Home Blog Pagina 172

Drie spelers uit TEC onder 23 verdienen contract bij TEC

0

Vanuit de jeugdopleiding van TEC hebben weer drie spelers de aansluiting bij TEC 1 verdiend. Orlando Valadares Fonseca, Marley Ibrahim en Rooshendrik Ortela sluiten per direct aan bij de selectie van TEC 1. Zowel Fonseca, Ibrahim als Ortela hebben het afgelopen seizoen al speelminuten gemaakt bij TEC 1.

Trainer Ramon Schenkhuysen, al drie jaar trainer van O23, is supertrots op de talenten die rondlopen binnen de jeugdopleiding van TEC: “De ontwikkelingen binnen ons team en binnen de jeugdopleiding van TEC gaan hard. Binnen één jaar zijn er zeven spelers aangesloten bij de selectie van TEC 1 en hebben er een aantal jongens de club verlaten om bij een andere derde of vierde divisieclub te spelen. Daar doen we het voor. En daar gaan we ook mee door.¨

Volgens Schenkhuysen sluiten er weer geweldige talenten uit de regio aan met een mooie toekomst in het verschiet: ¨Sommigen van die talenten zijn afkomstig van een BVO en zien dat ze zich bij TEC goed kunnen ontwikkelen met mooie vervolgstappen in hun voetballoopbaan tot gevolg. We werken hier binnen TEC met een mooi team samen aan de ontwikkeling van deze jonge talenten en gelukkig staan de hoofdtrainers van TEC 1 ook open voor doorstroming. Het zou mooi zijn als de talenten uit de regio, TEC weer de lokale identiteit kunnen geven, zodat we verder kunnen bouwen aan een team met jong lokaal talent en ervaren (oudere) spelers.”

Een van die lokale spelers is de 20-jarige Orlando Valadares Fonseca, uit Tiel. Hij ziet zijn jongensdroom waar worden: “Mooier kan niet, spelen in het eerste elftal bij de club waar je je jeugdopleiding hebt doorlopen en ook nog eens op hoog niveau speelt. Vanaf de E-tjes speel ik al bij TEC, waarbij ik een kleine uitstap naar Vriendenschaar in Culemborg heb gemaakt. Sinds 2 seizoenen speel ik weer op het oude nest. Toen de hoofdtrainer en technisch directeur zeiden dat ze me graag bij het eerste wilden hebben, heb ik geen moment getwijfeld. Ik heb mijn plafond als voetballer nog niet bereikt. Ik hoop veel te leren, veel speelminuten te krijgen en een belangrijke speler te worden bij TEC 1. Wat mij betreft worden we aankomend seizoen weer kampioen, waardoor we terugkeren naar de tweede divisie, waar we thuishoren.”

Roshendrik Ortela (21) maakt ook de stap naar TEC1: “Ik heb het erg naar mijn zin bij dit team en ben blij dat ik voor TEC gekozen heb. Ik ben bij toeval bij TEC terechtgekomen. Ik speelde vorig jaar in Zweden bij Ytterhogdals IK en tijdens een vakantie in Nederland kwam ik een oud-teamgenoot tegen, die bij TEC O23 speelt. Ik vertelde hem dat ik graag weer in Nederland zou spelen, waarna hij mij in contact bracht met Ramon Schenkhuysen en Johan Verweij. Binnen een week na het einde van het seizoen in Zweden, trainde ik al met Jong TEC mee. Toen in januari mijn transfer geaccepteerd was, kon ik meedoen aan de competitie hier. Ik ben blij dat ik mijn debuut bij TEC 1, in Jack’s League, al heb mogen maken. Dat had niet gekund zonder de steun van mijn teamgenoten. Ze staan voor mij klaar, geven mij advies en steun als dat nodig is. Ook de staf heeft mij het afgelopen half jaar veel geholpen om een betere speler te worden en ik ben dankbaar dat zij mijn potentie zien.¨

De derde speler die promoveert van de O23 naar TEC1 is de 22-jarige Marley Ibrahim. De oud-jeugdspeler van onder andere NEC, heeft zichzelf opnieuw uitgevonden bij TEC: ¨Ik ben hier twee jaar geleden terechtgekomen omdat TEC op Instagram een oproep deed. Ze waren namelijk op zoek naar nieuwe spelers voor hun O23. Ik ben toen op proeftraining gekomen en aangenomen. Ik ben van nature een rechtsbuiten met een linkerbeen. Daar speelde ik dan ook het eerste seizoen. Het tweede seizoen heeft de trainer me twee linies naar achter gehaald, waar ik nu de linksbackpositie invul. In het begin was die nieuwe positie nog heel erg wennen voor mij, maar na een tijdje kwam ik in een goede flow. Ik ben als oud-aanvaller geneigd om op te komen en scoorde twee keer vanuit die positie. Maar de trainer heeft me ook gevraagd soms wat lager te staan en mee te helpen in de opbouw, dat is iets wat ik heb toegevoegd aan mijn spel.¨

Klik op sv TEC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op sv TEC voor meer informatie over de club.

