Home Blog Pagina 173

Verhoeven maakt bij Fortuna Be Quick opnieuw afdaling mee

Hij stuurde NBSVV, de club uit zijn eigen woonplaats Nieuw-Beijerland, naar de vijfde klasse maar onderging met huidige club Fortuna Be Quick uiteindelijk ook hetzelfde lot.

Robin Verhoeven, ervaringsdeskundige als het gaat om fraaie of treurige climaxmomenten in de cruciale fase van de amateurvoetbalcompetitie, was weer betrokken bij een ontknoping van een voetbaljaargang met gevolgen voor de club waarvoor hij in actie kwam/komt. De balans slaat echter nu wel door in het negatieve: Verhoeven, dertiger met een enorme status in het Hoeksche Waardse voetbal, maakte meer degradaties dan promoties mee.

Piershil, NBSVV, NSVV, Goudswaardse Boys, Fortuna Be Quick. Het is een illuster rijtje clubs dat Verhoeven in zijn actieve voetballoopbaan achter zijn naam verzamelde. Met NSVV maakte hij in 2015 wel één van de meest uitzonderlijke climaxmomenten van het seizoen mee: in de nacompetitie met Groote Lindt leek alles in gereedheid te kunnen worden gebracht toen de Numansdorpers in eigen huis met 5-0 aan het langste eind trokken. De wedstrijd in Zwijndrecht leek nog slechts een formaliteit, maar niet bleek minder waar: De Lindt werkte in 90 minuten het hele verschil weg en sloeg in de verlenging nog tweemaal toe om zo het pleit te beslechten.
Daar tegenover staat dat hij in 2013 met Piershil promoveerde, 35 jaar nadat het laatste kampioensfeest kon worden gevierd. En als speler van Goudswaardse Boys scoorde hij al eens tweemaal tegen NBSVV in 2018, om die reeks nadien steeds verder uit te breiden. Ook in het shirt van fusieclub Fortuna Be Quick deed hij dat, om het vonnis over de Nieuw-Beijerlanders te vellen. Ondanks slijtage aan de teen is Verhoeven nog steeds actief voor zijn huidige club, waarbij het er alle schijn van heeft dat hij ook in de vijfde klasse straks nog te aanschouwen zal zijn.

Klik hier voor meer informatie over Fortuna Be Quick
Klik hier voor meer artikelen over Fortuna Be Quick

Debuutjaar Fortuna Be Quick eindigt in sportieve mineur

GOUDSWAARD/PIERSHIL – De knappe overwinning op het gedegradeerde ’s-Gravendeel in de aanvangsfase van het seizoen in de vierde klasse bleek uiteindelijk geen voorbode voor een succesvol jaar voor Fortuna Be Quick: de formatie van Jeroen van der Horst kreeg al vroeg in het seizoen bezoek van het degradatiespook en slaagde er niet in om de gevreesde bezoeker te verdrijven.               

Van der Horst maakte die afloop overigens zelfs niet meer mee op en naast het veld: eind maart gingen club en trainer uit elkaar. Leo Tol, oud-speler van Piershil maar trainer van Goudswaardse Boys tot het moment van de samensmelting met Piershil en trainer van het tweede team, trad aan in een poging om het dreigende doemscenario nog af te wenden. Tevergeefs, want hoewel rechtstreekse degradatie in eerste instantie nog werd vermeden daalde Fortuna Be Quick via de nederlaag bij Egelantier Boys toch af.

