Home Blog Pagina 2

Maxim Varewyck ziet het seizoen met Koewacht positief tegemoet

RKVV Koewacht
-
0
Maxim Varewyck ziet het seizoen met Koewacht positief tegemoet

KOEWACHT – Zijn oudere broer had al bij RKVV Koewacht gespeeld. Dus toen de in Stekene woonachtige Maxim Varewyck op zijn negende wilde gaan voetballen, werd het niet een club in de buurt maar sloot hij zich aan bij de jeugd van zondag vijfdeklasser. Daar is hij nu begonnen aan het tweede seizoen bij het eerste elftal.

“Vanuit de jeugd sloot ik vorig seizoen aan bij de eerste selectie en van de trainer kreeg ik direct het vertrouwen. We eindigden toen op een teleurstellende negende plaats, maar ik was wel blij dat ik alle duels basisspeler ben geweest”, zegt de 18-jarige middenvelder.

Voor dit seizoen mikt de jongeling met zijn club op een betere klassering in de Zondag 5e Klasse A. “Het liefst in de top-vijf want ik denk dat we daarvoor de kwaliteiten in onze selectie hebben. Natuurlijk is het afwachten om te kunnen bepalen hoe wij ons meten met de Brabantse competitiegenoten. Tegen een ploeg als Grenswachters verloren we dan wel met 3-0, maar ik scoorde twee doelpunten die beide werden afgekeurd vanwege buitenspel. Met clubgrensrechters langs de lijn zorgt dat toch wel eens voor oprechte twijfel. Het eerste doelpunt was honderd procent geen buitenspel, maar als de scheidsrechter hem afkeurt… Heel zuur.”

De tegengoals vielen ook nog eens op vervelende momenten die het resultaat en spelbeeld bepaalden. “Snel achter komen en daarna maakten wij onze kansen niet. In de laatste minuut voor én de eerste na rust krijgen we de 2-0 en 3-0 tegen. Daarna twee afgekeurde goals. Het zat ons niet echt mee zal ik maar zeggen. Toch ben ik positief gestemd over dit seizoen. Het is nu aan ons om het op het veld te laten zien dat we beter kunnen dan we het afgelopen jaar hebben getoond.”

In een creatieve en vooral aanvallende rol op het middenveld voelt de jeugdige Belg zich als een vis in het Koewachtse water. “Daar kan ik mijn aanvallende impulsen en creativiteit zeker kwijt. Vorig seizoen speelde ik ook geregeld als linksbuiten, maar zo ‘vastgeplakt’ zitten aan de zijkant van het veld was niet iets voor mij. Dat belemmerde me in mijn acties. Ik ben blij dat ik nu op deze centrale positie meer mezelf kan zijn en kan tonen wat ik voetballend in mijn mars heb.”

Varewyck is op zijn plaats in Koewacht en hoopt zich daar verder te ontwikkelen als voetballer. “Het is fijn om van een trainer het vertrouwen te krijgen. Ik ben nog jong en heb nog alles te leren. Het voetbal gaat sneller en is fysieker dan in de jeugd. Als speler ben ik iemand die graag acties maakt en en dribbels inzet. De ervaren jongens in de groep die coachen me daarin wel. Om soms slimmer te zijn, sneller de ballen in te spelen en alert te blijven dat ik niet teveel ‘schoppen’ krijg daardoor. Elke training en wedstrijd leer ik bij en wil ik groeien in niveau. Voorlopig zit ik hier op mijn plaats, al heb ik wel de ambitie om ooit nog eens te ontdekken waar mijn plafond als voetballer ligt.”

Klik op RKVV Koewacht voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RKVV Koewacht voor meer informatie over de club.

Christoph Praet geniet volop van het voetbal als trainer én voetballer

V.V. Hulsterloo
-
0
Christoph Praet geniet volop van het voetbal als trainer én voetballer

NIEUW-NAMEN – Hij was in feite al gestopt als voetballer bij zijn club v.v. Hulsterloo. Maar de omstandigheden waarin veel kleinere clubs zitten, zorgden ervoor dat Christoph Praet ‘oproepbaar’ bleef ‘indien nodig’. Dat bleek vorig en ook dit seizoen al veelvuldig het geval.

De routinier is tegenwoordig ook trainer bij Svelta Melsele, dat uitkomt in eerste provinciale, maar combineert dat dus met wedstrijden spelen bij zijn grote liefde v.v. Hulsterloo. Daar was hij tussen 2019 en 2023 zelfs ook vijf seizoenen hoofdtrainer. “Het laatste half jaar heb ik dat nog gecombineerd samen met het trainerschap bij FC Axel. De afspraak was om het bij FC Axel puur als interim te doen, want in Kees Duitemeijer hadden ze toen al een nieuwe trainer gecontracteerd. Ik ben toen in mei ook bij Hulsterloo als trainer gestopt omdat ik vond dat het na vijf seizoenen mooi was geweest en de groep wel toe was aan een nieuw gezicht voor de groep.”