 

De jeugd heeft de toekomst bij vv Woudrichem

De jeugd heeft de toekomst. Ook bij Woudrichem. En dus staat Wilty Schaap, samen met Ewout Secreve en Gerard Swart, iedere zaterdagochtend in alle vroegte op het veld. Om zijn kinderen en daarmee ook de rest van de kabouters training te geven. “Het is net alsof je jezelf van vroeger bezig ziet.”

Want het is eigenlijk precies, zoals het voor Schaap ook ooit begon. “Ik weet niet beter, dan dat ik overal liep met een bal in mijn handen. Heel de dag op het veld. En ‘s avonds ook.” Dan is één plus één, ook in zijn geval weer twee. “Daar rol je in. Het is ook gewoon echt leuk om te doen. Helemaal met al die fijne mensen om je heen.”

Paplepel
Mensen die Schaap (31) inmiddels, na ruim 25 jaar bij de club, toch vrij aardig kent. “Ik ben toch wel een echte clubman. Vertrekken? Dat is echt uit den boze!” En dus speelt de Woudrichemmer al een seizoen of zestien in het eerste, maar is hij vooral ook trainer bij de kabouters. Op zaterdagochtend, van half tien tot kwart over tien. “Het begon drie jaar geleden met mijn eigen zoon, die werd drie en wilde voetballen. Ze zochten een trainer, toen had ik al heel snel zoiets van: ik doe mee!” En echt niet alleen voor Muck en Tommy, zoals zijn eigen zoontjes heten. “Al die kinderen komen én gaan met een lach. Is het al klaar trainer, vragen ze dan. Daarna komen ze ons altijd bedanken.” Toch blijft het trainen van je eigen kind, ook voor hem iets bijzonders. “Je bent misschien iets strenger voor ze, je hebt toch een voorbeeldfunctie. Het is fantastisch om ze tegen een bal te zien schieten, alsof je jezelf van vroeger bezig ziet…” Hoe kon het ook anders? “Haha! Ik ben zelf vroeger met voetbal opgegroeid, die twee gaan nu natuurlijk ook altijd mee. Lopen constant met een bal, dat wordt er met een paplepel ingegoten. Wat dat betreft, gaat dat weer een generatie door.” Eén ding is in ieder geval duidelijk, het plezier spat er bij de zestien jonge voetballertjes van af. “We beginnen altijd met de voetbaldans, een soort warming-up. Daarna is het vaak iets met schieten, gooien of passen. En natuurlijk partij.” Al blijft het eindspel, favoriet. “Ezeltje tik!”

Herstellende
Het is ook voor Schaap zelf, prettige afleiding, in een verder moeilijk jaar. Niet alleen vanwege de degradatie van het eerste. “Vorig seizoen heb ik voor de tweede keer mijn kruisband afgescheurd, dus ik ben nu herstellende. Het is de bedoeling dat ik in september weer helemaal terug ben.” Terug na opnieuw dus een zware blessure. “Ik weet het moment nog heel goed. Er waren weinig tegenstanders in de buurt, maar ik heb nog nooit zoveel pijn gehad. Ik ging zelfs ‘out’. Dat ging echt door merg en been.” Aan stoppen, denkt de routinier echter nog lang niet. “Als mijn lichaam zegt door, dan gaan we door. Die knie moet weer goed functioneren, dan hoop ik nog een paar jaar in het eerste te spelen. Er is niks mooiers dan voor je eigen dorpje strijden.” Ook al is dat in de derde klasse. “Het is even wennen, maar voor mij gaat het vooral om samen plezier maken op die zaterdagmiddag. Dan maakt het niveau niet uit. Al wil je natuurlijk wel altijd winnen!” En mocht het fysiek onverhoopt toch niet lukken, dan weet Schaap al wat hij gaat doen. “Lekker die mannen trainen.” Met Muck en Tommy, staan zijn opvolgers in ieder geval alvast klaar. “Ze mogen zelf weten wat ze gaan doen, maar ik denk toch wel dat het voetballen wordt. Samen in het eerste? Dat zou heel mooi zijn!”

