DVO’32 moet verder zonder zijn aanvalsleider van der Veen
De degradatie naar de vierde klasse paste niet in het ideaalplaatje van de afscheidstoernee van Gert-Jan van der Veen, die op 35-jarige leeftijd als hoofdmachtspeler van DVO’32 is gestopt. De Vlaardingse ploeg zal verder moeten zonder de aanvalsleider en goalgetter.
Net als PEC Zwolle-aanvoerder Bram van Polen kreeg Van der Veen een afscheid in stijl: bij het laatste competitieduel liep de routinier door een erehaag, gevormd door medespelers en spelers van tegenstander Rhoon, van het veld waar zijn familie op hem stond te wachten. Onder applaus maakte hij zijn laatste meters in het zwart-witte tenue van het vlaggenschip, dat hij sinds 2016 – toen hij overkwam van Deltasport – diende.
Elastiek
Het zal even wennen zijn in het komende seizoen als de naam van Van der Veen niet meer in de opstelling van Door Vrienden Opgericht’32 opduikt. Maar, zo stelt de hoofdpersoon zelf, het mag geen verrassing zijn dat hij een punt achter zijn sportieve loopbaan bij de standaardteams heeft gezet. ,,Want ik heb alles meegemaakt: kampioenschappen, promoties, Vlaardingse titels en ja, ook een degradatie dus. Het is mooi geweest’’, beseft Van der Veen, die ook aangeeft dat fysiek de pijp langzaam maar zeker leeg is geraakt.
De degradatie met DVO’32, uitgerekend door de Vlaardingse stadgenoot Victoria’04 bezegeld, kwam niet als een verrassing. Het zwart-witte zorgenkind richtte zich na de winterstop met enkele goede resultaten nog wel op, maar het elastiek knapte – mede door de versterkte degradatie – uiteindelijk toch. DVO bleek domweg over te weinig kwaliteit te beschikken om het hoofd boven water te kunnen houden.
Jeugdopleiding
Voor Gert-Jan van der Veen was het een gegeven, een voetnoot aan het einde van een fraaie carrière waarin ook Deltasport een belangrijk aandeel had. Met die Vlaardingse club bejubelde hij twee kampioenschappen, werd Willem II geëlimineerd in de strijd om de nationale beker en volgde daarna nog een uitwedstrijd bij De Graafschap. ,,Vanuit de eigen jeugdopleiding heb ik uiteindelijk het eerste bij Deltasport gehaald’’, blikt hij met genoegen terug.
Bij DVO’32 ontpopte Van der Veen zich als goalgetter, die bovendien ook binnen de lijnen met zijn familie werd herenigd want hij speelde samen met zijn broers Pieter en Reinier. In zijn laatste seizoen droogde de doelpuntenproductie, jarenlang toch hét kenmerk van de aanvaller, op. Hij was regelmatig geblesseerd, was niet meer die scherpe en topfitte spits die door tegenstanders gevreesd werd. Het slotstuk kwam dus op tijd. En is vooralsnog echt een eindpunt, want het trainerschap of spelen in een lager team is er vooralsnog niet bij.
Mogelijkerwijs dat Van der Veen volgend jaar toeschouwers is als DVO’32 zich in de vierde klasse gaat manifesteren. Amin el Bouazaoui, de opvolger van Benjamin van der Zwan die al na één seizoen bij DVO’32 is verdwenen, zal na de zomervakantie aantreden als nieuwe hoofdtrainer. Hij zal gaan werken met een flink vernieuwde groep, die voor het grootste gedeelte bestaat uit spelers die in het verleden als (jeugd)spel actief zijn geweest bij DVO’32.
Klik op vv DVO’32 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv DVO’32 voor meer informatie over de club.
Ruben Pekaar speelt ook komend seizoen met Yerseke in tweede klasse
YERSEKE – Met een keurige derde plek én een ticket voor de nacompetitie kon men bij tweedeklasser v.v. Yerseke terugkijken op een prima seizoen. In de nacompetitie ging de ploeg van middenvelder Ruben Pekaar in Ronde 2 met 4 – 0 onderuit tegen Oranje Wit. Daardoor komen de roodhemden ook komend seizoen uit in de tweede klasse van het zaterdagvoetbal.
“Jammer natuurlijk, maar het geeft aan dat op dit niveau de boel heel dicht bij elkaar zit. Tijdens de competitie zat er slechts tien punten tussen nacompetitie voor promotie en die voor de degradanten. Dat zegt ook voldoende. Onze competitie had een aantal zeer sterke ploegen en dat we uiteindelijke voor promotie naar eerste klasse hebben gespeeld, daar zag het in het begin helemaal niet naar uit.”
Pekaar zag dat Yerseke echt op gang moest komen, maar het zorgde niet voor paniek. “Zeker niet, want we wisten dat we voldoende kwaliteit in onze selectie hadden om uiteindelijk de boel in veilige haven te kunnen loodsen. We hadden gehoopt op een plek in de subtop en kijken of er nog meer in het vat zou zitten. Daar hebben we denk ik ruimschoots aan voldaan. We spelen misschien niet het mooiste voetbal, maar we hebben laten zien dat je met heel hard werken en gewoon elk week gas te geven een heel eind kunt komen. Met een derde plek, een periode én nacompetitie hebben we er meer dan het maximale wel uitgepeurd met z’n allen.”
