Home Blog Pagina 14

Totale off day NSVV

vv NSVV
-
0
Totale off day NSVV

Na de fraaie overwinning uit bij Heinenoord vorige week, waren de verwachtingen voor de thuiswedstrijd tegen het dan nog ongeslagen VV Almkerk hoog gespannen. NSVV startte de wedstrijd met dezelfde opstelling als vorige week. Al vroeg in de wedstrijd kreeg NSVV een kans om de score te openen. Een lage voorzet vanaf rechts werd door Sander Backx bij de tweede paal maar net gemist.

Niet veel later was het aan de andere kant wel raak. Almkerk kon via de rechterflank vrij opstomen en de voorzet werd eenvoudig binnengetikt door aanvoerder Jelle Staalhoef. Aan de andere kant was NSVV dicht bij de gelijkmaker toen Quinton Burk uit een hoekschop de bal kon binnenkoppen. De keeper stond echter op de goede plaats. Met nog maar 10 minuten op de klok scoorde Almkerk op vrijwel identieke wijze de 0-2. Ook nu gaf het middenveld en de verdediging van NSVV hiervoor alle ruimte aan Almkerk.

Nog geen 10 minuten later werd een aanval over de linkerkant door Almkerk simpel tot doelpunt gepromoveerd. Weer was het de aanvoerder van Almkerk die net buiten de zestien vrij kon uithalen en Jarmo Hartgers voor de derde keer de bal uit het net liet halen. Kort daarna was er een grote kans voor NSVV om weer enigszins in het spoor van Almkerk te komen. Finn Langerak, die net binnen de lijnen was gekomen voor Peter Jan Cazander, verlengde een bal op Christian Bellassai. Oog in oog met de keeper schoot hij de bal hard langs de verkeerde kant van de paal.

Vlak voor rust tekende Almkerk via de kluts voor 0-4 en nog voor de thee lag ook nummer vijf erin. 

Een ongekende oor wassing leek in het verschiet te liggen, met nog een helft te spelen. Gelukkig kreeg de frustratie van de forse achterstand bij rust niet de overhand bij de spelers van NSVV, die na rust op zoek gingen naar enig eerherstel.

Dat lukte in de 60e minuut toen Davy Snijders door Jasper Huisman in stelling werd gebracht. Een overtreding van de keeper van Almkerk op Davy Snijders was aanleiding voor een strafschop. Jasper Huisman schoot raak. Een kwartier voor tijd tekende Nathan Bernadina nog voor de 2-5, wat ook de eindstand is geworden.

Volgende week speelt NSVV uit tegen SC Kruisland, aanvang 18.00 uur.

Klik op NSVV voor meer informatie over de club.
Klik op NSVV voor meer artikelen over de club.

Wedstrijdverslag SV Charlois-Victoria’04

sc Victoria 04
-
0
Wedstrijdverslag SV Charlois-Victoria’04

Aan de Oldegaarde ontwikkelde zich een spannend, sportief maar pittig duel. Victoria’04 trachtte de sterke thuisclub te verrassen vanaf de aftrap, doch moest genoegen met wederom een nederlaag. 

In de openingsfase zag de mee opgekomen Bob Planken zijn geplaatste kopbal belanden tegen de lat. Naar mate de wedstrijd vorderde trok Charlois het initiatief steeds meer naar zich toe. Waar mogelijk zocht Victoria’04 de tegenaanval in een snelle omschakeling, maar kwam na een kwartier spelen op een 1-0 achterstand. Een snelle counter over de linkerflank werd feilloos afgerond. Beide defensies hielden vervolgens het slot op de deur. Lars de Visser was niet succesvol met enkele schoten op het doel van de thuisclub Doelman Gilmario wist voor Victoria’04 met enkele knappe reddingen erger te voorkomen.

Na de pauze ontwikkelde zich hetzelfde spelbeeld. Een pittig spelend Charlois en een knap tegenspel biedend Victoria’04. De Vlaardingse formatie zocht steeds vaker de aanval en de 1-1 zat in de lucht. Doch een kwartier voor tijd veroorzaakte aanvoerder Jur de Visser een strafschop bij een verdedigende actie. Charlois pakte het cadeau gretig uit: 2-0. 

In de slotfase trachtte Victoria’04 de eer te redden, maar gaf daarbij zoveel ruimte weg, dat kort voor tijd werd afgestraft waardoor Charlois de eindstand op 3-0 kon bepalen.

Meer informatie over Victoria ’04? Klik hier.
Meer artikelen over Victoria ’04? Klik hier

Vacature Joint Care

VoetbalJournaal
-
0
Vacature Joint Care

Wij groeien en jij kunt meegroeien!

Bij Joint Care geloven we dat werken in de fysiotherapie meer mag zijn dan alleen behandelen.

