Home Blog Pagina 1332

Hellevoetsluis finalist in eigen Vestingstadtoernooi

In het jaar dat Hellevoetsluis haar 100-jarig bestaan viert is het er trots op dat het voor de zevende keer op rij in de voorbereiding het eigen Vestingstadtoernooi mag organiseren. Naast Hellevoetsluis nemen bij de eerste elftallen de teams van GHVV ’13, DVV ’09 en SC Botlek deel aan het toernooi.

In de eerste wedstrijd voor eerste elftallen liet 2e klasser Hellevoetsluis zien dat het een maatje te groot is voor 3e klasser GHVV´13. In een vermakelijke wedstrijd werd het na een 2-1 ruststand 6-1 voor de mannen van Edwin de Koning. Hellevoetsluis had in de eerste helft wat moeite op gang te komen, maar toen de ban éénmaal gebroken was, liep de score snel op. Na 27 minuten was het nieuwkomer Tom Sleeuwenhoek die voor de 1-0 zorgde. Dezelfde speler nam ook de 2-0 en 3-1 voor zijn rekening en liet zo zien zich al behoorlijk thuis te voelen bij Hellevoetsluis.

Na de rust maakte Frenk van Gelderen tegen zijn dorpsgenoten de 4-1, waarna Davy Mierop en Patrick Struijk voor de 6-1 eindstand zorgden. Door dit resultaat speelt Hellevoetsluis zaterdag 25 augustus a.s. om 15.00 uur op het eigen ING Sportpark tegen de winnaar van SC Botlek en DVV ’09. De verliezer speelt zaterdag a.s. om 12.30 uur om de 3e plaats tegen GHVV ’13.

Op vrijdagavond 24 augustus om 19.30 uur spelen Hellevoetsluis 2 en SC Botlek 2 de finale van het toernooi voor 2e elftallen. De reserve-elftallen van GHVV ’13 en DVV ’09 strijden om de 3e plaats.

CvdW: RKTVC – Wim van de Heuvel

Wim van de Heuvel is 73 jaar oud, en heeft vroeger 32 jaar lang gewerkt als consul bij de KNVB, hij keurde voetbalvelden af of juist goed. Hij is al zo’n 53 jaar lid van de club RKTVC uit Tiel, en heeft al van alles gedaan voor de club. Zo heeft hij in het eerste elftal gevoetbald, is hij grensrechter geweest bij het eerste elftal en heeft 27 jaar in het bestuur gezeten bij de club. Hij is nog regelmatig te vinden bij de club en gaat er altijd weer met plezier naartoe.

In de jeugd heeft hij altijd gevoetbald bij s.v. TEC. Hij is bij RKTVC gaan voetballen, omdat hij werd overgehaald tijdens een bedrijfstoernooi om bij de club te gaan voetballen. Hij is er sindsdien altijd gebleven. ‘’Ik ben er elke maandagmorgen en vrijdagmorgen om alles schoon te maken en om kleine klusjes te doen’’, verteld Wim. Hij doet dit niet alleen maar samen met een paar andere vrijwilligers. Op zaterdag is hij te vinden om te kijken bij zijn kleinkinderen die voetballen bij de club. Op de dag dat het eerste elftal speelt probeert ook altijd aanwezig te zijn, maar dat lukt niet altijd.

Hij heeft in al die jaren bij de club ook meegeholpen met het organiseren van het jaarlijkse BVO-voetbaltoernooi. Het is een toernooi voor de O17 clubs uit het betaalde voetbal waar clubs als Ajax, Arsenal, Feyenoord, Liverpool en PSV op afkomen. ‘’Er moest van alles geregeld worden, van het aanleggen van elektriciteit, het opbouwen van tenten tot het zoeken van sponsoren’’, zegt hij. Helaas zijn er dit jaar een aantal sponsoren gestopt, waardoor de club het niet meer kon rondkrijgen om het nog te organiseren. ‘’Vroeger hebben voetballers als Sneijder en van Persie gewoon allemaal bij ons op de club gevoetbald, dat is toch fantastisch’’, zegt hij.

Vanaf het moment dat hij de club binnenstapte, voelde hij de gezelligheid van de club. Nu heeft hij het altijd nog leuk op de club, dat komt ook omdat iedereen van vroeger nog altijd op de club te vinden is. Iedereen blijft betrokken bij de club, dat maakt het ook zo ‘uniek’.

