Home Blog Pagina 13

Remco van de Berge ziet ‘heilige voetbalvuur’ verdwijnen

SKNWK
-
0
Remco van de Berge ziet ‘heilige voetbalvuur’ verdwijnen

NIEUWERKERK – Hij is bezig aan zijn veertiende seizoen in het eerste elftal van derdeklasser SKNWK. Alleen is Remco van de Berge niet meer de onbetwiste basiskracht die hij in de voorgaande seizoenen altijd wel was. Maar de middenvelder/aanvaller heeft er vrede mee, vooral omdat hij zijn ‘heilige voetbalvuur’ stukje bij beetje ziet verdwijnen.

“Sommigen hebben pas diep in de dertig dat ze denken om een stapje terug te zetten. Maar bij mij groeit dat gevoel nu steeds sterker. Ik ben de oudste speler in de selectie en heb een zware baan als operator bij Zeelandia. Daar werk ik veel avonddiensten en kan daardoor niet altijd trainen. En voor mijn spel is training wel essentieel, vooral ook conditioneel. Daarin voel ik de krachten soms wegvloeien en ook de drang om er echt alles uit te willen halen nog. Dus voor mij is het prima als de trainer andere keuzes maakt. Natuurlijk doe ik mijn stinkende best als ik in de basis sta of als wisselspeler word ingebracht. Want er is natuurlijk in het voetbal niks mooiers dan winnen. Dan smaken de biertjes na afloop toch ook net wat lekkerder.”

Alleen dat winnen en broodnodige punten pakken, daar is juist waar het voor SKNWK, de kampioen in de 4e Klasse C van vorig seizoen, nu behoorlijk hapert. “We scoren simpelweg veel te weinig. Het is niet dat we geen kansen krijgen, maar je moet ze wel erin schieten en daarin komen we tekort waardoor het opnieuw spannend wordt of we het gaan redden in de derde klasse. In die veertien seizoenen ben ik drie keer gepromoveerd. De vorig twee keer vlogen we er na één seizoen direct weer uit. Het zou enorm zuur zijn mocht dat nu weer gebeuren. We hebben het nog in eigen hand om de nacompetitie te halen. Dat is het maximale en daar gaan we wel alles aan doen met elkaar. Het doel was om te handhaven en mocht dat lukken is ons seizoen alsnog geslaagd.”

Van de Berge wil in die laatste weken nog proberen er het maximale uit te halen, want hij wil het wel op een goede manier afsluiten. “Ik merk dat het lastiger is voor mij om me op te laden en er alles voor te laten. Ik neig nu meer te kiezen voor andere zaken, een middagje vissen met vrienden bijvoorbeeld. Want het leven bestaat uit meer dan voetbal op prestatief niveau. Ik hoop in de derde klasse te blijven en blijf ook komend seizoen beschikbaar voor de nieuwe trainer Edwin Kriens. Voetballen bij SKNWK blijf ik sowieso doen, het is aan de trainer dan om te bepalen in welke rol of positie.”

Klik op SKNWK voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SKNWK voor meer informatie over de club.

Jeroen de Ruijter reist flink wat kilometers om te voetballen bij WIK’57

sv WIK 57
-
0
Jeroen de Ruijter reist flink wat kilometers om te voetballen bij WIK’57

KERKWERVE – Sommigen gaan te voet of op het fietsje naar de trainingen en wedstrijden bij hun voetbalclub. Andere moeten een stukje met de auto. Zo niet Jeroen de Ruijter van WIK’57. Hij pendelt wekelijks tussen woonplaats Alkmaar, zijn werk in Zoetermeer, het ouderlijk huis in Zierikzee én om te trainen en voetballen bij de vierdeklasser uit Kerkwerve.

“Ja, het is geen alledaagse keuze die ik heb gemaakt. Samen met mijn vriendin woonde ik eerst in Den Haag. Toen we op zoek gingen naar een permanente woning zou het Zierikzee worden óf Alkmaar waar mijn vriendin vandaan komt. Het zorgt ervoor dat ik nu wekelijks de zaken nog strakker moet plannen en dus vooral ook flink wat tijd in de auto doorbreng.”

De Ruijter begon op zijn zevende met voetballen bij MEVO en na de fusie werd hij speler bij MZC’11. “Vrienden van de middelbare school die al bij WIK’57 speelden polsten me een aantal keer om bij hen te komen voetballen. Uiteindelijk heb ik met twee vrienden de stap gezet en ik speel er dus nu nog steeds. Trainen doe ik alleen op dinsdagen. Dan rijd ik vanaf mijn werk naar mijn ouders, eet daar wat, ga trainen en blijf dan in Zierikzee slapen. De volgende dag rijd ik weer terug huiswaarts om dan in het weekend weer koers naar Zeeland te zetten.”

De 30-jarige centrale verdediger annex controlerende middenvelder ziet het bovendien al een prima manier om zijn Zeeuwse vrienden, familie en ouders te blijven zien. En hij kan daarnaast lekker sportief zijn energie kwijt. “Vooralsnog zeer zeker. Sportief gezien doen we het niet onaardig denk ik. Alleen persoonlijk heb ik door een aantal blessures geregeld verstek moeten laten gaan en dat is wel jammer natuurlijk. Want het voetballen is toch echt wel een geweldig spelletje.”

