Home Blog Pagina 27

‘Het liefste staan ze met een bal aan hun voeten’

Kozakken Boys
-
0
‘Het liefste staan ze met een bal aan hun voeten’

De jeugd stimuleren en betrokken proberen te houden bij de club. Dat is wat Yvonne Ippel en Sylvia Hoogendoorn van Kozakken Boys samen als activiteitencommissie voor de jeugd doen. En dat lukt in hun eerste seizoen, voorlopig best aardig, vertelt laatstgenoemde. “Ik ben trots op wat we tot nu toe hebben bereikt.”

En dat terwijl Hoogendoorn (34) eigenlijk pas vorige zomer werd gevraagd. “De complete commissie stapte op en doordat mijn kinderen hier voetballen, sta ik midden in de jeugd. Het klonk als een uitdaging, dus ik dacht: waarom niet?” Een uitdaging bleek het te zijn, maar wel een heel mooie, vertelt ze. “Het is bijna een dagtaak, maar wel een leuke. Er gaat geen dag voorbij dat we er niet mee bezig zijn. Iedere dag komt er wel een belletje of appje.”

Stimuleren

Allemaal min of meer aangestoken, door haar drie zoontjes. “Twee voetballen er inmiddels bij ‘de Boys’, dus ik kom er zelf nu zo’n vier jaar.” Sinds dit seizoen dus ook echt als vrijwilliger. “Als lid van de activiteitencommissie en sinds kort ook als onderdeel van de sponsorcommissie. Zodat we daar kunnen zorgen voor een goed budget voor de jeugd.” Want dat is uiteindelijk wel het doel, vertelt Hoogendoorn. “Sporten is gezond, dus willen we kinderen blijven stimuleren. Daarnaast zorgt het ook voor een stukje betrokkenheid bij de club.” Hoe ze dat doen? Bijvoorbeeld door clinics te organiseren. “Dat hebben we onlangs op 22 april nog gedaan. Daar kregen we veel positieve feedback op, dus daar zijn we trots op.” Maar dat niet alleen. “We regelen ook de kleding en hebben de interne voetbalschool voor volgend seizoen binnengehaald, dat is een mooie ontwikkeling.” Bij de club waar Hoogendoorn zich als inwoonster van Werkendam meer dan prima op haar gemak voelt. “Het is gewoon een heel mooie vereniging. En voor een kleine club, is alles best wel groot. De sfeer alom is goed en we hebben een leuke groep met vrijwilligers.”

Enthousiast

Die allemaal helpen bij het organiseren van de ‘vaste dingen’. “Zoals het ouder/kind-toernooi, Sinterklaas of het tentenkamp.” Alles voor het plezier én de ontwikkeling. “Uiteindelijk komen ze om te voetballen. Wat je ook doet, het liefste staan ze met een bal aan hun voeten. Dus dat proberen we toch altijd wel te doen.” Hoogendoorn merkt dat het werkt. “Als je de reacties ziet van die kinderen op het veld, hoe enthousiast ze zijn, dat is voor mij het leukste.” Een geslaagd eerste seizoen dus, wat dat betreft. “Dit jaar was een beetje de vuurproef, hopelijk kunnen we alles nu nog naar een hoger niveau tillen. Zo willen we de clinic jaarlijks terug laten komen, maar gaan we bijvoorbeeld ook kijken naar het vernieuwen van het speeltuintje.” Het grootste doel, is volgens Hoogendoorn in ieder geval bereikt. “De voetbalschool komt komend jaar vast training geven, dat zorgt voor groei in kwaliteit van de jeugd.” Het duo staat dan ook in nauw contact met Anne Ippel en Arjen Borsje, verantwoordelijk voor het jeugdvoetbal bij Kozakken Boys. “Dat is ook een stukje voetbalinhoudelijk, waar we ons op willen richten.” Met oog voor de lange termijn. “Ik hoop dit zeker langer te kunnen blijven doen!”

Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van Kozakken Boys.

Marcel Van Helmond en NEO gaan door

Neo 25
-
0
Marcel Van Helmond en NEO gaan door

Marcel van Helmond, de voetbaltrainer en oud-voetballer uit Oosterhout, heeft zijn leven gewijd aan de sport die hij liefheeft, voetbal. Als voormalig profvoetballer en voetbaltrainer heeft de 57-jarige oefenmeester zijn stempel gedrukt op zowel het betaalde als het amateurvoetbal in Nederland.

Van Helmond begon zijn professionele voetbalcarrière bij NAC Breda, waar hij in juni 1985 zijn debuut maakte in de met 2-1 verloren wedstrijd tegen FC Groningen. In totaal speelde hij achttien jaar in het betaalde voetbal. Na vier seizoenen in de Eerste Divisie te hebben gespeeld, maakte hij de overstap naar Fortuna Sittard, gevolgd door periodes bij de Noord-Brabantse voetbalclubs FC Eindhoven, FC Den Bosch en RBC Roosendaal. Na zijn carrière bij de profs, speelde hij twee jaar in de eerste klasse, toen het hoogste amateurniveau van Nederland. In zijn eerste jaar bij Achilles Veen werd hij direct kampioen en promoveerde hij. Van Helmond had zelf niet meer de ambitie om op dat niveau te acteren, dus vertrok hij naar Kozakken Boys, waar hij ook kampioen mee werd en opnieuw promoveerde. ,,Dat waren mooie jaren’’, blikt de oud-prof terug.

Trainersvak

Op zijn 37e hing hij zijn voetbalschoenen aan de wilgen en zijn we nu twintig jaar verder. Na zijn succesvolle carrière als speler, besloot Van Helmond zijn kennis en ervaring over te dragen als voetbaltrainer. Hij begon zijn trainersloopbaan bij verschillende amateurclubs, waaronder VV WNC, IFC, GRC ’14 en Wilhelmina ’26. Zijn ervaring en passie voor het spelletje kwamen goed van pas bij het trainerschap. Het trainersvak dat hij even later heeft vervolgd bij NEO ’25.

