Home Blog Pagina 23

Met fris elan van start bij nieuwe club

0

HARDINXVELD-GIESSENDAM – Hardinxveld deed een seizoen lang mee in de strijd om het kampioenschap en de promotie vanuit de derde klasse, maar stond uiteindelijk met lege handen. Theo de Boon nam afscheid van de Sluiswegclub met een 1-0 nederlaag tegen zijn nieuwe club SVW, die uitgerekend in die confrontatie het kampioenschap pakte.

De Boon gaf derhalve met teleurstelling het stokje door aan zijn opvolger Maarten van Gastelen (foto), die inmiddels vol energie aan de slag is gegaan in Hardinxveld-Giessendam nadat hij het afgelopen half jaar clubloos was geweest. Het laatste seizoen van Van Gastelen bij De Alblas kende namelijk een voortijdig slot. Na viereneenhalf jaar kwam het samenwerkingsverband tussen beide partijen tot een einde.

Van Gastelen gebruikte de periode vanaf het moment van zijn tussentijdse vertrek bij De Alblas tot zijn eerste training bij Hardinxveld om weer energie te tanken. ,,Voor het eerst in zestien jaar trainerschap was het vuurtje bij mij gedoofd. Het kostte mij te veel energie om steeds weer naar de club te gaan. Ik heb daarom voor een time-out gekozen en dat beviel mij prima. Voor mijn gevoel is dat voor De Alblas, het team en mijzelf goed geweest. Ik kon even uitrusten, weer fris worden en naar de nieuwe uitdaging bij Hardinxveld toegroeien’’, liet hij optekenen.

Met Hardinxveld is hij inmiddels in voorbereiding op een nieuw seizoen, met op de tweede speeldag meteen een pikant treffen: aan de Sluisweg ontvangt Hardinxveld dan De Alblas. Van Gastelen is met fris elan gestart bij zijn nieuwe club en heeft de lat op voorhand al hoog gelegd. Want, in de aanloop naar zijn nieuwe trainersklus, liet hij al weten dat hij de hoop had dat voorganger Theo de Boon de ploeg zou brengen naar het niveau waar zij thuishoort: de tweede klas. Aan de vervulling van die wens kan Van Gastelen zelf uitvoering geven.

Klik op VV Hardinxveld voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Hardinxveld voor voor meer informatie over de club.

‘Dat heb ik toch wel het meeste gemist’

Na een vroegtijdig vertrek bij Brielle en een half jaartje aan de zijlijn, stond Hans de Heer te trappelen om weer ergens aan de slag te gaan. Want ondanks dat het hebben van een vrije avond voor even wel lekker was, is de trainer van vijfdeklasser Flakkee blij dat hij dit seizoen weer op het veld staat. “Ik miste de spanning.”

Spanning die hij als voormalig voetballer en tegenwoordig als trainer, altijd heeft gehad. “Lekker trainen op dinsdag en donderdag, en op zaterdag een wedstrijd. Dat zit er al 50 jaar zo in.” Maar de afgelopen maanden, dus even niet. “Ik ben halverwege het seizoen gestopt als assistent bij tweedeklasser Brielle, omdat het niet zo lekker liep.” Een teleurstelling, die De Heer (61) op voorhand niet echt zag aankomen. “Als oud-speler én trainer van Wit Rood Wit, is dat toch wel een beetje mijn club en ik hoopte daar een aantal jaar te blijven. Als een soort John de Wolf.”

Gemoedelijker

Zover kwam het uiteindelijk dus niet. “Het was mijn eer te na om per direct te vertrekken, maar soms is dat beter voor de club. Dan moet je over je eigen ego heen stappen.” Om vervolgens een half jaartje thuis te zitten. “Dat vond ik vooral vervelend. Helemaal op mijn leeftijd, ga je dan wel nadenken wat je nog zou willen.” Al kreeg De Heer op die vraag, al vrij snel een antwoord. “Ik kreeg meteen het gevoel: wat moet ik nu met mijn tijd gaan doen? Op zaterdag ging ik dan vaak wel ergens een wedstrijdje kijken, maar ik miste die spanning.” De voormalig oefenmeester van onder meer Vierpolders, De Jonge Spartaan, Rockanje, NBSVV, Nieuwenhoorn, Hellevoetsluis. Rijnmond Hoogvliet Sport en Melissant gooide dan ook een lijntje uit in de regio. “Als trainer ben ik door mijn verleden best wel bekend in deze omgeving, maar ik was relatief laat.” Gelukkig voor hem, hapte Flakkee toe. “Als voetballer had ik daar altijd al een fijn gevoel bij én de club bestaat natuurlijk ook al honderd jaar.” En dus hield De Heer, die als assistent-trainer ooit in de keuken mocht kijken bij hoofdklasser Nieuwenhoorn, een goed gevoel over aan zijn eerste gesprek. “De verenigingen en mensen hier, zijn anders dan in Rotterdam of bijvoorbeeld Voorne-Putten. Iets gemoedelijker, minder direct en met wat meer normen en waarden.” Toch, raakte de inwoner van Hellevoetsluis nog niet meteen overtuigd. “Ik heb daarna een wedstrijd gezien, daar werd ik niet echt vrolijk van. Al is het natuurlijk ook wel wennen van de tweede naar de vijfde klasse…”