Het vinden van vrijwilligers voor de club is tegenwoordig lastig. Volgens Wim komt dit doordat de jeugd daar zich niet voor inzet. ‘’Gelukkig hebben we de ouderen nog binnen de club die zich er nog voor inzetten’’. Hij hoopt dit nog een tijdje te doen, tot zijn gezondheid het tegenhoudt dan wordt het volgens hem tijd om te stoppen.

Wat hij mooi vindt, is dat hij de verandering van de club heeft meegemaakt. De club heeft zes nieuwe kleedkamers gebouwd, en een nieuwe tribune neergezet, waar veel vrijwilligers aan meegeholpen hebben. ‘’Als je alle mensen daarvoor meekrijgt om zich ervoor in te zetten, en het uiteindelijke resultaat ziet, dan maakt dat je blij’’, aldus Wim. Door de verbouwingen is de club ook gegroeid, en zijn ze niet meer zo klein als vroeger. Hij vindt het wel erg zonde dat jeugdspelers worden weggehaald. ‘’Dan zie je bij een F-toernooi van ons, trainers van andere clubs met een inschrijfformulier bij die kinderen staan, dat ‘stoort’ mij dan nogal’’, verteld hij.

Voor het volgende seizoen verwacht hij van het eerste elftal dat het weer een plekje bij de middenmoot wordt. De laatste jaren zijn ze hier altijd te vinden, misschien zouden ze kunnen verassen met een periodetitel en daarmee de promotie kunnen afdwingen. ‘’Het elftal is bij elkaar gebleven dus het zou leuk zijn voor de club’’ verteld hij.

Irene de Swart helpt mensen met gewichtsproblemen

Irene de Swart is 32 jaar oud, en is in januari van dit jaar begonnen met haar bedrijf Healthy Progress. Het bedrijf begeleidt, adviseert en motiveert mensen met gewichtsproblemen of helpt mensen met vragen over deze zaken. Ze is het bedrijf gestart omdat zij zelf ook altijd met haar gewicht zat te tobben, maar ze zocht iets wat wel blijvend werkt.

Ze begon met het volgen van cursussen en uiteindelijk heeft ze zelfs voor een opleiding Gewichtsconsulent gekozen. ‘‘Het was eigenlijk bedoeld voor mijzelf, maar ik vond het zo leuk om andere mensen te helpen, dat ik ben begonnen met mijn eigen bedrijf Healthy Progress’’, zegt ze.

Wat ze wil bereiken met haar bedrijf? Ze wil een gezonde leefstijl creëren voor mensen die daar moeite mee hebben. Je ziet heel vaak om je heen dat mensen denken dat ze goed aan het eten zijn, maar toch heel veel zout of suikers binnen krijgen. Voor volwassenen kan zij iedereen begeleiden naar het gewenste doel, van het afvallen tot aankomen of een gezondere leeftijd. Met kinderen is het een ander verhaal. Kinderen mogen niet afvallen, die moeten stabiel blijven want die groeien nog. Je gaat dan kijken naar het gezin en waar het misgaat. ‘’Als het iets medisch is, dan moet ik ze doorverwijzen, dat mag ik natuurlijk niet behandelen.

Waarom er mensen aan overgewicht lijden komt volgens Irene door het volgende: ‘’Een overvloed aan eten, en in grote lijnen slechter eten’’. Slechter eten is vaker goedkoper dus dat wordt eerder gehaald. Als je gezond wilt eten, zal je dus meer tijd en geld in moeten leveren en daar heeft niet iedereen zin in. Het heeft volgens haar ook deels te maken met de opvoeding. ‘’Als je vroeger met je ouders drie keer per week naar de snackbar ging, is de kans groot dat als je nu op jezelf woont, dat je nog altijd vaak in de snackbar te vinden bent.

Het is vaak lastig voor mensen om hulp te vragen maar ik wil het juist laagdrempelig houden en toegankelijk zijn voor iedereen die het even niet meer weet of een klein duwtje de juiste richting op nodig heeft. Wat je ook vaak ziet is schaamte bij mensen, andere mensen om hulp vragen, straks denken ze dat ik het niet goed doe, dat kan dan een gedachte zijn die bij mensen op komt en hun tegen houdt.

