Home Blog Pagina 28

Han Bruurmijn: Topscoorder aller tijden van RWB

RWB Waalwijk
-
0
Han Bruurmijn: Topscoorder aller tijden van RWB

Johan Bruurmijn, beter bekend als Han, is de afgelopen maanden de grote man van RWB. Ruim vijfhonderd wedstrijden en doelpunten en 75 jaar lidmaatschap zorgen voor een ongekende prestatie van de 81-jarige spits. De gemiste penalty in ’65 spookt nog altijd door zijn hoofd, wat zijn karakter als oud-topschutter tekent.

Met 75 jaar lidmaatschap en zijn status als topscoorder aller tijden van RWB kent iedereen binnen de vereniging zijn naam. Hij speelde meer dan twintig seizoen op de spitspositie van de vereniging en schoot er ieder seizoen zo’n twintig á dertig tegen de touwen. ,,Reken maar uit hoeveel doelpunten dat zijn’’, grapt de scherpschutter van de zestig- en zeventigerjaren.

Groot feest

,,Ik was goed in het maken van doelpunten en deed dat vaak met de kop’’, vertelt Bruurmijn, die ondanks zijn schamele één meter zeventig veel doelpunten met zijn hoofd wist te maken. ,,Ik was snel en behendig en stond altijd op de goede plek. Het was best een leuk niveau’’, blikt de RWB’er terug. ,,Diverse keren kon ik naar het betaalde voetbal, maar vroeger ging dat niet zo makkelijk. Ik heb altijd voor dezelfde club gevoetbald. We kwamen niet rond met NOAD uit Tilburg, nu failliet. Ik ben een principemens en de club was te laat met bellen, het ging niet door’’, aldus de oud-spits. ,,Ik kan me het seizoen van 64/65 nog goed herinneren’’, vervolgt Bruurmijn. ,,In dat seizoen werden we kampioen. Het was een geweldig seizoen, waarin in 35 keer scoorde. Het hadden er 36 moeten zijn, want in de kampioenswedstrijd in de zomer van ’65 miste ik een penalty. Gelukkig wonnen we de wedstrijd wel en konden we een groot feest vieren’’.

Honderd doelpunten

Voor Bruurmijn is RWB veel meer dan gewoon een voetbalclub. Het is volgens hem een vereniging die steeds groter is geworden. Dit seizoen hoopt de oud-speler van het eerste elftal dat het eerste elftal promoveert naar de derde klasse, want vierde klasse is volgens hem veel te laag voor de deze vereniging. ,,Ze hebben dit seizoen al meer dan honderd doelpunten gemaakt. De competitie stelt niks voor. Ze moeten wel promoveren voor een beetje weerstand. Een club zo groot als deze moet minimaal in de derde klasse spelen. De jongens doen daar hun uiterste best voor’’, vindt hij. ,,In de jaren 60/70 speelden we zelfs in de tweede klasse. Het enige niveau dat doen nog boven ons zat, was de eerste klasse. Best wel goed dus’’, meent hij.

Nu is Bruurmijn op 81-jarige leeftijd al 75 jaar lid van zijn club. Ondanks een aantal uitstapjes als hoofdtrainer van FC Heusden en Haarsteeg, bleef hij RWB altijd trouw door als rustend lid actief te blijven. Nadat hij in 1980 stopte met voetballen was hij naast hoofdtrainer ook voorzitter van de veteranen van RWB en zat hij in het hoofdbestuur van de vereniging. ,,Ik vond mijn eigen weg in het amateurvoetbal nadat ik stopte, maar RWB blijft altijd mijn club’’, vertelt hij. ,,RWB is nooit uit mijn hart verdwenen. Ik was er altijd als er iets te doen was’’, vertelt Bruurmijn.

Bruurmijn verdwijnt niet

De hele familie Bruurmijn is volgens de voormalig topschutter betrokken bij de vereniging. Ook zijn zoon, Berry speelde lang in het eerste elftal van RWB. Zijn nicht, Carola, is voorzitter van de kantine en ook zijn neef, Bas, is actief bij RWB als voorzitter. ,,Bruurmijn verdwijnt niet bij RWB’’, aldus Han Bruurmijn, die zijn eigen tijd heeft gehad: ,,Het is nu aan de volgende generatie’’. Het enige wat Bruurmijn nog doet op de vereniging is biljarten met wat oud-voetballers op de woensdagavond. ,,Het contact blijft goed op deze manier, en dat zal ook niet verdwijnen’’.

Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van RWB

SV Capelle zet in op zonne-energie

sv Capelle
-
0
SV Capelle zet in op zonne-energie

De zaterdagvierdeklasser heeft begin dit jaar voor verduurzaming gekozen. Alle energievretende apparaten zijn sinds begin maart voorzien van zonne-energie. Niet alleen bespaart SV Capelle hier veel geld mee, het is ook uitstekend bezig voor het milieu. In een interview met voorzitter Coert van Caem horen we meer over de ontwikkelingen binnen de voetbalvereniging.

Sinds de aanbouw van de moderne voetbalkantine in 2013 heeft S.V. Capelle een prachtige locatie aan de Juffrouwsteeg in Sprang-Capelle. Het architectonische meesterwerk met een panoramisch dakterras werd opgetrokken volgens de normen en vereisten van die tijd. De thermische behoeften worden vervuld door een HR-ketel op gas. Lage-temperatuurverwarming (LTV) doordringt alle vertrekken met behaaglijke vloerverwarming, terwijl een gasgestookte boiler garant staat voor het warme water. Het pand is bovendien uitgerust met HR++ glas voor optimale isolatie.