Bij ons combineer je uitdagende orthopedische casussen, samenwerking met topsport en Bergman Clinics, en ruimte om jezelf te ontwikkelen  allemaal in een energieke, sportieve omgeving.

We zoeken versterking voor ons team:

🏃‍♀️ Algemeen Fysiotherapeut – Joint Care Schiedam

👐 Manueel Therapeut – Joint Care Maassluis

Wat je kunt verwachten:
✅ Salaris €3.500 – €4.400 (40u)
✅ 100% reiskostenvergoeding (volgens wettelijk tarief)
✅ Jaarlijks opleidingsbudget van €400 óf 100% vergoeding van cursussen en masters, passend bij jouw leerpad
✅ Geen overwerk, wel werkplezier
✅ Werken met moderne apparatuur en een eigen sportzaal

Ben jij een fysiotherapeut of manueel therapeut die wil groeien, samenwerken en plezier hebben in z’n werk?

👉 Sluit je aan bij Joint Care en ontdek hoe werken bij ons voelt als vooruit gaan, voor jou én je patiënten.

Hier de link naar de vacature op LinkedIn: https://www.linkedin.com/feed/update/urn:li:share:7387042785754836992/

Hier de link naar de vacature op de website: https://traject.joint.care/werken-bij-page

Ruud van Riemsdijk is speler, leider én trainer van de kabouters bij Haaften

VoetbalJournaal
-
0
Ruud van Riemsdijk is speler, leider én trainer van de kabouters bij Haaften

Waar veel kinderen al op jonge leeftijd beginnen met voetballen, moest Ruud van Riemsdijk wachten tot zijn zestiende. “Mijn moeder stond er alleen voor en vond me een druk ventje. Ze dacht dat voetbal alleen maar extra gedoe zou geven. Dus speelde ik zowat elke dag op straat, urenlang met vriendjes, totdat mijn moeder me kwam ophalen met de fiets.

Eigenlijk leefde ik daar al voor de bal.” Op zijn zestiende vroeg hij opnieuw of hij op voetbal mocht, en dat was goed. Zo schreven zijn ouders hem op 16-jarige leeftijd alsnog in bij Haaften. Zijn talent bleef niet onopgemerkt. “Ik stroomde vrij snel door en mocht aansluiten bij het eerste elftal op 19-jarige leeftijd. Daar heb ik gespeeld tot mijn 25e. Mooie jaren waren dat. We hebben nacompetitiewedstrijden gespeeld en zijn ook nog eens gepromoveerd naar de derde klasse. Uiteindelijk zijn dat de momenten waarvoor je voetbalt.”

Een zware enkelblessure

Die mooie periode kreeg een abrupt einde toen Van Riemsdijk zijn enkel op twee plekken brak en pas na anderhalf jaar weer kon voetballen. “Ik haalde niet meer mijn oude niveau.” Van Riemsdijk zakte een team terug en ging spelen in het tweede elftal. “Daar heb ik jaren gespeeld, met als dieptepunt een operatie aan mijn andere enkel. We hebben ook veel plezier gehad. Het hoogtepunt was een kampioenschap in hetzelfde jaar dat het eerste ook kampioen werd. Maar op een gegeven moment veranderde de samenstelling en kwamen er in korte tijd veel verschillende trainers. De mentaliteit veranderde, en dat liep niet altijd lekker.”

Tijdens een wedstrijd kwam het tot een confrontatie. “We stonden achter en een speler vond het belangrijker om iemand door de benen te spelen langs de zijlijn, voor het aanzien van de eerste elftal-spelers, dan mij aan te spelen terwijl ik vogelvrij stond om in kansrijke scoringspositie te komen. Toen heb ik daar wat van gezegd, en werden er dingen door een andere speler teruggezegd die echt niet door de beugel konden. De trainer greep niet in. Toen was voor mij de maat vol. Ik speelde al langer met die gedachten, omdat het seizoen niet zo plezierig verliep, en dit was de druppel.”

Hij besloot het tweede elftal per direct te verlaten en sloot zich aan bij het derde elftal. “Daar voelde ik me als een vis in het water. Sindsdien speel ik daar nog steeds, en dat wil ik graag zo lang mogelijk blijven doen.”

Bij het derde is Van Riemsdijk niet alleen speler. “Ik regel eigenlijk van alles: trainingen vormgeven, spelers bellen of appen, opstellingen maken, zorgen dat we elke week weer genoeg spelers hebben. Soms is dat best een uitdaging hoor. Tegenwoordig heeft iedereen wel wat: werk, kinderen, festival, een blessure of de weersvooruitzichten zijn te slecht. Maar het lukt altijd wel weer om een elftal op de been te brengen.”