Nick van Prooijen had er voor het ingaan van de beslissende fase van het seizoen, nog zoveel vertrouwen in gehad. Van Prooijen, ooit begonnen als speler van Piershil en na een avontuur met de gecombineerde jeugdteams van SJO Korendijk (waarin jeugdspelers van Piershil en Goudswaardse Boys hun krachten bundelden) vorig seizoen teruggekeerd naar Piershil voordat de fusie met Goudswaardse Boys een feit werd, zag toen zijn formatie op de twaalfde plek geklasseerd nog nog alle mogelijkheden om aan de degradatie te ontsnappen. Maar zover kwam het niet voor Van Prooijen en de zijnen. Van Prooijen blijft de club echter trouw. ,,Gezelligheid speelt vooral een grote rol voor mij. We hebben een gezellig team en ik hoop hier alsnog vele successen te behalen. Verder wil ik vooral veel plezier houden in het voetbal”.
De inbreng van Leo Tol ten spijt kon het tij dus niet gekeerd worden. Tol, gepokt en gemazeld in het trainersvak en bekend met het gros van de selectie van Fortuna Be Quick door zijn verleden bij beide oorspronkelijk fusieverenigingen, blijft ook in het nieuwe seizoen een rol spelen bij de vereniging. Hij gaat functioneren als assistent van de nieuwe trainer Pascal Hoek (zie foto), die werd gevonden nadat Jeroen van der Horst zijn vertrek bij de vereniging had aangekondigd. Hoek is ook een bekende in Goudswaardse kringen: als speler kwam hij namelijk uit voor die vereniging. In het afgelopen seizoen was Hoek trainer van het tweede team van NSVV. Daarvoor had hij al de tweede teams van twee andere Hoeksche Waardse verenigingen, Zinkwegse Boys en ZBVH onder zijn hoede.
In de selectie van Hoek gaat wel het nodige veranderen. Indy Reedijk, Sander van der Giesen en Thomas Gennissen maken allemaal de overstap van Hoeks oude vereniging NSVV. Alex Bestebreur waagt de overstap van niveaugenoot NBSVV naar de fusieclub. Darwyn Pennock (Strijen), Youri Bakker (GOZ), Nils van Prooijen (SHO) en Patrique Poll (ZBVH) zijn ook nieuwe aanwinsten voor Fortuna Be Quick. Daar staat tegenover dat doelman Bryan Huijzers, een vast gezicht tussen de palen bij aanvankelijk Goudswaardse Boys en afgelopen seizoen bij Fortuna Be Quick, en Ricardo Bisdom naar SHO zullen verkassen. Met Leo Tol, die als interim-trainer van de hoofdmacht aantrad terwijl hij het seizoen bij het tweede team was gestart, als assistent naast Pascal Hoek is niet alleen de continuïteit op dat gebied gegarandeerd. Verzorger Marleen Ravenstein en assistent-scheidsrechter Henk van den Hoek blijven ook aan bij Fortuna Be Quick in het nieuwe seizoen in de vijfde klasse waarin GOZ en NBSVV andere Hoeksche Waardse vertegenwoordigers zijn.

Klik hier voor meer informatie over Fortuna Be Quick
Klik hier voor meer artikelen over Fortuna Be Quick

Meer successen voor Strijen op finaledag

0

De laatste échte voetbaldag van het seizoen 2022-2023 leverde voetbalvereniging Strijen prachtige successen op. Bij de finales in de strijd om de Hoeksche Waard Bokaal oogstte de vereniging uit het Keendorp namelijk naast de prijzenpakkers van JO17-1 met meer resultaten.

Zo lieten de Strijense meiden van M09-1 zich ook niet onbetuigd.  In de voorronde won het team met 14-0 van FC Binnenmaas, maar werd met 9-2 van ’s-Gravendeel verloren.
Datzelfde ’s-Gravendeel werd uiteindelijk de tegenstander in de eindstrijd. Een team met meiden van ’s-Gravendeel  uit de  M010-categorie, met speelsters die al het hele jaar bij elkaar spelen.

Strijen M09-1 is daarentegen een samengesteld team met twee speelsters uit de M08, zes uit de M09 en een uit de M010, die op fysiek vlak een stuk minder waren. Maar wie niet sterk is moet slim zijn, bleek maar weer eens. Want in de finale kwamen de jonge ‘Kanaries’ met een truc van jewelste. Na een 4-0 achterstand, die bij rust met één doelpuntje was verkleind, werd met een geweldige comeback met 6-4 gewonnen. Strijen JO8-1 verloor in de finale van de leeftijdsgenoten van NSVV.

Klik hier voor meer informatie over VV Strijen
Klik hier voor meer artikelen over VV Strijen

‘We kunnen niemand iets verwijten’, aldus Danny Schaap van Woudrichem

Natuurlijk zagen ze hem op een gegeven moment wel aankomen, maar minder pijn deed de degradatie van tweedeklasser Woudrichem daarom zeker niet. Helemaal niet bij Danny Schaap, als jongen van de club. “Iedereen heeft zijn stinkende best gedaan, dan moet je het accepteren…”

Want helemaal uit de lucht doen vallen, deed een plek bij de onderste drie ploegen ook niet. “Zeker met die versterkte degradatie, dan hoop je toch nog die nacompetitie te halen.” Dat lukte uiteindelijk dus niet. “Vorig jaar en aan het begin van dit seizoen, wisten we al wel dat het zwaar en lastig ging worden. Jongens die zijn vertrokken, werden opgevangen met jeugd. Dan heb je uiteindelijk iets te weinig kwaliteit. Dat is niet erg.” Toch valt niemand iets te verwijten, vindt de 27-jarige Schaap. “Het is niet leuk en je ziet het aankomen, maar iedereen heeft zijn stinkende best gedaan. Dan kun je toch niet iemand op zijn flikker geven?”

