Home Blog Pagina 14

Kampioenschap VCK bekroning op debuutseizoen Jesse de Waal

KOUDEKERKE – Op papier kende de Zaterdag 3e Klasse H een aantal sterke teams die allemaal in aanmerking kwamen voor de titel. Die ging echter naar ‘outsider’ VCK. De ploeg uit Koudekerke finishte uiteindelijk met acht punten voorsprong op grote favoriet FC Dauwendaele. Het was het bekroning voor het debuutseizoen van trainer Jesse de Waal.

“We wilden heel graag proberen om zo lang mogelijk met de topploegen mee te doen om te prijzen, maar een kampioenschap daar hadden we niet direct rekening mee gehouden. Zeker omdat er gewoon ploegen bijzaten die op papier in hun ontwikkeling al veel verder waren dan wij. Maar als je dan uiteindelijk toch met afstand de titel pakt, dan is dat wel een mooie bekroning van een bijzonder seizoen”, aldus de jonge Zeeuws-Vlaamse trainer.

De Waal is woonachtig in Sint Jansteen, waar hij de voorgaande vijf seizoenen als assistent- én hoofdtrainer actief was. Maar een nieuwe uitdaging in een totaal nieuwe omgeving was waar hij naar op zoek was. “En die heb ik hier bij VCK absoluut gevonden. Ik zag dat er al een groep stond met heel veel kwaliteit. Zowel ervaring als jonge spelers met veel potentie. Bij Steen had ik voor mijn gevoel er wel het maximale uit gehaald en ik was benieuwd of ik mijn visie en voetbalidee ook op een totaal onbekende groep kon overbrengen. Als je dan direct kampioen wordt, dan zijn we daar als staf wel aardig in geslaagd denk ik…”

Een hoge trainingsopkomst, hoge intensiteit, veel concurrentie én vooral een ruime, fitte selectie. Juist die elementen zorgden ervoor dat VCK aan het eind van de rit opnieuw promoveerde naar de tweede klasse. “Het zaterdagvoetbal heeft momenteel wel een iets hoger niveau dan de zondagcompetities en het is voor mij als trainer hier geweldig werken. Een heel ambitieuze en leergierige groep. Bovendien zijn er een aantal jongens bijgekomen in de overschrijvingsperiode. Jongens ook die voor een kwaliteitsimpuls zorgen én dus voor nog meer concurrentie. Dat is alleen maar mooi en ook noodzaak, want we willen dit keer nu wel een keertje langer dan één seizoen op dit niveau blijven.”

Het doel voor dit seizoen is voor De Waal dan ook helder:  “We willen proberen om ons zo snel mogelijk veilig te spelen. Het grootste deel van de selectie is nu tussen de vier- en zesentwintig jaar en hebben al flink wat vlieguren in een eerste elftal in de benen. Die mogen het nu op een hoger niveau laten zien. En nu ben ik benieuwd of we met onze speelwijze ook op een hoger niveau in wedstrijden tegenstanders de wil op kunnen leggen. Als dat lukt dan ben ik er van overtuigd dat we ook op dit niveau kunnen meedraaien.”

In zijn debuutjaar zegt de 32-jarige oefenmeester ook als trainer veel te hebben geleerd. “Die andere cultuur bij een nieuwe club, onbekende jongens meenemen in mijn verhaal. Dat ik nu minder op de inhoud maar meer op gevoel heb gewerkt. Jongens op- en naast het vel leren lezen was heel leerzaam. Daardoor gingen ze uiteindelijk makkelijker mee in mijn visie en dat was voor mij een mooie ervaring. Nu is het mijn doel om een bijdrage te leveren aan de ambitie van de club om uiteindelijk een stabiele tweedeklasser te blijven de komende tijd.”

Klik op VCK Koudekerke voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VCK Koudekerke voor meer informatie over de club.

‘PCP kwam nu precies op het juiste moment’

0

Na een aantal mooie seizoenen bij Be Ready, streek Luqman Dawit afgelopen zomer neer bij vijfdeklasser PCP. En hoewel hij in eerste instantie wel even moest wennen aan het niveau, heeft de inwoner van Breda het voorlopig meer dan goed naar zijn zin. Samen met zijn vrienden. “Het is bij mij om de hoek.”

Een overstap van de derde naar de vijfde klasse was voor hem dan ook logischer, dan het voor de gemiddelde voetballiefhebber misschien lijkt. “Bij Be Ready liep ons team een beetje leeg en PCP had al twee of drie jaar achter elkaar gevraagd of ik hier wilde komen voetballen.” Die aanbieding meerdere malen naast zich neergelegd, werd de 26-jarige Dawit in zijn eerste seizoen bij de club uit Hank direct kampioen. Toch was zijn beslissing voor de Bredase club dit keer snel gemaakt. “Wat dat betreft kwam PCP nu precies op het juiste moment. Gewoon lekker met mijn vrienden. En het is bij mij om de hoek.”

