Home Blog Pagina 179

Ebbers en Verkerk sluiten seizoen feestelijk af bij EBOH

Wesley Ebbers (31) en Leroy Verkerk (35) zijn niet meer weg te denken uit de hoofdmacht van EBOH. De veelzijdige spelers sloten het seizoen af met een feestelijk jubileumduel, waarin EBOH met 7-0 won van Alblasserdam. 

DORDRECHT – Ebbers ontving een mooi portret voor 300 wedstrijden in EBOH 1, Verkerk voor 250 wedstrijden in de hoofdmacht van de Dordtse club. ,,Die 300ste en 250ste hadden we een tijdje terug al gespeeld hoor, maar het was leuk om het seizoen nog even feestelijk af te sluiten op deze manier. Ad Holster houdt dat allemaal netjes bij, het zijn toch leuke dingen om te weten. En het is een mooi stukje waardering naar twee echte clubjongens, want die zijn zeldzaam tegenwoordig. Daan Vegt heeft er 320 gespeeld bij Wieldrecht, maar die is nu ook gestopt. Wij waren allebei nog piepjong toen we debuteerden, 16 en 17 jaar, dat helpt natuurlijk wel als je zo’n aantal wil bereiken”, zegt Verkerk, die als tiener besloot om voor speelminuten te gaan bij SC Emma onder Marco ten Braak en later onder Ries Fok (een ander EBOH-icoon) nog voor Unitas in Gorinchem speelde.  

Wesley Ebbers speelde nog een jaartje bij Nieuw-Lekkerland, maar keerde in 2017 terug bij EBOH toen zijn vader René samen met Ries Fok als trainersduo nieuw leven in EBOH kregen. ,,Dat resulteerde in het eerste seizoen direct in het kampioenschap en dat is nog altijd het mooiste seizoen dat wij hier hebben meegemaakt”, zegt Ebbers. ,,Alles viel toen samen. Wekelijks dezelfde basiself en vier jongens die zich schikten in hun rol vanaf de bank. We zijn dat seizoen kampioen geworden met vijftien jongens en geweldig voetbal”, vertelt Verkerk, die dat seizoen clubtopscorer werd. 

Districtsbeker
In de jaren daarvoor vocht EBOH nog tegen degradatie uit de derde klasse. ,,Dat is een paar keer echt heel spannend geweest, ook in de nacompetitie. Ik weet niet hoe het nu met EBOH was gegaan als we toen waren gedegradeerd. Ik denk dat het heel lastig was geweest om nog uit dat dal op te klimmen, omdat geen goede voetballer op dat niveau had willen spelen”, zegt Verkerk, die als verdediger en middenvelder uit de voeten kan. Ebbers begon nog als aanvaller, maar is inmiddels al jaren een middenvelder die naast het mooie combineren en dribbelen ook heeft geleerd om te bikkelen. Dat liet hij dit seizoen nog zien in de districtsbeker, waarin EBOH grote indruk maakte met zeges op eersteklassers SVW, Oranje Wit, De Zwerver en zelfs de Zeeuwse amateurgrootmacht Kloetinge, dat dit seizoen kampioen werd in de vierde divisie A.         

,,Dat zijn onvergetelijke wedstrijden, vooral die 1-3 overwinning bij Oranje Wit en die avondwedstrijd hier thuis tegen Kloetinge (2-1 winst) met veel publiek langs de lijn in de kou op 28 februari”, zegt Ebbers. De manier waarop EBOH uit het bekertoernooi vloog steekt echter nog altijd bij de twee clubjongens. ,,We verloren thuis met 5-6 van VC Vlissingen. Als je tegen een Zeeuwse derdeklasser vijf keer scoort moet je die wedstrijd natuurlijk gewoon winnen. De districtsbeker is uiteindelijk gewonnen door de Bredase zondagderdeklasser Groen Wit en daar verdienen ze de credits voor, maar eigenlijk hadden wij dit seizoen het karwei af moeten maken als je ziet wie we hebben uitgeschakeld.”

Bankzitten
In de competitie was EBOH de eerste periode ongeslagen, maar Papendrecht werd uiteindelijk glansrijk kampioen in 2H. ,,Dat wij uiteindelijk nog zesde zijn geworden na zo’n goede eerste seizoenshelft is eigenlijk wel zonde, maar het zijn de problemen waar we de laatste jaren wel vaker tegenaan lopen. We beginnen met een brede en enthousiaste groep, maar gedurende het seizoen haken er toch altijd wat jongens af door blessures of andere omstandigheden”, zegt Verkerk. ,,Iedereen wil altijd een brede selectie hebben, maar niemand wil op de bank zitten. Dat is voor clubs, trainers en spelers natuurlijk altijd lastig hoe je daar mee om moet gaan. Wij vinden bankzitten ook niet leuk, maar soms is het even nodig en er komt altijd weer een plekje voor als je even geduld houdt.”

Ebbers en Verkerk draaien nu al jaren stabiel mee in de tweede klasse. ,,Of we zo’n kampioenschap of promotie nog eens willen meemaken? Ja, natuurlijk, zeker op onze leeftijd zou het fantastisch zijn om dat nog eens mee te maken. Maar het begint ermee dat we als club die ambitie uitspreken en dan met z’n allen naar zo’n doel gaan toewerken, anders gaat het natuurlijk nooit gebeuren. Het zou geweldig zijn voor de spelers, maar de vraag is natuurlijk of de club er klaar voor is om zo’n stap te maken.