Of hij komend seizoen echter nog altijd zijn kilometers naar Zeeland zal maken is nog even afwachten. De Ruiter zit namelijk in een traject van testen voor een opleiding tot luchtverkeersleider. “Als ik daar doorheen kom dan zal ik een jaar in opleiding gaan in Denemarken om daarna hopelijk bij een luchthaven zoals Schiphol te gaan werken. Zover is het overigens nog niet, want het is een pittig traject. Maar de kans bestaat dat het wel doorgaat en dan zal ik het voetbal even vaarwel moeten zeggen. Tot die tijd pendel ik heerlijk wekelijks heen en weer.”

Klik op sv WIK’57 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op sv WIK’57 voor meer informatie over de club.

‘Ik ben zeven dagen in de week met voetbal bezig’

vv Hekelingen
-
0
‘Ik ben zeven dagen in de week met voetbal bezig’

Jeroen van der Horst (41) is een voetbaldier bij Hekelingen. “Ik ben zeven dagen in de week met voetbal bezig. Ja, echt zeven. Mijn vrouw zegt weleens tegen mij: ‘Je hebt geluk met mij! Welke vrouw accepteert dit nou?’ En ja, dat besef ik me ook wel, ha ha.”

Dit seizoen stapte Van der Horst in als interim-trainer van Hekelingen. “Dat was in februari, na de wedstrijd tegen WCR. En we gaan met elkaar door. Ook komend seizoen sta ik voor de groep. Dat is wel bijzonder ja, want bij deze club ben ik opgegroeid. Hier begon ik met voetballen toen ik 5 jaar was. Tot mijn 25ste speelde ik bij Hekelingen, in het eerste, daarna ben ik naar WRW, OVV en NBSVV in Nieuw-Beijerland gegaan.”

Van der Horst kan zich geen leven voorstellen zonder voetbal. “Het is de rode draad in mijn leven. Ik ben ermee opgegroeid. Als mijn vrouw zegt dat ik met haar bof, klopt dat, maar we hebben ook kinderen die voetballen. Dus zeg ik ook lachend tegen mijn vrouw: of ik nou op het veld sta of naast het veld, dat maakt niet uit, we gaan toch mee!”

Trainer van kinderen

Want Van der Horst is niet alleen trainer van de hoofdmacht van Hekelingen, zijn tweede avontuur als hoofdtrainer na Fortuna Be Quick, hij traint ook het onder 12 team van zijn zoon en het elftal van een andere zoon bij WCR. “Ja, het is zaterdag wel even puzzelen. Ik probeer alles te volgen, dat zeker, soms lukt het niet maar eigenlijk wil ik geen wedstrijd missen op zaterdag.”

Zondag vrij dan? “Nee, ik heb ook nog een voetbalschool, ha ha. Ja, echt zeven dagen in de week. Ik train jeugd op het complex van Hekelingen. Niet alleen voor de spelers van de club, iedereen kan zich aanmelden. Extra trainingen voor spelers die daar behoefte aan hebben, met veel techniekvormpjes. Ik heb best veel kinderen voorbij zien komen die echt stappen maken in hun ontwikkeling. Dat is mooi om te zien!”

“Ze trainen bij ons anders dan tijdens hun reguliere trainingen op de club. Bijna alles met een bal aan de voet, een uur en een kwartier lang. Laatst zei een trainer van een speler van SC Botlek tegen hem dat hij zoveel stappen maakte. Dat is leuk om te horen. Niet dat ik daar verantwoordelijk voor ben, dat doet zo’n jochie zelf, maar je draagt er wel een beetje aan bij.”

Trainen doet Van der Horst sowieso zijn hele leven al. “Ik train al zo lang jeugdelftallen. Bij Hekelingen, maar vroeger ook bij Spijkenisse en SCO ’63. Joh, toen ik zelf in het eerste team speelde, een jaar of 22 was, trainde ik de A1 van Hekelingen al. Ik was niet veel ouder dan die gasten, en sommigen van hen zitten nu nog bij de selectie. Dat is wel grappig.”

Herkenbaar elftal

Toch heeft Van der Horst nog niet echt nagedacht wat hij wil in het trainersvak. “Dat ik bij Hekelingen als interim-trainer startte, is uit nood geboren. Maar ik heb het naar mijn zin, en de club is tevreden. Wat ik belangrijk vind is dat we met Hekelingen stappen maken. Met een herkenbaar elftal. We willen veel jeugd door laten stromen naar het eerste team. We gaan ook weer een ouderwetse onder 23 competitie opstarten met zeven andere clubs. Op dinsdagavond voetballen met jongens van het eerste, tweede en de onder 19. Kunnen spelers ruiken aan het seniorenvoetbal. Komend seizoen staat in het teken van opbouwen.”

Zelf zien we Van der Horst sowieso nooit meer als speler op het veld. “Ha ha, nee. Vorig seizoen begon het ineens weer te kriebelen. Besloot ik toch weer te gaan voetballen. Eigenlijk was ik in 2019 al gestopt. Ik viel 12 kilo af, speelde veel, maar in maart knapte er een spiertje in mijn bovenbeen. Toen wist ik met mijn 40 jaar: het is klaar!”

Klik op vv Hekelingen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Hekelingen voor meer informatie over de club.

Hans Schelvis: ‘Zuidland is een onderdeel van mijn leven’

vv Zuidland
-
0
Hans Schelvis: ‘Zuidland is een onderdeel van mijn leven’

Hans Schelvis kan zich de dag dat hij kennismaakte met Zuidland nog goed herinneren. “Ons gezin woonde 20 jaar geleden in Vlaardingen en was toe aan wat anders. Voorne Putten was behoorlijk onbekend terrein en we zijn een aantal woningen gaan bekijken. Voor de deur in Zuidland was het gevoel meteen: dit is het! Het dorpse is toch meer wat ons trekt.”