Zijn passie voor de sport is nog altijd onveranderd. “Ik ben iemand die er altijd vol voor gaat, ook in het derde. Of het nou tegen de koploper is of de hekkensluiter, ik wil winnen. Maar ik vind het ook belangrijk dat we plezier hebben met elkaar. Dat is de basis van amateurvoetbal.”

Trainer van de kabouters

Naast zijn eigen voetbalcarrière is Van Riemsdijk ook begonnen met het trainen van de jongste jeugd van Haaften, omdat zijn zoons van vier en vijf jaar zijn begonnen met voetballen. “Fantastisch om te zien hoe enthousiast ze zijn. Ze rennen met en achter de bal aan alsof hun leven ervan afhangt en schieten direct als ze een mogelijkheid zien, echt fantastisch. Met name als je dan een lach op hun gezicht ziet, dan weet je waarvoor je het doet.”

Om beter voorbereid te zijn en te zorgen dat de sport met plezier wordt beleefd, is Van Riemsdijk bezig met het volgen van de cursus Voetbalcoach 1 Junioren. “Ik ben een perfectionist en wil het altijd zo goed mogelijk doen. Training geven is echt een vak. Je moet geduld hebben, goed kunnen uitleggen en snel kunnen schakelen om de spelers zo veel mogelijk te stimuleren.”

Klik hier voor meer informatie over vv Haaften
Klik hier voor meer artikelen over vv Haaften

Yme van Gent keert terug op Het Plein

VoetbalJournaal
-
0
Yme van Gent keert terug op Het Plein

Voor Yme van Gent (42) is het nieuwe seizoen bij HSSC’61 één vol herkenning. De Leerdammer speelde dertien jaar lang in het eerste elftal van de club uit Hei- en Boeicop, waarvan het merendeel als aanvoerder. Nu, ruim zes jaar na zijn afscheid als speler, keert hij terug als hoofdtrainer van het eerste elftal. “Het voelt echt als thuiskomen.”

Van LRC naar HSSC

Van Gent groeide op in Leerdam, waar hij al op jonge leeftijd zijn eerste stappen op het voetbalveld zette bij LRC. “Ik zat in de jeugd van LRC, maar kreeg als jeugdspeler te weinig speelminuten bij het eerste elftal. Ik wilde gewoon voetballen. Via Arie Brouwer kwam ik terecht bij Heicop (HSSC’61) en dat bleek achteraf één van de beste keuzes uit mijn voetbalcarrière.”

Wat begon als een overstap om een jaartje speelminuten te maken, groeide uit tot een lange en hechte periode. “Ik heb dertien jaar in het eerste gespeeld en ben er zes jaar aanvoerder geweest. Heicop is voor mij altijd meer geweest dan alleen een club. Het is een vereniging met een hechte gemeenschap. LRC is ook een mooie club, maar meer een organisatie enkel gericht op prestatie en het eerste elftal. Bij Heicop hangt een verenigingsgevoel: iedereen kent elkaar, iedereen helpt elkaar. Alle leden zijn gelijkwaardig. Dat maakte het bijzonder.”

Het gevoel van thuiskomen

Toen Van Gent na zijn actieve loopbaan terugkeerde naar LRC, was dat vooral om bij zijn kinderen in de buurt te blijven. “Mijn twee zoons voetballen daar en ik wilde dicht bij hen zijn. Ik werd trainer van mijn zoons en dat vond ik meteen leuk om te doen. In het begin stond ik vooral voor de jongens van mijn eigen team, maar gaandeweg merkte ik dat ik echt plezier haalde uit het trainen zelf. Je kunt iets overbrengen, je ziet ontwikkeling, dat geeft voldoening.”

Toch bleef Heicop altijd in zijn achterhoofd. “Mijn kinderen speelden soms met LRC tegen HSSC’61. Dan kwam ik op het complex en dacht ik: ja, dit voelt nog steeds goed. Alsof ik nooit ben weggeweest. Zowel HSSC als LRC zijn mijn cluppies.”

Dat hij als trainer zijn draai vond, bleek al snel. Van Gent kreeg in 2021 de leiding over het tweede elftal van LRC. Zijn debuutjaar was meteen een voltreffer. “We promoveerden naar de hoofdklasse en een jaar later werden we kampioen in de reserve hoofdklasse. Dat waren echt fantastische jaren. De groep was hecht, de spelers hadden plezier en we haalden het maximale eruit. Voor mij was dat ook de bevestiging dat ik verder wilde als trainer.”

De stap naar een eerste elftal was een logische volgende uitdaging. “Ik had aangegeven dat ik graag een eerste team wilde trainen. Toen kwam Heicop op mijn pad. Het balletje ging rollen, ik voerde gesprekken met het bestuur, de technische commissie en later met de spelersgroep. Het voelde goed. Die klik was er vanaf het eerste moment.”