Onder de huidige trainer Marco Groeneveld valt het bij Yerseke weer allemaal op zijn plaats. Ook voor Pekaar zelf ziet het er allemaal een stuk rooskleuriger uit. “Een paar seizoenen geleden zijn we met een aantal jongens bij het tweede elftal gaan spelen, mede omdat de vorige trainer voor andere spelers koos. Marco heeft een aantal gasten uit Yerseke weer terug bij de selectie gehaald en een aantal was dit seizoen basisspeler. Zelf ben ik dat overigens nog niet, maar vanwege een reeks blessures heb ik wel geregeld mogen starten en sowieso heel veel minute gemaakt. Daardoor kweek je vertrouwen en ga je veel lekkerder in je vel zitten. Het plezier is bij mij het allerbelangrijkste, want primair is dat juist waarvoor je voetbalt.”
Voor de 26-jarige flankmiddenvelder maakt het niet direct veel uit in welk team hij voetbalt, want ook in het tweede elftal van Yerseke had hij het prima naar zin. “Maar het is natuurlijk wel zo dat je als sportman probeert om zo hoog mogelijk te spelen en er het maximale uit te halen. Nu is bij het eerste train en merk dat de vorm groeiende is, dan wil je ook meer. Dus ik wil in het nieuwe seizoen wel proberen te gaan knokken voor die basisplaats. Ik train hard, maar dat doen we hier eigenlijk altijd wel. Iedereen wil beter worden en dat is ook de kracht van deze groep. Mocht het dan niet lukken om een basisplek te veroveren omdat andere beter zijn, dan speel ik net zo lief ook in het tweede. Zolang ik maar kan voetballen op een leuk niveau.”
In de laatste weken van het seizoen keerden wat jongens terug in het elftal en moest de inwoner van Yerseke genoegen nemen met invalbeurten. “Je merkt dan wel dat je wedstrijdritme mist als je erin komt maar ik probeer altijd het maximale te geven. Ik heb op verschillende posities gespeeld op het middenveld en als linksbuiten. Maar daar zijn anderen simpelweg beter, zo realistisch ben ik wel. Maar voor een andere club zie ik me niet snel spelen. Het bevalt me perfect. Het is een gezellige vereniging, we hebben een prima en vooral hechte selectie waar ik graag onderdeel van uitmaak. Mijn primaire doel is nu om te proberen die basisplaats te veroveren. Daar ga ik na de zomer in elk geval alles aan doen.”
Klik op vv Yerseke voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Yerseke voor meer informatie over de club.
Marijn Advocaat en Olaf Visser geven kleur aan nieuw Spirit
Na het vertrek van Bitter en Van Hof, is het tijd voor een nieuw tijdperk voor VV Spirit. Marijn Advocaat (20) en Olaf Visser (19) zijn twee jeugdproducten die de hoofdmacht van de Ouderkerkse club vorm zullen geven.
Marijn Advocaat, ook wel ‘Dijkie’ genoemd vanwege zijn verdedigende kwaliteiten en voornaam die afgeleid wordt van Excelsior-coach Marinus Dijkhuizen, is een centrale verdediger die dit seizoen doorbrak in de Ouderkerkse hoofdmacht. Net als verdediger Olaf Visser, die ook dit seizoen debuteerde voor VV Spirit. Visser is een jaartje jonger dan Advocaat en speelde altijd één lichting onder de lange centrale verdediger. Meestal schoof Visser direct door naar het hoogste jeugdelftal, wat ervoor zorgde dat Advocaat en Visser in hetzelfde elftal kwamen te voetballen. Het duo was altijd al bevriend, maar de band werd groter zodra de voetballers in hetzelfde team speelden. ,,Alleen in de D2 kwam ik niet in het eerste jeugdelftal, want ik was een dikke middenvelder’’, grapt Visser, die nu, net als Advocaat, een fitte speler is voor het vlaggenschip van Spirit.
Ouderkerkse formatie
Advocaat en Visser droomden altijd van een plek in het eerste elftal. ,,Dat was al ons doel’’, bevestigd het duo. Waar Advocaat een plek als vaste waarde in het centrum ambieert, zal Visser zich moeten focussen op een rol als verdedigende middenvelder. Er vertrekken een hoop spelers bij VV Spirit, maar centrale verdedigers kent de Ouderkerkse formatie genoeg. Visser ziet verdedigende middenvelder Stefan Bitter vertrekken en zal zichzelf moeten nestelen op deze plek. ,,Dat is beter voor je, want je loopt toch altijd naar voren’’, geint Advocaat naar zijn maatje Visser. ,,Tja, ik wil gewoon de bal hebben en het spel maken’’, antwoordt Visser. Advocaat gaat zoals gezegd voor een plek in het defensieve centrum van Spirit. Met Tim de Vaal (huidig), Wesley Valk (DCV), Thijs Loeve (jeugdopleiding), Olaf Visser, en hemzelf zijn er vijf centrale verdedigers die opgaan voor twee plekken in het centrum. ,,Ik weet dat ik hard mijn best moet doen. Ik moet het laten zien, en anders minuten maken in het tweede. Natuurlijk ga ik voor die basisplek en daarvoor moet ik mijn coaching en kwaliteiten aan de bal verbeteren’’, is hij zelfbewust.
