Home Blog Pagina 30

‘Je komt met veel mensen in contact’

rksv Cluzona
-
0
‘Je komt met veel mensen in contact’

Als onderdeel van de jeugdcommissie, bemoeit Mike Boshouwers zich sinds een jaar of twee met de indelingen van de teams. Maar als aanspreekpunt van de jongste jeugdelftallen én trainer van de JO10, doet de inwoner van Wouw stiekem nog veel meer. “Ook de aanmeldingen vallen onder mijn verantwoordelijkheid.”

Een mooie manier om extra betrokken te zijn, vertelt de 40-jarige voetbalvader. “Mijn zoontjes zitten op de voetbal, daarom vind ik het leuk om een functie te vervullen.” Dus toen twee mensen van de jeugdcommissie besloten te stoppen, stapte Boshouwers in. “Je komt met veel mensen, vooral ouders, regelmatig in contact. Daardoor bouw je een sociale kring op.” Ook als jeugdtrainer. “Met die spelers bezig zijn en ze iets proberen te leren. Ik heb zelf altijd gevoetbald, moest stoppen door een kruisbandblessure, dan kun je op deze manier toch je steentje bijdragen.”

Eigen onderdeel

Want als voetballer, liep het iets minder soepel, vertelt Boshouwers. “Mijn andere knie was ook heel slecht, dus ben ik uit voorzorg gestopt. Ik had geen zin om weer dat lange traject in te gaan.” De oud-speler van het eerste hield het op zijn 28ste voor gezien. “Op het veld heb ik vanaf mijn vijfde alleen maar bij Cluzona gevoetbald.” Een klassieke linksbuiten, memoreert hij. “Linksbenig. Op snelheid buitenom erlangs. Dat zie je nu niet veel meer, het spelletje is enorm veranderd.” Tegenwoordig is Boshouwers dus actief als aanspreekpunt van de JO7 tot en met de JO9, daarvoor was hij ook nog twee jaar lang leider van het tweede. “Onze jeugdcommissie bestaat uit vijf man en in principe hebben we eigenlijk allemaal ons eigen onderdeel. Regelmatig zitten we bij elkaar, samen met de trainers. Die willen we er zoveel mogelijk bij betrekken, om transparant te blijven.”

Typerend

Als jeugdtrainer, weet Boshouwers natuurlijk als geen ander waar hij over praat. “Bij ons eigen team zijn we nu heel erg bezig met overspelen. Er is onderling best een verschil in wat ze kunnen, maar voetballen doe je niet alleen. Dus hameren we enorm op overspelen.” Ook buiten het veld, heeft Boshouwers het meer dan goed naar zijn zin. “Het sociale, vriendelijke en gezellige, is wel typerend voor Cluzona. Of het nu goed of slecht gaat, er is altijd wel een feestje. En de omgang met mensen is gewoon heel fijn.” Reden voor hem, om nog wel een tijdje door te gaan. “Zolang mijn zoontjes in de jeugd spelen, blijf ik nauw betrokken!”

Klik op Cluzona voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Cluzona voor meer informatie over de club.

Luc Gijzen proeft bij DIOZ van het eerste

vv Dioz
-
0
Luc Gijzen proeft bij DIOZ van het eerste

Als speler van de O23, mocht Luc Gijzen dit seizoen al proeven van minuten bij het eerste. En die kansen, smaken voor de middenvelder van vijfdeklasser DIOZ zeker naar meer. Dus is hij vastberaden om er alles uit te halen. “Vaak speel je twee wedstrijden in één weekend.”

Want de samenwerking tussen het eerste en de oudste jeugdploeg, is heel nauw, vertelt de achttienjarige Gijzen. “Op dinsdag trainen we altijd samen, met een mannetje of 23. Donderdags is het dan vaak wat meer apart. Dan worden de selecties gemaakt. Met de O23 spelen we zelf ook gewoon competitie.” Toch maakte hij vorig seizoen, bij het vlaggenschip al zijn debuut. “En ook dit jaar heb ik al een paar wedstrijden meegedaan. Ik vind dat zelf heel leuk, je draagt toch een soort verantwoording van de club.”

