Home Blog Pagina 1346

Supportersgroep De Lokside brengt leven in de brouwerij bij SV TEC

Omdat zowat elke club in de Tweede Divisie een eigen supportersvereniging heeft, kon SV TEC volgens John de Vries niet achterblijven. Hij is een van de drijvende krachten achter de ‘De Lokside’, die in augustus 2016 is ontstaan en inmiddels zo’n 100 leden telt.

Met tromgeroffel, liederen, een megafoon en soms vuurwerk en spandoeken laten de leden van De Lokside zien dat zij TEC 1 steunen. Tijdens thuisduels zijn ze altijd met een hele groep aanwezig om de oranje-witten naar voren te schreeuwen en ook tijdens uitduels reist een delegatie van de supportersvereniging de Tielse Eendracht Combinatie achterna. Dat zijn soms flinke afstanden, want in de Tweede Divisie speelt TEC tegen clubs als Koninklijke HFC uit Haarlem, Katwijk en AFC uit Amsterdam. Waar TEC ook speelt, John de Vries is er sowieso altijd bij met zijn zoon Wesley. De geboren en getogen Tielenaar is een van de drijvende krachten achter de oprichting van de supportersgroep, die twee seizoenen geleden het levenslicht zag. “In de Tweede Divisie treffen we clubs met enorme supportersgroepen. TEC is geen hele grote vereniging, maar we hebben wel een grote groep trouwe fans. Daarom besloten we om een supportersvereniging op te richten.”

De leeftijden van de leden van de groep variëren van 14 tot 80 jaar, maar bestaat volgens De Vries voornamelijk uit veertigers. “Het zijn allemaal leden die uit deze plaats komen en dan voornamelijk uit Tiel-Oost. Dat is een echt TEC-bolwerk”, zo vertelt De Vries in de moderne businessruimte van de club. “Het grootste gedeelte van onze leden zijn echte volksmensen. Vergelijk ze maar met Utrechters uit de wijk Ondiep, of Rotterdammers uit Zuid. We zijn heel direct en hebben een hechte band met elkaar.” De Vries is enorm trots op de ontwikkeling die TEC de laatste jaren heeft doorgemaakt. Hij wijst naar de ijzeren stellage naast het hoofdveld, waar de cameraploeg van FOX Sports regelmatig te vinden is om wedstrijdbeelden van TEC 1 te schieten. “Het is schitterend dat we op zo’n hoog niveau spelen, de vele aandacht voor de club is geweldig en TEC 1 leeft hier enorm. Dit jaar was de Betuwse Derby tegen FC Lienden voor mij een van de hoogtepunten van het seizoen wat de activiteiten met De Lokside betreft. We waren met vele honderden fans aanwezig bij dat uitduel en hadden enorm veel oranje vuurwerk bij ons. Het was een mooie dag en we wonnen ook nog met 0-2.”

De Lokside steunt voornamelijk TEC 1, maar doet meer voor de club. Zo sponsort de supportersvereniging het G-voetbal bij de club. Op zaterdag 27 augustus houdt TEC een G-Toernooi. Er komen in totaal 15 teams. Leden van De Lokside zijn dan aanwezig als vrijwilliger. Ook als een jeugdteam van TEC kampioen wordt, organiseert De Lokside soms iets voor een elftal. “De spelers van het eerste hebben ook veel waardering voor ons”, benadrukt De Vries. “Soms geven ze geld aan ons zodat we sfeeracties kunnen organiseren en na wedstrijden drinken sommigen gezellig een biertje met ons.”

Bij een echte clubman als De Vries zit de liefde voor TEC heel erg diep. Als hij uitgenodigd is voor feestjes in weekenden, zegt hij nooit direct ‘ja’. “Dan bekijk ik eerst wanneer TEC speelt. Het programma van het eerste bepaalt namelijk mijn eigen agenda. Ik wil geen wedstrijd missen en mijn zoon Wesley is misschien nog wel fanatieker dan ik. We hebben echt oranje-wit bloed.”

Dennis de Koning, vaste waarde bij VV Echteld

Dennis de Koning kende een prima seizoen 2017-2018. De verdediger van voetbalvereniging Echteld maakte maar liefst dertien doelpunten en draaide een redelijk constant voetbaljaar. Hij baalt wel van de rangschikking in de zaterdag vierde klasse.