In de eerste klasse wordt door bijna alle clubs grof betaald en Oranje Wit maakte dit seizoen busreizen van meer dan honderd kilometer. Ik weet niet of deze club daar op zit te wachten. Gezelligheid is altijd heel belangrijk bij EBOH en dat zal ook nooit verdwijnen, maar als je meer wedstrijden gaat verliezen dan winnen weet je dat er altijd gezeur ontstaat, zo werkt dat overal.”

Mijlpalen
Het duo geniet voorlopig gewoon van de mooie sfeer binnen de club en de spelersgroep. ,,Daar zijn we echt wel uniek in, dat we bijna elke zaterdag met tien tot vijftien jongens uit het team samen op stap gaan. Dubbeldam heeft dat jaren terug gehad met een succesvol vriendenteam, maar verder zie je dat toch nergens meer? Er is altijd leven in de brouwerij en onze vriendinnen en vrouwen gaan ook goed met elkaar overweg, dus de sfeer is altijd goed”, zegt Ebbers.                                                                         

,,Hoe lang wij nog doorgaan? Poeh, dat is moeilijk te zeggen, dat kijk je altijd een beetje aan het einde van het seizoen aan. Natuurlijk merken wij allebei dat je boven de 30 sneller last krijgt van pijntjes en blessures, zeker op dat harde kunstgras overal, maar dat gedoe met kruisbanden of dat soort blessures is ons gelukkig bespaard gebleven. Wes heeft zijn eigen glazenwassersbedrijf en ik mijn eigen dakdekkersbedrijf, dus dat voel je soms ook wel. Ik zeg niet dat mensen op kantoor niet hard werken, maar daar heb je ‘s avonds op de training natuurlijk toch minder last van. We kijken het dus lekker per seizoen aan en wie weet welke mijlpalen we nog gaan bereiken.”

Klik op EBOH voor de laatste artikelen over de club.
Klik op EBOH voor meer informatie over de club.

Plezier staat bij meiden Kruiningen MO20 altijd voorop

Waar het eerste team van Kruiningen in de nacompetitie degradeerde naar de vierde klasse van het zaterdagvoetbal, daar konden de meiden van MO20 dit seizoen alsnog voor een sportief succes zorgen. In de 2e Klasse kreeg het zelfs twee kansen op de titel, maar haalde het tot twee keer toe net niet. 

Teleurstelling was er volgens trainer/leider Ewout Dek zeer zeker, maar toch was er ook tevredenheid over het verloop van het seizoen. “We hadden uit tegen Roosendaal voldoende aan een punt maar die verloren we met 2-1. Daarna kregen we nog een kans thuis tegen Cluzona. Helaas wisten we toen ook dat ene puntje niet te pakken en verloren met 0-1. Jammer is het zeer zeker, maar toch kunnen de meiden terugkijken op een mooi jaar. Zowel op als naast het veld is het een hechte groep meiden en dat is leuk om te zien hoe die zijn verbeterd het afgelopen seizoen.”

Er was al afgesproken dat ongeacht het eindresultaat er een mooie feestavond zou volgen na de laatste wedstrijd op de Kruse Mat. “Dat hebben we ook gedaan en was supergezellig. Het tekent ook de samenhorigheid bij iedereen en dat is soms misschien nog mooier dan het sportieve deel, al was een kampioenschap vieren wel de spreekwoordelijke kers op het seizoen geweest.”

Samen met Piet Zevenbergen en Peter Schuitert is Dek zes seizoenen geleden begonnen bij het elftal als MO13. De oud-speler van het eerste elftal heeft het prima naar zijn zin bij het team waarin ook zijn dochter Fay speelt en hij inmiddels alleen nog met Peter begeleidt. “Het lijkt ook wel of het elk jaar een stukje leuker wordt. Je ziet die meiden steeds ontwikkelen. Eerst speelden sommigen bij de jongens en op een gegeven moment werd er een meidenteam geformeerd. Daarin ben ik meegegaan en sindsdien nooit meer ermee gestopt. Jammer is het wel dat er nu twee speelsters, waaronder mijn dochter stevig geblesseerd zijn en het afwachten is hoe dat gaat lopen. Doordat we niet zo heel veel meiden hadden hebben we dit seizoen ook een paar keer negen tegen negen moeten spelen noodgedwongen.”

Na de zomer zal er daarom naar alle waarschijnlijkheid een samenstelling komen qua elftal van de MO20 en de meiden van de MO15. “Die kans is zeer groot maar is nog even aankijken. Het is vaak wel het lot van de kleine dorpsvereniging en daar hebben we mee te dealen. Als we al die meiden aan het voetballen kunnen houden dan kunnen ze op termijn hier nog jaren vooruit.”

De laatste fase van de competitie was voor het team het meest succesvolle en leukste deel, zeker ook omdat het zo lang meedeed voor de titel. “We zijn in januari een weekendje naar Limburg geweest en dat heeft een heel positief effect gehad. Je zag de boel elke week beter worden, hechter en ook sportief ging het lopen. En ook als staf vullen Peter en ik elkaar prima aan. Het credo is voor ons vooral dat er plezier moet zijn. Natuurlijk neemt dat toe als de resultaten goed zijn, maar ook zonder resultaten moet iedereen er lol in hebben. Verbeteren en jezelf ontwikkelen is mooi, maar plezier in je hobby blijft het allerbelangrijkste. En dat hebben ze heel erg veel gelukkig en wij als staf dan uiteraard ook.”

