Home Blog Pagina 1348

CvdW: SVO DKS’17 – Chelsea van Wolvelaer

Chelsea van Wolvelaer (23) vervult op het moment de functie van trainster bij SVO DKS’17. Toen Van Wolvelaer in groep 8 zat, is zij door het schoolvoetbal in aanraking gekomen met de sport. Chelsea was sinds twaalfjarige leeftijd lid van RKVV Koewacht, maar heeft haar carrière als speelster al moeten beëindigen. Momenteel vervult Van Wolvelaer de functie van trainster bij SVO DKS’17.

Doordat zij veel last heeft gehad van blessureleed aan haar knie en het feit dat zij drie maanden geleden een operatie heeft ondergaan aan haar kruisband, heeft Van Wolvelaer besloten om zelf te stoppen met voetballen. Vanwege deze beslissing is zij zich meer gaan focussen op het trainen van de jeugdteams voor de meiden. ‘’Ik vind het heel leuk om mensen mee te nemen in het enthousiasme van voetbal en vind het erg belangrijk dat mensen plezier hebben in de sport. Omdat ik de sport zelf niet meer kan beoefenen, wil ik mijn enthousiasme doorgeven als trainster.’’

Het trainerschap
Bij RKVV Koewacht is Chelsea van Wolvelaer als trainster betrokken geweest bij het toenmalige D-elftal waar zij kwam helpen, bij de MO-15 als hulptrainer en komend seizoen gaat zij aan de slag als hoofdtrainster van de Vrouwen 3 van DKS’17.

Zij is op het moment de enige vrouwelijke trainer binnen SVO DKS’17, terwijl het streven toch is om DKS’17 een echte vrouwenvereniging te maken. ‘’Ik denk dat op een gegeven moment de speelsters van de seniorenteams toch gaan nadenken over kinderen en/ of het zelf niet meer zien zitten om te voetballen of de sport door lichamelijke klachten niet meer kunnen uitoefenen. Wij hopen natuurlijk dat deze dames dan een andere functie binnen de club (willen) gaan vervullen.’’

‘’Ik vind het belangrijk dat de speelsters elkaar binnen het team positief stimuleren en dat zij hun verhaal kwijt kunnen aan mij als zij daar behoefte aan hebben. Ik zal aankomend seizoen het derde team gaan trainen en dit is een heel nieuw team.’’ Van Wolvelaer heeft voor zichzelf als doelstelling voor komend seizoen dat de speelsters een hecht team worden en dat het plezier in de sport behouden blijft. Een anders streven van Van Wolvelaer voor aankomend seizoen is dat de speelsters gebruik maken van de kwaliteiten die zij zelf hebben, maar ook die van hun ploeggenoten.

Wat maakt DKS zo mooi?
Van Wolvelaer vindt het mooi dat de samenwerking tussen Koewacht en VV Steen het damesvoetbal weer uit het dal trekt. ‘’Het werd namelijk steeds minder met het damesvoetbal, waardoor wij uiteindelijk de volgende keuze kregen: Of het is klaar met het damesvoetbal of het damesvoetbal is te redden door middel van een samenwerking. Daarnaast vind ik het ook heel mooi dat door de samenwerking het damesvoetbal op Koewacht blijft, want hier ben ik toch opgegroeid wat betreft het voetbal.’’

Toekomstvisie
Altijd plezier in het voetbal en dat de speelsters onderling een hechte groep zijn. Uiteraard willen wij ook dat uiteindelijk alles binnen de club ‘door en voor vrouwen’ wordt geregeld en dat de club steeds groter wordt. Hoe mooi zou het zijn als over enkele jaren DKS het grootste SVO van Zeeland of Zeeuws-Vlaanderen zou zijn?

Over haar eigen toekomstplannen gaf Van Wolvelaer aan dat zij het liefst actief wilt blijven als trainster van de jeugd. ‘’Uiteindelijk is de jeugd de toekomst van de club en hier wil ik graag aan bijdragen. Ik vind het belangrijk dat de jeugd goed gestimuleerd wordt en vandaar dat ik actief wil blijven bij de jeugdafdeling van SVO DKS’17. Misschien dat ik in de toekomst wel meer wil gaan doen voor de jeugd, maar dat zien we tegen die tijd pas.’’

Het stimuleren van de jeugd probeert DKS’17 te bereiken door o.a. langs te gaan op scholen en door middel van het schoolvoetbal om met name meiden enthousiast te maken over de sport en kennis te laten maken door ze mee te laten trainen. ‘’Voetbal is tegenwoordig niet meer alleen een mannensport, want steeds meer meiden en dames beoefenen de sport ook.’’