“We waren te wisselvallig. Plek 4 of 5 was echt haalbaar geweest, nu waren we al zo vroeg uitgespeeld dat we nog een paar troosteloze wedstrijden hebben gevoetbald “, aldus De Koning, die in juni 34 wordt. “We hebben best een oud team en dan merk je dat de levens drukker worden met werk en kinderen, daardoor is de trainingsopkomst niet altijd even goed en de fitheid ook niet.”

Over zijn eigen seizoen is hij redelijk tevreden. “Ik heb op veel verschillende posities gestaan, 60 procent van de tijd achterin, maar ook een gedeelte op het middenveld en in de aanval.” 13 doelpunten is voor een verdediger een bewonderenswaardig aantal. “Ik neem ook de penalty’s, dus dat scheelt al wel. Dat waren er een stuk of zes.” Zijn doelpunten lijken niet op elkaar. “Er zat zelfs een solo tussen. Dat was per ongeluk, tegen Oranje Wit Elst volgens mij. Ik liep vanaf eigen helft op en wilde zo lang mogelijk blijven lopen, tot een tegenstander zou moeten kiezen. Dat gebeurde echter pas heel laat, waardoor ik eigenlijk wel door moest gaan en de bal in de korte hoek schoot. Maar dat zegt meer over de tegenstander dan over mij. Ik probeer voornamelijk nuttig werk te verrichten, ik ben niet het type dat drie scharen maakt om vervolgens vijf man te passeren.”

De Koning vormt bij Echteld het centrale verdedigingsduo met zijn broertje Wesley. “Hij is bloed- en bloedfanatiek dus dat botst nog weleens. Ik ben ook wel gedreven, maar kan het vaak net iets beter relativeren. Soms schelden we elkaar de huid vol, maar dat is puur om de ander scherp te krijgen en na afloop zijn we dat ook gelijk weer vergeten. Ik ben voornamelijk naar Echteld gekomen om met hem samen te spelen.” De Koning speelde ook tien jaar in het eerste van Leones en één seizoen bij Theole, alvorens hij terugkeerde bij Echteld waar hij als jongetje ooit begon.

Hij vindt wedstrijden spelen nog altijd leuk en denkt voorlopig niet aan stoppen. “Ik heb vooral heel veel waardering voor de trouwe clubmensen met hart voor Echteld. Alleen voor hen al wil ik iedere wedstrijd mijn stinkende best doen.”

Vleugelflitser Vincent Verheul kan verschil maken

WNC kan moeilijk zonder hem. Met Vincent Verheul in de ploeg verandert WNC. Dat werd in het begin van het seizoen duidelijk toen Verheul herstelde van een blessure. Een rechtspoot, die graag vanaf de linkerkant komt. Hij vertrekt komend seizoen naar het ambitieuze SteDoCo.

WAARDENBURG – Verheul is inmiddels weer in topvorm en dat kan voor WNC in het vervolg van dit seizoen wel eens doorslaggevend zijn. Zijn acties en doeltreffendheid viel ook in Hoornaar op. “Er is snel gehandeld door de mensen van SteDoCo. Een mooie club lijkt mij. Stel dat ze dit seizoen geen promotie afdwingen, dan gaan we volgend jaar toch voor de titel. Ook mooi”, liet Verheul na het plaatsen van de handtekening weten. Hij kwam eerder uit voor VVIJ, FC Den Bosch, Argon, LRC Leerdam, FC Lienden en nu voor WNC. Vorig seizoen scoorde Verheul twintig keer voor zaterdag-eersteklasser WNC. Dit seizoen kampte hij aanvankelijk met een schouderblessure maar kwam net voor de winterstop weer in actie voor de Waardenburgers.

Aansluiten
De rappe Verheul trapte voor het eerst bij VVIJ in zijn woonplaats IJsselstein tegen een bal. Op zijn veertiende koos hij voor Houten, waar de jeugd in de tweede divisie speelde. FC Den Bosch plukte het talent daar weg. Verheul kon in de hoofdstad van Brabant niet aansluiten bij het eerste elftal. “Ik was ongeduldig en gunde mijzelf niet de tijd om te wachten op mijn kans.” Hij stapte in 2011 over naar topklasser Argon. De ploeg uit Mijdrecht degradeerde in 2012 naar de hoofdklasse en stopte onlangs in juni definitief met zondagvoetbal. Op de valreep won Argon, met Vincent Verheul, nog wel de landelijke KNVB-beker tegen De Treffers, na in de finale van district West I met GVVV te hebben afgerekend. “Het was een ongelooflijk afscheid van Argon, met een dubbel gevoel. Wij hadden zo’n goede groep, waren op dat moment de beste amateurclub van Nederland, maar het bestuur trok de stekker eruit.”

