Home Blog Pagina 29

‘Een dag om nooit te vergeten voor de vrouwen van NSVV’

0

De vrouwen van NSVV zetten hun opmars op de voetballadder voort met een superieure titel in de derde klasse I. Het kampioenschap van de formatie van het trainersduo Ferrie van Heusden en Patrick Krijgsman had echter een grote emotionele lading door het overlijden van Elly Korbijn, vaste supporter van het team en moeder van speelster Amelie.

NUMANSDORP – ,,Een dag om nooit te vergeten.’’ Als de gedachten van Ferrie van Heusden, één van de twee trainers van het vrouwenteam van NSVV, teruggaan naar het behaalde kampioenschap en de wijze waarop die laatste stap naar nieuw succes werd gezet, begint het kippenvel zich opnieuw op zijn armen te vormen.

De gedachten dwalen af naar 29 maart 2025. De bewuste dag van het kampioenschap via de 2-0 uitzege bij Zuidland, de laatste schrede naar weer een mooi voetbalsucces. Maar ook de dag van emoties en een groots groepsgevoel door de gebeurtenissen van eerder in de maand.

,,Eigenlijk zouden we op 22 maart de kampioenswedstrijd spelen’’, geeft de door de wol geverfde oefenmeester Ferrie van Heusden aan. Die dag vond echter de begrafenis plaats van Elly Korbijn, de graag geziene vrijwilliger van NSVV, vaste supporter van het vrouwenteam en voetbalmoeder van speelster Amelie die deel uitmaakt van de vrouwenselectie van de Numansdorpse club.

Het overlijden van ‘tante Elly’, zoals zij liefkozend genoemd werd door de speelsters van het team, had een enorme impact op de gehele vereniging en het team. ,,Want eigenlijk zijn we met elkaar één grote familie’’, verkondigt Ferrie van Heusden. ,,En als er dan iemand uit die familie wegvalt, dan slaat dat een groot gat.’’

De aanloop naar het kampioensduel met Zuidland in de week na de begrafenis was dan ook speciaal. ,,We zijn in die week bij elkaar gekomen en hebben met elkaar gesproken. Gewoon om er voor elkaar te zijn, met elkaar te verwerken. En daarna hebben we ons toch voorbereid op dat wat komen zou. Want we wilden het kampioenschap in Zuidland halen, voor Elly.’’

Gesteund door hun vaste supporters, maar ook anderen die het team een warm hart toedroegen en in aanwezigheid van onder meer voorzitter Arie Kruithof wordt op die dag, 29 maart, de klus geklaard. NSVV speelt die dag met rouwbanden, er moesten er zelfs bijbesteld worden om er genoeg te hebben. Aanvoerder Jamie de Kort heeft zelfs een speciale band om de arm. Een roze band, met de tekst ‘Voor tante Elly’ erop. Een band die aan het einde van de wedstrijd ook nog verhuist naar de arm van dochter Amelie, nog een extra emotioneel moment op een toch al bijzondere dag.

Roze is sowieso een alom aanwezige kleur door de presentie van flamingo Ferry, de vaste mascotte van het team die post heeft gevat bij de dug-out van de Numansdorpse ploeg.

Het kampioenschap, met de maximale score van honderd procent uit alle gespeelde duels, markeert ook een hoogtepunt in de gestage opmars van de Numansdorpse vrouwen op de voetballadder. De tijd dat de ploeg uitkwam in de vijfde klasse is ver voorbij. Komend seizoen is de tweede klasse het domein van het team onder leiding van Van Heusden en Krijgsman, die aan zullen blijven.

,,Met succes komt plezier en met plezier komt succes. Zo werkt het nou eenmaal’’, stelt Ferrie van Heusden. ,,En dat is op dit team zeker van toepassing. En het vrouwenvoetbal staat echt op de kaart binnen NSVV. Er is dit seizoen zelfs een damescommissie opgericht, die ook keihard werkt. We zijn met elkaar op trainingskamp geweest, er is een open training geweest. Voorzitter Arie Kruithof en de overige bestuursleden dragen het vrouwenvoetbal binnen de club ook een warm hart toe. Dat is voor mij ook de reden dat ik nog een jaar blijf en al heb gezegd dat ik hier mijn trainersloopbaan af wil sluiten’’, aldus Van Heusden die eerder bij SSS in Klaaswaal werkte.

Bang voor de volgende stap is de oefenmeester niet. ,,Maar we zullen wel moeten doorselecteren’’, geeft hij aan. ,,Om hogerop mee te kunnen is het ook noodzakelijk om te kijken of we ons kunnen versterken. Maar het team moet vooral het eigen gezicht blijven behouden, dat staat voorop. En we worden in de breedte ook sterker, want het tweede vrouwenteam groeit ook mee waardoor er een bredere basis ontstaat. We hebben inmiddels al ervaring opgedaan met het voetbal in de tweede klasse door oefenwedstrijden. Daarvoor ben ik niet bevreesd. Lijfsbehoud wordt het uitgangspunt en we zullen wat behoudender gaan spelen dan we in de derde klasse gewend waren. Maar deze ploeg kan nog steeds groeien, zeker gezien de leeftijd en met de ervaringen die we dit jaar hebben opgedaan.’’