Voor elkaar werken

Een bewuste keuze, legt de voormalig speler van Almkerk, JEKA en Kozakken Boys uit. “Tuurlijk ligt het niveau veel lager, maar dit is ook vooral puur voor het plezier.” Bang dat het straks toch tegen gaat vallen, is Dawit niet. “Ik had het misschien wel erger verwacht, maar voorlopig bevalt het prima!” Want met naast hem, nog een aantal versterkingen, ligt de lat dit seizoen hoog bij PCP. “De doelstelling is top drie. Dat zou moeten kunnen met dit team. Alleen is het dan de vraag, hoe graag je wil winnen.” Iets waar het vorig jaar, nog wel eens aan ontbrak, zo liet Dawit zich vertellen. “Toen liep het niet goed, omdat spelers niet echt bereid waren om voor elkaar te werken. Dan valt het team uit elkaar en wordt het heel lastig om bovenin mee te draaien.” Met een negende plaats tot gevolg. “Nu merk je dat er veel meer een teamgevoel is, dus willen we het dit seizoen beter doen!” Met hem ‘op 10’, in plaats van als rechtsback. De positie waar hij in het verleden en onder meer bij Be Ready altijd speelde. “Ik had zelf aangegeven dat ik graag als buitenspeler of als aanvallende middenvelder wilde spelen. En volgens de trainer, ben ik vooral als nummer tien een extra wapen.”

Mooie club

Ondanks dat Dawit gedurende het grootste gedeelte van zijn voetbalcarrière, dus fungeerde als verdediger. “In deze rol kan ik het team nog beter op sleeptouw nemen én het spel verdelen. Dat vind ik leuk om te doen.” Aan zijn kwaliteiten, zal het dan ook niet liggen. “Als back hield ik ook altijd al meer van aanvallen, dan verdedigen. En daarnaast, ben ik behoorlijk snel.” Een garantie op doelpunten en assists dus. “Ik hoop dat ik zoveel mogelijk assists kan geven, maar goals zijn natuurlijk ook altijd welkom!” Hoelang ze op Sportpark De Lage Kant Noord van zijn kunsten kunnen gaan genieten, weet Dawit nog niet. “Ik zie wel hoe het seizoen loopt. Als ik plezier heb met die jongens en in het spelletje, dan blijf ik. Maar wie weet, komt er ooit nog een mooie club…”

Klik op PCP voor de laatste artikelen over de club.
Klik op PCP voor meer informatie over de club.

Maurice Stougje zet zich graag in voor Koudekerke én VCK

0

KOUDEKERKE – Maurice Stougje was nog maar amper voorzitter van VCK of mocht al direct twee kampioenschappen vieren. Want naast de onverwachte titel van het eerste elftal, kroonde ook VCK4 zich tot kampioen. Een mooie bekroning op een voor de dorpsclub bijzonder seizoen. ‘Dat is nog zacht uitgedrukt, maar ook op andere vlakken zijn er binnen de vereniging mooie stappen gemaakt.’

Een van die stappen is de realisatie van een gloednieuw kunstgrasveld, dat voor iedereen vrij toegankelijk is. “Belangrijk in mijn ogen want bewegen is goed voor iedereen en op deze manier dragen we daar als club toch ook een extra steentje aan bij. Bovendien was het ook noodzakelijk om al onze teams de faciliteiten te kunnen bieden waar ze recht op hebben om te kunnen trainen en wedstrijden te kunnen spelen.”

Hoewel Stougje al sinds 2004 in verschillende rollen actief is binnen VCK, werd hij pas tijdens de Algemene Leden Vergadering van dit jaar benoemd tot voorzitter. “Die vacature was al een tijdje vacant en ik was al eerder gepolst maar heb toen nog de boot afgehouden. Uiteindelijk heb ik besloten me toch kandidaat te stellen en werd ik benoemd. Tot op heden bevalt het me overigens meer dan uitstekend. En een rol als voorzitter is me niet nieuw, want sinds 2016 ben ik dat ook van Stichting Koudekerke Samen. Daarmee maak ik me sterk om binnen ons dorp te zorgen voor een verbinding tussen de verschillende verenigingen die we rijk zijn en de bewoners. We proberen vanuit de stichting echt de spin in het web te zijn en ervoor te zorgen dat de leefbaarheid zo optimaal mogelijk wordt gehouden.”

Stougje wil er als voorzitter voor zorgen dat iedereen binnen de vereniging zich prettig voelt en dat elk lid tot zijn of haar recht komt. Ongeacht de rol die hij of zij vervult. “Dat geldt voor spelende leden, maar ook voor vrijwilligers die zich voor de club inzetten. Die zijn enorm waardevol en je moet zorgen dat ieder zich gehoord en gezien voelt. Het kennen van leden, van ouders en spelers is belangrijk daarin. Korte lijnen hanteren is dan essentieel. Ik wil daarbij samen met de rest van het bestuur proberen om zoveel mogelijk mensen te betrekken bij de club en de vele taken die er liggen. Want VCK is van iedereen en elk lid is daarbij evenveel van belang en voor ons als club even waardevol.”