De doelstelling voor dit seizoen is helder. “We moeten reëel zijn: Een kampioenschap in de vierde klasse zit op dit moment nog niet erin, maar we moeten streven naar een periodetitel. We hebben genoeg kwaliteit in de selectie om dat te halen.”

Na jaren in Leerdam is de cirkel voor Yme van Gent weer rond. “Ik ben weer terug op het veld waar ik ooit mijn mooiste jaren als speler beleefde. Ik heb hier hele mooie wedstrijden als speler gespeeld, nu hoop ik dat als trainer mee te maken.” 

Klik op HSSC’61 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op HSSC’61 voor meer informatie over de club.

Vriendschap over de grens: al bijna vijftig jaar uitwisseling tussen Lekvogels en Hereford

VoetbalJournaal
-
0
Vriendschap over de grens: al bijna vijftig jaar uitwisseling tussen Lekvogels en Hereford

Wat begon als een sportieve uitwisseling groeide uit tot een vriendschap voor het leven. Al sinds 1973 onderhouden Lions Vianen, Lexmond en Hereford Lions uit Engeland een bijzondere band. Elk jaar steken jeugdteams de Noordzee over om elkaar te ontmoeten, te voetballen en samen herinneringen te maken. Voor velen is het een ervaring die ze nooit meer vergeten.

Guus de Bruin weet er alles van. Hij ging in 1980 voor het eerst mee als speler. “Dat was wat hoor,” lacht hij. “Voor het eerst zonder ouders naar het buitenland. Je zat uren in de bus, stapte op de boot, alles was nieuw. Links rijden, ander eten, Engels praten… je keek je ogen uit. Ik was vijftien en had geen idee waar ik terecht zou komen. Maar dat avontuur vergeet je nooit meer. Ik kom nog steeds bij hetzelfde gastgezin waar ik sinds 1988 verblijf. Die mensen zijn nu dik in de zeventig, maar het contact is er nog altijd. Andersom onderhoud ik hen ook als ze naar Nederland komen. Dat zegt alles over wat deze uitwisseling teweegbrengt.”

Ook Edwin van Dijk, inmiddels voorzitter van de Hereford-commissie bij Lekvogels, herinnert zich zijn eerste reis nog levendig. “Ik was vijftien toen ik voor het eerst meeging. Zenuwachtig natuurlijk, want je wist niet wat je te wachten stond. In die tijd had je geen mobiel, dus vijf of zes dagen zonder contact met je ouders. Maar wat een ervaring. Een wereld ging voor me open. En nog steeds hoor ik van leeftijdsgenoten hoe bijzonder ze dat vonden. Het laat echt iets achter.” Edwin is inmiddels 56 jaar en is de uitwisseling sindsdien 18 keer overgestoken, als speler, begeleider en commissielid.

De uitwisseling draait niet alleen om voetbal. Naast de wedstrijden is er een volledig programma van activiteiten. Het organiseren van zo’n uitwisseling is een hele klus. “We brengen drie jeugdteams onder in gastgezinnen. Dat lukt gelukkig dankzij de betrokkenheid van onze leden,” zegt Edwin. “Vrijwel alles wordt gedragen door vrijwilligers. We willen de drempel laag houden, zodat ieder kind mee kan. Dat is ons uitgangspunt.”

Maes Solleveld

Voor Maes Solleveld (16), speler van de Onder 17 van Lekvogels, is het een ervaring die hij al twee keer mocht meemaken, en binnenkort voor een derde keer. “Ik vind het echt geweldig. De eerste keer was drie jaar geleden, daarna vorig jaar weer. Het is heel anders dan hier. De Engelsen voetballen feller en slimmer, het niveau ligt hoger. Ik heb daar zelfs tegen de keeper van Manchester City gespeeld en een spits van de Liverpool-jeugd. Dat vergeet je niet.”

Maes vindt vooral het contact met de Engelse leeftijdsgenoten bijzonder. “Overdag ben je op pad. Je gaat naar wedstrijden, naar een pretpark of paintballen en ’s avonds trek je op met die Engelsen. Sommigen zijn super sociaal, anderen wat rustiger. Je leert mensen kennen, hoort verhalen, en je ziet hoe voetbal daar leeft. Ik heb nog steeds contact met een jongen die bij mij logeerde. Nathan heette hij, een bereleuke vent.”

Een oproep aan nieuwe gastgezinnen

Ondanks de lange traditie is het tegenwoordig lastiger om genoeg gastgezinnen te vinden. “Sommige mensen vinden het spannend om twee Engelse jongens in huis te nemen,” zegt Maes. “Maar ik kan het iedereen aanraden. Je leert andere culturen kennen, en het is echt niet veel werk. Overdag zijn ze meestal op pad met de groep, je ziet ze vooral ’s ochtends en ’s avonds.”

