Home Blog Pagina 177

Tim den Haan kiest voor de geleidelijkheid

0

Na de late aankondiging van Umut Takac dat hij na één seizoen toch de club zou verlaten en naar Dilettant zou verkassen, moest Alblasserdam op zoek naar een nieuwe oefenmeester voor de selectie. De club kwam terecht bij Tim den Haan, die op zijn beurt Gouda achterliet voor het nieuwe avontuur op Souburgh.

Tim den Haan beleefde een opmerkelijke start van zijn trainersperiode bij Alblasserdam: zijn eerste klus was het vriendschappelijke duel met zijn nieuwe club, die kort daarvoor gedegradeerd was naar de derde klasse, tegen de club waar hij in het verleden als jeugdtrainer gewerkt had: FC Dordrecht. ,,Ik heb training gegeven aan de onder 17 bij FC Dordrecht, dus voor mij had mijn debuut een extra tintje. Ook omdat ik bij FC Dordrecht met doelman Tijn Baltussen en doelpuntenmaker Joey van Gennip spelers zag met wie ik zelf nog gewerkt had.’’

Over de uitslag (0-14) stapte de Rotterdamse oefenmeester snel heen. ,,Voor de spelers van Alblasserdam was het duidelijk het einde van een lang seizoen, terwijl FC Dordrecht al aan de voorbereiding op het nieuwe seizoen was begonnen.’’

Afkoopsom

Dat Tim den Haan bij die wedstrijd in het coachvak van Alblasserdam stond, was enkele weken daarvoor nog (relatief) ondenkbaar geweest. Immers, de voormalig speler van clubs als SV Ommoord, Alexandria’66, Nieuwerkerk, Sparta, Neptunus, WCR en Kethel Spaland, had nog een doorlopende verbintenis bij Gouda toen Umut Takac besloot om terug te komen op zijn eerdere besluit om bij Alblasserdam door te gaan. ,,Ik heb in de afgelopen twee jaar bij Gouda heel veel moeten doen, alhoewel ik daarop wel moet aanvullen dat zeker in de laatste periode voorzitter Jan Heuvelman enorm is bijgesprongen en veel hulp heeft geboden. Naast hoofdtrainer was ik ook hoofd opleidingen bij Gouda en daardoor moest ik me naast het trainerschap ook met allerlei randzaken bezighouden. Ik heb voor mezelf de knoop doorgehakt, nadat ik goed nagedacht had en vond dat ik aan mijn eigen ontwikkeling moest gaan denken.’’

De jeugdige trainer-coach kaartte aan dat hij verderop – in de Alblasserwaard – wilde gaan kijken, maar Gouda wilde hem aanvankelijk aan zijn contract houden. ,,Dat heeft ertoe geleid dat ik uiteindelijk een afkoopsom heb moeten betalen. Volgens mij is dat een redelijk unieke situatie in het amateurvoetbal, en zeker voor een trainer. Maar nadat ik dat bedrag betaald had, was ik wel vrij om te gaan en te staan waar ik wilde.’’

Mutaties

En zo kon Tim den Haan tijdens de nacompetitie, waarin Alblasserdam als nieuwkomer in de tweede klasse verzeild was geraakt om alsnog het vege lijf te redden, zich al gaan oriënteren op zijn nieuwe klus. Den Haan zag dat op Souburgh nog met SV Meerkerk werd afgerekend, alvorens het Zeeuwse RCS op datzeflde veld het doek voor de Alblasserwaarders liet vallen door met 1-0 te zegevieren. ,,Natuurlijk vond ik het jammer dat Alblasserdam degradeerde, want het was in mijn ogen ook nog eens onnodig. Als trainer wil je op een zo hoog mogelijk niveau werken, maar we zullen moeten starten in de derde klasse met een selectie die grotendeels gewijzigd is ten opzichte van vorig seizoen.’’

Daarmee miszegt Den Haan niets. Het lijstje met mutaties is imposant: Noa Struik (Nieuw-Lekkerland), Jonathan Kappen (Alphense Boys), Rasheem Zandvliet (FC Dordrecht amateurs)
Sharemy Zandvliet (FC Dordrecht amateurs), Tutku Ayoren (FC Delta Sport), Ponciano Salomao (SV Charlois za), Jerry Fortes (SV Charlois za), Alex Floreslara (Oranje Wit) en Nigel Drinkwaard (De Zwerver) kwamen. Leroy Naaktgeboren (Dilettant), Ansu Camara (Roda Boys), Bradley De La Croix (Sliedrecht), Jort De Bruijn (Sliedrecht), Daan Rijpaert (Sliedrecht), Dogukan Senol (Sliedrecht)
Sharoq Susani (Sliedrecht), Jeffery Gooshouwer (stopt) en Daan Koops (De Alblas) vertrokken. Glenn de Jong zou de overstap van Nieuw-Lekkerland maken, maar trok zijn overschrijving in. Met al die wisselingen ligt een snelle terugkeer naar de tweede klasse niet in de lijn der verwachting. ,,Meteen terugkeren na een degradatie is iets wat veel clubs willen, maar ik kies lekker voor de geleidelijke weg. We willen eerst gaan bouwen’’, geeft Den Haan aan. Daarbij wordt hij ondersteund door Alexander de Jong, die weer als assistent zal fungeren. En Danny Buijs, die dit seizoen aan de slag is gegaan bij Fortuna Sittard, fungeert als klankbord. ,,Met Danny heb ik destijds het tweede gesprek voor mijn aanstelling als trainer van Alblasserdam gehad. Het is fijn dat ik met hem in contact kan treden als er bepaalde zaken spelen.’’

Klik op vv Alblasserdam voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Alblasserdam voor meer informatie over de club.