In Zuidland wonen Hans en zijn vrouw inmiddels niet meer. “We wonen nu in Geervliet. Ook mooi. Alles op de begane grond. Dat was de reden om Zuidland te verlaten. Als ik mijn vrouw een beetje kan inschatten denk ik dat ze dit huis het liefst wil oppakken en in Zuidland wil zetten”, lacht Schelvis (60).

Schelvis en zijn vrouw zijn verknocht geraakt aan Zuidland in al die jaren. “En de voetbalvereniging speelt in mijn leven ook een belangrijke rol. Inmiddels ben ik alweer dertien jaar bezig met de club, alle in facetten, dan wordt het echt een onderdeel van je leven. Of ik zonder kan? Alles kan, maar het spelletje blijft leuk, dus waarom zou ik!”

Opvolger van Chong

Sinds september 2024 is Schelvis zelfs voorzitter van Zuidland, als opvolger van Dave Chong, die die rol jarenlang vervulde. “Ik zat al in het bestuur voor de vrouwenafdeling en mensen wisten me altijd al redelijk goed te vinden voor van alles en nog wat. En Dave was ook al elf jaar voorzitter, dus toe aan wat anders.  Het bevalt prima. Het bestuur is op een aantal plekken gewijzigd, het was even zoeken en elkaar steunen. Een klein bestuur, maar gelukkig hebben we daaromheen veel betrokken Slandse vrijwilligers die de taken zelfstandig uitvoeren.”

Schelvis loopt al jaren rond bij Zuidland en vooral bij de vrouwenafdeling van de vereniging. “Ik sta nog steeds op het veld. Ik geef twee keer per week training en coach op zaterdag de vrouwen 2. Dat doen niet veel voorzitters, nee. En af en toe fluit ik nog een wedstrijdje. Ik ben vaak op de club, te vaak, dat klopt. Dat was altijd al drie keer in de week, maar sinds ik voorzitter ben soms wel vijf keer. Ik doe het graag. Tien jaar geleden kwam ik in het bestuur, als coördinator vrouwen/meiden, en vier jaar geleden nam ik de secretarisrol erbij. En nu dus voorzitter!”

Het vrouwenvoetbal interesseert Schelvis al vele jaren. “Ik kom uit een heel andere regio. Ik voetbalde vroeger zelf bij Oliveo. Daar begon ik 50 jaar geleden. Ik heb daar in totaal 20 jaar gespeeld en zat zes jaar in het bestuur. Toen was ik een jaar of 21. Ze kwamen bij mij uit toen ze een wedstrijdsecretaris zochten. Maar toen ik op mijn 26ste verhuisde naar Vlaardingen, en twee jaar later bij Zwaluwen Vlaardingen terecht kwam, vroeg mijn buurman of ik geen vrouwenteam wilde trainen.”

Uit de hand gelopen

Dat deed Schelvis. “Die buurman was coördinator vrouwenvoetbal van Zwaluwen. Ik ben begonnen en eigenlijk nooit meer gestopt. Ik heb het eerste vrouwenteam van Zwaluwen Vlaardingen getraind, en later nog zeven jaar in Ridderkerk bij RVVH de vrouwenteams. Toen woonde ik al in Zuidland. Wel mooi om ook een aantal jaren het landelijk vrouwenvoetbal van dichtbij te hebben meegemaakt. Na de verhuizing zijn mijn dochter en ook even mijn zoon bij Zuidland gaan voetballen, en toen ik klaar was bij RVVH kwam de vraag of ik bij Zuidland wat wilde gaan doen. Ja, het is een beetje uit de hand gelopen allemaal, ha ha. Maar wel ontzettend leuk. Zo’n vijf jaar geleden hadden we vijf vrouwenteams, dat is voor een dorp uniek!”

Zuidland heeft Schelvis nooit meer losgelaten. “De club niet en het dorp ook niet. We voelen hier ons zo thuis op Voorne Putten. Vlakbij de polder, lekker wandelen met de honden. Je moet alleen niet in de spits het eiland af willen met de auto”, lacht hij. “Maar anders zit je overal zo. Mijn dochter voetbalt trouwens nog steeds bij Zuidland, bij 30+. Ze woont in Spijkenisse, ook lekker in de buurt.”

Op het veld

Schelvis is inmiddels 60 jaar en wil naast het voorzitterschap ook nog wel een aantal jaren op het veld staan. “60 van nu is niet meer te vergelijken met 60 zijn van vroeger. Ik voel me fit, al merk ik natuurlijk wel een beetje dat ik ouder word. Het is zoals het is. Je wordt ouder, dat is nu eenmaal zo. Ik weet dat ik over vijf jaar waarschijnlijk niet meer op het veld sta. Dat is wel een ding ja. Het zit nu zo in mijn ritme, maar er komt een moment dat het genoeg is. Geen idee hoe ik daar op ga reageren. Ik blijf altijd wel bezig. We hebben twee Duitse herders, ik vind het geweldige beesten. Het zijn twee kinderen van me, echt! Maar nee, ik neem ze niet mee naar de club. Dat is niet goed voor de ballen denk ik.”