Strijd om tickets NK Beach Soccer bij SCZ in Zoelen

Het jaarlijkse Beach Soccer toernooi in de regio Tiel wordt voortaan gehouden bij SCZ. De voetbalclub uit Zoelen heeft een akkoord gesloten met de organisatoren van de competitie, die begin juni van start gaat en in het weekend van 30 juni/1 juli wordt afgesloten met een finaleweekend.

Jarenlang werd het Beach Soccer toernooi bij Theole gehouden. Die club richtte de focus echter op andere doelen en daarom moest de organisatie op zoek naar een nieuwe locatie. SCZ bood zich aan en was welwillend om een veld voor het beach soccer aan te leggen. Marco van Overbeek zit al jarenlang in de organisatie van het toernooi én is trainer van een eigen team samen met Fred Fisscher. “Deze sport is echt populair aan het worden, je ziet steeds meer verenigingen zo’n veld aanleggen.”

Het toernooi in de regio Tiel is altijd hartstikke gezellig volgens Van Overbeek, hij is dan ook heel blij met het aanbod uit Zoelen. Alle leeftijdscategorieën doen mee. “Het is mooi om te zien dat die kleintjes zo veel plezier hebben. Daarnaast is het een hele spectaculaire sport. Zand is natuurlijk lang niet zo egaal als een grasveld, waardoor de gekste dingen gebeuren.”

De winnaar van het Beach Soccer toernooi bij SCZ mag meedoen aan het NK in Scheveningen, er staat dus wel degelijk iets op het spel. SCZ is blij met de aanwinst. “Zo kunnen we onze leden en het dorp meer bieden dan alleen voetbal. Het zandveld blijft liggen, dus kan de school of een andere vereniging er ook gebruik van maken.”

Hellevoetsluis blijft ook als honderdjarige ‘doodnormale’ club

Over een jaar viert Hellevoetsluis het honderdjarig jubileum. Een mijlpaal waar de club graag bij stilstaat. “Maar we blijven ook als honderdjarige doodnormaal doen”, zegt voorzitter Edwin Boogaard. “We hoeven niet ten koste van alles eerste klasse of hoofdklasse te spelen.”

Rust en loyaliteit zijn volgens Boogaard, zelf bezig aan zijn twaalfde (!) seizoen in zijn huidige functie, twee termen die van toepassing zijn op het Hellevoetsluis van nu. “Er is op alle fronten weinig verloop. Bestuursleden, commissieleden, spelers en trainers, mensen binden zich voor een langere tijd aan de club. Dat geeft zoveel rust.”

Edwin de Koning zit al acht jaar als hoofdtrainer op de bank. “En hij heeft voor een negende seizoen bijgetekend”, vertelt Boogaard (50) met enige trots. “Wij geloven niet in adhoc-beleid. Toen we stijf onderaan stonden in de tweede klasse hebben we het contract van de trainer met twee seizoenen verlengd. Voor de buitenwacht doet dat misschien vreemd aan, voor ons niet. De paniek regeert hier niet snel.”

Hellevoetsluis werkt ook rustig naar de jubileumviering – volgend jaar mei – toe. Twee jaar geleden, exact drie jaar voor het 100-jarig bestaan, was al de eerste vergadering van de jubileumcommissie. “De grote lijnen van hoe we het willen doen, staan wel vast”, zegt Boogaard. “Er komt een receptie, een dag die in het teken staat voor de jeugd en een feestavond op zaterdag 11 mei, hét hoogtepunt van de viering. Die dag staan er allerlei jubileumwedstrijden op het programma. Voor het eerste elftal zoeken we nog een aansprekende tegenstander.”

“Op zondag 5 mei zetten we een klok in werking. Die klok loopt terug van honderd naar nul uur. Op 9 mei om acht uur ’s avonds staat de klok op nul en is het precies honderd jaar geleden dat we zijn opgericht.”

Van oorsprong is Hellevoetsluis een zondagclub. “We hebben een periode zowel een zaterdag- als een zondagafdeling gehad. De zaterdagafdeling bestaat in 2019 dan ook al zestig jaar.Dat was ongeveer 25 jaar geleden. De nadruk lag op de zondag, op de zaterdag was het vooral gezellig. De spelers konden met 8-0 verliezen, maar dat was met een paar kratjes bier voor hun neus zo weer vergeten.”

