Home Blog Pagina 1345

Fluiten zolang het lichaam het toelaat

0

Hij moest er door blessureleed even op wachten, maar de wedstrijd RCD JO17-1 tegen IFC JO17-2 betekende voor de Dordtse scheidsrechter Joop Hartman de mijlpaal van zijn drieduizendste officiële gefloten wedstrijd. En Hartman is nog niet van plan om er na deze bijzondere prestatie  mee te stoppen.

DORDRECHT – Eigenlijk had Joop Hartman eerder dit seizoen al zijn opmerkelijke jubileum tussen de lijnen willen vieren. Maar een knieblessure zorgde ervoor dat de 80-jarige leidsman een tijd lang rust moest houden en geduld moest betrachten voordat hij daadwerkelijk de mijlpaal kon slechten. Dat leek gebeurd te zijn bij De Alblas JO14-1 tegen Rijsoord JO14-1, eerder dit seizoen. “Daar werd ik door een fotograaf gezien en vervolgens verspreidde zich het bericht dat ik mijn drieduizendste al gefloten had. Maar dat was niet het geval. Ik heb al mijn wedstrijden keurig bijgehouden en weet dus exact het aantal.’’

En dus was Hartman het feestvarken op het veld van RCD, waar ook een delegatie van GSC/ODS – voorzitter Thom van Ewijk en bestuurslid Wilko Peenstra – de jubilaris in het zonnetje zetten in een jaar dat toch al niet stuk kan voor Hartman.

In februari werd hij tijdens de jaarlijkse Dordtse sportverkiezing in het stadhuis van de Merwestad door burgemeester Kolff naar voren geroepen: Hartman kreeg de sportprijs van de stad Dordrecht uitgereikt vanwege zijn grote verdiensten voor het voetbal in deze regio. “Een volslagen verrassing. Familie en vrienden hadden het netjes geheim gehouden en mij met een smoes meegelokt naar het stadhuis. Ik ben echt overvallen en voelde me enorm vereerd.’’

Het komt Hartman toe, de scheidsrechter die al ruim een halve eeuw wedstrijden leidt en een graag geziene gast is bij alle verenigingen in Dordrecht. “Ik ben weliswaar onafhankelijk, want ik sta nergens met mijn naam op de ledenlijst maar ik kom graag bij alle clubs in Dordrecht en heb daarnaast ook goede contacten met clubs buiten Dordrecht waar ik ook graag ga fluiten. Dat is nog steeds  mijn drijfveer: het plezier dat ik in het leiden van wedstrijden heb. Voor mij is het nog steeds een uitdaging om met 22 spelers aan een reis op het veld te beginnen en die met elkaar in een plezierige sfeer afronden. Ik ben ook geen scheidsrechter die heel veel praat in het veld. Ik constateer een overtreding, fluit direct en ben weer weg. Als je in discussie gaat met spelers, verlies  je het altijd. Dat leer ik ook jongere scheidsrechters. Een grapje tussendoor moet kunnen, maar vermijd oeverloze discussies.’’

Tussen de jeugdspelers op het veld voelt Hartman zich nog steeds als een vis in het water. “Natuurlijk krijg ik wel eens vragen over mijn leeftijd, maar het mooiste vind ik dat er veel respect en waardering is van die gasten. Dan vragen ze naar mijn leeftijd en dan laat ik hen in het ongewisse om vervolgens de mond soms open te zien vallen. Ik voel me ook nog steeds fit. Die kniebreuken eerder dit seizoen, daar baalde ik stevig van. Maar ik ben erin geslaagd om terug te keren en zolang het lichaam het toelaat wil ik wedstrijden blijven fluiten.’’ Vol trots genoot Hartman bij zijn mijlpaalwedstrijd van alle aandacht en de camera’s die zijn jubileum registreerden.

“Of ik een voorbeeld ben? Ach, zo zie ik het niet hoor. Ik vind het mooi dat ik nog steeds datgene kan doen wat ik heel graag wil doen. Ik heb mooie dingen beleefd in mijn scheidsrechterscarrière, toppers gefloten op het hoogste niveau in het amateurvoetbal bij Kozakken Boys waar ik knikkerde met de aanvoerders op het veld toen er vanuit het publiek knikkers werden gegooid. Ik ben ook wel eens onder politiebegeleiding naar huis moeten rijden, omdat ik het zelf niet zo slim gedaan had in een wedstrijd. Maar wat altijd voorop heeft gestaan, is het plezier. En dat hoop ik ook, als het lichaam het toelaat, nog jaren uit te stralen.’’

Standaardteams GSC/ODS presteren uitstekend
DORDRECHT – Wordt het een dubbel feestje aan het einde van de rit dit seizoen? Het zou zomaar eens kunnen gebeuren voor de twee standaardploegen van GSC/ODS, die zich allebei in de hoogste regionen van hun competities hebben gespeeld en volop meedoen voor een prominente plek.

