Home Blog Pagina 1295

Schoondijke heeft een goed stel

Een ploegje vutters die de accommodatie onderhouden. Kalken, schoonmaken, repareren; dat soort dingen. Bijna iedere club heeft ze wel, zo ook Schoondijke. De 67-jarige Jan van Tilburg is de aanvoerder van dit vijftal vrijwilligers.

Op maandagochtend onder het genot van een bakje koffie de wedstrijd van de plaatselijke trots analyseren. Het is de gewoonte van Jan van Tilburg en zijn kompanen Charles de Neve, Gerrit Quirijns, Benne de Wever en Johan de Feijter. ‘’Een mooi groepje mag ik wel zeggen”, zo vertelt Van Tilburg. ‘’Ik ben de jongste, maar er zit ook nog iemand van tachtig in ons groepje. We komen sowieso elke maandag en woensdag samen.”

Getrouwd
Zelf is Van Tilburg zo’n vier á vijf keer per week op Sportpark de Molenkreek te vinden. Hij doet dan ook meer dan alleen het onderhoud van de accommodatie. ‘’Op zondag ben ik leider van het eerste elftal. Vorig jaar zijn we helaas gedegradeerd, we werden voorlaatste met slechts twee overwinningen. Toch vind ik het een leuk ploegje met lekker veel Schoondijkenaren.” Daarnaast verzorgt Van Tilburg bij de vijfdeklasser ook de kleding en de sponsorborden. ‘’Laatst hebben we nog een groot spandoek opgehangen van acht bij vier meter.” Soms is hij ook op zaterdag nog bij Schoondijke te vinden. ‘’Om de jeugd aan het werk te zien. Maar ik kan niet altijd weg zijn. Ik ben ook nog getrouwd hè…”

Kleedlokalen
Sinds Van Tilburg er woont is hij al betrokken bij Schoondijke. Nu zo’n twintig jaar. ‘’Ik kom uit Lewedorp en heb daar ook gevoetbald. Ik heb drie jongens en toen er eentje ging voetballen ben ik meegegaan. Mijn zoon is ondertussen al een tijdje gestopt vanwege knieproblemen, maar ik ben doorgegaan.”
Inmiddels mag Van Tilburg met recht een clubman worden genoemd. Toen hij nog werkzaam was als vloerenlegger maakte de club al veelvuldig gebruik van zijn diensten. ‘’Het vroegere kleedlokaal van het zwembad hebben we ooit omgetoverd tot vier kleedlokalen voor de voetbal. Zulke dingen heb ik altijd leuk gevonden. En dat hou ik ook nog wel even vol ook. Het is een mooie bezigheid.”

 

Dion Schuurmans en vvSCO verlengen

OOSTERHOUT – Zondag tweedeklasser vvSCO uit Oosterhout en trainer Dion Schuurmans hebben hun handtekening gezet onder een nieuw contract voor het seizoen 18/19. Schuurmans is bezig aan zijn eerste seizoen bij de hoogst spelende club uit Oosterhout en de samenwerking bevalt beide partijen goed.

Afgelopen week nam de algemene ledenvergadering van vvSCO twee belangrijke beslissingen. Allereerst werd Robert de Vries gekozen als nieuwe voorzitter. Vervolgens gaven de leden aan dat de club een zondagvereniging moet blijven. De Vries: “De keuze voor de verlenging maakte geen verschil, omdat het vertouwen in elkaar groot is, maar met de voorkeur van de leden bekend, konden we ook de laatste randvoorwaarden rondom de verlenging met Dion definitief maken. Hij zet tot nu toe namelijk een goede prestatie weg met dit elftal. Hij ligt goed in de groep en de samenwerking met de club en het bestuur is goed. Zowel bij Dion als bij ons was de wil aanwezig om er snel uit te komen. Dat is gelukt.”