Dertien jaar geleden koos de club voor de zaterdag. “De animo voor de zondag was behoorlijk aan het teruglopen. De stap naar de zaterdag was een heel logische”, herinnert Boogaard, zelf toen speler van zaterdag 1, zich nog. “Natuurlijk verzetten verstokte zondagmensen zich ertegen. Er zijn ook leden die nooit meer een voet op het complex hebben gezet, maar dat was maar een handjevol. Het was onvermijdelijk. Toen we eenmaal op zaterdag speelden, was iedereen er ook zo aan gewend. We hadden ook geluk dat we meteen kampioen werden”, aldus Boogaard, die acht jaar in de hoofdmacht van de zondag en drie seizoenen in de eerste zaterdagelf speelde.

“Ik denk dat we als club een goede afspiegeling zijn van de wijk. ‘Doe normaal, dan doe je al gek genoeg’, dat is een beetje de mentaliteit bij ons.”

Hellevoetsluis groeide de afgelopen jaren fors. Inmiddels heeft de club 640 leden. Boogaard: “Vooral de afgelopen twee jaar zijn er veel nieuwe leden bijgekomen. De aanwas heeft meerdere redenen. Onze accommodatie is opgeknapt, tot 2012 stonden op de plaats van de kleedkamers houten barakken. We waren één van de eerste clubs met kunstgras. En dat het met Nieuwenhoorn de laatste jaren wat minder gaat, heeft ons ook geen windeieren gelegd”, is de voorzitter eerlijk.

Door de recente groei is het nodig om de accommodatie uit te breiden. Er zijn vergaande plannen om de oude tribune te vervangen voor een nieuwe. “Onder de tribune willen we vier extra kleedkamers realiseren. Dat zou ons extra lucht geven. Met de huidige capaciteit zitten we aan ons plafond. Met die extra kleedkamers zouden we ruimte krijgen om door te groeien naar zevenhonderd leden.”’

Heel veel groter moet Hellevoetsluis niet worden, vindt Boogaard. “Iedereen kent elkaar nu nog, dat hoort ook bij het karakter van onze club.”

Art van der Staal, voorzitter HSV Hoek

Art van der Staal is sinds 2015 de voorzitter van HSV Hoek, maar hij heeft zelf nog nooit gevoetbald. ‘Ik ben oorspronkelijk een korfballer. Deze sport heb ik dan ook 30 jaar beoefend.’ De reden dat Van der Staal voorzitter van HSV Hoek is geworden, ligt in het feit dat hij al sinds 1993 sponsor van de club is.

Van der Staal is dus al een lange tijd betrokken bij de club uit Hoek en toen de club op zoek ging naar een nieuwe voorzitter, voelde hij zich niet gelijk aangetrokken tot de positie. Uiteindelijk heeft hij toch besloten om de functie aan te nemen. ‘Het is natuurlijk een van de belangrijkste functies binnen een vereniging en het is hard werken. Er zijn weken bij dat je 15 tot 20 uur met/voor de club bezig bent.’

Aangezien het seizoen afgelopen is voor HSV Hoek, denken veel mensen waarschijnlijk dat er een rustige periode aangebroken is voor de club. Maar niets is minder waar. De club moet namelijk, aan het begin van het nieuwe seizoen, voldoen aan de licentie van de Derde Divisie. ‘Wij zullen hard aan het werk moeten in de zomerstop, aangezien wij op 14 juli alweer beginnen met de voorbereidingen en op 18 augustus alweer de eerste KNVB-bekerwedstrijd moeten spelen. Voor die tijd moeten wij dus zorgen dat Hoek aan de licentie voldoet.’

Als voorzitter zit Van der Staal niet stil en is hij voornamelijk bezig met de communicatie, sponsoren, spelers en trainers. ‘Voor de jeugd werken wij samen met Philiphine en dit wil ik zo goed mogelijk begeleiden.’ De hoogtepunten van de voorzitter van HSV Hoek zijn de promotie naar de Derde Divisie, een penaltysoap bij FC Lisse in oktober en de wedstrijd in het Heracles stadion tegen Heracles die nipt met 3-1 werd verloren. ‘De promotie naar de 3edivisie is een historisch moment. De club was klaar om de stap te maken en het is dan mooi als het ook nog eens lukt.’

De club wil de jeugd gaan uitbreiden. HSV Hoek werkt hierom al samen met Philiphine, maar willen nog een stap verder. ‘We proberen de jeugd zo goed mogelijk uit te breiden en op een leuk niveau te laten spelen. Helaas zijn wij maar een kleine vereniging met 250 leden. Het eerste elftal speelt op een hoog niveau, maar dat is ook het enige.’ HSV Hoek heeft het niet getroffen met de ligging. De club ligt namelijk in de uithoek van Zeeuws-Vlaanderen en de meeste jeugdspelers kiezen toch sneller voor de grotere clubs in de regio.

