Home Blog Pagina 1328

Barendrecht VR2 – SSS VR2

De selectie van SSS VR2 is al een aantal weken in training onder leiding van trainer Jan Nuts, maar afgelopen donderdagavond (30 augustus) werd er dan toch voor het eerst een wedstrijd gespeeld. Er was al wel eerder een oefenwedstrijd gepland, maar deze kon helaas niet doorgaan. De donderdagavond vlak voor de eerste bekerwedstrijd kon er alsnog in Barendrecht worden geoefend!

Op dinsdag 14 augustus was de eerste training waarna er meerdere trainingen volgden, ook al was het soms met een kleinere groep, want een aantal speelsters kregen de kans in VR1. Toch kunnen de meiden, die het niet gered hebben, in Vrouwen 2 naar een hoog niveau toewerken, want in de 1e klasse zal het ook echt niet makkelijk worden. De laatste trainingen stonden onder leiding van Sander Veldhoen, die aansluit bij de groep als assistent-trainer en daarmee een stap kan zetten in zijn trainerscarrière na het behalen van de KNVB opleiding UEFA C (TC III).

In de voorbereiding maakten de meiden stappen in hun fitheid en voetbal, want dan ook afgelopen donderdag zichtbaar was in de oefenwedstrijd!

Tegenstander was namelijk bij deze eerste oefenwedstrijd van het seizoen Barendrecht VR2 (die dit seizoen in de 2e klasse uitkomen).

Trainer Jan Nuts had twee opstellingen gemaakt die de eerste helft zouden spelen en halverwege zouden wisselen. De eerste minuten was het spel van SSS kant nog niet sterk. De meiden moesten dan ook nog wennen aan elkaar, speelwijze en inzet bij zo´n wedstrijd. Zo werd de lange bal nog iets te veel gebruikt. Wel werd al twee keer gescoord! Griffith had een mooie steekpass op Suzanne, die bal in de rechterhoek schoot, 0 – 1. Het tweede doelpunt viel opnieuw na pass van Griffith, ditmaal een lange bal, die Tanisha vervolgens binnenschoot, 0 – 2.

De meiden gingen steeds beter combineren en leverde dan ook iets meer controle en kansen op. De 0 – 3 was een mooie aanval over de rechterkant met een voorzet van Kim Vermaas, waarna Jamie vanaf de rand van het strafschopgebied de bal in de verre hoek schoot. Voor rust viel ook de 0 – 4 nog! Chantal verzorgde, nadat ze een tegenstander passeerde, de voorzet waarmee ze Patricia voor een leeg doel zette. Patricia tikte de bal simpel binnen. Beide opstellingen wisten tweemaal te scoren in de eerste helft, dus dat maakte niet het verschil.

In de tweede helft hield trainer Jan verder rekening met de pijntjes en zaterdag de eerste bekerwedstrijd. Hierdoor speelden een aantal meiden de wedstrijd verder uit, of kregen vroegtijdig een wisselbeurt. Het spel was met vlagen sterk. Er werd gecombineerd en naar een opbouw van de aanval gezocht. Er werd nog tweemaal gescoord, beide door Chantal. Bij de eerste na een foutje van de keepster van Barendrecht, die de bal zo in de voeten schoof, waarna Chantal haar passeerde en binnenschoot. Het andere doelpunt viel uit een voorzet van Suzanne.

Ook Barendrecht scoorde eenmaal uit een voorzet, die bij de tweede paal kon worden binnengekopt.
Een mooie eerste oefenwedstrijd voor SSS VR2, die met 1 – 6 gewonnen werd!

Zaterdag reist SSS VR2 naar Sassenheim voor de eerste bekerwedstrijd tegen de hoofdklasser Ter Leede VR2 om 12:30 uur.

Klundert een maatje te groot voor Groote Lindt

© Tekst: Erik Bezemer & Foto: VV Klundert & VV Groote Lindt

Na de zomerstop stond zaterdag de eerste bekerwedstrijd voor Groote Lindt op het wedstrijdprogramma. De plaatselijk voetbalvereniging uit Klundert werd ontvangen op

Sportpark Bakestein. Groote Lindt kan terug kijken op een redelijke voorbereiding met in het oogspringend de 4-1 overwinning op Bolnes.