Een groot voetbalverleden heeft Stougje zelf overigens niet. Hij voetbalde in de regio Rotterdam en later nog bij Halsteren. “Altijd in lagere elftal. Ook bij VCK heb ik voornamelijk in het derde en vierde elftal gespeeld. Wel heb ik altijd veelvuldig jeugdteams getraind en dat doe ik overigens bij VCK nog altijd, bij de O15. Dat is het elftal waarin mijn zoon actief is. Verder ben ik naast voorzitter ook nog wedstrijdsecretaris én lid van de TC. Ik heb dus aardig wat taken op verschillende bordjes liggen. Het maakt het overigens wel makkelijker dat ik aan mensen vraag of ze ook even een taakje op zich willen nemen. Want als de voorzitter al zoveel doet… haha.”

Toch liggen er nog de nodige uitdagingen voor de toekomst. “Met het eerste willen we nu proberen om niet, net als de voorgaande drie promoties, na één seizoen weer terug te degraderen. Handhaving is dus het doel. Daarnaast moeten we, gezien de groei van de club,  ook gaan kijken om op termijn wellicht een andere locatie voor de club te vinden. Dat is essentieel voor de toekomst. We groeien uit ons jasje en daarom moeten we nu al gaan anticiperen. Daar zet ik me graag voor in, want de blik op de toekomst richten is voor de club én Koudekerke van groot belang.”

Klik op VCK Koudekerke voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VCK Koudekerke voor meer informatie over de club.

‘Dat is mijn doel binnen nu en drie of vier jaar’

Na jarenlang zelf in het eerste elftal van de club te hebben gespeeld, heeft Stefan van der Linden als jeugdtrainer bij Beek Vooruit inmiddels een nieuw doel voor ogen: hoofdtrainer worden van het vlaggenschip. En wat dat betreft is zijn aanstelling als trainer van de JO17, een stap in de goede richting. “Dan is de cirkel voor mij rond.”

Een cirkel die oorspronkelijk, niet begon bij Beek Vooruit. “In de jeugd heb ik, voor het grootste gedeelte, altijd bij SAB gespeeld. Op een jaartje Beek Vooruit na.” Om uiteindelijk, alsnog op zijn 27ste in het eerste elftal van zijn huidige club te belanden. “Vervolgens heb ik tot mijn 32ste gevoetbald, daarna ben ik gestopt.” Mede vanwege het hebben van een eigen schildersbedrijf, vertelt de inmiddels 42-jarige Van der Linden. “Ik heb nog een jaartje in het tweede gespeeld, maar toen raakte ik geblesseerd aan mijn knie. En dat is niet handig met schilderen…”

Zien groeien

Met frisse tegenzin, hing de centrale verdediger dan ook zijn voetbalschoenen aan de wilgen. Al duurde dat ‘zwarte gat’ zonder voetbal, gelukkig niet al te lang. “Dit wordt mijn negende seizoen als jeugdtrainer bij Beek Vooruit. Begonnen in de JO8, samen met een andere ouder, en nu voor het eerst bij de JO17.” Onder meer als trainer van zijn jongste zoon. “Dat blijft toch het leukste! Ik heb hem één seizoen niet getraind, waardoor ik hem toen nauwelijks heb kunnen zien voetballen. Dat vond ik jammer en zonde. Daarom wil ik nu eigenlijk geen ander team meer trainen.”

Want Van der Linden, weet als geen ander hoe mooi dat is. “Je neemt die mannetjes mee, in alles wat je zelf als selectiespeler hebt geleerd. Je ziet ze met de week groeien.” Hoewel dat niet vanzelf gaat, merkte de inwoner van Prinsenbeek aan het begin van zijn trainerscarrière maar al te goed. “Je denkt als voetballer, terwijl er als trainer veel meer bij komt kijken. Daar had ik als speler nooit zo over nagedacht.”

Maar met de nodige ervaring op zak, onder meer als assistent-trainer bij de JO19, én de hulp van oudgediende René Struijs, kijkt Van der Linden uit naar het nieuwe seizoen. Als hoofdtrainer van de JO17 dus. “Het spel wordt natuurlijk een stukje meer fysiek en die jongens hebben allemaal hun mondje bij. Op deze leeftijd, mag je best wat harder tegen elkaar zijn. Dat vind ik juist wel leuk!” Helemaal, nadat de voetballiefhebber afgelopen jaar tijdens de VC2-cursus van de KNVB heeft geleerd hoe hij daarmee om moet gaan. “In het begin viel dat wel een beetje tegen, toen vroeg ik mezelf af waar ik aan was begonnen. Later werd het gelukkig leuker.”

Continu bezig

Op het computerwerk na dan. “Daar ben ik niet zo van, dus daar moest ik aan wennen. Maar vooral de andere cursisten, het samen sparren, maakt het interessant.” Wat hij vooral heeft geleerd? “Om niet alles te willen coachen. Ik ben als trainer heel fanatiek langs de lijn, toch moet je soms dingen los proberen te laten.” Juist om een wedstrijd beter te kunnen analyseren. “Zodat je uiteindelijk het voetbalprobleem naar de training kan brengen.” Aan zijn passie, zal het in ieder geval niet liggen. “Ik kijk heel veel voetbal, denk veel na over voetbal en ben continu bezig met wat we beter kunnen doen en hoe we dat dan kunnen trainen.”

