Home Blog Pagina 177

Frans de Bruyn zit goed bij Lekvogels

Lekvogels is kerngezond. De dorpsclub uit Lexmond heeft het op alle gebied goed voor elkaar. Slechts de ontwikkeling van het eerste elftal stagneert. Met de ervaren bestuurder Frans de Bruyn kijken wij rond binnen de club.

LEXMOND – Frans de Bruyn (65) groeide op in Acquoy en voetbalde bij Asperen. Daar voetbalde hij samen met Karel Bel, maar ook met Jenno van Ekeren. ,,Jenno is met zijn makelaardij en verzekeringen in de sponsoring zeker zo gek als ik. Net als wij sponsort hij ook vijftien clubs. Ik zit nu goed bij Lekvogels. Een prima club met een mooi sportcomplex.” De enige club ook met een duplotribune, die op twee velden is gericht.

In 1982 begon De Bruyn in Lexmond een winkel in ijzerwaren, met name gericht op wat hij noemt ‘het boerengerief’. Het was ook het moment dat hij als sponsor bij Lekvogels terechtkwam. Later schoof zijn handel op richting de bouwwereld en installateurs. In 2008 ging hij zich focussen op Steenplaza, een onderneming gericht op de aanleg van de tuin. In 2019 deed hij een stapje terug en verkocht zijn kindje langs de Rijksweg in Lexmond.

Toen zijn nu 19-jarige zoon Tom bij Lekvogels ging voetballen, raakte De Bruyn betrokken bij de club. Tom bleek geen supertalent en schopt nu zijn balletje bij het tweede team van de ‘vogels’. ,,Ik zag Tom lang niet altijd voetballen, want de zaterdag was een belangrijke dag voor mijn bedrijf. De laatste jaren kreeg ik meer tijd en ben ik begeleider geweest van de teams waarin hij speelde. Lekvogels beschikt over een goed JO19-team, dat al jaren in de hoofdklasse uitkomt.” 

 

Plafond

De Bruyn trad zelfs toe tot het bestuur. Hij had de portefeuille algemene zaken en houdt zich nu bezig met technische zaken en stelt voor de thuiswedstrijden de scheidsrechters aan. Ook laat De Bruyn zich zien bij regioclubs als SteDoCo, SC Everstein, LRC Leerdam en SV Meerkerk. ,,Maar ik kan niet alle clubs bezoeken die Steenplaza sponsort.”

Ondanks het goede jeugdteam wil het bij het eerste elftal van Lekvogels maar niet vlotten. ,,Wij moeten oppassen dat wij na volgend seizoen niet naar de nieuwe vijfde klasse degraderen. De hoop is dat ons goede jeugdteam er een keer honderd procent voor gaat. Mogelijk willen zij eens zien waar hun plafond bij het eerste elftal ligt. Wat ze missen is een leider, liefst een ervaren speler in elke linie.”

Frans de Bruyn sluit zich niet af voor de politiek. ,,In kleine kernen als Lexmond wordt niet ontwikkeld. De focus ligt vooral op Vianen en Leerdam. Geen nieuwbouw in ons dorp en dat is slecht voor het verenigingsleven, de kerken en de winkels. Gelukkig zijn de voorzieningen er nu nog, maar voor hoelang.” De voetbalclub heeft volop bestaansrecht. ,,Wij kunnen er bij Lekvogels nog wel wat meiden bij hebben. In dit dorp is er een keuze tussen voetbal, korfbal en nog acht verenigingen. LKV Het Bosch (korfbal) heeft ruim 200 leden en dat is prima. De meiden hebben natuurlijk keus uit meerdere sporten.”

Klik hier voor meer informatie over Lekvogels
Klik hier voor meer artikelen over Lekvogels

Danny Weber gaat door bij Krabbendijke zolang hij er lol aan beleeft

Degraderen en direct weer kampioen worden. Het is niet veel ploegen gegeven. Naast Serooskerke in de derde klasse, wist een niveau lager ook v.v. Krabbendijke het kunststukje te realiseren. Tot grote tevredenheid van routinier en aanvoerder Danny Weber.