Glenn Volkers wil met Oostburg direct strijden voor titel

0

Hij was slechts veertien (!) toen hij debuteerde in de Zondag 4e Klasse A bij SV Oostburg. Inmiddels is hij twee jaar ouder en ook in het elftal van trainer Fabian Wilson is Glenn Volkers onbetwist basisspeler. Met zijn ploeg staat hij nu voor een nieuwe uitdaging in de 4e Klasse A van het zaterdagvoetbal.

“Dat wordt zeer zeker een uitdaging. Natuurlijk kennen we een aantal teams wel uit de competitie van vorig jaar. Zij hebben samen met ons de overstap naar het zaterdagvoetbal gemaakt, dus weten we wat we daartegen kunnen verwachten. Maar er zijn toch ook enkele teams die compleet nieuw zijn, dus dat is wel leuk. Niettemin hebben we ambitie en ook de beschikking over een prima spelersgroep. Daarmee moeten we toch echt durven te gaan voor het kampioenschap. Of het ook echt lukt dat zien we dan wel, maar je moet wel ambitie durven tonen.”

De jonge centrale verdediger spreekt het uit met de nodige bravoure, terwijl hij over zijn eigen prestaties en ontwikkeling vooral bescheiden is. “Het was wel mooi dat destijds trainer Glenn Geeraerts me bij de groep haalde. Toen kreeg ik steeds meer kansen tijdens de trainingen en speelde ook nog wel mee bij mijn elftal in de jeugd. Op mijn vijftiende werd ik basisspeler en heb ik mijn plek in het elftal kunnen behouden en daar ben ik wel blij mee.”

Nadat Fabian Wilson in de winter van 2021 Geeraerts opvolgde ging er een frisse wind waaien in de selectie. “Het plezier kwam terug bij iedereen en we begonnen ook goede resultaten te halen. Afgelopen seizoen hebben we die lijn doorgezet en misten net de nacompetitie. Al had dat weinig uitgemaakt, omdat we toch al wisten dat we zouden overstappen naar het zaterdagvoetbal.”

De prestaties van de jeugdige Volkers wekte ook de interesse wel van andere clubs. Dat streelt je wel en heb er ook over nagedacht, maar ik wil me graag hier bij Oostburg verder ontwikkelen. Ik heb nu een trainer die zelf verdediger is geweest en op heel hoog niveau actief was. Daar leer ik ontzettend veel van. In het begin toen ik bij de senioren kwam miste ik het spelen in de jeugd met mijn vrienden wel en had ik het soms lastig. Maar nu wil ik juist de kansen die ik krijg bij de senioren ten volle zien te benutten.”

Hoewel hij wekelijks leiding geeft aan de Oostburgse verdediging weet hij ook dat er nog heel veel aan zijn spel te verbeteren valt. “Je moet niet te snel tevreden zijn en altijd willen streven om beter te presteren dan de week ervoor. Mijn snelheid, loopvermogen en toch ook wel het positioneren, zijn wel sterke punten. Maar ik kan en moet vooral in het neerzetten en coachen van de verdediging nog veel stappen maken. Dat moet nog beter worden, want als centrale verdediger heb je het spel voor je en moet je leiding durven geven. Dat was in begin lastiger dan nu, maar dat komt ook omdat de rest van de spelers er ook op hameren dat ik die durf moet tonen. Dus dat vertrouwen van medespelers is prettig.”

Ondanks dat er enkele spelers zijn vertrokken, ziet de verdediger volop kansen voor zijn ploeg in de strijd om de prijzen. “We staan er denk ik wel sterk op. Vorig seizoen was prima en het is nu zaak om die lijn dit jaar op zaterdag voort te zetten. Ooit wil ik nog wel hogerop en kijken wat er maximaal inzit. Voor nu wil ik groeien met en bij Oostburg en daar heb ik alle vertrouwen in.”

Klik op SV Oostburg voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Oostburg voor meer informatie over de club.

Hardinxveld voelt zich klaar voor de tweede klasse

0

De hoofdmacht van Hardinxveld beleefde een extatisch einde van het vorig seizoen, met de promotie naar de tweede klasse door op het veld van Tholense Boys overtuigende met FC Dauwendaele af te rekenen (5-2). Daarmee gooide de brigade van ervaren trainer Theo de Boon de poort naar de tweede klasse wijd open.

In de reguliere competitie was De Alblas de betere geweest, waarmee directe promotie via het kampioenschap niet realiseerbaar was. Het extra traject van de nacompetitie bood uiteindelijk uitkomst: via DVV’09, Groote Lindt en FC Dauwendaele werd uiteindelijk het tweedeklasserschap toch afgedwongen en daarmee kon een promotiefeest zonder weerga alsnog gevierd worden.

Voor de gepokte en gemazelde trainer Theo de Boon en zijn selectie was het dus letterlijk ‘eind goed, al goed’. De uitkomst was in lijn met het verwachtingspatroon van de oefenmeester. ,,Ik heb altijd het vertrouwen in deze spelersgroep gehouden. Ook bij de 2-0 achterstand tijdens het beslissingsduel met FC Dauwendaele. Natuurlijk zat ik op dat moment in mijn rats, maar toch had ik het gevoel dat we het nog om konden draaien.’’