Maar toch kon Praet, in het bezig van een UEFA-B- diploma, de club uit zijn geboortedorp Nieuw-Namen niet helemaal loslaten. Hij had aan de nieuwe trainer, de spelersgroep en bestuur aangegeven, dat hij oproepbaar was indien de nood er om vroeg. “En die nood bleek er te zijn dus heb ik vorig seizoen in heel veel wedstrijden nog meegespeeld bij het eerste. Want als ik de club kan helpen dan doe ik dat graag. Ik zie om me heen steeds meer clubs kampen met teruglopende aantallen speler, zéker in de dorpen. En we doen het bij Hulsterloo al dik tien jaar op deze manier en vind het knap dat we nog altijd actief zijn en de vereniging zo overeind kunnen houden.”

Na enkele maanden kreeg de voormalig aanvaller van onder meer Hulsterloo, HVV’24, v.v. Terneuzen, Sint Gillis Waas, Kieldrecht en Bazel de vraag om hoofdtrainer te worden bij Svelta Melsele. “Dat was een prachtige kans natuurlijk om als trainer op een mooi niveau aan de slag te gaan. Ik heb die uitdaging aangepakt en inmiddels bezig aan mijn tweede seizoen. We spelen tachtig procent van onze wedstrijden op zaterdag, dus daardoor bijt het ook niet met het voetballen op zondag bij Hulsterloo. Een totaal ander niveau, maar ik ben gek van het spelletje en op deze manier kan ik er optimaal van genieten. Zowel als trainer én als voetballer.”

De inwoner van Kieldrecht combineert zo het gezinsleven, een drukke baan, het trainerschap én een rol als ‘oproep-aanvaller’ gedurende zijn week en weekend. “Het is druk, soms heel druk maar we weten het goed te managen. Zelf nog meetrainen bij Hulsterloo doe ik niet meer, ben er puur voor de wedstrijden. Ik ben negenedertig en zuinig op mijn lichaam. Ik zorg dat ik goed fit blijf. De spelersgroep is akkoord dat ik niet meetrain en wel speel. Maar als er voldoende mensen zijn, dan sta ik net zo lief reserve of sla een weekje over. Geen probleem. Als ik meedoe wil ik winnen en proberen om zo hoog mogelijk te reiken met de club. Zolang er maar voetbal blijft op Hulsterloo. Dat is wat telt en daar draag ik graag mijn steentje aan bij. Voor de rest ligt de prioriteit qua voetbal wel bij Melsele. Dat weet iedereen op. Het is leuk om op meerdere fronten van het voetbal te kunnen genieten. En zo lang ik daarin van waarde kan zijn wil ik dat blijven volhouden.”

Klik op v.v. Hulsterloo voor de laatste artikelen over de club.
Klik op v.v. Hulsterloo voor meer informatie over de club.

Angelo Plasschaert hoopt dit seizoen wél op het kampioenschap

FC Axel
-
0
Angelo Plasschaert hoopt dit seizoen wél op het kampioenschap

AXEL – De geboorte van zijn tweede zoon deed Angelo Plasschaert (40) bewust kiezen voor een stapje terug bij FC Axel. Inmiddels is de laatste man alweer bezig aan zijn achtste seizoen bij de reserves van de zaterdag derdeklasser.

Met zijn ploeg hoopt Plasschaert dit keer wél op het kampioenschap, nadat FC Axel-2 vorig seizoen in een directe confrontatie met concurrent MOC’17 de titel aan de club uit Bergen op Zoom moest laten. “Dat was zonde, maar die ploeg stak er in onze klasse met kop en schouders bovenuit. We kwamen dichtbij maar jammer genoeg konden we het niet afmaken.”

In de Reserve 2e Klasse A speelt de geboren Axelaar niet langer meer samen met zijn jongere broer Marco. “Hij woont in Hulst en is daar nu alleen nog trainer van zijn zoontje bij de JO9 van HVV’24. Ik heb in het eerste bij FC Axel en ook bij het tweede nog een aantal seizoenen samengespeeld, dat blijft altijd bijzonder. Nu hebben we een paar ervaren gasten in het tweede en verder een goeie selectie met talentvolle jongens. Daarmee moeten we in mijn ogen zeker weer kunnen meestrijden. Dat is in ieder geval wel waarop ik hoop.”

Zijn beide zoons voetballen ook, niet bij FC Axel maar bij v.v. Steen. Daar is de ervaren verdediger, die met het gezin in Heikant woont, inmiddels ook jeugdtrainer geworden. “Je weet hoe dat gaat he. Je kinderen gaan voetballen, je gaat kijken en voor je het weet…. Ze spelen in de JO8 en de JO11. Samen met Lorenzo d’Hont doe ik de trainingen bij de JO11. Hij op dinsdag, ik op de woensdagen. Nooit had ik gedacht dat er een trainer in mij zou schuilen, maar ik begin het wel steeds leuker te vinden.”

