Home Blog Pagina 170

Ton Ketting laat Shell-toernooi bij Poortugaal niet los

Elk toernooi kent zijn sterke man: voor het Shell-toernooi, dat jaarlijks op het complex van SV Poortugaal wordt afgewerkt, is dat ontegenzeggelijk Ton Ketting. De zestiger laat het toernooi niet los, ook niet nu hij niet meer op de loonlijst staat van de multinational en met pensioen is.

Ketting is weer dik te spreken over de meest recente editie die onlangs werd gehouden. “Heel veel gezelligheid en een goede sfeer”, vat de oud-secretaris en vrijwilligers van Poortugaal het toernooi weer. “Het is een intern bedrijfstoernooi tussen afdelingen. De teams willen graag van elkaar winnen, maar dat fanatieke slaat nooit door. Er is altijd wel een blessuretje, maar dat viel de afgelopen editie erg mee.”

Het Shell-toernooi werd al veertig jaar gehouden. Ketting voetbalde lang mee en nam in 2007 de organisatie over van een Shell-collega. En ook na zijn pensionering blijft hij het hoofd van de toernooileiding. “Ik heb nog wel iemand binnen de Shellpoort die mij helpt”, zegt Ketting. “Toen ik zelf nog bij Shell werkte, was niet nodig, omdat ik konden binnenlopen bij andere afdelingen. Dat mannetje in de poort is nodig om de afdelingen en teams te mobiliseren. De meeste afdelingen schrijven snel in, maar er zijn ook die je even een duwtje in de rug moet geven.”

Want Ketting wil wel graag een vol deelnemersveld: 24 teams die verdeeld worden over vier poules van zes teams. “Het lukt nog steeds om het vol te krijgen. Sterker, ook voor dit jaar waren er meer inschrijvingen. Die zet ik dan op een reservelijst en komen in beeld als er een ander team afvalt. Vierentwintig is een mooi aantal. Dan heb je vier mooie poules van zes waarbij elk team in de voorronde vijf korte wedstrijdje speelt. Daarna volgen de kruis- en plaatsingswedstrijden. Vierentwintig is ook een mooi aantal voor de veldbezetting. We hebben per ronde zes wedstrijden die worden gespeeld op drie velden. Op elk veld worden twee wedstrijden gespeeld. Het is een 7-tegen-7 toernooi.”

Voor die vorm is jaren geleden gekozen, zegt Ketting. “Toen ik in 2007 over heb genomen, was dat al zo. Daarvoor speelden we elf tegen elf.”

Ketting zorgde er hoogstpersoonlijk voor dat het toernooi naar toen PSV Poortugaal ging. “Vroeger was het bij Animo Hoogvliet en het is ook nog een tijdje bij Rijnmond Hoogvliet Sport geweest. Voordeel van PSV Poortugaal destijds was dat je hier al voldoende velden waren. Je kan hier in principe nog veel meer teams kwijt, maar je moet er altijd rekening mee houden, gezien het tijdstip van het toernooi, dat er velden vanwege onderhoud uit de roulatie zijn.”

Shell is blij met de gastvrijheid bij Poortugaal, andersom spint de club garen bij het toernooi, dat voor extra inkomsten zorgt. “Van de club wordt natuurlijk wel één en ander verlangd”, zegt Ketting. “Er moeten bij elk toernooi de nodige vrijwilligers opdraven, voor de bar en keuken en voor de EHBO. En ik heb ook scheidsrechters nodig.”

Maar die vrijwilligers vinden voor het gemoedelijke toernooi is volgens Ketting geen problemen. “Ik heb mensen die bijna smeken om mee te helpen,. Haha. Het is ook altijd een geweldige dag.” Zelf peinst hij er niet over om te stoppen. “Nee joh, voor mij voelt het ook als een soort reünie, ik zie weer veel oud-collega’s.”

Klik op SV Poortugaal voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Poortugaal voor meer informatie over de club.

Sem van der Wilk fluit met veel plezier bij BVV Barendrecht

Hij is pas vijftien jaar, maar fluit al wedstrijden tussen onder zeventien-teams. Sem van der Wilk gaat snel en goed als scheidsrechter. Dromen doet hij over fluiten  in de eredivisie.

Voor de Havo3-student zijn het drukke tijden. Een toetsweek staat er op het programma en die toetsweek valt precies tussen twee internationale jeugdtoernooien waarvoor hij is uitgenodigd. “Komend weekeinde in Venlo, volgend weekeinde in Oosterhout.”

Terwijl de competitie voorbij is en de meeste leeftijdsgenoten van hun voetbalvakantie kunnen genieten, fluit de jonge Barendrechter het ene na het andere toernooi. Tijdens Pinksteren nog mocht hij opdraven bij de vermaarde U13-Cup bij CVV Zwervers en stond hij tussen de toekomstige sterren in het veld. Onverstoorbaar en stoïcijns floot hij zijn wedstrijdjes.

