Home Blog Pagina 11

Thijs Goossens ziet zichzelf als 1001-dingendoekje bij ODIO

rkvv Odio
-
0
Thijs Goossens ziet zichzelf als 1001-dingendoekje bij ODIO

OSSENDRECHT – In de jeugd van ODIO speelde Thijs Goossens in eerste instantie in de spits, later ook centraal op het middenveld. Inmiddels heeft hij sinds zijn debuut op zijn zeventiende al verschillende posities als voetballer gehad en noemt hij zichzelf het 1001-dingendoekje van ODIO.

“Dit seizoen ben ik gestart als rechtsback, daarna centrale middenvelder en verder heb ik ook nog rechts- en linksvoor gespeeld. Wat mijn beste positie is? Ik kan overal wel redelijk uit de voeten en maak gebruik van mijn loopvermogen en inzet. Dat is mijn kwaliteit, niet persé de technische hoogstandjes. Het maakt voor mij ook niet heel veel uit, zolang ik maar in de basis kan starten.”

Voor de winterstop speelde de polyvalente Goossens vrijwel alles, maar een moment van onoplettendheid zorgde ervoor dat hij na de winterstop een reeks wedstrijden moest missen. “Na een teamactiviteit kwam ik op de fiets hard ten val. Niet omdat ik teveel bier op had, maar gewoon door niet op te letten. Een zware hersenschudding en een kapot gebit waren het volg. Daardoor heb ik pas in maart weer mijn eerste minuten kunnen maken. Nu heb ik nog een spalk over enkele tanden, maar verder ben ik gelukkig helemaal hersteld.”

In de tussentijd ging hij wel altijd mee als supporter, maar de 20-jarige loodgieter is blij dat hij nu weer terug in de basis staat bij de club waar hij al zijn hele voetballeven rondloopt. “Ik zit nu vier seizoenen bij de eerste selectie, waar ik op mijn zeventiende onder Erwin van Schilt mocht debuteren. Inmiddels ben ik van de jonge gasten die destijds doorkwamen degene die het langst in de basis staat, daar ben ik wel trots op. Het is leuk om uiteindelijk het eerste te halen als je daarvoor als jeugdspeler geregeld hebt staan kijken met het idee ‘dat wil ik ook’.  Het is een mooie club en voel me hier prima thuis. Je ziet ook dat er vrij weinig verloop is van spelers.”

Na elf jaar vierde klasse komt de ploeg uit Ossendrecht nu uit in de vijfde klasse van het zondagvoetbal waarin het middenmoter is. “Dat valt wel enigszins tegen want we wilden proberen te gaan voor promotie. Door een reeks aan blessures en een aantal vaste krachten die zijn weggevallen of definitief gestopt is dat tot heden niet gelukt. Door al die redenen hebben we tijdens het seizoen al teveel onnodige punten laten liggen en kan je wel spreken van te groot verval in prestaties. Soms is het voor de trainer zelfs een echte puzzel om op zondagmiddag een mooi team op het veld te krijgen.”

Op het veld staan en plezier beleven in het voetbal is voor Goossens hetgeen waar het allemaal om draait. En het liefst ook nog met een prestatief randje eraan. “Mijn vrienden voetballen in het tweede en derde elftal, maar dat is nu nog niets voor mij. Ik heb die prestatieprikkel nodig. Om me fit te voelen en om me sportief uit te dagen. Voorlopig zie ik mezelf nog wel wat jaren in het eerste voetballen en zoveel mogelijk blessurevrij te blijven. Verder zie ik wel hoe het in de toekomst verloopt. Uitdagingen elders zijn sowieso niet aan mij besteedt, want ik zie me wel altijd bij ODIO blijven. Met het eerste lijkt het me gaaf om nog eens een promotie mee te maken. Al zie ik dat helaas dit seizoen nog niet gebeuren.”

Klik op rkvv ODIO voor de laatste artikelen over de club.
Klik op rkvv ODIO voor meer informatie over de club.

Trappenburgs tweede kans: “Ik geniet weer van het spel”

asv Arkel
-
0
Trappenburgs tweede kans: “Ik geniet weer van het spel”

Je plezier kwijtraken in hetgeen je eigenlijk het liefste doet. Het overkwam Niek Trappenburg (30) van ASV Arkel. De 30-jarige legde de lat te hoog voor zichzelf, waardoor hij zijn plezier voor het voetbal verloor. Maar nu, bij zijn vertrouwde club, heeft hij de reden teruggevonden waarom hij als kleine jongen zo graag voetbalde. “Het klinkt misschien gek, maar dit voelt een beetje als een tweede jeugd.”

