Home Blog Pagina 248

Katwijk houdt kampioensteam vrijwel intact

Katwijk wil ook komend seizoen om de prijzen meespelen in de tweede divisie. Het kampioensteam blijft nagenoeg intact, op aanvallers Killian van Mil en Ahmed el Azzouti na. Versterking is er ook op De Krom.

Katwijk was de afgelopen anderhalve maand zeer bedrijvig op de transfermarkt. De club haalde de 18-jarige Jayden Daleman binnen. De talentvolle aanvaller komt over van RCL in Leiderdorp, waar hij wekelijks na de winterstop uitblonk. Daleman is gehaald voor de toekomst. Hij kan als buitenspeler op beide flanken uit de voeten.

Een andere talentvolle aanvaller, Alljereau Mercera, wordt komend seizoen door Katwijk uitgeleend aan FC Rijnvogels. Anthony Rodriquez keert daarentegen weer terug op De Krom. De oud-jeugdspeler was de afgelopen jaren actief bij ADO Den Haag. Hij werd geselecteerd voor het Nederlands elftal onder 15, maar scheurde twee jaar geleden echter zijn kruisband waardoor hij er meer dan een jaar uit lag.

Half mei werd ook bekend dat Killian van Mil vertrekt bij Katwijk. De veelzijdige buitenspeler vervolgt zijn carrière in Denemarken, waar hij een contract heeft getekend bij profclub Akademisk Boldklub.

De 23-jarige Van Mil speelde sinds de winter van 2020 bij Katwijk. Hij kwam destijds over van ADO Den Haag. Van Mil had een groot aandeel in de titel in het seizoen 2022/2023. Hij scoorde veertien keer. Afgelopen seizoen was hij goed voor negen goals. “Vorig jaar was er al wat interesse vanuit het betaalde voetbal”, aldus Van Mil, die toen door Katwijk nog aan zijn contract werd gehouden. Dit jaar stelde de clubleiding zich soepeler op. “Ik waardeer het dat de club heeft meegewerkt en mijn contract deze zomer heeft ontbonden.”

Katwijk trok eerder al aanvaller Matthijs Hardijk aan van HHC Hardenberg. Hij eindigde dit seizoen hoog op de topscorerslijst in de tweede divisie. Met het vertrek van Ahmed el Azzouti en Muktar Suleiman was Katwijk nop zoek naar een bewegelijke aanvaller. Eerder werden Ruben Doesburg (ADO’20) en Sietse Brandsma van de Koninklijke HFC vastgelegd.

Daarnaast wist Katwijk belangrijke steunpilaren in de eerste elf te behouden. Zo plakt aanvoerder Robbert Susan er nog een jaar aan vast. Hij speelt al sinds 2010 op De Krom. Ook Kay Blokland en Rick van der Meer blijven. Recent verlegde ook Des Kunst zijn contract. De voormalig speler van Jong AZ kwam halverwege afgelopen seizoen over vanuit de Zweedse competitie en bleek een versterking. Kunst heeft wel een clausule in zijn contract waardoor hij bij belangstelling vanuit het betaalde voetbal kan vertrekken.

Klik op VV Katwijk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Katwijk voor meer informatie over de club.

SJC is trots op haar jaarlijkse schoolvoetbaltoernooi

0

SJC had op woensdag 21 juni weer een invasie van schoolkinderen in de leeftijd van zes tot en met twaalf jaar. Voor het eerst was het nieuwe complex van de club aan de Lageweg het decor van het 4-tegen-4 schoolvoetbaltoernooi van Noordwijk.

“We zijn trots op dit evenement”, zegt jeugdvoorzitter Harry Bons. “Het toernooi heeft een jarenlange traditie en is binnen Noordwijk een begrip.”

Het is dit jaar voor het eerst sinds 2019 dat het toernooi weer werd georganiseerd. Door corona ging er een streep door de edities van 2020, 2021 en 2022. “Vorig jaar waren we als samenleving net weer open. Daarnaast zaten we midden in de verbouwing van ons complex.”

Bovendien hadden de coronajaren nogal wat impact op de organisatie. “Belangrijke krachten zijn gestopt, dus we moesten een nieuw team van vrijwilligers samenstellen.”

En dat is niet even gedaan, want bij de organisatie van een evenement als het schoolvoetbaltoernooi komt veel kijken. “We hadden 21 juni twaalfhonderd kinderen over de vloer. Dat lijkt mee te vallen als je het snel zegt, maar neem maar van mij aan dat dat er veel zijn. We hadden per speelronde 24 wedstrijden en hadden alleen al zestig scheidsrechters nodig. Er werden in totaal meer dan tweehonderd wedstrijden gespeeld.”

Dit was de 31e editie uit de historie van de club. Wijlen Cees de Haas, erelid van de vereniging, was de bedenker en organisator van het 4-tegen-4 toernooi-format dat in die tijd revolutionair was. SJC gaat er prat op dat het toernooi het grootste 4-tegen-4 eendaagse schoolvoetbaltoernooi is in de wereld. “We zijn daarom aan het kijken of we in het Guinness Book of Records kunnen komen. We willen ons daarin dit jaar in gaan verdiepen aan welke eisen we daaraan moeten voldoen.”

Voor SJC is het toernooi een mooi visitekaartje. “Wij zien het als onze maatschappelijke taak om de jeugd te laten sporten en te bewegen. Uiteraard hopen we er nieuwe leden aan over te houden, maar dat is niet ons hoofddoel.”