Stuk rustiger

Desondanks, besloot De Heer de knoop door te hakken. “Ze willen, met eigen jeugd, op termijn naar de vierde klasse. Op basis van die verhalen, ben ik ingesprongen.” De uitdaging, is dan ook simpel. “Het beter doen dan vorig seizoen.” En met een twaalfde plaats in de eindrangschikking, moet dat mogelijk zijn, denkt De Heer. “We hebben er een aantal versterkingen bijgekregen, dus wat dat betreft ziet het er goed uit.” Aan hem de taak, om daar een winnend team van te maken. “Ik ben een trainer die transparant, heel eerlijk én bloedfanatiek is. Ik wil altijd winnen.” Al is hij in al die jaren, wel gaan relativeren, lacht hij. “Vroeger was bij een nederlaag heel mijn weekend verziekt, nu duurt dat slechts nog een paar uurtjes.” Ook langs de lijn, is De Heer een stuk rustiger geworden. “Eerst stond ik echt te springen, was ik heel emotioneel en nog te veel voetballer. Nu sta ik meer te analyseren.” Want, zo weet hij als geen ander: “Trainer zijn is een ervaringsvak. Ik ben nu beter dan twintig jaar geleden. Tegenwoordig leg je veel meer accenten tijdens een tactische partij.” En dat is nodig ook. “We zitten in een soort vierde klasse van twee jaar geleden en veel ploegen hebben zich versterkt. Dus het wordt lastig genoeg.” Een doelstelling, vindt De Heer dan ook lastig om te formuleren. “Proberen om in het linkerrijtje te eindigen. Maar of dat reëel is…” Hoe dan ook, kunnen ze bij Flakkee aan de bak. “Als we beter gaan voetballen, meer winnen en minder goals tegen krijgen, ben ik tevreden. Ondanks dat ik een liefhebber ben van het spelletje, draait het natuurlijk wel om winnen.” Al zal ook de club, daarin mee moeten, denkt De Heer. “Kees Breen heeft de vereniging eigenlijk een beetje gered, door met de jeugd aan de slag te gaan. Nu wordt het zaak om stappen te blijven maken, ook organisatorisch.” Aan zijn eigen enthousiasme, zal het in ieder geval niet liggen. “Ik kijk ernaar uit om weer op het veld te staan en lekker te ouwehoeren in de kantine. Dat heb ik toch wel het meeste gemist.” Want ook na al die jaren, geniet De Heer er nog steeds van om met zijn spelers bezig te zijn. “Daardoor blijf je jong!”

Klik op MSV & AV Flakkee voor de laatste artikelen over de club.
Klik op MSV & AV Flakkee voor meer informatie over de club.

Noordeloos laat droom van een dorp uitkomen

0

De sportbeleving in Noordeloos is immens. Of het nu om kuiltjeknikkeren, wielrennen of voetbal gaat, de gemeenschap leeft intens mee met alles wat naar sport riekt. En dus trokken de dorpelingen massaal naar Nieuw-Lekkerland om hun voetbalhelden van SV Noordeloos te zien promoveren naar de vierde klasse ten koste van het Dordtse SSW (4-1). Waarmee de droom van een dorp uitkwam.

NOORDELOOS – Voorzitter Mark Vonk, die inmiddels acht jaar het bestuurlijke boegbeeld van SV Noordeloos is, zet de kersverse promotie naar de vierde klasse nog maar eens in het juiste perspectief.

,,Het was sowieso een spannende middag, want het was 22 jaar geleden dat we om promotie hadden gestreden en de laatste keer dat we daadwerkelijk gepromoveerd waren was in 1988-1989’’, schetste de preses de voorgeschiedenis nogmaals voor die junizaterdag in Nieuw-Lekkerland waarin Noordeloos eindelijk weer eens collectief voetbalsucces kon bejubelen.

 

Enkele maanden na dato leeft bij Vonk nog steeds het besef dat het die middag heel anders af had kunnen lopen. ,,Want in de eerste twintig minuten hadden we ook met 2-0 achter kunnen komen, maar het bleef bij 1-0 en daarna kwamen we in de wedstrijd en begonnen we weerstand te geven.’’

Uiteindelijk draaide Noordeloos het duel volledig om, met dank ook aan Patrick Slijkoort die zijn bijnaam ‘Hattrick Patrick’ eer aan deed door SSW met drie treffers om de oren te slaan. Samen met zijn teamgenoten zette hij een heel dorp – die middag had men in Noordeloos een speld kunnen horen vallen – in vuur en vlam.

,,We hadden twee bussen geregeld en die zaten nagenoeg vol. Daarnaast waren er veel mensen met eigen vervoer gekomen’’, stipte Mark Vonk aan. ,,De promotie is dus door bijna het hele dorp beleefd. Mooi was ook dat de promotie samenviel met het 80-jarig bestaan. Dat hebben we op een bijzondere manier gevierd: met een verbouwing. De kleedkamers en de kantine zijn opgeknapt. Een deel van de kantine wordt fotowand. Daar komen de hoogtepunten op te hangen van het afgelopen seizoen. Misschien hebben we wel niet genoeg aan één wand. Het betekent in ieder geval dat dit succes nog een aantal jaren wordt meegenomen.’’

 

Trainer Hans Duijzer zat na afloop geëmotioneerd in de dug-out. De emoties van eerder in die week, toen hij zijn vader had begraven, werden hem begrijpelijkerwijs even te veel. Duijzer herpakte zich echter en vierde bij zijn afscheid van het trainerschap de promotie mee. „Toen ik binnenkwam, waren we het lelijke eendje en stonden we met zeven à acht man op de training. We eindigden met dertig. We hebben een mooi verhaal met elkaar neergezet’’, stelde de trainer, die het stokje heeft overgegeven aan Frank Kers.

Voorzitter Vonk gaat sowieso nog een jaar door in de termijn waarin hij zich momenteel bevindt. De preses, die ook regelmatig als scheidsrechter functioneert, heeft de hoofdmacht zich zien opwerken vanaf de bodem van het zaterdagamateurvoetbal (de vijfde klasse) naar een niveautje hoger. ,,Tot de komst van die vijfde klasse hebben we de meeste seizoenen in de vierde klasse gespeeld, dus het is vertrouwd’’, lachte Vonk, die Noordeloos zag belanden in een poule zonder clubs als Arkel en Lekvogels maar wel bij Peursum, de Zwijndrechtse clubs Groote Lindt en ZBC’97 en de Dordtse clubs SC Emma en Dubbeldam. ,,We hadden graag in de Betuwe-competitie gezeten, maar inmiddels is duidelijk dat het niet het geval is. We gaan er desondanks een mooi seizoen van maken. Zo bestaan er al plannen om met een bus naar Fijnaart te gaan. Kunnen we ook meteen op bezoek bij Frans Bauer en de Chinees.’’