“Hij vindt scheidsrechter zijn geweldig”, laat vader Leon van der Wilk, tevens zijn vaste chauffeur, weten. En dat kan junior beamen. Hij vindt het zelfs zo leuk dat hij fluiten voor zelf voetballen laat gaan. “Ik zat afgelopen seizoen in de JO15-6. Ik heb een paar wedstrijden meegedaan, meer niet.”

Trainen doet hij woensdag bij de Rotterdamse Scheidsrechtersvereniging op Woudestein op het complex van Excelsior. Daar behoort hij tot de jongste van de trainende scheidsrechters. Het is alweer ruim twee jaar geleden dat Van der Wilk zijn debuut maakte als scheidsrechter. “Dat was in coronatijd bij een wedstrijd tussen twee jeugdteams, acht-tegen-acht. Er werd gevraagd wie er zin had om te fluiten.” En lachend: “Ik keurde een doelpunt goed dat met de hand was gescoord.” Een zoektocht op zijn smartphone leert dat hij op dat moment welgeteld twaalf jaar en negen maanden was.

Enthousiast geraakt volgde hij daarna een scheidsrechterscursus bij NBSVV in Nieuw-Beijerland en vorig jaar volgde een cursus bij de KNVB. Sinds december wordt hij daardoor iedere week aangesteld voor wedstrijden namens de KNVB. “Mijn debuut was een wedstrijd tussen de JO14-1 van Nieuwerkerk en Quick Boys. Ik krijg inmiddels ook wedstrijden van teams van de JO17. Of ik dat spannend vind? Dat valt wel mee. Ik probeer te doen wat ik altijd doe. Meestal zie ik ze voor de wedstrijd wel kijken naar mij, maar als de wedstrijd eenmaal begonnen is, is iedereen met zijn eigen dingen bezig. Ik ook.”

De jonge Barendrechter staat zijn mannetje op het veld. Zijn optreden kan omschreven worden als kordaat. “Ik ben streng, maar ik geef niet overdreven veel gele kaarten. Soms lopen de gemoederen op, maar ik heb nog niet iets vervelends meegemaakt. Een tijdje geleden was er mot tussen twee teams, maar dat kwam door ouders die zich ermee bemoeiden.”

Klik op BVV Barendrecht voor de laatste artikelen over de club.
Klik op BVV Barendrecht voor meer informatie over de club.

Wesley van Gils van Meeuwenplaat: ‘Mijn plek is op het veld’

Hij begon het seizoen als lid van de tweekoppige technische commissie en eindigde ‘m als interim-trainer van de hoofdmacht van zijn club Meeuwenplaat. Een entree die bij Wesley van Gils naar meer smaakt en daarom gaat hij komend seizoen verder als de rechterhand van de nieuwe trainer Driss el Akchaoui.

Het hoofd van Van Gils zit een paar dagen na de nacompetitie tegen het Leidse DoCos nog vol. Meeuwenplaat werd in de halve finale uitgeschakeld en de Hoogvlieter, voor wie zijn interim-klus inmiddels af is, komt tot de conclusie dat er voor zijn elftal niet meer inzat. “We liepen op onze tenen. Dat zag je al bij de wedstrijden daarvoor en daarom is het des te knapper dat we het nog tot de halve finale hebben geschopt. Voor de wedstrijd tegen DoCos hadden we nog maar twee fitte aanvallers.”

Van Gils kijkt sowieso met een voldaan gevoel terug op zijn periode als interim-trainer. Zijn cijfers zijn uitstekend met acht overwinningen, drie gelijke spelen en drie nederlagen. Toen Van Gils het in februari van de ontslagen Nasser Abdalla overnam stond Meeuwenplaat in de derde klasse maar drie punten boven de degradatiezone, twaalf wedstrijden later was het blauwwitte keurkorps terug te vinden op de derde plaats. “We hebben goede wedstrijden en soms ook wat geluk gehad, maar ik ben heel trots op de manier waarop die jongens het hebben opgepakt. Zo’n trainerswissel moet je niet onderschatten, dat heeft een enorme impact op de groep.”

Hij werd van de ene op de andere dag van uit de bespreekkamers weggeplukt en op het veld neergezet. “Nadat de club Nasser had ontslagen vond Remon Gouw, mijn beste vriend met wie ik de technische commissie vormde, dat ik het moest overnemen. Hij zei: jij kent de jongens en hebt een goede voetbalvisie.”

Van Gils was aanvankelijk wat huiverig. “Met de meeste jongens had ik zelf nog gevoetbald. Het seizoen hiervoor had ik de laatste twee maanden nog meegespeeld. Er spelen vrienden van mij in het team. Heel lang heb ik er echter niet over nagedacht, want ik miste het veld. Dat past meer bij mij dan lid van de technische commissie.”