Klik op NSVV voor meer informatie over de club.
Klik op NSVV voor meer artikelen over de club.

Frustrerend seizoen voor Van Herwijnen en NOAD’32

Geblesseerd geraakt in de wedstrijd tegen TOP, moet Stefan van Herwijnen de rest van het seizoen vanaf de zijlijn toekijken. En daar wordt de aanvaller van vijfdeklasser NOAD’32 allesbehalve vrolijk van. “Het liefste wil je natuurlijk gewoon spelen!”

Helemaal tijdens een tot nu toe nogal teleurstellend seizoen, vertelt de 26-jarige Van Herwijnen. “We hadden om eerlijk te zijn verwacht dat we bovenin mee zouden kunnen spelen.” Maar met een plek in de ruime middenmoot, is daar weinig van gekomen. “Eigenlijk valt er voor ons niet meer echt iets te halen.” En dat is na de zure degradatie van vorig jaar uit de vierde klasse, een bittere pil. “Toen degradeerden we op doelsaldo. Dan is het heel zonde dat je nu geen nacompetitie voor promotie weet te halen.”

Betere partij

Een verklaring, heeft Van Herwijnen daar overigens wel voor. “We hebben veel blessures gehad en het helpt niet als je steeds met een ander team moet spelen.” Ook de inwoner van Drunen, moest er twee maanden geleden aan geloven. “Tijdens de wedstrijd tegen TOP, ben ik geblesseerd geraakt aan mijn hamstring.” De diagnose? “Een scheurtje. Waarschijnlijk kan ik dit seizoen niet meer in actie komen.” En daar baalt Van Herwijnen, logischerwijs flink van. “Het liefste wil je natuurlijk gewoon spelen! Het is heel vervelend om vanaf de zijlijn toe te moeten kijken.” Helemaal als het toch al niet zo lekker loopt. “We hebben echt wel goede wedstrijden gespeeld, alleen scoren we te weinig. Daar hebben we moeite mee.” Zeker in het begin van het seizoen, zo blijkt. “In de eerste tien wedstrijden, waren we iedere keer de betere partij. Maar als je niet scoort…” Tel daar een aantal blessures bij op en je hebt het verhaal van dit seizoen wat NOAD’32 betreft, te pakken. “Dat is soms best wel frustrerend.” Al hielden ze bij de club uit Wijk en Aalburg lange tijd de moed erin, meent Van Herwijnen. “Rond de winterstop hadden we allemaal goede hoop dat we richting die nacompetitie zouden gaan. Helaas is dat uiteindelijk niet gelukt.” Het verschil met de vierde klasse, is volgens de rechtspoot dan ook niet zo groot. “We voetballen niet graag tegen tegenstanders die inzakken, dus wat dat betreft is het voor ons écht geen makkelijkere competitie.”

Veel energie

Inzakken zal NOAD’32 in de laatste wedstrijden zelf, in ieder geval niet gaan doen. “We moeten nog tegen de nummers 1 én 2, die gaan we natuurlijk echt geen kampioen laten worden tegen ons. Dan moeten we er echt vol op klappen!” Als het aan hem ligt, dan tenminste. “Ik hoop dat de rest er ook zo over denkt.” Met de club waar Van Herwijnen sinds de F’jes speelt. “Toen ik bijna vier was, ben ik begonnen bij Wilhelmina’26. Daarna ging ik naar hier. Vooral omdat mijn vriendjes altijd bij de ‘tegenstander’ voetbalden.” Aan een vertrek, dacht hij in de jaren die volgden niet. “Je kent iedereen en NOAD’32 staat, mede door de kantineavonden, verschillende feestjes en teamactiviteiten, niet voor niets bekend als een gezellige club.” Een goede sfeer, heerst er dan ook eigenlijk altijd. “Als we verliezen, is dat na de wedstrijd even wat minder. Maar na één of twee biertjes, komt die er vanzelf weer in.” Zelfs in zijn geval. “In het veld ben ik vrij fanatiek, dan geef ik altijd veel energie.” Tegenwoordig als buitenspeler. “Vroeger stond ik altijd op het middenveld, de laatste jaren ben ik aanvaller geworden.” Links of rechts, maakt de snelle Van Herwijnen eigenlijk niet uit. “Waar ze me nodig hebben.” Toch heeft hij zijn draai voorin, inmiddels wel gevonden. “In het begin was het even wennen, nu vind ik het in de aanval toch een stukje fijner. Ik vind dat ik mezelf daar goed heb ontwikkeld.” Al kan zijn rendement, nog wel beter, is Van Herwijnen kritisch. “Volgens mij heb ik er nu een stuk of vijftien gemaakt, waarvan vijf in de competitie. Heel veel belangrijke doelpunten, zitten er dus niet tussen…” Gelukkig, heeft hij daar bij NOAD’32 de komende jaren nog alle tijd voor. “Voorlopig wil ik gewoon lekker hier blijven én hopelijk zo snel mogelijk terug naar die vierde klasse.” Met het vertrouwen, zit het dan ook wel goed. “Als we dit team kunnen behouden en we hebben niet al te veel last van blessures, spelen we volgend jaar voor promotie!”