Sterker

Al is het vaak best wel even wennen, lacht Gijzen. “Het eerste is een groot verschil met de O23, qua voetbal en fysiek. Gelukkig is het wel te doen, maar zeker in het begin was het aanpoten.” Helemaal toen hij pas zeventien was. “Dan merk je wel dat ze allemaal wat sneller zijn. En handiger.” Even schakelen dus. “Juist door die wedstrijden te spelen, maak je stappen.” Dus zit Gijzen er tegenwoordig meer dan lekker in. “Fysiek ben ik sterker geworden, maar technisch ook. Daardoor ben je rustiger aan de bal. Nu is het nog zaak om goed en meer om me heen te kijken.” Bij de vereniging waar de inwoner van Rucphen eigenlijk al zijn hele leven komt. “Sinds mijn zesde voetbal ik bij DIOZ. Ook nooit ergens anders. Wat dat betreft ben ik wel een jongen van de club.” En niet voor niks. “De gezelligheid en saamhorigheid, dat is DIOZ. Daar moet je ook een beetje van houden.” Serieus én gezellig, vertelt Gijzen. “Met sommige jongens voetbal ik al zó lang, dat zijn allemaal vrienden geworden.” Een groot voordeel, zo vindt hij. “Het is fijn om van elkaar te weten wat iemand kan hebben, daardoor kunnen we soms echt wel ‘boos’ op elkaar worden. Tegen gasten waar ik al sinds mijn zesde mee speel, kan ik alles roepen. Bij iemand anders houd je er misschien toch iets meer rekening mee. Dat je ook wat terug kunt verwachten.”

Nadeel

Zijn ‘dubbelfunctie’ zorgt bij Gijzen dus voor drukke weekenden. “De laatste tijd zit ik ieder duel ook bij het eerste op de bank, nadat ik heb gespeeld met de O23. Dan speel je dus eigenlijk twee wedstrijden. Bijna altijd wel 120 minuten. Dat is misschien een beetje het nadeel van een kleine club.” Hij is dan ook met allebei de resultaten volledig bezig. “Bij het eerste staan we zevende, daar had wel iets meer ingezeten. We hebben het een aantal keer ongelukkig weggeven. Net een tegengoal of onnodig verliezen.” Want, zo vertelt Gijzen. “Voor de winterstop stonden we een stukje hoger en had iedereen een goed gevoel. Maar daarna werden de resultaten minder en kak je een beetje in. Dat merk je.” Toch zijn ze bij DIOZ van nature positief ingesteld, volgens hem. “Uiteindelijk willen we ook echt allemaal beter worden. Daar haal je motivatie uit.” En dat geldt ook voor de middenvelder zelf. “Ik hoop volgend jaar definitief naar het eerste te gaan. Ook omdat het maar de vraag is of we genoeg man hebben voor een O23.” Aan hem zal het in ieder geval niet liggen.

Klik op VV DIOZ voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV DIOZ voor meer informatie over de club.

Na twee promoties moet MOC’17 vol aan de bak voor handhaving

MOC 17
-
0
Na twee promoties moet MOC’17 vol aan de bak voor handhaving

Na de promotie in 2022 en het kampioenschap een jaar later moet MOC’17 in de tweede klasse vol aan de bak voor handhaving. Het seizoen heeft niet gebracht wat Rick van Loon (21) en zijn ploegmakkers ervan hadden gehoopt. ‘Dat we nu nog moeten strijden in de nacompetitie was niet wat we voor ogen hadden na ons kampioenschap.’ 

Hele lullige tegengoals, te weinig zelf de kansen afgemaakt én verzuimd om de broodnodige punten te pakken op de momenten dat het moest gebeuren. “Dat is in het kort inderdaad wel de juiste samenvatting van ons seizoen tot nu toe. Jammer dat we, zeker nadat we kampioen werden vorig jaar, het ons nu tot op het allerlaatste moment zo moeilijk hebben gemaakt. Rechtstreekse handhaving was vooraf onze doelstelling, realistisch ook gezien de kwaliteit in onze selectie, maar daarvan zijn we heel erg ver verwijderd gebleven.”

Met MZV’11 en Heinenoord zijn er volgens de middenvelder twee topteams die er ver bovenuit steken qua niveau, met Yerseke daar iets achter. “Daarna komen er een aantal teams waarmee we ons met wat geluk en de juiste instelling zeker moeten kunnen meten. Maar als je bekijkt dat we tegen WHS over twee duels maar één puntje pakken…. We zijn natuurlijk wel in twee jaar tijd van vierde naar tweede klasse gepromoveerd. Je merkt dat aan alles. Van vierde- naar derde klasse is de stap nog redelijk te doen, maar het voetballende niveau in tweede klasse is echt heel hoog. Elk foutje wordt afgestraft en elke kans die je mist is dodelijk. Dat blijkt ook als je ziet hoe we sommige wedstrijden hebben verloren of verzuimden om toch minimaal een puntje te pakken. Dan sta je dus terecht op de plek waar je staat.”

Voor Van Loon, die al zijn gehele leven uitkomt voor de MEVO-Olympia Combinatie, was het overigens wel op heel veel vlakken leerzaam. “We hebben, op enkele ervaren gasten na, een heel jonge selectie. Dit soort seizoenen heb je liever niet misschien maar je leert er als voetballer wel heel erg veel van. Sneller handelen, betere keuzes maken en ook dat je niet op halve kracht of inzet wedstrijden kan winnen op dit niveau. Dat moeten we meenemen in de rugzak met ervaringen met z’n allen.”

