Home Blog Pagina 14

Voor Urmelon Martis komt uitdaging bij RIA W op juiste moment

WESTDORPE – Hij speelde aan het eind van vorig seizoen met de gedachte om helemaal te stoppen met voetballen, maar een reeks van telefoontjes van Arno Verlinde, trainer van RIA W, deed Urmelon Martis (31) van gedachten veranderen. Hij zag een nieuwe uitdaging besloot de stap te maken naar de zaterdag vierdeklasser uit Westdorpe.

“Bij FC Axel merkte ik dat het voor mij steeds moeilijker zou worden om speelminuten te maken in het eerste elftal. Ik zat vaker op de bank dan me lief was en kon drie dingen doen. De situatie accepteren, eventueel stoppen of weggaan. Ik verloor de motivatie om na elf seizoenen FC Axel de mensen te overtuigen. Eigenlijk had ik eerst de intentie om te stoppen, tot Arno dus belde… Hij wist me te overtuigen en gaf me een nieuwe uitdaging. Om te proberen in een nieuwe omgeving de ‘oude’ Urmelon te hervinden. En ik moet zeggen dat het me tot nu toe heel erg goed bevalt allemaal. Een leuke en gemoedelijke club, alles prima geregeld én we hebben een grote spelersgroep met prima kwaliteit.”

Er waren nog andere clubs die informeerden naar de diensten van de fysiek sterke aanvaller, maar hij kreeg bij het verhaal van RIA W het beste gevoel. “Dat voelde eigenlijk direct goed. Ook in de gesprekken die ik had op de club. Ik moet in dit elftal een beetje de kapstok zijn als diepste aanvaller. Een rol die me prima op het lijf geschreven is en waarbij ik ook probeer om met coaching en mijn ervaring een voorbeeldrol te kunnen vervullen voor de jongere spelers.”

Een klassering bij de eerste drie is toch wel de doelstelling die staf en spelersgroep bij de vierdeklasser voor ogen hebben. “Er zijn wat jongens bijgekomen en er is daardoor veel concurrentie. Dat zorgt ervoor dat er scherp wordt getraind en dat de basisplekken duur zijn voor iedereen. Daarnaast kunnen we vanaf de bank ook sterke spelers  inbrengen dus dat is altijd prettig als je wilt meedoen bovenin. Meedoen voor een prijs zoals een periode zou mooi zijn, maar het liefst zou ik misschien nog eens kampioen worden. We hebben veel kwaliteit in huis alleen is het nu aan de trainer om de puzzelstukjes allemaal op de juiste plek te leggen.”

Martis is een gevoelsmens en heeft overal waar hij voetbalde zijn bijdrage gehad met doelpunten en assists. Bij Sparta Rotterdam, RBC Roosendaal, Terneuzense Boys en natuurlijk FC Axel wist hij meer dan geregeld het net te vinden. Een kwaliteit die hij ook bij RIA W weer hoopt te kunnen etaleren. “Het is mooi en ook mijn streven om belangrijk te zijn voor het elftal en ook anderen beter te laten spelen. Goals en assists is mooi, maar wedstrijden winnen is en blijft het enige wat telt in voetbal. Zeker als je ambitieus bent en voor de bovenste plekken wilt strijden.”

De inwoner van Philippine wil bij RIA W dus absoluut nog niet spreken van afbouwen, maar ziet het als een hernieuwde uitdaging richting sportief succes. “Bij FC Axel was ik op het laatst de motivatie een beetje kwijt maar de afgelopen periode is hier in Westdorpe het vlammetje weer volop gaan branden. Dat is een prettig gevoel en was misschien wel precies de prikkel die ik nodig had. Ik ben nog niet honderd procent fit maar ben wel op weg er naartoe. Hopelijk kan ik laten zien dat ik nog voldoende kwaliteiten heb en met RIA W een rol van betekenis spelen in deze klasse. Daar gaan we in elk geval wel alles aan doen!”

Klik op RIA W voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RIA W voor meer informatie over de club.

Seizoen Guus van Beljouw grotendeels voorbij voor het is begonnen

LAMSWAARDE – Waar iedereen in augustus vol goede moed en energie begon aan de seizoenvoorbereiding heeft Guus van Beljouw inmiddels heel andere prioriteiten. Twee verschillende blessures zorgen er momenteel voor dat de SDO’63-verdediger is gedwongen tot een rol als toeschouwer en supporter.

“Dat is enorm balen uiteraard. Want je wilt gewoon voetballen maar helaas zit dat er de komende maanden voor mij hoogstwaarschijnlijk door die blessures nog niet in”, zegt de inwoner van Kloosterzande.

