Home Blog Pagina 10

Jop Bevelander ziet met Corn Boys kansen in de 5e Klasse A

SAS VAN GENT – Een aantal seizoenen speelde Jop Bevelander (22) in lagere teams bij zijn club Corn Boys. De laatste twee jaar is hij echter een vaste waarde in de eerste selectie van zijn club. Onder John Moes en de huidige trainer Tom van de Velde is de verdediger vrijwel wekelijks een vaste waarde bij de vijfdeklasser.

“Ik ben op mijn vijfde begonnen en voetbal dus al zeventien jaar hier. Het is echt wel mijn cluppie en ben dan ook trots dat ik nu in het eerste elftal speel. Dat ook mijn oudere broer Bas in hetzelfde elftal speelt dat geeft ook nog wel wat extra’s. De afgelopen seizoenen heb ik in mijn ontwikkeling best stappen gemaakt. De trainers helpen me daar zeker ook bij. Qua coaching en ook op conditioneel vlak. Voor mij bevalt de stap vanuit de lagere teams naar het eerste in elk geval prima.”

Het afgelopen seizoen zag Corn Boys zichzelf terug op een voorlaatste plek in de vijfde klasse zaterdag. Een positie die Bevelander dit seizoen absoluut niet inschat voor de ploeg. “We hebben wat versterkingen erbij gekregen en hebben denk ik een prima mix van jonge spelers en ervaren krachten. Als we die bij elkaar kunnen houden en een beetje fit door het seizoen kunnen gaan dan zie ik ons echt hoog in de linkerrij meedoen.”

Toen de jongste Bevelander uiteindelijk via een omweg toch bij de eerste selectie aansloot ging hij flink aan de slag met zijn fitheid. “Ik ben gaan fitnessen en ook conditioneel extra gewerkt. Dat is nu niet direct meer nodig omdat ik in mijn hele dagen fysiek in de weer ben binnen de installatietechniek.”

Vorig seizoen speelde de fysiek sterke Sassenaar voornamelijk centraal op het middenveld, maar onder de huidige trainer moet hij zich vooral richten op een plek centraal in de verdediging. “In de jeugd heb ik op beide posities wel gespeeld dus maakt het me weinig uit zolang ik maar minuten kan maken en mezelf kan laten zien op het veld. In het tweede speelde ik ook daar dus die posities zijn me wel bekend. Ik heb ook wel wedstrijden als linksbuiten gespeeld maar daar liggen nou niet direct mijn beste kwaliteiten. Al speel ik waar de trainer me nodig heeft en zal dan altijd proberen het maximale te geven voor de ploeg.”

Met Tom van de Velde staat er nu een nieuwe trainer voor de groep nadat John Moes een stapje terug heeft gedaan. Volgens Bevelander maakt het echter weinig verschil in spelopvatting. “Natuurlijk heeft elke trainer zijn eigen inzichten maar Tom heeft een prima kijk op het spel en de groep wil ook heel graag. Er zit zeker potentie in de selectie en de jongere spelers, waaronder ik mezelf ook nog wel reken, zijn inmiddels goed gewend aan het seniorenvoetbal. Die stap was best groot en gelukkig kunnen we ons steeds beter meten met tegenstanders in fysiek opzicht, handelingssnelheid en duelkracht. Dat is op dit niveau ook nodig om elke week voor de winst te kunnen gaan. Dat is de insteek en dan ben ik er van overtuigd dat we met Corn Boys niet nog eens zo’n seizoen gaan beleven als vorig jaar. Dat wil iedereen hier voorkomen.”

Klik op Corn Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Corn Boys voor meer informatie over de club.

Robbe de Keyser geniet bij Hulsterloo in meerdere opzichten

NIEUW-NAMEN – Drie jaar stonden zijn voetbalschoenen opgeborgen in de tas. Vanwege de studie tandheelkunde en een uitstap bij de scouts. Het viel voor Robbe de Keyser niet te combineren met voetballen bij het Belgische Kieldrecht. Na drie jaar was het zijn oudere broer Wout die hem wist te overtuigen om eens bij Hulsterloo mee te trainen. ‘Ik was direct verkocht en heb me bij de club aangemeld.’

 Inmiddels is de controlerende middenvelder begonnen aan zijn tweede seizoen bij de dorpsclub en het bevalt hem er opperbest. Niet persé omdat de grootste druk ligt op het sportieve deel, maar juist vanwege de sfeer, het spelplezier en het kameraadschap ook naast het veld. “Dat heeft me wel overtuigd. Als ik zie hoe iedereen in de groep met elkaar omgaat en hoe prettig dat voelt. Dan kan ik zeggen dat ik goed op mijn plek zit. Daarnaast zijn er dit seizoen weer een aantal versterkingen vanuit België erbij gekomen. Ik denk zeker dat we nu een groep hebben die zéker in de top-drie moet kunnen spelen.”