Per toeval begon hij dus als jeugdtrainer, al heeft hij er ook al een diploma voor behaald. “Ik had gehoord dat ze bij FC Axel via de KNVB een pupillencursus organiseerden. Daar heb ik me toen voor ingeschreven en dat was tof om te doen. Samen met allemaal voetballers, velen ook met voetballende kinderen. Ik zat op cursus met onder meer Jari Vyane, waarmee ik ook bij FC Axel in het tweede speel. Het is grappig om te ervaren dat ik de kinderen nu vooral aanleer meer rust in hun spel te bewaren. Dat was iets dat ik vroeger zelf niet altijd had. Inmiddels heb ik dat als voetballer door de jaren heen wel leren te ontwikkelen.”

Fel en fanatiek, zo typeert de routinier zichzelf als het op voetbal aankomt. Ook nu hij al voor het achtste jaar is begonnen is aan een nieuw seizoen FC Axel-2. Toch vliegt hij niet meer de duels in zoals hij vroeger nog wel eens durfde te doen. “Die rust is wel belangrijk. Voor mezelf de momenten kiezen en vooral de spelers voor me door goed coachen en op hun plek houden. Ze zaken bijbrengen en met elkaar proberen wekelijks een zo hoog mogelijk niveau te halen. Ik speel in het tweede als een ‘echte’ laatste man, dus achter de verdediging. Een rol die ik fijn vind en waar ik op dit niveau nog prima in mee kom.”

Waar ze de titelstrijd vorig seizoen dus verloren van MOC’17, ging het ook direct daarna in de nacompetitie mis. Daardoor is nu ‘nieuwe ronde, nieuwe kansen’ voor Plasschaert en zijn teamgenoten. “Zeker weten! We hebben in Steven Ockeloen een nieuwe trainer, hebben nog altijd een sterke groep met goeie jonge gasten en een paar ervaren krachten erbij. Samen willen we er weer voor gaan en opnieuw kijken hoever we reiken. Hopelijk lukt het dit jaar wel, want nog eens een kampioensfeestje meemaken zou wel mooi zijn.”

Klik op FC Axel voor de laatste artikelen over de club.
Klik op FC Axel voor meer informatie over de club.

‘Altijd gezegd dat ik nooit ergens anders dan bij Zaamslag zal voetballen’

VV Zaamslag
-
0
‘Altijd gezegd dat ik nooit ergens anders dan bij Zaamslag zal voetballen’

ZAAMSLAG – Hij speelt al sinds de mini’s in het groenwit van v.v. Zaamslag. En dat zal Teun van Fraeijenhove (21) blijven doen tot zijn ‘voetbalpensioen’. De controlerende middenvelder is stellig dat hij nooit een ander shirt zal dragen. ‘Ik voel niet de behoefte en wil graag met Zaamslag weer hogerop.’

Na enkele seizoenen dat er soms een Houdini-act nodig was om aan dreigende degradatie te ontsnappen, degradeerden Van Fraeijenhove en zijn teamgenoten afgelopen seizoen via de nacompetitie naar de vierde klasse van het zaterdagvoetbal. “Dat zat er helaas een keertje aan te komen, maar het is voor ons wel zaak dat we graag zo snel mogelijk weer hogerop willen. Dat wordt geen simpel karwei, maar het is wel de ambitie die leeft. Bij mij in elk geval zeer zeker.”

De jonge linkspoot debuteerde ruim vier seizoenen geleden onder trainer Bart Corstanje bij het eerste elftal, maar een vaste basisplek zat er nog niet direct in. Die kwam pas een paar seizoenen later onder André Siereveld. “De seizoenen daartussen hing ik een beetje tussen het tweede en eerste in en heb vooral veel in het tweede team gespeeld. Ideaal wel om zo te kunnen wennen aan het seniorenvoetbal.”

Momenteel is hij ook onder de nieuwe trainer Fabian Wilson, overigens ook de schoonbroer van de middenvelder, wel basiskracht. “Ik heb de lijn van vorig seizoen onder André proberen door te trekken en heb er alles aan gedaan om in de basis te blijven. We spelen nu een ander systeem dan we vorig seizoen speelden en daardoor is mijn rol ook veranderd. Ik speelde voorheen vaak aan de linkerkant, maar inmiddels speel samen met Arno Scheele ‘op zes’. Ik voel me hierbinnen we prettiger en heb een goede wisselwerking met Arno en dat werkt goed.”

De nieuwe trainer en het nieuwe spelsysteem zorgen volgens Van Fraeijenhove ook voor nieuwe energie binnen de selectie. “Iedereen is weer op nul begonnen en iedereen gaat er vol voor. We hebben een redelijk jonge spelersgroep met in mijn ogen veel voetballend vermogen. Daardoor vind ik echt dat we het verplicht zijn om mee te spelen voor de bovenste plekken. Top-drie zou moeten kunnen als we elke week de scherpte kunnen opbrengen. In de derde klasse hadden we het vaak lastig en speelde we vooral reactievoetbal, nu ligt de focus meer op het aanvallende aspect en ik denk dat dit ons veel beter past.”