“We hadden te maken met een aantal jongens die hadden besloten ermee te stoppen en begonnen met een relatief jonge selectie aan het seizoen. Dus het was afwachten hoe we de boel op de rit zouden krijgen, maar dat is boven verwachting goed gelukt. Als je team intact blijft is het veel meer vanzelfsprekend om na een degradatie de rug te rechten en vol voor de titel of promotie te gaan het seizoen erna. Nu niet, dus maakt dat de prestatie misschien wel extra knap.”

Inmiddels heeft de 38-jarige Weber er al tweeëntwintig seizoenen in de hoofdmacht van de Bevelandse dorpsclub opzitten en daar komen er als het aan hem ligt nog een aantal bij. “Ik heb als zestienjarige mijn debuut gemaakt en sindsdien ben ik altijd wel bij de selectie gebleven. In die periode heb ik al van alles meegemaakt, tweede, derde én vierde klasse gespeeld,  trainers zien komen en gaan en een hoop spelers zien passeren. Ik heb echter nog altijd enorm veel plezier in het spelletje en ben competitief ingesteld, dus zolang ik er lol aan beleef én zolang ik fit blijf dan ga ik zeker door hier.”

Voor het woordje ‘hier’ is veelzeggend, want Weber is op zijn plek bij de club waar hij als kind ooit begon aan de Nieuwlandsestraat. Kansen om hogerop te gaan spelen kwamen geregeld voorbij, maar nooit hapte hij toe. “Heb het wel eens overwogen, maar toch besloot ik altijd om te blijven. Hier wist ik wat ik had, speelde ik ook altijd en had vooral heel veel plezier. De gezelligheid die er heerst en ook de diversiteit qua leeftijden in onze huidige selectie daar geniet ik van. Leuke gesprekken en op zijn tijd eens een dolletje maken. Het houdt me ook jong en dat is leuk.”

Weber begon aanvankelijk als spits, maar kwam al snel achter de aanvallers te spelen als spelverdeler. Met vierentwintig treffers was hij goed voor een kwart van de doelpuntenproductie. “Ik ben een liefhebber en wil belangrijk zijn. Dat is dit seizoen nog vrij behoorlijk gelukt haha.. Lekker voetballen, veel aan de bal zijn en met assists, coaching en met goals waarde hebben. Het is jammer dat het seizoen erop zit en kan niet wachten tot het weer begint. De derde klasse met deze relatief jonge groep wordt een mooie uitdaging. En voor mezelf ook om te zien of ik het fysiek kan bijbenen. We gaan voor handhaving, dat wordt nog een fikse klus al heb ik er zeker vertrouwen in.”

Klik op vv Krabbendijke voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Krabbendijke voor meer informatie over de club.

Quick Boys stelt hét talent centraal

0

De stap van de jeugd naar het eerste elftal is bij Quick Boys een reuzestap. Maar als er een talent zich laat zien op sportpark Nieuw Zuid, zoals onlangs Sem Verduijn deed, is de vreugde des te groter. Zo ook bij hoofd jeugdopleidingen Jerry Ubink. “Ook al halen weinigen het eerste elftal ons doel is wel het opleiden van eerste elftal-spelers.”

Op een mooie zaterdag in april bouwt de JO14-1 van Quick Boys zorgvuldig op in de thuiswedstrijd tegen Sparta (AV). Geen lange ballen, maar verzorgd positiespel tekent het spel van de Katwijkse ‘blauwen’.

“We hebben in de midden- en bovenbouw zeven selectie-elftallen”, vertelt Ubink. “Drie seizoenen geleden zijn we overgegaan van vier naar zeven. We hadden eerst de onder 13, onder 15, onder 17 en onder 19. Die structuur hebben we op de schop gegooid, waarbij we geen onder negentien meer hebben. Daarvoor in de plaats is de onder 21 gekomen.”