Zonder trainerspapiertje, maar met een schat aan eigen ervaring ging hij voor de groep staan. “Ik heb als speler altijd een sterke eigen mening gehad. De wisselwerking met de groep was er meteen. Duidelijke communicatie vind ik belangrijk. Ik heb dit halve seizoen best wel pittige beslissingen moeten nemen, zoals het passeren van één van mijn beste vrienden. We komen gelukkig nog steeds bij elkaar op de barbecue. Geen enkele speler vindt het leuk om niet opgesteld te worden, maar helpt wel als je het goed kan onderbouwen als trainer.”

Dit seizoen leerde hem dat zijn toekomst op het veld ligt. Het is zijn intentie om binnen een paar jaar zijn TC3 te gaan halen. Volgend seizoen is Van Gils assistent-trainer bij Meeuwenplaat van de nieuwe trainer Driss el Akchaoui. “Ik kijk uit naar die samenwerking. Ik heb een paar keer met Driss gesproken, de klik is er. Ik weet zeker dat ik veel van hem ga opsteken.”

Van Gils hoopt komend seizoen met Meeuwenplaat hoge ogen te gooien. “Youri Rombouts keert terug en dat is een garantie voor doelpunten. In zijn kielzog komt ook Mitchel Ott mee, dat is de man van de assist. We krijgen een heel aardig team.”

Klik op Meeuwenplaat voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Meeuwenplaat voor meer informatie over de club.

Serge de Lobel is man van het veld bij Pernis

Hij zit inmiddels al twaalf jaar op zijn post, maar uitgekeken op Pernis is technisch jeugdcoördinator Serge de Lobel allerminst. “Het voetbal ontwikkelt en als club moeten we mee.”

Bij Pernis gaat het seizoen allesbehalve als een nachtkaars uit. Voordat trainers en spelers en andere vrijwilligers in een welverdiende ruststand in de zomer komen te staan, is er nog het eigen jeugdtoernooi. “Ik vind het fantastisch dat we dit met vrijwilligers hebben kunnen organiseren. De zon schijnt volop en ik zie alleen maar stralende gezichten.”

Het is ook de boodschap die De Lobel (48) wil afgeven: het draait bij de jeugd zeker niet om hem alleen, maar om de complete trainersstaf en andere vrijwilligers. “We doen het met elkaar”, benadrukt hij. “Ik krijg nu alle aandacht, maar die hoort er voor al onze vrijwilligers te zijn. Er wordt zoveel werk verzet, ik ben echt trots op ze.”

“Als technisch coördinator kan ik het niet alleen. Ik kan een mooie visie hebben, een plan op papier zetten, maar alles gaat om de uitvoering. Daar heb je mensen voor nodig die open staan voor je ideeën en ook zelf met input komen.”

Dat De Lobel twaalf jaar geleden neerstreek bij Pernis en nu nog steeds dezelfde functie vervult, geeft wel aan dat hij het bij de dorpsclub naar zijn zin heeft. “Jeugd heeft me altijd getrokken”, zegt de Rotterdammer, die jeugdtrainer was bij diverse clubs. “Ik ben één keer hoofdtrainer geweest voor drie seizoenen. Bij RFC2000 in Rotterdam. Dat is heel anders. Dan ben je veel meer bezig met randzaken. Ik ben meer in de wieg gelegd om met jeugd te werken. De wil om te leren vind ik mooi.”

Hij omschrijft zijn rol bij Pernis als trainer van de trainers. “Ik heb geen vast team, maar de mensen zullen mij meer op het veld zien staan dan dat ik in de bespreekkamer zit. Ik wil feeling houden met wat er op het veld gebeurt.”

Dat is ook de plek waar De Lobel zijn visie kan overbrengen op het vrijwillige trainerskorps. “De ene trainer heeft weinig ervaring en de andere heeft zelf gevoetbald. De basis is altijd enthousiasme. Structuur zorgt voor houvast in de training.”

Dat heeft De Lobel bij Pernis gedaan door de introductie van een circuittraining. Op maandag krijgen de spelers per leeftijdscategorie drie, vier oefenvormen voorgeschoteld waarbij de trainers een eigen oefenvorm hebben. “De spelers krijgen daardoor te maken met verschillende trainers en maken op die manier kennis met de kracht en kwaliteiten van die trainers. Dat is naast het aanleren van belangrijke voetbalvaardigheden een belangrijke reden geweest om die circuittraining in te voeren. Je voorkomt er ook mee dat teams eilandjes worden. Het grote voordeel is ook dat er  een doorlopende leerlijn is.”