Wat zijn de plannen met de voetbalvereniging? “Nou, ons tweede team is inmiddels  kampioen worden. Naar de eerste klasse. Dat is voor de aansluiting van het tweede naar het eerste een goede zaak. En het is goed voor de uitstraling van Zuidland als ook het tweede elftal op niveau speelt. Met het eerste team spelen we wel op het niveau waar we minimaal thuishoren, dat willen we ook vasthouden. Maar elke geleding moet de juiste aandacht krijgen.”

“En ja, verder…. Je bent met zoveel dingen bezig met het bestuur. De lange termijn.  De toekomstbestendigheid van de accommodatie, investeren in de juiste dingen. Je moet het kostenaspect nooit uit het oog verliezen, De vereniging moet financieel gezond blijven. We hebben nu 192 zonnepanelen op het dak liggen. Daar moeten we ook naar kijken, de energietransitie en het effect op de vereniging. Het heeft niets met voetbal te maken, maar wel met de vereniging. Alles moet op niveau blijven. Sportief, maar ook financieel. Dat is wel een uitdaging. Voor alle clubs. We willen de contributie behapbaar houden. Dat lukt nu nog steeds. Ik weet dat er verenigingen zijn, bijvoorbeeld in Amsterdam, die 400 euro contributie vragen. Die kant willen wij absoluut niet op! Voetbal moet een sport blijven die betaalbaar is voor iedereen.”

“Waar ik wel trots op ben is dat we het goed doen met vrijwilligers. Natuurlijk is het soms een uitdaging, maar we hebben bijvoorbeeld altijd mensen achter de bar, en ook voor de projecten op het complex. Dat is echt een leuke club mensen. Scheidsrechters vinden is overal niet eenvoudig, en ook voor het dagelijks onderhoud is het af en toe lastig. Mooi ook dat we maatschappelijk meedoen, twee mailtjes en ik had twaalf vrijwilligers om een collecte te doen voor het Gehandicapten Sportfonds. Maar Jaap van Sintmaartensdijk, onze TC, gaat binnenkort wel stoppen na 15 jaar. Tja, probeer hem maar eens te vervangen. Dat wordt een uitdaging. Maar die uitdaging gaan we wel aan! En we willen mensen gaan interesseren om te fluiten. Dus door cursussen naar ons toe te halen, de jeugd enthousiast te maken, en proberen vast te houden!”

Klik op VV Zuidland voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Zuidland voor meer informatie over de club.

Cas van Maldegem voetbalt bij Colijnsplaatse Boys puur voor plezier

vv Colijnsplaatse Boys
-
0
Cas van Maldegem voetbalt bij Colijnsplaatse Boys puur voor plezier

COLIJNSPLAAT – Voorlopig speelde Colijnplaatse Boys op zaterdag 18 mei 2024 haar laatste wedstrijd in het standaardvoetbal. De geelhemden namen afscheid met een 1-1 tegen Bevelanders als hekkensluiter in de 4e Klasse C. Dit seizoen komen ze daarom uit in de Reserve – vierde klasse waar de ploeg van spits Cas van Maldegem op kampioenskoers ligt.

“Dat is na jaren van onderin spelen ook wel weer eens leuk om nu bijna wekelijks onze wedstrijden te winnen. Zelf maakt het me eerlijk gezegd niet zoveel uit of ik nu in het standaardvoetbal speel of in de reserveklasse. Ik voetbal bij Colijnplaatse Boys puur voor het plezier en de gezelligheid, het niveau doet me niet zo veel.”

De achttienjarige Van Maldegem heeft een drukke baan in het akkerbouwbedrijf van zijn ouders. “Daar ben ik toegetreden tot de maatschap dus dat geeft dan ook wat meer verantwoordelijkheden. Mede daardoor moest ik al geregeld verstek laten gaan voor trainingen en wedstrijden en zo hadden we nog wat jongens die er geregeld niet waren. Dan is het niet raadzaam om in het standaardvoetbal te blijven en is dit voorlopig een prima oplossing. Sportief gezien doen we het goed en dat is ook wel prettig. De sfeer is goed en iedereen heeft het prima naar de zin nu.”

Toen hij vijftien jaar was, stond de aanvaller wekelijks op het trainingsveld en speelde zijn wedstrijden voor de club. Echter toen was hij op een totaal andere positie te vinden in het veld. “Klopt. Ik heb de hele jeugd bij Colijnsplaatse Boys gekeept en ben pas later veldspeler geworden. Vorig seizoen heb ik ook nog regelmatig gekeept, maar sinds dit seizoen vooral in de spits. Een leuke plek waar ik met mijn fysiek en doorzettingsvermogen prima uit de voeten kan. Dit seizoen heb ik ook geregeld wel gescoord, maar ook daar ben ik nooit echt zo mee bezig. Het gaat mij er vooral om dat we wedstrijden winnen en wie ze dan maakt dat is niet zo belangrijk voor mij.”

De jonge boer heeft echter wel een sportieve ambitie als het gaat om zijn ploeg. “We hopen nu natuurlijk om kampioen te worden, want een feestje vieren dat is toch altijd leuk om mee te maken denk ik. Bovendien is het misschien voor jongens wel een extra motivatie om toch weer te overwegen in het standaardvoetbal te stappen en in te stromen in de vijfde klasse van het zaterdagvoetbal. Zover is het echter nog helemaal niet hoor. Laat ons eerst maar eens dit seizoen winnen afsluiten en de titel pakken. Als dat leuk dan kan je zeker spreken van een meer dan geslaagd seizoen.”