Komend seizoen gaat het duo dan ook door als trainers/begeleiders bij het meidenteam. “Ik heb zelf zestien jaar in het eerste elftal gespeeld en als dan je dochter gaat voetballen raak je betrokken. Voetbal blijft een geweldig spelletje en als je dan aan de kant staat en je ziet iedereen genieten, dan is dat het mooiste wat er is.”

Klik op vv Kruiningen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Kruiningen voor meer informatie over de club.

Jeffrey Jongeneelen begint aan nieuw hoofdstuk

Hij speelde vjjf seizoenen voor Katwijk en maar liefst zeven seizoenen voor Rijnsburgse Boys. Voor Jeffrey Jongeneelen zit zijn actieve carrière erop. Een nieuwe carrière begint, want komend seizoen is hij op sportpark De Middelmors assistent-trainer van de selectie.

Jongeneelen speelde in de zeven jaar dat hij het geel en zwart van Rijnsburgse Boys om de schouders had, meer dan 150 wedstrijden. De aanvaller kwam in 2016 naar Rijnsburg en viel met de neus in de boter. Rijnsburgse Boys promoveerde van de derde naar de tweede divisie. In de spannende nacompetitie versloegen Jongeneelen en zijn teamgenoten Spakenburg. In de twee wedstrijden was hij goed voor vier van vijf Rijnsburgse goals. Rijnsburgse Boys won die duels met 2-1 en 3-2.

Bij Katwijk beleefde Jongeneelen een nog groter succes. In het seizoen 2013-2014 werd hij met de oranjehemden algeheel amateurkampioen van Nederland. JongeneeleAls ik n begon zijn carrière bij DHC in Delft en speelde bij ADO in de onder 17 en onder 19.

Jongeneelen kreeg het afgelopen seizoen steeds meer last van blessures. “Op dit niveau wordt veel gevraagd van je als speler en ik merk dat mijn lichaam daar moeite mee kreeg. Ik heb de laatste jaren verschillende keren spierblessures gehad.”

Hij twijfelde vorig seizoen al. “Maar toen was ik nog basisspeler. Als ik nog een seizoen door zou gaan, ben ik 34. Zeker op mijn positie waar je het moet hebben van explositeit was dat lastig.”

Klik op Rijnsburgse Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Rijnsburgse Boys voor meer informatie over de club.

ODIO en Brandsfit slaan handen ineen: nieuwe kledinglijn voor hele club

Dat men bij vierdeklasser ODIO aan de weg timmert in de professionalisering en het toekomstbestendig maken van de vereniging, dat was al langer duidelijk. Nieuwe velden, opgeknapt clubhuis, zonnepanelen… En nu komt er in het kader van uniformiteit een nieuwe kledinglijn voor de gehele vereniging.  

“Met de firma Brandsfit hebben we een nieuwe kledingpartner en tevens sponsor gevonden voor onze vereniging. Het sponsorcontract wat getekend is heeft een eerste termijn van vier jaar en is met ingang van dit seizoen van kracht. Het merk Patrick zal vanaf heden het kledingmerk van onze vereniging zijn. Met een iets bredere baan, maar in onze statuten is vastgelegd dat we altijd in de kenmerkende groenwit gestreepte tenues zullen voetballen”, zegt Mitchel Elenbaas van de sponsorcommissie.

De jeugdelftallen spelen al sinds begin van dit seizoen in de gloednieuwe tenues van Brandsfit, met daarop lokale shirtsponsors. Vanaf het seizoen 2023-2024 zullen ook alle seniorenteams van de Ossendrechtse voetbalverenging volledig in het nieuwe gestoken de competities ingaan. “We hebben te maken met een sterke aanwas van nieuwe leden en vonden het ook tijd om uniform te zijn in onze wedstrijdtenues. Vaak zie je dat sommige teams een eigen tenue hebben, maar dat wilden wij niet meer. Op deze manier straal je nog meer eenheid uit en zorg je voor herkenbaarheid. We zijn daarom op zoek te gaan naar een kledingpartner die ons daarbij een mooi concept kon bieden. Uiteindelijk zijn we toen bij Brandsfit uitgekomen en vanaf het eerste moment verliep dat contact erg prettig. Er is ook een eigen Digital Club Store waar leden zelf nog extra kleding kunnen bestellen in de stijl van de club. We worden op die manier compleet ontzorgd en dat is erg prettig.”

Brandsfit is van mening dat iedere jongere moeten kunnen sporten. Om dit te stimuleren stellen zij een gratis tenue beschikbaar voor ieder jeugdlid. Leden krijgen korting op de gehele collectie en bestellingen leveren ODIO extra clubbudget op. “Met dat eigen budget kunnen we allerlei extra voetbalgerelateerde materialen aanschaffen zoals trainingsspullen, ballen en eventueel nog kleding. Dat scheelt ons toch ook weer een extra kostenpost binnen de begroting.”