Vorig seizoen slaagde vvSCO erin om na jaren te promoveren naar de tweede klasse. Een prestatie waarvoor het elftal afgelopen vrijdagavond werd beloond met de titel Sportploeg van het Jaar tijdens het jaarlijkse Sportgala Oosterhout. Schuurmans was, voor hij bij SCO aan de slag ging, vijf jaar trainer bij Virtus in Zevenbergen. Op dit moment staat het door Schuurmans geleide SCO op de negende plek in 2E. Nieuwe voorzitter De Vries: “Nu de eerste handtekening staat, gaan we snel met de overige stafleden om tafel om te zorgen dat de huidige groep in alle rust en met een goed onderliggend plan naar volgend seizoen kan toewerken.”

 

Het ene seizoen is het andere niet voor ASWH

Vorig seizoen reikte ASWH net niet ver genoeg om de nacompetitie voor een plek in de tweede divisie te halen, maar kon de ploeg dankzij een fraaie cupcampagne in het nationale bekertoernooi toch terugzien op een sterk seizoen. Deze voetbaljaargang wilde het, met een toch in grote lijnen intact gebleven basis, nog niet zo vlotten met de formatie van trainer Jack van den Berg. De 4-1 triomf op ONS Sneek was misschien wel het juiste steuntje in de rug in een serie van zes ongeslagen duels.

HENDRIK-IDO-AMBACHT – Aan de vooravond van het seizoen had trainer Jack van den Berg het opeens geroepen. ”Ik moet eigenlijk wel zeggen dat we voor het kampioenschap gaan.’’ De Barendrechtse oefenmeester, gepokt en gemazeld in het trainersmetier, legde een prikkel neer bij zijn selectie en na twee speeldagen – inclusief een gelijkspel tegen de op voorhand door de kenners al als kandidaat voor de titel beschouwde Spakenburg – voerde de Ambachtse derdedivisionist op doelsaldo ook de ranglijst aan.

Het bleek geen voorbode voor een soepel lopend seizoen tot dusver. Hoewel de selectie in vergelijking met de voorgaande voetbaljaargang redelijk intact was gebleven, wilde het in het vervolg niet vlotten met de prestaties van de zwart-witten. ”Ik heb soms aardig zitten piekeren hoe ik de boel weer aan de praat moest krijgen’’, bekende Jack van den Berg ruiterlijk. Zeker de 0-0 deling bij nieuwkomer Spijkenisse beschouwde Van den Berg als een dieptepunt tijdens het lopende seizoen. ”ASWH-onwaardig zoals we onszelf daar gepresenteerd hebben.’’

Kwaliteit
Echter, het doelpuntloze gelijkspel betekende dat ASWH voor de vierde maal op rij ongeslagen bleek. ”Maar met puntjes sprokkelen schieten we niet op, we hebben een keer een overwinning nodig om de ban te breken’’, besefte Van den Berg in de aanloop naar het inhaalduel bij Scheveningen dat tot in blessuretijd in een Ambachtse zege leek te eindigen. Echter, in extremis scoorde de thuisploeg alsnog de gelijkmaker waardoor de ongeslagen reeks weliswaar voortduurde, waar Van den Berg en zijn manschappen toch weer een kater te verwerken kregen.

”We mogen niet in paniek raken, we hebben kwaliteit genoeg en ook in een eerder seizoen kwamen we traag op gang’’, had captain Jesper van den Bosch zich al eens uitgesproken tijdens de moeizame rondgang van ASWH dat met name lange tijd in de thuisduels maar niet tot een victorie kwam. Vooral de beloften van de betaald voetbalclubs, Jong FC Groningen en Jong FC Volendam, maakten bij hun bezoek aan sportpark Schildman. Niet allen door te winnen in Hendrik-Ido-Ambacht, maar ook de manier waarop was indrukwekkend. ”Maar ook die teams hebben in het vervolg bewezen dat zij niet stabiel waren in hun prestaties’’, merkte bestuurslid technische zaken Wim Helmink onlangs bij de evaluatie van de aanvangsfase van het seizoen die voor ASWH niet bracht wat er vooraf van verwacht en gehoopt was. ”We hadden gedacht dat we met deze selectie om een plek in de top-vijf hadden kunnen meestrijden’’, had Helmink ook nog eens aangestipt. ”Daarbij was ook de uitschakeling vroeg in het KNVB-bekertoernooi door Hoek voor ons een teleurstelling.’’

