Home Blog Pagina 24

Eerste lustrum ‘walking football’ smaakt naar meer

ZINKWEG – Het walking football in Oud-Beijerland begon vijf jaar geleden op het terrein van Zinkwegse Boys en heeft inmiddels het eerste lustrum achter de rug waarbij tegenwoordig het terrein van OSV de thuisplek is.

WFC-HW (Walking Football Club Hoeksche Waard) is inmiddels de naam van het initiatief,  die is uitgegroeid tot een hechte vriendengroep van in totaal zestien meespelende leden die in leeftijd variërend van 57 jaar tot dik in de 70. Wekelijks komt het gezelschap bij elkaar om de speciale wedstrijdvorm van het voetbal uit te oefenen.

,,Een enkel keertje wordt er niet gespeeld, als er te veel vakantiegangers of thuisblijvers zijn, maar over het algemeen zijn we iedere vrijdagavond te vinden bij OSV’’, geeft Ronald Boet, de zegsman van de walking footballers aan.

Laagdrempeligheid is daarbij de kracht van de voetbalvorm. De lat wordt bewust laag gelegd om te voorkomen dat de spelers blessures krijgen, zodat zij ook op hun 70ste of 80ste of met een kunstheup, kunstknie of braces nog kunnen voorkomen. ,,Al willen blessures, in het heetst van de strijd, alsnog wel eens ontstaan. De lijven mogen dan ‘oud’ zijn, in ons hoofd zijn we in de kleedkamer, op het veld en na afloop in de kantine allemaal weer even 18 jaar.’’

Na vijf jaar zit de sleet er echter allesbehalve op bij de walking footballers, die bewezen hebben dat de voetbalvorm in Oud-Beijerland een vast plekje in het aanbod heeft gekregen.

Klik op Zinkwegse Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Zinkwegse Boys voor meer informatie over de club.

Het mooiste is niet de actiefoto maar de emotie

0

Voor Jan Valk (44) is KVV Quick Boys dé plek waar zijn passie voor sport en fotografie samenkomen. Elke zaterdag volgt hij een vast ritueel: een broodje bij de bakker, een kop koffie en dan op de fiets naar het sportpark. Daarna loopt hij langs de velden, klaar om de sfeer en emoties van de wedstrijden vast te leggen. Niet alleen het spel, maar vooral de momenten van emotie vindt Jan het leukste om vast te leggen.

 

Op zaterdagavond begint het intensieve werk pas echt. Op zaterdagavond en zondag zit Jan urenlang achter de computer om zijn foto’s te selecteren en te bewerken, soms wel honderden tegelijk. Een tijdrovende klus, maar zodra hij de beelden heeft uitgezocht, is de voldoening groot. Daarnaast vervult Jan de rol van coördinator binnen het fotografenteam van Quick Boys. Voor hem is deze rol niet meer dan logisch om op zich te nemen. Hij geeft aan te doen wat hij kan voor de club. Naast de fotografie verzorgt Jan een deel van de webredactie, waarbij hij zich vooral richt op de jeugdwebredactie. Hij merkt dat er niet veel trainers zijn die jeugdverslagen doorsturen en baalt daarvan. Tekenend voor hem: altijd op zoek naar iets wat hij kan doen.

 

Jan Valk is niet alleen een gewaardeerd vrijwilliger, maar kan ook heerlijk verhalen vertellen. Hij beschrijft hoe zijn zaterdagochtenden eruitzien: “Ik sta op, haal even een broodje bij de bakker, drink een bakje koffie en ga dan op de fiets naar Quick Boys. Dan loop ik lekker langs de velden en ga m’n plaatjes klikken. Als de Onder 21 thuis speelt, ga ik daar altijd naartoe. Dat is mijn vaste team, maar voor de rest kijk ik gewoon wat op me afkomt. Tegenwoordig zie je dat er wel eens vier teams op één veld spelen. Dan ga ik op de middenstip staan en maak een rondje. Zaterdag is altijd een heerlijke dag moet ik zeggen.”

 

Toch is het niet alleen maar feest voor Jan. Zelfs aan zijn geliefde fotografie zitten nadelen. Zo doet hij steevast zaterdagavond en zondag de nabewerking van alle foto’s die hij gemaakt heeft. “Dat is heel veel uitzoeken en bewerken. Dat is het minder leuke verhaal. Soms zie ik dat ik wel bijna duizend foto’s heb staan na een wedstrijd, dan denk ik: ‘oh jee.’ Maar als er dan weer een mooie serie uitrolt, ben ik toch wel weer blij.”