Mooie timing

Iets waar SV Capelle, net als vele andere clubs uit de omgeving, mee te maken heeft zijn de aanzienlijke energierekeningen. Dit komt voornamelijk door de aanzienlijke energiebehoefte van het gebouw, met onder andere een balansventilatiesysteem, douches, koelcellen en de ledverlichting van de velden. Bij het recent aflopen van het langlopende energiecontract, dreigden de energiekosten verder te stijgen. ,,Het was eigenlijk al lang tijd voor zonne-energie. Gelukkig is het nu gerealiseerd’’, zegt de Capelle-voorzitter, die erg te spreken is over de nieuwste ontwikkelingen op het sportpark. Na grondig intern overleg en deskundig advies, is men tot de conclusie gekomen dat investeren in zonnepanelen momenteel de meest rendabele oplossing is om de energiekosten te verlagen. Hierdoor wordt tevens een aanzienlijke verhoging van contributie voorkochijmen. ,,We konden de energiekosten dankzij deze oplossing voorzien en ook de kosten van de zonnepanelen redelijk snel terugverdienen’’, meent Van Caem. ,,Als we niets zouden doen, nemen de kosten ook toe’’, voegt hij toe. De geschatte terugverdientijd van deze investering bedraagt ongeveer vier jaar. Onlangs heeft installatiebedrijf Breman het clubgebouw voorzien van 168 zonnepanelen, waarbij Verhagen Kaatsheuvel verantwoordelijk was voor het grondwerk. Begin maart zijn de zonnepanelen in werking gegaan. ,,Precies op tijd’’, vindt de voorzitter. ,,Een mooie timing, want de zon begint straks te schijnen’’, glimlacht hij.  SV Capelle heeft deze aanzienlijke investering grotendeels gefinancierd met eigen middelen die de afgelopen jaren zijn gereserveerd. Daarnaast ontvangt de club een substantiële BOSA-subsidie van de rijksoverheid voor investeringen in energiebesparing. Bovendien staat er een energieloterij op de planning met aantrekkelijke prijzen, ter ondersteuning van deze en andere energiebesparende initiatieven. Er liggen nog verdere mogelijkheden om de energiekosten te verlagen, met name door de toepassing en ontwikkeling van innovatieve installatietechnieken. ,,We wachten momenteel op de initiatieven van de gemeente Waalwijk, als eigenaar van diverse sportaccommodaties, die naar verwachting in de nabije toekomst zullen investeren’’, aldus Van Caem.

Bloemetjes en bijtjes

SV Capelle is druk met nieuwe ontwikkelingen aan de Juffrouwsteeg. Alle grasvelden worden op dit moment gemaaid met de nieuwste robotmaaiers. Van Caem is trots op de grasvelden van zijn vereniging, en houdt ze graag goed en vlak. Dankzij de robotmaaiers is dat mogelijk. ,,Ik ben geen tegenstander van kunstgras, maar groot voorstander van lekker natuurgras’’, vertelt hij. Ook wil SV Capelle focussen op een groene en duurzame uitstraling van het sportcomplex door middel van planten en kruiden. ,,De zonnepanelen helpen natuurlijk ook al bij het hebben van een duurzame uitstaling’’, benadrukt de voorzitter. ,,Duurzaamheid is iets wat ik heel belangrijk vindt. Voor de uitstraling én voor de toekomst. We willen bloemetjes en bijtjes zien op ons sportcomplex’’, meent de voorzitter.

Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van SV Capelle

 

Spannend seizoen voor Tim van Rooijen en GDC

vv GDC
-
0
Spannend seizoen voor Tim van Rooijen en GDC

Een pittige competitie, versterkte degradatieregeling en dus een spannend seizoen. Voor derdeklasser GDC bleef het tot op de laatste speeldag spannend, maar kwam het uiteindelijk allemaal goed. Zag ook doelman Tim van Rooijen. “Eigenlijk ben je gewoon een middenmoter.”

Maar zo voelden ze zich bij GDC dit seizoen toch lange tijd niet, vertelt de 23-jarige keeper. “Iedereen kan van elkaar winnen en alles staat dicht op elkaar. Zonder die versterkte degradatieregeling, speel je jezelf al veel eerder veilig. Dan ben je er minder mee bezig.” In een pittige competitie, kwam het uiteindelijk dus toch nog goed, voor de club uit Eethen. “Uiteindelijk staan we denk ik op de plek waar we horen.”

Familie

Al was het dus wezenlijk anders dan vorig seizoen, toen de ploeg af leek te stevenen op het kampioenschap in de derde klasse. “Toen hebben we het natuurlijk héél goed gedaan.” Het verschil met dit jaar? “Jongens die zijn gestopt en last van blessures”, zo vertelt Van Rooijen. Bij de club waar hij al zijn hele leven voetbalt. Of eigenlijk keept. “Ik was een jaar of zeven, toen ik hier begon.” Inmiddels heel wat jaren verder, zit de inwoner van Wijk en Aalburg nog altijd uitstekend op zijn plek. “Je kent elkaar allemaal en voetbalt al sinds de jeugd samen met vrienden. Dat is heel veel waard.” Net als spelen met zijn broer, Joost. “Dat gaat gelukkig goed, haha! We kunnen elkaar altijd de waarheid zeggen, op een positieve manier.” Ook thuis. “Onze vader is voorzitter, mijn zus heeft hier gevoetbald en onze moeder regelt de kleding. Wat dat betreft zijn we wel een echte GDC-familie.” Met hem dus als keeper van het eerste elftal. “Ik probeer zoveel mogelijk mee te voetballen, dat is iets wat ik graag doe. Als we op de training een partijtje doen, sta ik geregeld gewoon in het veld.”