Tweede klasse was en blijft voor de grootste club uit West-Brabant nog altijd het doel. “Men wilde twee keer promoveren in drie jaar en dat hebben we in twee jaar voor elkaar gekregen. We lopen dus eigenlijk een jaar voor op schema, maar het zou zonde zijn mochten we nu een terugval maken. Dat moeten we met z’n allen zien te voorkomen in elk geval.”

De afgelopen jaren had Van Loon te maken met een reeks aan blessures aan spieren en gewrichten waardoor hij een hoop wedstrijden moest missen. “Ik speel al sinds mijn vijftiende in het eerste, destijds nog als B- en A—junior. De laatste vier jaar vast bij het eerste en, mits ik fit was, speelde ik ook altijd. Maar een kruisbandblessure kostte me een half jaar en daarna kreeg ik nog een blessure aan de enkelbanden en hamstrings. Op dit moment probeer ik terug fit te worden vanwege een blessure aan dezelfde knie.”

De toekomst van MOC’17 zal er komend seizoen sowieso anders uit gaan zien. Ervaren jongens als Robin Hanssler, Tom Sanen, Hein Loman en Gijs Wijnmaalen stoppen. Joshua Becht vertrekt evenals trainer Remco van Haaren. “Dat zal kwalitatief maar zeker qua ervaring een aderlating worden. Toch heb ik er met de aankomende jeugd en toch ook tweede selectie vertrouwen in. Zelf ga ik zeker door en dat hoop ik hier nog flink wat seizoenen te kunnen spelen.”

Klik op MOC’17 voor meer artikelen over de club.
Klik op MOC’17 voor meer informatie over de club.

RKVV Meto trots op organisatie International Tummers Cup ’24

rkvv Meto
-
0
RKVV Meto trots op organisatie International Tummers Cup ’24

Een mooi internationaal jeugdtoernooi waarbij de eigen jeugd zich mag meten met enkele betaald voetbalclubs. Tijdens de 2e International Tummers Cup ’24 was het voor RKVV Meto op zondag 26 mei opnieuw werkelijkheid. Op de velden in Hoogerheide werd dit internationale jeugdtoernooi voor jeugdteams onder de 15 jaar georganiseerd.

“En daar zijn we als vereniging natuurlijk heel erg trots op! Want hoe vaak komt het nou voor dat je maar liefst zeven teams van betaald voetbalclubs uit Nederland, België en Denemarken op je eigen sportpark aan het werk kunt zien? Laat staan dat er vanuit Meto dan zelf ook nog een team meedoet aan het toernooi? Daarom zijn we hier binnen de club met een grote groep vrijwilligers keihard aan het werk om er een geweldig mooie dag van te maken”, zegt Corina de Bats die als jeugdbestuurslid en vrijwilligster nauw betrokken is bij de organisatie van het toernooi.

Sportpark Jac van Hoek heeft de beschikking over een prima accommodatie met een kunstgras en een natuurgrasveld en bovendien voldoende parkeergelegenheid om een flink aantal bezoekers te kunnen ontvangen. “Het is voor ons als vereniging natuurlijk prachtige reclame om zo’n mooi evenement te mogen organiseren. We zijn ook heel blij dat naamgever Tummers, waarvan het hoofdkantoor hier in Hoogerheide is gevestigd, ons als RKVV Meto de kans heeft geboden deze tweede editie te organiseren. Het vergt heel wat voorbereiding, zowel logistiek maar ook qua menskracht. Maar dat hebben we er graag voor over en we hopen dan ook dat het een onvergetelijke ervaring wordt.”

Vorig jaar vond de eerste editie van dit internationaal BVO-toernooi voor jeugdteams onder de 15 jaar voor het eerst plaats, destijds nog op de velden van SV Dosko, de club waar Tummers Foodprocessing Solutions hoofdsponsor is. “Vanwege de onbeschikbaarheid van de locatie in Bergen op Zoom werden wij als RKVV Meto benaderd of wij voor deze editie de organisatie op ons wilden nemen hier op de club. Voor ons is het de eerste keer dat we zo’n toernooi organiseren, maar die spannende uitdaging wilden we heel graag aangaan.”

En zo konden bezoekers dus op zondag 26 mei aan de Huijbergseweg 76 een hele dag lang genieten van jeugdvoetbal op zijn best. Het deelnemersveld is ook eentje om van te smullen, want onder andere SK Beveren, Roda JC, Beerschot, KV Mechelen, NAC Breda, Union St-Gillis en het Deense Kolding IF zullen acte de préséance geven in West-Brabant, terwijl vanuit RKVV Meto een team van onder 16-spelers de strijd aan ging met de onder-15 voetballers van de zeven BVO’s.