Pupil van de week
Voor de voetballers is het fantastisch om te voetballen voor hun jeugdclub. ,,Ik was vroeger pupil van de week bij het eerste. Ik kreeg handtekeningen van Timme van Hof en Kevin Kriek, spelers van het huidige eerste elftal. Mijn vader zei toen tegen mij; ‘als je heel hard je best doet, kan je ooit nog met Kevin Kriek centraal staan’. Dat het dit seizoen is gelukt, is eigenlijk best bizar’’, vertelt Visser. Advocaat had vroeger al grote praatjes tegen zijn vader, die vroeger zelf in het eerste elftal speelde. ,,Hij zei dat ik zelf maar eerst het eerste elftal moest halen, voor ik grote praatjes mocht hebben’’, aldus Advocaat.
De ambitie van de twee jonge Ouderkerkers gaat verder dan alleen het bereiken van het eerste elftal. Het tweetal hoopt echt wat neer te zetten bij VV Spirit. Na de degradatie van het afgelopen seizoen, zijn ze vastberaden op hun ploeg terug te brengen naar de tweede klasse en ooit te promoveren naar de eerste klasse. ,,We zijn in de jeugd altijd al een goede lichting geweest en hopen dat nu ook te laten zien in het eerste elftal’’, spreekt Visser voor hem en zijn jeugdvriend.
Klik op VV Spirit voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Spirit voor meer informatie over de club.
Ruben Valk voelt zich thuis bij VVSB
“Als je ergens goed zit, hoef je niet te kijken of het gras ergens anders groener is. Bij VVSB zit ik op mijn plek.” Dat zegt Ruben Valk, de 30-jarige keeper van het eerste elftal van de club. In de zomer van 2015 kwam hij naar Noordwijkerhout. “Dit is een warme club met fijne mensen.”
Sportief gezien was het seizoen 2023/2024 er voor VVSB eentje om snel te vergeten. “Vorig jaar zaten we in een flow, daar zijn we dit seizoen geen moment in terecht gekomen. Enerzijds door blessures, dat speelt zeker mee, maar ook omdat we veel goals hebben ingeleverd met het vertrek van Leroy George. Als je daarnaast ook meer fouten maakt, wordt het een lastig verhaal.” Valk heeft sinds 2015 veel meegemaakt met VVSB. Absolute hoogtepunt was natuurlijk de halve finale van de KNVB Beker in 2016. “Dat is niet zo moeilijk. Niets overtreft dat”, glundert de sluitpost van VVSB. “We hebben in dat jaar historie geschreven. Dat vertel je aan je kinderen en kleinkinderen. Je vergeet het nooit meer.”
Stadion Galgenwaard
Even terug in de tijd. In 2016 was Valk nog niet de eerste doelman van VVSB. Althans, niet in de competitie. “Maar we hadden afgesproken dat ik wel de wedstrijden in het bekertoernooi mocht keepen. Dat het zo uitpakt als het heeft gedaan, is ongelofelijk mooi. We wonnen van Rijnsburgse Boys, FC Emmen, Capelle en FC Den Bosch en stonden in de halve finale tegen FC Utrecht. In Stadion Galgenwaard, met 23.000 mensen op de tribune. Het was uitverkocht. En we waren nog niet eens kansloos. Bij rust stond het 0-0 en de spelers van FC Utrecht werden uitgefloten door de eigen aanhang. We verloren wel, met 3-0, maar het was een fantastische belevenis.”
“Dat hele bekertoernooi was fantastisch. Elke wedstrijd was mooi. Winnen van FC Emmen en FC Den Bosch. We gingen telkens in een groter stadion spelen. Met als hoogtepunt dat duel in Utrecht. Ook de wedstrijd tegen FC Emmen was heel bijzonder voor veel jongens, omdat Marcel Keizer op dat moment daar trainer was. Veel spelers van ons hadden nog met hem gewerkt bij VVSB. Ook de eerste bekerwedstrijd tegen Rijnsburgse Boys was bijzonder. Een derby, 3-3 na verlenging. We wonnen uiteindelijk na strafschoppen. Begin dit seizoen hadden we een reünie, met de spelers van toen. Van dat bekerjaar. Ontzettend leuk. We hebben zelfs nog naar een documentaire gekeken, die is gemaakt door de dochter van een supporter.”
Hechte club
Mooier dan dat seizoen is het nooit meer geworden voor Valk bij VVSB, maar de keeper staat al die jaren met veel plezier onder de lat bij de derde divisionist. “In het seizoen na de halve finale van de beker, werd ik eerste keeper. Na twee maanden. En dat is altijd zo gebleven. VVSB is een echte dorpsclub. Het is altijd leuk. Met de spelers, maar ook met de andere mensen binnen de club. Er wordt altijd met je meegedacht. Het is heel hecht. Bij andere clubs is het vaak wat zakelijker, hoor ik van andere spelers. Misschien dat ik daarom wel zo lang bij VVSB zit al.”