Het zaterdagteam staat na vijftien speeldagen vier punten achter op koploper ONI. De selectie van de trainers Dennis Groeneweg en Cees den Breejen, die hun contracten bij de fusieclub met een jaar verlengd hebben, draait soepel en veegde in het vijftiende duel van het seizoen DOSKO met opvallend gemak (6-0) van het veld. Met rood is de datum van 24 maart omcirkeld door Groeneweg, Den Breejen en de spelersgroep. Op die dag komt namelijk ONI naar sportpark Stadspolders voor wat vanuit Dordts oogpunt dé gelegenheid is om de spanning in de competitie weer helemaal terug te brengen.

De zondagformatie staat na veertien speeldagen op twee punten van koploper HSC’28 en dus is promotie via de nacompetitie of zelfs het kampioenschap zeker geen onmogelijkheid voor de vijfdeklasser, die tegen De Schutters een uitermate geconcentreerde wedstrijd speelde en afgetekend met 3-0 won. Ook voor de zondagvoetballers wacht nog een uitgelezen kans verderop in het seizoen: op de voorlaatste speeldag komt HSC’28 naar Dordrecht voor wat nu al een ongelooflijke clash beloofd te worden.

‘Opeens werd alles zwart voor mijn ogen’

Sprundelaar Jorg Vens liet zijn ploeggenoten flink schrikken toen hij tijdens een competitiewedstrijd eind vorig jaar plotseling door zijn benen zakte. Zelf weet hij niet veel meer van het schokkende incident, behalve dat alles zwart werd voor zijn ogen. Inmiddels gaat het weer de goede kant op met de 20-jarige voetballer, maar een oorzaak heeft hij niet kunnen vinden.

Een ijzingwekkende stilte valt over sportpark De Zoek in Schijf. Het is bijna kwart over vier als een speler van Sprundel plotseling in elkaar zakt, midden op het veld zonder een bal of tegenstander in de buurt. Het is de 20-jarige Jorg Vens die het bewustzijn even kwijt is. Tot grote opluchting van de andere spelers, scheidsrechters en toeschouwers geeft de Sprundelaar niet snel daarna weer een teken van leven. In de ambulance wordt een hartfilmpje gemaakt, dat ziet er gelukkig allemaal goed uit.

“Ik weet niet veel meer van het incident. Ik herinner me alleen nog dat ik tijdens die wedstrijd steeds meer last kreeg van een stekende pijn in mijn borst. In de 83ste minuut werd alles opeens zwart voor mijn ogen en ben ik blijkbaar flauwgevallen”, vertelt de 20-jarige laatste man twee maanden later. “Ik heb van mijn ploeggenoten wel gehoord dat het heel heftig was, zij zijn flink geschrokken.”

Inmiddels gaat alles weer goed met Vens. “Alles was eigenlijk direct wel weer in orde, behalve dat ik mijn ademhaling niet onder controle kreeg. Ik begon te hyperventileren. Ik ben toen op een brancard gelegd, naar binnen gebracht en daar kwam ik tot rust.” De wedstrijd in de vierde klasse werd gestaakt.

Vens hield nog enkele weken last van de stekende pijn in zijn borst, maar uit de onderzoeken naar zijn bloed, longen en hart kwam niets. “Het was wel belangrijk dat ik goed op mijn ademhaling ging letten, door de stekende pijn in mijn borst ging dat wat te geforceerd.” Een concrete oorzaak voor de steken werd echter nooit gevonden, terwijl de speler van de vierdeklasser aan het begin van dit seizoen ook al last had van die pijn. Toen trokken de steken echter vanzelf weg.

Vens is na een periode van rust eind januari weer mee gaan trainen met de selectie, maar blijft angstig. “Ik denk er nog vaak aan terug. Dat is vervelend, ik wil het eigenlijk loslaten maar het zit toch in mijn achterhoofd.” Hij heeft veel aan de steun van zijn trainers. “Als ik me druk maak of onzeker ben, bespreek ik dat met hen. Dat helpt wel.”

Hij hoopt de angstige gedachten snel uit zijn hoofd te bannen. “Ik wil vooral plezier hebben op het voetbalveld.” Zijn trainer en teamgenoten zijn zeker blij met zijn spoedige herstel, aangezien Vens een meerwaarde is voor het elftal. De laatste man werd in het verleden niet voor niets gescout door RBC Roosendaal, dat toen nog betaald voetbal speelde. “Maar na het faillissement ben ik vertrokken. Ik speel nu weer een jaar bij Sprundel, met mijn vroegere ploeggenoten samen. Het zou heel mooi zijn om met hen hogerop te komen. We zijn een jonge, getalenteerde groep, die vooruit wil. Dus dat zit er zeker in. Maar het plezier is echt het belangrijkst.”

CvdW: V.V. Zuidland – Jan de Ruiter

De gepensioneerde Jan de Ruiter is hoofd onderhoud bij de voetbal vereniging Zuidland. De Ruiter is betrokken geraakt door zijn jongste zoon die de inkoop doet bij VV Zuidland. Doordat zijn zoon dit niet meer kon combineren met zijn werk, heeft hij wat taken van hem overgenomen bij de club uit Zuidland.