Klik op Woudrichem voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Woudrichem voor meer informatie over de club.

Gerard Schouten doet veel voor Slikkerveer

Het seizoen is lang, zegt Gerard Schouten. Als de jeugd van Slikkerveer al lang de laatste training heeft gehad, is de leeftijdscooördinator nog volop bezig met de nieuwe teamindeling voor het komend seizoen. “Ik wil het voor de zomervakantie af hebben.”

Slikkerveer zit vooral bij de pupillenjeugd weer in de lift. Schouten merkt dat het aantal nieuwe aanmeldingen gestaag oploopt. “Daardoor hebben we zeker twee teams meer dan vorig jaar”, zegt de leeftijdscoördinator van de onder 10 en 11. “Ik deed eerst de onder acht en negen, maar mijn zoontje is doorgeschoven naar de onder 10 en ik ben mee geschoven.”

“Het is vreselijk leuk om te doen. Het kost tijd, maar je krijgt er ook veel voor terug”, meent Schouten. “Je doet het voor die kinderen dat ze lekker kunnen voetballen.”

Daarom steekt Schouten ook elk jaar zijn ziel en zaligheid in het jeugdtoernooi voor de onder zeven, onder acht, onder negen, onder tien en onder elf, dat tijdens Pinksteren zijn tweede editie kende. “Nu we een draaiboek hebben liggen en contacten met vereniging is het wat makkelijk dan vorig jaar toen we het toernooi zijn opgestart. Het enige is dat we nog geen vast moment hebben wanneer het toernooi plaatsvindt. Er moet ruimte zijn op de club – er is ook nog een toernooi voor de onder dertien – en daardoor kwamen we dit jaar uit bij Pinksteren: eerste en tweede pinksterdag. Ideaal is dat weekeinde niet, je merkt toch dat veel ouders en kinderen weg zijn. De grootste uitdaging is om een geschikte datum te vinden voor volgend jaar.”

Klik op SV Slikkerveer voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Slikkerveer voor meer informatie over de club.

Wim de Rooij en Rijsoord laten elkaar nooit los

Voorzitter, elftalleider, buschauffeur. Wim de Rooij vervulde in naam van Rijsoord tal van uiteenlopende functies. Mede daarvoor werd hij de dag voor Koningsdag onderscheiden met een lintje. “Ik heb het altijd met plezier gedaan.”

Het seizoen zit erop, maar De Rooij (72) richt zich alweer op de nieuwe voetbaljaargang. Op het moment dat de familiedag van Rijsoord op het punt van beginnen staat heeft de inwoner van Rotterdam-Prinsenland zich met de nieuwe trainer Johan Versluis opgesloten in de bestuurskamer van de club. De Rooij wil niet te laat zijn met zijn verhaal voor de presentatiegids die voor elk nieuw seizoen uitkomt. Behalve vragen over voetbaltechnische aard is hij ook geïnteresseerd in het gezinsleven van de oud-FC Dordrecht-speler. “Bij Rijsoord is de menselijke maat belangrijk”, zegt hij een paar dagen eerder. “Prestatie is belangrijk, maar nog meer de saamhorigheid.”

En De Rooij kan het weten, want hij is al jaren verbonden aan de club van de Vlasstraat. Toen zijn oudste zoon ging voetballen, vond hij het vanzelfsprekend om zich aan te melden als jeugdleider. Het was het begin van een lange periode met een nóg langere staat van dienst. De Rooij kroop in de huid van jeugdvoorzitter, voorzitter, voorzitter van de businessclub, buschauffeur van het eerste elftal en inmiddels neemt hij alweer twintig jaar de wedstrijdverslagen van Rijsoord 1 voor de website voor zijn rekening. Zijn voorzitterschap gaf hij op toen hij zijn eerste vrouw verloor en hij vond dat zijn kostbare tijd vooral moest gaan naar zijn drie opgroeiende kinderen.

“Toen ze wat ouder waren heb ik het weer opgepakt en ben ik voorzitter van de businessclub geworden.” Organiseren, delegeren; het zit De Rooij in het bloed. Dat hij door Koning Willem-Alexander tot Ridder in de orde van Oranje-Nassau werd benoemd heeft hij ook te danken aan een recente opdracht die hij vervulde. Als ceo van de brandweer- en politiespelen was hij verantwoordelijk voor de wereldeditie van vorig jaar die in Rotterdam werden gehouden. “Een evenement over 10 dagen met 64 sporten”, laat De Rooij weten. “Het stond eigenlijk voor 2021 op het programma, maar door corona is het met een jaar verschoven. Er waren veel deelnemers, maar er waren ook landen die echter nog steeds niet durfden te komen.”

