Home Blog Pagina 12

Auke Hoekstra brengt nieuw elan in de kantine van Valken’68

0

Auke Hoekstra (40) is de drijvende kracht achter de kantinecommissie van Valken ’68. De kantinecommissie is een groep van acht vrijwilligers die ervoor zorgt dat de bar draait, de koelkasten gevuld zijn en de sfeer goed is. “Ik heb zelf nooit in een selectieteam gezeten,” vertelt Auke. “Ik speelde altijd in een vriendenteam. Wij moesten het meer van inzet dan van talent hebben. Twee keer per week serieus trainen? Dat was niks voor mij. Maar ik ben wel altijd betrokken gebleven bij de club.”

Die betrokkenheid begon klein, met een bardienst op zaterdagochtend. “Ik stond eens in de maand achter de bar. Gewoon leuk, vrijwillig. Daar is mijn lijntje met de kantine begonnen. Later kreeg ik bonuskinderen die bij Valken gingen voetballen. Dan ben je automatisch weer vaker op de club. Op zaterdag sta ik langs de lijn, ik heb training gegeven aan de jongste en gevlagd bij de oudste. Voor je het weet zit je er weer middenin.”

Toen de voormalige kantinebeheerster aankondigde te stoppen, werd Auke benaderd door de voorzitter. “In mijn eentje de kantine overnemen, zag ik niet zitten. Dat is gewoon te veel werk. Maar met een commissie leek het me wel wat. Vrijwilligers vinden is niet altijd makkelijk, maar gelukkig zijn er altijd mensen die hun schouders eronder willen zetten.”

Sinds september leidt Auke de kersverse kantinecommissie én zit hij in het bestuur van Valken ’68. “We regelen het openen en sluiten van de kantine, de inkoop, de bezetting, eigenlijk alles wat erbij komt kijken. We wilden een frisse wind laten waaien.”

Een van de eerste uitdagingen was het vinden van meer vrijwilligers. “Om dit voor elkaar te krijgen hebben we een inloopavond georganiseerd. Op deze avond wilden we mensen kennis laten maken met het reilen en zeilen in de kantine. Zo konden ze bier leren tappen, bitterballen bakken maar ook ons nieuwe wijnassortiment proeven. De animo was laag, maar we hebben het niet opgegeven. Via een QR-code op sociale media konden mensen zich aanmelden. Zo hebben we acht nieuwe vrijwilligers geworven.”

“Dat klinkt misschien als niet veel, maar voor een club als Valken is dat fantastisch. Deze mensen maken het verschil. Nu is het onze taak om de planning goed te verdelen en iedereen tevreden te houden. We willen dat vrijwilligers plezier hebben, niet dat het voelt als verplichting.”

Professionaliseren, maar het clubgevoel houden

De commissie werkt planmatig. “Eerst wilden we mensen. Dat is gelukt. Nu kijken we wat we kunnen verbeteren,” legt Auke uit. “We willen de kantine professioneler laten ogen, het assortiment uitbreiden, misschien wat meer uitstraling geven. Maar altijd met het warme clubgevoel dat Valken kenmerkt.”

Er zijn kleine, maar zichtbare veranderingen. “We hebben shirts laten maken voor iedereen die achter de bar staat, zodat het er wat georganiseerder uitziet. We willen dat bezoekers zien dat we het serieus aanpakken, zonder dat het te zakelijk wordt. Het moet wel een plek blijven waar mensen zich thuis voelen.”

Dat Auke zoveel tijd in de club steekt, heeft hij niet van een vreemde. “Mijn vader was penningmeester bij Valken. Ik heb, met mijn achtergrond als boekhouder, ook weleens gedacht om dat te gaan doen, maar ik weet hoe druk mijn vader daarmee was. Toch vind ik het wel belangrijk om in ieder geval iets terug te doen voor de club.”

Zijn boodschap is simpel. “Vrijwilligers zijn zó belangrijk. Een club kan niet zonder. Als je wat bijdraagt, krijg je er nog meer voor terug. Dat gevoel van samen, dat maakt een vereniging als Valken zo mooi.”

Klik op VV Valken’68 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Valken’68 voor meer informatie over de club.

‘We hopen nu toch sneller ons richting middenmoot te voetballen’

THOLEN-STAD –Door op de laatste speeldag van de competitie met 1-2 van kampioen DVV’09 te winnen redde Tholense Boys het vege lijf. Lucas Marevee en zijn ploegmaats ontliepen de nacompetitie en zijn daardoor ook nu nog derdeklasser. Daar hoopt de aanvaller dit seizoen eerder in veiligheid te zijn.