Voor aankomend seizoen heeft Hoek de doelstelling om zich te handhaven in de Derde Divisie en voor de aankomende jaren wil het een stabiele ploeg in de Derde Divisie worden. Om de bovenstaande doelstellingen te kunnen behalen, heeft HSV Hoek een paar versterkingen aangetrokken voor het aankomende seizoen. ‘Het zijn allemaal mannen die al eerder in de Tweede of Derde Divisie hebben gespeeld.’

HSV Hoek is via de nacompetitie gepromoveerd naar de Derde Divisie na dat de club op de vierde plaats was geëindigd in de Hoofdklasse. De eerste twee wedstrijden in de nacompetitie waren tegen Spijkenisse. Thuis werd er met 1-0 gewonnen en het uitduel in Spijkenisse eindigde in 2-2. In de volgende ronde waren de Ajax amateurs de tegenstander. Uit werd er gelijkgespeeld (0-0) en had Hoek het heft dus nog volledig in eigen hand. Gelukkig werd er op Sportpark Denoek met 1-0 gewonnen, waardoor HSV Hoek de promotie naar de Derde Divisie heeft afgedwongen.

Jordan Francke waakt voor verslapping bij VV de Meeuwen

Zaterdag-tweedeklasser De Meeuwen stevent af op het kampioenschap. Een belangrijke rol is weggelegd voor Jordan Francke (22). Met de middenvelder bespreken we de bedreigingen en kansen voor zijn ploeg. ,,Wij zijn de favoriet.’’

Uitspreken dat De Meeuwen kampioen wordt, durft Francke nog niet. Desalniettemin barst de aanvallende middenvelder van vertrouwen. Het kan ook bijna niet meer mis gaan. ,,Je zou denken van niet, nee. Maar we kunnen van iedereen verliezen. En van iedereen winnen. Zo zit deze competitie in elkaar’’, vertelt Francke. Dat de competitie spannend is, is een understatement. ,,Als wij 10% minder zijn, trekken we een wedstrijd niet over de streep’’, schetst de nummer 10. ,,Je moet elke wedstrijd volle bak gaan, want iedereen is aan elkaar gewaagd. Maar wij zijn de favoriet!’’

Outsiders
Er zijn een heleboel outsiders in de tweede klasse, maar Francke pikt er één ploeg uit. ,,Arnemuiden, daar speelden we thuis 2-2 tegen. Ze zijn voetballend aan ons gewaagd en hebben een aantal gevaarlijke spelers. In vergelijking met Nieuwdorp vind ik Arnemuiden beter.’’ Halverwege februari maakte de koploper kennis met een andere, uitstekende ploeg: Oostkapelle. Op Sportpark Duinhelm ging De Meeuwen met ruime cijfers onderuit; het werd 4-0. ,,Dat was een klein dipje’’, blikt de rechtspoot terug. ,,We waren de eerste helft beter, maar Oostkapelle maakte de kansen wél af. Het is een echte counterploeg en het hobbelige veld hielp ook niet mee. We speelden ze in de kaart. Ja, je leert wel van zo’n wedstrijd. Maar we hebben er niet zo lang bij stilgestaan, de focus ging al gauw op Terneuzense Boys-uit. Die wedstrijd wonnen we dan weer met 2-5.’’ Op bezoek bij de Zeeuws-Vlaamse laagvlieger was Francke vier maal aangever. ,,Dat klopt niet helemaal, al stond dat wel zo in de krant. Twee voorzetten werden nog aangeraakt, maar ik vind vier assists prima’’, knipoogt hij.

Aanjager
Francke is steevast basisklant in Zoutelande. Hij zit al jaren bij de selectie en wordt steeds belangrijker. Als aanjager op 10 moet hij de spitsen Robin Dek en Menno de Nooijer ondersteunen én op maat bedienen. Het is persoonlijk nog geen topseizoen, oordeelt Francke. ,,De trainer (Daan Eikenhout, red.) verwacht dat een aanvallende middenvelder minimaal tien goals maakt per seizoen. Dat aantal ga ik niet halen, want ik heb er nu nog maar drie in liggen. Ik moet meer gaan scoren, misschien wat brutaler worden ook, meer ballen opeisen. Maar we staan bovenaan hè, dat is het belangrijkste’’, aldus Francke.