De jeugdafdeling zit de laatste jaren in de lift. Afgelopen seizoen had Pernis negen teams en komend seizoen zijn dat er zelfs tien. “We zijn op goede weg”, stelt De Lobel. “Het voetbal ontwikkelt zich en wij proberen onze visie daar bij aan te laten sluiten. Plezier en dat kinderen het naar hun zin hebben bij Pernis is echter het allerbelangrijkste.”

Klik op VV Pernis voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Pernis voor meer informatie over de club.

Hoofdtrainer Kevin Vink blikt terug op promotie RVVH

RVVH sloot het seizoen af in de tuin van trainer Kevin Vink waar spelers en staf zich te goed deden aan een barbecue. “De barbecue stond al eventjes gepland”, zegt de oefenmeester. “Het was een mooi moment, vijf dagen na de promotiewedstrijd.”

Vink zelf kijkt met een voldaan gevoel terug op het seizoen dat echter moeizaam begon. Hoewel de ambities er waren, verliepen de eerste maanden uitermate teleurstellend. RVVH was na de eerste periode zelfs terug te vinden op de negende plaats. “Dat het in het begin stroef draaide, is wel te verklaren”, reageert Vink. “De controlerende spelers waren in de voorbereiding niet fit en daardoor waren we zeker in de beginfase van de competitie als team nog niet in balans. Daarnaast misten we bij de spelers de grote bereidheid en de absolute beleving om er voor te gaan. Het was en is een hartstikke gezellige groep met elkaar, maar je moet ook twee keer in de week tijdens de training en in de wedstrijd op zaterdag de energie kunnen opbrengen om je maximaal te geven. Wij dachten op tachtig procent een wedstrijd te kunnen winnen. Dat gaat niet.”

Vandaar dat Vink en zijn staf ingrepen. Na de met 2-1 verloren uitwedstrijd tegen Heerjansdam sloegen de trainer en zijn stap met hun vuisten op tafel. “We hebben de groep toen duidelijk aangesproken op haar verantwoordelijkheid en tekortkoming op dat moment. De spelers onderkenden dat en zijn hard aan de slag gegaan. Het resultaat was dat we een goede serie neerzetten waarbij we nog maar twee keer verloren en één gelijkgespeeld hebben.”

Het resulteerde uiteindelijk in een succesvolle nacompetitie die in stijl werd afgesloten met de 2-1 zege in Harderwijk op ONS Sneek. Vink en RVVH mogen daardoor komend seizoen de vierde divisie in. “Er staat een prima selectie”, zegt Vink. “We hadden ons met oog op de eerste klasse al flink versterkt want het was de ambitie om voor het kampioenschap te gaan. Daarom verwacht ik dat we in de vierde divisie ook uitstekend uit de voeten kunnen met deze ploeg. De basis is ongewijzigd. Ik denk dat we qua spel beter passen in de vierde divisie. We zullen daar als voetballende ploeg beter tot onze recht komen. We zullen ook gewoon vasthouden aan onze speelwijze, al zullen we, gedwongen door de kracht van de tegenstander, ons af en toe wel moeten aanpassen.”

Eén aspect verdient volgens Vink wel extra aandacht voor de entree in de vierde divisie: de slowstart van zijn ploeg. “We stonden in vrijwel elke wedstrijd binnen een kwartier op achterstand. Nu konden we dat repareren, maar dat wordt gezien de tegenstand lastiger in de vierde divisie. We kregen de meeste tegendoelpunten uit spelhervattingen, uit vrije trappen en corner. We speelden nu met mandekking, maar dat zullen we nog eens goed gaan evalueren. Gaan we daar mee door of kiezen we voor zonedekking? Het is wel zaak dat we het snel oplossen.”

De promotie naar de vierde divisie betekent dat RVVH al snel weer in de benen moet, want de competitie start eind augustus. Voor Vink is dat echter geen reden om zijn voorbereiding eerder te starten dan vorig seizoen in de eerste klasse.

Klik op RVVH voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RVVH voor meer informatie over de club.

Kevin de Groote flitst niet meer op WCR-vleugel

WCR moet voor komend seizoen op zoek naar een nieuwe vleugelflitser. Kevin de Groote (30) ruilt het eerste van de Rhoonse club in voor het derde elftal. Maar de deur gaat niet helemaal dicht.

Daags naar het Joost Looijen-toernooi van WCR is de transfer beklonken: De Groot speelt komend seizoen met Jeremy van der Ent voor het derde team van WCR. “Er spelen veel van onze vrienden in dit team en Jeremy is mijn maatje. Waar hij heen gaat, ga ik ook heen.”