“Dat is wel de bedoeling inderdaad. We mikken op de middenmoot maar handhaven is eigenlijk onze voornaamste doelstelling en het niet weer zo spannend te maken dan afgelopen competitie. Dat wordt een pittig karwei want er zijn wel een aantal erg sterke tegenstanders bijgekomen. Makkelijk zal het niet worden dus maar dat maakt de uitdaging dan ook wel weer mooi.”

Tholense Boys kent tot nu een wisselvallige start van het seizoen. “We begonnen met een reeks gelijke spelen, al schiet je daar op de ranglijst vaak weinig op. Een paar keer kregen we op het eind van de wedstrijd een grote kans op de winst maar die gingen er niet in. Tegen Steenbergen viel die goal wel en dat is toch erg prettig. Bruse Boys is echter een ploeg die heel veel kwaliteit heeft en dan verlies je kansloos en terecht. We moeten vooral gewoon zorgen dat we onze punten blijven pakken en dan zie ik die plek in de middenmoot zeker niet als onhaalbaar.”

De sfeer is goed en ook wordt er volgens de spits prima getraind. “Ook tijdens wedstrijden maken we, zeker ten opzichte van vorig seizoen, duidelijk stappen. We hebben dezelfde spelersgroep al heb ik het gevoel dat er meer teamspirit in het elftal zet. Waar vorig seizoen de kopjes bij tegenslag makkelijk gingen hangen, daar tonen we nu veel meer strijdlust.”

Marevee trok vanuit Tholense Boys op zijn vijftiende naar Halsteren om er voor VVC’68 te gaan voetballen. Daar bleef hij drie jaar omdat vrienden van de middelbare school hadden gevraagd of hij bij hen kwam voetballen. “Dat was leuk maar ik ben twee jaar geleden toch teruggekeerd naar Tholense Boys. Daar begon ik in het tweede maar vorig seizoen heb ik al geregeld ook minuten bij het eerste gemaakt. Dit jaar krijg ik daarop nog meer kansen en ik wil vooral ervoor zorgen dat ik mijn speelminuten blijf maken.”

Kopsterk, redelijk balvast en aardig doelgericht in de zestien. “Met die elementen in mijn spel denk ik zeker waarde te kunnen hebben voor het elftal. Al is er natuurlijk wel de nodig concurrentie maar knokken voor mijn plek is iets waar ik vol voor ga dit seizoen. Ik heb ook wel het gevoel dat ik in de momenten dat ik in de basis start mezelf heb laten zien tot nu toe maar besef dat mijn spel op veel facetten nog veel beter moet en kan. Ik ben nu tweeëntwintig dus er is hopelijk nog voldoende jaren tijd om me te blijven ontwikkelen.”

Als stukadoor heeft hij een pittige baan, maar voetbal is dan een prima uitlaatklep om te kunnen ontspannen. “Trainen en wedstrijden spelen is dan heerlijk om je energie kwijt te kunnen. Al ben ik ook wel rustiger geworden in het veld. Ik merk overigens ook dat ik nu veel beter tegen kritiek kan op mijn spel en probeer er dan mijn voordeel mee te doen. Ervaren spelers proberen me te coachen en te helpen, dat is waardevol. Ik heb nu ook al een paar goals meegepikt en voel me sterker worden. Ik wil hier graag basisspeler worden, dus alle kansen die ik nu krijg grijp ik met beide handen aan.”

Klik op Tholense Boys voor meer artikelen over de club.
Klik op Tholense Boys voor meer informatie over de club.

Niels Brouwer is pas 12 jaar oud en nu al scheidsrechter

0

Op het hoofdveld van Rijnsburgse Boys loopt een jongen met een scheidsrechters fluitje om zijn nek. Hij heet Niels Brouwer, is twaalf jaar oud en fluit wedstrijden alsof hij het al jaren doet. “Op het veld ben ik gewoon de baas.”

Niels is officieel scheidsrechter sinds dit seizoen. Terwijl andere jongens van zijn leeftijd dromen van doelpunten maken op het WK voetbal, is het Niels die droomt van fluiten op het WK voetbal.

Het idee kwam niet uit het niets. “Mijn opa was scheidsrechter bij SV Hillegom,” vertelt Niels. “Hij vond dat altijd heel leuk. Toen ik dat hoorde, dacht ik: dat lijkt me ook wel wat.” Zijn vader, Dirk Pieter Brouwer, vult aan: “Hij heeft het helemaal zelf gevraagd. Wij hebben hem niet gestuurd of zo. Hij kwam naar ons toe en zei: ik wil scheidsrechter worden. Dat vond ik wel bijzonder.”