Guus herkent dat. “In Lexmond lopen nu veertigers rond die het er nog over hebben. Dat zegt genoeg. Ze praten over hun gastgezin, de wedstrijden, de avonturen. Die herinneringen draag je een leven lang mee.”

Wat ooit begon als een initiatief van enkele Lions-leden, groeide uit tot een traditie die al meer dan vijftig jaar standhoudt. Meer dan tweeduizend kinderen hebben inmiddels de reis gemaakt tussen Lexmond en Hereford.

Klik op Lekvogels voor het laatste artikel over de club.
Klik op Lekvogels voor meer informatie over de club.

Izak Westerhout verzorgt al tien jaar lang de interviews bij Ameide

VoetbalJournaal
-
0
Izak Westerhout verzorgt al tien jaar lang de interviews bij Ameide

Al meer dan twintig jaar loopt Izak Westerhout (30) rond bij vv Ameide. Van een snelle buitenspeler in de jeugd tot vaste kracht in het eerste elftal én gezicht van de populaire ‘pupil van de week-interviews’ op het YouTube-kanaal van de club.

“Ik ben op mijn zevende begonnen met voetballen. Altijd samen met dezelfde jongens: Robin de Jong, Bas de Kruijk, Jules de Gans. We zijn opgegroeid met Ameide en hebben samen het eerste elftal bereikt. Het is een hechte club.”

Sindsdien speelde Westerhout elk seizoen bij Ameide, meestal in het eerste elftal. “Ik val soms af voor een paar wedstrijden of speel in het tweede, maar ik heb hier altijd mijn minuten gemaakt. Meestal als rechts- of linksbuiten. Toen ik jonger was, moest ik het van mijn snelheid hebben, maar dat verlies je natuurlijk wat met de jaren. Maar ik blijf graag aan de buitenkant spelen. In de diepte gaan, dat ligt me.”

Kampioen en nu handhaven

Ameide werd vorig seizoen kampioen in de vierde klasse, en speelt dit jaar dus in de derde. “Dat was mijn eerste kampioenschap met het eerste elftal. De open bus door het dorp, fotografen erbij, dat was echt iets bijzonders. Grote complimenten voor leider Jan Willem Goedhart, die alles tot in de puntjes regelde op de kampioensdag en eigenlijk het hele seizoen.”

De promotie heeft wel gevolgen gehad. “We zijn nu ingedeeld in de regio Utrecht. Daardoor missen we de derby’s, in het bijzonder de derby tegen Meerkerk. Die wedstrijden tegen clubs uit Zuid-Holland waren speciaal. Daar kwamen de meeste toeschouwers op af. De club mist dat financieel ook een beetje. Hopelijk komen we volgend seizoen weer terug in die indeling.”

Voor dit seizoen is de doelstelling helder: handhaving. “Dat moet lukken. We hebben een hechte ploeg en kunnen het veel teams lastig maken.”

Behalve speler is Westerhout ook een echte clubman. “Ik help altijd mee om het trainingskamp te regelen, presenteer de draaiavonden in de kantine en draai zelf kantinediensten. Dit jaar gaan we naar Alkmaar op trainingskamp.” Op het trainingskamp van Ameide worden overigens geen ballen meegenomen. “Dat is altijd een hoogtepunt van het seizoen. En gek genoeg pakken we na het trainingskamp altijd de meeste punten. Misschien is dat toch de magie van samen een weekend weg zijn.”

De blauwe ballenbak

Wat Westerhout écht uniek maakt binnen de vereniging, zijn zijn interviews met de pupil van de week. Al tien jaar lang neemt hij, voor een thuiswedstrijd, plaats naast een jonge speler of speelster van Ameide. De gesprekken worden opgenomen en gedeeld op het YouTube-kanaal van de club. “Het is hartstikke leuk om dat te doen. Vooral omdat die kinderen er echt naar uitkijken om pupil van de week te zijn. Voor dit seizoen heb ik een extra item geïntroduceerd: de blauwe ballenbak. De pupil kiest een blauw balletje uit een bak, waar een vraag in zit. Als hij de vraagt goed heeft wint hij iets.”

Het interviewen ontstond spontaan. “Ik werd er ooit voor gevraagd door de club, omdat ik makkelijk praat denk ik. Toen dacht ik: waarom ook niet? Inmiddels is het echt een traditie geworden.”

Inmiddels heeft Westerhout tientallen interviews gedaan, zelfs met jongens die nu samen met hem in het eerste elftal spelen. “Dat laat zien hoe sterk Ameide is als vereniging.”

Privé is het leven iets drukker geworden. “Ik heb een dochter van dertien maanden, dus slapen is soms een uitdaging,” lacht hij. “Maar voetbal blijft een belangrijk deel van mijn leven. En zolang ik plezier heb, blijf ik lekker doorgaan.”

