Home Blog Pagina 80

‘We willen het voor iedereen leuk maken’

Om de club te helpen, keerde Jeffrey Hermsen een aantal jaar geleden terug in het eerste. Op zoek naar een reservekeeper voor de selectie, wilde hij FC Vlotbrug wel uit de brand helpen. Tegenwoordig doet de vrijwilliger dat als jeugdvoorzitter én trainer niet meer alleen op, maar ook buiten het veld. “Het is leuk om de ontwikkeling en het plezier van die kinderen te zien.”

Sinds september nieuw in het bestuur, voegde de 32-jarige Hermsen aan het begin van dit seizoen een nieuw hoofdstuk toe aan zijn avontuur bij FC Vlotbrug. Want dat zijn boek inmiddels flink wat bladzijdes telt, dat mag duidelijk zijn. “Ik heb hier vanaf mijn vijfde de volledige jeugd doorlopen en belandde op mijn zestiende in de selectie.” Vervolgens keepte hij voornamelijk in het tweede. Toch maakte hij niet heel lang geleden, zijn competitiedebuut bij het eerste. “Op mijn 27ste! Om de club te helpen.” Tegenwoordig speelt de inwoner van Hellevoetsluis bij het vierde, in een vriendenelftal. “Met jongens waar ik al heel lang mee voetbal.”

Met elkaar

Heel gek is dat laatste, gezien zijn band met de club dan ook niet. “De mensen daar, het is één grote familie. Iedereen kent elkaar. Het is gewoon een mooie vereniging. De binding en men doet alles op vrijwillige basis.” Zo ook Hermsen zelf dus. “Ik heb allerlei dingen gedaan. Mijn vader was barmedewerker, op die manier is het eigenlijk een beetje begonnen. Nu geef ik training aan de JO8, het team van mijn zevenjarige zoon. En ik fluit wedstrijdjes.”

Of zoals de keeper het zelf met enig gevoel voor humor zegt. “Dan kom je in een groepje vrijwilligers terecht en doe je te veel binnen zo’n vereniging. Eigenlijk kom je er dan niet meer van af.” En dus werd Hermsen in september van vorig jaar, ook nog jeugdvoorzitter bij FC Vlotbrug. “Samen met andere enthousiaste jeugdbestuursleden proberen we alles op te pakken binnen het jeugdvoetbal. De TJC zorgt daarin voor het aanstellen en aansturen van onze jeugdtrainers. Maar ik heb daar natuurlijk ook wel gesprekken mee. Net als met de ouders. Het is heel interessant om te zien wat er allemaal binnen de club gebeurt.”

Zoals ook een stukje begeleiding. “Trainers kunnen via ons en de KNVB, hun papieren halen. Bijvoorbeeld een pupillencursus. Vaak zijn het toch ouders, die willen we helpen.” Want Hermsen weet als geen ander, hoe moeilijk het soms is. “We zijn groeiende, hebben een hoop teams, dus is het wel eens lastig om trainers te vinden. Daar loop je tegenaan. We moeten het met elkaar doen, gelukkig gaat dat nog goed!”

Plezier

Mede dus ook een klein beetje dankzij hem. “Ik ben zelf selectiespeler geweest en kom hier al van kleins af aan. Aanwas vanuit de vereniging is ontzettend belangrijk. Je bent er veel tijd aan kwijt, maar als je dan de ontwikkeling van de kinderen ziet… Dat is hartstikke leuk.” Ook als jeugdtrainer, van de JO8 dus. “Dit groepje heb ik al vanaf de Kabouters. Je begint bij de basis, daarna ga je het steeds een beetje uitbreiden. Maar vooral het plezier staat bij onze vereniging voorop.”

Daar doen ze bij FC Vlotbrug dan ook alles aan. “We organiseren allerlei activiteiten en toernooien, om het voor iedereen leuk te maken. Daar ligt voor mij als jeugdvoorzitter, natuurlijk ook een belangrijke taak.” En voorlopig, werpt dat zijn vruchten af. “Als club zijn we nog steeds groeiende. Zeker in de onderbouw, hebben we een aardig aantal teams. In totaal hebben we er maar liefst 24. Daar zijn we hartstikke blij mee.”

Dus valt er veel te besturen, zegt Hermsen lachend. “Heel uitdagend, maar daardoor tot nu toe ook alleen maar leuk. Ik haal er veel voldoening uit.” En dus blijft hij het voorlopig allemaal nog wel even doen. “Ik zit inmiddels al 27 jaar bij de club, het is gewoon onderdeel van mijn leven!”

Klik op FC Vlotbrug voor de laatste artikelen over de club.
Klik op FC Vlotbrug voor meer informatie over de club.

OVV heeft eindelijk nieuw complex: ‘Dit was mijn kindje’

Als voorzitter van voetbalclub OVV begon Andries Schouten heel wat jaren geleden aan een lang en intensief traject. Het doel? Een flinke verbouwing. Tijdens de grote opening op 1 december, bleek het al zijn tijd en energie, meer dan waard. “We hebben nu één van de zuinigste complexen van Nederland.”