Nuchter

Dat vertrouwen was op feiten en op eerdere ervaringen gebaseerd. Ook in de duels met DVV’09 en Groote Lindt was het bepaald niet van een leien dakje gegaan, maar toch op z’n pootjes terechtgekomen. Met een belangrijk aandeel voor doelman Marc Koning, die zich in beide wedstrijden als een penaltykiller had gemanifesteerd. Een status die de sluitpost zichzelf ook niet had toebedacht. ,,Eigenlijk niet, want in de competitie kregen we er twee tegen die er allebei invlogen. Ik ben er ook vrij nuchter onder: de druk is hoger voor de nemer dan voor mij. Ik probeer op basis van de lichaamshouding en door lang te wachten te kijken welke kant ik moet kiezen. Dat pakte dus in de nacompetitie goed uit. Ik zoek ook wel naar beelden op internet, maar dat valt op ons niveau vaak niet mee.’’

Een nieuwe heldenrol kon Koning in de allesbeslissende wedstrijd tegen FC Dauwendaele op Zeeuws grondgebied niet vertolken. Op het terrein van Tholense Boys kwam voortijdig een einde aan de wedstrijd voor Koning, die slechts twintig minuten van de wedstrijd meebeleefde tussen de palen. ,,Ik begreep dat er in Zeeland een sproeiverbod was, waardoor de grasmat helemaal geel was. Bovendien was de bodem kogelhard.’’ Na de vroege 1-0 achterstand ging het helemaal mis voor Koning. ,,Er kwam een tegenstander vrij op de ‘zestien’. Ik probeerde te redden, maar de bal ging laag in de hoek. Ik zag later op de beelden dat mijn ellenboog vaststond in het veld, waarna de rest van mijn lichaam er overheen ging. Foute boel, zo bleek al snel. In een ziekenhuis in Bergen op Zoom is na drie pogingen de schouder weer in de kom gezet.’’

Zijlijn

Daarmee was het leed nog niet geleden voor de goalie, die de pijn verbeet en opgelucht hoorde dat Hardinxveld via de 5-2 zege het grote doel – promotie naar de tweede klasse – bereikt had. ,,Ik heb het promotiefeest ’s avonds aan de Sluisweg mee kunnen maken, maar hossen was er uiteraard voor mij niet bij. Een week na de promotie bleek bij een bezoek aan het Beatrixziekenhuis dat er een stukje bot loszat in de schouder. Uit een ct-scan bleek vervolgens dat een stuk van de rechterschouderkop was afgebroken. Het was noodzakelijk dat ik geopereerd moest worden.’’ Voor het volledige herstel staat drie tot zes maanden, dus Koning zal nog enige tijd de verrichtingen van Hardinxveld in de tweede klasse vanaf de zijlijn moeten aanschouwen. ,,Na zo’n blessure is het zaak niet te vroeg te beginnen. Ik ga dus ook geen termijn noemen dat ik er weer moet staan. Pas bij volledig herstel sluit ik weer aan bij de groep.’’

Om het gemis van Koning op te vangen, zocht Hardinxveld naar versterking van het keepersgilde binnen de selectie. En die werd gevonden: in de voorbereiding werd de ervaren goalie Aschwin Bakema aan de selectie toegevoegd. Trainer Theo de Boon werkte in het verleden bij Nieuw-Lekkerland al samen met de in Sliedrecht woonachtige Bakema, die niet alleen voor ‘Lekkerland’ uitkwam maar ook het doel verdedigde bij Alblasserdam, Rijsoord, Kozakken Boys en Wieldrecht. Met het halen van Bakema werd een belangrijk praktisch probleem getackeld.’’

Niveaugenoten

Hardinxveld maakte de oversteek naar de tweede klasse in het eerste seizoen van Theo de Boon, die op Tholen het bereikte resultaat uitbundig met de rest van zijn staf bejubelde. ,,Geweldig dat het in het eerste jaar van mijn terugkeer bij mijn cluppie gelukt is en dat ik mijn ervaring op die jongens heb over kunnen brengen. Ik ben er ook van overtuigd dat wij klaar zijn voor de tweede klasse.’’

In de strijd om de districtsbeker draaide Hardinxveld al warm tegen niveaugenoten, want de brigade van De Boon stuitte de Dordtse collega-tweedeklasser Oranje Wit (3-4) en het uit de eerste klasse gedegradeerde Rijsoord dat met 1-0 te sterk bleek voor de rood-witte brigade. Zeker tegen Oranje Wit, dat na een 3-1 achterstand de wedstrijd nog omboog, bewees Hardinxveld in fases goed mee te kunnen.

Oranje Wit is straks geen tegenstander van de Hardinxvelders in competitieverband, maar de promovendus gaat juist een andere kant op met tegenstander uit Gorinchem als SVW en GJS, maar ook Wilhelmina’26, GRC-14, Tricht en Sleeuwijk. Een poule die met het oog op de (opnieuw) versterkte degradatie zwaar is, maar ook mogelijkheden biedt om handhaving af te dwingen. Want, de ontsnapping aan de derde klasse moet in de komende maanden een positief vervolg krijgen met lijfsbehoud op een hoger niveau als ultiem doel.’’

Klik op V.V. Hardinxveld voor de laatste artikelen over de club.
Klik op V.V. Hardinxveld voor meer informatie over de club.

Lois Hofman hoopt met DKS’17 weer naar 3e Klasse te gaan

Ze voetbalde tot haar twaalfde tussen de jongens bij v.v. STEEN, waarna ze overstapte naar JVOZ. Na twee jaar in een samenwerking te hebben gespeeld bij JVOZ/ Sparta Rotterdam keerde ze in 2017 terug naar Zeeuws-Vlaanderen om er bij het samenwerkingsverband DKS’17 te gaan voetballen. Plezier, gezelligheid en toch sportief bezig zijn met vriendinnen heeft nu prioriteit.