De doelstelling voor de nieuwe trainer Frank Kers is handhaven. ,,Daar gaan we ook een beetje van uit. Want dat is misschien wel het gunstige van de competitie waarin we zijn ingedeeld: die telt slechts elf teams. Dat zou betekenen dat er misschien maar één ploeg rechtstreeks degradeert en vergroot de kansen op lijfsbehoud. Het is in ieder geval al een gedenkwaardig jaar, een jubileum waarin het eerste het mooist denkbare cadeau aan ons als club heeft gegeven. De jongens zijn er vol voor gegaan en hebben een prachtig tweede deel van het seizoen neergezet met een geweldige bekroning.’’

 

Peursum wacht nieuw seizoen met uitdagingen

GIESSENBURG – Voor Peursum, in het nieuwe seizoen tegenstander van Noordeloos, wordt de jaargang 2025-2026 een jaar van uitdagingen. Op sportief en op bestuurlijk vlak dan wel te verstaan.

Op sportief gebied beleefde de club uit Giessenburg al een enerverend eerste deel van 2025: Peursum was in de race voor een periodetitel én moest knokken tegen degradatie. Uiteindelijk werd op de slotdag, met een 2-2 deling bij SV Meerkerk dat net naast de titel greep, lijfsbehoud afgedwongen.

Die prestatie betekende ook het slotstuk voor trainer Hans Harmans, die is opgevolgd door Ron Vastenouw die vanuit het tweede is doorgeschoven. Ook binnen de selectie waren er afscheidnemers: doelman Derek Peters zwaaide na dertien seizoenen af en ook verdediger Stephan Ooms heeft besloten er een punt achter te zetten. Ooms blijft echter als ‘opleider’ van de jeugd betrokken bij Peursum.

Niet alleen op het veld wacht Peursum een uitdagende route, ook bestuurlijk gezien is er voldoende werk aan de winkel. Voorzitter Sander Beuzekom heeft aangegeven dat hij zijn positie wil overdragen, mits er zich een opvolger meldt. Penningmeester Jan Zwakhals heeft aangegeven dat hij wil aanblijven en met Mark Krijgsman, Nick van Eeuwijk en Tim Ovington is er een drietal opgestaan dat zich in de toekomst wil blijven inzetten voor de club. In het najaar wordt meer duidelijk over de bestuurssamenstelling.

Klik op SV Noordeloos voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Noordeloos voor meer informatie over de club.

‘Je moet er voor ze zijn en een band opbouwen’

Een band opbouwen, spelers op een leuke manier beter maken en teamgevoel creëren. Tony Grinwis geniet sinds een jaar of twee van zijn rol als jeugdtrainer bij WFB. Dusdanig, dat hij afgelopen seizoen besloot om een cursus te gaan doen. “Ik vind het gewoon heel erg leuk om met kinderen bezig te zijn.”

Dus toen zijn zoontje begon met voetballen, zag de 41-jarige Grinwis dan ook zijn kans schoon. “Een goede vriend van mij was toen trainer van de JO9, maar die zat ineens met zestien kinderen. Als het moet, wil ik wel helpen…” En zo geschiedde. “Ik vind voetbal sowieso interessant én het is gewoon heel erg leuk om met kinderen bezig te zijn. Daar krijg ik veel voldoening van.” Zowel op, als naast het veld. “Je wilt ze graag wat meegeven, ook op sociaal vlak.”

Competitiever

Een rol als jeugdtrainer, lijkt Grinwis dan ook op het lijf geschreven te zijn. Al klinkt dat logischer dan het daadwerkelijk is. “Ik deed vroeger zelf altijd aan zaalvoetbal, maar scheurde op mijn achttiende mijn kruisband af. Daar ben ik vervolgens drie keer aan geopereerd en daarna ben ik gaan fietsen.” Een connectie met WFB, had de inwoner van Ouddorp op voorhand dan ook niet. “Toch kende ik al wel een hoop mensen en vooral de sociale contacten zijn leuk. Mede daardoor wil ik er graag mee doorgaan.” Twee jaar geleden begonnen dus, bij de JO9. Als trainer van zijn zoontje. “Hij neemt gelukkig nog wel dingen van me aan. En thuis, proberen we het niet al te veel over de voetbal te hebben. Het moet natuurlijk geen obsessie worden.” Want aan fanatisme bij Grinwis, geen gebrek. “Vanuit de club kregen we de vraag wie het leuk zou vinden om de VC1-cursus te gaan doen, dus die heb ik afgelopen seizoen gehaald.” Een leerzame ervaring, zo vertelt hij. “Je leert ook weer andere trainers kennen, om mee te overleggen of eens een oefenwedstrijd af te spreken.” Tegenwoordig samen met Dennis Roos en Erwin Tanis verantwoordelijk voor de JO10, ligt de lat dan ook hoog. “We willen als vereniging met de eerste elftalletjes van iedere lichting, toch wel kijken wat er mogelijk is. Het plezier staat altijd voorop, maar we willen graag het niveau wat opkrikken.” Een goede zaak, denkt Grinwis. “Eerst stond plezier hebben écht bovenaan, nu mag het ook wel wat competitiever zijn.” Want uiteindelijk hoort ook dat, bij ontwikkelen. “Je probeert die jongens op een leuke manier beter te maken. Ze zien groeien, blijft het mooiste wat er is.” En dat lukt niet, door alleen keihard te trainen. “Je moet naar ze luisteren, er voor ze zijn en echt een band opbouwen. Zodat ze voor je door het vuur willen gaan.” Juist op zaterdag. “Daarom moet je er een team van zien te maken.”