Een klein beetje geïnspireerd door Arne Slot en Pep Guardiola. “Dat zijn twee trainers waar ik van houd en veel over probeer te lezen. Vooral bij Slot ben ik heel benieuwd hoe hij het allemaal doet. Ik zou graag een weekje met hem mee willen lopen!” Stiekem, zat dat er bij Van der Linden ook als voetballer al in, vertelt hij. “Bij SAB ben ik lang aanvoerder geweest en bij Beek Vooruit ook even. Dat leiderschap of dingen regelen, had ik altijd al wel.”

Zijn ambities, schuift de voormalig speler dan ook niet onder stoelen of banken. “Ik heb altijd gezegd, dat ik hier alle jeugdteams wilde doorlopen, om daarna trainer te worden van het eerste. Dat is mijn doel, binnen nu en drie of vier jaar. Dan is de cirkel rond!” Want dat Van der Linden zich inmiddels helemaal thuis voelt op Sportpark De Heikant, mag duidelijk zijn. “Ik woon hier al twintig jaar, ben toen ik bij de club kwam goed opgevangen en ken ondertussen heel veel mensen. Wat dat betreft is Beek Vooruit echt een warme dorpsclub!”

Klik op Beek Vooruit voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Beek Vooruit voor meer informatie over de club.

‘Lid zijn is meer dan gefaciliteerd worden’

0

Te weinig aanwas van jonge leden en een gebrek aan vrijwilligers. Twee dingen waar Christel Geerts zich als voorzitter van Bavel de laatste jaren steeds meer zorgen om maakt. En dus is het volgens haar, in samenwerking met De Verschilmaker, tijd voor actie. “Lid zijn is meer dan contributie betalen en gefaciliteerd worden, dat besef moet er komen.”

Want, zo heeft ze na een kleine zeven jaar als voorzitter van de club inmiddels wel gemerkt. “Eigenlijk doet twintig procent van de vrijwilligers, tachtig procent van het werk in de organisatie.” Iets wat niet eeuwig kan blijven duren, weet Geerts (52). “Als ik een stip op de horizon zet, over vijf jaar, dan vallen er door de leeftijd steeds meer mensen weg. En daar hebben we geen vervanger voor.” Sterker nog. “Die mensen doen zoveel, dat je daar wel drie of vier vervangers voor nodig hebt.” Tel daar te weinig aanwas van jonge jeugd bij op, en je snapt haar zorgen. “Nieuwe leden krijgen altijd de vraag of ze vrijwilligerswerk willen doen, maar vaak is het antwoord dan toch nee…”

Steeds meer

En dus moet daar iets aan gaan veranderen, vindt Geerts. Samen met de rest van het bestuur. “Moeten we mensen die keuze nog wel geven, of is het gewoon altijd ja? Dat we meer naar een stukje participatie, in plaats van vrijwilligerswerk gaan.” In samenwerking met De Verschilmaker, wordt dat nu onderzocht, vertelt ze. “We hebben werkgroepen opgericht en er wordt een enquête uitgeschreven.” Geduld, is dan ook op zijn plaats. “De Verschilmaker heeft een plan van aanpak opgezet en komt met een ledenenquête. Ook op het gebied van sportiviteit. Daarnaast neigen we ernaar om Sportlink te gebruiken, om alle vrijwilligerstaken bij te houden, maar dan moeten we eerst alles duidelijk in kaart hebben. Dus misschien, starten we er volgend seizoen pas mee.” Maar van uitstel, komt absoluut geen afstel, voegt Geerts daar snel aan toe. “Ik merk bij mezelf dat ik door die samenwerking, echt stappen wil maken. Eigenlijk is het een soort stok achter de deur. De eerste ouderbijeenkomst, is ook al gepland.” Te beginnen met een stukje bewustwording. “Omtrent sportiviteit, maar ook gedrag langs de lijn. En hoe laat je een kleedkamer achter?” Allemaal dingen, waar je ook als voorzitter mee bezig moet zijn, heeft Geerts sinds haar aanstelling 6,5 jaar geleden ondervonden. “Ik merk dat er steeds meer bijkomt. Veel mensen willen best als vrijwilliger een klein projectje doen, maar iedere commissie heeft ook een eigen voorzitter nodig. Nu ben ik, of een ander lid van het bestuur, dat vaak dan ook nog.” En ook op zaterdag, komt er steeds meer bij kijken. “Vroeger had je alleen een half of een heel veld, nu zijn er door de veranderingen van de KNVB veel meer smaken bijgekomen. Daardoor moet je zaterdagochtend alle velden weer omgooien. Dat is een hoop meer handwerk.”