Seizoen 2022-2023 is een overgangsjaar voor onze vereniging. Alle jeugdelftallen, het G-team en de veteranen dragen dus allemaal al met trots tenues van het merk Patrick. “We hebben voor de seniorenteams allerlei gesprekken gevoerd met de sponsoren en die zijn ook akkoord. Komend seizoen zal onder andere de COOP supermarkt, dat binnenkort een PLUS wordt met die nieuwe naam als hoofdsponsor bij het eerste elftal op de nieuwe shirts prijken. In totaal gaat het dan om zestien teams gaan die totaal in het nieuw het veld op stappen om hun wedstrijden te spelen. We zijn als vereniging al jarenlang bezig met uitstraling, toekomstbestendigheid, duurzaamheid. Ook uniformiteit hoort daar volgens ook zeer zeker bij. Met deze overeenkomst die we nu met Brandsfit hebben afgesloten kunnen we weer een flink aantal seizoenen vooruit.”

Klik op rkvv ODIO voor de laatste artikelen over de club.
Klik op rkvv ODIO voor meer informatie over de club.

ZVG/Cagemax maakt van Gorinchem topzaalvoetbalstad

De Gorcumse zaalvoetbalvereniging ZVG/Cagemax heeft met de mannen en de vrouwen twee ijzers in het vuur. De vrouwen zijn duidelijk verder, zij zijn nu al de derde zaalvoetbalploeg van Nederland. De mannen hikken al jaren tegen een plaats in de eredivisie aan.

GORINCHEM – De vrouwen van ZVG/Cagemax, die inmiddels drie internationals in het team hebben, bereikten dit seizoen de halve finale in de strijd om de landstitel. Met Libertas en FC Marlène voor zich, zou het een klein wonder zijn als de schaal naar Gorinchem komt. Maar niets is onmogelijk. Trainer/coach Johan van der Hoek: ,,Wij hebben er verschrikkelijk veel zin in. Wij zitten al bij de beste vier van Nederland en hebben niets te verliezen. Libertas en FC Marlène staken er dit seizoen ver bovenuit. Toch komen wij steeds dichterbij Libertas en als wij ons niveau halen zijn wij niet kansloos.”

De mannen bereikten met een Houdini-acht de play-offs en moeten een lange weg afleggen om alsnog de stap naar die zo gewenste eredivisie te kunnen maken. ,,Wij spelen sinds 2017 in de top van de eerste divisie en willen komend seizoen de stap naar de eredivisie maken”, liet ZVG-voorzitter John Wijnbelt al eerder weten. Een van de blikvangers is ook dit seizoen de eerder van landskampioen Hovocubo uit Hoorn gekomen Kevin Tromp. Hij kwam in 2019 al kort uit voor ZVG/Cagemax maar keerde terug naar Hoorn. ,,Omdat ik naar Rotterdam ben verhuisd kwam er natuurlijk interesse van Feyenoord Futsal, maar ik houd er niet van naar een concurrent over te stappen. Ik ga liever helpen ZVG/Cagemax naar de eredivisie te brengen. Dat vind ik een mooiere ambitie. Deze club verdient het om op het hoogste niveau te spelen.” 

Sterkhouders
Tromp, Nederlander met een Arubaans paspoort, leerde het voetballen op straat. Zijn eerste club was Always Forward in Hoorn, maar hij maakte al snel de overstap naar Hollandia Hoorn en koos later nog voor Zwaluwen’30. Op jonge leeftijd liep hij stage bij FC Volendam, FC Utrecht en Ajax. Zaalvoetbal leerde hij zoals zoveel Hoornse talenten van Ashvin Ramdin. ,,Vergeet die naam niet te noemen”, vraagt Tromp. ,,Aan hem heb ik alles te danken.” Hij werd met Hovocubo twee keer landskampioen, won in 2019 de supercup, kwam uit voor Jong Oranje en zat tegen de nationale selectie aan. Ook in de play-offs in mei/juni is hij een van de sterkhouders bij ZVG. De ZVG/Cagemax mannen hadden zich dus voorafgaand aan dit seizoen opnieuw als doelstelling gesteld dat zij via een kampioenschap direct naar de eredivisie zouden promoveren.

Coach Samir Makhoukhi: ,,Dat dit niet is gelukt heeft een oorzaak. Twee sterkhouders, Mohamed Bouraarassi en Kenan Köseoglu, vielen door blessures en werk weg. Op de slotdag hebben wij toch wonderbaarlijk nog de play-offs bereikt. Het is een lange weg.” Na het ambitieuze Heracles, de nummer twee van de eerste divisie A, volgen bij winst nog drie finales. Sinds kort mist ZVG Felix Verhaar, die naar Bonaire is vertrokken. ,,Ik heb volop vertrouwen in de groep die overblijft. Gelukkig is Kevin Tromp weer fit.” Hopelijk lukt het Makhoukhi om ZVG eindelijk naar de eredivisie te brengen, in de spannende slotfase van het huidige seizoen.

Klik op ZVG/Cagemax voor meer artikelen van de club.

Nicky Janssen legt de lat als doelman hoog

Een geweldig seizoen, afgesloten met een toetje. Desondanks zal de nacompetitie om promotie naar de eerste klasse voor Nicky Janssen en GRC’14 eerder zuur, dan zoet hebben gesmaakt. Want na een nederlaag in de eerste ronde, zat het er verlengde avontuur er iets te snel op. “Toch is dat wel waar je uiteindelijk voor voetbalt.” 

Een mooie beloning, had het voor de tweedeklasser uit Giessen dan ook zeker geweest. “We zijn er echt als team en collectief, volledig voor gegaan.” Juist na een klein dipje, vertelt Janssen. “Daar hebben we ons halverwege, toch doorheen geslagen. Typerend voor ons seizoen. Iedereen was er, niemand verzaakte.” Met een derde plaats én dus nacompetitievoetbal, tot gevolg. Doelstelling behaald, zou je zeggen. “We gingen voor top vier en een periode, dat is aardig gelukt.”