Zijn voetbalreis begon in de jeugd van GJS, waar hij met name in de JO17-1 op een competitief niveau speelde. “Dat was een geweldige tijd. We speelden in de derde divisie tegen clubs als PSV en andere BVO’s. Maar na dat seizoen begonnen we vaker te verliezen, en door mijn drang om te presteren verdween het plezier.”

In die periode kwam Trappenburg via goed contact met Remie Schuurman in aanraking met het zaalvoetbal bij Jogadores CF. Die connectie speelde uiteindelijk een belangrijke rol in zijn overstap van de jeugd van GJS naar het eerste elftal van ASV Arkel.

Bij Arkel kwam Trappenburg in goede handen terecht. Jerome Ceton was daar namelijk de hoofdtrainer. Het klikte tussen de twee en, niet onbelangrijk, Trappenburg speelde direct alle wedstrijden. Toch veranderde de situatie na zijn vierde seizoen. “We werden kampioen, maar met de komst van een nieuwe trainer belandde ik op de bank. Ook dat jaar pakten we de titel, maar omdat ik nauwelijks in actie kwam, voelde ik me geen onderdeel van het team. Dat knaagde aan mijn zelfvertrouwen en ging ten koste van mijn mindset. Uiteindelijk besloot ik te stoppen, ik was klaar met voetbal.”

Trappenburg geeft toe dat zijn prestatiedrang hem vaak in de weg zat. “Ik denk dat die drang altijd de boosdoener is geweest, waardoor ik niet altijd mijn beste spel kon laten zien. Daarnaast had ik zo nu en dan blessures, en in de senioren kampte ik lange tijd met een hardnekkige bilblessure, waardoor ik een periode niet volledig topfit was.”

Twee jaar lang stond hij aan de kant, maar een definitief afscheid van het voetbal bleek onmogelijk. “Ik betrapte mezelf erop dat ik hele dagen voetbal op tv keek en bleef volgen hoe clubs in de regio presteerden. Na twee jaar besloot ik terug te keren. Eerder had ik al contact gehad met trainer Tutu N’Dona, die mij hielp de voetbalschoenen weer uit de kast te halen.”

Bij SVW maakte hij een seizoen lang kennis met het niveau van de eerste klasse. “Dat was een totaal andere ervaring dan ik gewend was. De sportparken waar je komt, de faciliteiten, alles is veel groter. Pas dan zie je hoe groot het amateurvoetbal eigenlijk is. Het was een geweldige tijd met een leuke spelersgroep en een hoog niveau in zowel trainingen als wedstrijden. Aanvankelijk begon ik op de bank, maar wist ik toch de nodige speelminuten mee te pakken. Toch wilde ik meer, dus besloot ik een stap terug te doen.”

Na één seizoen keerde hij terug naar ASV Arkel, waar inmiddels ook oud-trainer Jerome Ceton weer aan het roer stond. “Nu speel ik elke wedstrijd als centraal verdediger en voel me als een vis in het water. Het vuur is terug, en het voelt echt als een tweede jeugd. Mijn vertrouwen is hersteld, en ik geniet weer van het spel. Het belangrijkste is om plezier te behouden en een groeimindset te hebben. De prestaties volgen dan vanzelf.”

Klik op ASV Arkel voor de laatste artikelen over de club.
Klik op ASV Arkel voor meer informatie over de club.

Broers, buurmannen en bovenal voetballiefhebbers

vv Schelluinen
-
0
Broers, buurmannen en bovenal voetballiefhebbers

Broers Jan (71) en Rob (72) van Driel zijn bijna buren en zijn al lang betrokken bij de voetbalvereniging Schelluinen. Vooral Jan zet zich al zo’n 35 jaar in voor de club. Met nog maar één jeugdteam bij de club vragen de heren zich af hoe de toekomst er voor hun club uit zal zien, wat hun wil om de club draaiende te houden alleen maar versterkt. Beiden hebben in het bestuur gezeten en steunen de vereniging nu op andere manieren.

Jan woont op nummer 34 en Rob op nummer 38 van dezelfde straat. De twee waren als broers aan elkaar verbonden en zijn dat dus altijd gebleven. Niet alleen doordat het bijna buren van elkaar zijn, maar ook door het voetbal. Ze zijn alle twee actief bij Schelluinen. “Normaal gesproken zaten Rob en ik samen in de VUT-ploeg” vertelt Jan. “Maar nu niet meer omdat de penningmeester zwanger is” voegt Rob eraan toe. “Die functie neem ik nu dus tijdelijk over. Daarnaast ben ik leden-en contributieadministrateur en beheer ik Sportlink. ”

Jan zit nog wel in de VUT-ploeg. Drie keer per  week onderhoudt hij samen met een groep van vijf anderen de velden en de rest van de accommodatie. Daarnaast is hij al vele jaren wedstrijdsecretaris. “Je probeert iets voor de club te doen om het draaiende te houden. Je wilt Schelluinen ook niet in de steek laten, want het wordt steeds lastiger de club te laten voortleven. De toekomst is onzeker. Waar we vroeger tien jeugdteams hadden, hebben we nu alleen de JO9-1.”