Al drie jaar is hij met veel plezier hoofdtrainer van de ploeg uit Waalwijk. Geen verrassing dus dat hij heeft verlengd bij de club. ,,Ik train een hele jonge, goede groep met veel potentie’’, aldus Van Helmond. ,,Op dit niveau is het belangrijk dat het gezellig en leuk op de club is. Dat is zeker het geval. Het is een hele kleine, maar warme club. Iedereen kent elkaar hier en is er voor elkaar’’. Ook over zijn eigen ploeg is Van Helmond te spreken: ,,De jongens luisteren allemaal goed en zijn leergierig om beter te worden’’, zegt hij. ,,De uitvoering kan vaak nog beter, maar de intentie is aanwezig’’. Ook ziet hij dat zijn jongens goed bevriend zijn met elkaar en naast de voetbal ook veel met elkaar om gaan.

,,We zijn nog niet klaar met elkaar’’

Onder zijn leiding heeft NEO’25 zich ontwikkeld tot een geduchte tegenstander in het amateurvoetbal. Met zijn manier van spelen, mooi, verzorgd en dominant voetbal, heeft Van Helmond een sterke en hechte ploeg gevormd die klaar is om hogerop te gaan. ,,We willen het graag verder uitbouwen’’, zegt hij vol ambitie. ,,We willen naar de derde klasse en ons laten uitdagen op dat niveau’’, ambieert hij. Voor een kampioenschap in de vierde klasse is er volgens Van Helmond meer nodig dan er nu wordt gegeven. Vorig seizoen degradeerde NEO uit de derde klasse en wil het uiteraard zo snel mogelijk terug omhoog. De ploeg van Van Helmond draait mee in de top, maar heeft het kampioenschap niet meer in eigen hand. ,,We zijn nog te lief en moeten wat gemener zijn. We zijn hierin nog onervaren en de spannende wedstrijden dit seizoen hebben we niet naar een overwinning om weten te zetten’’, aldus de NEO-coach. ,,Er zijn dingen die je niet kan leren, maar alleen beter van kan worden als je het hebt meegemaakt. Nu is het belangrijk dat we de ervaringen van dit seizoen meenemen naar de komende seizoenen en vlieguren maken op dit niveau. En dus zijn we nog lang niet klaar met elkaar’’, sluit de hoofdtrainer af.

Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van NEO’25

 

Peter Burg verlaat Sparta’30 met gemengd gevoel

vv Sparta 30
-
0
Peter Burg verlaat Sparta’30 met gemengd gevoel

Degraderen is nooit leuk en al helemaal niet als dat in je laatste seizoen bij de club is. Het overkwam Peter Burg met derdeklasser Sparta’30. En dus sluit de trainer drie jaar in Andel toch een beetje in mineur af. “Ik vertrek niet met goed voetbal, dat vind ik jammer.”

Toch was het voor de 49-jarige Burg dit seizoen al voor de winterstop duidelijk: “Op een gegeven moment is het tijd voor iets anders. Dat voelde ik, maar ook de club zo. Een andere omgeving, een nieuwe uitdaging. Dat voel je dan gewoon vanbinnen.” Heel lastig was de beslissing dan ook niet. Tot de laatste wedstrijd. “Als je dan degradeert, is het toch een zwarte dag. In je laatste jaar, zo afscheid nemen, dat is niet fijn. Voor niemand niet.”

Onrust

En dat terwijl er in de eerste twee seizoenen onder zijn leiding, heel behoorlijk gepresteerd werd. “Vorig jaar werden we vijfde, dan valt dit zeker tegen. Al moet je ook realistisch zijn”, doelt Burg op de zwaarte van de competitie. “Er zijn een aantal tweedeklasser bijgekomen, daardoor is de concurrentie sterker geworden.” Toch begon Sparta’30 nog prima aan het seizoen. “De eerste zeven wedstrijden waren goed, daarna kwamen we in een slechtere fase. Als je dan acht keer op rij verliest, wordt het allemaal anders. Dan sluipt er onrust in en gaat het in het hoofdje zitten. Op zo’n moment gaan de koppies hangen en wordt winnen steeds lastiger.” Al probeerde Burg dat natuurlijk nog wel om te draaien. “Dan ga je een ander systeem spelen, maar ook dat hielp niet.” Had het toch nog kunnen lukken? “Qua beleving wel, qua voetbal niet. In de loop van het seizoen merk je dat. Als je continu verliest, ga je steeds meer omlaag.” Tot er eigenlijk geen houden meer aan was, herinnert hij. “Onbewust houd je er natuurlijk wel rekening mee. Degradatie speelt dan stiekem steeds meer in je achterhoofd.” Iets waar Burg voorafgaand aan het seizoen, toch niet meteen aan had gedacht. “Je wilt er altijd het maximale uithalen, dan is degraderen het ergste wat kan gebeuren. Laatste worden wil niemand.”

Kritisch

Toch probeert de inwoner van Den Bosch ook vooral positief terug te kijken. “We hebben ook goede wedstrijden gespeeld. Met een leuke spelersgroep, bij een echt mooie dorpsvereniging. De trainingsopkomst was altijd goed en de aanhang massaal aanwezig.” Vol kritische supporters, lacht Brug. “Maar dat hoort erbij!” De bereidheid van zijn spelers, zal de trainer dan ook gaan missen. “De wil om er altijd te zijn. Net als de mensen die regelmatig kwamen kijken. Al met al, heb ik een ontzettend leuke tijd gehad.” Maar kritisch blijven, doet Brug zelf ook tot de laatste snik. “Die degradatie, blijft dan toch hangen. Met matig voetbal. Ik houd van 433, maar ben overgestapt naar 532. Aanvallend voetbal, zat er nu niet in.” En dus vertrekt hij straks richting HRC’14, met een gemengd gevoel. “Ik kan de club niet verlaten met goed voetbal, dat vind ik jammer. Maar ook dat is degradatievoetbal, dan moet je punten sprokkelen…”

Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van Sparta’30.