Voorbeelden

Van Rooijen is dan ook tevreden over zijn eigen seizoen. “Over het algemeen heb ik goed gekeept en de nodige punten gepakt. Weinig tegengoals, dat geeft een fijn gevoel. En voor een doelman is het altijd lekker om belangrijk te kunnen zijn.” En te blijven groeien. “Vooral in een stukje coaching, heb ik stappen gemaakt. Dat doe ik nu veel beter dan in het begin.” Al mag dat ook wel, is de doelverdediger zelf eerlijk. “Inmiddels speel ik nu zes jaar in het eerste. De toenmalige keeper stopte, zo ben ik erin gerold.” Nadat hij vanaf de E1 al begonnen was met keepen. “Op tv kijk ik ook altijd extra naar keepers. Vroeger altijd naar Manuel Neuer, nu ook steeds meer naar Ederson. Dat zijn voor mij een beetje dezelfde types.” Voorbeelden om van te kunnen leren, vindt hij. “Met hoge ballen, kan ik nog wel stappen maken. En ook mijn zelfverzekerdheid in de goal en een leider worden van achteruit, zijn dingen waar ik nog aan kan werken.” Voorlopig in ieder geval bij GDC. “Het zit niet echt in mijn hoofd om een stap te maken, daar denk ik eigenlijk niet aan. Ik voetbal hier met vrienden, dat vind ik hartstikke leuk.” Want zijn liefde voor de club gaat verder, dan alleen maar zelf keepen. “Het is mooi om betrokken te zijn, daarom geef ik ook nog keeperstraining aan de jeugd en zit ik in de evenementencommissie!”

Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van GDC.

Jan van de Griend zet zich in voor VV Haarsteeg

vv Haarsteeg
-
0
Jan van de Griend zet zich in voor VV Haarsteeg

VV Haarsteeg, de bloeiende voetbalvereniging in het hart van de gemeenschap, heeft net zoals bijna alle andere verenigingen een onzichtbaar maar onmisbaar fundament: haar vrijwilligers. Jan van de Griend, een clubman van Haarsteeg, zet zich in voor zijn vereniging en werft met zijn passie en liefde voor de vereniging andere vrijwilligers die tijd willen stoppen in de lokale voetbalvereniging.

Jan, een bestuurslid van 54 jaar, zet zich al jaren in voor VV Haarsteeg. Hoewel hij toegeeft geen begenadigd voetballer te zijn, is zijn inzet voor de club onbetwistbaar. Zijn zoon, Tjerk, kan wel leuk meevoetballen bij Haarsteeg. Dat is ook de manier waarop Jan terecht is gekomen bij de vereniging. ,,Ik ging altijd bij hem kijken en raakte op die manier betrokken’’, vertelt hij. ,,Hij heeft nu zijn meniscus gescheurd en ligt er voor een paar maanden uit. Ik ga graag bij hem kijken, dus het is jammer dat hij niet speelt. Vooral voor hemzelf is het een zware periode, hij zit er best wel doorheen’’, zegt Jan.

Als bestuurslid en vertegenwoordiger van de vrijwilligers binnen VV Haarsteeg, is Jan een spil in het functioneren van de vereniging. Met meer dan duizend leden en ruim driehonderd vrijwilligers is de club afhankelijk van mensen zoals Jan om te blijven bestaan. ,,De vereniging draait natuurlijk op vrijwilligers’’, legt Jan uit. ,,We hebben jeugdtrainers nodig om de jongste jeugd van Haarsteeg te trainen en begeleiden, barpersoneel om de koffie te bereiden en biertjes te tappen en keukenpersoneel om de bittergarnituur in de frituur te gooien nodig. Natuurlijk doet de ene vrijwilliger veel meer dan de ander, maar we hebben iedereen hard nodig’’, aldus Jan. ,,Niet iedereen heeft er tijd voor. Mensen zijn heel druk met hun eigen leven en hebben hun prioriteiten anders gesteld, wat ik volledig begrijp. Dat we mensen nodig hebben die tijd vrij maken om bij Haarsteeg te komen helpen, is duidelijk. Mensen moeten zich graag willen inzetten voor de vereniging.’’

Dinsdagploeg

Een van de grootste uitdagingen waarmee VV Haarsteeg wordt geconfronteerd, is het vinden van voldoende vrijwilligers om de talloze taken te vervullen die nodig zijn om de club draaiende te houden. Van het schoonmaken van het sportpark tot het bemannen van de kantine, elke bijdrage is van enorme waarde. ,,Het sportpark moet na het voetbalweekend weer worden schoongemaakt’’, merkt Jan op. ,,Vaak gaan leden er maar van uit dat er koffie wordt geserveerd en hun broodje kroket klaar staat, maar het is niet allemaal vanzelfsprekend’’. Gelukkig heeft Haarsteeg een uitstekende dinsdagploeg, die iedere week klaar staat om het Sportpark schoon te maken. Het is een club van oudgedienden die hun clubje nog altijd graag een handje helpen.

Ondanks de uitdagingen blijft Jan positief en is hij vastberaden om de club te blijven helpen. ,,We willen mensen hetzelfde gevoel geven als die oudere leden dat hebben voor hun cluppie,’’ zegt hij. Wat hij daarmee bedoeld is dat je vroeger heel je leven bij een club voetbalde. Vroeger vertrok je niet zomaar naar een andere vereniging, weet Jan ook. Dan bouw je uiteraard een grote band op met je club en laat je haar niet zomaar in de steek.