Boost geven

Voorlopig lukt dat laatste, best aardig. “Je ziet zoveel dingen terug waar we doordeweeks op hebben getraind. Dat merken die jongens zelf ook.” Grinwis, die tijdens wedstrijden vaak de rol van scheidsrechter op zich neemt, draagt daar op zijn eigen manier zijn steentje aan bij, legt hij uit. “Ik kan heel goed met die jongens omgaan. Vaak een dolletje, maar soms ook streng.” Ook tijdens trainingen. “We werken zoveel mogelijk vanuit een vaste basis. Dus een warming-up, een spelelement, techniek en partij. Ondanks dat ze techniek soms lastig of saai vinden, is dat wel heel belangrijk. Je wilt ze continu blijven prikkelen.” Zoals ook Grinwis, dat bij zichzelf blijft doen. “Ik heb al voor de VC2-opleiding gekeken, alleen past dat niet in combinatie met mijn werk.” Ambities, heeft de voormalig zaalvoetballer echter genoeg. “Of het nu bij mijn zoon of bij een ander team is, ik blijf zo lang mogelijk betrokken als jeugdtrainer.” Of als klankbord van de vereniging. “Bijvoorbeeld om ouders te helpen die training geven. Ook dat lijkt me heel leuk om te doen.” Alles met uiteindelijk maar één doel: “Ik heb écht het idee dat we de vereniging samen een stukje omhoog kunnen tillen. Zeker als we ook trainers kunnen gaan begeleiden en opleiden.” Helemaal, met het oog op de toekomst. “Het eerste elftal speelt nu in de vijfde klasse, dat is veel te laag.” Hoe Grinwis dat op de lange termijn zou willen veranderen? “Ik mis bij de jeugd soms nog wel een beetje die competitiedrang. Om echt te willen presteren. Dat mag van mij best een beetje meer zijn. Dus de vraag is: krijgen we de tijd om dat te ontwikkelen of blijven we wat we zijn?” Over een eventuele manier waarop, heeft Grinwis in ieder geval al nagedacht. “Het zou een mooi signaal zijn als er meer betrokkenheid zou zijn tussen de jeugd en de senioren. Dat jongens van het eerste bijvoorbeeld eens bij een training komen kijken en jeugdspelers bij een wedstrijd van het eerste. Dan krijgt de jeugd het gevoel, dat ze ook het eerste kunnen halen. Die wisselwerking, zou jonge jongens echt een boost kunnen geven!”

Klik op WFB voor de laatste artikelen over de club.
Klik op WFB voor meer informatie over de club.

‘Mijn vader heeft er even over moeten slapen’

Dat zijn overstap van WFB naar Stellendam zó goed uit zou pakken? Dat had Bjorn Pape zelf ook niet verwacht. Want ondanks dat de derdeklasser in eerste instantie mikte op handhaving, deed de ploeg tot het laatste moment mee om promotie. En ook de inwoner van Ouddorp zelf, draaide een uitstekend seizoen. “Ik heb nog nooit zoveel gescoord!”

Al heeft dat misschien ook wel een vrij logische verklaring, lacht Pape (22). “Bij WFB heb ik overal wel een beetje gespeeld, dus ik had mezelf bij Stellendam opgegeven als rechtsback.” En niet voor niets. “Ik vind dat een leuke positie en had er onder Leo (de Geus) al eerder gespeeld. Daar dacht ik kansen te kunnen krijgen.” Toch liep het anders, vertelt hij. “Ik kwam terecht in de spits en heel soms op linksbuiten.” Met een hoop doelpunten én assists tot gevolg. “In totaal had ik er een stuk of veertien. Ik heb nog nooit zoveel gescoord!”

Goed gevoel

Het leverde Stellendam uiteindelijk een vierde plaats en de tweede periode op. “Ons doel was handhaven, dus niemand had verwacht dat we het zó goed zouden doen. We bleven veertien wedstrijden op rij ongeslagen en ineens draaiden we mee met de top…” Al kwam dat ook weer niet helemaal onverwachts, moet Pape toegeven. “Het grootste gedeelte van het team speelt al lang samen, dat merk je. Ze zijn heel goed op elkaar ingespeeld.” Mede daardoor, werd de jongeling na zijn overstap van WFB naar eigen zeggen direct goed opgevangen. “Het is een leuk team en ik viel goed in de groep. Daardoor heb ik zelf ook een fantastisch seizoen gehad.” Met als toetje de nacompetitie, voor promotie naar de tweede klasse. “Daarin was WSC voetballend en conditioneel een stapje beter.” Toch kijkt Pape vooral met een goed gevoel terug op afgelopen seizoen. “We hebben ons als klein clubje uit Stellendam toch maar mooi laten zien. Qua voetbal, maar ook qua supporters.” Met een jong team, waar de aanvaller dus pas sinds vorig jaar deel van uitmaakt. “Ik ben fanatiek, dus wilde altijd graag hogerop. En in mijn laatste seizoen bij WFB, liep het niet zo.” Een appje naar zijn voormalig trainer, deed de rest. “Bij WFB had ik al onder Leo gespeeld en dat was goed bevallen. Hij houdt van hard werken en veel lopen. Dat is ook mijn stijl!” Veel twijfel had Pape na een goed gesprek met de club dan ook niet. “Ik kende hier ook al een paar mensen, omdat mijn moeder vroeger in Stellendam woonde.”