Snel handelen
Verheul vervolgt: “Ik had geen zin om bij Argon in de tweede klasse van het zaterdagvoetbal te gaan spelen.” Hij kende LRC-trainer Marcel van Steenis nog uit zijn FC Den Bosch-periode. Er was weinig voor nodig om de vleugelspeler naar Bruinsdeel te halen. Verheul viel wekelijks op bij LRC. FC Lienden handelde snel. De club kende Verheul nog uit zijn tijd bij Argon. Verheul: “Ik heb bewust een stapje teruggedaan om mij via LRC Leerdam weer in de kijker te spelen. Bij FC Lienden kwam ik in de top van het amateurvoetbal terecht, maar speelde lang niet altijd. Ik had nogal wat grote namen voor mij staan. In februari 2016 kreeg ik de kans om per direct naar WNC over te stappen. Daar speelde ik weer alles.”

‘Aangesteld als trainer, niet als ceremoniemeester’

Met Hans de Heer (54) krijgt VV De Jonge Spartaan niet alleen iemand in huis die weet wat er op het veld en in de kleedkamer gevraagd wordt, maar ook in de kantine. De ervaren trainer, die overkomt van Rockanje, heeft naast het voetbal namelijk nóg een hobby: optreden als DJ.

MIDDELHARNIS – Want staat hij niet in trainingspak op het voetbalveld, dan is Hans de Heer wel ergens op een feest terug te vinden achter een draaitafel. Met een koptelefoon om zijn nek en zijn laptop vol Nederlandstalige liedjes en hedendaagse dance- en rapmuziek in de aanslag.

Het is een uit de hand gelopen hobby, nadat hij en een bevriende zanger – Ed Adriaanse – zich op verjaardagen altijd al met de muziek bemoeiden. Daar moesten ze maar eens meer mee gaan doen, besloten ze.

De Heer kocht een DJ-set en is samen met de zanger gaan optreden in cafés, sportkantines en op privéfeesten. Dat doen ze nu zo’n vijftien keer per jaar. ,,Dat doen we gewoon omdat we het leuk vinden”, zegt De Heer. ,,Het is puur hobby.”

Kan men zich in Middelharnis nu ook opwarmen voor een optreden van DJ Hans en zanger Ed op sportpark Spartacus? ,,Dat is niet mijn prioriteit”, zegt De Heer. ,,Ik vind wel dat je die dingen gescheiden moet zien. Ik word aangesteld als trainer, niet als ceremoniemeester. Als de vereniging een beroep op mij zou doen, dan zou het misschien kunnen dat ik op ga treden. Maar dat is niet mijn intentie.”

Zijn intentie is namelijk om in een nieuwe omgeving het plezier in die andere hobby terug te vinden: voetbal. Want geen trainer is te benijden als hij met een te krappe selectie een seizoen lang tegen degradatie moet vechten. En ondertussen met 12-0 klop krijgt bij NSVV, omdat hij amper een volwaardig elftal op de been kon krijgen. ,,Ik hoef niet nog zo’n jaar mee te maken. Dan ga ik andere hobby’s zoeken.”

De Heer kijkt er dan ook naar uit om deze zomer met frisse energie bij De Jonge Spartaan aan de slag te gaan. ,,Het lijkt me een leuke en mooie vereniging. Het complex is modern en ziet er mooi uit. De grasvelden zijn goed onderhouden en er loopt veel jeugd bij de club rond. Daarbij wil de club de eigen jeugd zoveel mogelijk laten doorstromen naar het eerste elftal. Wetende dat er in alle geledingen van de jeugd gediplomeerde trainers rondlopen die daar een bijdrage aan willen leveren, is dat een visie waar ik wat mee kan.”

Op termijn wil de club naar de tweede klasse, zonder voor spelers te gaan betalen. Of die doelstelling reëel is, weet De Heer nog niet, omdat hij het team nog niet goed genoeg kent. ,,Maar de keren dat ik tegen De Jonge Spartaan heb gespeeld, heb ik altijd een goede indruk van de ploeg gekregen. Ik sluit het dus zeker niet uit dat de tweede klasse haalbaar is.”

Wim Bouckaert wil doorpakken met FC Rijnvogels

De vrouwen van FC Rijnvogels eindigden in hun debuutseizoen in de hoofdklasse op een knappe zesde plaats. Trainer Wim Bouckaert, sinds twee seizoenen trainer van de Katwijkse fusieclub, ziet de hoofdklasse als tussenstation en wil doorpakken. “Volgend seizoen gaan we voor een prijs.”