“De tijd bij JVOZ en ook in de samenwerking met Sparta Rotterdam was heel leerzaam en ook wel leuk natuurlijk. Maar wel een hele investering qua tijd, zeker die laatste twee seizoenen waarin we ook twee keer per week naar Rotterdam moesten om te trainen. Dat ging me op den duur toch wel tegenstaan en heb ik besloten om terug te keren naar Steen om voor DKS’17 te gaan voetballen. Het niveau was wel veel lager dan ik gewend was, maar dat nam en neem ik voor lief. Het gaat nu vooral om sportief bezig te zijn en om samen plezier te hebben met mijn vriendinnen. Want dat het bij DKS’17 gezellig is, dat is een voldongen feit. Jammer dat we dit seizoen uitkomen in de vierde klasse, want ik denk dat we eigenlijk prima thuishoren in de derde klasse. Maar dan moeten we een bredere selectie hebben en iedereen moet fit zijn. Alleen was dat afgelopen seizoen beiden niet het geval en is het voor nu even verstandig die stap terug te zetten.”

Hofman speelde altijd als centrale verdedigster, maar de laatste paar seizoenen is de aanvoerster vooral te vinden in een rol op het middenveld als vormgever. “In die centrale rol voel ik me wel prima thuis. Ik kan me zowel verdedigend als ook aanvallend laten gelden en mezelf veelvuldig inschakelen om het spel te bepalen. Dankzij mijn jaren bij JVOZ voetbal ik nu relatief makkelijk en kan ik mijn energie ook veel steken in het coachen van medespelers. Dat vind ik ook leuk om te doen en om dan op nog een andere manier van waarde te zijn voor het elftal.”

De pedagogisch medewerkster bij Kinderopvang Zeeuws-Vlaanderen kijkt tegenwoordig overigens ook verder dan puur het sportieve aspect. “Als ik voor het niveau wilde voetballen, dan had ik wellicht een andere keuze moeten maken. Maar mijn werk vraagt ook best veel en dan kan ik nu toch iets makkelijker dingen combineren. Werk en voetbal is nu goed in balans en ik ben onderdeel van een leuke groep meiden. Dat is me ook veel waard en ik hoop de komende tijd toch stiekem hier met deze selectie nog wat stapjes vooruit te maken. Het is wel zaak dat er dan zo regelmatig toch wat speelsters bijkomen. Enerzijds met kwaliteit om de groep te versterken, maar vooral ook om het aantal voetballende meiden binnen DKS’17 op peil te houden. Want gaandeweg zijn er toch ook wel afgehaakt om verschillende redenen. Het is wel zaak om aanwas te blijven krijgen, zodat je minstens twee teams in competitie kan houden.”

De afgelopen seizoenen was DKS’17 altijd wel actief in de derde klasse, waar het zelfs een paar keer dichtbij het kampioenschap en promotie was naar tweede klasse. Het afgelopen seizoen bleek echter een heel lastige. “We werden uiteindelijk zesde van de negen teams en toen hebben we bekeken wat het beste zou zijn, ook op langere termijn. Daarop is besloten om in te schrijven voor de vierde klasse. Ik realiseer me ook dat het, zeker als je jarenlang bij JVOZ actief bent geweest, wennen wordt aan nog een stapje omlaag qua sportief niveau. Maar voor mij draait het daar niet langer om. Lekker trainen, fit blijven én er vooral veel plezier in hebben. Dat is wat nu telt. En mochten we uiteindelijk daarmee weer in derde klasse uitkomen, dan zou dat helemaal geweldig zijn.”

Klik op DKS’17 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op DKS’17 voor meer informatie over de club.

Geen garanties voor vlugge terugkeer volgens VVAC trainer Maarten de Bruijne

0

Met een harde klap kletterde VVAC in het voorbije seizoen uit de derde klasse. Op het terrein van Peursum verloren de Ottolanders het beslissingsduel om promotie/degradatie met 2-0 van de zaterdagtak van Unitas dat daarmee een plekje op de voetballadder klom. En VVAC verkeert in de wetenschap dat dit seizoen Unitas achterna gaan zomaar geen wetmatigheid is.

De gedachten zullen in Ottoland bij de vaste kern supporters teruggaan naar het jaar 2018, toen het VVAC in één keer lukte om een vlugge terugkeer na de degradatie te bewerkstelligen. Maar aangezien resultaten uit het verleden geen enkele garantie voor de toekomst bieden, weet trainer Maarten de Bruijne dat hij zich niet moet vasthouden aan die kennis en dat het zomaar in één keer goed zou kunnen komen voor VVAC.

,,Een snelle terugkeer in de derde klasse is iets wat we maar weer moeten bezien. De praktijk leert dat je uit de vierde klasse, met veel regioteams, ook niet maar zomaar in één keer weer de omhoog kan inslaan. Voor de degradatie hebben we wel enige tijd nodig gehad om dat te laten bezinken. Met het vertrek van Joran Houweling naar Nieuw-Lekkerland hebben we ook te maken met een aderlating, waarbij we ook de speelstijl waarschijnlijk iets om zullen moeten gooien. Dat zal ook de nodige tijd vergen.’’

VVAC had tot de slotdag van het vorige seizoen alle vertrouwen gehad dat het toch goed zou komen. ,,Toch was het te vaak net niet voor ons vorig seizoen’’, stipte De Bruijne aan. ,,Tegen Unitas begonnen we bovendien ook niet scherp genoeg, wel vaker een probleem van ons.’’ De ongelukkige actie van Jelle de Wit, die de 1-0 voor Unitas inleidde, was daarna het begin van het einde voor de Ottolanders die in het nieuwe seizoen met tegenstanders als Ameide, HSSC’61 (beide clubs met derde klasse-ervaring), en Noordeloos te maken krijgen. ,,Het zal zeker niet makkelijk zijn om meteen weer een rol van betekenis te gaan spelen.’’