De huidige vierde klasse herbergt veel teams met een verleden op een hoger niveau. Dus elke week zal Zaamslag vol aan de bak moeten om de ambities bovenin mee te draaien te blijven waarmaken. “Patrijzen en Lebo zijn ploegen die we goed kennen en waar we het altijd zwaar tegen hebben. Maar ook Nieuwdorp, RIA W en Wolfaartsdijk hebben veel kwaliteit. Het is aan ons om te laten zien dat we ons daarmee kunnen meten. De ploegen zijn nu wel allemaal meer aan elkaar gewaagd en dat maakt het ook elke week interessant.”

Toen Van Fraeijenhove elf jaar was, zag hij als supporter vanaf de zijlijn dat het eerste elftal toen degradeerde Zaamslag uit de Zaterdag 1e Klasse C. Drie seizoenen tweede- en zeven seizoenen derde klasse later is hij basisspeler en wil hij proberen om zijn club weer hogerop te brengen. “Ik heb altijd gezegd dat ik zo hoog mogelijk wil spelen, maar wel alleen bij Zaamslag. Een ander shirt zal ik nooit dragen en ga er alles aan doen om weer te promoveren hier.”

Klik hier voor meer informatie over VV Zaamslag.
Klik hier meer meer artikelen over VV Zaamslag.

‘Een heel seizoen op vaste positie spelen zou wel eens lekker zijn’

VV Philippine
-
0
‘Een heel seizoen op vaste positie spelen zou wel eens lekker zijn’

PHILIPPINE – Als jong voetballertje had Justin van der Velde (23) de droom om ooit het eerste elftal te halen van zijn club v.v. Philippine. Incidenteel deed hij wel eens mee, maar van een vast rol in de eerste selectie is het nooit gekomen. Altijd speelde hij in het tweede of derde team. ‘Prima nu voor mij, ik speel op mijn dorp én met mijn vrienden. Dat is helemaal prima.’

Van der Velde begon als tienjarig ventje te voetballen bij de ploeg uit het mosseldorp en doorliep verschillende jeugdlichtingen. Zijn multifunctionele inzetbaarheid zorgde ervoor dat hij door de jaren heen altijd op verschillende posities in het elftal speelde. De laatste jaren als senior, bij zowel het eerste, tweede als derde elftal werd hij daar neergezet, waar door omstandigheden vaak een speler weg was gevallen. “Dat is natuurlijk niet altijd ideaal. Je voetbalt veel, maar het was en is elke week weer schakelen. Elke positie vraagt toch een bepaalde invulling en als je vooraf niet weet waarop je als voetballer jezelf moet richten dan is dat wel eens lastig.”

Het was eigenlijk de bedoeling dat dit seizoen de seniorenafdeling drie elftallen in competitie zou hebben, maar dat liep toch even anders. “Er zou een hele lichting vanuit de JO19 doorkomen naar de senioren en die zouden het tweede gaan vormen. Wij werden daardoor op papier het derde elftal en dat was prima. We hebben een hechte vriendengroep en spelen al een aantal seizoenen bij elkaar. Die jonge gasten bleken echter toch niet de ambitie te hebben en daarvan stopte uiteindelijk een groep spelers. Daardoor werd besloten om ze terug te trekken, waardoor wij nu feitelijk weer het tweede team zijn.”

Doordeweeks studeert Van der Velde Bouwkunde in Roosendaal, waarvoor hij alleen nog de eindstage moet doorlopen. De echte drang om vol te gaan voor zijn kansen bij het eerste elftal die heeft de middenvelder niet meer. “Ik heb het goed naar mijn zin bij het ‘derde’ en voetbal lekker mijn wedstrijden in de reserve-vierde klasse. Het gaat er vooral om dat we plezier hebben in het spelletje en natuurlijk willen we graag proberen om zo hoog mogelijk te eindigen, maar we hebben zéker de ambitie om met het derde de meeste teamuitjes te houden dit seizoen haha. Dat is voor ons minstens zo belangrijk dan de wedstrijden die we spelen te willen winnen. Het zegt veel over de hechtheid van de groep, ook tijdens de derde helft of buitenom het voetbalveld.”

Een persoonlijk doel heeft Van der Velde overigens wel dit seizoen. “Die vaste positie he! Want ik heb al in de aanval, de verdediging en op het middenveld gespeeld. Maar het zou toch echt wel eens fijn zijn om een serie wedstrijden en liefst een heel seizoen op en een vaste plek te kunnen spelen. Ik heb door de jaren heel alles gehad behalve keeper. Maar van nature denk ik dat een rol als defensieve middenvelder het beste past bij mij als speler. Multi-inzetbaar is leuk, maar vastigheid en vooraf weten waar je komt te spelen als je aankomt op het voetbalveld is toch ook best prettig. En natuurlijk blijf ik altijd beschikbaar voor het eerste elftal. Als het nodig is dan doe ik mee, maar het derde elftal dat is inmiddels toch wel mijn ploegje geworden.”

Klik op VV Philippine voor het laatste artikel over de club.