De gasten begonnen voortvarend aan de wedstrijd waaruit direct bleek dat het voor de thuisploeg een lastige middag zou worden. De uit de 2e klasse gedegradeerde gasten wisten na 20 minuten speeltijd de 0-1 te maken. Hiervoor kregen zij wel alle tijd, ruimte en medewerking van de Zwijndrechtse defensie. Groote Lindt rechte de rug en kreeg iets meer grip op de middenvelders en aanvallers van Klundert. Toch was het weer Klundert dat, vlak voor de pauze, wist te scoren: 0-2.

In de 2e helft wisten beide teams niet meer te scoren waarbij Groote Lindt enkele grote mogelijkheden niet wist te benutten.

Dinsdagavond staat er weer een oefenwedstrijd op het programma en wordt er gespeeld in en tegen ‘s-Gravendeel, aanvang 20.00 uur. Zaterdag de 2e bekerwedstrijd uit tegen zondag 5e-klasser TPO  uit Moerdijk. Aanvang 17.00 uur.

Barendrecht vol vertrouwen naar Groesbeek

 

Na de (1-0) thuisoverwinning tegen de koninklijke HFC gaat Barendrecht aankomende zaterdag op bezoek in Groesbeek en neemt de ploeg het op tegen De Treffers van trainer Anton Janssen.

Het wordt de vijfde keer dat beide clubs tegenover elkaar staan, waarbij Barendrecht het vaakst aan het langste eind trok. Beide teams begonnen de competitie met een nederlaag en wisten afgelopen weekend de eerste punten binnen te slepen. De Treffers wisten de voorsprong niet vast te houden, maar nog wel een punt mee te nemen, uit bij FC Lienden. Barendrecht daarentegen wist thuis in het laatste kwartier te scoren en de drie punten thuis te houden.

Vorig jaar werd deze wedstrijd rond dezelfde tijd gespeeld en wisten De Treffers op voorsprong te komen in de 14eminuut. Net voor rust wist Barendrecht op gelijke hoogte te komen en leek de wedstrijd op een gelijkspel te eindigen, totdat Joey Jongman in de 84eminuut de winnende maakte en ervoor zorgde dat Barendrecht met de drie punten ervan door gingen.

Twee keer eerder wist Barendrecht er met de punten van door te gaan in Groesbeek en met de overwinning van afgelopen zaterdag erbij zal dat de ploeg van trainer Albert van der Dussen extra vertrouwen geven.

Zaterdag 8 september 18:00: De Treffers – Barendrecht

 

De liefde voor RBC gaat nooit verloren

De liefde van Marc en Thom Brekoo voor RBC is altijd onveranderd groot gebleven. Het faillissement heeft daar geen verandering in gebracht, want clubliefde is nou eenmaal niet gebaseerd op resultaten. Ze zijn nog altijd even blij met een overwinning en dagenlang ziek na een nederlaag.

Brekoo senior kwam voor het eerst bij RBC in de jaren negentig. Hij was al verhuisd naar Roosendaal en voetbalfan, dus een bezoekje aan RBC was een logisch vervolg. Hij werd gelijk gegrepen door de ambiance en bleef komen. Met zijn bedrijf reserveerde hij later een paar stoeltjes in het stadion en vijftien jaar geleden nam hij zijn zoon voor het eerst mee. Ook Thom vond het direct leuk. “En dan ontwikkel je een liefde voor de club. Je maakt een hoop mee in het stadion en dan groeit er iets, ik voel de liefde voor RBC echt van binnen. Ik zou niet zo veel om een andere club kunnen geven.” Zijn vader knikt. “De ervaringen zorgen voor een binding. Dat geldt denk ik voor iedere supporter van een club.”