Klik op VV Ameide voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Ameide voor meer artikelen over de club.

Robert Schellenbach nieuwe trainer SV Meerkerk “Als trainer wil ik zien hoe ver ik kan komen”

VoetbalJournaal
-
0
Robert Schellenbach nieuwe trainer SV Meerkerk “Als trainer wil ik zien hoe ver ik kan komen”

Voor Robert Schellenbach (39) voelt dit seizoen als een cirkel die rond is. Na jaren ervaring bij Dubbeldam en VVGZ krijgt hij bij SV Meerkerk voor het eerst de kans om zelfstandig aan het roer te staan van een eerste elftal. “Als voetballer had ik misschien niet de ambitie om alles eruit te halen. Maar als trainer wil ik wel zien hoever ik kan komen.”

Van spits naar trainer

Schellenbach begon op zijn vijfde met voetballen bij Dubbeldam. Hij zou er nooit meer helemaal weggaan. “Ik heb altijd gevoetbald, soms op zaterdag, soms op zondag. Van tweede klasse tot vierde klasse. Van origine was ik spits, maar naarmate ik ouder werd schoof ik steeds verder terug in het veld.”

Op zijn 29e stopte hij met voetballen. “Ik merkte dat ik het trainerschap leuker begon te vinden dan zelf spelen. Ik had inmiddels een vrouw en kinderen, andere prioriteiten. Bovendien was ik niet meer goed genoeg voor het eerste. Dan ga je nadenken: waar ligt mijn kracht?”

Die kracht lag langs de lijn. Al op zijn 25e begon hij jeugdteams te trainen. “Mijn eerste jaar deed ik dat samen met mijn vader, extra leuk natuurlijk. Je probeert jongens een kant op te krijgen en als je dat terugziet in wedstrijden, geeft dat veel voldoening.”

Bij Dubbeldam groeide Schellenbach stap voor stap door. Na zijn jeugdtrainerschap werd hij assistent bij het eerste en later trainer van het tweede elftal. “Dat was meteen een succes: we werden kampioen.”

Op een gegeven moment was hij toe aan een nieuwe stap. Via een telefoontje van Fop Gouman -een bekende naam in de regio- belandde Schellenbach bij VVGZ. Eerst als assistent van het eerste, later als eindverantwoordelijke van het tweede. “Dat was een leerzame periode. In de reserve hoofdklasse behaalden we mooie resultaten: tweede worden, een beker winnen en een jaar later kampioen. Het niveau was goed, vergelijkbaar met de derde klasse waarin ik nu bij Meerkerk actief ben.”

De kans bij Meerkerk

Toen Meerkerk na een spannend seizoen promoveerde naar de derde klasse, kwam Schellenbach in beeld. “Ik sprak eerst met de TC, daarna met de spelersgroep en het bestuur. Alle drie waren ze positief en voelde ik een klik.”

Meerkerk is voor Schellenbach een club die bij hem past. “Het is een echte dorpsclub. Er wordt niet betaald, maar er is wel veel aandacht voor opleiding en er lopen goede spelers rond. Tot voor kort waren ze een stabiele tweede klasser, daarna zijn ze gedegradeerd naar de vierde klasse en afgelopen seizoen gepromoveerd naar de derde klasse. Met de hakken over de sloot. Daarnaast is de selectie afgelopen zomer flink wat ervaring kwijtgeraakt. Vier sterkhouders zijn gestopt en een vijfde jonge speler vertrok ook. Je levert daarmee kwaliteit in.”

Dat neemt niet weg dat Schellenbach ambitieus is. “We hebben nog steeds een mooie ploeg. Het doel is in eerste instantie handhaving, maar wel met de instelling om zo hoog mogelijk te eindigen. Als dat ergens in de middenmoot is, prima. Als dat net boven de streep is, dan is dat ook goed, zolang we maar alles uit onszelf halen.”

Zijn stijl als trainer omschrijft hij als rustig en tactisch. “Ik ben niet iemand die de hele tijd loopt te schreeuwen of spelers opjaagt. Ik denk na over het spelletje en probeer vanuit voetballende oplossingen te werken. Daar geloof ik in.”

Persoonlijke groei

Waar Schellenbach als voetballer genoegen nam met het niveau waarop hij speelde, ligt dat als trainer anders. “Had ik als speler alles op alles gezet, dan had ik misschien een stap hoger kunnen voetballen. Maar als trainer wil ik er wél alles uithalen. Betaald voetbal zal het niet worden, maar ik wil kijken hoe ver ik kan komen. Voor nu ben ik trots dat ik bij een club als Meerkerk mijn eerste stappen als hoofdtrainer van een eerste elftal mag zetten.”