Kick and rush
Oefenmeester Daan Eikenhout oogst veel lof. Met zijn oogstrelende voetbal lokt hij voetballiefhebbers op zaterdagmiddag naar Sportpark D’n Hooghe Hilt, als de groen-witten thuis spelen natuurlijk. Francke is eveneens tevreden over het functioneren van Eikenhout. ,,Hij is een heel goede trainer’’, stelt de 22-jarige dribbelaar. ,,Hij wil een voetballende ploeg zien. Het Engelse kick and rush ligt ons niet zo, want we hebben veel technische spelers met voetballende kwaliteiten. Daan doet ook altijd een biertje mee in de kantine en is eerder als laatste weg dan als eerste. Een geweldige vent!’’

Vriendenteam
Francke zit lekker in zijn vel. Zijn rendement moet weliswaar omhoog, maar de spelverdeler koestert plaats één op de ranglijst. Een echte teamplayer dus. Zoutelande verlaten doet hij voorlopig sowieso niet, is hij stellig. ,,Ik wil met De Meeuwen naar de eerste klasse. Ik denk niet na over een vertrek. Ik voetbal voor mijn plezier met een hecht vriendenteam en dus niet voor centjes. Er heeft ook nog nooit een club mij benaderd, hoor’’, vertelt Francke nuchter. De sfeer bij De Meeuwen is té gezellig. ,,Het is een geweldige club’’, meent hij. ,,We hebben enorm trouwe supporters, die ook altijd bij uitwedstrijden zijn. Soms zijn er meer fans uit Zoutelande dan dat er supporters van de thuisclub langs de lijn staan. Dat is mooi.’’

Pim van Oers: ‘Volgens de dokter had ik al lang moeten stoppen’

Pim van Oers speelde onlangs zijn driehonderdste wedstrijd in VCW 1. Het lichaam van de 34-jarige verdediger stribbelt af en toe tegen, maar van stoppen wil hij nog niets weten. ‘Ik ben nog net zo bloedfanatiek als die jonge gasten.’

VCW is een echte dorpsclub uit Wagenberg. De spelers van het eerste team zijn ook nagenoeg allemaal afkomstig uit die plaats, maar uitgerekend een van de meest ervaren voetballers uit de formatie komt ‘van buitenaf’. Althans, officieel dan, want een vreemde voelt Pim van Oers zich al jaren niet meer in het knusse Wagenberg. “Ik heb tot mijn achttiende bij Terheijden gespeeld en dat deed ik met veel plezier, maar door onenigheid met met mijn trainer, ben ik destijds daar vertrokken”, legt Van Oers uit. “Ik kende wat jongens uit Wagenberg van het stappen en ze vroegen of ik bij VCW kwam spelen. Daar had ik wel oren naar. Bovendien woonde mijn toenmalige vriendin ook in die plaats.”

Fysieke problemen
Zestien jaar na zijn overstap naar VCW is Van Oers zelf woonachtig in Wagenberg, is zijn toenmalige vriendin zijn vrouw en speelt hij nog altijd in het eerste team van VCW. “Ik heb heel wat dingen meegemaakt en ben het spelletje nog altijd niet beu”, zegt Van Oers, die inmiddels is afgezakt van het middenveld naar een plekje in het hart van de defensie. Twee flinke blessures brachten hem niet van zijn stuk. “Ik heb er tweemaal anderhalf jaar uitgelegen”, zegt van Oers. “Eerst scheurde ik mijn voorste kruisband af in een knie en een paar jaar later had ik enkelproblemen. De dokter adviseerde me na het tweede incident om te stoppen, maar ik heb daar natuurlijk niet naar geluisterd. Ik ben namelijk nog veel te fanatiek en sla geen training over. Het lichaam stribbelt af en toe tegen en mijn enkel moet ik ook elke wedstrijd intapen. Maar op zondagmiddag sta ik er nog altijd.”

Record
Inmiddels speelde Van Oers dus meer dan driehonderd duels in het eerste team, maar daarmee heeft hij nog geen record in handen. Ivo Marreel speelde namelijk 359 duels in VCW 1, maar hij is ondertussen gestopt. Bovendien speelde ook Frank Meeuwissen meer duels dan Van Oers voor het vlaggenschip van de gemoedelijke dorpsclub. “Als ik de blessures niet had gehad, dan had ik misschien nu wel meer duels gespeeld dan zij, maar nu moet ik dus nog twee seizoenen doorgaan om het record over te nemen hé”, lacht Van Oers. “Maar pin me niet vast op deze uitspraak: ik bekijk altijd aan het einde van het seizoen of ik er nog een jaar achteraan plak.”