Hij mag dan inmiddels afgetreden zijn als voorzitter van de club, betrokken is Schouten (55) nog altijd even goed. Vooral dus tijdens de nieuwbouw van het complex. “Negen jaar geleden zijn we dit traject gestart. Raadsvergaderingen, gesprekken met politieke partijen en de gemeente. Dit was mijn kindje.” En dat kindje werd, na een jaar lang bouwen, begin december eindelijk geboren. “We hadden gehoopt iets eerder klaar te zijn, maar de nattigheid en regen zorgden voor vertraging. Tot die tijd, zaten we in portocabins.”

Niet functioneel

Maar wat is er nou precies allemaal veranderd? Schouten, zelf oud-voetballer van Spijkenisse, legt het maar al te graag uit. “We hebben nu tien ruime kleedkamers, twee meisjeskleedkamers, een ontvangstruimte, vergaderruimte, commissiekamer en een mooie kantine. Daar zit een volledig nieuwe keuken in, met moderne apparatuur.” Op een prachtige locatie. “De kantine staat tussen veld één en twee in, zo heb je altijd perfect zicht. Ook vanuit de bestuurskamer en vanaf het terras.”

En misschien nog wel het belangrijkste: “Alles is nu zeer energiezuinig en duurzaam. Met een warmtepomp, luchtinstallatie en zonnepanelen. We hebben geen gasaansluiting meer.” Een wereld van verschil, vertelt de oud-voorzitter van OVV. “Het pand was gewoon op. In 1965 hebben we zelf ooit de eerste fase gebouwd, daarna is er in de jaren 80 en 2000, nog aangebouwd. Daardoor voldeed het niet meer aan de isolatienormen. Enkel glas, enkele muren, het dak niet geïsoleerd en de riolering was weggezakt. Veel lekkages en het energieverbruik was gigantisch.” Niet logisch én niet functioneel. “Heel veel kleine ruimtes, doordat er steeds weer een stukje aangebouwd was.” Renoveren, bleek geen optie. “Die discussie hebben we natuurlijk ook met de gemeente gevoerd. Maar als de basis slecht is, is dat slechts een tijdelijke oplossing.” De huidige, is dat duidelijk niet. “Hier kunnen we de komende 40 of 50 jaar gebruik van maken.”

Waard geweest

De reacties zijn dan ook lovend. “We hebben nu gewoon weer een pand dat aan de modernste voorwaarden voldoet. Aan het oude gebouw was al tien jaar niks meer gedaan, omdat we toch wisten dat er het één en ander ging gebeuren. Maar daardoor was het wel koud en onveilig.” Zijn inzet, leverde Schouten onlangs een benoeming tot erevoorzitter op. “Een mooie beloning van de leden”, noemt de inwoner van Oostvoorne dat. Makkelijk was het dan ook niet. “Soms maakten we stapjes voorwaarts en veranderde door verkiezingen weer het complete speelveld. Gingen we twee stappen terug.” Een lang proces. Toch is dat het, zo achteraf, allemaal zeker waard geweest. “We hebben als club ook heel duidelijk onze verantwoordelijkheid genomen, bijvoorbeeld door een lening af te sluiten bij de gemeente. Als eigenaar van het pand, moesten we ze zien te overtuigen van de noodzaak van nieuwbouw. Dat kostte heel veel tijd en energie. De negatieve dingen vergeet je. Nu is er alleen maar blijdschap om het feit dat we iets moois hebben gekregen.”

Dankbaar

Bij de club waar Schouten naast jeugdcoördinator en lid van de technische commissie, dus jarenlang voorzitter is geweest. “Dat was een mooie periode. Met meerdere kampioenschappen, ons 100-jarig jubileum en de overstap naar de zaterdag. Maar natuurlijk ook het nieuwe kunstgras.” En een club met fijne collega’s. “Eén waar het goed te doen is om vrijwilligers te vinden. Een fijne sfeer, echt dat dorpsgevoel. Mensen willen er voor elkaar zijn.”

Met de nieuwbouw als mooie afsluiting. “Ik ben blij hoe het allemaal is verlopen. Nu is het tijd voor vernieuwing onder een andere voorzitter.” Al zijn ze nog niet helemaal van hem af. “Op de achtergrond ben ik altijd beschikbaar om mijn steentje bij te dragen, maar wel op gepaste afstand.” Tot slot, wil Schouten nog een aantal mensen bedanken. “De politiek, zonder hen had het niet gerealiseerd kunnen worden. Daar ben ik ze super dankbaar voor! En natuurlijk alle vrijwilligers die een rol hebben gespeeld, bestuurslid Martin Hagers in het bijzonder. Die heeft enorm veel gedaan en is een belangrijke factor geweest. Met zijn benoeming als lid van verdienste, heeft ook hij daar de juiste erkenning voor gekregen!”

Klik op OVV voor de laatste artikelen over de club.
Klik op OVV voor meer informatie over de club.

‘Die speler begin ik weer te worden’

Hij speelde voor Jong RKC Waalwijk, ging op stage bij verschillende profclubs, maar stopte niet veel later met voetballen. Gelukkig heeft Tim van der Lijn het plezier in het spelletje in het shirt van Hellevoetsluis weer helemaal teruggevonden en dus is de linkshalf bezig aan een soort tweede jeugd. “Die speler begin ik weer te worden.”