Zelfvertrouwen
Tot de derde zaterdag van november de opluchting eindelijk daar was. ‘D-Day’, zo had Van den Berg het in de aanloop omschreven, aangezien het bezoekende ONS Sneek een ploeg was die zich diep in de gevarenzone bevond en ASWH bij een eventuele overmeestering ook het moeras in zou sleuren. Zo ver kwam het echter niet: Kyle Doesburg, voor dit seizoen overgekomen van Hoek, nam de ploeg op sleeptouw toen het enorm hard nodig was. Doesburg was met een versierde strafschop, twee asissts en een treffer uitermate belangrijk voor de Ambachtse elf die de overwinning met een enorme juichkreet begroette. ”Deze hadden we even nodig en hopelijk geeft dat zelfvertrouwen voor de komende weken’’, becommentarieerde Doesburg de zege van de opluchting.

Het ene seizoen is het andere niet: ASWH hoopte na het voorbije seizoen opnieuw een rol van betekenis te kunnen spelen, maar vond zichzelf opeens terug in het rechterrijtje van de ranglijst omdat gelijke spelen ook resultaat opleverden maar niet het medicijn voor de kwakkelende patiënt bleken (momenteel staat ASWH in het linkerrijtje op de zevende plaats, red.). Met de triomf op ONS Sneek werd eindelijk een stap in opwaartse richting, in prestatie en zelfvertrouwen gezet. En dat was nou net wat de Ambachters nodig hadden.

 

Edinho Pique bouwt mee aan ‘de zaterdag’

“Er staat wel wat op het middenveld, hé.” Ron Luijten, trainer van Nieuwerkerk-zaterdag, is maar wat blij dat Edinho Pique afgelopen zomer het spoor van zijn oefenmeester naar sportpark Dorrestein volgde.

“Ik hou wel van een uitdaging”, zegt de 26-jarige middenvelder met een grote glimlach op zijn gezicht. Voor de hand lag de overgang van Pique van Sparta, dat net was gepromoveerd naar de tweede klasse, naar Nieuwerkerk, voor het eerst actief op standaardniveau in het zaterdagvoetbal, niet. “Ik had inderdaad met Sparta de tweede klasse kunnen ingaan”, reageert Pique, die in het Ikaza Ziekenhuis in Rotterdam werkt in de beveiliging. “Maar ik heb vooral geluisterd naar mijn gevoel en dat zei me dat ik beter voor Nieuwerkerk kon kiezen.”

Hij stapte in een ongewis avontuur bij de club, dat op de valreep voor het zaterdagvoetbal koos. “Ik had de zekerheid dat Ron trainer zou worden. Hij heeft bij Sparta laten zien dat zo’n project bij hem in goede handen is. Hij heeft Sparta in vier jaar tijd van de vierde naar tweede klasse gebracht.” De eerste week bij zijn nieuwe club moest hij wel even slikken. “Om eerlijk te zijn heb ik mezelf toen wel even afgevraagd ‘waar moet dat heen?’. We hadden in het begin dertien man. Voetballend gezien was het ook niet geweldig. Gelukkig kreeg de selectie en het spel in de voorbereiding snel meer vorm. We hebben, zeker als iedereen fit is, een alleraardige selectie.”

Dat blijkt wel uit de resultaten. Nieuwerkerk maakt indruk met aanvallend en fris voetbal. Pique is vanaf het begin een belangrijke schakel op het middenveld. “Lekker ballen versturen”, zegt hij over zijn rol. “Ik speel ‘zes’-achtig. In principe ben ik verdedigende middenvelder, maar in sommige wedstrijden hebben we zo de overhand  dat ook ik veel aan aanvallen kan denken.” Zijn doelpuntenproductie in de eerste vier wedstrijden is met zes treffers ongekend hoog. “Daar zaten wel drie strafschoppen bij hoor”, stelt hij bescheiden vast. “Het gaat mij niet om het scoren, maar ik wil wel de twintig halen.”