Klik op SJC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SJC voor meer informatie over de club.

Arjan Broekhof blijft langer aan als voorzitter van VVSB

0

Arjan Broekhof blijft voorlopig aan als voorzitter van VVSB. Zijn takenpakket wordt wel aangepast, zo laat de club weten. Ook de zoektocht naar een nieuwe voorzitter gaat onverminderd door.

Bij de officiële opening van het nieuwe sportpark gaf Broekhof aan er na 10 jaar mee te willen stoppen als voorzitter. Wel zou hij andere activiteiten voor de club blijven doen. Dat standpunt heeft hij nu gewijzigd.

Onlangs liet de supportersvereniging Bavone al met een groot spandoek blijken graag te zien dat Arjan nog even doorgaat. “Dat, in combinatie met verschillende gesprekken en het aandringen van het bestuur, deed hem besluiten zijn afscheid uit te stellen”, meldt VVSB.

Het bestuur geeft aan wel te gaan kijken hoe het takenpakket anders ingevuld kan worden en heeft al enkele ideeën daartoe besproken. “In de huidige maatschappij is het niet onlogisch het zogenaamde (soms traditionele) takenpakket en de bijbehorende tijdsbesteding eens tegen het licht te houden of zaken anders te organiseren. Veel zaken zijn in de loop der jaren zo gegroeid, maar de vraag is of dat allemaal (nog) wel zo logisch is.”

Een nieuwe hedendaagse invulling past ook meer bij VVSB en het feit dat de club graag vernieuwend wil zijn. “In de constante zoektocht naar vrijwilligers voor tal van functies speelt dit ook een grote rol om de urenlast behapbaar te houden en mensen in hun kracht aan de club te laten bijdragen.”

Zo maakt een ietwat ander takenpakket volgens VVSB voor de vrijwilligersfunctie van voorzitter een instap voor een nieuwe voorzitter uiteindelijk ook weer aantrekkelijker.

De zoektocht van VVSB naar een nieuwe voorzitter gaat onverminderd voort. Daar wordt nu simpelweg langer de tijd voor genomen, hetgeen als voordeel heeft dat een opvolg(st)er een langere ‘meedraai’ periode kent.

Klik op VVSB voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VVSB voor meer informatie over de club.

Quick Boys haalt eredivisiespeler naar Nieuw Zuid

0

Quick Boys is hard bezig geweest om de selectie te versterken voor komend seizoen. Zo maakte Jordi Blom de overstap van FC Volendam naar Katwijk aan Zee.

Blom tekende een contract van een jaar met een optie voor een tweede seizoen. Hij was bij Quick Boys de zesde ‘zomeraanwinst’. Eerder versterkte de tweededivisionist zich met Guus Offerhaus (Koninklijke HFC), Leonard de Beste (FC Rijnvogels), Feyenoord-jeugdspeler Mees van Tol, doelman Timon Fikkert (Katwijk) en Kyvon Leidsman van TOP Oss.

Blom maakte in het seizoen 2021/2022 zijn debuut voor FC Volendam. Dat deed hij in de eerste divisie in de wedstrijd tegen VVV Venlo. Het afgelopen seizoen kreeg de buitenspeler bij het naar de eredivisie gepromoveerde speelminuten in de wedstrijden tegen kampioen Feyenoord en SC Heerenveen.

Blom speelde een jaar in de jeugdopleiding van Ajax en kwam via WVHEDW bij Jong Volendam terecht.

Er vertrekken ook spelers op Nieuw Zuid. Aanvaller Youssef el Kachati keert terug naar het betaalde voetbal. Hij heeft een contract getekend bij eerstedivisionist Telstar. Eerder was hij actief voor Sparta. El Kachati zou Quick Boys sowieso verlaten, hij had al zijn jawoord gegeven aan IJsselmeervogels. In het contract dat hij bij de rooien tekenden, stond echter een clausule dat hij bij belangstelling van een betaald voetbalclub het contract ongeldig zou worden.

Quick Boys nam recent afscheid van de vertrekkende spelers. Daarbij werd Tommy Bekooij extra in het zonnetje gezet. De inwoner van Leiden speelde in totaal, verspreid over twee periodes, zeven seizoenen in het blauw-wit.

Bekooij debuteerde in 2012 bij Quick Boys en stapte daarna over naar VVSB. In 2019 keerde hij terug op Nieuw Zuid, waar hij uitgroeide tot één van de steunpilaren van het elftal. Kort voor zijn terugkeer verloor hij met VVSB de finale van de nacompetitie van Quick Boys.

Bekooij speelde na zijn terugkeer enkele goede seizoen, maar afgelopen seizoen was zijn bijdrage beduidend minder. De 31-jarige speler kreeg weinig speeltijd. Na de zomer speelt Bekooij in zijn woonplaats, bij FC Boshuizen.

Klik op Quick Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Quick Boys voor meer informatie over de club.

Jordy Strooker is ‘Ui’ af; de ‘TGV’ op links is uitgedenderd bij Rijnsburgse Boys

Het was jarenlang een vertrouwd beeld bij Rijnsburgse Boys: Jordy Strooker die als een TGV langs de linkerkant van het veld naar voren denderde. Na negen seizoenen neemt hij echter afscheid van sportpark De Middelmors. “Ik heb Rijnsburgse Boys voor altijd in mijn hart gesloten.”