“Ik ben letterlijk en figuurlijk de club ingerold door steeds meer taken te gaan doen voor de club met als resultaat dat ik uiteindelijk hoofd onderhoud ben geworden.” Wat het inhoud is dat Jan verantwoordelijk is voor de velden, accommodatie, kleedkamers en spullen die je nodig heb. Uiteraard gaat alles in overleg met het dagelijkse bestuur van de club.

“Ook proberen we het zelf op te lossen als er bijvoorbeeld een lekkage is. Wat we vroeger hebben uitbesteed, heb ik eigenlijk een beetje teruggehaald.” Ook vertelde Jan dat hij het super vindt om samen te mogen werken met de vrijwilligers die er momenteel zijn. “Gelukkig doen alle mensen die momenteel actief zijn als vrijwilliger mee aan allerlei verschillende taken. Nu zijn wij bijvoorbeeld bezig om alle velden netjes te maken.”

De Ruiter vertelde ook dat ze de velden netjes maken door om de twee dagen de slangen te verleggen en te sproeien. “We doen dit met het team, maar jammer genoeg lopen de vrijwilligers wat terug. Onze jongste vrijwilliger is mijn jongste zoon, die qua leeftijd al in de 40 is. Hij springt regelmatig bij waar dat nodig.’’ Tussen 09:00 en 11:30 in de ochtend lopen de vrijwilligers van het onderhoud team rond op de club, zei Jan de Ruiter. ‘’De jongste van het team is maar liefst 74 jaar en de oudste is al 83 jaar. ‘’

Hij vertelde eerder in het interview dat er steeds minder vrijwilligers zijn en komen. Daar vertelde hij het volgende nog over. “Hoe we dat moeten verklaren, weten we niet. De club heeft natuurlijk altijd gedraaid op vrijwilligers. De mensen die nu nog vrijwilliger zijn doen dat dan ook met liefde.” De generaties hieronder schijnen geen behoefte te hebben aan het uitvoeren van vrijwilligerswerk bij de club, vertelde Jan de Ruiter.

“Dat gaat inhouden dat er een beslissing moet gaan genomen worden, zoals dat mensen die er voetballen af en toe achter de bar staan of een wedstrijd fluiten.” Ook zei De Ruiter dat er nog maar twee vrouwelijke schoonmakers zijn, waarvan de jongste 70 jaar oud is en de andere 74 jaar oud is. “Eigenlijk hebben wij er 3, maar de 3eis afgevallen omdat zij een nieuwe heup heeft. Dus daardoor kan ze haar taken niet volledig uitvoeren.”

“Wat je als vrijwilliger eigenlijk doet, is dagelijks of wekelijks ervoor zorgen dat er gevoetbald kan worden. Ik weet niet wat het is, maar mensen denken gewoon dat alles maar gewoon gebeurd binnen de club. Helaas komt er van de generatie onder ons of de generatie daaronder niemand gratis werken. Dus het is allemaal liefdewerk.’’

Als het zo doorgaat, dan moet VV Zuidland gaan betalen voor de catering. Dat wordt dan een grote kostenpost. De kantine is eigenlijk alleen maar open op dagen dat het 1eelftal thuis speelt of het druk is. “Dus ik hoop dat er komend seizoen meer mensen bijkomen om ons team te versterken, want we lopen gemiddeld met 3 of 4 man op een doordeweekse dag.”

Neal van Buuren als uithangbord voor jeugdopleiding

Het gaat snel met Neal van Buuren. Pas zestien jaar en nu al doet Zuidland-trainer Aad Andriessen regelmatig een beroep op de aanvaller.  “Mijn eerste doel is om stabiel te worden in mijn prestaties”, zegt Van Buuren.

“Neal is één van de talenten die in de jeugd rondloopt”, reageert Zuidland-voorzitter Dave Chong. “We hadden destijds  al een goede B-lichting met Kai de Hoog en Sven van den Boogaard.” Volgens Chong is het belangrijk dat ‘ongeveer’ vijftig procent van het eerste elftal uit de jeugd afkomstig is. “Supporters moeten zich met de hoofdmacht kunnen vereenzelvigen. Allemaal spelers van buitenaf, in Zuidland worden die buitenslanders genoemd, dat willen we niet. Aan de andere kant is het ook een utopie om te denken dat je met een elftal met alleen maar eigen jongens op het niveau van de tweede klasse kan spelen.”

Zuidland degradeerde afgelopen seizoen na vier jaar uit de eerste klasse. “Geen ramp”, volgens Chong. “De eerste klasse mag, de tweede klasse moet. Zo kijk ik er tegenaan. De tweede klasse is voor de club als de onze het ideale niveau.”