Of promoveren ook met Nieuwerkerk lukt, weet hij niet. “Ron houdt ons steeds voor: leef van wedstrijd tot wedstrijd. Daar sluit ik me bij aan. Als team moeten we ons nog meer ontwikkelen. Als ervaren speler is het mijn taak om de jonge spelers bij te sturen. Hoe sta je bij balbezit, wat doe je bij balverlies, dat soort dingen. We staan nog maar net aan het begin van een leertraject.”

 

Nieuwbouw Heukelum toonbeeld van zelfwerkzaamheid

Gestaag vorderde in de afgelopen maanden de nieuwbouw op het complex van voetbalvereniging Heukelum. Sportpark De Vriezenwijk onderging een metamorfose met de bouw van een nieuw kleedkamergedeelte, met plek voor zes nieuwe kleedkamers, toiletgroepen en een technische ruimte. Met een bouwkundig hoogstandje, door ook de tribune in de nieuwbouw te integreren. De klus is bijna voltooid, een toonbeeld van zelfwerkzaamheid is zo goed als afgerond.

HEUKELUM – De eerste paal ging op 7 juni 2017 in de grond. Een halfjaar later is zaterdag-tweedeklasser Heukelum vervuld van trots. De nieuwbouw  op de accommodatie aan de Groeneweg is nagenoeg voltooid. ”Er wordt nog gewerkt aan de gietvloer, zo’n beetje het laatste element in het nieuwbouwgedeelte. De planning voorziet er nu in dat we in week twee in 2018 klaar zijn met de werkzaamheden’’, onthult Henry Kramer, die deel uitmaakt van de bouwcommissie van Heukelum.

Opknapbeurt
De planning werd in de afgelopen maanden regelmatig bijgesteld in de tijd, maar dat zorgde absoluut  niet voor chagrijn in Heukelum. ”Integendeel’’, stelt Henry Kramer. ”De zorgvuldigheid in het bouwproces is altijd het uitgangspunt geweest. Als er uitstel nodig was, dan werd dat geaccepteerd want het belangrijkste was dat alles goed gebeurde.’’

En dus werd zorgvuldigheid boven snelheid verkozen en de renovatie annex nieuwbouw werd met heel veel precisie uitgevoerd. ”Waarbij er ook voor is gekozen om andere zaken op het complex meteen aan te pakken’’, stipt Kramer aan. ”De bestrating, de elektriciteit, de oudere kleedkamers, de installatie, het is meteen onderhanden genomen of meegepakt zodat ook dat deel van het terrein/complex meteen een opknapbeurt heeft gekregen.’’

Het resultaat mag er zijn van een proces, waarin Wim van Rooden als ‘technisch leider’ van de bouwploeg een belangrijke spil bij de nieuwbouw was en André Donker het tekenwerk voor elk bestekonderdeel voor zijn rekening heeft genomen. De oproep van de bouwcommissie om ondersteuning te krijgen bij de realisatie bleek niet aan dovemansoren besteed. ”Zo’n honderd vrijwilligers hebben hun bijdrage geleverd’’, rekent Henry Kramer voor. Dagelijks werd er aan de accommodatie gewerkt en waren er aan de Groeneweg mensen te vinden die de handen uit de mouwen staken of een steentje bijdroegen aan de grootscheepse verandering van het complex. ”Ons selfmanagement heeft uitstekend gewerkt’’, glundert Henry Kramer.

Voetbalplaatjes
Maar ook andere partijen dachten en werkten op uitgebreide schaal met Heukelum mee. De gemeente Lingewaal bleek bijvoorbeeld zo’n  meewerkende partner bij de realisatie van de nieuwbouwplannen. Kramer: ”Tegen uitermate gunstige voorwaarden heeft de gemeente ons een lening van 50.000 euro gegeven. Bovendien werd er zodanig meegedacht met de ontwikkeling van de plannen dat de welstandscommissie van de gemeente heel soepel akkoord kon gaan met de realisatie van die plannen.