Van Beljouw is werkzaam in het Brabantse Woensdrecht als monteur bij Defensie en pendelt daarvoor dagelijks heen en weer naar Zeeuws-Vlaanderen. In het verleden raakte tijdens een training zijn schouder uit de kom en dat euvel herhaalde zich nog verschillende keren. “Ook tijdens mijn opleiding bij Defensie vloog hij er een keertje of acht uit. Nu is het dusdanig dat ik daar binnenkort hoogstwaarschijnlijk aan wordt geopereerd. Dus dan sta ik sowieso een maand of zes aan de kant is de prognose.”

Toch begon hij dit seizoen aan de voorbereiding al ging het daarin bij de tweede oefenpot op een ander vlak stevig mis. “In het duel tegen Clinge scheurde ik mijn enkelbanden en er brak ook een stukje bot af was het vermoeden. Al kon men niet zeggen of dat een recente of al oudere kwetsuur was. Een operatie is niet nodig maar het zorgt er nu wel voor dat ik in een brace moet lopen en moet herstellen door te rusten. Dus wat dat betreft is voor mij het seizoen al grotendeels voorbij voordat het is begonnen helaas.”

De Klooriaan begon ooit met voetballen bij Hontenisse maar stopte al in de jeugd omdat hij ook een passie had voor hardlopen en wielrennen en dat bleek op den duur niet meer te combineren met voetbal. “Dat heb ik een paar jaar gedaan tot het toch, mede doordat mijn broer bij het tweede actief was als vlagger, het opnieuw begon te kriebelen. Ik ging kijken en miste het voetbal. Toen ben ik bij het derde elftal begonnen. Het niveau is voor mij niet het belangrijkste, zolang ik maar kan spelen. Daarom koos ik voor het derde in plaats van het tweede waar ik vaker op de bank terecht zou komen.”

De liefde deed de linkerverdediger uiteindelijk in Lamswaarde belanden. “Ik kreeg op een gegeven moment via-via de vraag of ik geen interesse had om bij SDO’63 te komen voetballen. Zodoende heb ik twee seizoenen geleden de overstap gemaakt. Ik had het direct heel goed naar mijn zin, want of we nou winnen of verliezen, de sfeer en gezelligheid is er altijd. Dat is me ook enorm veel waard.”

Dit seizoen wil men bij SDO’63 vooral proberen om weer stappen vooruit te maken. “Met Michel van Bunder hebben we een enorm fanatieke trainer die iedereen weet te motiveren. De fitheid in de groep is groot en we willen vooral proberen om qua veldspel te groeien. Persoonlijk hoop ik later in het seizoen nog van waarde te kunnen zijn. Vooralsnog blijf ik wel wekelijks bij de groep, want ondanks dat ik niet kan spelen wil ik onderdeel zijn van het geheel. Dat is me enorm veel waard.”

Klik op SDO’63 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SDO’63 voor meer informatie over de club.

Wesly Elberse naast voetballer ook assistent-trainer bij Graauw

GRAAUW – Hij heeft zijn roots in Brabant, maar de liefde voor Zeeuws-Vlaamse deed Wesly Elberse uiteindelijk in Zandberg belanden. Hij speelde al geregeld mee bij het eerste elftal van v.v. Graauw.  Sinds begin dit seizoen heeft er nog een rol bijgekregen, namelijk die van assistent-trainer.

“Omdat Jorden als hoofdtrainer op de woensdagen verhinderd is en Johny Merckx had aangegeven ermee te stoppen als assistent, kreeg ik de vraag om die trainingsavond voor mijn rekening te nemen. Dat leek me wel leuk en na een aantal gesprekken hebben we een goede taakverdeling met elkaar afgesproken. Ik kan prima mijn mening geven en we doen het echt samen. Ik heb in het verleden al vijf jaar bij v.v. JEKA de jeugd getraind en dat was al leuk. Dus ervaring met training geven was al aanwezig.”

De Brabander maakt overigens ook nog ‘gewoon’ deel uit van de selectie als speler en dat heeft nog altijd de eerste prioriteit. “Ons huis in Zandberg staat nog volop in de steigers en dat zal nog wel een paar jaartjes duren voordat de verbouwing klaar zal zijn. Daardoor lag in het begin de focus niet bij het voetbal, maar sinds vorig seizoen heb ik vrijwel alles gespeeld. En ik was toen met tien goals zelfs ook topscorer. Dus dat voetballen is en blijft een heerlijke uitlaatklep en is nog altijd het allerleukste om te doen. Maar ik heb wel altijd gezegd dat ik ambitie had om trainer te worden uiteindelijk. Ik ben ben in het bezit van een UEFA-C diploma. Deze nieuwe rol hier bij Graauw is dus een mooie opstap om meer ervaring op te doen, want seniorenvoetbal is natuurlijk wel iets anders dan jeugd.”

Het trainersduo bij de vijfdeklasser is volgens Elberse een prima combinatie. “Jorden is heel goed in het motiveren van spelers en het smeden van een groep. Samen doen we het tactische stuk. Jorden weet ook goed trainingen te doseren qua oefenstof. Op die manier werkt de samenwerking heel prettig en ik leer er veel van.”