De flegmatieke linkspoot weet het nog goed. Zo ongeveer rond corona. “Het plezier werd minder en ik kreeg het druk met werk. Eigenlijk lag daar meer de focus op. En we speelden natuurlijk ook geen wedstrijden, het was alleen trainen.” Een combinatie van dus. “Als ik naar de training ging, was dat meer met irritaties dan zin.” De nu 27-jarige Van der Lijn besloot, inmiddels een aantal seizoenen geleden, dan ook te stoppen. Tot zijn vader, trainer bij het tweede van Nieuwenhoorn, hem wist over te halen. “Die bleef aandringen, toen heb ik het daar maar weer opgepakt. In anderhalf jaar, zijn we uiteindelijk twee keer gepromoveerd.”

Fitter

Een mooie tijd en mede daardoor, begon het vlammetje bij Van der Lijn toch weer langzaam te branden. “Ik wilde wel weer in een eerste elftal spelen, maar Nieuwenhoorn vierde divisie, die fitheid had ik nog niet…” Het werd uiteindelijk tweedeklasser Hellevoetsluis. “In het begin was het echt aanpoten, dan heb je wedstrijdminuten nodig. Nu begin ik weer fitter te worden.” En dus voelt hij zich sinds dit seizoen thuis in ‘Hellevoet’. “Met de mensen in het bestuur, de technische staf. Het is een open vereniging en alles staat goed. Met een leuk team.”

En goede prestaties. “Er had nog wel meer dan die vierde plek ingezeten, maar dat zullen vast meer teams zeggen. We zijn snel een groep geworden, iedereen is fit en de trainer fanatiek.” De lat ligt dan ook hoog. “Het doel was wel om bovenin mee te doen. Als we dat vol blijven houden, komen er nog mooie wedstrijden aan.” Ook voor hem. “Ik ben fitter, dus het gaat weer een stuk makkelijker in het veld.” Op zijn favoriete positie. “Als linkshalf. Meer een man van de assists. De hoeken induiken, box-to-box en voor de goal komen. Zo’n speler was ik én begin ik weer te worden. Goed in de combinatie, een goede voorzet en snel als ik eenmaal op gang ben.”

In een team dat zich steeds meer begint te vormen. “Het is een heel nieuwe ploeg. Voetballend zijn we enorm vooruitgegaan. Soms vergeten we nog wel eens dat we gewoon lekker moeten gaan voetballen. Bij vlagen ziet het er echt goed uit. En we scoren makkelijk.”

Geen succes

Het is voor Van der Lijn een nieuw hoofdstuk, in een toch al flink volgeschreven boek. “In de jeugd speelde ik altijd bij Spijkenisse, via Nieuwenhoorn, ben ik toen bij Jong RKC beland.” Een bijzondere periode, herinnert hij. “Na een aantal testwedstrijden, mocht ik komen. Zat ik daar, op een appartementje.” Een mooie kans, zou je zeggen. “Wat een beetje jammer was, de mensen die mij hadden gehaald, gingen dat seizoen weg. En mijn concurrent op mijn positie, was verder dan ik.”

Verder dan wat invalbeurtjes bij de beloftes en wedstrijden voor de A1, kwam Van der Lijn dan ook niet. “Aan het einde van het jaar wilden ze niet verder. Daarna heb ik nog wel stages gehad bij Sparta en Cambuur, maar dat werd niks. Toen ben ik weer lekker naar een amateurclub gegaan.” Al werd Spijkenisse vervolgens ook niet echt een succesverhaal. “Na drie duels scheurde ik mijn kruisband. Eerst vier maanden opgetraind, maar bij de eerste wedstrijd zakte ik weer door die knie. Moest ik toch opereren, daarna waren we tien maanden verder.” Wat invalbeurtjes later, besloot Van der Lijn voor zijn geluk bij Nieuwenhoorn te gaan. “Ik wilde weer lekker minuten maken.”

Gevoelig

De afsluiting van een gedenkwaardige periode. “RKC was echt een leuke tijd! De hele week bezig zijn met voetbal. Twee keer per dag trainen en alles was goed geregeld. Had ik profvoetballer kunnen worden? Aan de ene kant wel, al zat het qua blessures ook niet echt mee. Misschien als ik er nog meer voor had gedaan, maar ik hield ook wel van stappen en doen.” Heel groot, was de teleurstelling toentertijd dan ook niet. “Het was ook wel weer lekker om gewoon terug naar huis te gaan. Ik was zeventien jaar…”

Zijn tweede jeugd bracht hem dit jaar uiteindelijk dus bij Hellevoetsluis. Lag die overstap van Nieuwenhoorn nog gevoelig? “Dat valt tegenwoordig wel mee, vooral bij de oudere garde speelt dat nog. De meesten begrepen het gelukkig goed.” En dus ligt de focus van de Expediteur weer lekker op het veld. “Ik vind het hier prima zo, hoef niet per se naar een andere club om hoger te spelen. Ons doel is om een periode te pakken en bovenin mee te draaien. Als dat lukt, ben ik blij!”

Klik op vv Hellevoetsluis voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Hellevoetsluis voor meer informatie over de club. 

Erwin Berns is er voor de jeugd én senioren

Scheidsrechters regelen, kleedkamers indelen en op die manier alle wedstrijden in goede banen leiden. Het werk als wedstrijdsecretaris bij Hellevoetsluis is vrij breed. Maar gelukkig zijn de taken netjes verdeeld, aldus Erwin Berns. “Ik haal er veel voldoening uit, als alles weer goed verlopen is.”

