Home Blog Pagina 230

Brian Valstar gehuldigd voor 100 wedstrijden bij Honselersdijk

0

Voorafgaande de bekerwedstrijd Honselersdijk – CION (0-2 verlies) werd speler Brian Valstar in zijn 106e wedstrijd gehuldigd door voorzitter Erwin van der Mark en Steven van Erven voor zijn 100e wedstrijd in ons 1ste elftal. Deze speelde Brian vorig seizoen tijdens de laatste competitiewedstrijd tegen DHC op 27-05-2023 welke wel met winst werd afgesloten (3-8).

Zoals gebruikelijk is ook Brian bij het betreden van het veld even apart genomen om een mooie bos bloemen in ontvangst te nemen, en is hij na de wedstrijd in het bijzijn van familie,  vrienden, bestuur en overige bedankt door onze voorzitter.

Brian begon zijn voetbalcarriére in de jeugd van S.V. Honselersdijk. Als 1ste jaars B-junior (JO17) vertrok hij naar R.K.V.V. Westlandia, om vervolgens op 18 jarige leeftijd weer terug te keren bij z’n oude liefde waar ook zijn broer Joey Valstar speelt. Inmiddels beleefde Brian in het oranje al meerdere succesen zoals tweemaal nacompetitie voor naar de 4de divisie en de knappe directe handhaving in de 1ste klasse met een zeer versterkte degradatie.

Wij zijn trots dat Brian deze mijlpaal bij zijn eigen club S.V. Honselersdijk heeft mogen behalen en andere (jeugd) spelers hiermee inspireerd om minimaal het zelfde te bereiken. Wij hopen dat we nog vele jaren van hem mogen genieten op zijn weg naar meer successen!

Klik op SV Honselersdijk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Honselersdijk voor meer informatie over de club.

Nederlaag bij RKDEO doet Spirit geen pijn

0

Spirit is er niet in geslaagd om ook de 3e bekerwedstrijd winnend af te sluiten. Op bezoek bij RKDEO leed de Ouderkerkse ploeg een 2-1 nederlaag.

De eerste helft hielden de mannen van Richard van Cappellen het redelijk in de hand. Beide ploegen zetten wel aan maar echt uitgespeelde kansen waren er niet.

Na rust maakte de thuisploeg het verschil. Binnen 10 minuten wist de ploeg uit Nootdorp tot 2 keer toe het net te vinden. Die 2-0 achterstand kwam Spirit niet meer te boven. Daniël van der Zwan was dichtbij de aansluitingstreffer, maar zag zijn inzet op de paal belanden.

In de slotfase was het invaller Mick Veldhoen die het nog even spannend maakte (2-1) en kreeg Daniel Gerritsen nog een grote kans op de gelijkmaker.

Ondanks de nederlaag bekert Spirit toch door. Het eindigt de bekerpoule op de 2e plaats.

Zaterdag begint de competitie. Spirit ontvangt dan thuis IFC uit Hendrik-Ido-Ambacht.

Klik op VV Spirit voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Spirit voor meer informatie over de club.

Futsal Rotterdam hard onderuit tegen ZVG Cagemax

In het topsport centrum nam Futsal Rotterdam het op tegen titelkandidaat ZVG Cagemax Al vanaf het begin waren de intenties van Cagemax duidelijk en de een na de andere kans werd gecreëerd door de bezoekers. Futsal Rotterdam keek dus ook al snel tegen een 0-3 achterstand aan voordat het iets terug wist te doen vanuit een vlijmscherpe counter 1-3 Na dit doelpunt ging Cagemax rustig door met scoren en gingen de ploegen met een 1-7 de rust in. Na de pauze veranderde er weinig aan het spelbeeld. Cagemaxx ging vrolijk verder met kansen creëren en als snel keek Futsal Rotterdam tegen een 1-11 achterstand aan. Vanuit een vrije trap deed Futsal Rotterdam nog iets terug 2-11 het laatste doelpunt van de avond werd echter door Cagemax gemaakt waardoor de wedstrijd eindigde op 2-12.

(verslag D.Vermeer)

Zundert bekert verder

0

Met de hakken over de sloot, maar je zou met een beetje fantasie ook kunnen stellen “Zundert slooft zich uit”, want een gelijkspel was achteraf voldoende geweest. Maar laten we bij de feiten blijven, VV Zundert speelde matig. Kort voor tijd stond Zundert met een 2-1 achterstand nog op de rand van uitschakeling. Sprundel haalde zichzelf uit de wedstrijd door een domme rode kaart. Zundert profiteerde optimaal ondanks een bedroevende wedstrijd.