Vrijwilligersfeest

Haarsteeg en Jan zijn dankbaar aan al hun vrijwilligers van de vereniging. Dat laten ze ieder jaar weer blijken door een enorm kerstpakket dat wordt uitgedeeld aan het einde van het jaar. Er zitten kledingstukken van Haarsteeg in, zoals een hoodie, polo of zelfs onderbroeken. Verder zitten er lekkernijen in als chips en frisdrankjes. ,,We geven deze maand ook een groot feest met een disjockey en een hoop gezelligheid’’, vertelt Jan over zijn waardering voor alle vrijwilligers van VV Haarsteeg.

Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van VV Haarsteeg

DESK zet in op een positief voetbalklimaat

vv Desk
-
0
DESK zet in op een positief voetbalklimaat

DESK heeft de afgelopen twee jaren wat moeilijkheden ervaren binnen de jeugd. Op diverse vlakken heeft de vereniging problemen ervaren omtrent het gedrag van jeugdvoetballers en ouders langs de kant en al jaren zoekt de voetbalvereniging uit Loon op Zand naar vrijwillige trainers en kampt het met vervelend gedrag in de jeugdopleiding. Met een nieuw initiatief van de KNVB, positief voetbalklimaat, zet DESK zich in voor een positieve en gemoedelijke sfeer langs de lijnen.

Esther van der Woerd, nauw betrokken bij het initiatief, zet zich samen met de technische commissie van DESK in voor een positief voetbalklimaat. PNM Jeugd Voetbalbegeleiding zette tien jaar geleden een project op in Tilburg. Het ging over het creëren van een positief voetbalklimaat in de regio. Van der Woerd ging in gesprek met de oprichters van dit project, Patrick Cohen en Mark van Iersel, en werd direct goed ontvangen. Om alle jeugdtrainers van DESK tegemoet te komen is er een workshop georganiseerd. Onder begeleiding van Cohen en Van Iersel kwam de jeugd aan het woord en werden de ouders langs de kant besproken. De technische commissie van DESK merkt dat ze meer aan het opvoeden en begeleiden zijn dan dat ze eigenlijk willen. Esther ving dit ook op bij de buren, Blauw Wit. Blauw Wit deed net als DESK een workshop en ondervond dezelfde problemen. Esther kwam tot een belangrijke conclusie: ,,We moeten het niet individueel doen, maar de handen inéén slaan’’. Ook Uno Animo sloot zich aan bij Blauw Wit en DESK. ,,We willen een mooi project in elkaar zetten’’, vertelt de initiatiefneemster.

,,We hopen in heel Loon op Zand een positief voetbalklimaat neer te zetten’’, zegt ze. De voetbalvereniging is nu gestart met een samenwerking binnen de gemeente. Dat houdt in dat de vereniging workshops op teamgebied geeft, maar ook voor trainers en ouders. De gemeente faciliteert dit en is dus een grote spil in het project. Kinderen willen natuurlijk sporten zonder dat ze in aanraking komen met ongewenst gedrag. Dat maken voetbalverenigingen helaas wel mee de laatste jaren. Positief voetbalklimaat is het meeste gericht op voetbal, omdat daar de meeste probleemgevallen zijn.

DESK gaat er vanuit dat als ze zichzelf goed en verstandig gedragen, dat het overslaat op andere ouders en voetballertjes.  ,,De hoofdzaak is plezier hebben en sporten op zijn of haar niveau’’, zegt Esther. Dat gaat gepaard met omgang met tegenslagen en het vieren van overwinningen. Vooral de omgang met tegenslagen is voor sommige jonge voetballers soms lastig. Jonge spelers moeten een winnaarsmentaliteit creëren, maar wel op een goede manier. Uiteindelijk wil DESK wel prestatief voetballen en wedstrijden winnen, maar niet iedere voetballer kan op dezelfde manier worden benaderd. Niet iedereen wil namelijk winnen in een elftal. Soms zijn er niet genoeg spelers om bijvoorbeeld een 013-1 en 013-2 te maken, maar zitten spelers met prestatieve ambitie en gezelligheidsvoetballers samen in een elftal. ,,Zodra er plezier is, komt de prestatie vanzelf’’, weet Esther.

De gevolgen van de workshops zijn al te zien bij DESK. De JO12-1 was laatst in een slecht daglicht gekomen in de media. De spelers en ouders langs de kant werden uit de tent gelokt door de tegenstander en gingen door het lint. DESK heeft hiervoor ook straffen gekregen van de KNVB. Het is bijzonder dat het juist gebeurde bij dit elftal, want het is een team met verstandige en lieve spelers en ouders. DESK heeft dit team benaderd door individuele gesprekken met spelers te voeren en een workshop in de vorm van Triviant te geven. De spelers en ouders uit dit team hebben dit volgens de technische commissie geweldig opgepakt en gedragen zich voorbarig op de voetbalvelden. ,,We hopen dat dit overslaat op alle jeugdelftallen binnen onze vereniging’’, sluit Esther af.

Workshops. Heel divers. Paar weken geleden. Een team was in het slechte daglicht gekomen. De spelers gingen door het lint. We hebben daar straffen voor gehad en die spelers hebben individueel benaderd met een soort workshop in de vorm van triviant. Eerst met de ouders en ook met de spelers. Want vind je belangrijk? Prestatie of is dat plezier. Sommigen kozen voor winnen degene die de pionnen op winnen hadden gelegd.

Zien jullie al gevolgen op de velden?

Ja. Zeker bij het teampje waar we het individueel hebben aangepakt. Twee workshops gehad. We doen een grote kick off in het volgende seizoen. We willen laten weten wat we van ouders verwachten. Ouders hebben een grote invloed op de kinderen. JO12. Meest rustige team dat er is. Tegenstander hadden de jongens uit de tent gelokt. Er gebeurde normaal gesproken nooit wat. Ze hebben het geweldig opgepakt.

