Met drie eigen bedrijven én een vierde op komst, is voetbal nog altijd een belangrijke uitlaatklep voor de 35-jarige René Sprangers. En sinds dit seizoen, doet de linksback dat in het shirt van vierdeklasser The Gunners. “Als ik het niet kan doen, mis ik echt dat stukje ontspanning.”
Iets wat hem, zeker de laatste tijd, vaker overkomt dan hij zou willen. “Sinds de winterstop heb ik niet meer gespeeld. Daarvoor heb ik het te druk met mijn werk.” Onder meer als installateur. “Over het algemeen ben ik ‘s avonds rond een uur of acht pas thuis. Dus ik train wanneer het kan.” Zoals voor de jaarwisseling. “Toen heb ik alles gespeeld!” Helemaal tevreden met de behaalde resultaten, is Sprangers echter niet. “Die zijn eigenlijk gewoon slecht…” Of tenminste. “Het spel niet, maar we belonen onszelf niet genoeg.”
Uitlaatklep
Behalve dat, is het voor Sprangers lastig om er precies zijn vinger op te leggen. “We trainen goed, steunen elkaar én zijn echt een team.” Een team met jonge gasten en een aantal ervaren jongens, waaronder hijzelf dus. “Dit is mijn eerste seizoen bij The Gunners. Hiervoor heb ik lang bij Rood Wit gespeeld. In het eerste en het derde.” Via een vriend, kwam hij terecht in Breda. “Toen ben ik een keer gaan kijken en dacht ik: dit kan ik nog wel aan!” Ondanks zijn leeftijd én drie keer een gescheurde kruisband. “De fysio zei dat ik nooit meer op hetzelfde niveau zou kunnen spelen, dus ben ik nog een niveautje hoger gaan spelen. Dat was voor mij echt een drijfveer. Gaat niet, bestaat niet.” Bang voor een nieuwe blessure, is Sprangers dan ook niet. “Maar ik moet natuurlijk wel zuinig zijn op mijn knie.” Tegenwoordig als linksback. “Vroeger was ik aanvaller, daarna werd ik linkshalf.” En vooral dat eerste, zie je nog steeds terug in zijn spel. “Het liefste speel ik als een verkapte linksbuiten.” Zijn liefde voor het spelletje, is in al die jaren nooit veranderd. “Voetbal is voor mij echt wel een uitlaatklep. Als ik het niet kan doen, mis ik echt dat stukje ontspanning.” Als het aan hem ligt, blijft hij voorlopig dan ook actief als voetballer. “Zolang mijn knie het toelaat, ben ik ieder weekend op een voetbalveld te vinden.” Ooit afsluitend, op dat van Rood Wit. “Dat zou mooi zijn. Daar is het voor mij toch allemaal begonnen.”
Zonedekking
Maar voor nu, richt Sprangers al zijn aandacht op The Gunners. En dat is nodig ook. “Verdedigend moeten we beter staan. Nu zijn we kwetsbaar in de omschakeling, maken we te veel persoonlijke fouten en laten we te vaak ons mannetje lopen. Waardoor ook de restverdediging niet goed is.” Daarnaast, vervolgt hij. “Moeten we onszelf vaker belonen. We krijgen iedere wedstrijd genoeg kansen, maar dan moet je ze wel maken.” Als dat lukt, moet het goedkomen, denkt Sprangers. Al vraagt dat behalve concentratie, ook een hoop coaching. Zeker in de verdediging. “De tactiek is een beetje veranderd, daardoor willen we nu op een andere manier verdedigen. Meer kantelen en in de zone. Dat is nog niet voor iedereen gesneden koek.” Voor Sprangers, als voormalig aanvaller, wel. “Ik vond het verschrikkelijk om tegen zonedekking te spelen. Gaf mij maar een directe tegenstander! Dan kon ik tenminste nog ruimte maken voor een teamgenoot.” Desondanks, houdt de inwoner van Sint Willebrord vertrouwen in een succesvollere tweede seizoenshelft. “Heel eerlijk? Ik vind dat we de middenmoot moeten zien te bereiken.” Van knokken voor lijfsbehoud, wil Sprangers dan ook eigenlijk niks weten. “Ik kijk nooit naar beneden. Als we zelf winnen, maakt het niet uit wat anderen doen.”
Klik op The Gunners voor de laatste artikelen over de club.
Klik op The Gunners voor meer informatie over de club.