Visje en biertje
En zo komt er een einde, aan Woudrichem in de tweede klasse. Ook voor de routinier zelf. “Ik was net zestien, toen ik in het eerste kwam. Dit was alweer mijn elfde seizoen…” Seizoen twaalf, zal dus op een niveautje lager zijn, in de derde klasse. “Ik ben hier begonnen met voetballen, toen het eigenlijk nog niet mocht. Met een jaar of vier, misschien net vijf. Echt een jongen van de club, ik voetbal nooit meer ergens anders!” Heel gek, is dat gezien zijn achtergrond ook niet. “Mijn hele familie is Woudrichem. Mijn vader was voorzitter, mijn broers hebben er gevoetbald en nu ook ik weer.” Het staat symbool, voor de club, zo vindt Schaap. “De saamhorigheid, supporters die meegaan naar wedstrijden, het is echt een dorpsclubje. Hier voetballen we nog gewoon met eigen jongens, voor een visje en een biertje. Dat maakt het mooi en hartstikke leuk.” Ook voor hemzelf. “Ik heb nooit voor geld willen voetballen, het is veel leuker om het hier samen met jongens van de club te doen.” Dat ging een tijdje, in de top van de tweede klasse heel goed, maar ging dit seizoen dus wat minder. “Ook dat is inherent aan een kleine vereniging, dan heb je een keer een mindere lichting. Als bepalende spelers dan stoppen, doe je onderaan mee.” Helemaal als Schaap dan ook zelf, nog tegen een schorsing van vijf wedstrijden aanloopt. “Dat heb ik mezelf toen wel heel erg aangetrokken, kan ik je zeggen…”

Bikkel
Maar terug blijven kijken heeft geen zin, en dus richt de middenvelder zijn blik liever alweer op volgend seizoen. “Ik denk dat de derde klasse, op dit moment voor ons even beter is. Met jongens die er net bij zijn gekomen, is dit niveau gewoon lastig. En als je veel verliest, wordt de sfeer er ook niet beter op. Even een stapje terug en weer gaan bouwen.” Al viel het met het plezier in het spelletje, nog allesbehalve tegen. “Voetbal is altijd leuk, maar als je blijft verliezen natuurlijk wel minder. Toch hebben we altijd genoeg man gehad, lekker kunnen trainen en ook het trainingskamp was leuk. De sfeer was gelukkig niet vervelend ofzo.” Maar, zo is Schaaf wel eerlijk. “We moeten allemaal weer een beetje dat vertrouwen terugkrijgen, dan komt het wel goed.” Al blaast de Woudrichemmer ook niet meteen te hoog van de toren. “Ik ga nu niet roepen dat we meteen weer terug gaan promoveren. Toevallig heb ik net even naar die derde klasse zitten kijken, daar kom je niet zomaar uit…” Toch gaat hij daar natuurlijk wel alles aan doen. “Ik ben er zeker weer bij! Fysiek gaat het nog goed, dus ik denk nog niet aan stoppen. Zolang het kan, ben ik aanwezig.” Ook in het veld. “Een typische Woudrichem-voetballer. Hard werken, niet opgeven en voorop in de strijd.” Een leider, maar geen man voor de goals en de assists. “Daarvoor ben je bij mij niet aan het juiste adres! Ik ben meer de bikkel op het middenveld.” Een instelling waar ze, als het goed is, nog lang van kunnen blijven genieten. “Ik heb hier net een huis gekocht, kan zo rollend naar huis. Eén van de redenen dat ik lekker blijf!”

Klik op Woudrichem voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Woudrichem voor meer informatie over de club.

Danny Biemans geniet op de achtergrond bij vv Sleeuwijk

Als je wint heb je vrienden. Dus als je kampioen wordt, heb je er heel veel. Wat dat betreft was het voor Danny Biemans bij Sleeuwijk een seizoen vol vriendschap. Al is dat laatste er voor de leider van het eerste en lid van de technische commissie bij zijn clubje, natuurlijk sowieso wel. “Ik kijk uit op het voetbalveld!”

En dus zijn vrijwilligerstaken dan letterlijk en figuurlijk niet ver weg. “Voor de laatste bekerwedstrijd van dit seizoen, heb ik het leiderschap overgenomen van Co van Iersel. Een echte clubman.” Net als hijzelf toch wel. “Ik ben in Sleeuwijk opgegroeid en maakte mijn debuut als zeventienjarige in het eerste. Vier of vijf potjes, daarna vooral bij het tweede.” De 52-jarige Biemans verhuisde in de tussentijd nog naar Rotterdam en voetbalde daar dertien jaar lang bij een derdeklasser. “Als je het hier vraagt, zeggen ze een ‘ordinaire schopper’. In Rotterdam heb ik leren voetballen. Een type Jan Wouters.” Een seizoen of vijftien geleden keerde hij terug. “In een lager elftal. Door knieproblemen uiteindelijk gestopt.”