 

Ooit speelde Jan zelf bij Quick Boys, maar niet in het eerste elftal. “Mijn vader bracht me op mijn zesde naar Quick Boys, zodat ik lekker kon voetballen en plezier maken. Ik heb in de E’tjes nog gevoetbald met jongens die later het eerste hebben gehaald. Als je het eerste elftal haalt, mag je trots zijn. Dat geldt net zo goed voor ons als voor andere clubs. Wij zijn dan toevallig wat groter. Ik heb het nooit gehaald, maar daar baalde ik niet van. Ik had die kwaliteiten niet joh. Tot aan de senioren heb ik gevoetbald en ben toen noodgedwongen door een blessure gestopt. Wel ben ik altijd betrokken gebleven bij Quick Boys en heb echt van alles gedaan; barman, jeugdtrainer, scheidsrechter, noem maar op.”

 

Al dit vrijwilligerswerk deed Jan steeds in periodes van een paar jaar. Op een gegeven moment kreeg hij een dochter die bij Quick Boys ging voetballen, en zo ontdekte hij zijn liefde voor het fototoestel. “Het begon met een klein cameraatje. Dan ging ik foto’s maken van mijn dochter en ook volgde ik ook mijn nichtjes en neefje. Naarmate mijn dochter ouder werd, deed ze het erg goed. Ze speelde op een gegeven moment in vrouwen 1 en er was zelfs interesse van buitenaf, maar ze bleef altijd trouw aan Quick Boys. Ik kwam toen in contact met Hans van Duijn. Daar is het balletje pas echt gaan rollen. Hij was destijds de fotograaf van het eerste en bracht me het een en ander bij over fotografie. Het mooiste aan het vak vind ik niet per se een actiefoto, maar als het lukt om emotie vast te leggen. Als de keeper in de laatste minuut een bal doorlaat waardoor hij verliest en enorm baalt. Of juist de ontlading als hij de bal tegenhoudt. Als het lukt om die emotie vast te leggen, vind ik dat geweldig. Nu neem ik mijn toestel ook mee op vakantie. Dat zijn dan weer heel andere foto’s natuurlijk.”

 

Jan Valk is niet de enige fotograaf die rondloopt bij Quick Boys. Naast hem zijn er nog negen andere fotografen. “We hebben een team van tien fotografen met een uiteenlopende leeftijd van 20 tot 70 jaar.” Sommigen zijn er elke week, anderen zijn er minder regelmatig. Jan is de coördinator van deze fotografen. Zelf vindt hij coördinator een iets te zware term. “Het is en blijft vrijwilligerswerk. Dat betekent dus dat er geen verplichtingen zijn en elke fotograaf moet doen wat hij of zij wil. We zorgen er wel altijd voor dat er op wedstrijden van het eerste elftal een fotograaf staat. Naast het nemen van foto’s proberen we één keer per jaar een cursus of workshop te regelen. Zo hadden we afgelopen jaar bijvoorbeeld Pim Ras te gast op de club. Je kunt hem kennen van de foto van Robin van Persie toen hij de kopbal tegen Spanje scoorde op het WK 2014. Hij kwam uitleggen hoe, en met welke instellingen van je toestel, je betere foto’s kunt schieten.”

 

Fotografie is niet alles wat Jan doet voor Quick Boys. Hij is ook actief met de invulling van de website van zijn club. “Als vrijwilliger doe je wat je kan. Dus ik doe ook andere dingen naast het fotograaf zijn. Maar fotografie is wel de hoofdmode. Ik doe een deel van de webredactie en maak ook aankondigingen voor bijvoorbeeld een sinterklaasfeestje. Onder de webredactie valt ook de jeugdwebredactie. Die vind ik erg belangrijk. Het draait altijd maar om Quick Boys 1, en dat begrijp ik. Ik kijk er ook graag naar en ben ook blij als ze goed presteren . Maar de club Quick Boys is zoveel meer dan alleen het eerste elftal. Hoe het nu werkt is dat ik een aantal jeugdverslagen met een paar foto’s binnenkrijg. Ik ben geen begenadigd schrijver, maar ik probeer er altijd wat leuks van te maken, met een grapje en een grolletje tussendoor. Het is jammer dat het nog niet echt storm loopt met de jeugdverslagen. Het zou wel wat meer mogen zijn.” Jan weet van geen ophouden.

Klik op Quick Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Quick Boys voor meer informatie over de club.

‘Zinkweg’ bezig met het schrijven van clubhistorie

Na een zinderende ontknoping in de titelrace met ’s-Gravendeel, die op één doelpunt beslist werd, kroonde Zinkwegse Boys zich tot kampioen en verwierf de formatie van trainer Peter van Dam een plek in de derde klasse. In die nieuwe omgeving gedijt de ‘Zinkweg’ zodanig goed dat zomaar clubhistorie geschreven kan worden.