Leren omgaan met teleurstellingen. We willen meer de prestatieve kant op. Uiteindelijk draait het wel om winnen, maar je kan het niet bij iedereen op dezelfde manier benaderen. Niet iedereen wil winnen. Soms heb je een team met 13 man. 5 willen winnen en 8 willen gezellig voetballen. Daar moet je mee leren omgaan. Het moet op een positieve manier. Zodra er plezier is, komt de prestatie ook.

Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van VV DESK

 

Van Mensvoort stoomt Nieuwkuijk talenten klaar voor eerste elftal

vv Nieuwkuijk
-
0
Van Mensvoort stoomt Nieuwkuijk talenten klaar voor eerste elftal

De 44-jarige Dennis van Mensvoort gaat nog een jaartje door. Al vijf seizoenen lang maakt hij Nieuwkuijk-talenten klaar voor het eerste elftal. Net zoals de 44-jarige oefenmeester vroeger zelf de stap maakte naar het eerste elftal van Nieuwkuijk, geeft hij de jonge Nieuwkuijkers een opstap naar het grote podium. ,,Het is een goede match’’.

Aankomende seizoen begint de Nieuwkuijkse hoofdtrainer aan zijn zesde jaar bij het tweede elftal. ,,Het was geen moeilijke beslissing om te verlengen, want het is mijn eigen club. Ik heb er vijftien jaar in het eerste gevoetbald en mijn zoontje voetbalt ook hier. Op mijn trainingsavonden en wedstrijddagen, moet mijn zoontje ook voetballen, dus het past mooi in elkaar’’, begint Van Mensvoort. Zoontje Iven speelt in de JO11-2 van Nieuwkuijk. Een elftal met veel talentjes die zich op jonge leeftijd al ontwikkelen op een half veld. De helft van die jongens horen eigenlijk nog in de JO9 te zitten, maar zijn doorgeschoven om de ontwikkeling en uitdaging te stimuleren. Van Mensvoort is betrokken als trainer en leider van het elftal. Naast de JO11-2, is de 44-jarige trainer ook trainer van het tweede herenelftal binnen Nieuwkuijk. Maar voordat hij dat werd, zette hij eerst een aantal andere clubs op zijn CV.

Trainerscarrière

Na zijn voetbalcarrière bij Nieuwkuijk, waar hij vijftien jaar als voorstopper speelde, is hij begonnen als jeugdtrainer bij Boxtel O19-1. Dat jeugdtrainerschap heeft hij later voortgezet bij OJC Rosmalen in de landelijke O19-jeugd. Daar was hij assistent-trainer. ,,Het was qua voetbal een prima niveau, maar vier avonden in de week redde ik niet meer, aangezien ik ook vader en werkzaam ben’’, blikt Van Mensvoort terug. Vervolgens heeft hij voor één jaar de 017-2 van OJC getraind. Na vier jaar bij de 019 van SV SSS in Udenhout, kwam hij thuis bij Nieuwkuijk. SSS wilde doorgroeien, en veel jongens die hij trainde bij de O19 stomen nu door naar het eerste elftal, dat in de tweede klasse uitkomt.

Nu is hij alweer zes jaar trainer van het tweede elftal van Nieuwkuijk. ,,Ik zit hier op mijn plek. De match en de klik met het bestuur en de spelers is goed. Als trainer van het tweede probeer ik de welwillende jongens klaar te stomen voor het eerste. We staan er bij Nieuwkuijk om bekend dat we het van de eigen jeugd moeten hebben en dat je als jeugdspeler altijd de kans krijgt om jezelf in de selectie te laten zien. Het tweede elftal is er voornamelijk op gericht dat je speelminuten kunt maken en ervaring kunt opdoen in het seniorenvoetbal. Het komt regelmatig voor dat jongens zich goed ontwikkelen en aan kunnen sluiten bij het eerste elftal. Aan de andere kant zitten er jongens in onze wedstrijdselectie die op de bank zitten bij het eerste. Ze kunnen dan bij het tweede spelen om ervaring op te doen en wedstrijdritme te behouden’’, beschrijft de ambitieuze trainer.

Peoplemanager

Als trainer van het tweede kijkt hij naar de posities van jonge spelers, waar ze het meeste in aanmerking zullen komen voor een doorbraak in het eerste elftal. ,,Ik probeer daardoor ook veel te praten met de jongens uit mijn elftal. Wat dat betreft ben ik meer een ‘peoplemanager’’, aldus Van Mensvoort. Hij probeert ervoor te zorgen dat de jongens zich gehoord en betrokken voelen. ,,Je hoopt altijd dat de spelers zich hierdoor beter kunnen ontplooien en in de picture spelen bij de hoofdtrainer van het eerste elftal’’, zegt hij. ,,En daarnaast’’, voegt Van Mensvoort toe, ,,Er zit in het tweede altijd een aantal jongens dat tussen het eerste en het tweede vallen. Deze krijgen de extra aandacht van mij die ze nodig hebben om de stap te maken. De andere jongens uit de selectie zouden dit moeten zien als een motivatie om ook bij de groep die er tussen valt te horen. Spelers moeten die motivatie uit zichzelf halen. We willen bij het tweede alleen maar jongens hebben die graag door willen breken’’.

Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van VV Nieuwkuijk

Bambacht en Kruining zijn onafscheidelijk

sv Dussense Boys
-
0
Bambacht en Kruining zijn onafscheidelijk

Ze komen allebei oorspronkelijk niet ‘van Dussense Boys‘, maar voelen zich inmiddels meer dan thuis in het spreekwoordelijke rood met wit. Want als trainer en assistent van de JO19, zijn Danny Bambacht en Peter Kruining onafscheidelijk. “Het klikte meteen!”

