Als er een rode draad te ontdekken is in de trainerscarrière van Chris van der Weide, dan is het wel dat de nu 57-jarige oefenmeester van Stolwijk alleen werkzaam was bij dorpsclubs. “Ik heb geen idee hoe het is bij clubs in een stad, maar de mentaliteit bij verenigingen in een dorp spreekt me gewoon aan. Voor het geld doe ik het niet. Ik zoek gezelligheid en daar hoort een biertje drinken na de training en de wedstrijd ook bij.”

Vijf jaar Ammerstol, drie jaar Spirit, drie jaar RVC’33 en vier jaar Gouderak. Het mag duidelijk zijn dat Van der Weide geen clubhopper is. “Eén seizoen is leuk, maar daarin bouw je niet iets op. Bij mijn vorige clubs heb ik drie jaar of langer gezeten. Na drie jaar moet je als trainer kritisch naar jezelf kijken. Wil de groep nog door, is er verversing, hoe zijn de resultaten en is de trainingsopkomst nog goed. Dat moet je je eerst gaan afvragen voordat je bijtekent.”

Bij Stolwijk beleefde hij een eerste seizoen ‘boven verwachting’. “Stolwijk was net gedegradeerd, het begin was daardoor moeilijk. In elke periode hebben we echter meer punten gehaald. De laatste periode wonnen we zelfs, waardoor we ons plaatsten voor de nacompetitie.”

Daarin strandde Stolwijk vroegtijdig, maar doordat er een plek openviel kwam er een herkansing in de vorm van een extra beslissingswedstrijd tegen WCR uit Rhoon. “We misten die dag de complete voorhoede”, baalt Van der Weide nog steeds. “We hadden tachtig procent balbezit, maar WCR promoveerde.”

“Of we eraan toe waren om te promoveren? Dat weet je nooit. Het zal zeker lastig zijn geworden, maar ik vind dat als de kans zich voordoet je deze met beide handen moet pakken. Dan ga je ervoor. Zo zit ik in elkaar en de jongens ook.”

Hij roept beslist niet van de daken dat hij met Stolwijk wil promoveren. “De vierde plaats van vorig seizoen was goed en natuurlijk hopen we dit seizoen weer mee te doen bovenin. We hebben de kwaliteiten om tussen plaats één en zes te eindigen.”

Nadeel is wel dat Stolwijk een smalle selectie heeft. De jonge Quint Poot vertrok naar Jodan Boys, Rick Anker en Mark Hoogendoorn zijn gestopt. “Vooral Mark was erg belangrijk voor het team. De selectie is smal, ook omdat heel veel spelers uit het tweede zijn gestopt. Dat is nu een heel jeugdig team, dat het zwaar heeft in de reserve tweede klasse, maar waarvan we hopen dat ze zich dusdanig ontwikkelen dat ze zich toch handhaven.”

Het Stolwijk onder Van der Weide is vooral een elftal dat probeert verzorgd voetbal te spelen. “Hard werken en willen voetballen, dat is wat deze ploeg typeert”, zegt de trainer. “De lange bal wordt zelden gespeeld.”

“De kracht is, denk ik, dat spelers precies weten wat ze aan elkaar hebben. Joost van Niekerk, Peter Baauw en Marco Verkaik zijn ‘echte’ voetballers, sterk aan de bal. Maar ik heb net zo veel waardering voor die jongens die zich schikken in hun rol en perfect weten wat ze wel of niet kunnen. Dat maakt een sterk team.”

En de trainer zelf? “Ik kan gek doen in de groep, maar, als het moet, ook hard zijn.”