Ze maakten van alles mee, hoogtepunten zoals de promoties naar de eredivisie, maar ook de degradaties zorgden voor een nauwe band met de club. Je wint samen en je verliest samen. Het faillissement in 2011 was de inktzwarte bladzijde. Thom: “Ik ben daar wel even ontdaan van geweest. Het speelde al een tijdje, maar toch kwam de klap hard aan. Vooral omdat we degradatie uit de eerste divisie juist hadden voorkomen met een 3-2-overwinning op FC Dordrecht.” Marc: “Echt heel zonde, ook voor de stad Roosendaal. Het is en blijft een gemiste kans voor de politiek, mede dankzij RBC werd Roosendaal op de kaart gezet.”

Thom vond het vooral lastig dat RBC in het daaropvolgende jaar helemaal niet bestond. “Dat gaf echt een heel leeg gevoel, ik was erg blij dat ze weer terugkeerden.” Het maakte hem dan ook weinig uit op welk niveau. Dat geldt ook voor zijn vader. “Ook in de vijfde klasse was het weer leuk, beregezellig om tegen al die lokale clubjes te spelen. We bleven toen nog met maximaal een man of honderd à tweehonderd over van de supporters die eerder naar het betaalde voetbal bij RBC kwamen kijken.” Marc merkt dat RBC nog steeds leeft in Roosendaal en omstreken. “Dat iedereen wel een mening heeft over de club, vind ik alleen maar een goed teken. Positief of kritisch, waar of niet waar: ze hebben het over RBC, de club leeft, het was en is iets bijzonders.”

Dat de ontwikkeling van de club naar de hogere klassen in het amateurvoetbal stapje voor stapje gaat, vinden zoon en vader Brekoo niet gek. “Je zoekt een basis, moet weer opnieuw beginnen. Dat is niet makkelijk. RBC wilde zo snel mogelijk doorstromen, maar je ziet dat ze in de vierde klasse al even bleven hangen en datzelfde dreigt nu voor de derde klasse.” Het maakt voor Marc en Thom niet veel uit. “Het niveau is niet het belangrijkste, we willen dat RBC een harmonieuze vereniging is, positief ingesteld. Je moet misschien niet als doelstelling hebben om de nummer 1 te zijn, dan ben je van zo veel factoren afhankelijk. Het is belangrijk dat het lekker draait, zowel in de organisatie als op het veld, dan komt een promotie vanzelf.” Maar dat neemt niet weg dat ze in huize Brekoo vreselijk chagrijnig kunnen worden van een nederlaag. “Daar kan ik nog wel een paar dagen last van hebben”, vertelt Marc, terwijl zijn zoon instemmend knikt.

Met een harmonieuze vereniging bedoelt vader Brekoo ook dat de jeugdopleiding en het eerste team goed op elkaar aansluiten. RBC heeft een gecertificeerde jeugdopleiding van de KNVB, wat inhoudt dat alles top geregeld is in de academie van de club. “Het is ook niet gek dat spelers van allerlei clubs kiezen voor een opleiding bij RBC. De opleiding is er een om trots op te zijn, daar heb je er namelijk niet veel van in Nederland. Als de doorstroming goed is, kun je daar heel veel profijt van hebben als eerste team.”

Marc levert op zijn manier een bijdrage aan RBC, Thom is nu actief als studiebegeleider voor de talentjes. “Ik help ze met school, hun prestaties daar mogen niet lijden onder het voetbal.”

Wat de toekomst RBC brengt, zien Marc en Thom vanzelf wel. Hun liefde voor de club zal er in ieder geval altijd zijn. En dat herkennen ze bij meer RBC-supporters.

Altijd met een glimlach in de businessclub

De zeven meiden van de businessclub van VV Brielle staan altijd met een glimlach in de businessclub. Patricia Gouw (45) en Barbara de Jong (49) zijn er twee van. Barbara staat vaak achter de bar, Patricia is gastvrouw. “We zien het echt als een uitje”, zegt Patricia. “Als het eerste niet thuis speelt, gaan we altijd mee naar de uitwedstrijd.”