En dat terwijl ze toch allebei uit verschillende windrichtingen komen, begint Kruining (45) met vertellen. “Ik kom oorspronkelijk uit Rotterdam, maar ben drie jaar geleden voor een project in Dussen komen wonen. Toen ben ik hier fantastisch opgevangen, dat is ook één van de redenen dat ik verbonden blijf.” Begonnen als assistent van het eerste, inmiddels trainer van de JO19 en lid van de TC. Samen met Bambacht (27) dus. “Vrijwilligers zijn schaars en we hadden meteen een klik. We vullen elkaar aan. Danny staat toch wat dichter bij de groep, ik houd wat meer afstand en autoriteit. Dat is bij die pubers wel goed. Een beetje ‘good cop, bad cop’.”

Communiceren

Ook voor Bambacht begon het avontuur bij Dussense Boys, zo’n drie jaar geleden. Dankzij zijn vriendin. “Die komt hier al heel haar leven, toen ben ik gaan voetballen in het tweede”, vertelt de inwoner van Den Bosch. “Daarna zocht Peter een assistent en sindsdien ben ik aan hem verbonden. Ik zit nu ook in de TC…” Volgend jaar gaan ze samen de JO17 doen, maar dus ook zorgen voor de invulling van de jeugdselecties. “Als er problemen zijn, stappen ze in principe naar ons toe. Het is belangrijk dat mensen weten waar ze terecht kunnen, dat ontbrak een beetje. Daarom is het ook goed om af en toe je gezicht te laten zien bij de jeugd, gewoon door even te gaan kijken.” Daarnaast is het vooral veel communiceren, legt Bambacht uit. “Met trainers of ouders.” Kruining geniet van die rol, merkt hij. “Vooral het werken voor een voetbalvereniging vind ik leuk. Jongeren enthousiasmeren.” Precies wat ze bij Dussense Boys volgens hem proberen te doen. “Het is een ontzettend warme club, iedereen is loyaal naar elkaar en er heerst een sociale sfeer. Niemand voelt zich beter dan een ander, dat spreekt me aan.” Zelfs zo erg. “Dat het me niet uitmaakt wat ik hier moet doen, ik ben daar waar ze me nodig hebben!”

Familie

Voor Bambacht is het wat dat betreft precies hetzelfde verhaal. “Er wordt hier echt gewaardeerd wat je doet, ze vinden het niet zomaar normaal. Dat is misschien wel het grootste verschil tussen een dorpsclub en een stadsclub. Het voelt als familie, daardoor wordt er ook meer met je meegeleefd.” Helemaal als je net als het tweetal, toch wel regelmatig op de club bent. Kruining: “Drie of vier keer per week. En vaak op zondag nog wel even bij het eerste kijken.” Als het aan hem ligt, blijft hij dat voorlopig nog wel even zo doen. “Zolang ik tijd heb. Ik ben inmiddels aan de club én het dorp verwant.” Ook Bambacht, ziet het wel voor zich. “Ik ben bezig met mijn trainerspapieren, de pupillencursus, daarna wil ik graag door. In de toekomst zou ik trainer van het eerste willen worden, maar dan wel gratis. Zodat ze dat geld lekker in de jeugd kunnen stoppen.” Toch is Dussense Boys voor beide heren, inmiddels veel meer dan voetbal. “Je ziet mensen opgroeien, die connecties wil je houden!”

Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van Dussense Boys.

SC Elshout maakt indruk met duurzaam complex

sc Elshout
-
0
SC Elshout maakt indruk met duurzaam complex

Een compleet nieuw complex bij SC Elshout blinkt uit in duurzaamheid en comfort. De nieuwe kantine en kleedkamers, gemaakt met de huidige technieken, voldoen aan alle duurzaamheidseisen en bespaart bovendien veel geld voor de voetbalvereniging. ,,We zijn apetrots’’.

Arjan van den Hoven, bouwcoördinator van het nieuwe complex, neemt ons mee in het ontwerp en de bouw van hun nieuwe trots op de vereniging. De 66-jarige Van den Hoven zat zelf in de bouwdirectie en beschikt de basiskennis van de bouw vanwege een bouwopleiding in zijn jongere jaren. ,,We zijn ontzettend trots op dit gebouw’’, begint hij. Er is een nieuw gebouw gemaakt in Elshout. Het oude gebouw is eerst een stukje verkleind. Elshout kon het blijven gebruiken als kantine en ook de kleedkamers konden in gebruik blijven worden genomen. Nu staat er een nieuw complex met nieuwe kleedkamers en een nieuwe kantine. Alles is gemaakt met de technieken van vandaag. Het is duurzaam en heeft de juiste isolatie. De muren zijn van houtwol en ook de rest van alle materialen zijn herbruikbaar.

Duurzaamheidstournee

De buitengevel is volledig gemaakt van houten delen. Het is een zachte houtsoort die wel vijftig jaar mee gaat. Ook in de houten spanten zit een duurzaamheidsgedachte en in de installaties gaat SC Elshout ook op de ‘duurzaamheidstournee’. SC Elshout gebruikt vanaf nu geen gas meer en maakt volledig gebruik van warmtepompen om het water en de vloerverwarming te voorzien van warmte. Met negentig zonnepanelen kan de voetbalvereniging bijna alle energie die nodig is, zelf opwekken.

Daarnaast is de luchtbehandeling opgesplitst in twee delen. Eén voor de kleedkamers en één voor de bestuurlijke delen en kantine. De lucht wordt verwerkt om te verwarmen of te koelen en zo kan de voetbalvereniging de warmte zelf terug winnen. De lucht die wordt afgezogen verplaatst zich naar het warmtewiel en komt vervolgens in de ruimte.