Binnenkort vliegt hij naar het Canadese Winnipeg om zijn ervaringen te delen met de organisatie van de wereldspelen voor brandweerlieden en politie volgend jaar.

Als buschauffeur maakte hij de successen van Rijsoord van dichtbij mee. “De eerste promotie naar de eerste klasse, de eerste promotie naar de hoofdklasse en ook de degradaties. Een mooie tijd met een elftal dat voor langere tijd bij elkaar was.” Nu is het de laatste seizoenen vooral een komen en gaan van spelers bij Rijsoord. “Dat bevordert niet de teamgeest en prestaties”, verwijst naar de recente degradatie naar de eerste klasse.

Hoe intensief hij het eerste elftal ook volgt, De Rooij kan ook goed relativeren. “Natuurlijk is het eerste elftal belangrijk, maar Rijsoord bestaat niet alleen uit het eerste. Ik kan ook genieten van de groei die we als vereniging nu doormaken bij de jeugd. Tegen het grote geld zullen we nooit op kunnen. Een stabiele eersteklasser is meer ons niveau.”

Hij volgt de verrichtingen van het eerste elftal al jaren. Uit- en thuis, weer of wind, hij is er altijd bij. “Ik maak altijd een verslag voor de website die ik ook naar de lokale media stuur.” Hij schuwt daarbij niet om kritisch te zijn. “Als het slecht is schrijf ik gewoon dat het slecht is. Als ik dat niet doe ben je als verslaggever niet geloofwaardig. Natuurlijk bekijk hij het met een Rijsoord-bril, maar als we een onterechte strafschop krijgen neem ik dat ook op in mijn verslag.”

Bij uitwedstrijden vertolkt hij een dubbelrol, want dan maakt hij ook een foto. “Leen Kruithof is onze vaste fotograaf bij thuiswedstrijden. Uit neem ik wat foto’s, met mijn telefoon. Ik ga er niet echt voor zitten hoor. Ik schiet even vlug wat plaatjes, want ik wil vooral de wedstrijd volgen.”

Klik op VV Rijsoord voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Rijsoord voor meer informatie over de club.

Stefan Komduur geniet van RVVH 2.0

De busreis van Harderwijk naar Ridderkerk mocht van hem niet lang genoeg duren. “Complete euforie”, beschrijft voorzitter Stefan Komduur de stemming na de behaalde promotie van de hoofdmacht van RVVH.

RVVH beleefde een topseizoen, want eerder al werd het tweede elftal kampioen en pakte ook het onder 23-elftal van de club de titel. “Dit maakt het succes compleet”, zei de opvolger van Mario Papavoine. “Het tweede is gepromoveerd naar de reservehoofdklasse en het is daarom goed dat we met het eerste ook gepromoveerd zijn. Het sluit mooi aan op elkaar.”

Niet dat promotie het afgelopen seizoen een must was. “Het doel was bovendien meespelen en proberen de nacompetitie te halen”, zegt Komduur die de ploeg van trainer Kevin Vink echter een moeizame start zag hebben. Na de eerste periode stond RVVH slechts negende, op afstand van de nummers één en twee, Xerxes en Spartaan’20. Toen het daarna eenmaal gingen draaien was RVVH niet te stoppen. “Bij de winterstop stonden we nog zeven punten achter op Heerjansdam. Wij blijven winnen en Heerjansdam ook. Ze verloren op een gegeven moment een wedstrijd en vervolgens wonnen we het onderlinge duel, waaddoor we op één punten kwamen. Dan hoop je dat ze nog ergens wat laten liggen, maar dat gebeurde niet. In de laatste wedstrijd hoorden we wel dat ze tot diep in de tweede helft achterstonden.”

RVVH begon echter goedgemutst aan de nacompetitie, vol vertrouwen door een serie van negen overwinningen op rij. “Deze ploeg heeft een hoop karakter”, prijst Komduur het team. “Ze schrikken niet erg van een achterstand. We zijn een beetje te vergelijken met Feyenoord, dat ook vanuit een achterstand steeds terugvocht.”

En ook in de nacompetitie was de veerkracht van RVVH weer groots. “In de halve finale tegen Wippolder kwamen we zelfs met 0-2 achter en in de finale met 0-1.”

