Home Blog Pagina 180

Stoop geniet van het spelletje bij DVV’09: ‘Dat gun ik een ander ook’

Lekker voor je ‘cluppie’ bezig zijn en de boel gezellig maken. Dat is precies wat Ilonka Stoop als vrijwilliger bij DVV’09 doet. Want ondanks dat ze zelf onlangs besloot te stoppen met voetballen, is haar liefde voor het spelletje geen moment minder geworden. “Samen zorgen dat mensen met plezier naar de club komen.”

Iets wat ze zelf ondertussen al meer dan dertig jaar doet. “Op mijn 21ste vroegen ze of ik wilde helpen met het clubblad, omdat ik handiger was met de ‘typemachine’. Niet veel later ben ik bij het jeugdbestuur aangesloten. Daar groei je vanzelf in. En het is leuk om te doen!” Net als zelf voetballen, overigens. “Ik ben ooit begonnen bij Dirksland. Toen was ik veertien jaar oud. Een vriendin wilde op voetbal, zo is het balletje gaan rollen. Hebben we zelf meiden gezocht en een team opgericht. Mijn moeder werd leidster en ik heb zelfs nog met haar gevoetbald!”

Oude rugnummer

De inmiddels 52-jarige Stoop maakte vervolgens uitstapjes naar SNS en Melissant, voordat ze opnieuw als speelster bij DVV’09 terechtkwam. “Dat kriebelde toch, voetballen op eigen dorp. In de tussentijd ben ik ook nog moeder geworden, maar acht weken later voetbalde ik weer.” Toch is de ‘laatste vrouw’ en middenvelder, onlangs dus gestopt. “Ik liep al jaren met een brace, had ooit mijn knie verdraaid. Mijn meniscus zat dubbel, die kregen ze niet meer recht.” Sterker nog. “Mijn kruisband bleek ook af. En de hechting van mijn meniscus hield het niet. Lag ik er anderhalf jaar uit.”

Dit seizoen kwam er een einde aan haar tijd bij de Vrouwen 30+, die ze samen met haar schoonzusje had opgericht. “Een tegenstander verdraaide haar knie, dat was foute boel. Toen dacht ik wel bij mezelf: wat als er bij mij ook weer iets gebeurt? Dat risico vond ik te groot.” En dus speelde ze afgelopen november, haar laatste toernooi. “In het oude Dirksland-tenue, met mijn oude rugnummer. Dat was zo mooi!” Een prachtig afscheid, maar natuurlijk niet voor altijd. “Iedereen kent iedereen. En iedereen doet zijn ding. Met z’n allen proberen we het leuk en gezellig te maken.” Als leider, supporter én begeleider van het schoolvoetbal, droeg Stoop de voorbije jaren haar steentje bij. “Je wilt die ‘kids’ leuk leren voetballen en met plezier naar de club laten komen.”

Sociaal bezig

En dus heeft ze het er als wedstrijdsecretaris voor de jeugd, lid van de jeugdcommissie en als coördinator, maar druk mee. “Gelukkig kun je sommige dingen ook vanuit huis doen. Appen en mailen, gaat soms toch makkelijker.” Al is Stoop natuurlijk geregeld, wél op de club. “Op donderdag hang ik altijd de indeling op, zodat iedereen dat weet. En ik ben natuurlijk vaste supporter van het eerste én van het tweede, het team van mijn zoon Mike. Vanaf dat hij bij de F’jes zat, ga ik al met hem mee. Ook als leidster. Dan is het leuk om van al die jongens hun ontwikkeling te zien.”

Genieten, doet Stoop sowieso wel. “Je moet iets doen in je vrije tijd. Ik ben gewoon graag sociaal bezig. Het geeft ook veel voldoening als alles op rolletjes loopt.” Zoals het gametoernooi voor de jeugd of LED-voetbal op de maandagavond. “We hebben een leuke groep vrijwilligers, vol met enthousiaste heren en dames. Vooral dat laatste vind ik heel gezellig.” Haar inzet en dat van man Lex, voormalig voorzitter van Dirksland, wordt dan ook gewaardeerd. “Hij is erelid en ik ben lid van verdienste.” Toch blijft Stoop zelf vooral nuchter. “We proberen het zo goed mogelijk te doen. Sinds vorig seizoen hebben we ook een Hoofd jeugdopleiding, die probeert de jeugd qua structuur steeds meer op poten te zetten.”

En ook op haar, kunnen ze bij DVV’09 voorlopig rekenen. Gewoon op het fietsje. “Je moet wel blijven sporten, hè? Zolang mijn gezondheid het toelaat, blijf ik het doen. Ik kan het gewoon niet laten.” Dus geniet ze nog altijd net zo van het spelletje. “Ik heb het zelf altijd met zoveel liefde, passie en plezier gedaan. Dat gun ik een ander ook!”

Klik op DVV’09 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op DVV’09 voor meer informatie over de club.

‘Ik ben echt begaan met die jongens’

Voorkomen is altijd beter dan genezen. En dus is dat wat blessures betreft precies wat verzorgster Lisette IJpelaar bij vijfdeklasser Flakkee probeert te doen. Maar stiekem is ze als ‘moeder van de selectie’ veel meer dan dat. “Ik ben echt begaan met die jongens, dat maakt het leuk!”

