Je staat op het punt om definitief door te breken en slaat dan – pats, boem – een andere weg in; een keuze waar ontegenzeggelijk de nodige lef voor nodig is.
In het geval van Stefan Slabbekoorn (22) zit het zo: hij verruilde een beloftevolle toekomst als leidsman in het korfbal voor een precair bestaan als voetbalscheidsrechter. Maar voetbal, lag dat hem wel? ,,Eigenlijk helemaal niet”, is de Biezelingenaar verrassend eerlijk. ,,Al ben ik wel een liefhebber. Maar nooit voetbalde ik, nooit. De ballen die ik vroeger voor mijn verjaardag kreeg zien er nog altijd spik en span uit.”
Slabbekoorn zocht liever de korf dan het doel. Tot zijn zeventiende speelde hij voor KVK uit Kapelle en Tjoba uit ‘s-Heer Hendrikskinderen, waar hij tot het derde team reikte. Het gaf hem slechts geringe voldoening. ,,Ik ben maar gaan fluiten en dat ging vervolgens als een speer. Al snel mocht ik met een vaste assistent werken en floot in de overgangsklasse. Er werden mij bekerfinales toegewezen en ik had ooit de leiding over het duel van TOP Arnemuiden voor promotie naar de hoofdklasse – het op een na hoogste niveau van Nederland. Arnemuiden verloor, maar zelf stond ik wel op het punt om naar dat niveau te promoveren. En ik was nog maar twintig jaar hè.”
Het was het jaar 2014, het jaar dat zowel het Nederlands Elftal als scheidsrechter Björn Kuipers hoge ogen gooiden op het WK voetbal in Brazilië. Tijdens die sportzomer groeide Slabbekoorns voetballiefde, wat hem op het idee bracht zich in te schrijven voor de scheidsrechterscursus van de KNVB. In de jaargang 2014/2015 voldeed Slabbekoorn de basisopleiding voor voetbalscheidsrechter, wat hij combineerde met het fluiten als korfbalscheidsrechter. En toen viel die ene belangrijke en onverwachte brief in de bus. Daarin stond dat Slabbekoorn was uitgenodigd voor een selectiedag van de KNVB in het Willem II-stadion. ,,Ik was zó verbaasd, maar ben er wel gewoon heengegaan. We deden testen om toegelaten te worden tot het ontwikkelingstraject. Het stadion, de aanwezigheid van scheidsrechter Danny Makkelie: het maakte indruk. En uiteindelijk kreeg ik zelfs groen licht!”
Zo wiep zich een moeilijke keuze op. Of richting de hoofdklasse in het korfbal, of onderaan de ladder beginnen in het amateurvoetbal. Het duurde een aantal maanden voordat Slabbekoorn zijn beslissing nam. ,,Eerst wilde ik het zelfs combineren maar dat gaat je een keer opbreken. Het voetbal is toch professioneler en dat wilde ik gewoon eens meemaken. De reacties die ik vervolgens uit de korfbalwereld kreeg waren voornamelijk positief.” De twintiger koos ook maar meteen voor het seniorenvoetbal. ,,Ik ben ambitieus en dan is dit de snelste weg omhoog.”
Zijn uitnodiging voor het ontwikkelingstraject was de doorslaggevende factor in zijn keuze. ,,Anders had ik toch eerder geneigd naar het korfbal. Het traject brengt me gelukkig ook wat ik had gehoopt. Met 25 man zijn we uitverkoren om eens in de zes weken extra begeleiding te krijgen. Plus dat je nog een begeleider krijgt toegewezen die je volgt rond de wedstrijden.”
Toch blijft die ene vraag hangen. Of hij op geen enkel moment spijt heeft gehad in die anderhalf jaar dat hij nu de voetbalvelden afstruint? ,,Spijt is niet het juiste woord, maar het is anders. Ik miste in het begin de volle sporthallen, de sfeer bij opkomst. Gelukkig mag ik af en toe al ruiken aan de derde klasse zaterdag, en daardoor floot ik eind 2016 de stationsderby Kruiningen-Yerseke. Staat er toch zo’n vijfhonderd man langs de lijn. Dat smaakt naar meer.”