Het begon nochtans zo mooi. Zundert 3 gewonnen en door voor de beker, Zundert 2 met goed spel met 0-3 te sterk voor Sprundel 2 en Zundert 1 na 7 minuten op rozen. Mike stuurde Rabin op avontuur, die de bal keurig breed legde op de vrijstaande Fabian, die de 0-1 op het scorebord schoot. Toch liep het anders. Eerst strafte Sprundel in de rebound slap verdedigen van de Zundertse defensie af. En 10 minuten voor rust werd Zundert, net als vorige week, verrast in de omschakeling. Maar ook tussen de doelpunten kwam Zundert een paar maal goed weg. Voorin kon het nauwelijks een vuist maken.

Ongewijzigd werd de achtervolging na rust ingezet. Toch was het Thomas die handelend moest optreden om een grotere achterstand te voorkomen. Daarna nam Zundert, zonder goed te spelen, het spel in handen. Fabian kon zonder resultaat tweemaal het doel onder vuur nemen.

Met Tjeu en Olivier voor Thomas en Joey werd getracht iets te forceren. Een mooie actie van Rabin had een beter lot verdiend. Net toen de missie hopeloos leek, maakte een aanvaller van Sprundel een domme overtreding op Cas, die terecht met rood bestraft werd. Hierna draaide de wedstrijd alsnog. Waar Sprundel bleef hangen in de teleurstelling en irritatie, ging Zundert op zoek naar doelpunten en die werden ook gevonden. Eerst reageerde Wessel attent op een losgelaten bal na een prima actie en schot van Olivier.  Dat was 1 minuut voor het einde van de officiële speeltijd. Diep in blessuretijd werd het door een kopbal van invaller Olivier ook nog 2-3. En vervolgens door Rabin bijna 2-4.

Iets wat er lange tijd niet inzat werd toch bewerkstelligd. Zundert stond voor en won de wedstrijd met 2-3. Hierdoor werd het met 7 punten uit drie duels ook nog poulewinnaar. De tweede ronde werd dus bereikt, zonder nederlaag. Toch bleef Zundert met een wat nare smaak achter. Na de uitstekende 4-0 overwinning op Wernhout volgde twee mindere duels. In de competitie zal het veel beter moeten om tot succes te komen. Maar langs de andere kant verdiend de ploeg ook een compliment door niet op te geven en in de slotfase toch nog tot resultaat te komen.

Bron: VV Zundert

Klik hier voor meer informatie over VV Zundert
Klik hier voor meer artikelen over VV Zundert

RBC pakt eenvoudig winst in poule na overwinning op MOC’17

0

RBC en MOC’17 waren al geplaatst voor de volgende ronde van de districtsbeker en alleen prestige stond nog op het menu. Een échte wedstrijd was het de eerste acht minuten, daarna nam de ploeg van hoofdtrainer Mark Klippel de regie over en drukte de club uit Bergen op Zoom terug de zestien in. Daar kwam het lange tijd niet meer uit. Pas na de 0-4 voorsprong liet RBC de teugels wat vieren en kon de thuisploeg ook twee keer scoren. Het werd uiteindelijk 2-5.

Bij RBC begon Matthias Deleij in het doel. Achterin waren er basisplekken voor Assim Said, Perry Bierkens, Glaucio Ventura Tiago en Jordi Ewanena. Op het middenveld kreeg Rhomar Boudzra een basisplek toebedeeld en zijn mede teamgenoten in de middenlinie waren Sander Wirix en Jens Wirix. Voorin stond Tom de Bonte, geflankeerd door Anwar Tarfit en Moustafa Mohammad.

MOC’17 kon RBC een kleine tien minuten bijhouden, maar trok zich daarna terug. De Roosendalers kwamen regelmatig dwars door het centrum en kregen ook enkele goede kansen. Zo waren Mohammad, De Bonte en Jens Wirix dichtbij. Die laatste wist vlak daarna, na een een-twee met broer Sander, bijna de score te openen, maar zijn puntertje knalde tegen de paal terug het veld in. Said wist uit de tweede lijn verrassend met links uit te halen, maar oud RBC-keeper Owen Braeckmans wist ook deze inzet te pareren. RBC kwam uiteindelijk wel op voorsprong via een frommelgoal. Een corner van Mohammad kwam via Ventura Tiago en De Bonte bij Jens Wirix terecht die raak schoot.