Terugkeer naar IJzendijke bevalt Jeffrey van Acker meer dan prima

V.V. IJzendijke
-
0
Terugkeer naar IJzendijke bevalt Jeffrey van Acker meer dan prima

IJZENDIJKE – Op zijn zeventiende debuteerde hij in het eerste elftal van v.v. IJzendijke. Speelde nog voor v.v. Hoofdplaat en trok toen de grens over om in België te gaan spelen. Deze zomer keerde hij terug op het oude nest om de gloednieuwe derdeklasser van de broodnodige ervaring te voorzien.

“Ik heb in België bij Watervliet gespeeld en de afgelopen zes seizoenen voor St. Laureins in de tweede provinciale. Toen ik de vraag kreeg of ik interesse had terug te keren bij IJzendijke. Ik had het op een gegeven moment wel gezien in België en wilde graag wat dichterbij mijn eigen bedrijf gaan spelen. Dus IJzendijke was een prima uitdaging.”

Van Acker heeft een druk eigen hoveniersbedrijf en is dus dagelijks flink fysiek in de weer. “Dan is het heerlijk om op het voetbalveld een stuk energie kwijt te kunnen en te ontspannen. Er zitten een aantal gasten in de selectie die waarmee ik in de jeugd zelf nog heb gevoetbald zoals Colin Fenijn en ook Stefan Buijsse die terug is gekomen vanuit Goes. Voor de rest hebben we een grote groep jonge spelers en dat is heerlijk om mee te voetballen. Het is ook wel een mooie rol voor mij om die van tips en tricks te voorzien en mijn ervaring over te dragen”, zegt de 31-jarige aanvaller.

Het coachen van medespelers en zichzelf laten gelden op het veld is voor de fysieke Van Acker iets wat hem wel ligt. “Het is fijn om weer terug te zijn op de Zeeuwse velden. België was mooi en ik heb er een mooie tijd gehad, maar dit was het juiste moment op meerdere vlakken. Het is heerlijk om met een aantal oude bekende en die jonge honden op het veld te staan en te proberen om dit seizoen in de derde klasse te laten zien wat we in ons mars hebben. Want ik ben van mening dat we met deze groep misschien wel meer moeten kunnen dan puur spelen voor handhaving.”

Al is volgens Van Acker, die door trainer David Almekinders voornamelijk als diepste spits of op ‘tien’ wordt gebruikt, handhaven wel de allereerste prioriteit. “Het spel in België is veel fysieker dan hier in Nederland. En hoe hoger je speelt hoe meer er gevoetbald wordt door de elftallen. In onze selectie hebben we ook veel technisch en voetballend vermogen, dus denk ik absoluut dat we zeker de nodige punten gaan pakken. Dat zag je wel toen we thuis met 4-1 wonnen van GPC Vlissingen. Dat is toch ook geen verkeerde ploeg. Dus ik zie het zeker wel met vertrouwen tegemoet.”

Voor de aanvaller is het doel vooral om aanspeelpunt te zijn als spits of om de lijnen uit te zetten en de steekpasses te geven op ‘tien’.  “Beide rollen kan ik prima invullen, maar mijn eigen voorkeur ligt vooral in de spits. Want het gevoel van scoren is nog altijd het allermooiste wat er is. Al focus ik me tegenwoordig niet meer zo puur op het scoren dan ik vroeger deed. Van een mooie assist kan ik ook vol van genieten. Toch durf ik mezelf wel een bepaalde druk op te leggen, want als ik dit seizoen geen vijftien goals maak dan ben niet tevreden. Dus we moeten aan de bak haha.”

Klik op IJzendijke voor de laatste artikelen over de club.
Klik op IJzendijke voor meer informatie over de club.

Giovanni de Pooter al elf jaar elftalleider Spui na dolletje in kantine

V.V. Spui
-
0
Giovanni de Pooter al elf jaar elftalleider Spui na dolletje in kantine

SPUI – Het was een dolletje in de kantine van v.v. Spui, waar Giovanni de Pooter in 2013 zei dat hij wel elftalleider wilde worden bij het eerste. Een week later zat hij in de bestuurskamer waar hij door trainersduo Marc de Kunder en Henk Koekkoek was uitgenodigd voor een ‘sollicitatiegesprek’. Inmiddels is De Pooter aan zijn twaalfde seizoen begonnen…

“Dat was inderdaad wel bijzonder. Ik zat met vrienden wat te dollen in de kantine en blijkbaar was men dat ter ore gekomen. Ik moest daarna in de bestuurskamer bij Marc en Henk komen, hadden een leuk gesprek en vanaf dat moment was ik elftalleider. Ik was toen negentien jaar jong, moest alles op dat vlak nog ontdekken maar tot op heden bevalt die rol me nog altijd enorm goed.”