Contributie

Zorgen, maakt Geerts zich dan ook wel degelijk. Als ze eerlijk is. “Lid zijn is meer dan contributie betalen en gefaciliteerd worden, dat besef moet er komen.” Het besef, dat je soms ook iets terug moet doen voor de club, legt ze uit. “Veel mensen weten niet wat er allemaal bij een voetbalclub komt kijken.” En dus zet Geerts in op verplichte participatie. “Dat is wel het doel. Er moeten steeds meer handjes bij, maar dat is op deze manier niet houdbaar.” Benieuwd naar de reacties, hoopt de voorzitter op medewerking en enthousiasme. “Als er weerstand is, mag iedereen het gesprek met ons aangaan. Daarom willen we graag bijeenkomsten organiseren, om een spiegel voor te houden.” Want, zo beredeneert Geerts. “We willen de contributie niet omhoog doen, om voetbal voor iedereen laagdrempelig te houden, maar daarvoor hebben we wel vrijwilligers nodig.” Ondanks al die uitdagingen, geniet de inwoonster van Bavel nog altijd van haar rol als voorzitter. “Het bevalt nog steeds goed! Daarom heb ik ook voor drie jaar bijgetekend. Ik kom nog steeds heel graag op de club.” Om letterlijk en figuurlijk haar steentje bij te dragen. “Wat dat betreft sta ik echt heel erg met mijn benen in de operatie. Handschoenen aan en werken. Daardoor ben je voor alle leden zichtbaar. Dat vind ik leuk!” Ondanks dat ze zelf, nooit op een voetbalveld stond. “Ik ben eigenlijk bij de voetbal gekomen, door mijn twee zoons. Dan rol je er vanzelf in. Eerst als lid van de keukenploeg mee op kamp en daarnaast als leider van mijn kinderen.” Want commentaar leveren, maar geen verantwoordelijkheid nemen, is het makkelijkste wat er is. Voorzitter worden, zag ze dan ook wel zitten. Met één belangrijke reden. “Laten zien dat vrouwen dat ook kunnen!” En met succes. “Het is gelukkig niet zo dat we bijvoorbeeld de kantine moeten sluiten, wat je wel eens ziet bij andere clubs. Dus ik realiseer me, dat we als dorpsclub nog lang niet te klagen hebben.”

Klik op vv Bavel voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Bavel voor meer informatie over de club.

Middelburger Marc te Kiefte op zijn plek bij De Meeuwen

0

ZOUTELANDE  – Vers begonnen aan zijn derde seizoen wil Marc te Kiefte (25) ook dit seizoen onder de nieuwe trainer Daan Eikenhout een plek in de basis veroveren. Het was in 2023 de voornaamste reden om FC Dauwendaele te verruilen voor club uit Zoutelande. ‘Dat is wel de intentie in elk geval. De afgelopen twee jaar heb ik nagenoeg alles gespeeld en dat is nu ook weer het doel voor mij.’

 Vijf seizoenen speelde hij bij FC Dauwendaele, maar hij vond zich er voor zijn gevoel te vaak op de reservebank terug en besloot om elders voor zijn speelkansen te gaan. “Op een gegeven moment voelde ik me meer een soort twaalfde man en ik wilde gewoon graag wekelijks spelen. Een vriend van me voetbalde bij De Meeuwen en vroeg of ik niet bij hen wilde komen spelen. Ik ben op gesprek gegaan en kreeg een goed gevoel. Ik besloot de stap te maken en heb er nog geen seconde spijt van gehad.”

Een echte dorpsclub, fanatiek publiek en een omgeving waarin je jezelf snel welkom voelt. “Dat is tenminste hoe ik De Meeuwen zie en ervaar. Ik ben van nature toch iemand die niet snel op de voorgrond treed, maar als je met mensen een praatje maakt en op het veld het maximale geeft dan word je als speler van buitenaf snel geaccepteerd. We hebben overigens ook een hechte groep die na trainingen en wedstrijden als één groep in de kantine te vinden is. Ook iets wat me hier wel enorm bevalt moet ik zeggen.”

Te Kiefte is een flankmiddenvelder die ook prima in de voorhoede uit de voeten kan. “Beide posities vind ik wel fijn, al ben ik qua kwaliteiten misschien toch meer een middenvelder. Maar het maakt me eigenlijk weinig uit, zolang de trainer me maar opstelt haha. Dat is ook voor dit seizoen mijn doelstelling, al wil ik misschien wel proberen om qua doelpunten meer nog mijn bijdrage te leveren voor het elftal.”

Met een nieuwe trainer voor de groep en wat nieuwe spelers in de selectie is er wel het nodige veranderd bij de groenhemden. Te Kiefte ziet het seizoen dan ook positief tegemoet. “We hebben een grote groep, veel concurrentie en ook behoorlijk wat kwaliteit in de selectie. Daarmee zouden we in mijn ogen moeten kunnen meedoen in de top-drie. En wie weet kunnen we zelfs wel voor een stuntje zorgen. Dat zou gaaf zijn. De afgelopen jaren is gebleken in deze klasse dat niet de club met den meeste kwaliteit, maar juist het beste team steeds kampioen werd… Serooskerke, Luctor Heinkenszand en vorig seizoen VCK. Wie weet kunnen wij als ploeg nu iedereen verrassen. Als ik voor mezelf spreek zou een kampioenschap met De Meeuwen wel iets heel moois zijn om mee te maken. Het is ambitieus, maar je weet maar nooit hoe een bal rolt toch?”