Na de openingstreffer ging het snel. Een lange pass van Ewanena was bestemd voor Jens Wirix, maar voordat de bal bij RBC’s 15 terecht kwam kopte een verdediger van de thuisploeg terug op de keeper, tenminste dat dacht hij. Het leverde RBC’s tweede treffer op. Daarna mocht Mohammad nog aanleggen voor de rust na een charge op Said vanaf de strafschopstip. Hij faalde niet, 0-3.

Net na rust gooide RBC het duel definitief in het slot. Sander Wirix zette druk op de defensie na een doeltrap, ontfutselde de bal en schoot simpel raak. De Bonte was nog dichtbij de vijfde Roosendaalse treffer, maar na een goede voorzet van Ewanena werd zijn kopbal geschampt door een verdediger waarna de bal over de achterlijn ging. Na deze laatste kans was RBC klaar met de wedstrijd. MOC’17 kon daardoor ook weer aan voetballen denken. Pootje haken van Ewanena leverde een strafschop voor de club uit Bergen op Zoom. “Ik raakte hem niet, dat gaf de speler ook toe,” zo liet Ewanena na afloop weten. De bal ging desondanks wel op de stip. Deleij zat er heel dichtbij, maar moest deze keer wel capituleren, waar hij bij Unitas’30 nog een strafschop stopte. De ingevallen Emile Linkers bracht de stand na een snelle aanval door het centrum naar 1-5. Het slotstuk was voor de thuisploeg die er uiteindelijk 2-5 van maakte. Na afloop spraken we even kort met Van Hoof, die terugkomt van een achillespeesblessure. “Ik heb deze week voluit mee kunnen trainen en heb er geen reactie op gehad,” zo liet de linksbenige centrumverdediger weten. Klik hier voor een samenvatting van de wedstrijd. Voor een nabeschouwing met trainer Mark Klippel klik je hier.

Aankomend weekend gaat het écht gebeuren voor de mannen van Klippel. Dan komt RBC in actie in de eerste competitiewedstrijd tegen VOAB. Daar hebben de oranjehemden een negatief verleden mee. Twee jaar terug was RBC dichtbij het kampioenschap in de Tweede Klasse. Na een grote reeks overwinningen was het moment daar om koploper VOAB te onttronen. Het was één van de meest bizarre wedstrijd ooit in het amateurvoetbal voor RBC. De ploeg van toenmalig hoofdtrainer Ruud Pennings reeg de kansen aaneen, maar het doel werd slechts eenmaal gevonden. Alleen Tayeb Lakbir wist voor rust tot scoren te komen. VOAB maakte er vier, waarvan de goal van Casper van Beers van grote afstand in de winkelhaak de toen aanwezige RBC’ers nog steeds de bibbers geeft.

MOC’17 – RBC 2-5 (0-3)

Opstelling RBC: Matthias Deleij; Assim Said, Perry Bierkens (Vincent van Hoof), Glaucio Ventura Tiago, Jordi Ewanena; Rhomar Boudzra (Anass el Gamali), Sander Wirix (Randy Elst), Jens Wirix; Anwar Tarift (Jay-Jay Meierdres), Tom de Bonte (Emile Linkers), Moustafa Mohammad

Scoreverloop: Jens Wirix 0-1; eigen doelpunt teg. 0-2; Moustafa Mohammad 0-3; Sander Wirix 0-4; teg. 1-4; Emile Linkers 1-5; teg. 2-5

Scheidsrechter: J.H. Tempelaar

Bron: RBC Voetbal

Klik op RBC Roosendaal voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RBC Roosendaal voor meer informatie over de club

Olaf Mouthaan zet zich met ziel en zaligheid in voor Stellendam

Een technische functie in het bestuur, bezig met de jeugd en trainer van de dames. Dat Olaf Mouthaan zich met ziel en zaligheid inzet voor Stellendam, dat mag duidelijk zijn. Zelf vindt de oud-voetballer het nog wel meevallen. “Het is goed te doen!”

Al heeft hij, zeker aan het begin en het einde van het seizoen, zijn handen vol. Maar, zo vertelt de 53-jarige inwoner van Rhoon. “Het is niet te vergelijken met de technische zaken bij een echt grote vereniging.” Al is de functieomschrijving, wat dat betreft precies hetzelfde. “Ik moet een situatie creëren, waarin de technische staf hun ding kan doen. En waar leden lekker kunnen voetballen.” Want als ‘bestuurslid technische zaken’, is dat precies wat Mouthaan bij Stellendam probeert te doen. “Kleding regelen, spelers benaderen, maar ook de jeugd begeleiden richting de senioren.” Zijn takenpakket omhelst dan ook meer, dan alleen de seniorenteams. “We hebben geen jeugdbestuur, dus doe ik samen met de jeugdtrainers ook de indeling én de doorstroming.”

