Hij hoorde zo bij de inboedel van de Club,  Ap Bol. Maar na 40 jaar onafgebroken inzet voor Smitshoek heeft hij besloten om een stapje terug te doen en in ieder geval zijn taak als materiaalman van de selectie over te dragen aan zijn opvolger René Koot. Op 27 mei werd een officieel afscheid gevierd en werd Ap goed in de watten gelegd. Terecht, want de man heeft heel veel voor onze vereniging gedaan en op intense wijze. Maar…. ‘old sodiers never die’ dus Ap zal zeker geregeld bij de club opduiken en wellicht nog een bescheiden taak uitvoeren. Dat is mooi, want iemand met zoveel Smitshoekbloed kan gewoon niet helemaal uit beeld verdwijnen. We maken even van de gelegenheid gebruik om terug te kijken op 40 jaar Ap Bol en antwoord te vinden op de vraag wat hij in de komende tijd in een ‘ander leven’ gaat doen. Daarvoor brachten wij een bezoek aan zijn fraaie appartement in Hoogvliet waar hij nu al ruim 25 jaar woont met zijn geliefde Conny.

Actief bij Smitshoek

Zoals gezegd heeft Ap (Appie of ook ‘Whatsappie’) eind vorig seizoen na ruim 40 jaar trouwe inzet voor  VV Smitshoek te kennen gegeven dat hij een stapje terug wilde doen. En dat is niet zo gek want aan alles komt een eind. Het is een te grote opgave voor Ap om bij elke gelegenheid vanuit Hoogvliet naar Smitshoek te reizen om bij ons aan de slag te gaan. ‘Ik ga d’r mee stoppen jongens’, gaf Ap de afgelopen tijd geregeld aan. ‘Dit is me echt te zwaar’. Het mag gezegd worden, de man ziet er in zijn fraaie Smitshoek colbert en met zijn blinkende gebit verzorgd uit. Maar hij tikt dit jaar toch al de 82 aan en is steeds minder mobiel. Bovendien moet hij al jaren veel zorg verlenen aan zijn visueel gehandicapte vrouw Conny. Hoogste tijd en goed om nu eindelijk de knoop door te hakken.

Het was oud-voorzitter Rien Ouwens die hem in 1983 wist over te halen om naar Smitshoek te komen. Ap was in die tijd verzorger bij DRL en werkte samen met de in 2003 overleden trainer Daan den Bleijker (ex voetballer van o.a. Feyenoord, 1^e doelpunt in het betaalde voetbal tegen Vitesse in 1954). Zowel Daan als Ap maakten dus hun transfer naar Smitshoek dat op dat moment in de Hoofdklasse van RVB speelde. In die tijd had je namelijk nog de scheiding tussen het KNVB en de regionale competities. Met Daan als oefenmeester promoveerde Smitshoek in dat seizoen vanuit die RVB naar de 3^e klasse KNVB.

Natuurlijk was Ap een prima verzorger, hoewel hij wel eens pech had met behandelingen. Zo bleek het doorboren van een bloedblaar bij speler Edwin Roest na het breken van een boortje te leiden tot een infectie waardoor die jongen een paar weken uitgeschakeld was. Maar in goed Nederlands gezegd: ‘Shit happens’, je kan niet alles goed doen. Onze Ap bleek een groot hart te hebben en was snel bereid om veel meer voor VV Smitshoek te willen betekenen dan alleen het fungeren als verzorger. Hij wierp zich met vol enthousiasme op eigenlijk alles wat er nodig was. Van werk in de kantine tot schoonmaken, van trainingen geven aan junioren tot fluiten en van toezicht houden tot het verzorgen van drankjes tijdens de rust. Ap was altijd aanwezig en iedereen wilde van alles van hem. Als hij in gesprek was bleef hij tegelijkertijd op zijn hoede en onderbrak een vraagsteller soms met harde uitroepen in de sfeer van ‘Nee jongens, laat dat liggen’, of ‘He, blijf daar eens even vanaf, ophoepelen’. Want Ap is en was altijd een multi tasker, behept met een groot verantwoordelijkheidsbesef. Zonder overdrijven goud voor de vereniging, door zijn betrokkenheid, betrouwbaarheid en nauwgezetheid.

Zoals gezegd heeft Ap altijd van alles gedaan. Vanaf zijn komst was Smitshoek ‘zijn’ club en daar had ‘ie alles voor over. Maar zijn grootste passie vormde toch het eerste elftal, waarvoor hij vele jaren en tot nu toe als materiaalman heeft gefungeerd. Dat was een perfecte match. Met Ap hadden ze iemand die als een tijger waakte over de spullen en die super nauwgezet zorgde dat alles er tijdig was. Voor Ap waren de technische staf en de selectie bijna heilig en het is logisch dat hij altijd meegaat en er voor hem altijd een plek op ‘de bank’ c.q. tuinstoelen tijdens wedstrijden van het eerste is gereserveerd. Is de bus geregeld en op tijd? Is de plek voor de bus van de bezoekers geregeld? Ap let altijd op en regelt dat het goed gaat.