Hun beide zoons spelen in de JO15-1. “We gaan ’s morgens eerst bij ze kijken”, vertelt Barbara. “Rond kwart voor één verzamelen we in de businessclub. Vaak ontvangen we al de scheidsrechter en de bestuursleden van de tegenstanders. Als de bestuurskamer open gaat, gaan ze een deurtje verder”, valt Patricia haar bij.

Vanaf 14.00 uur druppelen de leden van de businessclub binnen. Brielle heeft er ongeveer negentig. “Die zijn er niet altijd, maar het is altijd wel druk hoor”, weet Barbara. “We verwelkomen ze, maken een praatje, geven ze wat te drinken en er is altijd een lekker hapje. “We zijn erg van de thema’s”, lacht Patricia. “Dat vinden we leuk. “Met Pasen ook, dan kleden we de businessclub gezellig aan. Iedere maand hebben we wel een ander thema. In november hadden we saté, in februari erwtensoep. Zo proberen we altijd wat te verzinnen wat bij de tijd van het jaar past.”

“Dat wordt gewaardeerd”, zegt Barbara. Zoals na afloop van de wedstrijd er traditioneel een bittergarnituur wordt voorgeschoteld aan de gasten. Patricia: “Dat is vaste prik, elke wedstrijd. Zelf zien ze vaak weinig van de wedstrijd. Patricia: “We zijn altijd bezig met dingen voor te bereiden. Soms zie je een flits.”

Na de wedstrijd neemt zij de Pupil van de Week onder haar hoede. Die komt altijd naar boven en glundert van oor tot oor of Brielle nu gewonnen heeft of verloren. Aanvoerder Alex van Dommelen en Marvin Godschalk komen altijd speciaal langs voor de pupil.”

Ook ‘traditie’ is een bord met voorspellingen. “Alle sponsors kunnen daarop aangeven wat de rust- en eindstand van de wedstrijd wordt”, legt Barbara uit.

“Dat is heel populair”, verzekert Patricia. “Er zijn er bij die vliegen na binnenkomst meteen naar het bord. Daar kan nog net een hallo vanaf. Als er dan gescoord wordt, zie je sommige mensen vanaf de tribune de businessclub weer inschieten om te kijken naar dat bord. Dat geeft wel een aparte dimensie.”

In februari hadden de ‘meiden’ van de businessclub (Patricia: ‘We zijn met zijn zevenen’) een heuse primeur: een Ladies Night. Patricia: “Dat was op een woensdagvond. De enige mannen die er waren stonden achter de bar. Dat waren onze mannen.”

“We hadden van alles georganiseerd zoals stands van ondernemende vrouwen. We hadden alle spelersvrouwen uitgenodigd, de vrouwen van de businessclub en alle vrouwelijke vrijwilligers van VV Brielle. Het was erg gezellig en een groot succes.” Wat ook een enorm succes was, was de voetbaltrip naar Malaga met de businessclubleden die zich daar voor opgegeven hadden. Een geweldige manier om elkaar op een andere manier te leren kennen als alleen op de club.” Dedames van de businessclub van VV Brielle zijn de verbinders naar de sponsoren, volgens Patricia en Barbara.

Voetbalschool Leon Hutten: ‘De beste van Nederland’

Met een talentenacademie, reguliere voetbalschool en individuele trainingen biedt Leon Hutten een compleet pakket aan voor voetballers die beter willen worden. In de reguliere school is iedereen welkom, maar alleen de allerbeste jeugdspelers krijgen een plekje in de talentenacademie van Hutten. “Onze voetbalschool is de beste van Nederland.”

Hutten doet die gedurfde uitspraak niet zonder onderbouwing. “Wij brachten al meer dan 140 spelers naar betaald voetbalclubs in 3,5 jaar tijd.” De Tilburger startte 22 jaar geleden met de voetbalschool, nadat hij zelf gestopt was als profvoetballer. Binnen een paar weken tijd had hij al dertig aanmeldingen, dankzij actief flyeren. “Daarna is het een kwestie van kwaliteit leveren.”