Neal van Buuren mag eigenlijk nog in de JO17 uitkomen. “Ik speelde vorig seizoen al in de JO19 met Arie Sintmaartensdijk en Marco Braam als trainers.” Dat niveau was hij ontgroeid, getuige zijn enorme doelpuntenproduktie. “Ik zou eigenlijk naar de B1 van Spijkenisse gaan, maar toen Zuidland voorstelde om me vervroegd over te hevelen naar het tweede elftal heb ik Spijkenisse afgezegd.”

Het vooruitzicht dat hij snel zou gaan spelen met zijn broer Robin, die 24 is, deed de jonge aanvaller besluiten om te blijven. “In het begin moest ik wennen aan het seniorenvoetbal. De hardheid en het fysieke. Inmiddels kan ik daar beter mee omgaan.”

Trainer Aad Andriessen liet hem voor de winterstop debuteren in het eerste elftal. “Uit bij CWO mocht ik in de tweede helft invallen. Ik had een paar acties en voorzetten”, aldus de jongeling die zichzelf ‘redelijk allround’ vindt. “Ik heb een aardig inzicht en scorend vermogen en een redelijke actie.” Velen voorspellen hem een mooie voetbaltoekomst. “Daar ben ik niet echt mee bezig. Ik wil zo snel mogelijk een basisplaats krijgen, daarna zien we wel weer verder.”

Jeugdplan Focus’07: mooi voetbal volgens duidelijke lijn

De jonge fusieclub Focus’07 heeft ambities met de jeugdopleiding. Vanaf komend seizoen komt er één structuur, één lijn en één voetbalvisie in de opleiding. Het niveau is ondergeschikt aan de ontwikkeling van individuele spelers.

Barend van Nuijssenborgh (42) en Joey Hoffmans (29) zijn duidelijk in hun mening over welke kant de jeugdopleiding van Focus’07 op moet en hoe ze dat willen aanpakken. “Er moet één lijn komen in hoe de selectie-elftallen voetballen. Die lijn presenteren wij in een technisch jeugdplan. Die hebben wij opgesteld aan de hand van de gesprekken met verschillende gerenommeerde partijen (zoals FC Utrecht en All Sports Academy ASA, red.) in het opleiden van spelers en trainers, onze eigen ervaringen als voetballers van eerste elftallen en vergaderingen met mensen binnen de club”, vertelt Van Nuijssenborgh. Samen met Hoffmans en Gijs Baars vormt hij de technische commissie, waarmee Van Nuijssenborgh en Hoffmans zich voornamelijk bezighouden met de jeugd.

“Het doel is om de jeugd te ontwikkelen, of de JO10-1 wint, interesseert me dan echt niet. Het gaat erom dat spelers beter worden en we allemaal dezelfde voetbalvisie volgen, dan komen de prestaties vanzelf”, vertelt Hoffmans, die zelf in het eerste elftal van Focus’07 speelt. “We hebben gediplomeerde trainers met ervaring in een eerste elftal of zelfs het profvoetbal binnengehaald, maar het belangrijkste is dat zij onze voetbalvisie delen.” Van Nuijssenborgh: “Het zijn allemaal onafhankelijke trainers, niemand heeft een dubbele pet op. Dat vinden wij heel belangrijk. Ouders kunnen zich wel melden, hun hulp is hard nodig, maar zullen dan altijd gekoppeld worden aan een onafhankelijke trainer.” Die onafhankelijkheid wordt bewaakt door een aangestelde jeugdcoördinator van ASA, Joerie de Koning, en Hoffmans en Van Nuijssenborgh voor de bovenbouw van de jeugdafdeling.

Het niveau gaat vanzelf omhoog, daar is het tweetal van overtuigd. Dat zal ook nodig zijn om iedereen binnen de club tevreden te houden. “Verder zullen wij onze plannen vooral heel goed uitleggen.” Hoffmans vertelt dat de intentie van elk selectieteam moet zijn om zo veel mogelijk de bal te hebben en dominant en verzorgd voetbal te spelen. “Dat wil elke amateurvereniging, maar wij hebben door de samenwerkingen met experts ook echt de nodige opleidingsmethoden. Voetbal blijft een publiekssport, ik zie liever een team spelen dat verliest met mooi voetbal, dan een ploeg die elke bal blind naar voren trapt en daarmee één punt pakt. Dan schieten de tranen in mijn ogen.”

In de afgelopen jaren is er al veel aan de structuur binnen de jeugdopleiding gewerkt bij Focus’07, dit is een volgende stap. De twee merken dat spelers uit de regio Focus’07 al weten te vinden. “Wij halen helemaal niemand, hebben zelf een hartstikke goede jeugdafdeling dankzij de jonge wijk om ons heen die blijft groeien en willen ook echt geen spelers die puur bij hun club weggaan omdat ze ruzie hebben. We merken echter wel dat spelers door de goede verhalen naar ons komen. Daarnaast zien ze dat alle selectieteams zijn opgeklommen van de derde of tweede klasse naar de eerste of hoofdklasse en daarin zelfs bovenin meedraaien. Dat maakt het interessanter. Iedereen is welkom, maar je moet eerst laten zien dat je goed genoeg bent voor de selectie.”