Sparta Rotterdam
Valk, opgegroeid in Wassenaar, speelde lange tijd in de jeugd van Sparta Rotterdam. “Elf jaar in totaal. Een heel leuke periode, maar ook zwaar, geef ik toe. Zeker op latere leeftijd werd het wat lastiger. Als je vrienden gaan stappen. Leuke dingen gaan doen. Dan moet je de keuze maken om dat niet te doen voor je carrière. Het heeft me veel gebracht en ik heb ontzettend veel geleerd, maar ik kan niet ontkennen dat het ook zwaar was. Eigenlijk ben je non-stop met voetbal bezig, voor andere dingen heb je simpelweg geen tijd. Voor mijn broertje en zusje was het thuis ook niet altijd leuk, alles moest op mij afgestemd worden. Daar werd in de planning altijd rekening mee gehouden. Ik moest wel. Het was mijn droom. Als je profvoetballer wilt worden moet je daar volle bak voor gaan. Half werk heeft geen zin. Dat je heel veel moet laten is niet altijd leuk natuurlijk.”
Sinouh
Valk had lange tijd goede hoop op een mooie loopbaan in het betaald voetbal. Hij was ook jeugdinternational, in een lichting met onder meer Jetro Willems, Vincent Jansen, Jean-Paul Boetius en Memphis Depay. “Het besef dat het niet ging lukken, kwam voor mij eigenlijk pas vrij laat. Toen ik 17 jaar was kreeg ik een contract aangeboden van Sparta. Geweldig toen. Maar Sparta zat in een moeilijke fase in de eerste divisie. Wel of niet promoveren. Khalid Sinouh, toen doelman van Sparta, zou blijven als Sparta promoveerde. Zo niet, dan was het klaar voor hem. En daar hing mijn toekomst ook weer vanaf.”
“Sparta bleef in de eerste divisie, maar ik kreeg maar geen bericht van de clubleiding. Ik besloot toen in te gaan op een stage bij RKC Waalwijk en daar waren ze bij Sparta weer niet zo blij mee. RKC werd niets, ik trainde mee bij VOC en ook nog VVBS, maar in mijn hoofd was ik niet klaar om afscheid te nemen van het betaald voetbal. Ik heb toen zelf contact gezocht met Sparta omdat ze nog geen vervanger hadden voor Sinouh. Ik kon terugkomen, op amateurbasis, voor het jongelftal. Ik speelde nog een seizoen, maar daarna was het klaar. In april kreeg ik te horen dat ik geen contract zou krijgen.”
Voor de klas
Toch heeft Valk nooit spijt gehad van dat extra jaar Sparta op amateurbasis. “Toen kon ik het betaald voetbal wel uit mijn hoofd zetten en ben ik naar VVSB gegaan. Het was mooi geweest. Van de professionals naar de amateurs gaan was wel een grote stap. Er wordt wel serieus gevoetbald, maar de beleving is toch anders. Logisch ook. Een patatje eten na de wedstrijd was bij Sparta uit den boze. Daar moest ik wel even aan wennen.” Inmiddels staat Valk al jaren voor de klas, op een school met moeilijk opvoedbare kinderen. “Mooi en dankbaar werk. Je draagt iedere dag iets bij aan iemands toekomst. Dat vind ik heel waardevol. Het geeft heel veel voldoening om een kind op te zien leven.”
Klik op VVSB voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VVSB voor meer informatie over de club.
Stefan Bitter en Timme van Hof nemen afscheid van VV Spirit
Stefan Bitter (30) en Timme van Hof (29) zwaaien dit voetbalseizoen allebei uit bij hun jeugdclub VV Spirit. Waar de één gaat voetballen op een lager niveau bij FC Perkouw, gaat de ander zich focussen op zijn studie en hangt hij zijn schoenen aan de wilgen. ,,Het is al met al een mooie tijd geweest’’.
Al vanaf de F-jes spelen de jeugdvrienden samen in hetzelfde elftal. In veel seizoenen werd de goede lichting van Bitter en Van Hof kampioen, want samen met onder andere Eric Jansen en Wessel Dammers in de selectie vormden de geel-witters een sterk elftal. ,,Ik herinner me nog de wedstrijden tegen Feyenoord, met Vilhena en Boëtius die daar speelden. Dat waren altijd wel verhitte potjes’’, blikken Van Hof en Bitter terug. Het zijn de mooie herinneringen uit de jeugd en hun gezamenlijke jaren in het eerste elftal die naar boven komen als de voetballer zich beseffen dat hun laatste wedstrijd van Spirit is gespeeld. ,,De E2 was het mooiste jaar uit de jeugd’’, vindt Van Hof, die terugkijkt op het kampioenschap in dat seizoen. Bitter en Van Hof waren niet de makkelijkste voetballers. ,,We werden er altijd uitgestuurd, op school en op de training. Ik denk dat we geen enkele training hebben afgemaakt in de jeugd. We vonden het voetballen heel leuk, maar we luisterden echt naar niemand. We deden gewoon wat we wilden, het waren mooie tijden’’, geniet Bitter.
