“We zijn nogal uitgesproken tegen elkaar”
Hoewel zaterdag-tweedeklasser Bruse Boys al vrijwel het gehele seizoen bovenaan staat was er de afgelopen tijd sprake van een ‘stukje irritatie’. Volgens de 29-jarige aanvoerder Johan Vroegindeweij bood de ‘opsluitsessie’ van trainer Marco Groeneveld het gewenste effect.

Vroeg in de weij geeft het grif toe. De degradatie van vorig jaar – die via een nacompetitiewedstrijd tegen GRC’14 werd beslecht – zat nog even in de koppies van de Bruenaren. ,,Gelukkig zijn we het seizoen met een nieuwe trainer én drie nieuwe spelers begonnen, dus bij de start van het nieuwe seizoen was het al snel uit ons systeem. Iedereen was zich weer direct bewust van het doel: kampioen worden”, vertelt Vroegindeweij strijdvaardig.
De ploeg uit Bruinisse kroonde zich in ieder geval al tot winterkampioen. Achtervolger Klundert volgde op één punt. ,,Klundert is een heel verveld team om tegen te spelen, maar ik denk toch echt dat wij de langste adem hebben.” Daar waar veel Zeeuwse teams graag in het Zeeuwse voetballen, hoeft dat voor de captain niet per se. ,,Ik speel liever in de eerste klasse hoor. Vorig jaar haalden we op dat niveau met goed voetbal dertig punten en hielden we drie ploegen onder ons. In de nacompetitie hebben we het zelf laten liggen.”

Spanning
Wat Vroegindeweij dit seizoen vooral mist is een stukje spanning. ,,Nu staat we soms op een 3-0 voorsprong en dan is er als verdediger weinig meer te doen. Kijk: dit seizoen stond Rijsoord in de winterstop aan kop in de eerste klasse. In die selectie zijn weinig wijzigingen gebeurd en van dat team wonnen we vorig seizoen gewoon. Die degradatie blijft dus echt zonde.”

Trainers
Vorig seizoen stonden er in Bruinisse twee trainers voor de groep. Volgens Vroegindeweij was die situatie niet altijd even aangenaam. ,,Nadat Wim Nieuwland hier stopte als trainer liep hij nog wel regelmatig rond bij wedstrijden en trainingen. Ik vind dat daar niet te zwaar aan moet worden getild, maar een deel van het bestuur en zijn opvolger Leendert Geelhoedt vonden dat niet heel prettig. Wim bemoeide zich overigens nergens mee en ik denk ook dat het een beetje uit zijn verband is gerukt.”

Opgesloten
Ook dit seizoen waren er al een aantal hobbels op de weg. Met name de onderlinge coaching was voor trainer Groeneveld een aanpakpunt. ,,Ik snap dat mensen vanaf de kant denken: dat kan echt niet wat die jongens tegen elkaar zeggen. We zijn nogal uitgesproken tegen elkaar en zelf heb ik daar weinig last van. Ik trek na de wedstrijd voor iedereen een biertje open, maar niet iedereen kan die knop evengoed omzetten. In een paar wedstrijden had het gezeik ook de overhand en dat kan natuurlijk niet.”
Groeneveld pakte de situatie aan en besloot de selectie begin december voorafgaand aan een training op te sluiten in de kleedkamer, zonder daar zelf bij aanwezig te zijn. Vroegindeweij: ,,Hij zei: ‘Of je hier nu vijf minuten zit of een uur, dat moet je lekker zelf weten.’ Iedereen heeft zijn zegje gedaan en het is belangrijk dat het is gebeurd. Een week later wonnen we van Terneuzense Boys en speelden we onze beste helft van het seizoen…”

Sinds dit seizoen kent het Zeeuwse voetbal een nieuwe club bij de standaardelftallen. FC De Westhoek, de fusieclub van DFS en Renesse, speelt sinds dit seizoen in de vierde klasse van het zaterdagvoetbal. De nieuwkomer kende een moeizame start, maar stond tijdens de winterstop op een keurige vijfde plaats.

Volgens aanvoerder én sterkhouder Maarten Kempen had de lastige start vooral te maken met de nieuwe samenstelling van de ploeg. ,,Een groot aantal spelers had nog nooit met elkaar samengespeeld, maar in de laatste fase voor de winterstop werden we stabieler.” De meeste spelers kwamen voorheen uit voor DFS, maar de aanvoerder verdedigde hiervoor jarenlang het doel van Renesse. ,,Tot vijf jaar geleden was ik nog doelman, maar omdat ik tot de betere voetballers behoorde, heb ik besloten om te gaan voetballen.” Die keuze bleek achteraf geen verkeerde. Kempen behoort tot de sterkhouders van het team en hoopt stiekem op iets moois. ,,Het eerste seizoen staat vooral in het teken van het ‘maken van een team’. Met spelers als Kevin Verboom, Kevin Veerhoek, Lennart Padmos en de creatieve Delano Westerink moet het mogelijk zijn een periodetitel te halen.”