De 51-jarige Lissenaar trainde nog door tot half juni door met zijn ploeg, maar dat was vooral ‘om de meiden bezig te houden’. “Trainen in de wetenschap dat je geen wedstrijd meer hebt, is lastig. Ik vind er weinig aan”, bekent. Bouckaert is dan ook een prestatietrainer pur sang. Hij twijfelde daarom of hij moest doorgaan bij FC Rijnvogels. “Ik moet perspectief zien. De club heeft de ambitie uitgesproken om op termijn naar de Topklasse te promoveren. Met de huidige selectie gaat dat niet lukken en er moest wat bij.”

En er komt wat bij. Inmiddels staat het aantal versterkingen voor komend seizoen op vijf. “Met twee andere speelsters zijn we in gesprek”, aldus Bouckaert. “Speelsters zien en horen dat we ambitieus zijn en dat trekt aan. Mijn aanblijven zal daarin ook een rol gespeeld hebben.” Bouckaert is tevreden hoe zijn ploeg zich dit seizoen heeft ontwikkeld in de hoofdklasse. “Het is toch een hele stap, van de eerste naar de hoofdklasse. Vooral in fysiek en mentaal opzicht. Dat wisten we en aan die nieuwe factoren aanpassen kost tijd. Je hebt te maken met veel betere tegenstanders.”

Dat bleek in de eerste competitiewedstrijd toen Rijnvogels met grote cijfers verloor van het uit de Topklasse gedegradeerde RVVH. “In de beker hadden we nog gewonnen van een topklasser, maar we werden op de eerste speeldag meteen met de beentjes op de grond gezet”, zegt de oefenmeester. “We kregen een complete voetballes. RVVH overklaste ons op alle fronten. RVVH had meiden die de lange bal goed konden spelen, veel meer snelheid en hun speelsters namen veel meer individuele bagage met zich mee. Achteraf is die wedstrijd wel goed geweest voor het besef dat we er dit seizoen hard voor moesten werken. Op de training en in de wedstrijd.”

“De snelheid waarmee we alles hebben opgepikt, dat is wel conform mijn verwachtingen”, vervolgt hij. “Ik had alleen niet verwacht dat we zesde zouden worden. Dat hebben we te danken aan een uitstekende tweede periode van de competitie.” Volgens Bouckaert kwam dat vooral doordat de verdediging van de Katwijkse equipe uitstekend in elkaar stak. “Dat hebben we echt prima gedaan en we hebben heus niet voor onze eigen goal gelegen. Integendeel, we speelden juist met veel druk vooruit, zodat we dicht bij de goal van de tegenstander waren als we de bal veroverden.” “Daarentegen was het aan de bal een stuk minder. Dat moet echt beter komend seizoen.”

Om de volgende stap te maken was daarom versterking van buitenaf noodzakelijk. “We hebben wel een aantal talenten binnen de club, maar die moeten nog even rijpen in het tweede. Een aantal speelsters zit in de hoofdklasse aan het plafond en daarom moet je nu ook doorselecteren.” Het betekent ook dat Bouckaert zijn doelstelling voor komend seizoen aanpast. “Ik ben geen trainer die daarin voorzichtig is. Met de versterkingen erbij vind ik het heel gerechtvaardigd om te zeggen dat we voor een prijs moeten gaan, dus minimaal een nacompetitieplaats.”

CvdW: V.V. Zuidland

Deze editie is VV Zuidland de Club van de Week. Deze week zullen er meerdere interviews worden afgenomen met betrokkenen bij de club uit Zuidland. In deze interviews zullen de betrokkenen meer vertellen over o.a. hun rol binnen de club, hoe ze bij VV Zuidland betrokken zijn geraakt, het afgelopen seizoen en uiteraard wordt er ook vooruitgeblikt op het aankomende seizoen.

VV Zuidland is een amateurclub uit Zuidland die opgericht is op 17 Juni 1947. Het eerste elftal speelde afgelopen seizoen in de Tweede klasse op zaterdag. In het seizoen 2000-2001 was de club uit Zuidland ook actief in de Tweede klasse, maar degradeerde Zuidland uiteindelijk nadat de club geëindigd was op de elfde plaats in de competitie.