Niels fluit wedstrijden van de Onder 13 bij Rijnsburgse Boys. “Meestal ken ik de jongens wel. Dan is het makkelijk. En als ik ze niet ken, dan is het ook niet erg. Ik raak niet boos. Als iemand iets zegt, dan zeg ik gewoon wat terug. Je moet er rustig onder blijven.”

Zijn vader glimlacht. “Wat ik knap vind, is hoe resoluut hij is. Hij weet precies wat hij wil, en hij blijft rustig. Spelers luisteren naar hem. Mensen zijn vaak verbaasd als ze zien hoe zelfverzekerd hij daar staat.”

Scheidsrechter op het buurtveldje

Niels zijn eerste minuten als scheidsrechter leerde hij op het plaatselijke voetbalveldje dicht bij zijn huis. Met wat vrienden ging hij daarheen en in plaats van mee voetballen was Niels scheidsrechter. “Dat heb ik vier jaar gedaan. Daar is het eigenlijk moeilijker om scheidsrechter te zijn omdat jongens toch liever hun eigen plan trekken.”

Toen Rijnsburgse Boys dit jaar een scheidsrechtercursus aanbood, twijfelde Niels geen moment. “Dat waren drie avonden. We kregen uitleg, en daarna mocht ik oefenwedstrijden fluiten. Nu ben ik dit seizoen begonnen met het fluiten van wedstrijden in de Onder 13. Ik hoopte al dat ik de Onder 13 zou mogen fluiten want vanaf die lichting mag je kaarten uitdelen.

Zijn eerste officiële wedstrijd vergeet hij niet snel. “Het was 15-0. De keeper maakte hands bij een terugspeelbal. Toen moest ik even nadenken wat ik moest doen. Gelukkig was er een begeleider (Dick Blom) waar ik even naar toe kon lopen. Hij zei: laat het nu maar even doorgaan, het staat toch al 15-0. Dat is wel fijn, hoor, als je het even niet weet.”

Spannend vindt hij het soms nog wel. “Een keer floten we Rijnsburgse Boys tegen Katwijk. Toen zei een ouder van Rijnsburgse Boys iets tegen een speler. Ik heb het spel stilgelegd en ben naar die ouders gelopen. Dat was wel spannend, maar het moest gebeuren.”

Zijn vader kijkt trots. “Hij stapte gewoon op die ouders af en zei: dat kan niet. Dat is bewonderenswaardig voor iemand van twaalf. Ik zou dat niet durven op die leeftijd.”

Wat Niels het meest aanspreekt aan het scheidsrechter zijn, is de controle. “Het gevoel dat je boven iedereen staat, vind ik wel fijn.”

Ambitie

Niels zit in de eerste klas van de mavo op het KTS in Voorhout, maar weet nu al wat hij later wil. “Scheidsrechter,” zegt hij resoluut. “Wat ik mooi zou vinden is als ik dan werk heb, en dat even tien weken stil kan leggen om het WK te gaan fluiten. Dat lijkt me geweldig.”

Hij krijgt vaak complimenten. “Na een wedstrijd komen mensen naar me toe: ‘Goed gefloten!’ Dat vind ik leuk om te horen. Ik probeer zoveel mogelijk wedstrijden te fluiten dit seizoen. Zelf korfbal ik ook nog op zaterdag, maar als ik een late wedstrijd heb, kan ik daarvoor gewoon nog fluiten.”

Klik op Rijnsburgse Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Rijnsburgse Boys voor meer informatie over de club.

Perry Snoep gaat met NVS vol voor rechtstreekse handhaving

NIEUW-VOSSEMEER – Dankzij het behalen van de titel in de 5e Klasse B van het zondagvoetbal komt NVS uit Nieuw-Vossemeer dit seizoen uit op een nieuw hoger niveau. Niet met trainer Will Raats voor de groep maar het is Bruinissenaar Perry Snoep die de uitdaging is aangegaan om met zijn ploeg te gaan voor rechtstreekse handhaving.

“Dat is zonder meer het geen prioriteit heeft. En dat willen we het liefste realiseren zonder nacompetitie. Gezien de start tot nu toe ben ik er ook wel van overtuigd dat er zeker kansen liggen voor ons om dat ook te bewerkstelligen. Het is dan wel zaak om wat meer doeltreffend te zijn als de kansen zich voordoen en niet te vaak onnodig punten te verspelen zoals we ook al hebben gedaan.”