Laatste moment
Op het veld dan weliswaar, want daarbuiten is Biemans nog altijd even actief. “Sinds vijf jaar verantwoordelijk voor het technische beleid, oftewel het samenstellen van het eerste en de tweede selectie. Zowel spelers als staf.” In combinatie met het leiderschap, een dankbare functie. “Ik vind het leuk om met die jongens om te gaan, dat blijft uiteindelijk toch het mooiste.” Helemaal dus als het goed gaat, zoals dit seizoen in de derde klasse. “Na het gelijkspel bij GDC, onze grootste concurrent, stuurde ik in de app: ‘Blijf erin geloven, we worden kampioen’. Dat was op 1 april… Misschien een beetje wishful thinking met negen punten achter, maar het is uiteindelijk gelukt.” En dat terwijl de achterstand, vijf wedstrijden voor het einde, dus groot was. ” Voor de winterstop vielen wat jongens die het verschil kunnen maken door blessures weg, dat moet je dan zien op te vangen. Het is echt tot het laatste moment spannend gebleven.” Ook voor Biemans. “Als die jongens eenmaal het idee hebben dat ze kampioen kunnen worden, komt zo’n groep steeds dichter bij elkaar. Alles moet wijken en dan zie je de spirit, dat is een prachtig gezicht. Het is mooi om zoiets vanaf de zijkant mee te maken. Daar heb ik absoluut van genoten.” Weliswaar, bescheiden als hij is, op de achtergrond. “Dit is echt het kampioenschap van die jongens én de trainer!”

Voetbaldier
Dat terwijl Biemans er dus als leider en onderdeel van de technische commissie, meer dan nauw bij betrokken is. “Dat laatste doe ik samen met onze voorzitter, Edwin van der Poel.” De bedoeling? “Jeugd stimuleren om in het eerste te willen voetballen, proberen met trainers op één lijn te blijven zitten en waar nodig zorgen voor versterkingen.” Al is dat laatste, meer uitzondering dan regel. “Er komt een behoorlijk goede lichting aan, dus in principe hebben we geen jongens nodig van buitenaf.” Aan hem de taak, om er een ‘mooi team’ van te maken. “Ik zorg in principe voor de contacten met spelers.” Ook met oud-spelers, zoals bijvoorbeeld Pieter-Joost van der Plas. “Die heeft hier vroeger altijd gevoetbald, vertrok toen naar NAC Breda en komt nu via Baronie weer terug naar ons. Met dat soort jongens zijn we natuurlijk hartstikke blij.” En dat is gezien zijn tijd die hij erin steekt, maar goed ook. “Met het leiderschap én alle gesprekken… Zeker rond de winterstop, dan moet je toch even met alle spelers gaan zitten.” Al is dat voor Biemans, geen enkel probleem. “Ik houd van het spelletje, ben echt een voetbaldier! Het is gewoon leuk om er iets van te maken. Lekker dynamisch en nooit saai.” In een meer dan vertrouwde omgeving. “De kern van de club bestaat nog steeds uit echte Sleeuwijkers, warm en betrokken. Iedereen kan zijn ei kwijt en alles is tot in de puntjes geregeld.” Hopelijk ook straks opnieuw qua resultaten bij het eerste. “De jeugd moet nu doorgroeien en zien aan te haken. Als dat lukt, gaan we daar nog heel veel plezier aan beleven. En dan denk ik, dat we uiteindelijk een stabiele tweedeklasser kunnen worden!”

Klik op Sleeuwijk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Sleeuwijk voor meer informatie over de club.

‘De derde klasse is beter voor ons’, aldus Jarno Kraaij van vv Altena

Een zware blessure, een lastig seizoen en degradatie naar de derde klasse. Het zijn stuk voor stuk dingen om als Jarno Kraaij zijnde behoorlijk chagrijnig van te worden. Toch probeert de centrale verdediger van Altena positief te blijven. “Over voetbal praten, is altijd leuk!”

Zelfs na een competitie met slechts twee overwinningen en elf behaalde punten, zo blijkt dus. “We hebben wel een gezellige groep, met veel eigen jongens. Dat houdt het dan nog leuk.” Toch ligt daar volgens de 27-jarige Kraaij dan ook meteen wel een beetje het probleem. “De gemiddelde leeftijd is denk ik iets van 21. Die gasten moeten ineens ‘volwassen’ zijn.”

Als één van de oudere spelers binnen de groep, herkende hij al snel het probleem. “Voor het eerst bij het eerste of überhaupt in het seniorenvoetbal, het moesten echt nog mannen worden.” Want na het bekende verhaal van afgelopen zomer, Altena moest afscheid nemen van een twaalftal spelers, liep het allemaal maar moeizaam. “We kregen natuurlijk een nieuwe trainer (Richard den Ouden), maar dat boterde niet. Hij verkeek zich op het niveau in de groep, dat viel hem tegen.”