Strooker zegt dat hij zich fitter en sterker voelt dan ooit. Dat hij desondanks na de zomer niet meer op de spelerslijst staat van Rijnsburgse Boys heeft volgens hem te maken met ‘timing’. “Op het moment dat de club de selectie voor het nieuwe seizoen aan het samenstellen was, was ik nog geen basisspeler. Ik denk dat de club niet had verwacht dat ik zó zou terugkeren. Ze hebben nog wel geprobeerd om me in een later stadium te houden, maar het budget was niet meer toereikend. Ik neem de club overigens niet kwalijk. Het is gelopen zoals het gelopen is.”

Dat hij er nuchter in staat heeft alles te maken met zijn recente verleden. Strooker was er twee jaar uit vanwege een zware knieblessure, die hijzelf als ‘horrorblessure’ omschrijft. “Ik blesseerde me in de laatste wedstrijd van de voorbereiding in de zomer van 2021. Ik ging op de achillespees van een tegenstander staan. Ik hoorde krak in mijn knie. Ik wist meteen dat het mis was.”

Binnen een paar weken lag de inwoner van Den Haag op een operatietafel. Daar bleek de schade aan zijn knie veel groter dan verwacht. “De arts had een ravage in mijn knie aangetroffen. Hij heeft twintig gaatjes in mijn kraakbeen moeten boren. Behalve mijn kruisbanden moesten ook mijn binnen- en buitenmeniscus worden gehecht.”

Het herstellen van het kraakbeen duurde lang. “Het heeft heel lang geduurd voordat dat is aangegroeid. Kraakbeen zorgt voor de demping, is dat er niet dan is dat zeer pijnlijk.”

“Bij een kruisbandblessure is het normaal dat je na een maand of zes kan gaan joggen. Ik kon dat destijds helemaal niet. Pas na een jaar lukte dat.”

Het hele revalidatietraject duurde twee jaar. Strooker kreeg te maken met veel tegenslagen, maar liet zijn hoofd niet hangen. “Ik heb één moment dat ik heb gedacht: het gaat nooit meer goed komen, dit is het. Ik ben op een gegeven moment bij een kliniek bij het Sparta-stadion terechtgekomen. Daar heb ik met behulp van een luchtzak opnieuw leren lopen.”

Bij de start van dit seizoen sloot hij weer aan bij de selectie van trainer Henk Wisman. “Ik trainde mee, speelde eerst mijn wedstrijdjes in het tweede. Ik viel in en kreeg richting het eind van het jaar steeds meer speelminuten. Vanaf december sta ik in de basis en heb alles gespeeld. Ik voel me sterker dan ooit.”

Het was voor Rijnsburgse Boys een seizoen om van te genieten. De ‘Uien’ deden tot het einde van het seizoen mee voor het kampioenschap en dat was niet verwacht. “Het was jammer dat we verloren bij Jong FC Volendam. Daar hebben we het weggegeven”, is de teleurstelling in de stem van Strooker nog hoorbaar. Tegelijkertijd laat hij ook weten dat de prestaties van afgelopen seizoen hem met trots vervullen. “Als we kampioen waren geworden had dat voor mij natuurlijk een droomafscheid betekent, maar ik denk dat we alleen maar met grote voldoening en enorme trots kunnen terugkijken op dit seizoen. We hebben als team optimaal gepresteerd. Het klopte, dat kwam denk ik ook doordat veel spelers al lange tijd met elkaar samen spelen.”

Hoogtepunt

Hij hoeft niet lang na te denken over zijn hoogtepunt bij de Uien: de promotie naar de derde divisie. “We hadden helemaal niet zo’n goed seizoen, maar we piekten in de nacompetitie. In de finale versloegen we Spakenburg. We wonnen daar met 1-3. Voor mij was dat ook een dubbel gevoel, want ik had daarvoor twee seizoenen met veel plezier bij Spakenburg gespeeld.”

Elf jaar geleden zette hij zijn eerste stappen op sportpark De Middelmors. Strooker was toen nog maar twintig jaar. Hij kwam over van ADO Den Haag waar hij in de goede ADO-tijd niet doorbrak.

“Ik wist helemaal niks van de topklasse. Ik dacht: dat doe ik wel even. Not. Ik weet nog goed dat we de eerste wedstrijd bij HHC Hardenberg speelden. Gerson Gouriye was mijn tegenstander. Ik wist niet wat ik meemaakte. Toen wist ik dat ik een sterke competitie terecht was gekomen.”

Na zijn periode bij ADO had hij zijn carrière graag voortgezet bij een andere betaald voetbalclub. Hoewel hij had geroken aan de Haagse hoofdmacht, toen nog actief in de Eredivisie, was er slechts mondjesmaat interesse. “Er waren wel wat clubs uit de eerste divisie, maar dat was niet in de buurt en bovendien boden ze mij slechts een contract op amateurbasis aan. Ik woonde destijds nog bij mijn moeder. Bij Rijnsburgse Boys had ik bij het eerste gesprek meteen een goed gevoel. Dat goede gevoel is er tot de dag van vandaag gebleven.”

Scorend in het shirt van de ‘blauwen’

Jordy Strooker speelde in totaal negen seizoenen voor Rijnsburgse Boys. Hij deed dat verspreid over twee periodes. Tussendoor was hij twee seizoenen actief voor Spakenburg. “Dat waren twee prachtige jaren”, zegt Strooker. “Voetbal in Spakenburg, dat weet iedereen, dat leeft. Dat dorp is voetbalmaf. Ik ben dankbaar dat ik dat heb mogen meemaken.”