Ook als ze op vakantie is, begint de 43-jarige IJpelaar te lachen. “Dan mis ik de voetbal en houd ik toch altijd even bij wat ze gedaan hebben.” Want juist dat, maakt het voor haar zo leuk. “Als ik die binding niet had gehad, had ik het ook niet zo lang volgehouden. Het zijn echt allemaal aardige jongens.” Voor het derde seizoen op rij. “In 2019 heb ik mijn diploma Sportmassage gehaald, omdat ik al jarenlang interesse had voor het lichaam, spieren en het medische. Een jaar later kwam dit op mijn pad, toen zochten ze bij het eerste een nieuwe verzorgster.”

Massagetafel

Niet geheel onlogisch, vertelt ze. “Mijn vader komt al sinds jaar en dag bij de club. Dus als klein meisje ging ik iedere zondag mee naar Flakkee.” Toch begonnen haar eigen kinderen ergens anders met voetballen. “We wonen in Achthuizen, dus dan ga je naar FIOS en later Den Bommel. Daarna zochten we een andere vereniging, dan is Flakkee een logische keuze.” Ook voor haarzelf. “Ik heb met mijn diploma ook nog een tijdje wat aan huis gedaan, maar dat was niks. Het is leuk om er op deze manier toch nog wat mee te kunnen doen en zo je kennis bij te houden.” Want haar ‘normale’ werk als officemanager mag dan voornamelijk achter een bureau zijn, bij de voetbal staat ze liever aan een massagetafel.

Ook vanwege de sfeer. “Gemeenschappelijk en gezellig. Ik voel me daar thuis. Van huis uit heb ik Flakkee natuurlijk altijd een fijne club gevonden.” Wanneer komt ze als verzorgster in actie? “Eigenlijk niet tijdens wedstrijden, dan ben ik er vaak niet bij. Vooral omdat ik meer waarde zie in het spelers fit op het veld krijgen.” Bijvoorbeeld door massages te geven bij spierpijn of lichte blessures. “En ik beoordeel of spelers naar de fysio moeten. Soms doe ik oefeningen met ze of geef ik er een aantal mee.” Daarnaast is ze verantwoordelijk voor de warming-up. “Dat is inmiddels een vaste routine geworden, voornamelijk met loopvormen.”

Betrokken

Toch is dat nog lang niet alles. “Ik verzamel ook de kleding die kwijtraakt, leg de spullen klaar en regel andere dingen. Zoals het water.” De moeder van de selectie, wordt ze dan ook gekscherend genoemd. IJpelaar kan er zelf smakelijk om lachen. “Dat voel ik ook wel een beetje zo. Ik ben echt begaan met die jongens. Dat is ook het leukste eraan. Naast ze helpen van blessures af te komen.” Of het organiseren van een trainingskamp. Want ook dat doet IJpelaar. “Vanuit mijn werk, een eigen bedrijf samen met mijn man, ben ik een soort regelneef. Dat vind ik leuk om te doen. Dit seizoen zijn we in de buurt van Barneveld geweest.” Goed voor de teambuilding, vertelt ze. “Het is jammer dat we van onder staan, want iedereen traint echt keihard. Die jongens willen allemaal werken voor elkaar en het is een hechte groep. Dan gun je ze meer punten.”

Ook voor haar eigen fanatisme. “Ik ben wel fanatiek met de resultaten bezig. Nu is het toch steeds een teleurstelling.” Al doet dat aan haar liefde voor het spelletje, gelukkig niks af. “Natuurlijk omdat ik het zelf, bij FIOS, ook heb gedaan. Je doet het met z’n allen. Dat is het mooie van een teamsport. Alleen ben je nu op een andere manier betrokken.” In haar geval dus op dinsdag en donderdag vóór de training. “En bijna altijd op zaterdag voor de wedstrijd. Alleen tijdens niet.” De spelers van Flakkee zijn bij IJpelaar dus in goede handen. “Door middel van bijscholing probeer ik alles bij te houden. Daarvoor moet je ook licentiepunten halen, die staan in mijn hoofd al op de planning.” Want ook volgend seizoen, is ze er gewoon weer bij. “Ik heb het ontzettend naar mijn zin, dus er is geen reden om weg te gaan!”

Klik op MSV & AV Flakkee voor de laatste artikelen over de club.
Klik op MSV & AV Flakkee voor meer informatie over de club.

Breederveld is ook buiten de kleedkamer weer belangrijk

Na een dominant kampioenschap in de vierde klasse, knokt Stellendam dit seizoen een niveautje hoger voor wat het waard is. En logischerwijs, valt dat niet altijd mee. Heeft ook routinier Bram Breederveld de afgelopen maanden wel gemerkt. “Een jong team heeft tijd nodig.”

Tijd om te leren én om te wennen, begint de 36-jarige Breederveld te vertellen. “Vooral qua fysieke kracht is het een groot verschil. En kleine foutjes worden afgestraft. Dat is ook een beetje mentaal.” Toch boekte de ploeg onlangs een belangrijke overwinning, op hekkensluiter Alliance. “Daar zaten we wel een beetje tegenaan te hikken. Als je wel goed speelt, maar te weinig punten pakt…”

Jongens helpen

En te weinig punten, heeft Stellendam. Want met een positie die aan het einde van het seizoen nacompetitie voor degradatie betekent, moet de formatie onder leiding van Dennis en Robin Bredius nog flink aan de bak. Niet zo gek, vindt Breederveld. “We hebben een jonge groep, die nog moet leren. Maar dat heeft tijd nodig. Dat merk je in de omschakeling en op het middenveld.” Een gebrek aan ervaring dus, iets waar de verdediger op zijn beurt dan weer voor moet zorgen. Al had hij het, vooral vorig seizoen, ook zelf wel even lastig. “In de voorbereiding brak ik mijn pols. Daarna kwam ik weer terug en ben ik eigenlijk als invaller bij de groep gebleven.”