Opgroeien

Een belangrijke functie, binnen de club. “De selectie samenstellen, helpen met spelers benaderen of het gesprek met die jongens aangaan. Soms ook vanuit je eigen netwerk.” Maar ook bij de aanstelling van trainers, is Mouthaan betrokken. “Het complete voetbaltechnische verhaal, eigenlijk.” En dus is het afgelopen kampioenschap van het vlaggenschip, ook een klein beetje ‘zijn titel’. “Een beloning voor iedereen. Ik heb zelf nog een paar jaartjes in het eerste gespeeld, toen werden we ook kampioen. Dat is fantastisch om mee te maken.” Helemaal, als dat met je dorpsclub is. “Ik ben vanaf mijn zesde betrokken bij Stellendam. Hier opgegroeid en vrienden gemaakt. De jeugd zie je bij ons voetballen en opgroeien. Mensen zijn nauw verbonden en de lijntjes zijn kort, dat is op een dorp.” Toch maakte Mouthaan, al was het maar even, zelf als voetballer wél een uitstapje. “Twee seizoenen Spijkenisse. Dat was heel anders, veel groter. In de eerste klasse, met Kees Zwamborn.” Maar lang, duurde dat dus niet. “Ik vind het voetbalspelletje fantastisch, op zaterdag. Trainen had ik een broertje dood aan. Bij het lopen, was ik altijd de lantaarndrager. Daar had ik een hekel aan.” De oplossing bleek simpel, terugkeren naar Stellendam. “Anders zou ik het plezier verliezen en alleen maar in de weg lopen. Dat bleek een goede keuze!”

Goede lichting

De klassieke vleugspits, die het moest hebben van zijn techniek en snelheid, kwam terecht in een warm bad. “Mijn twee dochters gingen voetballen, maar er was geen trainer. Dan pak ik het zelf wel op, dacht ik.” Negen jaar verder, doet Mouthaan dat nu nog steeds. “Mijn dochters zijn gestopt, ik ben het blijven doen.” Al moest hij daarvoor, wel even een pas op de plaats maken. “Ik ben nog altijd heel gedreven en fanatiek, maar het is natuurlijk anders dan bij de mannen. Gelukkig maakt de gezelligheid veel goed!” Want, zo is de trainer van mening: “Die dynamiek van damesvoetbal, hoort bij een vereniging.” En dus probeert Mouthaan, ze zoveel mogelijk te leren. “Kaatsen, passen, aannamen en loopacties. De basis, maar uitdagend genoeg.” Alles om op zaterdag een goed resultaat te kunnen boeken. “Ze willen net zo graag spelen én winnen!” Precies zoals dat geldt, voor de mannen. “Je kunt na promotie heel makkelijk zeggen: we gaan nu voor lijfsbehoud, maar ik vind dat je met ons team gewoon weer voor een periode moet gaan. Ook in die derde klasse. ” Met het vertrouwen, zit het dus wel goed. “Die jongens en de trainers, zijn hartstikke ambitieus. Het is een jonge ploeg, met veel kwaliteit.” Wat is het doel voor de komende jaren? “Dat is lastig om uit te spreken, voor ons als vereniging. Het dorp groeit niet en je blijft afhankelijk van eigen jeugd. Dan heb je eens in de zoveel tijd een goede lichting.” En dat is moeilijk genoeg, weet Mouthaan. “Die moet je dan eerst nog maar eens zien te behouden. Ik begrijp goed dat sommige jongens het ook eens een stapje hoger willen proberen.” Concreet mikken op die tweede klasse, gaat de technische man dan ook niet doen. “Dat is niet realistisch. Minimaal derde klasse, is waar we als vereniging voor staan. Niveau zorgt voor aantrekkingskracht, maar dat gaat met golven.”

Klik op Stellendam voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Stellendam voor meer informatie over de club.

Dimri Vogelaar is op zijn plek bij DBGC

0

Hij voetbalde in de jeugdopleiding van Sparta Rotterdam, zat in één team met Memphis Depay en is sinds een jaar of tien de vaste linksback van tweedeklasser DBGC. De loopbaan van Dimri Vogelaar heeft soms wat weg van een avontuurlijk boek. “Je zag toen al dat hij veel talent had.”