Nooit weggewild
Nu komt er een eind aan 25 jaar spirit. Een kwart eeuw waarin Bitter en Van Hof samen opgroeiden, bijzondere banden opbouwden en vrienden zagen komen en gaan. ,,Ons doel was altijd al om het eerste elftal te bereiken. We zagen veel jongens afvallen, maar we hadden het geschopt. Dat is toch mooi’’, aldus het duo. Uiteindelijk hebben de twee samen meer dan vierhonderd wedstrijden gespeeld in de hoofdmacht van Spirit. Bitter maakte een eenjarig uitstapje naar Nieuw Lekkerland, na een veelbewogen seizoen bij Spirit. ,,Ik was al drie jaar aanvoerder van Spirit, en had veel last op mijn schouders. Alles wat er fout kon gaan, ging in dat degradatieseizoen fout. Gelukkig veranderde de situatie al snel en besloot ik na een seizoen weer terug te gaan naar Spirit. Ik had eigenlijk nooit weggewild’’, beschrijft Bitter. Zijn maatje Van Hof weet nog wel dat hij het lastig vond om zijn vriend te zien vertrekken. ,,Ik herinner me dat ik dat wel heel jammer vond toen’’, legt hij uit. Gelukkig voor de Ouderkerkers promoveerde de hoofdmacht direct terug naar de tweede klasse. Jarenlang vervulde Van Hof alle posities op het Ouderkerkse hoofdveld. De multifunctionele speler kwam het beste tot zijn recht aan de rechterflank vanwege zijn enorme loopvermogen, maar kon iedere positie binnen de geel-witte formatie vervullen als dat van hem werd verlangd. Bitter was al die jaren de voetballer die de balans op het middenveld bewaarde, al kon de Spirit-aanhang hem ook regelmatig vanaf de achterste linie bewonderen. De boezemvrienden speelden de meeste jaren onder Spirit-coach Richard van Cappellen. Een man waar Bitter en Van Hof veel plezier aan hebben beleefd en een goede band mee op wisten te bouwen. ,,Hij is een goede vriend geworden. Ik denk dat ik wel een jaar of twee eerder was gestopt al Richard niet onze trainer was geweest’’, vertelt Van Hof. Bitter is het met deze woorden eens: ,,Zonder Richard had ik het niet zo lang volgehouden in het eerste. Hij weet ook dat er meer is dan voetbal’’, aldus Bitter.
Afscheid
Na dit seizoen neemt het tweetal afscheid van Spirit. Bitter vertrekt naar het Berkenwoudse Perkouw, waar hij gaat spelen om het kampioenschap in de vierde klasse. Van Hof gaat zich verder richten op een carrière als anesthesie-assistent en hangt zijn voetbalschoenen aan de wilgen.
Klik op VV Spirit voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Spirit voor meer informatie over de club.
Sander de Hamer vervult met plezier rol als assistent SC Waarde
WAARDE – De rol van een assistent-trainer en leider zijn binnen de staf soms wel eens onderbelicht. Degenen die deze rollen vervullen kiezen soms bewust voor een plek meer op de achtergrond. Zo ook Sander de Hamer, assistent-trainer en leider bij SC Waarde. ‘De rol van mij is eigenlijk miniem te noemen, maar je pakt wel dingen op om anderen te ontlasten.’
Twee seizoenen is De Hamer nu als assistent actief bij de club waar hij naar eigen zeggen ook nog een korte periode ‘redelijk onsuccesvol’ als voetballer in het derde elftal zijn minuten maakte. “Dat stelde eigenlijk weinig voor en daarop besloot ik dus ook dat ik me misschien op een andere manier nuttig kon inzetten voor de vereniging. Ik heb toen bij het tweede en het derde elftal de rol van leider op me genomen, tot het moment dat ik vanuit de selectie de vraag kreeg of ik niet daar als assistent-trainer toenmalig trainer Jeroen Bakx wilde ondersteunen. Na gesprekken leek me dat wel wat en straks ga ik aan mijn derde seizoen beginnen.”
Dat derde seizoen zal overigens gebeuren in de vijfde klasse en als assistent van de derde trainer op rij die voor de spelersgroep komt te staan. Afgelopen seizoen stond Johnny van Dijke als opvolger van Jeroen Bakx (nu Bevelanders) voor de groep, maar volgens seizoen zal John Tahapary het trainersstokje overnemen. De ervaren Goese oefenmeester uit Goes komt over van competitiegenoot Wemeldinge, dat net als Waarde overigens degradeerde. “Ook bij de nieuwe trainer zal mijn huidige rol dus niet veranderen. Ik ben de persoon die vooral de randvoorwaarden moet scheppen en zorgt dat alle zaken goed geregeld zijn. Daarnaast ben ik aanwezig bij de trainingen en doe bijvoorbeeld de warming up op wedstrijddagen. Meer is ook niet nodig, want ik heb er immers niet voor gestudeerd he haha. De voetbalinhoudelijke dingen die zijn voor de trainer.”
De Hamer vindt het vooral leuk om iets voor de vereniging te kunnen betekenen en als vrijwilliger een steentje bij te kunnen dragen. “Het is vooral ook mooi om bij die jongens betrokken te zijn. Er voetballen ook wat vrienden bij en op die manier hebben we, iedere in zijn eigen rol, toch een gemene deler. Dat het nu even sportief wat mindere jaren zijn is jammer, maar ook zulke seizoenen zitten er helaas tussen.”
