Home Blog Pagina 1350

Groei van VV Zuidland kent z’n grenzen

Menig club op Voorne-Putten werpt een jaloerse blik naar VV Zuidland. De club groeide de afgelopen jaren enorm en is inmiddels hét vrouwen- en meisjesbolwerk op het eiland. Maar er zijn ook zorgen voor morgen. “Die groei kent zijn grenzen”, aldus voorzitter Dave Chong.

Volgens Chong, sinds 2013 voorzitter, staat zijn club voor de enorme uitdaging om de groei in goede banen te leiden. Hij waarschuwt dat Zuidland tegen de grenzen van de mogelijkheden aanzit. “Dit seizoen redden we het nog wel, maar daarna moet er snel wat gebeuren. Anders zullen we de deur echt dicht moeten doen”, neemt hij een voorschot op een eventuele ledenstop.

Die ledenstop heeft absoluut niet de voorkeur van Chong (49) en zijn bestuur. Hij vindt dat iedereen die bij Zuidland wil voetballen welkom moet zijn. “Tot vijf jaar geleden waren de capaciteiten op dit complex voldoende”, geeft hij aan. “We hadden vierhonderdvijftig spelende leden, drie grasvelden en acht kleedkamers.”

Nu zijn die capaciteiten niet meer toereikend. Het ledental is inmiddels explosief gestegen en die groei komt voor een groot deel voor rekening van de meisjes- en vrouwenafdeling. “We hebben meer dan honderdvijftig dames en meisjes. Eén ding is zeker: het is geen hype meer. Dit is blijvend en daar zullen we bij de invulling en uitvoering van ons beleid rekening mee moeten houden.

We zijn er hartstikke trots op dat we hét bolwerk op het eiland zijn, maar meisjes- en vrouwenvoetbal vergt wel een andere aanpak.” En afkijken bij andere verenigingen, hoe zij vorm hebben gegeven aan die groeiende tak, is lastig. “Er zijn niet of nauwelijks voorbeeldverenigingen.”

Eén van de praktische zaken waar Zuidland tegen aan loopt is de indeling van kleedkamers. “Vroeger kon je gerust meerdere jongensteams in een kleedkamer stoppen. Dat kan niet bij meisjes. Het heeft sowieso gevolg voor je indeling”, legt Chong uit. “Daarnaast hebben we door de toenemende aantal teams een capaciteitsprobleem om te trainen. Plus de belasting van de huidige velden wordt daardoor veel te hoog.”

De drie velden en het trainingsveld worden op doordeweekse trainingsdagen volop bezet. En uitbreiding van de velden is niet mogelijk. “Overal om ons heen staan of komen woningen”, aldus Chong. Dus heeft Zuidland zich gericht op de komst van kunstgrasvelden. Daarmee zou de trainingscapaciteit flink toenemen. Probleem daarbij is echter dat zowel de grond als de opstallen van Zuidland zelf zijn. Chong: “De kosten van kunstgrasvelden zijn voor ons onmogelijk om op te hoesten. Wij hebben wel voldoende reserves, maar dat is voor het onderhoud van het totale complex. Kunstgrasvelden kosten wel een aantal ton, maar er is geen bank die ons dat geld leent.”

Chong heeft zijn hoop gevestigd op de gemeente Nissewaard. “Een voorstel zou kunnen zijn om de grond terug te geven aan de gemeente, en dan eventuele kunstgrasvelden te huren.” Er wacht Chong het nodige lobbywerk. “Een door ons voorgestelde constructie zou ons uit de problemen kunnen helpen. Overigens staat voor ons voorop dat het hoofdveld gras blijft. Daar zijn we honderd procent principieel in.”

Het gebrek aan kleedkamerruimte is volgens Chong eenvoudiger op te lossen. “We hebben plannen voor units voor nieuwe kleedkamers. Die zouden dan komen op de plaats van de oude pupillenkleedkamers. We zitten nog in de fase van offertes, de leden moeten nog groen licht geven.” Een ledenstop is volgens Chong een uiterst middel om de problemen het hoofd te bieden. “Als er geen andere weg meer is, zijn we genoodzaakt om die maatregel te nemen. Ik hoop echter dat we niet zover hoeven te gaan.”

‘Voor veel leuke middagen gezorgd’

Als Johan van der Werff over een paar weken voor de laatste keer wegrijdt bij het complex van Wilhelmina’26, zal dat zijn met een tevreden gevoel. Wanneer hij voor de laatste keer de Maasdijk opdraait en een blik over zijn schouder werpt, kijkt hij terug op vier mooie seizoenen. Een periode waarin hij het maximale uit de club haalde. ,,Ik heb bijna vier jaar geweldig kunnen werken bij Wilhelmina’26.’’