“In mijn eerste seizoen werden we tweede, achter Kozakken Boys. Ik heb de derby’s tegen IJsselmeervogels mogen spelen. Dat was een happening om als blauwe tegen de roden te spelen. Het hele dorp stond op stelten. Ik heb in één van de derby’s ook nog gescoord.”

Dat het bij twee seizoenen De Westmaat bleef, kwam door de reisafstand. “Mijn zoon was net geboren. In combinatie met een baan in de zorg was die reistijd een belemmering. Rijnsburg stond meteen weer op de stoep.”

Komend seizoen is Jordy Strooker te bewonderen in het shirt van SVV Scheveningen. Hij zal in de tweede divisie dus ook zijn oude ploeggenoten van Rijnsburgse Boys tegenkomen.

Klik op Rijnsburgse Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Rijnsburgse Boys voor meer informatie over de club.

De jeugd van Altena heeft weer structuur

Het jeugdvoetbal was de afgelopen twee jaar bij Altena een rommeltje. Tenminste, dat vond onder meer Peter Akkermans. En dus wierp hij zich in september als lid van de technische commissie op, om daar iets aan te doen. “Er moest vooral meer structuur komen.”

En dat is ondertussen, naar eigen zeggen, al aardig gelukt. Ook in de samenwerking met Almkerk. “We hebben echt stappen gemaakt, de afgelopen maanden. Het was even lastig, maar er is nu al veel meer communicatie onderling.” Dat niet alleen. “We zagen dat veel jongens stopten, als ze naar de senioren moesten. Inherent aan de leeftijd en misschien niet te voorkomen, toch kunnen we wel de betrokkenheid vergroten. Bijvoorbeeld door ze al eerder stage te laten lopen.” Daar is voor hem, als vertegenwoordiger van de jeugd in de technische commissie, dus een mooie taak weggelegd. Bij een club, die Akkermans (53) inmiddels meer dan aardig kent. “Ik loop nu een jaar of tien, twaalf bij Altena rond. Maar heb er zelf nooit gevoetbald.”

Korte lijntjes
“Oorspronkelijk kom ik uit Geertruidenberg en al vrij jong, heb ik mij op een carrière als scheidsrechter gestort.” Met succes. “Onder meer twee jaar lang betaald voetbal gefloten. Met die hobby gestopt, toen ik kinderen kreeg.” En juist daardoor betrokken geraakt bij Altena. “De jeugd getraind en coördinator geweest.” Precies waar hij zich nu, dus ook voor inzet. “We willen graag de relatie tussen de jeugd én de senioren versterken. Dit seizoen maken vijf jongens de overstap van JO19 naar de selectie, dat aantal is vrij hoog.” Maar dat is niet het enige, wat ze bij Altena proberen te stimuleren. “Aandacht voor het opleiden van de trainers en meer betrokkenheid van vrijwilligers.” Die structuur staat. “Per leeftijdscategorie (pupillen, onderbouw, junioren en meiden) hebben we twee coördinatoren. Die regelen de dingen binnen hun leeftijdsgroep.” Zoals? “Aandacht voor en het doorstromen van talenten, de trainers of bepaalde problemen. Heel korte lijntjes, eens in de zoveel tijd zitten we samen. Dat soort vrijwilligers, hebben we keihard nodig.” Want, zo vertelt hij. “Ik kan er niet zo goed tegen, als het niet lekker loopt. Het was hier een beetje van de hak op de tak, zo leek het. Daar houd ik niet van.” Daar is in ieder geval verandering in gebracht. “We proberen na te denken over het ontwikkelingstraject van een speler. En het beste in iedereen naar boven te halen, ook op de sociale aspecten. Dan komt kwaliteit bovendrijven.” Misschien wel het mooiste van zijn werk. “Het is natuurlijk leuk om jeugd te zien ontwikkelen en te volgen wat voor voetballers het worden.”

Relatie opbouwen
Uiteindelijk met als doel, de selectie, aldus Akkermans. “Anders loopt de bovenkant leeg, je hebt doorstroming nodig. Van de jongere jeugd, naar boven toe. We willen het graag met eigen jongens doen, lokale talenten.” Daar hebben ze tot nu toe, een goede stap in gemaakt, vindt hij. “Laten zien dat ze een kans krijgen, als ze het goed doen. Door ze te betrekken en ook echt mee te laten lopen.” Ook zodat ze bij Altena, meer zicht hebben op ieders kwaliteiten. “Vooral om jongens te behouden. Dat kan net zo goed in een lager team zijn, waar ze dan misschien beter in passen. Ook dan moet je ze al mee laten trainen met een seniorenteam, om een relatie op te bouwen. Juist dan blijven ze.” Want, zo is Akkermans van mening: “De sportieve prestatie is belangrijk en we willen zo goed mogelijk voetballen, maar het moet vooral ook een gezellige vereniging zijn. Zonder de balans tussen kwaliteit en het sociale uit het oog te verliezen.” De basis staat, tijd om verder te borduren. “We willen ouders meer betrokken krijgen, omdat we het toch echt samen moeten doen.” Bijvoorbeeld door een extra beetje waardering. “Trainers die allemaal in dezelfde kleding lopen. Ze moeten trots zijn, om met hun team op pad te gaan en de club te vertegenwoordigen.” Aan het enthousiasme van de inwoner van Nieuwendijk, zal het in ieder geval niet liggen. “De jeugd wordt weer gehoord in de ‘TC’. We zijn onderweg, maar eigenlijk nog maar net begonnen.”