Kostenbesparend

Het nieuwe complex past in deze tijd. Duurzaam en slim bezig zijn is kosten besparend. Na de coronatijd en de oorlog in Oekraïne zijn de energiekosten natuurlijk flink gestegen. Kosten te besparen op je complex, is een goed idee voor vele voetbalclubs. SC Elshout heeft nu grip op hun eigen kosten. Hierdoor heeft de vereniging belangrijke beslissingen moeten maken. De vereniging wilde namelijk circulair wat meer stappen ondernamen, maar kwam er niet uit. Het was al duur genoeg volgens de bouwdirectie. ,,Dit complex is duurzaam en passend in de huidige tijdsgeest’’, aldus Van den Hoven.

Trots

,,Er staat echt een mooi gebouw’’, vervolgt Van den Hoven. Het gebouw is gemaakt voor en door Elshoutenaren. Iedereen die heeft meegewerkt aan het nieuwe gebouw is ook actief bij de vereniging. Het ontwerp is bijvoorbeeld gemaakt door Hans de Jong, voetballer bij Elshout. Ook de technisch tekenaar, Rik de Kort, is actief bij de vereniging. Hij heeft alles zo getekend dat het realistisch en haalbaar was om te bouwen. De gemeente verdient ook een grote dank, want dankzij hen kregen we toestemming om het allemaal zelf te maken. SC Elshout heeft het geluk dat veel mensen binnen de vereniging in de bouw werken en verstand van zaken hebben. Ook veel grote clubsponsors waren bereid om te helpen. Elshout stond bij geen enkele sponsor voor een dichte deur. En door ondernemers en bewoners te betrekken bij het project heeft Elshout hiermee ook de lokale betrokkenheid vergroot. Op deze manier heeft de vereniging veel kosten bespaard bij de bouw en het ontwerp. En nogmaals, SC Elshout is trots op het nieuwe complex en verwelkomd iedereen die het wil aanschouwen.

Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van SC Elshout

Woudrichem doet wat niemand had verwacht

vv Woudrichem
-
0
Woudrichem doet wat niemand had verwacht

Na een moeizame eerste seizoenshelft, had waarschijnlijk niemand verwacht dat Woudrichem nu zo hoog zou staan. Was getekend, Floris Kieboom. Toch is dat de realiteit en dus doet de derdeklasser ineens mee aan de nacompetitie voor promotie. “Als je dan een paar keer wint, kom je in een flow.”

Iets wat de twintigjarige Kieboom tot voor de winterstop, zelf toch ook niet helemaal had verwacht. “Het was eigenlijk een teleurstellend seizoen, zeker na de degradatie van vorig jaar.” Al had de jonge middenvelder daar in eerste instantie wel een verklaring voor. “Het eerste en tweede waren samengevoegd, dus we hadden een heel grote groep. Veel concurrentie, keuzes maken, maar te weinig echte teamspirit.” In combinatie met het vertrek van een aantal dragende spelers, zorgde dat dus voor een lastig begin. “Na de eerste seizoenshelft, had niemand verwacht dat we nu zo hoog zouden staan.”

Even wennen

Ook Kieboom zelf eigenlijk niet. “Het doel was eigenlijk handhaven en stiekem hopen op nacompetitie of een periode. Op een gegeven moment, gingen we wel steeds meer omhoogkijken.” Een directe terugkeer in de tweede klasse, behoort dan ook nog altijd tot de mogelijkheden. “Maar als dat niet lukt, kijken we volgend jaar gewoon weer!” Met hem er in ieder geval bij. “Ik voetbal al heel mijn leven bij Woudrichem. Op mijn vijfde begonnen en nooit ergens anders.” Toch scheelde dat niet veel, lacht hij. “In de JO15 was er even sprake van om naar Sleeuwijk te gaan, maar toen ben ik lekker gebleven. Daar heb ik geen moment spijt van gehad.” Sinds dit seizoen maakt Kieboom onderdeel uit van het eerste. En dat was best even wennen, vertelt de middenvelder. “Je begint bij de senioren eigenlijk weer helemaal onderaan. Alles gaat veel sneller en ook fysiek kom je tekort.” Andere posities, andere spelers en dus een hoger tempo. “Vooral de snelheid van het spel, is een enorm verschil. Plus tegenstanders zijn natuurlijk slimmer, die hebben veel meer ervaring.” Tegenwoordig gaat dat beter, merkt hij. “In het drukzetten, hoe je moet lopen en welke keuzes je moet maken. Weten wanneer je wel of niet een balletje uit moet halen.” Met zijn vertrouwen, zit het inmiddels dan ook wel goed. “In het begin weet je niet waar je het moet zoeken, nu gelukkig wel.” Misschien wel mede door zijn teamgenoten. “Veel jongens waar ik in de jeugd ook al mee speelde, dat is natuurlijk wel leuk!”