Al in het eerste seizoen bleek de samenwerking tussen de trainer uit Werkendam en de club in Wijk en Aalburg een succes. Club en trainer spraken bij aanvang de ambitie uit om van Wilhelmina’26 een stabiele tweedeklasser te maken. Prompt werd de zaterdag-derdeklasser in de eerste jaargang onder Van der Werff kampioen. ,,Een wens van de technische commissie was om meer voetballend vermogen in de ploeg te krijgen. Minder opportunistisch spel en meer voetballen dan voorheen het geval was. Dat paste ook goed bij mijn visie op het spel, want ‘mijn’ ploegen bouwen graag van achteruit op en spelen graag pressing op de tegenstander. In de eerste weken heeft die aanpassing ons wel punten gekost, maar het ging steeds beter’’, blikt Van der Werff terug op die eerste periode. De aanpassing vormde wel gelijk een basis voor de seizoenen daarop, meent de trainer. Als tweedeklasser kwam Wilhelmina’26 in de seizoenen die volgden nooit serieus in de problemen en in de huidige jaargang deed de dorpsclub mee om de tweede periodetitel. ,,En dan hebben we dit seizoen eigenlijk niet één keer in de, in mijn ogen, sterkste opstelling kunnen spelen door verschillende pittige blessures. Onze aanvoerder Marcel de Waal (knieblessure, red.) heeft zelfs bijna het hele jaar niet gespeeld. Nacompetitie zou een geweldig toetje zijn geweest, maar wij zouden niet op kunnen tegen de kapitaalkrachtige clubs als Roda Boys/Bommelerwaard en Nivo Sparta’’, aldus Van der Werff.

Met een plekje net onder de top van de tweede klasse heeft Van der Werff naar zijn gevoel het maximale uit Wilhelmina’26 gehaald. Hij kijkt terug op een tijdsbestek waarin zijn selectie in de tweede klasse jaar op jaar meer punten haalde en meer doelpunten scoorde. Het ontbeert de club aan een (sterke) juniorengroep en het niveau van het tweede elftal sluit niet aan bij dat van het vlaggenschip. Aanvullingen moeten vooral van buitenaf komen, maar in Wijk en Aalburg worden spelers niet verleid met een geldbuidel. Dat in de afgelopen jaren verschillende spelers ‘van buiten’ op hun plek bleken in Wijk en Aalburg, vervult Van der Werff met trots. ,,Een bepaalde geleding binnen de club was toch bang dat eigen jongens hun plek zouden verliezen aan spelers van buitenaf. Maar ik ben er supertrots op als je ziet dat jongens van buiten de club hier zijn gekomen en meedraaien binnen de vereniging. Ze krijgen niets betaald, maar doen wel bardiensten, trainen de jeugd, et cetera. Het zijn jongens van de club geworden. En met een lege portemonnee die jongens binnenhalen is ook van grote waarde voor de toekomst van het vlaggenschip.’’

Tevreden is Van der Werff ook over het spel dat zijn ploeg liet zien. ,,De mensen kwamen graag bij ons kijken, want we speelden altijd voor de winst’’, vertelt hij. ,,Je moet zorgen dat de mensen naar jouw club komen, als hun eigen club niet speelt en ze ook kunnen kiezen voor bijvoorbeeld NOAD’32. Je moet de mensen een leuke middag bezorgen, dan komen ze de volgende keer weer. Ik denk dat we de mensen heel wat leuke middagen hebben laten beleven.’’

Komende zomer stapt Van der Werff over naar Altena. De uitdaging die hem daar wacht, vertoont overeenkomsten met die van vier jaar geleden bij Wilhelmina’26. ,,De club speelt nu in de derde klasse, al kan daar via de nacompetitie nog verandering in komen. De ambitie is om door te groeien naar een stabiele tweedeklasser en misschien meer. De onderdelen zijn voor handen om er een geoliede machine van te maken, nieuwe jongens ook die specifieke kwaliteiten hebben en een goede kop erop. Nu is het afwachten of het ook klikt’’, kijkt Van der Werff vooruit. De jaren bij Wilhelmina’26 leerden hem dat hij goede afspraken moet maken met de beleidsbepalers binnen de club. ,,Ik denk op alle vlakken graag mee als het gaat over het eerste elftal en dat kan maar beter duidelijk zijn’’, zegt Van der Werff. ,,Er mag geen ruis op de lijn komen. Als bestuursleden zich gaan bemoeien met technische zaken en niet faciliteren is het moeilijk werken.’’ Wanneer zijn nieuwe club eind mei begint aan de nacompetitie, als winnaar van de tweede periode, heeft Van der Werff overigens wel een sterke voorkeur voor de uitkomst. ,,Het idee blijft hetzelfde, maar het liefst begin ik wel in de tweede klasse’’, stelt hij. ,,Op papier staat er een groep die op dat niveau zeker niet in de problemen hoeft te komen.’’

Van Helmond treedt aan op De Ebbe
Met Marcel van Helmond heeft Wilhelmina’26 een gelouterde opvolger voor Johan van der Werff in huis in de komende voetbaljaargang. De voormalig prof van NAC, Fortuna Sittard en FC Den Bosch heeft als amateurtrainer inmiddels een aardige schat aan ervaring opgebouwd. Van Helmond was werkzaam bij WNC en IFC en is thans verbonden aan GRC 14 dat onder de oefenmeester tot eersteklasser uitgroeide. Marcel van Helmond krijgt een nagenoeg ongewijzigde selectie in handen: alleen Nick Linnenbank, die in 2016 van WSC naar Wilhelmina overstapte, heeft aangekondigd te vertrekken Linnenbank gaat spelen voor Roda Boys/Bommelerwaard.