Van Oers heeft nu nog geen tijd om aan stoppen te denken. Met VCW strijdt hij tegen degradatie uit de vierde klasse C. “We moeten er alles aan doen om nacompetitie en directe degradatie te ontlopen”, aldus de routinier. “We hebben een prima team en krijgen veel complimenten over ons spel, maar pakken te weinig punten. Iedereen moet in de eindfase harder werken om ons doel te bereiken. We hebben een jonge groep, dus dat moet geen probleem zijn. Ikzelf ben niet meer de snelste en moet het vooral van mijn inzicht en timing hebben, dus ik reken vooral op onze jonge gasten”, besluit hij lachend.

Marco Mann neemt afscheid met titel bij NSVV

Toen Marco Mann zijn debuut maakte in het eerste elftal van NSVV, betaalde men in Nederland nog met guldens. De eredivisie heette nog KPN Telecompetitie en Feyenoord moest de UEFA Cup nog winnen. Achttien jaar was Mann speler in de hoofdmacht van de club uit Numansdorp. Na het kampioenschap in de derde klasse D zette de captain er een punt achter. Hij is klaar met de verplichtingen en wil graag meer tijd maken voor zijn gezin.

NUMANSDORP – Ruim een jaar geleden speelde een afscheid ook al door het hoofd bij Marco Mann, maar destijds degradeerde NSVV uit de tweede klasse. Weggaan na een degradatie, dat zag de aanvoerder niet zitten. “Ik heb lang getwijfeld, maar je kan het niet maken om dan weg te gaan. Ook had ik nog wel het gevoel dat ik nog van waarde kon zijn en dat heb ik volgens mij ook wel bewezen dit seizoen’’, blikt Mann terug op zijn besluit van destijds om er toch nog een jaartje aan vast te knopen. Een goede keuze, zo bleek. Nu neemt hij immers afscheid met een schaal in zijn handen. “Twee jaar geleden werden we ook kampioen in de derde klasse.

Die titel was emotioneler, omdat een vader van een teamgenoot ernstig ziek was. Dat we toen kampioen werden was mede te danken aan een puntenstraf voor een ploeg die in de winterstop bovenaan stond. Dit seizoen hebben we de titel volledig op eigen kracht behaald. Ik heb enorm genoten van het team dit jaar, hoe we gevoetbald hebben en alles hebben gegeven.’’

Na achttien jaar in de hoofdmacht vond Mann het welletjes. “Dit is een moment waarop ik zelf de knoop kan doorhakken. Het is ook niks als anderen voor je beslissen en je langzaam via de reservebank naar de achtergrond verdwijnt. Mijn zaterdagen staan altijd in het teken van voetbal, want ik wil altijd ruim op tijd op de club zijn en voor je weer eens thuis bent is het over zessen. Dat vinden ze thuis ook niet altijd even leuk. Mijn vriendin en dochters gaan ook weleens mee en dat vinden ze wel leuk, maar straks is er veel meer vrijheid. Kan je vijf minuten voor de aftrap eens komen kijken.’’

Bang voor zwarte gaten in zijn agenda is Mann niet. Zijn tijd zal opgaan aan zijn gezin, maar ook aan een andere sportieve passie: golfen. “Zeker in de zomermaanden, lekker in de buitenlucht, is dat heerlijk om te doen met vrienden. Hier in Numansdorp, of banen in de omgeving. We proberen ook eens in de twee jaar een golftripje te maken naar bijvoorbeeld België. Dat soort reisjes worden nu ook makkelijker’’, werpt Mann een blik in de toekomst. Of men hem bij NSVV dan nog weleens terugziet in een andere rol? “Dat ga ik ondervinden. Eerst maar eens een halfjaar of jaar niks. Het groepsgevoel, het lekker ouwehoeren in de kleedkamer ga ik wel missen. Maar de verplichtingen absoluut niet en daarom kan ik goed leven met dit besluit.’’

Afscheidsduel
“Toen Marco doorbrak, bevond ik mij in de nadagen van mijn loopbaan. Toen ik afscheid nam kreeg ik een beeldje met de tekst ‘Mister NSVV’ en zo’n beeldje zou hij ook moeten krijgen’’, reageert NSVV-trainer Ton Havelaar op het afscheid van Marco Mann.

Op 9 juni heeft de captain een heus afscheidsduel gekregen, met verschillende oud-teamgenoten. Ook Havelaar hoopt nog één keer voor enkele minuten aan de zijde van Mann te spelen. De gasten nodigde Mann zelf uit. “Voorzitter Arie Kruithof vroeg om een lijstje met namen in te leveren. Dat heb ik gedaan. Jongens als Peter van der Hoek, Corno Langerak en Ton Havelaar stonden op die lijst. Toen ik ‘m kwam langsbrengen, werd ik al snel dringend verzocht om weer te vertrekken. De rest van het programma is een verrassing. Ik ben dus benieuwd wat mij te wachten staat’’, aldus Mann.