Inmiddels weer in de basis, blikt Breederveld terug op die periode. “Dat was in eerste instantie best lastig. Zeker op mijn leeftijd. Is het dan klaar en moet je stoppen?” Gelukkig voor zichzelf én Stellendam, deed hij dat uiteindelijk dus niet. “Ik kon op een bepaalde manier toch belangrijk zijn in de kleedkamer. Een beetje die jonge gasten helpen.” Nu, weer helemaal fit, lukt dat natuurlijk nog beter. “Door blessures kwam ik er weer in, daarna heb ik mijn plek vastgehouden.” Als oudste van het team dus. “Dat is eigenlijk wel leuk! Ik speel nu met jongens die ik in de ‘F en E’ nog training heb gegeven. Ze kijken toch een beetje tegen je op. En ik word geaccepteerd. Ook als ik een keer een training over moet slaan. Dat is nooit een probleem.”

Zakelijk zijn

Maar als Breederveld er is, zullen ze dat ook horen, begint hij te lachen. “Het is geen speeltuin, soms worden er andere dingen van je gevraagd. Dan moet je zakelijker zijn, om een overwinning over de streep te trekken. Dat probeer ik er wel in te krijgen.” Want, zo weet de Stellendammer inmiddels: “Voetballend kunnen we leuk mee, doen we zeker niet onder voor 85 procent van de teams. Alleen qua zakelijkheid en fysiek, komen we nog wel tekort. Dat is een extra aandachtspunt.” Helemaal als ze hun doelstelling willen behalen. “Handhaving is ons streven. Ik heb er alle vertrouwen in dat het gaat lukken. Zeker als we niet te veel blessures krijgen…” En dus kijkt Breederveld, het liefste gewoon omhoog. “Zeker met de kwaliteiten die we hebben, moet je positief zijn. Die jongens worden natuurlijk ook steeds ouder.”

Net als hij. “Ik speel vanaf mijn vijfde bij Stellendam. Het is een familie, klein en ons kent ons. Je komt hier een soort van thuis. Iedereen ken je, het is gezellig en altijd druk langs de lijn. Dat is gewoon heel leuk!” Zelfs bij verre uitwedstrijden. “Ook dan gaan er een hoop mee.” Om hem te zien schitteren. Als centrale verdediger. “Vroeger was ik altijd spits. Sinds een jaar of vier, sta ik achterin. Je wordt wat ouder en Arie (Bravenboer) is een veel betere spits.” Van hardwerkende spits, naar leider in het hart van de defensie. “Met mijn ervaring probeer ik nu de boel aan te sturen. Neerzetten, coachen en het ‘zootje’ bij elkaar houden.” Een fijne positie, zo in zijn nadagen. “Lekker om af te bouwen! Tegenstander uitschakelen en sterk zijn in de kopduels.”

Dat lukt hem naar eigen zeggen vrij aardig. “Omdat je zelf spits bent geweest, weet je toch een beetje wat ze gaan doen.” De vraag is nog voor hoelang. “Ik ken Leo (de Geus), onze nieuwe trainer voor volgend jaar, goed. Die heb ik al twee keer gehad. Dus als ik fit blijf, ga ik waarschijnlijk nog een jaartje door!”

Klik op VV Stellendam voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Stellendam voor meer informatie over de club.

NSVV morst twee punten tegen Sliedrecht

NSVV was de beter voetballende ploeg en had alle kans om net als bijna alle andere teams in deze competitie gewoon drie punten mee te nemen uit Sliedrecht. Tweemaal was er een miskleun aan NSVV-zijde op psychologisch belangrijke momenten en hierdoor kwam Sliedrecht tweemaal op voorsprong.

Net zoveel keer kwam NSVV verdient terug en miste daarna een penalty. Het laatste half uur maakte beide teams er daarna een spektakelstuk voor de neutrale toeschouwer van, maar de vele kansen aan beide zijden werden daarna niet meer benut. De Numansdorpse supporters dropen teleurgesteld in de 2-2 eindstand af.

1e helft

In de eerste helft begon NSVV geweldig. Er was direct een vrij trap van Jasper Huisman die goed terug werd gekopt door Jeroen Voshart en Boyd van Andel zag zijn inzet net door een verdediger naast getikt worden. De daaropvolgende corner kwam bij Mitchel Louwerens, die zijn schot met een mooie krul op de lat zag belanden. NSVV had de bal de eerste twintig minuten en er was geen vuiltje aan de lucht voor NSVV. Het eerste doelpunt van Sliedrecht kwam toch uit de lucht vallen. Een vrije trap werd snel genomen op de diepgaande rechtsback van Sliedrecht. Een NSVV-aanvaller was bij de les en kon de bal onderscheppen.