De club is in ieder geval voor het nieuwe seizoen al verrijkt met twee aanwinsten. De twee nieuwe kunstgrasvelden van VVAC zijn onlangs onder grote belangstelling geopend door Fien en Teun, die werden geassisteerd door wethouder Bram Visser en ondernemer Michael van Hoorne van het naastgelegen Vakantiepark Molenwaard.

Het C-veld van de Ottolandse voetbalclub heeft in de zomerstop een kunstgrasmat gekregen. Achter dit veld, waar een kleine strook trainingsveld lag en een voetbalkooi stond, is een nieuw kunstgraspupillenveld aangelegd. Het nieuwe veld is omgedoopt tot Fien en Teun-veld. Het C-veld zal voortaan de naam dragen van wijlen Jan-Wout Spek. Voorheen droeg de voetbalkooi zijn naam.

Wethouder Bram Visser stak daarbij de aanwezigen en met name de leden van VVAC een hart onder de riem. ,,VVAC moet uiteindelijk weer naar de derde klasse, daar hoort de club thuis.’’ Door de komst van het kunstgras heeft VVAC ook meteen de capaciteitsproblematiek op De Put in verband met beschikbare ruimte voor trainingen opgelost.

Klik op VVAC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VVAC voor meer informatie over de club.

Bodhi van der Sijpt hoopt nu heel seizoen van waarde te zijn voor HVV’24

Long- en ademhalingsproblemen hadden de afgelopen twee seizoenen diepe impact op de prestaties van Bodhi van der Sijpt (21) bij HVV’24. Eind vorig seizoen deed hij al even voorzichtig terug mee, maar nu is hij pas weer in staat om zich volledig te geven. Bij de derdeklasser hoopt de verdediger eindelijk een heel seizoen van waar te zijn.

“Dat zou wel weer prettig zijn. Want het was verschrikkelijk de afgelopen twee jaar. Eerst was het zoeken wat er exact aan de hand was, maar na onderzoeken bleek ik een flinke luchtweginfectie te hebben. Die had ik vermoedelijk opgelopen tijdens een vakantie in Lloret de Mar. Tot eind vorig seizoen heb ik daar jammer genoeg een hele boel ellende mee gehad. Het was op bepaalde momenten zelfs zo erg dat ik begon te twijfelen of het ooit nog wel zou goedkomen. Want als je in je hoofd heel graag wilt, maar het lijf sputtert steeds tegen… Dat is ‘killing’ voor je motivatie.”

En juist de motivatie om het beste uit zichzelf te halen en de drive om elke training en wedstrijd de volle honderd procent te geven waren altijd twee belangrijke kwaliteiten van de jonge linkspoot. Het bracht hem zelf tot de jeugdopleiding van JVOZ. Vijf jaar was hij er onderdeel van en mocht zelfs bij Sparta Rotterdam en FC Twente op stage. Tot een overstap kwam het niet, waarna hij terugkeerde bij HVV’24. Als speler bij de JO19 debuteerde hij in het eerste, waarna hij op zijn achttiende basisspeler werd. Tot de luchtweginfectie roet in zijn ontwikkeling gooide. “Als je dan niet voluit kan gaan of soms al na een half uur moet stoppen omdat je een soort van hyperventilatie-aanval krijgt… Je schrikt aanvankelijk enorm, maar gelukkig was het niets levensbedreigends. Een aantal keer was ik op de weg terug en kreeg ik weer een terugval. Je bent dan machteloos en kan niet doen wat je het liefste doet, lekker ongedwongen voetballen. Vanaf de kant moeten toekijken dat begon toch wel te knagen af en toe. En dan met het tweede een half uurtje spelen en helemaal stuk zitten. Zo frustrerend, terwijl mijn conditie en uithoudingsvermogen juist altijd een van mijn belangrijkste kwaliteiten was.”

Regelmatige bezoeken aan de longarts en de sportarts, het aanleren van ademhalingsoefeningen en ga zo maar door. De hele medische molen heeft de economiestudent aan de KUB in Tilburg de afgelopen paar jaar doorlopen. “Maar dankzij die ademhalingsoefeningen heb ik de momenten van hyperventilatie nu onder de knie. Ik bleek totaal verkeerd te ademen en dat gaat nu goed. Zulke technieken en oefeningen helpen me enorm. Het is dit seizoen voor het eerst sinds jaren geweest dat ik de voorbereiding volledig en klachtenvrij heb doorgemaakt. Het feit dat ik nu ‘vol’ kan gaan dat was en is een geweldig gevoel.”

Explosief aanvallend voetbal als lopende linkerverdediger. Het is was Van de Sijpt het allerliefste doet. Opstomen langs de zijkant en de aanvallers achter zich aan laten lopen. Een overwinning op zichzelf en een heerlijk gevoel dat het nu weer gebeurt. “Dat is zeker zo. Het is ook belangrijk voor het spel dat we met HVV’24 willen spelen. Diepgang langs de zijkanten, zowel rechts als links. Dominant zijn aan de bal en daarin een belangrijke schakel zijn. We hebben een gemotiveerde en goede groep. Er is veel concurrentie, ook op mijn positie. Maar ik ga er vol voor om de trainers te overtuigen voor mij te kiezen. Ik heb twee jaar grotendeels gemist. Opgeven was uiteindelijk geen optie. Mijn ouders hebben altijd veel tijd in het voetbal gestoken en me alle kansen geboden. Dus ik ben blij dat ik fit ben. Het weer tijd om het publiek te laten zien wat er bij mij allemaal in zit, want de échte Bodhi heb ik de laatste twee jaar nooit kunnen laten zien.”

Meer artikelen lezen over HVV’24? Klik hier. 
Klik hier voor meer informatie over HVV’24. 