Het doel dit seizoen voor Graauw is om stappen hoger te eindigen dan afgelopen jaren. “De linkerrij blijft voor ons nog altijd de ultieme ambitie. Maar we zijn nog altijd te wisselvallig. Thuiswedstrijden gaat goed, maar punten pakken op vreemde bodem blijft een dingetje. Als we dit seizoen dit aspect eindelijk kunnen doorbreken dan moeten we toch eindelijk stappen kunnen zetten als ploeg. We trainen iets anders, hebben goede afspraken gemaakt met elkaar. De groep is smal, maar is wel fitter dan de laatste jaren. Hopelijk gaat dat zijn vruchten afwerpen.”

Elberse gaat als voetballer voorlopig nog wel even door. “Zolang niemand zegt dat ik beter kan stoppen blijf ik voetballen. Vorig seizoen was ik vooral spits, nu een linie naar achter. Vorig seizoen was ik conditioneel nog niet top. In de zomerperiode hebben we met een groepje de gehele tijd doorgetraind. Op het veld kleine partijtjes en in groepjes gelopen. Dat zie je terug op het trainingsveld en dat is natuurlijk wel mooi. Ik ben vijfendertig inmiddels, maar kan nog goed aanhaken. Vorig seizoen was ik topscorer en hoop ook dit seizoen weer mijn waarde te hebben als speler in het veld. Daarnaast ook doorgroeien als trainer. Hoe het nu gaat en de rollen die ik vervul bevallen me heel erg goed. Ik hoop dat we met elkaar mooie stappen voorwaarts kunnen zetten.”

Klik op VV Graauw voor de laatste artikelen over de club
Klik op VV Graauw voor meer informatie over de club.

Rowan van der Geld blij met keuze voor Vogelwaarde

VOGELWAARDE – Vanwege zijn studie Psychologie in Nijmegen besloot Rowan van der Geld drie seizoenen geleden om te stoppen met voetballen. Simpelweg omdat het niet te combineren viel. Nu hij in zijn afstudeerjaar zit heeft hij de draad weer terug opgepakt. Niet bij zijn vorige club v.v. Terneuzen maar bij v.v. Vogelwaarde. Een goede beslissing volgens de Sluiskillenaar.

“Hoewel ik op het veld was gestopt speelde ik hier in Terneuzen wel zaalvoetbal op maandagavond. Dat kon omdat ik pas op dinsdag met het OV naar Nijmegen moest. En bij het team speelden Jayvano en Michiel, twee jongens die ook bij Vogelwaarde op het veld actief zijn. Ze hadden gevraagd of ik niet de stap wilde maken. En de trainer Veli kende ik van Sluiskil nog dus zo is het balletje gaan rollen en heb ik besloten na een paar gesprekken om bij Vogelwaarde te gaan spelen.”

De vierdeklasser bleek voor Van der Geld de ideale startplek om het veldvoetbal weer op te pakken. “Ik wilde wel in een eerste elftal spelen, maar niet op een te hoog niveau instromen. Daarmee kwam Vogelwaarde op het juiste moment . We hebben een leuke groep met nog een aantal gasten uit Terneuzen en dit seizoen nog wat nieuwe gasten zoals ik. Het is nu zaak om alles in elkaar te laten vloeien, maar daarin heb ik alle vertrouwen.”

Vroeger was de focus van Rowan veel sterker gericht op presteren dan nu het geval is. “Hoewel ik met Vogelwaarde ook gewoon zoveel mogelijk wil winnen hoor. Maar het echte ‘moeten’ zoals bij een club als Terneuzen dat is hier net wat minder en dat past me nu beter in deze fase. Daarbij speel ik hier als laatste man op een voor mij totaal vreemde positie. Ik ben van nature een centrale middenvelder maar omdat in de selectie vrij veel middenvelders zitten kreeg ik de vraag van de trainer of ik centrale verdediger een optie vond. Die uitdaging ben ik aangegaan en het gaat tot op heden zeker niet onaardig.”

Doordat hij drie seizoenen eruit heeft gelegen merkt hij vooral dat het conditionele aspect weer moet groeien. “Voetballen op zich verleer je niet, maar het conditionele daarin maak ik stappen en dat is wel prettig. Ik heb een behoorlijke pass en spelinzicht dus daarmee kan ik het nu redelijk compenseren en kan ik stap voor stap vooruitgang maken.”

Met Vogelwaarde hoopt de verdediger ergens in de middenmoot te kunnen spelen. “We willen sowieso handhaven, dat is het belangrijkste. Eerst is het nu een beetje de kat uit de boom kijken want er zijn veel nieuwe teams. Dat wordt afwachten, al heb ik het vertrouwen dat we op dit niveau zeker kunnen meedoen.”