Hoewel het niveau in eerst instantie voor Van Maldegem weinig uitmaakte, hoopt hij toch ooit weer in de standaardklasse terug te keren. “Het is de afgelopen jaren lastig genoeg gebleken om voldoende spelers bijeen te krijgen die er echt voor wilden gaan. Spelers bij elkaar houden is sowieso een uitdaging, zeker bij kleinere verenigingen. Dat zie je jammer genoeg op meerdere plekken en daarin zijn wij geen uitzondering. Ik heb het echter nog altijd prima naar mijn zin en ga zéker ook door, net zoals gelukkig het overgrote deel van de groep. Het zou een leuke beloning zijn voor ons seizoen om aan het eind van de rit dat met een titel te kunnen vieren hier.”

Klik op Colijnsplaatse Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Colijnsplaatse Boys voor meer informatie over de club.

Thijs van der Steen: ‘Ik ga nooit meer weg bij Abbenbroek’

vv Abbenbroek
-
0
Thijs van der Steen: ‘Ik ga nooit meer weg bij Abbenbroek’

Thijs van der Steen is helemaal thuis bij Abbenbroek. “Ik ga hier nooit meer weg! Dit is mijn cluppie. Ik draag de club echt mee in mijn hart. Het moet wel heel gek lopen wil ik hier ooit weggaan. Nee, dat zie ik niet gebeuren.”

De rechtsback van de vijfdeklasser is bezig aan zijn tweede seizoen in de hoofdmacht van Abbenbroek. Vorig seizoen kampte de 23-jarige speler met ontzettend veel pech. “Ik heb een hoop blessures gehad. Eerst mijn rug, daarna mijn enkel. Ik ben lang heel klein gebleven en ineens begon ik te groeien. Ik denk dat mijn rug daar een tikkie heeft gehad. In de eerste seizoenshelft miste ik veel wedstrijden.”

Enkelblessures

Van der Steen kwam terug, speelde zijn duels in het eerste elftal, maar stond daarna weer lang aan de kant. “Ik ben twee keer zwaar door mijn enkel gegaan. Als dat twee keer gebeurt in een paar maanden tijd, gaat het wel in je hoofd zitten. Sindsdien tape ik mijn enkel altijd in. Dit seizoen heb ik geen blessures.”

De verdediger, die in de jeugd ook in de aanval en op het middenveld speelde, verwacht dat Abbenbroek in de nabije toekomst stappen kan maken met de hoofdmacht. “Dit seizoen rekenen we nergens op, maar als we de ploeg bij elkaar houden naar volgend seizoen toe, is er wel wat mogelijk. We hebben ook echt een leuke groep!”

Op het eiland

Van der Steen voetbalt al sinds zijn vijfde bij Abbenbroek. “Ik woon ook op het dorp. Al mijn hele leven. Het wordt lastig om voor mezelf een huis te vinden hier als ik bij mijn ouders vertrek, in Abbenbroek komt weinig vrij, maar ik zal nooit ver weg gaan. Niet verder dan Zuidland of Brielle. Ik blijf sowieso op het eiland, dat is zeker. Rotterdam heeft me nooit getrokken. Ik heb hier alles joh. Al mijn vrienden!”

“De sfeer zit er weer goed in bij Abbenbroek. Gelukkig maar. Vorig seizoen was dat even anders. Maar het is weer een grote familie. Ons kent ons, en iedereen helpt elkaar. Lekker na de wedstrijd of training een biertje drinken, of darten met elkaar. Ja, ik ben hier thuis!”

Klik op vv Abbenbroek voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Abbenbroek voor meer informatie over de club.

Duits keert terug als hoofdtrainer: ‘RKC is ambitieus, maar ook warm en vertrouwd’

RKC Waalwijk
-
0
Duits keert terug als hoofdtrainer: ‘RKC is ambitieus, maar ook warm en vertrouwd’

WAALWIJK – RKC Waalwijk heeft de opvolging van Henk Fraser rond: vanaf komend seizoen staat oud-speler en voormalig assistent-trainer Sander Duits (41) voor het eerst als hoofdtrainer op eigen benen. De clubman keert terug in het Mandemakers Stadion, waar hij zich voor twee seizoenen heeft verbonden aan de Waalwijkse eredivisionist.

Duits komt over van FC Twente, waar hij sinds de zomer van 2023 als assistent-trainer werkzaam is onder Joseph Oosting. In Waalwijk begint hij aan zijn eerste klus als hoofdtrainer – en daarmee aan een nieuw hoofdstuk in zijn al langlopende band met RKC.

Sander Duits werd geboren in het Gelderse Putten en begon zijn carrière bij amateurvereniging SDC Putten. Via Vitesse kwam hij terecht bij De Graafschap, waar hij op 1 december 2002 zijn debuut maakte in het betaald voetbal. Onder trainer Peter Bosz begon hij toen in de basis in een uitwedstrijd tegen Vitesse (1-1). In de jaren daarna kwam hij tot tientallen wedstrijden bij de ‘Superboeren’, al was hij door hevige concurrentie en blessures nooit een onbetwiste basisspeler.

In 2006 liep zijn contract af en koos hij voor een frisse start bij FC Omniworld, het huidige Almere City. Daar bloeide hij volledig op en groeide uit tot de beste én meest scorende speler. Toch bleef interesse uit de Eredivisie uit, waardoor Duits in 2010 neerstreek bij RKC Waalwijk. Die club wilde meedoen in de top van de Jupiler League – en slaagde daarin. Duits werd een sleutelspeler en pakte direct het kampioenschap.