En dat deed Hutten. Uiteindelijk is de Voetbalschool Leon Hutten uitgegroeid tot een bekende naam, die talentjes vanuit heel Nederland, Vlaanderen en zelfs Franstalig België aantrekt. “Allemaal spelers die nog niet met een betaald voetbalclub in aanraking zijn geweest, dat is onze eis. Wij willen blanco spelers, die plukken we soms letterlijk van de straat.” Maar die kwaliteitseisen zijn wel hoog. Hutten wil alleen voetballers die een goede basistechniek en ‘iets extra’s’ hebben, want het doel is om ze uiteindelijk naar een profclub te brengen. De spelers die zich aanmelden voor de talentenacademie weten waarvoor ze zich inschrijven. “We zijn keihard. De trainers hebben allemaal een achtergrond in het betaald voetbal of in de opleiding van een profclub en zijn stuk voor stuk pedagogisch onderlegd. Voor iedere specifieke kwaliteit hebben we een trainer in huis.”

Bij de reguliere voetbalschool is iedereen welkom. “Het doel is om spelers beter te maken, bijvoorbeeld iemand van de vierde naar de eerste klasse te helpen. Ik vind het heel mooi om te zien dat die jongens echt stappen zetten in hun ontwikkeling onder ons bewind.” De talentenacademie heeft Hutten in 2014 aan zijn school toegevoegd, van de eerste lichting van twintig spelers haalden maar liefst achttien uiteindelijk de opleiding van een profclub. De een speelt nu bij NAC, de ander bij Willem II, weer een ander bij Vitesse en zelfs een jongen bij PSV. Ook zijn veel spelers jeugdinternational geworden. Velen komen nog altijd terug naar Hutten voor de individuele trainingen die hij op zondagochtend geeft.

Naar leeftijden kijkt de oud-prof niet. “Ik heb ook een jongen van 15 jaar rondlopen. Zolang ze blijven geloven dat ze het kunnen redden en aan de eisen voldoen, zijn ze welkom.” Ook voor meisjes is plaats: drie speelsters die onder Hutten trainen, zijn inmiddels al jeugdinternational. Hutten: “Ik heb in mijn jeugd de mogelijkheid gekregen om me te ontwikkelen tot profvoetballer en die kans wil ik nu doorgeven, door mijn kennis en ervaring te delen.”

Hoewel de voetbalschool in 2018 al 22 jaar bestaat, blijft Hutten de academie ontwikkelen. Zo zijn er inmiddels contacten gelegd met PSV, Vitesse, NAC en Willem II, is Hutten actief bezig met het verbeteren van zaken als de fitheid van jeugdspelers, heeft hij een bewegingsdeskundige én mental coach in zijn team zitten. Alles om spelers klaar te stomen voor het hoogste niveau. “Ik zie dat de jeugd minder fit is dan vroeger, ze zitten meer te gamen dan dat ze buiten zijn. Bij onze voetbalschool krijgen ze daarom ook trainingen om het uithoudingsvermogen te verbeteren. Daarmee zie je ook direct hoe het met de mentaliteit gesteld is: gaan ze door of haken ze af?”

De voetbaltrainingen geeft Hutten allemaal bij Right-Oh. Volgend seizoen is de Tilburger tevens de hoofdtrainer van het eerste elftal van die club uit Geertruidenberg. “Ik ben nu trainer bij Groot-Ammers en dat gaat heel goed, maar de reisafstand wordt te groot. Toen ik kenbaar maakte dat ik daar na dit seizoen weg zou gaan, was Right-Oh er heel snel bij om me te contracteren. Ik heb een bepaalde naam in het voetbal opgebouwd en zij zagen met hun eigen ogen hoe ik de jeugd trainde binnen mijn voetbalschool, dus wilden ze me heel graag hebben. Ik vind het nog altijd heel leuk om met een team ergens naartoe te werken, zou het niet kunnen missen”, aldus de oefenmeester, die dit jaar 56 wordt. “Binnen twee jaar moeten we met Right-Oh een stabiele derdeklasser worden. Ik heb echt zin om aan de slag te gaan met de ploeg en ook de jeugd daarbij te betrekken. Het is een uitdaging en daar doe ik het voor.”