Het doel vooraf aan dit seizoen was om rond de veilige achtste plek te gaan spelen, maar dat bleek al snel uit het zicht te zijn verdwenen. Volgens De Hamer ook niet heel gek gezien de kracht van de tegenstanders in hun klasse. “Van het linkerrijtje is het misschien alleen verrassend dat Nieuwland erbij zit. Maar alle andere teams hebben een verleden op een hoger niveau. Dan is het niet gek dat je als een kleine dorpsclub zoals Waarde niet weet te handhaven. Volgend seizoen spelen we in een klasse waarbij de verschillen minder groot zullen zijn. Er komen wat nieuwe jongens bij dus ook dat zie ik met vertrouwen tegemoet. Als we dan lekker bovenin kunnen meedraaien, dan is het voor ons als SC Waarde meer dan genoeg.”
Klik op Waarde voor meer artikelen over de club.
Klik op Waarde voor meer informatie over de club.
Koninklijke onderscheiding voor Piet Heemskerk van Rijnsburgse Boys
Piet Heemskerk, vrijwilliger van Rijnsburgse Boys, is in april verrast met een Koninklijke onderscheiding. Hij werd tijdens de Lintjesregen benoemd tot Lid in de Orde van Oranje Nassau. “Het doet heel veel met me”, zegt de 78-jarige Rijnsburger. Hij snikt. “Onze Lieve Heer geeft me de moed om veel doen.”
Niet alleen bij Rijnsburgse Boys, zijn club, is Piet al vele jaren als vrijwilliger te vinden. Hij is ook vrijwilliger bij onder meer de Alrijne Zorggoep, Katwijk Hart Veilig en De Verhalenvangers. En dat is nog niet alles. “Ik doe vrijwilligerswerk bij zes organisaties. Ik vind het geweldig en mijn lichaam laat het toe. Ja, het gaat soms wat moeizamer, maar ik kan het. Het is mijn passie.” Door zijn kleindochter werd Piet op de dag van zijn Koninklijke onderscheiding met zijn vrouw naar de TheaterHangaar in Katwijk aan Zee gelokt. “Zogenaamd voor een project van mijn kleindochter. Dus wij netjes gekleed die kant op, zag ik gelijk iemand met een camera. Een bekende. Ik vroeg: wat doe jij hier? Hij vertelde dat hij was ingehuurd door mijn dochter. Toen ik later familie zag had ik het pas echt door.”
Felicitaties
Sinds zijn onderscheiding komt er veel op Piet af. ‘Ik krijg zo ontzettend veel reacties. Zelfs nu nog. Als ik door het dorp loop, in de kerk en in het verenigingsleven. Dus op de voetbal en de biljartvereniging. Het is overweldigend. Ik word nog steeds regelmatig gefeliciteerd. Prachtig toch?”
Beetje gestoord
Piet zit eigenlijk nooit stil. Of in ieder geval weinig. Hij is altijd in de weer. En dus niet alleen bij Rijnsburgse Boys. “Ik ben een beetje gestoord schijnbaar”, grapt hij. “Bij Rijnsburgse Boys film ik heel veel. De thuiswedstrijden van het eerste team, maar ook andere teams en gebeurtenissen. Helaas heb ik jaren geleden een paar rugoperaties gehad, waardoor ik zelf geen trainingswerk meer kan doen. Dat was mijn passie. De jeugd trainen, maar ook senioren.”
Maar Piet heeft meer passies. Bijvoorbeeld filmen en video’s monteren. “Toen ik trainer was van het derde team, heeft een jongen uit dat elftal zichzelf dood gereden. Dat kwam binnen. Enorm. Je werkt je heel de week uit de naad, je gaat een potje voetballen en komt niet meer thuis. Toen wij weken later kampioen werden met dat elftal, hebben we de schaal opgedragen aan hem en zijn meisje. Er was een boerenblaaskapel. Het zijn gebeurtenissen die je nooit meer vergeet. Die bepalend zijn voor je leven. Wat is het leven nou? Die vraag stel je jezelf dan wel. Het vormt je. Ik wilde vanaf dat moment gebeurtenissen vastleggen op video. Anders worden ze vergeten. Dat mag niet. Van de 21 jongens die ik toen trainde, heb ik er van 16 de trouwerij gefilmd. Als ik ze nu tegenkom, lopen ze achter een kinderwagen. Hoe mooi is dat?”
De Verhalenvangers
Drieënhalf jaar geleden startte Piet met De Verhalenvangers. “Een serie over Rijnsburgse bedrijven. Een videoportret over ondernemers. Hoe ze ooit zijn begonnen en waar ze nu staan. Ik vind het belangrijk om dat te doen. Dat het vastligt. Voor later. Het slaat enorm aan. De films worden vertoond in De Voorhof, voor circa 140 mensen. Ik monteer alles zelf. Ik heb mijn eigen camera. Alles doe ik thuis. Of het nou voor Rijnburgse Boys is, de kerk, de Verhalenvangers of het LUMC. Ik vind het prachtig om te doen en ik heb er nog de energie voor.” En dat op 78-jarige leeftijd. “Die energie wordt mij van bovenaf gegeven. Mijn eerste vrouw is overleden aan MS en mijn tweede en huidige vrouw heeft inmiddels ook zes operaties achter de rug. Ze heeft helemaal plat gelegen. Ik was mantelzorger. Mijn vrouw loopt weer. Ze wandelt. Dat zijn godswonderen. Het geeft mij de moed en kracht om dit zo lang mogelijk te doen. Als je achter de geraniums gaat zitten, word je zo snel oud. En dit vind ik heerlijk. Ik word gesteund door mijn vrouw. Zonder haar kan ik dit niet. Ze heeft nog nooit gezegd: ga je weer filmen? Nooit!”