Klik op NOAD’32 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op NOAD’32 voor meer informatie over de club.

R.W.B. promoveert overtuigend naar de 3e klasse na ruime zege op MVV’58.

Na twee teleurstellende nacompetities, waarin promotie via de nacompetitie nét niet lukte, heeft RWB eindelijk de stap naar de 3e klasse van de KNVB weten te maken. In een allesbeslissend duel tegen MVV’58 trok de ploeg uit Waalwijk met overtuiging aan het langste eind: 4-0.

Vanaf de eerste minuut liet RWB zien dat het dit keer menens was. Op het uitstekend bespeelbare grasveld van gastheer Roda Boys gaf RWB in de eerste helft geen enkele kans weg. Zelf creëerde RWB ook niet veel kansen, maar de eerste de beste mogelijkheid was meteen raak. Owen Kogels brak de ban met een koelbloedige afronding tussen de benen van de MVV’58-doelman door. : 1-0.

Na rust kende RWB een kortstondige fase van druk van MVV’58. In een periode van ongeveer tien minuten kwam de ploeg uit Meteren gevaarlijk opzetten, met als hoogtepunt een bal tegen de paal. De grootste dreiging kwam van aanvaller Maurice Kaasjager (nummer 15), maar hij werd kundig geneutraliseerd door verdediger Toby Netten.

De gehele verdediging van RWB stond overigens de hele wedstrijd als een huis. Keeper Noel van Aalst, samen met Jon van de Kamp, Dennis Timmermans, Jesper Clijssen en de eerder genoemde Toby Netten, gaven geen krimp en hielden het doel schoon.

In de 66e minuut viel de bevrijdende 2-0. Invaller Djay Kogels frommelde zich in het zestienmetergebied langs een MVV’58 verdediger en werkte de bal binnen. Slechts twee minuten later zette Jonne Clijssen met een overtuigende treffer de 3-0 op het bord.

Het slotakkoord was voor Kevin Remie, die een kwartier voor tijd met een bekeken lob over de te ver voor zijn doel opgestelde keeper de 4-0 scoorde. Meteen daarna werd hij onder luid applaus gewisseld. Met deze ruime voorsprong kon trainer Alfonds van de Pluijm zijn wissels benutten en rustig toekijken hoe zijn ploeg de promotie veiligstelde.

Na het laatste fluitsignaal barstte het feest los. Wat twee jaar op rij nét niet lukte, werd op deze mooie zaterdag werkelijkheid: RWB promoveert naar de 3e klasse KNVB. Een prestatie van formaat voor een team dat gebrand was om dit seizoen met een hoofdletter af te sluiten.

Ook op de terugweg naar Waalwijk was het één groot feest. In een dubbeldekker vol zingende spelers, staf en supporters werd de promotie uitbundig gevierd. DJ NO NAME, Tom Krane en DJ Darcon zorgden voor de beats en sfeer in de kantine van RWB, waar het feest tot middernacht doorging. RWB beleefde een dag om nooit te vergeten.

Klik op RWB voor meer informatie over de club.
Klik op RWB voor meer artikelen over de club.

Broers Hadzic terug op vertrouwde bodem: ‘Bij Baardwijk voelt het als thuiskomen’

WAALWIJK – Met de komst van het trainersduo Senad (44) en Vedad Hadzic (37) slaat VV Baardwijk een vertrouwd, maar fris hoofdstuk open. De broers groeiden in de jaren 90 op bij de club, kregen er hulp en kansen als jonge nieuwkomers – en keren nu terug als hoofdtrainers van het eerste elftal. “Deze club heeft in het verleden veel voor ons gedaan. Dan is het bijzonder om nu iets terug te kunnen geven.”

Senad en Vedad kwamen als kinderen uit Bosnië naar Nederland en belandden met hun familie in Waalwijk. “Voetbal was voor ons de manier om mee te doen. Bij Baardwijk werden we met open armen ontvangen,’’ vertelt Senad. “Mensen hielpen ons aan schoenen, namen Vedad mee naar de training, haalden en brachten hem. Dat vergeet je nooit meer.”