De Keyser studeert nog altijd in Gent en doordat men bij Hulsterloo op vrijdagavond traint was dat eveneens een argument om naar Nederland te trekken in plaats van opnieuw bij Kieldrecht te gaan spelen. “Absoluut. Want toen ik besloot weer te gaan voetballen dan wil ik er ook honderd procent voor gaan. Als je dan niet kunt trainen…. Dan heb je ook amper een kans dat je gaat spelen. Dat wilde ik voorkomen en dus was de keus voor Hulsterloo logischer. Bovendien is het ook heel leuk om samen met mijn broer in een elftal te spelen. En dan ook nog samen centraal op het middenveld. Heel bijzonder om te kunnen doen.”

De Keyser heeft overigens naast het proberen zo hoog mogelijk te eindigen met Hulsterloo in de vijfde klasse nóg een sportieve ambitie dit jaar. “Ik ben in training voor de Antwerp Marathon op 19 oktober. Die wil ik graag lopen onder de 3:30 minuten. Dat is een scherpe tijd maar dat moet ook haalbaar zijn. Ik probeer het te combineren met voetballen. Het is zaak om de conditie op te bouwen en te proberen niet geblesseerd te raken. Dat roep ik altijd vooraf, maar zodra ik het veld op stap dan ga ik altijd vol de duels in en knok ik voor elke bal haha. Me inhouden is me tot op heden nog nooit gelukt.”

De 23-jarige middenvelder hoopt op een sportief mooi seizoen dus in meerdere opzichten zowel qua hardlopen als met voetballen. “Dat zou echt speciaal zijn mochten beide doelstellingen bereikt worden. Ze zijn in mijn ogen zeker haalbaar. Niet geblesseerd raken en bij Hulsterloo de groep zo fit mogelijk houden. We hebben op elke positie nu concurrentie, dat is ook wel eens anders geweest. Dus als het één seizoen erin zou kunnen zitten dan is het wel nu. Ik ben in elk geval blij dat mijn broer twee jaar geleden me heeft weten te overtuigen naar Nieuw-Namen te komen. Het is in meerdere opzichten een heel goede stap geweest.”

Klik op v.v. Hulsterloo voor de laatste artikelen over de club.
Klik op v.v. Hulsterloo voor meer informatie over de club.

‘We willen met Terneuzen weer vol meedoen om de prijzen’

TERNEUZEN – Eens in de vijf seizoenen beleeft men bij v.v. Terneuzen een seizoen om snel te vergeten. Zo mag volgens Dion Schoonakker seizoen 2024-2025 zonder twijfel worden aangemerkt. De Terneuzenaren degradeerden uit de tweede klasse en willen nu maar één ding: vol meedoen om de prijzen. ‘Dat is absoluut onze intentie die we hebben uitgesproken.’

Op anderhalf seizoen bij Zaamslag na en enkele jaren in de jeugd van buurman Terneuzense Boys is Dion Schoonakker al dik tien seizoenen lid van v.v. Terneuzen. “Daar voel ik me toch het beste op mijn plek en is echt wel mijn club. Omdat ik al sinds mijn tiende een seizoenkaart heb bij Feyenoord en er in 2019 bepaalde afspraken niet waren nagekomen heb ik de stap gemaakt naar Zaamslag. Uiteindelijk ben ik tijdens de coronaperiode weer teruggekeerd en tot op heden nog altijd vol plezier.”

Al was plezier in het voetbal vorig seizoen niet optimaal te noemen bij het eerste elftal. “Nee, er waren wat dingetjes die niet lekker liepen, de prestaties vielen tegen en het was over de gehele lijn veel te wisselvallig. Dat leidde op het eind zelf tot een degradatie waardoor we nu in de derde klasse moeten proberen om weer de weg omhoog te vinden. En dat is toch wel wat we willen als groep. We hebben naar elkaar uitgesproken dat we vol willen meedoen voor de prijzen. Minimaal een periode pakken en strijden voor promotie. Maar het liefst droom ik van een kampioenschap. Dat zou echt geweldig zijn.”

Maar realisme heerst ook wel bij de 24-jarige controlerende middenvelder. “Er zijn een hoop ploegen in die derde klasse die hetzelfde doel hebben. Dat maakt dat we feitelijk geen moment kunnen verslappen. We zullen alert moeten zijn om die wisselvalligheid van vorig seizoen te voorkomen. Dat kostte ons toen te vaak punten en dat kunnen we ons dit seizoen natuurlijk niet veroorloven.”