Klik op Altena voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Altena voor meer informatie over de club.

Leon Annokkee laat mooie erfenis na bij FC Lisse

0

Geen rondjes meer lopen rond het veld op Ter Specke, maar een vaste zitplaats op de tribune. Leon Annokkee ruilde het voorzitterschap van FC Lisse deze zomer in voor een betaalde functie als algemeen directeur bij eerstedivisionist Telstar. “Ik heb er ontzettend veel zin in.”

Op Ter Specke nam hij op 29 juni afscheid als voorzitter als hij zijn laatste ledenvergadering van de club heeft geleidt. Tijdens diezelfde vergadering werd Kee-Hoei Tan geïnstalleerd als opvolger van Annokkee. “Kee-Hoei draait al een tijdje mee met het bestuur om te kijken hoe één en ander gaat”, zegt hij. Zoals Annokkee zelf al een beetje aan het inwerken is bij Telstar. “Ik heb al diverse kennismakingsgespreken gehad, om de organisatie en de mensen bij de club beter te leren kennen.”

“Het wordt een drukke zomer”, vervolgt Annokkee met kleine lachje. “Op 28 juni de ALV bij FC Lisse en op 1 juli begin ik bij Telstar. Het wordt een korte vakantie.”

Annokkee geeft aan dat zijn vertrek bij FC Lisse niets te maken heeft met zijn nieuwe avontuur bij de betaald voetbalclub uit Velsen-Zuid. “Ik had in september al aangegeven in het bestuur van FC Lisse dat dit mijn laatste seizoen zou worden als voorzitter. Telstar speelde toen helemaal nog niet. Achteraf past het precies. Bij FC Lisse is een speciale commissie op zoek gegaan naar mijn opvolger en met Kee-Hoei is deze gevonden.”

Annokkee (49) trad in 2009 aan als bestuurslid en werd vijf jaar later voorzitter. Hij speelde in die periode een belangrijke rol in de ontwikkeling van de club. “Toen ik 2009 bestuurslid werd, was het voor het bestuur vooral puinruimen. De club stond er in veel opzichten niet zo goed voor. Met elkaar hebben we ervoor gezorgd dat we in, het aantal leden, de accommodatie, organisatie en ook met het prestatievoetballen mooie stappen hebben gemaakt.”

De nieuwbouw op Ter Specke loopt als een rode draad door de bestuurscarrière van Annokkee. “De eerste stappen zijn gezet in 2010. Het was een mooi, enerverend en soms ook een frustrerend proces, maar er is nooit een plan B geweest. Het resultaat van wat er nu staat komt op conto van de aanhouder. Ik heb dat zeker niet alleen verwezenlijkt, maar met een grote groep mensen. Chris van der Salm bijvoorbeeld is erg belangrijk geweest in het proces. Met de gemeente samen zijn we op een financieel verantwoorde wijze tot een mooi project gekomen.”

Dat hij afscheid neemt van FC Lisse als tweede divisionist doet hem ook goed. “We hebben als promovendus een uitstekend jaar gedraaid. Het is goed om weer terug te zijn in de tweede divisie en ook mooi om te zien dat de jeugd daarin een belangrijke rol speelt.”

Hij krijgt volgens velen nu een droombaan: algemeen directeur bij Telstar, dé cultclub van Nederland. Bij de Witte Leeuwen volgt hij de kleurrijke Pieter de Waard op. “Ik heb er super veel zin in. Het is natuurlijk niet zo dat de club opnieuw moet beginnen. Er ligt een mooie basis. Ik hoop dat ik een bijdrage kan leveren dat Telstar de komende jaren stapjes kan blijven maken.”

Er zijn in Velden-Zuid uitdagingen genoeg. Aan de ene kant sportief blijven meedoen in de eerste divisie, aan de andere kant zijn er ontwikkelingen rondom sportpark Schoonenberg, waar behalve Telstar nog meer verenigingen huizen. ‘’Ja, het is betaald voetbal, maar in de basis speelt er hetzelfde als bij FC Lisse. Met een iets andere schaal qua organisatie, maar het is en blijft voetbal.”

Zijn voorganger Pieter de Waard, zo bleek tijdens de vorig jaar uitgezonden documentaire ‘tussen vis en staal’ waarin Telstar in coronatijd werd gevolgd, zat altijd op kantoor tijdens thuiswedstrijden omdat hij té zenuwachtig was. Annokkee zal wel op de tribune te vinden zijn. “Ik zal wel even moeten wennen aan mijn vaste plek. Bij FC Lisse was ik gewend om rond het veld te lopen, om een praatje hier en daar te maken.”

Klik op FC Lisse voor de laatste artikelen over de club.
Klik op FC Lisse voor meer informatie over de club.