Ubink is als hoofd opleidingen verantwoordelijk voor alle selectie-teams van de JO8 tot en met de JO21. “We beginnen met de JO8 met 24 spelertjes. We hebben in de midden- en bovenbouw nu in iedere leeftijdsjaar een team. De onder twaalf, onder veertien, onder zestien en onder achttien zijn er bijgekomen. We zijn dus van vier naar zeven selectieteams gegaan. Dat zijn drie teams meer en we hebben ingecalculeerd dat het een paar jaar duurt voordat we in al die teams voldoende kwaliteit hebben. We scouten immers niet extern, als goede spelertjes bij ons willen voetballen zijn ze welkom, al kijken we wel naar welke route zo’n jongen heeft gelopen. De belangrijkste voorwaarde is dat hij heel graag voor Quick Boys wil voetballen.”

Ubink vertolkt zijn huidige functie inmiddels alweer vijf jaar. De Noordwijker was al eerder actief bij Quick Boys, waar hij jeugdtrainer was en ook trainer van de vrouwenselectie. “De club heeft gekozen voor continuïteit”, zegt Ubink. “We proberen ons als opleiding te ontwikkelen. We zijn sinds een aantal jaar gecertificeerd als RJO, regionaal jeugdopleidingsinstituut. Die periode is nu voorbij en we zijn nu aan het kijken wat er nodig is om de certificatie te behouden. De eisen worden wel steeds strenger, waarbij het meer en meer de kant van een bvo opgaat. Als Quick Boys zijn we nog altijd een amateurclub. De scan die door een onafhankelijk bureau wordt gedaan maakt wel duidelijk op welke punten we goed bezig zijn en aan welke punten we meer aandacht moeten besteden.”

Het hebben van die RJO-status is volgens Ubink echter geen doel op zich. “Het is een middel om de opleiding van spelers te optimaliseren. Bij ons staat het individu centraal. We staren ons niet blind op het niveau waarop onze teams spelen. Je kunt wel op een hoog niveau spelen, maar als van die lichting niemand de A-selectie haalt schiet het zijn doel voorbij. Alles bij ons is gericht op individuele ontwikkeling. Het helpt daarin natuurlijk mee dat er op een hoger niveau wordt gespeeld, maar onze keuzes zijn altijd gericht om de individuele speler nog beter te ontwikkelen. Dat betekent dat we talentvolle spelers vervroegd doorschuiven. Dat hebben we dit seizoen ook gedaan met een speler van de onder zestien. Hij was de topscorer en versneld toe aan de volgende stap. Het teambelang is daaraan ondergeschikt.”

De onder 21 is het eindstation van de opleiding. “Daar moeten de spelers aantonen dat ze rijp zijn voor een plek in de A-selectie. Het is onze kweekvijver voor ons eerste elftal. Ons doel is om spelers op te leiden voor het eerste elftal. Er zullen meer jongens het niet halen, maar dat is ook inherent aan het niveau van de tweede divisie. We willen ons beste jeugdspelers de best mogelijke opleiding bieden.”

Klik op Quick Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Quick Boys voor meer informatie over de club.

Jeroen van Dam aka ‘Jerooney’ is de muzikale aanvoerder van WVV’67 – 4

Voetballen doet Jeroen van Dam (27) al sinds hij een jaar of vier was. Muziek maken is daarnaast ook al jarenlang een grote passie van de huidige aanvoerder van ‘ut Vierde’. Onlangs nam hij onder zijn artiestennaam Jerooney op Sportpark De Fortuin zelfs een heuse videoclip op voor zijn carnavalsnummer ‘Kelderklasse’. Het nummer is inmiddels op diverse platformen al zo’n 15.000 keer gestreamd.

“Dat is natuurlijk wel heel erg gaaf. Naast wekelijks mijn potje voetballen ben ik ook al mijn gehele leven met muziek bezig. In allerlei genres en op allerlei instrumenten heb ik wel al dingetjes gedaan en dat is gewoon een enorm mooie uitlaatklep. Ik speel drums, gitaar en schrijf nu ook regelmatig wel eigen muziek. Het was voor mij altijd wel een ‘bucketlistdingetje’ om eens in een echte studio een eigen plaat op te nemen. Dat werd dus ‘Kelderklasse’ en dat slaat wel aan. Het is een echte carnavalsplaat en om dat voor ruim drieduizend man tijdens het Brabantse Wal Festival te zingen dat was écht heel erg gaaf!”