Harder lopen
De 25-jarige doelman, oorspronkelijk afkomstig uit Den Bosch, voelde het eigenlijk na de winterstop al aankomen. “We hielden vier keer de nul, dat is voor een keeper natuurlijk altijd lekker, maar dan kom je ook als team in een flow.” Eentje die moeilijk te stoppen bleek. “Als externe factoren zoals het veld tegenzitten, maar je wint toch en het balletje valt een paar keer naar de juiste kant, dan zit er wel een toetje in…” En dat bleek dus. “We hebben het echt als team gedaan.” Ingegeven door zijn trainer. “Mark (Kroese) heeft de boel echt bij elkaar gehouden, ook door individueel te motiveren.” Sowieso heeft Janssen genoten van de onderlinge samenwerking. “Het is één van de beste trainers die ik ooit heb gehad. Hij is meedenkend, begripvol en weet wat er speelt door goed te luisteren. Daardoor wil je op persoonlijk vlak net een beetje harder lopen.” Daarmee wisten ze zich dus te onderscheiden in de competitie. “Die fijne band heeft iedereen wel met hem. Dat kun je ook wel zien, aan het feit dat we allemaal blijven.” Want ook op voetballend vlak, ging het dit seizoen opnieuw stukken beter. “Vroeger speelden we eigenlijk altijd de lange bal, nu bouwen we op. Het positiespel is beter en verdedigend, is ‘ons huisje dicht’.” Waar zit dan toch nog de ruimte voor verbetering? “In het benutten van kansen, valt nog wel wat te halen. Al is dat natuurlijk makkelijk gezegd als keeper!”

Kippenvel
Dat is iets voor volgend jaar. Wanneer Janssen begint aan zijn vijfde seizoen bij de club. Na eerdere omzwervingen bij Tricht, GDC, OJC en BVV. “Het bevalt hartstikke goed. Het is een andere club, dan veel andere clubs.” Als je begrijpt wat hij bedoelt. “Vooral door de aanhang, het leeft hier enorm. Het is wat dat betreft echt een dorsclub.” Sterker nog, hij loopt geregeld met kippenvel het veld op. “Dan zie je overal vuurwerk en fakkels, dat is toch gaaf? Daardoor heb je toch een beetje dat gevoel, alsof je echt in de top voetbalt.” En dus voelt de sluitpost, zich meer dan op zijn plek. “Je bent echt onderdeel van de vereniging en wordt gewaardeerd voor wie je bent. Dat is typerend voor de club.” Daar ga je dan ook vanzelf, beter van keepen. “Ik ben een meevoetballende keeper, moet het van mijn reflexen en de één tegen één situaties hebben, maar kom soms gewoon lengte tekort.” Toch blijft hij uitkomen bij hoge ballen. “Dat is ook een kwestie van durven. Iets dat ik dit seizoen wel meer heb gekregen. Gewoon doen, dan lukt het vanzelf.” Een klein beetje geïnspireerd misschien, door zijn voorbeelden. “Mijn oog gaat tijdens een voetbalwedstrijd altijd naar de keepers. (Gianluigi) Buffon door zijn karakter en (Manuel) Neuer door zijn stijl. Die man is overal. Zelf probeer ik ook ver voor mijn goal te keepen, dat is toch belangrijk in het huidige voetbal.” Met die kwaliteiten op zak, barst de Bosschenaar, die inmiddels in Rotterdam woont, van de ambitie. “Om richting die vierde divisie te gaan, dat wil ik minimaal gespeeld hebben. Ik weet zeker dat ik dat niveau aankan!”

Klik op GRC’14 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op GRC’14 voor meer informatie over de club.

Jens Koopman heeft kans gegrepen bij MOC17

Eigenlijk hoorde hij nog te spelen in de JO19 van MOC’17, maar nadat er enkele afwezigen waren tijdens de voorbereiding mocht Jens Koopman (19) meedoen bij het eerste elftal. Dat beviel dusdanig dat hij het vertrouwen kreeg en het gehele seizoen basisspeler was bij de kampioen van de 3e Klasse B.

‘In de voorbereiding gingen er tijdens de Markiezencup een aantal spelers naar een festival en werd ik gevraagd mee te gaan. Ze hadden een centrale verdediger nodig. Dat ging goed en sindsdien wilden ze me bij de selectie houden. Daarover heb ik wel getwijfeld, want ik wilde eigenlijk ook best graag nog bij mijn eigen vrienden in de JO19 voetballen want daarmee heb ik toch mijn gehele jeugd hier op de club gespeeld. Ik heb alles afgewogen en uiteindelijk de stap gemaakt om vervroegd door te gaan naar de senioren. En als je dan ziet wat voor een seizoen we beleven, dan ben ik er ook wel blij mee.”

Koopman is een realistische jongen en geniet van de kansen die hij nu al krijgt van trainer Remco van Haaren om zichzelf in het seniorenvoetbal te ontwikkelen op een mooi niveau. “Dat is zonder meer waar. Maar ook in het veld heb ik ervaren spelers om me heen staan die me goed helpen en sturen daar waar nodig. Ik speel centraal met Robin Hansler en die heeft al zoveel ervaring…. Daar leer ik elke training en wedstrijd van. We vullen elkaar qua spel en kwaliteiten denk ik ook heel goed aan en de samenwerking loopt perfect. Als ik zie hoe rustig Robin aan de bal blijft en dan zijn passing…. Dan heb ik nog een lange weg te gaan.”