En met alles, bedoelt de 50-jarige Berns eigenlijk ook wel echt alles. Want sinds november, is hij als wedstrijdsecretaris verantwoordelijk voor de jeugd én de senioren. “In oktober 2022 werd ik gevraagd om die functie voor de jongste teams in te vullen, maar we merkten al snel dat die twee toch wel veel met elkaar te maken hadden. Toen hebben we het breder getrokken. Dus sinds november vorig jaar is het eigenlijk gecombineerd.”

Goede band

Logischerwijs zit daar dan ook flink wat regelwerk bij. “Contact met tegenstanders om wedstrijden te verplaatsen, zorgen dat er een scheidsrechter aanwezig is, de velden inplannen en de kleedkamers verdelen. Dat gaat qua tijd met pieken en dalen. Vaak toch wel zo’n vier tot zes uur per week.”

Want vooral het regelen van scheidsrechters, is soms een uitdaging. “Voor de teams vanaf de JO11, deel ik een scheidsrechter in. Dat is soms best lastig. Je bent afhankelijk van mensen die dat vrijwillig doen, dus daar probeer je ook vooral een goede band mee te houden en zuinig op te zijn.” Best een geregel, zo weet Berns inmiddels zelf. “We hebben een vaste groep vrijwilligers, maar je bent er altijd wel even mee bezig. De senioren regelen dat gelukkig zelf.”

Toch bevalt het de inwoner van Hellevoetsluis tot nu toe allemaal prima. “Het is leuk om contact te hebben met andere mensen, van andere verenigingen. Maar ook met de KNVB. Dat verbreedt toch je horizon.” Iets wat Berns in het verleden sowieso al meer dan eens heeft gedaan. “Ik kom zelf oorspronkelijk uit de regio Delft, dus heb daar ook altijd gevoetbald. In 2012 ben ik naar ‘Hellevoet’ verhuisd.”

Leuk team

Toen zijn zoontje zes jaar later lid werd van de plaatselijke voetbalvereniging, begon het balletje in eerste instantie nog niet meteen te rollen. “We hebben ook nog drie jaar in Zuidland gewoond. Hij heeft daar toentertijd gevoetbald en ik was actief als jeugdtrainer. Nu zijn we alweer een tijdje terug. Wat dat betreft heb ik toch de meeste binding met Hellevoetsluis.”

En dat is niet voor niks. “Het is gewoon een gezellige vereniging. Het type mens dat hier ‘rondhobbelt’, spreekt me aan. Daardoor voel ik mij thuis.” Ook een tijdje als trainer van zijn zoontje bij de JO11-2 en de JO11-1. “Daar heb ik inmiddels een stapje terug gedaan, onder andere omdat ik het te druk kreeg als secretaris. Het geeft wat rust, dat ik mij daar niet meer druk om hoef te maken.”

Want als algemeen bestuurslid, heeft Berns genoeg om zich wél druk over te maken. “Het is mooi om op bestuurlijk niveau mee te denken en de club verder te helpen. We hebben binnen het bestuur én de jeugdcommissie, ook een ontzettend leuk team.” Bij de sport, die in zijn hart zit. “Ik heb het natuurlijk zelf altijd gedaan, dan wil je graag iets met voetbal blijven doen. Deze functie leek me wel wat. Dingen organiseren en op die manier een steentje bijdragen.”

Ook richting de toekomst. “Het ontbreekt ons soms een beetje aan ruimte. Met de kleedkamers kom je dan bij het indelen wel eens in de knel. Daardoor heb je vaak dubbele bezetting. Uitbreiding zou dan ook wenselijk zijn.” Met hem zoveel mogelijk langs de lijn. “Juist om die binding te krijgen!”

Klik op vv Hellevoetsluis voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Hellevoetsluis voor meer informatie over de club.

‘Het was echt niet altijd makkelijk’

Nadat Sandra Terol en Mike Mol in 2013 op aanvraag van het bestuur als coördinatoren van de breedtesport bij Brielle waren begonnen, besloot het tweetal vijf jaar later het jongensvoetbal vaarwel te zeggen en te starten met meidenvoetbal. En met succes. “Maar het was echt niet altijd makkelijk.”

Mol, die samen met Terol de laatste jaren als coördinator ook Vrouwen 1 onder zijn hoede had, vertelt zelf over het hoe en waarom. “Het besluit kwam mede voort uit het feit dat onze dochters elders een plek moesten zoeken om te voetballen, omdat het fysiek te zwaar werd tussen de jongens.” Want, zo herinnert hij zich. “Tot dan toe was er ook nog niet echt behoefte aan meidenvoetbal, omdat de meiden eigenlijk liever in jongensteams wilden blijven voetballen.”

Trots

Maar waar begin je? “Uit eigen ervaring kunnen we inmiddels zeggen dat het niet altijd makkelijk was om te komen waar we nu zijn. Er valt ook nog veel te winnen in vergelijking met het mannenvoetbal”, weet Mol. “Er wordt vaak vergeten hoeveel jaar achterstand we wat dat betreft hebben.” Toch heeft hun plan aardig goed uitgepakt. “Het aanvankelijke beleid, om ieder seizoen een team of elftal te laten groeien en iedereen een plek op niveau te geven is terugkijkend meer dan gelukt!