Op het voetbalveld speelt Van Dam, die woonachtig is in Huijbergen en altijd eerst bij VIVOO voetbalde, inmiddels zo’n vier jaar bij WVV’67. “Dat bevalt perfect. Door de muziek kreeg ik steeds minder tijd om bij VIVOO prestatief te trainen en voetballen. Een aantal vrienden die hier bij WVV in het vierde spelen die vroegen me al vaker of ik niet bij hen kwam voetballen. Dat heb ik gedaan en nog geen spijt van gehad. We doen bovenin mee en drinken na afloop gezellig een potje bier, prima combinatie.”

Een lager elftal dat zeker niet op het hoogste niveau speelt, stevige katers, vergeten voetbalschoenen, lekker op de pot in de kleedkamer en heel veel ‘zagende tackles’. Het waren prima inspiratiebronnen voor Jerooney. “Ik heb voor het nummer Klederklasse héél veel uit eigen ervaringen kunnen putten en in de tekst komen ook een paar teamgenoten voor. Het zijn allemaal zaken die iedere voetballer die in een lager team speelt zéker zal herkennen haha. Maar ook sociale mediakanalen over de Kelderklasse vormden daarnaast een mooie inspiratiebron.”

Het hele nummer ontstond op slechts één nacht tijdens de coronaperiode. “Toen zat ik in isolatie en kon niet slapen. Ik heb toen de tekst geschreven, de akkoord bedacht en de melodie erbij gemaakt. Alles heb ik toen naar een producer gestuurd en zo is het gaan rollen. In de studio heb ik het allemaal ingezongen en ‘Kelderklasse’ was geboren. Alles heb ik tot nu toe zelf gefinancierd, want ik wilde het één keer goed doen. Dat het nu al zo’n tienduizend keer is gestreamd dat is wel heel gaaf natuurlijk. De zaal ging tijdens het festival ook aardig mee en toch wel kicken wanneer zoveel mensen het meezingen.”

Met het opnemen van de videoclip op Sportpark De Fortuin, kregen ook zijn ploeggenoten uit het vierde elftal van WVV’67 een bijrol en zijn dus nu ook allemaal te bekijken op YouTube. “Dat was vooral ook een heel leuke ervaring en we hebben de grootste lol gehad. Het zegt ook veel over de sfeer in de groep, waarmee we zowel op als naast het veld veel plezier beleven!”

Kelderklasse van Jerooney is onder andere te beluisteren op Spotify en te bekijken op: www.youtube.com/watch?v=EphQu2vmzjs 

Klik op WVV’67 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op WVV’67 voor meer informatie over de club.

Tijd voor herbezinning na degradatie

Wieldrecht hoopte enkele seizoenen geleden de stap naar de eerste klasse van het zaterdagvoetbal te kunnen maken. De harde realiteit na dit seizoen is dat de club is teruggevallen naar de derde klasse, na een tweede helft van het seizoen waarin de hoofdmacht van de Smitswegclub steeds dieper in het moeras belandde.

DORDRECHT – Roda Boys Bommelerwaard velde op de slotdag het definitieve oordeel over Wieldrecht, dat met een 4-1 thuisnederlaag afscheid nam van de tweede klasse. Een seizoen vol hobbels eindigde uiteindelijk met een flinke klap en een terugval. Volgend seizoen geen Dordtse derby meer met stadgenoot EBOH, maar wellicht een confrontatie met een andere club uit de Merwestad: DFC.