Ook de trainers van lagere teams krijgen een opleiding. “Want zonder die teams kan een vereniging niet bestaan. Daarnaast zitten daarin ook spelertjes die uiteindelijk uit kunnen groeien tot sterkhouders voor de selectie.” Een wens is uiteindelijk om het eerste elftal te laten groeien met alleen maar jongens uit de eigen jeugd. “Vol met exponenten van ons jeugdplan.

Maar het belangrijkste is dat mensen de structuur binnen elke leeftijdscategorie terug gaan zien, genieten van het voetbal en de jeugdopleiding van Focus’07 een indrukwekkende uitstraling krijgt naar de regio. Dat jeugdspelers denken: daar wil ik graag spelen. Dan komt het niveau vanzelf wel.”

NAC Street League breidt uit naar tien scholen

Breda, 28 juni 2018 – Afgelopen seizoen werd de NAC Street League voor de eerste keer georganiseerd in samenwerking met het middelbaar onderwijs in Breda. De nieuwe opzet blijkt een succes. In navolging van de huidige deelnemende scholen, Tessenderlandt, Rotonde, Newman college en Graaf Engelbrecht, nemen vanaf komend seizoen ook het Onze Lieve Vrouwelyceum, Markenhage, Prinsentuin van Cooth, Mencia de Mendoza, het Orion Lyceum en de Internationale Schakelklas deel aan het project.

Voetbal als middel
Onderbouwleerlingen van de deelnemende scholen gaan het komende seizoen sportief de strijd met elkaar aan in de straatvoetbalcompetitie. Daarnaast behelst het programma diverse workshops en zetten leerlingen zich in voor de stad. Projectcoördinator Marieke Akkermans licht het project toe: “We gebruiken binnen de NAC Street League het sterke merk van NAC om verschillende maatschappelijkethema’s op een positieve manier te beïnvloeden. De schoolteams gaan het op de trapveldjes in de wijk tegen elkaar opnemen. Daarnaast wordt het project ook vertaald naar de klas. Door middel van een speciaal ontworpen lespakket brengen we maatschappelijke thema’s zoals gezonde voeding, social media en omgaan met groepsdruk onder de aandacht.”

De nieuwe opzet, waarbij samengewerkt wordt met het voortgezet onderwijs, bestaat pas sinds een jaar maar werpt nu al haar vruchten af. Door de samenwerking met het voortgezet onderwijs worden veel meer jongeren bereikt dan voorheen. In totaal nemen het komende jaar bijna 1800 leerlingen deel aan het programma.

Brede samenwerking
Binnen de NAC Street League wordt niet alleen samengewerkt met diverse middelbare scholen, maar ook met verschillende maatschappelijke organisaties uit Breda. Akkermans legt uit: “We bundelen de krachten met het onderwijs, maar ook met maatschappelijk partners in de stad. Zo verzorgen de Kredietbank Breda en IMW Breda bijvoorbeeld gezamenlijk een workshops over omgaan met geld en maakt Novadic Kentron groepsdruk en alcohol bespreekbaar. Alle activiteiten vinden plaats onder de vlag van de NAC Street League, waarbij iedereen zijn of haar expertise inbrengt.

”Ook de deelnemende scholen zijn enthousiast. Tessenderlandt, een middelbare school voor VMBO-onderwijs, neemt dit jaar voor de tweede keer deel. Docente Hanneke Luijkx vertelt over de meerwaarde van het project: ‘Naast de wekelijkse voetbalwedstrijden biedt de NAC Street League voor Tessenderlandt een unieke mogelijkheid om leerlingen op een laagdrempelige en interactieve manier maatschappelijke thema’s bespreekbaar te maken. Echt een totaalpakket!”

Patrick Verbruggen Op zijn plek bij BSM

De 41-jarige Patrick Verbruggen heeft in de jeugd bij verschillende voetbalclubs in het land gespeeld. De oorspronkelijke Amsterdammer heeft onder anderen bij AFC DWS, SC Voorland & JOS Watergraafsmeer gespeeld en is uiteindelijk bij BSM terecht gekomen. “Bij SC Voorland heb ik in de toenmalige A1 Landelijk gevoetbald.”

Verbruggen heeft zelf een jaar of twaalf in het eerste team van BSM gevoetbald. “Ik geloof dat dit al mijn 20steseizoen is bij BSM.” Op dit moment heeft Verbruggen een functie binnen de jeugdcommissie en is hij trainer & coach van de MO13 waar zijn dochter in speelt. “Ik ben in de jeugdcommissie gerold, omdat oud-voetbalvrienden die toen bij mij in het eerste elftal zaten ook een functie hadden binnen de jeugdcommissie. ”

Een tijd lang was er geen jeugdafdeling bij BSM, maar dat is onderhand goed opgebouwd vertelt Verbruggen. ”De jeugd werd altijd door één iemand geregeld, maar toen ze opzoek waren naar nieuwe mensen, zijn ze uiteindelijk bij mij uitgekomen met de vraag of ik iets kon betekenen voor de club.”