Soms ook recreatief.” Dankzij alle coördinatoren, trainers, leiders, speelsters en sponsoren, vertelt Mol. “Met een MO11, MO13, MO15, MO17, MO20-1, MO20-2, Vrouwen 1, Vrouwen 30+ en nog behoorlijk veel meiden die bij de jongens voetballen, zijn we heel erg trots op wat we met z’n allen hebben bereikt.” Maar stilzitten, is er nu nog niet bij. “We hopen de komende jaren het meidenvoetbal bij Brielle verder uit te breiden en naar een hoger niveau te tillen.”

Al gaat dat niet vanzelf. “We zoeken nog extra enthousiaste en energie coördinatoren, die dit samen met Conny van der Nol en Natascha Dijkstra willen oppakken.” Beide dames leveren volgens hem al jaren een grote bijdrage aan de ontwikkeling van het vrouwenvoetbal. “En vorig jaar hebben ze Sandra opgevolgd.”

Niet vergelijken

Maar dat zoeken naar nieuwe krachten, blijft een flinke uitdaging, heeft Mol wel gemerkt. “Net als binnen de gehele vereniging, is het best lastig om voldoende vrijwilligers te vinden en een bredere basis te creëren zodat we de groei door kunnen zetten.”

Gelukkig, gaat dat tot nu toe nog altijd goed. “Er zijn ook dit jaar weer nieuwe trainers opgestaan binnen de verschillende damesteams. Bijvoorbeeld bij de MO17, MO15 en MO11.” Tot slot, heeft Mol nog een laatste betoog. “Het is soms jammer dat het mannen- en vrouwenvoetbal continu met elkaar wordt vergeleken. In andere sporten gebeurt dat eigenlijk niet.” Maar, zo vindt hij. “Als je kijkt naar hoe snel het vrouwenvoetbal zich in de top heeft ontwikkeld, dan is dat indrukwekkend. Daar gaan alle niveaus ongetwijfeld van profiteren!”

Klik op vv Brielle voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Brielle voor mee informatie over de club.

 

 

Even geen hosanna voor Nieuwenhoorn en Corver

Na een seizoen waarin het voor hem én Nieuwenhoorn allemaal hosanna was, draait het dit voetbaljaar een stuk minder bij de vierdedivisionist uit Hellevoetsluis. En dus moet ook middenvelder Luke Corver aan de nieuwe situatie wennen. “Het is lastig als je niet veel speelt, helemaal als je het team graag wilt helpen.”

Want dat ze bij Nieuwenhoorn best wat hulp kunnen gebruiken, mag duidelijk zijn. Met een dertiende plaats, vallen de resultaten in de vierde divisie dit seizoen wat tegen. “En het vervelende is, we hebben niet echt het gevoel gehad dat we zijn weggespeeld”, vertelt de 23-jarige Corver. “Wedstrijden vallen net niet onze kant op, terwijl ze dat vorig jaar wel deden.” Hoe dat komt? “We hebben veel nieuwe jongens, een stuk of elf. Het is lastig om daar meteen een team van te maken.”

Waar zijn ploeg vorig seizoen direct na de promotie nog eindigde als zesde en meestreed voor een periode, knokt het nu dus tegen degradatie. Al maakt Corver zich voorlopig nog niet al te veel zorgen. “Als je niks te vertellen hebt in veel duels, zou je dat wel gaan doen. Maar dat is niet zo. We gaan echt wel weer punten pakken.”

Veerkracht

Met een sterk veranderd elftal dus. Vooral het gemis van de gestopte aanvoerder Delano a Cohen laat zich voelen. “Die was enorm belangrijk voor ons. In zijn coaching en het regelen van dingen. Dat blijkt nu toch lastiger op te lossen.” Maar ook de geblesseerde Melvin Winterberg wordt node gemist. “Hij hielp ons vaak door wedstrijden heen, dat mis je nu gewoon. Die spelers brengen wat extra’s.” Toch heeft Corver nog alle vertrouwen in een goede afloop. Al moeten er in de tweede seizoenshelft dan wel een aantal dingen beter.

“Veerkracht was altijd een ding van ons. Nu zie je dat minder. Koppies gaan sneller hangen. Gelukkig hebben we dat de laatste twee wedstrijden wel weer getoond. Daar moeten we aan vasthouden en op verder bouwen.” Iets waar de inwoner van Dirksland tijdens zijn tweede seizoen bij de club, ook voor zichzelf op hoopt. “Vorig jaar heb ik veel gespeeld, dit seizoen sta ik weinig in de basis. Ik probeer keihard mijn best te doen, maar de kansen zijn gering.”

En dus hoopt Corver de kansen die hij krijgt, met beide handen aan te pakken. “Doordeweeks tijdens trainingen heb ik het hartstikke naar mijn zin, alleen de zaterdag wordt steeds lastiger. Als je weinig speelt, wordt het plezier vanzelf ook minder.” Een nieuwe ervaring, voor de student Integrale Veiligheidskunde aan de Hogeschool in Rotterdam. “Dat heb ik eigenlijk nog nooit echt zo meegemaakt. Dus hopelijk mag ik in de tweede seizoenshelft meer minuten maken.”