De jonge verdediger, die dit jaar eindexamen doet aan het Cios in Goes, wil zich de komende jaren bij MOC’17 blijven ontwikkelen. Het eerste doel wat hij voor ogen had, heeft hij sneller dan verwacht bereikt. “Mijn hele familie komt bij MOC, mijn vader en ooms hebben hier gevoetbald en zelf had ik als doel om het eerste elftal te halen. Dat ik dit nu al heb behaald én zelfs een heel jaar basisspeler ben had ik niet gedacht. Ik lig dus al een beetje voor op schema. Het is wel zo, dat ik zeker niet gemakzuchtig word nu. Want ik weet ook dat je altijd het maximale moet geven, zeker als je straks weer met z’n allen een stap omhoog zet.”

”In het centrum kan ik me goed ontwikkelen, heb ik het spel ook voor me. Dus de komende jaren is het vooral zaak om mijn mindere facetten, zoals rust houden aan de bal, ga verbeteren. Want ik ben niet iemand die snel tevreden is. Het is zaak voor mij om keihard te blijven werken en nooit te verzaken. Ik heb de kans gekregen en gepakt, die ga ik niet zomaar weer uit handen geven.”

Klik hier voor meer artikelen over MOC ’17
Klik hier voor meer informatie over MOC ’17

Kagia-iconen accepteren hun lot

0

Ze hadden hun afscheid heel anders voorgeteld. Voor Pascal Timmermans (31) en Timo Sluijmer (29) kwam er dit seizoen een einde aan hun loopbaan bij Kagia 1. Aanhoudend blessureleed houdt het duo in de toekomst van de velden.

“Ik voel me op dit moment een oude man”, zegt Sluijmer. De liftmonteur is geveld door een hernia. “Mijn lichaam werkt even niet mee.”

De rugblessure is niet de reden dat Sluijmer het selectievoetbal bij Kagia vaarwel zegt. De middenvelder, die jarenlang bij de club uit Lisserbroek voor de balans moest zorgen, zit al sinds anderhalf jaar in de lappenmand vanwege zijn knie. 

“Ik heb het hele seizoen nog niet gespeeld”, zegt hij. “Dat ik zou spelen was de verwachting ook niet want ik ben in mei vorig jaar geopereerd en voor de revalidatie staat acht, negen maanden.”

Voor Sluijmer begon de ellende net na de laatste coronabreak. In de laatste oefenwedstrijd voor de hervatting van de competitie liep hij een zware knieblessure op, waarbij zijn kniebanden en meniscus ernstig werden beschadigd. “In eerste instantie konden ze nog niet goed gezien hoe ernstig de schade was. Toen duidelijk werd dat een operatie noodzakelijk was kon ik achteraan in de rij aansluiten. Uiteindelijk was er wel plaats in een kliniek, dat was mei vorig jaar”, zegt Sluijmer.

Een seizoen zonder voetbal en met een zware revalidatie lag voor hem in het verschiet. “Ik zag dat, in combinatie met een drukke baan, niet echt zitten. Ik wilde wel graag bij de ploeg blijven. Toen de vorige teammanager stopte ben ik gevraagd om hem voor een jaar op te volgen. Zo kon ik wel onderdeel blijven van de selectie. Dat is mij zo goed bevallen dat voor komend seizoen heb bijgetekend.”

Sluijmer was het liefst nog zelf voetballer geweest, maar is ook nuchter. “Ik heb het inmiddels wel een plaatsje gegeven. Als ik 23 jaar was geweest had ik er waarschijnlijk nog alles aan gedaan om terug te keren. Nu word ik binnenkort dertig. Het is vervelend maar mijn wereld stort niet in.”

Al even nuchter is Pascal Timmermans. Mister Kagia, 31 jaar, geeft aan dat er nu ook andere belangen zijn die tellen. “Ik heb een eigen hoveniersbedrijf. Ik kan niet zomaar vijf, zes maanden niks doen.”

Want dat is wel de consequentie als Timmermans zich laat opereren aan zijn knie. “Dan nog is het de vraag of het helemaal goed komt en of ik nog op niveau aan voetballen toekom.”

Het besluit om definitief zijn schoenen aan de wilgen te hangen nam Timmermans eind vorig jaar. De club bracht het nieuws begin dit jaar naar buiten. “Helemaal onverwacht moet het niet zijn geweest voor de supporters”, reageert Timmermans. “Ik ben vorig jaar door mijn knie gegaan en sindsdien heb ik het geprobeerd. Maar telkens weer zakte ik er doorheen. Dat is geen basis om te voetballen. Met werk heb ik er geen last van. Ik kan me laten opereren, maar in die revalidatie past niet het werk wat ik doe. Als ik twintig was geweest had ik zeker een andere keuze gemaakt.”

Sluijmer en Timmermans hoeven niet lang na te denken over hun hoogtepunt bij Kagia. “Het kampioenschap van het seizoen 2018/2019 en daarmee de promotie naar de tweede klasse. Dat is een moment dat ze ons niet meer afnemen. Onze voetbaltoekomst wel, maar dat niet.”

Klik op Kagia voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Kagia voor meer informatie over de club.