Gevoelige overstap

Desondanks moest vader George, aanvankelijk iets langer wennen aan zijn gevoelige overstap. “Mijn vader komt al heel zijn leven bij WFB en is een echte clubman. Dus die heeft er wel even een paar nachtjes over moeten slapen.” Inmiddels, is hij daar overheen, begint Pape te lachen. “Hij komt tegenwoordig nu zelf ook vaker bij Stellendam.” Kortom, spijt heeft de spits allerminst. “Mensen die het in het begin niet zo leuk vonden, zijn nu ook allemaal een stuk positiever. En voor mezelf, had het niet beter uit kunnen pakken.” Maar Pape weet ook, dat de verwachtingen voor aankomend seizoen, een stuk hoger zullen liggen. “We willen nu proberen om echt mee te draaien met de top.” Wat daarvoor nodig is? “Er als team samen voor vechten. Daar moeten we het van hebben.” Helemaal, als hij dan voor de doelpunten zorgt. “Dit jaar wil ik nog vaker scoren én belangrijk zijn. Hopelijk kan ik richting de vijftien gaan.” Aan zijn doorzettingsvermogen, zal het in ieder geval niet liggen. “Ik loop veel, heb veel uithoudingsvermogen en geef nooit op.” Bleek ook afgelopen seizoen. “Door met mijn snelheid voor diepte te zorgen, heeft de tegenstander drie of vier keer een rode kaart moeten pakken.” Een kwaliteit waar ze bij Stellendam, voorlopig nog wel even van kunnen blijven genieten, als het aan hem ligt dan tenminste. “Ik zit hier lekker op mijn plek.” Alle ingrediënten voor een succesvol seizoen, zijn dus aanwezig. “Als we maar hard voor elkaar werken en positief blijven!”

Klik op VV Stellendam voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Stellendam voor meer informatie over de club.

Andy van Vugt terug in dubbelrol

0

STREEFKERK – Derdeklasser Streefkerk verwelkomt dit seizoen een ‘verloren zoon’. Voormalig goalgetter Andy van Vugt (foto) is weer aangesloten bij de selectie en gaat daarbij een dubbelrol vervullen.

Dertiger Van Vugt is, evenals een andere voormalig eerste elftalspeler Robert van Herk, toegevoegd aan de trainersstaf van het eerste team.  Het duo gaat hoofdtrainer Bart Toom assisteren. Echter, Van Vugt zat in die rol in zijn voetbaltenue op de bank plaatsnemen. Als de nood aan de man is, kan hij worden ingezet als pinchhitter. ,,Andy is er twee jaar uit geweest en moet zich weer opnieuw bewijzen’’, liet trainer Toom al weten. ,,Het maken van doelpunten zal hij zeker nog niet verleerd zijn en daar schortte het bij ons in het afgelopen jaar nog wel eens aan.’’

Streefkerk manifesteert zich in het nieuwe seizoen in de derde klasse K, met zuidelijke clubs als opponent. Daarmee werd de grote wens van de bespeler van Streveland ingewilligd. Dat die wens nadrukkelijk leefde, bleek  wel uit het feit dat er zelfs een petitie op poten werd gezet als middel om de gewenste indeling voor elkaar te krijgen. ‘Met deze petitie roepen wij de KNVB op om VV Streefkerk vanaf het komende seizoen opnieuw in te delen in een competitie waarin we wél onze regionale derby’s kunnen spelen — bij voorkeur Zuid K of een andere regio die past bij onze ligging en historie’, stond in de door honderden ondertekende petitie te lezen.

Of de KNVB daarvan kennis heeft genomen, zal de vraag blijven, maar Streefkerk kreeg uiteindelijk wat het wilde bij de bekendmaking van de indelingen: in 3K treffen Toom en zijn manschappen clubs als Groot-Ammers en VVAC, maar ook Woudrichem en Sleeuwijk. ,,Sportief gezien zijn we nu beter af’’, liet Toom in een reactie weten. ,,En de supporters en penningmeester zijn ook tevreden.’’

Klik op V.V. Streefkerk voor de laatste artikelen over de club.
Klik op V.V. Streefkerk voor meer informatie over de club.

Home

Terug op het oude nest

0

Na een seizoen met de nodige hobbels finishte Alblasserdam uiteindelijk aan de goede kant van de streep in de vierde klasse en voorkwam zo een tweede duikeling in successie. In de nieuwe cyclus heeft trainer Tim den Haan de beschikking over verschillende spelers die zijn teruggekeerd op het oude nest.

ALBLASSERDAM – Na de duikeling uit de derde klasse beleefde Alblasserdam bepaald geen rustig seizoen op een niveautje lager. De oranje-witte selectie moest zelfs even alle zeilen bijzetten om een tweede afzink te vermijden.

In het seizoen 2025-2026 moet dat anders en beter en met de selectie die Den Haan tot zijn beschikking heeft moet dat realiseerbaar zijn. Rond het einde van de overschrijvingsperiode werd immers bekend dat Alblasserdam zich met nog eens drie spelers versterkt had: Viggo Wolff, Mehmet Kaan en Yassine Oulad Moussa kondigden hun komst naar het Damdorp aan.

Middenvelder Viggo Wolff (21) zei volmondig ja op de vraag of hij mee wilde werken aan het project om Alblasserdam op een hoger niveau te krijgen. Wolff deed ervaring op bij onder andere MOC’17, Oranje Wit en Papendrecht. Daarnaast speelde hij een half jaar in Portugal.

Doelman Yassine Oulad Moussa (22) speelde eerder bij Drechtstreek, EBOH, Oranje Wit en de amateurs van FC Dordrecht. Zijn drijfveer om naar Souburgh te komen is om Alblasserdam naar een hoger plan te tillen. Mehmet Kaan is aan zijn tweede periode bij Alblasserdam begonnen. De 23-jarige buitenspeler kwam eerder uit voor De Zwerver, Drechtstreek, Papendrecht, VOC en de amateurs van FC Dordrecht.

Ervaringen

Niet alleen Mehmet Kaan keerde terug op het oude nest. Hij werd in zijn comeback vergezeld door Daan Rijppaert en Jerry Fortes. De terugkeer van Rijppaert werd al in een vroeg stadium wereldkundig gemaakt.