ZINKWEG – De hoogtepunten rijgen zich aaneen in het gedenkwaardige kalenderjaar 2024 voor Zinkwegse Boys. In het eerste deel van dit jaar kwam de strijd om het kampioenschap met ’s-Gravendeel tot een zinderende en succesvolle climax, in het tweede deel blijkt de selectie van trainer Peter van Dam bepaald geen lelijk eendje in de derde klasse. Integendeel, de recente spectaculaire  4-3 overwinning op DVV’09 is er eentje die nog wel even blijft leven in de koppies van de ‘Boys’.

,,Het is prachtig om te zien dat we na de promotie naar de derde klasse het op een hoger niveau zo goed doen’’, geniet oefenmeester Van Dam, bezig aan zijn vijfde seizoen bij de club die hij ook als speler diende, van de huidige status. ,,We zijn op de goede weg om clubgeschiedenis te schrijven, want we willen ervoor gaan zorgen dat we handhaving afdwingen op dit niveau. Daarvoor hebben we, zo schat ik in, dertig punten nodig. Na de eerste periode staan we op vijftien punten, dus we liggen op koers.’’

De gedachten van Peter van Dam gaan nog wel eens terug naar het bizarre seizoen 2023-2024, waarin het kampioenschap een utopie leek voor Zinkwegse Boys. ,,’s-Gravendeel had een geweldig ruime voorsprong en na onze wedstrijd bij Zwartewaal die we met 3-2 verloren besefte ik dat de kansen op het kampioenschap eigenlijk wel zo’n beetje verkeken waren. Maar omdat ’s-Gravendeel vervolgens punten bleef verspelen, kregen we alsnog een herkansing met spanning tot en met de laatste minuten van het seizoen waarbij het om één doelpunt draaide. Nee, ik verwacht dat ik zoiets niet meer ga mee maken in mijn trainersloopbaan. Eén keer zoiets meemaken is al uniek.’’

Het leverde de ‘Boys’ een geweldig kampioensfeest op en promotie naar de derde klasse, waarbij de competitieleider een verrassing in petto had. ,,We hadden de verwachting dat we in het district West II zouden komen, maar werden in Zuid I ingedeeld (in de derde klasse I, red.). Dat blijkt nu gewoon een hele leuke competitie te zijn, met ploegen als Prinsenland – dat er momenteel even bovenuit steekt -maar ook DVV, Klundert en DBGC bijvoorbeeld. Clubs die bovendien ook nog eens aardig wat supporters meebrengen of thuis goed bezocht worden, waardoor we tot nu toe leuke wedstrijden spelen. Wedstrijden waarin we eigenlijk niet onderdoen voor de tegenstanders en goed mee blijken te kunnen.’’

Dat was ook het geval in de Hoeksche Waardse derby met SSS, die met 2-0 verloren ging. Van Dam: ,,Een geflatteerde nederlaag, want ook in die wedstrijd waren we absoluut niet de mindere zoals mijn collega Paul Bestebreur ook toegaf naderhand. Dat geeft echt veel vertrouwen voor de komende maanden waarin we onze doelstelling willen behalen.’’

Voor veel trainers is drie jaar werken bij een vereniging nog steeds een soort van maximale houdbaarheidsdatum. Peter van Dam staat daar anders in. ,,In vergelijking met de start van mijn trainerschap bij Zinkwegse Boys is de selectie in de loop der jaren flink veranderd. Door de komst van nieuwe spelers, die afkomstig waren van SHO en Oud-Beijerland, maar ook door de doorstroming van jeugdspelers is de spelersgroep aan verandering onderhevig. Dat maakt het trainerschap ook weer uitdagend’’, aldus Peter van Dam, die zijn diploma UEFA B op zak heeft.

Van Dam tekende, evenals twee jaar geleden, voor twee seizoenen bij zodat hij in principe ook nog een zesde seizoen voor de groep zal staan.  Er is echter wel een clausule in zijn verbintenis met Zinkwegse Boys. ,,Op basis van mijn trainersdiploma mag ik in de tweede klasse werken. Als er een club komt, die nog een stapje hoger speelt dan Zinkwegse Boys dan heb ik de vrijheid om te gaan praten. Maar misschien gaan we zelf wel voor een plek in de tweede klasse. Dat zou helemaal wat wezen.’’

Klik op Zinkwegse Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Zinkwegse Boys voor meer informatie over de club.

Handhaving is weer het ultieme doel

0

ZBVH slaagde er vorig seizoen in om het hoofd boven water te houden en lijfsbehoud in de vierde klasse af te dwingen. Ook in deze jaargang is handhaving het ultieme doel van de Zuid-Beijerlanders, die onder leiding van het technische duo Robin Borremans en Ferdinand Cats opnieuw aan een survivaltocht zijn begonnen.