Met het vertrek van trainer Hubert van de Hemel en een aantal jongens die van buiten Terneuzen kwamen waait er nu een frisse wind door de selectie. Met de terugkeer van Marc Verweij en Can Kiran is ervaring toegevoegd aan de selectie die bovendien in Soufian Dooms een nieuw trainer heeft. “Het is nu een groep met jongens uit Terneuzen of met een verleden bij de club. We willen vooral proberen om er dit seizoen een hecht geheel van te maken en met elkaar wekelijks strijdend op het veld staan. De sfeer is vanaf de eerste training goed en dat zie je terug op het veld. Ik ben van mening dat we voldoende kwaliteit in de groep hebben om voor de knikkers te spelen. Dat besef moet bij iedereen er zijn. Ik vind dat je als Terneuzen eigenlijk minimaal tweede klasse hoort te spelen dus dat is wel waar we naartoe moeten werken.”

Wanneer we wekelijks als ploeg op het veld staan, de boel een heel jaar bij elkaar weten te houden en met dezelfde instelling voetballen, dan denk ik dat we zonder twijfel bovenin gaan meedoen. Hopelijk met kansen op een periode en wie weet wat er nog meer inzit. De groep is jong maar heeft ook ervaring. Het is al ons om die balans goed te vinden en af te stemmen. Lukt ons dat, dan ben ik overtuigd dat we zo’n beroerd seizoen als vorig jaar zéker niet gaan beleven.”

Klik hier voor meer artikelen over VV Terneuzen
Klik hier voor meer informatie over VV Terneuzen

‘Puntenverdubbeling is voor ons dit seizoen voornaamste doel’

AARDENBURG – Vijf punten voetbalde AVC Aardenburg in de vijfde klasse A van het zaterdagvoetbal bij elkaar. Een seizoen vol nederlagen met slechts één overwinning en twee gelijke spelen leverden de West-Zeeuws-Vlamingen een plek als hekkensluiter op. Toch ziet de jonge middenvelder Daan van Sprundel flinke vooruitgang. ‘We hebben echt wel stappen gezet en zijn nu weer een jaartje meer ervaren. Hopelijk kunnen we daar weer groeien dit seizoen.’

Voetballend, conditioneel en zeker ook in het samenspel als team. “Dat zijn zaken waarin we flink zijn verbeterd. Mede ook dankzij de trainer die ook dit seizoen voor de groep staat en ons altijd zo goed mogelijk probeert te motiveren. Hij gaf ook aan dat hij wil dat we ons puntentotaal minimaal verdubbelen. Dus als harde doelstelling gaan we voor tien punten en misschien worden het er wel meer, dat zou helemaal mooi zijn.”

Van Sprundel ziet het enerzijds positief in maar plaatst ook wel een duidelijke kanttekening. “Al we voldoende mensen hebben en dan vooral ook mensen die ook trainen dan gaat ons dat zeker lukken. Maar de laatste jaren is wel gebleken dat juist die trainingsopkomst nog te ver achterblijft en dat zie je dan in wedstrijden toch echt wel terug.”

Voor de 18-jarige middenvelder is het zijn tweede seizoen in het de hoofdmacht van Aardenburg nadat hij en enkele ploeggenoten werden doorgeschoven vanuit de JO17. “Dat was voor mij vooral fysiek een flinke stap. Voetballend viel het wel mee, maar qua tempo, duelkracht en snelheid was het aanpoten. Bijzonder was wel dat ik vorig seizoen niet te maken had met blessures, terwijl ik in de jeugd tussen mijn veertiende en zeventiende altijd wel blessures had met voetballen. Twee keer sleutelbeen gebroken, enkelbanden verrekt en ga zo maar door. Afgelopen seizoen voor het eerst niets dus dat was ook voor mij al persoonlijke winst.”

In de spits of op het middenveld kan Van Sprundel prima uit de voeten al heeft hij zelf wel een duidelijke voorkeur. “Ik speel liever op ‘tien’, want dan heb ik vaker balbezit en kan ik meer meedoen in het opbouwspel, dat vind ik prettiger voetballen. In de jeugd heb ik ook controlerend gespeeld, maar nu voel ik me fijner in een meer aanvallendere rol. Daar speelde ik het laatste jaar in de JO17 ook en dat liep toen we goed. Er kwam bij het eerste daar een plekje vrij en ik heb daarin mijn kans gepakt.”

Sinds zijn zevende loopt hij al over de Aardenburgse velden en hoopt dat nog heel wat jaren te blijven doen. “Ze hebben een aantal seizoenen in het reservevoetbal gespeeld maar gelukkig spelen we nu weer in de standaardklasse en konden we daarin onze eerste stappen maken in het seniorenvoetbal. We zijn vervroegd doorgeschoven wat soms misschien wel jammer is. Dat we die laatste stappen in de jeugd niet hebben meegemaakt. Maar nu hebben we ook al op veel manieren het nodige geleerd als voetballers.”