De broers bewandelden hun eigen weg in het voetbal. Senad was al vroeg actief als trainer, Vedad speelde jarenlang bij onder meer WSC, Capelle, RWB en ’t Zand. Hun gezamenlijke trainersavontuur begon bij vv ONI uit ‘s Gravenmoer, waar ze als duo de hoofdmacht onder hun hoede kregen. “We zijn verschillend qua stijl, maar vullen elkaar perfect aan,” zegt Vedad. “Hij is de coach langs de lijn, ik de veldtrainer. Hij stuurt op emotie en beleving, ik op details en tactiek.”

Toen duidelijk werd dat ze ONI zouden verlaten, kwam Baardwijk snel in beeld. “De gesprekken voelden meteen goed,” aldus Senad. “We kennen mensen in de technische commissie, de club heeft een goede organisatie en de selectie is in de breedte sterk.” Ook Vedad is enthousiast: “Het voelde als thuiskomen. In het eerste gesprek was er direct die klik. We zaten voor een uurtje, maar bleven ruim twee uur zitten.”

De broers treffen een selectie van 44 spelers aan voor het eerste en tweede elftal. “Iedereen start op nul. Of je nou van binnen of buiten komt: kwaliteit en inzet bepalen wie speelt,” zegt Vedad. “Er zijn zes jongens uit de jeugd doorgeschoven, er is een mooie mix tussen ervaring en talent. En het is mooi dat spelers van buitenaf zich aanmelden omdat ze graag met ons willen werken – maar we zeggen wel: als je gelijkwaardig bent, krijgt de Baardwijk-jongen voorrang.”

Sportief willen de broers bovenin meedraaien. “Het doel is duidelijk: meedoen om promotie,” zegt Senad. “Niet blind aanvallen, maar verzorgd voetbal vanuit eigen kracht. 4-3-3, opbouwend vanuit achteruit, duidelijkheid in wat we met én zonder bal doen.” Tegelijkertijd houden ze het in perspectief. “Het is vierde klasse. Maar juist dan is structuur belangrijk. Je moet helder zijn in je verwachtingen, ook richting spelers die gewend waren dat alles vanzelf ging.”

Senad benadrukt de uitdaging die ze zien in het veranderen van de mindset van de spelers. “De jeugd van tegenwoordig wil vaak dat alles voorgekauwd wordt. Ze nemen minder verantwoordelijkheid. Wij leggen alles helder uit, want duidelijkheid geeft rust.” Vedad vult aan: “We willen een team met karakter, waarin iedereen meedoet en zich inzet. We houden van voetbal dat druk zet, aanvallend is, maar ook weet wanneer te verdedigen. We passen ons niet aan aan de tegenstander; zij moeten zich aan ons aanpassen.”

Wat de broers het meest waarderen in hun samenwerking? “Dat we elkaar aanvullen, maar tegelijk eerlijk durven zijn,” zegt Senad. “We willen duidelijk zijn, op het veld én daarbuiten. De jongens weten straks wat ze kunnen verwachten – en dat werkt het best.” Vedad vult aan: “Het is geen Barcelona of Inter, maar wél een club waar we met plezier en voetbal bezig willen zijn. Als dat lukt, is ons seizoen al geslaagd.”

Klik op VV Baardwijk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Baardwijk voor meer informatie over de club.

Spirit na 5-1 overwinning op De Meeuwen naar finale nacompetitie (door Eric de Vendt)

Spirit heeft ten koste van De Meeuwen de finale bereikt voor promotie naar de 2e klasse. Op eigen veld werd de Zeeuwse ploeg met 5-1 verslagen.

Op het druk bezochte sportpark in Ouderkerk kwam Spirit na een kwartier spelen op gang. Een afgeslagen corner werd door Kevin de Redelijkheid over geschoten en Thico Addicks stuitte na een rush vanaf de middenlijn op de keeper.

Halverwege de 1e helft kwam Spirit op voorsprong. Ruben Slooff draaide in het drukke 16 meter gebied keurig om zijn man heen en scoorde beheerst de 1-0 binnen.

Spirit controleerde de wedstrijd en kreeg nog wat mogelijkheden via Ruben Slooff en Kevin de Redelijkheid. Maar vlak voor rust kwam De Meeuwen onverwacht toch langszij. De aanvallers van de bezoekers profiteerde van de ruimte die ze kregen en verschalkte de Ouderkerkse doelman, die tot op dat moment nauwelijks iets te doen had (1-1).

In de 2e helft kwam De Meeuwen beter uit de kleedkamer, waarbij Sean Luthart voor de eerste keer in actie moest komen. Toch was het de ploeg van Wout Ooms dat weer op voorsprong kwam. Een vrije trap van Olaf Visser aan de zijkant van het strafschopgebied leek een makkelijke prooi voor de doelman. Op de losgelaten bal reageerde Thico Addicks alert: 2-1.