Er zijn vele anekdotes over Ap te vertellen en daarvan zijn er de nodige door sprekers opgehaald bij zijn officiële afscheid op 27 mei jongstleden, tijdens de laatste thuiswedstrijd van het 1^e. Het was een feestelijk en memorabel gebeuren. Logisch, want Appie heeft dat dik verdiend. ‘Ik was er echt emotioneel van’, zegt Ap over dat feestje. ‘Er waren veel mensen speciaal gekomen, zoals oud- trainers Raymond Frehe en Jan de Gier. Ik kreeg mooie speeches en cadeaus, zoals van Dick Nootenboom en oud-voorzitters Martin Roos en Jelte van Kammen. Maar er waren zoveel mensen die reageerden, ook van andere verenigingen. Want ik heb in de loop der jaren zoveel mensen leren kennen. Sorry als ik personen vergeet te vermelden, ik kreeg van zoveel kanten lovende woorden, ik werd er gewoon stil van’. Kortom, Ap kreeg een afscheid dat hij verdiende voor zijn geweldige inzet.

Wat nu, What’s Appie.

Wij overvielen het echtpaar Bol in hun mooie appartement – met schitterend uitzicht over de Oude Maas – terwijl ze van het slot van een etappe in de Tour de France zaten te genieten. Ap met een speciale Tour de France boek  op zijn schoot, een cadeau van zijn zoon. Vanwege haar visuele handicap volgt Conny dat met een speciale braille uitgave waarin van alles over de etappes te vinden is. Ap zelf is zoals hij zelf zegt een ‘fervent wielerliefhebber’. “Kijk, voetbal is voor mij nummer 1. Maar als het effe kan kijk ik ook naar wielrennen en ik heb in mijn jeugd ook wel eens gefietst in heuvelachtig terrein. Dat was toen op een gewone fiets met 4 versnellingen en later heb ik op dezelfde route met een auto gereden en dan schrok ik van de steile hellingen (ben ik hier met de fiets naar beneden gereden?).  Ik moest laatst nog denken aan Smitshoek coryfee Piet van Doesburg, die kon in zijn jonge jaren ook heel goed wielrennen en ik heb hem weleens in wedstrijden gezien.”

Natuurlijk is het voor Ap een hele omschakeling. Want van bijna dagelijks naar Smitshoek naar nu hoogstens alleen op de zaterdag (‘Ik ga misschien scheidsrechters van wedstrijden voor het 1^e opvangen en bij uitwedstrijden mee met de bus’) is natuurlijk effe anders. ‘Kijk, Conny is niet echt van het voetballen maar ze heeft me altijd gesteund en is akkoord gegaan met het feit dat ik zoveel voor Smitshoek deed.’ Conny beaamt dat: ‘Ja hoor, dat was destijds de deal. Ap werkte in die tijd in de haven maar had het idee om chauffeur te worden. Dat was mij echt te gortig en ik heb toen gezegd: Dat voetballen is prima maar als je de weg op gaat kan je gelijk vertrekken’. Blijkbaar was dat het recept voor een goed huwelijk, want ze zijn al bijna 57 jaar getrouwd en ze hebben het nog steeds goed samen. ‘Ik ken Conny al sinds onze schooltijd. Ik reed met een vriend op een brommer en we kwamen Conny en een vriendin tegen. Ik was zo brutaal om gelijk te vragen of ze mee wilde naar een film en na wat aarzeling heeft ze dat toen gedaan. Het was achteraf ongelofelijk, want we gingen naar een Griekse film waarin Nana Mouskouri een lied zong dat later in het Nederlands werd vertaald met als titel ‘Waarom ben jij nooit op zondag vrij’. Conny maakte daar in mijn Smitshoek periode gelijk een variant op ‘Waarom ben jij alleen op zondag vrij’. Maar echt, ze heeft het altijd geaccepteerd en daar ben ik heel dankbaar voor.’

“Nu zal ik dus wat minder vaak bij de club komen maar helemaal weg ga ik niet. Ik heb de afgelopen tijd ook vaak zitten knutselen aan modelschepen en vliegtuigen. Alleen moet je daar niet te veel in doorslaan want anders staat het huis in de kortste keren vol met prullen. Het is wel fijn dat ik Conny wat meer kan helpen want ook zij kan nu minder uit de voeten dan vroeger. Ik heb zelfs in de Coronatijd leren koken want dat kon ik voorheen echt niet. Eigenlijk word ik nu assistent van mijn vrouw en dat is ook weer eens wat anders. Ik haal in mijn scootmobiel de boodschappen en vind het ook wel leuk om dingen op te ruimen.” Conny is wel van mening dat Ap dat niet te veel moet overdrijven. Want ‘soms leg ik wel eens dingen neer die mij dan herinneren aan iets dat ik nog moet doen. Ik kan niet goed zien en dat is voor mij dan een mooie reminder. Ap is dan geneigd om die spullen dan weer netjes op zijn plek te zetten en dan raak ik de draad kwijt.”

Kortom, samenleven is ook teamwork en daar zullen Ap en Conny nog wat werk in moeten verrichten. Appie Bol, het zal zeker goed komen. Doe rustig aan, je hebt het verdiend. Dank voor je geweldige inzet in de geest van wat in ons clublied tot uitdrukking komt:

Smitshoek Bovenaan, dat is waar wij voor gaan.

Klik op Smitshoek voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Smitshoek voor meer informatie over de club.