Vriespunt
De nieuwe trainer werd al snel weer de oude trainer en rond de winter opgevolgd door Marinus van der Pijl. “Toen werden we meer een team, dat was wel het belangrijkste. Om het met z’n allen te doen. Daarna kregen we ook voetbal in de ploeg.” Maar de vraag is, of dat niet wat te laat was. “In de winterstop stonden we op twee punten, dan weet je dat het lastig wordt…” Al wist Kraaij dat eigenlijk al eerder, is hij eerlijk. “Drie jongens stopten ineens tijdens de voorbereiding. Dan word je nog meer afhankelijk van de JO19.” En ook hijzelf, moest de eerste seizoenshelft vanaf de zijlijn toekijken. “Vorig jaar juni, brak ik op een vriendschappelijk toernooitje mijn enkel en kuitbeen. Pas in oktober of november, kon ik weer meetrainen.”

Proberen het tij te keren, deed de inwoner van Woudrichem natuurlijk wel, maar het schip was eigenlijk al grotendeels gezonken. “Het zat er op een gegeven moment wel een beetje in, dan is het misschien ook wat makkelijker te accepteren.” Helemaal, gezien de positieve ‘vibe’ op de club. “Veel Nieuwendijkse jongens in het eerste, strijd en soms ook goed voetbal.” Toch ging het met de sfeer binnen het team, een tijdje wat minder. “Tijdens de winterstop zat die wel rond het vriespunt. Toen was het fijn dat we even geen voetbal hadden, even wat anders.” Een weekendje weg deed, zoals wel vaker, wonderen. “Daarna ging het beter en begonnen we ook punten te pakken.” Het werden er negen, maar zo vertelt Kraaij. “Dat hadden er zeker achttien moeten zijn. Wedstrijden over de streep trekken, was een probleem. En daarnaast, hadden we moeite met scoren.”

Geen spijt
Toch is hij, na zijn terugkeer dit seizoen, blij om terug te zijn. “Vrienden riepen het al langer. En om eerlijk te zijn, heb ik er geen seconde spijt van.” Heel gek is dat gezien zijn verleden, ook niet. “Ik was vijf, toen ik hier begon. Het is en blijft toch mijn club.” Ook na omzwervingen bij onder meer BZC’14 en Wilhelmina’26. “Niks is zo leuk, als met vrienden op je eigen dorp voetballen.” In een voor hem inmiddels soort vriendenteam. “Het is natuurlijke echt ons kent ons. Alles is goed geregeld, dus ondanks de resultaten, heb ik het prima naar mijn zin gehad.” Resultaten die, als het goed is, volgend seizoen een stuk rooskleuriger moeten zijn. “De derde klasse is zeker beter voor ons. Lekker veel derby’s, weer tegen Woudrichem en tijd voor die gasten om verder te leren.” Want, zo merkte Kraaij. “Het is wel even een verschil tussen de jeugd en de senioren. Hier liggen ze na een beuk ineens zelf over de zijlijn.”

Die ervaring, in combinatie met een aantal versterkingen, geeft de burger moed. “Ze noemden mij nu soms opa, dus gelukkig komt er straks wat leeftijd bij. Als we dan niet in die top drie eindigen, gaat er wat mis.” Hopen op een zo snel mogelijke terugkeer naar die tweede klasse dus, met hem centraal in de verdediging. “Iemand die werkt voor elke meter, de boel aanstuurt en veel coacht. Mijn mond staat eigenlijk nooit stil. En soms, is het ‘tot hier en niet verder’. Dat hoort er ook bij.” Gedebuteerd op het middenveld en later minuten gemaakt als spits, staat Kraaij nu dus achterin zijn mannetje. En dat blijft hij gewoon lekker bij Altena doen. “Ik ga hier niet meer weg, dat heb ik mezelf voorgenomen!”

Klik op Altena voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Altena voor meer informatie over de club

Opluchting ondanks ‘hartstikke goed jaar’ bij Dennis van Duin van Almkerk

Een bewogen seizoen in de eerste klasse, zo kan het afgelopen seizoen genoemd worden bij Almkerk. En met slechts één punt meer dan die gevaarlijke tiende plek, waren ze daar stiekem maar wat blij mee. Ook doelman Dennis van Duin kon opgelucht ademhalen. “Geen nacompetitie, gelukkig was het klaar!”