Nog geen 5 minuten later zette Thico Addicks met een prachtige goal Spirit op een comfortabele 3-1 voorsprong. De aanvallende middenvelder rondde, na goed voorbereidend werk van Kevin de Redelijkheid, fraai in de linker bovenhoek af (3-1). Toen Levi de Jong een paar minuten daarna de 4-1 aantekende, was de wedstrijd gespeeld.

De Meeuwen kregen nog een aantal mogelijkheden, maar wisten de Ouderkerkse doelman het nauwelijks moeilijk te maken. Eén keer moest Sean Luthart gestrekt naar de hoek, waar hij de bal net naast zijn doel kon tikken. Levi de Jong (over), Jéziël van der Zijde (keeper) en Kevin de Redelijkheid (zijnet) zagen hun pogingen niet omgezet in een doelpunt. Ver in blessuretijd was het Jéziël van der Zijde die de eindstand op 5-1 bepaalde.

Volgende week speelt Spirit de finale tegen WSC. De ploeg uit Waalwijk won met 3-1 van vv Stellendam. De wedstrijd wordt gespeeld op neutraal terrein. Waar dat gaat gebeuren zal binnenkort bekend worden.

Klik op VV Spirit voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Spirit voor meer informatie over de club.

Virtus: John van Dorst – 50 jaar voetbalhart in blauw-wit

0
Er zijn mensen die van voetbal houden. En dan heb je John van Dorst. Een man bij wie het grasgroen door de aderen stroomt en die al 50 jaar lang een vertrouwd gezicht is op en rond het voetbalveld van Virtus – waar hij ook komt, daar gebeurt iets moois.

Het begon allemaal een halve eeuw geleden, toen een jonge John besloot dat hij niet alleen zelf wilde voetballen, maar ook de jeugd wilde begeleiden. Samen met onder anderen Willy Beljaars stond hij al vroeg langs de lijn. En dat bleef niet onopgemerkt: zijn trouwdag werd een blauw-wit feest, compleet met vlaggenzwaaiende jeugdspelers.

Toen John vader werd, hoopte hij stiekem op een zoon die zijn voetbalschoenen zou overnemen. Maar het lot gaf hem iets veel mooiers: twee dochters, Monique en Raquel, die minstens zo fanatiek bleken als hijzelf. Monique voetbalde tot haar 17e tussen de jongens, met John als leider, barman én jeugdbestuurslid. Multitasken? Geen probleem voor John.
Toen Raquel ook wilde gaan voetballen, maar er geen meidenteam was, stak John samen met andere ouders de handen uit de mouwen. Het eerste meidenteam was geboren! En met John als trainer en leider volgden kampioenschappen, bekers en onvergetelijke zaterdagen.
Maar het bleef daar niet bij. Monique ging voetballen bij een andere club, en natuurlijk stond John ook daar weer langs de lijn. Toen het damesteam een leider zocht, was het antwoord simpel: “Tuurlijk!” Wat volgde waren nóg meer kampioenschappen, promoties, Brabantse titels en zelfs de titel Sportploeg van het Jaar.
Na jaren van successen keerde John terug naar Zevenbergen. Raquel had haar schoenen inmiddels aan de wilgen gehangen, Monique keerde terug naar haar oude club, en ja hoor… John ook. Eerst als leider van dames 2 (want daar zochten ze nog iemand voor), later als trainer van dames 1. En jawel: weer een kampioenschap!
“Geniet van een kampioenschap, want dat maak je niet vaak mee,” zei hij altijd. Maar inmiddels weet hij zelf ook: soms komt het gewoon wél vaak voor – als je er met hart en ziel bij bent.
En toen… trok ook Raquel haar voetbalschoenen weer aan. John stond als trotse trainer (of toch vooral vader?) langs de lijn, met beide dochters op het veld. Zijn 50ste seizoen werd er één met een gouden randje.
Nu, 50 jaar later, is John nog steeds niet weg te denken van het veld. Hij heeft alles meegemaakt: ups en downs, rode kaarten, gouden momenten en vriendschappen voor het leven. En voor de dames die nu nog voetballen: wees gewaarschuwd – met John langs de lijn gebeurt er altijd iets bijzonders.
John, bedankt voor 50 jaar passie, inzet en voetbalplezier. Op naar de volgende seizoenen!
Klik op VV Virtus voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Virtus voor meer informatie over de club.

Stap omhoog naar Goes kwam voor Arjen Dingemanse op juiste moment

GOES – Een sportief stapje omhoog maken is voor veel voetballers vaak een doelstelling. Soms via een promotie of kampioenschap. Of nadat je kwaliteiten opvallen bij een club op een iets hoger niveau. Dat laatste gebeurde ook bij Arjen Dingemanse. Twaalf seizoenen lang basiskracht in de tweede klasse bij Yerseke, maar sinds dit seizoen vrijwel wekelijks basisspeler bij v.v. Goes in de Derde Divisie.