Het is nu volgens de Aardenburger zaak om verder te bouwen met elkaar, de groep bijeen te houden en toe te groeien naar een hoger en beter niveau. Individueel en als team. “Ik voetbal met een hoop vrienden in het team en hebben een gezellige groep. We zijn nog heel jong en moeten nog veel leren. Hopelijk kunnen we ooit nog eens stijgen qua niveau en ga ik dat hier nog eens meemaken. Maar zover is het nog lang niet hoor. Realistisch blijven en toewerken naar die tien punten, dat zou al heel mooi zijn.”

Klik op AVC Aardenburg voor de laatste artikelen over de club
Klik op AVC Aardenburg voor meer informatie over de club

Yordi van Liere hoopt vooral weer vol te kunnen meedoen bij Sluis

SLUIS – Een deel van de voorbereiding op nieuwe seizoen ging aan Yordi van Liere (20) voorbij. Niet vanwege vakantie, maar vanwege een nog altijd onduidelijke fysieke ongemakken. Druk op de borst noopte hem even pas op de plaats te maken, maar inmiddels staat de verdediger weer op het veld.

“En ik hoop dat ik daar voorlopig ook op kan en mag blijven om te trainen en voetballen. Het is nog altijd niet helemaal bekend wat de aard van de klachten is en juist dat maakt het zo vervelend. Ik heb in het verleden in de jeugd ook al eens last gehad van druk op mijn borst en klachten. Toen dacht men direct aan het hart, maar dat bleek toen niet zo te zijn. Ook nu was dat uiteraard de eerste gedachte, maar de onderzoeken en de aard van de klachten zouden dat toch moeten uitsluiten al is het nog niet zeker helaas.”

Van Liere loopt al sinds zijn vierde rond van SV Sluis, alleen vanwege zijn werkt moest hij één seizoen noodgedwongen stoppen. “Ik doe een studie tot zelfstandig werkend kok en werkte toen bij La Trinité in Sluis. Daar moest ik altijd werken op de avonden dat we moesten trainen. En ook tijdens wedstrijddagen kan ik niet aanwezig zijn dus stopte noodgedwongen. Maar op den duur begon ik het voetbal te missen en besloot ik een andere keuze te maken en ben van werk veranderd. Inmiddels werk ik bij Brasserie Lizzy’s in Sluis en kan ik altijd trainen en de wedstrijden meedoen. Tot ik dus onlangs opnieuw die oud klachten terugkreeg helaas…”

De cardioloog heeft de verdediger in onderzoek en binnenkort krijgt hij uitsluitsel. Maar tot die tijd mag hij gewoon trainen en spelen als dat kan. “Dat is wel fijn, want dan ga ik er vanuit dat de klachten niet al te ernstig zijn en dat ik mezelf straks hopelijk pijn- en zorgenvrij kan richten op het voetbal bij Sluis.”

Van Liere debuteerde in het eerste onder Ronny Tresonie die hem als rechtshalf en rechtsback gebruikte. De huidige trainer Arno Zwegers ziet in de jonge verdediger vooral een rechtervleugelverdediger. “Ik speelde in de jeugd altijd centrale verdediger, maar daarvoor vond men me in de senioren fysiek nog niet sterk genoeg. En dus speel ik nu voornamelijk aan de zijkant. Voor mij een mooie manier om mezelf te ontwikkelen en het fysieke aspect van mijn spel verder te laten groeien. Ik ben wel iemand die agressief is in de duels maar soms nog wat slimmer moet zijn. Bal veroveren en naar ‘de juiste kleur’ spelen is wat ik vooral doe. Geen gekke dingen maar kiezen voor de simpele oplossing. Dat is wat bij mij past als speler.”

Hoewel het vorige seizoen niet is geworden wat volgens Van Liere door iedereen als doelstelling was aangemerkt, hoopt men bij Sluis dit jaar wel voor de prijzen te gaan. “Kampioen is ambitieus misschien maar een plek hoog in de linkerrij moet er inzitten vind ik. Zeker als je kijkt naar onze groep. Een periode pakken zou al gaaf zijn, maar iedereen wil wel alles er aan doen om een seizoen zoals het vorige te voorkomen.”

Naar zichzelf kijkend wil Van Liere maar één ding: duidelijkheid waar de klachten vandaan komen en dan daarna zorgenvrij zijn hobby uitoefenen. “Voetbal is een passie en een welkome uitlaatklep. Ik hoop dan ook dit seizoen en de jaren erna dat nog heel lang te kunnen en mogen doen. Want er is toch qua sport niks mooiers dan voetbal.”

Klik op SV Sluis voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Sluis voor meer informatie over de club.