Op de zaterdagmiddag vermaken de twee zich prima als ze langs het veld staan om naar een wedstrijd van het eerste te kijken. “We leven in ieder geval wel mee, ja” vertelt Jan en moet lachen “af en toe maken we de grensrechter van de tegenpartij een beetje gek. Maar wel met een knipoog hoor, het zal nooit escaleren. Maar goed, dat is altijd wel een gezellige middag. Het veld ligt er dan weer mooi bij en we hopen op een leuk potje. Het eerste team speelt in de derde klasse. In onze ‘goede’ jaren speelden we zelfs in de eerste klasse. In die tijd hadden we een geweldig elftal met allemaal talentvolle spelers. Wat een mooie tijd was dat. Na de wedstrijd, of we nu winnen of verliezen, drinken we altijd een lekker glaasje bier in de kantine met ons vaste ploegje.”

Rob speelde vroeger in het eerste van Unitas in Gorinchem en is nog steeds lid, dat in zijn tijd op het hoogste amateurniveau van Nederland uitkwam. Hij mist het voetballen nog wel eens. Jan speelde in de jeugd en later in het derde elftal bij Unitas en heeft nog een paar jaar in het vierde elftal van Schelluinen gespeeld.  Ook heeft hij later een korte periode zeven tegen zeven gespeeld: “We hebben hier een zeven tegen zeven competitie. Ik heb een paar keer meegedaan, maar kreeg een zweepslag. Ik had vier dagen last van mijn kuit, dus heb ik toen besloten om te stoppen.”

Jan verzorgt ook elk jaar het ‘Rad van avontuur’. Er worden dan lootjes verkocht waarmee de bezoekers in de kantine een prijs kunnen winnen. De opbrengst gaat in de clubkas. Jan heeft in het verleden meerdere succesvolle acties opgetuigd. De laatste editie van het Rad van avontuur was een groot succes. Als toetje kon door de aanwezigen worden geboden op een gesigneerd shirt van Frenkie de Jong. “Dat is de kleinzoon van erevoorzitter Jan de Bruijn. De penningmeester zat met een grote glimlach op het gezicht achter het geldkistje.”

Klik op VV Schelluinen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Schelluinen voor meer informatie over de club.

Aanvoerder Jeroen Augustijn blijft strijdbaar met VVC’68 tot laatste snik

VVC 68
-
0
Aanvoerder Jeroen Augustijn blijft strijdbaar met VVC’68 tot laatste snik

HALSTEREN – Na tevredenheid vorig seizoen met een stevige plek in de middenmoot, ging men bij VVC’68 ook deze competitie vol vertrouwen van start. Dat liep helaas even anders en nu is de derdeklasser met nog vier ploegen vol in de slag voor lijfsbehoud. Aanvoerder Jeroen Augustijn blijft echter strijdbaar tot de laatste snik.

“Het is constant stuivertje wisselen nu onderin. Eén overwinning kan het verschil maken tussen rechtstreekse degradatie of directe handhaving.. De laatste weken hebben we de aansluiting gevonden en daar zag het heel lang niet naar uit. Het zit extreem dicht bij elkaar en die kans om de dans te ontspringen op het eind mogen we nu niet meer laten glippen.”

Augustijn speelt alweer zes seizoenen voor de roodhemden op Sportpark de Beek en heeft het ondanks het teleurstellende seizoen heel goed naar zijn zin. Hoewel de jaren tellen voelt hij zich nog altijd fysiek en conditioneel sterk en heeft hij al te kennen gegeven ook volgend seizoen nog bij VVC’68 actief te blijven. “Daarin sta ik niet alleen overigens, want ook nagenoeg de complete selectie blijft intact. Ook als we het onverhoopt niet mochten redden en degraderen naar de vierde klasse. Gezien de kwaliteit in de selectie zou dat doodzonde zijn, maar iedereen is er debet aan en dan hebben we direct een goede reden om in de vierde klasse weer vol te gaan voor een terugkeer.”

Zover is het echter nog niet, want VVC’68 heeft dankzij enkele belangrijke overwinningen de aansluiting met de vier ploegen erboven te pakken. Hoewel de centrale verdediger de mening heeft dat er kwaliteit voldoende is bij zijn ploeg, ziet hij wel oorzaken van het slechte seizoen. “Er is vaak een te groot verval. De ene week spelen we goed en winnen we overtuigend, maar andere wedstrijden hebben we in mijn ogen niet altijd het maximale gegeven en dan kan je van iedereen verliezen in deze klasse. We zijn de enige ploeg die nog geen duel gelijk heeft gespeeld…. Het is of alles of niks en dat heeft ons al te vaak punten gekost dit seizoen.”