Zijn besluit om de hoofdmacht van WCR vaarwel te zeggen was niet makkelijk, zegt hij. Maar de beslissing is weloverwogen genomen. “Ik ben een beetje afgeknapt op de mentaliteit de afgelopen jaren. Ik ben altijd iemand geweest die voor het voetbal leefde en zette daar alles voor opzij. Dat betekende dat ik er altijd was op de training en niet op vakantie ging tijdens het seizoen. Die groep die dat ook heeft wordt echter steeds kleiner. De beleving is minder en daarin heeft corona zeker ook een rol gespeeld. Ik kan niet iets half doen en ik ergerde me eraan als die full commitment er bij anderen niet was.”

Toch laat hij weten dat de deur naar het eerste elftal niet helemaal dicht is. “Voor WCR staat hij altijd open. Ik heb een prachtige tijd gehad in het eerste en voel me verbonden aan deze club. Er komt een nieuwe trainer, Ferry Seton, en die neemt in zijn kielzog acht nieuwe jongens mee van Smitshoek 2. Dat zorgt voor een fris elan. Ik zeg zeker niet dat ik nooit meer in het eerste speel, maar ik sluit na de zomer eerst bij het derde aan.”

De Groote kan nu al terugzien op een grote staat van dienst aan de blauwgele kant van sportpark De Omloop. De Rotterdammer werd nog niet zo lang geleden gehuldigd voor zijn tweehonderdste wedstrijd. “De mooiste tijd heb ik beleefd toen we nog op zondag speelden. Ik heb twee promoties meegemaakt van de derde naar de tweede klasse. Toen we overstapten naar de zaterdag en in de vierde klasse moesten beginnen was het doel om snel te promoveren. Dat dat niet is gelukt beschouw ik als een grote teleurstelling.”

De Groote is ook duidelijk over wat hij van afgelopen seizoen vond. De zesde plaats was volgens hem geen klassering die bij de kwaliteiten van WCR pasten. “We hadden een prima ploeg, maar we hebben te veel punten laten liggen tegen ploegen uit het rechterrijtje. Tegen de topteams waren de resultaten prima, dat kwamen onze voetballende kwaliteiten beter tot hun recht. Dat vechtvoetbal van de mindere teams lag ons minder.”

De Groote was al een wingback toen de nieuwe moderne vleugelverdediger werd uitgevonden. “Ik heb me altijd meer aanvaller dan verdediger gevoeld. Ik had ook trainers die mij daarin alle vrijheid gaven en ervoor zorgde dat ik die avontuurtjes naar voren kon maken. De wisselwerking met Fabio Leenen, die links op het middenveld was, was daarin ook belangrijk. Ik heb het nooit van mijn techniek moeten hebben, mijn snelheid was mijn belangrijkste wapen. En mijn voorzet. Ik heb jarenlang de meeste assists verzorgd.”

Klik op WCR voor de laatste artikelen over de club.
Klik op WCR voor meer informatie over de club.

‘s-Gravendeel JO14-1 doet Manchester City na

Het is normaliter slechts weggelegd voor de grootste teams in Europa: drie prijzen pakken in één seizoen. Het overkwam dit jaar het grote Manchester City van Pep Guardiola en dat bleek een geweldig voorbeeld voor de spelers van ’s-Gravendeel JO14-1 die ook hun ‘treble’ dit jaar compleet maakten. Zij sloten het seizoen met een derde prijs af door in de finale van de strijd om de Hoeksche Waard Bokaal met 5-0 de leeftijdsgenoten van Strijen te verslaan.

Ze begonnen dit seizoen niet sterk. De eerste 2 competities zijn we in de middenmoot geëindigd en het ging allemaal niet vanzelf. Maar na lang puzzelen vond men de juiste opstelling. Spelers die positief verraste op nieuwe posities. Nieuwe trainingsvormen die we steeds vaker terugzagen in wedstrijden. Na de jaarwisseling gingen ze steeds beter voetballen en was er duidelijk een stijgende lijn zichtbaar. De vraag was of ze dit niveau wel vast konden houden. En hoewel er twijfels waren hebben ze het toch als team met elkaar voor elkaar gekregen.

Ze zijn zonder puntenverlies kampioen geworden in de eerste klasse 30 punten uit 10 wedstrijden. Echt een geweldige prestatie. Daarna was het de uitdaging om op 10 juni de dubbel te pakken door het Jumbo van der Hoek toernooi op vv ‘s-Gravendeel te winnen. Ook daar bleven ze ongeslagen tegen ploegen die ook een niveau hoger in hoofdklasse speelden. Hierna ging alle focus naar de Hoekschewaard beker finale tegen Strijen die ze het hele seizoen al in de diverse competities tegen zijn gekomen.