“Vanuit Meto ben ik aanspreekpunt qua organisatie, waarbij ik samenwerk met Joeri van Miert, die bij SK Beveren de scouting doet en tevens werkzaam is bij Tummers. Joeri regelt heel veel met betrekking tot de BVO’s en ik ben zelf vooral bezig om hier bij Meto alles in goede banen te leiden. In totaal vormen vier mensen van Meto en twee vanuit Tummers de organisatiegroep, met daarbij natuurlijk nog een hele hoop vrijwilligers die zich inspannen in het voortraject en op de dag zelf. We willen dan ook echt wel ‘uitpakken’ en het voor iedereen tot een onvergetelijke ervaring maken.”

Klik op rkvv Meto voor de laatste artikelen over de club.
Klik op rkvv Meto voor meer informatie over de club.

Stijn Maas ziet zich nooit ergens anders voetballen dan bij MOC’17

MOC 17
-
0
Stijn Maas ziet zich nooit ergens anders voetballen dan bij MOC’17

Van de F-pupillen tot en met het eerste elftal, maximaler kan het doorlopen van alle categorieën bij de jeugd tot en met de senioren niet verlopen. Het is exact de voetballende reis die Stijn Maas binnen zijn club MOC’17 heeft afgelegd. Althans, bijna dan toch. Want inmiddels is hij geen speler meer van eerste elftal, maar speelt en traint hij bij het tweede team en dat bevalt hem uitstekend.

“Absoluut! Ik heb er dan ook geen spijt van dat ik aan het begin van dit seizoen heb besloten om me volledig op het tweede te gaan richten. Ik ben achtentwintig en heb vorig seizoen heel weinig gespeeld. Dat wilde ik niet meer, want de laatste jaren dat ik nog actief kan voetballen die wil ik wel op een mooi niveau doorbrengen. En dan niet op de bank maar gewoon op het veld. En aangezien ik die kans bij het eerste niet kreeg, was de stap naar het tweede het meest logisch.”

Overwogen om elders op een lager niveau in een eerste elftal te gaan spelen heeft de centrale verdediger geen moment. “Nee joh! Waarom zou ik dat doen? Ik zit bij een geweldige vereniging waar alles voor iedereen perfect is geregeld. Ik heb wel eens een vluchtige vraag gehad van clubs maar dat nooit serieus genomen. Ik voetbal al mijn hele leven hier bij MOC’17 samen met mijn vrienden en dat wil ik nog jaren blijven doen. Met het tweede beleven we een fantastisch sportief jaar dus ik heb helemaal niks te klagen.”

Het tweede elftal speelt nu nog reserve tweede klasse, maar staat op de drempel van het kampioenschap. “We hebben echt de ambitie om naar de eerste klasse te promoveren en wie weet zelfs nog wel de kwaliteiten om tot de reserve hoofdklasse door te stoten. In de jeugd hier loopt echt talent rond en we zijn op die manier ook een ideale springplank voor jonge spelers om zich te ontwikkelen en daarna wellicht de stap te maken naar het eerste elftal. Dat weet je wanneer je bij een tweede speelt dat die kans erin zit en de beteren uiteindelijk alsnog de sprong maken. Volgend seizoen zullen er weer wat jonge jongens kansen krijgen en dat is alleen maar mooi. Een teken ook dat we met het tweede de boel goed voor elkaar hebben.”

Dat MOC2 zich kan meten met sterke teams dat bleek ook wel in de bekercampagne die het elftal heeft afgelegd. Stijn Maas en zijn ploegmaats wisten zelfs de halve finale te bereiken waar ze uiteindelijk tegen VVGZ-2 hun Waterloo vonden. “Dat was wel jammer, maar tijdens het bekertoernooi hebben we ook hoofdklassers uitgeschakeld, dus we hebben zeker wel kwaliteiten in het elftal die verder reiken dan tweede klasse. In de competitie hebben we het ook gewoon goed gedaan en staan we terecht bovenaan. Het is nu zaak om het ook te redden.”

Dat zou het voor de Bergenaar overigens wel helemaal speciaal maken. “Vorig seizoen werd ik als speler bij het eerste kampioen in de derde klasse en dan nu met het tweede team. Hoe vaak maak je het als voetballer nou mee om twee jaar achter elkaar kampioen te worden? Gaaf toch?! Ik ben blij dat besloten heb deze stap te zetten. We spelen op een leuk niveau en hebben in oefenduels ook gewoon reguliere vierdeklasser verslagen. Dus ik had en heb helemaal geen reden om elders te gaan spelen. Laat mij maar lekker wekelijks mijn ding doen voor MOC’17, daar geniet ik met volle teugen van. Elke training en wedstrijd weer opnieuw.”

Klik op MOC’17 voor meer artikelen over de club.
Klik op MOC’17 voor meer informatie over de club.

Dames 30+ van De Markiezaten is meer dan springlevend

VV De Markiezaten
-
0
Dames 30+ van De Markiezaten is meer dan springlevend

Of de dames van De Markiezaten ook komend seizoen nog in competitie zullen zijn, dat is nog even gissen. Maar wat betreft de Dames 30+ die in een 7X&-competitie op vrijdagavonden hun wedstrijden in mini-toernooivorm afwerken is het helder: die tak is volgens Marissa Wessels meer dan springlevend. 