Voetballen op een zo hoog mogelijk niveau is voor Te Kiefte, die in het dagelijks leven werkt als bakker in Vlissingen, niet langer zaligmakend. “Ik heb de afgelopen seizoenen wel gemerkt dat ik gezelligheid steeds belangrijker gaan vinden. We spelen bij De Meeuwen op een leuk niveau en die combinatie is voor mij perfect. Er zijn dit jaar opnieuw een hoop teams in de derde klasse die kampioen zouden kunnen worden. Daar horen wij zéker ook bij. Het is echter wel zo dat wekelijks aan de bak zullen moeten. Als we dat kunnen opbrengen dan denk ik dat we dicht in de buurt van onze doelstelling gaan komen.”

Klik op VV De Meeuwen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV De Meeuwen voor meer informatie over de club.

Miso Josipovic is overtuigt van de potentie bij VC Vlissingen

VLISSINGEN – Zijn eerste klus als hoofdtrainer beleefde Miso Josipovic de afgelopen seizoenen bij HKW’21. Toen de vraag kwam om ‘terug te komen’ naar het gedegradeerde VC Vlissingen om de boel weer van onderaf op te bouwen twijfelde de geboren Kroaat geen seconde. ‘Nee, want ik ben overtuigd van de potentie die aanwezig is.’

Nadat bekend werd dat Josipovic de nieuwe hoofdtrainer van VC Vlissingen zou worden kreeg hij van vrijwel iedereen dezelfde reactie: ‘Waarom Vlissingen Miso? Waar begin je aan?’ “Het is voor mij echter méér dan een uitdaging. Ik ben hier in de jeugd opgegroeid, heb bij de club gespeeld en het voelde voor mij als ‘kind van de club’ dan ook als een ‘taak’ om de club in deze lastige periode de helpende hand te bieden en te proberen om de boel weer terug op de rails te zetten.”

In het verleden kreeg hij al een keer de vraag voor het trainerschap bij het eerste elftal maar toen had hij net zijn ja-woord aan HKW’21 gegeven. “En ik ben een man van mijn woord dus wilde dat toen niet. Nu kwam die kans opnieuw en wilde ik heel graag. Het voelt ook echt als ‘thuiskomen’ voor mij. We hebben goede gesprekken gehad en zijn de afgelopen periode druk bezig geweest met de samenstelling van de selectie. We hebben nu een grote groep spelers voor zowel het eerste als het tweede elftal. Het is nu vooral belangrijk om iedereen mee te krijgen en alle neuzen dezelfde kant op laten wijzen. Als dat lukt en iedereen krijgt het geloof erin, dan ben ik er van overtuigt dat we met deze groep absoluut gaan verrassen.”

Samen met onder meer Renato Dijkstra, Peter Snaaijer en voorzitter Johan de Visser is er hard gewerkt om een representatieve selectie samen te stellen. “Daarin zijn we geslaagd. Een mix van ervaring en jonge talentvolle spelers. Jesper de Vlieger, Victor Evangelista en Thomas Ragut brengen enorm veel ervaring mee. En we hebben ook veel voetballend vermogen. Het mag duidelijk zijn dat we zeker ook in deze klasse voor iedereen de te kloppen ploeg zullen zijn. Daar moeten we ons tegen wapenen en proberen om het negatieve gevoel van de afgelopen seizoenen achter ons laten. De blik moet vooruit en niet langer achterom gericht worden.”

De voormalig trainer van onder meer JVOZ, Kloetinge O15, Groene Ster A1 en HKW’21 kreeg vooral veel positieve reacties van échte Vlissingers dat hij de club gaat trainen en wil proberen om weer stap voor stap richting minimaal de derde klasse op te klimmen. “Dat is wel het doel inderdaad. Al gaat het er nu vooral in eerste instantie om dat we een team worden. Dat iedereen went aan elkaar en dat we met de kwaliteiten die er in de selectie zitten weer wedstrijden gaan winnen. Als dat lukt, dan zie ik de toekomst voor VC Vlissingen erg positief in.”

Daarnaast hoopt de oefenmeester in de toekomst nog de Uefa-A opleiding te gaan volgen. “Dat is wel de bedoeling. Wellicht om op termijn ooit nog terug te keren naar Kroatië en daar ergens bij een grote club in de jeugdopleiding te kunnen werken. Maar voor nu ben ik trainer van VC Vlissingen en ligt er een mooie klus te wachten. De supporters weer naar de Irislaan brengen, trots maken op hun club en met z’n allen er weer voor zorgen dat deze vereniging opnieuw de weg omhoog weet te vinden. De potentie daarvoor is aanwezig, alleen moeten we het nu op het veld ook laten zien.”