En om dat boek goed te kunnen lezen, beginnen we zoals altijd, bij de eerste pagina. “Ik ben in de F’jes begonnen bij SNS, daar woonde ik toen. Later nog trainingen gedaan bij RBC Roosendaal en aangenomen bij Sparta.” Daar speelde Vogelaar van de F1 tot de D2, alvorens hij voor een jaartje vertrok naar Excelsior. Via die Rotterdamse club, kwam de nu 30-jarige linkspoot terecht bij JVOZ. De regionale jeugdopleiding in Zeeland. “Als klein jongetje heb je de droom om profvoetballer te worden. Daar doe je alles voor.”

Relativeren

Tot Vogelaar een jaar of tien geleden terechtkwam in Oude-Tonge, bij DBGC. Een bewuste keuze. “Bij sommige clubs, zijn randzaken belangrijker dan het voetballen. Dan sta je met zes man op trainen. Dat kan er bij mij niet in, die discipline. Ik ben nog steeds fanatiek.” Mede natuurlijk door zijn verleden, vertelt hij. “Ik heb er veel voor moeten doen. Of juist laten. Niet met vrienden spelen, meteen naar Rotterdam of naar school gaan in Vlissingen.” Na zijn vertrek bij JVOZ, kwam langzaam het besef. “Dan weet je dat het er niet meer in zit. Toen was ik een jaar of veertien.” Heel lang duurde het treuren daarna echter niet. “Dat kon ik vrij goed naast me neerleggen en relativeren. Het is uiteindelijk natuurlijk maar voor heel weinig spelers weggelegd.” Zoals bijvoorbeeld voor Memphis. “Ik zat als ‘eerstejaars D’ met hem in het team bij Sparta. Hij was eigenlijk nog een jaar jonger, maar je zag toen al dat hij veel talent had.” En ook Jurgen Mattheij, oud-speler van Excelsior en momenteel spelend voor het Bulgaarse CSKA Sofia, zat bij hem in de kleedkamer. “We waren zelfs bevriend. Gingen met onze ouders samen naar de camping in Italië.” Een heel andere wereld. Al bevalt zijn huidige, Vogelaar ook uitstekend. “Enerzijds de ambitie van ons team, anderzijds is DBGC ook gewoon een warme en leuke club. Je voelt je meteen thuis.” Prestatief, met een vriendengevoel. “We gaan naar verjaardagen, doen samen een biertje.”

Een unicum

Maar dus wel met het streven om zo hoog mogelijk te voetballen. Vogelaar is trots op de stappen die zijn gezet. “Vooral als team, steeds een stapje beter. Dan is het balen dat je afgelopen seizoen vijfde wordt en in de laatste speelronde die periode weggeeft.” Toch is er voldoende om op door te bouwen, vindt hij. “Voorheen verloren we nog wel eens op strijdlust, maar de laatste jaren worden we niet zomaar meer afgetroefd op inzet.” Voor elkaar werken, in combinatie met voetballend vermogen. Een garantie voor succes, zou je zeggen. “De doelstelling is en blijft om te promoveren, dat merk je in het elftal. Als je het mij vraagt, moeten we minimaal voor een periode gaan.” Waarom dat nu wel gaat lukken? “We krijgen nog te veel goals tegen, maar daar zijn we druk mee bezig. Bijvoorbeeld door samen met Jordi (Smit) naar beelden te kijken. Als we dat voor elkaar krijgen en we gaan vaker ‘de nul’ houden, pak je automatisch meer punten. Al zijn er natuurlijk nog wel meer dingen die beter kunnen.” Met hem als moderne linksback. “Veel meters maken en lekker opkomen. Ik ben voetballend aangelegd, niet iemand die zomaar een bal naar voor schiet.” En daar kunnen ze bij DBGC voorlopig nog wel even van genieten. Ondanks dat hij in Zevenbergen is gaan wonen. “Juist omdat ik er zoveel plezier in heb.” Tijd om plezier, om te zetten in resultaat. “Ik zou het heel mooi vinden om hier te eindigen én die eerste klasse te halen. Dat zou een unicum zijn op het eiland. Niemand heeft zoiets ooit meegemaakt.” Met het vertrouwen zit het in ieder geval wel goed. “We hebben allemaal het gevoel dat het kan lukken. Als je kijkt naar afgelopen jaar. Die lijn moeten we doortrekken, dan kan het een mooi seizoen worden. Alle ingrediënten zijn aanwezig!”