Momenteel is Wessels geblesseerd en is het al even geleden dat ze bij het eerste damesteam wedstrijden heeft gespeeld. Van de fysio mag ze echter wel weer rustig gaan opbouwen bij de Dames 30+. “Dat is toch minder intensief, wordt op een half veld gespeeld in een team van zeven tegen zeven. Dus de kans op te zware belasting is daar een stuk minder aanwezig. Het is ook gewoon leuk om te doen en we merken dat het animo om voor dames daarbij aan te sluiten steeds toeneemt. We hebben soms bij de 30+ meer speelsters dan bij het damesteam.”

Rugklachten en stralingspijn in het rechterbeen, een euvel waar ze al zo’n twee seizoenen mee kampt maar dus steeds hardnekkiger werd. Stilaan is ze nu op de weg terug en speelt ze weer. “Bij de 30+ heb ik de laatste keer steeds tien minuutjes per wedstrijdje meegedaan en dat ging goed. Op die manier kan ik gedoseerd opbouwen en hopelijk toewerken naar volledige fitheid.”

De 30+-competitie is verdeeld over vijf vrijdagavonden, waar de deelnemende teams onderling steeds wedstrijdjes spelen van twintig minuten. Onder de vlag van Nieuw-Borgvliet werd het team van Wessels vorig seizoen gekroond tot kampioen. “Dat was erg leuk natuurlijk en we merken dat het allemaal net even laagdrempeliger is. Zo is de intensiteit qua trainen lager of wordt er door sommigen niet persé getraind. Voor dames met en drukke of onregelmatige baan en een gezinsleven kan dat toch een mooie gelegenheid zijn om alsnog sportief bezig te blijven. Als je bij een dameselftal voetbalt dan is trainingsarbeid vaak wel noodzakelijker gezien de tegenstand en ook het feit dat je op een volledig veld speelt. Bij de 30+ is het een mix van oud-veldspeelsters die toch nog iets willen doen qua voetbal, speelsters die ook bij de dames nog voetballen of vrouwen die nog nooit hebben gevoetbald. Juist die combinatie maakt het heel erg leuk en gezellig om te doen.”

In het verleden bij Nieuw-Borgvliet was Wessels naast speelster ook als jeugdtrainster verantwoordelijk voor de meidenteams. Van de MO11 tot en met de MO15 trainde ze de meiden, maar daarmee is ze gestopt. Net zoals met haar rol in de activiteitencommissie. “Het werd allemaal wat veel en je moet iets me de volledige overgave doen of niet vind ik. Toen ik merkte dat ik soms de energie en de voldoening ermee verloor heb ik besloten dat stukje los te laten. Nu voetbal ik nog bij de dames op, ben actief bij de 30+, organiseer ik soms nog een kantineactiviteit en train ik op zaterdagochtend de mini’s bij De Markiezaten. Dat geeft me héél veel voldoening en plezier. Dus ik ben nog meer dan genoeg op de club te vinden.”

Voorlopig kijkt ze dus nog af en toe noodgedwongen toe als toeschouwer. En juist dat doet haar beseffen hoezeer ze het spelletje leuk vindt. “Naar voetbal kijken is leuk, maar om het zelf te doen is toch vele malen leuker. Het teamgevoel en de gezelligheid die je met elkaar beleeft, dat zou ik voor geen goud kunnen missen.”

Klik op v.v. De Markiezaten voor de laatste artikelen over de club.
Klik op v.v. De Markiezaten voor meer informatie over de club.

Na meer dan 260 officiële duels vindt Albert van der Kooij het mooi geweest

rkvv Odio
-
0
Na meer dan 260 officiële duels vindt Albert van der Kooij het mooi geweest

De derby ODIO-WVV’67 in oktober vorig seizoen was er eentje met een speciaal randje voor Albert van der Kooij. Het was voor de clubjongen het 250e optreden hoofdmacht. Inmiddels staat de teller op meer dan 260 officiële wedstrijden voor ODIO en vindt hij het welletjes geweest en stopt ermee aan het eind van dit lopende seizoen en sluit aan bij een lager elftal. 