Want, zo is de 28-jarige keeper eerlijk: “Tuurlijk leefde degradatie wel binnen de groep. Dat had echt zonde geweest, want we hebben gewoon een hartstikke goed jaar gehad.” Met een zevende plek in de eindrangschikking heeft de inwoner van Breda wat dat betreft de statistieken aan zijn kant, toch was het spannender dan het lijkt. “In de tweede seizoenshelft hebben we te veel gelijk gespeeld. We verloren amper, maar hadden moeite met scoren. Als andere ploegen dan juist een stap omhoog maken… Die worden steeds gretiger.” En dus was het verschil na 24 wedstrijden in de eerste klasse, uiteindelijk maar één punt met de nacompetitie én slechts zes met directe degradatie. Toch kijkt Van Duin dus terug op een geslaagd seizoen. “Vooraf was ons doel om erin te blijven, gewoon handhaving. Zeker met die versterkte degradatieregeling.”

Doorstappen
Dat is dus gelukt, al droomde de routinier stiekem even van meer. “Rond de winterstop stonden we vijfde, dan ga je toch eens omhoog zitten kijken. Daarna verloren we een paar keer en was dit prima. Er had misschien iets meer ingezeten, maar hier zijn we allemaal heel tevreden mee!” Mede mogelijk gemaakt door zijn trainer. “Vincent (de Klerk) heeft goede oefenstof, maar is ook prettig om mee te praten.” En die manier van werken, paste blijkbaar perfect. “We hebben het heel veel ploegen moeilijk weten te maken, door gewoon volle bak door te stappen. Hoogdruk en de tegenstander in een foutje dwingen. Met die speelwijze zijn we meteen het seizoen begonnen, daar voelden we ons prettig bij en dat wierp zijn vruchten af.” Bleek al in het bekertoernooi. “Het was vanaf het begin al duidelijk, dat we zo wilden spelen. Als het dan ook lukt, ga je automatisch met vertrouwen de competitie in.” Vertrouwen dat Van Duin in zijn eerste seizoen bij de club, natuurlijk prima kon gebruiken. “Ik was er niet zozeer naar op zoek, maar het kwam na vijf jaar JEKA op mijn pad.” Op een vrij toevallige manier, vertelt de doelman. “Vincent kwam bij ons kijken, voor een andere speler. Via mijn oude keeperstrainer, is het balletje toen gaan rollen.” En met succes. Want Van Duin kan ook persoonlijk terugkijken op een goed jaar. “Ik merkte meteen tijdens de eerste wedstrijd: die eerste klasse is even wat anders. Er kwam een steekbal, die wilde ik rustig wegschieten, maar ineens was die spits er. Het ging allemaal wat sneller, haha!”

Voorbeeld
Na jaren bij SAB, daarna Baronie en later dus nog JEKA. “Achteraf is het een heel goede keuze geweest. Om het toch nog op een hoger niveau te kunnen laten zien.” Bij een meer dan gezellige club. “We hadden best wel wat nieuwe gasten, die werden allemaal meteen opgenomen in de groep. En ook de begeleiding, is enorm betrokken bij het elftal. Ze nemen het niet te serieus, maar je doet het wel voor iemand.” En met de op twee na minste tegentreffers (28), is dat voor Van Duin aardig gelukt. “Ik ben denk ik een allround-keeper, niet echt iemand met extreme kwaliteiten. Alles op een redelijk tot goed niveau, doen wat ‘ie moet doen.” Meevoetballen of echte lijnkeeper? “Van allebei een beetje. Een aardige pass in de benen, maar op de lijn blijft toch het leukste.” Bijna net zo leuk, als kijken naar profkeepers, vertelt hij. “Met mijn keeperstrainer heb ik het er vaak over, wat ik heb gezien. Tuurlijk volg je dat met meer interesse. Wat doet een keeper, welke keuzes maakt hij?” Bijvoorbeeld die van Nick Olij, keeper van Sparta. “Die heb ik als NAC-supporter, vaak gezien vanaf de tribune. Hij is net als ik niet de langste, maar weet dat toch te compenseren. Daar kan ik een voorbeeld aan nemen.” Want wie weet, zit er na weer een goed jaar, een stapje omhoog in, voor Van Duin. “Volgend seizoen zit ik hier sowieso nog goed, daarna zien we het wel. Almkerk kwam ook ineens op mijn pad…”

Klik op Almkerk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Almkerk voor meer informatie over de club.

Een seizoen vol prijzen voor Strijen JO17-1

0

STRIJEN- Manchester City won de ‘treble’, maar Strijen JO17-1 deed er nog eens een schepje bovenop met nog wat meer voetbalprijzen. ”De “treble +” is daarmee waarheid geworden. Het is een jongensboek dat we vooraf slechts als droomscenario durfden te beschouwen’’, geeft Jaco Dorst, lid van de begeleidingsstaf van het team, aan.