Meer durven

Een droom is daarmee in vervulling gegaan. “Spelen in het eerste, was als jeugdspeler natuurlijk wel het doel. Ik ging ook altijd kijken. Eerst zelf voetballen en daarna de hele dag op de club blijven. In de hoop daar zelf ooit te staan. Daarom ben ik nu ook trots dat het gelukt is.” Helemaal als echte Woudrichemmer. “Ik kan het veld zien liggen vanuit mijn huis! Je kent iedereen, het is een fijne club, met heel veel spelers van hier. Dat is denk ik wel uniek én voor mij ook het leukste.” Genoeg reden om zich iedere week vol passie in te zetten voor ‘zijn club’. “Ik ben een harde werker, maak veel meters, loop gaten dicht en moet het hebben van de duels.” Toch was dat in de jeugd wel ietsje anders, herinnert hij. “Dan kwam ik echt de bal opeisen, dat moet ik nu ook weer meer gaan doen.” Een wijze les voor de toekomst. “Meer rust aan de bal en dingen durven, schieten of acties maken.” Zowel aanvallend als verdedigend dus. “Het leukste vind ik om ballen op te halen en van daaruit het spel te maken. Maar ik kan ook aanvallend de ruimtes induiken.” Genoeg tijd nog, om dat verder te ontwikkelen. Bij Woudrichem, denkt Kieboom. “Ik zit er natuurlijk nog maar kort bij en ik heb het hartstikke naar mijn zin. Als ooit die kans om hogerop te gaan komt? Dan blijf ik waarschijnlijk toch hier!”

Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van Woudrichem.

Maarten van Drunen is ervaren kracht in jonge selectie

WSC Waalwijk
-
0
Maarten van Drunen is ervaren kracht in jonge selectie

De 25-jarige Van Drunen is al op jonge leeftijd een ervaren kracht binnen de selectie van WSC. Dit seizoen is linker centrale verdediger al voor het tweede jaar de reserve-aanvoerder van de vereniging en vult deze rol met veel plezier in. ,,Er wordt wat meer naar je geluisterd’’.

De verdediger is met 25 jaar een spil in de groep bij WSC. Als voetballer is hij binnen het veld belangrijk en buiten het veld is hij als tweede aanvoerder belangrijk. De linkspoot speelt heel zijn leven al bij WSC, wat zijn betrokkenheid bij de vereniging tekent. Stijn van der Put is al een tijdje de aanvoerder van de eerste selectie en zal dat voorlopig ook nog even blijven. Van Drunen voelt zich prima in zijn rol als tweede aanvoerder. ,,Het is een lekkere rol. Als tweede aanvoerder hoef je je niet overal mee te bemoeien. Veel gaat veel via de eerste aanvoerder en de trainer, dat is prima voor mij’’, aldus de verdediger.

Allemansvriend

Binnen de lijnen sta ik links centraal in het centrum van WSC. Op Sportpark Eikendonk verzorgt de linksbenige verdediger een groot deel van de opbouw. ,,Ik ben geen typische verdediger, maar voetballend sterk, met een goede pass en een gevoel voor het kiezen van positie. Buiten de lijnen probeert Van Drunen zijn rol als reserve-aanvoerder in te vullen door één op één te praten met de selectiespelers. In een ploeg met jonge spelers is dat nodig volgens de betrokken WSC’er. ,,Ik spreek de jongens één op één op persoonlijk vlak. We hebben het over voetbal en andere dingen. Ik denk dat ik wel een allemansvriend ben en met iedereen een gezellig praatje kan maken’’.

Sinds hij reserve-aanvoerder is geworden is zijn rol een klein beetje veranderd in de groep. ,,Er wordt wat meer naar je geluisterd’’, meent Van Drunen. ,,Als je er lekker in zit kun je altijd wel wat meer zeggen, maar nu mag ik altijd wel mijn zegje doen in deze rol. Ik probeer mezelf eerst te focussen op mijn eigen spel, want als ervaren speler kijken mensen wat meer naar je’’, weet hij. De aanvoerdersband heeft hij nu regelmatig mogen dragen, want als Van der Put er niet is of naar de kant is gehaald, is het aan Van Drunen om de band dicht bij zijn hart te dragen. ,,Stijn is nog weleens geschorst’’, grapt hij. ,,Stijn is heel explosief en dus is de tank nog weleens leeg’’. De rol als vice-aanvoerder mag hij zoals gezegd nu twee jaar invullen. Dat is zo gekomen, omdat er veel jongens stopten. Hierdoor werd Van Drunen op jonge leeftijd al gezien als één van de meest ervaren spelers binnen de WSC-formatie. ,,In verhouding tot de rest waren Stijn en ik best ervaren’’, benadrukt Van Drunen.

Clubman

Dit seizoen draaien de mannen van WSC wat minder. Bijzonder, volgens Van Drunen, want het heeft een sterke, talentvolle ploeg. ,,Al kunnen we ook echt door de ondergrens zakken’’, zegt hij. ,,De laatste weken zijn we op de goede weg en weten we veel energie in onze wedstrijden te leggen. We winnen onze duels en zijn scherp voor de goal. Maar goed, als het slecht gaat is het ook 180 graden anders’’, vertelt de WSC’er. ,,Dan heb je weleens minder zin om naar de training te gaan, want als je wint is het allemaal wat leuker’’.

Maar, over het algemeen heeft de 25-jarige verdediger het wel naar zijn zin bij zijn club. De club waar hij al twintig jaar voetbalt en nooit van plan is om weg te gaan. ,,Ik zal nooit vertrekken’’, weet hij zeker. ,,We hebben het er met vrienden weleens over: wat nou als die club zou bellen? Wat zou je dan doen? Mijn antwoord is dan; ik hoef dat helemaal niet, ik voetbal hier en heb het heel erg naar mijn zin’’, aldus de clubman.

Dat maakt het ook wel mooi. Ik zal ook nooit weg gaan. Woensdag middag kanjer voetbal. 20 jaar al hier aan het voetballen. Dat zou ik echt niet willen en niet kunnen. We hebben het er weleens over gehad. Wat als die of die zou bellen. Ik hoef dat niet. Ik voetbal hier en vind het leuk’’.

Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van WSC Waalwijk

1...272829...1.307Pagina 28 van 1.307

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.