“Het was een flinke stap omhoog. Sommigen vroegen ook aan mij ‘Wat ga je daar doen?’, maar daar heb ik me niks van aangetrokken. Als ik niet het vertrouwen had dat ik het niveau zou aankunnen dan had ik die overstap ook niet gemaakt. Gelukkig heb ik het tegendeel kunnen bewijzen en heb ik vrijwel alles dit seizoen als basisspeler mogen beleven.”

Dingemanse is centrale verdediger die fysiek sterk is, aardig kan koppen en over een prima inspeelpass en lange bal beschikt. “Die inspeelpasses en lange ballen gaan de laatste tijd steeds beter. Het was in het begin zeker wennen en dan maak je nog veel fouten. Het is natuurlijk wel even een ander niveau dan ik gewend was, maar ik denk dat ik snel geleerd heb en me goed heb aangepast aan het hogere niveau. En het feit dat ik zoveel gespeeld heb in mijn debuutseizoen laat zien dat de technische staf tevreden is en dat is toch mooi.”

Met Goes beleeft de inwoner van Yerseke een sportief pittig seizoen. Met in een aantal wedstrijden behoorlijk wat pech, langdurige blessuregevallen en  toch ook prestaties die als wisselvallig kunnen worden bestempeld. “Klopt. De ene week speelden we prima voetbal en pak je verdiend de punten en daarna zak je als collectief door de ondergrens en hebben we ook onnodige punten laten liggen. Daardoor is het tot het laatst spannend of we ons rechtstreeks handhaven of dat via de nacompetitie moeten doen. Ik vind dat we zeker de kwaliteiten hebben om op dit niveau te spelen, al moeten we daarin vaak nog overtuigender zijn.”

Met zijn achtentwintig jaar heeft de verdediger in de Derde Divisie de uitdaging gevonden waar hij naar op zoek was en voelt zich al aardig thuis op Sportpark Het Schenge. Al was het wel aanpoten en aanpassen. “Het is een mooi niveau en het is geweldig om met jongens te spelen die behoorlijk niveau hebben. Vergeleken met Yerseke is een verschil behoorlijk groot maar het is voor mij vooral ook enorm leerzaam. Het spookte al langer door mijn hoofd om iets anders te gaan doen en een kans om het uiterste uit mezelf te halen. Ik wilde zien wat ik op een hoger niveau kon bereiken. Qua handelingssnelheid en slimmigheidjes was het aanpoten. Door blessures kreeg ik snel de kans in de basis, maak je fouten en leer je extra snel. Inmiddels gaat het wekelijks beter en dat geeft ook veel vertrouwen.”

Volgend seizoen hoopt Dingemanse ook in de Derde Divisie actief te zijn. Er gaan jongens weg en er komen versterkingen bij. Bovendien komt er met Giovanni Siereveld een nieuwe trainer voor de groep te staan. De verdediger blijft zelf sowieso. “Ik heb verlengd en hoop mezelf verder te ontwikkelen. We moeten nog even aan de bak, maar ik ga er vanuit dat we het niet meer uit handen geven. De sterke tegenstanders, de prachtige sportcomplexen en de mooie derby’s tegen onder meer Kloetinge en Hoek. Dit niveau is prachtig om op te mogen spelen en dat hoop ik allemaal nog een tijdje te mogen ervaren.”

Klik op vv Goes voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Goes voor meer informatie over de club.

Schouten en Rijsdijk terug op het oude nest

0

Rik Schouten en Rowdy Rijsdijk maken komend seizoen weer deel uit van de selectie van SHO. Het duo keert daarmee terug op het vertrouwde nest op de Kikkershoek. De 29-jarige Rijsdijk (foto) maakte als B-junior de overstap van Spijkenisse naar SHO. Via de B1 en A1 stroomde hij door naar de selectie, waarin hij maar liefst negen seizoenen actief was. 

Na twee seizoenen bij Spijkenisse keert Rowdy Rijsdijk nu weer terug naar de club waar hij zich jarenlang thuis heeft gevoeld. Hoewel hij ook met andere clubs sprak, voelde een terugkeer als de enige juiste stap. De oude bekende is toegevoegd aan de selectie vanwege de vorm die hij momenteel laat zien en zijn ervaring.

Na twee seizoenen bij FC Binnenmaas te hebben gespeeld, is Rik Schouten komend seizoen weer SHO’er. De 24-jarige middenvelder, die jarenlang uitkwam in de hoogste jeugdteams van de Oud-Beijerlandse vereniging, koos destijds voor een nieuwe stap om zich elders verder te ontwikkelen op seniorenniveau.