Hij doelt daarmee op de wedstrijden tegen Vogelwaarde en Meto bijvoorbeeld. “We hebben in elke wedstrijd op dit niveau al laten zien dat we prima mee kunnen komen. Alleen komt er soms meer bij kijken. Vogelwaar de spelen we het eerste uur helemaal zoek en we komen ook op voorsprong. We verzuimen echter door te drukken waardoor we hen terug in de wedstrijd laten komen. Zij scoren en daarna valt het ineen en verliezen we met 4-1. Maar vooral de wedstrijd tegen een naaste concurrent zoals Meto die mag je niet verliezen. We komen 1-0 voor en heb ben een man meer op het veld. Dan moet je doorduwen en de wedstrijd naar je toe trekken. Dat lieten we na en uiteindelijk verloren we met 2-1. Doodzonde want dat kunnen cruciale punten zijn aan het eind van de rit.”

Snoep heeft het overigens prima naar zijn zin bij zijn eerste club in het zondagvoetbal. Voorheen was hij werkzaam bij onder andere Nieuwdorp, Noad ’67 en later als hoofdtrainer van SV Smerdiek. “Het is een leuke club waar zeer gedreven mensen zich met clubzaken bezig houden. Het enige is dat we met dit jonge team nog wel stappen te maken hebben om gaandeweg beter te worden in volwassenheid en het omgaan met minder sterke fases in een wedstrijd. Dat heeft groei en tijd nodig.”

Dat hij Bruinissenaar is en met name uiteraard richting Noad ’67 en Bruse Boys een verleden heeft maakt hem niet uit. “Nee, het belangrijkste is dat ik met mijn ervaring en inbreng dit team beter kan maken. Dat soort dingen laten we lekker buiten de lijnen.”

Opvallend is dat Snoep in diverse opzichten al aangeeft dat het leerzaam is. “Dat klopt. Ik heb jarenlang in het jeugdvoetbal gewerkt waar je veel tijd stopt in ontwikkeling en doorstroming van spelers. Bij NVS heb ik dat nu combineren met seniorenvoetbal. Dat is prima en zie ik hier voldoende uitdaging. Daarnaast ben ik ook nog trainer bij de SJO BDC, de samenwerking tussen Bruse Boys en SC Duiveland. Daar train ik de JO12 waarin mijn zoon speelt. Op die manier sta ik zes dagen per week op het veld dus een leven zonder voetbal in mijn leven is er simpelweg niet.”

In de rest van het seizoen wil Snoep met zijn ploeg toewerken naar lijfsbehoud en naar het doorgroeien qua niveau. “Ten opzichte van het zaterdagvoetbal vind ik dat in deze competitie wel meer wordt gevoetbald. Dat is mooi en is ook weer leerzaam. Wanneer we met NVS zeker meespelen om de vele vrije plaatsen, dan zal dat op de laatste competitiedag worden beslist als de kansen nog aanwezig blijven. Maar ik ga ervan uit dat aan het einde van het seizoen de balans op wordt gemaakt en dan wordt het misschien wel spannend. Dat zou een mooie afsluiting zijn aan het einde van dit seizoen.’’

Klik op NVS voor de laatste artikelen over de club.
Klik op NVS voor meer informatie over de club.

Papendrecht VR1 sluit 2025 af als koploper

De voorlaatste competitiewedstrijd van Vrouwen 1 van Voetbalvereniging Papendrecht voor de winterstop was op sportpark Stadspolders in Dordrecht. Oranje Wit VR1, de nummer 3 uit de stand, maakte het de rood-zwarten bijzonder moeilijk, maar uiteindelijk keerden zij met een 1-2 zege terug naar Papendrecht.

De laatste competitiewedstrijd van 2025 speelde zich af op het hoofdveld van het Slobbengors. Binnen 2 minuten stond het 1-0 voor de thuisploeg. Dat beloofde heel wat, maar niets was minder waar. Het spel van de dames uit Papendrecht was rommelig. Ze pasten zich volledig aan tegenstander Nivo Sparta VR1 aan. Ook het eerste deel van de tweede helft kenmerkte zich door onverzorgd spel aan beide zijden. De dames uit Zaltbommel stonden veelal met het gehele team op hun eigen helft en hadden een goede keeper. Met een simpele uitbraak kwamen ze op 1-1. Gelukkig wisten de Papendrechtse dames de nodige kansen bij elkaar te spelen. Eén ervan leidde tot een treffer waardoor ze de moeizame pot toch nog winnend wisten af te sluiten: 2-1.