Per individu is de behandeling verschillend, ieder persoon en ieder zijn doel is anders. Maar de kennismaking die telefonisch wordt gedaan, is wel standaard. Dit is een kort gesprek, waarin wordt uitgelegd wat het probleem is, wat hij/zij verwacht van mij en wat het doel is voor hem/haar. ‘’Als iemand na de kennismaking door wilt gaan met mij, dan voer ik vervolgens een uitgebreide anamnese, een soort groot interview waar ik een beeld kan krijgen van de persoon en de eventuele oorzaak van de patiënt’’, zegt ze

De relatie met het sporten en voetbal is eigenlijk snel gelegd. Voor iedereen is voeding belangrijk, elk mens heeft gezonde voeding nodig. Maar voor sporters is het helemaal belangrijk om de juiste voedingstoffen binnen te krijgen om hun sport te kunnen blijven uit te oefenen en kunnen blijven presteren. ‘’Als jij drie keer in de week voetbalt, maar je eet vier keer patat in de week, dan gaat er toch ergens iets niet goed,’’ aldus Irene. Dan zullen bepaalde dingen stagneren, en zal je ook nooit verder komen.

Over een paar jaar hoopt ze fulltime bezig te zijn met haar bedrijf. ‘’Eigenlijk hoop ik al dat ik volgend jaar mijn volle focus en tijd in mijn bedrijf kan stoppen’’, zegt ze. Wat ze ook graag in de toekomst zou willen, is iets doen voor bedrijven, zoals bijvoorbeeld het ziekteverzuim binnen een bedrijf terugdringen in het kader van gezonde voeding en beweging. ‘’Het is zo leuk om samen met iemand zijn doel te behalen, dat geeft voor jezelf ook een goed gevoel’’, verteld ze. Daarom wilt ze dit nog lang blijven doen en blijf ze dit ook doen.

Viola 2: de dominante kampioen van de vierde klasse

Hoewel het vlaggenschip de nacompetitie om promotie net misliep, was het toch feest bij Viola tijdens de afsluiting van het seizoen: het tweede elftal pakte het kampioenschap in de vierde klasse. Daarmee promoveert het team van Thomas van Hoek na één jaar alweer terug naar de derde klasse.

Twee gelijke spelen en één nederlaag: meer puntenverlies leed Viola niet dit seizoen. “Het was zeker een mooi jaar. We zaten gelijk in een flow en wonnen de eerste acht of negen wedstrijden. Dan gaat het kampioenschap gelijk leven, daar komt nog eens bij dat we ook de spannende wedstrijden goed doorstonden.” Aan het woord is Ruben Backx (32), de leider van het tweede team van Viola.

Een jaar daarvoor was alles anders. Viola 2 kende een vervelend seizoen, met de degradatie als dieptepunt. “Terwijl we eigenlijk wel in die derde klasse horen.”

Het tweede team uit Alphen is een mix van spelers die nog de ambitie hebben om het eerste te halen en jongens die het prima vinden om lange tijd in het tweede te spelen. “Maar het is vooral een jong elftal dat graag wil presteren, ze willen echt dat veld op om te winnen.” Dat gaat soms overigens wel gepaard met een kater. “Want op zaterdagavond gaan ze graag op stap en dan wordt er niet altijd rekening gehouden met de zondag, haha.”

De kampioenswedstrijd vond eind mei op eigen veld plaats. Riel 2 werd met 4-1 verslagen. “Het is toch het mooist om thuis kampioen te worden. Het werd nog even spannend toen zij op 2-1 kwamen, maar toen de 3-1 viel was het wel gedaan.” En vervolgens barstte het feest los. “We mochten de huifkar op en hebben vooral heel veel bier gedronken en gefeest.”

Backx heeft vertrouwen in het nieuwe seizoen in de derde klasse. “Het wordt aanpoten, maar we hebben er afgelopen jaar een stuk of acht spelers uit de A-jeugd bijgekregen en die zijn talentvol genoeg om in de derde klasse mee te draaien. Daarnaast hebben zij nu een seizoen ervaring op kunnen doen in de selectie. We moeten voor de middenmoot kunnen gaan.”

De jeugdopleidingen van SJC en Alphense Boys gaan samenwerken!

Vanaf  het seizoen 2018-2019 gaan SJC en Alphense Boys samenwerken om de jeugdopleidingen van beide verenigingen verder te ontwikkelen. De samenwerking is één van de stappen uit het voetbalplan die SJC zet om de jeugdopleiding komende jaren naar een hoger niveau te brengen.