Binnen de staf krijgt de nieuwe oefenmeester van Wilhelmina’26 in elk geval te maken met Rob Wolters. Wolters treedt na het zomerreces aan als nieuwe fysiotherapeut bij de tweedeklasser, waar hij als selectiespeler een voetbalverleden heeft. De nieuwe fysiotherapeut is in het dagelijks leven werkzaam bij Fysio Ammerzoden.

CvdW: SVO DKS’17 – Laura Willaert

De 23-Jarige Laura Willaert is in augustus 2017 geblesseerd geraakt aan haar kruisband waardoor ze sindsdien niet meer in staat is geweest om te voetballen. Momenteel is ze volop aan het revalideren om volgend seizoen de draad weer op te pakken. Ondanks deze blessure is ze niet weg te slaan uit het voetbal en is nu bestuurslid van DKS’17 om toch betrokken te blijven. Ze vertelt VoetbalJournaal meer over haar blessureleed, voetbal met een glimlach en de toekomst van de vereniging.

Bij VV Steen is Willaert begonnen met voetballen toen ze 14 was. Hiervoor wilde ze al graag beginnen met voetballen maar wegens omstandigheden is dit er nooit op vroege leeftijd van gekomen. Uiteindelijk is VV Steen de samenwerking aangegaan met RKVV Koewacht om elkaar te helpen vanwege de nood aan het aantal speelsters bij beide clubs. Sindsdien zijn beide clubs gevormd tot SVO DKS’17.

Afgelopen jaar was er een enquête over de invulling van DKS’17, hier kon je je inschrijven voor bijvoorbeeld organisator, bestuursfuncties, etc. ‘’In mijn team was ik ook altijd degene die dingen regelde en omdat ik toch op die manier bezig wilde blijven bij de club heb ik mij opgegeven voor een bestuursfunctie.’’ Willaert is nu coördinator van de communicatie binnen de vereniging, dat betekent dat ze o.a. de Facebookpagina en de website beheert. De website is momenteel onder constructie maar hier wil ze zich weer volop mee gaan bezighouden. Verder heeft Willaert nog een commissie onder haar waar ze posters maken en stukjes schrijven zoals de maandelijkse nieuwsbrief.

Aan het einde van afgelopen seizoen zijn er een aantal speelsters bijgekomen van een andere club waardoor DKS’17 de keuze heeft moeten maken om met drie damesteams aan de slag te gaan in plaats van twee. Ze zijn momenteel nog bezig om voor dit team nieuwe sponsors en trainers te vinden. ‘’Het is nu wel lekker rustig op de club vanwege de afsluiting van het seizoen, maar achter de schermen zijn we al wel bezig met de voorbereidingen voor DKS’17.’’

Momenteel is Willaert hard aan het werken om zo snel mogelijk weer te kunnen spelen. ‘’Het is nog niet bekend wanneer ik weer kan spelen, het gaat tot nu erg goed dus daar ben ik erg blij mee. Ik moet het gewoon niet overhaasten, aankomend seizoen een paar keertjes mee trainen en dan langzamerhand opbouwen.’’ Zelf hoopt ze na de winterstop weer een aantal minuten te kunnen meepakken en kijkt hier erg naar uit.

‘’Voetbal is erg belangrijk voor mij, door voetbal heb ik een hele hechte vriendengroep opgebouwd met meiden die ik echt elk weekend zie.’’ Willaert voelt zich erg thuis bij de club. De visie van de vereniging is ‘voetbal met een glimlach’, dit is dan ook iets wat haar erg trekt en wat zij belangrijk vindt. ‘’Binnen deze club accepteert en respecteert iedereen elkaar. Bij de tegenstander kunnen ze tijdens een wedstrijd wel is tegen elkaar zeuren maar bij ons is de sfeer altijd wel erg leuk, gezellig en relaxt.’’

In de toekomst ziet Willaert graag dat DKS’17 ooit de grootste damesvereniging van Zeeland wordt, een SVO die volledig voor en door vrouwen is. Ze zou het mooi vinden als ze bij DKS’17 iets kunnen creëren voor dames die graag prestatiegericht willen voetballen maar ook voor meiden die wat minder goed zijn en recreatief niveau willen spelen zodat het voor iedereen leuk is en blijft.

Willaert ziet het niet zitten om de club in de aankomende jaren al te verlaten en kijkt hiermee uit naar een blauwe toekomst bij DKS’17. ‘’Ik ben zelf niet een van de betere speelsters maar haal erg veel plezier uit het voetballen en geef altijd de volle honderd procent. Ik zie mezelf in de toekomst zeker nog wel bij deze club blijven, ik heb hier veel vriendinnen, dat is voor mij heel belangrijk. Daarmee gein ik soms wel eens mee dat als we 40 zijn dat we nog steeds samen voetballen,’’ vertelde ze lachend.