Klik op DBGC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op DBGC voor meer informatie over de club.

FIOS moet dit seizoen zijn rug rechten volgens Bart Huibrechtse

0

Een goed begin, is het halve werk. Vlak voor de eerste training van het nieuwe seizoen geblesseerd raken, is dat duidelijk niet. Het gebeurde Bart Huibrechtse. De middenvelder van vierdeklasser FIOS ging bij het klussen door zijn rug en kampt nog wel even met de naweeën. “Het gaat gelukkig de goede kant op!”

Gelukkig maar, want de 27-jarige inwoner van Achthuizen stond in de startblokken om weer te beginnen. “Het begon te kriebelen, ik was er wel echt aan toe.” Even een valse start dus, maar reden tot zorgen is dat voor Huibrechtse niet. Bij de vereniging die hij inmiddels zo goed kent. “Sinds ik kan lopen, kom ik bij FIOS. Op mijn vierde ben ik begonnen.” Elf jaar later, maakte hij als jongen van de club, al zijn debuut in het eerste. “En ik ben nooit meer weggeweest. Voor mij is dit een soort thuiskomen. De mensen achter de bar, een koffietje, de gezelligheid. Het is letterlijk een deel van mijn leven, hier ben ik opgegroeid. Net als ons hele gezin. FIOS hoort er gewoon bij.”

Teleurstellend

Twijfelde hij dan nooit om weg te gaan? Jawel. “Een aantal seizoenen geleden, ik was 24, liep het niet. Jongens met kwaliteit vertrokken en ik begon toch ook zelf wel met denken. Uiteindelijk, na gesprekken met vrienden en de trainer, heb ik het niet gedaan. Voetballen met vrienden, gaf toch wel de doorslag. Het niet durven verlaten, van de club waar ik veel aan heb gehad”, vertelt Huibrechtse. “Het was een soort weegmoment. Maar spijt, heb ik absoluut niet.” Ook niet na een teleurstellend verlopen afgelopen seizoen. “Een elfde plaats… We gingen naar een andere competitie, meer richting Zeeland, even uit de sleur waar FIOS in zat. In ons hoofd, dachten we bovenin mee te kunnen doen. Dat hebben we nooit echt uitgesproken én viel dus ook vies tegen.” Een repeterend verhaal, volgens Huibrechtse. “Het valt al een paar jaar tegen. Heel even hebben we een piek gehad, maar dat gevoel is nu al een tijdje weg.” Waarom is het deze keer niet gelukt? “Blessures, opkomst en misschien ook sommige keuzes van de staf.” En dan kom je dus in een negatieve spiraal terecht. “Het viel wekelijks niet onze kant op. Dan krijg je vanzelf ook lullige doelpunten tegen.” Terwijl de voorbereiding, nog zoveel goede hoop gaf, herinnert hij. “Iedereen had er zin in, we gingen er met z’n allen voor en dachten echt: dit wordt een goed seizoen. Na een paar wedstrijden, hadden we wel in de gaten dat dat hem niet ging worden.”

Boel opjutten

Even balen en weer door. Want, zo weet Huibrechtse uit ervaring inmiddels: “FIOS staat er altijd wel weer.” En, misschien belangrijker nog. “De gezelligheid was er altijd.” Tijd om dat gevoel vast te houden en mee te nemen naar het nieuwe seizoen. Onder leiding van Eelko van der Linde. “Teamgevoel én plezier, moeten weer op één staan. Als dat lukt, kunnen we leuk in de middenmoot spelen.” Toch, is Huibrechtse ook eerlijk en realistisch. “We hebben kwaliteit ingeleverd, dat is geen geheim. Onder meer mijn broer (Marijn) is vertrokken naar DVV’09, dat is voor ons een enorme aderlating. Een belangrijke speler.” Hoe ze dat op kunnen vangen? “Door een team te zijn. Als je dat bent, kun je overal meedoen. Iedereen moet met de neuzen dezelfde kant opstaan, daar moeten we voor zorgen.” Met hem als loper op het middenveld. “Iemand met diepgang, die graag voor de goal komt. Een werker voor de ploeg, veel strijdlust en de boel opjutten. Dat is mijn stijl.” Eén die uitstekend past bij FIOS. “Ik ben nu 27 jaar, ik ga hier niet meer weg.” Maar je bent nooit te oud, om te dromen. “Hopelijk ooit samen met mijn broer afsluiten in het eerste!”