De afgelopen maanden heeft de technische jeugdcommissie van SJC achter de schermen hard gewerkt om de jeugdopleiding van SJC verder door te ontwikkelen. SJC heeft de ambitie om de organisatie van de hele jeugdopleiding voor zowel recreatieve teams als selectieteams, voor meiden- en jongensteams te verbeteren. Bij SJC telt iedereen mee en moet elke jeugdspeler het maximale uit zichzelf kunnen halen. Een goede organisatie van de jeugdopleiding is daarom een vereiste.

Daarnaast heeft SJC de uitdrukkelijke wens om haar seniorenselectie voor het overgrote deel uit zelf opgeleide spelers te laten blijven bestaan. Er is toch niets mooiers dan eigen jeugd in SJC 1 te zien voetballen en de tribune met familieleden vol te zien stromen?

Een onderdeel daarvan is dat er een nieuw jeugdvoetbalplan is geschreven waarin de koers wordt uitgelegd. Hiervoor hebben we eerst informatie ingewonnen bij Alphense Boys. Deze club staat bekend om haar goed georganiseerde jeugdopleiding, het niveau waarop jeugd selectieteams voetballen en het aantal jeugdspelers dat zij per seizoen aan profclubs en KNVB teams aandragen.

De voorzitters van beide verenigingen hebben in juni met elkaar afgesproken om binnen de jeugdopleiding met elkaar te gaan samenwerken. De samenwerking bestaat vooral uit het delen van kennis en het verbeteren van elkaars jeugdopleiding door gezamenlijk trainerscursussen en clinics te organiseren. Door dit samen te organiseren is het bijvoorbeeld eenvoudiger om voor een cursus een KNVB docent op locatie te krijgen.

Ook zal er worden samengewerkt op het gebied van talentherkenning en talent-ontwikkeling. Als je kind écht goed genoeg is om bij een profclub te kunnen spelen en je kind die ambitie heeft, dan kunnen SJC en Alphense Boys helpen om die droom te verwezenlijken.

De samenwerkingsovereenkomst is op maandag 20 augustus 2018 in het complex van SJC ondertekend door beide voorzitters en door Paul Bahlmann (Technisch Coördinator Jeugdselecties Alphense Boys) en Tomas van Rijn (Jeugdvoorzitter SJC).

‘De tijd is rijp voor een terugkeer bij mijn cluppie’

Na een uitstapje bij voetbalvereniging Den Bommel keert Bryan Bouwens (23) komend seizoen als speler terug bij vierdeklasser Herkingen’55. Al is hij daar nooit helemaal weggeweest. Als jeugdtrainer liep hij de afgelopen twee jaar nog steeds rond bij de club in zijn woonplaats. Nu gaat Bouwens er zelf weer voetballen, met het zelfverzekerde gevoel dat hij zich alsnog op een hoger niveau heeft bewezen.

HERKINGEN – Want die sportieve uitdaging was de reden waarom de linkervleugelspeler twee seizoenen geleden Herkingen’55 inruilde voor tweedeklasser Den Bommel. ,,Ik wilde ontdekken of ik op een hoger niveau mee zou kunnen”, zegt Bouwens.

De Brabander, die op zijn dertiende verhuisde naar Goeree-Overflakkee en in Oude-Tonge ging wonen, voetbalde tot de senioren in zijn woonplaats bij de Don Bosco Grijsoord Combinatie. ,,Maar toen het op selectievoetbal aankwam, had ik het daar niet heel erg meer naar mijn zin. Het werd voor mij te snel te serieus. Daardoor verloor ik het plezier in het voetbal.”

Dat had mogelijk te maken met het feit dat hij slechts een jaar bij de A-tjes heeft gespeeld en daarna gelijk de stap naar de selectie heeft gemaakt. ,,Achteraf denk ik dat dat te snel was. Maar toen ben ik naar Herkingen’55 overgestapt.”

Aan het Grevelingenmeer leefde hij weer helemaal op en begon het steeds meer te kriebelen om het alsnog op een hoger niveau te gaan proberen. ,,Na drie jaar bij Herkingen wilde ik gaan kijken of ik een stapje hogerop aankon. En dat is gelukt. Ik heb twee mooie seizoenen bij Den Bommel gehad en daar voor mezelf bewezen dat ik het niveau aankan. Maar nu is de tijd rijp om terug te gaan naar mijn oude cluppie.”