“Dat is wel de bedoeling in elk geval om in een lager team met een groep vrienden te gaan spelen. Het is goed geweest zo voor mij bij het eerste elftal. Het is een combinatie van factoren die me heeft doen besluiten om ermee te stoppen. Ik ben tweeëndertig dus mogen jongere spelers het stokje overnemen en daarbij merk ik ook dat het herstel na een training of wedstrijd gewoon langer duurt dan voorheen. Ik doe ook nog aan ander sport en dat gaat niet altijd even goed samen met geregeld ook blessures en pijntjes tot gevolg. Dus is het nu het juiste moment voor mij. Ik wil graag op maandagochtend een stukje fitter op kantoor binnenlopen. Dat is dit seizoen geregeld wel eens anders geweest…”

Dat het voor de Ossendrechtse vierdeklasser dit seizoen op sportief vlak een stuk minder gaat dan voorgaande jaren heeft geen rol gespeeld in zijn beslissing. “Nee zeker niet. We hebben op momenten in dit seizoen echt wel kansen gehad om de punten te pakken maar dat hebben we door allerlei omstandigheden niet voor elkaar gekregen. Dat je dan onderin staat in de hoek waar vaak de klappen vallen is dan een logisch gevolg. En als je de boel goed bekijkt dan missen we misschien wel de nodige kwaliteit in de breedte.”

En juist in die breedte daar was Van der Kooij sinds hij aansloot bij de senioren juist een enorm waardevolle kracht voor alle trainers die hij voor zich heeft gehad. Nooit was hij onbesproken basisspeler maar meestal vervulde hij een rol als invaller of ‘ideale twaalfde man’. “Ik kan op meerdere positie wel uit de voeten hoewel ik eigenlijk een echte linkspoot ben. Trainers hebben daar door de jaren heen dankbaar gebruik van gemaakt en ik heb daarover ook nooit moeilijk gedaan. Natuurlijk is het leuk om vanaf het begin van trainers met basisplaatsen het vertrouwen te krijgen, maar ik heb in al die jaren toch een respectabel aantal wedstrijden gespeeld. Al denk ik dat van die ruim tweehonderdzestig duels ik er maar zo’n honderdtwintig in de basis ben begonnen.”

Dit seizoen hebben spierklachten en chronische knieontsteking ervoor gezorgd dat hij zijn eigen gestelde sportieve doelen niet heeft kunnen behalen. “Ik had er wel rekening mee gehouden dat het wel eens mijn laatste seizoen bij de selectie zou worden. Daarom wilde ik graag nog één keer meer dan twintig duels spelen. Dat is me helaas niet gelukt en dan moet je eerlijk zijn naar jezelf én naar de groep toe. Er stoppen nog een paar jongens van mijn generatie en er komt met Joost Demmers een nieuwe trainer. Dan kan iedereen een frisse start maken en weer begonnen worden met bouwen aan een nieuw ODIO.”

Behalve keeper heeft hij op vrijwel elke positie in het veld wel eens basisplaatsen of invalbeurten gehad. “Dat kan ook niet iedereen zeggen denk ik! Ik ben trots dat ik tot zo’n enorm aantal officiële wedstrijden ben gekomen en dat ik zo vaak het shirt van het eerste heb mogen aantrekken. Op één jaar vijfde klasse na heb ik sinds mijn debuut in 2011 overigens altijd in vierde klasse gespeeld.”

Klik op rkvv ODIO voor de laatste artikelen over de club.
Klik op rkvv ODIO voor meer informatie over de club.

Matt Luijkx en WVV’67 beleven een prima seizoen in vierde klasse

WVV 67
-
0
Matt Luijkx en WVV’67 beleven een prima seizoen in vierde klasse

In het kielzog van v.v. Clinge en v.v. Hoeven kent WVV’67 uit Woensdrecht een meer dan goed seizoen. Als ‘best of the rest’ toont het elftal van centrumverdediger Matt Luijkx aan dat de Woensdrechtse vierdeklasser prima mee kan komen op dit niveau.

“En we zijn dit seizoen zonder enige twijfel de beste ploeg uit de Zuidwesthoek, dat is en blijft toch altijd nog een mooie bijkomstigheid. Maar we kunnen als team denk ik niet anders dan heel tevreden zijn over het huidige seizoen en wat we in de wedstrijden hebben laten zien. We hadden vooraf met z’n allen niet echt een duidelijke doelstelling gezet wat we wilden bereiken. Mede door de wisselende ambities en verwachtingen binnen de groep zijn we gewoon onbevangen de competitie ingegaan en dat heeft heel goed uitgepakt.”

Dit seizoen kreeg de ploeg er in Sander van ’t Hof een bewezen doelpuntenmachine bij in de punt van de aanval. Voor Smerdiek beleefde hij ooit een wereldseizoen door maar liefst 48 goals te scoren in één seizoen. Later speelde hij nog voor WHS, keerde terug bij Smerdiek. Sinds dit seizoen is hij, na een verhuizing naar Woensdrecht, dus doelpuntenmaker voor WVV’67. “Dat ging voor de winter perfect en Sander zorgde met doelpunten ook mede ervoor dat we ons bovenin konden nestelen. Sinds de winterstop is hij echter geblesseerd, scoren we misschien wat minder maar hebben we onze positie bovenin wel kunnen vasthouden gelukkig. Dat zegt ook wel iets over de balans en de kracht van onze selectie.”