Klik op FIOS voor de laatste artikelen over de club.
Klik op FIOS voor meer informatie over de club.

Doelman Sander van Reijn heeft zin in nieuw seizoen bij Den Bommel

In zijn derde jaar bij de club, staat doelman Sander van Reijn te trappelen om weer te beginnen. Want na de achtste plaats van vorig seizoen en een paar maanden blessureleed, mikt hij met derdeklasser Den Bommel dit keer op een meer vlekkeloze editie. “In het begin zit het nog in je hoofd.”

Want een fijn begin van afgelopen seizoen, was het voor de 24-jarige Van Reijn met een serieuze knieblessure niet. “Eind augustus stopte ik tijdens een oefenwedstrijd een penalty, viel verkeerd en kon binnen twee minuten geen kracht meer op mijn knie zetten. Toen wist ik dat het niet goed was.” De doelman scheurde zijn meniscus en stond vervolgens een half jaar buitenspel. Een lastige periode, zo vertelt hij. “Pas na de winterstop kon ik weer meetrainen. Het is jammer om zoveel te moeten missen en langs de kant te staan, terwijl je nergens invloed op hebt…”

Afspraken

Invloed die Van Reijn natuurlijk liever wel had gehad. Want met een achtste plaats, waren ze bij Den Bommel toch niet helemaal gelukkig. “Op het einde ben je er tevreden mee, aan het begin had je er meer van verwacht. We wilden toch wel iets hoger eindigen in die middenmoot.” Dat lukte uiteindelijk niet, en dus moet de lat dit seizoen omhoog. “De trainingsopkomst moet beter en ook de algemene fitheid van de groep is wel een verbeterpuntje.” Duidelijke afspraken zijn in ieder geval alvast gemaakt. “Als je niet traint, dan zit je wissel.” Een logisch gevolg, vindt Van Reijn. “We hebben vorig jaar vaak genoeg tegen elkaar gezegd: als we nu gewoon met de volledige groep stonden, hadden we misschien wel een ander resultaat gehaald. Dat moeten we nu voorkomen.” In de hoop op een hogere klassering. “Er zijn wat spelers weg, dat wordt opgevangen met jeugd. Die kunnen het echt wel, maar ze moeten ook het vertrouwen krijgen. Dat doe je door wedstrijden te spelen.” Met hem tussen de palen. “Ik hoop allereerst natuurlijk vooral een heel seizoen fit te blijven. En vanuit daar goed te presteren.” Maar ook te blijven ontwikkelen, vertelt hij. “Van origine meer een lijnkeeper, eigenlijk al vanaf de jeugd. Ik ben niet heel lang, dus dan is het toch vaak: blijf maar in de buurt van je doel. Dat merk ik nog steeds, maar het wordt wel minder.” Ook aan de bal. “Zoveel mogelijk meevoetballen, zonder al te veel risico’s.”

Mooi doel

En dat doet Van Reijn dus voor het derde seizoen op rij bij Den Bommel. “Daarvoor speelde ik in de jeugd van Vlotbrug en bij Hellevoetsluis. Via-via kwam ik hier terecht. Ze zochten een keeper.” Spijt, heeft de goalie daar geen seconde van. “Bij Hellevoetsluis was ik tweede keeper, dus dan ga je nadenken: blijven of een uitstapje maken en ergens eerste keeper worden? Dat laatste heb ik toen gedaan.” Een goede keuze, zo blijkt achteraf. “Het is echt een gezellige kleine club. Een beetje ‘boers’, maar dat heeft ook zo zijn charme. Vanaf de eerste dag, voelde ik me meteen welkom.” En niet voor niks. “Het is altijd druk langs de lijn, veel supporters en iedereen blijft hangen.” Ook in het veld, is de sfeer prima. “We kunnen tijdens een wedstrijd alles tegen elkaar zeggen, daarna is het weer goed en gezellig.” Te vergelijken met Hellevoetsluis? “Eigenlijk wel! Daar is het alleen allemaal wat groter, serieuzer en misschien professioneler.” Weer helemaal fit en hersteld kijkt Van Reijn, die fan is van Feyenoord én Justin Bijlow, vol verwachting uit naar het nieuwe seizoen. “In de coaching kan het nog wel beter en ook met hoge ballen vanaf de zijkant ben ik soms nog wat te twijfelachtig.” Genoeg ruimte voor verbetering dus. En dat is maar goed ook. “Ik wil graag zo hoog mogelijk spelen, die ambitie is er zeker. Maar echt een specifiek doel, heb ik niet.” Toch mikt Van Reijn, woonachtig in Rotterdam, op minimaal de tweede klasse. Of een hereniging met oude liefde Hellevoetsluis. “Daar is het voor mij natuurlijk allemaal begonnen, dus dat heeft nog steeds ‘een plekje’. Als ze een eerste keeper zoeken, zou ik best terug willen. Dat is een mooi doel, toch?”