Vriendenteam

Desondanks heeft Corver allesbehalve spijt van zijn overstap twee jaar geleden. “Ik speelde vanaf mijn zeventiende bij Brielle in het eerste, maar het team werd wat ouder en er kwamen weinig goede jonge spelers door. Daardoor werd het niveau ook minder.” Precies toen, kwam het oprukkende Nieuwenhoorn om de hoek kijken. “Een vereniging die vooruitstrevend was en ambities had. Daar wilde ik graag naar toe. En dat heeft goed uitgepakt, want vorig seizoen was geweldig. Met eigenlijk een soort vriendenteam.”

Vrienden die Corver ook al eens maakte wat verder van huis, toen hij als jeugdspeler terechtkwam bij de opleiding van JVOZ. In Vlissingen. “Die hielden hier op Goeree-Overflakkee altijd voetbalkampen, met Gérard en Dennis de Nooijer en Dolf Roks. Toen vroegen ze of ik daar wilde komen spelen. Dat heb ik een jaartje gedaan, maar het reizen was niet te doen. Ik zat daar op school, dat was twee uur heen en terug.”

Desondanks heeft het hem als voetballer wel voor een deel gevormd. “Een intelligente nummer zes. Iemand die makkelijk ballen afpakt en goed is in de passing.” Toch blijft Corver ook behoorlijk zelfkritisch. “Wat er echt nog aan mijn spel ontbreekt, zijn goals en assists. En ook de coaching kan beter. Later zou ik graag aanvoerder willen worden, want ik denk dat ik die kwaliteiten in me heb.”

Zien ze ook bij Nieuwenhoorn. “Nu ik ouder word, lijkt het me steeds leuker om jeugdtrainer te worden. Daar zijn we al over in gesprek.” Maar eerst nog even lekker zelf voetballen. “Als het ergens goed voelt, is het goed. Dan moet je dat koesteren. Gewoon weer veel minuten maken, dan komt het plezier vanzelf!”

Klik op VV Nieuwenhoorn voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Nieuwenhoorn voor meer informatie over de club.

 

‘Je bent meer dan een voetbalvereniging’

Het begon jaren geleden ooit als traditioneel zaaltoernooi, maar is inmiddels verworven tot een compleet evenement. Want het Kerstballentoernooi van Rozenburg, is sinds drie seizoenen veel meer dan alleen voetbal, vertelt Bert van der Vecht. “Naast natuurlijk de wedstrijden, hebben we nu ook muziek en spelletjes op de Playstation.”

Dat terwijl het ooit dus begon, als zaaltoernooi voor de jeugd én senioren. “Ik ben in 1988 bij de club gekomen, toen was het toernooi er al. Eerst in De Rozet, maar die zaal is er niet meer.” En ook het nieuwe onderkomen, bleek eigenlijk geen optie. “Die prijzen waren gigantisch! Toen hebben we het een keer op ons eigen complex gedaan, met binnen- en buitenactiviteiten. Dat was zo’n succes, dat we het hebben voortgezet.”

Alternatief

Halverwege december, voor het derde jaar op rij dus. “Dit keer hadden we 29 teams, de nodige vrijwilligers en een FIFA-toernooi.” Allemaal dankzij een ietwat gelukkige samenloop van omstandigheden, zegt Van der Vecht (70). “Als het slecht weer is, moet je toch een alternatief hebben. Die activiteiten binnen sloegen de eerste editie zo aan, dat we dachten: Waarom niet allebei?”

Want met de steun van de Vrienden van Sparta, is er veel mogelijk. “In principe subsidiëren die, sinds een jaar of elf, onze activiteit. Daar speelt Arie van Oudheusden een heel belangrijke rol in.” Een activiteit puur gericht op de eigen jeugd van de club. “Tot en met de JO13. We spelen zeven tegen zeven en de ouderen, helpen de jongere teams mee.” Het doet Van der Vecht als secretaris van de club vanzelfsprekend goed. “Ik zorg dat alles online komt, maak de hele dag foto’s en heb contact met Arie.”

Want de organisatie is in goede handen, vertelt de inwoner van Rozenburg. “Met een mannetje of vier, vijf.” En dat gaat, steeds professioneler. “Inmiddels gebruiken we de app van ‘Tournify’, om alle uitslagen en standen bij te houden. Dit jaar hingen er ook drie grote schermen, als een soort proef. Dat willen we de komende edities graag verder uitwerken.”

Maatschappelijk

Op het afgelopen Kerstballentoernooi, kijkt Van der Vecht opnieuw met veel tevredenheid terug. “Het was heel gemoedelijk en lekker druk. De hele kantine zat vol. Echt een geslaagde dag, los van het trieste weer.” Daar is de clubman, logischerwijs blij mee. “In deze tijd moet je meer dan een voetbalvereniging zijn. Dan ben je ook maatschappelijk betrokken. Daarom werken we bij Rozenburg samen met onder meer scholen, fysiopraktijken, Rotterdam Sportsupport en de Sportspullenbank.”