Klik op vv Vogelwaarde voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Vogelwaarde voor meer informatie over de club.

‘Na het kampioenschap willen we ons nu meten op niveau hoger’

AXEL – Het eerste seizoen voor trainer Steven Ockeloen bij het tweede elftal van FC Axel werd er eentje voor in de boeken. Direct een kampioenschap waardoor de ploeg dit seizoen uitkomt in de Reserve 1e Klasse A van het zaterdagvoetbal. ‘We hebben een heel sterke groep en we willen ons nu graag meten op een hoger niveau.’

Voordat Ockeloen trainer werd bij het tweede elftal was hij tien seizoenen actief als jeugdtrainer in Axel. “Ik wilde eigenlijk stoppen als trainer want ik ben ook nog actief als wedstrijdsecretaris. Maar de vraag kwam vanuit de spelersgroep zelf en dan ga je toch anders tegen dingen aankijken. Ik heb wat gesprekken gehad en er even over nagedacht. Ik zag er wel een mooie uitdaging in en als je dan in je eerste seizoen direct kampioen wordt.. Dat was een mooie bekroning voor iedereen die keihard ervoor heeft gewerkt.”

Dit seizoen wordt volgens de in Spijkenisse geboren trainer een uitdagend jaar, maar toch heeft hij er tegelijk veel vertrouwen in. “We hebben echt een geweldige groep. Met Angelo Plasschaert en Jari Vyane heb ik twee heel ervaren jongens in het veld staan. Zij zijn echt de verlengstukken en nemen die jonge gasten bij de hand om ze te sturen en helpen. Verder zijn er met Floris Naessens, Julian Nolet en Bas Riemens drie talentvollegasten vanuit de O23 doorgekomen. Vanuit het eerste heb ik dit seizoen Jordi van Drongelen, Kyeno Freijzer en Timo Steel erbij Alles bij elkaar zijn we er kwalitatief flink op vooruit gegaan. Maar dat is ook nodig wil je de eerste klasse niet in de problemen komen.”

Meer smaken om uit te kiezen en toegenomen concurrentie. “Voor een trainer is dat natuurlijk heerlijk. De trainingsopkomst was altijd al goed, maar is nu nóg hoger en bovendien zie je dat de kwaliteit toeneemt en iedereen als de brandweer gaat. De plekken zijn duur en iedereen wil spelen. Ik heb meer keuze en anderzijds moet je nu ook spelers vaker teleurstellen. Er moet echt geknokt worden voor de basisplekken en daar wordt uiteindelijk iedereen beter van. Teleurstellingen en keuze maken zijn onderdeel van het leerproces voor iedereen en is uiteindelijk voor mij als trainer een luxeprobleem.”

De 54-jarige Ockeloen verhuisde in zijn jeugd vanuit de regio Rotterdam naar Hulst waar bij ging voetballen bij HVV’24. Later verkaste hij naar onder meer Koewacht, Steen en Hoofdplaat waar hij jarenlang in het eerste speelde. “Ik heb ook nog bij vv Axel en Vrasene gevoetbald en woon inmiddels alweer drieëntwintig jaar in Axel waar nu onze zoon Micah in de O23 speelt. Toen hij ging voetballen ben ik bij FC Axel terecht gekomen en er nooit meer weggegaan. Een andere club zal ik ook nooit gaan trainen want ik heb geen trainersdiploma’s en ook helemaal die ambitie verder niet. Hier voel ik me op mijn plek en kan ik werken met een geweldige groep jongens bij een prachtige club. Meer heb ik niet nodig wat dat betreft.”

De 1e klasse A wordt voor iedereen een heel nieuw hoofdstuk. “Op Terneuzense Boys na zijn het veelal onbekende teams. Dat is natuurlijk heel gaaf en we moeten proberen om wekelijks het beste van onszelf op de mat te leggen. Als trainer put ik vooral uit eigen ervaringen als speler en probeer ik zaken die tijdens wedstrijden beter moeten in trainingen te verwerken. Vorig seizoen werkte dat uitstekend, het is zaak om dat ook dit seizoen door te trekken. Het resultaat is leidend maar ik probeer wel altijd iedereen zijn speelminuten te gunnen. We hebben iedereen nodig dit seizoen en hoop dat we ons op dit niveau staande kunnen houden. Als we zorgeloos kunnen meedraaien in deze klasse dan ben ik als trainer straks meer dan tevreden.”

Klik op FC Axel voor de laatste artikelen over de club.
Klik op FC Axel voor meer informatie over de club.

Rein Boeije legt als clubfotograaf al jarenlang alles vast bij Zaamslag

ZAAMSLAG – Maar liefst twintig jaar was hij bestuurslid, maar sinds 2007 is Rein Boeije (66) ook actief in een andere rol bij v.v. Zaamslag namelijk als clubfotograaf. Wekelijks legt de clubman de verrichtingen van het eerste elftal, zowel uit als thuis, vast met de camera.