‘De jeugd van HVV’24 op passend niveau laten voetballen is onze uitdaging’

HULST – Al ruim tien jaar lang is Dennis Vlassenrood betrokken binnen het jeugdbestuur van HVV’24. Eerst in een kleine rol maar gaandeweg de jaren is dat steeds verder uitgegroeid. Momenteel is hij actief als Jeugdcoördinator Junioren én tevens ook trainer van de JO17-1. 

“Vrijwilligers liggen vandaag de dag niet voor het oprapen, maar we willen wel graag dat onze kinderen op een passend niveau kunnen sporten en ontspannen. Daarom vond ik het jaren geleden, toen mijn oudste bij de mini’s begon, een mooie verantwoordelijkheid voor mezelf om als vrijwilliger iets te doen binnen de jeugd. En dan ben ik tot de dag van vandaag altijd blijven doen.”

Dat begon met de coördinatie van de ploegjes, de teams indelen en verder allerlei zaken regelen. “We hebben tijden gehad dat de spoeling heel dun was qua kader en weinig mensen veel taken op zich moesten nemen om de boel draaiende te houden. Gelukkig zijn er nu weer wat meer oud-spelers die inmiddels ouder zijn en een rol op zich pakken. Zo proberen we ons vrijwilligersbestand te doen groeien, maar er zijn nog altijd handjes welkom!”

Met oud-speler Tim Mechelink is er onlangs een nieuwe jeugdvoorzitter begonnen en daarmee vormt Vlassenrood samen met Jamie Crabbe (Jeugdcoördinator onderbouw) en Iman van Dam het jeugdbestuur. “Vanuit het hoofdbestuur hebben we ook nog ondersteuning maar een secretaris erbij zou erg fijn zijn voor de continuïteit in elk geval dus mocht iemand zich geroepen voelen….”

Er zijn in elk geval volgens Vlassenrood, die ook nog een zoon heeft voetballen in de JO19-1, voldoende uitdagingen voor de toekomst. “Allereerst natuurlijk iedereen op zijn of haar niveau indelen in de teams. Maar verder ook een goed en actueel jeugdplan opstellen waar we weer jarenlang mee vooruit kunnen. En verder is ook het ‘train de trainer’ verhaal erg actueel. Met een kwaliteitsimpuls voor de trainers, mede ook in samenwerking met de KNVB, willen we ook het kader blijven ontwikkelen en uitdagen. Die zaken staan hoog op onze prioriteitenlijst voor de komende periode.”

Die organisatorische zaken en het regelwerk zijn dingen die Dennis graag op zich neemt en wat hem ook energie geeft. “Het is mooi om iets te kunnen betekenen en leuk ook om te zien dat er steeds meer gasten zo over denken. Met elkaar willen we proberen om het niveau van de jeugdafdeling weer in de lift te brengen. Ik richt me daarbij vooral op de junioren, Jaimy op de onderbouw en Ad Roovers is als technisch coördinator verantwoordelijk voor het eerste en tweede elftal en de JO19. We organiseren bijeenkomsten, gaan bij trainingen kijken en houden vinger aan de pols wat er speelt.”

Plezier bieden aan de jeugdvoetballers en ervoor zorgen dat ieder kind op een passend niveau kan voetballen. “Dat is de voornaamste uitdaging waar ik me graag voor inzet. Juist dat passend maken is vaak lastig, omdat de aantallen spelers en vrijwilligers teruglopen. Op termijn kan samenwerking met andere verenigingen een belangrijke sleutel zijn om dit beter te organiseren. Samen met ons vernieuwde bestuur wil ik graag verder bouwen aan een sterke jeugdafdeling wat ook hoort bij een vereniging zoals HVV’24.”

Klik op HVV’24 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op HVV’24 voor meer informatie over de club.

Fleur is keepster bij de mannen van Schoondijke op haar plek

SCHOONDIJKE – Waar velen soms opkijken als er bij v.v. Schoondijke een dame tussen de 21 mannen het veld op stapt, daar ziet Fleur Jansen van Rosendaal er zelf niks bijzonders meer in. En ze staat prima haar ‘mannetje’ tussen de palen van de zaterdag vijfdeklasser.

“Nee hoor. De reacties van supporters en ook tegenstanders zijn meestal wel positief. Dus dat is wel leuk natuurlijk. Het voetballen bij de mannen is wel een stuk fysieker dan bij de vrouwen. Logisch, maar ik vind het ook altijd wel weer een uitdaging. Hier is iedereen er inmiddels wel aan gewend.”