Bij FC Binnenmaas kende hij een succesvolle periode: hij werd kampioen in de derde klasse en dit seizoen draaide de club mee om de bovenste plaatsen in de tweede klasse. Toch lonkte de terugkeer naar zijn jeugdliefde om zijn droom na te jagen: basisspeler in het eerste team van SHO worden.

Klik op VV SHO voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV SHO voor meer artikelen over de club.

‘Het is mooi om te zien hoe snel ze dingen oppakken’

Spelers helpen ontwikkelen, maar vooral samen heel veel plezier maken. Daar kan Elbert van Masbergen als trainer van Achilles Veen JO8 het meeste van genieten. Helemaal als ze op zaterdag dan ook nog eens winnen. “Het is mooi om te zien hoe snel ze dingen oppakken.”

En dat doet de 43-jarige Van Masbergen alweer voor het vierde jaar op rij. “Mijn zoontje ging voetballen en ze hadden verder niemand, dus werd ik gevraagd.” Bij de kabouters begonnen, kreeg hij al snel hulp van Gerhard Boogaard en sindsdien vormen ze een onafscheidelijk trainersduo. “Het is toch altijd makkelijker, om met zijn tweeën te zijn.” Helemaal, nadat de inwoner van Veen zelf, alweer een tijdje uit de voetbalwereld was geraakt. “Ik heb tot mijn zestiende bij Achilles Veen in de jeugd gevoetbald, daarna ging ik werken.” Tot zoontje Mees hem opnieuw richting het voetbalveld trok. “Door hem kom ik eigenlijk pas weer echt bij de voetbal.” Of het kriebelt om ook weer zijn voetbalschoenen aan te trekken? “Ze hebben het vanuit de 35+ al een paar keer gevraagd, dus ik sluit het niet uit.”

Spelenderwijs

Maar voorlopig, geniet de voormalig rechtsback er dus vooral nog van, om training te geven. Onder meer aan zijn eigen kind. “Ik ben misschien nog wel strenger voor hem, dan voor anderen. Maar over het algemeen, is het ontzettend leuk.” De liefde voor het spelletje, zit er bij allebei dan ook behoorlijk in. “Thuis gaat het natuurlijk veel over voetbal en op zaterdag, gaan we ‘s middags vaak bij het eerste kijken.” Nadat er ‘s ochtends, eerst zelf is gevoetbald. “In principe ben ik er altijd bij!” Ook volgend seizoen, als trainer van de JO9. “Je rolt er ooit in en vervolgens rol je mee. Dan blijf je hangen.” Maar nog altijd, met evenveel plezier. “Het is mooi om te zien hoe ze zich ontwikkelen en hoe snel ze dingen oppakken.” Van dribbelen, tot aan techniek en van afwerken, tot aan partij. “We proberen de oefeningen zoveel mogelijk af te wisselen, zodat ze iedere week iets nieuws moeten doen.” Van Masbergen denkt dan ook na, over het volgen van een trainerscursus. “Nu is het allemaal nog spelenderwijs, maar misschien als ze wat ouder zijn. Dan moet je jezelf toch ook verder ontwikkelen.” Al heeft hij niet de ambitie, om het voor eeuwig te blijven doen. “Maar ik sta er voorlopig nog wel open voor. En zolang mijn zoontje voetbalt, blijf ik er in ieder geval als coach bij.” Als het even kan, samen met Boogaard. “We overleggen altijd over alles, hoe en wat. Tijdens de trainingen op maandag en woensdag, maar natuurlijk ook op zaterdag.” En buiten het veld, lacht Van Masbergen. “Ik ben vroeger metselaar geweest en Gerhard is dat nog steeds. Dus we delen dezelfde interesses. Af en toe, metselen we nog wel eens samen een muurtje.”

Plezier

Als ze tijd over hebben dan tenminste, want het liefste, staan ze gebroederlijk op het voetbalveld. Samen met medetrainers Mathijs Burghout en Alexander Bouman. “Achilles Veen is de mooiste club van de regio. Er staat echt iets.” Helemaal als je, zoals in zijn geval, dan ook nog iedereen kent. “Dat maakt het natuurlijk wel makkelijker én leuker.” Merkt hij ook bij zijn spelers. “Dit team doen we nu vier jaar en er zijn weinig spelers weggegaan. Het zijn bijna allemaal klasgenootjes van elkaar.” Met het teamgevoel, zit het dan ook wel goed. Nu nog kampioen worden. “Wat dat betreft, is het vervelend dat we zonder stand spelen. Laatst dachten we dat we eerste waren, maar dat moet je dan zelf zien uit te vogelen. Moet je al die clubs bellen. Toen bleek dat we tweede waren geworden…” Heel erg, vindt Van Masbergen dat laatste overigens niet. “Winnen is niet zo belangrijk. Dat is voor ons geen moetje. Als we verliezen, maar ze hebben net zoveel plezier, is het ook goed. We proberen het vooral voor iedereen zo leuk mogelijk te houden!”