Waarschijnlijk was de gedachte al bij de vervolgactie, want de bal werd half geraakt en belande precies voor de voeten van de diepgaande rechtsback van Sliedrecht. De NSVV-verdediging was uit positie en de rechtsback legde de bal eenvoudig op de voor het doel geheel vrijstaande Sliedrecht spits Nordin el Hassani. Eenvoudig kon hij Sliedrecht op voorsprong brengen. Sliedrecht tankte vertrouwen uit dit cadeautje en ging beter tegenstand bieden.

Net voor rust kwam er toch gerechtigheid. Mitchel Louwerens draaide een corner zo goed in dat de Sliedrecht keeper alle moeite had om een direct doelpunt te voorkomen. De keeper tikte de corner tegen de lat en in de rebound kon Quinton Burk de bal inkoppen. Snel daarna kwam het rustsignaal. Op een lekker moment had NSVV een gevoelige tik uitgedeeld. NSVV kon weer met een schone lei aan de tweede helft beginnen. De supporters van NSVV hadden er alle vertrouwen in dat de beste ploeg vanzelf zou komen bovendrijven.

2e helft

In de tweede helft begon NSVV met een miscommunicatie tussen rechtsback Lars van der Heiden en keeper Jarmo Hartgers. Beide dachten waarschijnlijk dat de ander de bal wel zou hebben. De derde die er in dit geval mee vandoor ging was Sliedrecht speler Cedric Tokromo. Hij zei dankjewel en tikte de bal langs Jarmo in het doel. Sliedrecht ontving weer een boost en NSVV wilde snel de euforie van Sliedrecht de kop in drukken. Binnen een paar minuten was het weer gelijk. De eerste kans was voor Finn Langerak. Alleen voor keeper Jasper Sprong lukte het niet om hem te verschalken. De mooiste aanval van de middag werd wel benut. Na een mooie combinatie speelde Kjetil Mol de diepgaande Mitchel Louwerens vrij. In het strafschopgebied aangekomen schoof Mitchel de bal langs de keeper en via de binnenkant van de paal in het doel. De stand was weer gelijkgetrokken, 2-2.

Met nog veertig minuten te spelen kon NSVV werken naar de overwinning. Idee op dat moment was dat als NSVV op voorsprong komt het verzet van Sliedrecht wel gebroken zal zijn. Hoe mooi is het dan dat een verdediger van Sliedrecht de fout in gaat en scheidsrechter Killy Mandemakers een strafschop aan NSVV toekent. Aanvoerder Mitchel Louwerens ging achter de bal staan. Zijn inzet was hard, maar naast het doel. Voor Sliedrecht ging de zon weer schijnen en ze kregen er weer zin in.

Het laatste half uur werd een spektakelstuk waar NSVV niet op zat te wachten. NSVV had drie grote kansen, maar Sliedrecht ook. De drie grote kansen voor NSVV was tweemaal een perfect gegeven voorzet van Jasper Huisman. Tweemaal werd vergeten de voorzet te promoveren tot doelpunt. Jeroen Voshart heeft al menig van dergelijke vrije kopkansen erin gekopt, maar vrij bij de tweede paal kopte hij net naast. De tweede keer was het de beurt aan Wessel van Haren. Ook Wessel is de man die je in dergelijke posities wilt krijgen, maar ook Wessel kopte de bal naast.

Laatste grote kans was voor Jeroen Voshart, maar dit had hij zelf niet in de gaten. De verdediging van Sliedrecht miste een voorzet en Jeroen rekende daar niet op. Bij de tweede paal kwam hij er te laat achter dat dit een levensgrote kans was om de bal simpel binnen te tikken.

Na de wedstrijd bleek NSVV wel een plekje gestegen te zijn op de ranglijst, maar dit hadden gewoon drie plekken kunnen zijn als NSVV gewonnen had. Er is natuurlijk niets aan de hand en NSVV heeft alleen niet de mogelijkheid gegrepen om wat meer rust in de klassering richting het einde van het seizoen te creëren. Positieve is dat NSVV onder druk vaak goed voor de dag komt en volgende week er weer eens een thuiswedstrijd op het programma staat. In de ranglijst van alle thuiswedstrijden staat NSVV 3e van boven en in dezelfde ranglijst van alle uitwedstrijden staat NSVV 3e van onderen. De thuiswedstrijd komende zaterdag is tegen BVCB waar uit gelijk tegen gespeeld is. Achterstand op BVCB is slechts 1 punt. Kom allen kijken hoe NSVV met stip gaat stijgen op de ranglijst.

Klik op NSVV voor meer informatie over de club.
Klik op NSVV voor meer artikelen over de club.

Papendrecht klimt naar linkerrijtje na 3e zege op rij

Op zaterdag 16 maart speelde Papendrecht uit tegen Brielle. De thuisploeg stond net onder de streep maar had net zoveel verliespunten. In saaie wedstrijd, die pas in de slotfase tot leven kwam, pakte Papendrecht voor de derde keer op rij de volle buit.

De eerste helft was het aanzien nauwelijks waard. Twee ploegen die achteruit hingen, matig voetbal en veel foute passes. Een bal op de paal van Brielle en een bal op de lat van Papendrecht waren de enige noemenswaardige momenten.