ZUID-BEIJERLAND – Clubscribent Henk Weij omschreef het onlangs in zijn verslag na de wedstrijd tegen Rozenburg nog heel mooi: ZBVH bevindt zich dit seizoen in de ‘poule des doods’ en zal er alles aan moeten doen om zich in eerste instantie het vege lijf te redden. Robin Borremans, onderdeel van het technische duo bij de Zuid-Beijerlanders dat hij samen met Ferdinand Cats vormt, was nog stelliger in zijn opinie: ,,Als wij er weer in slagen om erin te blijven, dan hebben we het fantastisch gedaan.’’

Alles staat bij ZBVH ook dit seizoen in het teken van overleven. Dan helpt het niet dat de rood-zwarte selectie vanaf het begin van dit seizoen geconfronteerd wordt met pure pech en blessureleed. Voor de reeds gememoreerde ontmoeting met één van de grootmachten – in elk geval in numeriek opzicht – Rozenburg (5-0 nederlaag) telde de absentenlijst van Hercules maar liefst twaalf namen. Veel te veel om een echte vuist te kunnen maken tegen deze tegenstander, maar vooral een kwetsbaarheid die het grote doel – handhaving – zwaar onder druk zet.

Keuzes
Begin september konden Borremans en Cats nog 28 spelers op de training verwelkomen, maar dat aantal liep in de weken daarna zienderogen terug. Toch was er aan het begin van november opeens dat sprankje hoop, dat vonkje dat moet ontstaan om te geloven in het heilige doel. In de derby met GOZ boekte ZBVH, mede dankzij de rentree van Davey Lodder, een 3-0 overwinning op de eilandgenoot die in het jubileumjaar de sprong vanuit de vijfde naar de vierde klasse had gemaakt. Daarop volgde kort daarop de nederlaag in de derby met OSV Oud-Beijerland, maar ZBVH hoeft nog niet te wanhopen als de personele bezetting in de komende periode op orde komt en Borremans en Cats eindelijk weer keuzes hebben bij de samenstelling van hun team.

Eerst maar eens de reddingsboei weer zien te grijpen en dan verder kijken is het motto van ZBVH. En dan? Borremans liet zich al over die naaste toekomst uit: ,,Op de langere termijn zie ik ons groeien, want er zit echt potentie in de groep. In de komende jaren moet dat iets moois gaan opleveren. Ik hoop dat ik daar mijn steentje aan bij kan blijven dragen. Maar hoe lang ik hier trainer blijf, dat is niet aan mij. Daar beslissen anderen over.’’

Klik hier voor meer informatie over ZBVH
Klik hier voor meer artikelen over ZBVH

‘De ambitie om trainer te worden had ik niet echt’

Na vier jaar lang assistent te zijn geweest, maakt Martijn Stoop bij derdeklasser Groote Lindt sinds dit seizoen als trainer onderdeel uit van een driemanschap. Dat betekent meer verantwoordelijkheid, maar vooral een heel fijne samenwerking met Marcel Wattimena en Marcel Walters. “Dat maakt me toch wel trots, na al die jaren dat ik hier zelf heb rondgelopen.”

Want Groote Lindt en Stoop (45) zijn allesbehalve onbekenden voor elkaar. “Dit is gewoon mijn club! Ik heb ongeveer negen jaar in het eerste gespeeld en ook nog de jeugd getraind.” Desondanks bracht hij het grootste deel van zijn jeugdopleiding, door bij FC Dordrecht. “In de D’tjes ging ik naar daar. Tot de beloftes.” Na een uitstapje naar ASWH, keerde de inwoner van Hendrik-Ido-Ambacht weer terug in Zwijndrecht. “Toen hebben we nog een tijdje eerste klasse gespeeld. Dat waren mooie jaren!”

Verantwoordelijkheid

Maar dat Stoop heel wat seizoenen later nu zelf voor de groep zou staan, had hij ook nooit verwacht. “Die ambitie had ik niet echt. Ik moest er al goed over nadenken toen Randall mij vroeg om assistent te worden.” Randall is Randall Neeskens, de trainer waarmee Stoop de afgelopen seizoenen nauw samenwerkte. “Groote Lindt is mijn club en Randall mijn maat. Ergens anders had ik het nooit gedaan.” Extra bijzonder, is zijn nieuwe rol voor hem dan ook wel, vertelt Stoop. “Ik heb hier jaren rondgelopen, nu ben je trainer…” Al was hij dat de voorbije vier jaar eigenlijk dus ook al wel. Tenminste een beetje. “We deden veel samen en bespraken qua tactiek alles. Zo heb ik echt geleerd hoe je een bespreking moet houden, maar ook hoe je omgaat met die jongens. Daarnaast gaf ik ook trainingen, dus ik wist vooraf waar ik aan begon.” Het grootste verschil? “De verantwoordelijkheid ligt nu meer bij mij. En ook de trainingen doe ik vaker.” In samenspraak met Marcel Wattimena. “Marcel staat al langer voor een groep als trainer, dus heeft meer ervaring in het opbouwen van trainingen. Daarin neemt hij echt de lead. Ik houd mij meer bezig met de tactiek en het managen van het team.” Een goede combinatie, zo denkt Stoop. “Ik ken Marcel al langer, hij is net als ik een echte Lindtenaar. Wat dat betreft zit er een hoog Groote Lindt gehalte op de bank.” Met meer dan genoeg ervaring ook op het veld. “In de jeugd scoorde ik als spits aan de lopende band, daarna ben ik steeds verder naar achteren gegaan. De laatste jaren speelde ik zelfs centraal achterin! Als een soort vrije verdediger.”