Komduur kijkt dan ook als voorzitter vol trots en tevredenheid terug op de nacompetitiecampagne. “Door onze tweede plaats hadden we twee thuiswedstrijden en daardoor is het financieel ook aantrekkelijk geweest. De tweede wedstrijd tegen Wippolder viel bovendien samen met één van onze drie jeugdtoernooien.”

Volgens Komduur geslaagde evenementen die aangeven dat RVVH ook op organisatorisch gebied stappen aan het maken is. “Deze vereniging heeft jarenlang gedraaid op een paar mensen. Als je bedenkt dat we vanuit die situatie komen nemen we echt grote sprongen. Die drie toernooien kun je niet houden als je maar een handvol vrijwilligers hebt. We hebben inmiddels naast een voltallig bestuur goed ingevulde commissies.”

Komduur constateert daarnaast dat de saamhorigheid bij RVVH de laatste jaren is gegroeid. “De binding tussen leden en de teams is sterker geworden. In Harderwijk waren we met tweehonderd RVVH’ers. Een deel met de supportersbus, een deel met eigen vervoer. Jongens van het tweede, derde en vijfde waren er om het eerste elftal aan te moedigen. Dat is ook wel eens anders geweest. Het geeft aan dat het eerste dicht bij de vereniging staat.”

Komduur kijkt uit naar het nieuwe seizoen waarin RVVH gaat acteren in de vierde divisie. “Sommige mensen zeiden tegen me dat het jammer is dat we in de eerste klasse de derby’s gaan missen. Nou, ik denk dat we in de vierde divisie nog mooiere affiches krijgen, met Capelle, Smitshoek, ASWH en Poortugaal.”

Komduur zegt ook dat RVVH het hoofd niet op hol laat brengen. “De selectie was al een paar weken rond voordat we promoveerden. We gaan gekke dingen doen. Ik ben ervan overtuigd dat er een prima selectie. Sportief zijn we er klaar voor. Op ander vlak hopen we ook komend jaar weer wat stappen te gaan zetten. De uitbreiding van de sponsoring, een levendige businessclub en de verbouwing van opstallen. We blijven werken aan RVVH.”

Klik op RVVH voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RVVH voor meer informatie over de club.

Ronald Ouwens koestert kampioensgeluk Heerjansdam

Geluk en ongeluk lagen voor Ronald Ouwens afgelopen competitie dicht bij elkaar. De aanvaller werd met Heerjansdam in zijn afscheidsjaar kampioen van de eerste klasse, maar hij liep in de slotfase van het seizoen ook een zware blessure op. “Ik ben blij dat ik pas aan het einde gebeurde en niet halverwege.”

Daardoor slaat de balans van de weegschaal voor Ouwens naar de goede kant door. De revalidatie die hem wacht neemt hij op de koop toe. “Ik word in augustus geopereerd en daarbij wordt mijn voorste kruisband vervangen. Ik zou eigenlijk terugkeren bij RVVH 3, het vriendenelftal waar ik voor mijn comeback bij Heerjansdam al een periode speelde. Die inschrijving heb ik ingetrokken, omdat ik komend seizoen toch niet kan voetballen en mijn revalidatie bij Heerjansdam ga doen.”

Volgens Ouwens (30) is de kans niet groot dat het tot een nieuwe comeback op sportpark De Molenwei komt. “Ik was natuurlijk al eerder gestopt, ik verwacht niet dat ik nog op niveau ga voetballen.”

Zijn knieblessure is niet de reden dat hij nu stopt. Hij had al eerder besloten dat dit zijn laatste jaar zou zijn. “Ik ga weer studeren”, zegt de financieel-controller bij een vastgoedbedrijf. “Dat houdt in dat ik één dag in de week een opleiding ga volgen, naast werk op de andere dagen. Daar gaat heel veel extra tijd inzitten. Tijd, die ik door te stoppen met voetbal vrij maak.”

Ouwens raakte drie wedstrijden voor het einde van de competitie geblesseerd. Net nadat hij in de met 4-2 gewonnen thuiswedstrijd tegen SHO had gescoord ging het mis. “Ik heb daardoor de laatste twee wedstrijden, tegen De Zwerver en Zwervers, vanaf de bank gezien. Het was spannend, in de laatste wedstrijd tegen Zwervers scoorden we in de 70e en 73e minuut de 2-2 en 3-2, maar ik heb nooit het gevoel gehad dat we het niet zouden redden.”