Klik hier voor meer informatie over ‘s-Gravendeel
Klik hier voor meer artikelen over ‘s-Gravendeel

Seizoen ’s-Gravendeel eindigt met deceptie

’S-GRAVENDEEL – Omdat de hoofdmacht van ’s-Gravendeel ver verwijderd bleef van een kampioenschap, moest een terugkeer naar de derde klasse afgedwongen worden via de nacompetitie. Bij de eerste horde ging het echter fout voor de formatie van trainer Sander Willemstijn: na strafschoppen werd verloren van Laakkwartier waardoor het seizoen in een deceptie eindigde.

Wéér werd ’s-Gravendeel veroordeeld tot overwerk en weer namen Willemstijn en zijn spelersgroep afscheid van een seizoen met een fikse kater. Een jaar na de degradatie via het extra traject, waardoor de Trekdamclub werd teruggeworpen naar de vierde klasse, werden de ‘Seuters’ weer naar de herkansing doorverwezen. In de reguliere competitie was de overwegend jonge ploeg van de Trekdamclub nogal eens te instabiel gebleken: prima wedstrijden werden afgewisseld met ogenschijnlijk voorkombare uitglijders. Het bereiken van de nacompetitie was daardoor het hoogst haalbare. Op basis van de ranglijst dwong ’s-Gravendeel een deelnameronde minder af, waardoor de ploeg uit het Kildorp pas instroomde in de volgende schifting. Daarin was het Haagse Laakkwartier, met oud-prof Sjaak Polak als interim-trainer de tegenstander op een drukke, warme junizaterdag.

Het werd een gedenkwaardige zaterdag, want niet alleen eindigde het nacompetitieavontuur van ’s-Gravendeel abrupt maar ook de manier waarop dat gebeurde hield de gemoederen bezig. Tijdens de beslissende strafschoppenserie vielen er rake klappen op De Trekdam en moest het duel zelfs even gestaakt worden. De orde moest hersteld worden, het duel kreeg zelfs een nasleep waarbij ook burgemeester Charlie Aptroot van de gemeente Hoeksche Waard van de hoed en de rand wilde weten over de onverkwikkelijke gebeurtenissen die zich hadden afgespeeld.

De wedstrijd viel samen met een jeugdtoernooi dat tegelijkertijd plaatsvond. ,,Als bestuur hebben we om de tafel gezeten hoe we deze dag zo goed mogelijk konden laten verlopen, buiten het door de organisatie goed geregelde jeugdtoernooi. Hierbij is contact geweest met onze wijkagent over onder andere het parkeren, maar ook over het aantrekken van veel extra publiek bij het eerste elftal. De wijkagent heeft toen contact opgenomen met de wijkagent uit de buurt van Laakkwartier en kreeg hier te horen dat er diverse bussen met supporters werden verwacht, waar ook aanhangers van ADO Den Haag bij zouden zitten. Er werd geadviseerde om voor de zekerheid voorzorgsmaatregelen te nemen’’, licht het ’s-Gravendeel-bestuur toe. ,,Als bestuur hebben we er voor gekozen om beveiliging in te huren voor deze middag, om ten allen tijde de veiligheid voor onze bezoekers en met name de jeugd te kunnen waarborgen.

Lange tijd was de sfeer opperbest tussen de verschillende supportersgroepen. Er werd gezongen en natuurlijk meegeleefd met de wedstrijd die werd gespeeld. Tot het moment van de cruciale strafschoppenreeks, die nodig was na de 2-2 eindstand na 120 minuten voetbal. Achter het doel waar de penalty’s werden genomen is uiteindelijk een opstootje ontstaan tussen een aantal supporters van beide teams, waarbij een supporter van ’s-Gravendeel de veroorzaker bleek te zijn. Aangezien de beveiligers en de politie bijna naast het opstootje stonden kon dit heel snel worden gesust. Sjaak Polak voelde zich echter dermate (in woord en gebaar) bedreigd, dat hij zijn beklag deed na afloop van de gebeurtenissen. ,,Doordat het bericht op elke nieuwssite voorbij kwam, vond zelfs de burgemeester het nodig om op deze berichten te reageren zonder contact te hebben met ons. Het hele verhaal werd behoorlijk uit proporties getrokken’’, is het oordeel van het bestuur van ’s-Gravendeel onder leiding van Eric Hoekman.
,,Blijft het feit over dat de opstootjes niet bij het voetbal en zeker niet bij de sfeer van deze wedstrijd hoorden en dit door een ‘supporter’ van ’s-Gravendeel is ontstaan. Als bestuur hebben wij om de tafel gezeten en waarnemingen van onszelf, de politie en omstanders op een rijtje gezet. Op basis hiervan hebben wij betrokken personen een sanctie opgelegd namens het bestuur. Wat deze sanctie is en voor welke personen houden wij intern. Wij gaan er echter wel van uit dat deze sancties een signaal zijn, dat we dit soort gedrag niet tolereren en staan hier dan ook volledig achter. Het stoort ons wel dat er heel veel mensen wat vinden en oordelen terwijl ze er niet bij waren of niet het hele verhaal kennen of hun mening baseren op wat er in de media rond gaat’’, concludeert het bestuur na de climax die op een anticlimax uitdraaide.