De Pooter woont zelf ook op Spui en is meer dan regelmatig op het sportcomplex van de zaterdag vierdeklasser te vinden. Om bij de trainingen te kijken, de rol van elftalleider te vervullen of te helpen bij het verrichten van verschillende klusjes. “Een leven zonder Spui kan ik me eigenlijk ook totaal niet voorstellen. Mijn vader was hier altijd leider en misschien heb ik onbewust wel heel veel dingen van hem overgenomen. Ik regel nu het digitale wedstrijdformulier, zorg dat alle materialen aanwezig zijn en dat de shirt voor de spelers keurig ophangen in de kleedkamer. Misschien overdreven voor een vierdeklasser, maar ik vind het zelf wel wat hebben…”

Hoewel De Pooter op jong leeftijd te maken kreeg met een knieblessure, bleek Giovanni al snel door te hebben dat een rol aan de zijkant binnen het voetbal beter bij hem paste dan een rol óp het voetbalveld. “Ik vond voetbal leuk, maar om het zelf te beoefenen was ik niet het grootste talent. Zo realistisch was ik wel en daardoor vond ik het ook leuker om dingen te regelen en organiseren dan om met voetbalschoenen aan over het veld te rennen. Bij Spui ben ik ook actief betrokken bij de organisatie van allerlei festiviteiten en activiteiten op de club. Dat vind ik ook leuker om te doen en je merkt dat het door velen wordt gewaardeerd.”

In de twaalf seizoenen dat hij nu elftalleider is heeft de dertigjarige De Pooter met Marc de Kunder, Jean Pierre Hubregsen, Arno Verlinde, Peter Verkouteren (interim), weer Marc de Kunder en nu Steve Kesteleijn verschillende hoofdtrainers meegemaakt. De invulling van zijn leidersrol was bij allemaal dezelfde. “Daarbij is Henk Koekkoek als assistent van Marc en nu Steve een stabiele factor binnen de staf. Dat is wel erg leuk en het plezier in hetgeen ik doe is door de jaren heen nooit veranderd. Het is mooi om onderdeel uit te maken van een groepsproces en dat gaat met winnen en verliezen. Zelf baal ik ook altijd als we niet winnen natuurlijk, maar dat hoort bij het voetbal.”

Sportief gezien zit wist Spui zich vorig seizoen nipt te redden en degradatie te ontlopen. “Als ons dat dit seizoen in die versterkte vierde klasse opnieuw lukt, dan hebben we het fantastisch gedaan met z’n allen. En gezien de groep die we hebben moet dat ook wel mogelijk kunnen zijn denk ik.”

Waar zijn rol als elftalleider met een dolletje begon, daar was zijn toetreding tot het hoofdbestuur bij Spui een heel bewuste. “Zeven jaar ben ik nu algemeen bestuurslid, mede ook omdat ik het belangrijk vind om iets actiefs voor de vereniging te kunnen betekenen. Vanuit die hoedanigheid ben ik verantwoordelijk voor verschillende randactiviteiten die ook zorgen voor de leefbaarheid op Spui en bij de club. Dat zijn dingen die ik leuk vind en die me energie geven.”

Klik op VV Spui voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Spui voor meer informatie over de club.

Ruben Deij mikt met SV Oostburg op een stek bovenin middenmoot

SV Oostburg
-
0
Ruben Deij mikt met SV Oostburg op een stek bovenin middenmoot

OOSTBURG – Tot de studietijd speelde Ruben Deij (34) bij SV Oostburg, maar besloot toen over te stappen naar v.v. Groede, waar hij in tien seizoenen prachtige momenten meemaakte. Tussendoor combineerde bij het voetballen ook nog met een rol als verzorger bij HSV Hoek. Inmiddels speelt hij weer bij SV Oostburg en mikt met zijn ploeg op een stek bovenin de middenmoot.

“De periode bij Groede was voor mij als voetballer echt uniek. Met de bekerwedstrijd tegen ASWH als absoluut hoogtepunt. Het hele dorp was in rep en roer en het was een ongekende happening. Daarnaast natuurlijk ook die onverwachte promotie toen we IJzendijke versloegen. Nadat we ‘per ongeluk’ zowat een periode hadden gepakt. De saamhorigheid en het plezier daar zowel binnen als buiten het veld, daarin is Groede uniek te noemen.”

Een aantal jaar combineerde Deij, die werkt als zelfstandig fysiotherapeut, het voetballen bij Groede op zondag met een rol als verzorger bij derde divisionist HSV Hoek. “Ook dat was natuurlijk een onvergetelijke periode. Daarin heb ik echt prachtige dingen meegemaakt en veel geleerd. Elke training was ik aanwezig, zeven jaar lang. Als je dan ziet hoe spelers bepaalde zaken oplossen in het veld, de scherpte op trainingen ook. Daar neem je altijd wel dingen van mee als je zelf voetbalt. Het is een levendige club en nooit saai. Alleen werd het met mijn werk steeds drukker, ben ik vader geworden en was het niet langer meer te combineren. Ik stond zeven dagen per week op het voetbalveld en dat wilde ik niet langer.”