Zoveel verhalen
Piet, die vroeger in de bloemensector werkte, houdt van Rijnsburgse Boys. “Maar ik vind het moeilijk om te omschrijven wat ik er in mijn hart bij voel. De voetbalwereld is veranderd. Het is commerciëler geworden. Het is anders dan vroeger. De mentaliteit van mijn generatie botst weleens met de mentaliteit van nu. Maar ik loop al sinds de jaren zeventig bij Rijnsburgse Boys rond. Mijn zoontje wilde, toen hij zeven jaar was, gaan voetballen. Ik speelde toen, vanwege een ledenstop bij Rijnsburgse Boys, zelf nog bij Ter Leede. Ik werd leider van het team van mijn zoon bij Rijnsburgse Boys. En zo is het begonnen. Ik heb heel veel gedaan voor de club en doe dat nog steeds. Met evenveel plezier. En het wordt gewaardeerd denk ik. Ik krijg alleen maar lof. Het is zinvol en ik kan mijn hobby uitoefenen. Ik kan niet vaak genoeg bedrukken hoe belangrijk het is om dingen te bewaren. Als iemand gehuldigd wordt of een pupil van de week. Er zijn zoveel verhalen. Bewaar ze, voor later. Dat doe ik ook met mijn andere vrijwilligerswerk. Voor de volgende generaties.”
Het eerste team van Rijnsburgse Boys heeft veel baat bij de videoregistraties van de wedstrijden. “Ik film de hele wedstrijd en maak ook nog een samenvatting. Die wordt op maandagavond getoond aan de spelers in de nabespreking. De analyse. Ik doe dat al zo lang. Ik heb behoorlijk wat trainers zien komen en gaan”, lacht Piet.
Bijna kampioen
In het seizoen 2022/2023 werd Rijnsburgse Boys bijna kampioen in de Tweede Divisie. In de laatste fase van het seizoen ging het mis voor de hoofdmacht van de club. Piet maakte het van dichtbij mee. “Dat was spannend. Tien jaar geleden zou ik er niet van hebben geslapen, maar die tijd is wel voorbij. Dat zeg ik eerlijk. Voor de club was het wel ontzettend jammer. Mensen die dag en nacht met Rijnsburgse Boys bezig zijn.”
Klik op Rijnsburgse Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Rijnsburgse Boys voor meer informatie over de club.
Kampioenen van CVV Zwervers 2 op jacht naar meer
Het tweede elftal van CVV Zwervers werd deze competitiejaargang kampioen in de reserve tweede klasse. Het brak alle records, scoorde meer dan honderd doelpunten en verloor slechts één wedstrijd. Hiermee hield het CKC achter zich en stoomt de ploeg van de 70-jarige oefenmeester Xander Pronk door naar de eerste klasse.
,,We hadden dit seizoen maar één opdracht gekregen; kampioen worden’’, begint Pronk, die deze doelstelling wist te behalen met zijn talenvolle ploeg. ,,We hebben alle records verbroken dit seizoen’’, vertelt hij trots. Met zijn ploeg stelde hij continu nieuwe doelen. Het eerste doel om een periode te pakken, vervolgens was het doel om dat zo ongeslagen mogelijk te behalen en na de winterstop sprak de selectie zich uit over een eventueel kampioenschap. ,,We wilden er een kort seizoen van maken en zo snel mogelijk kampioen worden’’, vertelt Pronk. Dat korte seizoen kwam er uiteindelijk niet, want Zwervers werd pas in de laatste speelronde kampioen. De blijdschap was er niet minder om. CKC deed lange tijd mee in de titelstrijd. Het was een tweestrijd tussen ploegen die allebei een ijzersterk seizoen draaiden. De enige wedstrijd die Pronk en zijn mannen verloren dit seizoen was de wedstrijd tegen de Rotterdammers. Gelukkig voor hem en zijn spelers, lieten de zwart-witten van CKC kort na de gewonnen kraker punten, waardoor Zwervers aan kop bleef. ,,Als je heel het seizoen bovenaan staat, verdien je het ook om kampioen te worden’’, vindt hij.
Humor en plezier
Hoofdcoach Pronk is trots op zijn ploeg en kijkt uit naar komend seizoen. ,,Nu komt er een echte uitdaging’’, beseft hij zich. Na de overstap van het zondag- naar het zaterdagvoetbal moest de tweede selectie van Zwervers instromen in de tweede klasse. Een niveau wat eigenlijk te laag gegrepen is voor de talentvolle spelers van dit elftal. ,,Ik trof de jongens aan op de zondag. Veel jongens die in dat elftal zaten waren vertrokken en er kwamen nieuwe jongens uit de jeugd door. Er kwamen ook wat nieuwe jongens van buitenaf die een tijdje niet hadden gevoetbald. Ze keken tegen een achterstand aan, waren conditioneel minder en kampten al snel met blessures’’, aldus Pronk, die zijn spelers vooral het plezier in het spelletje wil teruggeven. ,,De humor en het plezier in het voetbal zijn de belangrijkste dingen van het spel’’, meent Pronk.