Al vroeg in de competitie kreeg men te maken met een trainerswissel. Peter Remie vertrok en werd opgevolgd door Remco van Haaren. “Er zijn daarna wel dingen veranderd, ook qua trainingen en spelopvatting. Iets meer zekerheid en dat gaf wel meer vertrouwen. Remco blijft ook komend seizoen dus dat geeft ook rust. Het is nu voor iedereen zaak om de komende weken de schouders er met elkaar onder te zetten en de overtuiging op het veld te tonen. Want dat we voetballen weten we, dat we mee kunnen op dit niveau hebben we vorig seizoen bewezen. Maar als je bijvoorbeeld de wedstrijd tegen WHS neemt… Wij hebben driekwart balbezit, krijgen twee counters om de oren en verliezen met 2 – 0. Dat mág gewoon niet! Ook bij standaardsituaties zijn we niet scherp genoeg geweest met tegendoelpunten en puntverlies tot gevolg. Als je alles bij elkaar optelt hebben we het zelf laten liggen en dat is doodzonde.”

Toch heeft de Steenbergenaar nog het volste vertrouwen dat VVC’68 het kan redden. “Dat hebben we toch echt zelf in de hand. De kwaliteit is aanwezig, alleen moet iedereen het geloof en de overtuiging nu laten zien. Als we na een jaartje laatste te hebben gestaan nu inblijven… Reken maar dat we het dan dik gaan vieren. We blijven strijdbaar, tot het eind.”

Klik op VVC’68 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VVC’68 voor meer informatie over de club.

 

Jasper Gunter: dit seizoen stevig gegroeid in voetbalontwikkeling!!

rksv Halsteren
-
0
Jasper Gunter: dit seizoen stevig gegroeid in voetbalontwikkeling!!

HALSTEREN – Het eerst seizoen bij Vierde Divisionist RKSV Halsteren was vooral eentje ‘wennen en groeien’ voor aanvaller Jasper Gunter. Nu in zijn tweede seizoen is hij naar eigen zeggen aardig toegegroeid naar het gewenste niveau.

“Toen ik overkwam van WHS, uitkomend in de tweede klasse zaterdag, was het toch echt wel wennen en aanpoten. Alles bij Halsteren ging zo ongekend veel sneller… Dat deed me wel beseffen dat je niet ‘zomaar’ even overstapt naar een hoger niveau. Waar ik bij WHS nog wel eens een bal kon goedleggen of iets meer tijd kreeg voor het doel, daar merkte ik dat op divisieniveau je veel sneller moet handelen en betere keuzes moet maken.”

Gunter verkeek zich dus op de stap die hij maakte van WHS naar Halsteren, maar inmiddels heeft hij wel de nodige stappen voorwaarts in zijn voetbalontwikkeling gezet. “De intensiteit op trainingen en wedstrijden ligt zoveel hoger dan ik gewend was. Daar moet je in mee en dat gaat dan op een gegeven moment wel vanzelf. Daardoor is de ‘motor’ qua inhoud wel enorm toegenomen. Voor een speler zoals ik ook wel noodzaak, want ik ben iemand die altijd heel veel energie in zijn spel legt en altijd vol gas geeft. Nu kan ik dat wel weer volhouden, al is het wel een leerpuntje om meer mijn momenten te kiezen. Dat kan net het verschil zijn tussen nog wel of geen energie hebben voor die laatste sprint aan het eind van de wedstrijd.”

Waar hij in de tweede- en derde klasse veelal aan het eind van een WHS-aanval de trekker succesvol overhaalde, vraagt het leven van een Halsteren-spits net wat andere dingen. “Hier is het ook belangrijk dat je als spits meer meevoetbalt, aanvallen vloeiend houdt en óók als het even kan de trekker overhaalt.. In het voetballend stuk heb ik hier, mede door de intensiteit en de kwalitatief sterke selectie flinke stappen gemaakt. Daardoor ben ik wel toegegroeid tot het divisieniveau, al kan en moet het nog op heel veel facetten beter. Dat is ook de drijfveer die ik mezelf als voetballer opleg, want de competitie in de regio Den Haag en Rotterdam is toch wel van een ander level dan dat we gewend waren.”