Papendrecht VR1 sluit daardoor het eerste deel van de competitie als koploper af. Slechts één keer werd er gelijkgespeeld. Alle overige wedstrijden werden gewonnen. Een heel mooie prestatie. Op zaterdag 13 december speelt Papendrecht VR1 in en tegen Meerkerk voor de districtsbeker. De aftrap is om 12.00 uur.

Klik op vv Papendrecht voor meer informatie over de club.
Klik op vv Papendrecht voor meer artikelen over de club.

Gio van der Wegen en Steenbergen mikken op subtop

STEENBERGEN  – Hoewel de start van de competitie voor derdeklasser Steenbergen niet die resultaten gaf waarop men hoopte mikt Gio van der Wegen met zijn ploeg toch op een klassering in subtop. ‘Klinkt misschien nu raar maar ik denk dat we daarvoor zonder twijfel de kwaliteiten bezitten met onze selectie. Het kwartje moet alleen een keer de goede kant opvallen.’

Het is een uitspraak die is gebaseerd op de goede voorbereiding van de ploeg, waar Steenbergen prima resultaten boekte tegen hoger spelende teams. “Vorig seizoen zijn we als zevende geëindigd en ik ben er van overtuigd dat we als groep gegroeid zijn dus doen de huidige resultaten nog geen recht aan onze kwaliteiten als team vind ik. We voetballen ook goed maar weten de kansen nog niet om te zetten in doelpunten. Dat is ons manco en moet beter, net zoals het feit dat we de doelpunten soms nog te makkelijk tegenkrijgen. Het is echter vooral belangrijk om te blijven vertrouwen in onszelf en dan komen de resultaten vanzelf.”

Steenbergen had ook te kampen met enkele blessuregevallen van bepalende spelers, maar ook met de spelers die wel beschikbaar zijn moet de weg omhoog zeker gevonden kunnen worden. “We moeten voor niemand in de competitie onderdoen. Ook tegen koploper Bruse Boys speelden we een helft lang prima voetbal, alleen waren zij effectiever en pakten mede daardoor de overwinning. Waar vorig seizoen de meeste ballen er wel invlogen blijft dat nu achter en dat is balen.”

Van der Wegen is al sinds zijn vierde speler aan de Steenbergse Seringenlaan. “Ik heb altijd in de hoogste jeugdteams gespeeld en nu een aantal seizoenen bij het eerste. Alleen in de C-jeugd heb ik een jaartje divisie gespeeld bij MOC’17 maar daarna snel weer teruggekeerd. Het bevalt me gewoon enorm goed hier, speel met mijn vrienden en heb er vooral ook heel veel plezier in. Al lijkt het me wel mooi om ooit nog eens op een hoger niveau te kunnen spelen, het liefst met Steenbergen al weet je nooit wat de toekomst brengt natuurlijk”, zegt de centrale middenvelder.

De derdeklasser speelt nu overigens iets anders dan vorig seizoen en probeert nu qua speelwijze vaker af te wisselen in opvatting en systeem. “Dat is wel prettig en daar voel ik me fijn bij. Ik voetbal graag vanuit een vrije rol en probeer op die manier medespelers in scoringspositie te brengen. Het aan de bal zijn en met creativiteit oplossingen vinden dat is waar ik van hou. Ik moet echter nog groeien in het tonen van leiderschap in het veld en wat steviger worden in de duels vind ik persoonlijk. Maar ik ben nog jong dus heb daar hopelijk nog heel wat seizoenen de tijd voor”, aldus de 23-jarige Steenbergenaar.

De student bedrijfskunde in Rotterdam hoopt met zijn ploeg de komende wedstrijden de weg omhoog in te zetten richting de uitgesproken doelstelling. “Als we aan het eind van de rit uiteindelijk bij de eerste vijf van deze derde klasse eindigen dan hebben we het uitstekend gedaan. En daar hoop ik wekelijks mijn sportieve bijdrage aan te kunnen leveren.”

Klik op VV Steenbergen voor de laatste artikelen over de club
Klik op VV Steenbergen  voor meer informatie over de club.

Remco Roman probeert het maximale uit de jeugd van VVSB te halen

0

Remco Roman (38) is trainer van de Onder 13-1 en als VoetbalKadercoach rechterhand van hoofd jeugdopleiding Edwin Kluivers.