Groot-Ammers wil niet opnieuw in de ‘heen-en-weer’

Met het behalen van de titel in de vierde klasse slaagde Groot-Ammers er opnieuw in om de heen-en-weer naar de derde klasse te laten varen. Met dit seizoen als ultiem doel: die vermaledijde denkbeeldige boot, waarmee de geel-zwarten regelmatig tussen twee niveaus bivakkeren, dit jaar aan de kade te houden.

In een geweldige race met Unitas, die tot de slotdag duurde, behield Groot-Ammers uiteindelijk een neuslengte voorsprong om de stap naar de derde klasse te kunnen maken. De nipte 2-3 zege bij ASH zorgde ervoor dat de formatie van trainer Bertus van Schaik de concurrent uit Gorinchem op de eindstreep net voorbleef.  ,,Ik ben ontzettend trots op deze jonge groep. Ze hebben de nodige stappen gemaakt en daar gaan we in de derde klasse verder aan werken’’, liet Van Schaik zich na het behalen van het kampioenschap ontvallen.

De basis voor het succes werd acht jaar geleden gelegd, toen Geert Ouweneel, Peter den Engelsman en Michel van der Weij een beleidsplan geschreven. Opleiding en teamgeest waren belangrijke bestanddelen van die toekomstvisie, die nieuw leven in de club weer blies. Want vooral ook de inbreng van de jeugd was belangrijk bij het meest recente succes. Een aantal spelers uit de JO19 kon doorschuiven. Jesse Noorlandt is daarvan een voorbeeld, maar ook spelers als Sem van der Grijn, Nick Schrijvers en Sven Woudenburg hebben zich zodanig ontwikkeld dat zij inmiddels optredens in de hoofdmacht hebben gemaakt.

De terugkeer in de derde klasse heeft echter ook gezorgd voor een toestroom van spelers. Zo is Yannick de Bondt teruggekeerd op het vertrouwde nest van Gelkenes. De Bondt zwierf in 2002 uit bij Groot-Ammers, om zijn geluk te gaan beproeven bij Schelluinen. Dit jaar bewandelde hij de omgekeerde weg, maar een snel weerzien met zijn oude club gloort reeds aan de horizon want Schelluinen – dat degradeerde uit de tweede klasse – en Groot-Ammers zijn dit seizoen tegenstanders in de competitie.

Ook Gijs van den Berg koos voor een terugkeer van Schelluinen naar Groot-Ammers en datzelfde voorbeeld volgde Kevin Korrel, die eerder uitkwam voor Nieuw-Lekkerland maar via een avontuur op ‘Scalune’ dit seizoen weer in het vertrouwde geel-zwarte tenue te zien is. Korrel liet zich al in scorend opzicht zien voor Groot-Ammers in het bekerduel met Ameide, dat in een 2-2 stand eindigde. Eerder had Stan Folst ‘Ammers’ aan de zege tegen Peursum geholpen (0-1), waardoor de voorbereiding naar de terugkeer in de derde klasse in elk geval redelijk soepel liep.

klik hier voor meer artikelen over Groot Ammers
klik hier voor meer informatie over Groot Ammers

Joost van Wezel is ‘het talent’ van Flakkee

0

Als talent van de club, wordt er al jaren veel van hem verwacht. Maar gezien de gemiddelde leeftijd van de selectie, is hij dat stadium eigenlijk al wel voorbij. Toch hoopt Joost van Wezel dit seizoen bij Flakkee weer mooie dingen te kunnen laten zien. “Mijn ambitie is vooral om hier te promoveren, kijken hoe ver we het kunnen schoppen.”

Het geeft meteen maar even zijn liefde voor de club aan. Want het woord vertrekken, staat bij de twintigjarige Van Wezel niet in zijn woordenboek. “Ik zie mezelf echt niet ergens anders voetballen.” En dat doet hij, eigenlijk al vanaf zijn vierde. “Begonnen bij de kabouters. Het is hier heel hecht, iedereen kent elkaar, ook van naam. Ik houd niet zo van dat grote, dit is veel leuker. Echt dat familiegevoel.”

Bergafwaarts

Ook binnen de selectie. Waar hij al sinds zijn zestiende onderdeel van uitmaakt. “In de jeugd speelde je bij ons nooit heel hoog, dus die stap was behoorlijk. Dat was een gigantisch verschil tijdens mijn debuut. Vooral fysiek en het is veel fanatieker.” Wat hij daar precies mee bedoelt? “Het ging er behoorlijk hard aan toe, ze geven je veel makkelijker op je donder. Vooral ‘het oudere deel’ toen nog van Flakkee.” In het begin van afgelopen seizoen, wierp die instelling nog zijn vruchten af, vertelt Van Wezel. “We begonnen heel goed, na het eerste kwart stonden we bovenaan. Richting de winterstop ging het bergafwaarts.” Vooral ingegeven door blessures én vakanties. Ook van hemzelf. “Ik heb toen drie wedstrijden gemist…” Een flinke dip volgde. “Uiteindelijk konden we dat ook niet meer rechttrekken.” Met een achtste plaats, van de elf, in de vijfde klasse tot gevolg. “Er zat echt wel meer in. We deden niet onder voor de bovenste ploegen, als je dan ziet wie er uiteindelijk zijn gepromoveerd…” En dus moet het dit jaar anders, vooral qua discipline. “Dat kun je wel zeggen. Vooral ook bepaalde afspraken.” Maar ook de trainingen, zijn wezenlijk anders, vertelt Van Wezel. “Een stuk zwaarder, zodat we conditioneel sterker worden. Dat is Kees (Breen) nu echt aan het doen. En daar ben ik het wel mee eens!”