Fleur komt uit een echte keepersfamilie, want ook haar opa en vader stonden onder de lat bij AZVV, terwijl ook haar broer Bas keeper is. Zelf speelt ze vanaf haar zevende bij de club uit haar woonplaats, al was ze in de jeugdelftallen veelal spitsspeelster. “Mijn broer speelde vaak in hetzelfde elftal en hij keepte. Maar ook dat vond ik wel prima en voetballen vond ik ook leuk. Toch ben ik uiteindelijk ook onder de lat terecht gekomen…”

Inmiddels is ze de vaste keeper in het doel bij Schoondijke, mede omdat haar broer in het tweede elftal keept. “Hij heeft te maken gehad met een reeks blessures en is ook geen trainingsbeest. Milan Calon is erbij gekomen als keeper maar hij heeft een knieblessure dus niet beschikbaar. Het was wel mijn doel om een basisplek af te dwingen en die hoop ik nu zo lang mogelijk vast te houden.”

Dat ze een voetbaldier is, dat moge duidelijk zijn. Want niet alleen speelt ze bij de mannen van haar club, ook bij de dames van Schoondijke/IJzendijke traint en speelt ze nog geregeld mee. “Ik sta vier dagen per week op het veld en vind het gewoon een geweldige sport. “Meestal sta ik daar gewoon als voetbalster in het veld omdat ze bij de dames ook twee goede keepsters hebben. Het spelen bij de mannen vind ik leuker, vanwege het spel en niveau. Maar natuurlijk mis ik ook het samenzijn met vriendinnen bij de dames soms wel. Op de manier zoals ik het nu invul probeer ik het beste van beide mee te pikken.”

Waar het niet alledaags is dat er een dame bij de mannen onder de lat staat, is het soms ook vreemd opkijken als Fleur haar GoPro camera ophangt achter het doel. “Ik neem filmpjes op die ik deel op TikTok. Daar heb ik duizenden volgers en dat is wel leuk hoor. Zo krijg ik af en toe wat dingen gesponsord zoals keepershandschoenen of ballen. Je wordt er niet rijk van maar het is wel gaaf om te doen.”

Met Schoondijke hoopt ze dit seizoen op een plek in de top-vijf. “We hebben een nieuwe trainer en die wil graag opbouwen van achteruit. Dat past wel bij mijn manier van voetballen en keepen. Vorig jaar wilden we gaan voor de top-drie gaan. Dat is toen niet gelukt. Nu lukt het ons hopelijk wel. De selectie is niet heel ruim maar ik denk wel dat we voldoende kwaliteit hebben om dit keer in de buurt te komen. Zelf wil ik maar één ding: zoveel mogelijk spelen en laten zien dat niemand straks nog raar opkijkt dat ik de vaste waarde ben. Als me dat lukt dan ben ik meer dan tevreden.”

Klik op V.V. Schoondijke voor de laatste artikelen over de club.
Klik op V.V. Schoondijke voor meer informatie over de club.

Vaste basisplek worden is eerste prioriteit voor Sander Reynvoet

BRESKENS – Hij was vorig seizoen onder Soufian Dooms al lid van de eerste selectie, maar zicht op een basisplek had hij toen nog niet. Nu onder Kees Duitemeijer lijkt er voor Sander Reynvoet (18) meer kans te zijn. Het veroveren van een vaste plek in het keurkorps van de zaterdag vierdeklasser is voor de jongeling de eerste prioriteit.

“Daar ga ik nu wel vol voor in elk geval. Ik ga proberen om de trainer te overtuigen dat ik in het elftal thuis hoor. Ik had ook in de jeugd altijd wel de ambitie om hier in het eerste elftal te kunnen spelen. Nu zit ik er steeds dichterbij en wil ik dat ook vasthouden.”

Reynvoet, wiens broer oudere broer Laurens ook in het eerste elftal speelt, krijgt vooralsnog van zijn coach een plek toebedeeld als rechterverdediger. Niet direct de positie waarvan hij zelf vindt dat daar zijn echte kwaliteiten liggen. “Laat me allereerst zeggen dat het me op zich niet uitmaakt waar de trainer me opstelt, áls ik maar lekker kan voetballen. Maar in de jeugd was ik vooral middenvelder en ik denk persoonlijk dat ik daar beter tot mijn recht kom. In het eerste hebben we echter best wat ervaren en goede middenvelders dus ik snap wel dat ik daar nu nog niet voor in aanmerking kom. Maar het is voor de toekomst wel mijn bedoeling om daar uiteindelijk te gaan spelen.”

Met ouders en familie langs de kant is het wel genieten dat hij nu, net als eerder ook in de jeugd, samen met zijn broer het shirt draagt van het eerste elftal. “Jazeker. Voor mij is er ook nooit enige vraag geweest of ik voor een andere club dan Breskens zou voetballen. Ik wilde alleen hier spelen. Want Bresjes is Bresjes en zie mezelf nooit een ander shirt aantrekken. Mocht ik nou het eerste niet halen als basisspeler of bij het tweede moeten meespelen dan is dat voor mij geen enkel probleem. Zolang ik hier maar bij de club minuten kan maken. Al wil ik nu ik mijn kansen krijg die ook ten volle benutten.”