Een jaar later bereikte hij met RKC zelfs de finale van de play-offs om Europees voetbal. In totaal speelde hij 139 officiële wedstrijden voor de geel-blauwen: meer dan bij welke club ook. In het seizoen 2013/14 degradeerde RKC alsnog uit de Eredivisie. Duits vervolgde zijn carrière bij Go Ahead Eagles, waarmee hij na een korte degradatie opnieuw promotie afdwong.

Zijn actieve loopbaan sloot hij af waar het ooit begon: bij SDC Putten. In 2019 nam hij daar afscheid in een oefenwedstrijd tegen Feyenoord. Kort daarna begon zijn trainerscarrière bij RKC – eerst bij de beloften, later als assistent bij het eerste elftal onder Fred Grim en Joseph Oosting. In 2023 maakte hij met Oosting de overstap naar FC Twente.

Voor RKC voelt de terugkeer van Duits als een logische stap. “We zijn er trots op dat Sander terugkomt en bij ons zijn eerste klus als hoofdtrainer aangaat,” zegt algemeen directeur Willem van der Linden. “We kennen hem als een gedreven, inhoudelijke trainer die zich in korte tijd sterk ontwikkeld heeft.”

Technisch directeur Bernard Schuiteman vult aan: “Sander is tactisch sterk, heeft analytisch inzicht en weet zijn ideeën goed over te brengen. En hij is een verbinder – iemand die mensen meeneemt. Dat past bij hoe wij als club werken.”

Zelf kijkt Duits met veel vertrouwen uit naar zijn nieuwe rol: “Als speler en assistent-trainer heb ik hier een geweldige tijd gehad. RKC is ambitieus, maar ook warm en vertrouwd. Ik kijk ernaar uit om met enthousiasme en energie aan de slag te gaan als hoofdtrainer.”

Klik op RKC Waalwijk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RKC Waalwijk voor meer informatie over de club.

RKDVC viert tachtigjarig jubileum met feestmaand vol herinneringen en activiteiten voor iedereen

RKDVC
-
0
RKDVC viert tachtigjarig jubileum met feestmaand vol herinneringen en activiteiten voor iedereen

DRUNEN – Tachtig jaar voetbal, vriendschap en verenigingsleven: bij RKDVC wordt dat jubileum dit jaar groots gevierd. De Drunense voetbalclub pakt uit met een uitgebreide feestmaand vol activiteiten voor jong en oud. Achter de schermen zorgen Serge Dumoulin en Martijn van Nunen samen met een jubileumcommissie van negen leden dat alles op rolletjes loopt. “Voor iedere doelgroep binnen onze club wilden we iets organiseren,” zegt Van Nunen. “Of je nu zes jaar bent, of al zestig jaar lid.”

Het jubileumprogramma was er eigenlijk al voor het 75-jarig bestaan, maar corona gooide roet in het eten. “We hadden alles klaarstaan: tenten, muziek en zelfs een jubileumwedstrijd tegen oud-PSV. Maar alles moest worden afgeblazen,” blikt Dumoulin terug. “Nu hebben we de draad opnieuw opgepakt. Eerst dachten we nog: doen we het een jaartje later? Maar al snel besloten we om het tachtigjarig bestaan groots aan te pakken.”

De festiviteiten starten op woensdag 15 mei met een jubileumquiz, gevolgd door een receptie en de traditionele jubilarissenavond op vrijdag 16 mei. Later in de maand volgen een veiling, sportdagen voor jeugd en senioren, een reünie, een vaders/moederstoernooi, én een knallende feestavond op zaterdag 14 juni.

Een van de hoogtepunten is de jubileumwedstrijd op zondag 15 juni tegen FC De Rebellen, een team van bekende oud-profs onder wie Stefanie van der Gragt, Glenn Helder, Romano Denneboom en Luigi Bruins. “We wilden iets speciaals neerzetten dat ook publiek van buiten aantrekt,” aldus Dumoulin. “Voor de wedstrijd wordt uit elk seniorenteam één speler afgevaardigd. Wie er daadwerkelijk mag meespelen, wordt via een loting bepaald. En tijdens de veiling op 6 juni kun je zelfs een basisplaats bij FC De Rebellen bemachtigen.”

RKDVC telt inmiddels 1200 leden, verdeeld over 75 teams, en wordt gedragen door zo’n 337 vrijwilligers. “Het is echt een minimaatschappij,” zegt Van Nunen. “Als je naar Drunen kijkt, is RKDVC een grote en actieve vereniging. We willen mensen van alle leeftijden bij elkaar brengen: jeugd, senioren, oud-leden, vrijwilligers, supporters. Er is voor iedereen iets.”

Bij het samenstellen van het programma is bewust gekeken naar de diversiteit binnen de club. “We hebben een grote jeugdafdeling, een sterk groeiende meidenafdeling en ook een G-team. Daarnaast willen we oud-leden en ereleden blijven betrekken. Het jubileum moet een moment zijn waarop iedereen zich gezien voelt.”

De voorbereiding vergde bijna een jaar. “We zijn gestart met het vormen van de jubileumcommissie, waarin iedereen een deel van het programma oppakt,” legt Dumoulin uit. “Wij houden de regie en zorgen voor de voortgang. Sponsoring was wel een uitdaging: alles kost veel geld. Maar gelukkig is er veel enthousiasme en helpen steeds meer bedrijven mee.”