VV Zuidland wist de degradatie binnen slechts één seizoen teniet te doen door via de nacompetitie weer te promoveren naar de Tweede Klasse. Echter duurde dit succes ook slechts één seizoen, aangezien Zuidland wederom degradeerde naar de Derde klasse. Na twee seizoenen in de Derde klasse uitgekomen te zijn, degradeerde de club wederom. Ditmaal naar de Vierde Klasse, waar zij de komende vier seizoenen ook nog in zouden uitkomen. In het vierde seizoen in deze klasse, wist VV Zuidland namelijk het kampioenschap binnen te halen en zodoende te promoveren naar de Derde klasse.

Sindsdien heeft Zuidland de weg naar boven gevonden en wist de club in de Derde klasse direct weer te promoveren naar de Tweede klasse via de nacompetitie. Het eerste jaar in de Tweede klasse wist Zuidland de zevende plaats te bemachtigen en in het daaropvolgende seizoen eindigde Zuidland zelfs op de vierde plaats. De goede prestaties in de Tweede klasse bleken nog beter te kunnen en dit werd in het seizoen 2012-2013 bewezen. Toen wist Zuidland het kampioenschap in de wacht te slepen. In het seizoen 2013-2014 mocht VV Zuidland uitkomen in de Eerste klasse, echter was dit maar van korte duur.

Na één seizoen en de elfde plek op de ranglijst degradeerde de club terug naar de Tweede Klasse, waar Zuidland slechts één seizoen zou verblijven voordat er wederom via een kampioenschap gepromoveerd werd naar de Eerste klasse. In het eerste seizoen terug in de Eerste klasse wist Zuidland zich met de tiende plaats te handhaven, maar een seizoen later bleek dat de Eerste klasse toch een stapje te hoog was voor de club. Afgelopen seizoen kwam VV Zuidland weer uit in de Tweede klasse en werd de vijfde plaats op de ranglijst behaald.

Ronard Venekamp van luwte naar spotlights

Het was voor Ronard Venekamp een moeilijke keuze: de roep van zijn oude liefde Rozenburg beantwoorden of ja zeggen tegen Rhoon, dat de belofte nakwam hem na twee seizoenen tweede trainer door te schuiven als hoofdtrainer.

Rozenburg afbellen, de club waar hij bijna driehonderd wedstrijden in de hoofdmacht speelde, dat deed Venekamp (39) met pijn in het hart. “Rhoon heeft vanaf begin gezegd: jouw tijd komt nog wel. En ze hebben woord gehouden toen duidelijk werd dat Marco van Rijn zou stoppen. De club is loyaal naar mij, dan moet ik het andersom ook zijn. Tenminste, zo voelt dat. Natuurlijk speelt een grote rol dat ik een mooie uitdaging zie bij Rhoon en dat ik het naar mijn zin heb.”

Die uitdaging ligt hoogstwaarschijnlijk in de competitie in de derde klasse, want de kans dat Rhoon uit de tweede klasse degradeert is groot. Als dit gebeurt wil het niet zeggen dat Rhoon onder Venekamp meteen kampioenskandidaat nummer één is. “Zeker niet”, haast de oefenmeester uit Rozenburg zich te zeggen. “Daar is de derde klasse te sterk voor. Je wordt niet even kampioen. Er zijn genoeg clubs die zich al versterkt hebben met nieuwe spelers en die daar ook de middelen voor hebben. Bij Rhoon hanteren ze het beleid dat er geen speler wordt betaald. Hier moet je dan als trainer ook niet moeilijk over doen, bovendien heb ik het volste vertrouwen in de groep die er nu staat.”

“Daarnaast krijg je straks ook te maken met clubs die vanuit het zondagvoetbal zijn doorgestroomd. OVV uit Oostvoorne is daar een voorbeeld van. Het zal daarom niet makkelijk worden om te promoveren.”

Venekamp werkte de afgelopen twee seizoenen enigszins in de luwte in de rol van assistent van Marco van Rijn en trainer van Rhoon 2. “Ik ben voor Rhoon een seizoen hoofdtrainer geweest van Bernisse. In dat seizoen speelde ook de fusie met PFC en moest de nieuwe club kiezen tussen mij en John Stougje. Ze kozen voor John, maar  dat proces verliep nogal traag. Pas eind januari was er duidelijkheid en zie dan maar een nieuwe club te vinden. Zeker als je als beginnend trainer nog geen geweldig cv hebt. Met Bernisse waren we immers met een elftal dat veel tekort kwam uit de derde klasse gedegradeerd.”