Na de rust kabbelde de wedstrijd aanvankelijk rustig verder. In een wat mindere fase van
Papendrecht kwam Brielle enige keren gevaarlijk door. In de 65e minuut leidde dat tot de 1-0. Een voorzet van de rechterkant werd met een bekeken volley afgerond door Jordy Braber.

Na het doelpunt was Papendrecht even van slag maar herpakte zich in het laatste kwart. De gasten drukten Brielle verder naar achter, kregen mogelijkheden en kwamen in de 80e minuut op gelijke hoogte. Na aangeven van Justin Beemsterboer verscheen Lorenzo van Wijk dankzij een geweldige actie alleen voor Brielle keeper Nigel Keehnen en schoof
vervolgens de 1-1 binnen.

Daarna ontbrandde de wedstrijd. Beide ploegen zochten de aanval waardoor aan beide kanten mogelijkheden ontstonden op de voorsprong. Toen in de 88e minuut scheidsrechter Jaggan naar de stip wees, zakte bij de supporters van Papendrecht de moed in de schoenen. Vlak daarvoor had centrale verdediger Cees Baars in een duel op de achterlijn in de ogen van de scheidsrechter een overtreding gemaakt. Routinier Lex van Dommelen wist wel raad met het buitenkansje en jaste de bal in de kruising: 2-1.

Met de moed der wanhoop ging Papendrecht op zoek naar de gelijkmaker. Eén van de
aanvallen eindigde in de zestienmeter waar de bal vervolgens als in een flipperkast voor
diverse voeten terechtkwam zonder dat er een schot op doel volgde. Uiteindelijk was het
invaller Wesley Tilroe die de bal oppikte en na een prima actie de bal achter Nigel Keehnen
schoot. Terwijl de Papendrechtse fans opgelucht ademhaalden en met hun gedachten al bij
een mooi gelijkspel zaten, viel zowaar nog de 2-3.

In één van de laatste aanvallen werd de bal in het strafschopgebied van Brielle gebracht. Na een scrimmage viel de bal voor de voeten van Lorenzo van Wijk die met een verwoestend schot de winnende binnenschoot. Niet veel later floot scheidsrechter Jaggan voor het einde. Een mooie zege waar een gelijkspel misschien terecht was geweest maar dat maakt het niet minder mooi.

Door de overwinning staat Papendrecht nu in het linkerrijtje. De komende twee weken heeft de ploeg geen competitieverplichtingen. Op zaterdag 6 april volgt de uitwedstrijd tegen nummer 2 Spijkenisse.

Klik op vv Papendrecht voor meer informatie over de club.
Klik op vv Papendrecht voor meer artikelen over de club.

 

Wedstrijdverslag MVV’27 – Victoria’04

Op het hobbelige veld van Sportpark De Commandeur in Maasland werd een pittig
maar sportief duel uitgevochten door twee fanatiek spelende ploegen. Bij Victoria’04 wist MVV’27 met 0-4 de thuisploeg te verslaan. Doch nu bleken de rollen omgekeerd.

Victoria’04 trachtte zich te revancheren tegen een MVV’27, dat een groot aantal
basisspelers noodgedwongen miste. De Vlaardingse formatie koos waar mogelijk de
aanval en in de omschakeling probeerde een risicoloos spelend MVV’27 iets terug te
doen. Beide defensies sloten op tijd, zodat er weinig doelkansen ontstonden. Na een
half uur spelen kreeg Nailey Girigorie de beste mogelijkheid om Victoria’04 op
voorsprong te zetten.

Na een vloeiend lopende aanval schoot hij de bal via een graspolletje van dichtbij precies in de grijpgrage handen van de keeper van MVV’27. Ook de thuisclub bleek niet bij machte een doelpunt te forceren, waardoor de ruststand op 0-0 bleef steken.

De tweede helft gaf hetzelfde spelbeeld te zien: een aanvallend ingesteld Victoria’04 tegen een sterk verdedigend Maaslands collectief. Naarmate de wedstrijd vorderde kreeg Victoria’04 steeds meer vat op het spel van de thuisclub. Het duurde tot de 80ste minuut voordat de score kon worden geopend. Een hoge bal op Nailey Girigorie werd in één tijd met het hoofd verlengd naar Lars Kortleven, die alle gelegenheid kreeg om de bal in het doel te lopen: 0-1.

MVV’27 joeg in de resterende tijd op de gelijkmakende treffer, doch bleek niet bij machte om Victoria’04 van de volle winst af te houden.

Klik op sc Victoria’04 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op sc Victoria’04 voor meer informatie over de club.

Wim de Jong is de trotse aanvoerder van Nieuw Lekkerland

Al sinds zijn jeugd droomde Wim de Jong ervan om de groene grasmat te betreden, en bij Nieuw-Lekkerland heeft hij zijn thuis gevonden als aanvoerder. Op 28-jarige leeftijd draagt hij met trots de aanvoerdersband van deze club, waar hij al zeven seizoenen het spel van de Lekkerlanders verdeeld.

,,Toen ik vorig jaar tot aanvoerder werd benoemd, voelde dat als een eer’’, deelt De Jong. Degene die vorig jaar aanvoerder was raakte geblesseerd en De Jong draagt sindsdien de band om zijn arm. Hij deed altijd al zijn ding op het middenveld van Nieuw Lekkerland, maar nu mag hij de band van de club, waar hij al lange tijd speelt, dicht bij zijn hart dragen. Nu is het mijn beurt om zijn ervaring te delen en het team te leiden. ,,Het is een goede groep jongens, waar ik een goede band mee heb’’, verteld de Bergambachter.