CvdW: DKS’17 – Erwin van Regenmortel

De 49-jarige Erwin van Regenmortel is de huidige voorzitter SVO DKS’17. Als voorzitter probeert hij de organisatie van de SVO DKS’17 te verbeteren. Zijn doel voor de komende jaren is om de punten/posities aan te vullen waar het huidige bestuur momenteel nog te kort schiet. Door dit aan te pakken hoopt de voorzitter een goed georganiseerde damesvereniging op te zetten. Uiteindelijk wil hij de positie van voorzitter doorgeven aan een vrouwelijke voorzitter, zodat DKS’17 een echte vereniging kan worden ‘voor en door vrouwen’. Van Regenmortel vertelt ons meer over de samenwerking die leidde tot DKS’17, trouw zijn aan de club en zijn toekomst als voorzitter.

Erwin van Regenmortel heeft jarenlang gevoetbald voor RKVV Koewacht en heeft in de senioren in alle elftallen gespeeld, namelijk in het eerste tot en met het vierde. Toen het tijd was om zijn spelerscarrière achter hem te laten, heeft hij de overstap gemaakt naar het trainer- en coach vak. Dit deed hij van de F’jes tot de D-Junioren en is daarna trainer geworden van de Dames. Momenteel is hij ook actief als de voorzitter van de samenwerking tussen RKVV Koewacht en VV Steen: SVO DKS’17.

Elk jaar weer verlieten de beste speelsters van Koewacht de club, omdat de nabijgelegen verenigingen ‘hondsbrutaal’ de speelsters wegkapen. ‘’Deze clubs hebben voor die meiden altijd wat te bieden. RKVV Koewacht acteert op het laagste niveau, vijfde klasse, en de grotere clubs bij ons in de buurt vierde of derde klasse. Dat is ook niet sensationeel, maar voor die meiden is dat toch een stap die ze op dat moment willen maken. Hierdoor moet je telkens als vereniging zorgen dat het leden aantal op peil blijft.’’

Wat er bij Koewacht gebeurde, gebeurde tegelijkertijd ook bij VV Steen. De beste speelsters verlieten de vereniging en er ontstond ook bij Steen een tekort. ‘’Naar aanleiding hiervan zijn wij uiteindelijk aan tafel gegaan met VV Steen, RKVV Koewacht, VV Graauw en HVV’24 met de vraag: Hoe kunnen we dit oplossen? Na de eerste gesprekken zijn Grauw en HVV afgehaakt, aangezien zij liever apart door wilden gaan. RKVV Koewacht en VV Steen hadden wel interesse in een samenwerking en langzamerhand zijn beide verenigingen hier ook aan begonnen.’’ Het voordeel van een SVO is dat het niet alleen een grote aantrekkingskracht zal hebben bij speelsters uit het eigen dorp, maar ook voor speelsters in de nabije omgeving. DKS’17 richt zich echt op de omgeving Oost Zeeuws-Vlaanderen.

Momenteel is de voorzitter bezig met de organisatie rond de SVO te verbeteren. Bij DKS’17 hebben ze ervoor gekozen om binnen het bestuur een aantal commissies op te zetten, namelijk een evenementencommissie, communicatiecommissie en commissie voor sponsorzaken. ‘’Deze functies worden ingevuld door de dames van de vereniging. Er gaat op het moment binnen de club een enquête rond, waarin gevraagd wordt voor welke commissie zij iets willen doen. Ieder lid is verplicht om minimaal één commissie aan te vinken. Op deze manier doen de meiden allemaal wat extra’s voor de club wanneer dat nodig is.’’

Voor Erwin van Regenmortel was het vroeger al duidelijk, als je uit Koewacht komt en daar ook voetbalt, hoezo zou je dan ooit ergens anders heen gaan? ‘’Als er iets in het dorp is probeer je dat ook te behouden, zo hou je het leven erin.’’ Met de komst van de samenwerking onder de naam SVO DKS’17, zijn de gedachten van de voorzitter niet veranderd. Hij wil er nog steeds voor zorgen dat de dames en meiden in het eigen dorp willen blijven voetballen. ‘’De hoofdreden hiervoor blijft: Wij willen een voetbalvereniging behouden in ons dorp, en natuurlijk het liefst met zo veel mogelijk dames.’’