Overstap naar BSM

Patrick is bij BSM gekomen door dat de vriendin van een vriend van hem uit Bennebroek kwam. Zo is zijn vriend daar ook gaan voetballen en uiteindelijk heeft hij Patrick overgehaald om bij BSM te gaan voetballen. “Ik zat toen net in een jaartje dat ik meer voor de gezelligheid ging spelen. Ik heb namelijk in een vriendenteam gespeeld, maar toen ze mij vroegen om bij BSM te komen voetballen, ben ik naar het eerste team gegaan. Daar heb ik het nu nog steeds naar mijn zin.”

De kracht van BSM

Wat de club mooi maakt in de ogen van Verbruggen is dat er veel gezelligheid is. Dit komt, volgens Verbruggen, voornamelijk omdat de club niet zo groot is. Daarnaast heeft hij in 20 jaar tijd veel contacten binnen de club opgebouwd. Iedereen kent elkaar en het vertrouwen is groot. “Je weet wat je aan elkaar hebt. Ik denk dat dat heel erg belangrijk is voor de club en voor mijn eigen persoonlijkheid.”

Vrijwilligerstaken

In zijn vrije tijd doet Verbruggen nog een aantal andere dingen binnen de club. Zo functioneert hij onder andere materiaalman. “Eigenlijk alles wat met materiaal te maken heeft, van het fluitje van de scheidsrechter tot de doelen van het eerste veld.” Verder verzorgt Verbruggen ook de kleding en alles wat daarbij hoort. “Als iemand wat kwijt is of wat nodig heeft, noem maar op. Dan word ik gebeld en dan ga ik het proberen te regelen.”

Naast alle functies/taken die Verbruggen al invult binnen de club, traint hij ook de jeugd van BSM. ”Zelf voetbal ik op het heden bij de veteranen. Op een gegeven moment vond ik het genoeg en stopte ik bij het eerste team van BSM.” Toen is Verbruggen bij de zondag drie gaan voetballen. “Helaas is dat team door omstandigheden uit elkaar gevallen. Één van de redenen was, omdat er veel jongens stopte met voetballen.”

Gelukkig kende Verbruggen nog een veteranenteam met jongens, waarmee hij ook in het eerste elftal van BSM heeft gespeeld. “Zo ben ik, zeg maar, in dat team gerold.” Ondanks dat ze voetbaltechnisch niet de sterkste zijn, zijn ze qua gezelligheid en georganiseerde dingen doen met het team, misschien wel het leukste team waarin ik heb gevoetbald. “Er zitten veel jongens bij de veteranen die onwijs veel doen voor de club.

Verbruggen is vaak te vinden bij de club. “Naast iedere zaterdag ben ik meestal ook op de woensdagen te vinden bij BSM. Meestal trainen we met de veteranen voor de aankomende wedstrijd”. Ook komt er nog een dag bij, waarop de commissie meestal vergaderd. “Het is allemaal heel verschillend.” Voorlopig vinden Verbruggen en zijn vrouw het wel prima.

Een nieuw seizoen in de Topklasse!

Halverwege de maand mei (2018) wist SSS VR1 zich veilig te spelen in de Topklasse! Dit seizoen dus een nieuw seizoen in de Topklasse. In dit bericht over de Topklasse, de tegenstanders, de selectie en staf van de SSS Vrouwen.

Topklasse:
In de Topklasse zijn er komend seizoen geen beloften-teams meer door een besluit van KNVB. De beloften spelen in het nieuwe seizoen in een eigen beloften competitie. Hierdoor ontstonden er meer open plaatsen om te promoveren vanuit de hoofdklasse, in totaal 4 plaatsen. Van de 7 teams met nacompetitie. Uit een loting kwamen drie wedstrijden en was Woezik VR1 de gelukkige die door loting promoveerde. RVVH VR1, SteDoCo VR1 en Be Quick’28 VR1 wonnen hun nacompetitiewedstrijd en promoveerde daarmee. De kampioen van de hoofdklasse B is SC ‘t Zand VR1, waarmee zij meteen promoveren. In de hoofdklasse A werden de beloften, vv Heerenveen VR1, kampioen.

Tegenstanders in de Topklasse zijn:
DTS’35 Ede VR1
Seastrum VR1
Wartburgia VR1
Buitenveldert VR1
Ter Leede VR1
FC Eindhoven (AV) VR1
SC ‘t Zand VR1
Woezik VR1
Be Quick’28 VR1
RVVH VR1
SteDoCo VR1

De selectie
Aan het einde van het seizoen namen we afscheid van Jeanine van Dalen, die gestopt is met voetballen. Ashley van Elswijk heeft een knieoperatie ondergaan en revalideert momenteel. Maxime de Bruin zal op wereldreis gaan.