Klik hier voor meer informatie over ‘s-Gravendeel
Klik hier voor meer informatie over ‘s-Gravendeel

NSVV maakt titelkandidatuur volledig waar

0

NUMANSDORP – Op het eiland Hoeksche Waard waren de sportieve successen in het afgelopen seizoen bepaald niet groot te noemen. Eén vereniging kon echter wel een uitbundig titelfeest vieren: NSVV pakte de titel in de Zeeuws getinte tweede klasse en voegde zich bij gemeentegenoot SHO als eersteklasser. Een terugblik op een kampioenschap, dat de geuite intenties aan de vooravond van het seizoen helemaal waarmaakte.

Je moest er een stukje voor rijden, maar dan heb je ook wat: Uiteindelijk kon NSVV in Zoutelande, via een 1-1 gelijkspel op de plaatselijke voetbalvereniging De Meeuwen, het kampioenschap in de tweede klasse vieren en daarmee het entreebewijs voor de eerste klasse incasseren. Uitgerekend op de dag dat in het eigen dorp de Nautische Dag toch al voor een mooie feeststemming zorgde, verhoogde de hoofdmacht van plaatselijke voetbalclub NSVV de stemming in het dorp door de jacht op de titel met succes af te ronden. ,,Als je dit als beginnend trainer samen met Peter (Broekman, red.) en de spelers voor elkaar krijgt, iets wat de club al heel lang probeert te bereiken, is dat geweldig’’, liet trainer Michael Nijssen zich na het behalen van het kampioenschap dan ook ontvallen.

Beleid
NSVV behaalde het succes met een herkenbaar elftal, met spelers die passen bij het dna van de club die met duidelijke beleidskeuzes de weg omhoog in wilde slaan. Voorzitter Arie Kruithof geeft aan dat dat in de club soms ook tot discussie leidt. ,,In de beschouwingen over het kampioenschap werd zowel binnen NSVV als in media gesproken dat het qua sportieve ambities een beleidsdoelstelling was om weer eersteklasser te worden. Binnen het bestuur en de technische commissie wordt daar enigszins verschillend over gedacht. De ene groep (met Bas Snijders als voortrekker) vindt het een doel op zich om eersteklasser te zijn. Een club als NSVV moet met een goede jeugdopleiding de uitstraling hebben om ook interessant te zijn voor spelers van buitenaf. Op die manier toon je de ambitie om als een vaste en volwaardige eersteklasser te worden gezien. Een andere groep, waartoe ik behoor, vindt dat NSVV als doelstelling moet hebben een stabiele tweedeklasser te zijn, met daarnaast de ambitie om ook wel eens eerste klasse na te streven. Belangrijke voorwaarde hierbij is dat het spelerspotentieel hiervoor binnen de club aanwezig is. Ons beleid heeft heel maar dan ook heel veel breed gedragen ondersteuning binnen de vereniging om met een herkenbaar eerste elftal te spelen. Natuurlijk zal hierbij wel eens aanvulling van spelers van andere verenigingen noodzakelijk zijn. Er zijn altijd plaatsten in de selectie, die niet goed vanuit de eigen vereniging ingevuld kunnen worden. Voorwaarde hierbij is wel dat die spelers passen binnen het profiel van onze club en dat zij zich voor langere tijd aan onze club willen verbinden. Een goed voorbeeld hiervan vind ik Jessy Fortes. Toch zal het verloop bij deze jongens van buitenaf vaak groter zijn, iets dat je zult moeten accepteren. Dit is niet erg, zolang je altijd maar op de grote kern van eigen jongens van de club kunt terugvallen.’’

Hoogtepunt
”Ik weet nog dat ik bij het eerste kwam en dat de club een vijfjarenplan had met als uiteindelijk doel promotie naar de eerste klasse”, vertelde clubman en Numansdorper Yoeron van der Ree, die dertien jaar deel uitmaakte van de hoofdmacht en er na het kampioenschap mee stopte als selectiespeler. ,,Het heeft iets langer geduurd dan vijf jaar, maar nu is het gelukt. Ik vind het fantastisch.” En terwijl de feestvierders op de Nautische Dag dachten dat zij het hoogtepunt in het dorp die dag beleefd hadden, stapte NSVV op de platte kar om het feest met de dorpsbewoners in Numansdorp te vieren. NSVV, ooit behorend tot de absolute top van het zaterdagvoetbal, maakte de vooraf geuite titelkandidatuur waar met het halen van het hoogst haalbare. Kruithof: ,,De sportieve ambities zijn keihard nodig zijn om een vereniging vitaal en levendig te houden. Sommige leden vinden de extra aandacht die het eerste elftal krijgt in geld en aandacht wel eens overdreven. Zouden niet alle elftallen gelijk behandeld moeten worden, stellen zij. Zonder sportieve ambities had ik het als voorzitter niet zo lang vol gehouden en met mij denk ik vele vrijwilligers. Een eerste elftal is toch een uithangbord en een visitekaartje van de vereniging. De laatste weken van de competitie hebben laten zien hoe belangrijk sportieve ambities voor een club zijn.’’ Een treetje hoger zullen die ambities er absoluut weer zijn. Na de Zeeuwse avonturen snakt NSVV naar een mooie competitie in de eerste klasse.