Venekamp was even in de race voor het trainerschap bij Rozenburg, maar zijn oude club koos voor Dennis Zaal. “En toen belde Marco van Rijn of ik iets bij Rhoon wilde doen. Hier ben ik hem nog steeds dankbaar voor. Dit was toen wel een stapje terug, dat zeg ik eerlijk. Rhoon heeft toen wel direct aangegeven dat ik zeker in beeld zou komen bij een mogelijk vertrek van Marco.”

“Ik doe de training en coaching bij Rhoon 2 en ben bij wedstrijden van het eerste assistent van Marco. Dat is straks wel een voordeel als we weer beginnen: ik ken alle spelers en weet wat er rond loopt.”

Met Rhoon 2 vierde hij onlangs het kampioenschap in de reserve derde klasse. “Een goede groep jongens die gaandeweg heeft ingezien dat zij er meer energie moesten instoppen. Of er spelers zijn die de kwaliteit hebben om door te schuiven naar het eerste? Wie weet. Of ik het anders ga doen dan Marco? Ik denk dat iedere trainer zijn eigen werkwijze heeft en accenten legt. Voor mij is het belangrijk dat de groep plezier uitstraalt. Als speler vond ik het altijd fijn als een trainer eerlijk en duidelijk was. Zo’n trainer wil ik ook zijn.”

De keuze voor Steen is Van Mol uitstekend bevallen

De liefde zorgde ervoor dat Axelaar Michael van Mol (29) dit seizoen het zwart-witte shirt van V.V. STEEN draagt. Met de vierdeklasser bivakkeert hij bovenaan de subtop, maar lijkt hij toch naast alle prijzen te grijpen.

“We hadden het doel om te strijden voor het kampioenschap of tenminste promotie via de nacompetitie. Er is nog een kleine kans dat we via overname van een periode uiteindelijk alsnog de nacompetitie behalen. De kans is echter niet heel erg groot en dat is natuurlijk wel zonde.” Dat Van Mol FC Axel verruilde voor de zondagvierdeklasser, was niet persé een sportieve keuze, maar vooral een praktische keus en had alles te maken met de liefde. “Vorig jaar ben ik met mijn vriendin Ashley gaan samenwonen in Sint Jansteen. Ik wilde graag dichtbij huis voetballen. De keuze voor V.V. STEEN was toen snel gemaakt. Deze keuze is tot nu toe uitstekend bevallen.

Ontwikkelen
Met zijn negenentwintig jaar is de aanvaller één van de ervaren krachten in het elftal van de scheidende trainer Carlo van Grimberghe. Waar Van Mol aan zijn eerste seizoen bezig is, daar neemt zijn trainer na maar liefst zeven seizoenen afscheid. Hoogstwaarschijnlijk dus zonder prijs of ‘toetje’ in de vorm van de nacompetitie. “Uiteindelijk eindig je aan het eind van de rit altijd waar je hoort te eindigen. We hebben een jonge groep die zich zeker in de komende jaren nog kan ontwikkelen en die er meer uit kan en moet halen dan de afgelopen jaren is gebeurd. Ons manco ligt in het scorend vermogen en in het feit dat we niet constant genoeg zijn geweest deze competitie.”

Dit seizoen speelt Van Mol veelal al spits en een aantal keer als aanvallende middenvelder. In het verleden bij v.v. Axel, AZVV, v.v. Spui en FC Axel heeft hij ook een aantal seizoenen als laatste man gespeeld. Hij heeft naar eigen zeggen sinds zijn komst naar V.V. STEEN het nodige opgestoken van zijn trainer, die zich volledig gaat richten op zijn rol als jeugdtrainer bij Club Brugge. “De passie voor het voetbal zorgt ervoor dat Carlo het al zo lang kan volhouden als trainer. Het is een trainer die elke training, elke wedstrijd het uiterste vraagt van zijn spelers en openstaat voor een discussie over spelmomenten, tactiek of andere zaken. Vanzelfsprekend wordt er elk seizoen doorgeselecteerd binnen een elftal maar dit zijn slechts enkele spelers en niet meer dan bij andere verenigingen. Elke week leer je wel iets van de trainer, spelsituaties, positioneel ‘goed’ staan, looplijnen enzovoorts. Aan zijn manier van coachen merk je heel goed, dat hij ook training geeft aan een jeugdelftal van een betaald voetbalorganisatie.”

