Een goed begin, is het halve werk. Vlak voor de eerste training van het nieuwe seizoen geblesseerd raken, is dat duidelijk niet. Het gebeurde Bart Huibrechtse. De middenvelder van vierdeklasser FIOS ging bij het klussen door zijn rug en kampt nog wel even met de naweeën. “Het gaat gelukkig de goede kant op!”

Gelukkig maar, want de 27-jarige inwoner van Achthuizen stond in de startblokken om weer te beginnen. “Het begon te kriebelen, ik was er wel echt aan toe.” Even een valse start dus, maar reden tot zorgen is dat voor Huibrechtse niet. Bij de vereniging die hij inmiddels zo goed kent. “Sinds ik kan lopen, kom ik bij FIOS. Op mijn vierde ben ik begonnen.” Elf jaar later, maakte hij als jongen van de club, al zijn debuut in het eerste. “En ik ben nooit meer weggeweest. Voor mij is dit een soort thuiskomen. De mensen achter de bar, een koffietje, de gezelligheid. Het is letterlijk een deel van mijn leven, hier ben ik opgegroeid. Net als ons hele gezin. FIOS hoort er gewoon bij.”

Teleurstellend

Twijfelde hij dan nooit om weg te gaan? Jawel. “Een aantal seizoenen geleden, ik was 24, liep het niet. Jongens met kwaliteit vertrokken en ik begon toch ook zelf wel met denken. Uiteindelijk, na gesprekken met vrienden en de trainer, heb ik het niet gedaan. Voetballen met vrienden, gaf toch wel de doorslag. Het niet durven verlaten, van de club waar ik veel aan heb gehad”, vertelt Huibrechtse. “Het was een soort weegmoment. Maar spijt, heb ik absoluut niet.” Ook niet na een teleurstellend verlopen afgelopen seizoen. “Een elfde plaats… We gingen naar een andere competitie, meer richting Zeeland, even uit de sleur waar FIOS in zat. In ons hoofd, dachten we bovenin mee te kunnen doen. Dat hebben we nooit echt uitgesproken én viel dus ook vies tegen.” Een repeterend verhaal, volgens Huibrechtse. “Het valt al een paar jaar tegen. Heel even hebben we een piek gehad, maar dat gevoel is nu al een tijdje weg.” Waarom is het deze keer niet gelukt? “Blessures, opkomst en misschien ook sommige keuzes van de staf.” En dan kom je dus in een negatieve spiraal terecht. “Het viel wekelijks niet onze kant op. Dan krijg je vanzelf ook lullige doelpunten tegen.” Terwijl de voorbereiding, nog zoveel goede hoop gaf, herinnert hij. “Iedereen had er zin in, we gingen er met z’n allen voor en dachten echt: dit wordt een goed seizoen. Na een paar wedstrijden, hadden we wel in de gaten dat dat hem niet ging worden.”

Boel opjutten

Even balen en weer door. Want, zo weet Huibrechtse uit ervaring inmiddels: “FIOS staat er altijd wel weer.” En, misschien belangrijker nog. “De gezelligheid was er altijd.” Tijd om dat gevoel vast te houden en mee te nemen naar het nieuwe seizoen. Onder leiding van Eelko van der Linde. “Teamgevoel én plezier, moeten weer op één staan. Als dat lukt, kunnen we leuk in de middenmoot spelen.” Toch, is Huibrechtse ook eerlijk en realistisch. “We hebben kwaliteit ingeleverd, dat is geen geheim. Onder meer mijn broer (Marijn) is vertrokken naar DVV’09, dat is voor ons een enorme aderlating. Een belangrijke speler.” Hoe ze dat op kunnen vangen? “Door een team te zijn. Als je dat bent, kun je overal meedoen. Iedereen moet met de neuzen dezelfde kant opstaan, daar moeten we voor zorgen.” Met hem als loper op het middenveld. “Iemand met diepgang, die graag voor de goal komt. Een werker voor de ploeg, veel strijdlust en de boel opjutten. Dat is mijn stijl.” Eén die uitstekend past bij FIOS. “Ik ben nu 27 jaar, ik ga hier niet meer weg.” Maar je bent nooit te oud, om te dromen. “Hopelijk ooit samen met mijn broer afsluiten in het eerste!”

Klik op FIOS voor de laatste artikelen over de club.
Klik op FIOS voor meer informatie over de club.