Roman groeide op met voetbal, maar wist al vroeg dat zijn toekomst niet op het veld zou liggen. “Ik ben op mijn 21e gestopt met voetballen. Ik had toen al door dat ik geen begenadigd voetballer was. Ik speelde bij FC Rijnland in de vierde klasse, daarvoor bij VV Leiden en DoCoS. Ik heb nog in jeugdselectieteams gespeeld, maar als je in de kelder van het selectievoetbal terechtkomt, valt het tegen. Toen ben ik me gaan richten op trainen. Dat trok me meer.”

Zijn eerste echte trainersklus kreeg hij bij Meerburg, waar hij op jonge leeftijd de C-jeugd begeleidde. “Ik was net 21. Daarvoor had ik al bij VV Leiden kabouters en F-jes getraind, maar dit was voor het eerst dat ik echt als trainer ergens aan de slag ging. Ik stond als broekie ineens voor een groep met ouders eromheen. Dat was een uitdaging, maar ook leerzaam. Op dat moment dacht ik: dit is wat ik leuk vind.”

Roman ontdekte dat zijn voldoening lag in groei, niet in resultaat. “In het begin had ik het idealistische idee dat ik van iedereen een topspeler kon maken. Dat is natuurlijk niet realistisch, maar dat streven heeft me wel gevormd. Plezier, ontwikkeling en resultaat horen bij elkaar, maar ontwikkeling is voor mij altijd het belangrijkst gebleven.”

Tien jaar bij Blauw-Zwart

Na Meerburg volgde een lange periode bij Blauw-Zwart in Wassenaar. “Daar heb ik tien jaar gezeten. Ik ben begonnen bij de O13 en heb uiteindelijk tot de O17 getraind. De laatste drie jaar was ik hoofd jeugdopleiding. Dat was een hartstikke leuke rol om te vervullen, maar je hebt daar wel steun voor nodig. En die steun kreeg ik niet altijd.”

Hij legt uit wat hem teleurstelde bij Blauw-Zwart. “Het plan was dat er meer budget zou komen om jeugdtrainers aan te trekken en door te ontwikkelen. Toen ik concrete plannen indiende, ging het geld uiteindelijk ergens anders naartoe. Dan is het lastig werken. Dat was voor mij het moment om te zeggen: nu is het goed geweest.”

Na zijn vertrek had hij niet direct plannen om een nieuwe club te zoeken. “Ik was van plan even niks te doen. Maar toen kwam ik in gesprek met VVSB. Het was een eerlijk verhaal: ik zou niet het meest getalenteerde team krijgen, maar wel een leuke groep. En ik dacht: ja, dit is te leuk om niet te doen.”

Inmiddels is Roman bezig aan zijn derde seizoen in Noordwijkerhout. Naast trainer van de Onder 13-1 is hij voetbalkadercoach, een rol waarin hij jeugdtrainers begeleidt en ondersteunt. “Dat is eigenlijk een praktisch ingestelde functie,” legt hij uit. “Je bent de rechterhand van de hoofd jeugdopleiding en helpt trainers bij hun ontwikkeling. Ik heb in het verleden mijn VC1 en VC2 gehaald, dus dat sluit mooi aan. Misschien dat ik ooit nog mijn VC3 doe om mezelf verder te bekwamen. En als de kans zich voordoet, wie weet ooit HJO. Maar voorlopig zit ik hier goed.”

Bij VVSB voelt hij zich thuis. “Ik heb het hier echt naar mijn zin. Er is een jeugdbestuur aangetreden met nieuw elan. Je merkt dat er energie en vertrouwen is. VVSB stopt tijd, geld en aandacht in jeugdtrainers. Er zijn opleidingen geregeld die de club betaalt. Dat zegt veel over hoe belangrijk de jeugd hier wordt gevonden.”

Roman traint een groep jonge talenten met plezier. “We spelen hoofdklasse met de O13-1. Een hartstikke leuk groepje. Er lopen ook twee jongens van de club met me mee die zich als jeugdtrainer willen ontwikkelen. Dat vind ik misschien nog wel het mooiste: dat je kennis kunt doorgeven aan jonge trainers uit je eigen vereniging.”

Roman gelooft dat VVSB een sterke toekomst tegemoet gaat. “Het is een vereniging met potentie,” zegt hij. “De club investeert in mensen, niet alleen in teams. Het biedt mij de nodige ontwikkelkansen. Of je Hoofd Opleiding wilt worden of hoofdtrainer, de club is bereid om daarover mee te denken. Dat geeft vertrouwen en perspectief.”

Klik op VVSB voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VVSB voor meer informatie over de club.