Controle

Zaak om dat nu over te brengen, op een vrij jonge groep, vertelt Stoop. “We zijn wat spelers kwijtgeraakt, dus we wisten dat we moesten gaan verjongen en bouwen aan een nieuw team. Met eigen jongens.” De start, was voor Groote Lindt dan ook zoekende, is de trainer eerlijk. “De voorbereiding is maar kort en we zitten in een zware competitie.” Inmiddels heeft de derdeklasser na de nodige aanpassingen, de stijgende lijn te pakken. “Qua formatie én tactiek. Daardoor ging het na de herfstbreak, een stuk beter.” Wat vooral? “We kregen in het begin veel goals tegen, nu spelen we wat meer vanuit de controle. Daarom zijn we spelers individueel taken mee gaan gaven. Iets minder hoog druk en wat compacter staan, zodat we vanuit daar verder kunnen bouwen.” Ook aan het teamgevoel. “Waar nodig sta ik boven de groep, maar ik probeer mezelf ook te mengen. Wat dat betreft helpt mijn historie met de club wel, dan ben je toch meer benaderbaar.” Hopelijk voor hem, draagt dat dit seizoen bij, aan het behalen van de doelstelling. “We hebben de weg naar boven gevonden, dus willen nu eerst wegkomen van de onderste plaatsen en daarna zien we wel wat er nog mogelijk is!” Te ver vooruitkijken, doet Stoop dan ook niet. “Ik heb voor mezelf nog niet echt een plan gemaakt voor de toekomst, dat laat ik in het midden. Voorlopig bevalt het hier heel goed. Daar wil ik mij eerst op richten.”

Klik hier voor meer informatie over Groote Lindt
Klik hier voor meer artikelen over Groote Lindt

Den Hoed kiest andere richting

0

Stefan den Hoed en FC Binnenmaas, dat was tot het begin van dit seizoen een twee-eenheid, een onlosmakelijke verbinding. Maar de wegen in de voetballerij zijn soms ondoorgrondelijk: Den Hoed verliet in de zomer het vertrouwde complex De Lange Weide om neer te strijken op de accommodatie van ‘Hercules’ aan de Ridder van Dorplaan.

ZUID-BEIJERLAND – Waar een goed gesprek met twee trainers niet toe kan leiden. Twintiger Stefan den Hoed sleet zijn voetballeven tot halverwege dit kalenderjaar bij FC Binnenmaas, waar hij met name in het tweede team zijn minuten maakte. Het vertrouwde geel-groene tenue van FC Binnenmaas is nu echter omgeruild voor een rood-zwarte outfit en zijn voetbalactiviteiten ontplooit hij nu in een geheel ander deel van de Hoeksche Waard.

De Puttershoeker koos als jeugdspeler, niet verrassend, voor een gang naar FC Binnenmaas, de club die een product is van de fusie destijds tussen Maasdam en Puttershoek. ,,Vanuit de jeugd ben ik vroeg doorgestroomd naar de selectie. Uiteindelijk heb ik zes jaar deel uitgemaakt van de selectie, waarbij ik voornamelijk in het tweede team heb gespeeld’’, blikt hij terug op het eerste deel van zijn actieve voetballoopbaan.