Spitsentraining

Want die doelstelling, behaal je natuurlijk niet zomaar. “Minimaal een periode, dat is ons gezamenlijke doel. We weten dat we veel te laag zijn geëindigd, voor wat we kunnen. Dat was niet nodig geweest.” Want stiekem, denkt de jongeling alweer aan de vierde klasse. Helemaal als ze in Zeeland worden ingedeeld. “Van die ploegen, hoeven we echt niet te verliezen.” Zeker niet, als Van Wezel op zijn favoriete positie mag spelen. “Ik speel het liefste op zes, maar we hebben te veel ‘zessen’ in ons team, dus dan sta ik in de aanval.” Ook dat, vindt hij gelukkig niet erg. “Dat heb ik de afgelopen seizoenen al vaker gedaan. In de spits of als tien.” En met negen treffers, gaat hem dat vrij aardig af. Al vond hij dat aantal zelf nog wat tegenvallen. “Ik zou wel een spitsentraining kunnen gebruiken!” Toch beschikt Van Wezel natuurlijk weldegelijk over de nodige kwaliteiten. “Een harde werker én technische voetballer. Zo zou je mij kunnen omschrijven.” Of zoals ze hem bij de club noemen, een talent. “Haha! Dat zeiden ze toen ik zestien was, daarna is het eigenlijk een beetje blijven hangen. Normaal zou je dat op mijn leeftijd kunnen zeggen, maar met twintig, ben je in ons team niet eens zo jong meer.” En in de toekomst, blijft dat voor hem ook zo. Want vertrekken, doet Van Wezel absoluut niet. Al is het maar, omdat het sportpark lekker dichtbij is. “Altijd op het fietsje, dan kun je nog een biertje doen!”

Klik op MSV & AV Flakkee voor de laatste artikelen over de club.
Klik op MSV & AV Flakkee voor meer informatie over de club.

Nino Wielaard van Stellendam hoopt stiekem op een top 5-plek

Een overstap maken, kampioen worden en promoveren naar de derde klasse. Er zijn slechtere manieren om bij je nieuwe club binnen te komen. Maar voor Nino Wielaard van Stellendam, is dat nog lang niet goed genoeg. “Stiekem hoop ik op een plek bij de eerste vijf!”

Want van die roze wolk, komen ze in Stellendam voorlopig nog niet af. En wat wil je ook, na zo’n seizoen. “Onwerkelijk. Eentje om nooit te vergeten, dit had niemand verwacht. Als je dit aan het begin had gezegd, was je waarschijnlijk uitgelachen…” Toch kroonde de formatie van Robin en Dennis Bredius zich na 24 wedstrijden en een voorsprong van veertien punten tot overtuigende kampioen van de vierde klasse. “Voetballend én als team, waren we gewoon de beste!”

Onderhandelingen

En dat in zijn eerste seizoen bij de club. Een overgang die op een bijzondere manier tot stand kwam. “We speelden met Melissant tegen Stellendam en verloren pijnlijk met 5-1. Tijdens de wedstrijd, kwamen jongens al naar mij toe: Zit je hier nog wel goed?” Die ‘onderhandelingen’ gingen ook na het duel, vrolijk door. “Met een biertje: Kom eens praten Nino!” Een maand later werd ook zijn nummer doorgegeven en daarna ging het snel. “De ambitie van Stellendam stond mij gewoon aan. Een goede lichting, met veel kwaliteit. Met die nederlaag kregen we toen wel heel confronterend het deksel op de neus.” De 24-jarige Wielaard, die in het verleden ook nog het shirt droeg van De Jonge Spartaan, waagde uiteindelijk de sprong en is logischerwijs maar wat blij met zijn keuze. “Iedereen heeft hier een hart voor de club. Bij uitwedstrijden hebben we meer publiek, dan de thuisploeg zelf. Je voetbalt echt ergens voor, voor de mensen langs de lijn. Het is altijd gezellig en de sfeer zit er goed in.” Niet gek ook, als je maar één keer hebt verloren. “Ik weet niet eens hoe het is, om thuis te verliezen. Het is afwachten hoe het dan gaat natuurlijk.” Al was dat afgelopen seizoen, in het begin eigenlijk niet anders. “We gingen eerst voor de top vijf, toen een periode en later het kampioenschap.” Wanneer dat gevoel echt begon te komen? “Na een paar ‘gestolen’ overwinningen. Weinig tegenslagen en we bleven maar winnen. Het was héél lang wachten op onze eerste nederlaag.”

Tegenslagen

Meer dan de terechte kampioen dus. “De relatie tussen spelers en trainers was heel goed, maar ook onderling. Hard werken en we gunnen elkaar alles.” Ook buiten het veld. Toch is dat niet wat hem het meeste is bijgebleven. “De speelstijl en de sfeer, daar haalde ik heel veel plezier uit. Na een doelpunt, al die kinderen die naar je toekomen of de complimenten die je krijgt. Dat is genieten.” Als jeugdtrainer van de JO13, is Wielaard in ieder geval goed geïntegreerd. Tijd voor nieuwe gezamenlijke successen. “We zijn zeker klaar voor een stapje hoger. Eerst handhaven, maar stiekem hoop ik op top vijf. Ik denk echt dat we onszelf zo hoog kunnen inschatten.” Al blijft de grootste vraag: “Hoe gaan we straks om met tegenslagen? Soms willen we nog wel eens gepikeerd op elkaar raken, juist omdat we het allemaal goed willen doen. Dat haalt sommige jongens uit hun spel. Als we beter willen worden, moet dat eruit.” En beter worden, wil de linksbuiten zelf ook altijd. “Eerst stond ik in de spits, tot dit seizoen. Ik vond het geweldig! Nu krijg ik meer ballen in de voeten, daar houd ik van. Acties maken en voorzetten geven.” Met een rendement in de dubbele cijfers, zien ook zijn statistieken er prima uit. “Ik kom graag naar binnen om te schieten. Wat kilootjes afgevallen, dus ook weer wat sneller.” Snel genoeg dus om te scoren of een assist te geven. Wat heeft hij liever? “Mijn visie is wat dat betreft wel een beetje bijgesteld. Nu haal ik ook veel voldoening uit een assist. Eigenlijk maakt het me geen fluit uit.” Als het maar voor Stellendam is, lacht de inwoner van Middelharnis. “Ik zit nu op mijn plek, dus ga echt niet zomaar weg. Mijn ambitie is vooral om zo hoog mogelijk te voetballen. De eerste klasse? Dat zou mooi zijn! Als ik ooit die kans krijg, ga ik er wel over nadenken. Maar eerst hier genieten. Of misschien zelfs afsluiten…”