Boudewijn Pijpers (SV Hillegom): “Als ik het niet leuk vond, was ik hier niet 50 uur per week te vinden”

0

Boudewijn Pijpers (72) loopt elke dag op de club rond, meestal met zijn hond. “Ik zorg dat alles wat in het weekend nodig is reilt en zeilt. De klusjes doe ik erbij. Beheerder, vrijwilliger, manusje-van-alles, noem het maar. En ik vind het nog steeds leuk ook.”

Boudewijn is een kind van de club. “Toen ik tien was, begon ik hier met voetballen,” vertelt hij. “Ik heb tot mijn 35e in het eerste gespeeld. Altijd in de voorhoede. Er is weleens interesse geweest van andere clubs, maar ik dacht altijd: ik blijf lekker in m’n dorp. Hier zitten mijn vrienden, hier voel ik me thuis. Nooit spijt van gehad.”

Hij herinnert zich nog goed hoe het eraan toeging in die tijd. “We speelden tweede klasse, dat was toen een behoorlijk niveau. In de regio had je clubs als Lisse Boys, Noordwijk, allemaal sterke ploegen. Mooie tijd. Na m’n spelerscarrière ben ik nog jaren in de zaal actief geweest, in de Kleine Beurs, zo heette de kroeg in Hillegom. Mooie tijd hoor.”

Zijn loopbaan als speler eindigde door blessureleed. “Mijn achillespezen braken me op. Toen ben ik gestopt. Maar ik wilde wel bij het spelletje betrokken blijven. Dus ging ik het trainersvak in. Ik vond het leuk om mijn ervaring over te brengen.”

Boudewijn begon bij de jeugd. “Ik heb de leeftijdsgroepen van de 12 tot 20 jaar getraind. Later ben ik keeperstrainer geworden bij de selectie. Daar ben ik eigenlijk ingerold, ze hadden iemand nodig. Ik heb nog een cursus bij Frans Hoek gevolgd. Dat was leuk om te doen.”

Hersteltrainer van het eerste

Zijn rol veranderde daarna regelmatig. “Ik ben leider geweest van het tweede, assistent-trainer van het eerste en zelfs een tijdje hoofdtrainer. Toen ik twee jaar geleden stopte als assistent, vroeg iemand of ik de hersteltrainingen wilde doen. Eerst dacht ik: dat is niks, daar sta je maar een beetje bij. Maar dat bleek juist heel leuk. Je krijgt heel veel waardering van spelers die terugkomen van een blessure. Je ziet ze weer opkrabbelen.”

Hij bereidt de hersteltrainingen zorgvuldig voor. “Ik overleg altijd met de fysiotherapeut. Wat mag iemand doen? 40 procent, 60, 80? Het is mooi om te zien hoe spelers weer vertrouwen krijgen in hun lijf. En dat geldt niet alleen voor de selectie, hoor. Soms help ik ook jongens van twaalf of dames die geblesseerd zijn. Als ik iemand kan helpen, doe ik dat.”

Toen in 2012 de fusie tot SV Hillegom een feit werd, veranderde er veel. “Mijn werkgever stopte rond die tijd. Daardoor had ik de kans om eerder te stoppen met werken. En toen kwam dit op mijn pad: beheerder worden van het sportpark. Puur vrijwillig. En ik dacht: waarom niet? Het is een leuke hobby.”

Sindsdien is de club zijn tweede huis. “Ik ben hier zo’n 40 tot 50 uur per week. Sommige mensen verklaren me voor gek, maar ik vermaak me hier prima. Gelukkig heb ik een vrouw die het allemaal goedvindt. En mijn hond mag ik meenemen. Die loopt altijd even een rondje langs de velden.”

Zijn werk is gevarieerd. “Op maandag heb ik acht, negen man lopen die helpen met schoonmaken. Ik zorg dat alles in goede banen loopt. Als er iets stuk is, regel ik dat het gemaakt wordt. De velden moeten gelijnd zijn, de toiletten nagekeken, het clubhuis schoon. Vroeger was ik installatiemonteur, dus ik weet wel hoe je iets aanpakt.”

Hij lacht. “Soms loop ik hier door het gebouw en denk ik: hoe laten mensen het zó achter? Maar goed, ik til er niet te zwaar aan. Je doet het omdat je van de club houdt.”

Zijn dagen beginnen vroeg. “Ik ben hier meestal rond negen uur. Dan denk ik: ik ga om vier uur naar huis. Lukt bijna nooit,” zegt hij met een lach. “Er is altijd wel iets wat aandacht nodig heeft. Maar zolang ik het leuk vind, blijf ik het doen. En ik vind het nog hartstikke leuk.”