Dat was na de eerste periode wel anders. Het Heerjansdam van trainer Ben Mierop had meer verlies- dan winstpunten. “We stonden achtste, RVVH, de nummer twee met wie we in een inhaalrace raakten, zelfs negende.”

“Ineens is het gaan lopen”, zegt Ouwens. “Een verklaring heb ik niet. We zijn ook niet zo veel anders gaan doen.”

Over zijn eigen inbreng is hij niet tevreden. “Zes doelpunten, zes assists, dat is mager voor een spits. Mijn aandeel in het kampioenschap is beperkt gebleven. In 2017 toen we kampioen werden van de tweede klasse en promoveerden naar de eerste klasse maakte ik achttien goals. Toen had ik Jelmer Nugteren achter mij staan, een echte nummer tien die mij in stelling bracht. Het afgelopen seizoen stonden er vooral lopers op tien.”

Dat hij op het einde van zijn carrière nog zwaar geblesseerd raakte, heeft ‘m niet van de leg gebracht. “Ik heb in al die jaren dat ik gespeeld heb bijna nooit iets gehad. Af en toe een spierblessure en dat was het wel. Dit is vervelend, maar niet meer dan dat. Ik ben blij dat het net voor het einde van de competitie is gebeurd en niet halverwege het seizoen. Dan had ik wel flink gebaald.”

Klik op VV Heerjansdam voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Heerjansdam voor meer informatie over de club.

JO23-2 Poortugaal is tevreden proefkonijn

Een geslaagd experiment, zo wordt bij Poortugaal de entree gezien van het JO23-2-elftal op het competitietoneel. Op papier breedtesport, maar in de praktijk een serieuze bezigheid. “Samen maken we er wat leuks van.”

Hij geeft aan dat het seizoen vol genieten was. Dennis de Jongste, die als vader van één van de voetballers en als teammanager betrokken is bij de JO23-2, is lovend over de manier waarop de afgelopen competitie is verlopen. “Poortugaal is twee seizoenen geleden gestart met een prestatief onder 23-elftal. Dat speelt inmiddels in de tweede divisie en fungeert als springplank van talenten naar het eerste elftal. Afgelopen seizoen zijn wij aangesloten, met jongens die al jaren spelen en vorig seizoen de JO19-3 vormden.”

De Jongste noemt de onder 23-competitie een uitkomst. “Het verschil tussen de junioren en senioren is enorm groot. Bij de jeugd is alles nog geregeld voor spelers, dat houdt min of meer op bij de senioren. Voorheen werden de spelers verdeeld als ze niet samen een vriendenteam konden vormen. Ik denk dat zeker één derde van de huidige spelers was gestopt als dit elftal er niet was gekomen. Misschien wel meer.”

Hoewel spelend in de B-categorie in de eerste klasse worden de zaken serieus aangepakt bij de JO23-2. “Die jongens mogen lol maken wat ze willen, maar het is niet alleen maar leve de vrijblijvendheid. Het doel is ook om deze spelers voetballend beter te ontwikkelen en daarbij vragen wij discipline en inzet.”

Over trainingsopkomst heeft de teambegeleiding geen klagen. “We trainen twee keer in de week en als er iemand niet is dan heeft hij altijd een goede reden voor” weet hij. “De jongens zijn loyaal. Het zijn allemaal vrienden van elkaar en zien elke training als een leuk uitstapje.”

Het team is self-supporting volgens De Jongste. “We hebben een staf van vier leden en hebben ook een eigen scheidsrechter bij thuiswedstrijden. Het team loopt er ook pico bello bij in gesponsorde kleding.”

“De jongens zijn fanatiek en doen er alles aan om te winnen. We hebben in Stephan Hermsen een trainer die die gasten geweldig kan motiveren. Hij is begin dertig en voelt goed aan wat er bij die jongens leeft.”

Het team had afgelopen seizoen een vliegende start in de competitie. In de eerste fase werd meteen het kampioenschap van de eerste klasse veroverd. “In het tweede deel was het een stuk zwaarder met tegenstanders, omdat we waren ingedeeld met alle kampioenen van de eerste klassen. Uiteindelijk kunnen we tevreden terugkijken op het seizoen. We hebben mooie wedstrijden gespeeld en in voetballend opzicht progressie gemaakt. Sommige jongens hebben zich bovendien in de kijker gespeeld. Onze keeper wordt volgend seizoen overgeheveld naar de onder 23-1.”