“We kregen in 2007 een nieuwe website bij de club en toen werd ik gevraagd of ik foto’s die ik als hobbyfotograaf maakte wilde delen op de site. Een jaartje later ben ik er ook wedstrijdverslagen bij gaan schrijven. Dat doe ik vandaag de dag nog steeds en het is leuk om te merken dat mensen het graag lezen en volgen.”

Boeije is geboren en getogen in Spui. Na zijn huwelijk kwam hij op Zaamslag te wonen en is zodoende al tientallen jaren betrokken bij de club. In 2002 begon hij als bestuurslid en bleef dat ruim twintig jaar. “Al die jaren ben ik secretaris geweest, heb ik deels het wedstrijdsecretariaat op me genomen. Bovendien ook drie keer tijdelijk de vacante rol van penningmeester erbij gedaan. Het was een heel bord vol, maar ik deed het graag.”

Uiteindelijk kwam er een stuk verjonging in het bestuur en stopte de ‘oudere generatie’. Zelf bleef ik als laatste nog een jaartje langer, maar het was na twintig jaar voor mij ook een goed moment om het stokje over te geven. Sindsdien ben ik het letterlijk nog meer vanaf de zijlijn gaan volgen. Door de jaren heen maakten we wisselende resultaten mee op verschillende niveaus. Nu dus in de vierde klasse, terwijl in het verleden ook de club zelfs in de eerste klasse actief was. Die promotie heb ik ook gefotografeerd en zie ik als één van de meest memorabele momenten die ik met Zaamslag heb meegemaakt.”

Rond 2000 startte Boeije met zijn hobby en gaat hij sindsdien vrijwel altijd overal heen met de camera. “Ik vind het gewoon geweldig om dingen vast te leggen op foto. Van hardlopen tot fietswedstrijden en dus ook veel voetbal. Zo heb ik ook het 75-jarig jubileum vastgelegd en dat zijn toch mijlpalen om te kunnen fotograferen voor een club.”

Elke week staat (of zit) de clubfotograaf aan de zijlijn en probeert hij de sfeer tijdens de wedstrijden te fotograferen en er een verslag van te schrijven. “Op zaterdag zet ik wat aantekeningen op papier en werk dat in het weekend verder uit. De foto’s die selecteer ik al en zorg dat alles meestal op zondag online staat. Mensen reageren daar altijd positief op, ook tegenstanders die me soms een bericht sturen dat ik erg objectief verslag doe. Dat vind ik belangrijk, niet persé met een groen-witte bril op maar gewoon realistisch zijn. Dat werkt het beste vind ik.”

Even was er nog de degradatie twee jaar geleden wel enige twijfel. “Klopt. Of ik wel moest doorgaan met de verslagen en de foto’s toen de ploeg degradeerde. Maar ik kreeg het verzoek om vooral door te gaan. Dat heb ik toen wel gedaan en gelukkig maar, want het blijft toch echt heel leuk te doen. Sinds mijn pensioen in 2023 ben ik ook actief bij de onderhoudsploeg. Leuk om te doen en altijd erg gezellig.”

De clubman hoopt dat dit seizoen zijn ploeg weer kan meedoen om de prijzen en eventueel een periodetitel kan veroveren. “Kijkend naar de selectie en de kwaliteiten zou dat erin moeten zitten. Maar of dat ook lukt dat moet blijken. Ik ga in elk geval dit seizoen weer proberen om de wedstrijden zo mooi mogelijk vast te leggen. Zolang ik er lol in blijf houden ga ik er voorlopig zéker meer door.”

Klik hier voor meer informatie over VV Zaamslag.
Klik hier meer meer artikelen over VV Zaamslag.

Stan Dieleman wil zich graag laten gelden bij v.v. Spui

SPUI – Vanuit de samenwerkende jeugdopleiding HPC’16 maakte Stan Dieleman de overstap naar de senioren van (toen nog) HBC’22. Hij bleef er één seizoen en vertrok toen naar v.v. Spui. Hij maakte er veertien goals in zijn debuutseizoen maar degradeerde met zijn ploeg toch naar de vijfde klasse.

“Dat was wel een teleurstelling ja. We wisten dat het we een zwaar seizoen tegemoet zouden gaan, maar rechtstreeks degraderen daar hadden we vooraf zeker geen rekening mee gehouden. Al sta je aan het eind van een seizoen meestal wel op een terechte plek…”

Voor de uit Hoek afkomstige aanvaller was juist het feit dat Spui een klasse hoger speelde dan HBC’22 een voorname reden om voor de roodhemden te kiezen. “Ook het gegeven dat Steve Kesteleyn trainer werd bij Spui speelde ook mee. Hij is mijn schoonvader en ben uiteindelijk met hem meegegaan van HBC’22.  Er waren nog wel mogelijkheden maar de stap naar Spui gaf me het beste gevoel. Het is dan wel jammer dat je ook kiest voor een stapje omhoog en dat je dan aan het eind degradeert.”