Fanatiek
Maar De Lange Weide is niet meer het strijdtoneel, waar Den Hoed zijn voetbalkunsten etaleert. Mede dankzij de inspirerende verhalen van Jasper Barendrecht, die hem warm maakte voor een overstapte naar de Zuid-Beijerlandse Voetbalvereniging Hercules. ,,Ik heb veel goede verhalen over ZBVH gehad. Daarnaast werd ik erg positief over de ambities van de club en over de trainers Robin (Borremans, red.) en Ferdinand (Cats, red.).’’ En zo ontstond een positieve ‘vibe’, waardoor de interesse van Den Hoed voor een overgang gewekt werd en hij uiteindelijk in de overschrijvingstermijn – net als het NSVV-trio Lucas de Zeeuw, Koen Cornelisse en Devon van der Wal – voor een overgang naar ZBVH koos.
Met de komst van Den Hoed kregen Borremans en Cats in elk geval een multi-inzetbare pion in hun selectie. ,,Ik ben een fanatieke voetballer, die er alles aan wil doen om te winnen’’, sprak Den Hoed gepassioneerd tijdens zijn entree. ,,Daarnaast ben ik een veelzijdige speler die op veel posities terecht kan, waarbij ik wel de voorkeur heb voor de aanval. Als ik in het veld sta, toon ik passie en laat ik graag een goede actie en een goede voorzet zien.’’
Het sociale aspect was ook voor Den Hoed een reden om de overstap naar ZBVH te maken. ,,Ik ben een speler die na afloop van de training en wedstrijd graag in de kantine komt en die het leuk vindt om een praatje met supporters en andere leden van de club te maken’’, liet hij optekenen.
Bij zijn aankomst sprak Den Hoed de hoop uit dat ZBVH mee zou kunnen doen in de strijd om de bovenste plaatsen in de beresterke vierde klasse. Die hoop moet vooralsnog bijgesteld worden: evenals vorig seizoen ziet het ernaar uit dat ZBVH zich in eerste instantie zal moeten bekommeren om lijfsbehoud in een uitermate pittige vierde klasse.

Klik hier voor meer informatie over ZBVH
Klik hier voor meer artikelen over ZBVH

NSVV introduceert app

NUMANSDORP – NSVV gaat nadrukkelijk met de tijd mee en heeft de officiële NSVV-app gelanceerd. In die app passeert alles wat NSVV-liefhebbers nodig hebben de revue. De applicatie biedt méér dan de informatie van voetbal.nl, is sneller en stelt de gebruikers niet alleen in staat om in één oogopslag het programma en de uitslagen van alle teams van NSVV te zien maar ook om het laatste nieuws te bekijken. De applicatie is voor de geïnteresseerden te vinden via de Apple of Play Store.

Niet alleen is er een applicatie geïntroduceerd, tevens is het mogelijk om aan te sluiten bij een De Whatsapp-Community. Deze ‘gemeenschap’bestaat uit verschillende groepsapps waarin het belangrijkste nieuws gedeeld wordt. En dat is echt met een restrictie, want slechts enkele mensen zijn bevoegd om NSVV-berichten in deze verschillende groepen te sturen zodat de gebruikers die zijn aangesloten bij de community alleen maar die berichten krijgen die ook daadwerkelijk interessant zijn, NSVV heeft inmiddels de volgende appgroepen gelanceerd: Jeugd Onderbouw (O6-O12), Jeugd Bovenbouw (O12-O19), Senioren-nieuws, Wedstrijdupdates van het 1e en Vrijblijvende Fluiters.

Klik op NSVV voor meer informatie over de club.
Klik op NSVV voor meer artikelen over de club.

Sturrus drukt al vlot zijn stempel bij NSVV

Na een periode van vier seizoenen met Michael Nijssen voor de groep koos eersteklasser NSVV voor Johan Sturrus als diens opvolger. De Zwijndrechter was vorig seizoen nog actief bij competitietegenstander Papendrecht en kende een vliegende start in Numansdorp.

NUMANSDORP – Van dichtbij kon NSVV vorig seizoen het vakmanschap van Johan Sturrus aanschouwen. Papendrecht, waar de oud-speler van SC Feyenoord en ASWH zes jaar als hoofdtrainer werkzaam was, was immers één van de tegenstanders van de Numansdorpers in het seizoen van de terugkeer in de eerste klasse waarin de zwart-witte brigade zonder problemen handhaving af wist te dwingen.

Sturrus, die om in de eerste klasse te trainen met Papendrecht het diploma UEFA-A destijds moest halen, kwam na de bekendmaking dat hij sportpark Slobbengors na een mooie, langdurige periode op de radar van de technische beleidsbepalers van NSVV. ,,We hebben een aantal goede gesprekken gehad, waarbij we elkaar snel beter leerden kennen’’, blikt hij terug op het verkenningsproces tussen beide partijen. ,,Wat mij voornamelijk aansprak en aanspreekt, is dat NSVV echt een club van het dorp is met veel spelers in de selectie die ook daadwerkelijk uit het dorp afkomstig zijn. Daardoor is er veel binding met de supporters die veel betrokkenheid tonen bij de verrichtingen van het eerste.’’

Vertrekpunt
De nieuwe keuzeheer van NSVV, in het dagelijks leven werkzaam als installateur van airconditioning en warmtepompen, kreeg al snel de gunfactor van die hondstrouwe aanhang met de start van het seizoen waarin zijn ploeg zich aanvankelijk bij de beste ploegen in de eerste klasse schaarde en enige tijd de ongeslagen status intact kon houden. Zoals tegen Nieuw-Lekkerland, toen NSVV op eigen veld met een numerieke minderheid kwam te staan door de rode kaart van captain Jeroen Voshart maar zich toch naar een gelijkspel knokte. ,,En op basis van de tweede helft had er na de gelijkmaker zelfs nog meer ingezeten als we niet met een mannetje minder waren komen te staan’’, vond Sturrus naderhand.