Klik op Achilles Veen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Achilles Veen voor meer informatie over de club.

Investeren in meidenlijn betaalt zich uit bij SSS

0

Ambitieus maakt SSS werk van de meidenlijn binnen de club. Dennis Schouten en Marijn Beije zien, gesteund door andere betrokkenen, dat de investeringen in tijd en energie zich uitbetalen binnen de Klaaswaalse club.

KLAASWAAL – Dit seizoen zijn Dennis Schouten en Marijn Beije aan de slag gegaan met de MO17-1, de MO16 van het vorig seizoen. ,,Er zijn verschillende spelers afgevallen, maar er zijn ook nieuwkomers bij. De selectie is vergroot en aangevuld met nieuwe, talentvolle meiden. We hebben de JO12 die we vorig jaar begeleidden losgelaten. Dat hebben we ook gedaan om ons op de totale ontwikkeling van het meidenvoetbal binnen SSS te richten. Dat vergt ook veel tijd en is nu de hoofdmoot geworden.’’

Het liefst waren de beide trainers met hun meiden in de hoofdklasse gestart, maar dat was niet mogelijk. ,,Omdat we ‘onmeetbaar’ waren met het jaar ervoor, wat op zich wel begrijpelijk was vanuit de KNVB. Aan het eind van het vorig seizoen hebben we met de nieuwe groep aan een toernooi in Utrecht deelgenomen waar we derde werden. Daar speelden we tegen teams die al een jaar met elkaar speelden. We zijn in de eerste fase in de eerste klasse ingedeeld waar we overtuigende resultaten neerzetten en kwamen vervolgens in de hoofdklasse waarbij we ons bij de beste 24 teams van Nederland plaatsten. Daardoor kwamen we dit voorjaar terecht in de eerste divisie met tegenstanders als Excelsior en MVV/Fortuna. Mooi is dat we een bus ter beschikking hebben voor de uitwedstrijden, waarbij ook het eten gesponsord is.’’

Daarbij is ook de staf uitgebreid met een loop- en hersteltrainer die op conditioneel vlak zijn bijdrage levert dit seizoen. ,,Met Fouad Fertoute zijn we gaandeweg aan de praat geraakt. Hij heeft een enorme knowhow als het gaat om hersteltraining, blessurepreventie en voeding. Daarmee wordt het team nog eens extra gesteund dan alleen rondom de wedstrijden. Het geeft een stukje extra professionaliteit richting het team én de club.’’

Hoewel het seizoen nog niet ten einde is, is de indruk van Schouten en Beije over het verloop van de afgelopen maanden uitermate positief. ,,We zijn trots op de ontwikkeling die we zien in het gemêleerde team met speelsters van verschillende leeftijden. Ook de weerbaarheid en leergierigheid van de meiden is groot. We krijgen de bevestiging dat zij kwalitatief meekunnen.’’

Ten aanzien van het volgend seizoen zijn er wel al voornemens. ,,We willen de leeftijdsverschillend die er nu binnen het team zijn om die te verminderen, zodat we niet speelsters van veertien tot en met zeventien in één team hebben’’, verkondigt Dennis Schouten. ,,We willen kijken of de zestien- en zeventienjarigen doorgaan naar de MO20 en de MO17 dan minder ruime verschillen heeft. We zien ook nog steeds een toestroom van meiden uit Zeeland, Noord-Brabant, Ridderkerk, Spijkenisse en Hekelingen. Per definitie niet alleen uit de Hoeksche Waard.’’

Naast Schouten en Beije zijn er binnen SSS nog verschillende andere betrokkenen die eraan bijdragen en ernaar streven om het meiden- en vrouwenvoetbal op een hoger plan te brengen. ,,Niet alleen rond de overschrijvingsperiode maar eigenlijk vanaf het begin van het seizoen blijven we meiden uitnodigen en worden er plannen gemaakt. Er staat een heel duidelijk beleid, waarbij het streven blijft om een goede aansluiting te bewerkstelligen naar het eerste vrouwenteam. Ook willen we kijken of we een MO14 laten staan en neer te kunnen zetten, waarbij we al veel verder kijken dan naar het komende seizoen maar ook het seizoen erna.’’

De finale van de Hoeksche Waard Bokaal vindt dit seizoen bij SSS plaats. ,,Ook daar willen we ons presenteren, zoals dat altijd ons doel is. Het leuke is vooral dat wat we met elkaar doen andere mensen weer enthousiasmeert. Waardoor we regelmatig de vraag krijgen of zij ons kunnen helpen. Zo hebben we moeders die heel handig zijn met Excel en ons behulpzaam zijn geweest met het maken van schema’s. We zijn heel dankbaar naar allen die ons steunen.’’

Klik hier voor meer informatie over SSS
Klik hier voor meer artikelen over SSS

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.