Klik op VC Vlissingen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VC Vlissingen voor meer informatie over de club.

Voetbal is pure en welkome ontspanning voor Femke Maranus

0

WESTKAPELLE – Een ongeluk waarbij ze door een automobilist van haar fiets werd gereden zorgde voor een stevige revalidatie. Bovendien hield Femke Maranus er PCS, het Post Commotional Syndroom, aan over. Gelukkig heeft de speelster van De Noormannen vrouwen 1 er tijdens het trainen en spelen geen last van.

“Voetbal is voor mij echt ontspanning, want dagelijks heb ik standaard last van hoofdpijn en dat zal normaal gezien ook nooit meer weggaan. Daarnaast heb ik wisselend ook last van concentratieproblemen en kunnen een teveel aan prikkels ook problemen geven. Allemaal vervelend, maar inmiddels heb ik er wel enigszins mee leren omgaan.”

De 18-jarige Maranus is bezig aan haar derde seizoen bij de dames van De Noormannen, waarmee ze uitkomt in de vijfde klasse. Van haar zesde tot achtste speelde ze in de jeugd gemengd met de jongens om vervolgens een keuze te maken voor atletiek bij Dynamica in Vlissingen. “Daar was mijn vader, zelf ook een hardloper, heel erg blij mee. Ik heb van nature behoorlijk wat snelheid en deed dan ook vooral sprintnummers. Ik miste het plezier bij het voetbal en koos voor atletiek. Maar na een paar jaar ging het eigenlijk dusdanig goed dat er teveel werd gevraagd op een hoog niveau en dat wilde ik niet.”

Daarop besloot ze toch weer terug te keren bij De Noormannen in haar woonplaats Westkapelle en ging ze spelen in onder meer de O17. En nu dus bij de dames, wat haar perfect bevalt. “Bij de jongens krijg je toch minder de bal dan nu bij de dames. En sinds ik bij de dames speel en train ben ik voor mijn gevoel ook echt wel beter geworden.”

Hoewel ze niet afkomstig is uit een voetbalgezin of broers had die ook voetbalden, zat het er volgens de snelle aanvalster altijd wel in dat ze zou gaan voetballen. “Ik speelde in de tuin, op het strand en overal waar het kon. Altijd bezig met een bal en het is ook echt heel gaaf om te doen. Bovendien is het voor mij echt een uitlaatklep om ook even nergens last van te hebben.”

Maranus hoopt dit seizoen met haar ploeggenoten mee te kunnen strijden voor het kampioenschap. Een brede groep hebben ze wel, maar in wedstrijden is het vaak nog wisselvallig en moeten ze uiteindelijk toch afhaken als de prijzen worden verdeeld. “We hebben veel meiden die in de horeca werken en er dus niet altijd kunnen zijn. Dat breekt ons dan op in wedstrijden. Jammer maar realiteit. Hopelijk kunnen we het dit seizoen langer volhouden om bovenin mee te blijven strijden. Daar gaan we in elk geval met z’n allen wel alles aan doen.”

Klik op De Noormannen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op De Noormannen voor meer informatie over de club.

Jesse Bank rijdt flink wat kilometers om te spelen voor Arnemuiden

0

ARNEMUIDEN – Enkele reis kost het Jesse Bank zo’n vijftig minuten om van zijn woonplaats Bergen op Zoom naar Arnemuiden te rijden. En dat al voor het derde seizoen op rij, waar hij als centrumverdediger zichzelf helemaal op zijn plek voelt bij ‘Erremuu’.

“Ik heb het hier prima naar mijn zin, het is een prachtige club waar het voetbal leeft op een ouderwetse manier. Thuis kan het spoken en ook bij uitwedstrijden nemen wel altijd heel erg veel publiek mee, soms zijn er meer uit Arnemuiden dan van de thuisclub. Geweldig vind ik dat.”

Fanatiek kritisch, zo laat de achterban van de tweedeklasser zich volgens de centrale verdediger het beste omschrijven. “Ik heb ook een aantal seizoenen bij v.v. Goes gespeeld op een hoger niveau maar als je de beleving dan bij Arnemuiden als club vergelijkt… Dat is dan toch echt een wereld van verschil om ook als speler te ervaren. Bij Goes was het vooral het eerste team dat leefde, maar de rest van de club niet echt. En waar het hier vooral mensen zijn van het eigen dorp waren het bij Goes vaak buitenstaanders die kwamen kijken. Als ik dan eerlijk ben vind ik de sfeer en beleving bij Arnemuiden dan toch veel mooier.”

De voetbalreis van Bank begon op zijn vierde bij Kruiningen. Op zijn zevende droeg hij voor vijf jaar de kleuren van v.v. Kapelle om daarna vier jaar richting JVOZ te gaan. Daarna volgden twee jaar Kloetinge en drie jaar v.v. Goes. “Daarna kreeg ik een studiebeurs in Amerika en heb ik twee jaar gestudeerd en voor het collegeteam gevoetbald. Een geweldige ervaring om mee te maken. Toen heb ik bij terugkomst nog een half jaar voor Kruiningen gespeeld. Daarna kwam Arnemuiden. Op dit moment de perfecte club voor mij, ondanks dat het elke training en wedstrijd toch een flink rit is. Maar vanaf de eerste dag tot nu ben ik nog nooit met tegenzin de auto ingestapt.”