Nieuwe spelers:                 afkomstig van:
Roebi Schwab                     AGE-GGK
Marietje van Laar              AGE-GGK
Stephanie Valk                   RVVH
Chelsea Disseldorp            RVVH
Joska Stokkers                    Excels. Barendrecht (Eredivisie)
Wendy de Wilde                 Smerdiek
Griffith Vaissaire                Smerdiek

Staf:
Shamilla Hamers gaat weer spelen, waardoor er een vacature ontstaat voor de positie als assistent-trainer. Voor deze vacature zoeken wij nog een geschikte kandidaat.

SSS VR1 is nog altijd op zoek naar een verzorgster/masseur voor de dinsdagen, donderdag en zaterdagen, en een assistent-scheidsrechter. Zie de vacature op de website van SSS: https://www.sssklaaswaal.nl/540/vacatures/

Voorbereiding op het nieuwe seizoen
Ter voorbereiding zullen de Vrouwen van SSS een trainingskamp beleggen in Sporthotel Carlton De Brug in Mierlo, net als vorig seizoen gelijktijdig met de Heren van SSS. In Brabant zal er geoefend worden bij en tegen rksv Nuenen VR1 op zaterdag 18 augustus.

Oefenprogramma:

18 augustus:                       rksv Nuenen VR1 – SSS VR1 (Trainingskamp in Mierlo)
25 augustus                        Hanze Cup in Zwolle (complex van sv. HTC)
28 augustus:                       sv DSE VR1 – SSS VR1
01 september:                     Eerste Bekerwedstrijd

CvdW: V.V. Zuidland – Jaap van Sintmaartensdijk

De 55-jarige Jaap van Sintmaartensdijk is op jongere leeftijd begonnen met voetballen bij VV Zuidland. Uiteindelijk heeft hij het stokje overgenomen van zijn ouders die ook vrijwilligers zijn geweest bij de club om zodoende iets extra’s voor de club te betekenen. Momenteel is hij de technisch coördinator bij Zuidland. Hij vertelt ons over de doelstellingen van afgelopen seizoen, een selectie jeugdelftal en waarom hij zich hier op zijn plek voelt.

Betrokkenheid bij de club
Van Sintmaartensdijk was al op jonge leeftijd betrokken bij de club en heeft altijd veel plezier in het voetballen gehad. Bij VV Zuidland heeft hij altijd de hoogste jeugdelftallen doorlopen en zo heeft hij ook nog een jaar doorgebracht in de selectie, maar ging hierna de militaire dienst in. ‘’Vanaf dat moment kwam voetballen op een laag pitje.’’ Daarna is van Sintmaartensdijk gaan schrijven voor diverse kranten zoals o.a. voetbalrotterdam, AD, etc. Dit heeft hij gedaan in periode van 21 jaar.

In de tussentijd was van Sintmaartensdijk getrouwd en verhuisd naar Oudenhoorn waar hij op latere tijd, tot zijn 42e, nog heeft gevoetbald. Inmiddels is het alweer zeven jaar geleden dat hij benaderd werd om terug te keren naar de club waar hij vandaan kwam om aan de slag te gaan als technisch coördinator. ‘’De club waar je begonnen bent ligt toch altijd je hart.’’

Selectie jeugdelftal
Na een gesprek met het toenmalig bestuur heeft hij deze functie binnen VV Zuidland opgepakt. ‘’Toen ik begon kwam ik net in de opmars van de vereniging terecht, dat was toen we met het eerste in een rap tempo van de vierde klasse naar de eerste klasse doorstroomde. Ik heb gemerkt dat de doorstroming wel wat aan de wensen overliet en dan met name bij de jeugd. Veel trainers die voor de groepen stonden, waren welwillende ouders. Natuurlijk zijn deze mensen erg belangrijke vrijwilligers voor de club, maar zodoende zijn we toch in contact geraakt met wat oud eerste elftalspelers en huidige selectiespelers. Met als doel om een selectie jeugdelftal te gaan trainen.’’

Uiteindelijk resulteert dit in het feit dat VV Zuidland hier nu de vruchten van kan gaan plukken. ‘’Dat is zeker te zien bij het A-elftal dat in de afgelopen drie jaar buitengewoon gepresteerd heeft met twee promoties op rij, waardoor ze vandaag de dag in de Hoofdklasse spelen.’’ Ook zijn een enkele spelers uit dit team al doorgestroomd naar de selectie. Voor Zuidland was dit hun doelstelling en is dit tevens een winst voor de club.

Zuidland wilt graag zoveel mogelijk eigen jongens de kans geven, van de totale selectie die bestaat uit 36 man, zijn er 22 van eigen vereniging. Mogen ze het niveau aankunnen, dan maakt leeftijd niks uit. ‘’Een mooi voorbeeld is Niel van Buren die net 17 is, hij maakte vorig jaar al zijn debuut in het eerste elftal. Wij kijken niet naar leeftijd, maar naar onze doelstelling. Wij willen stappen maken.’’