Magere prestaties, verrassend slot voor FC Dordrecht

FC Dordrecht is begonnen aan de voorbereiding op het nieuwe seizoen 2023-2024. Het voorbije seizoen bood op sportief gebied, met een achttiende plek als eindklassering, weinig om te genieten. De afsluiting met het eerste klimaatneutrale duel, thuis tegen TOP Oss, zorgde voor een opmerkelijk slotakkoord. Een terugblik aan de hand van verschillende thema’s.

DORDRECHT – Even de kille cijfers op een rijtje: FC Dordrecht behaalde het afgelopen seizoen in 38 wedstijden 35 punten, boekte negen overwinningen, speelde acht keer gelijk en verloor dus 21 keer. Op basis van het doelsaldo bleef de club daarmee het puntgelijke FC Den Bosch net voor op de ranglijst.

Seizoensverloop
Na de sterke tweede helft van het seizoen 2021-2022 begon FC Dordrecht met de nodige verwachtingen aan de nieuwe jaargang. Een positie tussen plek tien en veertien was het streven, met een schuin oog (eventueel) naar de play-offposities. Maar op een sterke fase in het eerste competitiedeel na, kwam die optionele eindklassering nooit in de buurt. FC Dordrecht raakte in vergelijking met het seizoen ervoor de complete aanvalslinie kwijt: Stijn Meijer vertrok naar PEC Zwolle, Jacky Donkor kreeg zijn transfer naar Excelsior en de van Feyenoord gehuurde Christian Conteh keerde eerst terug naar Rotterdam om vervolgens een transfer naar Dynamo Dresden te maken.

Vanuit het netwerk van trainer Michele Santoni kwam de geroutineerde Italiaanse spits Samuele Longo naar de Krommedijk en ook de Fransen Malhory Noc en Boubakar Camara werden als nieuwe aanvallers aangetrokken. Ook de van Feyenoord gehuurde Aliou Baldé werd nog als extra wapen toegevoegd. Scoren bleek een probleem, al bleek de snelheid en dreiging van Baldé vaak een wapen. Baldé verdiende met een sterk eerste helft van het seizoen een transfer naar Lausanne-Sport, waarna hij werd opgevolgd door Tidjany Touré (foto). . Longo eindigde het seizoen overigens met twaalf doelpunten op zijn conto.

FC Dordrecht baarde opzien in het eerste deel van het seizoen met de 3-0 overwinning op hoogvlieger en uiteindelijke promovendus PEC Zwolle. Met terugwerkende kracht bleek ook de 1-0 uitzege bij VVV-Venlo een hoogtepunt. In de tweede helft van het seizoen was de 4-0 thuiszege op nacompetitiedeelnemer FC Eindhoven een positieve uitschieter. Het was echter te vaak net niet voor de Dordtenaren, die ver achterbleven bij de te hooggespannen verwachtingen. ,,Ik kan me de frustraties van de supporters voorstellen’’, concludeerde algemeen directeur Hans de Zeeuw van FC Dordrecht aan het einde van de rit.

Klimaatneutraal duel
FC Dordrecht nam afscheid van het seizoen 2022-2023 met een 2-2 gelijkspel tegen TOP Oss. Het resultaat van die wedstrijd zullen velen de komende jaren waarschijnlijk verdringen in hun herinneringen, maar voor altijd staat de wedstrijd in het Matchoholic Stadion te boek als ‘de eerste klimaatneutrale wedstrijd in het Nederlandse (betaalde) voetbal. FC Dordrecht opperde het plan voor de wedstrijd een klein jaar geleden middels innovatiemanager Leon Vlemmings om vervolgens invulling aan het ambitieuze idee te geven. Wat volgde was een stapsgewijze uitwerking met behulp van verschillende partners. Op de wedstrijddag kwam het arbitrale kwartet, maar ook de spelers van FC Dordrecht met elektrische auto’s naar het stadion.

Tegenstander TOP Oss kwam met een spelersbus die op speciale, niet-fossiele brandstof reed. Het grote parkeerterrein voor het stadion was omgetoverd tot een groene oase, maar was niet toegankelijk voor op fossiele brandstof rijdende auto’s. De aanwezige foodtrucks serveerden vegan-voedsel, de drankjes werden aangeboden in klimaatvriendelijke en afbreekbare bekers. ,,Wij kunnen een wereldwijd vraagstuk niet oplossen. Die illusie hebben we ook niet. Maar we kunnen met dit initiatief wel laten zien wat we als voetbalclub eraan kunnen bijdragen als we dat willen’’, stelde Vlemmings tijdens het initiatief, dat veel aandacht (ook vanuit het buitenland) trok.

Krommedijk Kronieken
Vijftig jaar betaald voetbal in Dordrecht, dat is een mijlpaal waar bij stilgestaan mocht worden. Elisa Kuster, FC Dordrecht-supporter in hart en nieren, deed dat met een boek voor de eeuwigheid. Zij bundelde een halve eeuw betaald voetbal in de Merwestad in vijftig verhalen, geïllustreerd met veel fotomateriaal. Het leverde een alleraardigst boekwerk, ‘Krommedijk Kronieken’, op met prachtige verhalen over de club, spelers, trainers, supporters en andere volgers.