Luijkx (27) zelf doorliep ooit de gehele jeugd van RKVV METO uit Hoogerheide, maar besloot toch om acht seizoenen geleden vanuit de JO19 de overstap naar ‘buurman’ WVV’67 te maken. “Samen met nog vier andere jongens van METO besloot ik over te stappen naar WVV’67 en daarvan heb ik nog geen seconde spijt gehad. Elk seizoen ben ik hier, vooral door heel veel te kunnen en mogen voetballen, beter geworden en me ontwikkeld tot een stabiele factor achterin de verdediging. Het is ook de positie die ik van kleins af aan heb vervuld en die daardoor het beste past bij mijn kwaliteiten als voetballer. Ik heb sinds mijn overstap één seizoen meegemaakt in de vijfde klasse en daarna alleen maar vierde klasse gevoetbald. Daarin ben ik meegegroeid en wie weet wat er voor deze jonge spelersgroep nog meer in de tank zit.”

Of de derde klasse een niveau is waarop de ploeg zich kan meten is voor Luijkx ook afwachten. “Maar wanneer je als team de kans krijgt  dan moet je dat niet nalaten. Ik denk zeker dat we ook een niveau hoger onze punten zullen pakken, al wordt het velen dan wel aanpoten. Als je zelf nooit hoger dan vierde klasse hebt gespeeld dan ben je toch stiekem wel benieuwd hoe het hogerop aan toegaat en of je daar jezelf ook met tegenstanders kunt meten. Maar voorlopig is het helemaal zo ver nog niet en moeten we vooral koesteren dat we tot op heden een meer dan mooi seizoen beleven met z’n allen.”

Klik op WVV’67 voor meer artikelen over de club.
Klik op WVV’67 voor meer informatie over de club.

‘Ons seizoen in vierde klasse is meer dan tegenvallend te noemen’

rkvv Odio
-
0
‘Ons seizoen in vierde klasse is meer dan tegenvallend te noemen’

Voor v.v. ODIO uit Ossendrecht zweeft het degradatiespook meer dan ooit boven kort boven het hoofd. Na twaalf seizoenen in de vierde klasse degradeert ODIO direct.  ‘Je kan wel spreken van een rampzalig seizoen’, zegt de van een langdurige blessure terugkerende routinier Raf Melsen.

Doorgaans is Melsen, mits fit, aanvoerder in het elftal van trainer Erwin van Schilt. Vanwege een hardnekkige blessure aan spieren en gewrichten, het gevolg van een krachttraining en verkeerde houding, heeft hij dit seizoen geruime tijd aan de kant gestaan. “Ik kreeg steeds meer last van mijn heupen. De combinatie van klassieke krachtsport en voetbal heb ik te lang op een verkeerde wijze samen gedaan en dat heeft geleid tot problemen met de stand van mijn bekken. Te laat heb ik daarin de goede balans gevonden en heeft ertoe geleid dat ik heel veel duels heb moeten missen.”

Een traject bij de fysio volgde, gecombineerd met een uitgebalanceerd schema om beide sporten op een goede manier te combineren. “Sinds de uitwedstrijd tegen Groede half december heb ik niet meer gespeeld. Wel af en toe nog meegetraind, maar vooral toegekeken vanaf de zijlijn. Erg frustrerend om het fout te zien gaan en te zien dat we ons op sommige momenten tekort hebben gedaan waardoor je nu moet hopen alsnog het vege lijf te kunnen redden. De laatste tijd train ik weer mee en in de thuiswedstrijd tegen Groede heb ik een helft meegedaan, maar mis nog conditie. Ik hoop nog op wat meer minuten en wedstrijden dit seizoen.”

Waar vorig jaar ODIO nog keurig zesde werd, daar ziet de sportieve wereld er voor de ploeg heel wat minder rooskleurig uit. “Deze klasse is een stuk sterker dan vorig jaar. Er zijn een aantal derdeklassers bijgekomen en die hebben toch meer kwaliteit dan wij. En als je dan vervolgens  de wedstrijden die je moét winnen ook niet wint, dan weet je dat het een heel lastig seizoen wordt…”

Sowieso gaat de selectie er volgend seizoen een heel stuk anders uitzien dan nu het geval is. Enkele sterkhouders zoals Mitchel Elenbaas en Albert van der Kooij gaan stoppen, terwijl ook dit seizoen al enkele ervaren krachten waren gestopt of in een lager elftal zijn gaan voetballen. “Het is voor mij sportief gezien nog even afwachten hoe de blessure zich ontwikkelt en of ik de balans kan vinden tussen voetballen en de krachtsport. Mocht ik ondanks het uitgebalanceerde schema nog altijd klachten houden en niet meer pijnvrij kunnen voetballen, dan kan het zijn dat ik beslis om te stoppen met voetballen. Ik ben zzp’er in de aanleg van zonnepanelen dus is het belangrijk om er in het dagelijks leven en in mijn werk geen hinder van te ondervinden. Hoe leuk ik voetbal ook vind, mijn gezondheid is me toch meer waard.”