Wat hij wel wilde, dat was afsluiten bij de club waar hij begon met voetballen, Oostburg dus. Vier seizoenen is hij daar nu weer actief en stapte mee van over van het zondag naar het zaterdagvoetbal in de vierde klasse. “Zelf voetballen is nog altijd het mooiste wat er is, want dat balletje aan de voet hebben en heerlijk op het veld staan, ook al is het op een wat lager niveau, is vele malen lekkerder dan als verzorger op het hoogste niveau toekijken.”

Bij SV Oostburg maakte hij voetballend onder Fabian Wilson een mooie periode mee die ze nu onder Patrick Boute willen continueren. “Er zijn wat spelers gestopt, maar hebben op het laatst in Arjen Versluijs toch nog ervaring aan de selectie kunnen toevoegen. Daardoor hebben we nu een goede mix van jonge gasten en wat ervaren spelers. Daarmee moeten we denk ik voldoende in ons mars hebben om een stabiele middenmoter te kunnen zijn. En het liefst dan nog bovenin die middenmoot te kunnen spelen. De vierde klasse is door die versterkte degradatieregeling wel flink sterker geworden. De schifting is nu wel gemaakt en de teams zijn veel meer aan elkaar gewaagd. Toch denk ik dat we er absoluut in moeten kunnen slagen om minimaal drie ploegen onder ons te houden.”

Deij speelt als controleur op het middenveld, een rol die hem uitstekend bevalt. “Ik heb centraal achterin gespeeld en kaan daar ook prima uit de voeten, maar dit is wel een mooie plek. Ik heb het naar mijn zin en ben fit. Zo lang ik het fysiek kan volhouden en volgens de trainer van waarde ben voor het elftal, dan wil ik zéker blijven voetballen. Ik heb ook een Uefa-C diploma, maar dat is pas iets voor later. Ik heb ooit wel eens dichtbij een rol als hoofdtrainer gestaan maar de keus viel uiteindelijk op iemand anders. Dus nu richt ik me op SV Oostburg en wil ik proberen om als voetballer nog zoveel mogelijk wedstrijden te spelen.”

Klik op SV Oostburg voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Oostburg voor meer informatie over de club.

Handhaving is ook dit seizoen voor Stijn de Kock en Hontenisse weer doel

VV Hontenisse
-
0
Handhaving is ook dit seizoen voor Stijn de Kock en Hontenisse weer doel

KLOOSTERZANDE – Vanuit de JO19 stroomde Stijn de Kock vijf jaar geleden vrij geruisloos door naar de senioren bij v.v. Hontenisse. Daar is de pijlsnelle onlangs begonnen aan zijn vijfde seizoen in het eerste elftal, de meeste momenten daarvan ook als basisspeler. Met de zondag derdeklasser gaat hij dit seizoen opnieuw voor handhaving.

“Dat is wel onze voornaamste doelstelling. Vorig jaar dacht iedereen dat we het enorm lastig zouden krijgen en dan hebben we het geweldig gedaan. Ten opzichte van toen hebben we nu wel een aantal wijzigingen ondergaan in de selectie. Een aantal oudere spelers zijn gestopt en enkele spelers vanuit de JO19 zijn aan de selectie toegevoegd. Jammer genoeg hebben we wel te maken met een reeks blessuregevallen, waarvan een aantal langdurig afwezigen. Dat heeft, zeker in een selectie zoals die van ons, wel invloed op de resultaten helaas.”

Want de start van de blauwhemden was met twee nederlagen niet zoals men had gehoopt. Maar toch is De Kock, die zowel als linksbuiten of linksback goed uit de voeten kan, hoopvol over het restant van de competitie. “Het allerbelangrijkste is dat we ons veilig spelen. Daar gaan we hard ons best voor moeten doen, want deze klasse is door de versterkte degradatieregeling ten opzichte van vorig seizoen nóg wat sterker geworden. Het wordt dus geen makkelijke klus, maar gezien de kwaliteiten die we in ons elftal hebben, is het zeker realistisch.”

Per wedstrijd wordt er door de staf gekeken op welke positie de 23-jarige linkspoot zichzelf terugziet op het wedstrijdformulier. “Mij maakt het in principe niet uit waar ik speel, al heb ik als ik de keuze moet maken wel een voorkeur voor de rol als linksbuiten. Mijn snelheid en mijn inzet zijn denk ik twee voorname pluspunten en met name als aanvaller kan ik die in mijn ogen het beste benutten. Belangrijkste factor voor mij is dat ik speel én dat ik ook van waarde kan zijn voor het team. Met assists of eventueel met doelpunten, want scoren is toch nog altijd een lekker gevoel.”

De Kock, die technisch ook aardig onderlegd is, weet ook heel goed welke facetten in zijn spel nog wel zouden kunnen verbeteren. “Dat zijn zonder twijfel het inbouwen van een stukje rust in mijn spel en soms op beslissende momenten net wat meer overzicht bewaren, terwijl ook de pasnauwkeurigheid beter kan. Er zijn dus zeker nog voldoende punten om als voetballer te verbeteren.”

