Hij speelde in het Jeugdplan (Goudse selectie) van de KNVB, trainde met regionale talenten en er was een kans om naar Feyenoord over te stappen. Toch koos Edwin Kraan (50) voor zijn vriendenteam in plaats van een profcarrière. Nu speelt hij in het 45+-elftal van SC Everstein.
Edwin begon zijn voetbalcarrière bij RVC ’33 in Reeuwijk, de club waar hij opgroeide. “Ik zat al jong in de selectie. Vanaf mijn twaalfde tot mijn zeventiende speelde ik in de KNVB-selectie van regio Gouda. Circa één keer per maand speelden we tegen andere regio’s zoals Noord-Holland, Zeeland of Utrecht. Volgens Arno Pijpers, mijn KNVB trainer, wilde Feyenoord mij wel hebben. Bij elke wedstrijd liepen er scouts langs de lijn, maar ik heb het zelf afgehouden. Ik was zestien, kreeg een vriendinnetje en ik dacht ook niet dat ik echt prof zou worden.”
Hij lacht er nu om, maar helemaal losgelaten heeft hij het nooit. “Achteraf denk ik wel eens: waarom heb ik het niet geprobeerd? Mijn ouders hadden het geweldig gevonden, maar ze waren druk met hun eigen bedrijf dus halen en brengen was ook een dingetje voor hen. Ik koos ervoor om met mijn vrienden te blijven voetballen. Uiteindelijk heb ik dat altijd heel leuk gevonden hoor.”
Rond zijn veertigste kwam Edwin terecht bij SC Everstein in Everdingen. “Ik speelde toen nog wedstrijden bij RVC’33 op zondag en op vrijdagavond deed ik daar mee aan een 7-tegen-7-toernooi. Mijn bonus zoon speelde in de JO-7 van SC Everstein en zo kwam ik in contact met deze club. Ze vroegen of ik zelf een keer mee wilde doen, en dat beviel eigenlijk meteen. Everstein voelde als thuis, een echte dorpsclub, net als RVC’33. Iedereen kent elkaar en voor je het weet, word je overal bij betrokken.”
Dat ‘overal bij betrokken’ bleek niet overdreven. “Eerst werd ik gevraagd om eens te vlaggen, daarna werd ik assistent-trainer van mijn bonuszoon, kwam ik in de technische commissie van de jeugd, later in het bestuur als algemeen lid, en inmiddels doe ik ook de ledenadministratie. En in de nacht belt de alarmcentrale nog wel eens voor een alarmmelding in de kantine. Het is zo gegroeid. Maar ik doe het graag. Everstein is een fijne club met warme mensen.”
Tegenwoordig speelt Edwin centraal achterin bij het 45+-elftal van Everstein. “We trainen elke woensdag. Dan komen ook veel oud-leden meetrainen. De oudste die nog heeft meegedaan is bijna tachtig. We doen een partijtje, kletsen wat, en daarna allemaal de kantine in om Champions League te kijken. Dat hoort erbij. Na de wedstrijden hebben we in de kantine onze eigen stamtafel voor de derde helft.”
De teamapp telt ruim twintig namen, maar een elftal op zaterdag is niet altijd gegarandeerd. “We hebben een groep van 22 of 23 man, maar vooral door blessures en kwaaltjes is het altijd even schrapen om elf man op de mat te krijgen. We hebben jongens van 43 tot 60 jaar oud. Dan zijn er altijd mensen die last hebben. Zelf heb ik regelmatig rugproblemen.”
De gezelligheid is het bindmiddel van het team. “We zijn een vriendengroep geworden. We gaan elk jaar skiën met zo’n vijftien man, vieren verjaardagen en houden barbecue-avonden. En naast het veld gedragen we ons nog steeds als tieners. We dollen elkaar onder de douche, maken grappen en hebben de grootste lol. Dat houdt je jong.”
Ook de vrouwen haken regelmatig aan bij de sociale kant van het team. “Er is een hechte band tussen iedereen, partners inbegrepen. Het maakt echt niet uit of je timmerman bent of advocaat. Zodra je die kleedkamer inloopt, is iedereen gelijk. Dat is het mooie aan amateurvoetbal.”
Hij geniet vooral van de sfeer bij Everstein. “Je komt hier voor het plezier. Als ik de kleedkamer inloop, voel ik me twintig jaar jonger. We lachen, we zeuren, we dollen en drinken daarna een biertje met elkaar. Dat is precies waarom ik nog elke week mijn voetbalschoenen aantrek.”
Klik voor meer artikelen op SC Everstein.
Klik voor meer informatie over SC Everstein.