Mike Langerak kiest voor verdere ontwikkeling en vertrekt naar Oranje Wit

Mike Langerak (20) maakt komende zomer de overstap van Sliedrecht naar het Dordtse Oranje Wit. De talentvolle middenvelder voerde de afgelopen tijd ook goede gesprekken met zijn oude club ASWH (derde divisie) en RVVH (hoofdklasse), maar kiest bewust voor een stap naar de huidige nummer zeven van 1B.

,,Over een paar jaar wil ik in de absolute top van het amateurvoetbal spelen. Elke keuze die ik maak staat in het teken van mijn ontwikkeling. Ook bij ASWH en RVVH had ik een goed gevoel en perspectief, maar op dit moment past Oranje Wit het beste bij mijn ontwikkeling”, vertelt Langerak. Twee jaar geleden keerde Langerak (in navolging van zijn vader Michel) terug bij Sliedrecht, na twee leerzame seizoenen bij het Ambachtse ASWH. Vorig jaar speelde hij al zeer regelmatig in de hoofdklasse, dit seizoen speelde hij bijna alles. Toen bekend werd dat de club niet verder ging met zijn vader als trainer, maakte hij voor zichzelf de keuze om ook verder te gaan kijken.

,,Natuurlijk heb ik de afgelopen maanden ook met mijn vader gesproken over mijn vervolgstap, maar hij heeft me volledig vrij gelaten in mijn keuze. Ik heb goede gesprekken gehad met trainer Pippy Pruymboom en zijn assistent Frank Wierks. Ze hebben mij geen basisplaats beloofd, maar wel gezegd dat ik bij Oranje Wit kan uitgroeien tot een belangrijke speler”, stelt Langerak, hbo-student in Den Bosch en woonachtig in Sliedrecht.”

Oranje Wit wil doorgroeien na status Regionale Jeugdopleiding
Oranje Wit kreeg in november de status Regionale Jeugdopleiding (RJO) toebedeeld door de KNVB. De Dordtse voetbalclub is daarmee de 31ste amateurclub in Nederland met deze status, maar ziet dat predicaat zeker niet als een gegeven om tevreden achterover te leunen. ,,Dat was voor ons een mooie bevestiging van de kwaliteit van onze jeugdopleiding, maar ook een uitgangspunt om ons nog verder te ontwikkelen”, zegt Ron Stieding, jeugdcoördinator bij Oranje Wit.

,,Vanaf volgend seizoen gaan we een aantal dingen in de jeugd anders aanpakken en daarmee zijn we in de tweede helft van dit seizoen al in pilotsmee bezig. In de onderbouw gaat Michel Hordijk (voormalig hoofd jeugdopleiding bij Ajax, red.) op maandagavond aan de slag met individuele techniektraining, zodat de jeugdspelers baas over de bal worden. In de middenbouw gaan we specifieker trainen richting de overstap naar het elf tegen elf-voetbal. In de bovenbouw zijn we nu met zes spelers bezig met een gericht plan om ze klaar te stomen voor de stap naar het eerste elftal. Die jongens hebben allemaal al hun debuut in het eerste gemaakt, maar die definitieve stap blijft overal erg groot. Daarom geven we die jongens duidelijkheid en laten zij ons weten op welke vlakken ze zich willen ontwikkelen. Daar gaat Michel Hordijk op maandag met ze mee aan de slag. Dat moet zich als een olievlek gaan uitbreiden over de hele jeugd. Uiteindelijk kun je niet je hele jeugd laten doorstromen naar het eerste elftal, maar we willen wel voor alle talenten een gericht plan hebben.’’

Mike Langerak kiest voor verdere ontwikkeling en vertrekt naar Oranje Wit

0

Mike Langerak (20) maakt komende zomer de overstap van Sliedrecht naar het Dordtse Oranje Wit. De talentvolle middenvelder voerde de afgelopen tijd ook goede gesprekken met zijn oude club ASWH (derde divisie) en RVVH (hoofdklasse), maar kiest bewust voor een stap naar de huidige nummer zeven van 1B.

,,Over een paar jaar wil ik in de absolute top van het amateurvoetbal spelen. Elke keuze die ik maak staat in het teken van mijn ontwikkeling. Ook bij ASWH en RVVH had ik een goed gevoel en perspectief, maar op dit moment past Oranje Wit het beste bij mijn ontwikkeling”, vertelt Langerak. Twee jaar geleden keerde Langerak (in navolging van zijn vader Michel) terug bij Sliedrecht, na twee leerzame seizoenen bij het Ambachtse ASWH. Vorig jaar speelde hij al zeer regelmatig in de hoofdklasse, dit seizoen speelde hij bijna alles. Toen bekend werd dat de club niet verder ging met zijn vader als trainer, maakte hij voor zichzelf de keuze om ook verder te gaan kijken.

,,Natuurlijk heb ik de afgelopen maanden ook met mijn vader gesproken over mijn vervolgstap, maar hij heeft me volledig vrij gelaten in mijn keuze. Ik heb goede gesprekken gehad met trainer Pippy Pruymboom en zijn assistent Frank Wierks. Ze hebben mij geen basisplaats beloofd, maar wel gezegd dat ik bij Oranje Wit kan uitgroeien tot een belangrijke speler”, stelt Langerak, hbo-student in Den Bosch en woonachtig in Sliedrecht.”