Binnen en buiten de lijnen

Met zijn positie op het middenveld neemt Wim de leiding op zich, zowel op als buiten het veld. ,,Ik probeer vaak bezig te zijn met het organiseren van het spel en het coachen van mijn teamgenoten,’’ zegt hij. ,,Communicatie is belangrijk en ik probeer altijd duidelijk en ondersteunend te zijn naar mijn teamgenoten’’. Maar eigenlijk is zijn rol niet veranderd sinds hij aanvoerder is geworden. ,,Ik doe niet anders dan normaal. Binnen het veld zet ik iedereen neer en buiten het veld praat ik met de jongens uit het team, maar dat deed ik al voordat ik aanvoerder werd’’. De 28-jarige De Jong probeert op deze manier te pijlen hoe zijn medespelers uit zijn team zich voelen in de groep en op het veld.

Fanatieke achterban

De Jong’s liefde voor de club Nieuw-Lekkerland gaat verder dan alleen het voetbalveld. Hij prijst de club voor de warme sfeer en fanatieke achterban. Het is meer dan alleen voetbal in Nieuw Lekkerland. ,,De supporters zijn fantastisch en vormen een hechte kern die ons altijd aanmoedigt. Elke zaterdag zijn ze er weer’’, vertelt de Nieuw-Lekkerland-aanvoerder. ,,Ik voetbal hier met veel plezier, omdat de sfeer goed is en we op een mooi niveau spelen’’, zegt hij.

Als geboren en getogen Bergambachter koestert Wim zijn band met zijn geboorteplaats, maar hij vindt ook dat Nieuw-Lekkerland hem goed doet en dat hij daar volledig op zijn plek zit. Bij Jodan Boys, de club waar hij eerder speelde, had hij veel concurrentie. Bij Nieuw Lekkerland word hij gewaardeerd en speelt hij iedere minuut. Ooit hoopt de spelverdeler nog terug te keren naar het dorp waar hij is geboren. ,,Dat zou misschien wel leuk zijn, maar voorlopig zit ik goed bij Nieuw Lekkerland.

Vastberaden

Met grote ambitie blikt De Jong vooruit op het huidige seizoen. ,,We staan voor een uitdaging, maar ik geloof in ons team,’’ zegt hij vastberaden. Nieuw Lekkerland staat op dit moment in de degradatiezone en moet uitkijken voor degradatie. ,,Vorig seizoen maakten we hetzelfde mee. Tot de laatste speeldag was het spannend en uiteindelijk speelden we ons hierin veilig. Ik hoop dat we dat dit jaar nog een keer kunnen doen. Maar dat mag van mij wel wat eerder dan vorig seizoen’’, grapt de middenvelder. Nieuw Lekkerland maakte een sterkte start, maar moet duidelijk vechten voor ieder punt. ,,We moeten iedere wedstrijd weer gas geven. We zijn in gevaar, maar willen er heel graag inblijven’’, ambieert De Jong.

Klik op Nieuw Lekkerland voor meer artikelen over de club.
Klik op Nieuw Lekkerland voor meer informatie over de club.

Ro van der Linden (73) al 18 jaar teamleider van VV Hardinxveld

In de wereld van amateurvoetbalclubs zoals VV Hardinxveld zijn het niet alleen de spelers op het veld die de aandacht verdienen. Achter elke amateurploeg staat een toegewijde teamleider die zich inzet voor het welzijn en de prestaties van het team. Voor VV Hardinxveld is dat de 73-jarige Ro van der Linden.

Wat maakt het zijn van teamleider zo speciaal voor Ro van der Linden? Voor Ro draait het allemaal om de band die hij met de spelers heeft opgebouwd. Hij geniet ervan om na de wedstrijd samen met de jongens te zitten, te grappen en te dollen. ,,Cynische opmerkingen en gekkigheid met de jongens zijn altijd leuk. Dan hebben we een prettige avond of middag na de trainingen en wedstrijden’’, vertelt Ro. Maar het zijn niet alleen de gezellige momenten die het werk van een teamleider zo waardevol maken. Ro benadrukt ook de blijdschap die hij voelt na een overwinning, wanneer het drankje net iets lekkerder smaakt en de sfeer onderling goed blijft.

Ro heeft een hoge betrokkenheid bij het eerste elftal VV Hardinxveld. ,,Ze zeggen dat je na een tijdje onderdeel van het meubilair wordt, en dat is ook wel een beetje zo’’, grapt Ro. In 2006 begon Ro aan zijn klus aan teamleider. Hij organiseert van alles voor de jongens; van kleding tot bidons. Al is er volgens de ervaren teamleider wel veel veranderd in de tijd dat hij teamleider is. ,,Vroeger waren er eigenlijk twee verenigingen in één. We hadden een zondag- en een zaterdagafdeling. Nu is het één club. Dat was in het begin wat kleiner met alleen een eerste en een tweede elftal, maar nu is het allemaal weer groter. Ook de jongens uit de jeugd zijn anders, al is dat een generatiedingetje, die veranderen ook’’, vertelt Ro.