Anderzijds lieten ook de sponsors zich niet onbetuigd. ”We hebben steeds geprobeerd om in eigen kring de oplossingen te vinden als er zaken dienden te gebeuren. Er zijn acties georganiseerd, maar ook de sponsors hebben steeds meegedacht en meegewerkt als dat noodzakelijk was. Veel van de werkzaamheden hebben we zelf voor onze rekening kunnen nemen, maar als de hulp van specialisten nodig was dan konden we daar een beroep op doen. En met eigen inzet, door te helpen met het aandragen van het gereedschap of zelf op te ruimen in plaats van de beroepskrachten hebben onze vrijwilligers werk uit handen genomen. Met zelfwerkzaamheid hebben we een accommodatie neergezet van zo’n 400.000 euro die ons anders wellicht 600.000 euro zou hebben gekost.’’

Die sponsors toonden zich ook nog eens van hun meest inventieve kant. Zo organiseerde Coop-supermarkt Van der Vliet een voetbalplaatjesactie, waarbij een boek werd ontwikkeld met de beeltenissen van 278 leden van Heukelum. Zelfs een heuse ruilbeurs werd rond deze actie georganiseerd, om iedereen in de gelegenheid te stellen om zijn of haar plaatjesboek vol te krijgen. ”Een enorm werk en zeker niet makkelijk te realiseren, maar Van der Vliet heeft op een geweldige manier zijn nek uitgestoken.’’

Kramer verwacht dat in februari mogelijkerwijs de ingebruikname van het nieuwe accommodatiedeel zal plaatsvinden. Met deze moderne accommodatie is natuurlijk de grote vraag of dat ook invloed heeft op de sportieve ambities van Heukelum, dat in de beresterke tweede klasse F eind november een vijfde stek bezette in de ranglijst. Henry Kramer houdt wat dat betreft een slag om de arm. ”We hebben voor tweedeklassebegrippen straks een geweldige accommodatie staan, maar aan onze sportieve ambities zijn grenzen want we stellen ons bij de club op het standpunt dat we niet betalen in tegenstelling tot verschillende andere verenigingen. Vorig jaar zijn we net aan degradatie ontsnapt,  het loopt dus op dit moment wonderbaarlijk goed.’’

 

Hermans wil nog beslissende zijn tijdens wedstrijden bij Meto

HOOGERHEIDE – Het was bij Meto even wennen nadat bekend werd dat ze bij de nieuwe competitie-indeling de helft van het aantal wedstrijden een Zeeuws-Vlaamse tegenstander zouden treffen. Toch geeft het ook weer iets extra’s volgens middenvelder Jens Hermans.

“Tot nu toe bevalt de competitie enorm. We hebben veel derby’s doordat alle ploegen uit de Zuidwesthoek nu in één competitie zitten, dat is natuurlijk heel gaaf. Daarnaast bevallen de wedstrijden in Zeeuws-Vlaanderen ook goed. We gaan dan met de bus, dat is natuurlijk gezellig en daarnaast zorgt het voor eenheid binnen het team”, zegt de 20-jarige middenvelder.

Jonge groep
Nooit speelde hij in een ander tenue dan dat van de Tricolores uit Hoogerheide, al werd hij wel enkele keren gescout door zowel RBC als NAC Breda. “Maar van een overstap is het nooit gekomen. Heb ik ook geen spijt van. Ik voetbal hier vanaf mijn vijfde en het bevalt me hier uitstekend. Ook nu ik een vaste waarde in het eerste ben geniet ik wekelijks van het trainen en spelen van de wedstrijden. We hebben een jonge groep. Ongeveer vijf á zes jongens speelden twee jaar geleden nog in de A1 en daarnaast is de rest van het team ook nog onder de vierentwintig jaar, dit met uitzondering van Joey van Hooijdonk. De toekomst zie ik dus rooskleurig tegemoet, mits het team bij elkaar blijft natuurlijk.”