Doelstellingen
Afgelopen seizoen was de doelstelling van het eerste om een plek te kunnen bemachtigen bij de bovenste vijf, daaraan is voldaan. ‘’Nu zijn er komend seizoen weer wat jongens die doorstromen, dan moet je de lat eigenlijk weer hoger gaan leggen. Ik zeg vaak: je moet gaan voor het allerhoogste, maar dan toch mag het en moet het niet. Dan alsnog denk ik dat met het materiaal waar wij over beschikken dat wij op een van de bovenste drie plekken moeten en kunnen eindigen.’’

Clubliefde
Volgens van Sintmaartensdijk is VV Zuidland een echte familieclub, zijn ouders waren vroeger ook actief als vrijwilligers, waardoor de clubliefde er bij hem ook met de paplepel is ingegoten. Een leuke vrijwilligers groep, enthousiaste leden en naast prestatie ook een stukje plezier binnen de club zorgt ervoor dat voor van Sintmaartensdijk hier erg op zijn plek is. ‘’We verliezen en we winnen met elkaar, achteraf gaan we met z’n alle de kantine in en hebben we altijd een goede tijd.’’

‘Mensen mens’ Monica Snoei helemaal in haar rol bij DCV

“Ik ben een echt mensen mens”, zegt DCV-duizendpoot Monica Snoei. “Daarom vind ik het zo leuk om bij de club te doen wat ik nu doe: omgaan met mensen. Heerlijk.” Het zou zomaar een tweede baan kunnen zijn, het aantal uurtjes dat de 46-jarige Krimpense, wekelijks in DCV steekt. “Ik haal er zo veel voldoening uit, joh. De club leeft en bruist. Ik vind dat heerlijk om te zien.”

Dat was ook wel eens anders. “De club was, hoe zeg je dat, een beetje in slaap gesukkeld. Zo’n periode heeft iedere club wel, denk ik. Als vereniging moet je jezelf dan opnieuw uitvinden en dat heeft DCV gedaan. Als voetbalvereniging staan we midden in de samenleving.”

Toen het plaatselijke oranjecomité DCV vijf jaar geleden vroeg of het wat op Koningsdag wilde organiseren omdat anders het oranjefeest wat dreigde dood te bloeden, pakte de activiteitencommissie van de club, waar Snoei voorzitter van is, dat op. “Bij de laatste Koningsdag stond alweer voor de vijfde keer een grote tent op ons veld”, zegt Snoei. “Rond die tent organiseren we van alles, met allerlei optredens van bands. Dat doen we ook rond 5 mei.”

“We zijn sowieso heel actief als activiteitencommissie. We organiseren een kinderdisco, vier keer per jaar een bingo en met alle vrouwen en meisjes een Ladies Night. Dit jaar zijn we naar een wedstrijd van het Nederlands vrouwenelftal in Eindhoven geweest.”

Daarnaast maakt Snoei deel uit van de jubileumcommissie. Op 1 november 2019 bestaat DCV 100 jaar. “Dat wil de club groots vieren. We hebben inmiddels drie brainstormsessies achter de rug. De ideeën staan op papier en we gaan nu projectgroepjes formeren.”

“Het is de bedoeling dat we vanaf november elke maand verschillende jubileumactiviteiten houden. Van een businessclubavond tot een 7 tegen 7-toernooi. Op de dag van het 100-jarig jubileum, op vrijdag 1 november in 2019, hebben we een officiële bijeenkomst en een reünie. Op 2 november zijn er allerlei activiteiten gepland, gevolgd door een groot feest.”

“We zijn ook bezig met het ontwerpen van een retro-shirt”, verklapt Snoei. “In dat projectgroepje zit ik zelf ook. We willen een combinatie van DCV-shirts door de jaren heen. Daarvoor kijken we veel foto’s.”

“Voorzitter Siemen de Wilde is bezig om als DCV het predicaat ‘koninklijk’ te krijgen. Dat kan je aanvragen als je honderd jaar bestaat en van onberispelijk gedrag bent.” Behalve voorzitster van de activiteitencommissie runt Snoei bij de Krimpense club ook de kledingshop. “Iedere zaterdag ben ik er van acht tot twaalf uur”, vertelt ze. “Dan kunnen leden passen en nieuwe leden krijgen hun spullen.”

“Ik verwerk de input van alle nieuwe leden”, vervolgt ze. “Mensen vragen mij via de mail informatie en die beantwoord ik. Ik zorg dat nieuwe leden worden ingeschreven en maak ze wegwijs. Dat inschrijven gebeurt eigenlijk tegelijkertijd met het passen van het trainingspak. Die krijgen ze bij inschrijving gratis van de club. De mini’s krijgen ook nog voetbalschoenen. Qua kleding zijn ze dan helemaal klaar, want shirtje, broekje en kousen zitten in de teamtas. Daar betalen ze vijftien euro per jaar voor. Vervolgens breng ik de penningmeester en trainers op de hoogte.”

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.