Voorlopig blijft van Regenmortel nog voorzitter van SVO DKS’17, maar hij beseft dat hij het stokje ooit door zal moeten geven aan een van de vrouwelijke leden. ‘’Ik ben op het moment met name voorzitter, omdat de huidige dames in het bestuur te kort schieten qua ervaring. Ik hoop over een paar jaar te kunnen zeggen dat zij het zelf kunnen gaan regelen. Dan krijg je een echte  damesvereniging en dat is toch altijd het doel geweest.’’ Van Regenmortel heeft nog weinig gedacht aan zijn toekomst binnen de voetbalwereld, toch denkt hij dat dit misschien wel zijn laatste klusje kan zijn. ‘’Maar je weet het natuurlijk maar nooit, we zullen wel zien hoe het loopt’’, vertelde hij grappend.

Luiten weg bij Excelsior Barendrecht

Het verblijf van Sander Luiten bij Excelsior Barendrecht blijft beperkt tot één seizoen. De Rotterdamse oefenmeester stapt over naar PSV. In Eindhoven heeft hij een contract getekend voor twee seizoenen.

“Ik heb gekozen voor PSV omdat zij mij benaderd hebben voor een fulltime job waarin ik groeimogelijkheden zie. Daarnaast zijn er betere faciliteiten ter beschikking. PSV is in alles een grotere club en het trekt mij om een bijdrage te leveren aan hun ambitie”, zegt Luiten op de website van Excelsior.

Een jaar geleden begon Luiten met het vrouwenteam van Excelsior Barendrecht in de Eredivisie. “Door ons vast te houden aan een aantal pijlers vanuit de club hebben wij een bepaalde ontwikkeling als organisatie meegemaakt. Niet alleen wij, maar ook het team heeft een progressie gemaakt in de manier van spelen.”

“Speelsters zijn als individu en als team beter gaan functioneren. Dit proces moet een vervolg krijgen en dat is een mooie uitdaging voor de komende periode voor iedereen.” Excelsior Barendrecht eindigde in de reguliere competitie op de laatste plaats.

De ballen met al die ballen om zijn oren

Al jaren krijgen weinig doelmannen zoveel doelpunten om de oren als Rick de Bruin (28) bij vierdeklasser OFB. Alleen al afgelopen seizoen incasseerde hij er ruim honderd. En de ploeg uit Ooltgensplaat won zelf geen enkele keer. Maar voortaan mag iemand anders van hem de ballen uit het net vissen.

 Voor iemand die nauwelijks weet wat het is om een overwinning te vieren, is De Bruin opvallend vrolijk. Op de vraag hoe het is om keeper van OFB te zijn? ,,Die vraag heb ik al vaker gekregen”, lacht hij. ,,Zeker toen we twee seizoenen geleden echt een dramaseizoen hadden en ik een van de keepers in Nederland was met de meeste tegendoelpunten ooit.”

Of het nog leuk is om bijna iedere week te verliezen en zoveel uit het doel op te rapen? ,,Tijdens de wedstrijd kan je af en toe wel door de grond zakken. Maar onze groep was best hecht. Voor ons was het voetbal vooral een hobby. Je krijgt dan wel iedere week een paar doelpunten om je oren, maar tijdens de derde helft drinken we dan gewoon weer gezellig een drankje met elkaar. De sfeer eromheen was bij ons dus ook wel belangrijk.”

Of hij bij thuiskomst nooit dacht: volgende keer blijf ik thuis? ,,Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat eigenlijk nooit heb gehad. Maar af en toe dan knaagde het wel, hoor. Dan denk je: ‘Daar gaan we weer’. Maar goed, het ging al jaren zo. Dan raak je er ook wel aan gewend.”

De Platenaar, die op zijn twaalfde in de jeugd van Den Bommel nog begon als voetballer en pas later ballen tegen ging houden, heeft nu zes seizoenen in het eerste van OFB achter de rug. Op relatief jonge leeftijd zet hij nu een punt achter zijn loopbaan als keeper en gaat hij in het tweede weer voetballen.

,,Ik ben afgelopen seizoen een eigen bedrijf begonnen. Daardoor had ik het privé een stuk drukker. Ik heb dan ook besloten om nu met keepen te stoppen. Er stroomt nu jeugd door, waardoor er weer vers bloed in het elftal komt. Misschien dat dat weer wat leven in de brouwerij brengt. En ik ben een paar jaar geleden geopereerd aan mij pols. Sindsdien is het keepen voor mij sowieso wat gevaarlijker geworden. En met mijn bedrijf heb ik mijn handen hard genoeg nodig. Daarom ga ik nu wat voorzichtiger doen en in het tweede af en toe een balletje trappen.”

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.