Dat is vooral een afstandskwestie. Want vanuit Herkingen, waar hij na één seizoen spelen bij de plaatselijke voetbaltrots is gaan wonen, is hij steeds 20 tot 25 minuten met de auto onderweg. ,,Als je het dan ook nog druk hebt met je werk, dan is het toch fijn dat je weer terug kan vallen op je oude plekkie.”

Echt weg is hij bij Herkingen’55 nooit geweest. ,,Ik kwam nog regelmatig op de club, omdat ik er ook de jeugd train.”

Na vijf seizoenen bij Herkingen’55 kent hij de vereniging inmiddels door en door. ,,Het is een eigengereide dorpsclub, maar tegelijk waarderen de mensen iedereen die er komt.”

Daarnaast heeft de club volgens hem een mooi sportief vooruitzicht. ,,Alleen, op momenten merk je dat het een kleine club is met een smalle selectie. Daardoor is het moeilijk om echt bovenin mee te draaien. Maar met de spelers die er nu bijkomen, denk ik dat we er best een aantal leuke jaren van kunnen gaan maken. Misschien kunnen we zelfs een periodetitel gaan halen. Dat hebben we drie jaar geleden ook een keer gedaan. Het zou mooi zijn om dat te herhalen.”

CvdW: RKTVC – Erik de Leeuw

Erik de Leeuw is al 35 jaar lid bij de vereniging RKTVC. Hij heeft alle teams doorlopen als voetballer, en heeft tevens ook alle teams vanuit de F tot en met het eerste elftal doorlopen als trainer. Hij is actief geweest als hoofd jeugdopleidingen van de club, en is sinds twee jaar onderdeel van de voetbaltechnische commissie en als assistent hoofd jeugdopleidingen.

Hij is een echte clubman, want hij is nooit verkast van club en is de club altijd trouw gebleven. In het eerste elftal heeft hij twaalf jaar gespeeld, waar hij ook zijn mooiste moment heeft beleefd. ‘’Het was echt een subliem jaar, we hadden alles voor elkaar over en we werden ongeslagen kampioen’’, aldus Erik. Dat was onder leiding van Amir Hashemi, de huidige zaakwaarnemer van Alireza Jahankbakhsh. Hij is een Iraniër en heeft hem begeleid toen Alireza in Nederland kwam voetballen, en is nu dus geen trainer meer maar bij toeval in dit vak gerold.

De keuze om voor RKTVC te kiezen, was snel gemaakt. Heel de familie ‘de Leeuw’ zat bij de club, dus koos Erik ook voor de club van zijn familie. Zijn ouders hebben de kantine gepacht, zijn vader is grensrechter en materiaalman geweest bij het eerste elftal en ooms en tantes hebben ook veel voor de club gedaan.

In de tijd dat hij hoofdjeugdopleidingen was, heeft hij lopen vlaggen bij zijn zoon, en heeft hij zelfs bardiensten op zaterdag opgepakt. ‘’Eigenlijk is alles wat toen op mijn pad kwam wel gedaan, ik heb gewoon het beste met de club voor’’, zegt hij. Hij is twee jaar trainer geweest van het eerste elftal van de club, maar dat is nu al een jaartje of vier geleden. Nu bepaalt hij het beleid binnen de vereniging, en probeert hij zo goed mogelijk de trainers binnen de club aan te sturen. ‘’Ik probeer de trainers te helpen waar het kan, als ze vragen hebben kunnen ze bij mij terecht en ik probeer ze van allerlei informatie te voorzien om zo het niveau op te krikken’’, zegt Erik. Hij staat twee avonden per week op het veld, soms op verzoek van een trainer, maar ook als hij zelf ziet dat een trainer het wat moeilijker heeft. Dit gebeurt natuurlijk wel allemaal in open overleg.