Sterkhouders
Voor Romano Gilaard kwam de klap hard aan. Gilaard had lopende het seizoen het karwei van de tussentijds vertrokken Pippy Pruymboom overgenomen. ,,Ik geloofde in de groep, maar zes maanden later kan ik wel zeggen dat ik er spijt van heb. Deze degradatie komt voor mij neer op twee zaken: een gebrek aan kwaliteit en loyaliteit’’, sprak hij duidelijke taal. ,,Ik had gerekend op hulp en loyaliteit van een aantal spelers uit het tweede, maar die hadden zo hun andere prioriteiten en dat is me flink tegengevallen. De echte clubmensen en sterkhouders als Daan Vegt, Robert Versteeg en Mo Salman gaat dit aan het hart, maar veel jongens waren met hun hoofd al buiten de deur en dat was terug te zien in de mentaliteit en motivatie.’’

Paul Koster (zie elders op deze pagina) krijgt dus een derdeklasser in handen en wacht een enorme klus. Van de achttien spelers die in augustus 2022 tot de selectie van Wieldrecht  behoorden, zal over twee maanden alleen doelman Marnix van Vuuren nog op de eerste training staan. Van Vuuren keerde naar Wieldrecht terug, na enkele seizoenen bij stadgenoot Oranje Wit. ,,Veel mensen roepen al jaren om meer ‘eigen spelers’, dus die hoop ik straks vol positiviteit langs de kant te zien om een jong team te steunen.’’

Klik op vv Wieldrecht voor de laatste artikelen over de club.
Klik op vv Wieldrecht voor meer informatie over de club.

Danny de Looff had zich met Colijnse Boys ander seizoen voorgesteld

Een periodetitel winnen had men bij Colijnsplaatse Boys niet verwacht, maar 13e plek in de 4e Klasse B van het zaterdagvoetbal volgens Danny de Looff (28) zeer zeker ook niet. ‘Je kunt rustig spreken van een voor ons heel teleurstellend seizoen en dat heeft verschillende oorzaken.’

Eén van de oorzaken is volgens de centrale verdediger de geringe trainingsopkomst gedurende het gehele seizoen. “Je merkt dat het in de voorbereiding en de seizoensstart altijd wel druk is, maar gaandeweg het jaar de aantallen afnemen. Zelf ben ik daar ook heel eerlijk in. Ik vind voetballen heel erg leuk, maar wel het liefst alleen op de zaterdagen. Natuurlijk ben ik me bewust van het feit dat je moet trainen om fit te zijn en conditioneel op orde, maar er is voor mij meer in het leven dan alleen alles op het voetbal te gooien.”

In het verleden speelde De Looff onder meer voor JVOZ, waarna hij samen met zijn jongere broer nog even bij SV Duiveland speelde voordat hij weer terugkeerde bij Colijnsplaatse Boys. “Ik vond vroeger trainen heel leuk, maar misschien heb ik het toen wel teveel gedaan haha. Nu heb ik de afspraak dat ik één keer train per week en gaat het me vooral om de wedstrijden. Dan hoop ik goede resultaten te boeken met de ploeg, maar dit seizoen was het ver ondermaats. Bij een dorpsclub ben je altijd afhankelijk van een paar jongens die extra kwaliteiten hebben en de rest meenemen. Als die dan afwezig zijn door blessures of de vorm missen, dan krijg je het lastig en dat is bij ons dit afgelopen seizoen jammer genoeg gebleken. Een ranglijst aan het eind van een seizoen liegt nooit en dus hoor je te staan waar je staat.”

Wat het nieuwe seizoen gaat brengen is voor de verdediger nog afwachten. Want voor komend seizoen moet toch op zoek naar een nieuw trainersduo. Graham Holmes en zijn assistent Bart Dierkx zijn alsnog gestopt nadat ze eerder contractverlenging overeen waren gekomen. “Dat is heel jammer voor ons. Maar ik snap het wel. Het gaat niet eenvoudig zijn om nu nog iemand te vinden als trainer. Het is voor ons zaak om het komend seizoen de boel op te pakken en beter te doen. Al is dat gezien de voorlaatste plaats niet zo heel moeilijk mag ik hopen…”

Klik op Colijnsplaatse Boys voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Colijnsplaatse Boys voor meer informatie over de club.