SHO-Ereleden Adrie en Nel Troeleman ook ‘koninklijk erkend’

0

OUD-BEIJERLAND – De wedstrijden van de hoofdmacht van SHO hadden in de slotfase van de competitie in de eerste klasse veel weg van een mini-defilé: overal waar Adrie en Nel Troeleman opdoken of tegemoet werden getreden kregen zij warme handdrukken en oprechte felicitaties. En terecht, want sinds de laatste lintjesregen in de gemeente Hoeksche Waard zijn de Oud-Beijerlanders koninklijk onderscheiden. En dat gebeurde ook nog eens tot grote verrassing van het echtpaar tegelijkertijd in De Poort in hun woonplaats, waar burgemeester Charlie Aptroot (VVD) het stel gezamenlijk naar voren riep. Nel: ,,Daar was ik absoluut verbaasd over. Ik wist dat Adrie een onderscheiding zou krijgen, in dat verhaal was ik meegenomen. Maar ik had totaal niet verwacht dat ik op het podium geroepen zou worden. Alle partners van degenen die een lintje zouden krijgen moesten in de zaal blijven zitten, maar uitgerekend ik moest ook op het podium plaatsnemen en blijven staan.’’ En dat deed zij, met een groot gevoel van trots net als haar echtgenoot.

Wedstrijdverslagen
Adrie Troeleman heeft vanaf 1977 ontelbare vrijwilligerstaken vervuld bij Steeds Hoger Oud-Beijerland (SHO). Als zoon van één van de oprichters van de vereniging die in 1930  ins ontstaan, is hij zijn club altijd trouw gebleven. Dat is inmiddels dus al niet minder dan 46 jaar. In die periode was Adrie grensrechter, jeugdleider, bestuurslid van de supportersvereniging en redactielid en vormgever van het maand- en later weekblad ‘De Spil’. Daarnaast voerde hij de ledenadministratie en organiseerde hij het SHO Doelpuntenfonds. Halverwege de jaren’90 maakte hij een aantal jaren deel uit van het hoofdbestuur. In het archiveren van documenten, foto’s en krantenknipsels steekt hij al jarenlang veel tijd (sinds 1993). Hij is al een decennium lang  lid van de onderhoudsploeg (sinds 2013). Adrie ondersteunt de kantinecommissie en staat tijdens de wekelijkse bridgeavonden achter de bar. Verder is hij fotograaf bij evenementen en plechtigheden en maakt hij wedstrijdverslagen voor de website en social media van het eerste team. Vaak opent hij vroeg op zaterdagochtend het complex op sportpark Kikkershoek en sluit hij die in de avond weer af en zet hij het alarm erop.

Gastvrouw
Nel Troeleman is net als haar man Adrie van grote waarde voor SHO. Zij is al sinds 1977 de steun en toeverlaat voor de club. Zij voerde de ledenadministratie en was penningmeester van de supportsvereniging (1985-1995). Daarnaast maakte zij deel uit van de toneelgroep van de voetbalvereniging (van eind jaren’70 tot half jaren’80). In de tachtiger jaren organiseerde zij – net als haar man –  het SHO Doelpuntenfonds en was zij redactielid van het maand- en later weekblad ‘De Spil’. Een aantal jaar was ze penningmeester van het hoofdbestuur, dat was gedurende de jaren’90. Nog steeds is Nel gastvrouw in de bestuurskamer bij de thuiswedstrijden en int zij de entreegelden bij de thuiswedstrijden. Tot haar huidige taken behoren ook het ondersteunen van de kantinecommissie en van de penningmeester van het hoofdbestuur. Tijdens de wekelijkse bridgeavonden is zij (sinds 1987) een vertrouwd gezicht als barvrouw. Zij is het luisterend oor voor alle leden. Verder helpt zij haar man met het archiveren van foto’s en krantenknipsels (sinds 1993). Zo is een unieke verzameling aan mooie historische clubmomenten ontstaan. Hun clubliefde is ongekend en leverde het tweetal al de titel van erelid op, de zilveren speld van de KNVB en het erelidmaatschap van de supportersvereniging die binnenkort zestig jaar bestaat. En nu is er ook de koninklijke onderscheiding, die hen absoluut volkomen terecht ten deel is gevallen. Een oeuvreprijs, die echter nog niet tot afscheid leidt. ,,We zijn allebei nog veel te graag bij de club betrokken.’’

Klik hier voor meer informatie over VV SHO
Klik hier voor meer artikelen over VV SHO

Terugblik op het kampioenschap van Katwijk

0

Katwijk pakte eind mei zijn zevende ster: ‘Die jongens zijn voorgoed legends’

Het feest op sportpark De Krom was wellicht net iets groter dan vorig jaar toen ook de titel werd veroverd. Het kampioenschap in de tweede divisie van afgelopen seizoen gaf iedereen bij Katwijk meer voldoening. “Op de laatste speeldag op deze manier kampioen worden, dat is het mooiste wat er is.”

“Het moest gebeuren”, zei Ahmed El Azzouti over zijn winnende goal, vlak voor tijd. “Ik stond op de goede plek. Ik had al een paar kansen gehad, deze moest erin.”

“Of hier ik van gedroomd heb? Meerdere keren.”

De 32-jarige spits bezorgde zichzelf daarmee een fraai afscheidscadeau. Dat hij uitgerekend scoorde tegen zijn nieuwe werkgever Spakenburg, waar hij komend seizoen voor uitkomt, deerde hem niet. “Ik heb bij Katwijk twee jaar geknald. Of ze me gaan missen? Dat denk ik niet, als er spelers weggaan komen er ook weer nieuwe spelers. Ik denk dat er altijd bij Katwijk weer nieuwe jongens opstaan.”