Dit seizoen in de ‘regio West’ is er voor zowel Gunter als zijn ploeg eentje met twee gezichten. Vanaf het begin viel het steeds de verkeerde kant op en zag de ambitieuze Brabantse club zichzelf helemaal onderaan de ranglijst van de 4e Divisie B. “Dat was wel even slikken. In wedstrijden kregen we vaak op het eind nog een goal te slikken terwijl eigen kansen er niet ingingen. Ook bij mij niet en dat was balen. We hebben een grote selectie en heel veel kwaliteit. Maar het wilde in het begin niet onze kant opvallen en dat heeft ons heel veel punten gekost. Inmiddels hebben we sinds een paar weken voor de winter een goede reeks neergezet en een prima ‘flow’ te pakken. We hebben laten zien dat we óók tegen hoger geklasseerde (top)ploegen resultaat kunnen boeken. Daarom heb ik veel vertrouwen in een goede afloop.”

Want Halsteren is er alles aan gelegen om Vierde Divisionist te blijven. “Daarvoor hebben we absoluut de kwaliteiten. We hebben in de winterstop een aantal versterkingen van buitenaf erbij gekregen en dat heeft de concurrentie nog doen toenemen. We wisten in deze competitie niet wat we exact konden verwachten en het zich heel erg dicht bij elkaar. Win je twee keer sta je in de subtop, verlies je twee duels kan je op een nacompetitieplek eindigen. We moeten vol aan de bak en dat beseffen we ook. Maar ik heb er het volste vertrouwen in dat we het gaan redden, dat hebben we de afgelopen maanden laten zien.”

Klik op Halsteren voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Halsteren voor meer informatie over de club.

Totaalplaatje klopt bij Grenswachters voor Mike Hagenaars

vv Grenswachters
-
0
Totaalplaatje klopt bij Grenswachters voor Mike Hagenaars

PUTTE – Eén van aanjagers in de selectie, zo wordt Mike Hagenaars door ploeggenoten bij RKVV Grenswachters gezien. Want voor de verdediger is voetbal puur plezier, maar wel met alle andere geneugten die erbij horen, zéker op het niveau waar zijn club speelt. ‘Voetballen, sportiviteit, ontspanning en af en toe een biertje.’

Hagenaars (27) loopt al vanaf zijn vijfde rond op sportpark de Buizerd en doorliep er de hele jeugd om daarna voornamelijk in het tweede elftal zijn wedstrijden te spelen. Incidenteel pikte de verdediger wel zijn wedstrijdjes mee bij het eerste elftal, maar een vaste waarde was hij nooit, tot dit seizoen. “Klopt inderdaad. Een laatbloeier dus haha. We hebben nu te maken met een minder brede selectie en moeten nu vooral terugvallen op spelers uit de eigen jeugd en vanuit de eigen club. Daardoor krijgen jongens zoals ik nu volop kansen.”

De groep is volgens Hagenaars hecht en bestaat vooral uit Puttense jongens. “Een enkeling komt uit Ossendrecht, maar we hebben niet meer zoals in het verleden een hele hoop Belgische spelers. De selectie is smaller, maar vooral ook heel erg jong. Je merkt dan wel in wedstrijden dat we soms ervaring, slimheid en duelkracht tekort komen. Daardoor zijn ook de prestaties misschien we wisselvalliger dan we jaren bij Grenswachters gewend zijn geweest.”

Het doel vooraf aan het seizoen was om te gaan voor een plek in de linkerrij, maar de omstandigheden laten zien dat Grenswachters daarin heeft moeten bijsturen. “Het linkerrijtje is niet realistisch. We hebben tussentijds ook nog te maken gehad met een trainerswissel. Bram Kot stopt al voor de winterstop. De klik was er helaas niet. Nu hebben we Peter van Oirschot en Jan Lemmens voor de selectie staan en zie je dat het wel beter gaat. Maar het linkerrijtje is iets waar we voor komend seizoen ons op moeten richten.”

In de jeugd speelde Hagenaars links- en rechtsachter, bij de selectie is hij nu vooral actief als rechter centrale verdediger. “In het tweede speelde ik overigens vooral op het middenveld, maar nu in het eerst is de plek als rechts centraal prima. Ik kan er mijn energie prima kwijt. Ik ben niet de beste voetballer en heb het spel graag voor me. Bovendien kan ik op die positie inschuiven waar nodig en vooral heerlijk de duels aangaan.”

Nu hij eindelijk een basisplek heeft weten te veroveren, twijfelt hij nog wel of hij ook de komende seizoenen in het eerste elftal actief zal zijn. “Met een drukke baan bij een internationaal logistiekbedrijf maakt ik veel lange dagen en dan is het soms haasten om te kunnen trainen. Het is vaak een race tegen de klok om het te redden. Dus ik ben nog aan het nadenken wat ik ga doen. Maar voetballen blijf ik sowieso doen en dan alleen bij Grenswachters. Want het totaalplaatje voor mij klopt hier perfect en ik kan me niet bedenken dat ik ooit een andere kleur shirt om mijn schouders draag dan het geelgroen.”