Het kan dus zomaar zijn, dat van de drie broers Nic, Luc en Raf Melsen na dit seizoen misschien geen van hen nog in het ODIO-shirt actief zal zijn. “Nic stopte al eerder, terwijl Luc zijn keuze laat afhangen van wat ik ga beslissen. Ik voetbal al sinds mijn zesde hier bij de club en ben er nooit weggeweest. Trots ben ik ook dat ik aanvoerder ben, maar balen dat ik dit seizoen niet meer van waarde kon zijn om onze relatief jonge ploeg van nodige ervaring te voorzien.”

Klik op rkvv ODIO voor de laatste artikelen over de club.
Klik op rkvv ODIO voor meer informatie over de club.

Manon Rasenberg al tien jaar actief bij vrouwen RKVV Grenswachters

vv Grenswachters
-
0
Manon Rasenberg al tien jaar actief bij vrouwen RKVV Grenswachters

Onlangs was er nog een feestavond met het ‘oude’ team van RKVV Grenswachters toen er werd gevierd dat de damesafdeling bij de Brabantse club alweer tien jaar bestaat. Manon Raseberg stond in 2014 aan de basis van het opstarten van een damesteam en een decennium later is ze al aanvoerster nog altijd volop actief.

 “Ik ben vroeger wel begonnen met voetballen tussen de jongens en ben eventjes gestopt, maar toch begon het voetbal weer te kriebelen en ben ik gaan kijken of het niet mogelijk was bij Grenswachters een damesteam te starten. We hebben eerst een jaartje getraind en daarna zijn we gestart in de vierde klasse. Daar werden we 2019 zelfs een keertje kampioen. Maar momenteel spelen we nog altijd op dit niveau en dat sluit prima aan bij de kwaliteiten van de groep.”

De 27-jarige aanvoerster, een telg uit een echt voetbalgezin waar ondanks het ontbreken van zonen de vier Rasenberg-dochters allemaal lid én speelsters zijn bij de groengele brigade uit Putte. “Het is jammer dat Manouk geblesseerd is, maar ik speel nu nog altijd samen met mijn jongere zussen Maud en Marin. Het zegt veel hoe belangrijk de club en het voetbalspelletje zijn binnen het gezin. Zondag is voor ons allemaal voetbaldag en staat helemaal in het teken van Grenswachters, want ik mag zeker wel zeggen dat het zonder twijfel mijn cluppie is.”

Met Carlos Jubitana, wiens dochter al speelde bij de club voordat hij uiteindelijk trainer werd, heeft volgens Manon het elftal een iemand die de dames echt gericht beter maakt. “Hij heeft eerder op niveau in België getraind in België en heeft een prima kijk op het spelletje, maar weet ook vooral hoe hij het goed op onze groep speelsters moet overbrengen. Ik ben voor de randzaken een verlengstuk voor hem, terwijl hij het volledige voetbalstuk voor zijn rekening neemt en dat werkt perfect. Iedereen gaat nog elk seizoen vooruit en ook ikzelf met dat ik nog steeds nieuwe dingen ontwikkel dus dat maakt het extra leuk.”

Waar in het verleden een dames- en een meidenteam was, daar heeft Grenswachters momenteel nog alleen een damesteam in competitie. “Een aantal jongere meiden zijn doorgeschoven en nu hebben we wekelijks een groep van zo’n zeventien speelsters, mooi genoeg voor ons niveau al hopen we wel dat er toch nog wat nieuw aanwas bijkomt. Dat is ook nodig om de continuïteit te kunnen blijven behouden als het gaat om damesvoetbal binnen de club.”

Waar de zondag volledig in het teken staat van voetbal voor de Manon, daar is ze blij dat doordeweeks niet meer twee maar slechts één trainingsavond op het programma staat. “Ik woon inmiddels in Bergen op Zoom en rijd met heel veel plezier, samen met mijn zus en nog een medespeelsters naar Putte voor de trainingen. In het verleden stonden we vaak maar met een aantal dames op het veld. Nu is vrijwel iedereen er en kan je echt gericht trainen. De kwaliteit gaat omhoog en iedereen is er dan ook bijna. Dat zie je terug in de wedstrijden. Het gaat prima dit seizoen. We staan tweede en wie weet wat nog kan. Al denk ik dat dit niveau prima is voor ons. Het gaat ook vooral op sportief bezig zijn en gezelligheid. Op al die vlakken zit het sowieso wel goed bij Grenswachters. Winnen of verliezen, feestjes worden er altijd we gevierd, want de derde helft die winnen we hier altijd wel.”

Klik op vv Grenswachters voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Grenswachters voor meer informatie over de club.

1...293031...1.307Pagina 30 van 1.307

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.