Voor dit seizoen hoopt Hermans toch mee te kunnen strijden voor de prijzen. Al ziet hij ook wel gevaren. “Vorig jaar waren RBC en Alliance een maatje te groot voor ons, mogelijk had er wel een derde plaats ingezeten. Dit jaar zijn er meerdere ploegen bovenin aan elkaar gewaagd. Als het meezit sta je bovenin, maar zit het tegen dan kun je zo maar op de vierde of vijfde plek terechtkomen.

Voetballend hebben we een goed elftal, alleen onze jeugdigheid kan ons wellicht opbreken. Het zou daarom wel mooi zijn als we met dit jonge elftal een periode zouden kunnen pakken. En wie weet wat er nog meer in het vat zit.”

Meer aanwezig
Dan moet de ploeg volgens de jonge middenvelder echter wel één belangrijk aspect in de wedstrijden beter doen. “Ik denk dat we nog moeten leren om wedstrijden eerder te beslissen door op de juiste momenten te scoren, zodat de tegenstander niet te lang in de wedstrijd blijft. Zelf wil ik beslissender en meer aanwezig zijn in de wedstrijden. Over het algemeen ben ik over onze start en mijn eigen prestaties gematigd tevreden, er zijn zeker nog genoeg verbeterpunten bij iedereen en zeker bij mezelf.”

Kijkend naar de toekomst dan vult de middenvelder het nu van week tot week in en probeert hij telkens die benodigde stapjes vooruit te maken. Dit met het grotere doel als stip aan de horizon. “Natuurlijk probeer ik om op trainingen en wedstrijden steeds beter te worden en meer ervaring op te doen en toe te groeien naar een hoger niveau. Het liefst ga ik met Meto de derde klasse in, dat zou mooi zijn. Als we met zijn allen deze groep bij elkaar kunnen houden, dan zie ik daarvoor op termijn zeer zeker kansen.”

 

Van Schilt wil bij MOC’17 bijdragen aan de ambitie en plannen die er zijn

BERGEN OP ZOOM – Zelf was Erwin van Schilt (29) al voetballer actief bij v.v. Steenbergen en ODIO voordat hij al op zijn drieëntwintigste (!) als hoofdtrainer bij NVS uit Nieuw-Vossemeer aan de slag ging. Na drie seizoenen koos hij voor Vivoo, dat hij onlangs verruilde voor een nieuw avontuur bij MOC’17.

Verder ontwikkelen
“Na drie seizoenen Vivoo vond ik het tijd voor een nieuwe omgeving, een nieuwe stap ook in mijn ontwikkeling als trainer. De overstap bevalt me heel erg goed en was een bewuste keuze. Vorig jaar in de winterstop werd ik benaderd MOC’17, waarbij ik enthousiast werd van hun plannen en ambitie waar het beloftenteam, hun twee elftal, een belangrijk onderdeel van uitmaakt. Het niveau en de organisatie hieromheen sprak me erg aan. Zo trainen we op dinsdag veel samen en organiseren we ook U23 wedstrijden om de doorstroming naar het eerste te bevorderen. Het niveau waarop zowel het beloftenteam als O19 actief is dragen hier ook aan bij. Die intensieve samenwerking tussen het eerste elftal, de beloften en O19, en mijn rol in het geheel deden me inzien dat ik dit voor mezelf de beste stap vond om mezelf verder te ontwikkelen.”

In Huijbergen vertrok de jonge trainer na drie seizoenen door de voordeur met een mooie promotie naar de vierde klasse via een tweeluik in de nacompetitie. “Ik stapte in 2014 bij Vivoo in toen veel ervaren spelers afscheid namen van het eerste elftal. Er moest opnieuw gebouwd worden waarbij de aanvulling kwam van jongens uit het tweede elftal en de jeugd. Een mooie uitdaging, waarbij de promotie vorig jaar uiteraard een geweldige afsluiting was na drie jaar. Een mooier afscheid had niet gekund. We wilden vorig seizoen in ieder geval een periode behalen, maar toen gaandeweg het seizoen bleek dat er wellicht meer in zat ging iedereen daar vol voor, wat uiteindelijk resulteerde in een fantastische teamprestatie.”