Met een nagenoeg gelijke selectie als voorgaande jaren werd in augustus van het vorig jaar de voorbereiding begonnen. Maar wel met een zeer ervaren trainer in de technische staf: Geert Meijer, de man die de hoofdmacht van Strijen meer dan een decennium onder zijn hoede had, nam de youngsters onder handen. Het succes was er meteen: een kampioenschap in de eerste klasse, met promotie naar de hoofdklasse. In de daaropvolgende tweede fase werd éénmaal verloren (YVV De Zwervers) en éénmaal gelijk gespeeld (Spartaan ’20) en was na de herfsttitel ook het winterkampioenschap een feit.

”In de voorcompetitie waarin werden we geconfronteerd met een aantal grote mooie verenigingen als tegenstanders, zoals Brielle, Spartaan’20, Nieuwenhoorn, Excelsior, SC Feyenoord en VFC’’, blikt Dorst terug. ,,Al snel werd duidelijk dat we weer hoge ogen zouden gooien. Maar we keken vooruit naar een rijtje zware tegenstanders, met een aanhoudende golf van steeds weer nieuwe blessuregevallen. Bovendien moet opgemerkt worden dat het kwartje ook vaak gewoon net de goede kant opviel. Wat echter in dit team zo goed gaat en waar we ook wel een beetje bekend om begonnen te staan was het hechte collectief, de werklust en het niet aflatende knokken voor mekaar.’’

Op weg naar de titel werd en passant Bergambacht na strafschoppen geklopt in de halve finale van de beker. En het kampioenschap kwam op zeer overtuigende wijze in Strijense handen: met maar liefst 1-13 werd er gewonnen in IJsselmonde en de schaal gepakt. Een prachtig feestje viel spelers en begeleiders bij thuiskomst ten deel.

In de roes van dat succes werd ook het eigen Pinkstertoernooi een prooi. Grote en gerenommeerde verenigingen togen naar het sportpark aan de Sportlaan waar de strijd moest worden aangebonden met ASWH, Barendrecht, BVCB, Zeelandia en Hardinxveld. En  wat voor JO14 gold, ging ook op voor JO17: de toernooibokaal bleef op ‘Strien’. Het toetje was geheel in stijl. Op neutraal terreien, bij Westlandia in Naaldwijk, haalden de jonge ‘Kanaries’ de KNVB-beker door Alphense Boys met 1-0 te verslaan. Kyano Rolf was de matchwinnaar en weer was er champagne. En die smaak bleef gehandhaafd, want in de finale van de Hoeksche Waard Bokaal moest SHO er met 2-1 aan geloven. Met Laurent Batenburg dit keer in de rol van matchwinnaar. De uitreiking van de bokaal volgde uit handen van Oud-Beijerlander en voormalig Oranje-International en Europees kampioen Adri van Tiggelen.

Met vier (!) hoofdprijzen zit het seizoen erop. Dorst: ,,We gaan genieten van een vakantieperiode. Laten we hopen dat de blessuregevallen in die periode de hersteltijd krijgen die ze nog nodig hebben. We zijn dankbaar dat de spelers van JO16 en 14 ons er doorheen gesleept hebben. Ook de leden van de Volière, die de jeugdafdeling in de breedste zin van het woord steunen met vele mooie activiteiten en initiatieven, zijn we dank verschuldigd voor hun bijdragen. Keeperstrainer Jan Barendregt zal na jarenlange trouwe dienst niet meer terugkeren. Op het afhaken van andere trainer Roel na, zal de staf verder intact blijven. Maar de herinneringen aan dit prachtige seizoen, mede door alle foto’s en filmpjes die zijn gemaakt, zullen intact blijven.’’

Klik hier voor meer informatie over VV Strijen
Klik hier voor meer artikelen over VV Strijen

 

Maus moet metamorfose SHO vorm gaan geven

0

OUD-BEIJERLAND – SHO handhaafde zich met vlag en wimpel in de eerste klasse en bleef daardoor de vaandeldrager van het Hoeksche Waardse voetbal, al moet de Oud-Beijerlandse club die titel komend seizoen wel delen met het Numansdorpse NSVV.

Vertrekkend trainer Gilbert de Wilt leverde dus prima werk af met een elftal waarin ruimte was gecreëerd voor jonge krachten. Zo maakte Jesse Vermaat indruk met zijn treffers. Ondanks dat er belangstelling was van verschillende clubs gaf Vermaat ‘Steeds Hooger’ zijn jawoord en is hij ook volgend seizoen in het zwart-wit te bewonderen.