Klik op SV Meerkerk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Meerkerk voor meer informatie over de club.

Vrouwen 18+ Herovina is op zoek naar aanwas

VoetbalJournaal
-
0
Vrouwen 18+ Herovina is op zoek naar aanwas

Bij Herovina leeft het voetbal niet alleen op zaterdag bij de mannen. Ook de vrouwen zorgen voor leven in de brouwerij. Mayke Manders (25) probeert het 18+ vrouwenteam uit Herwijnen nieuw leven in te blazen. “We hebben een supergezellige groep, maar we zoeken nog wat meiden die het leuk vinden om mee te doen. Het draait bij ons vooral om plezier en eerlijk is eerlijk: in de derde helft zijn we beter dan in de eerste twee.”

Voetbal was niet altijd de sport van Mayke. “Ik heb jarenlang gekorfbald. Tot ik hoorde dat er bij mijn club in Ravenstein een vrouwenteam was gestart. Dat leek me superleuk. Ik was vijftien en ben er toen bij gegaan. Vanaf dat moment was ik verkocht. Ik heb daar tot mijn twintigste gevoetbald. Toen kwam mijn vriend Job in beeld en sloot ik me aan bij Herovina.”

“In 2021, hebben we het vrouwenteam weer opgepakt nadat het gestopt was door corona. Dat liep eigenlijk hartstikke goed, maar door blessures, werk en gezinnen lag het er daarna weer even uit. Vanaf 2024 zijn we opnieuw begonnen, dit keer met een jonger team, de 18+ vrouwen.”

Van 30+ naar 18+

De eerdere 30+ groep bleek lastig in stand te houden. “Veel van die meiden kregen kinderen of hadden last van blessures. Daarom zijn we overgestapt naar 18+. We hebben nu een groep van ongeveer achttien vrouwen, variërend in leeftijd van 18 tot 50 jaar. Dat is een mooie mix van vriendinnen, kennissen en meiden uit de buurt. Sommigen ken ik van feestjes, anderen van het stappen. Eigenlijk zie je elkaar elk weekend toch wel ergens, dus toen dachten we: laten we het weer oppakken.”

De sfeer bij Herovina helpt ook mee. “Het is gewoon een fijne club. Iedereen kent elkaar en je voelt je er meteen welkom. Op zaterdag ga je bij je vent kijken, maar dan begint het bij ons ook weer te kriebelen. Je ziet ze spelen en denkt: eigenlijk wil ik zelf ook gewoon weer het veld op.”

Vrijblijvend en gezellig

Bij Herovina draait het vrouwenvoetbal vooral om de gezelligheid. “We trainen elke woensdagavond van half acht tot half negen. Dat doen we lekker vrijblijvend. Als je zin hebt, kom je trainen. En als je alleen tijd hebt om te trainen maar niet mee kunt doen aan een toernooi, is dat ook prima. Die vrijheid maakt het laagdrempelig.”

De trainingen staan onder leiding van Mayke’s vriend Job van Vliet, die normaal gesproken keeper is bij het eerste, tweede en derde elftal van Herovina. “Daarnaast trainen Koen van Zee en Wouter Aartsen ons ook. Op een dronken avond heb ik Wouter gevraagd of hij onze trainer wilde worden. In ruil daarvoor mocht Job mee op trainingskamp. En sindsdien traint hij ons dus elke week. Niet verkeerd geregeld, toch?” lacht Mayke.

Het 18+ vrouwenteam speelt geen competitie, maar doet mee aan een reeks vrijdagavondtoernooien. “We spelen steeds vijf toernooien, bij verschillende clubs uit de regio. Iedere club organiseert één avond. We spelen dan vier korte wedstrijdjes van een kwartier. We zijn tot nu toe altijd laatste geworden, maar het is altijd gezellig. Dat is waar het om draait.”

Die gezelligheid is iets waar de vrouwen van Herovina om bekendstaan. “We zorgen altijd voor sfeer. We hebben een rad laten maken voor in de kantine met wat voor muziek er wordt gedraaid met bijpassende shotjes natuurlijk. Dansen lukt bij ons beter dan voetballen,” lacht ze. “Maar dat hoort erbij. Het is gewoon een superleuke groep.”

Toch kan het team wel wat versterking gebruiken. “We hebben nu achttien vrouwen in de groepsapp, maar niet iedereen kan altijd. Daarom zijn we op zoek naar meer meiden die het leuk vinden om te voetballen.”

Klik op Herovina voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Herovina voor de meer informatie over de club.