Klik op vv Grenswachters voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Grenswachters voor meer informatie over de club.

JOHN BOEKELMAN ZWAAIT UIT NA TWINITIG JAAR

Leerdam Sport 55
-
0
JOHN BOEKELMAN ZWAAIT UIT NA TWINITIG JAAR

John Boekeleman (67) zat maar liefst twintig jaar in het bestuur van Leerdam Sport ’55, maar nu is hij gestopt. Hij is gestopt terwijl veel leden, onder andere Remy Wijler, “liever hadden dat hij bleef.” Boekelman zelf gaat het voorzitterschap ook missen, zegt hij, maar “Ik vind twintig jaar een mooie tijd. Ik heb een mooie vereniging achtergelaten die financieel gezond is, dus ik kijk er met een goed gevoel op terug.”

Vier jaar als secretaris en zestien jaar als voorzitter moesten gevierd worden. Zonder dat het bestuurslid er ook maar iets van wist, werd er bij hem thuis aangebeld. De nietsvermoedende Boekelman deed de deur open en werd gevraagd om in de auto te stappen die op de stoep stond. “Toen ik aankwam in de kantine wachtten er, ik denk wel, 100 tot 125 mensen op me. En het was gewoon op een zondagmiddag. Ik werd door het bestuur, door wethouder Kees Bel en tal van andere sprekers toegesproken over mijn verdiensten voor de club. Ik denk wel dat ik het goed gedaan heb, maar je kunt niet alles goed doen. Ook ik heb fouten gemaakt. Maar als je dan die toespraken hoort waarin iedereen heel positief was, maakte dat me toch trots.”

In 1972, op zijn veertiende, raakte Boekelman betrokken bij een ongeluk met zijn brommer. Voetballen zat er vanaf dat moment niet meer in voor hem. In plaats daarvan ging hij zich richten op een functie als scheidsrechter. Zo bleef hij toch nog op het voetbalveld staan en vond het zo leuk dat hij er serieus in door wilde groeien. Uiteindelijk is hem dat aardig gelukt. “Ik heb het hoogste jeugdvoetbal van Nederland mogen fluiten. Feyenoord, PSV… Dat soort clubs. Als je nog verder omhoog wil groeien, heb je kruiwagens nodig: contacten die je verder brengen.”

Na zijn carrière als scheidsrechter werd Boekelman supporter. Zijn tijd in het bestuur begon meer dan twintig jaar geleden. Hij stond met zijn goede vriend Jeroen de Bruin langs de kant van het veld waarop Leerdam Sport aan het voetballen was, toen hij gevraagd werd om in het bestuur te gaan. “Ik had al wel eens eerder wat in het bestuur gedaan en nu trok het me ook wel weer. Het was 7 december 2004 toen Jeroen en ik samen instapten. Een sprong in het diepe. Financieel niet rooskleurig, maar we durfden het aan. En ik mag zeggen dat het een succes was. Het woord ‘kaasschaafmethode’ hebben wij uitgevonden. Overal waarop bezuinigd kon worden, werd op bezuinigd. En ik mag zeggen dat het een succesformule is geworden. Op dit moment zijn we een financieel gezonde vereniging met een schitterende nieuwe accommodatie en een groeiend ledenaantal.”

Boekelman is door de club benoemd tot Erevoorzitter. Voorzitter zal hij niet meer zijn, maar geen mening meer hebben over de gang van zaken is lastig af te leren voor hem. “Soms zie je bepaalde dingen waarvan je denkt: ik zou het zus en zo doen. Dat moet je dus afleren. Dat is niet meer aan mij. Dat zal wel lastig zijn, maar dat komt wel goed. Wel staat mijn deur altijd open voor adviezen.”

Boekelman zal niet snel verdwijnen bij Leerdam Sport, maar zal wel minder te zien zijn op de club. “Als voorzitter liet ik vaak mijn gezicht zien. Iedere avond liep ik wel even langs om een kopje koffie te drinken en langs de velden te kijken. Dat ga ik missen.”

Klik op Leerdam Sport’55 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Leerdam Sport’55 voor meer informatie over de club.

ERNÖ KALMÁR IS MISTER GJS

GJS Gorinchem
-
0
ERNÖ KALMÁR IS MISTER GJS

Ernö Kalmár (60) is Mister GJS. Bijna 50 jaar is deze man al verbonden met de club waar hij zowat alle functies die er zijn bij een amateurclub bekleed heeft. Nog altijd heeft Ernö een  invloed op het beleid van zijn geliefde GJS. “We hebben een mooie club.”