Uitglijder in Maassluis

Cadeau kreeg Katwijk het kampioenschap zeker niet. Na de bananenschil in Maassluis, waar de oranjehemden met 5-3 verloren van Jong Sparta, was de titel ver weg. AFC en Rijnsburgse Boys stonden op poleposition, maar maakten echter op de voorlaatste speeldag een misstap.

Daardoor had Katwijk zijn titelkansen weer in eigen hand en kon tegen Spakenburg het record van zeven amateurtitels van IJsselmeervogels worden geëvenaard.

Hoewel tegenstander Spakenburg, uitgespeeld, de dagen ervoor feest vierde op Ibiza – cadeautje vanwege de succesvolle bekercampagne – maakte trainer Chris de Graaf al duidelijk dat de ‘blauwen’ hun sportieve plicht zouden doen. “We komen hier niet om het feestje van Katwijk te verstoren”, zei hij vooraf. “Katwijk heeft een goede ploeg, daar hebben wij respect voor, maar wij geven geen cadeautjes weg.”

Gemiste strafschop

Zijn spelers hielden woord, want Spakenburg gaf Katwijk inderdaad de zege niet cadeau. Voor rust leek de thuisploeg op voorsprong te komen toen het een strafschop kreeg maar aanvoerder Robbert Susan miste. Toen Spakenburg op een 1-0 voorsprong kwam, begon de spanning tot het kookpunt op te lopen op De Krom. Na de gelijkmaker bleef Katwijk drukken en drukken. Uiteindelijk viel kort voor tijd de verlossende treffer van El Azzouti.

“Ik hoorde al podcasts dat Katwijk niet goed was in kampioenswedstrijden. Dat kan bij deze tafel ook weer van tafel”, reageerde Katwijk-trainer Anthony Correira.

Zó dominant

De oefenmeester zei dat hij ‘m niet had geknepen. “We waren zó dominant in de tweede helft. Ik had steeds het gevoel dat het goed zou komen. We hebben Spakenburg negentig minuten onder druk gezet en bij de strot gepakt. Mooi man.”

“We hadden een plan en aan dat plan hebben we ons maximaal vastgehouden. We zijn een stel fucking strijders.”

Geschiedenis geschreven

“Die jongens zijn voorgoed legends. Ik heb het daarover voor de wedstrijd ook over gehad.  Je kan op bepaalde momenten geschiedenis schrijven. Als je die momenten kan omarmen en pakken is dat het mooiste wat er is. De mannen staan voor de rest van hun leven in de boeken. Dat gun ik ze. Zoals ik het heel de club gun, want dit is zó speciaal. Twee op rij. Veel teams lopen de laatste minuten voor het laatste fluitsignaal de andere kant op, wij blijven gaan.”

Kampioenschap van het karakter

Velen betitelen het nieuwe kampioenschap van Katwijk als ‘het kampioenschap van het karakter’. De ploeg van Correira kende namelijk allesbehalve een sterke eerste competitiehelft. De eerste wedstrijd werd nog met grote cijfers gewonnen van Jong FC Volendam, maar daarna waren de resultaten wisselvallig. Begin september leed Katwijk zijn eerste nederlaag bij AFC in Amsterdam (1-0). Na de 1-3 zege in de derby met Quick Boys volgden tweemaal een 0-0, tegen De Treffers en IJsselmeervogels. Het dieptepunt was de 4-0 nederlaag op 8 oktober in de derby met Rijnsburgse Boys. “We hebben geen moment gewanhoopt”, zei aanvoerder Robbert Susan na de zege op Spakenburg. “Ook niet toen we zeven, acht punten achter stonden. Deze ploeg heeft karakter en dat heeft ons erdoor heen gesleept”, zei hij, terwijl hij sprak van een krankzinnige serie van zijn ploeg.

Sterk na de jaarwisseling

Na de moeizame eerste competitiehelft waarin titelprolongatie ver weg was, begon Katwijk na de jaarwisseling aan een indrukwekkende serie. De bekerzege tegen Urk was de opmaat voor een fraaie reeks overwinningen, beginnend met de thuiszege op Noordwijk (2-1). Scheveningen, Quick Boys en ook AFC en De Treffers moesten eraan geloven. In die fase werd alleen niet gewonnen van Spakenburg (1-1).

Op 22 april was er een klein slippertje tegen Koninklijke HFC (1-1). Katwijk had toen inmiddels de koppositie veroverd. Die eerste plaats moest het echter afstaan toen in Maassluis in een knotsgekke wedstrijd met 5-3 werd verloren van Jong Sparta. AFC en Rijnsburgse Boys hadden opeens de beste papieren, Katwijk had zijn titelkansen met nog twee speelronden te gaan niet meer in eigen hand. Op de voorlaatste speeldag morsten de concurrenten echter punten waardoor een zuinige zege op Kozakken Boys voor Katwijk volstond om terug op de troon te komen. Om daar vervolgens op te blijven zitten.

Mooiste kampioenschap

“Hij wilde er maar niet in”, zei Kay Blokland over zijn bevrijdende gelijkmaker tegen Spakenburg. “Hij wilde er maar niet in, totdat ik die bal voor mijn voeten kreeg.”

De verdediger nam het zijn teamgenoot Robbert Susan niet kwalijk dat hij in de eerste helft de strafschop miste. “We weten van elkaar: wat er ook gebeurt, als we doen wat we moeten doen, dan gaat ie gewoon vallen. We kwamen 1-0 achter, maar we gingen drukken. En hij viel.”