Promotie
Het is nu aan de nieuwe trainer én aan de spelersgroep om verder te bouwen en de zo gewilde doelstelling te realiseren. “Op dit moment hebben we veel jonge voetballers welke aangevuld worden met drie tot vier oudere jongens. Daarnaast lopen er in de hogere jeugdelftallen een aantal spelers die het potentieel hebben om het eerste elftal te halen. Mijn eigen ambitie is om nog een aantal jaren als eerste elftalspeler bij V.V. STEEN te kunnen blijven voetballen en met mijn ervaring een mooie bijdrage te leveren aan de groei en ontwikkeling, zodat ik in deze komende jaren nog een promotie hoop te mogen meemaken.”

Robin Schmid, jeugdinternational van RKDVC

Je moet het écht willen, drukten moeder Ingeborg en vader John hem op het hart. En dus ging hij er vol voor. Op dit moment heeft waarschijnlijk niemand binnen RKDVC een grotere kans ooit een Olympisch toernooi te spelen dan Robin Schmid, speler van de JO17-5. Nick de Jager maakte een mooi verhaal met het talent uit Drunen.

Stond hij daar, midden op een trainingsveld in Noordwijk. In een trainingsshirt van het Nederlands elftal, tussen de beste voetballers met CP van zijn leeftijd. Hij krijgt wel vaker met grote namen uit het profvoetbal te maken. Maar wie hij die dag trof, was voor een ras-Feyenoorder als Robin wel heel speciaal: Dirk Kuyt! Voor zijn foundation kwam de 104-voudig international een dagje training geven. “Iedereen wilde een foto met hem. Maar niemand durfde het te vragen”, herinnert Robin zich. “Ik dacht: dit is een eenmalige kans. Dus ik trok hem aan zijn polo en nam die foto.”

Robin is al een paar jaar jeugdinternational in het Nederlands elftal voor mensen met CP. CP is een spierzwakte, voortkomend uit een beschadiging in de hersenen. Dat wil zeggen: de beweging die Robin in zijn hoofd bedenkt, duurt iets langer in de uitvoering dan bij een gemiddeld persoon. Toch wilde Robin graag op voetbal, van jongs af aan al zijn passie. “Hij kwam bij RKDVC in het G-team terecht. Het probleem was alleen: er is daar veel diversiteit in handicaps. Sommigen waren veel minder fanatiek dan Robin. Dat botste op een gegeven moment”, legt vader John uit. “Uiteindelijk kwam Peter van Delft, de trainer van het G-team, naar mij toe. Hij vroeg: ‘Zijn jullie wel eens bij de KNVB geweest?’ Die had blijkbaar een speciaal CP-team, dat wisten wij helemaal niet. Toen hebben wij contact gezocht met de bond en zijn we naar een trainingsdag geweest. Ging hartstikke goed, maar hij was nog iets te jong. Een jaar later mocht hij wel komen.”

En dus meldde Robin zichzelf voor de eerste keer op de KNVB Campus in Zeist. Hij vond er lotgenoten, leeftijdsgenoten die dezelfde kwaal hebben als hij. Maar ook met hetzelfde talent: voetbal. “Ik werd heel snel onderdeel van de groep. We zijn allemaal heel gedreven. Het gaat er heel professioneel aan toe”, aldus Robin. Moeder Ingeborg vult aan: “Bij RKDVC kwam Robin tussen wal en schip terecht. Hij paste niet in het hokje ‘normaal’, maar ook niet in het hokje ‘gehandicapt’. Hij viel er tussenin. Bij de KNVB kwam hij met kinderen in een team die hetzelfde hebben. Het is daar niet raar om te vragen: wil je even mijn veters strikken? Het is niet apart als iemand een gehoorapparaat om heeft. De een kan iets wel, de ander niet. Ze zitten in hetzelfde schuitje. Dat schept, naast de passie van het voetbal, een band.”

Het hoogtepunt van zijn nog korte bestaan als speler van het Nederlands elftal? Zonder twijfel de interland als speler van Oranje O14 in 2015 tegen Japan. Het was de enige internationale wedstrijd die Robin tot zover kon spelen, omdat de bond simpelweg niet zoveel budget heeft. Des te meer was het een dag om nooit te vergeten. “Ik begon niet in de basis. Ik zei nog tegen mijn familie: ‘Ik sta wissel, potverdomme’”, zegt Robin, met gevoel voor detail. “Mama zei dat ik het in het veld goed moest maken. Uiteindelijk mocht ik invallen en maakte ik gelijk mijn eerste goal. Van buiten de zestien. En daarna schoot ik nog een keer raak. En nog een keer. Ik maakte een hattrick! We wonnen met 7-0. Het was een hele mooie dag.”