Klik op SV Hillegom voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Hillegom voor meer informatie over de club.

Raynor Suurd is vooral heel realistisch over rol bij SPS

POORTVLIET – Na jaren in SPS 2 speelde Raynor Suurd (29) vorig seizoen verrassend veel wedstrijden in de basis van het eerste elftal. Dit jaar moet de aanvaller het vooral hebben van invalbeurten, maar Suurd blijft realistisch over zijn rol.

“Vorig seizoen hadden we veel blessures, waardoor ik vaak startte. Nu zijn jongens als Maurice Lindhout en Justin van der Slikke terug en is de concurrentie voorin enorm. Natuurlijk had ik graag meer gespeeld, maar die gasten zijn gewoon betere voetballers. Dan is het logisch dat zij de voorkeur krijgen.”

Suurd kan in de 1-3-4-3-formatie op alle drie de aanvallende posities terecht. “Ik wil vooral minuten maken, waar dat ook is. Ik weet dat mijn aannames en voortzetting beter moeten, maar mijn snelheid maakt me ideaal om later in de wedstrijd in te vallen. Alleen wil je als speler natuurlijk het liefst in de basis beginnen.”

Met trainer Johnny van Dijke sprak hij openlijk over zijn situatie. “Hij snapt dat het wennen is als je van vaste basisspeler naar reserve gaat. Maar het is nu eenmaal een luxeprobleem. In de afgelopen anderhalf jaar ben ik wél beter geworden en ik blijf knokken om het de andere spitsen zo lastig mogelijk te maken.”

SPS hoopte dit seizoen mee te doen om de top drie en een periodetitel, maar draait teleurstellend. “We staan veel te laag. Eerst moeten we uit de onderste regionen komen en daarna proberen alsnog een periode te pakken.”

Suurd hoopt daarin zijn bijdrage te leveren, maar sluit niet uit dat hij weer minuten gaat maken in het tweede. “Ik wil vooral voetballen. Het liefst in het eerste, maar anders net zo goed in combinatie met het tweede. Ik heb nog altijd plezier, en dát blijft het belangrijkste.”

Klik op SPS voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SPS voor meer informatie over de club.

‘Iedereen wil graag promoveren en met Smerdiek weer hogerop ’

SINT-MAARTENSDIJK – SV Smerdiek speelt dit seizoen in de 5e Klasse B, maar als het aan verdediger Damian Hartog (21) ligt, blijft dat niet zo. “Iedereen binnen de selectie wil promoveren. We hebben de kwaliteit om hogerop te gaan en ik hoop dat we dat samen kunnen waarmaken.”

Hartog speelt al sinds zijn vijfde bij de club en werkt momenteel zijn tweede seizoen in het eerste elftal af. “Ik heb eerst twee jaar kunnen wennen in het tweede. Vorig jaar verdiende ik in de voorbereiding een basisplek, maar raakte helaas langdurig geblesseerd. Het was een blessure tussen hamstring en knie die alleen met rust kon herstellen, waardoor ik vrijwel het hele seizoen miste.”

Nu traint hij vanwege die blessure nog steeds slechts één keer per week, maar het vertrouwen van de trainer zorgt ervoor dat hij wekelijks in de basis staat – niet centraal achterin, maar als linksback. “Dat is nieuw, maar het gaat me verrassend goed af. Ik ben tevreden over mijn spel en wil dit niveau vasthouden om zo belangrijk te zijn voor het team.”

De ambitie binnen de ploeg is helder: bovenin meedraaien en strijden voor een periodetitel. “We hebben een brede selectie en genoeg kwaliteit om een klasse hoger te spelen. Maar uit de vijfde klasse kom je niet zomaar. Je moet elke week honderd procent scherp zijn.”

Hartog heeft de afgelopen jaren hard aan zichzelf gewerkt. “Ik ben dertien kilo kwijtgeraakt en voel me steeds fitter. Ik wil er nog wat kilo’s af en mijn conditie verder verbeteren. Volgend jaar wil ik een opleiding tot personal trainer en fitnesscoach starten, dus dan moet je zelf ook in topvorm zijn.”

Voor nu is hij vooral trots dat hij terug is op het veld. “De trainer gaf me vertrouwen en die plek wil ik niet meer kwijt. Na een moeilijk jaar met blessures heb ik geduld gehad en keihard gewerkt. Nu wil ik doorgroeien tot een vaste waarde in dit elftal – dat is altijd mijn droom geweest.”

Klik op SV Smerdiek voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Smerdiek voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.