Meer informatie over de voetbalschool, talentenacademie en individuele trainingen van Leon Hutten vind je op de site.

Nieuwsgierig naar avontuur bij Melissant

Eindelijk kan Petry Hoofdman (44) zijn ambitie waarmaken. De afgelopen seizoenen bouwde hij bij De Jonge Spartaan vanuit de jeugd stap voor stap zijn trainersloopbaan op, om ooit de stap naar een eerste seniorenelftal te maken. Komend seizoen is het zover, maar niet in Middelharnis. Hoofdman verruilt het tweede van ‘DJS’ voor het eerste van Melissant.

MELISSANT – Pas één keer eerder stapte Hoofdman over naar een andere club. Dat was nog als actief voetballer in Stad aan ’t Haringvliet, waar hij pas als negentienjarige zijn voetbalcarrière opstartte en uiteindelijk tien jaar in het eerste van SNS zou spelen. Tot hij het oude nest verliet en nog twee mooie jaren zou meemaken bij De Jonge Spartaan, waarmee hij het kampioenschap in de derde klasse vierde.

Na een voetbalpensioen van zo’n vijf jaar trok hij op sportpark Spartacus zijn kicksen weer aan om ‘bij de ouwe lullen’ het spelletje weer op te pakken. Tussen het voetballen met ouwe knarren door, werkte hij vanuit de jeugd aan een toekomst als trainer. Met succes. ,,In de A’s zijn we voor het eerst in de historie van het eiland gepromoveerd naar de hoofdklasse”, zegt Hoofdman, die en passant zijn UEFA C-diploma haalde.

Met die papieren op zak was het tijd om een seniorenelftal onder zijn hoede te nemen. Dat heeft de geboren Rotterdammer, die getogen is op Flakkee in Middelharnis en Dirksland, nu in totaal drie seizoenen gedaan bij het tweede. ,,Ertussen heb ik nog anderhalf jaar de selectiekeepers getraind.”

Het trainen van het tweede elftal heeft hem vindingrijk gemaakt, zegt Hoofdman. ,,Bij het voorbereiden van je trainingen en het spelen van wedstrijden, is het steeds maar de vraag: wat heeft het eerste nodig en wat heb jij tot je beschikking? Het maakt je dus inventief.”

Toch bleef het bij hem altijd kriebelen om, net als in de jeugd, een keer een eerste elftal te trainen. Alleen dan bij de senioren. En toen kwam plots Melissant langs, waarvan het eerste elftal in de vierde klasse uitkomt. Op dat niveau mag Hoofdman met zijn papieren trainen. ,,Ik had eigenlijk al bij De Jonge Spartaan aangegeven dat ik nog een seizoen zou blijven als trainer van het tweede. Maar ik heb toen al wel bespreekbaar gemaakt dat het mijn ambitie is om een keer een eerste elftal te trainen. Ze vonden het niet leuk dat ik nu vertrek, maar gelukkig gunden ze mij deze kans.”

Als hoofdtrainer van Melissant wil hij komend seizoen gaan ontdekken hoe het bevalt om bij een hoofdmacht de eindverantwoordelijke te zijn en of hij een vervolgopleiding gaat volgen. ,,Voor mij is komend seizoen een graadmeter om er achter te komen hoe leuk het is om voor een eerste seniorenelftal te staan. En om eventueel nog meerdere jaren te investeren in mezelf en meerdere opleidingen te gaan volgen. Al ben ik daar positief in gestemd.”

 

Zaterdag 22 september: Avondje VFC!

Op zaterdag 22 september start de competitie weer. Dit seizoen start VFC het seizoen op een wel heel bijzondere manier. Op 22 september staat namelijk direct het eerste, welbekende, ‘Avondje VFC’ op het programma. Deze tot een jaarlijkse traditie uitgegroeide avondwedstrijd is een garantie gebleken voor een afgeladen sportpark en een tot in de late uurtjes volle kantine.