De ervaren verdediger kwam eerder uit voor het inmiddels naar de zaterdag overgestapt Dubbeldam, Sliedrecht en SC Emma. In het seizoen 2022-2023 hees hij zich al wekelijks in het tenue van Alblasserdam, dat hem ook in de aangebroken nieuwe jaargang als gegoten zal zitten.

De komst van Daan Rijppaert past in de plannen van de club om met voetballers in het eerste elftal te spelen die een connectie met de club hebben. Maar de speler zelf had daar ook wel een gevoel bij. ,,Ik maak deel uit van een groep ervaren spelers die gaat helpen om de jongere voetballers te ontwikkelen. Na mijn eerder opgedane ervaringen ben ik ervan overtuigd dat ik hier een rol in kan spelen. Momenteel speelt Alblasserdam in de vierde klasse, een aantal jaren geleden speelden wij nog in de tweede klasse. Mijn doelstelling is om de vereniging zo snel mogelijk terug te brengen naar minimaal de derde klasse’’, legt hij uit.

Herinneringen

De terugkeer op Souburgh is als een warm bad. ,,Het contact met de mensen van deze club voelt nog steeds vertrouwd en ik heb mooie herinneringen overgehouden aan mijn vorige periode bij de vereniging. Bij de club kom ik onder andere in Jordy Wemelsfelder een oude bekende tegen waar ik graag mee samenspeel, maar ook Menno Verhoeff en Arda Yilmaz voetballen nog steeds bij de vereniging. Verder spreekt de ambitie van hoofdtrainer Tim den Haan mij aan.’’

Ook Jerry Fortes is dit seizoen weer in Alblasserdam te bewonderen. Na één seizoen bij Wieldrecht is Fortes (foto) weer op vertrouwd terrein terug. ,,Mijn belangrijkste reden om voor Alblasserdam te kiezen is dat ik erin geloof het team met mijn ervaring en scorend vermogen hogerop te kunnen helpen. Dat is ook de ambitie van de club. Verder heb ik met verschillende personen binnen de club nog steeds een goede band en hoefde ik niet lang na te denken toen oud-teamgenoot Jordy Wemelsfelder mij benaderde. Na een aantal gesprekken was ik overtuigd.’’
De oud-speler van onder andere SVV, XerxesDZB, PFC en Hillegersberg heeft als persoonlijke doelstelling voor het komend seizoen om met Alblasserdam de promotie naar de derde klasse te vieren. Met de inbreng van de teruggekeerde spelers lijkt zich derhalve een mooi seizoen aan te dienen op Souburgh.

Elibol maakt promotie

Murat Elibol was als hoofdmachtspeler van Alblasserdam een begenadigd speler. Ook als scheidsrechter blijkt hij prima uit de voeten te kunnen. Evenals Tarik Bousrima kreeg hij onlangs het bericht dat hij gepromoveerd is als KNVB-scheidsrechter en in het nieuwe seizoen een niveau hoger mag fluiten.

Op woensdag 13 augustus werkte de scheidsrechtersvereniging Drechtsteden de gezamenlijke training af op het complex van ASWH in Hendrik-Ido-Ambacht. Na die training werden de aanwezigen door toparbiter Danny Makkelie bijgepraat over de regelwijzigingen en actualiteiten in het voetbal. Aansluitend kondigde voorzitter Eddy van Yren de promoties aan, waarbij bekend werd dat Murat Elibol vanaf dit seizoen in groep F uitkomt en Tarik Bousrima naar groep G is gepromoveerd. Dit ook tot grote vreugde van voetbalvereniging Alblasserdam, waar het tweetal regelmatig op het veld te vinden is om oefenwedstrijden te fluiten en waarmee zij hun vereniging een enorme dienst bewijzen.

Murat Elibol leidde aan het einde van het vorig seizoen de beslissingswedstrijd om promotie naar de vierde klasse tussen Noordeloos en SSW op het veld van Nieuw-Lekkerland (zie foto). Tijdens die wedstrijd liet hij zien dat er voldoende potentie is om de volgende stap als scheidsrechter te maken.

Klik op vv Alblasserdam voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Alblasserdam voor meer informatie over de club.

Bom met OFB de vierde klasse in: ‘Een flinke uitdaging’

Hoewel ze bij OFB afgelopen voetbaljaar de doelstelling hadden om te promoveren, had Thijmen Bom om eerlijk te zijn niet verwacht dat de vijfdeklasser daadwerkelijk zo lang bovenin mee zou doen. Maar na een overtuigende start en een sterke nacompetitie, komt de club dit seizoen uit in de vierde klasse. “Beter kon eigenlijk bijna niet!”

Mede dus dankzij het winnen van de eerste periode. “Daardoor begonnen we meteen goed”, herinnert de pas zeventienjarige Bom zich. Toch kwam na negentien punten uit de eerste acht duels, een klein beetje de klad erin. “Gedurende het seizoen merkte je wel dat we die nacompetitie al op zak hadden. Daardoor ging het wat minder.” Maar gelukkig, raakte OFB precies op tijd weer in vorm. “Zeker als je dan de eerste ronde wint, gaat iedereen er steeds meer in geloven. Dan komt het gevoel dat het écht kan.”