Klik hier voor meer informatie over NSVV
Klik hier voor meer artikelen over NSVV

MVV’58 voegt graag een O9-team toe aan meidentak

0

Het vrouwenvoetbal wordt steeds populairder, merken ze ook bij MVV’58. Door hoofd jeugdopleiding Rainier Vos en technisch commissaris meidenvoetbal John Scheffers worden de nieuwe meiden met open armen ontvangen.

MVV’58, gevestigd in Meteren, heeft de afgelopen jaren een opvallende groei doorgemaakt op het gebied van meiden elftallen. Een grote factor daarin, zegt Scheffers, is de bouw van drie nieuwbouwwijken. De nieuwste daarvan is De Plantage, waar uiteindelijk vijftienhonderd woningen komen te staan. ¨Sinds de bouw van die nieuwbouwwijken zijn we exponentieel gegroeid. Met De Plantage komen er nog heel wat huizen bij en hopelijk dus veel jonge mensen met kinderen, die graag willen voetballen.

Met een sterke focus op de ontwikkeling en inclusie van meiden in het voetbal, heeft de vereniging een bloeiende jeugdafdeling opgebouwd. Onlangs kondigde MVV’58 zelfs aan dat ze een onder 9 meidenelftal willen samenstellen, waarmee ze nog een leeftijdscategorie willen toevoegen aan hun meidenteams.

Rainier Vos, hoofd jeugdopleiding bij MVV’58, is enthousiast over de groei van het meidenvoetbal binnen de vereniging. Hij benadrukt het belang van gelijke kansen en gelijke faciliteiten voor alle jeugdspelers, ongeacht hun geslacht. “We streven ernaar om een inclusieve en diverse voetbalomgeving te creëren, waar jongens en meiden samen kunnen groeien en plezier kunnen beleven aan het spel”, aldus Vos.

Om deze visie te realiseren, heeft MVV’58 onder leiding van John Scheffers, de commissaris Meidenvoetbal, hard gewerkt aan het promoten en stimuleren van het meidenvoetbal binnen de vereniging. ¨Momenteel ben ik op pad in Meteren en omgeving met flyers waarop onze actie voor het nieuwe seizoen staat. Spelertjes die geïnteresseerd zijn om bij ons te komen voetballen, mogen namelijk de eerste vier weken gratis proeftrainen om te kijken of ze het leuk vinden. Ook organiseren we een aantal toernooien en andere evenementen voor de jongste jeugd. Een daarvan is de vriendjes- en vriendinnetjesdag, begin september. Dan mogen de meiden die al lid zijn bij ons, vriendinnetjes van school of iets dergelijks meenemen naar de club en kunnen die door middel van spelletjes kennismaken met wat voetballen inhoudt. Daarmee hopen wij de passie voor voetbal bij jonge meiden aan te wakkeren¨.

Een andere tactiek die MVV’58 hanteert om meer meiden te werven voor hun teams, is social media. Zo stelt Scheffers dat de club via Instagram en facebook al eerder successen boekte om teams samen te stellen. ¨In het begin van afgelopen seizoen hadden we maar vier meiden in de leeftijdscategorie onder elf jaar. Zij moesten dus eerst bij de jongens meedoen. Na onze posts op social media hadden we binnen twee maanden elf spelers, wat genoeg is voor een volwaardig team in een acht tegen acht competitie¨.

Ondanks deze gunstige omstandigheden, blijven de ambities van Vos reëel. Met een groeiende vereniging kom je ook voor wat uitdagingen te staan, stelt Vos: ¨Het is tot op heden moeilijk gebleken om trainers te regelen voor meidenteams. Vaak willen die liever een jongenselftal trainen. We zijn dan ook van plan om met de KNVB in gesprek te gaan over hoe we dit het beste kunnen aanpakken. Voor nu ligt onze focus bij het samenstellen van een onder negen meidenteam en het uitbreiden van onze onder 11 tot onder 15¨.

Klik op MVV’58 voor de laatste artikelen over de club
Klik op MVV’58 voor meer informatie over de club

 

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.