Ruwe diamanten
De humor en het plezier heeft Pronk altijd in het voetballen gevonden. Voornamelijk was hij hoofdtrainer van tweede elftallen en deed dat bij SV Den Hoorn, Koninklijke HVV, RKDEO, Wesland, Lyra, ’S Gravenzande en TOGB. Hij maakte alles mee, kampioenschappen, promoties en degradaties. ,,Het leukste aan het trainen van een tweede team is de uitdaging om gasten het plezier in het spelletje terug te geven en te bouwen aan iets moois. Bij een eerste elftal ben je vaak afhankelijk van je lichting. Ook geniet Pronk van de ontwikkeling van zijn spelers. Dit seizoen zijn er opnieuw twee ruwe diamanten geslepen voor het eerste elftal. Samir Hatitt en Mike Kooijman zijn klaar voor de eerste selectie en sluiten komend jaar aan. ,,Dat is uiteindelijk toch waar je het voor doet’’, beschrijft Pronk.
Assistent-coach gezocht
Uitkijkend naar het nieuwe voetbalseizoen is Pronk nog op zoek naar een assistent-trainer. Zijn huidige assistent, Zakaria, gaat ermee stoppen voor een opleiding en de 70-jarige hoofdcoach zoekt een versterking voor zijn staf.
Klik op CVV Zwervers voor de laatste artikelen over de club.
Klik op CVV Zwervers voor meer informatie over de club.
Bekroning van prima seizoen bleef net uit voor Victoria’04
DHC bleek als voorlaatste horde richting het tweedeklasserschap een te groot obstakel, in het streven van Victoria’04 om het stapje omhoog te kunnen maken op de voetballadder. En zo blijft Raymond Kraaijbeek, de oefenmeester van de hoofdmacht van de twintig jaar oude fusieclub, in zijn derde seizoen op hetzelfde niveau werkzaam.
Voor Kraaijbeek was het mislopen van de finale, met als inzet promotie naar de tweede klasse, toch wel een bittere pil. Na de overwinning op Overmaas in de eerste schifting van de nacompetitie had de keuzeheer aangegeven dat hij er niet aan moest denken dat hij tijdens de finale van het competitietoetje met zijn vrouw naar de woonboulevard wilde gaan.
Toch werd het een onverhoopte vrije dag op die bewuste juni zaterdag, want DHC gooide de Vlaardingse promotiedroom aan duigen. En dat terwijl Victoria’04, zeker na de overmeestering van Overmaas, met een positief gevoel de promotiecyclus vervolgde. Kraaijbeek had opgemerkt dat er bij zijn groep in zekere zin een knop omgegaan was, een mentaliteitsverandering die de honger naar succes verder had aangewakkerd. ,,De groep is al bezig met het vervolg. Ze hunkeren naar de volgende wedstrijd en een nieuw succes. Of we iets te zoeken hebben in de tweede klasse, weet ik niet. Maar je merkt in trainingen en in de beleving rondom wedstrijden een geweldige mentaliteit. Zo van: ‘niemand gaat van ons winnen.’’
Gegadigde
Was getekend Raymond Kraaijbeek, die in zijn tweede seizoen bij Victoria’04 hoopte te bewerkstelligen wat hem ooit bij het Krimpense DCV was gelukt: promoveren via het competitie-extraatje. Kraaijbeek kende het klappen van de zweep in die specifieke fase van het seizoen, want in de drie seizoenen voorafgaand aan deze jaargang had de reguliere competitie ook een vervolg gekregen in de bonuskans voor promotie via extra wedstrijden.
Het lonkende perspectief van toekomstige ontmoetingen in de competitie met de Vlaardingse rivalen CION en VFC werd dus verstoord. Maar dat Victoria’04 onder Kraaijbeek een gegadigde voor promotie naar de tweede klasse werd, was op basis van de beginfase van het seizoen een absolute verrassing.
Na zes wedstrijden, toen de ploeg laag gerangschikt stond in de tweede klasse, zag het er namelijk totaal niet uit dat de Victorianen nog een rol van betekenis zouden gaan spelen. Bovendien waren er in de beginfase van het seizoen ook personele problemen: vier spelers die naar de fusieclub toegekomen waren, vertrokken even snel weer van het toneel. Kraaijbeek leverde echter knap werk af met de spelers die de club wel trouw bleven. ‘De echte Victorianen’ stonden op, gesteund door de de spelers van het tweede team die regelmatig aan moesten sluiten bij de hoofdmacht. Een grote aderlating moeten doen door spelers permanent af te staan aan het eerste team. Datzelfde gold voor de onder 23, waarbij de spelers van die formatie lieten zien dat zij het niveau in het eerste al aardig konden bijbenen. Die onder 23-formatie kroonde zich tot kampioen in de vierde divisie en maakte daarmee duidelijk dat Victoria’04 een mooie toekomst tegemoet gaat.
Klik op sc Victoria’04 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op sc Victoria’04 voor meer informatie over de club.