Blokland rijdt in de week met Rick van der Meer en Jean-Paul van Leeuwen vier keer vanuit het Rotterdamse naar Katwijk. “We weten waarvoor we het doen. Dit is oprecht de mooiste club die er is. Dat zeg ik niet omdat er nu speel, maar dat hoor ik ook van spelers die hier op bezoek komen. Het is bizar hier.”

Voor Blokland was het al de derde titel met Katwijk. “Ik heb in de kleedkamer gevraagd aan Robbert Susan wat we de mooiste vonden. We vonden allebei dat dat deze is. Als je ziet hoe ver we achterstonden en welke reeks we hebben neergezet, wat ook het gevoel was tijdens die reeks, dit was toch de mooiste.”

Jagen

Ook na de nederlaag bij Jong Sparta bleef Blokland hoop op de titel houden. “We zijn al vaker opgestaan. We zijn gaan jagen. Wij wisten dat Rijnsburg nog niet eerder in deze positie was geweest, wij hadden die ervaring wel. Dat doet toch wat met je. Daar hebben we maximaal van geprofiteerd. We wisten dat we fitter zijn dan de andere teams en dat onze kracht ligt in de laatste dertig minuten. Daarom ook hebben we vandaag geen moment gewanhoopt toen we met 0-1 achter kwamen.”

Klik op VV Katwijk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Katwijk voor meer informatie over de club.

Goof van de Nieuwegiessen manusje van alles bij Wilhelmina’26

Actief in het jeugdbestuur, trainer van de kabouters en waar nodig achter de bar. Maar ook het materiaal, valt onder zijn beheer. Kortom, als er bij Wilhelmina’26 wat moet gebeuren, weten ze Goof van de Nieuwegiessen te vinden. “Als er iets te klussen is, kom ik helpen!”

De ballen of de kleding klaarleggen voor het weekend? Van de Nieuwegiessen doet het. Kaartjes verkopen in het kassahokje bij het eerste? Bel hem maar op! Bij Wilhelmina’26 kunnen ze letterlijk en figuurlijk niet zonder ‘m, maar andersom eigenlijk ook niet. “Ik woon op loopafstand van de club. De gezelligheid onder elkaar, ondertussen heb je zoveel vrienden gemaakt. Op zaterdag ben ik er van zeven uur ‘s ochtends, tot acht uur ‘s avonds. Leuk toch?”

Genieten
Bijna net zo leuk, als zijn eigen actieve voetbalcarrière. “Vanaf mijn achtste, tot mijn 42ste heb ik gevoetbald. Bij de selectie gestopt toen ik dertig was. Daarna nog tussen de veteranen.” Een toch wel bijzonder verhaal. “Ik ben vroeger begonnen als keeper, dat heb ik een jaar of drie gedaan, daarna heb ik gevoetbald tot mijn dertigste. En vervolgens? Ben ik weer gaan keepen!” Linksback, linkshalf of doelman, het maakte Van de Nieuwegiessen, die puur links was, allemaal niks uit. “Voetballen of op doel, ik vond het allebei net zo leuk.” Slechte knieën dwongen hem uiteindelijk een punt achter het avontuur te zetten.  Maar tijd om niks te doen, had de 57-jarige clubman daarna natuurlijk niet. “Of ik wat wilde doen, vroegen ze… Uiteindelijk ben ik er zo ingerold.” Een understatement. Want na bijna veertig jaar als jeugdleider bij de F én de E, en vier seizoenen als trainer van de kabouters, kun je dat gerust wel stellen. “Het is gewoon leuk om met kinderen om te gaan. Als die plezier hebben, dan is het goed hè?” En plezier, dat hebben ze. “We trainen natuurlijk heel speelsgewijs. Op doel schieten en doelpunten maken, dan zie je ze zomaar genieten. Fleuren ze helemaal op!” En hijzelf, natuurlijk ook. “Iedere zaterdagmorgen, van tien tot elf. Dan is het feest.”

Trots
Het is onderdeel van een inmiddels vast ritueel. “Als de mannen van één thuis spelen, zit ik eerst in het kassahokje, om kaartjes voor de entree te verkopen. Daarna ga ik kijken.” Spelen ze uit? “Dan blijf ik bij Wilhelmina, om andere teams op te vangen.” Of om even te blijven hangen, met de veteranen. “Op zaterdags doen we altijd gezellig een biertje.” Van de Nieuwegiessen geniet er, ook als hij praat over zijn gekregen lintje, nog altijd zichtbaar van. “De Parel van Altena! Dat is toch een mooie waardering vanuit de club? Daar ben ik echt trots op.” En trots, is de vrijwilliger in hart en nieren sowieso wel. Ook op de club. “Ik hoop dat we over drie jaar ons 100-jarig bestaan mogen vieren. Maar dat moet wel lukken.” Van heel die periode, maakte Van de Nieuwegiessen zelf, dus een flink deel mee. Hij heeft in die tijd vooral de mentaliteit, behoorlijk zien veranderen. “Veel makkelijker afzeggen. Dat is niet meer zoals twintig jaar geleden. Dan had je een team van dertien of veertien man, die er gewoon altijd waren.” Toch blijft hij alles voorlopig, of het nou achter de bar staan, spullen klaarzetten of training geven is, nog wel even met net zoveel passie doen. “Het is gewoon veel te leuk!”

Klik op Wilhelmina ’26 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Wilhelmina ’26 voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.