Dat er bij de Klooriaan een grote drive in zit om samen met zijn ploeggenoten door te ontwikkelen als spelers, dat valt ook te zien aan het feit dat ze vanuit studiestad Breda op dinsdagen naar Sportpark ’t Prinsebos terugkomen om te trainen.

“Dat doen we inderdaad. Het is toch fijn om met je eigen ploeg te kunnen trainen. Daarbij ben ik op vrijdagavond sowieso altijd hier om te trainen en dat vind ik wel prettig. Wat dat betreft is het voetballen op zondagen voor mij nog wel ideaal. Dan kan ik mijn studie werktuigbouwkunde in Breda, een weekendbaantje op zaterdag én voetballen op zondag perfect combineren. We spelen bovendien in deze klasse nog de nodige derby’s tegen HVV’24, Steen en Clinge. Ook dat zijn altijd weer duels om naar uit te kijken.”

Klik op VV Hontenisse voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Hontenisse voor meer informatie over de club.

‘Op die leeftijd kun je grote stappen maken’

VVR
-
0
‘Op die leeftijd kun je grote stappen maken’

Hij is dan wel geen jeugdcoördinator meer, maar samen met een aantal enthousiaste mensen is Ronald Klapwijk bij VVR nog altijd druk bezig met het ontwikkelen van de eigen jeugd. En dus wordt er sinds kort, mede op zijn initiatief, extra techniektraining gegeven aan de onderbouw. Puur gericht op de toekomst. “Als we ze breed kunnen ontwikkelen, houden we in de bovenbouw meer spelers over die voetballen heel leuk blijven vinden.”

Want precies dat, is de bedoeling, vertelt de huidige trainer van de JO13. “Hoe meer spelers we overhouden, hoe meer aanwas we straks hebben voor onze selectieteams bij de senioren.” Maar daarvoor moet je dus onderin beginnen, weet de 50-jarige Klapwijk. “Ik heb me hard gemaakt voor extra techniektraining voor de O8 tot en met de O13. We zijn daar eigenlijk al anderhalf seizoen, via diverse pilots, mee bezig.” Een positief resultaat, leverde aan het begin van de zomer, een overeenkomst met Voetbalschool TIC uit Roosendaal op. “TIC komt nu iedere maandag en donderdag training geven aan onze gehele onderbouw.”

Basistechniek
Maar ook aan de vele actieve ouders, wordt op deze manier gedacht. “TIC maakt de trainingen in een zesweeks programma, levert de uitgewerkte oefeningen aan in de groepsapp en onze eigen jeugdtrainers bereiden ze voor en zetten het uit. Zo volgen we het principe van ‘train de trainer’.” Onder leiding van TIC-trainer Quinten Jansen, legt Klapwijk uit. “De competitieteams worden ingedeeld op basis van skills, techniek en kracht. Zo gaat ieder kind op zijn of haar eigen niveau aan de slag.” Van laddertjes en slalommen, tot één tegen één. “De groepen draaien door en de trainers blijven vast bij hun stationnetje staan. Zes verschillende oefeningen in totaal.” Voor flink wat kinderen. “Op maandag hebben we twee blokken van een uur, met 70 jeugdspelers in de leeftijd van O8 tot en met O11. Donderdag duurt de training anderhalf uur en komen er vanuit de O13-categorie zo’n 60 kids.” Ter vervanging van één reguliere teamtraining, vertelt hij. “Daarmee hopen we de basistechniek en coördinatie, op een beter niveau te krijgen.” Oftewel, de onderbouw opleiden over de gehele breedte. “Dat is eigenlijk het belangrijkste argument voor de club geweest om groen licht te geven. En daarbij het ‘train de trainer’ aspect. Als hun niveau ook omhoog gaat, worden spelers vanzelf beter. Dat is een wisselwerking.”

Uniek
De eerste reacties zijn zeer positief, merkt de inwoner van Rijsbergen. “De kinderen zijn super enthousiast, net als de trainers en ouders.” Ondanks dat menigeen voor de vakantie nog sceptisch was. “Toen we het vertelden, vonden sommigen het te ambitieus, voor een dorpsclubje.” Dat blijkt echter dus niet zo te zijn. “We hebben het programma voor een heel seizoen vastgelegd, 30 weken, tot de zomerstop. Met een optie voor nog een jaar. Iedere zes weken evalueren we met TIC.” Een bewuste keuze. “In deze leeftijdscategorie, van de O8 tot en met de O13, kun je echt nog grote stappen maken als het gaat om techniek en coördinatie.” Klapwijk heeft er dan ook vertrouwen in. “Ik heb zelf ervaring met de inzet van een techniektrainer op teamniveau, en heb gezien wat het oplevert binnen een half jaar. Maar ook qua begeleiding van jeugdtrainers. Die kunnen op deze manier alleen maar beter worden. Dit beleid is voor een club als VVR behoorlijk uniek.” Toch is en blijft het een plan van de lange adem. “Eigenlijk kun je pas over een aantal jaar echt zien wat het heeft opgeleverd.”

Klik op VVR voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VVR voor meer informatie over de club.

123...1.307Pagina 2 van 1.307

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.