Op zijn eigen prestaties als hoofdtrainer de afgelopen zes jaar kijkt hij met veel tevredenheid al terug. “Ik ben hier wel tevreden over. Ik heb zowel bij NVS als Vivoo drie jaar mogen werken waarbij we bij beide clubs wat moois hebben opgebouwd in de zin dat er een goede basis gelegd is met veel eigen jeugdspelers. De promotie uiteindelijk met Vivoo was hierin natuurlijk wel het hoogtepunt. Ik zeg expres ‘we’, omdat ik vind dat de hoofdtrainer maar een onderdeel van het gehele team is. Samen met de spelers en staf realiseer je prestaties, waarbij ik het belangrijk vind dat iedereen de ruimte krijgt om zijn kwaliteit te benutten.”

Ambitieus
Van hoofdtrainer naar trainer van een tweede elftal op een hoog sportief niveau. Van Schilt is ambitieus als trainer en ziet voor zichzelf zeker wel weer een rol als hoofdtrainer, maar pas weer over een paar jaar. “Als trainer ben ik ambitieus, maar wel stap voor stap. Ik wil bij MOC bijdragen in de ambitie en plannen die er zijn.  Dit seizoen willen we een periodetitel behalen. Uiteindelijk willen we binnen enkele jaar met het beloftenteam promoveren naar de hoofdklasse. Daarnaast wil ik mijn UEFA-B-diploma gaan halen om uiteindelijk binnen enkele jaren weer terug aan de slag te gaan als hoofdtrainer. Waar dan uiteindelijk mijn plafond ligt zullen we zien.”

 

Schuurbiers mist bij FC Bergen spelers die de mouwen opstropen

BERGEN OP ZOOM – Zelf werd hij twee jaar geleden nog in het zonnetje gezet bij hoofdklasser SV Dosko, waar Nick Schuurbiers (28) meer dan 250 duels voetbalde. Momenteel is hij bezig aan zijn tweede seizoen bij FC Bergen in de derde klasse van het zondagvoetbal.

“Heb Inderdaad lang bij SV Dosko gespeeld. Daar ben ik vanwege een heupoperatie nooit meer op mijn niveau gekomen. Ik heb daarna ook geaccepteerd, dat het niveau af en toe te hoog gegrepen voor me was. Ik voelde me niet fit genoeg meer voor dat hoge niveau en voelde ook dat ik na die operatie elke keer een stapje te kort kwam. Waar ik daarvoor het vermogen had om veel korter op de tegenstanders te zitten, noodzakelijk op dat hoge niveau natuurlijk, daar kwam ik na mijn operatie veel te vaak dan me lief was te laat in de duels.”

Stap terug
Het deed Schuurbiers besluiten om doelbewust een stap terug te doen en te kiezen voor derdeklasser FC Bergen. Daar speelt hij als centrale verdediger in het elftal van trainer Patrick Vermeulen. De trainer volgde begin dit seizoen Gerard Lazarom op. Vermeulen was dertien jaar jeugdtrainer bij NAC, SV SAB en VV Internos waarna hij de stap naar het seniorenvoetbal maakt. Daar had hij onder andere RKSV Halsteren, MOC’17, VV RSV, VV Internos en RSC Alliance onder zijn hoede. Nu staat hij dus bij FC Bergen voor de groep. Tot op heden loopt het nog verre van crescendo voor trainer en spelers, want de ploeg is nog zonder overwinning en sluit de ranglijst van de 3e Klasse A.

Al zijn er volgens Schuurbiers wel duidelijke oorzaken voor de tegenvallende prestaties. “We hebben last van veel blessures, er voetballen spelers op plekken in het veld waar ze niet tot hun recht komen, waar ze niet op hun best zijn. We hebben ook wat ingeleverd aan ervaring en een stukje kwaliteit ten opzichte van vorig seizoen. Elke zondag hebben we slecht elf á twaalf fitte spelers en dus weinig keus qua invulling van posities in het veld. Ik denk dat we met een fitte selectie meer vooruit kunnen voetballen en risico durven nemen dan we nu doen. Bovendien mis ik, zéker nu het wat minder loopt en er wat anders wordt gevraagd, spelers die hun mouwen opstropen om de punten binnen te slepen.”