Het team blijft voor komend seizoen vrijwel intact. “Eén jongen stopt, maar dat komt doordat hij gaat studeren aan de andere kant van het land. Omdat twee spelers langdurig zijn geblesseerd, zoeken we nog wel naar aanvulling, want anders wordt het wat krap. We hebben dit seizoen ook een paar keer gehad dat we maar net genoeg man op de been konden brengen omdat er blessures waren.”

Klik op SV Poortugaal voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Poortugaal voor meer informatie over de club.

NBSVV transformeert ook buiten het veld

0

NIEUW-BEIJERLAND – Dankzij de degradatie uit de vierde klasse belandt de hoofdmacht van het Nieuw-Beijerlandse NBSVV in het nieuwe seizoen, de vijfde jaargang van huidig trainer Mark Smeding, in de vijfde klasse. Evenals GOZ en Fortuna Be Quick slaagden de blauw-witten er niet in om het dreigende onheil af te wenden en knapte het touwtje waaraan de ploeg ook in het voorgaande seizoen al aan bungelde.

Smeding zal bij het volmaken van zijn lustrum op sportpark De Kreek dus in een nieuwe voetbalomgeving zijn trainersactiviteiten gaan uitvoeren. Dat zal hij gaan doen met een selectie die nauwelijks veranderd is. NBSVV verwelkomde tijdens de overschrijvingsperiode één nieuw gezicht: Ingmar van Bruggen maakte de opmerkelijke overstap van de Oud-Beijerlandse eersteklasser SHO naar het vier klasse lager acterende NBSVV. Met zijn ervaring zal Van Bruggen een belangrijke schakel moeten worden in het elftal dat na moeizame seizoenen in de vierde klasse op zoek is naar een sportieve boost.

Niet alleen de voetbalomgeving voor de hoofdmacht is aan verandering onderhevig (geweest), maar ook buiten het veld zit er een transformatie aan te komen: NBSVV is op bestuurlijk vlak op zoek naar nieuwe gezichten. Voorzitter Dirk Enzlin van de Nieuw-Beijerlandse vereniging heeft aangekondigd dat hij een stap terug wil doen en ook penningmeester Michiel Plaisier is bij de komende algemene ledenvergadering niet meer herkiesbaar. Bovendien heeft Stefan van Alphen reeds meegedeeld dat hij per 1 september niet meer beschikbaar zal zijn voor de sponsorcommissie, in verband met privé-omstandigheden. Voor NBSVV liggen er dus in de komende periode uitdagingen op verschillende terreinen.

Klik hier voor meer informatie over NBSVV
Klik hier voor meer artikelen over NBSVV

Smitshoek houdt basiselftal vrijwel intact

Smitshoek heeft de basis van afgelopen seizoen vrijwel weten te behouden. Op spits Joey Kleijn na (hij vertrok naar Nieuwenhoorn) blijft het geraamte actief in Barendrecht.

Buiten het behouden van de belangrijkste spelers kon Smitshoek tien nieuwelingen aan de A-selectie toevoegen. De meest opvallende naam is die van Jesper van den Bosch die overkomt van Barendrecht. Van Alphense Boys onder 21 kwamen Lucio Hollander en Tim Zandwijk. Steyn Gerritsen en Quinten van der Ent stappen over van Excelsior Rotterdam onder 21. Andere nieuwkomers zijn Sven Schilder (Nieuw-Lekkerland), Ilano Silva Timas (Excelsior Maassluis), Gavijn Penijn (Blijdorp) en Levi Blinker, die afkomstig is van Spartaan’20 uit Rotterdam.

Daarnaast is ook Lorenzo Braaf weer speelgerechtigd voor het nieuwe seizoen.

Smitshoek heeft met Edilson Oliveira een nieuwe trainer voor het tweede elftal aangesteld. Hij was afgelopen de trainer van de onder 19. Vanuit dat elftal stromen de nodige talenten door naar Smitshoek 2.

Naast Ap Bol is ook Marco Roos gestopt. Hij wordt als teammanager opgevolgd door Kevin Schipper die zijn taken als teammanager samen met John Jaques gaat invullen.

Klik op Smitshoek voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Smitshoek voor meer informatie over de club.

Supportersvereniging Kozakken Boys is trouw, fanatiek én kritisch

Het begon ooit met het organiseren van busvervoer naar uitwedstrijden van het eerste, maar is mede onder leiding van Kees Ottevanger uitgegroeid tot iets groters. Want de supportersvereniging van Kozakken Boys is inmiddels veel meer dan dat. “Belangrijk om mensen te binden aan de club.”