Oranje Wit wil doorgroeien na status Regionale Jeugdopleiding
Oranje Wit kreeg in november de status Regionale Jeugdopleiding (RJO) toebedeeld door de KNVB. De Dordtse voetbalclub is daarmee de 31ste amateurclub in Nederland met deze status, maar ziet dat predicaat zeker niet als een gegeven om tevreden achterover te leunen. ,,Dat was voor ons een mooie bevestiging van de kwaliteit van onze jeugdopleiding, maar ook een uitgangspunt om ons nog verder te ontwikkelen”, zegt Ron Stieding, jeugdcoördinator bij Oranje Wit.

,,Vanaf volgend seizoen gaan we een aantal dingen in de jeugd anders aanpakken en daarmee zijn we in de tweede helft van dit seizoen al in pilotsmee bezig. In de onderbouw gaat Michel Hordijk (voormalig hoofd jeugdopleiding bij Ajax, red.) op maandagavond aan de slag met individuele techniektraining, zodat de jeugdspelers baas over de bal worden. In de middenbouw gaan we specifieker trainen richting de overstap naar het elf tegen elf-voetbal. In de bovenbouw zijn we nu met zes spelers bezig met een gericht plan om ze klaar te stomen voor de stap naar het eerste elftal. Die jongens hebben allemaal al hun debuut in het eerste gemaakt, maar die definitieve stap blijft overal erg groot. Daarom geven we die jongens duidelijkheid en laten zij ons weten op welke vlakken ze zich willen ontwikkelen. Daar gaat Michel Hordijk op maandag met ze mee aan de slag. Dat moet zich als een olievlek gaan uitbreiden over de hele jeugd. Uiteindelijk kun je niet je hele jeugd laten doorstromen naar het eerste elftal, maar we willen wel voor alle talenten een gericht plan hebben.’’

Lauer oogst log met Kapelle TV

Dimitrie Lauer (18) heeft twee hobby’s: voetballen en filmen. ‘Laat ik die twee hobby’s nou een combineren’, moet de jongeling vast gedacht hebben. En dus filmt Lauer vanaf dit seizoen alle thuiswedstrijden van zijn geliefde clubje VV Kapelle.

Tot vorig jaar hees hij zichzelf nog iedere week in het rood-witte tricot. Een zwakke enkel zat echter een verdere voetbalcarrière wat in de weg, waardoor Lauer besloot het over een andere boeg te gooien. Zijn studie (AV-Specialist, Camera) aan het Zoomvliet College in Bergen op Zoom hielp hem enigszins bij die beslissing. ,,Die studie neemt heel veel tijd in beslag”, begint Lauer. ,,En dan is het ideaal om het te combineren met het voetbal. Ik zit nu in het tweede jaar van de studie en ik weet nu absoluut zeker dat ik later werkzaam wil zijn bij meercameraregistraties. Dat je dan bijvoorbeeld cameraman bent bij een wedstrijd als Ajax-Feyenoord.”

Geen kantinebezoek
Voor de Kapellenaar zijn de wedstrijdopnames puur vrijwilligerswerk. De club is dankbaar voor zijn diensten. Lauer: ,,Ik merk dat ze spelers en trainers het super handig vinden. Met de trainer (John de Frel, red.) heb ik het er al over gehad om wat wedstrijdmomentjes voor hem te selecteren. Maar het kost allemaal redelijk wat tijd.” En daar heeft Lauer een punt. Sowieso is hij de zaterdag vanaf 14.00 uur op het complex. Na de wedstrijd gaat hij direct naar huis om de wedstrijd in zo’n twee uur tijd af te monteren. Of hij nog verdere wensen heeft? ,,In de toekomst ga ik misschien wat GoPro’s in doel hangen. En een scorebord in de montage die de tijd aangeeft.”

Toekomst
Maar of Lauer volgend seizoen nog met zijn camera langs de lijn staat valt nog te bezien. ,,Komend schooljaar ga ik stage lopen in Sint Willebrord bij een bedrijf dat in meercameraregistraties doet. Toch wil ik mijn ‘werkzaamheden’ bij Kapelle graag volhouden, om na mijn mbo-opleiding vervolgens direct aan de slag te gaan als cameraman.”

De onmisbare krachten achter de schermen van VV Zundert

Ze zijn onmisbaar voor elke voetbalvereniging: de klussers. Ook VV Zundert is blij met de mannen die op maandag en vrijdag de velden bijhouden, het hele complex schoonmaken en het grootste deel van het onderhoud verrichten. “Anders konden we de boel hier wel sluiten.”

Charles van Elsacker veegt nog even wat zand bij elkaar, voor hij tijd maakt voor een vraaggesprek. Het 68-jarige bestuurslid van VV Zundert is verantwoordelijk voor de accommodatie en geeft leiding aan een groep van zo’n vijftien à twintig vrijwilligers, die op maandag en vrijdag hun handen uit de mouwen steken op het sportpark De Wildert. Het grootste deel van de klusploeg bestaat uit gepensioneerde mannen, maar er zitten ook vrijwilligers tussen die hun ene vrije dag in de week opofferen voor de club. “De werving gaat als volgt. Wij vragen aan iemand: ‘Hedde gij morgen wat te doen?’ Als daar geen goed antwoord op volgt, zeggen we: ‘Dan kunde prima komen helpen’”, legt Van Elsacker in onvervalst Brabants uit.