En dat is niet voor niks. “Naar de toekomst toe, moet je op die manier zien te overleven. Dat zie je terug in het ledenaantal. Dan is het je plicht om dat soort dingen te doen.” Want Van der Vecht weet als oud-trainer maar al te goed: “Kinderen moeten kunnen sporten. Iedereen krijgt bij ons hetzelfde trainingspak, zodat er geen onderscheid is. We proberen zo de club onderdeel van de gemeenschap te laten zijn. Een soort tweede huiskamer.” Waar iedereen welkom is. “Die gezelligheid is leuk om voor elkaar te krijgen. Door signalen op te pikken en mee te bewegen met de maatschappelijke veranderingen. Zodat we ook in de toekomst voldoende sportaanbod hebben.”

Wat dat betreft zit het bij Rozenburg wel goed. “We doen dit voor de jeugd, dat is onze drijfveer om door te gaan. Zolang dat enthousiasme er is, blijven we het gewoon doen. Verslapt de aandacht? Dan bedenken we gewoon weer een ander format. Dit hoort ondertussen zó bij onze vereniging, dat we er alles aan moeten doen om het voort te zetten!”

Klik op VV Rozenburg voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Rozenburg voor meer informatie over de club.

 

Trainer Frehe tevreden, maar kritisch na eerste seizoenshelft in geschiedenis van BRC 1

De eerste zes maanden van BRC’s seniorentak zijn een feit. De twee derbyrivalen van weleer, Beesd en Rhelico, spelen sindsdien in het zwart-oranje. De samensmelting betekende voor de selectiespelers een spannende tijd: basisplekken werden opnieuw verdeeld en de teamdynamiek moest opnieuw ontstaan. Hoofdtrainer Ben Frehe (55) vertelt hoe dat is verlopen.

‘’Boven verwachting goed!’’, roept Frehe tevreden, als hij het over de samensmelting heeft. De 55-jarige oefenmeester was nog maar een jaar eindverantwoordelijk voor een eerste elftal, toen hij deze dijk van een opdracht voorgeschoteld kreeg. Hij moest twee elftallen, zijn eigen Beesd 1 en Rhelico 1, samen met Rhelico-trainer Adrie van Steijn omsmelten tot een goed draaiende vierdeklasser. Met een vijfde plaats in het klassement is de trainer van de kersverse SSA (Samenwerking Senior Afdeling) niet ontevreden: ‘’En er had nog meer ingezeten als je het mij vraagt’’, blijft Frehe kritisch.

Van jeugd naar hoofdtrainer

Frehe heeft een decennialange carrière achter de rug als jeugdtrainer, voordat hij voor het eerst aangesteld wordt als hoofdtrainer. ‘’Daar lag mijn hart altijd, om de jeugd van Beesd naar een bepaald niveau te krijgen. Totdat ik zeven jaar geleden een keer de nacompetitie van het eerste mocht oppakken. Met succes: Beesd handhaafde. Het beviel me zo goed dat ik daarna altijd de droom heb gehouden om bij mijn club hoofdtrainer te worden. Een jaar geleden kwam die kans en daar ben ik zonder twijfels ingestapt. Ik heb veel vertrouwen in mijn visie’’, zegt de Beesdenaar.

Begin BRC

Een jaar later start het samenwerkingsverband. Dat Frehe ooit al samenwerkte met Van Steijn maakte dat die overgang gemakkelijk verliep voor de trainers: ‘’We delen dezelfde visie. We vinden dat onze spelers moeten durven voetballen. Fouten maken hoort daarbij en wij zullen altijd positief blijven coachen. Ik kijk minder naar het resultaat en meer naar de individuele ontwikkeling van mijn spelers. Dat komt het eindresultaat van de wedstrijd uiteindelijk ten goede.’’

Na de laatste derby van vorig seizoen begonnen de selectiespelers van Beesd en Rhelico al samen te trainen. Daarmee werd een goede fundering gelegd voor het seizoen, vindt Frehe: ‘’Het verliep heel natuurlijk. Ik heb nooit gemerkt dat er twee kampen waren in het team. Er heerste een fantastische sfeer. Daarvoor mijn complimenten naar de jongens.’’

‘’Het niveau is behoorlijk omhoog gegaan’’, waardeert Frehe de kwaliteit van zijn selectie. ‘’We hebben achttien tot twintig jongens en allemaal komen ze in aanmerking voor een basisplek. Daarom is er sprake van een gezonde, positieve vorm van concurrentie.’’

Volwassenheid

BRC 1 staat nu op een vijfde plaats op de ranglijst. Volgens Frehe had de ploeg hoger moeten staan: ‘’Omdat we zoekende waren naar de juiste samenstelling hebben we minimaal zeven punten laten liggen. We scoorden veel, maar kregen er ook veel tegen. In de laatste vijf wedstrijden hebben we meer volwassenheid getoond.’’

Die volwassenheid en stabiliteit geven Frehe hoop op een succesvolle tweede seizoenshelft. De doelstelling: bij de bovenste zes eindigen. De trainer blikt vooruit: ‘’Zoals Adrie dat zo mooi zegt: we hebben nog tien finales te gaan. Als we geleerd hebben van onze foutjes zit er misschien nog wel meer in dan een top zes klassering.’’

Klik op BRC voor meer informatie over de club.                                                                Klik op BRC voor meer artikelen over de club.