Daardoor komt Spui dit seizoen uit in de 5e Klasse A, een competitie waar het zeker geen uitgemaakte zaak is dat de ploeg direct weer de sprong omhoog zal maken. “Dat is altijd lastig, maar dat we met deze groep in mijn ogen toch wel moeten meedoen voor de prijzen lijkt me toch duidelijk. Eventueel mikken op een periode en dan minimaal nacompetitie. Dat zal pittig zijn maar je moet wel proberen om het maximale eruit te halen. Persoonlijk hoop ik natuurlijk ook om opnieuw mezelf te laten gelden voor het elftal. Een aanspeelpunt zijn, meevoetballen waar het kan én belangrijk zijn met doelpunten bijvoorbeeld. Voor dit seizoen hoop ik toch in de buurt van de twintig goals te komen…”

Hoewel hij de ‘schoonzoon’ van de trainer is, is het geen uitgemaakte zaak dat hij wekelijks een basisplaats toebedeeld krijgt. “Zeker niet. Vorig seizoen zat ik ook wedstrijden op de bank dus daar is Steve duidelijk in. Ik moet ook gewoon op trainingen en wedstrijden laten zien dat ik erin hoort. Soms maken ze er wel eens een grapje over, logisch ook. Maar het is zeker nooit een ‘dingetje’ in de groep. Ik heb het hier goed naar mijn zin en ben zeker nog niet van plan om snel weer te vertrekken. Na de degradatie was er wel interesse van clubs, maar ik wil graag hier met Spui proberen weer de stap omhoog te maken en daarom heb ik besloten om niet weer na één seizoen naar een andere vereniging te verhuizen.”

Dieleman studeert Civiele Techniek aan de HZ in Middelburg en ziet het seizoen met zijn ploeg positief tegemoet. “Vorig seizoen hadden we te maken met een aantal teams die er echt bovenuit staken en liepen we vooral veel achter de tegenstander aan. Dat was leerzaam maar niet wat je als aanvaller wil natuurlijk. Nu denk ik dat we andere wedstrijden zullen meemaken, al zijn daar toch ook tegenstanders die net als wij zeker in aanmerking gaan komen voor periodetitels en het kampioenschap. Willen we daar onszelf in mengen dan zullen we iedere week vol aan de bak moeten. Ik heb er in elk geval zin in en zie na een prima voorbereiding zeker kansen.”

Klik op VV Spui voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Spui voor meer informatie over de club.

‘Overleven en handhaven is het enige wat voor ons nu telt’

GROEDE –  Acht seizoenen lang was v.v. Groede actief in de vierde klasse zondag tot het in 2024 degradeerde via de nacompetitie. Middenvelder Jens van den Broek beleefde daardoor een niet heel feestelijk debuutseizoen. Tien maanden later kroonden de West-Zeeuws-Vlamingen zich tot de terechte kampioen. ‘Overleven en handhaven is het enige wat nu telt.’

Van den Broek kwam bij de selectie onder André de Nooijer en maakt inmiddels drie seizoenen onderdeel uit van de hoofdmacht. “Ik debuteerde uit bij Graauw op mijn vijftiende bij het eerste, heb daarna vaak meegetraind en ingevallen. Daarna ben ik in de basis gekomen en er eigenlijk niet meer uit weggeweest.”

Van zijn vijfde tot de JO17 speelde hij in de jeugd van de dorpsclub, waarvan ook drie jaar in een combinatieteam met v.v. Cadzand. Daarna schoof hij door met nog een paar jonge spelers om de selectie te versterken. “In de jeugd speelde ik vaak als centrale verdediger of op het middenveld. Bij de senioren heb ik tot nu toe voornamelijk in een controlerende rol als middenvelder mogen spelen. Erg fijn ook omdat ik denk dat mijn kwaliteiten daar het beste tot zijn recht komen.”

In zijn eerste jaar als basiskracht zag Van de Broek dat het elftal het vooral lastig had. “We hadden een heel jonge groep en die miste op cruciale momenten echt de ervaring. Dat heeft ons denk ik toen mede ook punten gekost waardoor je een heel seizoen onderin hing en uiteindelijk het niet wist te redden. Toch hebben we laten zien dat er voldoende kwaliteit aanwezig was, want vorig seizoen werden we terecht kampioen. Het is nu zaak om die lijn door te trekken en ervoor te zorgen dat we een goede start maken. Dat scheelt voor het moraal om niet gelijk weer op een niveau hoger onderin te bivakkeren.”