Bastiaan van Iperen (60): ‘Bij Heukelum doen we het samen al vijftig jaar lang’

VoetbalJournaal
-
0
Bastiaan van Iperen (60): ‘Bij Heukelum doen we het samen al vijftig jaar lang’

Deze 60-jarige clubman is al meer dan vijftig jaar lid van Heukelum en sinds drie jaar voorzitter. “Zaterdag is bij ons een echte clubdag. Mijn vrouw komt kijken, de ene zoon speelt in het eerste en de andere in het tweede. We zijn er met z’n allen. Dat zegt eigenlijk alles over wat deze club voor mij betekent.”

Bastiaan Van Iperen groeide op met de club. Hij begon als zevenjarige bij de F’jes en doorliep alle jeugdelftallen. “Ik heb mijn hele jeugd bij Heukelum gevoetbald en daarna nog jarenlang in het tweede, derde, vierde en vijfde elftal gespeeld. Uiteindelijk moest ik stoppen vanwege knieproblemen. Maar ik wilde niet zomaar wegblijven, dus ben ik leider geworden, daarna trainer en ook clubscheidsrechter. Eigenlijk ben ik altijd wel ergens actief gebleven. Het is gewoon een onderdeel van mijn leven geworden.”

Tien jaar geleden kwam er een nieuwe fase in dat clubleven. “Het bestuur was wat onderbezet, dus zijn we met een man of vijf ingestapt om het weer op te pakken. Sindsdien zijn we echt gaan bouwen. Letterlijk en figuurlijk. De samenwerking in het bestuur is uitstekend. Jan de Groot was eerst drie jaar voorzitter, en toen heb ik het stokje overgenomen.”

Gedaanteverwisseling van het complex

Wie de laatste jaren niet meer bij Heukelum is geweest, zal zijn ogen uitkijken. “In 2018 zijn de nieuwe kleedkamers en de tribune gebouwd en hebben we zonnepanelen aangeschaft, in 2023 kregen we een compleet nieuw kunstgrasveld en in 2024 een terras met nieuwe meubels. En dit jaar hebben we de oude kleedkamers A en B helemaal gerenoveerd: een grote verzorgingsruimte, een scheidsrechterskamer die ook als extra kleedkamer gebruikt kan worden, en alles is aan de buitenkant geschilderd. Dat hebben we voor negentig procent met eigen middelen, vrijwilligers en sponsoren gedaan. Daar ben ik als voorzitter ontzettend trots op.”

Volgens Van Iperen heeft Heukelum daardoor één van de mooiste complexen van de regio. “We hebben een vaste bouwploeg die bestaat uit mensen met twee rechterhanden en een groot clubhart. Dat is goud waard. Die mannen komen met ideeën en gaan direct aan de slag.”

Tegelijkertijd is Heukelum geen club die in het verleden blijft hangen. “We hebben onlangs een nieuw camerasysteem aangeschaft. Alle thuiswedstrijden van het eerste worden opgenomen. De technische staf gebruikt de beelden voor analyses en de beelden worden ook op de website gezet met interviews. In de nieuwe hoofdkleedkamer komt een tv te hangen om de wedstrijden terug te kunnen kijken.”

Ondanks de landelijke trend van teruglopende vrijwilligersaantallen, mag Heukelum volgens de voorzitter niet klagen. “We hebben natuurlijk altijd wel eens een tekort hier of daar, maar als ik kijk naar hoe het landelijk gaat, doen wij het echt goed. We hebben een vaste ploeg op zaterdagmorgen voor de jeugd, en de bouwploeg draait ook elke week. Dat is niet vanzelfsprekend. Die betrokkenheid maakt me trots.”

Hoewel het eerste elftal zo hoog mogelijk wil voetballen, staat het sociale aspect bij Heukelum voorop. “We zijn met ongeveer 350 leden een kleine gemeenschap. Het belangrijkste is dat we financieel gezond blijven en dat iedereen zich thuis voelt. We smijten niet met geld. Bij winst is er een kratje bier, maar verder moet iedereen gewoon contributie betalen. Spelers van het eerste staan na hun wedstrijd achter de bar. Daar wordt weleens op gereageerd door mensen van andere clubs die dat raar vinden. Maar ik vind het alleen maar mooi. Hier zijn we allemaal gelijk.”

De vereniging heeft ook een actieve activiteitencommissie die zorgt dat er naast het voetbal genoeg te beleven valt. “Van feestavonden tot toernooien, dat hoort er allemaal bij. Uiteindelijk draait het om het samen doen.”

Na vijftig jaar lidmaatschap en zes jaar voorzitterschap is de liefde voor Heukelum bij Van Iperen nog altijd even groot. “Ik ben begonnen als jochie van zeven en ik zal hier ook eindigen. Wat we met elkaar hebben bereikt met het complex, de sfeer en de vrijwilligers. Dat is iets om trots op te zijn.

Klik op Heukelum voor het laatste artikel over de club.
Klik op Heukelum voor meer informatie over de club.

1...131415...1.427Pagina 14 van 1.427

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.