En daar zit over het algemeen, best wel veel tijd in, vertelt de voorzitter. “Ik ben begonnen als bestuurslid, na een half jaartje heb ik in 2017 het stokje overgenomen. Daar geven ze dan een mooie titel aan, hè? Maar we doen het gewoon met een man of zes hoor.” Begonnen dus, met het regelen van de bus voor uitwedstrijden. “Dat was de basis én doen we ook nog steeds.” Want, zo belooft Ottevanger (51). “Het is echt hartstikke leuk, gewoon een gezellig uitje. Beetje ouwehoeren, biertje en een hapje erbij. Al willen we natuurlijk wel winnen!”

Extra omzet
Na verloop van tijd, zijn daar dus de nodige zaken bijgekomen. “Vooral gewoon leuke dingen organiseren, bijvoorbeeld rond het jubileum.” Maar er is meer. “Naast de ‘Speler van het Jaar’, ook een darttoernooi, voetbalquiz, après-ski of zeskamp.” De reden is eigenlijk heel simpel. “Allemaal gericht om mensen binnen de vereniging te binden.” Met inmiddels om en nabij de 500 betalende leden, lukt dat voorlopig best aardig. “Het is vooral heel leuk werk, je krijgt er ontzettend veel voor terug.” En steunt indirect te club. “Tijdens thuiswedstrijden doen we verlotingen, net als met kerst. We verkopen zelfs merchandise en spullen voor school. Dat is toch extra omzet voor de vereniging, op die manier zijn we ook ondersteunend.” Al halen ze er natuurlijk ook zelf, heel veel plezier uit. “De derde helft, met allerlei soorten artiesten, regelen we ook!” Extra fijn, als er in de eerste en tweede helft, dan ook gewonnen wordt. “Over het algemeen is de supporter van Kozakken Boys trouw, fanatiek, meelevend en kritisch. Dat steken we ook niet onder stoelen of banken. Maar als we er allemaal achter moeten gaan staan, zoals vorig seizoen met de nacompetitie, dan doen we dat ook!” Hem incluis. “Ik wil graag winnen, kan niet goed tegen mijn verlies. Als we een belangrijk potje verliezen, kan ik daar echt van balen.”

De Kuip
Heel gek is die clubliefde ook niet. “Vanaf mijn zesde kom ik bij Kozakken Boys. Mijn vader stond negentien jaar bij het eerste op doel, dan wordt het met de paplepel ingegoten.” Zelf haalde hij dat vlaggenschip niet. “Vooral in het tweede of derde én twee jaar bij Altena.” Later ook nog als elftalleider of jeugdtrainer, dus met zijn eigen binding, zit het wel goed. “Dat gaat er ook nooit meer uit. Daar ben je mee opgegroeid, je kent iedereen. Het is gewoon heel het sociale gebeuren.” En natuurlijk het gezamenlijke succes. “Als jong ventje heb ik heel wat wedstrijden bij mijn vader gekeken. Een beslissingswedstrijd in Huizen bijvoorbeeld, tegen VVOG. Dat herinner ik me nog goed.” Net als de promotie naar de topklasse, of de duels met Spakenburg, Katwijk, Lienden en GVVV. “We hebben regelmatig om titels of promoties gespeeld, maar Kozakken Boys is een soort Schalke 04. Te vaak net niet.” Toch ging het vaak genoeg, ook wel goed natuurlijk. “Drie afdelingstitels begin jaren ’90, in vier jaar tijd. En het Algeheel Nederlands Kampioenschap bij de zaterdagamateurs, in 2015.” Iets recenter, is de bekerstunt van dit seizoen, tegen Vitesse. “Dat was ook top natuurlijk!” En dus blijft Ottevanger dromen, al fietsend naar ‘zijn club’. “Tuurlijk wil je altijd nog een keer kampioen worden. Maar weet je wat mij nou echt mooi lijkt? Voor de beker naar De Kuip. Dat spreekt toch wel tot de verbeelding. En dan ben ik zelf meer voor PSV…” Die ploeg troffen ze, net als Ajax, op eigen veld al eens. En dus mikt de voorzitter van de supportersvereniging nu alvast op iets groters. “Als we naar Rotterdam mogen, dan gaan er genoeg bussen mee hoor.” Niet zonder de inzet van al die vrijwilligers. “Er zijn heel veel mensen die allerlei werkzaamheden verrichten voor de club. We doen het echt met z’n allen, dat verdient een dikke pluim!”

Klik op Kozakken Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Kozakken Boys voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.