Voor Dumoulin en Van Nunen, allebei meer dan veertig jaar lid, is het jubileum meer dan een feest. “Het gaat om herinneringen maken,” zegt Van Nunen. “We hopen dat mensen over tien jaar nog steeds terugdenken aan dit jubileum, zoals wij dat doen met eerdere edities. We hopen op volle velden, volle tenten, en vooral veel plezier,” besluit Dumoulin. “Want RKDVC bestaat tachtig jaar – en dat gaan we vieren met iedereen die onze club een warm hart toedraagt.”

Klik op RKDVC voor de gepersonaliseerde clubpagina.

Sleeuwijk kan leven met handhaving: ‘Gezien alle blessures’

vv Sleeuwijk
-
0
Sleeuwijk kan leven met handhaving: ‘Gezien alle blessures’

Door de winst op GDC, is Sleeuwijk verzekerd van nog een seizoen in de derde klasse. Een prestatie waar ze bij de club, ondanks de degradatie van afgelopen jaar, toch best tevreden mee kunnen zijn. Tenminste, als het aan verdediger Ruben Siland ligt. “Gezien alle blessures, doe je het dan gewoon goed.”

Want heel gelukkig, waren ze bij de derdeklasser op dat vlak niet. “Andor van Andel brak zijn pols, Pieter-Joost van der Plas scheurde zijn kruisband, we raakten onze aanvoerder (Dylan van der Pluijm) kwijt en ook Toine van der Pijl heeft het hele seizoen niet kunnen spelen. Dan wordt het heel taai en pittig.” Ook Siland (29) zelf, bleef niet gevrijwaard van pech. “Ik heb de eerste seizoenshelft door een scheurtje in de pees van mijn knieholte ook maar weinig kunnen spelen.” Sowieso, verdienen zijn knieën wat extra aandacht, legt hij uit. “Omdat ik vrij lang ben, moeten mijn knieën veel kracht en klappen opvangen. Daardoor is er een groot deel van mijn kraakbeen weggesleten.” En dus ondergaat de inwoner van Werkendam, of Sleeuwijk-West zoals hij het zelf noemt, al vijf of zes jaar lang de nodige injecties. “Om een laagje tussen mijn gewrichten te creëren, zodat er geen verdere schade ontstaat.” Maar voorlopig, gaat dat goed. “Na mijn jaarlijkse APK, gaat het wel weer!”

Unieke combinatie

Toch blijft dat een uitdaging. Mede door zijn werk in de plaatselijke politiek. “Dat is vaak op dinsdag- en woensdagavond, waardoor twee keer trainen lastig is dit seizoen. Soms probeer ik het nog te combineren, door mijn voetbalspullen mee te nemen, maar de keren dat het lukt, is op één hand te tellen.” En dat ga je fysiek merken, vertelt Siland. “Als je dat structureel doet, ga je op zaterdag compenseren en heb je een paar dagen nodig om te herstellen. Dat is natuurlijk niet ideaal.” Toch geniet de werknemer van Damen Shipyards, van zijn werk buiten het voetbalveld. “Ik werd eigenlijk getriggerd door Philip den Haan, een oud-trainer van ons. Die was fractievoorzitter en zei: je bent altijd goed gebekt en durft je mening te geven, zie je het zitten om jouw generatie te vertegenwoordigen?” En zo geschiedde. “In 2021 ben ik begonnen als burgerraadslid, het jaar daarna werd ik verkozen tot raadslid.” Een unieke combinatie, zo beseft ook Siland. “Met mijn leeftijd heb ik toch meer contact met jongeren én ik vind het heel leuk om te doen.” Al blijft voetballen, natuurlijk het leukste wat er is. Zelfs al de resultaten, zoals dit seizoen, een klein beetje tegenvallen. “Als je degradeert, wil je het jaar daarop eigenlijk meteen weer terug promoveren of in ieder geval bij de top zitten. We mikten in ieder geval op een plek bij de eerste zes.” Een negende plaats, voelt dan ook misschien wat teleurstellend. “Maar aan de andere kant, met zoveel blessures en een gemiddelde leeftijd van net boven de twintig, hebben we het gewoon goed gedaan.” Helemaal nu handhaving binnen is. “Het is vaak lastig om tegen ervaren ploegen te spelen. Die slimmigheidjes, of een wedstrijd in het slot gooien, missen we soms nog wel eens. Al maken we wel stappen!” En die zijn nodig ook, vindt Siland. “Om een stabiele topper te worden in de derde klasse, hebben we denk ik nog wel twee jaar nodig.”

Mopperen

Als iemand het kan weten, is het de boomlange verdediger wel. “Op een uitstapje naar GJS na, heb ik alle jeugdteams bij Sleeuwijk doorlopen.” Met een debuut in 2013, tot gevolg. “Daarna heb ik nog bij Wilhelmina’26 gevoetbald en vier jaar geleden kwam ik weer terug.” En niet voor niks. “Het is gewoon dat dorpse. Je voelt je zo welkom in de kantine, iedereen komt een praatje maken en alles is goed op orde. Het is echt een voetbalclub, zoals je een voetbalclub zou omschrijven.” Inclusief kritische supporters, lacht Siland. “De ‘oudere’ mannen lopen graag een beetje te mopperen, dat hoort erbij.” Gelukkig kan de centrale verdediger daar zelf, met al zijn ervaring, prima mee omgaan. “Ik ben rustig aan de bal, dat is mijn grootste kwaliteit. Ik word niet zo heel snel zenuwachtig. En daarnaast, kan ik vrij aardig koppen. Daarom vinden we het vaak niet zo heel erg, als een tegenstander de lange bal gaat spelen.” In combinatie met zijn coaching en leiderschap, eigenschappen waar ze in Sleeuwijk nog lang van hopen te kunnen genieten. “Zolang het te doen is, is het de bedoeling dat ik lekker door blijf gaan. Maar het gebeurt steeds vaker dat ik op zondagochtend wakker word en voel dat het een grotere aanslag op mijn lichaam begint te worden.” Toch gaat Siland zeker nog een jaar door. “Het is ook meer dan voetbal, met allemaal jongens uit het dorp. En vooral de kleedkamer, blijft nog altijd zó leuk.” Mocht hij ooit wél besluiten om te stoppen, zijn ze nog niet van hem af. “De betrokkenheid en binding met de club, voel ik enorm. Dus het is leuk om iets terug te kunnen doen. Eerst als jeugdtrainer en wie weet daarna ooit als trainer!”