Periode Jeroen Dedel is voorbij bij SV Hillegom

Hij speelde een grote rol in de nog maar korte historie van fusieclub SV Hillegom. Jeroen Dedel maakte de opmars van het eerste elftal mee van de derde naar de eerste klasse. Aan het inde van het seizoe nam hij afscheid. “Het was een geweldige tijd, ik heb van elk moment genoten.”

De laatste competitiewedstrijd, thuis tegen Kolping Boys, was hét afzwaaimoment voor Dedel en zijn teamgenoten Niels de Jong en Tom Tebbens. “We maken plaats voor een nieuwe lichting”, stelt hij nuchter vast. “We kunnen Hillegom met een gerust hart achter laten, er is voldoende kwaliteit en talent aanwezig om ook in de komende seizoenen op het niveau van de eerste klasse een rol te kunnen blijven spelen.”

Hij had dit seizoen nog graag heel belangrijk willen zijn, maar het lichaam deed niet wat zijn geest wilde. “Ik ben al sinds april geblesseerd, na de uitwedstrijd tegen Fortuna Wormerveer. Dat is jammer, want je wilt als speler graag belangrijk zijn voor het elftal. Ik heb het afgelopen seizoen meerdere blessures gehad en mede daardoor kon ik niet brengen wat ik eigenlijk zou willen. Als voetballer heb je ritme nodig en als je er dan telkens een paar weken uit ligt, is dat funest voor je wedstrijdritme.”

Hij kijkt echter allerminst in wrok om. Dedel (30) is juist dankbaar voor een mooie carrière. In 2011 verhuisde hij van Concordia naar FC Lisse en na drie jaar op Ter Specke keerde hij bij het inmiddels geboren SV Hillegom terug op het oude nest. In die periode beleefde hij ook zijn mooiste jaren in het blauw en wit van zijn club. “We werden kampioen van de derde klasse, promoveerden via de nacompetitie naar de eerste klasse en deden het ook in het eerste seizoen in de eerste klasse uitstekend. Alles in die periode klopte. Het was het perfecte plaatje, met een vriendenteam dat in het veld voor elkaar door het vuur ging en daarbuiten geweldige tijden met elkaar beleefde.”

Ambitieus als hij was stapte Dedel over naar SJC in Noordwijk waarmee hij promotie bewerkstelligde van de hoofdklasse naar de derde divisie. Na een paar seizoenen keerde hij toch weer terug bij Hillegom. “Hillegom is altijd mijn cluppie geweest”, zegt de aanvaller die op sportpark De Zanderij of aan de flanken of op de ‘tien’ positie speelde. “Ik moest het hebben van mijn explosiviteit en aangezien dat een lastige combinatie is een blessuregevoelig lichaam heb ik dit seizoen minder kunnen betekenen dan dat ik graag had gewild.”

Zijn besluit om na dit seizoen te stoppen maakte hij al vroeg deze jaargang kenbaar bij de club. “Het speelde al een tijdje in mijn hoofd om te stoppen, maar wilde na die door corona onafgebroken seizoenen niet stoppen. Ik was er voor mijn gevoel nog niet klaar mee. Nu is dat anders. Ik wil mijn tijd ook anders gaan besteden, Leuke dingen doen, op vakantie gaan wanneer ik wil, korte uitstapjes maken. Dat kon niet omdat ik moest voetballen.” Hij vervolgt zijn ‘voetballoopbaan’ in de luwte, bij FC Lisse gaat hij spelen in een vriendenelftal. “De herinneringen nemen ze mij niet meer af.”

Klik op SV Hillegom voor de laatste artikelen over de club.
Klik op SV Hillegom voor meer informatie over de club.

Op reis met TIC: voetballen én vakantie

Wat is leuker dan voetballen én vakantie houden? Als het aan Voetbalschool TIC ligt, helemaal niks! En dus organiseren Gijs Bogers en Yorben Bus sinds een aantal jaar voetbalvakanties naar Spanje. Net terug van de één, is het alweer beginnen met regelen voor de ander. “Het is echt iets unieks.”