Klik op VV Stellendam voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Stellendam voor meer informatie over de club.

Rene Milot gaat bij WFB genieten van zijn ploeg

0

Na vier jaar als trainer bij ZBVH was Rene Milot toe aan iets nieuws. Dus toen vierdeklasser WFB vrijkwam en op zoek bleek naar een nieuwe oefenmeester, had de ervaren hoofdtrainer maar weinig bedenktijd nodig. “Ik kende de club nog van mijn tijd bij DBGC, het was altijd een ploeg waar je rekening mee moest houden.”

En dus was het voor de 62-jarige Milot eigenlijk een heel simpel rekensommetje. “Goeree trekt, daar heb ik een band mee.” Heel gek is dat gezien zijn historie bij DVV’09 en dus DBGC, ook niet. “De cultuur ken je, dat is een bepaalde mentaliteit. Heel anders dan regio Rotterdam.” Want ook daar maakte de inwoner van Barendrecht furore. Hij kan het verschil daardoor als geen ander omschrijven. “Jongens komen hier uit het dorp en willen echt iets voor de vereniging betekenen. Ze zijn er om te voetballen en blijven ook trouw aan de club.”

Stapje hoger

Veel tijd had Milot na de eerste kennismakende gesprekken, dan ook niet nodig. “Dat voelde meteen goed aan. Toen hebben we bewust een weekje gewacht, nog een keer gezeten met spelers en begeleiding, en vervolgens de knoop doorgehakt.” Om daarna volle bak aan de slag te gaan. Bijvoorbeeld met het formuleren van een doelstelling en het scheppen van verwachtingen. In de vierde klasse. “Er zijn spelers vertrokken en we zitten in een andere competitie, dus dat is lastig te zeggen. Normaal gesproken is regio Zuid iets meer ‘werken’.” En dus is de vraag, waar ga je voor? Milot heeft daar wel een antwoord op. “WFB hoort gezien de jeugd én het aantal leden, eigenlijk een stapje hoger. Iedereen wil natuurlijk kampioen worden, wij ook, maar we moeten minimaal voor een periode gaan.” Gezien de klassering van vorig seizoen, een derde plaats, geen gekke gedachte. “Na een paar wedstrijden, kun je altijd kijken of er meer mogelijk is.” De manier waarop, is in ieder geval alvast duidelijk. “Ik ben een trainer die van voetballen uitgaat. Verzorgd, niet steeds de lange bal en gewoon op proberen te bouwen.” Maar, plaatst hij meteen een kanttekening. “Niet oneindig, van links naar rechts en weer terug. Dan kom je niet naar voor. De derde bal moet vooruit.” Want voetbal, draait voor Milot om meer dan alleen winnen. “Het moet een combinatie zijn. Ik wil vooral ook kunnen genieten van mijn ploeg. Hoog drukzetten en de bal zo snel mogelijk afpakken.”

Met elkaar

Zoals gezegd is WFB allesbehalve een onbekende voor de nieuwe hoofdtrainer, mede dankzij afgelopen seizoen. Toen ze met ZBVH in dezelfde competitie zaten. “We waren min of meer concurrenten van elkaar, dus natuurlijk volg je het dan wel. Het is jammer dat WFB uiteindelijk niet via de nacompetitie is gepromoveerd, je speelt altijd graag een klasje hoger.” Want, zo weet Milot: “De derde klasse is nog leuker!” Aan hem de taak om dat dit jaar wel voor elkaar te krijgen, aan zijn ervaring als trainer zal het in ieder geval niet liggen. “Op 28-jarige leeftijd liep ik zwaar knieletsel op, onder meer een gescheurde kruisband. Vanaf dat moment ben ik het trainersvak ingegaan. Ik was 32 toen ik bij DBGC aan de slag ging, dat was mijn eerste klus als hoofdtrainer.” En sinds die tijd, is er eigenlijk maar weinig veranderd. “De taak van een trainer, is nog altijd om spelers beter te maken. Als je ziet dat je daar een bijdrage aan kunt leveren, blijft dat het leukste!” Zijn plezier is er in al die jaren dan ook geen moment minder op geworden. “Het is niet alleen leuk om een groep goed te zien voetballen, maar het is ook het omgaan met mensen. Het contact.” Helemaal natuurlijk als het goed gaat. “We gaan de komende weken zien, waar we naartoe gaan streven. Wat willen we en wat gaan we daar samen voor doen? Zodat we elkaar ook op zaken aan kunnen spreken en durven te corrigeren. Die doelstelling bepalen de spelers, niet alleen de trainer. Dat doe je met elkaar.”

Klik op WFB voor de laatste artikelen over de club.
Klik op WFB voor meer informatie over de club.

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.