Waar hij doordeweeks een BBL-opleiding doet bij Luteijn Hydraulics in Breskens vind de jonge rechtspoot het heerlijk om dan ’s avonds te voetballen. “Na een dag hard werken is het heerlijk om op het veld even los te gaan en je energie kwijt te kunnen. Ik ben sowieso een speler die het wel van zijn harde werken moet hebben. Ik ben een felle voetballer met best wat loopvermogen. In mijn rol als vleugelverdediger krijg ik ook de mogelijkheid om daar waar het kan mee op te komen en voorzetten te geven. Daarin moet ik nog stappen maken, zeker in het herkennen van de juiste momenten. Maar ik ben nog jong en heb natuurlijk nog wel alles te bewijzen. De oudere spelers helpen me goed en zorgen ervoor dat ze me vaak coachen. Daar probeer ik dan naar te handelen en mezelf te blijven ontwikkelen.”

De verdediger hoopt naast het veroveren van een vaste basisplek ook met de ploeg bepaalde doelen te bereiken. “We moeten zeker voor de bovenste plekken kunnen meedoen. Ik ben ooit op mijn zestiende tegen Schijf gedebuteerd in de derde klasse. Dat was een geweldige moment en leerzaam ook. Ooit weer terug op zo’n niveau voetballen lijkt me gaaf. Maar eerst die basisplek en al de rest is ‘bonus’. Soms droom ik wel eens van een ritje op de platte kar na een kampioenschap ofzo. Zover is het zéker nog niet, maar dromen mag toch? Wie weet komt hij ooit nog eens uit.”

Klik op VV Breskens voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Breskens voor meer informatie over de club.

Florian Vercouteren mikt met Cadzand op topklassering

CADZAND – Waar een aantal seizoenen geleden tweelingbroer Wietse vanuit de jeugd koos voor een directe stap naar het eerste elftal maakte Florian Vercouteren een andere keuze. Dit seizoen is hij vast lid van de eerste selectie en gaat hij vol voor een basisplaats.

“Ik was toen zestien en wilde zelf de overstap naar de senioren nog niet maken. De JO17 stopte en veel jongens, waaronder mijn broer, besloten wel naar de senioren te gaan maar ik voelde dat ik me beter kon ontwikkelen bij de jeugd. Daarom ben ik eerst naar SV Oostburg en later nog naar de JO19 van Breskens gegaan. Bij Breskens wilden ze graag dat ik zou blijven, maar uiteindelijk vond ik het nu wel het goede moment om weer bij Cadzand te gaan voetballen in het eerste. Daar probeer ik nu de trainer te overtuigen en zoveel mogelijk speelminuten te kunnen maken.”

Vercouteren speelde in de jeugd voornamelijk op het middenveld, maar kan ook als aanvaller prima uit de voeten. De achttienjarige linkspoot is het om het even waar hij door trainer Niels de Krijger wordt neergezet. “Persoonlijk vind ik me qua speltype meer een middenvelder, maar als ik linksbuiten sta dan probeer ik daar zo goed mogelijk mijn best te doen. De positie maakt me weinig uit, zolang ik maar de kans krijg om te voetballen en mezelf verder te ontwikkelen. Het fysieke verschil tussen jeugd en senioren is wel merkbaar groot, maar dat went ook eigenlijk weer snel. Daarbij word ik door mijn oudere teamgenoten goed opgevangen en coachen ze me waar nodig.”

Na een paar seizoenen elders te hebben gespeeld is het voor Florian ook wel weer speciaal om samen met zijn broer in het eerste elftal te voetballen. “Dat deden we in de jeugd altijd al, maar nu in het eerste is dat toch wel extra leuk. Hij speelt vaak achter me in het veld en we weten goed wat we aan elkaar hebben. Er spelen ook veel vrienden van me in het eerste en ook dat maakt het nu toch wel weer mooi om terug bij Cadzand te spelen. Het was ook praktisch het makkelijkste gezien mijn studie in Vlissingen. Maar het voornaamste is dat ik gewoon terug wilde naar Cadzand om in het eerste te gaan voetballen.”

Doordeweeks studeert hij Bouwkunde aan het Scalda. “Dan ben ik meestal pas rond vijf uur thuis en om dan daarna weer terug met de scooter van Cadzand naar Breskens te rijden voor trainingen zag ik niet zitten. Daarom was voor mij terugkeren naar Cadzand ook de enige keus. En tot op heden zonder enige spijt. Ik speel en train met vrienden en voel het vertrouwen van de trainer. Dat is toch wel prettig. Nu is het zaak om te werken aan het fysieke stuk en daarin wat extra ‘body’ te kweken. Gelukkig kan dat thuis ook prima.”