Precies wat ze, eigenlijk al vóór corona, samen bedachten. “Het leek ons leuk, om eens wat anders te doen dan ‘gewoon’ hier trainen. Voetballen en vakantie houden, combineren met gezinnen. Yorben en ik houden de kinderen bezig, ouders liggen lekker aan het zwembad.” Klinkt als muziek in de oren, maar niet als je dus niet mag reizen. Zoals tijdens een pandemie. “Het ging drie keer niet door, vorig jaar zijn we voor het eerst op reis geweest, met elf kinderen en hun ouders. Nu zijn we net terug van de tweede keer, daar waren 61 ouders en kinderen bij!”

Genieten
In de buurt van Barcelona, zo steevast tussen Koningsdag en de laatste zondag van de meivakantie, staat er onder begeleiding van de jongens van TIC, een heel programma klaar. Bogers loopt het even langs. “We trainen twee keer per dag, in de ochtend en aan het begin van de avond. Op het veld intensief en serieus, zoals we dat normaal ook doen. Op het strand doen we spelletjes.” Een week lang, samen in een hotel. “In de middag krijgt iedereen lekker vrije tijd, om zelf te doen wat ze willen.” Voor de nieuwe reis, van 28 april tot en met 4 mei, staat de teller inmiddels alweer op 22 kinderen. En dus kun je gerust spreken van een succes. “Het kost veel tijd en energie, maar het regelen is echt heel leuk. Kaartjes voor een wedstrijd van Barcelona, een onderling padeltoernooitje en natuurlijk een veld om te trainen. Inmiddels hebben we daar een contactpersoon, die regelt alles voor ons. Als je dan die lach op hun gezichten ziet en iedereen is volle bak aan het genieten, geeft dat natuurlijk voldoening.” Helemaal, gezien de steeds groter wordende uitdaging, vertelt Bogers. “Zeker qua vliegen. Hoe vroeger we boeken, hoe goedkoper het is.”

Leerzaam
Allemaal dingen om eigenlijk nu, alweer naar uit te kijken. “Er is ontzettend veel vraag, maar we willen het houden bij één keer per jaar, omdat het dan echt uniek is. Voor ons voelt het ook een beetje als de kers op de taart.” Dit jaar was de jongste vakantieganger vijf, de oudste veertien. Juist dat zorgt voor een speciale dynamiek, merkt Bogers. “Je geeft elkaar verantwoordelijkheid, dat is ook voor die kinderen heel leerzaam.” Behalve herinneringen voor het leven, levert de voetbalreis ook weer een hoop nieuwe gezichten op. “Sommige jongens blijven juist daardoor ook bij onze voetbalschool hangen.” En nu de teller inmiddels alweer aardig oploopt, rest de vraag: waar eindigt dit? “Het zou mooi zijn als we volgende keer met drie trainers op reis kunnen, dan hebben we dertig blije kinderen!”

Eeuwling geeft jubileum van Brederodes alsnog kleur

De coronacrisis gooide twee jaar geleden, toen voetbalvereniging Brederodes de eerbiedwaardige mijlpaal van honderd jaar haalde, de plannen om een groots jubileum te vieren totaal in de war. 

NIEUWEGEIN – Twee jaar na dato konden de festiviteiten alsnog doorgaan: Brederodes, inmiddels 102 jaar oud, vierde rond de oprichtingsdatum alsnog op grootse wijze de status van eeuwling met een flinke geschiedenis. Op 18 maart 1921 richtten destijds enkele jongeren een voetbalvereniging op: die nieuwe vereniging heette aanvankelijk Hercules. Op aanwijzing van het toenmalig bondsbestuur werd de oorspronkelijke naam snel gewijzigd in Brederodes. De vereniging vond met name bij de jeugd veel enthousiasme. Van een honderdtal leden verloor de club snel een deel. Een vaste kern vocht echter voor het behoud van Brederodes en zorgde ervoor dat in het seizoen 1921-1922 aan de competitie van de UPVB (de huidige afdeling Midden van de KNVB) kon worden deelgenomen. Na deze beginperiode bleef de vereniging een belangrijke plaats innemen in de samenleving in Vianen.