Maak kennis met de nieuwe hoofdtrainer van FC Drunen

fc Drunen
-
0
Maak kennis met de nieuwe hoofdtrainer van FC Drunen

Murat Toksoy, de nieuwe hoofdtrainer van de Drunense hoofdmacht zit vol ambitie en kijkt uit naar het nieuwe seizoen. Na de laatste wedstrijd van dit seizoen is de blik direct gericht op het volgende seizoen en de 38-jarige oefenmeester heeft daar ongelofelijk veel zin in. ,,We sluiten het eerst goed af en gaan daarna gelijk aan de slag’’.

Voor Toksoy is het bijzonder om hoofdtrainer te zijn van een eerste elftal. Als trainer van de hoofdmacht ligt de verantwoordelijkheid volgens hem een stuk hoger. ,,Het is apart om hoofdtrainer te zijn. Het is veel serieuzer en er komt veel bij kijken’’, zegt Toksoy, die geen moment twijfelde om deze job aan te nemen. ,,Ik doe het uit eigen wil. Ik doe alleen dingen als ik ze echt leuk vinden, dus ik doe het volkomen vrijwillig’’.

Vorm en kleur

Hij stapte eerder dit seizoen al in bij de eerste selectie. Na de winterstop heeft de hoofdmacht van de plaatselijke FC Drunen een aantal goede, maar ook mindere wedstrijden gekend. ,,We willen het seizoen nu eerst goed afsluiten met elkaar, daarna gaan we gelijk aan de slag voor volgend seizoen en richten we ons volledig daarop. We hebben daar heel veel zin in’’, aldus Toksoy, die weet met welk materiaal hij kan werken in het nieuwe voetbalseizoen. ,,Er komt gelukkig wat aanvulling. We krijgen wat spelers buiten FC Drunen, komen talentvolle jongens uit de jeugd door en zijn nog niet klaar met het betrekken van nieuwe spelers. De selectie krijgt steeds meer vorm en kleur’’.

Leider op het veld

Toksoy was altijd jeugdtrainer bij FC Drunen. Al heeft hij heel veel verschillende rollen binnen de vereniging vervult. Naast jeugdtrainer was hij ook scheidsrechter, draaide hij kantinediensten, zat hij in het bestuur en regelde hij alle wedstrijdzaken voor de gehele vereniging. Ook als voetballer was hij altijd al actief bij Drunen. Hij ging een jaartje vreemd bij RKDVC, maar speelde voor de rest bij Drunen. Een zwakke enkel zorgde ervoor dat hij vroegtijdig moest stoppen met voetballen op niveau. Zijn vrienden vroegen daarom of hij aan wilde sluiten bij hun elftal. Daar speelde hij zijn laatste wedstrijden als voetballer. Toksoy speelde altijd als verdediger. Vooral het afpakken van de bal en het tackelen waren zijn kwaliteiten. Hij was altijd al een leider op het veld, iets wat hij nu mee neemt in het trainersvak bij de club waar hij opgroeide.

Mentor

De trainingen van het eerste elftal zien er uiteraard anders uit dan die van het eerste elftal. Samen met leermeester Adam, zijn assistent, stomen ze hun spelers iedere week klaar voor een nieuwe wedstrijd. Toksoy kan veel leren van zijn assistent Adam, die hij door en door kent. ,,Ik leer van zijn manier van coachen, het uitleggen van aanvallende situaties, het uitzetten van de trainingen en allerlei andere kleine dingen. Ik krijg er op deze manier iedere dag een stukje ervaring bij. Toen hij vroeger trainer was keek ik altijd al naar hem op. Ik ben een gelukkig man om samen met hem te werken. Hij is mijn mentor’’.

Het trainerschap bij FC Drunen bevalt de oefenmeester duidelijk goed. ,,Het ging in het begin gelijk goed. Dat gaat het nog steeds. We doen het met de groep die we hebben’’, vertelt Toksoy, die aan het begin van dit seizoen nooit had gedacht voor deze groep te staan. ,,Ik had geen idee. Er werd na de winterstop gevraagd of ik voor de groep wilde staan. Toen ik hoorde dat Adam mee mocht als assistent wist ik zeker dat ik het wilde doen. Ik wilde het alleen niet voor een half jaar doen, dus is er een overeenkomst van anderhalf jaar gekomen’’.

Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van FC Drunen

Maikel van Baardwijk maakt razendsnelle ontwikkeling door

sv Capelle
-
0
Maikel van Baardwijk maakt razendsnelle ontwikkeling door

De 21-jarige rasverdediger kwam op zestienjarige leeftijd pas naar SV Capelle, nadat zijn vorige elftal bij SSC uit elkaar viel. Op de rechtsbackpositie doet hij wat zijn trainer van hem vraagt en maakt hij veel vlieguren in de vierde klasse.

Geboren en getogen in de voetbalwereld, begon de 21-jarige Maikel van Baardwijk zijn reis bij de jeugd van SSC, waar hij zijn eerste stappen op het veld zette tot hij zestien was. Van daaruit maakte hij de overstap naar SV Capelle, waar hij al snel zijn plek vond in de JO17-1. ,,Ons team bij SSC viel uit elkaar’’, blikt Van Baardwijk terug. ,,Ik besloot om de club te verlaten en SSC in te ruilen voor SV Capelle. Bij de Capelse SV belandde hij vervolgens in het hoogste jeugdelftal, waarna hij aan mocht sluiten bij het tweede elftal.