Grote gasten

Al hadden ze daar in Ooltgensplaat wel even voor nodig, is Bom eerlijk. “Onze doelstelling was promoveren, maar ik had niet meteen verwacht dat het zou lukken. Vooral ook omdat die vijfde klasse echt niet makkelijk is.” Desondanks, is het de ploeg dus toch gelukt. “Beter kon eigenlijk bijna niet!” Zijn verklaring? Die is simpel. “Het is een heel hecht team. Iedereen kent elkaar goed en we zijn allemaal bevriend.” Een vriendengroep waar Bom zelf, sinds een aantal seizoenen onderdeel van uitmaakt. “Op mijn veertiende trainde ik al mee met de selectie en twee jaar geleden mocht ik al wel eens een oefenwedstrijd meedoen. Maar dit wordt pas mijn tweede seizoen echt bij het eerste.” Zijn debuutjaar, leverde dus direct promotie naar de vierde klasse op. Met de club waar hij al heel zijn leven komt. “Ik was zes toen ik hier begonnen met voetballen.” Toch was zijn definitieve overstap naar het vlaggenschip, wel degelijk even wennen, moet Bom bekennen. “Vooral door de felheid en het korte drukzetten. In de jeugd kun je nog wel even opendraaien en krijg je meer tijd, dat heb je bij de senioren niet meer.” En daarnaast. “Het zijn vaak ook allemaal grote gasten. Terwijl ik zelf niet zo heel groot ben.” Een flinke uitdaging dus. “Uiteindelijk word je er alleen maar beter van.”

Hoger tempo

Zag ook zijn trainer Manuel Legierse, die Bom een basisplaats op het middenveld gaf. “Normaal gesproken houd ik niet echt van verdedigen, maar omdat mijn broer (Xander) geblesseerd raakte, kwam ik op zes te spelen.” Zijn doelpunten en assists, vielen afgelopen seizoen dan ook wel mee. “Ik vind het leuk om acties te maken, dus hopelijk sta ik dit jaar rechts- of linksmid.” Al maakt het de jongeling, uiteindelijk weinig uit. “Als ik maar speel!” Gezellig samen met zijn vrienden. “Dat maakt het zo leuk om bij OFB te voetballen. Het is lekker dichtbij, op het dorp en iedereen die er speelt, ken je.” Aan een vertrek, moet de inwoner van Ooltgensplaat dan ook eigenlijk niet denken. “Ik weet niet of ik die ambitie heb. Helemaal niet omdat je dan ook zo ver moet gaan reizen.” Voorlopig, is de vierde klasse wat Bom betreft uitdagend genoeg. “Als je de indeling ziet, dat is niet per se makkelijk…” Kortom, ze kunnen bij OFB aan de bak. “De snelheid van ons spel zal omhoog moeten, want ik verwacht dat het tempo een stuk hoger zal liggen.” Aan vertrouwen echter geen gebrek, bij Bom. “Ons doel is handhaven. Dat zal niet eenvoudig worden, maar ik weet zeker dat we in de vierde klasse thuishoren!”

Klik op VV OFB voor meer artikelen over de club.

‘We willen energie tegenover ervaring zetten’

Nadat zijn contract bij Vierpolders uiteindelijk toch niet werd verlengd, had Arjan Vuik in eerste instantie even nodig om die teleurstelling te verwerken. Maar toen WFB amper een week later bij hem aan de telefoon hing, begon het vrij snel weer te kriebelen. En dus is de inwoner van Rozenburg dit seizoen trainer bij de Ouddorpse vijfdeklasser. “Ik kwam thuis en was echt positief verrast.”

Zijn eerste gesprek met de club, herinnert de 53-jarige Vuik zich dan ook nog goed. “Er kwamen naast mensen van de club, ook drie spelers bij zitten, van verschillende leeftijden. We hebben gewoon lekker met elkaar zitten praten.” En dat gevoel, bleek wederzijds. “De volgende dag kreeg ik een appje, dat het van hun kant heel positief was. Zelf, was ik eigenlijk ook positief verrast.” Waardoor? “De jonge en gretige groep sprak me aan. Ze willen graag naar die vierde klasse en hopen binnen nu en twee of drie jaar toch wel die stap te maken.”

Positief gevoel

Met Vuik dus als trainer. Al had dat ook zomaar heel anders kunnen zijn. “Ik zou in eerste instantie bij Vierpolders blijven, maar dat is uiteindelijk niet gebeurd.” Amper een week later, trok WFB bij hem aan de bel. “Mijn vertrek was voor de buitenwereld toen nog niet eens bekend. Of ik op gesprek wilde komen.” Gevleid door de interesse, had Vuik nog even wat tijd voor zichzelf nodig. “Ik was teleurgesteld door hoe het bij Vierpolders was gelopen, dus ik had even geen zin in clubs. Dat wilde ik eerst even laten bezinken.” Zijn tijd genomen, kwam de vereniging uit Ouddorp richting het einde van het seizoen, wederom bij hem op de lijn. “Toen dacht ik: ik ga gewoon praten en kijken.” Met succes. “Ze zochten een trainer die ervaring had met een jonge groep, dat sprak me meteen aan!” Heel lang om een beslissing te nemen, had Vuik vervolgens dan ook niet nodig. “Ik kwam echt met een positief gevoel thuis. In hoe ze spraken, open en eerlijk, maar ook in wat ze willen. En met mij.” De ambitie is dan ook duidelijk. “Met eigen jongens, een stap maken. Er komen ook mooie lichtingen aan, dus we hebben nog wat achter de hand.” Haast, hebben ze bij WFB dan ook niet. “Voor dit seizoen hebben we nog niet echt een doelstelling. Maar binnen drie jaar willen we graag die stap naar de vierde klasse maken.”