Één keer. Slechts één keer heeft Ernö zijn geliefde GJS verlaten. Dat was in 1977, hij was veertien jaar. Ernö voetbalde als enige bij GJS en al zijn klasgenootjes speelden bij Unitas. Op zijn achttiende keerde hij terug bij de club waar zijn hart lag en 42 jaar later nog steeds ligt. Clubicoon Ruud Bos noemt hem zelfs Mister GJS. Bos: “Ernö loopt al heel lang mee en heeft heel veel meegemaakt. Hij is de bepalende man binnen de club.”

Als voetballer heeft Ernö een aantal keer in het eerste elftal gespeeld, maar kwam voornamelijk uit in de tweede selectie. Na twee knieoperaties nam hij aan het eind van zijn carrière met het bestuur deel aan het jaarlijkse vier tegen vier toernooi. Nadat hij opnieuw door zijn knie ging en een derde operatie volgde, besloot hij zijn voetbalschoenen weg te gooien. Als bestuurder heeft Mister GJS meer succes gekend. Zo heeft Ernö in de ruim veertig jaar zoveel functies bekleed bij GJS dat de inkt moeite heeft om de pen bij te houden. Bij deze toch een poging; (jeugd)trainer, clubscheidsrechter, voorzitter jeugdcommissie, voorzitter, secretaris, bestuurslid facilitaire zaken, bestuurslid sponsorzaken en als laatste bestuurslid voetbaltechnische zaken. “Na mijn tweede bestuurlijke periode heb ik me gericht op het realiseren van de uitbreiding van het clubgebouw wat in 2023 is gerealiseerd.”

De enige rollen die ontbreken aan het CV van Mister GJS zijn kantinebeheerder, wedstrijdsecretaris en penningmeester. Momenteel is Ernö teammanager van het eerste team en coördinator van de senioren. “We hebben nu zes seniorenteams bij GJS. Gezien het ledenaantal van ongeveer 1200 is dat weinig. Zeker als je bedenkt dat alleen de eerste twee teams prestatief zijn. Ik probeer te zorgen voor een goede doorstroming naar de seniorenteams. Met de nieuwe Onder 23-teams hopen we de drempel te verlagen. Behalve teammanager en coördinator van de senioren ben ik ook nog medeoprichter en bestuurslid van de business club: Business United GJS. Samen met Martin de Man en René de Kuiper is de business club opgericht na mijn eerste bestuurlijke periode. Het doel van de business club is niet om spelers te betalen, maar om de vereniging in de volle breedte te ondersteunen. ”

Naast deze officiële functies heeft Ernö nog altijd invloed op het beleid van GJS. Zoals Ruud Bos ook al zei is hij de bepalende man binnen de club. Ernö zegt er zelf het volgende over: “Ik ben nu een klankbord voor het bestuur dus ik heb nog wel enige invloed, maar uiteindelijk is het bestuur het orgaan wat beslist. Op bestuurlijk niveau ben ik een constante factor geweest. Jarenlang heb ik me druk gemaakt over het ontwikkelen van deze club. Het geeft mij voldoening om het maximale uit mensen en organisaties te halen. Als je dan ook nog eens een goed beleid hebt en bereid bent om samen te werken, kun je als club heel ver komen. En ik denk dat we heel ver zijn gekomen. We hebben nu meer dan 1200 leden. Zo’n twintig jaar geleden hadden we rond de 300 leden. Die groei heeft ook alles te maken met de groei van Gorinchem-Oost. Daarom zie ik GJS, hoewel de club nu 94 jaar is, eigenlijk als een jonge vereniging.”

Ernö kijkt met veel genoegen naar zijn club. “We hebben een mooie club. Er heerst een goede cultuur en de betrokkenheid is hoog. De spelers die in het eerste elftal staan, leiden we zelf op. Ik haal mijn voldoening uit het feit als ik zie dat iedereen zich happy en betrokken voelt. En ik heb het idee dat dat over het algemeen zo is bij ons.”

Klik op GJS voor de laatste artikelen over de club.
Klik op GJS voor meer informatie over de club.

SportBSO NL sinds 1 april nu ook op Tholen geopend

VoetbalJournaal
-
0
SportBSO NL sinds 1 april nu ook op Tholen geopend

THOLEN – SportBSO NL had al verschillende vestigingen in Etten-Leur, Bergen op Zoom en Roosendaal. Maar sinds 1 april zijn ook de deuren van SportBSO Tholen geopend. De buitenschoolse opvang met ‘sport en spel’ als extra plus is gevestigd in Basisschool De Kraal in Tholen-stad.

