Van de derde klasse, naar de Vierde Divisie. Tijn van Galen wist op voorhand dat zijn overstap van Groen Wit naar Unitas’30, een flinke uitdaging zou worden. Maar wel één, die de doelpuntenmaker van beroep met beide handen aan wilde pakken. “In het begin moet je echt even wennen aan het niveau.”
Toch bevalt zijn overstap naar Etten-Leur, hem voorlopig meer dan goed, vertelt hij. “Natuurlijk is het allemaal nieuw, maar ik heb er absoluut geen spijt van. Ik speel veel, nu is het alleen nog een beetje wachten op de doelpunten.” Heel gek is dat laatste, drie niveaus hoger ten opzichte van vorig seizoen, logischerwijs ook niet. “Je merkt hier meteen dat iedereen fit is en goed kan voetballen. Het balletje gaat bijvoorbeeld tijdens een positiespelletje, een stuk sneller rond. Dat is aanpoten.” Vooral in intensiteit, legt Van Galen (25) uit. “Dan moet je ook echt aan je conditie gaan werken. Daarom heb ik ook heel de zomer doorgetraind.”
Fijn gevoel
Een behoorlijke stap in niveau dus. Een stap, die Van Galen naar eigen zeggen niet per se hoefde te maken. “We waren kampioen geworden met Groen Wit, dus eigenlijk dacht ik er niet over na. Ik wilde daar gewoon lekker in de tweede klasse gaan voetballen, samen met mijn vader (Martijn) en broertje (Jop).” Tot Unitas’30 belde en Van Galen toch besloot om op gesprek te gaan. “In die gesprekken heb ik ook aangegeven, dat ik goed op mijn plek zat bij Groen Wit, dus dat ik niet kwam om op de bank te zitten. Maar juist omdat ze hier maar weinig jongens van buitenaf halen, vertelden ze dat ik niet gehaald werd als opvulling. En ik ben nu 25, dan moet je toch een keer die stap maken.”
Een aantal dagen goed nagedacht, hakte de inwoner van Breda de knoop door. “De faciliteiten zijn hier natuurlijk net weer een stukje beter en ik kreeg een fijn gevoel van de gesprekken. Als die gesprekken minder goed waren geweest, had ik het niet gedaan.” Gelukkig stond zijn vader, nog altijd trainer van Groen Wit, vierkant achter hem, vertelt hij. “Die steunde me! Ondanks dat hij het natuurlijk wel jammer vond. Maar het is toch een niveau hoger en een mooie stap.” Zijn broertje, had er iets meer moeite mee, lacht Van Galen. “Die was minder enthousiast. Daardoor ga je toch weer twijfelen. Al is hij niet boos hoor, haha!”
Geen zorgen
En gelukkig maar. Want de spits zelf, is vooral blij dat hij de stap heeft gemaakt. “We hebben een heel leuke groep en ik wil graag op een zo hoog mogelijk niveau spelen.” Van Galen was dan ook blij, met het kampioenschap en de promotie van Unitas’30 afgelopen seizoen. “Al weet je dan wel, dat de stap nog groter wordt en het lastiger is om te scoren.” Een aantal, durft de aanvalsleider dan ook nog niet te noemen. “Eerst even wennen, dan komen de doelpunten daarna vanzelf.” Helemaal nieuw, is de Vierde Divisie voor Van Galen overigens niet. “Bij Baronie heb ik daar toen ook in gespeeld, dus ik wist wat ik kon verwachten. Ik wist dat het aanpoten zou worden.”
Individueel én als team. De resultaten, vallen op papier dan ook wat tegen, is hij eerlijk. “Maar dat komt goed. We zijn nog geen één keer echt weggespeeld en kunnen tegen iedere tegenstander punten pakken.” Met als doel: handhaven. “Ik maak me absoluut geen zorgen, dat we in de problemen gaan komen. Als we onze kansen afmaken, gaan we genoeg punten pakken.” Een mooie klus voor hem, als spits. “Mijn grootste kwaliteit is scoren. En loopacties maken in de diepte.” Loopacties, die nu nóg sneller worden gezien door teamgenoten. “Daaraan merk je hoe goed iedereen kan voetballen.” Al te ver vooruitkijken en nadenken over zijn eigen ambities doet Van Galen, die op tv graag naar Harry Kane kijkt, tot slot niet. “Ik wil nu vooral zo hoog mogelijk eindigen met Unitas’30!”
Klik op Unitas’30 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Unitas’30 voor meer informatie over de club.