De prima start, waarmee Sturrus meteen zijn stempel drukte, deed en doet niets af aan de eerste doelstelling die hij met zijn ploeg wilde realiseren: opnieuw handhaven in de eerste klasse. ,,Vanuit dat vertrekpunt kunnen we mogelijkerwijs in de rest van het seizoen de doelen bijstellen maar in de eerste plaats is het zaak om in deze Rotterdam-getinte poule met veel sterke ploegen ruimte naar de onderkant te scheppen. Meedoen in de strijd om een periodetitel zou mooi zijn natuurlijk, maar we moeten kijken in het verdere verloop wat de mogelijkheden zullen zijn.’’

Landskampioen
De verbondenheid tussen de herkenbare spelers en de achterban werd al snel gecreëerd door Sturrus, die niet schroomt om ook jongere spelers voor de leeuwen te gooien. ,,Ik wil het liefst spelers uit het tweede team of talenten de kans geven om zich in het eerste team te laten zien. Dat vraagt echter wel het nodige van de spelers zelf: zij zullen zelf aan den lijve ondervinden of zij al klaar zijn voor het grote werk of zich toch nog verder moeten ontwikkelen om de vervolgstappen te kunnen maken. Daarbij wil ik hen graag helpen. Zelf ben ik ooit via Groote Lindt uit Zwijndrecht naar de amateurs van SC Feyenoord overgestapt en heb daar de groei tot de status van hoofdklasser meegemaakt om vervolgens met mijn volgende club ASWH zelfs landskampioen te worden. Als speler heb ik wat dat betreft alles meegemaakt en ook als trainer heb ik me, eerst als assistent van Jack van den Berg bij ASWH, kunnen ontwikkelen. Dat bood mij een zodanig mooie basis dat ik vervolgens bij Papendrecht durfde te solliciteren.’’

De vervolgstap in zijn trainersloopbaan is dus gemaakt inmiddels, waarbij Sturrus net als tijdens zijn succcesvolle periode bij Papendrecht een herkenbare speelstijl, hoge inzet en bereidheid van de spelers om voor elkaar door het vuur te gaan en aantrekkelijk voetbal wil zien. ,,Als we daarin telkens weer slagen, dan draaien we met elkaar een geslaagd seizoen’’, is het oordeel van de oefenmeester, die het ook belangrijk vindt dat de selectie wat uitstraalt naar de generaties van de toekomst. ,,De jeugd moet zich verbonden voelen met de spelers van het eerste team. Zelf heb ik als jeugdspeler altijd opgekeken tegen die spelers die voor het eerste team actief waren. Hoewel het lastig inschatten is, denk ik dat dat nog steeds het geval is en dat is een mooi gegeven.’’

Klik op NSVV voor meer informatie over de club.
Klik op NSVV voor meer artikelen over de club.

Terugval na vliegende start voor hoofdmacht

FC Binnenmaas beleefde in de tweede klasse D een vliegende start, waarna de klad erin kwam. De eerste periode werd afgesloten met drie nederlagen op rij. Na Brielle en CION won ook HBSS van de formatie van trainer Sander Fakkel, wiens ploeg na de 4-1 nederlaag op de openingsdag tegen VFC het goede ritme leek te hebben.

Na het kampioenschap van vorig seizoen in de derde klasse liet FC Binnenmaas bij de terugkeer in de tweede klasse in de eerste serie wedstrijden dus verschillende gezichten zien. Nadat de openingsnederlaag uitvoerig doorgesproken was, vond de formatie van Fakkel de juiste balans en vielen alle puzzelstukjes ogenschijnlijk in elkaar. De opmars in de openingsweken bracht FC Binnenmaas zelfs tot op één punt van de koppositie, die echter buiten handbereik bleef. En aangezien de competitie inmiddels als een harmonica in elkaar gedrukt wordt, is het ook oppassen geblazen voor de Maasdammers die na de aanvankelijk goede start de ambities hadden uitgesproken om naar een top-5-positie te grijpen. FC Binnenmaas toonde in de openingsfase over voldoende potentie te beschikken, maar zal zich in de komende tijd moeten herpakken om eerst weer wat ademruimte naar de onderkant van de ranglijst te creëren.