Debuut

Hoewel Van Baardwijk niet altijd bij de basiself begon, liet hij zich niet ontmoedigen. ,,Ik ben begonnen bij het tweede elftal’’, legt hij uit, ,,Al na een half jaar mocht ik doorschuiven naar het eerste elftal’’. Zijn doorzettings- en aanpassingsvermogen werd beloond met een debuut in het eerste elftal. Als rechtsback staat Maikel bekend om zijn taakuitvoering en verdedigende kwaliteiten. ,,Ik ben vooral een echte verdediger’’, zegt hij bescheiden. ,,Niet heel aanvallend of technisch, maar ik ben meer van de duels’’, vertelt hij. Zijn kracht en inzet op rechtsbackpositie maken hem tot een lastige tegenstander voor iedere linksbuiten uit de competitie. Buiten het veld is Maikel een gewaardeerd lid van het team en staat hij bekend als iemand met een vriendelijk en gezellig karakter. ,,Ik ben geen praatjesmaker, maar ik denk dat ik goed in de groep val en gezellig mee kan doen met iedereen’’, lacht hij.

Aanvallende rol

Onder de nieuwe trainers heeft Van Baardwijk zijn positie moeten aanpassen, maar hij blijft vastberaden om door te gaan. ,,De trainer heeft andere keuzes gemaakt’’, legt hij uit, ,,onder de vorige trainer stond ik altijd centraal achterin, maar de nieuwe trainers hebben een ervaren speler in de naam van Ralph Knops teruggehaald naar het eerste. Gelukkig mocht ik blijven staan als rechtsback, hoewel het niet mijn favoriete positie is’’, zegt de verdediger. Als rechtsback is hij taakbewust. Eén van die taken is het pakken van de kopduels. ,,Die gaan allemaal via mij’’, zegt de lange en kopsterke rechterverdediger. Hij is de mandekker en pakt zijn mannelijke duels. Als rechtsback komt hij nu meer in de gelegenheid om mee te doen in het aanvallende spel van SV Capelle. ,,Dat zit eigenlijk niet in mijn natuur, maar moet nu wel gebeuren in deze rol’’, zegt hij.

Met nog een uitdagend programma voor de boeg, blijft Van Baardwijk optimistisch over de handhaving van SV Capelle in de vierde klasse. ,,We moeten bij elkaar blijven’’, zegt hij vastberaden. ,,We houden vaak de nul, maar scoren te weinig. Het is belangrijk dat we het gezellig houden in het team, ook als we verliezen. We begonnen dit seizoen heel goed met vijf gewonnen wedstrijden. Maar goed, het is sowieso een gekke competitie waarin alles kan gebeuren’’, vindt hij.

Persoonlijke ambitie

Wat er ook gebeurd, Van Baardwijk speelt volgend seizoen bij de club en heeft de ambitie om dat voor hele lange tijd te blijven doen. ,,Mijn persoonlijke ambitie is om in het eerste te blijven spelen bij Capelle. Ik doe het vooral voor mijn plezier en hoop zo lang mogelijk bij de dragen aan het succes van SV Capelle’’, aldus van Baardwijk.

Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van SV Capelle

Roy Strengers en JO17-1 al bijna decennia verbonden

vv Baardwijk
-
0
Roy Strengers en JO17-1 al bijna decennia verbonden

Al bijna tien jaar groeit de fanatieke jeugdcoach Roy Strengers mee met het elftal van zijn zoontje. Vanaf de f-jes is hij verbonden aan het elftal van zijn zoon Jayden. De vooruitgang, connectie en overwinningen zijn de dingen die het trainersvak glans geven. ,,Het is gewoon genieten’’.

Zelf stond de oefenmeester al op zijn vijftiende in het eerste elftal van Baardwijk. Zijn zoon, Jayden, is nu zeventien en heeft die stap nog niet kunnen maken. Wel is het volgens zijn vader een echte creatieveling. ,,Hij heeft een basistechniek waar je u tegen zegt’’, volgens Strengers. Hij is volgens zijn trainer verfijnd en flegmatiek. Op de linksbackpositie neemt hij de boel op sleeptouw en is hij druk met praten en het coachen van zijn teamgenoten. Net zoals zijn vader vroeger heel de rechterflank bestreed, doet Jayden dat op de linkerflank. Wel heeft hij een aantal verbeterpunten. Zo moet hij volgens zijn trainer en vader wat harder in duels worden en moet hij nog weleens aangestuurd worden.

Jeugdvrienden

Andere jongens uit het team voetballen ook al lange tijd onder dezelfde trainer. Delano, Yaden, Vince en Mart zijn de jongens die al vanaf de f-jes in hetzelfde elftal zitten en alsmaar samen doorstomen naar de hoogste jeugdelftallen. Het zijn allemaal vrienden van elkaar en komen wekelijks bij elkaar over de vloer. De jongens zijn later samengevoegd met een andere elftal. ,,Ook de nieuwe jongens hebben hun plekje in het elftal weten te vinden en iedereen trekt goed met elkaar op’’. Het team kent nu een JO17-1-waardig elftal met drie trainers en goede selectiespelers. De JO17-1 heeft een serieuze staf, met een performance coach, verzorger, vlagger en materiaalman. Allemaal vaders van spelers uit het team. De vaders vinden dat fantastisch om te doen. ,,We vinden het leuk om betrokken te zijn bij onze kinderen. We zorgen voor spelers van andere teams als dat nodig is, bereiden trainingen voor en regelen oefenwedstrijden en toernooien. Eigenlijk zijn we er zeven dagen in de week mee bezig’’, aldus Strengers.