Deze avond zullen zowel VFC zaterdag 1 als VFC zondag 1 het seizoen thuis aftrappen. Beide teams starten direct met een heuse ‘Waterweg derby’ tegen de Schiedamse buren.
De avond start om 17.00 uur met VFC (za) tegen SVV (za), waarna VFC (zo) om 19.30 uur zal aantreden tegen SVV (zo). Vanaf 21.30 uur kunt u onder het genot van een hapje en een drankje een dansje wagen tijdens de feestavond in de kantine.

Dus kom zaterdag 22 september 2018 om 17.00 uur naar VFC, kom genieten van de derby’s en steun onze eerste elftallen.
We hopen er weer een memorabele avond van te maken!

Programma:
17.00 uur: VFC (za) – SVV (za)
19.30 uur: VFC (zo) – SVV (zo)
21.30 uur: Feestavond

CvdW: GVV’63 -John Biesheuvel

John Biesheuvel is de in 1996 neergestreken in Zaltbommel, en in 2001 betrokken geraakt bij GVV’63. Hij was zelf altijd keeper, en had een tijdje last van knieproblemen waardoor hij een tijdje niet meer voetbalden. Hij werd gevraagd door zijn neef om op een lager niveau te keepen, en hij besloot om dat te doen.

Voorzitter werd John in 2003, voor een periode van drie jaar. Dat gaat altijd zo bij de club, want elke drie jaar wordt er een nieuwe voorzitter gekozen of wordt de voorzitter herkozen. Na de periode 2006-2009 besloot hij zich weer herkiesbaar te stellen, en werd hij weer de voorzitter van de club. Sinds die tijd is hij onafgebroken voorzitter van de club, en volgende week tijdens de ALV zal er weer gestemd moeten worden voor het voorzitterschap. ‘’Ik heb mij weer verkiesbaar gesteld, dus het is aan de leden of ze met mij door willen’’, zegt hij.

Als voorzitter heeft hij, los van het uitvoeren van het beleid van de club, nog een andere bijzondere taak binnen de vereniging. Hij is namelijk ook verantwoordelijk voor alles wat samenhangt met het kantinebeheer. ‘’Ik ben zo’n twee tot drie keer op de club te vinden, sowieso elke zaterdag en je doet ook veel achter de schermen in je vrije tijd’’, verteld John. Hij vindt het heel leuk om te doen, de club op weg helpen naar een toekomst, en ervoor zorgen dat je zo’n 200 actieve leden elke week aan het voetballen krijgt, dat is elke week weer mooi om te zien.

GVV’63 is een kleine hechte gemeenschap, waarbij plezier en presteren samengaan. ‘’Je voetbalt altijd voor de drie punten, maar de derde helft worden nooit vergeten bij ons’’, zegt hij. De club is een redelijk kleine vereniging, waar de sociale omgang met elkaar sterk aanwezig is.

Verder heeft de club het altijd belangrijk gevonden om ook de dames bij de club te laten betrekken. Sinds 2005 is er een damesteam, en daar voetballen nu nog steeds meisjes bij die nu in de senioren voetballen. Ook voetballen er bij de hele jonge jeugd een aantal meisjes tussen de jongens, en daarnaast heeft de club een dames seniorenteam. Zelf heeft hij ook een dochter redelijk die hoog voetbalt, in de dames Eerste klasse. Daarom vindt hij de ontwikkeling van het damesvoetbal ‘mooi’ om te zien.

Er gebeurt heel veel binnen een club, en dat moet je allemaal maar zien te regelen. Daarom vindt hij vrijwilligers zo belangrijk. Bij de club is dat nu in het ‘bijzonder’ vanwege de verbouwingen die nu plaats vinden. ‘’GVV’63 groeit en we zitten nu al 30 jaar op het huidige complex, waardoor vernieuwing nodig is. De kleedkamers worden nu aangepast naar de moderne eisen van deze tijd, en als dat klaar is staat het volgende project al weer klaar.