Waar hij op zijn achttiende al in de Derde Divisie speelde is hij nu op zijn zesentwintigste drie niveaus lager actief. “Ik had destijds misschien wat meer geduld moeten hebben, maar ik was jong en wilde gewoon spelen. Het centrum met Sherif Tawfik en Jerome Manuhuwa was ijzersterk en stond goed, maar toch besloot ik om bij Goes uiteindelijk te vertrekken. Nu weet ik niet of een club van dat niveau nog voor me terugkomt al is dat voorlopig niet aan de orde. Miisschien dat ik in de eerste klasse mezelf ooit nog eens kan meten, al denk ik niet dat we met Arnemuiden op zo’n niveau de komende jaren zullen uitkomen. Het doel is voor ons nu om te proberen ons zonder kopzorgen in een zo vroeg mogelijk stadium veilig te spelen. Als ons dat lukt dan denk ik dat we het uitstekend hebben gedaan. Mochten we dan wellicht nog kunnen meedoen voor een periode dan zou dat het maximale zijn.”

Voor zichzelf wil Bank vooral in het voetballende en opbouwende aspect meer zijn stempel drukken dit seizoen. “Die druk wil ik me wel opleggen en vind ook dat ik dat aan mijn stand verplicht ben als ervaren jongen. Coachen en de boel neerzetten, de opbouw verzorgen en meer aanwezig zijn aan de bal. Dat soort zaken moet dit jaar nog beter. Qua club zit ik hier prima en met veel plezier blijf ik voorlopig de auto instappen om te trainen en wedstrijden te spelen. Ik ben geen jongen van het dorp maar ik voel me hier gewaardeerd en volledig geaccepteerd. Nee, het leven is prima hier bie Erremuu!’

Klik op VV Arnemuiden voor meer artikelen over de club.
Klik op VV Arnemuiden voor meer informatie over de club.

Thijmen de Graaf gaat opnieuw voor basisplek bij Veere

0

VEERE – Een studie in het buitenland en een vervelende liesblessure waren er de oorzaak van dat Thijmen de Graaf amper kon meespelen bij v.v. Veere. Alleen in de nacompetitie tegen degradatie, die uiteindelijk werd verloren, speelde hij nog mee. ‘Jammer dat we het niet hebben gered, maar ik was persoonlijk blij dat ik toch nog wat minuten heb kunnen maken.’

“Ik kreeg last van een peesblessure in de liesstreek en dacht dat het wel meeviel. Ik ben er in eerste instantie mee blijven doortrainen en spelen waardoor het veel erger is geworden. Daarnaast ben ik voor mijn studie bijna een half jaar naar Canada geweest. Dat was een prachtige ervaring. Ik zat in Vancouver, een geweldige stad, al ben ik ook weer blij om in Veere terug te zijn en eindelijk na een jaar weer pijnvrij te kunnen voetballen. Want dat miste ik in Canada natuurlijk wel.”

Na de degradatie is het nu volgens De Graaf voor Veere weer zaak om opnieuw de weg naar boven in te slaan. “We hebben een grote spelersgroep en het is nu aan mij om weer mijn plekje in het elftal terug te veroveren. Bij de vorige trainer Lorenzo ben ik echt gegroeid als voetballer en kreeg ik het vertrouwen. Tot ik die blessure opliep. Bij Joachim Cornelis mocht ik in de nacompetitie meespelen en ik ga nu ik fit ben er alles aan doen om ervoor te zorgen dat de trainer niet om me heen kan. Dat wordt nog een flinke klus want er zijn wel een aantal gasten die ook voor de back-posities in aanmerking komen.”

Het doel is volgens de 21-jarige verdediger helder. “We willen proberen om binnen een jaar weer terug te keren naar de vierde klasse. Al zullen we dan ook behoorlijk aan de bak moeten. Maar we hebben wat versterkingen erbij gekregen. Dus op dat vlak zie ik het wel positief in.”

De Graaf is al zijn hele leven speler van Veere en het halen van het eerste elftal stond bij de rechtspoot altijd bovenaan het lijstje aan doelstellingen. “Nu ben ik eindelijk pijnvrij en weer fit dus wil ik het de trainer moeilijk maken. In de jeugd speelde ik ook voorin op de flanken, maar ik de O19 en de senioren vooral als back. Dat is een positie die bij mijn kwaliteiten past. De snelheid is een voordeel en op verdedigend vlak ben ik gegroeid. Door de blessure werd ik even teruggeworpen in de ontwikkeling, maar nu kan ik weer voluit gaan en weer vooruit kijken. Dat is toch erg prettig.”

Klik op VV Veere voor meer artikelen over de club.
Klik op VV Veere voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.