Ondertussen speelt Robin bij RKDVC al een aantal jaar in een regulier team. Na de D2 en de C4 speelt hij dit seizoen in de JO17-5. “Ze verlangen dat vanuit de KNVB. In het reguliere team kan je de meeste groei doormaken”, zegt John, naast fanatiek voetbalvader ook trainer van het team van Robin. Hij legt voor een seizoen altijd even uit wat er met zijn zoon aan de hand is. “Ik vind dat zijn trainers en medespelers dat moeten weten. Dan krijgen ze geen verkeerde indruk en doen ze niets verkeerds met hem. Maar voor de rest is er geen verschil tussen hem en zijn teamgenoten. Als hij zich niet gedraagt of iets niet goed doet, moet hij ook op zijn donder krijgen. Als ik vind dat hij iets beter had kunnen doen, vertel ik hem dat.” Robin: “Vaak nog in de auto, hoor.”

Laurens Kooren is nu al een cultheld bij SC Monster

Laurens Kooren moet een beetje gniffelen als het aan de orde komt. Hij mag dan de jongste van het stel zijn bij Sportclub Monster, hij heeft als enige ook een eigen fanbase. Inclusief een Facebookpagina met de naam ‘Official Laurens Kooren Fanpage’. “Dat is meer een lolletje.” Met een beetje fantasie kan Laurens Kooren een cultheld worden genoemd, ware het niet dat Kooren slechts negentien jaar is en pas sinds dit seizoen in de hoofdmacht speelt.

“Een paar gasten van het zevende elftal zitten er achter”, zegt de student aan de HALO-opleiding in Den Haag over zijn fanpagina op Facebook. “Ze kennen mijn zus en vonden het leuk dat ik meteen vanaf de junioren in het eerste elftal ben gekomen. Als enige speler is mij dat gelukt. De meeste andere jongens die zijn doorgestroomd spelen in het tweede of derde.”

Inmiddels heeft de fanpagina op Facebook zo’n 130 volgers. “Af en toe zetten die gasten er een fotootje op, dat ik weer in de basis sta enzo. Ach, ik zie het meer als een lolletje dan een serieus iets. Of ik vereerd ben? Natuurlijk vind ik het leuk, het is altijd beter om positief in de schijnwerpers te staan dan negatief. Die gasten zijn er bij elke thuiswedstrijd. Echte die-hard supporters.”

Het feit dat die ‘supporters’ Kooren hebben uitgekozen als ‘doelwit’ heeft misschien ook wel iets te maken met de speelstijl van de jonge inwoner van Monster, die op dit moment ook voor een jaar stage loopt als trainer bij de JO13-1 van zijn club. Die speelstijl straalt iets onverzettelijks uit. “Ik ben inderdaad erg gedreven en geef nooit op”, benoemt Kooren zijn sterkste wapens.

Mede door die instelling veroverde Kooren al snel een basisplaats in het team van trainer Robin Knoester. Na drie oefenwedstrijden in het tweede elftal maakte hij zijn debuut in de hoofdmacht tegen Quintus. “Chiel van de Bos, die tot dan linksback had gespeeld, raakte geblesseerd. Blijkbaar deed ik het in die wedstrijd als zijn vervanger goed genoeg want ik ben er daarna niet meer uit geweest. Toen Chiel hersteld was, is hij als linkercentrale verdediger teruggekeerd.”

Kooren speelde in alle wedstrijden voor de winterstop mee en haalde slechts eenmaal het einde van de wedstrijd niet. Dat was tegen Lyra. “Ik had al geel en de rechtsbuiten van Lyra zocht me steeds op. Uit een soort van voorzorg ben ik toen gewisseld.”

Het was een heel klein smetje op de uitstekende eerste competitiehelft die Kooren speelde. Zeker als je bedenkt dat hij vorig seizoen nog vele niveau’s lager actief was bij de junioren. “Junioren of senioren, dat is wel een verschil hoor”, verzekert hij. “Het tempo bij het eerste elftal is zo’n stuk hoger. Vooral het verschil in handelingssnelheid. Bij de junioren kon ik eerst rustig de bal aannemen en op mijn gemak kijken waar ik de bal vervolgens heen zou spelen. Nu heb ik meteen een tegenstander op mijn huid.”

Met VELO en Lyra behoort het Monster van Looren tot de voornaamste titelkandidaten in de derde klasse. “Ik denk dat tussen ons drieën niet heel veel verschil zit. Het zou mooi zijn als we binnen een jaar het verloren terrein weer kunnen terugwinnen.”

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.