Eigenaren Max Geers en Marvin Bedaf hebben de afgelopen tien jaar al vijf vestigingen  geopend van hun SportBSO NL. De vesting in Tholen is de eerste in Zeeland. Het is tevens de eerste BSO die oom de eerste samenwerking is tussen het tweetal en Corina Oudesluijs. “Zij woont op Tholen en verzorgt vanuit Sportbedrijf de Leertuin al jarenlang het bewegingsonderwijs en/of sportclinics binnen alle basisscholen van de gemeente Tholen. We zijn blij met deze stap en samenwerking. De voorbereidingen duurden ruim anderhalf jaar, maar nu zijn er bij SportBSO Tholen dertig kindplaatsen beschikbaar”, zegt Marvin Bedaf.

Open dag
Onlangs werd er nog een open dag georganiseerd en daar kwamen maar liefst tachtig kinderen en hun ouders een kijkje nemen. “Dat zegt ons dat er zeker voor een buitenschoolse opvang met dagelijks anderhalf uur sporten als extra voldoende interesse is.”

SportBSO Tholen is gevestigd op Tholen bij Basisschool De Kraal, de sportactiviteiten worden gegeven in Sporthal de Meulvliet, op wandelafstand gelegen van de basisschool. “Daar zijn we uiteraard enorm blij mee. Het was lang zoeken en afwegen maar we hebben nu een heel geschikte uitvalsbasis en sportruimte gevonden.”

Bedaf wil overigens wel verduidelijken dat de SportBSO Tholen beschikbaar is voor kinderen van 4 tot 13 jaar van alle scholen uit de gemeente Tholen. “En dus niet allen voor de kinderen uit Tholen. Wij verzorgen, indien dat nodig is, voor het vervoer van en naar onze opvanglocatie. Sinds de start van onze SportBSO NL zien we dat steeds meer mensen het belang inzien van een buitenschoolse opvang in combinatie met sport, gezondheid en bewegen.”

SportBSO Tholen is vijf dagen per week geopend en biedt voor- en naschoolse opvang, Maar ook opvang tijdens vakantieperiodes. Tijdens de opvangmomenten wordt dagelijks anderhalf uur sport en bewegen aangeboden. “Dat doen we in een afwisselend programma waarbinnen de kinderen kennis maken met verschillende sporten en waar ze zich op motorisch vlak verder kunnen ontwikkelen. We sporten overwegend binnen, maar mocht de gelegenheid zich voordoen zullen we ook buitenactiviteiten aanbieden tijdens de opvangmomenten.”

Victoria ’04 is een stap dichterbij handhaving

sc Victoria 04
-
0
Victoria ’04 is een stap dichterbij handhaving

De opdracht was duidelijk voor Victoria’04: er moest worden gewonnen in de strijd om degradatievoetbal te voorkomen. De Vlaardingse ploeg startte daarom ook zeer gemotiveerd aan het duel met Hillegersberg. Want ook de thuisclub bevindt zich nog niet in veilige haven.

Vanaf de aftrap werd het doel van Hillegersberg door Victoria’04 opgezocht. En met snel succes, want in de 3de minuut na vlotte aanval rondde Jelle Blankestijn een assist van Nailley Girigorie beheerst af: 0-1. Victoria’04 bleef jagen op meer treffers, doch pogingen van Roy Meerten en Nailey Girigorie brachten niet het gewenste succes. 

Pas na een kwartier spelen spelen kreeg Hillegersberg iets meer vat op het aanvallende spelen van de bezoekers. Doelman Colin Kraaijbeek keerde een knap schot uit de kruising. Het spel golfde over en weer, maar Victoria’04 bleek de betere partij. Na 20 minuten spelen belastte Linksachter Kynan Bruce zich met een vrije trap en zag zijn prachtig geplaatste schot in het doel van Hillegersberg verdwijnen: 0-2. 

De Vlaardingers dachten de winst binnen bereik te krijgen, nadat kort hierna aanvoerder Oscar Knecht zijn solo fraai afrondde: 0-3. Doch in de 35ste minuut kwam de thuisclub terug tot 1-3 door na een aanval over vele schijven doeltreffend af te ronden. Vlak voor het rustsignaal deponeerde Roy Meerten na een snelle counter de bal nog tegen de paal van de gastheren.

In de tweede helft ontwikkelde zich hetzelfde spelbeeld. Een dominerend Victoria’04, dat het accent legde op het behouden van de voorsprong en een machteloos spelend Hillegersberg, dat geen potten meer kon breken. Na een uur spelen was de wedstrijd gespeeld, toen Nailey Girigorie zich vrij maakte in het strafschopgebied van Hillegersberg en Victoria’04 op een 1-4 voorsprong zette. De moe gestreden bezoekers verzuimden hierna om de score uit te breiden.

Klik op sc Victoria’04 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op sc Victoria’04 voor meer informatie over de club.

1...101112...1.354Pagina 11 van 1.354

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.