De nieuw gevormde ploeg heeft tijd nodig en deze tijd krijgt de huidige oefenmeester Steven Seedo van het bestuur. ,,Steven is een goede trainer, die goed in de groep staat. Ik vind het een goede zaak dat hij en Jerry Monkau (assistent-trainer, red.) hebben bijgetekend. In het begin moest Steven misschien zijn ambities bijstellen, maar inmiddels behalen we een aardig niveau en doen wij er alles aan om beter te worden.”

Waar FC De Westhoek over een paar jaar staat, is voor iedereen een vraag. De ambities van de 34-jarige verdediger zijn echter duidelijk. ,,Ik wil nog een paar jaar met dit team samenspelen en als groep sterker worden. Ik heb als doel om de jongere spelers beter te laten voetballen. Een promotie zou natuurlijk leuk zijn.”

Je staat op het punt om definitief door te breken en slaat dan – pats, boem – een andere weg in; een keuze waar ontegenzeggelijk de nodige lef voor nodig is.

In het geval van Stefan Slabbekoorn (22) zit het zo: hij verruilde een beloftevolle toekomst als leidsman in het korfbal voor een precair bestaan als voetbalscheidsrechter. Maar voetbal, lag dat hem wel? ,,Eigenlijk helemaal niet”, is de Biezelingenaar verrassend eerlijk. ,,Al ben ik wel een liefhebber. Maar nooit voetbalde ik, nooit. De ballen die ik vroeger voor mijn verjaardag kreeg zien er nog altijd spik en span uit.”
Slabbekoorn zocht liever de korf dan het doel. Tot zijn zeventiende speelde hij voor KVK uit Kapelle en Tjoba uit ‘s-Heer Hendrikskinderen, waar hij tot het derde team reikte. Het gaf hem slechts geringe voldoening. ,,Ik ben maar gaan fluiten en dat ging vervolgens als een speer. Al snel mocht ik met een vaste assistent werken en floot in de overgangsklasse. Er werden mij bekerfinales toegewezen en ik had ooit de leiding over het duel van TOP Arnemuiden voor promotie naar de hoofdklasse – het op een na hoogste niveau van Nederland. Arnemuiden verloor, maar zelf stond ik wel op het punt om naar dat niveau te promoveren. En ik was nog maar twintig jaar hè.”

Het was het jaar 2014, het jaar dat zowel het Nederlands Elftal als scheidsrechter Björn Kuipers hoge ogen gooiden op het WK voetbal in Brazilië. Tijdens die sportzomer groeide Slabbekoorns voetballiefde, wat hem op het idee bracht zich in te schrijven voor de scheidsrechterscursus van de KNVB. In de jaargang 2014/2015 voldeed Slabbekoorn de basisopleiding voor voetbalscheidsrechter, wat hij combineerde met het fluiten als korfbalscheidsrechter. En toen viel die ene belangrijke en onverwachte brief in de bus. Daarin stond dat Slabbekoorn was uitgenodigd voor een selectiedag van de KNVB in het Willem II-stadion. ,,Ik was zó verbaasd, maar ben er wel gewoon heengegaan. We deden testen om toegelaten te worden tot het ontwikkelingstraject. Het stadion, de aanwezigheid van scheidsrechter Danny Makkelie: het maakte indruk. En uiteindelijk kreeg ik zelfs groen licht!”

Zo wiep zich een moeilijke keuze op. Of richting de hoofdklasse in het korfbal, of onderaan de ladder beginnen in het amateurvoetbal. Het duurde een aantal maanden voordat Slabbekoorn zijn beslissing nam. ,,Eerst wilde ik het zelfs combineren maar dat gaat je een keer opbreken. Het voetbal is toch professioneler en dat wilde ik gewoon eens meemaken. De reacties die ik vervolgens uit de korfbalwereld kreeg waren voornamelijk positief.” De twintiger koos ook maar meteen voor het seniorenvoetbal. ,,Ik ben ambitieus en dan is dit de snelste weg omhoog.”
Zijn uitnodiging voor het ontwikkelingstraject was de doorslaggevende factor in zijn keuze. ,,Anders had ik toch eerder geneigd naar het korfbal. Het traject brengt me gelukkig ook wat ik had gehoopt. Met 25 man zijn we uitverkoren om eens in de zes weken extra begeleiding te krijgen. Plus dat je nog een begeleider krijgt toegewezen die je volgt rond de wedstrijden.”

Toch blijft die ene vraag hangen. Of hij op geen enkel moment spijt heeft gehad in die anderhalf jaar dat hij nu de voetbalvelden afstruint? ,,Spijt is niet het juiste woord, maar het is anders. Ik miste in het begin de volle sporthallen, de sfeer bij opkomst. Gelukkig mag ik af en toe al ruiken aan de derde klasse zaterdag, en daardoor floot ik eind 2016 de stationsderby Kruiningen-Yerseke. Staat er toch zo’n vijfhonderd man langs de lijn. Dat smaakt naar meer.”