‘Blessurevrij blijven’ is een ander belangrijk aspect dat voor Van de Broek komend seizoen van belang is. “Ik ben vanuit het verleden geregeld last van enkelblessures en dat speelde me afgelopen jaar geregeld wel parten. Daarbij ben ik vanwege werk ook regelmatig afwezig en zorgt ervoor dat ik bijvoorbeeld mezelf pas gaandeweg het seizoen in de basis kan spelen. Ik werk bij DOK14 in de horeca waardoor ik de voorbereidingsperiode grotendeels mis en de trainer dus in het begin voor anderen kiest. Logisch natuurlijk ook. Het is dan aan mij om alles te geven en ervoor te zorgen dat de trainer uiteindelijk wél voor mij kiest. Dat is vorig seizoen gelukt en ik ga er vanuit dat ik, als ik mijn eigen niveau haal, me ook nu weer voldoende kan laten zien om de trainer te overtuigen van mijn kwaliteiten.”

Dat de achttienjarige Van den Broek nu een niveautje hoger speelt vindt de inwoner van Nieuwvliet alleen maar mooi. “Het is fijn dat we ons nu weer een stukje extra kunnen meten met sterkere tegenstanders. Daar word je als voetballer alleen maar beter van. Zelf wil ik proberen om dit seizoen zoveel mogelijk speelminuten te maken en een bijdrage te leveren aan onze hopelijk goede prestaties.”

Ambitie om ooit ergens anders dan bij Groede te voetballen heeft hij overduidelijk niet. “Ik zie mezelf niet in een ander shirt dan het blauw van Groede voetballen. Ik zou ook niet weten waarom. Ik speel bij een gezellige vereniging, op een leuk niveau en bovendien met allemaal vrienden samen. Het voelt echt als ‘thuis’, dus wat heb ik me nog meer te wensen?”

Klik op VV Groede voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Groede voor meer informatie over de club.

Niels van Damme wil bij Hontenisse zijn kansen pakken

KLOOSTERZANDE – Bijna een half seizoen eruit met een enkelblessure, speelminuten als rechtsback én uiteindelijk een degradatie via de nacompetitie. Zo zag in een notendop het eerste seizoen in de hoofdmacht van v.v. Hontenisse eruit voor aanvaller Niels van Damme.

“Het was een seizoen van uitersten op verschillende vlakken voor mij inderdaad. Die enkelblessure was vervelend en die degradatie uiteindelijk ook. We kregen op een gegeven moment te maken met een aantal ervaren en bepalende spelers die met langdurige blessures uitvielen. Het is één van de redenen dat we daardoor in de nacompetitie het niet hebben gered denk ik.”

Van Damme (19) begon met voetballen bij v.v. Vogelwaarde en speelde in een samenwerkingsverband met Hontenisse bij verschillende lichtingen in een ST. Die samenwerking strandde maar er was een dermate vriendengroep ontstaan dat de spelers van Vogelwaarde besloten om over te stappen naar Hontenisse. “We wilden graag bij elkaar blijven en dat hebben we toen gedaan. Nooit spijt van gehad ook want we speelden in een leuk team en zijn daar nog jarenlang mee doorgegaan. In de JO19 heb ik toen al meegedaan bij het eerste en uiteindelijk sinds vorig seizoen dus vast bij de selectie gekomen.”

Een rechtsbuiten met snelheid en een goede passeeractie, zo typeert de jongeling zichzelf. Toch zag hij op de tactiekborden zijn naam al op verschillende andere posities terug. “Ik heb zelfs het vorige seizoen afgemaakt als rechtsback. Een totaal nieuwe ervaring voor mij en dat ging dus ook wisselend qua prestaties. De trainer wilde met aanvallende wingbacks spelen en er was voorin best wat concurrentie. Dus toen heb ik in het belang van het team én natuurlijk ook om na die blessure ook speelminuten te maken het zo goed mogelijk geprobeerd in te vullen.”

Nu speelt Jorn van Assche als rechtsback en richt Van Damme zich voornamelijk op zijn favoriete positie aan de rechter buitenkant. “Ik hoop dat daar voor mij volop kansen komen en die wil ik dan wel pakken. Ik ga er in elk geval wel vol voor! Als rechtsback was het te wisselend en moet ik teveel nadenken. Voorin speel ik meer op mijn intuïtie en voel ik me vrijer. Het enige aspect waar ik dit seizoen écht nog aan moet werken is mijn rendement. Want een doelpunt in een officiële wedstrijd is al eventjes geleden.. Daar hoop ik dit seizoen zeker ook verandering in te brengen. Want ik vind dat een aanvaller bij een ploeg die bovenin wil meedoen toch tussen de vijf á tien goals moét maken. En daarbij ook een aantal assists moet hebben om daarmee het team te helpen. Dat is één van de uitdagingen en doelen die ik voor dit seizoen heb.”