“Deze klusploeg bestaat al heel lang. Ons oudste lid werd in 1989 actief, toen bestond de klusploeg dus al. We hebben alleen steeds meer medewerkers, dat is ook nodig want de vereniging is flink gegroeid. Wij doen van alles: heel de kantine, de bestuurskamer, het jeugdhonk en de kleedlokalen schoonmaken, we lopen de velden na, stoppen de gaten in de grasmat dicht, trekken de lijnen, onderhouden de tribunes en de omgeving en verrichten het nodige timmerwerk. We laten niets doen door externe partijen, daar hebben we het geld niet voor.” Van Elsacker ziet dat hun werk belangrijk is voor de club. “Zonder ons zouden ze de boel wel kunnen sluiten.”

Zo is het elke maandag- en vrijdagochtend een drukke boel op het sportpark van VV Zundert. De meeste leden van de klusploeg hebben een echt rood-zwart hart, zijn van kinds af aan al lid van de club en hebben er zelf lang gevoetbald. Zij vinden het vooral ook gezellig om met z’n allen twee dagen in de week wat te klussen. “We werken een uurtje, dan drinken we koffie, vervolgens werken we weer een paar uur en drinken we weer een bak koffie. Dat gaat gepaard met de nodige humor, daar moet je wel tegen kunnen. Als je hier maandagochtend om half 10 binnenloopt, kun jij niet volgen hoe iedereen elkaar voor de gek houdt.” Een vrijwilliger die net is aangeschoven beaamt dat: “Daar moet je wel tegen kunnen, anders zit je zo bovenop het dak.” Weer een ander: “Ja, jij zit nooit in de kast, maar er wel vaak op!”

Het klussen moet dan ook een gezellige bezigheid blijven, want de continuïteit van dit groepje vrijwilligers is van groot belang. “We werken ook echt wel door hoor, maar je zult ons niet met het zweet op de rug naar huis zien gaan, haha.”

Succes over de hele linie bij OSV Oud-Beijerland

©Foto’s: Voetbal Rotterdam

Richard Koutstaal had zich bij zijn aantreden bij OSV Oud-Beijerland één duidelijk doel gesteld: promotie vanuit de vierde klasse was het ultieme streven tijdens het debuutjaar van Koutstaal bij OSV dat de ambities niet onder stoelen of banken stak. Het bleek geen dagdromerij, want het succes kwam er. En niet alleen met de hoofdmacht, maar ook het tweede team van de club pikte een graantje mee.

OUD-BEIJERLAND – Uit handen van de illustere ex-international Adri van Tiggelen ontvingen de spelers van Oud-Beijerland bij het bezoek aan Stellendam de trofee behorende bij de titel in de vierde klasse H. De grijns van de ‘Spijker’, zoals de bijnaam van Van Tiggelen luidt, was breed en verraadde een warme sympathie voor de succesvolle OSV’ers die zich na de 4-1 triomf op Stellendam laafden aan het resultaat dat zo nadrukkelijk was nagestreefd dit seizoen.

,,Als we niet promoveren, dan heb ik het niet goed gedaan.’’ Dat citaat van Richard Koutstaal hing wekelijks boven de blauw-witte brigade, die daarmee door de oefenmeester onder hoogspanning was gezet. Na een moeilijk begin van de competitie, waarin met name tegen de Hoeksche Waardse eilandgenoten dure punten werden verspeeld, kwam de Oud-Beijerlandse machine op toeren. ,,Vanaf het begin af aan vond ik dat Oud-Beijerland een betere ploeg had dan een seizoen eerder, met meer kwaliteit in de gelederen’’, hield Koutstaal altijd staande.

En in de prestatiereeks kwam het surplus aan kwaliteit uiteindelijk ook tot uitdrukking. Vanaf 4 november, de dag dat de verrassend tot de nacompetitie doorgedrongen formatie van Goudswaardse Boys OSV een nederlaag had toegebracht, tot het bezoek aan Stellendam op 10 mei werd geen nederlaag meer geleden. Onberispelijk regen de Oud-Beijerlanders de goede resultaten aaneen. Elk puntengewin was een stap dichterbij het grote doel: de gang naar de derde klasse, een nieuw tussenstation op de weg omhoog op de voetballadder.

Stellendam vormde bij de laatste schrede naar het seizoens succces geen al te hinderlijk obstakel meer. OSV Oud-Beijerland liet zich niet meer stremmen in de jacht op een succesvolle afronding van het seizoen. Ilyas Edir, topschutter van de Hoeksche Waard Shurnel François, Marco van Daalen en opnieuw Shurnel François waren trefzeker in het kampioensduel dat in een 1-4 triomf eindigde. Met een straatlengte voorsprong op DVV’09 was het pleit beslecht, smaakte het succes opperbest en verhoogde Adri van Tiggelen de feeststemming bij de Oud-Beijerlanders door de kersverse kampioenen het kostbare aandenken aan een succesvol seizoen te overhandigen.