Potentie

Het is de vooruitgang en het leerproces waar Strengers van kan genieten. ,,Als je zo lang betrokken bent met de jongens, ben je ook onderdeel van hun opvoeding. Je hebt een grote connectie met de gasten. Op voetballend vlak heb je ze ook veel zien groeien. Stuk voor stuk zijn ze leergierig om bij te leren en zichzelf te verbeteren. De één ontwikkelt zichzelf sneller dan de ander, maar iedereen op zijn eigen manier. Iedereen heeft de potentie om het eerste elftal te bereiken’’.

Strengers weet hoe het is om de hele jeugdopleiding onder dezelfde trainer te voetballen. Dat heeft hij namelijk zelf ook gehad in zijn tijd als voetballer. Tot aan het eerste toe speelde hij onder dezelfde coach. ,,Je kent je trainer door een door en speelt een grote rol in hun leven. Alle jongens kunnen ook bij mij terecht als ze met dingen zitten. De thuissituatie, schoolproblemen en voetbal. Alles kan besproken worden met elkaar. We zijn een beetje hun tweede vader. Het respect is er van beide kanten en ze luisteren naar onze normen en waarden. Dat gaat al jaren goed op die manier’’.

Fanatiekeling

De fanatieke jeugdcoach is minimaal tot de onder negentien nog hoofdtrainer van de jonge voetballers. Hij heeft nog niet zijn papieren om ook door te groeien naar de senioren, maar denkt dat wel over na. ,,Het is eigenlijk nog veel te leuk om te toen’’, aldus Strengers, die zelf drie jaar geleden stopte met voetballen toen zijn dochter van twee in aankomst was. Natuurlijk hoopt de coach dat zijn jongens door stromen naar het eerste.

Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van VV Baardwijk

Dit is echt iets waar we trots op kunnen zijn

vv Be Ready
-
0
Dit is echt iets waar we trots op kunnen zijn

Bijna was het ze gelukt: ongeslagen kampioen worden van de vierde klasse. Lang leek Be Ready dit jaar op weg naar een foutloos seizoen, maar vlak voor de eindstreep struikelde de ploeg van Kevin van Gool en Jonathan van Eerd voor het eerst. Al smaakte de titel daardoor natuurlijk niet minder zoet. “Dit is echt iets waar we trots op kunnen zijn.”

Trots is Van Eerd natuurlijk ook, al klinkt ergens in de verte toch dat stemmetje. “Het was gewoon balen van die eerste nederlaag, ik zou liegen als ik zeg dat het niet zo is.” Want na 23 overwinningen op rij, ging het bij poging 24 mis. Na een meer dan dominant seizoen, analyseert de spits. “Ploegen gingen zich tegen ons steeds meer ingraven. De kampioenswedstrijd was daar een mooi voorbeeld van, stonden ze bijna met elf man in de zestien.” Al snapt hij dat ook weer wel. “We hebben veel kwaliteit en het is een jonge groep, dus er zit nog altijd rek in.”

Voldoening

Een jonge ploeg waar de 29-jarige Van Eerd sinds dit seizoen deel van uitmaakt. En dat is gekker dan het in eerste instantie klinkt. “Na vier jaar bij Almkerk, was ik toe aan iets nieuws. Ik had net een kindje gekregen en kon er wel mee leven om lager te gaan voetballen. Dat was eigenlijk voor mij de hoofdreden.” En met 49 doelpunten, heeft die keuze best heel behoorlijk uitgepakt. “In het verleden heb ik al eens in de vierde klasse gespeeld, toen maakte ik er tussen de twintig en de 30. Dus ik had niet verwacht dat ik er zoveel zou scoren.” Minder plezier, deed het hem daarom natuurlijk niet. “Het was ook heel mooi om mee te doen om het algehele topscorersklassement, de ‘Zilveren Schoen’, tuurlijk volg je dat dan wel. Even kijken hoeveel die ander heeft gescoord. Uiteindelijk vind ik een tweede plaats een mooie eer.” En tegelijkertijd een soort motivatie. “Je gaat soms wel denken: moet ik mezelf meer uitdagen? Daarom ben ik blij dat we met Be Ready naar de derde klasse gaan.” Al, zo vertelt Van Eerd. “Als spits wil je op ieder niveau scoren, dat zit er toch in. Die voldoening is even groot, alleen van winnen misschien iets minder.”

Zegeningen

Helemaal als dat dan ook nog eens mooie doelpunten zijn. “Mijn mooiste van dit seizoen, was tegen Right ‘Oh, een omhaal. Dat is wel een beetje mijn ‘trademark’, stond ik bij Almkerk ook om bekend.” Gelukkig kunnen ze daar in Hank, ook volgend jaar nog van blijven genieten. “Er waren clubs op divisieniveau die interesse toonden, daar heb ik wel over nagedacht en getwijfeld, maar uiteindelijk heb ik toch toegezegd! Ik heb het hier goed naar mijn zin, dan moet je soms ook je zegeningen tellen.” Want met het vertrouwen in Be Ready, zit het bij Van Eerd wel goed. “Ik denk dat we klaar zijn voor die derde klasse. Julian Geelhoed komt erbij en ook in de breedte worden we sterker.” De topschutter zet dan ook maar meteen hoog in. “Onze doelstelling is om gewoon weer bovenin mee te spelen. Heel ambitieus? Ja, maar we hebben er de spelers voor.”