Er valt nog wel wat te verbeteren qua prestaties van de jeugd, volgens Erik. ‘’We hebben een piek gehad een jaar of 9 geleden, maar er zijn toen een paar verkeerde keuzes gemaakt in het beleid en de keuzes van trainers, waardoor het wat minder is geworden de laatste jaren’’, zegt hij. Maar de club is nu met een inhaalslag bezig om de jeugd weer op een hoger niveau te brengen. Dat is wel lastig met de clubs S.V. TEC en T.S.V. Theolo in dezelfde regio, die samen met RKTVC in dezelfde vijver moet vissen. Het wordt dus steeds lastiger voor de clubs om rendabel te zijn met de jeugd. Meestal stromen er 3 a 4 spelers uit de jeugd door naar het eerste elftal, alleen springen die er weer uit na twee jaar, en gaan ze buiten de deur kijken. Ze willen of op een hoger niveau voetballen, of krijgen geld bij bepaalde clubs. ‘’Dat kunnen wij hun niet geven, en daarom is het ook lastig om te bouwen aan een goed elftal’’, zegt Erik.

Voor volgend seizoen verwacht hij net zoals voorgaande jaren een plek in de middenmoot. ‘’Ik hoop dat we misschien iets naar boven kunnen kijken, en een periodetitel kunnen pakken’’, vertelt hij. De ploeg is redelijk bij elkaar gebleven, en er zijn wat spelers uit de jeugd bij gekomen. Hij kijkt in ieder geval weer uit naar de seizoenstart van het seizoen 2018-2019.

FC ’s-Gravenzande onderzoekt multifunctionele tribune

 

Als het aan FC ‘s-Gravenzande ligt, maakt de oude tribune op het hoofdveld plaats voor een hypermodern gebouw met alles ‘erop en eraan’. De bouw van een nieuwe tribune, door bestuurslid Dirk Valstar een ‘megaproject’ genoemd, wordt het grote sluitstuk van een opwaardering van het Juliana Sportpark.

De realisatie van het gebouw is een ambitie van de club en bevindt zich nog in de prille beginfase. “Binnenkort gaat een projectgroep van start die, in nauwe samenwerking met de beheerstichting van het sportpark (SJS), als eerste opdracht de haalbaarheid van een nieuwe tribune gaat onderzoeken. De ideeën zijn er. Een aantal enthousiaste leden heeft zelfs concepttekeningen door een architect laten maken”, reageert Valstar, vicevoorzitter van de fusieclub.

De bouwplannen zijn ingegeven doordat FC ’s-Gravenzande de huidige tribune, met een capaciteit van vijftienhonderd mensen, moet vervangen. “Die tribune staat er al tientallen jaren en is hard aan vervanging toe”, zegt Valstar. “We willen sowieso een tribune terug, maar willen dat combineren met andere faciliteiten. Je moet dan denken aan commissie- en commerciële ruimten en een ruimte voor een fysiotherapeut. En kleedkamers, want we verwachten de komende jaren weer een flinke groei van het aantal leden. Het ledental is sinds de fusie in 2010 ieder jaar stijgend. De laatste jaren stijgt het ledenaantal fors met ± 50 leden per jaar. Inmiddels hebben we zo’n 1.600 leden en met de woningbouw die in aantocht is, rekenen we op nog meer aanwas. Aangezien een ledenstop niet aan de orde is, moeten we als club onze faciliteiten aanpassen op een groter aantal leden.”

Een belangrijk onderdeel van het plan zijn ook de commerciële ruimten. Volgens Valstar, die onder meer commerciële zaken in zijn portefeuille heeft, heeft FC ’s-Gravenzande op het complex, zoals het nu is ingericht, op afzienbare termijn de grenzen van zijn commerciële mogelijkheden bereikt. “Onze sponsors zijn in twee categorieën in te delen: de bedrijven die sponsoren uit liefhebberij omdat ze het de club gunnen en de bedrijven die zaken willen doen: sponsors die voor de business clubs komen en voor het netwerken. In het nieuwe gebouw zouden wij daar een nieuw categorie aan toe kunnen voegen: bedrijven die hun relaties in speciale ruimten kunnen uitnodigen om een wedstrijd te bekijken. Skybox-achtige ruimten dus. Ook doordeweeks kunnen bedrijven gebruik maken van deze ruimten voor bijvoorbeeld vergaderingen. Daarnaast kunnen sportgerelateerde bedrijven en organisaties zich in het gebouw vestigen, zoals fysiotherapie, fitness, sportkleding en -artikelen, enzovoorts. We zouden in het nieuwe gebouw dus nieuwe commerciële mogelijkheden kunnen ‘uitnutten’ en extra inkomsten voor de club genereren.”