Handhaven
Waar FC Bergen de afgelopen paar seizoen een keurige rol in de subtop vervulde, daar heeft het voor dit seizoen na de slechte start een meer dan realistische doelstelling. “We moeten eerst en vooral zorgen dat we ons handhaven, dat wordt nog een heel karwei. Daar moeten we flink voor aan de bak. In die twee seizoenen dat ik hier nu speel ervaar ik FC Bergen als een gezellige en warme club, mooie accommodatie. De derde helft is onlangs alles toch ook vol gezelligheid en spelers blijven vaak nog even hangen. Zelf heb ik nog wel een bepaalde ambitie, om weer richting tweede of eerste klasse te voetballen. Eerst maar eens handhaven met FC Bergen en dan zien we daarna wel verder.”

 

RKSV Taxandria zoekt de ‘escape-route’

Peter de Jong is eigenaar van EscapeRoom KVL in Oisterwijk en EscapeRoom Fort Isabella in Vught. In zijn vrije tijd is De Jong (25) voetballer bij RKSV Taxandria. De aanvoerder  van het eerste zoekt met zijn club ook naar een ‘escape’, zowel op de korte als de langere termijn.

OISTERWIJK  ̶  Inmiddels is het duidelijk of Taxandria komend seizoen in de derde of in de vierde klasse uitkomt. Op het moment van schrijven wacht de club op wat komen gaat: nacompetitieduels met GVV uit Geldermalsen. “Maar mogelijk is er nog een andere ontsnappingsroute, dat weten we op dit moment niet”, vertelt De Jong. “Er gaan wat clubs uit onze klasse verdwijnen en/of fuseren, dus er kan nog een konijn uit de hoge hoed van de KNVB komen. Het is afwachten.”

Het feit dat Taxandria in die positie terecht is gekomen wijt De Jong aan diverse oorzaken. “Een te smalle selectie waardoor we blessures niet goed konden opvangen, een brokje ervaring dat we misten, maar toch ook gewoon wat pech. Maar zo gaat het als je in de hoek zit waar de klappen vallen. En eigenlijk… We hebben 32 punten behaald. Daar hadden we voorafgaand aan dit seizoen op ingezet omdat we ervan uitgingen dat we ons daarmee wel veilig zouden spelen. Nou ja, helaas. Het is vreemd, want in andere klassen zijn er clubs die met dat puntenaantal nacompetitie spelen,. Maar dan om promotie!”

De Jong komt uit een echte ‘Tax-familie’. “Mijn vader zit in het bestuur, mijn moeder doet de ledenadministratie en mijn broer en ik spelen er al heel ons leven”, verduidelijkt hij. “Maar het einde van Taxandria lijkt in zicht. De fusie met Nevelo en RKSV Oisterwijk lijkt onontkoombaar. Er zullen nog wel wat oudgedienden zijn die het proberen tegen te houden, maar in principe beseft heel Oisterwijk wel dat het ’t beste is voor de drie clubs en het voetbal in ons stadje. Het gaat ook gewoon niet goed. Wij nacompetitie, Nevelo en RKSV Oisterwijk rechtstreeks gedegradeerd, het voetbal in Oisterwijk heeft er wel eens beter voor gestaan. Liever bundelen we de krachten en maken we samen tot een machtig en prachtig echt Oisterwijks voetbalbolwerk.”

Voor Taxandria is een fusie bijna noodzaak. De Jong knikt. “Er moet echt iets gaan gebeuren. Ik schaam me soms gewoon voor onze velden, die zijn echt verschrikkelijk slecht. We hebben bij de gemeente jarenlang ingezet op een kunstgrasveld, maar die wens werd nooit verhoord. Als de drie clubs samengaan, ja dan wil de gemeente wel meedenken. Ergens logisch, want je kunt niet de ene club helpen en de andere niet, dat begrijp ik ook wel weer. Maar goed, tot de fusie een feit is, wordt het pappen en nathouden, het is niet anders”, besluit hij.

 

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.