Dienende rol

Met hem er dus opnieuw bij, al is het in een iets andere rol, verwacht hij. “Volgend seizoen ben ik eigenlijk van plan om iets meer dienend te gaan spelen, dus aangeven en balvast zijn. Proberen om op die manier het team te helpen.” Want, zo realiseert Van Eerd zich. “Voetbal is meer dan alleen maar goals maken. En misschien geeft het mezelf ook wat meer rust, als scoren niet meer het hoofddoel is. Al zit dat toch in de aard van het beestje, kijken hoelang ik het volhoud…” Die scoringsdrang, zit er bij de Bredanaar dan ook niet voor niks in. “Ik ben een spits die in de zestien moet komen. Ballen van de zijkanten en dan afmaken, dat is mijn kracht. Lager op het veld, ben ik maar gewoon een modale speler.” Wel één die dus volop in de belangstelling stond van hoger spelende clubs. “Als ik het nog in me heb, wil ik nog wel eens kijken waar mijn plafond ligt. Baronie, de club waar ik ooit ben begonnen, blijft kriebelen. Maar tot welke leeftijd kan het? Dat is de vraag.”

Hoogtepunt

Een vraag die teamgenoot Kevin van Gool (33) voor zichzelf na dit seizoen wel kan beantwoorden, hij hangt namelijk zijn voetbalschoenen aan de wilgen. “De keuze om te stoppen is van heel diep gekomen. Ik ben een op en top voetbaldier, dan is dat niet makkelijk.” Toch maakte hij hem dus wel. “Ik speel vanaf mijn zestiende in een eerste elftal, nu gaat ook mijn oudste zoontje voetballen, die wil ik graag in zijn ‘voetballeven’ begeleiden. En dan is dit wel een aardig hoogtepunt om op te stoppen, toch?” Want ook voor de middenvelder, was het natuurlijk een fantastisch jaar. “Dit is echt iets unieks, iets waar we trots op kunnen zijn.” Al dreunt ook bij hem, die ene nederlaag nog altijd een beetje na. “Het was wel echt een dingetje, dat we ongeslagen wilden blijven. Maar de laatste weken werd het steeds moeilijker om die scherpte te behouden.”

Discipline

Ondanks zijn fanatisme, overheerst ook bij hem vooral het positieve gevoel. “Na de degradatie van vorig jaar, hebben we de koppies bij elkaar gestoken en ging de knop verrassend snel om. Dat voelde meteen goed. Jonge jongens kwamen erbij en hebben zich uitstekend ontwikkeld, dat was mooi om te zien. Uiteindelijk gaan we dik verdiend terug naar waar we thuishoren.” De basis daarvoor, werd volgens Van Gool al veel eerder gelegd. “Vorig seizoen. Door twee uur te trainen, waren we super fit. Qua spel en breedte van de selectie, zijn we de meer dan terechte kampioen.” Mede dankzij een bepaalde teamdiscipline. “We mochten niet te snel tevreden zijn, dat hebben we met elkaar uitgesproken. Dan moest het meer dan 5-0 worden, als basis voor volgend seizoen.” Want, zo weet Van Gool. “Met sommige wedstrijden komen we in de derde klasse niet weg, dat weten we.” Is dat straks anders? “Ik vond ons vorig jaar, om eerlijk te zijn, al niet degradatiewaardig. Nu is onze selectie alleen nog maar sterker geworden.”

Huidige generatie

Al zullen ze het dan dus wel zonder Van Gool moeten doen. Als aanjager op het middenveld. “Ik moest het altijd vooral van mijn energie en mentaliteit hebben. Op die manier probeerde ik belangrijk te zijn voor de ploeg.” En dat lukte dus vaak best aardig. “Bij de huidige generatie mis je ‘die drive’ wel een beetje. Niet zomaar afmelden, dat heb ik ze in al die jaren mee willen geven.” De inwoner van Dongen gaat Be Ready, de club waar hij sinds zijn 26ste voor speelt, toch wel een beetje missen, zo is hij eerlijk. “De mooie wedstrijden, derby’s en op wedstrijddagen allemaal de koppies de juiste kant op. En daarna met een pilsje in de hand genieten.” Waar gaat hij nu van genieten? “Ik vind het lastig, want weet nog niet wat ik ga doen. Voorlopig de rust maar even over me heen laten komen en zien wat het brengt…”

Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van Be Ready.

Meer gele kaarten dan doelpunten voor Simon van der Werff

RKDVC
-
0
Meer gele kaarten dan doelpunten voor Simon van der Werff

De 24-jarige buitenspeler begon voortvarend aan het nieuwe seizoen. In de voorbereiding wist hij het net aan de lopende band te vinden en scoorde hij maar liefst twaalf doelpunten en gaf hij vier assists in zes wedstrijden. In de competitie zat het dit jaar niet mee bij RKDVC en Van der Werff blikt in dit interview terug op zijn eigen seizoen.

De linksbenige buitenspeler, die zijn snelheid en actie inzet om de directe tegenstander te slim af te zijn, draait een goed seizoen. Ondanks de vele wedstrijden, basisplekken en indrukwekkende mentaliteit, scoorde hij weinig doelpunten en gaf hij enkele assists. Iets waar de 24-jarige flankspeler wel hoge cijfers haalde, want in het gele kaarten-aantal. ,,Dat zie ik wel als een verbeterpuntje’’, vindt hij zelf.

Hongerig

,,Mijn inzet en strijdlust is altijd goed. Ik ben iedere week weer hongerig naar goals en assists, maar het zat dit seizoen niet mee. Als aanvaller moet je rendement hebben, dat begrijp ik, maar ik mis dit seizoen veel kanten’’, blikt de vleugelaanvaller terug. ,,Het is gek, want in de voorbereiding liep het wel lekker. We speelden tegen mindere ploegen en ik scoorde veel. Ook tegen hoger geklasseerde ploegen scoorde ik en in de beker wist ik het net te vinden, maar in de competitie wil hij maar niet vallen’’.