Klik op Sleeuwijk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Sleeuwijk voor meer informatie over de club.

‘Iedereen is hier lekker recht voor zijn raap’

sv Dussense Boys
-
0
‘Iedereen is hier lekker recht voor zijn raap’

Hoewel Hans Miesen zelf als voetballer niet over al te veel talent beschikte, komt de inwoner van Almkerk al ruim 25 jaar met veel plezier naar het sportpark van Dussense Boys. Niet als speler, maar als lid van de activiteitencommissie én trainer van de JO13. “Ik ben vooral van de persoonlijke aandacht.”

Oftewel, iedereen bij de groep betrekken, legt Miesen (49) uit. “Een beetje het sociale gedeelte, dat ligt mij meer.” Samen met collega-trainers Dennis Groen en Gilbert Versteeg, vormt hij sinds een aantal jaar, een complementair begeleidingsteam. “Die jongens hebben zelf gevoetbald, onder meer in het eerste, dus die hebben meer verstand van voetbal. Zij zetten dan ook de training uit.” Aan hem de taak om van al die spelers, een geheel te maken. “En dat is aardig gelukt! Het is echt een team geworden, hecht én fanatiek.”

Gemoedelijk

Dat Miesen ooit jeugdtrainer zou worden, had hij zelf hoogstwaarschijnlijk ook nooit verwacht. Want voetballen, was vroeger niet zijn grootste kwaliteit, zo blijkt. “Ik en voetbal? Schei uit! Ik kon geen bal raken. Toen hebben ze me maar naar een scheidsrechterscursus gestuurd. Dat heb ik nog wel een tijdje op hoog niveau gedaan.” Toch staat hij bij Dussense Boys nu dus bij de JO13 voor de groep. “Ik ging toch altijd mee en het team bestond uit achttien kids, dan help ik wel een handje mee, dacht ik.” En van het één, kwam het ander. “Dan kun je ook wel een trainerscursus gaan volgen, riepen ze vervolgens. Daar heb ik veel van geleerd.” Zes seizoenen, heel wat ballen rapen en meehobbelen later, is Miesen er nu dus nog steeds. Vol plezier. “Het is gewoon leuk om die gasten overal in mee te laten gaan en om ze vooruit te zien gaan.” Bij een club, waar de vrijwilliger het uitstekend naar zijn zin heeft. “Dat is een beetje het laagdrempelige van Dussense Boys. Heel gemoedelijk en misschien zelfs een beetje kneuterig. Maar daardoor is alles heel goed geregeld en zijn de lijntjes kort. Ik hoef nooit te vragen of iemand een keer de was wil doen of kan rijden.” Ook de accommodatie, kan hem wel bekoren. “We zijn een vijfdeklasser, maar als je ons sportpark ziet…” Bang dat hij wat anders gaat doen, hoeven ze bij de club dan ook niet te zijn. “Door een andere baan heb ik keuzes moeten, alleen dit wil ik niet laten vallen. Ik blijf hier nog wel even hangen!”

Binding

Onder meer als lid van de activiteitencommissie. “Ik kwam al 25 jaar bij de club als DJ, dus dan kun je net zo goed wat in die commissie gaan doen. Moeten ze destijds hebben gedacht. Inmiddels doe ik dat alweer een jaar of acht.” En niet voor niks. “Het is heel belangrijk om de jeugd betrokken te houden bij de club. Op die manier zorg je ook voor binding onderling.” Hoe ze dat proberen? “We doen iets met sinterklaas, gaan naar wedstrijden van RKC Waalwijk, organiseren een penaltybokaal en houden een dropping.” Eén keer in de twee jaar, komt daar ook nog het traditionele jeugdkamp bij. “Dat zijn twee dagen, vol met activiteiten. Springkussens, een toernooi of bijvoorbeeld voetballen met LED-verlichting.” Wonend op 500 meter van het veld van voetbalclub Almkerk, ligt zijn hart toch bij Dussense Boys, lacht Miesen. Mede door zijn dochter. “Die wilde acht jaar geleden, in de tijd dat ik DJ was, een keer mee. Toen zei ze: ‘Pap, hier voetballen meisjes. Mag ik dat ook?’ Dat duurt maar even, dacht ik. Maar ze doet het nog steeds!” De vereniging uit Dussen is voor Miesen dan ook eigenlijk een soort familieclub geworden. “Ik rijd er nog altijd iedere maandag, woensdag, zaterdag en voor alle vergaderingen met veel plezier heen. Iedereen is hier lekker recht voor zijn raap, dat is mijn ding!”

Klik op Dussense Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Dussense Boys voor meer informatie over de club.

1...121314...1.375Pagina 13 van 1.375

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.