Jeugd feestcommissie GVV verzorgt een sociale en feestelijke thuisbasis voor alle kinderen

Ons doel is dat elk kind, ongeacht zijn of haar achtergrond en voetballend vermogen, plezier beleeft op ons sportpark. Arissa van der Lingen (42) neemt sinds april deel aan het bestuur van GVV en is daar onder andere verantwoordelijk voor de jeugd feestcommissie. Ze vertelt wat de club allemaal organiseert voor de jeugd en waarom dat zo belangrijk is.

Twee jaar geleden begon het nu achtjarige zoontje van Van der Lingen met voetballen bij GVV. Als echte voetbalmoeder staat zij sindsdien bij elke wedstrijd trouw langs de lijn te kijken. En dat viel op bij mensen van GVV. Twee maanden nadat haar zoontje lid was geworden, werd ze gevraagd of ze geïnteresseerd was om te helpen bij het organiseren van jeugdactiviteiten: ‘’Men kende mijn achtergrond als pedagogisch medewerker en ben momenteel werkzaam als onderwijsassistent. Het sprak me gelijk aan!’’, vertelt Van der Lingen.

Eerst hielp ze mee met het organiseren van een aantal feesten, vanaf april trad ze toe tot het bestuur: ‘’Sindsdien begeleid ik de feestcommissie van zeven dames die met alle liefde de feesten organiseren. Ik inventariseer wie bij welke activiteit kan helpen, ondersteun waar nodig is. Omdat we veel vrijwilligers hebben organiseren we in 2 of 3 tallen de activiteiten. Dit komt neer op 2 activiteiten organiseren per seizoen. Ook heb ik een draaiboek gemaakt voor terugkerende feesten, zoals: Carnaval, Sinterklaas en de Kick-off. Hierin zetten we alle informatie van de activiteiten, zoals een tijdsplanning, beschikbare materialen en bijvoorbeeld hoeveel de ballonnenclown kost die hier elk jaar met Carnaval staat’’, legt Van der Lingen uit.

Kinderfeesten

GVV staat bekend om zijn wijde scala aan kinderfeesten. Ondanks haar geringe tijd bij de club, heeft Van der Lingen al een paar favorieten: ‘’Het carnaval voor de kinderen is altijd erg leuk. Dan komt er een DJ en de ballonnenclown is ook bijna ieder jaar van de party. Ook de Halloween Bingo is favoriet bij de kinderen. Dan toveren we de hele kantine om in een griezelige setting. De oudere kinderen van 10,11 jaar komen hun jongere broertjes en zusjes van 4, 5 jaar helpen met het bingoën, dat vond ik het mooiste eraan. Bij het Sinterklaasfeest kwamen de sportpieten een balletje meetrappen op de training, daarna kregen ze in de kantine allemaal een chocoladeletter. De sociale contacten vind ik heel belangrijk voor ieder kind’’, vertelt Van der Lingen.

Dat is dan ook de reden dat de voetbalmoeder dit vrijwilligerswerk ooit is gaan doen. Om alle kinderen bij GVV een sociale en leuke omgeving te kunnen bieden. ‘’Kijk bijvoorbeeld ook naar kinderen die de taal nog niet machtig zijn, voor hen is voetbal dé manier om met leeftijdsgenootjes in aanraking te komen. Het spel spreekt voor zich, maar ze pikken toch snel woordjes op.’’

Daarnaast geeft het hebben van een leuke omgeving voor kinderen hen ook de reden om terug te blijven komen. Iets wat belangrijk is in de tijd van TikTok en Instagram: ‘’Voetballen is door weer en wind. Mijn zoon wil elke dag voetballen, het maakt hem niet uit als hij nat regent. Hoe jonger je kind er mee begint, hoe beter. Ook op voetbaltechnisch niveau. Als je eerder met de bal in aanraking komt, ontwikkelt je motoriek beter. Dan word je beter in het spelletje en blijf je het leuk vinden’’, legt Van der Lingen uit.

Klik op GVV voor de laatste artikelen over de club
Klik op GVV voor meer informatie over de club

Volgende stap op weg naar vernieuwd complex Excelsior Maassluis

De overleggen met de gemeente over vernieuwing van het complex zijn in volle gang. Dat meldt het bestuur van Excelsior Maassluis.

De gemeente Maassluis heeft inmiddels drie architecten uitgenodigd om een voorstel te doen voor de uitwerking van een voorlopig ontwerp. Daarbij houden zij rekening met de verwachte investeringsopgave. Vernieuwing van het complex Dijkpolder is hard nodig.

Zo kon Excelsior Maassluis recent de bekerwedstrijd tegen ADO Den Haag niet op eigen terrein spelen en moest er uitgeweken worden naar Het Kasteel van Sparta Rotterdam. De club hoopt rond 1 april meer duidelijkheid te geven over de te nemen stappen in het vernieuwingsproces van het complex.

Excelsior Maassluis werkte de afgelopen jaren hard om financieel gezond te worden. In 2016 werd bekend dat de club een forse schuld had van vijf ton. Deze werd omgezet in langlopende lening bij de bank, waarbij de club tien jaar de tijd kreeg deze lening af te lossen. In tussen is een groot deel van die lening dus afgelost. Bij vernieuwing van het complex heeft Excelsior Maassluis straks vermogen achter de hand om ook bij te dragen bij de investering.

Klik op Excelsior Maassluis voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Excelsior Maassluis voor meer informatie over de club.

 

 

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.