Geen hek van de dam

In november maakte hij zijn eerste doelpunt van de competitie en hoopte daarmee het hek van de dam te hebben geschoten, maar het lukte dit seizoen niet om zijn doelpuntenaantal te vergroten. Ik hoopte dat het na die goal ging lopen, maar dat deed het niet. .,,Gelukkig heb ik wel een aantal assists kunnen geven. Daarmee heb ik wel een bijdrage geleverd aan onze prestaties van dit seizoen. Gelukkig voor mij laat de trainer me ook staan en geeft hij me het vertrouwen’’, zegt Van der Werff, die een mooi hoogtepunt kende dit seizoen met zijn goal tegen Dongen in de beker. ,,Helaas ging die wedstrijd wel verloren. Maar het maken van een goal tegen zo’n goede tegenstander was mooi’’.

Gele kaarten

Zoals eerder gezegd kent de jonge buitenspeler nog een verbeterpuntje. Hij staat dit seizoen namelijk al op zeven gele kaarten. ,,De meeste zijn terecht’’, is hij eerlijk. ,,Het zijn vooral domme en lompe overtredingen. Mijn teamgenoten zeggen vaak dat ik wat lomp ben, en dat klopt ook wel een beetje. Ik ben al twee wedstrijden geschorst geweest, alleen door gele kaarten’’. De laatste wedstrijden is Van der Werff bezig aan een goede periode. Ook zijn teamgenoten zijn met hem bezig en gunnen hem wat doelpunten. ,,Ze peppen me op en geven me vertrouwen om een goal te maken’’, zegt Van der Werff. Weliswaar zonder rendement, is hij belangrijk voor het elftal, dat nog mee doet om de bovenste plekken in de competitie. Met een periode op zak speelt RKDVC hoe dan ook voor de nacompetitie en dat geeft een goed gevoel: ,,We doen het goed met het team’’.

Fanatisme

Een promotie met RKDVC zou voor Van der Werff fantastisch zijn. Al vanaf zijn zesde speelt hij namelijk in dezelfde clubkleuren. Een stormachtige ontwikkeling in het derde elftal zorgde ervoor dat hij mocht aansluiten bij de selectie. Hij begon bij het tweede en mocht vervolgens doorstomen naar het eerste elftal. Nu heeft hij zich bewezen en is hij vaste kracht van de eerste selectie. Ondanks zijn lage rendement dit seizoen, blijft de vleugelaanvaller fanatiek om zijn doelpunten te maken en alles te geven voor de club waar hij opgroeide.

Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van RKDVC

Jenner Koek is bij Almkerk terug op zijn niveau

vv Almkerk
-
0
Jenner Koek is bij Almkerk terug op zijn niveau

Het ene seizoen, is het andere niet. Dat weten ze inmiddels ook bij Almkerk. Want waar de eersteklasser zich vorig jaar pas op de laatste dag veilig speelde, doet het dit jaar via de nacompetitie mee voor promotie naar de vierde divisie. Tot grote tevredenheid van Jenner Koek. “Ik zou heel graag willen promoveren.”

Hoe anders was dat vorig seizoen. De 23-jarige Koek weet het nog goed. “Pas op de laatste dag waren we veilig…” Toch waren de verwachtingen dit jaar een stuk hoger gespannen, vertelt hij. “Op papier was dit een mindere competitie, dus we wisten dat we goed mee zouden kunnen doen. Al hoefden we ook weer niet meteen voor nacompetitie te gaan.” Dat werd het dus wel. “Net voor de winterstop, kreeg ik wel het gevoel dat het moest kunnen. We begonnen goed, speelden leuk voetbal en hadden vaak de bal.”

Ambitieus

In zijn inmiddels vierde seizoen bij Almkerk. Al verliepen die jaren, uiterst moeizaam. “In het tweede jaar scheurde ik mijn kruisband af. Dit is eigenlijk het eerste seizoen dat ik echt mijn niveau kan halen.” De voormalig speler van Sleeuwijk, maakte op negentienjarige leeftijd de overstap naar het blauw met wit. “Daar stond ik op mijn zestiende al in het eerste, maar ik was op een gegeven moment toe aan een klasse hoger.” Dus toen Almkerk belde, was Koek vrij rap om. “Ik ben ambitieus, dus voor mij was het snel duidelijk.” Spijt heeft hij dan ook niet, toch had de inwoner van Sleeuwijk het wellicht een beetje anders voor zich gezien. “Natuurlijk had ik niet verwacht dat ik pas na vier jaar op mijn echte niveau zou zitten. Maar ik ben wel blij met de stap.” Ook buiten het veld. “De mensen, vrijwilligers en feestjes in de kantine. Dat soort dingen maken het leuk.” Naast een hechte groep en veel kwaliteit. “We willen echt voor elkaar werken, gooien er samen veel energie in. Het is een jong team, met gasten die allemaal graag willen. Daar herken in mezelf in.” Net als in zijn trainer. “Over Vincent (de Klerk) ben ik heel positief. Hij is modern, maakt gebruik van een app en zijn trainingen zitten vol tactiek.”