Kampioenschap 2009

Hij heeft de vereniging zien groeien met kampioenschappen, maar hij kent de ploeg ook in mindere tijden, bij degradaties. ,,De kampioenschappen en promoties via de nacompetities zijn dingen die je niet vergeet. Dat zijn wel de hoogtepunten van mijn tijd als teamleider’’, zegt Ro. In 2009 maakte hij zijn eerste kampioenschap met Hardinxveld mee. ,,Als je iets voor het eerst meemaakt, is dat altijd extra mooi’’, weet de teamleider.

Alle jongens uit de selectie weten niet beter dan dat Ro de teamleider is van het eerste elftal. Ro heeft alle spelers stuk voor stuk zien opgroeien en uit de jeugd door zien breken. ,,Je bouwt een band op met de jongens. Je ziet iedereen drie keer per week en maakt een praatje met ze’’, vertelt hij. Wat niet iedereen bij Hardinxveld zal weten, is dat hij vroeger twintig seizoenen bij Kozakken Boys onder de lat stond. Voordat hij naar Werkendam vertrok, speelde hij wel al bij Hardinxveld, tot zijn achttiende.

De jaren gaan tellen

Maar waarom heeft Ro ervoor gekozen om juist bij VV Hardinxveld actief te zijn? Voor Ro is het antwoord eenvoudig: het is de club waar hij is opgegroeid en waar hij zijn liefde voor voetbal heeft ontwikkeld. Het teamleiderschap bij Hardinxveld houdt hem jong, al vraagt Ro zichzelf iedereen weer af of hij niet moet stoppen. ,,De jaren gaan toch tellen’’, zegt Ro. Maar vooralsnog heeft Ro het ieder jaar weer naar zijn zin bij de vereniging.

Eén groot hoogtepunt ieder jaar is het trainingskamp, dan Ro al sinds 2012 organiseert. ,,Het wordt steeds groter’’, vertelt Ro. Want, waar de jongens vroeger nog in Nederland bleven voor een weekendje weg, gaan ze nu naar het buitenland voor vier á vijf dagen. Maar dat vind Ro alleen maar mooi, want hij gaat zelf uiteraard ook mee. ,,Het zijn voor 90% jongens van de eigen vereniging, dus we weten wel wat voor vlees we in de kuip hebben. Dan durven we zo’n tripje naar het buitenland wel aan.

Klik op VV Hardinxveld voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Hardinxveld voor voor meer informatie over de club.

 

Maarten Vintges op zijn plek als keeperstrainer van De Zwerver

Lange tijd was profvoetballer worden de droom van de Nijmeegse Maarten Vintges. Na de jeugdopleiding van NEC, vervolgde de doelman zijn carrière bij amateurverenigingen als Beuningse Boys, NEC amateurs, Alverna en VVGZ. Nu deelt de ervaren doelverdediger zijn kennis van het keepersvak bij VV De Zwerver. ,,Dat is het leukste wat er is’’.

Hij speelde tot zijn zestiende in de jeugd van NEC. Een aantal lichtingen voor Jasper Cillessen had ook Maarten Vintges de droom om het te schoppen tot het eerste elftal. Deze droom werd geen werkelijkheid. Hij keerde terug op amateurniveau bij de Beuningse Boys, waar hij een aantal jaar in het eerste elftal speelde. Ook speelde hij bij de amateurs van NEC in de hoofdklasse. Via Alverna belandde hij bij VVGZ, want hij verhuisde naar Zwijndrecht. Een vriend van hem was daar actief. ,,Die link was makkelijk gelegd’’, zegt de 40-jarige keeperstrainer. Vier jaar lang speelde hij voor de gelukvogels uit Zwijndrecht, waarna hij op zijn 35e de handschoenen in de kast legde.

Als keeperstrainer is hij ondertussen ook al weer vijf seizoenen actief. Hij deelt zijn kennis graag met de talentvolle keepers van De Zwerver. Maar, voordat hij vorig seizoen aansloot bij De Zwerver, deed hij dat eerst vier jaar bij Dubbeldam uit de vierde klasse. Hier zaten wel een hoop coronajaren tussen. Bij Dubbeldam verloor hij na een aantal jaren de uitdaging en motivatie.

Talentvolle keepers

Die uitdaging voelt hij bij De Zwerver wel. ,,Ik heb het ontzettend naar mijn zin op de Kinderdijk. De faciliteiten zijn beter en het niveau op de trainingen ligt hoger. Het is twee niveaus hoger dan Dubbeldam, wat ook zorgt voor een mooie uitdaging. Bij De Zwerver lopen veel talentvolle keepers rond die graag beter willen worden. Dan is het leuk om ze te helpen en te zien groeien’’, verteld Vintges.

Met doelmannen als Siggy Schutte, Lukas Bijleveld, Angel Kielema en Kevin van Meerkerk heeft Vintges vier leergierige keepers voor zich die stuk voor stuk beter worden en de ambitie hebben om de doelman van het eerste elftal te worden.

Volgens Vintges is het trainen van de keepers bij De Zwerver een mooi vak. Hij legt uit dat de meeste keepers op dit niveau de benodigde kwaliteiten al hebben en hij juist met zijn ervaring de keepers op andere vlakken goed kan helpen. ,,Op dit niveau hoef je keepers niet meer uit te leggen hoe ze moeten vallen of een bal uit de bovenhoek moeten plukken, maar juist hoe ze positioneel beter kunnen staan of hun medespelers beter kunnen coachen. Hier kan ik mijn ei in kwijt’’.

