voor mij en ook voetbal op zichzelf eveneens. Ik heb voor het restant van dit lopende seizoen op meerdere vlakken nog wel de nodige doelen die ik graag zou willen bereiken. Debuteren in het eerste en ook een paar basisplaatsen krijgen die heb ik inmiddels afgevinkt. Maar ook bij de JO17 heb ik nog wel wat om voor te spelen. We staan bovenaan en het zou heel gaaf zijn om van het jeugdvoetbal afscheid te kunnen nemen met een kampioenschap. Mede ook daarom wil ik graag zoveel mogelijk daar nog meedoen en mijn bijdrage leveren.”

De havo-student speelde tot zijn dertiende als spits en verkaste daarna richting het middenveld. Een switch die hem prima bevalt, mede omdat hij in die rol veel aan de bal komt. “In de jeugd kan ik nog wel heerlijk dribbelen, maar bij de senioren wordt dat snel afgestraft. Ik moet nu vooral proberen sneller te handelen en vooral ook fysiek sterker te worden en te groeien om goed de duels aan te kunnen gaan. Ook qua loopacties en ‘vrijkomen’ zijn facetten die ik wil verbeteren. Gelukkig heb ik daarvoor nog heel wat seizoenen de tijd hoop ik.”

Klik op SV Smerdiek voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Smerdiek voor meer informatie over de club.

1234...1.349Pagina 3 van 1.349

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.