Die basisplek veroveren of in elk geval zoveel mogelijk speelminuten maken is de andere persoonlijke doelstelling van de buitenspeler. “En als team hebben we met elkaar echt het gevoel dat we kunnen meedoen voor de titel. Ambitieus misschien maar als degradatie ben je in mijn ogen verplicht om mee te strijden. We hebben een heel jonge groep die nog veel moet leren. Het zal een lastige klus worden, maar we gaan er met elkaar in elk geval wel vol voor. We zullen wekelijks vol aan de bak moeten want als degradatie ben je toch vaak de te kloppen ploeg voor tegenstanders. Daar zullen we goed mee om moeten gaan en alert zijn. Als dat lukt en we een constant niveau laten zien elke wedstrijd dan denk ik dat we ver kunnen komen.”

Klik op VV Hontenisse voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Hontenisse voor meer informatie over de club.

Max Calon blij weer terug bij IJzendijke op het veld te staan

IJZENDIJKE – Het debuutseizoen van zijn ploeg in de derde klasse had Max Calon (27) zich heel anders voorgesteld. Kansloos degradeerde v.v. IJzendijke na het eerder behaalde kampioenschap weer en de verdediger stond door een hardnekkige blessure zelfs negen maanden aan de zijlijn.

“Het was in meerdere opzichten voor mij persoonlijk een teleurstellend seizoen. Een ontstoken kniepees heeft ervoor gezorgd dat ik heel lang niet beschikbaar was. En ik was niet alleen maar ons hele seizoen als derdeklasser werd gekenmerkt door heel veel blessures en schorsingen. Voor een kleine dorpsclub als IJzendijke wordt het dan al snel een heel lastig verhaal.”

Dit seizoen hoopt Calon, die is begonnen aan zijn twintigste jaar in het IJzendijke-shirt, dat het er allemaal een stuk positiever gaat uitzien. “Hoewel we wel wat kwaliteit hebben ingeleverd omdat jongens zijn gestopt of elders naartoe zijn gegaan, moeten we denk ik echt wel in het linkerrijtje kunnen meespelen. Voor het kampioenschap denk ik niet dat we in aanmerking komen. Zo realistisch moeten we wel zijn. Er is niemand van buitenaf bijgekomen maar we doen het vooral met jongens van het eigen dorp en talenten uit de eigen jeugd. Die hebben tijd nodig om ervaring op te doen en aan te haken. Dus als we in ons in de linkerrij weten te nestelen dan doen we het prima.”

In de jeugd speelde Calon veelvuldig als rechtsback en toen hij jaren geleden bij de senioren kwam werd hij vooral als rechtshalf of ook back gebruikt. Vorig seizoen en ook nu richt hij zich op een rol als centrale verdediger. “Dat is ook een heerlijke positie omdat ik graag de duels met een spits uitvecht en vanuit het centrum goed kan coachen en de ploeg kan neerzetten. Maar voorlopig is een basisplek nog ver weg hoor. Ik ben allang blij dat ik weer terug met de jongens op het veld sta en trainingen kan meedoen.”

Met Nico Knol staat er een nieuw, maar in IJzendijke wel bekend, gezicht voor de spelersgroep van het eerste. “Ik ben ooit bij Nico gedebuteerd in het eerste en nu is hij terug als trainer. We hebben vijf seizoenen David Almekinders gehad, kampioen geworden en een mooie periode beleefd. Maar nu is een frisse wind wel prettig. Iedereen begint op nul en krijgt volop kansen zich te laten zien. Vorig seizoen was heel zwaar voor iedereen en als je dan langs de kant staat en geen bijdrage kan leveren op sportief vlak vanwege een blessure dan is dat enorm frustrerend.”

Bij IJzendijke voelt Calon zich meer dan op zijn plek en heeft hij nooit de gedachte gehad om een keer ergens anders te gaan voetballen. “Waarom zou ik dat doen? Ik voetbal hier met al mijn vrienden samen en ook na de wedstrijden is het enorm gezellig. Als je naar een andere club gaat dan moet het echt al een hoger niveau zijn, maar het gros van de clubs in de regio speelt vierde klasse of lager. En voor een niveau hoger ben ik realistisch genoeg dat dit niet voor mij is weggelegd. IJzendijke is daarom in alles meer dan goed voor mij.”

Kameraadschap en spelplezier op een leuk niveau. De afgelopen negen maanden is het Max wel duidelijk geworden hoe belangrijk dat voor hem is. “Pas als je niet kan doen wat je leuk vindt dan weet je pas wat je mist. Met je ploeggenoten strijden voor de punten en na afloop een biertje drinken. Die combinatie heb ik nu wel lang genoeg gemist en ik kijk er naar uit om weer wedstrijden te gaan voetballen.”

Klik op IJzendijke voor de laatste artikelen over de club.
Klik op IJzendijke voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.