OSV heeft het verloren gegane terrein herwonnen, maar daar zal het – als het aan Koutstaal en zijn manschappen ligt – zeker niet bij blijven. OSV Oud-Beijerland heeft hogere doelen, wil in het zaterdagamateurvoetbal aan een klauterpartij omhoog beginnen zoals het ooit ook deed toen de zondag hoofdmacht het voorste schip van de blauw-witte verenigingsvloot was. Om dat doel te bereiken krijgt de selectie een grote kwaliteitsimpuls, zoals duidelijk verder op de pagina blijkt. De spelers van dit seizoen bewezen in elk geval de druk van het moeten presteren aan te kunnen. Die eigenschap maakte de overheersing nog mooier en het succes nog smakelijker. Een extra ingrediënt van dat succes: de nacompetitieplek van het tweede team, dat in het spoor van de hoofdmacht dus ook mooi resultaat afdwong. Het incasseren van een periode leverde een eerste nacompetitieduel op met Oude Maas 2 dat met 0-2 gewonnen werd.

Selectie flink versterkt
De selectie van OSV Oud-Beijerland krijgt een flinke metamorfose in de komende maanden. De overstap van veel spelers van Piershil naar de nieuwbakken derdeklasser zorgt voor een immense impuls voor de selectie die op alle fronten aanmerkelijk sterker wordt. Ook in de keeperssectie, waarin Serhan Tenekecioglu de nieuwe aanwinst is. De keeper komt over van SVV en zal aankomend jaar de concurrentiestrijd aan gaan met Tom Kukler en Roeland de Vries tussen de palen. De keepers krijgen te maken met een armada van nieuwe spelers, afkomstig van het vrijwillig uit de tweede klasse getreden Piershil. Stephan Baaij, Jurriaan Lindhout, Jordi van Marion, Loek Visser, Jas Jaspers, Wesley Koedam, Patrick Korpel en Thomas Lagerweij maken allemaal de overstap naar OSV. Zij werden gevolgd door de DRL-spelers Jeffrey Tewelde en Levy Groeneweg die de Maasstad verlaten en daarmee het voorbeeld volgen van hun sportieve kameraad David Pieters die in 2016 ook al bij OSV Oud-Beijerland is neergestreken en gaan voetballen.

Valencia komt naar OSV
De trainers van de vermaarde Spaanse club Valencia worden deze zomer ingevlogen om bij OSV Oud-Beijerland een voetbalkamp te organiseren. Een voetbalkamp waarbij iedereen welkom is bij OSV, iedereen zich aan kan melden en een mooi deel van de (voetbal)zomer kan gaan beleven.
De Valencia Voetbalkampen zijn een unieke ervaring voor jeugdvoetballers van zes tot en met veertien jaar. Tijdens het Valencia Voetbalkamp krijgen de voetballers drie dagen training van officiële Spaanse trainers van Valencia volgens de succesvolle Valencia CF Academy methodologie en basisprincipes. De trainingsgroepen worden ingedeeld naar leeftijd en niveau, zodat iedereen op zijn/haar eigen niveau kan trainen. Aanvragen voor samen indelen kunnen worden gehonoreerd, mits het verschil in leeftijd én niveau van voetballen gelijkwaardig is.

In Oud-Beijerland selecteren de Spaanse trainers aan het eind van de training driedaagse één speler die een uitnodiging ontvangt voor een weekend Valencia. De speler gaat daar als gast van Valencia trainen en heeft een meet & greet met de sterren van het eerste elftal dat een status heeft opgebouwd in de eigen competitie maar ook in het buitenland. Het afgelopen seizoen eindigde Valencia op de vierde plek in de Primera Division, Valencia Voetbalkampen strijkt neer in Oud-Beijerland van 20 tot en met 22 augustus.

De Bruine Kip Cup bij Vriendenschaar nu al een succes

Het Vriendenschaar Zomeravondvoetbal is een traditie geworden in de regio Culemborg, net als Partycentrum De Bruine Kip. De samenwerking die tot de Bruine Kip Cup heeft geleid is daar een logisch gevolg van. Komende maand strijden honderden voetballers weer om die prijs, maar plezier staat voorop.

Elke zomer zorgt het Zomeravondvoetbal ervoor dat de velden bij Vriendenschaar toch goed gebruikt worden, hoewel de reguliere competities zijn afgelopen en ook de voorbereiding nog niet is begonnen. “Je wilt continuïteit binnen je vereniging, ook voor de kantine. Met het Zomeravondvoetbal vullen we het sportpark in juni”, vertelt voorzitter Jan Schaap van CVV Vriendenschaar.

Hij is trots op de samenwerking met De Bruine Kip, het partycentrum van Hanjo de Jong in Beusichem. “Iedereen binnen onze vereniging kent De Bruine Kip wel, niet alleen omdat het een van onze sponsoren is, maar ook omdat veel leden graag bij het partycentrum komen. Bij De Bruine Kip kun je heel veel activiteiten organiseren en je hebt de keuze uit twee mooie locaties. Of het nu gaat om een bruiloft, verjaardagspartijtje of ander feest: alles kan bij Hanjo. Ook de prijs is redelijk.”