Klik hier voor meer informatie over FC Binnenmaas
Klik hier voor meer artikelen over FC Binnenmaas

Iris Remmers voorbeeld voor Binnenmaas-meiden

Voetbalmeiden van FC Binnenmaas met grote ambities voor de toekomst hoeven niet ver te kijken om mooie voorbeelden te zien. Esmee Brugts speelde in de jeugd voor de club, stroomde door naar het profvoetbal en groeide uit tot international. Maar ook jeugdinternational en ADO-speelster Iris Remmers, die onlangs te gast was bij haar oude club, timmert nadrukkelijk aan de weg.

MAASDAM – De meiden van FC Binnenmaas boffen dit seizoen. In een tijdsbestek van amper een maand kregen zij bezoek van twee speelsters uit de Nederlandse eredivisie. Onder leiding van Feyenoord-speelster Amber Verspaget kregen ruim 70 meiden onlangs een clinic aangeboden. Met in haar kielzog verschillende speelsters van Feyenoord bracht Verspaget de jonge voetbalsters van FC Binnenmaas al de nodige fijne kneepjes van het voetbal bij. En dat viel duidelijk in de smaak bij de deelnemers aan de clinic, die dankzij de inzet en het enthousiasme van de gelegenheidstrainers niet alleen uitdagende oefeningen voorgeschoteld kregen maar ook intens genoten van de aanwezigheid van de sterren. Dus moesten er ook diverse selfies en handtekeningen gescoord worden om nog eens met een goed gevoel terug te kunnen kijken op deze belevenis.

Terugkomst
Niet alleen die clinic, maar ook het eerder bezoek van Iris Remmers aan haar oude club FC Binnenmaas viel flink in de smaak bij de jeugdspeelsters van de club. Voor de oud-speelster van FC Binnenmaas was het bovendien een bijzondere terugkomst, want in aanwezigheid van de meiden die ooit hopen in de voetsporen van een dergelijk voorbeeld te treden werd zij in het zonnetje gezet door technisch commissielid Edwin van Kooten die haar een bloemetje overhandigde en daarnaast ook een kleinigheidje aanbood.

Voor Iris Remmers was 2024 een bijzonder jaar. De 19-jarige speelster, die bij Binnenmaas van de F7 tot en met JO15-1 actie was, tekende een contract bij profclub ADO Den Haag, is speelster in de eredivisie en maakte ook het WK in Colombia met de Oranje Leeuwinnen onder 20 jaar mee. De aanwezige meiden hingen aan haar lippen toen zij haar inspirerende verhaal vertelde over de weg naar het profvoetbal en hoe zij het WK In Colombia, waar Nederland een vierde plek opeiste, had beleefd.

,,Het gaat allemaal enorm snel en daar probeer ik zoveel mogelijk van te genieten’’, stelt Iris Remmers, die dit jaar op 14 april tegen SC Heerenveen haar debuut in de eredivisie maakte. ,,In die wedstrijd kreeg ik zelfs nog een kans om te scoren. Maar voor mij was het al een grote verrassing dat ik mijn debuut kon maken, omdat ik een dag eerder met Jong ADO Den Haag had gespeeld.’’

Zwemdiploma’s
Het debuut in de eredivisie met het grote ADO Den Haag kwam op dat moment niet als een verrassing voor de geboren Zwijndrechtse, die ooit spits was en via het middenveld op de linksbuitenpositie belandde. ,,Het zat er wel aan te komen. Ik had tot dat moment al een goed seizoen gedraaid. Een jaar eerder had ik ook bijna de kans gekregen om al te debuteren, maar toen was ik er mentaal nog niet klaar voor. Toen was nog niet het goede moment. Tegen SC Heerenveen ging het debuut zo snel en onverwacht eigenlijk, dat ik me niet echt nerveus kon maken.’’

Dat debuut kwam voor de ondertekening van haar eerste profcontract. ,,Ik heb het allemaal op me laten afkomen, maar ik besefte later dat ik best stil mag staan bij alles wat ik tot nu toe bereikt heb.’’

En dus gaan de gedachten even terug naar de tijd dat zij startte bij FC Binnenmaas. ,,Ik wilde altijd al op voetbal, maar moest eerst van mijn moeder mijn zwemdiploma’s halen. Op mijn zesde mocht ik voor het eerst gaan trainen. En als de training erop zat, kon ik eigenlijk niet wachten tot de volgende training. Later kwam Esmee Brugts er ook bij.’’

De onzekerheid die zij eerst over zichzelf had, maakte snel plaats voor zelfbewustzijn. Ook door haar periode bij Spartaan’20, waar zij zich verder ontwikkelde vanaf haar veertiende jaar. Na een jaar ging zij naar ADO Den Haag en zette de ontwikkeling door. Met een contract op zak en inmiddels een onvergetelijke WK-belevenis met onder 20, dat naar meer smaakt.

Klik hier voor meer informatie over FC Binnenmaas
Klik hier voor meer artikelen over FC Binnenmaas

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.