Op zijn 35e stopte hij met het voetballen in een eerste elftal. Maar de binding met een eerste elftal is nog steeds wat hem heel erg blij maakt. ,,De humor in de kleedkamer, het werken op de training en het toewerken naar de zaterdag is het leukste wat er is. Ik train zelfs nog weleens mee met de selectie’’, zegt de liefhebber.

De juiste balans

Ook de doelmannen van De Zwerver sprekend lovend over de keeperstrainer. ,,Voor mij voelde het de eerste dag al het alsof hij al jaren een vriend van me is. Het is een fijne gast en ook in de kleedkamer is het een echte gangmaker’’, zegt VV De Zwerver-doelman Siggy Schutte over zijn leermeester. Hier kan Vintges zich goed in vinden. ,,In de kleedkamer en op trainingskamp is het altijd lachen. Ik ben altijd in voor een dolletje, dat weten de jongens ook’’, verteld hij. ,,Maar’’, voegt hij eraan toe, ,,Zo lang er maar hard gewerkt wordt op de training’’.

Klik op de Zwerver voor de laatste artikelen over de club.
Klik op de Zwerver voor meer informatie over de club.

 

Jan de Bruijn vindt voetbalplezier terug bij VV Ameide

Het voetbalplezier dat hij een tijdje kwijt was, heeft hij weer teruggevonden bij zijn jeugdclub VV Ameide. Na een periode van drie seizoenen bij Kozakken Boys en verschillende try-outs bij verschillende BVO’s  is de 18-jarige linksbuiten weer terug op het oude nest. ,,Ik wil weer lekker voetballen.’’

Lange tijd kon de creatieve buitenspeler, die overigens ook vanuit de spits en de ’10 positie’ uit de voeten kan, niet genieten van het spelletje. Op zijn vijftiende vertrok de 18-jarige buitenspelen vanuit de JO16-1 naar Kozakken Boys en besloot drie jaar laten om terug te keren naar Ameide. ,,Ik ben blij om terug te zijn. Het was een warm welkom’’, vertelt hij.

Stap in de goede richting

,,Het voelde gewoon het beste’’, zegt hij over zijn keuze om weer terug te keren bij VV Ameide. ,,Het is vertrouwd. Ik kende de trainers en de technische commissie dus de link was snel gelegd’’. Na een vierjarige periode bij Kozakken Boys uit Werkendam is De Bruijn terug. Ook liep hij stage bij meerdere BVO’s. ,,Ik moest als 16-jarige jongen meedoen met de onder 21. Dan moet je wel heel goed zijn voor je leeftijd en ik kwam simpelweg wat te kort’’, vertelt de buitenspeler over zijn ervaringen. Door terug te keren bij VV Ameide, dat uitkomt in de vierde klasse E, doet De Bruijn een kleine stap terug, maar is hij blij met deze transfer en voelt het als een stap in de goede richting. ,,Ik wil gewoon lekker voetballen. Uiteindelijk vind ik het een mooie stap om het plezier terug te vinden en het naar mijn zin te hebben op het veld’’.

De eerste seizoenshelft was de overschrijving van De Bruijn nog niet compleet, dus mistte hij veel wedstrijden. Wel speelde hij twee oefenwedstrijden, waarin hij in beide wedstrijden wist te scoren. Voor de winterstop mocht hij nog één keer invallen. Zijn overschrijving was eindelijk voldaan en zo kon hij een half uurtje invallen. ,,Dat was wel weer lekker’’, blikt de flankspeler terug. Na de winterstop bleek dat half uurtje toch fataal te zijn geweest, want hij verrekte zijn hamstring. Maar de fysiek sterke buitenspeler komt er snel bovenop, want twee weken later staat hij alweer op het veld.

Dreiging

In het vervolg van de competitiejaargang hoopt de rechtspoot vooral veel te voetballen en genieten van het spelletje. ,,Ik wil mezelf laten zien bij VV Ameide en belangrijk zijn met veel goals en assist’’, ambieert De Bruijn. Als buitenspeler zorgt hij voor de dreiging vanaf de linkerkant en ook vanuit de spits of als aanvallende middenvelder is de creatieve speler een gevaar voor iedere tegenstander uit de vierde klasse.

In de kleedkamer houdt De Bruijn zich gedeisd. Het is een rustige jongen die vooral zijn voeten laat spreken op het veld. ,,Ik ben natuurlijk ook nog jong en redelijk nieuw in het team, dus ik ben best rustig’’, meent hij. ,,Als je goed speelt gaan mensen je vanzelf waarderen, maar zo werkt het volgens mij overal’’. Wel ligt De Bruijn goed in de groep en is het vooral fijn om weer onderdeel van een team te zijn. ,,Iedereen gaat goed met mij om’’, zegt De Bruijn.

Gevarenzone

Ameide moet dit seizoen oppassen voor degradatie naar de vijfde klasse. Met de nieuwe degradatieregeling zijn er zes ploegen die degraderen. VV Ameide, staat op het moment dat dit geschreven is in de gevarenzone. Wel is de ploeg van Pieter van Zessen al sinds december vorig jaar ongeslagen en weet het de weg omhoog langzaam te vinden.

Klik op VV Ameide voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Ameide voor meer artikelen over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.