Klik op Den Bommel voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Den Bommel voor meer informatie over de club.

Heukelum, Unitas en GJS slaan handen ineen met vrouwenvoetbal

0

Het vrouwenvoetbal in de Gorcumse regio heeft elkaar gevonden. Dit seizoen is ST Unitas/GJS/Heukelum opgestart. Een nieuw bolwerk in het vrouwenvoetbal vanaf 19 jaar staat in de steigers.

Maartje Wassink, oud-speelster van GJS en coördinator binnen het ST (samenwerking teams) Unitas/GJS/Heukelum-project, zag het vrouwenvoetbal bij GJS steeds verder versnipperen. ,,Wij konden geen twee teams meer samenstellen. Dat er vervolgens in vrijwel elk dorp een vrouwenteam werd opgestart, heeft tot verdere versnippering geleid. Het gevolg lijkt dat men ook daar wekelijks de handen vol heeft om een team op de been te kunnen brengen. Bij GJS beschikken wij nog wel over drie volledige teams voor meiden.’’

Dertig speelsters
Toen de situatie bij GJS duidelijk was, werd contact met de Gorcumse stadgenoot Unitas gezocht. Nadat ook Heukelum aansloot, kon de samenwerking worden opgestart. ,,Wij beschikken op dit moment over in totaal dertig speelsters voor twee teams. Mogelijk krap, maar indien nodig kunnen meiden van de drie clubs aansluiten.’’

Roy Waalboer, werkzaam als (meiden)coach bij de KNVB en eerder betrokken bij de voetbalacademie van SteDoCo, noemt de doorstart van het vrouwenvoetbal in Gorinchem een drietrapsraket. ,,Dat Unitas en GJS elkaar op het gebied van het seniorenvoetbal voor vrouwen hebben gevonden, is bijzonder.’’ Edward Verduijn neemt de training en coaching van de nieuwe vrouwenselectie, die uitkomt in de tweede klasse en haar wedstrijden vooralsnog op sportpark Molenvliet – de thuisbasis van Unitas – zal spelen, op zich. Heukelumer Fred de Groot zal vooral het tweede team, dat in de vierde klasse uitkomt en in Heukelum haar wedstrijden gaat spelen, trainen en coachen. Speelsters binnen de ST blijven lid van hun oorspronkelijke vereniging.

Goede basis
De nieuwe structuur op Molenvliet lijkt nog niet klaar. Men wil mogelijk volgend jaar al naar een SVO-vorm (samenwerkende vrouwen opleiding), die dan door de KNVB wordt erkend. In dat geval worden ook alle meidenteams aan de nieuwe vorm toegevoegd. Wassink: ,,Het is belangrijk dat wij vanuit een goede basis verder gaan. Wij staan open voor een verdere groei. Nu hebben wij teams in de tweede- en vierde klasse. Als meer vrouwen zich aansluiten, zou het ideaal zijn als wij een team in de derde klasse kunnen inschrijven.’’

De samenwerking
De samenwerking tussen de drie verenigingen vraagt natuurlijk afstemming tussen de verenigingen. Na een aantal constructieve overleggen is besloten om gezamenlijk te gaan trainen op dinsdag bij GJS en op de donderdag gesplitst, 1 team bij Unitas en 1 team bij Heukelum. Het eerste half jaar zal het 1e team bij Unitas de thuiswedstrijden spelen en het 2e team bij Heukelum. Het volgend half jaar zal er ook bij GJS gespeeld gaan worden.

Daarnaast zal er de eerste donderdag van de maand op toerbeurt bij één van de vereniging samen getraind gaan worden om de samenhang te verbeteren maar ook de kantinesfeer te proeven bij alle verenigingen. Een mooie samenwerking met voldoende spelers, volledige staf en weer frisse energie. Op naar een mooi voetbalseizoen.
Het doel is dan ook om het vrouwenvoetbal in de regio te laten groeien door voor iedereen een passend niveau te kunnen bieden.

Klik hier voor meer informatie over VV Heukelum
Klik hier voor meer artikelen over VV Heukelum

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.