Bij het Zomeravondvoetbal zal De Bruine Kip in ieder geval voor de afsluitende barbecue zorgen, na afloop van de competitie. Schaap: “Want zeg je barbecue, dan zeg je Hanjo.” De competitie beslaat vijf vrijdagavonden en is voor iedereen toegankelijk, of je nu lid bent van Vriendenschaar of niet. “We hebben vaak ook flink wat bedrijventeams en voetballers van andere verenigingen op de zomeravonden rondlopen.” De Bruine Kip Cup is opgedeeld in een categorie voor 35+ en één voor voetballers die jonger zijn dan 35 jaar. “Zodat de ouwe mannen niet voorbijgelopen worden door de jonge gastjes”, zegt Schaap lachend. “Het is altijd gezellig. De ene ploeg komt echt om te winnen, een ander doet puur voor de lol mee. Zo hebben we zelfs weleens iemand gehad die op het veld stond met de prijskaartjes nog om zijn schoenen, die hij net in de supermarkt had gekocht.”

Het Zomeravondvoetbal bestaat inmiddels al ruim 10 jaar bij Vriendenschaar. De continuïteit is voor de komende jaren ook weer gewaarborgd, hoewel de organisatie die het heeft opgericht na de editie van 2017 is gestopt. “Zij hebben al die jaren fantastisch werk verricht. Gelukkig hadden we direct alweer opvolgers gevonden in de vorm van zes oud-spelers, van wie Robert van Emmerik de initiator is. Ze hebben de taken heel goed verdeeld en het aantal inschrijvingen blijft dankzij hun inspanningen minstens even hoog als voorgaande jaren”, aldus Schaap. “Het doel voor de komende edities is een vrouwentoernooi aan de Bruine Kip Cup toe te voegen. De dames van Vriendenschaar zijn al enthousiast, nu hopen dat we ook genoeg andere teams kunnen overtuigen om mee te doen.”

‘Er zal om te kunnen doorgroeien wel concurrentie moeten bijkomen’

Voor het derde seizoen op rij vinden de voetballers van v.v. Graauw zich terug op de elfde plaats in de vijfde klasse van het zondagvoetbal. Toch is er de ambitie om stapjes omhoog te maken. Die zal ook na dit seizoen onveranderd blijven volgens verdediger Fons Kerckhaert.

“Er zal om te kunnen doorgroeien wel concurrentie moeten bijkomen. Nu hebben we, ondanks dat we vier seniorenteams hebben, veel te vaak moeten sprokkelen om met voldoende mensen wedstrijden te spelen. Als je stappen wilt maken dan zal daarin iets moeten veranderen. Misschien is het wel verstandiger om terug te gaan naar drie teams, al beslis ik daar natuurlijk niet over”, zegt de 18-jarige vleugelverdediger.

Basisspeler
Hij debuteerde op zijn zestiende in het eerste elftal en is sindsdien altijd bij de selectie gebleven en veelal ook basisspeler. Kerckhaert is een voetballende verdediger die dit seizoen vooral als links- of rechtsback zijn wedstrijden speelt. “In de jeugd speelde ik op het middenveld als rechtshalf, maar sinds ik bij de senioren ben gekomen heb ik altijd achterin gespeeld.”

De jonge verdediger vindt zichzelf met zijn ploeg opnieuw terug in het rechterrijtje van de 5eKlasse A, een teleurstellend gegeven vindt hij zelf. Maar ook wel een logische. “We hebben teveel wedstrijden gehad van ‘net niet’. Maar dat is ook het gevolg dat we simpelweg bijna wekelijks in een andere samenstelling spelen. Het doel was om dit jaar op een zo hoog mogelijke positie te eindigen en wellicht wel onderaan het rechterrijtje. Helaas zit dat er opnieuw niet in.”

Conditie
Wat daarvan de reden is, daarover is hij erg duidelijk. “Ik denk dat ons team meer kan bereiken wanneer we er allemaal meer voor zouden leven. Als er meer spelers zouden komen trainen, zouden we meer aan onze conditie kunnen werken en een volledige wedstrijd volhouden. Ons probleem is vaak dat we maar een halve wedstrijd de volledige inzet hebben. En dat zie je dus ook terug in onze resultaten. De groep is hecht, waarbij ook jongens van Kloosterzande, Steen, Terhole en uit Hulst zich op hun plaats voelen. Maar om met elkaar de volgende stap te kunnen zetten, dan zal er dus toch een knop om moeten. Dat is nu niet gelukt, maar is in mijn ogen een mooie doelstelling voor volgend seizoen.”

Persoonlijk heeft hij ook nog wel een doelstelling en dat is een doelpunt maken. In het juiste doel dan welteverstaan. “Ik speel nu tweeënhalf seizoen in de senioren en heb twee goals gemaakt, in dat van mezelf…. Dus ook dat is nog wel een dingetje om weg te poetsen ja.”

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.