De ouders van Florian en Wietse hebben een aantal appartementen in Retranchement en daar helpt Florian vaak mee. “Klussen en sjouwen. Dat werkt goed voor je body haha. Ik hoef dus niet persé extra naar de sportschool. Voor het voetballende stuk hoop ik mezelf staande te houden bij de senioren en elke training en wedstrijd stappen te maken. De jaren in de West-Zeeuws-Vlaamse selectie waren leerzaam, maar deze stap zeer zeker ook. Nu hopen op een mooi seizoen met de ploeg en zelf zoveel mogelijk speelminuten maken. Daar gaan we nu vol voor!”

Klik op vv Cadzand voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Cadzand voor meer informatie over de club.

‘Aan alles merk je dat de Tweede Divisie een waanzinnig hoog niveau is’

HOEK – Met een ongeslagen status in de eerste maand als tweede divisionist verbaasde HSV Hoek veel voetballiefhebbers. Trainer Gérard de Nooijer weet dat er nog flink wat werk verzet moet worden wil HSV Hoek uiteindelijk de doelstelling halen. ‘Handhaven is het enige wat we willen. En dat is een stevige opdracht want aan alles merk je dat dit een waanzinnig hoog niveau is.’

Niemand kende de kracht en het exact niveau van de Tweede Divisie, het niveau waarop de Zeeuws-Vlaamse ploeg dit seizoen uitkomt. “Alle punten die we behaald hebben zijn tot stand gekomen met een goede wedstrijdinstelling, keihard werken en gewoon ook prima voetbal. Dus is het terecht waar je staat. Al heb ik direct gezegd dat je achtendertig punten zal moeten halen om veilig te zijn. Maar het is natuurlijk wel lekker als je er de eerste vier duels al tien bijeen speelt. Zo begin je een competitie op een onbekend niveau voor velen toch net even lekkerder…”

De Nooijer vindt dat er door veel mensen binnen de club prima werk is geleverd. “Ik ben enorm blij met de inspanningen van de TC. Zij hebben voor ons prima spelers gehaald en we hadden als kampioen ook al een goede selectie. De concurrentie is nu toegenomen en spelers die een zekerheidje waren zitten nu op de bank of tribune. Het maakt dat het niveau in alles de afgelopen periode omhoog is gegaan. In intensiteit, trainingsmentaliteit, snelheid en ga zo maar door. Dat is ook noodzaak, want in de Tweede Divisie zijn geen slechte ploegen. Iedereen is aan elkaar gewaagd en dat maakt dat je wekelijks vol aan de bak moet om de benodigde punten binnen te halen. In de Derde Divisie kon je nog wel eens een mannetje laten lopen, maar nu….. Dan wordt je gelijk gesloopt en is elk foutje bijna dodelijk.”

Na het kampioenschap hebben De Nooijer en de technische mensen van de club goed gekeken wat nodig was om op een niveau hoger mee te komen. “Een rechtsback, een aanvaller en een aantal middenvelders. Nodig om te kunnen variëren in speelstijl en om posities beter te bezetten. Sommige jongens moeten nu even geduld hebben of weten dat ze aan de bak moeten. De plekken zijn duur en het kan het verschil zijn tussen basis, bank of tribune. Ik ben er van overtuigd dat een speler altijd zichzelf selecteert. Dat houd ik ze ook altijd voor. Ik ben duidelijk en direct naar spelers. Ze weten wat ik verwacht en dat is niet veranderd ten opzichte van vorig seizoen. Onze manier van trainen is hetzelfde en onze spelvisie ook. Alleen gaan we nu nóg gedetailleerder te werk in de analyse en tactiek. Nodig ook om te overleven, want dat is het enige qua doelstelling wat telt. Je wilt nu je dit bereikt hebt als groep en club niet na één seizoen alweer terugvallen.”

Motiveren om op dit niveau te spelen en zichzelf te ontwikkelen individueel en als team hoeft De Nooijer niemand. “Zeker niet. Iedereen wil graag en dat zie je in alle geledingen terug, op én naast het veld. Het publiek geniet van het hoge niveau en sponsoren zwellen aan. Succes maakt vrienden en dat is prachtig. Ik kan als trainer prima werken hier. Alle voorwaarden zijn aanwezig. Het is nu aan ons als staf en spelers om ervoor te zorgen dat we de lijn voortzetten die we hebben ingezet. Een goed begin is heerlijk maar pas na vierendertig duels weet je het pas écht. De eerste prioriteit is overleven. Liefst zo snel mogelijk en met zo goed mogelijk voetbal. Als dat niet lukt telt overleven en dan is het fijn dat je zo goed van start bent gegaan. Dit niveau is fantastisch om op te werken, elke training en wedstrijd opnieuw en dat willen we zo lang mogelijk volhouden.”

Klik op HSV Hoek voor de laatste artikelen over de club.
Klik op HSV Hoek voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.