Dat werd rond de oprichtingsdatum uitgebreid bij stilgestaan. Op de eerste avond van de festiviteiten sneden erelid en oud-voorzitter Bep Kemp en een andere oud-voorzitter, Toon Oorschot – twee van de oudste leden van Brederodes – een gigantische taart aan. Een dag later was het groot feest, met de party van Qmusic en een optreden van zanger Henk Dissel.

Klik op Brederodes voor het laatste artikel over de club.
Klik op Brederodes voor meer informatie over de club.

Roan Kole vond het plezier in voetbal terug bij Apollo’69

 In zijn periode als (jeugd)speler bij v.v. Kloetinge werd Roan Kole veel geplaagd door hardnekkige blessures. Hij speelde altijd in de vertegenwoordigende selectieteams, maar een echte doorbraak bleef uit, mede ook doordat hij nooit lange tijd fit was. Nadat hij een half jaar was gestopt koos hij voor een nieuwe stap. Bij vierdeklasser Apollo’69 hervond hij zijn plezier in het voetbalspelletje weer volledig terug. 

“Dat is achteraf gezien een geweldige stap gebleken. Mijn toenmalige Kloetinge-trainer was er hoofdtrainer geworden en polste me voor een overstap. Ondanks mijn lange lijst aan blessures besloot ik de stap te wagen en tot nu toe heeft die perfect uitgepakt. Het niveau is natuurlijk wel lager dan ik bij de jeugd en ook de senioren van Kloetinge gewend was, maar gezien het feit dat ik steeds weer opnieuw moest terugkeren van een blessure viel ik daar buiten de boot. Het zorgde voor een gebrek aan motivatie. Ik besloot om puur voor mijn plezier te gaan voetballen en dat lukt tot nu toe vrij aardig.”

De lijst aan blessures van Kole is een behoorlijke, maar vooral de Osgood-Schlatter aandoening, waarbij er pijn optreedt op de plaats van de aanhechting van de kniepees aan het scheenbeen, hakte erin. “Het zorgde voor spier- en heel veel rugklachten. Daarvan heb ik nu nog geregeld last en heeft me zeker in mijn ontwikkeling als voetballer danig beperkt. Dat is jammer, maar niks aan te doen. Inmiddels vind ik het prima en geniet ik elk moment dat ik op het veld sta. Ik voetbal met vrienden en heb hier veel nieuwe vrienden gemaakt. Dat is me heel veel waard. Dit niveau in de vierde klasse kan ik prima aan en ik speel wekelijks als ik fit ben. Tijdens de wedstrijden probeer ik mijn bijdrage te leveren en dat gaat tot nu toe vrij behoorlijk gelukkig.”

Op de allerlaatste speeldag greep de centrale middenvelder, die in zijn vrije tijd ook actief is als DJ, met zijn ploeg net naast een periodetitel en daardoor komt hij ook volgend seizoen uit in de vierde klasse van het zaterdagvoetbal. “We waren op sommige momenten helaas te wisselvallig. En realistisch zijn en blijven is belangrijk want eerlijk gezegd denk ik niet dat we nu al goed genoeg zijn om structureel in derde klasse te overleven. Dan speel ik liever als ploeg bovenin mee in de vierde klasse dan wekelijks te moeten aanpoten in de derde klasse.”

Persoonlijk denkt de 25-jarige ‘man van glas’ zoals hij zichzelf met een knipoog noemt een hoger niveau wel aan te kunnen. “Voetballend gezien wel, maar nu spelen er veel meer zaken die ik belangrijker acht. Hier voel ik me thuis, speel wekelijks, kan het combineren met mijn DJ-werk én voetbal ik met vrienden. Daar kan niks momenteel tegenop.”

Klik hier voor meer informatie over Apollo ’69
Klik hier voor meer artikelen over Apollo ’69

Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Ontvang nu ook maandelijkse het laatste nieuws uit het amateurvoetbal in jouw regio.