Nieuwe trainer Hans Maus, die een grote staat van dienst in het amateurvoetbal heeft opgebouwd en wiens laatste functie ‘td’ bij SC Feyenoord was, zal echter een fikse metamorfose moeten gaan begeleiden. Tijdens de overschrijvingsperiode veranderde er nogal wat bij SHO. Het rijtje komende spelers en vertrekkers was indrukwekkend. Na het zomerreces zullen Bryan Huijzers (Fortuna Be Quick), Luc Rozendaal (FC Binnenmaas), Joost van Eck (Smitshoek), Stevie Soares (RVVH), Nick van den Hoek (SSS), Davy Lodder (ZBVH) en Nivaldo Vleeschhouwer van plaatsgenoot OSV Oud-Beijerland de SHO-gelederen komen versterken. Daar staat tegenover dat Dennis Groosjohan, Esra Pieters, Giovanni Breevaart, Brian de Vaal (allen lager elftal), Bowy van der Veerdonk (stopt), Rowdy Rijsdijk (Spijkenisse), Dennis Outermans, Ricky Bokhoven, Rik Schouten, Roy Groenewoud, Di Angelo Silva (allen FC Binnenmaas), Ricardo Bakker (’s-Gravendeel), Ingmar van Bruggen (NBSVV), Assad El Harti (CVV Zwervers) en Nils van Prooijen (Fortuna Be Quick) niet meer terug zullen keren. SHO ondergaat dus een gedaanteverwisseling, maar bewees afgelopen seizoen met fris voetbal zelfs een luis in de pels te zijn van de nieuwbakken vierdedivisionisten RVVH en Heerjansdam. Dit zijn clubs die SHO graag achterna wil.

Klik hier voor meer informatie over VV SHO
Klik hier voor meer artikelen over VV SHO

Katwijk houdt kampioensteam vrijwel intact

Katwijk wil ook komend seizoen om de prijzen meespelen in de tweede divisie. Het kampioensteam blijft nagenoeg intact, op aanvallers Killian van Mil en Ahmed el Azzouti na. Versterking is er ook op De Krom.

Katwijk was de afgelopen anderhalve maand zeer bedrijvig op de transfermarkt. De club haalde de 18-jarige Jayden Daleman binnen. De talentvolle aanvaller komt over van RCL in Leiderdorp, waar hij wekelijks na de winterstop uitblonk. Daleman is gehaald voor de toekomst. Hij kan als buitenspeler op beide flanken uit de voeten.

Een andere talentvolle aanvaller, Alljereau Mercera, wordt komend seizoen door Katwijk uitgeleend aan FC Rijnvogels. Anthony Rodriquez keert daarentegen weer terug op De Krom. De oud-jeugdspeler was de afgelopen jaren actief bij ADO Den Haag. Hij werd geselecteerd voor het Nederlands elftal onder 15, maar scheurde twee jaar geleden echter zijn kruisband waardoor hij er meer dan een jaar uit lag.

Half mei werd ook bekend dat Killian van Mil vertrekt bij Katwijk. De veelzijdige buitenspeler vervolgt zijn carrière in Denemarken, waar hij een contract heeft getekend bij profclub Akademisk Boldklub.

De 23-jarige Van Mil speelde sinds de winter van 2020 bij Katwijk. Hij kwam destijds over van ADO Den Haag. Van Mil had een groot aandeel in de titel in het seizoen 2022/2023. Hij scoorde veertien keer. Afgelopen seizoen was hij goed voor negen goals. “Vorig jaar was er al wat interesse vanuit het betaalde voetbal”, aldus Van Mil, die toen door Katwijk nog aan zijn contract werd gehouden. Dit jaar stelde de clubleiding zich soepeler op. “Ik waardeer het dat de club heeft meegewerkt en mijn contract deze zomer heeft ontbonden.”

Katwijk trok eerder al aanvaller Matthijs Hardijk aan van HHC Hardenberg. Hij eindigde dit seizoen hoog op de topscorerslijst in de tweede divisie. Met het vertrek van Ahmed el Azzouti en Muktar Suleiman was Katwijk nop zoek naar een bewegelijke aanvaller. Eerder werden Ruben Doesburg (ADO’20) en Sietse Brandsma van de Koninklijke HFC vastgelegd.

Daarnaast wist Katwijk belangrijke steunpilaren in de eerste elf te behouden. Zo plakt aanvoerder Robbert Susan er nog een jaar aan vast. Hij speelt al sinds 2010 op De Krom. Ook Kay Blokland en Rick van der Meer blijven. Recent verlegde ook Des Kunst zijn contract. De voormalig speler van Jong AZ kwam halverwege afgelopen seizoen over vanuit de Zweedse competitie en bleek een versterking. Kunst heeft wel een clausule in zijn contract waardoor hij bij belangstelling vanuit het betaalde voetbal kan vertrekken.

Klik op VV Katwijk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Katwijk voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.