Versterkte band met Feyenoord
Hun namen vielen al eerder in dit verhaal: de Feyenoorders Aliou Baldé en Tidjany Touré maakten dit seizoen op huurbasis deel uit van de selectie van FC Dordrecht. In het nieuwe seizoen zal het Feyenoord-aandeel in de Dordtse selectie verder groeien, aangezien de samenwerking met de Rotterdamse landskampioen nieuw leven ingeblazen wordt. Niet alleen op spelersgebied, maar ook in de technische staf en op scoutingsgebied zal Feyenoord de Dordtse organisatie van een impuls gaan voorzien.

Clean sheets
Sportief gezien mochten de hoogtepunten zich niet bepaald aaneenrijgen, op statistisch gebied was het wel een interessant seizoen. Maar liefst negen keer kon doelman Liam Bossin een clean sheet overleggen. Opmerkelijk in een seizoen waarin de Dordtenaren in totaal 68 treffers slikten, met de uitwedstrijd bij het naar de eredivisie teruggekeerde Heracles Almelo (8-1 nederlaag) als wedstrijd met de meeste tegentreffers.

Klik op FC Dordrecht voor de laatste artikelen over de club.
Klik op FC Dordrecht voor meer informatie over de club.

‘Wij verloren het kampioenschap…’

Vreugde en verdriet liggen in het voetbal vaak dichtbij elkaar. Daar kunnen ze bij GDC na dit seizoen maar al te goed over meepraten. Want nadat de derdeklasser eerst het kampioenschap na een ruime voorsprong alsnog wist weg te geven, ging het even later ook mis in de nacompetitie.

En dat terwijl de eerste teleurstelling, nog amper was verwerkt. Ook bij Justin Youell. “Als je vijf wedstrijden voor het einde, nog negen verliespunten voor staat… Dan is het toch wel een enorme domper.” Want wie toen had gezegd, dat GDC geen kampioen ging worden van de derde klasse, was waarschijnlijk uitgelachen. “Thuis tegen SV Capelle, hebben we het echt zelf verpest. Notabene tegen de ‘nummer laatst’. Terwijl we zelf, nog maar één keer verloren hadden toen.” Daarna ging het, met drie duels zonder zege, snel bergafwaarts. “Je roept het over jezelf af. Onbewust komt er dan ook steeds meer druk en spanning bij kijken. Al had ik nog wel het idee: we gaan er allemaal vol voor!”

Trots gevoel
Dat gingen ze in Eethen ook wel, maar genoeg voor de titel, was het uiteindelijk dus toch niet. “In de eerste seizoenshelft zat het ook wel een aantal keer mee. Met overwinningen in de laatste minuut.” Dat geluk, brak ze aan het einde van het seizoen, misschien wel een beetje op. Toch overheerst bij de 31-jarige Youell, ook wel weer een gevoel van trots. “De eerste paar dagen natuurlijk niet… Daarna is die domper wat gezakt. Niemand had verwacht dat wij driekwart van de competitie zouden domineren en tot de laatste wedstrijd mee zouden doen om de titel.” Ook hijzelf niet. “Het was lastig in te schatten qua tegenstanders. Maar als team, hebben we het gewoon echt goed gedaan. Gestreden tot de laatste meter, voor elkaar.” Met een hechte groep, bestaande uit veel jongens van hetzelfde dorp. “De meesten spelen al jaren samen.” Zo ook Youell. “Ik ben begonnen bij DESK, tot de D’tjes, daarna kwam ik bij GDC. En vervolgens ben ik nooit meer weggegaan.” Vanaf zijn 23ste vast in het eerste. “Al wel op mijn zeventiende gedebuteerd, maar daarna een beetje tussen één en twee ingehangen.” De sfeer op de club en de mensen eromheen, de aanvaller uit Den Bosch geniet er nog altijd zichtbaar van. “Ik ga hier zeker afsluiten!”

Groen licht
Wel zonder zijn broer Jamie. “Hij is iets ouder, dit is zijn laatste seizoen. Dat vind ik wel jammer, we hebben lang samen gevoetbald.” Aan stoppen denkt Youell, zelf voorlopig nog niet. Ook niet na eerdere problemen met zijn hart, in 2019. “Ik merkte het héél soms, maar had er nooit echt last van. Toch hebben ze toen voor de zekerheid onderzoek gedaan en een hartfilmpje gemaakt, waardoor ik driekwart jaar niet mocht voetballen. Uiteindelijk kreeg ik groen licht.” Ook in zijn hoofd? “Het speelt altijd wel een beetje mee, maar je moet er niet te veel mee bezig zijn en vooral vertrouwen hebben.” En dus kan de linksbuiten, die fysiek verder nog altijd niks mankeert, gewoon lekker iedere wedstrijd volle bak gaan. “Ik steek er over het algemeen veel energie in, iemand die hard werkt. Zorgen voor diepgang, op kracht en snelheid. Voetballend ben ik niet de meest technische.” Kritisch is hij wel. “Vrij snel na de winterstop stond ik al op acht treffers, daarna heb ik lang droog gestaan. Dus ik had eigenlijk wel meer willen scoren.” Al had Youell al die doelpunten, waarschijnlijk met liefde ingeruild voor promotie naar de tweede klasse. “Als je niet promoveert, heb je het uiteindelijk ook niet verdiend. Zoiets dwing je niet voor niks af. Het had een mooie bekroning kunnen zijn.” Uithuilen en opnieuw beginnen. “Je merkte dat het anders was, dan wanneer je op het laatste moment juist nacompetitie haalt. Wij verloren het kampioenschap…”

Klik op GDC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op GDC voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.