Als de plannen doorgaan duurt het nog even voordat het gebouw er staat. “We houden een deadline van 2022 aan”, vertelt Valstar. “Het is natuurlijk ook op financieel gebied een megaproject. Na de zomer gaan we een projectgroep opstarten voor onderzoek naar de haalbaarheid en dan ook zo snel mogelijk starten met de fondsenwerving.”

FC ’s-Gravenzande werkt sowieso hard om de accommodatie up-to-date te houden. Valstar: “Vorig jaar hebben we de keuken flink uitgebreid. Niet alleen in vierkante meters, maar ook qua apparatuur. Alles is gemoderniseerd. Toen we vier jaar geleden voor het eerst in de hoofdklasse speelden zijn we door de gezamenlijke hoofdklassers uitgeroepen tot club met de beste keuken. Die titel moeten we wel eer aan blijven doen.”

Binnenkort wordt ook de kantine aangepakt. Meubilair en aankleding krijgen een upgrade. “Tijdens een enquête onder de leden kwam naar voren dat het allemaal wat ‘eigentijdser’ mag. Het huidige interieur stamt dan ook van vijftien jaar geleden. We krijgen dus een ander smoeltje, een ‘look and feel’-ploeg houdt zich daar mee bezig.”

Op het complex wordt dit jaar ook nog een andere lang gekoesterde wens van de club gerealiseerd, een Soccer Court  bestaande uit twee kunstgrasveldjes van vijftien bij 25 meter. “Daar kunnen FC ‘s-Gravenzande, de kinderopvang, de scholen en het  wildvoetbal gebruik van maken. Wij kunnen er ook de jongste voetballertjes op laten spelen en gebruiken als trainingsfaciliteit. Het zorgt in ieder geval weer voor een stukje extra capaciteit.”

Als laatste is met behulp van de gemeente de parkeercapaciteit op het sportpark uitgebreid en daarmee ook de verkeersveiligheid op en rond het Sportpark verbeterd. “Met al deze vernieuwingen is wat ons betreft het Juliana Sportpark weer klaar voor de toekomst.”

 

Meindert Dijkstra doet stapje terug bij jeugdliefde: ‘Het was een geslaagd seizoen’

Na veel twijfels besloot Meindert Dijkstra (51) onlangs om er geen tweede jaar aan vast te plakken als hoofdtrainer van SAB. De oefenmeester heeft een eigen bedrijf en wil meer tijd doorbrengen met zijn vrouw en drie kinderen. “Ik ben blij dat ik de club met opgeheven hoofd kan verlaten.”

Maar liefst 47 jaar nadat hij als 6-jarig voetballertje werd weggeplukt door NAC Breda, keerde Meindert Dijkstra afgelopen zomer terug bij SAB als trainer. De voormalige verdediger speelde als prof behalve voor de trots van Breda ook voor Willem II, Notts County, RBC en TOP Oss en behaalde hierna zijn trainerspapieren. Na periodes bij JEKA en Unitas’30 was Dijkstra gevleid dat SAB hem de kans gaf om als hoofdtrainer aan de slag te gaan bij Sint Anna Boys. “Het was een eer dat mijn oude cluppie vertrouwen in me had. Het bestuur gaf me de doelstelling mee om ervoor te zorgen dat we in de vierde klasse zouden blijven als promovendus”, zegt Dijkstra. Al ruim voor het einde van de competitie kon er een vinkje achter deze missie: SAB zette onder leiding van Dijkstra namelijk behoorlijke stappen. De jonge selectie speelde dit seizoen verzorgd voetbal en op sportpark Ruiterboslaan hoefde men zich geen zorgen te maken over degradatie. “Ik heb gewerkt met prettige, leergierige jongens. Ik weet ook zeker dat SAB 1 een mooie toekomst tegemoet gaat.”

Dijkstra zal daar voorlopig echter geen deel van uitmaken. Na veel twijfels besloot hij om volgend jaar naar eigen zeggen een ‘sabbatical’ te nemen als trainer. Dit heeft niets met SAB te maken en zijn liefde voor het trainersvak is ook allerminst afgenomen in het succesvolle jaar. “Maar ik wil graag meer tijd doorbrengen met mijn gezin”, zo legt de Bredanaar zijn keuze uit. “Ik heb drie kinderen: Marvin, Justin en Caitlin en wil graag meer tijd met ze doorbrengen. Marvin voetbalt bij JEKA, Justin is gestopt en Caitlin speelt op dit moment voor CTO Zuid in Eindhoven en Jong Oranje onder 19, waar ze aanvoerder is. Ik vind het leuk om mijn zoons meer te zien en ik wil zoveel mogelijk wedstrijden van mijn dochter live bijwonen. Ze is echt een talent en Caitlin wil ook graag prof worden. Ik ben benieuwd hoe ver ze kan komen”, zegt hij. Naast het voetbal heeft Dijkstra ook nog een eigen bedrijf, Bahm-Holland/Breda, waarmee hij zich richt op personeelsbemiddeling.