Tijd geven

Aan Vuik de taak, om daar zijn steentje aan bij te dragen. “Ik ben wat dat betreft wel echt een opleidingstrainer. Eerst veel individueel bezig zijn, dan per linie en dan pas het team.” Want, zo weet de oud-trainer van onder meer Rockanje, Botlek, GOZ en Spijkenisse O23 als geen ander: “Jonge jongens hebben net dat stukje extra aandacht nodig. Zodat ze eigen initiatief gaan nemen.” Hoe Vuik dat wil gaan doen? “Met aanvallend voetbal en veel energie. Dat straalt deze groep ook uit. Door energie tegenover ervaring te zetten, hopen we resultaten te gaan boeken. Maar dat kost tijd. Die moeten we onszelf ook geven.” Eén ding is in ieder geval zeker. “Het moet leuk zijn voor het publiek. Met het risico dat we wel eens het deksel op onze neus zullen krijgen.” Als er maar lef getoond wordt. “Ik praat niet graag in systemen. Als speler wil je toch juist die vrijheid hebben?” Om uiteindelijk, iedereen zich zo optimaal mogelijk te laten ontwikkelen. “Als je ziet wat er nog aankomt vanuit de eigen jeugd, kunnen we daar echt nog mooie stappen mee maken. De groep wil graag, is leergierig, dus het liefste komt dat zo snel mogelijk.” Voorlopig, voelt Vuik zich wat dat betreft als een vis in het water. In een omgeving die hij stiekem al een beetje kende. “Met Rockanje heb ik ooit eens tegen WFB gespeeld en vroeger ben ik hier een keer eerder op sollicitatie geweest. En voordat je in gesprek gaat, ga je natuurlijk ook wat mensen vragen over de club. Die verhalen blijken te kloppen.” Kortom. “Ik kijk heel erg uit naar dit seizoen!”

Klik op WFB voor de laatste artikelen over de club.
Klik op WFB voor meer informatie over de club.

Taco Brouwer is bij FIOS weer terug op het veld

Bloed kruipt waar het niet gaan kan. Ook bij Taco Brouwer. Dus toen de trainer uit Oud-Beijerland een aantal seizoenen in verschillende functies actief was geweest in het jeugdvoetbal, begon het bij hem toch wel weer te kriebelen. En precies op dat moment, kwam vijfdeklasser FIOS om de hoek kijken. “Dan ga je toch het veld missen.”

Want als jeugdtrainer, jeugdcoördinator bij GOZ en meest recent Hoofd Jeugdopleiding bij SHO, had de 53-jarige het seniorenvoetbal in ieder geval voor even vaarwel gezegd. Tot de voormalig trainer van onder meer Schijf en SNS in contact kwam met de keeperstrainer van FIOS. “Die wilde ik eigenlijk naar SHO halen, maar toen vroeg hij mij voor FIOS…” Een vraag waar de oefenmeester stiekem eigenlijk wel een beetje op had zitten wachten. “Het ging weer kriebelen. Ik begon het veld te missen. Dat is toch waar je ooit begonnen bent.”

Voetbalcultuur

Brouwer ging in gesprek met de club, deed zijn visie uit de doeken en hield al snel een goed gevoel over aan zijn hernieuwde kennismaking met de vereniging uit Achthuizen. “In het verleden heb ik als trainer zelf tegen FIOS gespeeld, maar daarna ben ik ze een klein beetje uit het oog verloren.” Toch heeft hij aan die periode als trainer van SNS, zo’n 2,5 jaar, vooral goede herinneringen bewaard, zo vertelt hij. “Er heerst een mooie voetbalcultuur op het eiland. Daar houd ik van. Zeker met al die derby’s.” Heel lang nodig om na te denken, had Brouwer in januari van dit jaar dan ook niet. “FIOS heeft de ambitie om omhoog te gaan. Dat sprak me aan.” Ook in de praktijk, zo bleek. “De laatste twee maanden van het seizoen ben ik al vroegtijdig ingestapt.” Ondanks tegenvallende resultaten, de ploeg werd met slechts vijf punten laatste in de vijfde klasse, een leerzame periode. “Daardoor heb ik de groep eigenlijk al leren kennen. Dat is goed bevallen!” Zaak om daar de komende maanden, de vruchten van te plukken. “We stonden natuurlijk stijf onderaan, dus het is wel de bedoeling om naar boven te kijken. Onze doelstelling is om minder te gaan verliezen. Kijken hoe ver we kunnen komen én of we weer mee kunnen gaan voetballen in de middenmoot.”

Stap voor stap

Aan zijn gedrevenheid, zal het in ieder geval niet liggen. “Op 24 juni heb ik een presentatie gegeven aan de hele selectie, omdat ik als groep echt iets neer wil zetten.” Onder meer over zijn manier van spelen, als trainer. “Ik houd van structuur en organisatie. Maar ook van aanvallen en opbouwen van achteruit. Daarom is het vooral belangrijk om te gaan zorgen voor meer voetballogica.” Van periodisering tot aan chaostraining. Kennis die hij onder meer opdeed als Hoofd Jeugdopleiding bij SHO. “Het werken met spelers van een hoger niveau, de structuur die bij zo’n club staat, maar ook het hoog druk willen zetten. Wat heb je daar allemaal voor nodig?” Aan hem de taak, om daar dit seizoen antwoord op te gaan geven. “Dat soort dingen wil ik over gaan brengen op die jongens, daar ligt voor mij de mooiste uitdaging. Eén die ik heel graag aanga!” Met spelers bezig zijn, is dan ook wat Brouwer als trainer het liefste doet. “Van alles, heb ik dat de afgelopen jaren het meeste gemist. Gewoon je visie over kunnen brengen.” Een visie van voetballogica, het begrijpen van het spelletje en de bal hebben. “Er staat een jonge en leergierige groep, dus ik ga ervan uit dat spelers gaan aanhaken, daar heb ik alle vertrouwen in!” Mede door de komst van een O23. “Die heeft de club dit seizoen opgericht, zodat we jongens altijd kunnen laten voetballen én nog meer kunnen helpen.” Onder leiding van Jan Hagens, die tevens assistent-trainer is van Brouwer bij het eerste, moeten spelers daardoor uiteindelijk makkelijker de stap naar het vlaggenschip kunnen maken. En dat is nodig ook. “We zitten in een zware, maar leuke competitie. Met tegenstanders waar we een hoop van kunnen leren. Hoe ze staan, hoe ze doorbewegen. Dat zijn dingen die ik bij ons graag wil verbeteren. Stap voor stap!”

Klik op FIOS voor het laatste artikel van de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.