Beach Soccer

Misschien wel daardoor, speelt Koek tegenwoordig als linksback. “Van origine ben ik linksbuiten of spits, maar door blessures speel ik dit seizoen daar. Conditioneel sterk, veel meters maken, snel en explosief. Eigenlijk een soort extra aanvaller.” Toch hoopt hij in de toekomst ‘gewoon’ weer voorin te spelen. “Ik wil graag mijn plafond opzoeken en kijken waar ik kan eindigen. Met Almkerk of misschien ergens anders.” Zaak voor hem dus, om zich te blijven ontwikkelen. “Vooral in een stukje volwassenheid, ben ik wel gegroeid. Ik mocht bijvoorbeeld wat minder gele kaarten krijgen voor praten. Maar ook qua looplijnen, het tactische aspect, heb ik stappen gemaakt.” Mede door de presentaties van De Klerk. “Daarom heb ik toen ook die stap gemaakt, dat miste ik wel. Dat soort dingen vind ik heel interessant.” Net als voetballen op zand. Want ook dat doet Koek regelmatig. “Daar ben ik eigenlijk op mijn elfde mee begonnen, nu speel ik bij Beach Soccer Altena, in de Eredivisie. Binnenkort vliegen we naar Portugal, voor de Euro Winners Cup, eigenlijk een soort Champions League voor het Beach Soccer.” Hij maakte in die tak van sport zelfs zijn debuut voor Oranje, toen hij mee mocht naar Marokko. “Het gaat voor mij vooral om het spectaculaire; bal in de lucht, omhalen en veel goals. Dat maakt het zo leuk.” Heeft hij ook daar zulke hoge ambities? “Dat is een beetje afhankelijk van hoe snel de sport groeit, het zou helpen als de KNVB zich ook weer aansluit. De Eredivisie is voor nu nog samen met België.” Voorlopig is het in ieder geval goed te combineren. “Lekker in de zomerstop. Dat helpt ook om fit te blijven!” Mocht Almkerk de finale van de nacompetitie halen, heeft Koek een luxeprobleem. “Dan valt het samen. Misschien kan ik dan later naar Portugal gaan…”

Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van Almkerk.

Liefde voor het voetbal houdt Thomas de Bie op de been

vv Blauw Wit 81
-
0
Liefde voor het voetbal houdt Thomas de Bie op de been

De 31-jarige, door blessures geteisterde, Thomas de Bie blijft genieten van het spelletje. Ondanks het lichaam dat hem altijd maar in de weg zit, blijft hij vechten voor speelminuten. Een gescheurde voorste kruisband, zware rugproblemen en een burn-out krijgen de centrale verdediger niet klein. ,,Het is te leuk om er mee te stoppen’’.

Voor Thomas de Bie is voetbal meer dan alleen een sport; het is een uitlaatklep en een spelletje waar hij intens van kan genieten. Hij kende vele obstakels in zijn leven en overwon het allemaal. Op 31-jarige leeftijd heeft Thomas een lange voetbalreis achter de rug, met veel blessureleed en persoonlijke moeilijkheden. Toch blijft hij sterk en vastberaden om zijn kwaliteiten op het voetbalveld van Blauw Wit te laten zien. ,,Het is te leuk om er mee te stoppen’’, begint De Bie.

90 minuten

,,Soms wordt er op het veld geen woord gezegd en is de bal de enige die praat. Als het dan loopt, en de bal doet het werk, is dat zo’n lekker gevoel. Dat is denk ik wel wat het mooiste aan het voetballen is’’, aldus De Bie, die zijn wedstrijden als voetballende centrale verdediger speelt. Dit seizoen maakte hij één keer negentig minuten. Uit bij Tulbania speelde hij voor het eerst in lange tijd weer een hele wedstrijd. Gek genoeg werd deze wedstrijd met 0-1 gewonnen door Blauw Wit, iets wat dit seizoen niet vaak is gelukt.

Het verhaal van Thomas bij Blauw Wit begint in 2016, toen hij zich aansloot bij de vereniging. De eerste twee jaren verliepen vlekkeloos en hij kende mooie jaren, met zelfs een gespeelde nacompetitie wedstrijd in de strijd om promotie In het voorjaar van 2018 scheurde Thomas zijn voorste kruisband, wat leidde tot een lange en moeizame revalidatieperiode van maar liefst 15 tot 16 maanden. ,,Het ging van het een naar het ander’’, herinnert hij zich, want na zijn kruisbandblessure had hij erge last van lage rugpijn. Ook werd hij geplaagd door overbelaste achillespezen. ,,Het lichaam heeft nooit meer hetzelfde gedaan als voor mijn blessures’’.

Motivatie

Maar ondanks de tegenslagen blijft Thomas vastberaden om door te gaan. Het is de teamsport die het voetballen zo leuk maakt. ,,Zeker op dit niveau is het belangrijk dat je het samen doet. Met één goede speler ga je het niet maken. Het is een heel lekker gevoel als het samen lukt en het lekker loopt’’. Dat gevoel heeft het altijd gemotiveerd om door te zetten en sterker terug te komen na zijn blessures. Zelfs een burn-out in 2021 kon deze motivatie niet doorbreken. ,,Misschien is mijn lichaam niet gemaakt om te voetballen, maar tien jaar geleden ging het wel allemaal’’, vraagt De Bie zichzelf af. De Bie heeft ook gelijk een antwoord op zijn eigen gestelde vraag: ,,Misschien komt het ook, omdat ik wat ouder ben geworden en mijn lichaam veel klappen heeft gehad. Dat moet ik dan maar zien te accepteren.

Degradatie

De lage rugpijn is een blessure die hem op dit moment nog teistert. Hij traint wel mee met de groep, maar moet regelmatig vroegtijdig uitstappen als de pijn hem te veel wordt. Blauw Wit speelt nog een aantal wedstrijden voor het einde van het seizoen. Echter is de ploeg uit De Moer al gedegradeerd en speelt het nergens meer om. De Bie baalt van de degradatie en vindt het vervelend om te degraderen naar de laagste klasse. Aan de andere kant is de directie van Blauw Wit minder getreurd om de degradatie dan dat De Bie dat is. ,,Blauw Wit blijft een club van gezelligheid en plezier, dat gaat altijd boven het niveau waar het eerste elftal in uitkomt’’, vertelt De Bie, die zijn club het liefst zal helpen aan een promotie in het volgende seizoen’’.

Klik hier voor de gepersonaliseerde clubpagina van Blauw Wit

1...262728...1.307Pagina 27 van 1.307

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.