Het is duidelijk: Dijkstra zal zich niet vervelen als hij volgend seizoen geen hoofdtrainer is. De voetballiefhebber is trots dat hij een succesvol seizoen heeft gedraaid met SAB. “Ik ben blij dat ik de club met opgeheven hoofd kan verlaten”, zegt hij. “Het had me niet lekker gezeten als we dramatisch gepresteerd hadden, maar ik kan zeggen dat we met z’n allen heel goed werk hebben geleverd. Het gaat goed met SAB en ik blijf de club uiteraard volgen. Wie weet kom ik volgend seizoen af en toe kijken, maar er zijn ook nog vele andere leuken dingen om te volgen. Mijn oude club NAC bijvoorbeeld, waar ik ook wat vaker naartoe hoop te gaan. Thuiswedstrijden in het Rat Verlegh Stadion zijn namelijk magisch.”

2018 wordt voor Björn Luijcks sowieso een jaar om niet meer te vergeten

VOGELWAARDE – Ze waren bij v.v. Vogelwaarde lange tijd in achtervolging op NVS en stapje voor stapje kwamen ze dichterbij. Tot ze uiteindelijk in een rechtstreeks duel de koppositie overnamen in de 5e Klasse A. Nu zijn ze na twintig jaar weer kampioen.

“Aan het begin van het seizoen hadden wij bij VV Vogelwaarde de doelstelling om mee te strijden voor een periode en uiteindelijk te gaan voor een top vijf-klassering. Gezien de zevende plaats van vorig jaar een logisch doel. Nu we dit seizoen voor de winterstop redelijk draaide en de afgelopen maanden juist uitstekend kwam ons doel steeds dichterbij.

Routiniers
Hij streek twee en half seizoen geleden neer bij de club toen hij overstapte van het Belgische KSK Klinge. Daarvoor was hij actief bij v.v. Hulsterloo en v.v. Clinge, de club waar hij tot zijn twintigste heeft gespeeld.  De 32-jarige is één van de routiniers in het elftal van trainer Marc de Kunder en als controlerende middenvelder ook wekelijks belangrijk. “Niet als scorende en diepgaande middenvelder, maar meer als eentje die betrokken is bij de opbouw en bij de voorbereiding van goals. Op die manier kan ik van waarde zijn en dat geeft mij een prettig gevoel als speler. Verder denk ik dat ik belangrijk ben voor het team door mijn inzet en uithoudingsvermogen.”

Waar de club tussen 2013 en 2015 twee seizoenen actief was in de vierde klasse, daar komt nu dus de terugkeer. Een terugkeer waar ook Luijcks uiteraard naar uitkijkt. “Het overgrote deel van de groep is de afgelopen jaren bij elkaar gebleven en je merkt als we vertrouwen hebben dat er gewoon heel veel kwaliteit in de groep zit. Dat komt er nu gelukkig ook bijna wekelijks uit. Als er enkele spelers bij komen, dan denk ik zeker dat wij een stabiele vierdeklasser kunnen worden. In mijn ogen ook het niveau waar een club als Vogelwaarde gewoon thuishoort. Ik hoop dat spelers, die ergens anders tegen een eerste ploeg aanzitten of een stapje hogerop willen straks Vogelwaarde weten te vinden.”

Extra glans
Maar niet alleen op het veld heeft Luijcks een bijzonder moment. Ook privé zit er nog wat moois aan te komen, omdat ik hiernaast ook voor de eerste keer vader word. Het jaar 2018 is sowieso een jaar om niet meer te vergeten. Daarnaast wil ik zolang mogelijk genieten binnen en buiten het veld, want uiteindelijk doe je voetballen nog steeds voor je plezier. Hopelijk kunnen we aan het einde van de rit terugkijken om een mooi voetbalseizoen waar alle clubmensen, spelers, de technische staf en trainers trots op kunnen zijn!”

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.