In het verleden was de visie altijd dat de club een stabiele club moest worden, met een complex dat in orde is. ‘’We zijn nu in een situatie, dat we zowel financieel gezond zijn als dat ons ledental groeiend is, waardoor er ook geen zorgen hoeven te zijn over een fusie’’, zegt hij’ trots’. Daarom is de wens ook om het huidige complex, naast de verbouwing van de kleedkamers, te vergroten of te kunnen aanpassen. ‘’We willen graag een extra veld, of een van onze huidige velden laten vervangen voor een kunstgrasveld’’, aldus John.

Door de groei van de club, merkt de club ook dat er een betere doorstroom is naar het eerste elftal. Er zijn dit seizoen zo’n drie of vier jongens van de JO19, die zeer waarschijnlijk doorstromen naar het eerste elftal, en dat ziet er dus allemaal prima uit. De ambitie voor het eerste elftal ligt bij de subtop. ‘’Een periodetitel voor volgend seizoen zou mooi meegenomen zijn, maar dat is geen doelstelling’’, zegt hij. Het eerste elftal heeft een nieuwe trainersstaf, en moet de jeugd natuurlijk inpassen. Er is dus een frisse wind, die hopelijk de club ten goede komt.

 

Er ontstaat bij Corn Boys een echt team

SAS VAN GENT – Pas in eind februari tegen Biervliet het eerste puntje en eind april de eerste overwinning tegen Hoofdplaat. Toch zou Stijn van der Vliet (18) zich geen andere club dan Corn Boys kunnen voorstellen om voor te spelen.

“Buiten een jaartje rust vanwege enkelklachten loop ik hier al sinds ik vijf jaar oud ben op het sportpark. Ik weet niet anders en kan me eerlijk gezegd ook niets anders voorstellen dat voetballen bij Corn Boys. Ondanks dat het nu sportief gezien niet gaat zoals we graag zouden willen, maar dat lijkt me wel duidelijk.”

Nieuw team
 “Het heeft gewoon tijd nodig om te bouwen. We zijn begonnen met bijna een volledig nieuw team en vooral ook een héél erg jong team. Dus op fysiek verlies je het in vijfde klasse meestal al. Bovendien hebben we ook niet de ervaring van het spelen bij de senioren, op een enkeling na. Dat zorgt voor fouten, onnodig balverlies en onnodige tegendoelpunten.”

Hoopvol gestemd
De linksbenige Van der Vliet speelt vooral als linkshalf of linksback en hoopt de komende jaren in fysiek opzicht en qua voetbalervaring te blijven doorgroeien. Want hij is sowieso hoopvol gestemd als het gaat om de toekomst van zijn club. “We hadden dit jaar al de doelstelling om gewoon onze wedstrijden te winnen en punten te gaan pakken na de degradatie. Ondanks dat we met heel veel jonge jongens erbij kwamen. Daarbij zit voldoende talent om zeker over een aantal jaar het verschil kunnen maken bij het eerste elftal.”

Progressie
Trainer John Moes heeft zich voorgenomen om zich in te zetten de jonge gasten te laten wennen aan het seniorenvoetbal en op termijn toch stapjes te maken met de club. Als is het voor veel jongens soms moeilijk om zichzelf op te laden na weer een tegenslag of nederlaag. Zo ook voor Van der Vliet, al blijft die wel strijdbaar gemotiveerd. “Het is zeker lastig om daar mee om te gaan”, maar je moet doen wat je kan doen tijdens de wedstrijd en als de wedstrijd klaar is moet je je gelijk weer focussen op de volgende wedstrijd. Er zit duidelijk wel progressie in want de laatste aantal wedstrijden beginnen we goed en sterk in de wedstrijd iedereen wil nu echt voor de overwinning gaan, heel wat nieuwe spelers raken het nu gewend in het team en er ontstaat nu ook echt een team. Zo blijf ik gemotiveerd omdat ik zeker weet dat het goed gaat komen met Corn Boys.”

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.